SPRAWOZDANIE w sprawie strategii UE dotyczącej skroplonego gazu ziemnego i magazynowania gazu

29.9.2016 - (2016/2059(INI))

Komisja Przemysłu, Badań Naukowych i Energii
Sprawozdawca: András Gyürk

Procedura : 2016/2059(INI)

Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji

Dokument w ramach procedury :

A8-0278/2016

Teksty złożone :

A8-0278/2016

Debaty :

PV 24/10/2016 - 19
CRE 24/10/2016 - 19

Głosowanie :

PV 25/10/2016 - 7.6
Wyjaśnienia do głosowania

Teksty przyjęte :

P8_TA(2016)0406

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
OPINIA Komisji Spraw Zagranicznych
OPINIA Komisji Handlu Międzynarodowego
OPINIA Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności
OPINIA Komisji Transportu i Turystyki
WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOW KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ
GŁOSOWANIE KOŃCOWE W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJW FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie strategii UE dotyczącej skroplonego gazu ziemnego i magazynowania gazu

(2016/2059(INI))

Parlament Europejski,

– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 16 lutego 2016 r. w sprawie strategii UE dotyczącej skroplonego gazu ziemnego i magazynowania gazu (COM(2016)0049),

– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 25 lutego 2015 r. zatytułowany „Strategia ramowa na rzecz stabilnej unii energetycznej opartej na przyszłościowej polityce w dziedzinie klimatu” (COM(2015)0080) oraz załączniki do niego,

– uwzględniając strategię energetyczną do 2030 r. nakreśloną w komunikacie Komisji z dnia 22 stycznia 2014 r. zatytułowanym „Ramy polityczne na okres 2020–2030 dotyczące klimatu i energii” (COM(2014)0015),

– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 23 lipca 2014 r. zatytułowany „Efektywność energetyczna i jej wkład w bezpieczeństwo energetyczne a ramy polityczne dotyczące klimatu i energii do roku 2030” (COM(2014)0520),

- uwzględniając piąte sprawozdanie z oceny przygotowane przez IPCC – sprawozdanie I grupy roboczej zatytułowane „Zmiana klimatu 2013: fizyczne podstawy naukowe”,

– uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/94/UE z dnia 22 października 2014 r. w sprawie rozwoju infrastruktury paliw alternatywnych[1],

– uwzględniając porozumienie paryskie osiągnięte w grudniu 2015 r. podczas 21. Konferencji Stron (COP 21) Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC),

– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 15 grudnia 2011 r. zatytułowany „Plan działania w zakresie energii do roku 2050” (COM(2011)0885),

– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 8 marca 2011 r. zatytułowany „Plan działania prowadzący do przejścia na konkurencyjną gospodarkę niskoemisyjną do 2050 r.” (COM(2011)0112),

– uwzględniając trzeci pakiet energetyczny,

– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 16 lutego 2016 r. zatytułowany „Strategia UE w zakresie ogrzewania i chłodzenia” (COM(2016)0051),

– uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/27/UE z dnia 25 października 2012 r. w sprawie efektywności energetycznej, zmiany dyrektyw 2009/125/WE i 2010/30/UE oraz uchylenia dyrektyw 2004/8/WE i 2006/32/WE,

– uwzględniając sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 16/2015 zatytułowane „Zwiększenie bezpieczeństwa dostaw energii poprzez rozwój wewnętrznego rynku energii – konieczność podjęcia dalszych działań”,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 grudnia 2015 r. zatytułowaną „W kierunku europejskiej unii energetycznej”[2],

– uwzględniając art. 52 Regulaminu,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii oraz opinie Komisji Spraw Zagranicznych, Komisji Handlu Międzynarodowego, Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności oraz Komisji Transportu i Turystyki (A8-0278/2016),

A. mając na uwadze, że choć UE dąży do osiągnięcia celów w zakresie emisji gazów cieplarnianych, efektywności energetycznej i energii ze źródeł odnawialnych oraz przechodzi na gospodarkę niskoemisyjną, w której rola gazu będzie się stopniowo zmniejszać na rzecz czystych energii, gaz może odgrywać ważną rolę w systemie energetycznym UE w nadchodzących dziesięcioleciach, w produkcji przemysłowej i jako źródło ciepła w budynkach oraz jako wsparcie dla energii ze źródeł odnawialnych;

B. mając na uwadze, że Unia Europejska jest zdecydowana ograniczyć do roku 2050 emisję gazów cieplarnianych o 80–95 % poniżej poziomu z 1990 r.;

C. mając na uwadze, że w nadchodzących latach oczekuje się w Europie wzrostu uzależnienia od importu gazu, a w niektórych państwach członkowskich uzależnienie to już jest całkowite, w przypadku gdy nie ma alternatywnych dostawców lub tras dostaw lub gdy ich liczba jest ograniczona;

D. mając na uwadze, że skroplony gaz ziemny (LNG) stanowi dla Europy szansę pod względem zarówno zwiększenia konkurencyjności w wyniku presji na obniżanie cen gazu ziemnego, jak i zwiększenia bezpieczeństwa dostaw; mając na uwadze, że gaz ziemny zapewnia również elastyczną rezerwę w przypadku produkcji energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii;

E. mając na uwadze, że wykorzystywanie gazu ziemnego w transporcie (CNG i LNG), jak przewidziano w dyrektywie 2014/97/UE w sprawie rozwoju infrastruktury paliw alternatywnych, przyniosłoby ogromne korzyści dla środowiska naturalnego;

F. mając na uwadze, że UE powinna aktywnie rozwijać wewnętrzne konwencjonalne źródła gazu ziemnego, takie jak te odkryte na Cyprze;

G. mając na uwadze, że UE jako drugi co do wielkości importer LNG na świecie powinna odgrywać bardziej aktywną rolę na międzynarodowej scenie dyplomacji energetycznej;

H. mając na uwadze, że należy promować zintegrowany wniosek w sprawie wykorzystywania lokalnych źródeł energii, takich jak złoża gazu ziemnego w wyłącznej strefie ekonomicznej Cypru, a także wspierać budowę terminalu skraplającego LNG na Cyprze w celu eksploatacji złóż także z sąsiednich obszarów;

I. mając na uwadze, że UE nie jest jeszcze w stanie czerpać pełni korzyści wynikających ze zintegrowanego wewnętrznego rynku energii z powodu braku wystarczających połączeń międzysystemowych i spójności oraz niepełnego wdrożenia trzeciego pakietu energetycznego;

J. mając na uwadze, że w strategii ramowej na rzecz stabilnej unii energetycznej opartej na przyszłościowej polityce w dziedzinie klimatu wymieniono pięć wzajemnie wzmacniających się i blisko powiązanych wymiarów, mianowicie: bezpieczeństwo energetyczne, w pełni zintegrowany europejski rynek energii, efektywność energetyczną, dekarbonizację gospodarki oraz badania naukowe, innowacje i konkurencyjność; mając na uwadze, że strategia powinna również promować przystępne ceny energii dla wszystkich;

Wstęp

1. z zadowoleniem przyjmuje komunikat Komisji w sprawie strategii UE dotyczącej skroplonego gazu ziemnego i magazynowania gazu; uważa, że wewnętrzny rynek energii w pełni integrujący LNG i magazynowanie gazu będzie odgrywał istotną rolę w dążeniu do osiągnięcia ostatecznego celu, jakim jest stabilna unia energetyczna;

2. przypomina, że strategia UE dotycząca LNG i magazynowania gazu stanowi jeden z elementów unii energetycznej, której celem jest urzeczywistnienie ambicji UE polegających na szybkim przejściu na zrównoważony, bezpieczny i konkurencyjny system energetyczny oraz uniezależnienie się od zewnętrznych dostawców gazu; podkreśla, że jednym z celów unii energetycznej jest uczynienie UE światowym liderem w dziedzinie energii odnawialnej;

3. jest zdania, że bezpieczeństwo energetyczne można osiągnąć w sposób najbardziej efektywny poprzez lepszą koordynację krajowych polityk energetycznych, budowę rzeczywistej unii energetycznej z jednolitym rynkiem energii oraz wspólną politykę energetyczną, a także dzięki współpracy między państwami członkowskimi w tym zakresie zgodnie z zasadami solidarności i zaufania; w związku z tym uważa, że dalsza integracja polityki energetycznej powinna służyć państwom członkowskim, zgodnie z dążeniami i międzynarodowymi zobowiązaniami UE, a także z ustalonymi celami, i nie powinna być sprzeczna z interesami państw członkowskich ani ich obywateli; popiera dążenie do kształtowania wspólnego stanowiska UE w wielostronnych instytucjach i ramach energetycznych;

4. uważa, że wszyscy obywatele UE muszą mieć dostęp do bezpiecznych i przystępnych cenowo dostaw energii; w związku z tym zwraca uwagę na bieżącą sytuację na światowych rynkach LNG, na których nadwyżka podaży doprowadziła do obniżenia cen, co stwarza szansę na obniżenie kosztów energii ponoszonych przez odbiorców w UE dzięki stosunkowo tańszym dostawom gazu; podkreśla, że bezpieczna, przystępna cenowo i zrównoważona energia jest jedną z głównych sił napędowych gospodarki europejskiej oraz ma zasadnicze znaczenie dla konkurencyjności przemysłowej; wzywa UE i państwa członkowskie, by w ramach unijnej strategii energetycznej potraktowały priorytetowo likwidację ubóstwa energetycznego oraz by poprawiły dostawy energii dzięki wymianie najlepszych praktyk na szczeblu UE;

5. podkreśla, że strategia UE dotycząca LNG musi być zgodna ze strategią ramową na rzecz stabilnej unii energetycznej, tak aby przyczyniała się do większego bezpieczeństwa dostaw energii, dekarbonizacji, długoterminowego zrównoważenia gospodarki i zapewnienia przystępnych i konkurencyjnych cen energii;

6. zgadza się z oceną Komisji, że państwa członkowskie położone w regionie Morza Bałtyckiego i w środkowej i południowo-wschodniej Europie oraz Irlandia – mimo ogromnych wysiłków na rzecz rozwoju infrastruktury podejmowanych przez niektóre państwa członkowskie – są nadal poważnie uzależnione od jednego dostawcy i narażone na szoki podażowe i zakłócenia dostaw;

7. przyznaje, że dostępność LNG, w tym pomocniczej infrastruktury rurociągowej, w tych państwach członkowskich mogłaby znacznie poprawić bieżącą sytuację w zakresie bezpieczeństwa dostaw nie tylko pod względem fizycznym, ale i ekonomicznym, wpływając na większą konkurencyjność cen energii;

8. nalega na Komisję i państwa członkowskie, by propagowały racjonalniejsze i lepsze wykorzystanie istniejącej infrastruktury, w tym magazynowania gazu, oraz by stwarzały zachęty do tego;

9. zwraca uwagę na potencjał technologii przetwarzania energii elektrycznej w gaz w celu magazynowania energii ze źródeł odnawialnych i umożliwienia wykorzystania jej w postaci gazu neutralnego pod względem emisji dwutlenku węgla w transporcie, ogrzewaniu i wytwarzaniu energii;

10. podkreśla, że trzeba bardziej zróżnicować i uelastycznić system gazowy UE, a tym samym przyczynić się do osiągnięcia głównego celu unii energetycznej, jakim jest zapewnienie bezpiecznych, stabilnych i konkurencyjnych dostaw gazu; wzywa Komisję, aby opracowała strategię, która będzie miała na celu zmniejszenie uzależnienia UE od gazu w perspektywie długoterminowej i która będzie odzwierciedlać zobowiązanie UE do ograniczenia do roku 2050 emisji gazów cieplarnianych o 80–95 % poniżej poziomu z 1990 r., oraz podkreśla w związku z tym, że traktowanie efektywności energetycznej jako „pierwszej zasady” oraz stopniowe odchodzenie od dopłat do paliw kopalnych znacznie ograniczyłyby uzależnienie UE od importowanych paliw kopalnych;

11. przypomina, że Parlament wielokrotnie wzywał do wprowadzenia wiążących celów klimatyczno-energetycznych na rok 2030, zakładających ograniczenie emisji gazów cieplarnianych w państwach członkowskich o co najmniej 40 %, udział energii ze źródeł odnawialnych na poziomie przynajmniej 30 % oraz 40 % w zakresie efektywności energetycznej, przy czym cele te należy osiągnąć za pomocą indywidualnych celów krajowych;

12. podkreśla, że przed udzieleniem wsparcia nowym terminalom regazyfikacji trzeba promować najbardziej wydajne z perspektywy transgranicznej wykorzystanie istniejących terminali LNG, tak aby uniknąć impasu technologicznego lub osieroconych aktywów w odniesieniu do infrastruktury paliw kopalnych oraz zadbać o to, by konsumenci nie musieli ponosić kosztów jakichkolwiek nowych projektów; uważa, że Komisja musi dokładnie zrewidować swoją analizę zapotrzebowania na gaz oraz oceny zagrożeń i potrzeb;

Uzupełnienie brakującej infrastruktury

Infrastruktura LNG

13. przypomina, że UE jako całość dysponuje wystarczającą liczbą terminali do regazyfikacji LNG oraz przyznaje, że ze względu na niskie zapotrzebowanie wewnętrzne na gaz w minionych latach i stosunkowo wysoką cenę LNG na świecie szereg unijnych terminali do regazyfikacji LNG odnotowuje niskie wskaźniki wykorzystania; podkreśla, że wszystkie państwa członkowskie, w szczególności te uzależnione od jednego dostawcy, powinny mieć dostęp do LNG bezpośrednio lub pośrednio przez inne państwa członkowskie;

14. podkreśla, że w większości przypadków priorytet należy nadać rozwiązaniom rynkowym oraz wykorzystaniu istniejącej infrastruktury LNG na poziomie regionalnym; zauważa jednak, że rozwiązania mogą być różne w zależności od specyficznych cech krajowych i rynkowych, na przykład poziomu połączeń międzysystemowych, dostępności rozwiązań z zakresu magazynowania i struktury rynku;

15. podkreśla, że aby uniknąć osieroconych aktywów, przed podjęciem decyzji w sprawie nowej infrastruktury konieczne jest przeprowadzenie dokładnej analizy alternatywnych źródeł dostaw LNG i opcji z perspektywy regionalnej i zrównoważonej ochrony środowiska, z uwzględnieniem unijnych celów klimatyczno-energetycznych i zasady równowagi geograficznej, co pozwoli poprawić bezpieczeństwo energetyczne i zagwarantować najbardziej efektywne wykorzystanie istniejącej infrastruktury;

16. uwypukla znaczenie współpracy regionalnej przy budowie nowych terminali LNG i połączeń międzysystemowych oraz podkreśla, że państwa członkowskie z dostępem do morza powinny ściśle współpracować z państwami śródlądowymi, aby unikać nadmiernych inwestycji w niepotrzebne i nieopłacalne projekty; podkreśla, że w tym zakresie bardziej optymalne wykorzystanie korytarzy zachód-wschód i północ-południe z usprawnioną zdolnością zwrotnego przepływu zwiększyłoby możliwości dostaw LNG; uważa, że można wspólnie gromadzić wiedzę i informacje na takie tematy jak instalacje do magazynowania energii oraz procedury przetargowe na LNG i połączenia międzysystemowe; zdecydowanie uważa, że strategia UE musi zapewnić dostępność LNG na poziomie regionalnym w całej Europie;

17. wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby wprowadziły strategie wspierania instalacji, które można będzie wykorzystać w przyszłości do zarządzania przesyłem i magazynowaniem odnawialnego gazu ziemnego;

18. podkreśla, że strategia powinna obejmować także wykorzystanie LNG jako alternatywy dla rozwoju gazowej infrastruktury przesyłowej i dystrybucyjnej na obszarach, gdzie obecnie nie jest to opłacalne; zauważa, że małe instalacje LNG mogą stanowić optymalną infrastrukturę służącą większemu wykorzystaniu gazu ziemnego na obszarach, gdzie inwestycje w infrastrukturę gazowniczą są nieopłacalne, w tym większemu wykorzystaniu gazu do produkcji ciepła i ograniczenia tym samym tzw. niskiej emisji;

19. wzywa Komisję i państwa członkowskie, by w pełni wdrożyły kluczowe projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania oraz nadały wysoki priorytet przede wszystkim najbardziej racjonalnym z ekonomicznego i środowiskowego punktu widzenia projektom wskazanym przez trzy regionalne grupy wysokiego szczebla; podkreśla, że budowa terminali LNG, które są niezbędne do zaspokojenia popytu na gaz i adekwatne do niego, nie wystarczy, oraz że, aby osiągnąć korzyści poza krajami-odbiorcami, niezbędna jest pomocnicza infrastruktura rurociągowa i odpowiednie taryfy za jej wykorzystanie;

20. z zadowoleniem przyjmuje, że ważne projekty LNG (np. korytarz północ-południe) są określane jako projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania; apeluje do Komisji, by planując dalszą rekonstrukcję gazociągu oraz sieci TEN-E, w pełni uwzględniła kraje Bałkanów, co pozwoli zapewnić kluczową rolę unijnego sektora energii w regionie;

21. popiera złożoną podczas trwającego procesu zmiany rozporządzenia w sprawie bezpieczeństwa dostaw propozycję Komisji, żeby dokonać przeglądu obecnych zwolnień z obowiązku odwrócenia przepływu w połączeniach międzysystemowych oraz popiera zwiększenie roli Agencji ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (ACER) w tym procesie; odnotowuje niewystarczającą liczbę personelu oraz zasobów, jakimi dysponuje ACER; podkreśla, że konieczne jest zapewnienie ACER niezbędnych zasobów, w szczególności wystarczającej liczby personelu, aby umożliwić agencji wywiązanie się z zadań powierzonych jej na mocy prawa;

Infrastruktura magazynowa

22. przypomina, że przy rozwoju nowych instalacji magazynowania gazu głównym czynnikiem decydującym jest geologia oraz odnotowuje obecne nadwyżki pojemności w instalacjach magazynowania gazu w Europie; podkreśla, że współpraca regionalna i odpowiedni poziom gazowych połączeń międzysystemowych, a także usunięcie wewnętrznych wąskich gardeł mogłyby znacznie przyczynić się do poprawy wskaźnika wykorzystania istniejących instalacji magazynowania gazu; podkreśla, że należy zadbać o stosowanie najwyższych norm środowiskowych w planowaniu, budowie i wykorzystywaniu infrastruktury magazynowania LNG;

23. przypomina, że transgraniczna dostępność instalacji magazynowania gazu jest jednym z kluczowych narzędzi wdrażania zasady solidarności energetycznej w okresach niedoboru gazu i w czasie stanu nadzwyczajnego;

24. podkreśla, że szersze wykorzystanie ukraińskiej pojemności magazynowej będzie możliwe wyłącznie wtedy, gdy na Ukrainie zagwarantowane będą odpowiednie, stabilne ramy handlowe i prawne oraz integralność infrastruktury dostaw, oraz pod warunkiem że zapewniony zostanie odpowiedni poziom gazowych połączeń międzysystemowych, aby energia mogła być swobodnie przesyłana przez granice bez fizycznych przeszkód; podkreśla ponadto, że gdy wkrótce dojdzie do ponownego ożywienia uzależnionego od gazu ukraińskiego sektora przemysłowego, konieczny będzie import dodatkowych ilości gazu; uważa, że UE powinna wspierać Ukrainę w przechodzeniu z uzależnienia od rosyjskiego gazu ziemnego na LNG;

Powiązanie LNG i magazynowania gazu z rynkami

25. podkreśla znaczenie prac regionalnych grup wysokiego szczebla, takich jak Grupa Wysokiego Szczebla ds. Tworzenia Gazowych Połączeń Międzysystemowych w Europie Środkowej i Południowo-Wschodniej (CESEC), grupa ds. planu działań w zakresie połączeń międzysystemowych na rynku energii państw bałtyckich (BEMIP) i grupa ds. Europy Południowo-Zachodniej; uważa, że taki rodzaj dobrowolnej koordynacji na szczeblu regionalnym jest bardzo efektywny i z zadowoleniem przyjmuje rolę Komisji jako pośredniczki przy tych uzgodnieniach; podkreśla konieczność pragmatycznego i terminowego wykonania zatwierdzonych planów działania i nalega na uważne śledzenie ich realizacji;

26. podkreśla, jak ważne jest znalezienie racjonalnych pod względem kosztów i zrównoważonych pod względem środowiska możliwości dostaw energii w celu zwiększenia długofalowego bezpieczeństwa dostaw na Półwyspie Iberyjskim, w Europie Środkowej i Południowo-Wschodniej, w krajach bałtyckich i w Irlandii, które nie są dobrze połączone lub zintegrowane z wewnętrznym rynkiem energii i zasługują na pełne wsparcie UE w imię zasady solidarności; podkreśla również potrzebę wsparcia państw najbardziej podatnych na zagrożenia, które nadal pozostają wyspami energetycznymi, takich jak Cypr i Malta, w celu dywersyfikacji ich źródeł i dróg dostaw; podkreśla w związku z tym, że LNG i magazynowanie gazu muszą przyczynić się do położenia kresu wszelkiego rodzaju izolacji energetycznej, która dotyka państwa członkowskie i regiony UE;

27. wzywa do priorytetowego traktowania produkcji gazu w regionie Morza Śródziemnego, Morza Czarnego i Morza Kaspijskiego, a także do objęcia krajów bez dostępu do morza w Europie Środkowej i Południowo-Wschodniej połączeniami międzysystemowymi, które umożliwią dostęp do nowych zdolności, w celu dywersyfikacji źródeł dostaw w tych regionach; zauważa, że umożliwi to konkurowanie gazu z różnych źródeł oraz zastąpi import gazu ziemnego w ramach umów indeksowanych do ceny ropy naftowej, co wpłynie na zwiększenie siły przetargowej państw członkowskich; podkreśla, że żadne pojedyncze źródło energii nie zaspokoi nigdy potrzeb energetycznych UE oraz że podstawowe znaczenie ma dywersyfikacja zarówno rynków krajowych, jak i zagranicznych; uważa zatem, że należy aktywnie dążyć do wykorzystania krajowych konwencjonalnych zasobów gazu odkrytych na Cyprze;

28. popiera zamiar Komisji, by dostarczać promotorom projektów więcej informacji i pomocy w zakresie różnych opcji finansowania projektów, takich jak Europejski Fundusz na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS), instrument „Łącząc Europę”, europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne, a także na temat różnych rozwiązań technicznych;

29. zauważa, że znalezienie racjonalnych pod względem kosztów i zrównoważonych pod względem środowiska rozwiązań powinno stanowić kluczową zasadę w dążeniu do optymalnej sytuacji w UE i regionach oraz wzywa Komisję, państwa członkowskie i krajowe organy regulacyjne, by przeznaczyły ograniczone, dostępne zasoby na rozwój infrastruktury krytycznej, tak aby przyciągnąć inwestycje prywatne na rozwój infrastruktury LNG i połączeń międzysystemowych;

30. wyraża zaniepokojenie, że import gazu z Rosji był w 2015 r. o 7 % wyższy niż w 2014 r. oraz że w 2015 r. 41 % gazu importowanego spoza UE pochodziło z Rosji; podkreśla, że oprócz podnoszenia efektywności i upowszechniania energii ze źródeł odnawialnych LNG i magazynowanie gazu odgrywają kluczową rolę, jeśli chodzi o zmniejszanie uzależnienia od rosyjskiego gazu;

31. wyraża zaniepokojenie z powodu proponowanego podwojenia przepustowości gazociągu Nord Stream oraz odwrotnych do zamierzonych skutków, jakie miałoby to dla bezpieczeństwa energetycznego i dywersyfikacji źródeł dostaw oraz zasady solidarności między państwami członkowskimi; zwraca uwagę na geopolityczne implikacje tego projektu oraz podstawowe zasady w pełni zintegrowanej, bezpiecznej, konkurencyjnej i zrównoważonej unii energetycznej, podkreślając, że jako taki projekt ten nie powinien korzystać ze wsparcia finansowego UE ani z odstępstw od prawa UE; podkreśla, że podwojenie przepustowości gazociągu Nord Stream zapewniłoby jednemu przedsiębiorstwu pozycję dominującą na europejskim rynku gazowym, czego należy uniknąć;

32. uważa, że jeśli – wbrew interesom europejskim – Nord Stream 2 miałby powstać, wymagałoby to koniecznie rzetelnej oceny dostępności terminali LNG oraz szczegółowego przedstawienia stanu korytarza gazowego północ–południe;

Zakończenie tworzenia wewnętrznego rynku gazu: aspekty handlowe, prawne i regulacyjne

Uczynienie z UE atrakcyjnego rynku LNG

33. nalega na państwa członkowskie, aby w pełni wdrożyły trzeci pakiet energetyczny i kodeksy sieci gazowej;

34. zwraca uwagę na ważną rolę dobrze wzajemnie połączonych hubów gazu płynnego na rynkach gazu, zapewniających jednolity zintegrowany rynek, na którym gaz może być swobodnie przesyłany przez granice zgodnie z rynkowymi sygnałami cenowymi;

35. podkreśla, że znaczne zasoby gazu w krajach Afryki Północnej oraz ostatnie odkrycia we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego stwarzają regionowi szansę stania się tętniącym życiem centrum transportu gazu do Europy; uważa, że powstające w regionie Morza Śródziemnego nowe zdolności w zakresie LNG mogłyby stać się zalążkiem węzła infrastrukturalnego;

36. utrzymuje, że zakończenie tworzenia wewnętrznego rynku gazu i usunięcie przeszkód regulacyjnych bardzo poprawiłoby płynność rynków gazu; nalega na zainteresowane strony, by jak najszybciej sfinalizowały prace nad kodeksem sieci zawierającym zasady dotyczące zharmonizowanych struktur taryf przesyłowych gazu;

37. przypomina o stałej potrzebie aktywnej współpracy pomiędzy rządami, krajowymi organami regulacyjnymi i głównymi zainteresowanymi stronami w zakresie inwestycji transgranicznych, pamiętając zawsze o perspektywie europejskiej obok interesów narodowych;

Magazynowanie gazu na rynku wewnętrznym

38. podkreśla potrzebę opracowania zharmonizowanych struktur taryf w całej UE oraz zwiększenia przejrzystości definicji taryf, aby osiągnąć wyższy współczynnik wykorzystania istniejących instalacji magazynowania gazu; wyraża pogląd, że w kodeksie sieci zawierającym zasady dotyczące zharmonizowanych struktur taryf przesyłowych gazu należy wziąć pod uwagę potrzebę harmonizacji;

39. popiera wniosek Komisji, aby umożliwić wprowadzenie biometanu i innych gazów ze źródeł odnawialnych, które spełniają odpowiednie normy jakości UE, do sieci przesyłu, dystrybucji i magazynowania gazu; podkreśla, że nie powinno to nakładać dodatkowych obciążeń na branżę; zaleca w związku z tym przeanalizowanie parametrów technicznych, jakości gazu, opłacalności, ekonomii skali i możliwych rozwiązań sieciowych w skali lokalnej i regionalnej;

40. wzywa państwa członkowskie do pełnego wdrożenia trzeciego pakietu energetycznego, w szczególności jeśli chodzi o przepisy dotyczące zapewnienia dostępu biometanu do sieci przesyłowej i instalacji magazynowych; zwraca w związku z tym uwagę na dyrektywę 2009/73/WE, zgodnie z którą państwa członkowskie powinny zapewnić – uwzględniając niezbędne wymagania jakościowe – niedyskryminacyjny dostęp biogazu i gazu z biomasy lub innych rodzajów gazu do systemu gazowego, pod warunkiem że dostęp ten jest stale zgodny z odpowiednimi zasadami technicznymi i normami bezpieczeństwa;

41. zachęca operatorów LNG i instalacji magazynowych do opracowania, we współpracy z krajowymi organami regulacyjnymi, nowych elastycznych produktów i usług zgodnych z obowiązującym prawodawstwem UE, aby uatrakcyjnić regazyfikację i magazynowanie LNG oraz maksymalnie wykorzystywać istniejące instalacje LNG i instalacje magazynowe;

Optymalizacja roli magazynowania dla bezpieczeństwa dostaw gazu

42. podkreśla rolę szybkich, bardzo elastycznych usług oferowanych przez instalacje magazynowania gazu w niektórych państwach członkowskich i wskazuje na odmienną rolę, jaką magazynowanie może odgrywać w czasie zakłóceń dostaw w porównaniu z LNG, w przypadku którego logistyka w łańcuchu dostaw może nie zapewniać takich samych zdolności reagowania;

43. podkreśla, że ważne jest wyeliminowanie barier regulacyjnych utrudniających rozwój regionalnych koncepcji magazynowania; uważa, że niektóre instalacje magazynowania mogą oferować dostosowane do potrzeb usługi międzynarodowe, tj. usługi magazynowania powiązane z transportem transgranicznym; proponuje, by regionalne grupy wysokiego szczebla rozszerzyły współpracę w celu znalezienia innowacyjnych rozwiązań, jak efektywnie wykorzystywać cenne pod względem strategicznym dobra na szczeblu regionalnym i europejskim;

Rola UE jako uczestnika międzynarodowych rynków LNG

44. zauważa ujawniającą się globalną tendencję do zwiększania zdolności skraplania gazu i jej potencjalny wpływ na europejskie rynki gazu;

45. uważa, że UE, stając się ważnym rynkiem, może przyczynić się do zmiany zasad handlu gazem z myślą o poprawie elastyczności i konwergencji globalnych rynków gazu;

46. wspiera Komisję, Europejską Służbę Działań Zewnętrznych i państwa członkowskie, które aktywnie angażują się w dyplomację energetyczną w celu promowania opartego na zasadach, przejrzystego i dobrze funkcjonującego globalnego rynku gazu;

47. podkreśla, że w zgodzie z podstawowymi wartościami UE i mając na uwadze skuteczność jej działań zewnętrznych, ważne jest, by ograniczyć lub wyeliminować uzależnienie UE od importu gazu i ropy naftowej z autorytarnych reżimów, w których łamane są prawa człowieka;

48. apeluje o większą konwergencję i synergię instytucjonalną, a w szczególności o lepszą integrację priorytetów zewnętrznego bezpieczeństwa energetycznego w polityce prowadzonej przez Wiceprzewodniczącego Komisji / Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa oraz o lepszą koordynację między wiceprzewodniczącym / wysokim przedstawicielem i właściwymi komisarzami; wzywa Wiceprzewodniczącego Komisji / Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, by wraz z państwami członkowskimi wzmocnił dotychczasowe i podjął nowe sposoby współpracy energetycznej z obecnymi i potencjalnymi dostawcami oraz z państwami tranzytowymi i innymi głównymi podmiotami; wzywa w związku tym wiceprzewodniczącego / wysokiego przedstawiciela do regularnego informowania Parlamentu o realizacji unijnego planu działania w sprawie dyplomacji energetycznej;

49. podkreśla konieczność wyeliminowania wszystkich barier w światowym wolnym handlu LNG, którego produkcja musi być zrównoważona; w związku z tym nalega na amerykańskich decydentów politycznych, aby zwiększyli pewność inwestycyjną przez wprowadzenie jasnych kryteriów i terminów w procedurze udzielania zezwoleń na eksport gazu do krajów nieobjętych umową o wolnym handlu;

50. podkreśla, że wykorzystanie LNG może prowadzić także do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych pochodzących z transportu morskiego i drogowego, pod warunkiem że podjęte zostaną wszelkie skuteczne środki, aby zminimalizować wyciek metanu przez cały cykl życia paliwa, w tym na etapie produkcji, dystrybucji i spalania; dlatego wzywa do podjęcia odpowiednich środków, aby zminimalizować wyciekanie metanu w całym łańcuchu LNG przez zastosowanie najlepszych dostępnych technologii i zapewnienie odpowiedniego finansowania prowadzonych w tym celu prac badawczo-rozwojowych;

51. podkreśla, że handel odgrywa kluczową rolę w zapewnianiu bezpieczeństwa energetycznego oraz że silne partnerstwa energetyczne, wzmocnione dzięki włączeniu rozdziałów o energii do unijnych umów handlowych, to podstawowe narzędzia; uważa, że niezwykle ważne jest, by polityka handlowa UE zwiększała dywersyfikację źródeł energii Unii i państw członkowskich oraz ograniczała ich zależność od importowanej energii pochodzącej od zbyt małej liczby dostawców; podkreśla, że UE powinna poszukiwać nowych partnerstw, przeanalizować już istniejące i podjąć konkretne rozmowy na temat energii z innymi partnerami, m.in. w regionie Azji Środkowej, Afryki Północnej i obu Ameryk; zauważa, że UE powinna odgrywać bardziej aktywną rolę na międzynarodowej scenie dyplomacji energetycznej; apeluje o większą spójność między polityką handlową a polityką energetyczną UE; podkreśla konieczność zwiększenia przejrzystości w międzynarodowych negocjacjach dotyczących LNG; uważa, że obecne i przyszłe negocjacje z takimi partnerami jak Stany Zjednoczone i Australia powinny uwzględniać w wyraźny sposób problematykę energii; podkreśla, że UE powinna ściśle współpracować z partnerami międzynarodowymi na rzecz konkurencyjnego i przejrzystego światowego rynku LNG;

52. przypomina, że aby sprostać aktualnym wyzwaniom i osiągnąć cele w zakresie energii i zmiany klimatu w kontekście światowych ograniczeń w tych obszarach polityki, UE i jej państwa członkowskie muszą, na podstawie obowiązujących ram prawnych i konwencji wielostronnych, podjąć też wspólne działania na arenie międzynarodowej przez podnoszenie kwestii bezpieczeństwa energetycznego i zrównoważonego rozwoju na międzynarodowych forach handlowych, w tym we współpracy z krajami partnerskimi uzależnionymi od importu gazu; uważa, że jednocześnie UE powinna wspierać i promować efektywność energetyczną;

53. uważa, że szczególnie ważna jest polityka handlowa stwarzająca przedsiębiorstwom prywatnym i publicznym w państwach członkowskich UE znaczne możliwości w zakresie czystych, bezpiecznych i efektywnych energetycznie technologii, zwłaszcza w świetle rosnącego globalnego zapotrzebowania na energię; wzywa do znacznych obniżek taryf na czyste technologie w ramach inicjatywy dotyczącej „zielonych towarów”, a także w ramach unijnych umów o wolnym handlu, które muszą usuwać bariery pozataryfowe w handlu źródłami energii;

54. podkreśla, że rozdział porozumienia w sprawie transatlantyckiego partnerstwa handlowo-inwestycyjnego (TTIP) dotyczący energii i surowców jest ważny dla bezpieczeństwa energetycznego UE; z zadowoleniem przyjmuje działania Komisji na rzecz zniesienia ograniczeń eksportu gazu ze Stanów Zjednoczonych do UE;

55. uważa, że 12,2 mld m3 rocznie, jakie terminal Sabine Pass LNG na amerykańskim Wschodnim Wybrzeżu doda do rynku w 2016 r., wraz z potencjalnymi dalszymi 74 mld m3 w ramach różnych projektów realizowanych w Stanach Zjednoczonych do 2020 r., stanowi dla Europy istotną szansę na zacieśnienie stosunków ze Stanami Zjednoczonymi w dziedzinie handlu energią; uważa, że zakończenie prac nad rozdziałem TTIP dotyczącym energii i surowców znacznie zwiększy możliwości dostaw gazu do UE;

56. uważa, że nie należy ograniczać możliwości prowadzenia działalności przez przedsiębiorstwa europejskie na rynkach energii państw trzecich na takich samych warunkach jak przedsiębiorstwa krajowe; podkreśla, że przedsiębiorstwa z państw trzecich działające na europejskich rynkach energii muszą przestrzegać prawa europejskiego; podkreśla, że takie podmioty muszą mieć przejrzystą strukturę umożliwiającą identyfikację ich udziałowców;

57. podkreśla, że przy planowaniu, budowie i wykorzystywaniu LNG, jak również podczas eksploatacji lokalnych rezerw i źródeł należy zapewnić jak najlepszą ochronę środowiska, a ponadto należy przestrzegać międzynarodowych norm pracy w zakresie BHP; podkreśla potrzebę poszerzania wiedzy na temat wpływu importowanego LNG na środowisko naturalne, klimat i społeczeństwo; przypomina o potrzebie angażowania społeczności lokalnych i posiłkowania się realistycznymi ocenami dotyczącymi zużycia, a w przypadku budowy – planowania nowej infrastruktury; podkreśla, że przejście na LNG oferuje szansę uniezależnienia transportu morskiego od węgla; wzywa UE do zapewnienia wsparcia finansowego dla realizowanych w tym celu projektów europejskich;

58. zauważa, że wobec perspektywy wzrostu podaży LNG w nadchodzących latach strategię tę można uzupełnić o ocenę zapotrzebowania na statki do przewozu LNG oraz środki, które pozwolą sektorowi stoczniowemu w UE wykorzystać tę okazję i przyczynią się w ten sposób do osiągnięcia celu, jakim jest zwiększenie do 2020 r. udziału przemysłu w PKB do 20 %; apeluje o normy bezpieczeństwa umożliwiające monitorowanie transportu LNG i w razie potrzeby o ich zaostrzenie w ramach środków zapobiegania terroryzmowi;

Zrównoważony rozwój i wykorzystanie LNG jako paliwa alternatywnego w transporcie, ciepłownictwie i energetyce

59. uznaje potencjał LNG jako alternatywnego paliwa w transporcie drogowym i morskim; podkreśla, że szersze stosowanie LNG w transporcie towarowym mogłoby przyczynić się do zmniejszenia globalnych emisji CO2, SOx i NOx, w szczególności w wyniku powszechniejszego stosowania silników LNG w transporcie morskim;

60. podkreśla, że sieć infrastruktury uzupełniania paliwa jest niezbędnym warunkiem do wprowadzenia LNG na znaczną skalę jako alternatywnego paliwa w sektorze transportu; wzywa w związku z tym Komisję i państwa członkowskie, by zapewniły pełne wdrożenie dyrektywy 2014/94/UE w sprawie paliw alternatywnych, w tym by utworzyły w sieci korytarzy TEN-T oraz w portach morskich i śródlądowych punkty uzupełniania LNG, które zastąpią bardziej zanieczyszczające paliwa konwencjonalne; podkreśla jednak w związku z tym, że LNG nie powinien wypierać odnawialnych źródeł energii, tak aby zachować zgodność z celami zrównoważonego rozwoju;

61 wzywa do rozwoju szlaków morskich, w szczególności w obrębie archipelagu Azorów, który ze względu na położenie geograficzne może służyć za kluczową stację paliw dla transatlantyckich szlaków transportu LNG; wzywa Komisję do udostępnienia funduszy wspierających europejskie projekty zmierzające w tym celu;

62. zwraca się do Komisji, by wraz z państwami członkowskimi i ich regionami opracowała wspólny projekt „Błękitnych korytarzy LNG dla wysp” w sektorze transportu morskiego, obejmujący porty sieci kompleksowej TEN-T, w celu stworzenia niezbędnej infrastruktury LNG oraz powiązania tej sieci z siecią bazową TEN-T;

63. apeluje ponadto do państw członkowskich, by zapewniły wdrożenie dyrektywy 2014/94/UE w odniesieniu do utworzenia punktów tankowania CNG na terenie aglomeracji miejskich/podmiejskich, a także na innych gęsto zaludnionych obszarach, aby umożliwić pojazdom silnikowym napędzanym tym paliwem przemieszczanie się po tych obszarach, oraz przynajmniej wzdłuż istniejącej sieci bazowej TEN-T, umożliwiając przemieszczanie się takich pojazdów na terenie Unii;

64. podkreśla, że należy ustanowić wspólne specyfikacje techniczne dla punktów tankowania LNG przeznaczonych dla statków morskich, statków żeglugi śródlądowej i pojazdów silnikowych, jak przewidziano w dyrektywie 2014/94/UE; domaga się rygorystycznych i zharmonizowanych przepisów bezpieczeństwa oraz szkoleń dotyczących magazynowania, bunkrowania i użytkowania LNG na pokładzie na terenie całej Unii, umożliwiających zarazem jednoczesne bunkrowanie i przewóz ładunków; zauważa, że te prace powinny być prowadzone w ścisłej współpracy z Międzynarodową Organizacją Morską (IMO) i EMSA;

65. podkreśla, że należy zapewnić odpowiednie finansowanie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych w celu opracowania doskonalszych technologii dla statków żeglugi śródlądowej, statków morskich i pojazdów silnikowych, które umożliwią szybsze przejście na flotę niskoemisyjną, oraz w celu stworzenia systemów bezzałogowych umożliwiających instalację punktów tankowania LNG; ponadto wzywa Komisję i państwa członkowskie, by tworzyły zachęty do prowadzenia prac rozwojowych nad statkami i pojazdami silnikowymi napędzanymi LNG lub do modernizacji pojazdów napędzanych paliwami konwencjonalnymi, aby mogły wykorzystywać LNG;

66. wzywa Komisję i państwa członkowskie, by tworzyły zachęty do transportu LNG koleją, gdyż z jednej strony ograniczy to transport drogowy, a z drugiej strony przyczyni się do przyjaznego środowisku i bezpiecznego transportu paliwa zgodnego z zasadami zrównoważonego rozwoju i charakteryzującego się niską zawartością substancji zanieczyszczających;

67. apeluje do Komisji o rozważenie – po zasięgnięciu opinii zainteresowanych stron – czy obok rozporządzenia (WE) nr 443/2009 określającego normy emisji CO2 dla nowych samochodów osobowych możliwe byłoby ustalenie ekwiwalentu CO2 w odniesieniu do emisji węglowodorów z myślą o informowaniu konsumentów;

68. zauważa, że zastosowanie technologii LNG na niewielką skalę w niektórych obszarach, na przykład w transporcie na duże odległości lub w wysoko wydajnych zastosowaniach przemysłowych, mogłoby nie tylko przyczynić się do osiągnięcia celów polityki klimatycznej, ale również doprowadzić do znacznej przewagi biznesowej;

69. zauważa, że LNG, a zwłaszcza CNG, stanowi również opłacalne i dostępne już rozwiązanie dla sektora transportu publicznego, które może pomóc zmniejszyć zanieczyszczenie powietrza i zagrożenie hałasem, poprawiając tym samym warunki życia, zwłaszcza w aglomeracjach miejskich;

70. zauważa, że chociaż LNG i CNG mogą stanowić opłacalne rozwiązania przejściowe służące ograniczeniu wpływu transportu na środowisko, ich wykorzystanie przyniesie długoterminowe korzyści tylko wtedy, gdy płynne przejście do korzystania ze skroplonego biogazu (LBG) i innych form energii odnawialnej będzie jednocześnie wspierane także przez zapewnienie interoperacyjności systemów LNG i LBG;

71. podkreśla, że wydajna sieć infrastruktury tankowania stanowi warunek konieczny znacznego wykorzystania LNG jako alternatywnego paliwa w sektorze transportu; wzywa Komisję i państwa członkowskie do tworzenia zachęt do rozwoju tego rodzaju infrastruktury, aby wyeliminować istniejące luki w zaopatrzeniu i stworzyć pełną sieć dostaw;

72. podkreśla znaczenie infrastruktury LNG w portach morskich i śródlądowych dla promowania multimodalności, gdyż z takiej infrastruktury mogą korzystać statki morskie, statki żeglugi śródlądowej, a także pojazdy ciężarowe służące do dalszego transportu lądowego paliwa; wzywa operatorów krajowych i regionalnych do ścisłej współpracy w celu zwiększenia wielofunkcyjności i gotowości eksploatacyjnej tej infrastruktury;

73. uważa, że promowanie korzystania z gazu ziemnego jako paliwa alternatywnego w transporcie stanowi ważne globalne wyzwanie i apeluje, by podjąć zobowiązanie do osiągnięcia ograniczenia emisji za pośrednictwem Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO) i Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO);

74. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, państwom członkowskim, Sekretariatowi Wspólnoty Energetycznej, a także umawiającym się stronom Wspólnoty Energetycznej.

[1] Dz.U. L 307 z 28.10.2014, s. 1.
[2] Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0444.

OPINIA Komisji Spraw Zagranicznych (14.7.2016 )

dla Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii

w sprawie strategii UE dotyczącej skroplonego gazu ziemnego i magazynowania gazu
(2016/2059(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Takis Hadjigeorgiou

WSKAZÓWKI

Komisja Spraw Zagranicznych zwraca się do Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1. jest zdania, że bezpieczeństwo energetyczne może zostać osiągnięte w sposób najbardziej efektywny poprzez lepszą koordynację krajowych polityk energetycznych, budowę rzeczywistej unii energetycznej z jednolitym rynkiem energii oraz wspólną politykę energetyczną, a także dzięki współpracy między państwami członkowskimi w tym zakresie zgodnie z zasadami solidarności i zaufania; w tym kontekście uważa, że dalsza integracja polityki energetycznej powinna służyć państwom członkowskim, zgodnie z celami i międzynarodowymi zobowiązaniami UE, a także z ustalonymi celami, i nie powinna być sprzeczna z interesami państw członkowskich ani ich obywateli; popiera dążenie do kształtowania wspólnego stanowiska UE w wielostronnych instytucjach i ramach energetycznych;

2. podkreśla, że energia jest podstawowym dobrem, a istotnym celem unii energetycznej jest zapewnienie wszystkim równego dostępu po przystępnych cenach oraz zwalczanie ubóstwa energetycznego i monopoli energetycznych; sądzi, że dzięki współpracy w kwestiach energetycznych dotyczących transportu, bezpieczeństwa dostaw oraz produkcji, UE może przyczynić się do propagowania i wzmacniania demokracji, praworządności i praw człowieka w krajach partnerskich; przypomina, że dyplomacja w dziedzinie zmian klimatu stanowi integralną część polityki zagranicznej UE oraz wzywa w związku z tym do pełnego uwzględnienia strategii klimatycznych w polityce energetycznej UE do opracowania wszechstronnej strategii, która skutecznie wymusi to powiązanie; podkreśla, że dostawcy gazu muszą przestrzegać międzynarodowych praw człowieka i norm środowiskowych UE;

3. uważa, że dla dobrego funkcjonowania unii energetycznej niezbędne jest istnienie wystarczających połączeń między państwami członkowskimi oraz że odnosi się to zarówno do rurociągów, jak i do sieci energetycznych; sądzi, że jedynie w ten sposób możliwe będzie minimalizowanie wszelkich niekorzystnych skutków, jakie mogliby spowodować dostawcy;

4. wzywa do lepszego powiązania polityki energetycznej z polityką klimatyczną; przypomina, że trzeba uniknąć nowego uzależnienia się od paliw kopalnych oraz że istnieje konieczność ograniczenia do 2050 r. emisji gazów cieplarnianych do 80–95 % poniżej poziomu z 1990 r.;

5. podkreśla, że skroplony gaz ziemny i magazynowanie gazu mają szczególne znaczenie dla unikania uzależnienia od jednego dostawcy energii ze względu na bezpieczeństwo energetyczne; zauważa, że Stany Zjednoczone podjęły decyzję o eksporcie do UE; wzywa w tym kontekście do propagowania i rozbudowy nowych węzłów gazu ziemnego, korytarzy przesyłowych i obiektów magazynowych skroplonego gazu ziemnego w środkowych i południowo-wschodnich regionach, w obszarach przybrzeżnych Bałtyku i Morza Śródziemnego, a także do maksymalnego wykorzystania istniejących terminali magazynowania LNG; jest zdania, że takie środki mogłyby poprawić bezpieczeństwo energetyczne, biorąc pod uwagę malejący popyt na gaz w Europie, ryzyko powstania aktywów osieroconych oraz wyznaczone na 2030 i 2050 r. cele klimatyczno-energetyczne UE; podkreśla, że w przyszłych umowach na dostawę gazu Komisja powinna wziąć pod uwagę to, iż w przyszłości ważną rolę odgrywać będzie produkcja „sztucznego gazu ziemnego”;

6. podkreśla znaczenie ograniczenia lub wyeliminowania uzależnienia UE od gazu i ropy naftowej pochodzących z autorytarnych reżimów, w których łamane są prawa człowieka dla przestrzegania podstawowych wartości UE i skuteczności jaj działań zewnętrznych;

7. zauważa perspektywę ogromnego (50 %) wzrostu globalnej podaży LNG w ciągu kilku najbliższych lat, a co za tym idzie niższych cen; wskazuje, że stanowi to istotną szansę dla UE, zwłaszcza jeśli chodzi o bezpieczeństwo i odporność systemu gazowego;

8. uważa, że skroplony gaz ziemny, połączenia międzysystemowe i magazynowanie gazu to istotne elementy unii energetycznej, które powinny przyczynić się do położenia kresu wszelkiej izolacji energetycznej państw członkowskich i regionów; podkreśla potrzebę wsparcia krajów najbardziej podatnych na zagrożenia w ich wysiłkach zmierzających do dywersyfikacji ich źródeł i dróg dostaw; jest zdania, że należy tego dokonać przez stworzenie nowych terminali LNG, systemów dystrybucji i połączeń międzysystemowych z możliwością odwrócenia przepływu (zwłaszcza w bardziej odległych lub gorzej połączonych państwach członkowskich, takich jak Grecja, Bułgaria, państwa bałtyckie, Hiszpania) i przez zapewnienie bezpieczeństwa funkcjonowania morskich żeglugowych szlaków i bezpieczeństwa energetycznego państw członkowskich w drodze zmniejszenia popytu dzięki środkom w zakresie efektywności; przypomina, że promowanie LNG sprawiłoby, iż państwa członkowskie stałyby się mniej uzależnione od importu, jako że poprawa efektywności energetycznej o 1 % powoduje spadek importu gazu przez UE o 2,6 %;

9. wyraża zaniepokojenie z powodu proponowanego podwojenia obecnej przepustowości gazociągu Nord Stream, podkreśla, że projekt ten jest sprzeczny z podstawowymi zasadami w pełni zintegrowanej, bezpiecznej, konkurencyjnej i zrównoważonej unii energetycznej, a także zgłasza poważne zastrzeżenia co do jego zgodności z wewnętrznym rynkiem energii, zwłaszcza z trzecim pakietem energetycznym; podkreśla, że projekt Nord Stream 2, jeśli zostanie zrealizowany, będzie sprzeczny z zasadą solidarności i zaufania między państwami członkowskimi, osłabi dotychczasowe działania w kierunku dywersyfikacji źródeł dostaw, w szczególności w Europie Środkowej i Południowo-Wschodniej, oraz negatywnie wpłynie na stabilność ekonomiczną i efektywność istniejących i przyszłych terminali LNG;

10. zauważa, że wobec perspektyw wzrostu podaży skroplonego gazu ziemnego w najbliższych latach strategię tę można uzupełnić o ocenę zapotrzebowania na statki do przewozu skroplonego gazu ziemnego i środki, które pozwolą sektorowi stoczniowemu w Unii Europejskiej wykorzystać tę okazję i przyczynią się w ten sposób do celu, jakim jest uzyskanie do 2020 r. 20 % udziału przemysłu w PKB; apeluje o monitorowanie norm bezpieczeństwa w przewozie skroplonego gazu ziemnego i w razie potrzeby o ich doskonalenie w ramach środków zapobiegania terroryzmowi;

11. wzywa do większej zbieżności i synergii instytucjonalnej, w szczególności przez lepszą integrację priorytetów zewnętrznego bezpieczeństwa energetycznego w polityce prowadzonej przez wiceprzewodniczącego Komisji/wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa oraz lepszą koordynację między wiceprzewodniczącym/wysokim przedstawicielem i właściwymi komisarzami; wzywa Wysokiego Przedstawiciela Unii ds. Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa oraz Wiceprzewodniczącego Komisji, by wraz z państwami członkowskimi nasilił dotychczasowe i podjął nowe sposoby współpracy energetycznej z obecnymi i ewentualnymi dostawcami oraz z państwami tranzytowymi i innymi głównymi podmiotami; w tym kontekście wzywa Wysokiego Przedstawiciela Unii ds. Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa oraz Wiceprzewodniczącego Komisji do regularnego informowania Parlamentu o realizacji planu działania w sprawie unijnej dyplomacji energetycznej.

12. jest zdania, że UE powinna ściśle współdziałać ze swoimi partnerami międzynarodowymi oraz na forach międzynarodowych w celu zapewnienia wolnego, płynnego i przejrzystego rynku LNG na całym świecie.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOW KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia	12.7.2016
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	60 5 2
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Lars Adaktusson, Michèle Alliot-Marie, Nikos Androulakis, Francisco Assis, Petras Auštrevičius, Mario Borghezio, Elmar Brok, Klaus Buchner, James Carver, Fabio Massimo Castaldo, Lorenzo Cesa, Javier Couso Permuy, Andi Cristea, Mark Demesmaeker, Georgios Epitideios, Knut Fleckenstein, Anna Elżbieta Fotyga, Eugen Freund, Michael Gahler, Iveta Grigule, Sandra Kalniete, Manolis Kefalogiannis, Afzal Khan, Janusz Korwin-Mikke, Andrey Kovatchev, Eduard Kukan, Ilhan Kyuchyuk, Arne Lietz, Barbara Lochbihler, Sabine Lösing, Andrejs Mamikins, David McAllister, Tamás Meszerics, Francisco José Millán Mon, Javier Nart, Pier Antonio Panzeri, Demetris Papadakis, Ioan Mircea Paşcu, Vincent Peillon, Alojz Peterle, Tonino Picula, Cristian Dan Preda, Jozo Radoš, Sofia Sakorafa, Jacek Saryusz-Wolski, Jaromír Štětina, Charles Tannock, Ivo Vajgl, Geoffrey Van Orden, Hilde Vautmans, Boris Zala
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Laima Liucija Andrikienė, Andrzej Grzyb, Takis Hadjigeorgiou, Marek Jurek, Soraya Post, Tokia Saïfi, Igor Šoltes, Eleni Theocharous, Traian Ungureanu, Bodil Valero, Marie-Christine Vergiat, Janusz Zemke
Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego	Beatriz Becerra Basterrechea, Therese Comodini Cachia, Edouard Ferrand, Liliana Rodrigues

OPINIA Komisji Handlu Międzynarodowego (31.8.2016)

dla Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii

w sprawie strategii UE dotyczącej skroplonego gazu ziemnego i magazynowania gazu
(2016/2059(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Stelios Kouloglou

WSKAZÓWKI

Komisja Handlu Międzynarodowego zwraca się do Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1. uważa, że wszyscy obywatele UE muszą mieć dostęp do bezpiecznych i przystępnych cenowo dostaw energii; w tym kontekście zwraca uwagę na bieżącą sytuację na światowych rynkach LNG, na których nadwyżka podaży doprowadziła do obniżenia cen, co stwarza szansę na zapewnienie odbiorcom w UE niższych kosztów energii dzięki stosunkowo tańszym dostawom gazu; podkreśla, że bezpieczna, przystępna cenowo i zrównoważona energia jest istotną siłą napędową gospodarki europejskiej oraz ma zasadnicze znaczenie dla konkurencyjności przemysłowe; wzywa UE i państwa członkowskie, by w ramach unijnej strategii energetycznej potraktowały priorytetowo likwidację ubóstwa energetycznego przez określenie celów na poziomie państw członkowskich oraz by poprawiły dostawy energii dzięki wymianie najlepszych praktyk na szczeblu UE;

2. podkreśla, że handel odgrywa kluczową rolę w zapewnianiu bezpieczeństwa energetycznego oraz że silne partnerstwa energetyczne, wzmocnione dzięki włączaniu rozdziałów o energii do unijnych umów handlowych, to podstawowe narzędzia; uważa, że niezwykle ważne jest, by polityka handlowa UE zwiększała dywersyfikację źródeł energii UE i państw członkowskich UE oraz ograniczała ich zależność od importowanej energii pochodzącej od zbyt małej liczby dostawców; podkreśla, że UE powinna poszukiwać nowych partnerstw, przeanalizować już istniejące i podjąć konkretne rozmowy na temat energii z innymi partnerami, m.in. w regionie Azji Środkowej, Afryki Północnej i Ameryk; zauważa, że UE powinna odgrywać bardziej aktywną rolę na międzynarodowej scenie dyplomacji energetycznej; wzywa do zapewnienia większej spójności między polityką handlową a polityką energetyczną UE; podkreśla konieczność zwiększenia przejrzystości w międzynarodowych negocjacjach dotyczących LNG; uważa, że obecne i przyszłe negocjacje z takimi partnerami jak USA i Australia powinny uwzględniać w wyraźny sposób problematykę energii; podkreśla, że UE powinna ściśle współpracować z partnerami międzynarodowymi na rzecz konkurencyjnego i przejrzystego światowego rynku LNG;

3. podkreśla, że bezpieczeństwo dostaw gazu na szczeblu państw członkowskich poprawiłoby się dzięki większej dywersyfikacji źródeł dostaw, co można osiągnąć za pośrednictwem międzynarodowego handlu LNG i zwiększeniu przepływów transgranicznych; podkreśla, że państwa członkowskie powinny priorytetowo dążyć do dywersyfikacji dostaw, kiedy następuje uzależnienie od pojedynczych punktów dostaw;

4. zwraca uwagę, że handel przyczynia się do rozwoju rynku gazu na szczeblu globalnym, powinien się jednak skupiać na takich priorytetach jak budowa odpowiedniej infrastruktury, w tym zdolności magazynowania i skraplania, w celu zwiększenia bezpieczeństwa dostaw i ograniczenia ryzyka uzależnienia od jednego lub małej liczby źródeł;

5. uważa, że UE, stając się ważnym rynkiem, może przyczynić się do zmiany zasad handlu gazem, by poprawić elastyczność i konwergencję globalnych rynków gazu;

6. uważa, że prace nad strategią UE dotyczącą LNG i magazynowania gazu powinny iść w parze z pracami nad opublikowanym w lutym 2016 r. wnioskiem Komisji w sprawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącego środków zapewniających bezpieczeństwo dostaw gazu i uchylającego rozporządzenie (UE) nr 994/2010, ponieważ LNG i magazynowanie gazu może zapewnić nieodzowne rozwiązania w razie kryzysu dostaw gazu;

7. podkreśla, że światowy rynek LNG stanowi istotną szansę na zmniejszenie zależności energetycznej państw członkowskich, które są w dużym stopniu uzależnione od jednego dostawcy; wskazuje na przykład Polski, gdzie nowy terminal LNG znacznie zdywersyfikuje możliwości dostaw, zapewniając 4,9 mld m³ gazu rocznie – czyli równowartość jednej trzeciej rocznego zużycia Polski – i zmniejszając o połowę uzależnienie od importu rurociągiem z Rosji;

8. przypomina, że w celu sprostania aktualnym wyzwaniom i zrealizowania celów w zakresie energii i zmiany klimatu w kontekście światowych ograniczeń w tych obszarach polityki Unia Europejska i jej państwa członkowskie muszą, na podstawie obowiązujących ram prawnych i konwencji wielostronnych, podjąć też wspólne działania na arenie międzynarodowej przez podnoszenie kwestii bezpieczeństwa energetycznego i zrównoważoności na międzynarodowych forach handlowych, w tym we współpracy z krajami partnerskimi uzależnionymi od importu gazu; uważa, że jednocześnie UE powinna wspierać i promować efektywność energetyczną;

9. podkreśla potrzebę zapewnienia jak najlepszej ochrony środowiska przy planowaniu, budowie i wykorzystywaniu LNG, jak również przy eksploatacji lokalnych rezerw i źródeł, a ponadto potrzebę przestrzegania międzynarodowych norm pracy w zakresie BHP; podkreśla potrzebę zwiększania wiedzy na temat wpływu importowanego LNG na środowisko naturalne, klimat i społeczeństwo; przypomina o potrzebie angażowania społeczności lokalnych i posiłkowania się realistycznymi ocenami zużycia, a w przypadku budowy – planowania nowej infrastruktury; podkreśla, że przejście na LNG oferuje możliwości uniezależnienia transportu morskiego od węgla; wzywa UE do zapewnienia wsparcia finansowego dla realizowanych w tym celu projektów europejskich;

10. przypomina, że aby wspierać tworzenie społeczeństwa niskoemisyjnego, państwa członkowskie muszą zmniejszyć swoją zależność od paliw kopalnych w perspektywie długoterminowej, a w perspektywie średnioterminowej przejść od wytwarzania energii elektrycznej przez spalanie węgla do wytwarzania energii przez spalanie gazu; zwraca uwagę, że niskie ceny gazu w 2015 r. przyniosły większą konkurencyjność wytwarzania energii z gazu w porównaniu do węgla;

11. uważa, że gaz jest paliwem przejściowym w procesie przekształcania systemu energetycznego opartego na paliwach kopalnych w system oparty na energii ze źródeł odnawialnych, co musi stanowić długoterminowy cel dążeń do łagodzenia skutków zmiany klimatu;

12. podkreśla potencjał LNG jako alternatywy dla bardziej zanieczyszczających paliw konwencjonalnych wykorzystywanych w transporcie;

13. zauważa, że zgodnie z szacunkami import gazu do UE zwiększy się do 2030 r., nawet jeżeli jednocześnie popyt na ten surowiec w UE pozostanie na tym samym poziomie lub się zmniejszy; podkreśla, że zmniejszenie zapotrzebowania na energię oraz propagowanie efektywnych energetycznie, odnawialnych i lokalnych źródeł energii to jedne z najskuteczniejszych narzędzi ograniczenia zależności od zewnętrznych źródeł energii; przypomina, że UE ma znaczną ogólną nadwyżkę zdolności importu LNG, ale ta nadwyżka nie rozkłada się równo pod względem geograficznym;

a) podkreśla, że LNG i magazynowanie gazu przyczynią się do położenia kresu wszelkiego rodzaju izolacji energetycznej państw członkowskich i regionów UE dzięki wsparciu bardziej odległych i/lub gorzej połączonych państw członkowskich i regionów w dywersyfikacji ich źródeł i dróg dostaw przez tworzenie nowych terminali LNG, systemów dystrybucji i połączeń międzysystemowych z możliwością odwrócenia przepływu;

b) podkreśla, że lokalna produkcja gazu w Europie maleje, gdyż w 2015 r. wyniosła w UE 119 mld m³, czyli o 9 % mniej niż w 2014 r.; podkreśla w tym kontekście potrzebę zwiększenia importu i wzywa Komisję do dalszego poszukiwania nowych możliwości handlowych;

14. uważa, że szczególnie ważna jest polityka handlowa stwarzająca przedsiębiorstwom prywatnym i publicznym w państwach członkowskich UE znaczne możliwości w zakresie czystych, bezpiecznych i efektywnych energetycznie technologii, zwłaszcza w świetle rosnącego globalnego zapotrzebowania na energię; wzywa do znacznych obniżek taryf na czyste technologie w ramach inicjatywy na rzecz towarów związanych z przemysłem ekologicznym, a także w ramach unijnych umów o wolnym handlu, które muszą usuwać bariery pozataryfowe w handlu źródłami energii;

15. wzywa zatem do pełnego wykorzystania zdolności regazyfikacyjnej UE oraz do dostatecznej integracji terminali z siecią przesyłową gazu w całej UE; podkreśla rosnące znaczenie strategiczne magazynowania gazu dla zapewnienia właściwego funkcjonowania rynku gazu w UE oraz zwiększenia bezpieczeństwa energetycznego;

16. podkreśla, że UE powinna wspierać inwestycje w LNG, dając pierwszeństwo bardziej odległym i/lub gorzej połączonym państwom członkowskim i regionom, za pośrednictwem takich unijnych instrumentów finansowych jak Europejski Fundusz na rzecz Inwestycji Strategicznych i instrument „Łącząc Europę”, które będą przyciągać do UE globalny kapitał inwestycyjny;

17. podkreśla konieczność dokonania oceny bieżących i przyszłych potrzeb, a także rodzaju infrastruktury magazynowania i regazyfikacji w Unii;

18. wyraża zaniepokojenie, że import gazu z Rosji był w 2015 r. o 7 % wyższy niż w 2014 r. oraz że w 2015 r. 41 % gazu importowanego spoza UE pochodziło z Rosji; podkreśla kluczową rolę LNG i magazynowania gazu nie tylko w zwiększaniu efektywności i stosowania energii ze źródeł odnawialnych, ale również w zmniejszaniu uzależnienia od rosyjskiego gazu;

19. podkreśla znaczenie rozdziału porozumienia w sprawie transatlantyckiego partnerstwa handlowo-inwestycyjnego (TTIP) dotyczącego energii i surowców dla bezpieczeństwa energetycznego UE; z zadowoleniem przyjmuje działania Komisji na rzecz zniesienia ograniczeń eksportu gazu ze Stanów Zjednoczonych do UE;

20. uważa, że 12,2 mld m³ rocznie, jakie terminal Sabine Pass LNG na amerykańskim Wschodnim Wybrzeżu doda do rynku w 2016 r., wraz z potencjalnymi dalszymi 74 mld m³ w ramach różnych projektów realizowanych w Stanach Zjednoczonych do 2020 r., stanowi dla Europy istotną szansę na zacieśnienie stosunków ze Stanami Zjednoczonymi w dziedzinie handlu energią; uważa, że zakończenie prac nad rozdziałem TTIP dotyczącym energii i surowców znacząco zwiększy możliwości dostaw gazu do UE;

21. uważa, że kompletny, konkurencyjny i dobrze funkcjonujący wewnętrzny rynek gazu ze strategicznymi punktami dostaw importowanego LNG ze źródeł spoza UE jest kluczowy dla zapewnienia obywatelom UE bezpieczeństwa energetycznego i przystępności cen; przypomina w tym kontekście o unijnej liście projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, o której mowa w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2016/89, i wzywa państwa członkowskie do jak najszybszej realizacji 77 projektów gazowych;

22. zauważa, że ceny transakcyjne LNG zmniejszają się w skali międzynarodowej i że zmniejszyły się też różnice cen między importem za pośrednictwem gazociągów a LNG; uważa, że istotne znaczenie ma też wzmocnienie umów długoterminowych w sektorze LNG w celu ograniczenia kryzysów rynkowych, zmniejszenia ekspozycji na ryzyko finansowe oraz przyciągnięcia inwestycji infrastrukturalnych; zauważa, że rozwój nowych terminali LNG i dywersyfikacja źródeł dostaw, zwłaszcza w regionach Morza Śródziemnego, Morza Czarnego i Morza Kaspijskiego, umożliwi konkurencję na rynku gazu oraz zastąpi import gazu ziemnego na bazie umów indeksowanych według cen ropy naftowej, co zwiększy zdolności negocjacyjne UE;

23. wspiera Komisję, Europejską Służbę Działań Zewnętrznych i państwa członkowskie w ich aktywnym zaangażowaniu w dyplomację energetyczną w celu promowania opartego na zasadach, przejrzystego i dobrze funkcjonującego globalnego rynku gazu;

24. podkreśla szczególne znaczenie bezpiecznych i dostępnych pojemności magazynowych LNG, które sprawią, że wspólna infrastruktura będzie bardziej elastyczna i łatwiej będzie ją dostosować do możliwych wahań dostaw, co umożliwiłoby znaczne zmniejszenie zależności energetycznej;

25. zwraca uwagę, że przedsiębiorstwa europejskie powinny mieć możliwość prowadzenia działalności na rynkach energii państw trzecich bez ograniczeń i na takich samych warunkach jak przedsiębiorstwa krajowe; zwraca uwagę, że przedsiębiorstwa z państw trzecich działające na europejskich rynkach energii muszą przestrzegać prawa europejskiego; zauważa, że takie podmioty muszą mieć przejrzystą strukturę umożliwiającą śledzenie ich udziałowców.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOW KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia	31.8.2016
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	27 5 2
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Laima Liucija Andrikienė, David Campbell Bannerman, Daniel Caspary, Salvatore Cicu, Marielle de Sarnez, Santiago Fisas Ayxelà, Christofer Fjellner, Karoline Graswander-Hainz, Yannick Jadot, Ska Keller, Jude Kirton-Darling, Bernd Lange, David Martin, Emmanuel Maurel, Emma McClarkin, Anne-Marie Mineur, Sorin Moisă, Alessia Maria Mosca, Franz Obermayr, Artis Pabriks, Franck Proust, Inmaculada Rodríguez-Piñero Fernández, Tokia Saïfi, Marietje Schaake, Helmut Scholz, Joachim Schuster, Joachim Starbatty, Adam Szejnfeld, Hannu Takkula, Iuliu Winkler
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Edouard Ferrand, Seán Kelly, Stelios Kouloglou, Georg Mayer, Bolesław G. Piecha, Jarosław Wałęsa

OPINIA Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (8.9.2016)

dla Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii

w sprawie strategii UE dotyczącej skroplonego gazu ziemnego i magazynowania gazu
(2016/2059(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Carlos Zorrinho

WSKAZÓWKI

Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności zwraca się do Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1. przypomina, że strategia UE dotycząca skroplonego gazu ziemnego (LNG) i magazynowania gazu stanowi jeden z elementów unii energetycznej, której celem jest urzeczywistnienie ambicji UE polegających na szybkim przejściu na zrównoważony, bezpieczny i konkurencyjny system energetyczny oraz uniezależnienie się od zewnętrznych dostawców gazu; podkreśla, że jednym z celów unii energetycznej jest uczynienie UE światowym liderem w dziedzinie energii odnawialnej;

2. zwraca uwagę, że istniejąca infrastruktura LNG w UE jest wykorzystywana w bardzo niewystarczającym stopniu (w 2014 r. wykorzystano 46 % gazociągów importowych i 32 % terminali LNG), a zapotrzebowanie na gaz w UE jest stale przeszacowane; podkreśla zatem, że planowanie infrastruktury gazowej powinno opierać się na malejącym popycie;

3. przypomina, że ubóstwo energetyczne ma poważne konsekwencje zdrowotne, i szacuje się, że dotyka ono ponad 10 % populacji UE;

4. podkreśla, że Unia Europejska i jej państwa członkowskie powinny przede wszystkim skoncentrować się na zasobach odnawialnych i poprawie efektywności energetycznej oraz maksymalnie wykorzystać własne możliwości produkcji energii odnawialnej dzięki przyspieszeniu inwestycji w tych sektorach; zwraca uwagę na potencjał technologii przetwarzania energii elektrycznej w gaz w celu magazynowania energii odnawialnej i umożliwiania wykorzystania jej w transporcie, ogrzewaniu i wytwarzaniu energii jako gazu neutralnego pod względem emisji dwutlenku węgla;

5. podkreśla, że nie powinno to uniemożliwiać podejmowania działań w celu uzyskiwania wartości dodanej w innych segmentach rynku energii, takich jak LNG, pod warunkiem że odbywać się to będzie w sposób zrównoważony i z pełnym poszanowaniem zasad ochrony środowiska obowiązujących w UE, a zwłaszcza celów dotyczących ochrony wód, wód gruntowych, obszarów morskich i ochrony środowiska, oraz porozumienia klimatycznego z Paryża, przy jednoczesnym ograniczaniu emisji metanu;

6. podkreśla konieczność wspierania interoperacyjności infrastruktury LNG z łańcuchem dostaw biogazu i gazu z biomasy, pod warunkiem że dostęp ten jest stale zgodny z odpowiednimi zasadami technicznymi i normami bezpieczeństwa; wzywa państwa członkowskie do pełnego wykorzystania lokalnej produkcji biogazu;

7. podkreśla znaczenie ekologicznych i społecznie zrównoważonych metod produkcji LNG;

8. przypomina, że wewnętrzna produkcja UE będzie w najbliższych dekadach nadal spadać, dlatego większa dywersyfikacja dostaw gazu ziemnego do UE pozostaje celem nadrzędnym, aby zapewnić krajom-odbiorcom gazu większe bezpieczeństwo dostaw, niemniej jednak podkreśla, że jest to rozwiązanie krótko- i średnioterminowe, uzupełniające i wspierające odnawialne źródła energii i efektywność energetyczną, biorąc pod uwagę europejskie zobowiązanie do realizacji celów porozumienia paryskiego; uważa, że gaz ziemny może odgrywać tylko przejściową rolę i że stopniowe wycofywanie dotacji na paliwa kopalne oraz kompleksowe przechodzenie z gazu na energię ze źródeł odnawialnych są konieczne w perspektywie średnioterminowej;

9. zwraca uwagę, że zapotrzebowanie na gaz w UE znacznie spadło w ciągu ostatnich kilku lat, częściowo z powodu kryzysu gospodarczego, ale również zmiany strukturalnej w popycie na gaz dzięki udanemu wdrożeniu działań w zakresie efektywności energetycznej i energii odnawialnej;

10. podkreśla zapotrzebowanie na oceny skutków, które potwierdzą wartość dodaną zbudowania nowej infrastruktury do transportu i magazynowania LNG; nalega na Komisję i państwa członkowskie, by propagowały wydajniejsze i bezpieczniejsze wykorzystanie istniejącej infrastruktury, w tym magazynowania gazu, oraz by stwarzały zachęty do tego; podkreśla konieczność skupienia nowych inwestycji na obszarach o słabych połączeniach międzysystemowych lub zapewnienia dostaw państwom członkowskim znajdującym się w najtrudniejszej sytuacji; przypomina o potencjale, jaki oferuje produkcja odnawialnego gazu ziemnego wytwarzanego w procesie fermentacji beztlenowej, przy czym priorytetowe znaczenie ma produkcja z wykorzystaniem ścieków oraz odpadów z rolnictwa i odpadów organicznych; podkreśla, że nowe decyzje inwestycyjne finansujące infrastrukturę gazową nie powinny prowadzić do blokady technologicznej infrastruktury paliw kopalnych, a przy ich podejmowaniu należy unikać sytuacji, w której aktywa stają się bezużyteczne;

11. podkreśla konieczność zacieśnionej współpracy krajowej i regionalnej, aby zwiększyć wielofunkcyjność, gotowość eksploatacyjną i wydajność infrastruktury LNG oraz uniknąć nadwyżki zdolności produkcyjnych; apeluje o dokonanie przeglądu ocen zapotrzebowania i stwierdza, że połączenia elektroenergetyczne lub wykorzystanie odnawialnych źródeł energii w połączeniu ze środkami na rzecz efektywności energetycznej mogą przynieść takie same rezultaty jak nowa infrastruktura LNG;

12. przypomina, że w związku z kryzysem klimatycznym UE powinna szukać sposobów redukcji zużycia ropy naftowej; uważa, że zanim UE będzie mogła osiągnąć cel 100 % korzystania z odnawialnych źródeł energii, powinna potraktować również gaz ziemny jako alternatywę dla węgla i ropy, aby umożliwić Europie osiągnięcie celów klimatycznych; podkreśla, że inne paliwa i technologie mogą odgrywać rolę w przejściu na energię odnawialną, jednak UE powinna wspierać krótkoterminowe przejście; podkreśla jednak, że niebezpieczeństwu nadmiernego polegania na gazie ziemnym można zapobiec tylko dzięki większemu użyciu energii odnawialnej; przypomina, że w większości przypadków zwiększone zużycie gazu ziemnego rywalizuje z inwestycjami w energię odnawialną;

13. zwraca uwagę na potrzebę nadania priorytetowego znaczenia projektom wspólnego zainteresowania, które uzupełniają brakującą infrastrukturę, aby położyć kres izolacji energetycznej i uzależnieniu od jednego dostawcy; zwraca uwagę na priorytetowe obszary geograficzne, jak region Morza Bałtyckiego, Półwysep Iberyjski i Europa Południowo-Wschodnia, w tym niektóre regiony wyspiarskie; podkreśla, że unijne instrumenty finansowania, takie jak Europejski Fundusz na rzecz Inwestycji Strategicznych, instrument „Łącząc Europę”, Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego i finansowanie z EBI powinny priorytetowo traktować projekty wspólnego zainteresowania;

14. podkreśla potrzebę zagwarantowania, że geologiczne obiekty magazynowania gazu będą oceniane w przejrzystym procesie z udziałem lokalnych społeczności;

15. zwraca uwagę, że w przypadku niedostatecznego wykorzystania potencjału przyjmowania i magazynowania LNG należy priorytetowo potraktować inwestycje w transgraniczne połączenia systemowe pozwalające na optymalne wykorzystanie tej infrastruktury; należy również usunąć przeszkody regulacyjne i podatkowe, zanim inwestycjom w nową infrastrukturę w sąsiadujących państwach członkowskich udzielone zostanie wsparcie;

16. przypomina o nieodwracalnych szkodach dla środowiska powodowanych przez ropopochodne emisje i paliwa żeglugowe trafiające do wód oceanicznych, regionów polarnych i do Arktyki oraz podkreśla możliwości, jakie oferuje przejście na LNG, ponieważ pozwoli na dekarbonizację transportu morskiego i pojazdów ciężarowych w porównaniu z obecnie najpopularniejszymi paliwami, i podkreśla, że szersze stosowanie LNG w transporcie towarowym może przyczynić się do zmniejszenia globalnego poziomu emisji CO₂; zauważa, że aby dokonać oceny wszelkich ewentualnych oszczędności w zakresie emisji gazów cieplarnianych i ogólnego oddziaływania na środowisko, należy wziąć pod uwagę cały cykl życia, w tym wycieki metanu w segmencie wydobywczym oraz skutki procesu wydobywczego; popiera w związku z tym cele dyrektywy 2014/94/UE oraz stworzenie zharmonizowanych ram regulacyjnych i normalizujących zachęcających do wykorzystania LNG w sektorze żeglugi i w pojazdach ciężarowych; podkreśla rolę odnowy floty w celu przejścia na LNG i energię odnawialną; wzywa Komisję Europejską do udostępnienia funduszy wspierających europejskie projekty zmierzające w tym celu;

17. wzywa do rozwoju szlaków morskich, w szczególności w obrębie archipelagu Azorów, który, biorąc pod uwagę jego położenie geograficzne, może służyć za kluczową stację paliw dla transatlantyckich szlaków transportu LNG; wzywa Komisję Europejską do udostępnienia funduszy wspierających europejskie projekty zmierzające w tym celu;

18. przypomina, że wydobycie gazu łupkowego metodą szczelinowania hydraulicznego poważnie oddziałuje na klimat, środowisko i zdrowie publiczne, szczególnie na gęsto zaludnionym kontynencie, jakim jest Europa, a oddziaływanie to jest transgraniczne; podkreśla potrzebę wzięcia pod uwagę, że normy mające zastosowanie w UE powinny być również stosowane do importowanego LNG; przyznaje jednak, że wydobycie gazu łupkowego pozostaje w gestii państw członkowskich; podkreśla w związku z tym potrzebę zharmonizowania ram unijnych dotyczących operacji szczelinowania;

19. zauważa, że magazynowanie LNG i gazu ziemnego musi być zgodne z nowoczesnymi wymogami bezpieczeństwa; stwierdza, że oznacza to m.in. stały monitoring powietrza nad magazynami gazu, a w przypadku magazynowania podziemnego – monitoring od poziomu gruntu do warstw głęboko pod ziemią; stwierdza, że powinno się to przyczynić do zapewnienia zrównoważonego i bezpiecznego magazynowania;

20. wzywa Komisję i państwa członkowskie do przygotowania strategii wspierania infrastruktury, którą można będzie wykorzystać w przyszłości do zarządzania przesyłem i magazynowaniem odnawialnego gazu ziemnego.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOW KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia	8.9.2016
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	46 1 3
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Marco Affronte, Pilar Ayuso, Catherine Bearder, Simona Bonafè, Biljana Borzan, Soledad Cabezón Ruiz, Nessa Childers, Birgit Collin-Langen, Miriam Dalli, Seb Dance, Angélique Delahaye, Bas Eickhout, Karl-Heinz Florenz, Elisabetta Gardini, Jens Gieseke, Andrzej Grzyb, Anneli Jäätteenmäki, Benedek Jávor, Josu Juaristi Abaunz, Giovanni La Via, Peter Liese, Norbert Lins, Massimo Paolucci, Gilles Pargneaux, Piernicola Pedicini, Pavel Poc, Michèle Rivasi, Tibor Szanyi, Claudiu Ciprian Tănăsescu, Nils Torvalds, Damiano Zoffoli
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Mark Demesmaeker, Christofer Fjellner, Monika Flašíková Beňová, Elisabeth Köstinger, Gesine Meissner, Ulrike Müller, Younous Omarjee, Gabriele Preuß, Christel Schaldemose, Jasenko Selimovic, Bart Staes, Mihai Ţurcanu, Carlos Zorrinho, Elżbieta Katarzyna Łukacijewska
Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego	Rikke Karlsson, Carolina Punset, Jean-Luc Schaffhauser, Annie Schreijer-Pierik, Jana Žitňanská

OPINIA Komisji Transportu i Turystyki (7.9.2016)

dla Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii

w sprawie strategii UE dotyczącej skroplonego gazu ziemnego i magazynowania gazu
(2016/2059(INI))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Cláudia Monteiro de Aguiar

WSKAZÓWKI

Komisja Transportu i Turystyki zwraca się do Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1. z zadowoleniem przyjmuje strategię Komisji mającą na celu wspieranie wykorzystania LNG jako paliwa alternatywnego w transporcie tam, gdzie zastępuje on powodujące większe zanieczyszczenia paliwa konwencjonalne oraz nie wypiera odnawialnych źródeł energii, o ile jest ono produkowane w zrównoważony sposób i przyczynia się do realizacji celu, jakim jest dekarbonizacja transportu; podkreśla korzyści dla środowiska płynące z łączenia LNG wykorzystywanego w transporcie z płynnym biometanem pozyskiwanym w zrównoważony sposób z odpadów i innych pozostałości;

2. podkreśla, że strategia UE dotycząca LNG musi być spójna ze strategią ramową na rzecz stabilnej unii energetycznej i wspierać zwiększone bezpieczeństwo dostaw energii, dekarbonizację, długoterminową stabilność gospodarki oraz zagwarantowanie konsumentom rozsądnych i konkurencyjnych cen energii; ponadto podkreśla, że strategia powinna zostać dostosowana do szerszych europejskich celów i priorytetów klimatyczno-energetycznych i być zgodna z założeniami porozumienia COP21, kładąc jednocześnie nacisk na ograniczenie zapotrzebowania, poprawę efektywności energetycznej oraz wycofywanie paliw kopalnych;

3. zwraca uwagę na to, że wykorzystanie LNG w pojazdach ciężarowych, statkach morskich i statkach żeglugi śródlądowej może przyczynić się do ograniczenia emisji różnych zanieczyszczeń (SOx, NOx i cząstek stałych), a w przypadku żeglugi może umożliwić tej branży spełnienie wymogów unijnego i międzynarodowego prawa o ochronie środowiska dzięki zmniejszeniu zawartości siarki i azotu w paliwach żeglugowych stosowanych w obszarach kontroli emisji i poza nimi;

4. podkreśla, że wykorzystanie LNG może prowadzić do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych pochodzących z transportu morskiego i drogowego, pod warunkiem że podjęte zostaną wszelkie skuteczne środki, aby zminimalizować wyciek metanu przez cały cykl życia paliwa, w tym na etapie produkcji, dystrybucji i spalania; dlatego wzywa do podjęcia odpowiednich środków, aby zminimalizować wyciekanie metanu w całym procesie LNG poprzez zastosowanie najlepszych dostępnych technologii i stosowne finansowanie prowadzonych w tym celu prac badawczo-rozwojowych;

5. przypomina, że Parlament wielokrotnie wzywał do wprowadzenia wiążących celów klimatyczno-energetycznych na rok 2030, zakładających ograniczenie emisji gazów cieplarnianych w państwach członkowskich o co najmniej 40%, udział energii ze źródeł odnawialnych na poziomie przynajmniej 30% oraz 40% w zakresie efektywności energetycznej, przy czym cele te należy osiągnąć za pomocą indywidualnych celów krajowych;

6. zauważa, że LNG, a zwłaszcza sprężony gaz ziemny (CNG), stanowi również praktyczne i dostępne już rozwiązanie dla sektora transportu publicznego, które może pomóc zmniejszyć zanieczyszczenie powietrza i zagrożenie hałasem, poprawiając tym samym warunki życia, zwłaszcza w aglomeracjach miejskich;

7. zauważa, że chociaż LNG i CNG mogą stanowić praktyczne rozwiązania przejściowe do ograniczenia wpływu transportu na środowisko, ich wykorzystanie przyniesie długoterminowe korzyści tylko wtedy, gdy płynne przejście do korzystania ze skroplonego biogazu (LBG) i innych form energii odnawialnej będzie jednocześnie wspierane także poprzez zapewnienie interoperacyjności pomiędzy systemami LNG i LBG;

8. podkreśla, że wydajna sieć infrastruktury do tankowania stanowi warunek konieczny znacznego wykorzystania LNG jako alternatywnego paliwa w sektorze transportu; wzywa Komisję i państwa członkowskie do tworzenia zachęt do rozwoju tego rodzaju infrastruktury, aby wyeliminować istniejące luki w zaopatrzeniu i stworzyć pełną sieć dostaw;

9. wzywa państwa członkowskie do transpozycji dyrektywy 2014/94/UE w sprawie rozwoju infrastruktury paliw alternatywnych do dnia 18 listopada 2016 r. oraz do zapewnienia jej wdrożenia w wyznaczonym terminie, w szczególności w odniesieniu do utworzenia punktów tankowania LNG przynajmniej wzdłuż istniejącej sieci bazowej TEN-T, aby umożliwić silnikowym pojazdom ciężarowym napędzanym LNG przemieszczanie się na terenie Unii, a także w portach morskich i śródlądowych, aby umożliwić jednostkom żeglugi śródlądowej lub statkom morskim napędzanym LNG poruszanie się po całej sieci bazowej; przypomina, że państwa członkowskie, w ramach swojej polityki krajowej i w ścisłej współpracy z władzami regionalnymi i lokalnymi, powinny ocenić, czy potrzebne jest zainstalowanie punktów tankowania LNG w portach poza siecią bazową, a także podkreśla, że ocena ta powinna zawierać dokładną analizę koszów i korzyści; domaga się również, aby Komisja dokonała oceny, czy istniejące instrumenty finansowe są odpowiednie do wspierania budowy punktów tankowania LNG w portach poza siecią bazową TEN-T;

10. apeluje również do państw członkowskich o zapewnienie wdrożenia dyrektywy 2014/94/UE w odniesieniu do utworzenia punktów tankowania CNG na terenie aglomeracji miejski/podmiejskich, a także na innych gęsto zaludnionych obszarach, aby umożliwić pojazdom silnikowym napędzanym tym paliwem przemieszczanie się po nich, oraz przynajmniej wzdłuż istniejącej sieci bazowej TEN-T, aby umożliwić tym pojazdom przemieszczanie się na terenie Unii;

11. podkreśla potrzebę ustanowienia wspólnych specyfikacji technicznych dla punktów tankowania LNG przeznaczonych dla statków morskich, statków żeglugi śródlądowej i pojazdów silnikowych, jak przewidziano w dyrektywie 2014/94/UE; domaga się rygorystycznych i zharmonizowanych przepisów bezpieczeństwa i szkoleń związanych z magazynowaniem, bunkrowaniem i użytkowaniem LNG na pokładzie na terenie Unii, umożliwiających zarazem jednoczesne bunkrowanie i przewóz ładunków; zauważa, że takie prace powinny być prowadzone w ścisłej współpracy z Międzynarodową Organizacją Morską (IMO) i Europejską Agencją Bezpieczeństwa Morskiego (EMSA);

12. podkreśla, że należy zapewnić odpowiednie finansowanie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych w celu opracowania doskonalszych technologii dla statków żeglugi śródlądowej, statków morskich i pojazdów silnikowych, które umożliwią szybsze przejście na flotę niskoemisyjną, oraz stworzenia systemów bezzałogowych umożliwiających instalację punktów tankowania LNG; wzywa również Komisję i państwa członkowskie, by tworzyły zachęty do prowadzenia prac rozwojowych nad statkami i pojazdami silnikowymi napędzanymi LNG lub do modernizacji pojazdów napędzanych paliwami konwencjonalnymi, aby mogły wykorzystywać LNG;

13. wzywa Komisję i państwa członkowskie, by tworzyły zachęty do transportu LNG koleją, gdyż zarówno ograniczy to transport drogowy, jak i przyczyni się do przyjaznego środowisku i bezpiecznego transportu paliwa produkowanego zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju i charakteryzującego się niską zawartością substancji zanieczyszczających;

14. zwraca się do Komisji Europejskiej o dokonanie przeglądu dyrektywy 2009/33/WE w sprawie promowania ekologicznie czystych i energooszczędnych pojazdów transportu drogowego w celu zwiększenia zachęt dla instytucji zamawiających, jednostek zamawiających oraz niektórych podmiotów do uwzględniania podczas zakupu pojazdów transportu drogowego skutków energetycznych i środowiskowych, tak aby przy odnawianiu parku samochodowego promować pojazdy użytkujące paliwa zastępcze, takie jak LNG i biogaz;

15. apeluje do Komisji o określenie w dyrektywie w sprawie jakości paliw nowego celu dotyczącego ograniczenia intensywności emisji gazów cieplarnianych w cyklu życia paliw używanych w transporcie, aby promować LNG i biogaz, których intensywność emisji w cyklu życia jest mniejsza w porównaniu z paliwami konwencjonalnymi;

16. apeluje do Komisji o ocenę – po zasięgnięciu opinii zainteresowanych stron – możliwości wprowadzenia – jak ma to miejsce w przypadku rozporządzenia 443/2009 określającego normy emisji CO₂ dla nowych samochodów osobowych – ekwiwalentu CO₂ w odniesieniu do emisji węglowodorów do celów informowania konsumentów;

17. zwraca uwagę, iż perspektywa gwałtownego ok. 50 % wzrostu globalnej podaży LNG w ciągu kilku najbliższych lat, a co za tym idzie niższych cen, stwarza istotną szansę dla Unii, zwłaszcza w kontekście bezpieczeństwa i odporności systemu gazowego;

18. wzywa UE do zakończenia tworzenia wewnętrznego rynku gazu, tak aby wysyłać odpowiednie sygnały cenowe – zarówno w celu przyciągnięcia LNG do miejsc, w których jest to potrzebne, jak i w celu umożliwienia dokonania koniecznych inwestycji w infrastrukturę;

19. wzywa UE do zintensyfikowania wysiłków na rzecz współpracy z partnerami międzynarodowymi w celu promowania wolnych, płynnych i przejrzystych światowych rynków LNG;

20. podkreśla, że dostęp do LNG musi być ułatwiany również na szczeblu międzynarodowym i że magazynowanie LNG musi w związku z tym opierać się na przejrzystej i niedyskryminującej strukturze taryfowej uzgodnionej między państwami członkowskimi;

21. podkreśla znaczenie infrastruktury LNG w portach morskich i śródlądowych dla promowania multimodalności, gdyż mogą one być wykorzystywane przez statki morskie, statki żeglugi śródlądowej, a także pojazdy ciężarowe służące do dalszego transportu lądowego paliwa; wzywa operatorów krajowych i regionalnych do ścisłej współpracy w celu zwiększenia wielofunkcyjności i gotowości eksploatacyjnej tej infrastruktury;

22. zauważa, że obecne terminale LNG nie są optymalnie rozmieszczone w całej UE; podkreśla, że porty morskie, jako centra LNG, odgrywają ważną rolę w optymalizacji rozmieszczenia terminali LNG na terenie Unii; wzywa do wypracowania długoterminowych i stabilnych ram finansowych i ciągłych możliwości finansowania za pośrednictwem Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS), instrumentu „Łącząc Europę” i jego synergii pomiędzy sektorami transportu i energetyki, programu „autostrad morskich” i „Horyzont 2020”, europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych oraz Europejskiego Banku Inwestycyjnego;

23. podkreśla, że rozporządzenie TEN-E, wraz z instrumentem „Łącząc Europę", stanowi właściwe ramy polityczne służące wsparciu również infrastruktury gazowej w UE, w tym w zakresie przesyłu, terminali LNG i magazynowania, znacznie ułatwiając identyfikowanie potrzebnych w UE projektów oraz zapewniając ich realizację;

24. wzywa Komisję, aby wraz z państwami członkowskimi zidentyfikowała obiekty magazynowania gazu o znaczeniu regionalnym i zapewniła wsparcie finansowe służące promowaniu jak najwydajniejszej budowy i wykorzystania infrastruktury lub terminowego udoskonalania obecnej pojemności;

25. uważa, że przy wyborze przyszłej lokalizacji nowych terminali LNG lub modernizacji/zwiększeniu pojemności istniejących terminali LNG wspieranych ze środków UE należy uwzględnić zasadę równowagi geograficznej; podkreśla, że należy wziąć pod uwagę wszystkie uzasadnienia gospodarcze dla nowych terminali, a także przyjąć najbardziej opłacalne rozwiązania w celu umożliwienia wszystkim państwom członkowskim korzystania z dostępu do międzynarodowych rynków LNG, bezpośrednio albo za pośrednictwem innych państw członkowskich;

26. wzywa Komisję i państwa członkowskie do przedstawienia opłacalnych i zrównoważonych pod względem środowiskowym rozwiązań dotyczących dystrybucji i magazynowania LNG na terenie Unii, w szczególności w jej najbardziej oddalonych regionach, oraz odpowiedniego finansowania, aby zapewnić w ten sposób dostępne ceny użytkownikom końcowym; podkreśla konieczność przyjrzenia się wszystkim istniejącym rozwiązaniom dotyczącym magazynowania i dystrybucji LNG, takim jak rurociągi wirtualne, infrastruktura na małą skalę lub wykorzystywanie statków transportujących LNG, zwłaszcza na obszarach wyspiarskich, przy uwzględnieniu możliwej zmiany popytu na to paliwo;

27. podkreśla, iż strategia powinna obejmować także wykorzystanie LNG jako alternatywy dla rozwoju infrastruktury przesyłowej i dystrybucyjnej na obszarach, gdzie nie jest to efektywne ekonomicznie, a małe instalacje LNG mogą stanowić optymalną infrastrukturę dla zwiększenia wykorzystania gazu ziemnego w miejscach, gdzie inwestycje w infrastrukturę gazowniczą są nieopłacalne, w tym również do zwiększenia wykorzystania gazu do produkcji ciepła i ograniczenia tym samym tzw. niskiej emisji;

28. podkreśla, że w ramach inwestycji w infrastrukturę LNG lub infrastrukturę gazową należy unikać ryzyka impasu technologicznego lub osieroconych aktywów w odniesieniu do infrastruktury paliw kopalnych; podkreśla potrzebę oceny alternatywnych źródeł dostaw LNG, regionalnych opcji oraz rozwiązań zrównoważonych pod względem środowiskowym, a także promowania najbardziej wydajnego wykorzystania istniejących terminali LNG, przyjmując przy tym perspektywę transgraniczną; podkreśla, że należy nadać priorytetowe znaczenie rozwiązaniom rynkowym odpowiadającym rzeczywistemu popytowi na gaz oraz dalszemu rozwojowi/udoskonalaniu połączeń międzysystemowych;

29. podkreśla znaczenie współpracy regionalnej przy budowie nowych terminali LNG i podkreśla, że państwa członkowskie z dostępem do morza powinny ściśle współpracować z państwami śródlądowymi; podkreśla w związku z tym, że optymalne wykorzystanie korytarzy wschód-zachód i północ-południe przy udoskonalonym odwróceniu przepływu umożliwiłoby przesył LNG do krajów, które nie mają bezpośredniego dostępu do terminalu regazyfikacji;

30. domaga się, by Komisja, wraz z państwami członkowskimi i ich regionami, stworzyła wspólny projekt „Błękitnych korytarzy LNG dla wysp” w sektorze transportu morskiego, w tym portów kompleksowej sieci TEN-T, w celu zapewnienia niezbędnej infrastruktury LNG oraz powiązania tej sieci z siecią bazową TEN-T;

31. domaga się szybkiego wdrożenia kluczowych projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, które zostały już uzgodnione, zwłaszcza projektów, które zapewnią integrację rynku gazu na Półwyspie Iberyjskim z pozostałą częścią Europy;

32. z zadowoleniem przyjmuje, że istotne projekty LNG (np. korytarz północ-południe) są określane jako projekty będące przedmiotem wspólnego zainteresowania; domaga się, by Komisja, planując dalszą budowę gazociągów oraz sieci TEN-E, w pełni uwzględniła kraje Bałkanów, tak aby unijny sektor energii odgrywał kluczową rolę w regionie;

33. podkreśla znaczenie bezpieczeństwa dostaw w państwach członkowskich w regionie Morza Czarnego, które dysponują coraz większym potencjałem dalszego rozwoju projektów LNG ukierunkowanych na transport gazu ziemnego z regionu Morza Kaspijskiego do Europy;

34. podkreśla znaczenie dalszego rozwoju infrastruktury dostaw gazu z korytarza gazowego we wschodniej części regionu Morza Śródziemnego oraz zbadania możliwości rozwijania jego potencjału, aby stał się śródziemnomorskim centrum terminali LNG.

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGO W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia	1.9.2016
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	38 5 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Daniela Aiuto, Lucy Anderson, Inés Ayala Sender, Georges Bach, Izaskun Bilbao Barandica, Deirdre Clune, Michael Cramer, Andor Deli, Karima Delli, Isabella De Monte, Ismail Ertug, Jacqueline Foster, Tania González Peñas, Dieter-Lebrecht Koch, Miltiadis Kyrkos, Bogusław Liberadzki, Peter Lundgren, Marian-Jean Marinescu, Georg Mayer, Cláudia Monteiro de Aguiar, Jens Nilsson, Markus Pieper, Salvatore Domenico Pogliese, Gabriele Preuß, Christine Revault D’Allonnes Bonnefoy, Dominique Riquet, Massimiliano Salini, Claudia Țapardel, Keith Taylor, Pavel Telička, István Ujhelyi, Wim van de Camp, Janusz Zemke, Roberts Zīle, Kosma Złotowski, Elżbieta Katarzyna Łukacijewska
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Ivo Belet, Michael Gahler, Karoline Graswander-Hainz, Werner Kuhn, Jozo Radoš, Henna Virkkunen
Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego	Urszula Krupa

WYNIK GŁOSOWANIA KOŃCOWEGOW KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

Data przyjęcia	26.9.2016
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	33 10 6
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Nicolas Bay, Bendt Bendtsen, Xabier Benito Ziluaga, José Blanco López, David Borrelli, Jerzy Buzek, Angelo Ciocca, Pilar del Castillo Vera, Christian Ehler, András Gyürk, Hans-Olaf Henkel, Eva Kaili, Kaja Kallas, Barbara Kappel, Krišjānis Kariņš, Miapetra Kumpula-Natri, Janusz Lewandowski, Ernest Maragall, Edouard Martin, Angelika Mlinar, Dan Nica, Angelika Niebler, Morten Helveg Petersen, Miroslav Poche, Carolina Punset, Michel Reimon, Paul Rübig, Sergei Stanishev, Neoklis Sylikiotis, Patrizia Toia, Evžen Tošenovský, Vladimir Urutchev, Adina-Ioana Vălean, Henna Virkkunen, Martina Werner, Lieve Wierinck, Anna Záborská, Flavio Zanonato, Carlos Zorrinho
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Michał Boni, Soledad Cabezón Ruiz, David Coburn, Eugen Freund, Françoise Grossetête, Massimiliano Salini, Maria Spyraki
Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego	Isabella Adinolfi, Andor Deli, Salvatore Domenico Pogliese

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJW FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO

33	+
ENF	Barbara Kappel
PPE	Bendt Bendtsen, Michał Boni, Jerzy Buzek, Andor Deli, Christian Ehler, Françoise Grossetête, András Gyürk, Krišjānis Kariņš, Janusz Lewandowski, Angelika Niebler, Salvatore Domenico Pogliese, Paul Rübig, Massimiliano Salini, Maria Spyraki, Vladimir Urutchev, Henna Virkkunen, Adina-Ioana Vălean, Anna Záborská, Pilar del Castillo Vera
S&D	José Blanco López, Soledad Cabezón Ruiz, Eugen Freund, Eva Kaili, Miapetra Kumpula-Natri, Edouard Martin, Dan Nica, Miroslav Poche, Sergei Stanishev, Patrizia Toia, Martina Werner, Flavio Zanonato, Carlos Zorrinho

10	-
ECR	Hans-Olaf Henkel, Evžen Tošenovský
EFDD	Isabella Adinolfi, David Borrelli, David Coburn
ENF	Nicolas Bay, Angelo Ciocca
GUE/NGL	Xabier Benito Ziluaga
VERTS/ALE	Ernest Maragall, Michel Reimon

6	0
ALDE	Kaja Kallas, Angelika Mlinar, Morten Helveg Petersen, Carolina Punset, Lieve Wierinck
GUE/NGL	Neoklis Sylikiotis

Objaśnienie używanych znaków:

+ : za

- : przeciw

0 : wstrzymali się

Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności