ΣΥΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ σχετικά με τη θέση του Συμβουλίου σε πρώτη ανάγνωση ενόψει της έκδοσης κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για την προώθηση της ελεύθερης κυκλοφορίας των πολιτών μέσω της απλούστευσης των απαιτήσεων για την υποβολή ορισμένων δημόσιων εγγράφων στην Ευρωπαϊκή Ένωση και για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1024/2012

27.4.2016 - (14956/2/2015 – C8-0129/2016 – 2013/0119(COD)) - ***II

Επιτροπή Νομικών Θεμάτων
Εισηγήτρια: Mady Delvaux

ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΥ ΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ

σχετικά με τη θέση του Συμβουλίου σε πρώτη ανάγνωση ενόψει της έκδοσης κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για την προώθηση της ελεύθερης κυκλοφορίας των πολιτών μέσω της απλούστευσης των απαιτήσεων για την υποβολή ορισμένων δημόσιων εγγράφων στην Ευρωπαϊκή Ένωση και για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1024/2012

(14956/2/2015 – C8-0129/2016 – 2013/0119(COD))

(Συνήθης νομοθετική διαδικασία: δεύτερη ανάγνωση)

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο,

–  έχοντας υπόψη τη θέση του Συμβουλίου σε πρώτη ανάγνωση (14956/2/2015 – C8-0129/2016),

–   έχοντας υπόψη την αιτιολογημένη γνώμη που υπέβαλε η Γερουσία της Δημοκρατίας της Ρουμανίας στο πλαίσιο του Πρωτοκόλλου αριθ. 2 σχετικά με την εφαρμογή των αρχών της επικουρικότητας και της αναλογικότητας, με οποία υποστηρίζεται ότι το σχέδιο νομοθετικής πράξης δεν συνάδει προς την αρχή της επικουρικότητας,

–  έχοντας υπόψη τη γνώμη της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής της 11ης Ιουλίου 2013[1],

–  έχοντας υπόψη τη θέση του κατά την πρώτη ανάγνωση[2] σχετικά με την πρόταση της Επιτροπής προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο (COM(2013)0228),

–  έχοντας υπόψη το άρθρο 294 παράγραφος 7 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης,

–   έχοντας υπόψη τη γνωμοδότηση της Επιτροπής Νομικών Θεμάτων σχετικά με την προτεινόμενη νομική βάση,

–  έχοντας υπόψη τα άρθρα 76 και 39 του Κανονισμού του,

–  έχοντας υπόψη τη σύσταση για τη δεύτερη ανάγνωση της Επιτροπής Νομικών Θεμάτων (A8-0156/2016),

1.  εγκρίνει τη θέση του Συμβουλίου σε πρώτη ανάγνωση·

2.  διαπιστώνει ότι η πράξη εκδόθηκε σύμφωνα με τη θέση του Συμβουλίου·

3.  αναθέτει στον Πρόεδρό του να υπογράψει την πράξη, μαζί με τον Πρόεδρο του Συμβουλίου, σύμφωνα με το άρθρο 297 παράγραφος 1 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης·

4.  αναθέτει στον Γενικό Γραμματέα του να υπογράψει την πράξη, αφού προηγουμένως ελεγχθεί ότι όλες οι διαδικασίες έχουν δεόντως ολοκληρωθεί, και να προβεί, σε συμφωνία με τον Γενικό Γραμματέα του Συμβουλίου, στη δημοσίευσή της στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης·

5.  αναθέτει στον Πρόεδρό του να διαβιβάσει τη θέση του Κοινοβουλίου στο Συμβούλιο, στην Επιτροπή και στα εθνικά κοινοβούλια.

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

Στόχος της παρούσας νομοθετικής πράξης είναι η προώθηση της ελεύθερης κυκλοφορίας των πολιτών μέσω της απλούστευσης της επίσημης αποδοχής ορισμένων δημοσίων εγγράφων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η πράξη δεν αφορά την αναγνώριση του περιεχομένου των δημοσίων εγγράφων και τούτο κυρίως για να μην θιγεί η κυριαρχία των κρατών μελών στο πεδίο του οικογενειακού δικαίου.

