Sprawozdanie - A8-0220/2016Sprawozdanie
A8-0220/2016
Parlament Europejski

SPRAWOZDANIE w sprawie nowej, perspektywicznej i innowacyjnej przyszłej strategii w dziedzinie handlu i inwestycji

27.6.2016 - (2015/2105(INI))

Komisja Handlu Międzynarodowego
Sprawozdawczyni: Tiziana Beghin


Procedura : 2015/2105(INI)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
A8-0220/2016
Teksty złożone :
A8-0220/2016
Debaty :
Głosowanie :
Teksty przyjęte :

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie nowej, perspektywicznej i innowacyjnej przyszłej strategii w dziedzinie handlu i inwestycji

(2015/2105(INI))

Parlament Europejski,

  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 26 listopada 2015 r. w sprawie stanu negocjacji dauhańskiej agendy rozwoju i przygotowań przed 10. konferencją ministerialną WTO[1],

–   uwzględniając swoje zalecenia dla Komisji dotyczące negocjacji w sprawie transatlantyckiego partnerstwa handlowo-inwestycyjnego oraz porozumienia w sprawie handlu usługami odpowiednio z dnia 8 lipca 2015 r. i z dnia 3 lutego 2016 r.,

  uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany „Handel z korzyścią dla wszystkich – W kierunku bardziej odpowiedzialnej polityki handlowej i inwestycyjnej”,

–  uwzględniając program działań na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030, przyjęty na Szczycie ONZ w sprawie Zrównoważonego Rozwoju w Nowym Jorku w 2015 roku,

  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 7 lipca 2015 r. w sprawie zewnętrznego wpływu unijnej polityki handlowej i inwestycyjnej na inicjatywy publiczno-prywatne w krajach nienależących do UE[2],

  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 9 czerwca 2015 r. w sprawie strategii na rzecz ochrony i egzekwowania praw własności intelektualnej w państwach trzecich[3],

–  uwzględniając rezolucję Parlamentu Europejskiego z dnia 29 kwietnia 2016 r. w sprawie drugiej rocznicy zawalenia się budynku Rana Plaza oraz postępów w realizacji porozumienia na rzecz stałej poprawy praw pracowniczych i bezpieczeństwa w fabrykach w przemyśle konfekcyjno-dziewiarskim w Bangladeszu[4],

  uwzględniając sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 2/2014 pt. „Czy preferencyjne uzgodnienia handlowe są odpowiednio zarządzane?”,

  uwzględniając wytyczne Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) w sprawie przedsiębiorstw wielonarodowych oraz trójstronną deklarację zasad dotyczących przedsiębiorstw wielonarodowych i polityki społecznej Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP),

–  uwzględniając rozporządzenie UE w sprawie nielegalnie pozyskanego drewna, dyrektywę UE w sprawie ujawniania informacji niefinansowych, wniosek KE dotyczący rozporządzenia w sprawie minerałów z regionów ogarniętych konfliktami, klauzulę dotyczącą przejrzystości w łańcuchach dostaw, która stanowi część ustawy o współczesnym niewolnictwie obowiązującej w Zjednoczonym Królestwie, oraz francuską ustawę o obowiązku dochowania należytej staranności,

  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 27 września 2011 r. w sprawie nowej polityki handlowej dla Europy w ramach strategii „Europa 2020”[5],

  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 17 lutego 2011 r. w sprawie strategii „Europa 2020”[6],

  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 25 listopada 2010 r. w sprawie międzynarodowej polityki handlowej w kontekście nadrzędnych potrzeb związanych ze zmianami klimatu[7],

  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 25 listopada 2010 r. w sprawie praw człowieka oraz norm społecznych i środowiskowych w międzynarodowych umowach handlowych[8],

  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 25 listopada 2010 r. w sprawie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw w międzynarodowych umowach handlowych[9],

–  uwzględniając wytyczne Unii Europejskiej na rzecz promowania i ochrony wszystkich praw człowieka przysługujących lesbijkom, gejom, osobom biseksualnym, transpłciowym i interseksualnym, przyjęte przez Radę do Spraw Zagranicznych w dniu 24 czerwca 2013 r.,

–  uwzględniając konkluzje z posiedzenia Rady Europejskiej w dniach 7–8 lutego 2013 r., konkluzje Rady Europejskiej w sprawie handlu z dnia 21 listopada 2014 r. oraz konkluzje Rady do Spraw Zagranicznych z dnia 27 listopada 2015 r.,

–  uwzględniając opinię Komisji Handlu Międzynarodowego w sprawie sprawozdania w sprawie przejrzystości, rozliczalności i rzetelności w instytucjach UE,

  uwzględniając Porozumienie z Marrakeszu ustanawiające Światową Organizację Handlu,

  uwzględniając art. 21 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE),

  uwzględniając art. 207, 208 i 218 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),

–  uwzględniając art. 24 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/478 z dnia 11 marca 2015 r. w sprawie wspólnych reguł przywozu,  uwzględniając zasadę spójności polityki na rzecz rozwoju określoną w TFUE,

  uwzględniając art. 52 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Handlu Międzynarodowego oraz opinie Komisji Spraw Zagranicznych, Komisji Rozwoju, Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów, a także Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi (A8-0220/2016),

A.  mając na uwadze, że handel nie jest celem samym w sobie, lecz sposobem na osiągnięcie dobrobytu i równości, promowanie możliwości biznesowych, zrównoważonego rozwoju gospodarczego, postępu społecznego i zrozumienia kulturowego oraz na poprawę warunków życia bez jednoczesnego zwiększania wydatków publicznych;

B.  mając na uwadze, że nie może być mowy o ochronie bez umów handlowych ani o umowach handlowych bez środków ochrony;

C.  mając na uwadze, że wspólna polityka handlowa przeszła gruntowną zmianę od wejścia w życie traktatu lizbońskiego w grudniu 2009 r.; mając na uwadze, że handlu nie można rozpatrywać w odosobnieniu, gdyż jest on powiązany z wieloma innymi strategiami politycznymi, od których jest zależny; mając na uwadze, że negocjacje w sprawie umów handlowych i inwestycyjnych nie mogą dotyczyć wyłącznie obniżania ceł wobec złożonych wyzwań w zakresie kwestii regulacyjnych i konwergencji w odniesieniu do norm międzynarodowych;

D.  mając na uwadze, że o ile udział wolnego handlu we wzroście gospodarczym nie budzi wątpliwości, w Unii Europejskiej nie podjęto dotychczas poważnej debaty na temat kosztów prowadzenia polityki wolnego handlu (takich jak dostosowania w przemyśle: likwidacja zakładów przemysłowych, utrata miejsc pracy w sektorze wytwórczym, przenoszenie całych przemysłów do państw trzecich i zwiększony przywóz) oraz ogólnej analizy kosztów i korzyści polityki wolnego handlu; mając na uwadze, że brak takiej uczciwej debaty prowadzi do kwestionowania przez różne zainteresowane strony logiki i kierunku polityki handlowej UE i strategii politycznych UE w ogóle, a podjęcie tej uczciwej debaty zapobiegłoby takim niefortunnym skutkom;

E.  mając na uwadze, że nadwyżka w kluczowych sektorach przemysłu na świecie i wynikający z niej brak równowagi handlowej sprawiają, że w unijnych przedsiębiorstwach i sektorach przemysłu słabnie wiara w dobrą kondycję unijnej polityki handlowej;

F.  mając na uwadze, że w czasach słabego wzrostu gospodarczego wkład handlu zagranicznego w ożywienie europejskiej gospodarki ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia konkretnych i wymiernych rezultatów, a także dla zapewnienia godnych miejsc pracy oraz zrównoważonego wzrostu gospodarczego i równości w Europie i poza jej granicami;

G.  mając na uwadze, że polityka handlowa nowej generacji musi reagować na obawy obywateli dotyczące przejrzystości i uczestnictwa, dobrobytu i zatrudnienia oraz na oczekiwania przedsiębiorstw dotyczące globalnej i współzależnej gospodarki, walkę z ubóstwem, a także na potrzebę zapewnienia bardziej zrównoważonej dystrybucji zysków pochodzących z handlu oraz podjęcia nowych kwestii, takich jak handel elektroniczny i kluczowa rola MŚP;

H.  mając na uwadze, że trwające negocjacje handlowe zwróciły uwagę opinii publicznej na unijną politykę handlową, a także mając na uwadze, że coraz więcej obywateli jest zainteresowanych polityką handlową oraz zaniepokojonych, że wspólna polityka handlowa może osłabiać europejskie i krajowe regulacje i standardy;

I.  mając na uwadze jednoznaczne zobowiązanie Komisji, że żadna umowa handlowa nie będzie prowadzić do obniżenia poziomu ochrony regulacyjnej, że jeżeli umowa handlowa ma zmieniać poziom ochrony, to tylko na lepszy, oraz że prawo do przyjmowania regulacji będzie zawsze podlegało ochronie;

J.  mając na uwadze, że obywatele Unii, a także unijne przedsiębiorstwa oraz MŚP wyrażają wątpliwości, czy duże stowarzyszenia przemysłowe rzeczywiście reprezentują interesy obywateli Unii, unijnych przedsiębiorstw i Unii Europejskiej w ogóle;

K.  mając na uwadze, że współpraca regulacyjna w zakresie umów handlowych musi zapewniać najwyższy poziom ochrony zdrowia i bezpieczeństwa zgodnie z zasadą ostrożności określoną w art. 191 TFUE;

L.  mając na uwadze, że przejrzystość wymaga, aby instytucje UE weryfikowały, czy stanowiska przedstawiane w imieniu sektorów przemysłu UE w istocie odzwierciedlają stanowiska tych sektorów;

M.  mając na uwadze, że unijną politykę handlową i inwestycyjną należy wzmocnić nie tylko poprzez zapewnienie korzystnych rezultatów pod względem tworzenia miejsc pracy i dobrobytu dla obywateli i przedsiębiorstw, ale również poprzez wzmocnienie praw środowiskowych i społecznych, zagwarantowanie najwyższego poziomu przejrzystości, zaangażowania i rozliczalności, prowadzenie stałego dialogu z przedsiębiorstwami, konsumentami, partnerami społecznymi, wszystkimi zainteresowanymi stronami, władzami lokalnymi i regionalnymi, a także poprzez określenie jasnych wytycznych w negocjacjach;

N.  mając na uwadze, że reguły pochodzenia są wyznacznikiem rzeczywistej skali liberalizacji handlu, ponieważ wskazują towary, których rzeczywiście dotyczą korzyści wynikające z umów o wolnym handlu, lecz są często pomijane w publicznych debatach na temat polityki handlowej i do tej pory nie zostały poddane analizie przez Parlament;

O.  mając na uwadze, że Unia Europejska, prowadząc swoją politykę handlową oraz negocjacje handlowe, musi brać pod uwagę narażenie pewnych sektorów w razie otwarcia rynku, w szczególności narażenie sektora rolnego;

P.  mając na uwadze, że według prognoz do 2050 r. 28 państw członkowskich UE będzie wytwarzać zaledwie 15% światowego PKB w porównaniu z 23,7% w 2013 r., a od 2015 r. 90% światowego wzrostu gospodarczego jest wytwarzane poza Europą; mając na uwadze, że tempo wzrostu gospodarek wschodzących znacząco maleje;

Q.  mając na uwadze, że UE jest obecnie największym blokiem handlowym na świecie, kontrolującym jedną trzecią światowego handlu, jednak według prognoz do 2020 r. udział ten spadnie do ok. 26%;

R.  mając na uwadze, że przyszłe umowy i negocjacje handlowe powinny uwzględniać stanowiska określone w rezolucjach Parlamentu w sprawie transatlantyckiego partnerstwa handlowo-inwestycyjnego (TTIP) i porozumienia w sprawie handlu usługami (TiSA), a także być z nimi spójne;

S.  mając na uwadze, że centrum wytwarzania dobrobytu wyraźnie przesuwa się na wschód, w stronę regionu Azji i Pacyfiku wraz z Chinami, które już wyprzedziły Japonię i prawdopodobnie wyprzedzą USA, a w 2025 r. staną się największą gospodarką świata; mając na uwadze, że oznacza to, iż gospodarki wschodzące i kraje rozwijające się doganiają grupę krajów uprzemysłowionych i stają się gospodarkami dojrzałymi;

T.  mając na uwadze, że inne czynniki, takie jak zmiany demograficzne, również będą miały negatywny wpływ na pozycję UE na arenie handlu światowego; mając na uwadze, że udział UE w światowej populacji ma się zmniejszyć z 7,1% w 2013 r. do 5,3% w roku 2060;

U.  mając na uwadze, że według szacunków transgraniczne przepływy kapitału, towarów, usług i danych przyniosły światowej gospodarce dodatkowe 7,8 biliona USD w 2014 r., z czego 2,8 biliona USD stanowi wartość dodana przepływów danych, przewyższając analogiczne szacunki w odniesieniu do handlu towarami, wynoszące 2,7 biliona USD;

Szybsze dostosowanie się do gwałtownie zmieniających się tendencji w handlu światowym

1.  z zadowoleniem przyjmuje nową strategię Komisji pt. „Handel z korzyścią dla wszystkich – W kierunku bardziej odpowiedzialnej polityki handlowej i inwestycyjnej”, a w szczególności zwrócenie uwagi na nowe elementy, takie jak odpowiedzialne zarządzanie łańcuchami dostaw, światowy rynek cyfrowy, handel produktami i usługami cyfrowymi, sprawiedliwy i etyczny handel oraz koszty społeczne liberalizacji handlu; wyraża zdecydowane przekonanie, że przyszła polityka handlowa musi zwalczać wszelkie formy protekcjonizmu, w tym niepotrzebne bariery pozataryfowe, oraz zapewniać dostęp do nowych rynków, w szczególności dla MŚP; przypomina, że liberalizacja handlu musi być odpowiednio prowadzona, aby zapewnić zrównoważony rozwój; ubolewa z powodu opóźnionego przedstawienia nowej strategii przez Komisję, biorąc pod uwagę fakt, że Parlament domagał się przedstawienia zmienionej średnio- i długoterminowej strategii handlowej do lata 2012 r.;

2.  wyraża zdecydowane przekonanie, że chociaż usługi stanowią ponad 70% unijnego PKB i zapewnią 90% przyszłych miejsc pracy, unijny przemysł wytwórczy to jeden z zasadniczych elementów reindustrializacji Europy, w związku z czym strategia powinna w większym stopniu koncentrować się na roli przemysłu wytwórczego we wspólnej polityce handlowej; wzywa Komisję, by skłoniła swoich partnerów handlowych do większego otwarcia ich rynków na przedsiębiorstwa z UE, w szczególności w dziedzinie transportu, telekomunikacji i zamówień publicznych, podczas gdy zagraniczne przedsiębiorstwa nadal korzystają z szerokiego dostępu do rynku wewnętrznego UE;

3.  uznaje, że polityka handlowa UE ma niezwykle istotne znaczenie dla Europy pod względem geopolitycznym i gospodarczym w odniesieniu do kształtowania globalizacji, wzmacniania norm międzynarodowych oraz zwiększania dostępu do zagranicznych rynków; zwraca uwagę, że jeśli teraz nie podejmiemy działań, międzynarodowe zasady ustanowią inni; podkreśla, że zważywszy na status UE jako największej gospodarki na świecie, zrównoważony i odpowiedzialny handel jest jej najmocniejszym politycznym narzędziem wspierania europejskich interesów, inwestycji i przedsięwzięć gospodarczych oraz propagowania europejskich wartości za granicą, a jednocześnie sprzyjania wzrostowi gospodarczemu i inwestycjom oraz tworzenia miejsc pracy w samej Unii; popiera dążenie Komisji do zwiększenia synergii pomiędzy strategiami politycznymi w dziedzinie handlu i rynku wewnętrznego oraz zaleca w ramach tych strategii priorytetowe traktowanie działań na rzecz tworzenia miejsc pracy;

4.  z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie Komisji, że żadna umowa handlowa nie doprowadzi do obniżenia europejskich norm ochrony konsumentów, w tym w kontekście rewolucji cyfrowej; podkreśla, że Parlament będzie nadal uważnie śledzić, czy toczące się negocjacje są prowadzone zgodnie ze złożonym zobowiązaniem;

5.  podkreśla znaczenie powiązania między jednolitym rynkiem a polityką handlową UE, które powinny być w pełni zgodne ze sobą oraz z szerzej pojętymi strategiami politycznymi i wartościami Unii; uważa, że otwarty, odpowiedzialny i swobodny światowy handel, którego podstawą są skuteczne, przejrzyste i solidne globalne zasady, ma kluczowe znaczenie dla wykorzystania pełnego potencjału jednolitego rynku przez funkcjonowanie, rozwój i działanie z korzyścią dla obywateli, konsumentów i przedsiębiorstw, a w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw; przypomina, że otwarcie handlu prowadzi do poprawy wydajności, sprzyja wzrostowi konkurencyjności zewnętrznej i wspiera niemal jedno na siedem miejsc pracy na jednolitym rynku, a ponadto przynosi znaczne korzyści konsumentom;

6.   wzywa Komisję do regularnego aktualizowania jej strategii handlowej i inwestycyjnej oraz do publicznego przedstawiania Parlamentowi co dwa lata – począwszy od 2017 r. – szczegółowego sprawozdania z wdrażania, aby zapewnić dotrzymanie złożonych obietnic; wzywa Komisję, by uwzględniła w tych sprawozdaniach postępy w prowadzonych negocjacjach handlowych oraz we wdrażaniu obowiązujących umów handlowych;

7.  apeluje do Komisji o przyspieszenie swoich procedur, umożliwiając szybsze kierowanie wynegocjowanych umów handlowych do Parlamentu, aby dzięki temu mogły być tymczasowo stosowane lub szybciej wprowadzane w życie;

Przejrzysta polityka handlowa i silniejszy głos obywateli

8.  z zadowoleniem przyjmuje zwiększenie przez Komisję przejrzystości i otwartości na wszystkich etapach negocjacji handlowych i wspiera inicjatywę Komisji na rzecz przejrzystości TTIP; przyznaje, że po szeregu wniosków ze strony Parlamentu Komisja zwiększyła przejrzystość negocjacji, zapewniając wszystkim posłom do Parlamentu Europejskiego oraz posłom do parlamentów krajowych dostęp do niejawnych dokumentów negocjacyjnych i udzielając więcej informacji zainteresowanym stronom; przypomina, że szerszy dostęp posłów do Parlamentu do informacji niejawnych w negocjacjach TTIP umocnił kontrolę parlamentarną, dzięki czemu Parlament w jeszcze większym stopniu przejął odpowiedzialność w ramach wspólnej polityki handlowej; w związku z tym wzywa do rozszerzenia inicjatywy Komisji na rzecz przejrzystości, tak aby zapewnić pełną przejrzystość i możliwość kontroli publicznej wszystkich toczących się i przyszłych negocjacji handlowych oraz podjąć konsultacje z krajami partnerskimi, których celem będzie dążenie do stosowania najwyższych norm przejrzystości, a także upewnić się, że jest to proces wzajemny, w którym pozycja negocjacyjna UE nie jest zagrożona, oraz że osiągnięto porozumienie co do pożądanego poziomu przejrzystości przy określaniu zakresu negocjacji; podkreśla, że znacząca przejrzystość może przyczynić się do uzyskania większego wsparcia na świecie na rzecz handlu opartego na zasadach;

9.  wzywa Radę do opublikowania niezwłocznie wszystkich dotychczasowych i przyszłych mandatów negocjacyjnych;

10.  wzywa Komisję do zapewnienia silnego i zrównoważonego zaangażowania społeczeństwa obywatelskiego i partnerów społecznych, w tym poprzez odpowiednie konsultacje publiczne, konsultacje w internecie i kampanie informacyjne, tak aby udoskonalić unijną politykę handlową i ukierunkować ją na obronę praw obywateli, zwiększając tym samym jej zasadność;

11.   podkreśla, że w związku z obecną debatą na temat zakresu negocjacji handlowych współpraca regulacyjna musi zachować podstawową funkcję regulacji polegającej na dbaniu o interes publiczny; podkreśla, że zacieśniona współpraca między organami regulacyjnymi powinna ułatwiać handel i inwestycje poprzez wskazywanie niepotrzebnych barier technicznych w handlu oraz powielanych lub zbędnych obciążeń administracyjnych i formalności, które mają niewspółmiernie niekorzystny wpływ na MŚP, bez jednoczesnego ograniczania procedur technicznych związanych z podstawowymi normami i regulacjami, a także z zachowaniem europejskich norm dotyczących przepisów w zakresie zdrowia, bezpieczeństwa, konsumentów, pracy, ustawodawstwa socjalnego i środowiskowego oraz różnorodności kulturowej oraz przy pełnym poszanowaniu zasady ostrożności i autonomii regulacyjnej organów krajowych, regionalnych i lokalnych; przypomina, że powiązane mechanizmy muszą opierać się na usprawnionej wymianie informacji oraz udoskonalonym przyjmowaniu międzynarodowych norm technicznych, a także prowadzić do większej zbieżności, przy czym w żadnym wypadku nie można podważać ani opóźniać procedur decyzyjnych partnerów handlowych opartych na legitymacji demokratycznej; zachęca do stosowania i tworzenia dalszych międzynarodowych norm technicznych opartych na ocenach skutków oraz do podejmowania wszelkich działań na rzecz zapewnienia pełnego udziału naszych partnerów handlowych w międzynarodowych organach normalizacyjnych; nie uważa jednak, że brak wspólnej międzynarodowej normy może uniemożliwić wzajemne uznawanie równoważności w stosownych przypadkach lub działania na rzecz wspólnych transatlantyckich norm technicznych;

12.  w celu zagwarantowania przejrzystości i ochrony interesów handlowych UE apeluje do Komisji, aby w ramach konsultacji branżowych w sprawie inicjatyw handlowych dbała o to, by unijne stowarzyszenia faktycznie reprezentowały interesy handlowe UE, odzwierciedlając rzeczywiste interesy branż krajowych; podkreśla, że dokumenty instytucji unijnych powinny być publikowane w każdym przypadku, w którym jest to możliwe, ponieważ przejrzystość ma kluczowe znaczenie dla uzyskania publicznego wsparcia dla wspólnej polityki handlowej; wzywa Komisję do wdrożenia zaleceń Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich z lipca 2015 r., ze szczególnym uwzględnieniem dostępu do dokumentów dotyczących wszystkich negocjacji;

Większa spójność z celami komercyjnymi UE i innymi aspektami jej polityki zewnętrznej dotyczącymi handlu na rzecz rozwoju

13.   przypomina, że wspólna polityka handlowa powinna być prowadzona w kontekście zasad i celów działań zewnętrznych UE, określonych w art. 21 TUE i art. 208 TFUE, oraz powinna propagować wartości określone w art. 2 TUE, na których straży stoi UE; przypomina, że należy zachować spójność między strategiami polityki zewnętrznej i strategiami polityki wewnętrznej mającymi wymiar zewnętrzny; podkreśla, że UE ma prawny obowiązek przestrzegania praw człowieka oraz powinna wspierać zrównoważony rozwój gospodarczy, społeczny i środowiskowy partnerów handlowych; jest zdania, że UE ma obowiązek podejmowania wszelkich starań koniecznych do przewidywania, zapobiegania i łagodzenia wszelkich niekorzystnych skutków wywołanych przez wspólną politykę handlową, regularnie przeprowadzając oceny ex ante i ex post wpływu na prawa człowieka i zrównoważony rozwój, a następnie dokonując przeglądów umów handlowych, jeśli zajdzie taka potrzeba; przypomina, że jedynie sprawiedliwy i właściwie uregulowany handel, jeśli będzie dostosowany do celów zrównoważonego rozwoju, mógłby ograniczyć nierówności i pobudzić rozwój; przypomina, że cele zrównoważonego rozwoju obejmują kilka celów związanych z handlem w kilku obszarach polityki, a jeden z najbardziej wyrazistych celów dotyczy zwiększenia eksportu z krajów rozwijających się z zamiarem podwojenia udziału krajów najsłabiej rozwiniętych w globalnym eksporcie do roku 2020;

14.  z zadowoleniem przyjmuje informacje Banku Światowego o znaczącym spadku od 1990 r. liczby osób żyjących w ubóstwie bezwzględnym; wskazuje jednak, że należy robić więcej, aby stymulować prywatne i publiczne inwestycje w krajach najsłabiej rozwiniętych w celu stworzenia ram instytucjonalnych i infrastrukturalnych, które pozwolą tym krajom lepiej wykorzystywać możliwości oferowane przez handel, pomagając dywersyfikować ich gospodarki i włączać do globalnych łańcuchów wartości, co pozwoli im na wyspecjalizowanie się w produktach o wyższej wartości dodanej;

15.  dostrzega wysiłki Komisji na rzecz umocnienia zrównoważonego rozwoju oraz propagowania praw człowieka, norm pracy, norm społecznych i zrównoważenia środowiskowego na całym świecie dzięki zawieranym przez nią umowom handlowym i inwestycyjnym, jednak nalega, aby podjąć zdecydowane wysiłki w celu pełnego wdrożenia i egzekwowania odnośnych rozdziałów w praktyce; podziela pogląd Komisji, że UE ponosi szczególną odpowiedzialność społeczną za skutki jej polityki handlowej wobec krajów rozwijających się, a w szczególności krajów najsłabiej rozwiniętych;

16.  uznaje migrację za jedno z głównych wyzwań stojących przed UE w XXI wieku; podkreśla, że zapewnienie spójności politycznej handlu i inwestycji UE ma zasadnicze znaczenie dla zwalczania przyczyn migracji; ubolewa, że pogląd ten nie został wystarczająco odzwierciedlony w strategii „Handel z korzyścią dla wszystkich”;

17.  uważa, że – w szczególności dla krajów partnerskich przechodzących kryzys gospodarczy – celem pogłębionych i kompleksowych stref wolnego handlu (DCFTA) musi być przede wszystkim zapewnienie odczuwalnej i trwałej poprawy warunków życia zwykłych obywateli;

18.  podkreśla, że przepisy dotyczące praw człowieka, normy społeczne i środowiskowe, zobowiązania dotyczące praw pracowniczych w oparciu o podstawowe konwencje MOP oraz zasady społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, w tym wytyczne OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych oraz wytyczne ONZ dotyczące biznesu i praw człowieka, powinny mieć wiążący charakter i muszą stanowić istotną część unijnych umów handlowych, przybierając formę egzekwowalnych zobowiązań; apeluje do Komisji, by włączyła do wszystkich unijnych umów handlowych i inwestycyjnych rozdziały dotyczące zrównoważonego rozwoju; uważa, że w celu nadania wiążącego charakteru tym postanowieniom dotyczącym zrównoważonego rozwoju należy wdrożyć „trójstopniowe podejście” obejmujące konsultacje rządowe, krajowe grupy doradcze i panele ekspertów z udziałem MOP oraz – w ostateczności – ogólne postanowienie umowne dotyczące rozstrzygania sporów z możliwością nakładania kar finansowych; podkreśla, że normy pracy i normy środowiskowe nie ograniczają się tylko do rozdziałów dotyczących handlu i zrównoważonego rozwoju, ale muszą być stosowane we wszystkich obszarach umów handlowych;

19.  podkreśla znaczenie skutecznych mechanizmów zabezpieczających w umowach handlowych; równocześnie wzywa do włączenia skutecznego mechanizmu egzekwowania praw pracowniczych i środowiskowych, do których nie ma zastosowania klauzula praw człowieka; wzywa do wprowadzenia mechanizmu, zgodnie z którym Parlament może domagać się od Komisji rozpoczęcia dochodzenia w sprawie naruszenia przez stronę trzecią zobowiązań wynikających z klauzuli dotyczącej zasadniczych elementów; apeluje do Komisji o ustanowienie zorganizowanego i odpolitycznionego procesu, w ramach którego konsultacje z partnerem odnoszące się do domniemanego naruszenia zobowiązań wynikających z rozdziałów dotyczących handlu i zrównoważonego rozwoju muszą być wszczynane na podstawie jednoznacznych kryteriów;

20.  podkreśla zaangażowanie społeczeństwa obywatelskiego w umowy o wolnym handlu oraz możliwość korzystania z bardziej zaawansowanych środków przekazu z myślą o ułatwieniu udziału społeczeństwa obywatelskiego;

21.  przypomina o znaczeniu przestrzegania europejskich i międzynarodowych przepisów o handlu bronią, zwłaszcza Traktatu ONZ o handlu bronią i Kodeksu postępowania UE w sprawie wywozu uzbrojenia; podkreśla, że polityka handlowa UE to instrument dyplomacji gospodarczej, który może również przyczyniać się do zwalczania pierwotnych przyczyn terroryzmu; podkreśla, że skuteczne przepisy dotyczące kontroli wywozu również stanowią główny aspekt polityki handlowej UE; w związku z tym wzywa Komisję do aktualizacji przepisów UE o wywozie produktów i technologii podwójnego zastosowania, aby dążyć do osiągnięcia strategicznych celów UE i uniwersalnych wartości;

22.  przypomina, że według szacunków MOP 865 milionów kobiet na świecie mogłoby – przy lepszym wsparciu – w większym stopniu przyczyniać się do wzrostu gospodarczego; zauważa, że przedsiębiorstwa prowadzone przez kobiety stanowią nie w pełni wykorzystaną dźwignię pozwalającą na pobudzenie konkurencyjności, stymulowanie działalności gospodarczej i podtrzymanie wzrostu; uważa, że polityka handlowa może mieć różne skutki w aspekcie płci w poszczególnych sektorach gospodarki oraz że należy zebrać więcej danych dotyczących kwestii płci i handlu; zwraca uwagę, że w swoim komunikacie zatytułowanym „Handel z korzyścią dla wszystkich” Komisja pomija aspekt płci w umowach handlowych; wzywa Komisję do zwiększenia wysiłków w celu wykorzystywania negocjacji handlowych jako narzędzia promowania równości płci na świecie oraz zadbania o to, by zarówno kobiety, jak i mężczyźni mogli czerpać korzyści z liberalizacji handlu oraz cieszyć się ochroną przed jej negatywnymi skutkami; uważa, że w tym celu Komisja powinna zagwarantować, aby aspekt płci był włączany – w wymiarze horyzontalnym – do wszystkich przyszłych umów handlowych, a także monitorować wpływ obowiązujących umów handlowych w aspekcie płci;

23.  z zadowoleniem przyjmuje zapowiedź Komisji, że zamierza ona dokonać przeglądu śródokresowego ogólnego systemu preferencji taryfowych (GSP), badając w szczególności możliwość rozszerzenia preferencji w obrębie systemu także na usługi; jednocześnie podkreśla, że GSP, w tym systemy EBA i GSP+, to narzędzia, które umożliwiają przestrzeganie podstawowych wartości, dlatego muszą zostać skutecznie wdrożone i monitorowane;

Przejrzyste globalne łańcuchy wartości przestrzegające podstawowych norm i wartości na całym świecie

24.  przyznaje, że internacjonalizacja światowego systemu produkcji przyniosła nowe możliwości dla rozwoju gospodarczego i przezwyciężenia ubóstwa w oparciu o zatrudnienie dla setek milionów ludzi; przypomina, że według MOP około 780 milionów czynnych zawodowo kobiet i mężczyzn zarabia zbyt mało, by wyjść z ubóstwa; podkreśla, że rozwój globalnych łańcuchów wartości stworzył możliwości zatrudnienia, ale słabe egzekwowanie istniejących przepisów prawa pracy i norm bezpieczeństwa pracy – wprowadzonych po to, by zapewnić pracownikom ochronę przed wyczerpującymi godzinami pracy i niedopuszczalnymi warunkami – w krajach, w których pozyskuje się siłę roboczą, to nadal problem wymagający pilnego rozwiązania; zwraca uwagę, że globalne łańcuchy wartości doprowadziły także do tego, że niektórzy dostawcy nie szanują prawa pracy, przenoszą swoją działalność gospodarczą poza UE, zatrudniają pracowników na niebezpiecznych i niedopuszczalnych warunkach, narzucają wyczerpujące godziny pracy oraz odmawiają pracownikom korzystania z ich praw podstawowych; przypomina, że praktyki te stanowią nieuczciwą konkurencję dla dostawców, którzy szanują prawo pracy i międzynarodowe normy pracy i normy środowiskowe, a także dla rządów, które chcą poprawić warunki płacy i standard życia; apeluje do Komisji o zbadanie wpływu rozwoju globalnych łańcuchów wartości oraz o przedstawienie konkretnych wniosków dotyczących poprawy panujących w nich warunków w ścisłej współpracy z MOP i OECD; podkreśla, że przy dalszym włączaniu UE w globalne łańcuchy wartości należy kierować się dwiema zasadami – ochroną europejskiego modelu społecznego i regulacyjnego oraz zabezpieczeniem i tworzeniem trwałego i równomiernego wzrostu gospodarczego oraz godnych miejsc pracy w UE i jej krajach partnerskich; przyznaje, że globalizacja łańcuchów wartości zwiększa udział przywiezionych surowców w krajowej produkcji i wywozie, zwiększając znacząco koszt środków protekcjonistycznych;

25.  jest zdania, że polityka handlowa musi przyczynić się zagwarantowania przejrzystości procesu produkcji w całym łańcuchu wartości, a także zgodności z podstawowymi normami środowiskowymi i społecznymi oraz nomami bezpieczeństwa; zachęca Komisję do wspierania inicjatyw dotyczących norm w zakresie należytej staranności, które wykraczają poza istniejące zobowiązania o niewiążącym charakterze; z zadowoleniem przyjmuje wyrażaną przez Komisję chęć ścisłej współpracy z MOP i OECD w celu opracowania globalnego podejścia do poprawy warunków pracy, zwłaszcza w przemyśle konfekcyjnym; podkreśla znaczenie identyfikacji i oceny nowych możliwości sektorowych lub geograficznych dla dodatkowych i odpowiedzialnych inicjatyw w łańcuchu dostaw; oczekuje na komunikat Komisji w sprawie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw;

26.  wzywa Komisję do dokonania postępów w zakresie kompleksowych ram polityki inwestycyjnej na rzecz zrównoważonego rozwoju UNCTAD;

27.  domaga się, by pomoc na rzecz wymiany handlowej i pomoc techniczna były ukierunkowane na wzmacnianie pozycji ubogich producentów, mikro- i małych przedsiębiorstw, spółdzielni i kobiet, a także na równość płci, tak aby zwiększyć ich korzyści z handlu na rynkach lokalnych i regionalnych;

28.  apeluje do Komisji o opracowanie prawodawstwa w celu zakazania przywozu towarów wytwarzanych przy wykorzystaniu jakiejkolwiek formy pracy przymusowej lub współczesnego niewolnictwa, a w międzyczasie o wzmocnienie kontroli przywozu i łańcuchów dostaw ze względów etycznych;

29.  podkreśla, że lepsza ochrona całego spektrum praw własności intelektualnej oraz skuteczniejsze egzekwowanie tych praw mają zasadnicze znaczenie dla dalszego włączania UE w globalne łańcuchy wartości;

30.  apeluje do Komisji o wspieranie wszystkich krajów rozwijających się w pełnym i skutecznym wykorzystaniu wszelkich środków elastyczności przewidzianych w Porozumieniu w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (TRIPS), uznanych w deklaracji dauhańskiej w sprawie porozumienia TRIPS i zdrowia publicznego, którą przyjęto w dniu 14 listopada 2001 r., aby umożliwić w ten sposób dostęp do podstawowych leków po przystępnych cenach w ramach programów ochrony zdrowia publicznego obowiązujących w tych krajach; w związku z tym wzywa Radę do spełnienia jej zobowiązań związanych z deklaracją dauhańską przez zagwarantowanie, że Komisja wyraźnie zapewni dostęp do leków podczas negocjowania postanowień TRIPS-plus z dziedziny farmakologii w ramach przyszłych dwustronnych i regionalnych umów handlowych z krajami rozwijającymi się lub w przypadku, gdy kraje rozwijające się angażują się w proces przystępowania do WTO; z zadowoleniem przyjmuje wsparcie przez Komisję wniosku krajów najsłabiej rozwiniętych o przedłużenie okresu przejściowego w odniesieniu do praw własności intelektualnej w branży farmaceutycznej, jednak ubolewa nad ostateczną decyzją Rady dotyczącą handlowych aspektów praw własności intelektualnej w ramach WTO, by przedłużyć ten okres jedynie do 17 lat;

31.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w swoim komunikacie zatytułowanym „Handel z korzyścią dla wszystkich” Komisja zwróciła uwagę na kwestię sprawiedliwego handlu, i apeluje do Komisji o wypełnienie w trybie priorytetowym jej zobowiązań dotyczących wykorzystania istniejącej struktury do wdrożenia umów o wolnym handlu w celu promowania sprawiedliwego handlu, promowania programów na rzecz wolnego handlu wśród małych producentów w państwach trzecich za pośrednictwem delegatur UE oraz rozwijania działań w zakresie podnoszenia świadomości w UE, takich jak nagroda „Miasto UE dla sprawiedliwego i etycznego handlu”;

32.  wyraża przekonanie, że nowe technologie i internet stanowią nowe narzędzia identyfikowalności produktów w całym łańcuchu dostaw;

33.  przypomina o roli, jaką usługi bankowe odgrywają w rozwoju handlu i inwestycji; zwraca się do UE o wspieranie promowania dostępu do usług bankowych w krajach rozwijających się;

34.  z zadowoleniem przyjmuje zapowiedź modernizacji reguł pochodzenia przez Komisję, ponieważ reguły pochodzenia stanowią coraz większe bariery handlowe w strukturach handlu zdominowanych przez globalne łańcuchy wartości; podkreśla, że modernizacja reguł pochodzenia musi stanowić kwestię priorytetową we wszystkich umowach o wolnym handlu negocjowanych przez Unię; wzywa Komisję do podjęcia prac zwłaszcza nad elastycznymi regułami pochodzenia, z uwzględnieniem niskich wymogów dotyczących wartości dodanej oraz zmiany podpozycji Systemu Zharmonizowanego;

Monitorowanie i ocena obowiązujących umów oraz związane z nimi działania następcze kluczowym priorytetem polityki handlowej UE

35.  z zadowoleniem przyjmuje propozycję Komisji dotyczącą pogłębionego partnerstwa z Parlamentem i z zainteresowanymi stronami na rzecz wdrożenia umów handlowych; podkreśla, że Parlament musi uczestniczyć we wszystkich etapach tej procedury oraz być w pełni i w odpowiednim czasie informowany, w tym w ramach systematycznych konsultacji z Parlamentem przed opracowaniem mandatów negocjacyjnych; zwraca uwagę, że Komisja ma obowiązek informować Parlament o działaniach, jakie podejmuje w dziedzinie wdrażania i monitorowania umów handlowych i inwestycyjnych oraz związanych z nimi działań następczych;

36.  apeluje do Komisji, aby nie wnioskowała o tymczasowe stosowanie umów handlowych, w tym rozdziałów poświęconych handlowi będących częścią układów o stowarzyszeniu, do czasu wydania zgody przez Parlament; przypomina, że oznaczałoby to poważne naruszenie uprawnień Parlamentu oraz wytwarzałoby potencjalną niepewność prawną wobec innych sygnatariuszy umowy i zainteresowanych podmiotów gospodarczych; przypomina i z zadowoleniem przyjmuje zobowiązania komisarz ds. handlu w tym zakresie, ale zdecydowanie zaleca sformalizowanie tej umowy w nowym porozumieniu międzyinstytucjonalnym;

37.  uważa, że w przypadku umów mieszanych najlepszą równowagę między demokratycznym nadzorem a efektywnością zapewnia sprawdzona praktyka polegająca na tym, że umowa jest stosowana jedynie tymczasowo po wydaniu zgody przez Parlament w oczekiwaniu na ratyfikację przez parlamenty narodowe;

38.  domaga się, aby monitorowanie i ocena obowiązujących umów oraz związane z nimi działania następcze stały się kluczowym priorytetem wspólnej polityki handlowej; wzywa Komisję do realokacji odpowiednich środków, tak aby umożliwić DG ds. Handlu lepsze monitorowanie umów handlowych wymagających wdrożenia, biorąc pod uwagę coraz bogatszy program negocjacji; apeluje do Komisji o ustanowienie specjalnych wskaźników w celu zapewnienia monitorowania wdrażania umów handlowych oraz o publiczne i regularne przedstawianie Parlamentowi obszernego i szczegółowego sprawozdania rocznego z wdrażania, zawierającego np. informacje na temat wydajności poszczególnych gałęzi unijnego przemysłu oraz wpływu tych umów na poszczególne sektory i odpowiadających im udziałów w rynku;

39.  wzywa Komisję do poprawy jakości i dokładności ocen ex ante i ex post w oparciu o zmienioną metodologię; podkreśla, że każda inicjatywa w dziedzinie polityki handlowej powinna być przedmiotem gruntownej i kompleksowej oceny wpływu na zrównoważony rozwój, w szczególności w świetle ostatniego zalecenia Rzecznika Praw Obywatelskich w związku ze skargą nr 1409/201/JN w sprawie umowy o wolnym handlu między UE a Wietnamem; podkreśla, że oceny te powinny obejmować co najmniej newralgiczne sektory gospodarki, prawa człowieka, prawa społeczne i środowiskowe oraz produkcję rolną i lokalną w regionach najbardziej oddalonych; wyraża zaniepokojenie brakiem ocen okresowych i ex post, a także niską jakością przeprowadzonych już ocen, na co wskazał Europejski Trybunał Obrachunkowy w swoim sprawozdaniu specjalnym nr 02/2014; przypomina, że wszystkie umowy handlowe należy poddawać wyższej jakości ocenom okresowym i ex post, tak aby umożliwić decydentom politycznym, zainteresowanym stronom i europejskim podatnikom osądzenie, czy umowy handlowe przyniosły spodziewane rezultaty; zwraca się do Komisji o przedstawienie danych dotyczących skutków zawartych umów handlowych, ze szczególnym uwzględnieniem MŚP, tworzenia godnych miejsc pracy, praw człowieka i środowiska – w tym również w krajach partnerskich – oraz o przedstawienie dodatkowych środków mających na celu zagwarantowanie, że kraje najsłabiej rozwinięte czerpią korzyści z unijnej polityki handlowej;

40.  wzywa Komisję do przedłożenia Parlamentowi sprawozdania na temat stosowania praktyk podwójnych cen i innych praktyk zakłócających ceny przez głównych partnerów handlowych UE, ze szczególnym uwzględnieniem zasobów energii, wskazującego na skutki gospodarcze takich praktyk dla gospodarki UE oraz kroki podejmowane przez Komisję – na szczeblu dwustronnym, wielostronnym i WTO – w celu wyeliminowania takich praktyk; wzywa Komisję, by dołożyła wszelkich starań w celu zniesienia praktyki stosowania podwójnych cen oraz innych praktyk zakłócających ceny w stosunkach handlowych z wszystkimi partnerami handlowymi;

Wspieranie światowego handlu poprzez wielostronne podejście w ramach WTO

41.  podkreśla, że wielostronny system handlowy w ramach WTO to wciąż najlepszy możliwy gwarant otwartego, uczciwego i opartego na zasadach systemu, który uwzględnia i równoważy liczne i zróżnicowane interesy członków WTO; przypomina, że Parlament jest zdecydowanym orędownikiem programu wielostronnego; z zadowoleniem przyjmuje wynik negocjacji w sprawie umowy o ułatwieniach w handlu, która przyczyni się do uproszczenia i zmodernizowania procedur celnych w wielu krajach, ułatwiając w zamian krajom rozwijającym się integrację ze światowym systemem handlowym; wzywa do szybkiego i prawidłowego wdrożenia tej umowy przez wszystkie strony;

42.  zauważa, że na 10. konferencji ministerialnej WTO w Nairobi w 2015 r. osiągnięto ograniczone postępy; dostrzega rozbieżności między członkami WTO dotyczące sposobu postępowania w ramach rundy dauhańskiej, w tym potrzebę rozważenia nowych metod rozwiązywania zaległych kwestii w związku z różnymi interesami w obrębie krajów rozwijających się i krajów najsłabiej rozwiniętych, przy jednoczesnym uznaniu zwiększonej odpowiedzialności za gospodarki wschodzące z myślą o zakończeniu rundy dauhańskiej; z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie UE do przeznaczenia w okresie pięciu lat środków w wysokości 400 mln EUR na wspieranie krajów rozwijających się, zwłaszcza krajów najsłabiej rozwiniętych, w ich dążeniach do wdrożenia umowy o ułatwieniach w handlu; odnotowuje chęć niektórych członków WTO do otwierania nowych obszarów negocjacyjnych, takich jak np. inwestycje, przedsiębiorstwa państwowe, konkurencja i handel elektroniczny; jest zdania, że rezultat konferencji ministerialnej w Nairobi stanowi okazję do ożywienia funkcji negocjacyjnej WTO; wzywa Komisję do podjęcia inicjatywy polegającej na zreformowaniu i wzmocnieniu WTO – w tym przez zacieśnienie koordynacji z MOP oraz innymi agencjami ONZ ds. środowiska i praw człowieka– w celu zapewnienia większej integracji, skuteczności, przejrzystości i rozliczalności; podkreśla kluczową rolę, jaką odgrywa pomoc na rzecz wymiany handlowej pod względem budowy potencjału handlowego oraz wsparcia technicznego dla krajów rozwijających się i krajów najsłabiej rozwiniętych; w związku z tym wzywa UE i państwa członkowskie, aby zobowiązały się do zwiększenia pomocy na rzecz wymiany handlowej, co umożliwi krajom rozwijającym się skorzystanie z większego udziału w wartości dodanej w globalnych łańcuchach wartości; wzywa Komisję do uwzględnienia kwestii sprawiedliwego i etycznego handlu w nadchodzącym przeglądzie strategii pomocy na rzecz wymiany handlowej;

43.  uważa kilkustronne negocjacje, najlepiej w ramach WTO (np. w sprawie Umowy o technologii informacyjnej (ITA), umów w sprawie towarów środowiskowych (EGA) oraz porozumienia w sprawie handlu usługami (TiSA)) jedynie za rozwiązanie drugorzędne, które stanowi okazję do ożywienia postępu na szczeblu WTO, jednak tylko dzięki utrzymywaniu otwartego charakteru tych inicjatyw, tak by zainteresowani członkowie WTO mogli się do nich przyłączyć; zdecydowanie uważa, że tego rodzaju umowy muszą być w miarę możliwości wystarczająco ambitne, by były stosowane według stawki należności stosowanej względem kraju najbardziej uprzywilejowanego wśród wszystkich członków WTO, i powinny stanowić grunt pod przyszłe umowy wielostronne; podkreśla, że politykę handlową należy również wykorzystywać jako narzędzie do zwiększenia konkurencyjności produktów korzystnych dla środowiska, zarówno pod względem ich stosowania, jak i metod produkcji; podkreśla, że ważne jest nadawanie wielostronnego charakteru inicjatywie na rzecz towarów ekologicznych oraz rozważanie, czy umowy handlowe mogą doprowadzić do wyraźnego uprzywilejowania faktycznych towarów środowiskowych; podkreśla, że porozumienie w sprawie handlu usługami może stanowić okazję do ożywienia postępu w handlu usługami na szczeblu WTO;

44.  apeluje o zapewnienie znaczącego i skutecznego wymiaru parlamentarnego w ramach WTO, tak aby zwiększyć przejrzystość tej organizacji oraz wzmocnić i zagwarantować legitymację demokratyczną globalnego handlu; wzywa WTO, by w pełni wykorzystała Konferencję Parlamentarną ds. WTO, zapewniając parlamentarzystom dostęp do wszystkich informacji, których potrzebują do skutecznego wypełniania funkcji nadzorczej i wnoszenia znaczącego wkładu do polityki handlowej;

Indywidualne podejście przy wyborze przyszłych negocjacji w sprawie umów o wolnym handlu

45.  wzywa Komisję, by skupiła się – w sposób wyważony oraz przy zapewnieniu wzajemności i obopólnych korzyści – na zakończeniu toczących się negocjacji handlowych, a także wzywa Komisję, by oceniła możliwe skumulowane skutki, w szczególności w odniesieniu do produktów wrażliwych, których dotyczą kontyngenty lub liberalizacja handlu w ramach prowadzonych negocjacji lub w już zawartych umowach handlowych; wzywa do przeprowadzenia oceny faktycznych i potencjalnych skutków zawartych już umów handlowych oraz do lepszego ich komunikowania przed rozpoczęciem nowych negocjacji w sprawie umów o wolnym handlu, tak aby znaleźć właściwą równowagę między ochroną newralgicznych sektorów rolnych a wspieraniem nieodłącznych ofensywnych interesów Unii jako jednego z największych eksporterów w sektorze rolno-spożywczym, np. poprzez wprowadzenie odpowiednich okresów przejściowych i kontyngentów w przypadku najbardziej wrażliwych produktów, a w nielicznych przypadkach ich wyłączenie; przypomina Komisji o konieczności określania zakresu negocjacji oraz przeprowadzania bezstronnych i pozbawionych uprzedzeń ocen ex ante wpływu na zrównoważony rozwój, z uwzględnieniem interesów Unii przed określeniem mandatów negocjacyjnych;

46.  uważa, że przede wszystkim należy zapewnić jak najszybszą ratyfikację skutecznie zakończonych negocjacji handlowych; wzywa w szczególności do zawarcia porozumień z Kanadą i Singapurem, tak aby zapewnić otwarcie dwóch dużych rynków, które będą istotne dla przyszłych interesów przedsiębiorstw unijnych; wzywa do przeprowadzenia rzeczowej debaty w całej UE w ramach dyskusji politycznych z uwagi na odbywające się głosowania w Parlamencie i parlamentach narodowych;

47.  podkreśla, że bardzo ważne jest, aby we wszystkich unijnych negocjacjach handlowych dążyć do realizacji newralgicznych i ofensywnych interesów, takich jak wpieranie inwestycji, likwidacja niepotrzebnych barier pozataryfowych, uznanie i ochrona oznaczeń geograficznych i praw pracowniczych, poprawa dostępu do zamówień publicznych (zwłaszcza w świetle trwających rozmów w sprawie transatlantyckiego partnerstwa handlowo-inwestycyjnego (TTIP) oraz umowy o wolnym handlu między UE a Japonią), tworzenie godnych miejsc pracy wysokiej jakości, włączenie MŚP w globalne łańcuchy wartości, wyłączenie usług publicznych i usług audiowizualnych oraz prawne zabezpieczenie prawa do regulowania podczas negocjacji w sprawie umów o wolnym handlu w ramach ambitnych, zrównoważonych i kompletnych pakietów;

48.  stoi na stanowisku, że negocjacje handlowe muszą przebiegać zgodnie z indywidualną regionalną strategią handlową i należy zapewnić pełną spójność z procesem integracji regionalnej – zwłaszcza w Azji, Afryce i Ameryce Łacińskiej, które Komisja wskazała jako regiony o ogromnym znaczeniu dla unijnych interesów gospodarczych, nie podważając kluczowej roli odgrywanej przez strategiczne partnerstwo między UE a USA; w związku z tym wzywa Komisję do bezzwłocznego rozpoczęcia negocjacji dotyczących umowy inwestycyjnej z Tajwanem; przypomina, że UE i Ameryka Łacińska są naturalnymi sojusznikami, a ich licząca miliard ludzi łączna populacja wytwarza jedną czwartą światowego PKB; wskazuje na niedostateczne wykorzystanie potencjału tego partnerstwa; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że nowa strategia handlowo-inwestycyjna Komisji skupia się głównie na Ameryce Łacińskiej; wzywa Komisję do wykorzystania obecnego tempa negocjacji handlowych prowadzonych z państwami Mercosuru, aby doprowadzić do zawarcia kompleksowej, zrównoważonej i ambitnej umowy; popiera modernizację umów z Meksykiem i Chile; wzywa do nadania dalszego impetu negocjacjom w sprawie umów o wolnym handlu z Australią i Nową Zelandią oraz przypomina, jak ważny jest rozwój stosunków handlowych UE z Indiami z uwagi na ogromny potencjał tego rynku; wzywa Komisję do ożywienia negocjacji z Malezją oraz jak najszybszego rozpoczęcia negocjacji z Indonezją po zakończeniu rozmów wstępnych w sprawie kompleksowego partnerstwa gospodarczego;

49.  podkreśla, że w kontekście obecnych wyzwań należy szczególnie skupić się na ramach po wygaśnięciu umowy z Kotonu, podkreślając jej związek z klauzulami praw człowieka w umowach o partnerstwie gospodarczym, oraz na wspieraniu tworzenia kontynentalnej strefy wolnego handlu w Afryce, będącej motorem napędowym stabilności, integracji regionalnej, lokalnego wzrostu, zatrudnienia i innowacyjności; przypomina, że UE powinna zapewnić stabilność we wschodnim i południowym sąsiedztwie, i apeluje o większą integrację handlową i gospodarczą, która umożliwi pełne, szybkie i odpowiednie wdrożenie pogłębionych i kompleksowych umów o wolnym handlu z Ukrainą, Gruzją i Republiką Mołdawii oraz osiągnięcie konkretnych postępów w rozmowach z Tunezją, Marokiem i Jordanią;

50.  wzywa Komisję, by w pełni włączała krajowe przedsiębiorstwa we wszystkie etapy negocjacji handlowych, również przez zaangażowanie w konsultacje ze stowarzyszeniami krajowymi równolegle do konsultacji z powiązanymi unijnymi stowarzyszeniami patronackimi, a także by dołączała do tekstu wynegocjowanego porozumienia handlowego jasną informację na temat rezultatów negocjacji dla poszczególnych sektorów oraz powody decyzji podjętych przez Komisję;

Sprzeciw wobec przyznania statusu gospodarki rynkowej Chinom i potrzeba efektywnych instrumentów ochrony handlu

51.  podkreśla, że dalsze środki liberalizacji handlu – które mogłyby prowadzić do nieuczciwych praktyk handlowych oraz konkurencji między państwami w kwestii wszelkiego rodzaju barier pozataryfowych, obejmujących prawa pracownicze, normy środowiskowe i dotyczące zdrowia publicznego – wymagają od UE, by była w stanie jeszcze skuteczniej reagować na nieuczciwe praktyki handlowe i zapewniać równe warunki działania; podkreśla, że instrumenty ochrony handlu muszą pozostać nieodłącznym elementem unijnej strategii handlowej, gdyż pozwalają one podnieść konkurencyjność Unii przez przywrócenie w razie konieczności warunków dla uczciwej konkurencji; przypomina, że obowiązujące obecnie unijne prawodawstwo dotyczące ochrony handlu pochodzi z 1995 roku; podkreśla, że unijny system ochrony handlu wymaga pilnej modernizacji bez jednoczesnego osłabienia; zauważa, że prawo UE ukierunkowane na ochronę handlu musi być skuteczniejsze, łatwiej dostępne dla MŚP oraz dostosowane do dzisiejszych wyzwań i struktur handlu, dochodzenia muszą trwać krócej, a ponadto należy zadbać o większą przejrzystość i przewidywalność; ubolewa, że wniosek w sprawie modernizacji instrumentów ochrony handlu utknął w Radzie, która nie była w stanie zakończyć prac nad tym niezwykle istotnym aktem ustawodawczym; ubolewa, że Komisja w komunikacie zatytułowanym „Handel z korzyścią dla wszystkich” w ogóle nie wspomina o potrzebie modernizacji instrumentów ochrony handlu; wzywa Radę do pilnego przełamania impasu dotyczącego modernizacji instrumentów ochrony handlu w oparciu o stanowisko Parlamentu, zwłaszcza ze względu na fakt, że Chiny stanowczo domagają się przyznania im statusu gospodarki rynkowej;

52.  podkreśla wagę partnerstwa UE z Chinami, w którym istotną rolę odgrywa sprawiedliwy handel i inwestycje; jest przekonany, że dopóki Chiny nie spełnią wszystkich pięciu kryteriów wymaganych do tego, aby uznać je za gospodarkę rynkową, UE powinna stosować niestandardową metodologię w dochodzeniach antydumpingowych i antysubsydyjnych wobec przywozu z Chin przy określaniu porównywalności cen, na mocy i przy pełnym zastosowaniu tych części sekcji 15. protokołu w sprawie przystąpienia Chin, które umożliwiają stosowanie niestandardowej metodologii; wzywa Komisję do przedstawienia wniosku, który byłyby zgodny z tą zasadą, i przypomina o potrzebie ścisłej współpracy z innymi partnerami WTO w tej sprawie;

53.  wzywa Komisję, by nie podejmowała żadnych działań w tym zakresie bez wcześniejszej gruntownej i kompleksowej oceny wpływu, uwzględniającej wszystkie możliwe skutki i konsekwencje dla zatrudnienia i zrównoważonego wzrostu we wszystkich sektorach UE oraz wszystkie możliwe skutki i konsekwencje dla środowiska i wzrostu;

Większa spójność unijnej polityki handlowej z jej polityką przemysłową oraz lepsza ochrona praw własności intelektualnej

54.  uważa, że należy uczynić więcej, aby kompleksowo zająć się potrzebami przemysłu europejskiego, oraz że na liście priorytetów unijny sektor wytwórczy zbyt często znajduje się za sektorem usług podkreśla, że polityka handlowa musi zapewniać równe warunki działania dla europejskiego przemysłu, zapewniać dostęp do nowych i wschodzących rynków oraz ułatwiać dostosowanie do wyższych standardów, przy jednoczesnym ograniczeniu podwójnej certyfikacji; wzywa Komisję do zapewnienia spójności unijnej polityki handlowej z jej polityką przemysłową oraz do wspierania rozwoju i konkurencyjności przemysłu europejskiego ze szczególnym odniesieniem do strategii reindustrializacji;

55.  podkreśla centralną rolę, jaką odgrywają reguły pochodzenia w określaniu, które branże odniosą korzyści lub poniosą straty w związku z unijnymi umowami o wolnym handlu; uznając, że reguły pochodzenia dotychczas nie zostały w pełni przeanalizowane przez Parlament, zwraca się do Komisji o przygotowanie sprawozdania, w którym wskazano by zmiany dokonane przez Komisję w ciągu ostatnich dziesięciu lat na czterocyfrowym poziomie CN, w ramach preferowanego domyślnego stanowiska negocjacyjnego w zakresie umów o wolnym handlu w sprawie reguł pochodzenia, wyjaśniając przyczyny dokonanych zmian;

56.  jest zdania, że brak skutecznego wzmocnienia praw własności intelektualnej stwarza zagrożenie dla przetrwania całych sektorów europejskiego przemysłu; podkreśla, że podrabianie produktów skutkuje utratą miejsc pracy i działa na niekorzyść innowacji; powtarza, że odpowiednia ochrona praw własności intelektualnej i skuteczne ich egzekwowanie stanowią podstawę gospodarki światowej; z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie Komisji do zwiększenia ochrony i do poprawy egzekwowania praw własności intelektualnej w umowach o wolnym handlu i w ramach WTO oraz do współpracy z partnerami w celu zwalczania oszustw; wspiera Komisję w realizacji celu polegającego na ochronie całego spektrum praw własności intelektualnej, w tym patentów, znaków towarowych, praw autorskich, wzorów przemysłowych, oznaczeń geograficznych, oznaczeń pochodzenia i produktów leczniczych;

Otwarcie nowych możliwości rynkowych dla unijnych usługodawców oraz uznawanie kwalifikacji zawodowych jako zasadnicze elementy strategii handlowej UE

57.  przypomina, że UE odgrywa wiodącą rolę w sektorze usług; podkreśla, że otwarcie nowych możliwości rynkowych musi stanowić zasadniczy element międzynarodowej strategii handlowej UE; podkreśla, że objęcie usług umowami handlowymi to sprawa najwyższej wagi ze względu na możliwości, jakie otwiera przed europejskimi przedsiębiorstwami i krajowymi pracownikami, jednocześnie wyłączając, zgodnie z art. 14 i 106 TFUE i protokołem 26, aktualne i przyszłe usługi świadczone w interesie ogólnym oraz usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym z zakresu stosowania wszelkich umów, niezależnie od tego, czy usługi te są finansowane ze środków publicznych czy prywatnych; zwraca się do Komisji o promowanie i uwzględnienie uznawania kwalifikacji zawodowych w umowach handlowych, co stworzy nowe możliwości dla europejskich przedsiębiorstw i pracowników; wzywa w szczególności, by rozważyć włączenie określonych korzyści wynikających z dyrektywy w sprawie technologii informacyjno-komunikacyjnych do umów inwestycyjno-handlowych w zamian za takie uznawanie kwalifikacji;

58.  podziela pogląd Komisji, że tymczasowy przepływ specjalistów stał się podstawowym warunkiem rozwoju przedsiębiorstw w skali międzynarodowej oraz pozostaje ofensywnym interesem UE; podkreśla, że do wszystkich unijnych umów handlowych i inwestycyjnych należy włączyć rozdział poświęcony mobilności pracowników; przypomina jednak, że zobowiązania dotyczące trybu 4 muszą mieć zastosowanie wyłącznie do przepływu wysoko wykwalifikowanych specjalistów (takich jak osoby z dyplomem uniwersyteckim, równoważnym wykształceniem wyższym lub osoby zatrudnione na stanowiskach kierowniczych wyższego szczebla) w ściśle określonym celu, na ograniczony czas i na konkretnych warunkach ustanowionych zgodnie z prawodawstwem krajowym państwa, w którym świadczona jest usługa, oraz na mocy kontraktu, który jest zgodny z tym prawodawstwem krajowym zgodnie z art. 16 dyrektywy usługowej, przy zagwarantowaniu, że nic nie stanie na przeszkodzie, by UE i państwa członkowskie w dalszym ciągu utrzymywały i doskonaliły normy pracy oraz porozumienia zbiorowe;

59.  z zadowoleniem przyjmuje zamiar Komisji, jakim jest stosowanie polityki handlowej do zwalczania nowych form protekcjonizmu cyfrowego oraz ustanowienie przepisów regulujących handel elektroniczny i transgraniczne przepływy danych zgodnie z unijnym prawem w dziedzinie ochrony danych i prywatności, a także ochrona praw podstawowych; uważa, że należy zrobić o wiele więcej, aby stworzyć warunki sprzyjające handlowi elektronicznemu i przedsiębiorczości w UE, ograniczając monopole i nadużycia pozycji monopolisty na rynku telekomunikacyjnym oraz praktyki blokowania geograficznego, a także wprowadzając konkretne rozwiązania w zakresie dochodzenia roszczeń; podkreśla, że podstawowe znaczenie ma zapewnienie współpracy regulacyjnej, ukrócenie oszustw internetowych, wzajemne uznawanie i harmonizacja norm w handlu cyfrowym; wzywa Komisję do przedstawienia nowego modelu dla rozdziałów na temat handlu elektronicznego, które w pełni wyłączają obowiązujące i przyszłe unijne ramy prawne dotyczące ochrony danych osobowych we wszystkich negocjacjach handlowych, mając na celu zapewnienie wymiany danych przy zachowaniu pełnej zgodności z obowiązującymi zasadami dotyczącymi ochrony danych w kraju pochodzenia podmiotu danych; wzywa do ściślejszej współpracy między organami egzekwowania prawa, zwłaszcza w odniesieniu do nieuczciwych praktyk handlowych w internecie;

Zasadnicze znaczenie gospodarki cyfrowej dla przyszłego handlu światowego

60.  zwraca uwagę na rosnące i przyszłe znaczenie gospodarki cyfrowej – nie tylko w Europie, ale też na całym świecie – wobec szacowanej liczby użytkowników internetu na świecie wynoszącej 3,3 mld, co stanowi 40% ludności globu; uważa, że tendencje takie jak przetwarzanie w chmurze, mobilne usługi internetowe, inteligentne sieci i media społecznościowe prowadzą do radykalnego przekształcenia otoczenia działalności gospodarczej; podkreśla, że polityka handlowa UE musi nadążać za tendencjami cyfrowymi i technologicznymi;

61.  apeluje do Komisji, by wraz z partnerami WTO nie tylko utworzyła grupę roboczą ds. handlu cyfrowego przy WTO, która powinna szczegółowo zbadać, czy obecne ramy prawne są odpowiednie dla handlu elektronicznego, biorąc pod uwagę szczegółowe zalecenia, wyjaśnienia i korekty, ale również dążyła do opracowania nowych ram dla ułatwienia handlu usługami, opierając się na najlepszych praktykach zebranych w toku wdrożenia umowy o ułatwieniach w handlu;

Wsparcie Komisji w zwalczaniu korupcji

62.    jest świadomy, że włączenie do umów handlowych postanowień dotyczących usług finansowych wzbudziło obawy co do ich ewentualnych negatywnych skutków pod względem prania pieniędzy, uchylania się od opodatkowania i unikania opodatkowania; wzywa Komisję do zwalczania korupcji jako głównej bariery pozataryfowej w krajach rozwiniętych i rozwijających się; domaga się, aby umowy handlowe i inwestycyjne oferowały większe możliwości zacieśnienia współpracy w walce z korupcją, praniem pieniędzy, oszustwami podatkowymi i uchylaniem się od opodatkowania; uważa, że zobowiązania opierające się na normach międzynarodowych, obowiązkach sprawozdawczości w podziale na kraje oraz automatycznej wymianie informacji powinny zostać uwzględnione w odpowiednich umowach międzynarodowych w celu wsparcia dalszej liberalizacji usług finansowych;

63.  uważa, że powiązania między umowami handlowymi i inwestycyjnymi a umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania nie zostały dostatecznie zbadane, oraz wzywa Komisję do dokładnego przeanalizowania wpływu takich narzędzi na siebie nawzajem oraz na szerszą politykę spójności w walce z uchylaniem się od opodatkowania;

Przyszłościowa polityka handlowa uwzględniająca szczególne potrzeby MŚP

64.  podkreśla, że przyszłościowa polityka handlowa musi zwracać większą uwagę na szczególne potrzeby mikroprzedsiębiorstw i MŚP oraz zadbać o to, aby mogły one w pełni korzystać z umów handlowych i inwestycyjnych; przypomina, że tylko niewielka część europejskich MŚP jest w stanie określić i wykorzystać możliwości wynikające z globalizacji i liberalizacji handlu; zauważa, że zaledwie 13% europejskich MŚP prowadzi działalność poza UE, choć odpowiadają one za jedną trzecią eksportu UE; popiera inicjatywy mające na celu ułatwienie umiędzynarodowienia europejskich MŚP, dlatego podkreśla korzyści z uwzględnienia rozdziału w sprawie MŚP we wszystkich przyszłych umowach o wolnym handlu; uważa, że należy zbadać nowe sposoby skuteczniejszej pomocy MŚP w sprzedaży towarów i usług za granicą; podkreśla, że MŚP potrzebują lepiej dostosowanego wsparcia, udzielanego najpierw w państwach członkowskich, ułatwionego dostępu online do podanych w czytelnej formie informacji dotyczących środków handlowych oraz konkretnych i jasnych wytycznych dotyczących możliwości i korzyści oferowanych w ramach obowiązujących lub przyszłych umów handlowych zawieranych przez UE;

