SPRAWOZDANIE w sprawie powołania Janusza Wojciechowskiego na członka Trybunału Obrachunkowego

17.3.2016 - (C8-0414/2015 – 2015/0817(NLE))

Komisja Kontroli Budżetowej
Sprawozdawca: Igor Šoltes

PROJEKT DECYZJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie powołania Janusza Wojciechowskiego na członka Trybunału Obrachunkowego

(C8-0414/2015 – 2015/0817(NLE))

(Konsultacja)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 286 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którym Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8–0414/2015),

–  uwzględniając art. 121 swojego Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A8-0061/2016),

A.  mając na uwadze, że Komisja Kontroli Budżetowej dokonała oceny kwalifikacji kandydata, zwłaszcza pod kątem wymogów określonych w art. 286 ust. 1 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

B.  mając na uwadze, że na posiedzeniu w dniu 15 marca 2016 r. Komisja Kontroli Budżetowej przystąpiła do przesłuchania kandydata zgłoszonego przez Radę na stanowisko członka Trybunału Obrachunkowego;

1.  wydaje opinię negatywną w sprawie propozycji Rady dotyczącej powołania Janusza Wojciechowskiego na członka Trybunału Obrachunkowego;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji Radzie oraz do wiadomości Trybunałowi Obrachunkowemu, jak również innym instytucjom Unii Europejskiej i organom kontroli w państwach członkowskich.

ZAŁĄCZNIK 1: ŻYCIORYS JANUSZA WOJCIECHOWSKIEGO

Zawód:

prawnik, były sędzia, obecnie adwokat

Edukacja:

wyższe studia prawnicze: dyplom magistra prawa, absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego (1977 r.)

Kariera zawodowa:

– poseł do Parlamentu Europejskiego (od 2004 r.)

– wicemarszałek Sejmu RP (2001–2004)

– prezes Najwyższej Izby Kontroli (1995–2001)

– poseł na Sejm RP (1993–1995)

– sędzia Sądu Rejonowego w Rawie Mazowieckiej, sędzia Sądu Wojewódzkiego w Skierniewicach, sędzia Sądu Apelacyjnego w Warszawie (1980–1993)

– aplikant prokuratorski (1977–1980)

Funkcje sprawowane w parlamencie krajowym:

– poseł na Sejm RP (1993–1995; 2001–2004)

– wicemarszałek Sejmu RP (2001–2004)

– przewodniczący Komisji ds. Zmian w Kodyfikacjach (2001–2004)

Funkcje sprawowane w rządzie krajowym:

– podsekretarz stanu w Urzędzie Rady Ministrów odpowiedzialny za kwestie legislacyjne (1994–1995)

Funkcje sprawowane w organach kontroli zewnętrznej:

– prezes Najwyższej Izby Kontroli (1995–2001)

Funkcje sprawowane w organach wymiaru sprawiedliwości:

– sędzia sądów rejonowego, wojewódzkiego i apelacyjnego (1980–1993)

– sędzia delegowany do Sądu Najwyższego (1990–1991)

– członek Krajowej Rady Sądownictwa (1990–1993)

– sędzia Trybunału Stanu (1991–1993)

Funkcje sprawowane w instytucjach UE:

– poseł do Parlamentu Europejskiego (od 2004 r.)

– wiceprzewodniczący Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi (od 2004 r.)

– członek Komisji Kontroli Budżetowej (2004–2009)

– członek Delegacji do Komisji Współpracy Parlamentarnej UE-Kazachstan, UE-Kirgistan, UE-Uzbekistan i oraz do spraw Stosunków z Tadżykistanem, Turkmenistanem i Mongolią

– obserwator w PE (2003–2004)

Funkcje sprawowane w innych organizacjach międzynarodowych:

– członek zarządu EUROSAI –Europejskiej Organizacji Najwyższych Organów Kontroli (1995–1999)

ZAŁĄCZNIK 2: ODPOWIEDZI JANUSZA WOJCIECHOWSKIEGO NA PYTANIA ZAWARTE W KWESTIONARIUSZU

Doświadczenie zawodowe

1.  Proszę przedstawić swoje doświadczenie zawodowe w dziedzinie finansów publicznych, zarówno w zakresie planowania budżetu, realizacji budżetu lub zarządzania budżetem czy kontroli budżetowej lub audytu.

W latach 1995–2001 z wyboru parlamentu polskiego na 6-letnią kadencję pełniłem funkcje Prezesa Najwyższej Izby Kontroli, konstytucyjnego organu kontroli państwowej, kontrolującego między innymi wykonanie budżetu państwa. W trakcie kadencji 6-krotnie przedstawiałem analizę wykonania budżetu państwa w polskim parlamencie, w debacie odpowiadałem na pytania posłów.

Jako prezes NIK byłem też odpowiedzialny za przygotowanie i zarządzanie własnym budżetem Najwyższej Izby Kontroli.

Od 2004 roku zajmuje się sprawami budżetu Unii Europejskiej, jako poseł do Parlamentu Europejskiego, w szczególności jako wiceprzewodniczący Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi zajmuję się budżetem wspólnej polityki rolnej.

2.  Co zaliczyłby Pan do swoich najważniejszych osiągnięć w życiu zawodowym?

Z sukcesem wykonywałem funkcje sędziego. W 1990 roku, po obaleniu w Polsce systemu totalitarnego zostałem wybrany przez polskich sędziów do powołanej wtedy po raz pierwszy Krajowej Rady Sądownictwa, organu odpowiedzialnego za strzeżenie niezawisłości sędziowskiej i niezależności sądów. W tym samym roku, jako jeden z sędziów wybrany zostałem sędzią Sądu Apelacyjnego oraz delegowany do orzekania w Sądzie Najwyższym. Jako sędzia byłem tez autorem wielu publikacji naukowych, w szczególności autorem komentarza do kodeksu karnego (1997 r.)

Jako prezes Najwyższej Izby Kontroli za swój sukces uważam podjęcie systemowych działań Izby nad rozpoznaniem zagrożenia korupcją. W 2000 roku pod moim kierownictwem powstała w NIK obszerna „Analiza zagrożenia korupcja w świetle badań kontrolnych Najwyższej Izby Kontroli” przedstawiająca rozpoznane przez NIK mechanizmy korupcjogenne oraz obszary zagrożenia korupcją w Polsce. Analiza zawierała też rekomendacje dla administracji państwowej w zakresie zmniejszenia ryzyka korupcji. Wiele z nich zostało uwzględnionych. Prace NIK nad ograniczeniem ryzyka korupcji są kontynuowane do chwili obecnej, a ich efektem jest systematyczne ograniczanie ryzyka korupcji i poprawa notowań Polski w antykorupcyjnych rankingach organizacji „Transparency International”.

W czasie mojej prezesury NIK bardzo skutecznie ujawniała przypadki nadużyć w gospodarowaniu majątkiem państwowym, między innymi dotyczące prywatyzacji.

Jako członek parlamentu narodowego w Polsce za swój największy sukces uważam doprowadzenie do jawności umów dotyczących zamówień publicznych, a także wprowadzenie do polskiego prawa przepisu łamiącego solidarność osoby wręczającej i przyjmującej łapówkę – osoba wręczająca łapówkę, która ujawni ten fakt z własnej inicjatywy, zanim organy ścigania o tym się dowiedziały, nie ponosi odpowiedzialności. Przepis ten znakomicie usprawnił ściganie przestępstw korupcyjnych.

Byłem też w polskim parlamencie autorem wprowadzonej do procedury karnej instytucji świadka anonimowego, to jest możliwości utajnienia danych świadka zeznającego w sprawach zorganizowanej przestępczości i zagrożonego zemstą świata przestępczego. To był ważny krok na rzecz ochrony świadków.

Byłem tez autorem projektu ustawy o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa, instytucji odpowiedzialnej za prawną ochronę majątku państwowego. Ustawa ta została przyjęta i instytucja ta skutecznie działa.

Jako poseł do Parlamentu Europejskiego za swój sukces uważam działalność w zakresie ochrony zwierząt. Jestem obecnie przewodniczącym Intergrupy Ochrony Zwierząt, bardzo aktywnej w Parlamencie Europejskim, inicjującej liczne działania zmierzające do poprawy ochrony i dobrostanu zwierząt w Unii Europejskiej. W 2009 roku byłem sprawozdawcą w sprawie rozporządzenia PE i Rady o ochronie zwierząt w czasie uboju. W rozporządzeniu udało się wprowadzić wiele podwyższonych norm humanitarnych dotyczących uboju zwierząt.

Ponadto aktywnie i skutecznie współdziałałem na rzecz ustanowienia w UE zakazu importu produktów z psów, kotów, a także produktów z fok, z uwagi na okrutne metody zabijania tych zwierząt w krajach trzecich.

3.  Jakie ma Pan doświadczenia zawodowe związane z międzynarodowymi organizacjami lub instytucjami wielokulturowymi i wielojęzycznymi z siedzibą poza Pana krajem ojczystym?

Doświadczenie międzynarodowe to przede wszystkim moja aktywna praca w Parlamencie Europejskim, nieprzerwanie od 2004 roku. W Parlamencie jestem od 2004 roku wiceprzewodniczącym Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

Wcześniej, jako prezes NIK w latach 1995–2001 aktywnie uczestniczyłem w pracach międzynarodowych organizacji najwyższych organów kontroli EUROSAI i INTOSAI. Byłem członkiem Zarządu EUROSAI. Uczestniczyłem aktywnie w kongresach, konferencjach i seminariach tych organizacji.

4.  Czy uzyskał Pan absolutorium z wykonywania swych poprzednich funkcji kierowniczych, jeżeli taka procedura miała zastosowanie?

Jako prezes NIK w latach 1995–2001 byłem 6-krotnie oceniany przez parlament w zakresie sprawozdania z działalności oraz w zakresie realizacji budżetu NIK i w każdym kolejnym roku były to oceny pozytywne.

5.  Które z wcześniejszych stanowisk zawodowych objął Pan w wyniku nominacji politycznej?

Jedynym stanowiskiem z nominacji politycznej było pełnione przeze mnie w latach 1994–1995 stanowisko podsekretarza stanu w Urzędzie Rady Ministrów odpowiedzialnego za legislację. Na to stanowisko powołał mnie premier. Inne moje funkcje publiczne były z wyborów: bądź powszechnych (parlament krajowy, Parlament Europejski), bądź z wyboru Parlamentu (funkcja prezesa NIK).

6.  Proszę wymienić trzy najważniejsze decyzje, w których podjęciu uczestniczył Pan w swojej pracy zawodowej.

Jako sędzia szczególnie pamiętam wyrok, wydany na początku lat 90-tych, w którym sprzeciwiłem się skazaniu na karę śmierci. Jako jedyny w gronie 5 sędziów zostałem przegłosowany 4:1.

Mój sprzeciw został podtrzymany przez Sąd Najwyższy i ostatecznie do prawomocnego skazania na tę karę nie doszło. W tym czasie w Polsce jeszcze istniała kara śmierci, została ostatecznie zniesiona w 1997 roku. Jako przeciwnik tej kary miałem udział w jej zniesieniu – najpierw jako krytyczny wobec tej kary sędzia, potem jako parlamentarzysta.

W Najwyższej Izbie Kontroli moją najtrudniejszą decyzją było przedstawienie wniosku o negatywną ocenę wykonania budżetu państwa w 2001 roku. Taki negatywny wniosek został przedstawiony po raz pierwszy. Nie zawahałem się go przedstawić, choć zdawałem sobie sprawę, że blokuję sobie w ten sposób możliwość reelekcji, kończyła się bowiem wtedy moja 6-letnia kadencja, a negatywna opinia w sprawie budżetu była niekorzystna dla ówczesnej większości rządowej.

W Najwyższej Izbie Kontroli podjąłem też jako prezes szczególnie ważną decyzję o kontroli wysokości wynagrodzeń urzędników samorządowych oraz menedżerów w spółkach państwowych. Krytyczny raport na temat dowolności w kształtowaniu tych wynagrodzeń stał się podstawą wydania przez parlament ustawy ograniczającej wysokość tych wynagrodzeń. Ustawa ta obowiązuje nadal.

Jedna z kontroli NIK w czasie, gdy kierowałem Izbą, spowodowała rezygnację rządu z realizacji niegospodarnego kontraktu zbrojeniowego. Uchroniło to państwo przed stratami budżetu liczonymi w setkach milionów euro.

Niezależność

7.  Traktat stanowi, że członkowie Trybunału Obrachunkowego powinni być „w pełni niezależni” w wykonywaniu swych funkcji. Jak zamierza Pan stosować się do tego obowiązku podczas pełnienia przyszłych zadań?

Zarówno jako sędzia, jak i potem, jako prezes Najwyższej Izby Kontroli wykonywałem te funkcje tak, że moja niezależność nigdy nie była kwestionowana. Wręcz przeciwnie, byłem oceniany, jako w pełni niezależny sędzia i w pełni niezależny prezes NIK. W Trybunale Obrachunkowym też nie będzie z tym problemów. Wiem, że ta funkcja wymaga szczególnego obiektywizmu i kierowania się wyłącznie uczciwą oceną ustaleń kontroli.

8.  Czy Pan lub ktokolwiek z Pana bliskich (rodzice, rodzeństwo, partner w zalegalizowanym związku bądź dzieci) posiada jakiekolwiek udziały w podmiotach gospodarczych lub jakiekolwiek udziały finansowe czy też inne zobowiązania, które mogłyby kolidować z przyszłymi obowiązkami?

Ani ja, ani nikt z mojej rodziny nie prowadzimy działalności biznesowej. Rodzice nie żyją, żona jest emerytką, podobnie jak moje trzy siostry, młodszy brat jest rolnikiem i posłem do polskiego parlamentu narodowego. Jeden z moich synów prowadzi własna firmę informatyczną, drugi jest prawnikiem, obaj nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej czy finansowej pozostającej w kolizji z moimi przyszłymi obowiązkami w Trybunale.

9.  Czy jest Pan gotów ujawnić prezesowi Trybunału wszystkie swoje interesy finansowe i inne zobowiązania oraz pozwolić na ich upublicznienie?

Jestem gotów ujawnić mój stan majątkowy nie tylko prezesowi Trybunału, ale i opinii publicznej. Jako poseł do Parlamentu Europejskiego składam w Polsce coroczne jawne oświadczenia majątkowe, które są publikowane w internecie. Moja sytuacja majątkowa jest w pełni transparentna.

10.  Czy jest Pan stroną jakiegokolwiek toczącego się postępowania sądowego? Jeżeli tak, proszę podać szczegółowe informacje.

Nie jestem stroną żadnego procesu sądowego karnego. W ostatnich latach toczyły się przeciwko mnie dwa procesy cywilne dotyczące moich krytycznych wypowiedzi: jedna dotyczyła niegospodarności jednego z polskich ministrów i marnotrawstwa przez niego środków UE, druga dotyczyła niegospodarności zarządu jednej z państwowych polskich spółek korzystającej z pomocy publicznej. Obydwa procesy zostały przeze mnie wygrane. Sądy uznały, że moje krytyczne wypowiedzi oparte były o prawdziwe podstawy.

11.  Czy pełni Pan jakąkolwiek czynną lub wykonawczą funkcję polityczną, a jeżeli tak, to na jakim szczeblu? Czy zajmował Pan jakiekolwiek stanowisko polityczne w ciągu ostatnich 18 miesięcy? Jeżeli tak, proszę podać szczegółowe informacje.

Nie pełnię i nie pełniłem w okresie ostatnich 18 miesięcy wykonawczych stanowisk politycznych. W 2015 roku przez okres kilku miesięcy w zastępstwie pełniłem obowiązki pełnomocnika okręgowego Prawa i Sprawiedliwości w województwie łódzkim, jednak bez formalnego powołania na to stanowisko. Obecnie tych obowiązków już nie wykonuję.

Jako poseł do Parlamentu Europejskiego pełnię funkcję członka Rady Politycznej partii Prawo i Sprawiedliwość. Jest to organ uchwałodawczy partii, jego skład wchodzą wszyscy parlamentarzyści będący członkami tej partii.

12.  Czy w razie wyboru na członka Trybunału ustąpi Pan z piastowanych stanowisk, na które został Pan wybrany, oraz zrezygnuje z aktywnie pełnionych funkcji partyjnych?

Powołanie do Trybunału Obrachunkowego będzie równoznaczne z moją rezygnacja z członkostwa Rady Politycznej Prawa i Sprawiedliwości. Wszelka moja działalność polityczna zostanie całkowicie zawieszona na czas kadencji w Trybunale. Identycznie zachowałem się w Polsce jako prezes Najwyższej Izby Kontroli. Wtedy zawiesiłem moją działalność polityczną.

13.  Jak postąpiłby Pan w przypadkach poważnych nieprawidłowości, a nawet oszustwa lub korupcji z udziałem osób pochodzących z Pana kraju?

Przedstawiłbym prawdziwe ustalenia i wyciągnął wszelkie wnioski z tych ustaleń, włącznie z przekazaniem sprawy organom ścigania. Nie może być żadnej „taryfy ulgowej” ani z uwagi na kraj, ani z uwagi na osobę. Jako prezes NIK przedstawiałem krytyczne sprawozdania, skutkiem których były dymisje ministrów, w tym ministrów z bliskich mi środowisk politycznych. W 1996 roku przedstawiłem krytyczny raport na temat działalności ministra współpracy gospodarczej z zagranicą, który był z partii, do której należałem przed moim wyborem do NIK. Kontrola wykazała niegospodarność ministra, minister po kontroli został odwołany, sprawą zajęły się organy ścigania, a ja nie miałem żadnych oporów przed przedstawieniem prawdziwych ustaleń kontroli i wniosków z niej wynikających.

Pragnę również dodać, że jako prezes NIK przedstawiałem krytyczne wyniki kontroli, w których były uczciwie przedstawiane nieprawidłowości dotyczące wykorzystania przez Polskę środków przedakcesyjnych PHARE.

Wykonywanie obowiązków

14.  Jakie powinny być główne cechy należytego zarządzania finansami w przypadku instytucji publicznych? W jaki sposób Trybunał Obrachunkowy może przyczynić się do należytego zarządzania finansami?

Należyte zarządzanie finansami publicznymi to przede wszystkim takie zarządzanie, które nie dopuszcza do marnotrawstwa czy korupcji. W oparciu o doświadczenia NIK, która mogą się również odnosić do doświadczeń Trybunału, uważam, że szczególne znaczenie ma wyeliminowanie urzędniczej dowolności postępowania, niedopuszczenie do sytuacji konfliktu interesów, przejrzystość (jawność) dysponowania środkami publicznymi oraz sprawny system kontroli. Najkrócej mówiąc – należyte zarządzanie finansami publicznymi to takie zarządzanie, w którym jest zero dowolności postępowania, zero konfliktu interesów, maksimum przejrzystości i maksimum sprawności kontroli.

Trybunał może się przyczyniać do poprawy zarządzania finansami publicznymi, ujawniając nieprawidłowości i rekomendując konkretne wnioski w zakresie wyeliminowania dowolności procesu decyzyjnego, wyeliminowania konfliktu interesów, zwiększenia przejrzystości i usprawnienia kontroli.

15.  Zgodnie z postanowieniami Traktatu Trybunał jest zobowiązany pomagać Parlamentowi w sprawowaniu funkcji kontrolnej w zakresie wykonania budżetu. Jak zapewniłby Pan dalszą poprawę współpracy między Trybunałem a Parlamentem Europejskim (w szczególności jego Komisją Kontroli Budżetowej) w celu zarówno wzmocnienia nadzoru publicznego nad wydatkami ogólnymi, jak i zwiększenia ich skuteczności?

Trybunał bardzo dobrze spełnia swoja rolę wzmacniania funkcji kontrolnej Parlamentu Europejskiego, dostarcza bowiem Parlamentowi rzetelnej wiedzy o wydatkowaniu budżetu Unii Europejskiej. Usprawnienie współpracy jest moim zdaniem możliwe przez zwiększenie zakresu prac analitycznych Trybunału.

Zwiększenie roli Trybunału dostrzegam po pierwsze w kontynuacji rozpoczętej w 2014 roku praktyki sporządzania przeglądów horyzontalnych. Dwa takie przeglądy z 2014 roku, jeden dotyczący mechanizmów rozliczalności i drugi dotyczący zagrożeń dla finansowego zarządzania budżetem UE, stanowią bardzo cenny materiał poznawczy i zawierają istotne dla Parlamentu rekomendacje. W Trybunale będę się opowiadał za przygotowaniem kolejnych podobnych przeglądów horyzontalnych.

Ponadto należy przywiązywać większą wagę do realizacji rekomendacji Trybunału. Zarówno Trybunał, jak i Parlament powinny bardziej stanowczo rozliczać instytucje kontrolowane z realizacji zaleceń Trybunału.

16.  Co według Pana stanowi wartość dodaną kontroli wykonania zadań i w jaki sposób należałoby wprowadzić wyniki kontroli do procedur zarządzania?

Myślę, że ważną wartością dodaną kontroli wykonania zadań jest poprawa dystrybucji środków UE i bardziej sprawiedliwe ich rozdzielanie między beneficjentów. Cenną wartością jest też zwiększenie wiedzy obywateli UE o tym, jak są wydawane publiczne, unijne pieniądze, a lepsza wiedza sprzyja wzrostowi zaufania do Unii i jej instytucji. Zwięźle ujmując – szczególną wartością dodaną kontroli wykonania zadań jest wzmocnienie demokratycznego nadzoru nad działalnością instytucji UE i wykonaniem budżetu Unii. 

17.  Jak można usprawnić współpracę pomiędzy Trybunałem Obrachunkowym, krajowymi organami kontroli i Parlamentem Europejskim (Komisją Kontroli Budżetowej) w zakresie kontroli budżetu UE?

Współpraca Trybunału z krajowymi organami kontroli jest dobra. Szczególnie mnie cieszy bardzo dobra, wręcz wzorowa współpraca Trybunału z polską Najwyższa Izbą Kontroli. Jako prezes NIK w latach 90-tych, gdy Polska kandydowała do UE, rozpoczynałem współpracę NIK z Trybunałem, współpracowałem z ówczesnymi prezesami Trybunału panem Middelhoekiem, panem Friedmanem, panem Nilssonem. Dobre fundamenty tej współpracy dają obecnie dobre rezultaty: w swoim sprawozdaniu z 2014 roku Trybunał wymienił polską NIK jako wyjątkowy, modelowy przykład merytorycznej i dobrej współpracy.

Usprawnienie widzę przede wszystkim w dążeniu do dalszego zbliżania metodologii kontroli, przy czym Trybunał może użyczyć swoich doświadczeń, ale też powinien sam sięgać po dobre wzory, na przykład po dobre wzory polskiej NIK w zakresie sygnalizowania zagrożenia korupcją. Trybunał nie jest oczywiście organem śledczym, ale może i powinien wykazywać systemowe zagrożenia, mechanizmy korupcjogenne.

Widzę też poprawę współpracy poprzez szerszą wymianę informacji w zakresie wyników kontroli. Trybunał może w szerszym zakresie korzystać z wyników kontroli przeprowadzanych przez narodowe organy kontroli, co uchroni nas przed niepotrzebnym dublowaniem kontroli.

Należy też dążyć do podejmowania kontroli wspólnych oraz kontroli równoległych Trybunału oraz najwyższych organów kontroli państw członkowskich – w tym obszarze istnieją niewykorzystane dotychczas możliwości współpracy.

18.  Jak zapewniłby Pan dalszy rozwój sprawozdawczości Trybunału Obrachunkowego, tak aby Parlament Europejski otrzymywał wszystkie niezbędne informacje o precyzyjności danych dostarczanych Komisji Europejskiej przez państwa członkowskie?

Rozwój sprawozdawczości Trybunału w zakresie informacji o danych dostarczanych przez państwa członkowskie można osiągnąć przede wszystkim na podstawie sugerowanych przeze mnie w odpowiedzi na pytanie 17. wspólnych kontroli Trybunału i najwyższych organów kontroli państw członkowskich, które to kontrole uwzględniałyby problem rzetelności danych dostarczanych przez państwa członkowskie. Można by na przykład wspólnie zbadać, czy Komisja otrzymuje rzetelne informacje w zakresie wykorzystania środków na grupy producentów rolnych.

To jest jednak kwestia zakresu kompetencji najwyższych organów kontroli. Polski organ kontroli – NIK – ma ustawowe uprawnienia do podejmowania kontroli wspólnych z Europejskim Trybunałem Obrachunkowym, na zasadach określonych we wzajemnym porozumieniu.

Inne zagadnienia

19.  Czy wycofa Pan swoją kandydaturę na członka Trybunału, jeśli opinia Parlamentu w sprawie Pana powołania będzie nieprzychylna?

Tak. Tak, w przypadku negatywnej opinii Parlamentu zwrócę się do rządu polskiego o rozważenie wycofania mojej kandydatury.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOW KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

Data przyjęcia	15.3.2016
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	9 12 5
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Louis Aliot, Inés Ayala Sender, Zigmantas Balčytis, Ryszard Czarnecki, Tamás Deutsch, Martina Dlabajová, Jens Geier, Ingeborg Gräßle, Bogusław Liberadzki, Monica Macovei, Georgi Pirinski, Petri Sarvamaa, Claudia Schmidt, Igor Šoltes, Bart Staes, Marco Valli, Derek Vaughan, Anders Primdahl Vistisen, Tomáš Zdechovský, Joachim Zeller
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Richard Ashworth, Karin Kadenbach, Andrey Novakov, Julia Pitera, Miroslav Poche
Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego	Xabier Benito Ziluaga