Η κινητικότητα των πολιτών της Ένωσης αποτελεί πραγματικότητα: δώδεκα εκατομμύρια περίπου Ευρωπαίων σπουδάζουν, εργάζονται ή διαμένουν σε κράτος μέλος άλλο από εκείνο της καταγωγής τους. Σήμερα, όταν πολίτες και επιχειρήσεις της Ένωσης ασκούν το δικαίωμά τους στην ελεύθερη κυκλοφορία ή τις ελευθερίες της εσωτερικής αγοράς, είναι δυνατόν να αντιμετωπίσουν περιπλοκές διοικητικής φύσης κατά την υποβολή δημοσίων εγγράφων στις αρχές άλλου κράτους μέλους, λόγου χάρη σε περίπτωση διασυνοριακής κινητικότητας.

Μετά από διοργανικές διαπραγματεύσεις, οι συν-νομοθέτες και η Επιτροπή κατέληξαν σε συμβιβαστικό κείμενο.

Ο κανονισμός καλύπτει τα ληξιαρχικά έγγραφα καθώς και άλλα έγγραφα που ζητούνται συχνά από τους πολίτες και αφορούν, για παράδειγμα, την κατοικία, την ιθαγένεια και το ποινικό μητρώο.

Για αυτά τα δημόσια έγγραφα, ο κανονισμός προβλέπει απαλλαγή από την υποχρέωση επικύρωσης και επισημείωσης («σφραγίδα Χάγης»), δύο διοικητικές διατυπώσεις που συνήθως απαιτούνται για δημόσια έγγραφα που εκδίδονται από άλλο κράτος. Μέτρα διευκόλυνσης της αποδοχής προβλέπονται επίσης για τα επικυρωμένα φωτοαντίγραφα και τις επίσημες μεταφράσεις. Οι εν λόγω διευκολύνσεις για τον πολίτη αντισταθμίζονται από τη δυνατότητα της αρχής που λαμβάνει το έγγραφο να ζητήσει απευθείας και δια της ηλεκτρονικής οδού από την εκδούσα αρχή να βεβαιώσει την αυθεντικότητα του εγγράφου.

Τέλος, βασικό στοιχείο του κανονισμού είναι η καθιέρωση πολύγλωσσων τυποποιημένων έντυπων για την πλειοψηφία των σχετικών δημόσιων εγγράφων. Τα εν λόγω πολύγλωσσα τυποποιημένα έντυπα εκδίδονται από τις εθνικές αρχές σε περίπτωση που δημόσιο έγγραφο πρόκειται να κατατεθεί σε άλλο κράτος μέλος και προσαρτώνται στο εθνικό έγγραφο. Το εν λόγω παράρτημα περιέχει μια εκ των προτέρων μετάφραση του εν λόγω δημοσίου κειμένου και συνεπώς ο πολίτης απαλλάσσεται από την υποχρέωση να προσκομίσει μετάφραση του διοικητικού εγγράφου. Με τον τρόπο αυτό διευκολύνονται σε πολύ μεγάλο βαθμό οι επαφές σχέσεις του μετακινούμενου ευρωπαίου πολίτη με τη διοίκηση.

Οι διαπραγματεύσεις με το Συμβούλιο επιφύλαξαν και ορισμένες απογοητεύσεις για το Κοινοβούλιο, διότι το τελευταίο θα ήθελε να συμπεριληφθούν στο πεδίο εφαρμογής του κανονισμού και πτυχία, πιστοποιητικά κατάρτισης και βεβαιώσεις αναπηρίας καθώς και ορισμένα άλλα έγγραφα σημαντικά για τις επιχειρήσεις. Ένα άλλο ζήτημα αφορά τη μη δυνατότητα αυτόνομης χρήσης των πολύγλωσσων τυποποιημένων έντυπων, τα οποία πρέπει πάντα να προσαρτώνται στα σχετικά εθνικά έγγραφα, γεγονός που περιπλέκει χωρίς λόγο τα πράγματα. Αυτό δεν πρέπει βέβαια να επισκιάζει τις σημαντικές προόδους που επιτεύχθηκαν. Ο κανονισμός περιέχει ρήτρες αναθεώρησης που προβλέπουν την διεύρυνση στο μέλλον του πεδίου εφαρμογής των διοικητικών διευκολύνσεων, μόλις οι εθνικές διοικήσεις συνηθίσουν να εργάζονται υπό τις νέες συνθήκες.

Η εισηγήτρια προτείνει συνεπώς την έγκριση του κειμένου, προϊόν διαπραγματεύσεων με το Συμβούλιο που αναθεωρήθηκε από τους γλωσσομαθείς νομικούς σε όλες τις επίσημες γλώσσες.

ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΝΟΜΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΝΟΜΙΚΗ ΒΑΣΗ

Κ. Pavel Svoboda

Πρόεδρο

Επιτροπή Νομικών Θεμάτων

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ

Θέμα:  Γνωμοδότηση επί της νομικής βάσης της πρότασης κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για την προώθηση της κυκλοφορίας των πολιτών και των επιχειρήσεων μέσω της απλούστευσης της αποδοχής ορισμένων δημοσίων εγγράφων στην Ευρωπαϊκή Ένωση και για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1024/2012COM(2013) 228 – C7-0111/2013 – 2013/0119 (COD)

Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε,

Τον Νοέμβριο του 2015, η Επιτροπή Νομικών Θεμάτων αποφάσισε εξ ιδίας πρωτοβουλίας, σύμφωνα με το άρθρο 39, παράγραφος 5 του Κανονισμού, να γνωμοδοτήσει σχετικά με τη σκοπιμότητα της τροποποίησης της νομικής βάσης την οποία ζήτησε το Συμβούλιο για την προαναφερθείσα πρόταση.

Τις νομικές βάσεις που πρότεινε η Επιτροπή αποτελούσαν, αφενός, το άρθρο 21 παράγραφος 2 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ), το οποίο αφορά την έγκριση διατάξεων που διευκολύνουν τους πολίτες να ασκούν το δικαίωμά τους να κυκλοφορούν ελεύθερα και να διαμένουν στην επικράτεια των κρατών μελών και, αφετέρου, το άρθρο 114 παράγραφος 1 ΣΛΕΕ σχετικά με τη θέσπιση μέτρων για την εναρμόνιση των εθνικών νομοθετικών και διοικητικών διατάξεων που αποσκοπούν στην εγκαθίδρυση και λειτουργία της εσωτερικής αγοράς.

Το Κοινοβούλιο υποστήριξε ένθερμα την πρόταση της Επιτροπής σύμφωνα με την οποία τα έγγραφα που αφορούν τις επιχειρήσεις θα πρέπει να συμπεριλαμβάνονται στα δημόσια έγγραφα για τα οποία ισχύει η απλούστευση που προβλέπεται στην πρόταση. Ωστόσο, στο συμφωνηθέν κείμενο τροποποιήθηκε η νομική βάση με την απάλειψη, μετά από αίτηση του Συμβουλίου, του άρθρου 114, παράγραφος 1 ΣΛΕΕ από την αρχική διπλή νομική βάση, δεδομένου ότι η πλειοψηφία των κρατών μελών τάχθηκε υπέρ ενός πιο περιορισμένου πεδίου εφαρμογής του κανονισμού που θα καλύπτει κυρίως έγγραφα που αφορούν την προσωπική κατάσταση.

Σκοπός της γνωμοδότησης αυτής είναι να διαπιστώσει την ισχύ και την καταλληλότητα της νέας νομικής βάσης που αποτελείται από ένα άρθρο.

I - Ιστορικό

Η πρόταση για την απλούστευση της αποδοχής ορισμένων δημόσιων εγγράφων στην Ευρωπαϊκή Ένωση στόχο έχει να εκπληρώσει τον πολύ σημαντικό ρόλο της διευκόλυνσης των διατυπώσεων για τους πολίτες που διαβαίνουν τα σύνορα.

Πολλοί πολίτες της ΕΕ ζουν σε κράτος μέλος διαφορετικό από το δικό τους και ο αριθμός αυτός αυξάνεται σταθερά. Όλο και περισσότεροι πολίτες διατηρούν δεσμούς με άλλο κράτος, είτε για οικογενειακούς είτε για επαγγελματικούς λόγους ή απλώς για διακοπές. Όλα αυτά τα πρόσωπα πιθανώς να έρθουν κάποια στιγμή σε επαφή με τις διοικητικές αρχές της χώρας την οποία επισκέπτονται ή στην οποία διαμένουν – οι τουρίστες με το σύστημα υγείας, οι φοιτητές με τη διοίκηση των πανεπιστημίων, οι εργαζόμενοι με τις φορολογικές αρχές και τις υπηρεσίες κοινωνικής ασφάλισης κ.λπ.

Το 2011, η Επιτροπή δημοσίευσε ένα έγγραφο στρατηγικής, στο οποίο απαριθμούνται τα 20 σημαντικότερα σημεία κριτικής της εσωτερικής αγοράς από πολίτες και επιχειρήσεις. Ένα μεγάλο μέρος των επικρίσεων αυτών αφορούσε με τις διοικητικές διατυπώσεις. Εξάλλου, αναγνωρίζεται σήμερα ότι τα προβλήματα που έχουν σχέση με τη διασυνοριακή εφαρμογή του οικογενειακού δικαίου, του φορολογικού δικαίου, της νομοθεσίας περί κοινωνικής ασφάλισης κ.λπ. αποτρέπουν πολλούς πολίτες από το να μετακινηθούν σε ένα άλλο κράτος μέλος.

Κάθε χρόνο, πολλές εκατοντάδες χιλιάδες δημόσια έγγραφα πρέπει να νομιμοποιούνται ή να επικυρώνονται προκειμένου να αναγνωρίζονται στα κράτη μέλη στα οποία δεν έχουν εκδοθεί. Η κατάργηση των πρόσθετων διασυνοριακών διατυπώσεων αποτελεί ένα περαιτέρω σημαντικό βήμα για τη διευκόλυνση της ελεύθερης κυκλοφορίας των πολιτών.

Τέλος επισημαίνεται ότι η εν λόγω πρόταση κανονισμού δεν εναρμονίζει σε καμία περίπτωση το ουσιαστικό δίκαιο των κρατών μελών στους οικείους τομείς. Δεν προβλέπει ότι ένα κράτος μέλος πρέπει να αναγνωρίσει το περιεχόμενο ενός δημοσίου εγγράφου που έχει εκδοθεί σε άλλο κράτος μέλος. Ο σκοπός της έγκειται αποκλειστικά στο να μειωθούν οι πρόσθετες διασυνοριακές διατυπώσεις με την κατάργηση των διαδικασιών επικύρωσης και επισημείωσης ("Αpostille") για μια σειρά δημοσίων εγγράφων.

ΙΙ - Σχετικά άρθρα της Συνθήκης

Το άρθρο 21 ΣΛΕΕ, στο δεύτερο μέρος με τίτλο "Απαγόρευσης των διακρίσεων και ιθαγένεια της Ένωσης", αποτελεί τη μόνη νομική βάση στο κείμενο που συμφωνήθηκε από τα δύο νομοθετικά όργανα στο πλαίσιο των τριμερών συνεδριάσεων για τον κανονισμό (υπογράμμιση του συντάκτη):

Άρθρο 21 ΣΛΕΕ

(πρώην άρθρο 18 της ΣΕΚ)

1. Κάθε πολίτης της Ένωσης έχει το δικαίωμα να κυκλοφορεί και να διαμένει ελεύθερα στο έδαφος των κρατών μελών, υπό την επιφύλαξη των περιορισμών και με τις προϋποθέσεις που προβλέπονται στις Συνθήκες και στις διατάξεις που θεσπίζονται για την εφαρμογή τους.

2. Εάν, προς επίτευξη αυτού του στόχου, απαιτείται δράση της Ένωσης και εφόσον οι Συνθήκες δεν έχουν προβλέψει εξουσίες προς τούτο, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο, αποφασίζοντας σύμφωνα με τη συνήθη νομοθετική διαδικασία, μπορούν να θεσπίζουν διατάξεις που διευκολύνουν την άσκηση των αναφερόμενων στην παράγραφο 1 δικαιωμάτων.

[...]

Το άρθρο 114 παράγραφος 1 ΣΛΕΕ, στο κεφάλαιο 3 με τίτλο "Η προσέγγιση των νομοθεσιών" προστέθηκε στην αρχική πρόταση ως δεύτερη νομική βάση προκειμένου να καλύπτονται δημόσια έγγραφα που χρησιμοποιούνται από επιχειρήσεις της ΕΕ σε διασυνοριακές περιπτώσεις. Η νομική αυτή βάση διαγράφει ωστόσο, στη συνέχεια, μετά από αίτηση του Συμβουλίου προκειμένου να περιοριστεί το πεδίο εφαρμογής του Κανονισμού:

Άρθρο 114 της ΣΛΕΕ.

(πρώην άρθρο 95 της ΣΕΚ)

1. [...] Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο, αποφασίζοντας σύμφωνα με τη συνήθη νομοθετική διαδικασία και μετά από διαβούλευση με την Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή, εκδίδουν τα μέτρα τα σχετικά με την προσέγγιση των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών που έχουν ως αντικείμενο την εγκαθίδρυση και τη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς.

[...]

ΙΙΙ - Γενικές αρχές που διέπουν την επιλογή της νομικής βάσης

Κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου «η επιλογή της νομικής βάσης μιας κοινοτικής πράξης πρέπει να στηρίζεται σε αντικειμενικά στοιχεία επιδεχόμενα δικαστικό έλεγχο, όπως είναι, ο σκοπός και το περιεχόμενο της πράξης»[3]. Κατά συνέπεια, η επιλογή μη ορθής νομικής βάσης θα μπορούσε να αποτελέσει αιτία για την ακύρωση της σχετικής πράξης.

Στην παρούσα περίπτωση αυτή πρέπει συνεπώς να διαπιστωθεί εάν η πρόταση:

1.  έχει διττή στόχευση ή αποτελείται από δύο συνιστώσες εκ των οποίων η μία μπορεί να θεωρηθεί ως κύρια ή δεσπόζουσα ενώ η δεύτερη έχει απλώς παρεμπίπτουσα σημασία· ή

2.  επιδιώκει συγχρόνως περισσότερες στοχεύσεις ή αποτελείται από διάφορες συνιστώσες, άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους, χωρίς η μία εξ αυτών να είναι δευτερεύουσα και έμμεση σε σχέση με την άλλη.

Σύμφωνα με την νομολογία του Δικαστηρίου, πρέπει στην πρώτη περίπτωση η πράξη να βασίζεται σε μία νομική βάση και δη σε εκείνη που επιβάλλει η κύρια ή δεσπόζουσα στόχευση ή συνιστώσα, ενώ στην δεύτερη πρέπει η πράξη να βασιστεί στις αντίστοιχες διαφορετικές νομικές βάσεις.[4]

IV - Σκοπός και περιεχόμενο της πρότασης

Στην αιτιολογική σκέψη 1 του συμφωνηθέντος κειμένου ορίζεται ότι με τον κανονισμό επιδιώκεται να διασφαλιστεί η ελεύθερη κυκλοφορία των δημοσίων εγγράφων στην Ένωση με στόχο την προαγωγή της ελεύθερης κυκλοφορίας των πολιτών της Ένωσης και, προκειμένου να επιτευχθεί ο πολιτικός στόχος του άρθρου 21 ΣΛΕΕ, "η Ένωση θα πρέπει να υιοθετήσει συγκεκριμένα μέτρα για την απλούστευση των διοικητικών διατυπώσεων που ισχύουν για την παρουσίαση σ' ένα κράτος μέλος ορισμένων δημοσίων εγγράφων που έχουν εκδοθεί από τις αρχές ενός κράτους μέλους".

Στο συμβιβασμό προβλέπεται ότι ο κανονισμός πρέπει να εφαρμόζεται μόνο για συγκεκριμένα δημόσια έγγραφα, που αφορούν κυρίως την προσωπική κατάσταση. Σύμφωνα με το άρθρο 2 παράγραφος 1 του συμφωνηθέντος κειμένου, "ο παρών κανονισμός εφαρμόζεται σε δημόσια έγγραφα που έχουν εκδοθεί από τις αρχές ενός κράτους μέλους σύμφωνα με την εθνική του νομοθεσία, τα οποία πρέπει να παρουσιαστούν στις αρχές ενός άλλου κράτους μέλους και των οποίων ο κύριος σκοπός συνίσταται στη διαπίστωση" της γέννησης, του θανάτου, του γάμου, του διαζυγίου, της ιδιότητας του γονέα, της υιοθεσίας κλπ. Στο πεδίο εφαρμογής της πρότασης της Επιτροπής υπάγεται επίσης "το νομικό καθεστώς και η εκπροσώπηση εταιρείας ή άλλης επιχείρησης", η διάταξη ωστόσο αυτή στη συνέχεια διεγράφη μετά από αίτηση του Συμβουλίου, με αποτέλεσμα να περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό το πεδίο εφαρμογής του κανονισμού ώστε να καλύπτει μόνο έγγραφα που αφορούν την προσωπική κατάσταση.

Ο κύριος στόχος του κανονισμού έγκειται στην κατάργηση των διατυπώσεων επικύρωσης και επισημείωσης για τα δημόσια έγγραφα που υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του. Πολλές απλουστεύσεις επέρχονται επίσης όσον αφορά τα επικυρωμένα αντίγραφα και τις επικυρωμένες μεταφράσεις.

Προκειμένου να αποκλειστούν οι απόπειρες απάτης, ο κανονισμός προβλέπει επίσης για σκοπούς αμοιβαίας συνδρομής τη χρησιμοποίηση του συστήματος πληροφόρησης της εσωτερικής αγοράς. Το εν λόγω σύστημα, το οποίο χρησιμοποιείται ήδη στον τομέα της οικονομίας, επιτρέπει στην αρχή ενός κράτους μέλους αποδοχής να ζητήσει τη συνδρομή των αρχών του κράτους μέλους έκδοσης. Η αρχή η οποία έχει εκδώσει το έγγραφο είναι τότε σε θέση να επιβεβαιώσει στην αρχή αποδοχής τη γνησιότητα και την αποδεικτική ισχύ του εγγράφου.

Τέλος, ακρογωνιαίο λίθο της υπόθεσης αποτελεί η δημιουργία πολύγλωσσων τυποποιημένων εντύπων της ΕΕ [βλ. άρθρο 6α, 6β, 6γ, 6δ, 6δ1 και 6ε του συμφωνηθέντος κειμένου]. Με την έκδοση πολύγλωσσων τυποποιημένων εντύπων αναμένεται να αντιμετωπιστεί με απλό τρόπο το πρόβλημα της μετάφρασης, όπως συμβαίνει ήδη με τα διαδεδομένα ηλεκτρονικά έντυπα κοινωνικής ασφάλισης.

Με τα τυποποιημένα έντυπα της ΕΕ καθίσταται περιττή η ανάγκη προσφυγής στις συνήθεις διατυπώσεις και μεταφράσεις. Σε καμία περίπτωση αυτά δεν έχουν ως αποτέλεσμα την υποχρέωση αναγνώρισης του περιεχομένου των εντύπων (ιδίως στον τομέα του οικογενειακού δικαίου).

V - Ανάλυση και καθορισμός της κατάλληλης νομικής βάσης

Η πρόταση της Επιτροπής ορίζει ότι ο κανονισμός εφαρμόζεται μόνο σε συγκεκριμένα δημόσια έγγραφα που αφορούν κυρίως την προσωπική κατάσταση. Το προταθέν κείμενο προέβλεπε αρχικά την απλούστευση των διοικητικών διατυπώσεων για δημόσια έγγραφα που αφορούσαν και τις επιχειρήσεις. Ως εκ τούτου, τις νομικές βάσεις της πρότασης κανονισμού αποτελούσαν αρχικά όχι μόνο το άρθρο 21 παράγραφος 2 ΣΛΕΕ, αλλά και, ως δεύτερη νομική βάση, το άρθρο 114 παράγραφος 1 ΣΛΕΕ. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το άρθρο 114 παράγραφος 1 ΣΛΕΕ θα αποτελούσε την κατάλληλη νομική βάση προκειμένου να καλύπτεται η διασυνοριακή χρήση δημοσίων εγγράφων από επιχειρήσεις της ΕΕ στην εσωτερική αγορά.

Μετά από αίτηση του Συμβουλίου και συναίνεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το συμφωνηθέν κείμενο διέγραψε από το πεδίο εφαρμογής του κανονισμού δημόσια έγγραφα σχετικά με το "νομικό καθεστώς και την εκπροσώπηση μιας εταιρείας ή άλλης επιχείρησης". Δεδομένου ότι οι επιχειρήσεις δεν υπάγονται πλέον άμεσα στις διατάξεις του κανονισμού, αυτό δικαιολογεί και τη διαγραφή του άρθρου 114 παράγραφος 1 ΣΛΕΕ ως δεύτερη νομική βάση, με αποτέλεσμα η πρόταση κανονισμού να έχει ως μόνη νομική βάση το άρθρο 21 παράγραφος 2 ΣΛΕΕ.

Με βάση την προηγηθείσα ανάλυση, ο κανονισμός βασίζεται αποκλειστικά στο άρθρο 21 παράγραφος 2 της ΣΛΕΕ το οποίο εξουσιοδοτεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο να θεσπίζουν διατάξεις που διευκολύνουν την άσκηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων των πολιτών της Ένωσης να κυκλοφορούν και να διαμένουν ελεύθερα στο έδαφος των κρατών μελών, σύμφωνα με το άρθρο 21 παράγραφος 1 ΣΛΕΕ.

Τα διοικητικά εμπόδια στη διασυνοριακή χρήση και αποδοχή των δημοσίων εγγράφων έχουν άμεσο αντίκτυπο στην ελεύθερη κυκλοφορία των πολιτών. Συνεπώς, η άρση των εν λόγω εμποδίων θα διευκολύνει την άσκηση του δικαιώματος ελεύθερης κυκλοφορίας των πολιτών, όπως προβλέπεται στο άρθρο 21 παράγραφος 2 της ΣΛΕΕ.

Στην πρόταση περιλαμβάνονται διατάξεις σχετικά με πρακτικά μέσα (π.χ. το Σύστημα Πληροφόρησης της Εσωτερικής Αγοράς και πολύγλωσσα τυποποιημένα έντυπα) προκειμένου να διευκολύνεται η ζωή των πολιτών σε όλα τα κράτη μέλη. Η πρόταση κανονισμού πρέπει συνεπώς να θεωρηθεί ως ένα απαραίτητο εργαλείο για την προώθηση της ελεύθερης κυκλοφορίας των ευρωπαίων πολιτών στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Δεδομένου ότι ο σκοπός και το περιεχόμενο της πρόταση κανονισμού που αναπτύχθηκαν προηγουμένως συνίσταται στο να μειωθούν οι δαπάνες που επιβαρύνουν τα άτομα καθώς και η γραφειοκρατία με τη διάθεση μεταξύ άλλων πολύγλωσσων τυποποιημένων εντύπων, το άρθρο 21 παράγραφος 2 ΣΛΕΕ αποτελεί από μόνο του την κατάλληλη νομική βάση της πρότασης κανονισμού.

VI - Συμπέρασμα και σύσταση

Στο συμφωνηθέν κείμενο διαγράφεται το άρθρο 114 παράγραφος 1 ΣΛΕΕ ως δεύτερη νομική βάση δεδομένου ότι το πεδίο εφαρμογής της πρότασης κανονισμού αφορά αποκλειστικά δημόσια έγγραφα που έχουν σχέση με φυσικά πρόσωπα. Δεν υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του κανονισμού έγγραφα που αφορούν τις επιχειρήσεις. Συνεπώς, το άρθρο 21 παράγραφος 2 ΣΛΕΕ αποτελεί πλέον από μόνο του την κατάλληλη νομική βάση της νομοθετικής πράξης.

Κατά τη συνεδρίασή της στις 12 Νοεμβρίου 2015, η Επιτροπή Νομικών Θεμάτων ενέκρινε τη συμφωνία που επιτεύχθηκε στο πλαίσιο τριμερών συνεδριάσεων με το Συμβούλιο και την αλλαγή της νομικής βάσης. Αφού εξέτασε πλήρως τις συνέπειες της νομικής βάσης κατά τη συνεδρίασή της στις 28 Ιανουαρίου 2016, η Επιτροπή Νομικών Θεμάτων αποφάσισε με 23 ψήφους υπέρ, δύο ψήφους κατά και ουδεμία αποχή[5]να συστήσει στην ολομέλεια να εγκρίνει τυπικά το συμφωνηθέν κείμενο σε δεύτερη ανάγνωση με αποκλειστική νομική βάση το άρθρο 21 παράγραφος 2 ΣΛΕΕ.

Με εξαιρετική εκτίμηση,

Pavel Svoboda

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΡΜΟΔΙΑΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

Τίτλος	Προώθηση της ελεύθερης κυκλοφορίας των πολιτών και των επιχειρήσεων μέσω της απλούστευσης της αποδοχής ορισμένων δημοσίων εγγράφων στην ΕΕ
Έγγραφα αναφοράς	14956/2/2015 – C8-0129/2016 – 2013/0119(COD)
Ημερομ. 1ης ανάγνωσης του ΕΚ – Αριθ. P	4.2.2014                     T7-0054/2014
Πρόταση της Επιτροπής	COM(2013)0228 - C7-0111/2013
Ημερομηνία αναγγελίας στην ολομέλεια της παραλαβής της θέσης του Συμβουλίου σε 1η ανάγνωση	11.4.2016
Επιτροπή αρμόδια επί της ουσίας        Ημερομ. αναγγελίας στην ολομέλεια	JURI 11.4.2016
Εισηγητές        Ημερομηνία ορισμού	Mady Delvaux 3.9.2014
Αμφισβήτηση της νομικής βάσης        Ημερομ. γνωμοδότησης JURI	JURI 28.1.2016
Εξέταση στην επιτροπή	24.9.2014	24.3.2015	14.7.2015	21.4.2016
Ημερομηνία έγκρισης	21.4.2016
Αποτέλεσμα της τελικής ψηφοφορίας	+: –: 0:	18 2 0
Βουλευτές παρόντες κατά την τελική ψηφοφορία	Max Andersson, Joëlle Bergeron, Marie-Christine Boutonnet, Jean-Marie Cavada, Therese Comodini Cachia, Mady Delvaux, Rosa Estaràs Ferragut, Enrico Gasbarra, Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, Dietmar Köster, Gilles Lebreton, József Szájer, Axel Voss, Κώστας Χρυσόγονος, Емил Радев
Αναπληρωτές παρόντες κατά την τελική ψηφοφορία	Heidi Hautala, Sylvia-Yvonne Kaufmann, Cecilia Wikström, Ангел Джамбазки
Αναπληρωτές (άρθρο 200, παρ. 2) παρόντες κατά την τελική ψηφοφορία	Josef Weidenholzer
Ημερομηνία κατάθεσης	27.4.2016

• [1]  ΕΕ C 327 της 12.11.2013, σ. 52.
• [2]  Κείμενα που εγκρίθηκαν στις 4.2.2014, P7_TA(2014)0054.
• [3]  Υπόθεση C-45/86, Επιτροπή κατά Συμβουλίου (Γενικευμένες Δασμολογικές Προτιμήσεις) Συλλογή 1987, σελ. 1439, σκέψη 5· Υπόθεση C-440/05
  Επιτροπή κατά Συμβουλίου Συλλογή [2007], σελ. I-9097· Υπόθεση C-411/06, Επιτροπή κατά Κοινοβουλίου και Συμβουλίου, Συλλογή 2009, σελ. I-7585.
• [4]  Βλέπε την υπόθεση C-411/06, που παρατέθηκε προηγουμένως, σκέψεις 46-47.
• [5]  Ήσαν παρόντες στην τελική ψηφοφορία: Pavel Svoboda (Πρόεδρος), Jean-Marie Cavada (αντιπρόεδρος), Mady Delvaux (αντιπρόεδρος), Lidia Joanna Geringer de Oedenberg (αντιπρόεδρος), Axel Voss (αντιπρόεδρος και εισηγητής), Max Andersson, Joëlle Bergeron, Marie-Christine Boutonnet, Daniel Buda, Κώστας Χρυσόγονος, Sergio Gaetano Cofferati, Therese Comodini Cachia, Pascal Durand, Angel Dzhambazki, Laura Ferrara, Evelyne Gebhardt, Jytte Guteland, Heidi Hautala, Sajjad Karim, Dietmar Köster, Constance Le Grip, Gilles Lebreton, António Marinho e Pinto, Jiří Maštálka, Angelika Niebler, Emil Radev, Julia Reda, Evelyn Regner, Virginie Rozière, Tadeusz Zwiefka.