65.  zwraca się do Komisji o uwzględnienie potrzeb MŚP w sposób przekrojowy we wszystkich rozdziałach umów handlowych, w tym m.in. o utworzenie internetowych punktów kompleksowej obsługi dla MŚP, gdzie możliwe byłoby uzyskanie informacji na temat odpowiednich przepisów, co jest szczególnie istotne dla transgranicznych dostawców usług pod względem wymogów licencyjnych i innych wymogów administracyjnych; zwraca uwagę, że w stosownych przypadkach narzędzia te powinny obejmować również możliwości dostępu do nowych rynków dla MŚP, zwłaszcza w przypadku postępowań o udzielenie zamówień o niskiej wartości; podkreśla potrzebę obniżenia kosztów zawierania transakcji dla MŚP przez usprawnienie procedur celnych, ograniczenie niepotrzebnych barier pozataryfowych i obciążeń regulacyjnych oraz uproszczenie reguł pochodzenia; uważa, że MŚP mogą odegrać rolę we wspieraniu Komisji w kształtowaniu tych narzędzi, tak aby dopilnować, by umowy handlowe spełniały ich potrzeby; zachęca Komisję do prowadzenia ścisłego dialogu z przedstawicielami MŚP na wszystkich etapach negocjacji handlowych;

66.  podkreśla, że szybszy dostęp europejskich MŚP do postępowań antydumpingowych jest podstawowym narzędziem chroniącym te przedsiębiorstwa przed nieuczciwymi praktykami handlowymi; podkreśla potrzebę zreformowania wielostronnych ram WTO, aby lepiej zaangażować MŚP i zapewnić szybsze rozstrzyganie sporów;

67.  wzywa Komisję, by przed opracowaniem dalszych niezależnych działań wspierających umiędzynarodowienie MŚP przeprowadziła ocenę i udoskonaliła istniejące narzędzia dotyczące pomocniczości, niepowielania i komplementarności w odniesieniu do odnośnych programów państw członkowskich i europejskiej wartości dodanej; podkreśla, że Komisja powinna przedstawić Parlamentowi niezależną ocenę wszystkich istniejących programów;

Inwestycje

68.  podkreśla znaczenie inwestycji napływających do gospodarki UE i z niej wypływających oraz konieczność zapewnienia unijnym przedsiębiorstwom ochrony w przypadku inwestowania na rynkach państw trzecich; uznaje w związku z tym wysiłki Komisji na rzecz nowego systemu sądów ds. inwestycji; podkreśla konieczność dalszej debaty z zainteresowanymi stronami i Parlamentem na temat tego systemu; podkreśla, że system ten musi być zgodny z unijnym porządkiem prawnym, w szczególności w zakresie uprawnień sądów UE, a konkretniej przepisów UE w dziedzinie konkurencji; podziela ambicję, by ustanowić w perspektywie średnioterminowej wielostronne rozwiązanie w zakresie sporów inwestycyjnych; ubolewa, że wniosek dotyczący systemu sądów ds. inwestycji nie uwzględnia kwestii zobowiązań inwestorów;

69.  wzywa UE i państwa członkowskie do wypełniania zaleceń sformułowanych przez UNCTAD w kompleksowych ramach polityki inwestycyjnej na rzecz zrównoważonego rozwoju, aby dać impuls do bardziej odpowiedzialnych, przejrzystych i rozliczalnych inwestycji;

70.  odnotowuje zawarty w opracowanym przez Komisję planie inwestycyjnym dla Europy wymóg pobudzania inwestycji w UE i uważa, że strategie handlowe to kluczowe narzędzia umożliwiające osiągnięcie tego celu; ubolewa, że Europejski Fundusz na rzecz Inwestycji Strategicznych nie ma wymiaru zewnętrznego; zwraca się do Komisji, by rozważyła utworzenie zewnętrznego podmiotu dopiero po dokładnej analizie wyników funduszu oraz zbadaniu jego użyteczności, biorąc pod uwagę udzielanie pożyczek przez Europejski Bank Inwestycyjny, Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju oraz działania Europejskiego Funduszu Rozwoju; podkreśla, że takie fundusze muszą przyczynić się do zrównoważonego rozwoju i tworzenia godnych miejsc pracy, wyeliminowania ubóstwa i podstawowych przyczyn migracji;

71.   przypomina, że polityka inwestycyjna UE, szczególnie w przypadku zaangażowania środków publicznych, musi przyczyniać się do osiągania celów zrównoważonego rozwoju; przypomina o konieczności zwiększenia przejrzystości i rozliczalności instytucji finansowania rozwoju i partnerstw publiczno-prywatnych (PPP), aby skutecznie śledzić i monitorować przepływy pieniężne, zdolność obsługi zadłużenia i wartość dodaną ich projektów w odniesieniu do zrównoważonego rozwoju;

Handel i rolnictwo

72.   podkreśla, że wysokie standardy europejskie w zakresie środowiska naturalnego, bezpieczeństwa żywności, dobrostanu zwierząt i warunków socjalnych mają ogromne znaczenie dla obywateli UE, zwłaszcza w kontekście moralności publicznej i świadomych wyborów konsumentów; uważa, że porozumienia handlowe powinny wspierać uczciwą konkurencję, tak aby unijni rolnicy mogli czerpać maksymalne korzyści z koncesji taryfowych i nie byli poszkodowani pod względem ekonomicznym w porównaniu z rolnikami z państw trzecich; podkreśla potrzebę zagwarantowania, że standardy unijne dotyczące bezpieczeństwa żywności i dobrostanu zwierząt są chronione dzięki zachowaniu zasady ostrożności, zrównoważonego rolnictwa oraz wysokiego poziomu identyfikowalności i oznakowania produktów, a także dzięki zapewnieniu, że wszelkiego rodzaju przywóz jest zgodny z obowiązującymi przepisami UE; zwraca uwagę na znaczne rozbieżności w międzynarodowych standardach w zakresie dobrostanu zwierząt; w związku z tym podkreśla potrzebę uregulowania kwestii wywozu żywych zwierząt gospodarskich zgodnie z obowiązującymi przepisami UE oraz normami określonymi przez Światową Organizację Zdrowia Zwierząt (OIE);

73.  uważa, że w kontekście obecnych kryzysów w sektorze rolnym ważne jest otwieranie nowych rynków dla produktów rolnych UE, takich jak produkty mleczarskie, mięso i żywe zwierzęta, a także owoce i warzywa; podkreśla potrzebę określenia nowych rynków zbytu o dużym potencjale nabywczym;

74.  uważa, że należy koniecznie zwiększyć wartość dodaną rolnictwa i organizować kampanie promocyjne w celu otwarcia nowych rynków; podkreśla, że należy przede wszystkim umocnić systemy jakości na szczeblu UE, ponieważ zapewniają one najlepszy wizerunek marki unijnym produktom na rynku światowym, co pośrednio przynosi korzyści całemu europejskiemu sektorowi rolnictwa;

75.   kładzie nacisk na potrzebę bardziej rygorystycznych kontroli granicznych przywożonych towarów i wzmożenia kontroli warunków produkcji i wprowadzania towarów na rynek dokonywanych przez Biuro ds. Żywności i Weterynarii na terenie państw eksportujących do UE, tak aby zagwarantować zgodność z przepisami unijnymi;

76.   podkreśla znaczenie, jakie we wszystkich negocjacjach dotyczących wolnego handlu ma osiąganie postępów w zakresie barier zdrowotnych, fitosanitarnych oraz innych barier pozataryfowych utrudniających handel produktami rolnymi, zwłaszcza jeśli chodzi o „nieprzekraczalne granice” określone przez UE, mogące mieć wpływ na zdrowie konsumentów;

77.   przypomina o znaczeniu oznaczeń geograficznych dla promowania tradycyjnych europejskich produktów rolno-spożywczych, ochrony przed szkodliwą niewłaściwą działalnością rynkową, gwarantowania praw i świadomych wyborów konsumentów oraz zabezpieczenia producentów wiejskich i rolników, ze szczególnym odniesieniem do MŚP; zauważa, że ochrona i uznawanie oznaczeń geograficznych w państwach trzecich ma potencjalnie dużą wartość dla całego sektora rolno-spożywczego UE, i jest zdania, że wszystkie porozumienia handlowe powinny przewidywać środki ochrony i działania na rzecz zwalczania podrabiania produktów;

Lepszy dostęp do zamówień publicznych dla europejskich podmiotów gospodarczych

78.  apeluje o wyeliminowanie obecnego braku równowagi pod względem stopnia otwartości rynków zamówień publicznych między UE i innymi partnerami handlowymi; wzywa Komisję, by była jeszcze bardziej aktywna w swoich dążeniach do ambitnego i wzajemnego otwarcia międzynarodowych rynków zamówień publicznych, gwarantując wyłączenie usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym oraz upewniając się, że państwa mogą swobodnie przyjmować normy społeczne i środowiskowe, takie jak kryteria oferty najkorzystniejszej ekonomicznie, w odniesieniu do procedur udzielania zamówień; uważa, że strategie dotyczące zamówień publicznych powinny być zgodne z konwencją nr 94 MOP; podkreśla, że europejskie podmioty gospodarcze – zarówno korporacje, jak i MŚP – potrzebują lepszego dostępu do zamówień publicznych w państwach trzecich za pośrednictwem takich instrumentów, jak „Small Business Act”, a także eliminacji obecnego poziomu asymetrii; w związku z tym przypomina, że UE jest jednym z najbardziej otwartych rynków zamówień publicznych spośród wszystkich członków WTO;

79.  z zadowoleniem przyjmuje zmieniony wniosek Komisji dotyczący rozporządzenia w sprawie dostępu towarów i usług z państw trzecich do rynku wewnętrznego Unii w zakresie zamówień publicznych, który jest ważnym narzędziem zapewniającym równe warunki w zakresie dostępu państw trzecich do rynku, i głęboko ubolewa, że rządy państw członkowskich wstrzymują pierwotny wniosek; wzywa Komisję do osiągnięcia wzajemności w dostępie do rynków zamówień publicznych w przypadku najważniejszych partnerów handlowych;

Równy dostęp do zasobów na rzecz uczciwej konkurencji na rynku światowym

80.  podkreśla, że zasoby naturalne są ograniczone i powinno się je wykorzystywać w sposób zrównoważony pod względem ekonomicznym i środowiskowym, nadając priorytet recyklingowi; uznaje ogromną zależność krajów rozwijających się, zwłaszcza krajów najsłabiej rozwiniętych, od zasobów naturalnych; przypomina, że europejska polityka handlowa powinna realizować spójną, zrównoważoną, kompleksową i przekrojową strategię dotyczącą surowców, którą Parlament przedstawił już w zarysie w rezolucji w sprawie nowej polityki handlowej dla Europy w ramach strategii „Europa 2020”;

81.  podkreśla konieczność dążenia do gospodarki niskoemisyjnej i w związku z tym zachęca Komisję do zacieśnienia współpracy w zakresie badań, rozwoju i innowacji w dziedzinie energii, mającej na celu wspieranie dywersyfikacji dostawców energii, dróg dostaw i źródeł energii, identyfikację nowych partnerów handlujących energią oraz większą konkurencję i niższe ceny dla konsumentów energii; podkreśla, że rozwijanie odnawialnych źródeł energii oraz propagowanie efektywności energetycznej mają zasadnicze znaczenie dla zwiększenia bezpieczeństwa energetycznego i zmniejszenia zależności od importu energii; podkreśla znaczenie zawierania w umowach o wolnym handlu przepisów mających na celu budowanie trwałych partnerstw energetycznych oraz zacieśnianie współpracy technologicznej, zwłaszcza w obszarze odnawialnych źródeł energii i efektywności energetycznej oraz zabezpieczeń, a także zapobiegania ucieczce emisji gazów cieplarnianych, aby osiągnąć cele uzgodnione podczas konferencji COP21;

Walka z nielegalnym handlem dziką fauną i florą i produktami z dzikiej fauny i flory

82.  wyraża głębokie zaniepokojenie w związku z ostatnim gwałtownym wzrostem przestępstw przeciwko dzikiej faunie i florze oraz towarzyszącym im nielegalnym handlem, który nie tylko ma szkodliwy wpływ na różnorodność biologiczną oraz liczebność gatunków, ale również stanowi widoczne i aktualne zagrożenie dla warunków życia i lokalnych gospodarek, zwłaszcza w krajach rozwijających się; z zadowoleniem przyjmuje zaangażowanie UE na rzecz wyeliminowania nielegalnego handlu dziką fauną i florą w ramach reakcji UE na program działań na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030, a zwłaszcza 15. cel zrównoważonego rozwoju, który zwraca uwagę nie tylko na konieczność wyeliminowania kłusownictwa i nielegalnego handlu chronionymi gatunkami flory i fauny, ale również porusza kwestię popytu i podaży na nielegalne produkty z dzikiej fauny i flory; w tym kontekście oczekuje, że Komisja – po okresie refleksji obejmującym konsultacje z Parlamentem i państwami członkowskimi – rozważy, w jaki sposób najlepiej uwzględnić przepisy dotyczące nielegalnego handlu dziką fauną i florą we wszystkich przyszłych umowach handlowych zawieranych przez UE;

Lepsza współpraca celna oraz zwalczanie nielegalnego handlu na granicach UE

83.  podkreśla, że lepsze, zharmonizowane i skuteczniejsze procedury celne w Europie i poza nią mogłyby pomóc we wprowadzaniu ułatwień oraz w spełnieniu odnośnych wymogów w tym zakresie, a także w uniemożliwianiu wprowadzania na jednolity rynek sfałszowanych, nielegalnych i podrabianych towarów, co osłabia wzrost gospodarczy w UE i poważnie naraża unijnych konsumentów; z zadowoleniem przyjmuje zamiar Komisji, by zacieśnić współpracę organów celnych; wzywa ponownie Komisję i państwa członkowskie do ustanowienia połączonej służby celnej UE w celu skuteczniejszego stosowania przepisów i procedur celnych na całym obszarze celnym UE;

84.  podkreśla, że negocjując umowy handlowe, Komisja powinna dążyć do przyjęcia przez partnerów handlowych punktów kompleksowej obsługi w celu zachowania zgodności z przepisami celnymi i granicznymi, czemu w razie potrzeby powinna towarzyszyć pomoc w budowaniu potencjału na rzecz funduszy handlowych;

85.  podkreśla, że konieczne są odpowiednia komunikacja i solidna koordynacja w celu zapewnienia, że eliminacji taryf celnych towarzyszą odpowiednie środki techniczne, instytucjonalne i polityczne, aby zapewnić ciągłe bezpieczeństwo handlu;

86.  zwraca się do Komisji o rozważenie kluczowych wskaźników efektywności, aby ocenić funkcjonowanie krajowej i zagranicznej administracji celnej; ubolewa, że obecnie bardzo niewiele danych jest dostępnych publicznie; zauważa, że warto byłoby wiedzieć, jak organy celne i inne agencje odpowiedzialne za granice funkcjonują na bieżąco w kraju i w państwach będących partnerami handlowymi, tak aby umożliwić wymianę w obrębie instytucji europejskich najlepszych praktyk i koordynację konkretnych zagadnień będących przedmiotem zainteresowania z punktu widzenia ułatwień w handlu – uwzględniając postanowienia art. 13 umowy WTO o ułatwieniach w handlu;

87.  zwraca się do Komisji i państw członkowskich, by zainicjowały otwartą debatę na temat możliwego przesunięcia organów celnych ze szczebla krajowego na unijny;

Zapewnianie wymiernych korzyści dla konsumentów

88.  uznaje, że umowy handlowe mają potencjał, by przynieść znaczące korzyści konsumentom, zwłaszcza dzięki zwiększeniu konkurencji, obniżeniu cen, zapewnieniu szerszej oferty i pobudzaniu innowacyjności; wzywa Komisję do forsowania we wszystkich negocjacjach – w celu uwolnienia tego potencjału – ograniczenia praktyk blokowania geograficznego, obniżenia międzynarodowych opłat roamingowych oraz zwiększenia praw podróżnych;

89.  domaga się środków wsparcia konsumentów w transgranicznym handlu towarami i usługami z państwami trzecimi, np. przez internetowe punkty kontaktowe udzielające informacji lub służące pomocą w przypadku sporów;

90.  nalega, by konsumenci otrzymywali dokładne informacje o właściwościach produktów podlegających wymianie handlowej;

Handel z korzyścią dla wszystkich: działania wspomagające w polityce otwartego handlu i inwestycji służące zapewnieniu jak największych zysków i jak najmniejszych strat

91.  podziela pogląd OECD, że polityka otwartego i uczciwego handlu oraz inwestycji wymaga prowadzenia szeregu skutecznych działań wspomagających mających zapewnić jak największe zyski i jak najmniejsze straty wynikające z liberalizacji handlu dla UE oraz społeczeństw i gospodarek państw trzecich; wzywa państwa członkowskie i Komisję do znacznego nasilenia wysiłków zmierzających do tego, by otwarciu handlu towarzyszył szereg działań wspierających w celu zapewnienia zrównoważonego rozwoju w dziedzinie usług publicznych i inwestycji, edukacji i zdrowia, aktywnej polityki rynku pracy, badań i rozwoju, rozwoju infrastruktury oraz odpowiednich zasad gwarantujących ochronę socjalną i środowiskową;

92.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do przeprowadzenia dokładnych analiz ex ante i ex post na podstawie ocen skutków dla poszczególnych sektorów i skutków regionalnych dla odnośnych umów handlowych i dokumentów ustawodawczych, aby przewidzieć ewentualne niekorzystne skutki dla unijnego rynku pracy oraz znaleźć bardziej zaawansowane metody wprowadzania środków łagodzących w celu ponownego rozwoju gałęzi przemysłu i regionów, które ponoszą straty, z myślą o osiągnięciu bardziej zrównoważonej dystrybucji i zapewnieniu zysków z handlu o większym zasięgu; podkreśla, że europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne, a zwłaszcza Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego i Europejski Fundusz Społeczny, mogą w związku z tym odegrać znakomitą rolę; zauważa, że Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji mógłby również być ważnym instrumentem, pod warunkiem że zostanie zreformowany i ukształtowany tak, aby był właściwie finansowany w celu zapewnienia pomocy przedsiębiorstwom i producentom unijnym, którzy odczuwają skutki sankcji handlowych nałożonych na państwa trzecie, a także pomocy pracownikom MŚP bezpośrednio dotkniętych skutkami globalizacji;

°

°  °

93.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu, Komitetowi Regionów, UNCTAD i WTO.

UZASADNIENIE

Negocjacje handlowe, np. w sprawie ACTA, TTIP, CETA i TiSA, zwróciły uwagę opinii publicznej na europejską politykę handlową. Wielu obywateli UE utożsamia globalizację z utratą miejsc pracy i niepokoi się, że unijna polityka handlowa i inwestycyjna mogłaby ewentualnie podważyć europejskie przepisy i normy. Jednocześnie wkład handlu zagranicznego w rozwój europejskiej gospodarki ma kluczowe znaczenie.

Obecnie UE jest najbogatszą gospodarką na świecie. Znaczenie gospodarcze UE będzie spadać: do 2050 r. 28 państw członkowskich UE będzie generować zaledwie 15% światowego PKB w porównaniu z 23,7% w 2013 r. Centrum wytwarzania dobrobytu przesuwa się na wschód, w stronę regionu Azji i Pacyfiku, a zmiany demograficzne również będą miały negatywny wpływ na pozycję UE na arenie handlu światowego.

Skuteczna, kompleksowa i przyszłościowa strategia handlowo-inwestycyjna jest zatem kwestią najwyższej wagi dla Unii Europejskiej.

W dniu 14 października 2015 r. Komisja zaproponowała nową strategię handlowo-inwestycyjną dla Unii Europejskiej zatytułowaną „Handel z korzyścią dla wszystkich: W kierunku bardziej odpowiedzialnej polityki handlowej i inwestycyjnej”. Sprawozdawczyni z zadowoleniem odnosi się do faktu, że Komisja przyjęła nową strategię handlowo-inwestycyjną, ponieważ Parlament już w 2011 r. domagał się w swojej rezolucji w sprawie nowej polityki handlowej dla Europy w ramach strategii „Europa 2020” przyszłościowej i innowacyjnej przyszłej strategii handlowo-inwestycyjnej uwzględniającej nowe wyzwania stojące przed UE. Sprawozdawczyni ubolewa, że strategia ta nie skupia się na sektorze wytwórczym ani na wyzwaniach stojących przed handlem w celu uporania się z migracją.

Jako że opinia publiczna z większą uwagą śledzi umowy handlowe i coraz więcej obywateli niepokoi się zjawiskiem globalizacji, sprawozdawczyni podkreśla, że polityka handlowa XXI wieku powinna być odpowiedzią na obawy społeczeństwa. Potrzebujemy większej przejrzystości, zaangażowania i odpowiedzialności ze strony wszystkich zainteresowanych stron. Ponadto sprawozdawczyni pragnie przypomnieć, że dostęp do niektórych informacji wzmacnia kontrolę parlamentarną, a zatem apeluje ona do Komisji o rozszerzenie inicjatywy na rzecz przejrzystości na wszystkie przyszłe negocjacje oraz wzywa Radę do publikowania wszystkich mandatów negocjacyjnych.

W swojej strategii pt. „Handel z korzyścią dla wszystkich” Komisja ustanawia wyraźny cel, polegający na szybkim zwiększeniu liberalizacji handlu i jeszcze szerszym włączeniu UE w globalne łańcuchy wartości. Zdaniem sprawozdawczyni kwestią zasadniczą jest zatem pilna modernizacja unijnego systemu ochrony handlu, zwłaszcza w sytuacji, gdy Chiny stanowczo domagają się przyznania im statusu gospodarki rynkowej.

W opinii sprawozdawczyni, z uwagi na zewnętrzne wyzwania stojące przed UE w XXI w. (np. migracja) spójność celów handlowych UE z innymi aspektami jej polityki zewnętrznej jest priorytetem. Musimy kształtować umowy handlowe i inwestycyjne w taki sposób, aby stanowiły one potężne narzędzie umacniające zrównoważony rozwój, propagujące prawa człowieka, normy pracy i normy socjalne oraz zrównoważenie środowiskowe na całym świecie.

Ponieważ sytuacja na arenie światowego handlu szybko się zmienia, sprawozdawczyni wzywa Komisję do regularnego aktualizowania strategii handlowej oraz do przedstawiania szczegółowego sprawozdania rocznego z wdrażania, aby umożliwić obywatelom UE sprawdzanie, czy Komisja wywiązuje się z obietnic.

OPINIA Komisji Spraw Zagranicznych (18.4.2016)

dla Komisji Handlu Międzynarodowego

w sprawie nowej, perspektywicznej i innowacyjnej przyszłej strategii w dziedzinie handlu i inwestycji
(2015/2105(INI))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Tokia Saïfi

WSKAZÓWKI

Komisja Spraw Zagranicznych zwraca się do Komisji Handlu Międzynarodowego, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  odnotowuje nową strategię UE w dziedzinie handlu i inwestycji zatytułowaną „Handel z korzyścią dla wszystkich: w kierunku bardziej odpowiedzialnej polityki handlowej i inwestycyjnej” i podkreśla zasadniczy wkład handlu w pokój, zrównoważony wzrost, rozwój i zatrudnienie; w związku z tym dostrzega rosnącą odpowiedzialność UE za wkład w osiąganie tych celów w jej globalnych stosunkach handlowych i stosunkach zewnętrznych;

2.  przypomina o potrzebie spójności w polityce zewnętrznej UE oraz spójności tej polityki z innymi dziedzinami polityki obejmującymi wymiar zewnętrzny, dotyczącymi np. handlu, rozwoju, praw człowieka, rolnictwa, ochrony środowiska, energii i migracji, oraz o konieczności dążenia do celów określonych w art. 21 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE); podkreśla, że polityka handlowa UE oraz umowy dotyczące handlu i inwestycji to nieodłączny element polityki zewnętrznej UE, i w związku z tym wzywa UE i jej państwa członkowskie do przyjęcia globalnej strategii UE dotyczącej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa; w tym kontekście podkreśla centralną rolę koordynacyjną wiceprzewodniczącej Komisji/ wysokiej przedstawiciel UE, Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) i delegatur UE w państwach trzecich, i zaznacza, że organy te mogą odgrywać istotną rolę pośrednika w terenie, by wspierać poszanowanie podstawowych wartości i praw UE; wzywa państwa członkowskie do prezentowania jednolitego stanowiska;

3.  przypomina, że polityka handlowa przyczynia się do wspierania i propagowania wymienionych w art. 2 TUE wartości, na których straży stoi UE, takich jak demokracja, praworządność, poszanowanie praw człowieka, praw podstawowych i podstawowych wolności, solidarność, równe traktowanie, poszanowanie godności ludzkiej oraz ochrona środowiska i prawa socjalne; uważa, że obrona tych wartości pozwoli położyć kres złym praktykom, a polityka handlowa będzie skuteczna, jeżeli wszystkie główne podmioty na świecie będą przestrzegać tych samych zasad, w tym jeśli chodzi o zamówienia publiczne; podkreśla, że polityka handlowa UE musi być spójna z celami zrównoważonego rozwoju określonymi w agendzie na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 i przyczyniać się do ich osiągania; z zadowoleniem przyjmuje zapowiedziane przez Komisję włączenie do umów handlowych narzędzi służących walce z korupcją i będzie nadal zwracać szczególną uwagę na proponowane środki;

4.  podkreśla, że wszystkie umowy handlowe UE powinny zawierać wiążące klauzule dotyczące praw człowieka, umożliwiające UE egzekwowanie i propagowanie uniwersalnych wartości w krajach trzecich; zauważa, że potrzebna będzie wola polityczna, aby móc faktycznie stosować te klauzule i domagać się od krajów trzecich wypełnienia podjętych zobowiązań; apeluje o poprawę procesu konsultacji z Parlamentem na wczesnym etapie negocjacji umów handlowych i inwestycyjnych, rzeczywiste stosowanie klauzul dotyczących praw człowieka oraz składanie Parlamentowi sprawozdań dotyczących zawartych w tych porozumieniach aspektów praw człowieka;

5.  podkreśla, że systemy GSP, GSP Plus i EBA mogą być podstawowymi narzędziami umożliwiającymi poszanowanie tych wartości, i kładzie nacisk na znaczenie skutecznego wdrażania i monitorowania tych systemów; z zadowoleniem przyjmuje opublikowanie przez Komisję pierwszego dwuletniego sprawozdania dotyczącego stanu wdrażania GSP+ oraz dialog przeprowadzony z Parlamentem na temat tego sprawozdania przed jego opublikowaniem;

6.  podkreśla, że polityka handlowa UE to instrument dyplomacji gospodarczej, który może również przyczyniać się do zwalczania pierwotnych przyczyn terroryzmu;

7.  zauważa z naciskiem, że handel powinien być zrównoważony i odpowiedzialny; podkreśla znaczenie wdrożenia zapisanych w umowach handlowych rozdziałów dotyczących zrównoważonego rozwoju, które pozwolą wprowadzić surowe normy socjalne i środowiskowe w całym łańcuchu dostaw, zgodnie z obowiązujących konwencjami międzynarodowymi, a w szczególności we współpracy z Międzynarodową Organizacją Pracy (MOP); wzywa Komisję, by w większym stopniu uwzględniała te zagadnienia, oceniające takie umowy ex ante i ex post;

8.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja zapowiedziała kilka inicjatyw dotyczących wspierania sprawiedliwego handlu, i zachęca Komisję, by dalej proponowała tego rodzaju środki we wspólnej polityce handlowej;

9.  zauważa, że negocjacje handlowe nie powinny prowadzić do rozmywania europejskich norm i że muszą one chronić obywateli europejskich oraz nasze decyzje w sprawach socjalnych i prawo do przyjmowania regulacji; podkreśla, że umowy handlowe i polityka handlowa UE to narzędzia o kluczowym znaczeniu dla umacniania globalnego, opartego na zasadach systemu handlu, który znajduje się pod coraz większą presją; zwraca uwagę, że jest to szczególnie istotne dla UE, ponieważ jej gospodarka jest w znacznym stopniu zależna od handlu; podkreśla, że UE musi – za pomocą swojej polityki handlowej – zmierzać do wprowadzania światowych wysokich standardów;

10.  zwraca się do Komisji, by zapewniała właściwe wykonywanie umów handlowych, w większym stopniu włączając w ten proces Parlament Europejski, zainteresowane strony i społeczeństwo obywatelskie przy zachowaniu przejrzystości, a także zapewniając wszystkim stronom odczucie czerpania faktycznych korzyści z zawartych umów; podkreśla, że należy położyć większy nacisk na przestrzeganie umów przez obie strony i na ich wdrażanie; wzywa w szczególności Komisję, by zapewniła wypełnianie zobowiązań dotyczących praw człowieka i podstawowych praw pracowniczych;

11.  przypomina, że wielostronne negocjacje handlowe, umacnianie wielostronnego systemu handlu i zobowiązania podejmowanie na forum WTO to priorytety UE, która prowadzi również negocjacje dwustronne, dążąc przy tym do wzajemności i obopólnych korzyści; z zadowoleniem przyjmuje osiągnięcie porozumienia podczas konferencji ministerialnej WTO w Nairobi w ramach rundy dauhańskiej; ubolewa nad niedostatecznym zakresem i brakiem ambicji tego porozumienia, podkreśla jednak szansę na wyjście poza dauhańską agendę rozwoju oraz możliwość, że WTO będzie w końcu lepiej odzwierciedlała obecną sytuację gospodarczą na świecie i znaczenie gospodarcze jej poszczególnych państw członkowskich; zwraca się również do Komisji o opracowanie specjalnych strategii handlowych dopasowanych do niektórych regionów, zwłaszcza Azji, w związku z niedawnym zawarciem partnerstwa transpacyficznego;

12.  przypomina o znaczeniu przestrzegania europejskich i międzynarodowych przepisów o handlu bronią, zwłaszcza Traktatu ONZ o handlu bronią i Kodeksu postępowania UE w sprawie wywozu uzbrojenia;

13.  podkreśla, że skuteczne przepisy dotyczące kontroli wywozu również stanowią główny aspekt polityki handlowej UE; w związku z tym wzywa Komisję do aktualizacji przepisów UE o wywozie produktów i technologii podwójnego zastosowania, aby dążyć do osiągnięcia strategicznych celów UE i uniwersalnych wartości;

14.  przypomina, że UE powinna zapewnić stabilność w swoim sąsiedztwie, i apeluje o większą integrację gospodarczą między sąsiadami UE na Wschodzie i w basenie Morza Śródziemnego, zwłaszcza przez pobudzanie stosunków handlowych;

15.  zachęca Komisję do dalszych, intensywniejszych działań w dziedzinie komunikacji, przejrzystości i dostępu do dokumentów negocjacyjnych, a także do poprawy koordynacji i wymiany informacji między komisarzami i dyrekcjami generalnymi, ESDZ, Radą i Parlamentem oraz do konsultacji z partnerami społecznymi i organizacjami społeczeństwa obywatelskiego; podkreśla, że lepszy dostęp do dokumentów związanych z negocjacjami w sprawie TTIP powinien obejmować również dokumenty związane z wszelkimi innymi toczącymi się negocjacjami w sprawie umów handlowych.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOW KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia

11.4.2016

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

46

3

7

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Lars Adaktusson, Michèle Alliot-Marie, Nikos Androulakis, Francisco Assis, Petras Auštrevičius, Amjad Bashir, Bas Belder, Goffredo Maria Bettini, Klaus Buchner, James Carver, Fabio Massimo Castaldo, Lorenzo Cesa, Javier Couso Permuy, Andi Cristea, Arnaud Danjean, Georgios Epitideios, Knut Fleckenstein, Eugen Freund, Iveta Grigule, Richard Howitt, Sandra Kalniete, Tunne Kelam, Afzal Khan, Eduard Kukan, Ilhan Kyuchyuk, Ryszard Antoni Legutko, Arne Lietz, Barbara Lochbihler, Sabine Lösing, Andrejs Mamikins, Ramona Nicole Mănescu, David McAllister, Demetris Papadakis, Alojz Peterle, Tonino Picula, Kati Piri, Andrej Plenković, Cristian Dan Preda, Jozo Radoš, Sofia Sakorafa, Jaromír Štětina, Miguel Urbán Crespo, Ivo Vajgl, Elena Valenciano, Geoffrey Van Orden, Hilde Vautmans, Boris Zala

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Antonio López-Istúriz White, Tokia Saïfi, Jean-Luc Schaffhauser, Helmut Scholz, György Schöpflin, Igor Šoltes, Bodil Valero

Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

Beatriz Becerra Basterrechea, Claudiu Ciprian Tănăsescu

OPINIA Komisji Rozwoju (16.3.2016)

dla Komisji Handlu Międzynarodowego

w sprawie nowej, perspektywicznej i innowacyjnej przyszłej strategii w dziedzinie handlu i inwestycji
(2015/2105(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Jan Zahradil

WSKAZÓWKI

Komisja Rozwoju zwraca się do Komisji Handlu Międzynarodowego, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  podkreśla, że otwarty handel musi być siłą napędową integracji regionalnej i wzrostu gospodarczego, zrównoważonego rozwoju, dobrobytu i tworzenia miejsc pracy; przypomina, że kraje, które są najsilniej powiązane ze światową gospodarką, są też jednymi z najbogatszych, a handel przyczynił się do wyprowadzenia setek milionów ludzi z ubóstwa; uznaje jednak, że nie wszystkie kraje rozwijające się odniosły takie korzyści oraz że w szczególności kraje najsłabiej rozwinięte (LDC) pozostają na marginesie handlu światowego; w tym kontekście z zadowoleniem przyjmuje nowe podejście Komisji zakładające wykorzystywanie umów handlowych i inwestycyjnych do promowania w perspektywie długoterminowej takich wartości, jak zrównoważony rozwój, prawa człowieka, sprawiedliwy i etyczny handel oraz walka z korupcją;

2.  przypomina, że jedynie sprawiedliwy i właściwie uregulowany handel, jeśli będzie dostosowany do celów zrównoważonego rozwoju, mógłby oferować możliwości rozwoju;

3.  z zadowoleniem przyjmuje w szczególności zobowiązanie Komisji, że żadna umowa handlowa nie będzie prowadzić do niższego poziomu ochrony regulacyjnej, że jeżeli umowa handlowa ma zmieniać poziom ochrony, to tylko na lepszy, oraz że prawo do przyjmowania regulacji będzie zawsze chronione;

4.  wzywa Komisję do zwiększenia mocy wiążącej celów zrównoważonego rozwoju oraz do włączania kompleksowych rozdziałów dotyczących zrównoważonego rozwoju do wszystkich umów handlowych;

5.  podkreśla, że znaczenie potencjalnego wkładu polityki handlowej w zrównoważony rozwój potwierdzono ostatnio w dokumencie końcowym programu działań z Addis Abeby oraz w programie działań na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030; przypomina, że cele zrównoważonego rozwoju obejmują kilka celów związanych z handlem w kilku obszarach polityki, a jeden z najbardziej wyrazistych celów dotyczy zwiększenia eksportu z krajów rozwijających się z zamiarem podwojenia udziału krajów LDC w globalnym eksporcie do roku 2020; zwraca się do Komisji o wykorzystanie pełnego potencjału współpracy z krajami rozwijającymi się, aby wzmocnić ich gospodarki rynkowe;

6.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w komunikacie „Handel z korzyścią dla wszystkich” potwierdzono zasadę spójności polityki na rzecz rozwoju oraz wyznaczono cel w postaci zapewniania bardziej odpowiedzialnej polityki handlowej i inwestycyjnej, również w drodze wzmacniania inicjatyw w zakresie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw i zasad należytej staranności w całym łańcuchu dostaw, przyczyniając się tym samym do realizacji celów zrównoważonego rozwoju i zapewniania wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu w krajach rozwijających się; z zadowoleniem przyjmuje ponadto zobowiązanie do przeprowadzenia dogłębnej analizy potencjalnych skutków nowych umów o wolnym handlu dla krajów LDC; wyraża ubolewanie, że komunikat „Handel z korzyścią dla wszystkich” nie zawiera żadnego odniesienia do umowy z Kotonu, która wygasa w roku 2020; wzywa UE do zaangażowania się w szeroko zakrojony proces konsultacji i dialogu, w tym z państwami AKP, na temat ram po wygaśnięciu umowy z Kotonu;

7.  uważa, że prawa człowieka powinny być nadrzędne względem postanowień umów handlowych i inwestycyjnych;

8.  przyznaje, że polityka handlowa i inwestycyjna UE musi reagować na obawy konsumentów poprzez ugruntowywanie inicjatyw w zakresie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw i zasad należytej staranności w całym łańcuchu produkcji; wzywa jednak Komisję i państwa członkowskie, aby nie poprzestały na stosowaniu obecnego niewiążącego i dobrowolnego podejścia, ale dążyły do wprowadzenia obowiązkowego systemu należytej staranności;

9.  z zadowoleniem przyjmuje ponowienie zobowiązania na rzecz pluralistycznego multilateralizmu, a także postępy poczynione na konferencji ministerialnej Światowej Organizacji Handlu w Nairobi, zwłaszcza w dziedzinie rolnictwa (np. wyeliminowanie zakłócających handel rolniczych subsydiów wywozowych i postępy w zakresie dostępu do rynku dla krajów LDC); w tym kontekście z zadowoleniem przyjmuje podjęte przez UE zobowiązanie do przeznaczenia w okresie pięciu lat środków w wysokości 400 mln EUR na wspieranie krajów rozwijających się, zwłaszcza krajów LDC, i zapewnianie im pomocy technicznej w ich dążeniach do wdrożenia umowy WTO o ułatwieniach w handlu; podkreśla również konieczność uzupełnienia rundy dauhańskiej o program handlu elektronicznego i cyfrowego, aby szybciej i bardziej sprawiedliwie dzielić się osiągnięciami technologicznymi z krajami rozwijającymi się, jednocześnie pomagając im zrekompensować brak infrastruktury, zwłaszcza na oddalonych obszarach wiejskich;

10.  uznaje coraz większe różnice między krajami rozwijającymi się, jeśli chodzi o ich integrację z wielostronnym systemem handlowym i płynące z tej integracji korzyści; apeluje o specjalne zasady zwłaszcza dla krajów LDC, których udział w globalnym handlu jest znikomy; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje przegląd ogólnego systemu preferencji taryfowych (GSP);

11.  podkreśla kluczową rolę, jaką pomoc na rzecz wymiany handlowej odgrywa pod względem budowy potencjału handlowego, wsparcia technicznego, strategii wspierających przedsiębiorczość oraz integracji regionalnej; zwraca się do UE i jej państw członkowskich o zobowiązanie się – w nadchodzącym przeglądzie strategii pomocy na rzecz wymiany handlowej – do zwiększenia pomocy na rzecz wymiany handlowej dla krajów rozwijających się, a zwłaszcza krajów LDC, z myślą o wspieraniu lokalnych mikroprzedsiębiorstw i małych przedsiębiorstw, dywersyfikacji produkcji, transferu technologii, rozwoju krajowych mocy produkcyjnych, transportu i innej infrastruktury, wzmocnienia pozycji kobiet, a także spółdzielni; niemniej jednak zauważa, że jeśli bezpośrednio zainteresowane kraje nie podejmą istotnych wysiłków i nie poprawią wyraźnie systemu sprawowania rządów, to sam handel nie pomoże im w przezwyciężeniu ograniczeń rozwojowych; w tym kontekście podkreśla, jak ważne jest skoncentrowanie się na realizacji założeń 16. celu zrównoważonego rozwoju, zwłaszcza w obszarze dobrych rządów i podatków; wzywa Komisję do uwzględnienia kwestii sprawiedliwego i etycznego handlu w nadchodzącym przeglądzie strategii pomocy na rzecz wymiany handlowej, jak zapowiedziano w komunikacie: „Handel z korzyścią dla wszystkich”;

12.  przypomina o roli, jaką usługi bankowe odgrywają w rozwoju handlu i inwestycji; zwraca się do UE o wspieranie promowania dostępu do usług bankowych w krajach rozwijających się;

13.  przypomina, że umowy o partnerstwie gospodarczym mogą stanowić kluczowy instrument rozwojowy umożliwiający ograniczenie ubóstwa i przyczyniający się do promowania praw człowieka w perspektywie długoterminowej oraz do dalszej regionalnej integracji gospodarczej; wzywa UE do ustanawiania w ramach umów o partnerstwie gospodarczym specjalnych struktur monitorowania poświęconych zrównoważonemu rozwojowi i prawom człowieka, aby zapewnić odpowiednie i przejrzyste zaangażowanie organizacji społeczeństwa obywatelskiego i związków zawodowych; zwraca się do UE o zachęcanie do podpisywania ostatecznych umów o partnerstwie gospodarczym; wzywa Komisję do uwzględnienia w umowach handlowych i inwestycyjnych UE silnych i kompleksowych rozdziałów poświęconych zrównoważonemu rozwojowi, które będą skutecznie wdrażane i egzekwowane;

14.  przypomina, że polityka inwestycyjna UE, szczególnie w przypadku zaangażowania środków publicznych, musi przyczyniać się do osiągania celów zrównoważonego rozwoju; przypomina o konieczności zwiększenia przejrzystości i rozliczalności instytucji finansowania rozwoju i partnerstw publiczno-prywatnych (PPP), aby skutecznie śledzić i monitorować przepływy pieniężne, zdolność obsługi zadłużenia i wartość dodaną ich projektów w odniesieniu do zrównoważonego rozwoju;

15.  wzywa Komisję do poprawy spójności polityki na rzecz rozwoju w obszarze polityki handlowej, zwłaszcza jeśli chodzi o zdrowie publiczne; zwraca się do Komisji o wsparcie krajów rozwijających się w skutecznym wykorzystaniu środków elastyczności przewidzianych w Porozumieniu w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (TRIPS) i uznanych w deklaracji dauhańskiej w sprawie porozumienia TRIPS i zdrowia publicznego, którą przyjęto w dniu 14 listopada 2001 r., w celu uzyskania możliwości zapewniania podstawowych leków po przystępnych cenach w ramach programów ochrony zdrowia publicznego obowiązujących w tych krajach; wzywa Komisję do zapewnienia pełnej przejrzystości treści jej programów pomocy w zakresie własności intelektualnej przeznaczonych dla krajów o niskich i średnich dochodach oraz do dopilnowania, by równoległa pomoc w sprawach własności intelektualnej nie zagrażała innym projektom rozwojowym w zakresie zdrowia;

16.  podkreśla, że zgodnie z 16. celem zrównoważonego rozwoju sprawą najwyższej wagi jest wspieranie struktur dobrych rządów na całym świecie w celu zapewnienia równego dostępu do wymiaru sprawiedliwości dla wszystkich oraz utworzenia skutecznych i odpowiedzialnych instytucji na wszystkich szczeblach; podkreśla, że umowy handlowe i bezpośrednie inwestycje zagraniczne mogą być narzędziem o decydującym znaczeniu we wprowadzaniu odpowiednich zachęt służących zapewnieniu realizacji tego celu; w tym kontekście zaznacza, że korupcja stanowi główną barierę pozataryfową w krajach rozwiniętych i rozwijających się; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja zamierza włączyć do wszystkich przyszłych umów handlowych ambitne postanowienia antykorupcyjne; wzywa Komisję do wprowadzenia nowych środków mających na celu umocnienie pewności prawa w odniesieniu do inwestycji;

17.  podkreśla, że aby kraje rozwijające się mogły w pełni wykorzystywać możliwości w zakresie handlu i inwestycji, należy nadal wspierać reformy dotyczące mobilizacji dochodów wewnętrznych w krajach rozwijających się, tak aby poprawić ich zdolność do zwiększania dochodów oraz zwalczania praktyki uchylania się od opodatkowania i unikania opodatkowania, wspierając tworzenie skutecznych, wydajnych, sprawiedliwych i przejrzystych systemów podatkowych zgodnie z zasadami dobrego rządzenia;

18.  wzywa UE i jej państwa członkowskie do stosowania się do zaleceń Konferencji Narodów Zjednoczonych do spraw Handlu i Rozwoju (UNCTAD) dotyczących kompleksowych ram polityki inwestycyjnej na rzecz zrównoważonego rozwoju, aby pobudzić bardziej odpowiedzialne, przejrzyste i rozliczalne inwestycje.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOW KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia

15.3.2016

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

14

6

4

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Louis Aliot, Nicolas Bay, Ignazio Corrao, Doru-Claudian Frunzulică, Nathan Gill, Maria Heubuch, Teresa Jiménez-Becerril Barrio, Linda McAvan, Norbert Neuser, Maurice Ponga, Cristian Dan Preda, Lola Sánchez Caldentey, Elly Schlein, Pedro Silva Pereira, Eleni Theocharous, Paavo Väyrynen, Bogdan Brunon Wenta

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Juan Fernando López Aguilar, Louis-Joseph Manscour, Paul Rübig, Jan Zahradil, Joachim Zeller

Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

Michèle Rivasi, Estefanía Torres Martínez

OPINIA Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (26.5.2016)

dla Komisji Handlu Międzynarodowego

w sprawie nowej, perspektywicznej i innowacyjnej przyszłej strategii w dziedzinie handlu i inwestycji
(2015/2105(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Joachim Schuster

WSKAZÓWKI

Komisja Zatrudnienia i Spraw Socjalnych zwraca się do Komisji Handlu Międzynarodowego, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  z zadowoleniem przyjmuje ogólne założenia przyszłej strategii handlowej przedstawione przez Komisję w komunikacie do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów zatytułowanym „Handel z korzyścią dla wszystkich. W kierunku bardziej odpowiedzialnej polityki handlowej i inwestycyjnej”[1], a w szczególności jej ukierunkowanie na oparte na wartościach podejście mające na celu ochronę europejskiego modelu społecznego i regulacyjnego w wymiarze wewnętrznym oraz wykorzystywanie umów handlowych i preferencyjnych programów handlowych jako instrumentu promowania na całym świecie europejskich wartości, takich jak zrównoważony rozwój, prawa człowieka, sprawiedliwy i etyczny handel oraz walka z korupcją; zachęca Komisję do rozszerzenia i modernizacji unijnych umów o wolnym handlu z krajami spoza UE zgodnie z podejściem opartym na wartościach, ponieważ wywóz UE zapewnia około 31 mln miejsc pracy w Unii, co oznacza, że co siódme miejsce pracy w UE zależy od wywozu; wzywa Komisję, aby zapewniła UE wiodącą rolę na świecie w rozwoju nowej kultury sprawiedliwych umów handlowych; podkreśla znaczenie ambitnych, zrównoważonych i wszechstronnych umów, które odnoszą się do długotrwałych, niepotrzebnych barier rynkowych, z korzyścią dla konsumentów, obywateli, pracowników i przedsiębiorstw;

2.  podkreśla, że przyszłe umowy handlowe powinny uwzględniać rezolucje Parlamentu w sprawie transatlantyckiego partnerstwa handlowo-inwestycyjnego (TTIP) i porozumienia w sprawie handlu usługami, które pozostają ważne dla przyszłych negocjacji handlowych, zwłaszcza jeżeli chodzi o wyłączenie usług świadczonych w interesie ogólnym oraz usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym (w tym m.in. zaopatrzenia w wodę, opieki zdrowotnej, usług społecznych, systemów zabezpieczenia społecznego i edukacji) oraz ochronę praw pracowników; przypomina, że jakość, dostępność, przystępność cenowa oraz niedyskryminacyjny i równy dostęp do tych usług nie mogą być narażone na szwank przez umowy handlowe;

3.  nalega, aby Komisja przeprowadziła prawdziwą debatę demokratyczną z Parlamentem oraz zintensyfikowała dialog z partnerami społecznymi i społeczeństwem obywatelskim w celu lepszego wyjaśnienia, określenia parametrów i zapewnienia przejrzystości mandatu negocjacyjnego dotyczącego wszelkich umów handlowych; wzywa do przejrzystych negocjacji oraz do umożliwienia Parlamentowi Europejskiemu, parlamentom państw członkowskich, europejskim partnerom społecznym i społeczeństwu obywatelskiemu wniesienia znaczącego wkładu w proces negocjacyjny;

4.  uważa, że w negocjacjach w sprawie dalszej liberalizacji rynku należy pamiętać o potrzebie ogólnounijnej współpracy w celu zapewnienia warunków pracy zgodnych z odnośnymi przepisami pracowniczymi i socjalnymi oraz układami zbiorowymi obowiązującymi w UE;

5.  zachęca do negocjowania umów handlowych raczej na szczeblu wielostronnym niż dwustronnym;

6.  podkreśla potrzebę skutecznego mechanizmu ochrony europejskich inwestycji za granicą; apeluje o ocenę istniejących ram w celu zagwarantowania skuteczności i prawidłowego wdrażania;

7.  nalega, zgodnie z Porozumieniem międzyinstytucjonalnym w sprawie lepszego stanowienia prawa, uzgodnionym niedawno przez Parlament Europejski i państwa członkowskie, aby Komisja zapewniła przeprowadzenie ocen skutków, w tym ocen wpływu na zrównoważony rozwój, w trakcie negocjacji handlowych w celu dokonania oceny wpływu społecznego, gospodarczego, środowiskowego i w zakresie praw człowieka, jaki wywrą przyszłe umowy handlowe, z rozróżnieniem wpływu na poszczególne sektory, regiony i narody; wzywa do publikowania prognoz statystycznych w celu zapewnienia, że każda umowa przyczynia się w sprawiedliwy i znaczący sposób do tworzenia miejsc pracy; wzywa Komisję do monitorowania skutków umów handlowych, co umożliwi zarówno ocenę ex ante, jak i ex post; domaga się, aby partnerzy społeczni oraz społeczeństwo obywatelskie mieli możliwość uczestniczenia w opracowywaniu i wdrażaniu ocen wpływu na zrównoważony rozwój; przypomina, że przyszła strategia handlowa musi respektować regionalne struktury produkcyjne w krajach rozwijających się w przypadkach, w których z oceny wpływu na zrównoważony rozwój wynika, że struktury te mogą być zagrożone w wyniku umów handlowych;

8.  wzywa Komisję do dopilnowania, by ewentualne koszty dostosowawcze na rynku pracy w UE były równoważone odpowiednio wczesną interwencją Komisji w celu wsparcia odnośnych sektorów, regionów lub państw członkowskich; uważa, że wsparcie to można zapewnić w postaci finansowania ze środków UE, w tym dostosowanego Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EFG) dysponującego odpowiednim budżetem;

9.  uważa, że propozycja Komisji dotycząca wykorzystania EFG w celu ograniczenia niekorzystnych skutków międzynarodowych umów handlowych nie jest zadowalająca ze względu na słabą zdolność finansową funduszu oraz brak zdolności w zakresie zapobiegania negatywnym skutkom globalizacji i zwalczania ich;

10.  podkreśla, że zasadnicze znaczenie ma poszerzenie prerogatyw EFG, a w konsekwencji zapewnienie mechanizmu przewidywania ryzyka i dostosowanie sektorowych, regionalnych i krajowych struktur produkcyjnych w przypadkach, w których z oceny wpływu na zrównoważony rozwój wynika, że struktury te mogą być zagrożone w wyniku umów handlowych;

11.  apeluje do Komisji o zagwarantowanie uczciwej konkurencji w przypadku usługodawców z państw trzecich wchodzących na rynek pracy UE, poprzez zapewnienie wszystkim pracownikom, niezależnie od ich kraju pochodzenia, korzystania z takich samych praw pracowniczych jak obywatele kraju przyjmującego oraz zapewnienie obowiązywania zasady równej płacy i niedyskryminacji; uważa, że pozostaje to bez uszczerbku dla korzystniejszych przepisów prawodawstwa lub umów w kraju pochodzenia; podkreśla, że muszą być zagwarantowane przepisy prawa socjalnego i prawa pracy zarówno na szczeblu europejskim, jak i krajowym, a także układów zbiorowych;

12.  apeluje o gwarancje zasadniczo zapewniające, że umowy handlowe w żadnym wypadku nie będą prowadziły do osłabienia, omijania lub unieważnienia standardów państw członkowskich lub UE w następujących obszarach: prawa pracowników, warunki pracy (w tym wynagrodzenie), bezpieczeństwo socjalne, integracja społeczna i ochrona socjalna, bezpieczeństwo i higiena pracy, szkolenia zawodowe, kwalifikacje zawodowe, swoboda przemieszczania się pracowników i emerytów, dialog społeczny oraz przeciwdziałanie dyskryminacji w miejscu pracy i na rynku pracy; wzywa Komisję do dopilnowania, aby prawo do działań zbiorowych nie było podważane przez przedsiębiorstwa, które wykorzystują pracowników z państw trzecich, podczas negocjacji w sprawie układów zbiorowych oraz sporów pracowniczych; wzywa Komisję do dopilnowania, aby normy pracy były wyłączone z pojęcia barier pozataryfowych i barier technicznych; zwraca się do Komisji o zagwarantowanie jak największej przejrzystości i zachowanie czujności przy zapewnieniu zrównoważonego zaangażowania zainteresowanych podmiotów w organach współpracy regulacyjnej, a także o dopilnowanie, by współpraca regulacyjna nie ograniczała prawa rządów i Parlamentu Europejskiego do stanowienia prawa w interesie publicznym oraz nie prowadziła do blokady regulacyjnej lub do osłabienia norm pracy, w tym norm dotyczących zdrowia i bezpieczeństwa;

13.  zwraca uwagę na wysoki poziom mobilności zewnętrznej wysoko wykwalifikowanych specjalistów z państw członkowskich UE; uważa, że w polityce handlowej należy zachować ostrożność w odniesieniu do mobilności pracowników; wzywa Komisję do zapewnienia, że zobowiązania na mocy sposobu 4 mają zastosowanie wyłącznie do przepływu wysoce wykwalifikowanych specjalistów – takich jak osoby z dyplomem magisterskim uzyskanym na uniwersytecie lub w równoważnej instytucji lub zatrudnione na stanowiskach kierowniczych wyższego szczebla – dla ściśle określonego celu, na ograniczony czas i na konkretnych warunkach ustanowionych prawodawstwem krajowym państwa, w którym świadczona jest usługa, oraz na mocy kontraktu, który jest zgodny z tym prawodawstwem krajowym; podkreśla znaczenie monitorowania kategorii usługodawców w ramach sposobu 4 GATS, aby unikać nadużywania przepisów i wykorzystywania pracowników z państw trzecich; zwraca się w każdym razie o to, by umowy handlowe zawierały klauzule utrzymujące obowiązek prawny przestrzegania przez zagranicznych usługodawców prawa socjalnego i prawa pracy UE i państw członkowskich;

14.  domaga się niezwłocznego informowania Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych Parlamentu Europejskiego w przypadku, gdyby postanowienia umów handlowych zagrażały standardom obowiązującym w tych obszarach określonych w ust. 12 lub stały z nimi w sprzeczności, tak aby umożliwić dyskusję i podjęcie stosownych decyzji;

15.  z zadowoleniem odnotowuje, że niedawne umowy handlowe UE zawierają rozdział specjalnie poświęcony zrównoważonemu rozwojowi; oczekuje, że UE będzie odgrywać wiodącą rolę w realizacji celu ratyfikowania, wdrożenia i egzekwowania przez wszystkie strony ośmiu podstawowych konwencji MOP; wzywa Komisję do propagowania dalszych postanowień w dziedzinie pracy, w szczególności programu godnej pracy MOP mającego na celu podniesienie poziomu ochrony pracowników; podkreśla, że normy pracy nie powinny ograniczać się do rozdziałów poświęconych handlowi i zrównoważonemu rozwojowi, ale powinny być też uwzględnione w innych rozdziałach umów handlowych, dotyczących np. inwestycji, handlu usługami, współpracy regulacyjnej i zamówień publicznych; wzywa Komisję do dopilnowania, aby wdrożenie oraz zgodność z przepisami dotyczącymi pracy podlegały skutecznemu procesowi monitorowania, w który zaangażowani będą partnerzy społeczni oraz przedstawiciele społeczeństwa obywatelskiego; uważa, że pojawiające się spory w zakresie postanowień dotyczących pracy powinny podlegać mechanizmowi rozstrzygania sporów, włącznie z możliwością nałożenia środków odstraszających, przy należytym rozważeniu przez organy nadzorcze MOP i z odniesieniem do jurysdykcji MOP; wzywa Komisję do uwzględnienia, po pierwsze, klauzuli przeglądowej ustanawiającej mechanizm umożliwiający danej stronie odstąpienie od umowy lub zawieszenie albo cofnięcie zobowiązań, szczególnie w przypadku naruszania norm społecznych, praw człowieka oraz praw pracowniczych i socjalnych, a po drugie, społecznej klauzuli ochronnej gwarantującej zapobieganie likwidacji prawa socjalnego i prawa pracy;

16.  jest zdania, że właśnie ze względu na zachowanie wysokich standardów socjalnych w handlu międzynarodowym wymaga to ustanowienia właściwych, międzynarodowych i pozasądowych organów mediacyjnych, które będą podlegać zasadom przejrzystości i kontroli demokratycznej;

17.  zaleca, aby wewnętrzne grupy doradcze, których zadania obejmują zajmowanie się naruszeniami klauzul społecznych umów handlowych oraz przypadkami nieprzestrzegania prawa pracy i norm socjalnych, otrzymały wystarczające środki finansowe umożliwiające im skuteczne działanie, aby ich skład gwarantował zrównoważoną reprezentację organizacji pracy i przedsiębiorców oraz innych organizacji społeczeństwa obywatelskiego, aby wspólne posiedzenia wewnętrznych grup doradczych obu stron umowy handlowej były zinstytucjonalizowane, aby każda wewnętrzna grupa doradcza dysponowała własnym sekretariatem oraz aby wewnętrzne grupy doradcze miały możliwość korzystania z bardziej zaawansowanych mediów w celu ułatwienia udziału społeczeństwa obywatelskiego;

18.  zwraca uwagę na potrzebę zwiększenia skuteczności inspektoratów pracy i warunków socjalnych w państwach członkowskich, zacieśnienia współpracy między państwami członkowskimi a europejską platformą na rzecz przeciwdziałania pracy nierejestrowanej, zwiększenia w razie potrzeby zasobów inspektoratów, tak aby mogły one skutecznie monitorować normy pracy zgodnie z zaleceniami MOP, czuwać nad przestrzeganiem prawa pracy, zapewnić podstawową ochronę pracowników podczas wykonywania ich pracy oraz zapobiegać nadużyciom w tej dziedzinie lub maksymalnie ograniczyć ich występowanie;

19.  podkreśla znaczenie środków dotyczących należytej staranności w globalnym łańcuchu produkcji, a także ich zrównoważonego i przejrzystego charakteru; podkreśla znaczenie zachęcania do działań o dobrowolnym charakterze w obszarze społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw i wzywa Komisję do zaproponowania przepisów, ilekroć jest to właściwe i możliwe, w celu poprawy należytej staranności w globalnym łańcuchu produkcji; zwraca jednak uwagę, że MŚP mogłyby być zwolnione z obowiązkowych inicjatyw w zakresie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw; uważa, że społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw wymaga sprawiedliwej polityki podatkowej, a tym samym jest sprzeczna ze strategiami unikania opodatkowania;

20.  podkreśla, że instrumenty ochrony handlu pozwalają przeciwdziałać wszelkim formom nieuczciwej konkurencji; apeluje w związku z tym do Rady i do Komisji o odblokowanie reformy instrumentów ochrony handlu, bez osłabiania ich, tak aby były one szybsze, skuteczniejsze i łatwiej dostępne dla małych i średnich przedsiębiorstw; podkreśla potrzebę zagwarantowania, że wszelkie zmiany w prawie antydumpingowym UE utrzymają zdolność Unii do podejmowania terminowego, koniecznego i skutecznego działania w celu zwalczania antykonkurencyjnych praktyk rynkowych ze strony jej partnerów handlowych, oraz zapewnienia, że przedsiębiorstwa UE nadal działają z równymi szansami na arenie globalnej; zauważa, że Chiny nie spełniają jak dotąd pięciu unijnych kryteriów technicznych definiujących gospodarkę rynkową, i w związku z tym sprzeciwia się przyznaniu Chinom statusu gospodarki rynkowej z uwagi na potrzebę zajęcia się nieuczciwymi praktykami konkurencyjnymi ze strony Chin;

21.  ubolewa nad tym, że jedynie 13% MŚP europejskich prowadzi działalność międzynarodową poza UE, i zwraca uwagę, że wiele z nich tego nie robi z powodu barier pozataryfowych; oczekuje, że konkretne przeszkody napotykane przez MŚP będą uwzględniane przy negocjowaniu nowych umów, tak aby zapewnić, że MŚP mogą skorzystać na nowych umowach handlowych;

22.  wzywa Komisję do zwiększenia koordynacji ex ante pomiędzy swoimi odpowiednimi służbami zajmującymi się handlem oraz zatrudnieniem i sprawami społecznymi;

23.  wzywa Komisję do zapewnienia rządom możliwości przyjęcia odpowiedzialnych pod względem społecznym i środowiskowym strategii w zakresie zamówień; podkreśla, że postanowienia dotyczące zamówień nie powinny uniemożliwiać rządom spełniania potrzeb społecznych i środowiskowych, a umowy nie mogą ograniczać możliwości stawiania żądań społecznych, jak określono w nowych dyrektywach UE w sprawie zamówień publicznych; sądzi ponadto, że strategie dotyczące zamówień publicznych powinny być spójne z konwencją nr 94 MOP dotyczącą postanowień o pracy w umowach zawieranych przez władze publiczne;

24.  wzywa Komisję, aby podjęła wyłącznie bardzo ograniczone zobowiązania co do przyszłych przepisów dotyczących usług świadczonych cyfrowo lub drogą elektroniczną, tak aby nie podważać wysokich norm i warunków pracy istniejących obecnie w UE w kontekście coraz bardziej zdigitalizowanej gospodarki.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOW KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia

24.5.2016

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

42

8

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Laura Agea, Tiziana Beghin, Vilija Blinkevičiūtė, Enrique Calvet Chambon, Ole Christensen, Martina Dlabajová, Lampros Fountoulis, Elena Gentile, Arne Gericke, Thomas Händel, Marian Harkin, Danuta Jazłowiecka, Agnes Jongerius, Jan Keller, Kostadinka Kuneva, Jean Lambert, Jérôme Lavrilleux, Jeroen Lenaers, Javi López, Morten Løkkegaard, Thomas Mann, Dominique Martin, Anthea McIntyre, Joëlle Mélin, Georgi Pirinski, Marek Plura, Terry Reintke, Maria João Rodrigues, Claude Rolin, Anne Sander, Siôn Simon, Jutta Steinruck, Romana Tomc, Ulrike Trebesius, Marita Ulvskog, Tatjana Ždanoka

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Michèle Alliot-Marie, Maria Arena, Amjad Bashir, Lynn Boylan, Rosa Estaràs Ferragut, Paloma López Bermejo, Edouard Martin, Joachim Schuster, Csaba Sógor, Helga Stevens, Ivo Vajgl, Tom Vandenkendelaere, Gabriele Zimmer

Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

Fernando Ruas

OPINIA Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (7.4.2016)

dla Komisji Handlu Międzynarodowego

w sprawie nowej, perspektywicznej i innowacyjnej przyszłej strategii w dziedzinie handlu i inwestycji
(2015/2105(INI))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Theresa Griffin

WSKAZÓWKI

Komisja Przemysłu, Badań Naukowych i Energii zwraca się do Komisji Handlu Międzynarodowego, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę Komisji zatytułowaną „Handel z korzyścią dla wszystkich: W kierunku bardziej odpowiedzialnej polityki handlowej i inwestycyjnej”; zauważa, że 90% światowego wzrostu gospodarczego w ciągu następnych 10–15 lat pochodzić będzie spoza UE oraz że duże gospodarki wschodzące odegrają w tym procesie istotną rolę; uważa, że handel towarami i usługami oraz inwestycje w tym zakresie mają kluczowe znaczenie dla napędzania wzrostu gospodarczego w UE dzięki otwieraniu nowych rynków eksportowych dla unijnego przemysłu, tworzeniu wysokiej jakości miejsc pracy i generowaniu trwałego i ekologicznego wzrostu oraz zwiększaniu konkurencyjności UE; podkreśla w związku z tym, że Europa musi mieć solidną i perspektywiczną strategię opartą na spójnej polityce przemysłowej, badaniach naukowych i innowacjach oraz na agendzie cyfrowej;

2.  podkreśla, że polityka handlowa i inwestycyjna musi mieć na celu otwieranie unijnym przedsiębiorstwom dostępu do nowych rynków, aby przyczynić się do trwałego wzrostu gospodarczego i tworzenia wysokiej jakości miejsc pracy w godnych warunkach, oraz że te strategie polityczne należy przygotować tak, by były zgodne ze strategią reindustrializacji opartą na uczciwej konkurencji i wzajemności oraz by zapewnić równe szanse unijnym branżom przemysłowym;

3.  zauważa rosnące znaczenie usług dla handlu międzynarodowego oraz silniejsze powiązania wzajemne między usługami, produkcją i bezpośrednimi inwestycjami zagranicznymi, jako że globalne łańcuchy wartości stają się jeszcze bardziej istotne; uważa, że te wzajemne połączenia muszą być uwzględniane we wszystkich negocjacjach handlowych, tak aby europejski przemysł mógł w pełni wykorzystywać płynące z nich korzyści;

4.  podkreśla znaczenie MŚP i przedsiębiorstw typu start-up dla handlu i inwestycji, któremu towarzyszy strategiczne znaczenie przemysłowe, zważywszy że ponad 600 000 MŚP bierze udział w transakcjach handlowych realizowanych poza UE, odpowiadając za jedną trzecią wywozu z UE, zatrudniając ponad 6 mln osób i tworząc większość miejsc pracy w Europie; podkreśla znaczenie okresów przejściowych umożliwiających sektorom przemysłu i MŚP dostosowanie się do skutków wywoływanych przez nowe umowy handlowe; apeluje, aby w zawieranych w przyszłości umowach handlowych systematycznie poświęcano MŚP osobne rozdziały; wzywa Komisję do zapewnienia MŚP przyjaznych dla użytkowników informacji na temat możliwości handlowych oraz do udzielenia im wsparcia niezbędnego do skorzystania z tych możliwości, w tym dzięki wykorzystaniu funduszy strukturalnych UE;

5.  przypomina, że polityka handlowa to narzędzie promowania zrównoważonego rozwoju, w tym przez promowanie wysokich standardów pracy, środowiskowych i społecznych, które są zdefiniowane w konwencjach MOP i które należy włączać do wszystkich umów handlowych, oraz że ich właściwe stosowanie powinno być ściśle monitorowane; z zadowoleniem odnosi się do apelu Komisji, by promować ambitne i innowacyjne rozdziały poświęcone zrównoważonemu rozwojowi we wszystkich umowach handlowo-inwestycyjnych;

6.  podkreśla znaczenie utrzymywania w unijnym przemyśle i sektorze wytwórczym wysokich standardów w odniesieniu do prawodawstwa dotyczącego zdrowia i bezpieczeństwa oraz standardów środowiskowych; wzywa Komisję do dopilnowania, by w umowach handlowych utrwalono te standardy oraz by umowy te przyczyniały się do tworzenia równych warunków działania na szczeblu międzynarodowym;

7.  wzywa Komisję do podjęcia działań w zakresie przestrzegania europejskich standardów w handlu z krajami trzecimi;

8.  podkreśla przywództwo UE w zakresie działań w dziedzinie klimatu oraz uważa, że utrzymanie ambitnych celów w tym względzie stanowi kwestię o zasadniczym znaczeniu; podkreśla w związku z tym znaczenie uwzględniania w umowach handlowych zabezpieczeń, które zapobiegać będą ucieczce emisji gazów cieplarnianych, zważywszy na fakt, że odejście od efektywnych procesów unijnych na rzecz mniej zrównoważonych systemów mogłoby doprowadzić do wzrostu całkowitego poziomu emisji globalnych, co oddalałoby nas od osiągnięcia celów określonych podczas COP21;

9.  podkreśla, że należy uniemożliwić partnerom handlowym UE angażowanie się w praktyki antykonkurencyjne, które obejmują dumping społeczny lub środowiskowy, a zwłaszcza zalewanie Europy tanimi produktami, i przyjmowanie środków protekcjonistycznych i dyskryminacyjnych, które stanowią zagrożenie dla unijnych standardów i destabilizują przemysł europejski, oraz że UE powinna podjąć wszystkie niezbędne środki służące obronie przed nieuczciwymi praktykami handlowymi; w tym kontekście wyraża zaniepokojenie ewentualnym przyznaniem Chinom statusu gospodarki rynkowej i wzywa Komisję do opracowania szczegółowej i kompleksowej oceny skutków analizującej możliwe scenariusze wynikające z przyznania Chinom takiego statusu, ze szczególnym uwzględnieniem wpływu na przemysł wytwórczy, konsumentów, strategie inwestycyjne i konkurencyjność UE, w tym MŚP; wzywa Komisję, by uwzględniła w swoim programie prac opracowanie skutecznych i zaktualizowanych narzędzi legislacyjnych umożliwiających UE przeciwdziałanie takim praktykom, które poważnie szkodzą naszemu ożywieniu przemysłowemu i naszemu potencjałowi w zakresie inwestycji, innowacji i konkurencyjności;

10.  wzywa Komisję i Radę, aby – w związku z szybko pogarszającą się sytuacją w mających kluczowe znaczenie sektorach przemysłu, takich jak sektory produkcji stali i materiałów ceramicznych – priorytetowo potraktowały przyspieszenie rozpoczętej w 2013 r. reformy unijnych instrumentów ochrony handlu w celu zwiększenia ich reaktywności i skuteczności oraz zwalczania nieuczciwej konkurencji; podkreśla, że Parlament przyjął swoje stanowisko w sprawie tej reformy w dniu 5 lutego 2014 r. (2013/0103(COD)), w którym zaapelował zwłaszcza o skrócenie czasu przeprowadzania dochodzeń antydumpingowych, w pełnej zgodności z przepisami WTO;

11.  przypomina, że przyznanie w obecnych warunkach statusu gospodarki rynkowej Chinom utrudniłoby wprowadzenie procedur antydumpingowych wymierzonych w chiński eksport;

12.  wzywa Komisję, aby w celu utrzymania miejsc pracy w państwach członkowskich UE podczas opracowywania kierunków polityki handlowej i inwestycyjnej unikała delokalizacji europejskich zakładów wytwórczych poza terytorium UE;

13.  uważa, że podczas negocjowania umów o wolnym handlu Komisja powinna dopilnować, aby szkodliwe praktyki, takie jak mechanizmy podwójnych cen i ograniczenia wywozowe dotyczące surowców, były zakazane;

14.  wykazuje, że w przypadku wszystkich gałęzi przemysłu metali nieszlachetnych o strategicznym znaczeniu dla naszej gospodarki mamy do czynienia z globalną konkurencją; uważa, że Komisja powinna przy definiowaniu odnośnego rynku jak najszybciej potraktować rynek globalny jako rynek odniesienia i nie ograniczać swych badań jedynie do rynku wewnętrznego;

15.  odnotowuje zawarty w opracowanym przez Komisję planie inwestycyjnym dla Europy wymóg pobudzania inwestycji w UE i uważa, że strategie handlowe to kluczowe narzędzia umożliwiające osiągnięcie tego celu;

16.  uważa, że perspektywiczna polityka handlowa i inwestycyjna w znaczący sposób przyczynia się do rozwoju rynku telekomunikacyjnego, praw autorskich i gospodarki cyfrowej w Europie, a także przynosi wyraźne korzyści unijnym konsumentom i przedsiębiorstwom, w tym MŚP; podkreśla, że jednolity rynek cyfrowy ma zasadnicze znaczenie dla pobudzania konkurencyjności UE i wzrostu gospodarczego; podkreśla, że należy zapewnić równe warunki działania pod względem wzajemności w dostępie do rynku oraz że podmioty rynkowe spoza UE muszą prowadzić działalność zgodnie z europejskimi standardami przemysłowymi i konsumenckimi; wzywa Komisję do zajęcia się w przyszłych umowach handlowo-inwestycyjnych istniejącymi barierami handlowymi w gospodarce cyfrowej, transgranicznymi przepływami danych, przechowywaniem danych oraz ochroną danych i konsumentów, tak aby dopilnować, by gospodarka cyfrowa była w stanie w dalszym ciągu dostosowywać się i rozwijać się z korzyścią dla konsumentów; wzywa Komisję do dopilnowania, by obecne i przyszłe umowy handlowe nie wpływały na europejskie przepisy w sprawie ochrony danych;

17.  wzywa Komisję do dopilnowania, aby w zawieranych w przyszłości umowach handlowych zachowano prawo do egzekwowania obowiązującego prawodawstwa w dziedzinie własności intelektualnej, zwłaszcza w obszarze transferu technologii;

18.  wzywa Komisję, by zachęcała europejskie instytucje badawcze do podjęcia aktywniejszej współpracy z potencjalnymi partnerami spoza UE w celu optymalizacji inwestycji w dziedzinie badań naukowych i innowacji oraz unikania drenażu mózgów; wzywa Komisję do zacieśnienia regionalnej współpracy w zakresie badań naukowych;

19.  podkreśla konieczność zintensyfikowania globalnych wysiłków na rzecz dalszego rozwoju czystych technologii energetycznych w ramach zmierzania w kierunku gospodarki niskoemisyjnej i w związku z tym zachęca Komisję do zacieśnienia współpracy z partnerami handlowymi w zakresie badań, rozwoju i innowacji w dziedzinie energii;

20.  wzywa Komisję do wspierania dywersyfikacji dostawców energii, dróg dostaw i źródeł energii poprzez identyfikację nowych partnerów handlujących energią oraz dzięki współpracy regionalnej, zapewniając tym samym większą konkurencję i niższe ceny dla europejskich konsumentów energii; podkreśla, że rozwijanie odnawialnych źródeł energii oraz propagowanie efektywności energetycznej mają zasadnicze znaczenie dla zwiększenia bezpieczeństwa energetycznego i zmniejszenia zależności od importu energii; podkreśla znaczenie umieszczania w umowach o wolnym handlu przepisów mających na celu budowanie trwałych partnerstw energetycznych oraz zacieśnianie współpracy technologicznej, zwłaszcza w obszarze odnawialnych źródeł energii i efektywności energetycznej; zaleca, by w nowych umowach handlowych uwzględniany był rozdział dotyczący energii i surowców;

21.  z zadowoleniem przyjmuje komunikat Komisji dotyczący unijnej strategii na rzecz skroplonego gazu ziemnego (LNG) i magazynowania gazu; uważa, że ostatnie zmiany na globalnym rynku gazu ziemnego stanowią dla Europy ogromną szansę na zwiększenie bezpieczeństwa dostaw energii i stworzenie bardziej konkurencyjnego rynku; apeluje o szybkie ukończenie projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania w celu zapewnienia funkcjonowania należytej infrastruktury umożliwiającej czerpanie korzyści z tych zwiększonych możliwości w zakresie handlu gazem;

22.  podkreśla znaczenie osiągnięcia będącego obecnie przedmiotem negocjacji „dynamicznego” porozumienia w sprawie towarów środowiskowych (ekologicznych), a także dopilnowania, by porozumienie to było w późniejszym czasie otwarte dla większej liczby partnerów WTO chcących do niego dołączyć oraz by w przyszłości objęło ono także ekologiczne usługi, co przyczyni się do propagowania europejskiej ekologicznej branży technologicznej, umożliwi osiągnięcie celów w dziedzinie klimatu i energii uzgodnionych w porozumieniu w sprawie klimatu zawartym w Paryżu w 2015 r. oraz zwiększy bezpieczeństwo dostaw energii w UE i zmniejszy uzależnienie od paliw kopalnych;

23.  wzywa Komisję, by przy rozwijaniu polityki handlowej i inwestycyjnej promowała równość płci oraz równość osób czarnoskórych, osób pochodzenia azjatyckiego i osób należących do mniejszości etnicznych.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOW KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia

7.4.2016

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

48

6

3

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Bendt Bendtsen, Xabier Benito Ziluaga, José Blanco López, David Borrelli, Reinhard Bütikofer, Jerzy Buzek, Edward Czesak, Philippe De Backer, Fredrick Federley, Theresa Griffin, Roger Helmer, Hans-Olaf Henkel, Kaja Kallas, Krišjānis Kariņš, Seán Kelly, Jeppe Kofod, Janusz Lewandowski, Paloma López Bermejo, Ernest Maragall, Edouard Martin, Nadine Morano, Angelika Niebler, Morten Helveg Petersen, Miroslav Poche, Carolina Punset, Herbert Reul, Paul Rübig, Algirdas Saudargas, Jean-Luc Schaffhauser, Neoklis Sylikiotis, Antonio Tajani, Dario Tamburrano, Patrizia Toia, Vladimir Urutchev, Kathleen Van Brempt, Martina Werner, Anna Záborská, Flavio Zanonato, Carlos Zorrinho

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Amjad Bashir, Michał Boni, Eugen Freund, Françoise Grossetête, Benedek Jávor, Jude Kirton-Darling, Werner Langen, Svetoslav Hristov Malinov, Marian-Jean Marinescu, Marisa Matias, Sorin Moisă, Clare Moody, Dominique Riquet, Massimiliano Salini, Maria Spyraki, Anneleen Van Bossuyt

Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

Momchil Nekov, Jana Žitňanská

OPINIA Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (2.5.2016)

dla Komisji Handlu Międzynarodowego

w sprawie nowej, perspektywicznej i innowacyjnej przyszłej strategii w dziedzinie handlu i inwestycji
(2015/2105(INI))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Dita Charanzová

WSKAZÓWKI

Komisja Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów zwraca się do Komisji Handlu Międzynarodowego, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  z zadowoleniem przyjmuje komunikat Komisji zatytułowany „Handel z korzyścią dla wszystkich. W kierunku bardziej odpowiedzialnej polityki handlowej i inwestycyjnej” (COM(2015) 0497);

2.  podkreśla znaczenie powiązania między jednolitym rynkiem a polityką handlową UE, które powinny być w pełni zgodne ze sobą oraz z szerzej pojętymi politykami i wartościami Unii; uważa, że otwarty, odpowiedzialny i swobodny światowy handel, którego podstawą są skuteczne, przejrzyste i solidne globalne zasady, ma kluczowe znaczenie dla wykorzystania pełnego potencjału jednolitego rynku przez funkcjonowanie, rozwój i działanie z korzyścią dla obywateli, konsumentów i przedsiębiorstw, a w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw;

3.  podkreśla, że zważywszy na status UE jako największej gospodarki na świecie, zrównoważony i odpowiedzialny handel jest jej najmocniejszym politycznym narzędziem wspierania europejskich interesów, inwestycji i przedsięwzięć gospodarczych oraz propagowania europejskich wartości za granicą, a jednocześnie sprzyjania wzrostowi gospodarczemu i inwestycjom oraz tworzenia miejsc pracy w samej Unii; popiera dążenie Komisji do zwiększenia synergii pomiędzy strategiami politycznymi w dziedzinie handlu i rynku wewnętrznego oraz zaleca w ramach tych strategii priorytetowe traktowanie działań na rzecz tworzenia miejsc pracy;

4.  przypomina, że otwarcie handlu prowadzi do poprawy wydajności, sprzyja wzrostowi konkurencyjności zewnętrznej i wspiera niemal jedno na siedem miejsc pracy na jednolitym rynku, a ponadto przynosi znaczne korzyści konsumentom;

5.  uważa, że w obecnym kontekście gospodarczym i handlowym środki protekcjonistyczne są przestarzałe, a w niektórych przypadkach przynoszą wręcz skutki przeciwne do zamierzonych, ponieważ europejskie towary i usługi są częścią globalnych łańcuchów wartości; uważa jednak, że obecny system ochrony handlu w UE wymaga aktualizacji, aby zapewnić właściwe reagowanie na nieuczciwe zachowania, które mają wpływ na handel międzynarodowy w zglobalizowanym świecie; wzywa Komisję i państwa członkowskie do wzmocnienia transgranicznych łańcuchów wartości towarów i usług przez zwiększenie konkurencyjności naszych gospodarek oraz wzrostu gospodarczego za pomocą ograniczania nieuzasadnionych barier handlowych;

6.  podkreśla, jak ważne jest zagwarantowanie, by UE i jej partnerzy handlowi stosowali się do tych samych zasad; przypomina, że UE musi wykorzystać wszystkie narzędzia, jakimi dysponuje, aby stawić czoła nieuczciwej konkurencji oraz nieprzestrzeganiu zasad WTO i zobowiązań podjętych przez jej partnerów handlowych;

7.  uważa, że udział europejskich MŚP w globalnych łańcuchach wartości jest bezpośrednio związany z procesem umiędzynarodowienia; wnioskuje w związku z tym, by Komisja podjęła dalsze środki w celu ułatwienia MŚP dostępu do rynków trzecich;

8.  z zadowoleniem przyjmuje zawarte w strategii uwagi dotyczące wpływu bezpośrednich inwestycji zagranicznych na państwa członkowskie i jednolity rynek, a ponadto popiera wszelkie wysiłki na rzecz zwiększenia bezpośrednich inwestycji zagranicznych w Europie;

9.  uznając, że zamówienia publiczne stanowią 15–20% światowego PKB, zgadza się z Komisją co do potrzeby przyjęcia całościowego i ambitnego podejścia do zamówień publicznych, szczególnie w odniesieniu do TTIP, w przypadku którego jedynie 32% rynku Stanów Zjednoczonych jest obecnie otwarte dla przedsiębiorstw z UE; zauważa, że UE otworzyła już swoje rynki zamówień publicznych w znacznym zakresie, natomiast za granicą europejskie przedsiębiorstwa nadal borykają się z ograniczeniami i brakiem wzajemności; wzywa Komisję, aby w trybie pilnym podjęła działania na rzecz znaczącej poprawy wzajemnego i przejrzystego dostępu do rynku dla europejskich przedsiębiorstw za granicą, przy jednoczesnym utrzymaniu otwartego dostępu do jednolitego rynku; odnotowuje zmieniony wniosek Komisji w sprawie instrumentu dotyczącego udzielania zamówień publicznych w kontekście międzynarodowym;

10.  wzywa Komisję do dopilnowania, by nowe dyrektywy w sprawie zamówień publicznych i koncesji były uwzględniane we wszystkich negocjacjach handlowych, szczególnie jeśli chodzi o definicję współpracy publiczno-publicznej, wyłączeń, dostępu MŚP i stosowania kryteriów wyboru oferty najkorzystniejszej ekonomicznie; zwraca się o szybsze przejście na e-zamówienia w celu ułatwienia przedsiębiorstwom, a w szczególności MŚP, dostępu do zamówień publicznych;

11.  uważa, że jest to zgodne z ugruntowanymi zasadami prawa i logiki, by skarżący w dochodzeniach musieli uzasadnić swoje zarzuty i udowodnić, że dane środki służą ogólnym interesom Wspólnoty;

12.  z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie Komisji, że żadna umowa handlowa nie doprowadzi do zniszczenia dorobku europejskich norm ochrony konsumentów, w tym w kontekście rewolucji cyfrowej; podkreśla, że Parlament będzie nadal uważnie śledzić, czy toczące się negocjacje są prowadzone zgodnie ze złożonym zobowiązaniem;

13.  domaga się środków wsparcia konsumentów w transgranicznym handlu towarami i usługami z państwami trzecimi, np. przez internetowe punkty kontaktowe udzielające informacji lub służące pomocą w przypadku sporów;

14.  zgadza się z Komisją, że polityka handlowa może być skuteczna, tylko jeśli Europa będzie nadal koncentrować się na usuwaniu przeszkód na drodze do stworzenia jednolitego rynku, walce z rozdrobnieniem regulacji, zmniejszeniu biurokracji i wspieraniu większej konkurencji na jednolitym rynku, a zwłaszcza w sektorze usług; zwraca się do Komisji, aby wzięła pod uwagę zalecenia Parlamentu dotyczące sposobu usunięcia barier pozataryfowych na jednolitym rynku w celu zapewnienia wolnego handlu zarówno wewnątrz Unii, jak i poza jej granicami; z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie Komisji do poddania wszystkich istotnych inicjatyw handlowych pełnym ocenom skutków, a ponadto zachęca też do przeprowadzania ocen ex post; popiera większą wzajemną przejrzystość i poprawę procesów regulacyjnych w zakresie umów handlowych bez naruszania krajowego prawa do regulacji;

15.  odnotowuje negocjacje dotyczące porozumienia w sprawie handlu usługami (TiSA) i podkreśla, że ponieważ usługi stanowią już 70% unijnego PKB i zatrudnienia, usługodawcy muszą uzyskać lepszy dostęp do rynków poza Europą; apeluje, by postęp w negocjacjach dotyczących TiSA odpowiadał stanowiskom określonym w rezolucjach Parlamentu; przypomina, że przy negocjowaniu szczegółowych zobowiązań w ramach TiSA i TTIP Komisja powinna brać pod uwagę interesy poszczególnych państw członkowskich; jednocześnie z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie do niewymagania od rządów, aby zmieniały sposoby regulowania lub finansowania usług publicznych;

16.  odnotowuje negocjacje w sprawie TTIP i podkreśla, że ich pomyślne zakończenie ma zasadnicze znaczenie polityczne; wzywa Komisję do uwzględnienia sprawozdania Parlamentu, a w szczególności opinii Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów; apeluje o jak najszybsze zakończenie negocjacji, a jednocześnie o dopilnowanie, by doprowadziły one do zawarcia ambitnego, kompleksowego i wyważonego porozumienia; zwraca się do Komisji o wywarcie większej presji na jej amerykańskich odpowiedników, aby przedstawili propozycje i zobowiązania, które umożliwią osiągnięcie postępu w negocjacjach;

17.  przyznaje, że przejrzystość w polityce handlowej ma istotny wpływ na poziom zaufania konsumentów do lepszego stanowienia prawa i zgodności zagranicznej polityki handlowej UE z prawem; w związku z tym zwraca się do Komisji o utrzymanie jak najwyższego poziomu przejrzystości negocjacji handlowych, m.in. przez zapewnienie dostępu do tekstów negocjacyjnych oraz konsultacje ze społeczeństwem obywatelskim w trakcie całego procesu;

18.  wzywa do pogłębienia międzynarodowej współpracy regulacyjnej, w szczególności ze Stanami Zjednoczonymi i z Japonią;

19.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że strategia koncentruje się na jednolitym rynku cyfrowym jako części światowego rynku cyfrowego i na zapobieganiu powstawaniu nowych barier w handlu produktami i usługami cyfrowymi oraz w handlu elektronicznym; popiera wszystkie środki na rzecz zwiększenia swobodnego przepływu danych pod warunkiem przestrzegania unijnych zasad ochrony danych oraz wszelkie wysiłki mające na celu ułatwienie handlu elektronicznego na poziomie wielostronnym i równolegle z WTO; zwraca uwagę na znaczenie poszanowania unijnych zasad ochrony danych; w pełni zgadza się ze stwierdzeniem, że współpraca regulacyjna, wzajemne uznawanie i ujednolicenie norm są najlepszym sposobem na sprostanie wyzwaniom gospodarki cyfrowej;

20.  zwraca uwagę na wysoki poziom zewnętrznej konkurencyjności europejskich usługodawców; wzywa Komisję, by w negocjacjach handlowych dążyła do stopniowej i wzajemnej liberalizacji usług oraz polityki większej przejrzystości i przewidywalności przepisów i regulacji, tak aby obywatele i przedsiębiorcy z krajów rozwijających się mogli uzyskać dostęp do szerszego zakresu usług, obejmującego usługi świadczone przez wysoce konkurencyjnych europejskich usługodawców;

21.  apeluje o rozpoczęcie – w ramach lub równolegle do umów handlowych – negocjacji w sprawie większej mobilności specjalistów, pracowników i studentów oraz w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych; zachęca Komisję do dopilnowania, by takie środki były zgodne z zasadami określonymi w dyrektywie usługowej, szczególnie w jej art. 16; zwraca się do Komisji, by poinformowała Parlament, jaki jest aktualny stan wdrożenia dyrektywy w sprawie niebieskiej karty i czy sprawdza się ona w praktyce;

22.  zachęca do stosowania i tworzenia dalszych międzynarodowych norm technicznych opartych na ocenach skutków oraz do podejmowania wszelkich działań na rzecz zapewnienia pełnego udziału naszych partnerów handlowych w międzynarodowych organach normalizacyjnych; nie uważa jednak, że brak wspólnej międzynarodowej normy może uniemożliwić wzajemne uznawanie równoważności w stosownych przypadkach lub działania na rzecz wspólnych transatlantyckich norm technicznych;

23.  podkreśla, że cyfrowy system kontroli celnych oraz lepsza współpraca między organami celnymi i organami nadzoru rynku państw członkowskich są niezbędne do przyspieszenia transferów towarów i rozwiązania problemu handlu podrabianymi produktami w ramach światowych łańcuchów dostaw, przy czym konieczne jest zapewnienie jakości kontroli i ochrony konsumentów w odniesieniu do importowanych towarów i usług; popiera inicjatywę Komisji na rzecz zacieśnienia międzynarodowej współpracy celnej, a ponadto zachęca Komisję i państwa członkowskie do współpracy na rzecz zapobiegania wwożeniu do UE towarów naruszających prawa własności intelektualnej oraz na rzecz egzekwowania poszanowania praw własności intelektualnej przez wszystkich partnerów handlowych;

24.  podkreśla znaczenie wspierania innowacji i jakości jako wartości dodanej europejskich produktów; zauważa, że ​​priorytetem powinno być uznawanie oznaczeń geograficznych w umowach handlowych;

25.  z zadowoleniem przyjmuje działania Komisji na rzecz walki z korupcją za pośrednictwem handlu międzynarodowego;

26.  zachęca Komisję i państwa członkowskie do poważnego rozważenia pomysłu stworzenia zunifikowanej służby celnej UE w celu skuteczniejszego stosowania przepisów i procedur celnych na całym obszarze celnym UE;

27.  podkreśla, że nowa strategia handlowa UE nie może ograniczać się do rozpoczynania nowych negocjacji, ale musi też zapewniać właściwe wdrażanie wynegocjowanych porozumień i przeciwdziałać powstawaniu nowych nieuzasadnionych barier pozataryfowych między UE a jej partnerami handlowymi, które ograniczają skuteczny dostęp przedsiębiorstw do rynków zagranicznych.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOW KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia

21.4.2016

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

30

5

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Dita Charanzová, Carlos Coelho, Sergio Gaetano Cofferati, Lara Comi, Anna Maria Corazza Bildt, Daniel Dalton, Nicola Danti, Dennis de Jong, Vicky Ford, Ildikó Gáll-Pelcz, Evelyne Gebhardt, Antanas Guoga, Sergio Gutiérrez Prieto, Robert Jarosław Iwaszkiewicz, Liisa Jaakonsaari, Philippe Juvin, Antonio López-Istúriz White, Marlene Mizzi, Robert Rochefort, Virginie Rozière, Christel Schaldemose, Andreas Schwab, Olga Sehnalová, Igor Šoltes, Ivan Štefanec, Mylène Troszczynski, Anneleen Van Bossuyt, Marco Zullo

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Lucy Anderson, Edward Czesak, Julia Reda, Dariusz Rosati, Lambert van Nistelrooij, Sabine Verheyen, Kerstin Westphal

OPINIA Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi (7.6.2016)

dla Komisji Handlu Międzynarodowego

w sprawie nowej, perspektywicznej i innowacyjnej przyszłej strategii w dziedzinie handlu i inwestycji
(2015/2105(INI))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Esther Herranz García

WSKAZÓWKI

Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi zwraca się do Komisji Handlu Międzynarodowego, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  uważa, że wspólna polityka rolna stanowi, od jej wprowadzenia w życie w 1962 r., filar polityki europejskiej; przypomina, że od momentu ustanowienia WPR UE kładła nacisk na „preferencję wspólnotową”, która polega na preferowaniu produktów pochodzących z państw członkowskich;

2.  wskazuje, że wspólna polityka rolna UE jest sprzeczna z wielkimi politykami rolnymi na świecie, w ramach których wsparcie dla rolników jest bezpośrednio powiązane z cenami i z wielkością produkcji oraz jest antycykliczne; jest zdania, że w tych warunkach ważne jest negocjowanie umów o wolnym handlu w sektorze rolnictwa, które nie zdestabilizują europejskiego sektora rolnego i obszarów wiejskich;

3.  podkreśla, że handel produktami rolnymi oraz sektor rolno-spożywczy odgrywają kluczową rolę w stymulowaniu wzrostu gospodarczego i tworzeniu miejsc pracy, zwłaszcza na obszarach wiejskich; podkreśla, że inwestycje w sektorze i umocnienie pozycji UE jako kluczowego gracza na światowym rynku są niezbędne dla przyszłości unijnego rolnictwa;

4.  zdaje sobie sprawę, że rolnicy UE będą musieli w przyszłości podjąć ważne wyzwania, i uważa, że w związku z tym istnienie wspólnych i stabilnych ram europejskich wspierających rolników unijnych za pośrednictwem WPR jest niezbędnym elementem pobudzania inwestycji i wspierania wzrostu w sektorze rolno-spożywczym;

5.  z zadowoleniem przyjmuje, że w swoim komunikacie „Handel z korzyścią dla wszystkich” Komisja Europejska zawarła odniesienie do sektora rolno-spożywczego jako sektora, w którym możliwości wywozu mają kluczowe znaczenie i który należy aktywnie promować w ramach nowej wspólnotowej strategii w zakresie handlu i inwestycji;

6.  nalega, jak ważne jest zapewnienie większej spójności między środkami zaproponowanymi w ramach nowej strategii handlowej Unii a środkami przyjętymi w ramach WPR, aby zagwarantować rolnikom odpowiednie dochody i chronić europejski model produkcji przyjazny środowisku i zwierzętom oraz zapewniający bezpieczeństwo żywności i równowagę terytorialną; przypomina o potrzebie zagwarantowania efektywności gospodarczej i społecznej europejskiego modelu rolnego, co Parlament podkreślił już w rezolucji z dnia 8 lipca 2015 r. dotyczącej TTIP;

7.  wyraża ubolewanie w związku z tym, że w komunikacie „Handel z korzyścią dla wszystkich” nie uznano wyraźnie wielofunkcyjnego charakteru i specyfiki sektora rolnego jako kluczowych elementów do uwzględnienia przy opracowywaniu polityki handlowej UE;

8.  uważa, że ważne znaczenie w kontekście aktualnych kryzysów w sektorze rolnym ma otwieranie nowych rynków dla produktów rolnych UE, takich jak produkty mleczarskie, mięso i żywe zwierzęta, a także owoce i warzywa; podkreśla potrzebę określenia nowych rynków zbytu o dużym potencjale nabywczym;

9.  zachęca do negocjowania i zatwierdzania jedynie takich dwustronnych i wielostronnych porozumień z państwami trzecimi, które będą wyważone i które będą umożliwiały zapewnienie specjalnych zabezpieczeń dla sektorów wrażliwych oraz odpowiedniej ochrony wszystkim europejskim producentom rolnym; zdecydowanie popiera wyłączenie sektorów, które mogłyby poważnie ucierpieć;

10.  jest zdania, że podczas negocjacji w sprawie umów o wolnym handlu trzeba bronić identyfikowalności produktów rolnych oraz skutecznych zasad pochodzenia, co pozwoli uniknąć sytuacji, w której zasady te są podważane przez inne porozumienia między partnerami UE, którzy są stronami umów o wolnym handlu, i innymi państwami trzecimi; w związku z tym wzywa Komisję do wyłączenia wrażliwych produktów rolnych z wszelkiego rodzaju kumulacji zasad pochodzenia; przypomina Komisji, że celem negocjacji w sprawie umów o wolnym handlu jest ułatwianie handlu autentycznymi produktami UE oraz produktami pochodzącymi od partnerów UE, którzy są stronami umów o wolnym handlu;

11.  uważa za konieczne uwzględnienie określonych utrudnień dla drobnych producentów rolnych oraz niekorzystnych warunków na obszarach zagrożonych; uważa, że UE musi zachować swoją silną markę kojarzoną z wysokiej jakości produktami; opowiada się za tym, by przed przystąpieniem do jakichkolwiek nowych negocjacji w sprawie umów o wolnym handlu podjąć pełną współpracę z zainteresowanymi stronami w europejskim sektorze rolno-spożywczym;

12.  uważa, że umowa o wolnym handlu, która ma zostać zawarta z Kanadą, a także umowy o wolnym handlu obecnie negocjowane z USA i państwami Mercosuru lub przewidywane umowy o wolnym handlu z Australią i Nową Zelandią otworzą rynek UE dla najbardziej konkurencyjnych producentów rolnych na świecie oraz producentów o największym potencjalne eksportowym; apeluje zatem do Komisji, aby w odpowiedni sposób chroniła wrażliwe produkty rolne;

13.  przypomina, że Stany Zjednoczone są wciąż największym rynkiem eksportowym dla unijnych produktów rolnych; wzywa Komisję do dopilnowania, aby negocjacje w sprawie TTIP doprowadziły do zawarcia ambitnej, kompleksowej i wyważonej umowy handlowo-inwestycyjnej bazującej na wysokich standardach, która promowałaby zrównoważony i sprzyjający włączeniu wzrost, a także zwiększone przepływy handlowe w sektorze rolnym UE;

14.  uważa, że należy koniecznie zwiększyć wartość dodaną rolnictwa i organizować kampanie promocyjne w celu otwarcia nowych rynków; podkreśla, że należy przede wszystkim umocnić europejskie systemy jakości, ponieważ zapewniają one najlepszy wizerunek marki produktom UE na rynku światowym, co pośrednio przynosi korzyści całemu europejskiemu sektorowi rolnictwa;

15.  jednak za kluczowe uznaje stymulowanie popytu wewnętrznego, zwłaszcza w zakresie spożycia owoców i warzyw, jako że w 24 państwach członkowskich z 28 nie spożywa się zalecanej przez Światową Organizację Zdrowia dziennej porcji 400 gramów;

16.  z zadowoleniem przyjmuje realistyczną ocenę opracowaną przez Komisję dotyczącą ciągłego braku postępów w dauhańskiej agendzie rozwoju; uważa, że nawet jeżeli wielostronne negocjacje są nieodzowne, dauhańska agenda rozwoju wyraźnie nie spełniła oczekiwań europejskiego sektora rolno-spożywczego mimo jednostronnych ustępstw ze strony UE, takich jak ustępstwa przyznane podczas 10. konferencji ministerialnej w Nairobi; wzywa w związku z tym UE do określenia nowej i skuteczniejszej strategii dotyczącej wielostronnych negocjacji w ramach WTO;

17.  podkreśla znaczenie układów o stowarzyszeniu oraz pogłębionych i kompleksowych umów o wolnym handlu z Gruzją, Mołdawią i Ukrainą dla sektora rolnego UE i wzywa Komisję oraz państwa członkowskie do szybkiego zapewnienia pełnego wdrożenia tych porozumień;

18.  uważa, że podczas prowadzenia negocjacji handlowych wpływających bezpośrednio na europejskie interesy rolne wiodącą rolę w zakresie wszystkich kwestii rolnych należy powierzyć komisarzowi ds. rolnictwa; uważa, że zgodnie z zasadą kolegialności obowiązującą w Komisji nie należy nigdy podejmować decyzji w sprawie zawarcia porozumień handlowych wbrew ocenie tego komisarza dotyczącej fundamentalnych interesów rolnictwa UE;

19.  podkreśla, że rolnictwo to dziedzina polityki o wybitnie strategicznym znaczeniu, od której zależy zachowanie bezpieczeństwa żywnościowego i stylu życia wszystkich Europejczyków, oraz że strategia handlowa UE powinna być spójna z celami WPR określonymi w art. 39 TFUE; w związku z tym odrzuca wszelkie negocjacje, które mogą zagrozić działaniom inwestycyjnym w europejskim sektorze rolno-spożywczym lub w ramach których rolnictwo europejskie poświęca się jako zwykłą kartę przetargową; zwraca się do Komisji, by przestała przedkładać interesy przemysłu i usług nad interesy rolnictwa;

20.  ubolewa ponadto nad sytuacjami, w których rolnicy doświadczają konsekwencji konfliktów politycznych, których przyczyna nie leży w sektorze rolnictwa;

21.  podkreśla zagrożenia związane z efektem kumulacyjnym koncesji taryfowych, wynikających z wielostronnych lub dwustronnych negocjacji bądź z niezależnych systemów, takich jak GSP; przypomina, że do 71 % przywozu artykułów rolno-spożywczych do Unii stosuje się zerową stawkę celną;

22.  uważa, że porozumienia handlowe muszą zawierać klauzule ochronne odnoszące się do postanowień, z których to klauzul można by skorzystać dzięki uproszczonym i elastycznym mechanizmom;

23.  zwraca się do Komisji o zachowanie szczególnej ostrożności przy przygotowywaniu lub zmienianiu ofert dostępu do rynków podczas negocjacji handlowych oraz o opracowanie strategii ochrony sektorów wrażliwych; domaga się, by takie oferty opierały się systematycznie na wyczerpującej i niezależnej ocenie wpływu, jaki na unijny sektor rolnictwa miałoby udzielenie nowych koncesji handlowych państwom trzecim;

24.  przypomina, że Komisja musi przedstawić indywidualną ocenę skutków dla każdego nowego wniosku dotyczącego porozumienia handlowego, w tym analizę wpływu na rynki lokalne i regionalne; z niecierpliwością oczekuje na wyniki oceny skutków dotyczącej skumulowanego efektu różnych kontyngentów na produkty wrażliwe już udzielonych naszym partnerom, negocjowanych czy planowanych, którą to ocenę Komisja obiecała przeprowadzić podczas posiedzenia Rady ds. Rolnictwa w dniu 11 kwietnia 2016 r.;

25.  wzywa Komisję, aby terminowo przekazała ustalenia Parlamentowi i aby przed przyjęciem lub zaproponowaniem jakiejkolwiek oferty handlowej zaczekała na stanowisko Parlamentu, a także by zmieniła lub wycofała przedłożone już oferty handlowe bądź oferty, które są na etapie opracowywania, jeżeli oceny ich skutków ujawnią niekorzystne konsekwencje dla produktów wrażliwych; zwraca się do Komisji o dokonanie oceny otwarcia się UE na produkty rolne na rynku światowym;

26.  podkreśla, że unijny przemysł rolno-spożywczy jest wydajnym sektorem gospodarki Unii, który wyróżnia się jakością, różnorodnością oraz innowacją w produkcji, a także przyczynia się w istotny sposób do zapewnienia bezpieczeństwa żywnościowego;

27.  jest zdania, że szczególną uwagę należy zwrócić na ochronę małych i średnich gospodarstw rolnych, zarówno na etapie negocjacji umów, jak i podczas analizy ich skutków;

28.  uważa, że Komisja musi przekazać Parlamentowi jasne i wiarygodne dane celne o towarach wprowadzanych do Unii i że towary te powinny być monitorowane;

29.  podkreśla, że wysokie standardy europejskie w zakresie środowiska naturalnego, bezpieczeństwa żywności, dobrostanu zwierząt i warunków socjalnych, które odzwierciedlają nasze wartości społeczne i których domagają się europejscy konsumenci, stawiają rolników z UE w niekorzystnej z ekonomicznego punktu widzenia sytuacji w porównaniu do rolników z państw trzecich, co jest związane z modelami produkcji, rozmiarem struktur produkcyjnych oraz zazwyczaj niższymi standardami w tych państwach; uważa, że porozumienia handlowe powinny promować uczciwą konkurencję między poszczególnymi partnerami handlowymi, tak by rolnicy UE mogli czerpać maksymalne korzyści z koncesji taryfowych i nie byli narażeni na nieuczciwą konkurencję;

30.  podkreśla potrzebę zagwarantowania, że standardy unijne dotyczące bezpieczeństwa żywności i środowiska są chronione dzięki stosowaniu mechanizmów wzajemności i ochronie podstawowych wartości, jak zasada ostrożności, zrównoważone rolnictwo oraz wysoki poziom identyfikowalności i oznakowania produktów; zwraca uwagę na znaczne rozbieżności w międzynarodowych standardach w zakresie dobrostanu zwierząt i potępia wykorzystywanie najniższego wspólnego mianownika w porozumieniach handlowych;

31.  kładzie nacisk na potrzebę bardziej rygorystycznych kontroli granicznych przywożonych towarów i wzmożenia kontroli warunków produkcji i wprowadzania towarów na rynek dokonywanych przez Biuro ds. Żywności i Weterynarii na terenie państw eksportujących do UE, tak aby zagwarantować zgodność z unijnymi zasadami;

32.  zwraca uwagę na słabą ochronę dobrostanu zwierząt zapewnianą przez wielu wyspecjalizowanych partnerów handlowych UE, jak to ma miejsce w przypadku USA, gdzie brak przepisów na poziomie federalnym chroniących zwierzęta gospodarskie, zanim zostaną przeznaczone na ubój; domaga się, by Komisja we wszystkich bieżących i przyszłych dwustronnych i wielostronnych negocjacjach handlowych uwzględniała dobrostan zwierząt jako zagadnienie związane z handlem, tak by wszystkie produkty zwierzęce przywożone z krajów rozwiniętych musiały przestrzegać przepisów UE w zakresie dobrostanu zwierząt, a produkty przywożone z krajów rozwijających się musiały spełniać równorzędne standardy;

33.  podkreśla, że w negocjacjach handlowych pomiędzy UE i krajami trzecimi szczególną uwagę należy zwrócić na stosowanie pestycydów, zwłaszcza na różnorakie podejścia do ich wykorzystywania, ponieważ standardy stosowania pestycydów są znacznie wyższe w UE niż w krajach trzecich;

34.  podkreśla, jak ważne jest, aby w negocjowanych porozumieniach z państwami trzecimi nie było postanowień, które mogłyby ograniczyć lub osłabić gwarancje, jakie Unia zapewnia obecnie konsumentom w ramach sektora rolno-spożywczego, zwłaszcza w odniesieniu do stosowania produktów uzyskanych z GMO czy z klonowanych zwierząt;

35.  domaga się, by przywóz produktów rolnych do UE był dozwolony tylko w przypadku spełnienia przez przywożone produkty europejskich standardów ochrony konsumentów, dobrostanu zwierząt, ochrony środowiska naturalnego, przy zachowaniu minimalnych standardów socjalnych;

36.  zwraca się do Komisji, by nie zezwalała na przywóz produktów rolnych sprzedawanych klientom po cenach niższych od realnych kosztów produkcji, aby zwalczać wszelkie rodzaje dumpingu socjalnego, ekonomicznego i ekologicznego;

37.  nalega, by konsumenci otrzymywali dokładne informacje o właściwościach produktów podlegających wymianie handlowej;

38.  biorąc pod uwagę, że chronione oznaczenia geograficzne zapewniają europejskiemu rolnictwu jeden z najważniejszych elementów przewagi konkurencyjnej oraz że w przypadku produktów z państw trzecich można również wnioskować o objęcie ochroną systemu oznaczeń geograficznych UE, wzywa Komisję do zachowania zdecydowanego stanowiska w tym względzie we wszystkich prowadzonych negocjacjach, w tym w negocjacjach TTIP; uważa ponadto, że nie należy podpisywać porozumienia, które nie chroniłoby oznaczeń geograficznych;

39.  ubolewa nad faktem, że w ramach niedawno zakończonych lub wciąż trwających negocjacji handlowych nasi partnerzy handlowi objęli ochroną jedynie „krótką listę” oznaczeń geograficznych UE; wzywa zatem Komisję do ustanowienia reguł zapewniających wysoki poziom ochrony wszystkich oznaczeń geograficznych UE na rynkach państw trzecich, z którymi prowadzone są negocjacje, a także do przyjęcia odpowiednich środków wykonawczych;

40.  zauważa, że ochrona i uznawanie oznaczeń geograficznych w państwach trzecich ma potencjalnie dużą wartość dla całego sektora rolno-spożywczego UE, i jest zdania, że wszystkie porozumienia handlowe powinny przewidywać środki ochrony i działania na rzecz zwalczania podrabianiu produktów;

41.  ubolewa w związku z tym, że w porozumieniu handlowym z Kanadą niektóre istotne oznaczenia objęte ochroną na szczeblu europejskim potraktowane zostały jako nazwy rodzajowe czy na wpół rodzajowe; zwraca się zatem do Komisji, aby w negocjacjach handlowych udzieliła wsparcia tym krajom, które nie wprowadziły jeszcze systemu ochrony oznaczeń geograficznych, tak by utworzyć skuteczne systemy, zgodne z obowiązującymi przepisami unijnymi;

42.  podkreśla znaczenie, jakie we wszystkich negocjacjach dotyczących wolnego handlu ma osiąganie postępów w zakresie barier zdrowotnych, fitosanitarnych oraz innych barier pozataryfowych utrudniających handel produktami rolnymi, zwłaszcza jeśli chodzi o „nieprzekraczalne granice” określone przez UE, mogące mieć wpływ na zdrowie konsumentów;

43.  podkreśla, że negocjacje handlowe w żadnym wypadku nie mogą być wykorzystywane do zmiany unijnych przepisów;

44.  podkreśla, że w kontekście TTIP oraz innych bieżących negocjacji dotyczących kwestii regulacyjnych należy zacieśnić szerszą międzynarodową współpracę regulacyjną w kwestiach rolnictwa oraz że taka współpraca powinna mieć także pozytywny wpływ na państwa trzecie, zwłaszcza na kraje rozwijające się;

45.  podkreśla, że UE powinna promować innowacje mające na celu zwiększenie wydajności, aby stawić czoło wzrostowi ludności na świecie, wspierając inicjatywy na rzecz między innymi zwalczania zmiany klimatu i wspierania rolników w dostosowywaniu się do różnego rodzaju wyzwań związanych ze środowiskiem naturalnym.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOW KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia

6.6.2016

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

36

2

4

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Clara Eugenia Aguilera García, Eric Andrieu, Paul Brannen, Daniel Buda, Nicola Caputo, Matt Carthy, Viorica Dăncilă, Albert Deß, Diane Dodds, Herbert Dorfmann, Norbert Erdős, Edouard Ferrand, Luke Ming Flanagan, Beata Gosiewska, Martin Häusling, Anja Hazekamp, Esther Herranz García, Jan Huitema, Peter Jahr, Jarosław Kalinowski, Elisabeth Köstinger, Zbigniew Kuźmiuk, Philippe Loiseau, Giulia Moi, Ulrike Müller, James Nicholson, Maria Noichl, Marijana Petir, Laurenţiu Rebega, Jordi Sebastià, Jasenko Selimovic, Maria Lidia Senra Rodríguez, Czesław Adam Siekierski, Marc Tarabella, Marco Zullo

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Jean Arthuis, Bas Belder, Franc Bogovič, Angélique Delahaye, Jean-Paul Denanot, Michela Giuffrida, Manolis Kefalogiannis, Norbert Lins, Stanislav Polčák, Annie Schreijer-Pierik, Tibor Szanyi, Hannu Takkula

Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

Stanisław Ożóg

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOW KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

Data przyjęcia

16.6.2016

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

30

2

4

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Laima Liucija Andrikienė, Tiziana Beghin, Daniel Caspary, Santiago Fisas Ayxelà, Christofer Fjellner, Eleonora Forenza, Yannick Jadot, Ska Keller, Alexander Graf Lambsdorff, Bernd Lange, David Martin, Emmanuel Maurel, Emma McClarkin, Anne-Marie Mineur, Alessia Maria Mosca, Franck Proust, Tokia Saïfi, Marietje Schaake, Helmut Scholz, Adam Szejnfeld, Iuliu Winkler, Jan Zahradil

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Goffredo Maria Bettini, Agnes Jongerius, Sander Loones, Bolesław G. Piecha, Fernando Ruas, Jarosław Wałęsa

Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

Georges Bach, Eider Gardiazabal Rubial, Jan Keller, Dominique Martin, Giulia Moi, Jozo Radoš, Dario Tamburrano, Hermann Winkler
Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności