ZALECENIE w sprawie projektu decyzji Rady dotyczącej zawarcia w imieniu Unii Europejskiej Umowy między Stanami Zjednoczonymi Ameryki a Unią Europejską w sprawie ochrony informacji osobowych powiązanych z zapobieganiem przestępczości, prowadzeniem postępowań przygotowawczych, wykrywaniem i ściganiem czynów zabronionych

28.11.2016 - (08523/2016 – C8-0329/2016 – 2016/0126(NLE)) - ***

Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych
Sprawozdawca: Jan Philipp Albrecht

PROJEKT REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie projektu decyzji Rady dotyczącej zawarcia w imieniu Unii Europejskiej Umowy między Stanami Zjednoczonymi Ameryki a Unią Europejską w sprawie ochrony informacji osobowych powiązanych z zapobieganiem przestępczości, prowadzeniem postępowań przygotowawczych, wykrywaniem i ściganiem czynów zabronionych

(08523/2016 – C8-0329/2016 – 2016/0126(NLE))

(Zgoda)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji Rady (08523/2016),

–  uwzględniając umowę między Stanami Zjednoczonym Ameryki a Unią Europejską w sprawie ochrony danych osobowych powiązanych z zapobieganiem przestępstwom, ich śledzeniem, wykrywaniem i ściganiem (08557/2016),

–  uwzględniając wniosek o udzielenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 16 i art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C8-0329/2016),

–  uwzględniając pismo Komisji Spraw Zagranicznych,

–  uwzględniając art. 99 ust. 1 akapit pierwszy i trzeci oraz art. 99 ust. 2, a także art. 108 ust. 7 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz opinię Komisji Prawnej (A8-0354/2016),

1.  wyraża zgodę na zawarcie umowy;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Stanów Zjednoczonych Ameryki.

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

1. W odpowiedzi na apele Parlamentu Europejskiego, w dniu 3 grudnia 2010 r. Rada przyjęła decyzję upoważniającą Komisję do rozpoczęcia negocjacji w sprawie umowy między Unią Europejską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki o ochronie danych osobowych przekazywanych i przetwarzanych na potrzeby zapobiegania przestępstwom, w tym terroryzmowi, oraz dochodzenia, wykrywania i ścigania tych przestępstw, w ramach współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych (zwanej dalej „umową parasolową”). W dniu 28 marca 2011 r. Komisja rozpoczęła negocjacje z Departamentem Sprawiedliwości USA. W trakcie negocjacji Parlament regularnie otrzymywał informacje zgodnie z art. 218 ust. 10 TFUE, a sprawozdawca sporządził szereg dokumentów roboczych, aby ułatwić rozmowy w komisji LIBE.

2. Umowa została parafowana w dniu 8 września 2015 r. Po przyjęciu przez Kongres USA ustawy o sądowych środkach odwoławczych („Judicial Redress Act”) w dniu 24 lutego 2016 r., w dniu 18 lipca 2016 r. Rada postanowiła zwrócić się do Parlamentu Europejskiego o udzielenie zgody na zawarcie umowy zgodnie z art. 218 ust. 6 lit. a) pkt (v) TFUE, i w dniu 12 września 2016 r. złożyła wniosek w Parlamencie.

3. Celem umowy jest zagwarantowanie wysokiego poziomu ochrony praw podstawowych i wolności osób fizycznych, w szczególności prawa do prywatności w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych przekazywanych w tym celu właściwym władzom Unii Europejskiej i państw członkowskich oraz USA.

Zakres umowy

4. Sprawozdawca uważa, że należy podkreślić, iż umowa parasolowa nie przewiduje podstawy prawej dla przekazywania danych osobowych. Podstawy prawnej przekazywania danych należy szukać w obowiązujących umowach UE-USA lub w umowach dwustronnych między państwami członkowskimi i USA, lub w przepisach prawa USA lub prawa krajowego dotyczących wymiany danych osobowych (np. międzynarodowe umowy o PNR, TFTP czy o wzajemnej pomocy prawnej). Umowa parasolowa uzupełnia zabezpieczenia i środki ochrony przewidziane w tych umowach oraz usprawnia i ujednolica prawa podmiotów danych. W związku z tym, że Wydział Prawny Parlamentu poruszył jednak w opinii z dnia 14 stycznia 2015 r. szereg kwestii, które wymagałyby dalszego wyjaśnienia, sprawozdawca nawiązuje do oświadczenia Komisji[1] wydanego w kontekście procedury zgody Parlamentu. Jedno z wyjaśnień dotyczy ostatniej części zdania art. 5 ust. 3 („nie należy wymagać dodatkowego zezwolenia [na przekazywanie danych]”). W klauzuli tej nie przewidziano faktycznej decyzji w sprawie odpowiedniej ochrony danych osobowych, lecz stwierdzono jedynie, że nie potrzebna jest dodatkowo inna podstawa prawna poza odnośną umową, o której mowa w art. 3 ust. 1, co ma już miejsce. Komisja wyjaśniła również, że domniemanie zgodności z obowiązującymi zasadami międzynarodowego przekazywania danych nie jest automatyczne, lecz względne, przez co jest podważalne i nie narusza uprawnień organów ds. ochrony danych.

5. Zgodnie z art. 3 umowa będzie miała zastosowanie do przekazywania danych osobowych między organami ścigania UE lub państw członkowskich a organami ścigania USA do celów zapobiegania przestępstwom, w tym terroryzmowi, oraz ich śledzenia, wykrywania i ścigania. Obejmuje ona wszystkie formy przekazywania danych między tymi organami, niezależnie od obywatelstwa lub miejsca zamieszkania podmiotu danych. W zakres umowy wchodzą również dane osobowe przekazywane w tych celach przez podmioty prywatne na terytorium jednej strony właściwym organom drugiej strony w oparciu o umowę międzynarodową.

6. Umowa nie obejmuje wymiany danych między krajowymi organami bezpieczeństwa, ponieważ taka wymiana nie wchodzi w zakres kompetencji Unii. Nie są nią również objęte przypadki transatlantyckiego przekazywania danych między podmiotami prywatnymi (tj. na podstawie postanowień umownych lub zasad ochrony prywatności UE–USA), ani wynikający z nich w USA dostęp do tych danych osobowych przez amerykański organ ścigania lub krajowy organ bezpieczeństwa.

7. W umowie przewidziano także, że każda strona wdroży jej przepisy, nie stosując żadnej arbitralnej lub nieuzasadnionej dyskryminacji między obywatelami własnego kraju a obywatelami kraju drugiej strony. Zdaniem Komisji przepis ten umacnia inne postanowienia umowy dotyczące między innymi zabezpieczeń dla podmiotów danych (tj. dostęp do danych, możliwość ich sprostowania i administracyjne środki zaskarżenia), jako że zapewnia co do zasady traktowanie obywateli europejskich na równi z obywatelami USA w zakresie praktycznego wdrażania umowy (art. 4).

Najważniejsze elementy umowy parasolowej

8. Niektóre przepisy umowy określają podstawowe zasady ochrony danych, a mianowicie:

9. celowość i ograniczenia stosowania przekazanych danych osobowych (art. 6). Dane osobowe powinny być przetwarzane w określonych celach dozwolonych na mocy podstawy prawnej przekazania. Dalsze przetwarzanie przez inny lub ten sam organ ścigania czy organy regulacyjne lub administracyjne jest dozwolone, pod warunkiem że jest zgodne z pierwotnym celem przekazania danych. Organ przekazujący może nałożyć dodatkowe warunki przekazania i dalszego przetwarzania w takim zakresie, w jakim dopuszczają to obowiązujące ramy prawne.

10. Jakość i integralność danych (art. 8) oraz okres zatrzymywania (art. 12). Dane osobowe powinny być przechowywane z taką trafnością, kompletnością, terminowością i dokładnością, jakie są konieczne i odpowiednie do zgodnego z prawem przetwarzania. Ponadto przetwarzanie danych powinno podlegać szczególnym okresom zatrzymywania, aby zagwarantować, że dane osobowe nie będą przetwarzane dłużej niż to konieczne. Okres zatrzymywania określa podstawa prawna obowiązująca do przetwarzania. Strony powinny publikować lub udostępniać informacje o takich okresach.

11. Zasady udzielania zgody na przekazanie informacji, zarówno organom krajowym strony umowy (np. francuska policja dzieli się z niemiecką policją informacjami otrzymanymi od FBI z USA) oraz organom państw trzecich lub organizacjom międzynarodowym nie związanym umową (art. 7). W tym ostatnim przypadku wymagana jest uprzednia zgoda organu ścigania, który pierwotnie przekazał dane.

12. W odniesieniu do przetwarzania danych osobowych w innych przypadkach niż w zakresie konkretnych spraw, dochodzeń lub śledztw (zbiorczo), w umowie parasolowej przewidziano, że każda szczegółowa umowa dopuszczająca zbiorowe przekazanie danych osobowych będzie musiała dodatkowo określać normy i warunki przetwarzania zbiorczych danych, zwłaszcza w odniesieniu do przetwarzania danych wrażliwych, dalszego przekazywania i okresów zatrzymywania danych. Takie zbiorcze przekazanie danych, zwłaszcza danych wrażliwych, może rodzić obawy o zgodność z unijnymi ramami ochrony danych zgodnie z wykładnią Trybunału Sprawiedliwości. Jednak ponieważ umowa parasolowa nie stanowi podstawy prawnej takiego zbiorowego przekazywania danych, kwestię tę należy rozstrzygnąć w kontekście odnośnych umów o przekazywaniu danych. W związku z tym w 2014 r. Parlament postanowił zwrócić się do Trybunału Sprawiedliwości UE o opinię na temat zgodności umowy PRN między UE a Kanadą z Kartą. Postępowanie to jest wciąż w toku.

13. Umowa określa również prawa osób fizycznych (informacje, dostęp, sprostowanie, usunięcie) oraz prawa do administracyjnych i sądowych środków zaskarżenia. Wszystkie te prawa są wykonywane zgodnie z prawem kraju, którego strona się na nie powołuje (wraz z odstępstwami).

14. Jedną z głównych nowości zawartych w umowie parasolowej jest to, że obywatele państw każdej ze stron mogą złożyć w sądzie skargę dotyczącą i) odmowy dostępu do danych, ii) odmowy sprostowania danych lub iii) nielegalnego ujawnienia danych przez organy drugiej strony. Wszystkie te prawa są wykonywane zgodnie z prawem kraju, w którym strona się na nie powołuje. Aby rozwiązać kwestię braku praw dla osób, które nie są obywatelami USA, w dniu 24 lutego 2016 r. Kongres USA przyjął ustawę o sądowych środkach odwoławczych. Ustawa rozszerzy obowiązywanie niektórych podstaw sądowych środków odwoławczych określonych w amerykańskiej ustawie o prywatności z 1974 r. na obywateli „państw objętych ustawą” (np. państwa członkowskie). Jednak prawa te nie przysługują osobom, które nie są obywatelami UE i których dane zostały przekazane USA. Zróżnicowane traktowanie obywateli UE i obywateli spoza UE, jaką prowadziła amerykańska ustawa o sądowych środkach odwoławczych, budzi obawy. Komisja stwierdziła jednak, że inne środki zaskarżenia przewidziane w USA przysługują wszystkim pomiotom danych w UE objętym przekazywaniem danych do celów egzekwowania prawa, niezależnie od ich obywatelstwa lub miejsca zamieszkania.

15. W odniesieniu do odstępstw dopuszczalnych na mocy sekcji 552a(j)(2) ustawy o prywatności USA, prawa pomiotów przysługujące im na mocy umowy parasolowej są sformułowane w sposób bezwarunkowy, i w związku z tym organy USA nie mogą powoływać się na odstępstwa z amerykańskiej ustawy o prywatności w odniesieniu do baz danych organów ścigania w celu odmowy obywatelom UE prawa do skutecznego odwołania przed sądem, jak to ma obecnie miejsce w przypadku takich baz danych organów ścigania, jak dane PNR czy TFTP. Jest to również wykładnia prawa, jaką przyjęła Komisja w swoim oświadczeniu.

16. Umowa parasolowa przewiduje, że strony posiadają co najmniej jeden publiczny organ nadzoru pełniący niezależne funkcje nadzoru i wykonujący uprawnienia w tym zakresie, obejmujące między innymi przegląd, dochodzenia i interwencje, w stosownym przypadku z własnej inicjatywy; posiadają uprawnienia do przyjmowania i rozpatrywania skarg wniesionych przez osoby fizyczne w odniesieniu do środków wdrażających umowę parasolową; są uprawnione do zgłaszania naruszenia prawa dotyczącego umowy parasolowej do prokuratury lub w celu podjęcia działań dyscyplinarnych w stosownych przypadkach. Unijne ramy ochrony danych przewidują zewnętrzne organy niezależne od nadzorowanego podmiotu, tak aby zagwarantować, że pozostają one wolne od wszelkich bezpośrednich czy pośrednich wpływów z zewnątrz. Zgodnie z umową parasolową organy nadzoru muszą pełnić niezależne funkcje nadzorcze i wykonywać przysługujące im uprawnienia.

17. Umowa parasolowa powinna ponadto podlegać wspólnym okresowym przeglądom, z których pierwszy odbędzie się nie później niż trzy lata od wejścia w życie umowy parasolowej, a następne przeglądy będą się odbywać w regularnych odstępach czasu, i w skład odnośnych delegacji powinni wchodzić przedstawiciele organów ochrony danych i organów ścigania obu stron. Ustalenia wspólnych przeglądów będą publicznie dostępne.

18. Podsumowując, sprawozdawca jest zdania, że umowa stanowi znaczny postęp na drodze ku ochronie danych osobowych przekazywanych między UE a USA w kontekście działalności organów ścigania. Nie jest to może najlepsza umowa, jaką można przewidzieć, lecz bez wątpienia najlepsza możliwa w obecnej sytuacji. Co więcej, umowa nie ogranicza ani nie narusza żadnych praw podmiotów danych, ponieważ nie stanowi podstawy prawnej dla przekazywania danych. Dodaje jedynie nowe prawa i zabezpieczenia do istniejących ram przekazywania danych w kontekście współpracy organów ścigania UE i USA.

19. W związku z tym sprawozdawca zaleca członkom parlamentarnej Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych, aby poparli to sprawozdanie, a Parlamentowi Europejskiemu – aby wyraził zgodę na zawarcie umowy.

• [1]  [nr ref. do uzupełnienia po udostępnieniu oświadczenia Komisji]

OPINIA Komisji Prawnej (9.11.2016)

dla Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych

w sprawie projektu decyzji Rady dotyczącej zawarcia w imieniu Unii Europejskiej umowy między Stanami Zjednoczonymi Ameryki a Unią Europejską w sprawie ochrony informacji osobowych powiązanych z zapobieganiem przestępstwom, ich śledzeniem, wykrywaniem i ściganiem
(08523/2016) – C8-0329/2016 – 2016/0126(NLE))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Angel Dzhambazki

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

W dniu 2 maja 2016 r. Komisja przedstawiła Radzie wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie zawarcia, w imieniu Unii Europejskiej, umowy między Stanami Zjednoczonymi Ameryki a Unią Europejską w sprawie ochrony informacji osobowych powiązanych z zapobieganiem przestępstwom, ich śledzeniem, wykrywaniem i ściganiem – [2016/0126 (NLE) - COM (2016)237 final], zwanej również „umową parasolową”.

Wniosek został przedstawiony Radzie po przyjęciu przez Kongres USA ustawy o sądowych środkach odwoławczych („Judicial Redress Act”) w 2015 r. Zgodnie z tą ustawą Departament Sprawiedliwości USA może wyznaczać obce kraje lub regionalne organizacje integracji gospodarczej, których obywatele będą mogli następnie wystąpić z powództwem cywilnym przeciwko niektórym agencjom rządowym USA w celu uzyskania dostępu do danych będących w posiadaniu tych agencji lub ich zmiany, lub też uzyskania zadośćuczynienia w związku z nielegalnym ujawnieniem danych przekazywanych z kraju obcego do Stanów Zjednoczonych do celów zapobiegania przestępstwom, ich śledzenia, wykrywania i ścigania.

W dniu 18 lipca 2016 r. Rada postanowiła zwrócić się do Parlamentu Europejskiego o wyrażenie zgody na przyjęcie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia wyżej wspomnianej umowy.

Sprawozdawca komisji opiniodawczej wzywa Komisję Prawną do zwrócenia się do Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych, by zaleciła wyrażenie przez Parlament zgody na zawarcie umowy z uwagi na poniższe powody.

a) Planowana umowa opiera się na właściwiej podstawie prawnej

Art. 16 w połączeniu z art. 218 ust. 6 lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) stanowi właściwą podstawę prawną dla tego wniosku.

Art. 16 ust. 1 TFUE stanowi, że każda osoba ma prawo do ochrony danych osobowych jej dotyczących, a ust. 2 tego samego artykułu powierza Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, stanowiącym zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, uprawnienia do ustanowienia przepisów dotyczących ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych. Art. 218 ust. 6 lit. a) stanowi, że Rada uzyskuje zgodę Parlamentu na zawarcie umowy międzynarodowej m.in. w przypadku, gdy umowa dotyczy dziedzin, do których stosuje się zwykłą procedurę ustawodawczą.

Celem niniejszej umowy jest zapewnienie wysokiego poziomu ochrony informacji osobowych i usprawnienie współpracy między Stanami Zjednoczonymi a Unią Europejską i jej państwami członkowskimi w zakresie zapobiegania przestępstwom, w tym terroryzmowi, oraz ich śledzenia, wykrywania i ścigania (art. 1).

Planowana umowa ma na celu głównie ustanowienie szerokiego zestawu środków ochronnych i zabezpieczeń, które będą miały zastosowanie do przekazywania danych osobowych do celów egzekwowania prawa karnego między Stanami Zjednoczonymi z jednej strony, a Unią Europejską lub jej państwami członkowskimi z drugiej strony. W tym względzie umowa obejmuje postanowienia dotyczące niedyskryminacji (art. 4); ograniczeń wykorzystania danych (art. 6); uprzedniej zgody na dalsze przekazanie danych (art. 7); procedur dla zapewnienia jakości i integralności informacji osobowych (art. 8); informacji na wypadek naruszenia bezpieczeństwa danych (art. 9); zgłoszenia incydentu związanego z bezpieczeństwem informacji (art. 10); przechowywania dokumentacji (art. 11); okresów zatrzymywania danych (art. 12); specjalnych kategorii informacji osobowych (art. 13); środków na rzecz propagowania odpowiedzialności za przetwarzanie informacji osobowych (art. 14); prawa dostępu do danych i korygowania błędów (art. 16 i 17); wniesienia administracyjnych i sądowych środków zaskarżenia w razie odmowy dostępu do danych osobowych lub ich sprostowania czy nielegalnego ujawnienia danych (art. 18 i 19); oraz mechanizmów skutecznej kontroli i współpracy między organami nadzorczymi (art. 21 i 22).

Warto w związku z tym zauważyć, że art. 1 proponowanej umowy precyzuje, że umowa nie jest podstawą prawną dla przekazywania informacji osobowych oraz że zawsze wymagana jest oddzielna podstawa prawna.

b) Planowana umowa gwarantuje wysoki poziom ochrony podstawowego prawa do danych osobowych i przyczynia się do zapewnienia pewności prawa

Liczne zabezpieczenia i gwarancje, o których mowa powyżej, jeśli zostaną należycie wdrożone, są odpowiednie dla zapewnienia wysokiego poziomu ochrony prawa do ochrony danych osobowych zgodnie z art. 16 TFUE i art. 8 Karty praw podstawowych, a także są zgodne z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości w dziedzinie ochrony danych. W związku z tym warto zauważyć, że zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Shrems (C-362/14, EU:C:2015:650) planowana umowa wymaga, by strony przewidziały w swoich obowiązujących ramach prawnych możliwość wystąpienia przez obywateli o kontrolę sądową w odniesieniu do odmowy dostępu do danych lub ich zmiany bądź umyślnego nielegalnego ujawnienia informacji (art. 19). W każdym razie instytucje zaangażowane we wdrażanie tej umowy oraz w negocjacje przyszłych umów, na podstawie których będzie się odbywało przekazywanie informacji osobowych, powinny należycie uwzględnić i wykorzystywać jako wytyczne w stosownym przypadku wspomniany wyrok Trybunału w sprawie Schrems, wyrok Trybunału w sprawie Digital Rights Ireland i in. (C-293/12 i C-594/12, EU:C:2014:238) oraz oczywiście przyszłe orzecznictwo Trybunału, w tym spodziewaną opinię w sprawie planowanej umowy między Kanadą a Unią Europejską w sprawie przekazywania i przetwarzania danych dotyczących przelotu pasażera.

Planowana umowa stwarza ramy dla ochrony danych osobowych, co przyczynia się do zapewnienia pewności prawa. Umowa będzie w razie konieczności uzupełniać zabezpieczenia w zakresie ochrony danych w obowiązujących i przyszłych umowach dotyczących przekazywania danych lub w przepisach krajowych zezwalających na takie przekazywanie (art. 5). Stanowi to znaczną poprawę w porównaniu z obecną sytuacją, w której informacje osobowe są przekazywane Stanom Zjednoczonym na podstawie instrumentów prawnych zawierających zasadniczo nieskuteczne przepisy dotyczące ochrony danych lub w ogóle niezawierających takich przepisów. Co więcej, umowa stanowi punkt odniesienia dla przyszłych umów dotyczących przekazywania danych osobowych w związku z działalnością w zakresie egzekwowania prawa karnego między Stanami Zjednoczonymi a Unią Europejską i/lub jej państwami członkowskimi, gwarantujący minimalny stopień ochrony. Ponadto niniejsza umowa posłuży za ważny precedens w przypadku możliwych podobnych umów z pozostałymi partnerami międzynarodowymi.

Należy również zauważyć, że umowa zobowiązuje strony do podjęcia wszystkich koniecznych środków w celu jej wdrożenia, w tym w szczególności ich odnośnych obowiązków w zakresie dostępu, sprostowania oraz administracyjnych i sądowych środków zaskarżenia przysługujących jednostkom, zanim można uznać, że ich odpowiednie przepisy dotyczące ochrony danych gwarantują ochronę w równym stopniu (art. 5). Umowa zobowiązuje strony do prowadzenia okresowych wspólnych przeglądów strategii politycznych i procedur wprowadzonych z myślą o jej wdrażaniu, a także ich skuteczności, przy czym pierwszy przegląd powinien zostać przeprowadzony nie później niż trzy lata od daty wejścia w życie umowy. Umowa wyraźnie przewiduje, że wnioski ze wspólnego przeglądu mają zostać upublicznione (art. 23). Sprawozdawca uważa, że Parlament powinien być terminowo informowany o działaniach podjętych w związku z tym postanowieniem oraz o wnioskach ze wspólnego przeglądu, tak by móc podjąć wszelkie możliwe działania, które uzna za stosowne, w należytym czasie.

c) Planowana umowa usprawni współpracę z organami ścigania Stanów Zjednoczonych

Niniejsza umowa będzie miała znaczny wpływ na współpracę policji i organów ścigania Unii Europejskiej i jej państw członkowskich oraz Stanów Zjednoczonych. Dzięki ustanowieniu wspólnych i kompleksowych ram zawierających zasady i gwarancje dotyczące ochrony danych umowa umożliwi organom ścigania w UE lub jej państwach członkowskich, z jednej strony, i w USA, z drugiej strony, bardziej skuteczną współpracę. Umowa ułatwi także zawieranie przyszłych umów w sprawie przekazywania danych z USA w sektorze egzekwowania przepisów prawa karnego, jako że zabezpieczenia służące ochronie danych będą już uzgodnione i nie będzie konieczne ich ponowne negocjowanie. Co więcej, ustalenie wspólnych norm w tym obszarze współpracy może w znacznym stopniu przyczynić się do odbudowy zaufania w dziedzinie transatlantyckich przepływów danych.

*******

Komisja Prawna zwraca się do Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych, jako komisji przedmiotowo właściwej, by zaleciła wyrażenie przez Parlament zgody na projekt decyzji Rady dotyczącej zawarcia w imieniu Unii Europejskiej umowy między Stanami Zjednoczonymi Ameryki a Unią Europejską w sprawie ochrony informacji osobowych powiązanych z zapobieganiem przestępstwom, ich śledzeniem, wykrywaniem i ściganiem.

PROCEDURA W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Tytuł	Umowa między Stanami Zjednoczonymi Ameryki a UE w sprawie ochrony informacji osobowych powiązanych z zapobieganiem przestępstwom, ich śledzeniem, wykrywaniem i ściganiem
Odsyłacze	08523/2016 – C8-0329/2016 – COM(2016)0237 – 2016/0126(NLE)
Komisja przedmiotowo właściwa	LIBE
Opinia wydana przez        Data ogłoszenia na posiedzeniu	JURI 12.9.2016
Sprawozdawca(czyni) komisji opiniodawczej        Data powołania	Angel Dzhambazki 11.7.2016
Data przyjęcia	8.11.2016
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	18 1 2
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Joëlle Bergeron, Marie-Christine Boutonnet, Jean-Marie Cavada, Kostas Chrysogonos, Therese Comodini Cachia, Mady Delvaux, Rosa Estaràs Ferragut, Enrico Gasbarra, Mary Honeyball, Gilles Lebreton, António Marinho e Pinto, Julia Reda, Evelyn Regner, Pavel Svoboda, Axel Voss, Tadeusz Zwiefka
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Daniel Buda, Pascal Durand, Angel Dzhambazki, Stefano Maullu, Virginie Rozière

ZAŁĄCZNIK: PISMO KOMISJI SPRAW ZAGRANICZNYCH

Nr ref.: D(2016)51448

Claude Moraes

Przewodniczący

Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych

Szanowny Panie Przewodniczący!

Wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie zawarcia w imieniu UE Umowy między Stanami Zjednoczonymi Ameryki a Unią Europejską w sprawie ochrony informacji osobowych powiązanych z zapobieganiem czynom zabronionym, prowadzeniem postępowań przygotowawczych w ich sprawie, ich wykrywaniem i ściganiem (2016/0126 NLE) został przekazany Parlamentowi Europejskiemu w dniu 12 września 2016 r. celem uzyskania zgody.

Na posiedzeniu w dniu 27 października 2016 r. koordynatorzy Komisji Spraw Zagranicznych (AFET) postanowili, że opinia AFET w sprawie wyżej wspomnianej umowy zostanie przekazana Pana komisji i sprawozdawcy w formie listu. Jako przewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych mam przyjemność przekazać Panu tę opinię.

Po pierwsze należy podkreślić, że parafowanie tej umowy pięć lat po tym, jak Rada przyjęła w dniu 3 grudnia 2010 r. decyzję zezwalającą Komisji na otwarcie negocjacji w tym celu, jest sukcesem, zwłaszcza w obecnym kontekście międzynarodowych wysiłków na rzecz zwalczania terroryzmu.

Sam fakt, że strony nasilą współpracę, zapewniając jednocześnie wysoki poziom ochrony danych, ma zdecydowanie pozytywne znaczenie dla mierzenia się ze wspólnymi wyzwaniami po obu stronach Atlantyku. Komisja Spraw Zagranicznych popiera szczególnie znaczną poprawę, jeśli chodzi o ochronę wszystkich danych osobowych podmiotów danych w UE w przypadku wymiany takich danych ze Stanami Zjednoczonymi do celów egzekwowania przepisów prawa karnego. Komisja przyjmuje również z zadowoleniem fakt, że obywatele europejscy będą traktowani na równi z obywatelami USA w zakresie praktycznego wdrażania umowy (zob. art. 4).

Jednak chciałbym położyć nacisk na fakt, że należy wykazać się największą ostrożnością w odniesieniu do gwarancji wysokiego poziomu bezpieczeństwa danych osobowych wymienianych przez strony (zob. art. 9). Ponadto odpowiednie działania, które mogłyby zostać podjęte w celu łagodzenia szkód powodowanych w wyniku incydentu (zob. art. 10), wymagałoby dalszego zdefiniowania z uwzględnieniem ochrony podmiotów danych z UE i zgodnie z Kartą praw podstawowych UE.

Również bardzo pozytywny jest fakt, że umowa ta przewiduje ustanowienie przez strony organów nadzoru w celu kontrolowania wdrażania, monitorowania skarg obywateli i zgłaszania naruszeń do prokuratury. Pragnę podkreślić, że działalność takich organów będzie bardzo przydatna w przypadku okresowych wspólnych przeglądów.

Chciałbym zatem potwierdzić, że w opinii Komisji Spraw Zagranicznych należy udzielić zgody na zawarcie tej umowy.

Z wyrazami szacunku

Elmar Brok

Kopia:  Jan Philipp Albrecht, sprawozdawca

PROCEDURA W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

Tytuł	Umowa między Stanami Zjednoczonymi Ameryki a UE w sprawie ochrony informacji osobowych powiązanych z zapobieganiem przestępstwom, ich śledzeniem, wykrywaniem i ściganiem
Odsyłacze	08523/2016 – C8-0329/2016 – COM(2016)0237 – 2016/0126(NLE)
Data skonsultowania się / zwrócenia się o wyrażenie zgody	19.7.2016
Komisja przedmiotowo właściwa        Data ogłoszenia na posiedzeniu	LIBE 12.9.2016
Komisje wyznaczone do wydania opinii        Data ogłoszenia na posiedzeniu	AFET 12.9.2016	JURI 12.9.2016
Opinia niewydana        Data decyzji	AFET 27.10.2016
Sprawozdawcy        Data powołania	Jan Philipp Albrecht 12.9.2016
Rozpatrzenie w komisji	8.11.2016
Data przyjęcia	24.11.2016
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	41 4 6
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Jan Philipp Albrecht, Heinz K. Becker, Caterina Chinnici, Agustín Díaz de Mera García Consuegra, Frank Engel, Cornelia Ernst, Tanja Fajon, Monika Flašíková Beňová, Lorenzo Fontana, Mariya Gabriel, Sylvie Guillaume, Jussi Halla-aho, Monika Hohlmeier, Brice Hortefeux, Sophia in ‘t Veld, Eva Joly, Barbara Kudrycka, Cécile Kashetu Kyenge, Marju Lauristin, Juan Fernando López Aguilar, Monica Macovei, Roberta Metsola, Claude Moraes, József Nagy, Péter Niedermüller, Soraya Post, Branislav Škripek, Helga Stevens, Traian Ungureanu, Bodil Valero, Harald Vilimsky, Josef Weidenholzer, Cecilia Wikström, Kristina Winberg, Tomáš Zdechovský
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Janice Atkinson, Kostas Chrysogonos, Anna Maria Corazza Bildt, Miriam Dalli, Daniel Dalton, Maria Grapini, Petra Kammerevert, Jeroen Lenaers, Nuno Melo, Angelika Mlinar, Morten Helveg Petersen, Salvatore Domenico Pogliese, Barbara Spinelli, Josep-Maria Terricabras, Axel Voss
Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego	Agnieszka Kozłowska-Rajewicz
Data złożenia	28.11.2016

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO

41	+
ECR	Daniel Dalton, Jussi Halla-aho, Monica Macovei, Helga Stevens, Branislav Škripek
EFDD	Kristina Winberg
ENF	Lorenzo Fontana
PPE	Heinz K. Becker, Anna Maria Corazza Bildt, Agustín Díaz de Mera García Consuegra, Frank Engel, Mariya Gabriel, Monika Hohlmeier, Brice Hortefeux, Agnieszka Kozłowska-Rajewicz, Barbara Kudrycka, Jeroen Lenaers, Nuno Melo, Roberta Metsola, József Nagy, Salvatore Domenico Pogliese, Traian Ungureanu, Axel Voss, Tomáš Zdechovský
S&D	Caterina Chinnici, Miriam Dalli, Tanja Fajon, Monika Flašíková Beňová, Maria Grapini, Sylvie Guillaume, Cécile Kashetu Kyenge, Marju Lauristin, Juan Fernando López Aguilar, Claude Moraes, Péter Niedermüller, Soraya Post, Josef Weidenholzer
Verts/ALE	Jan Philipp Albrecht, Eva Joly, Josep-Maria Terricabras, Bodil Valero

4	-
ALDE	Angelika Mlinar
GUE/NGL	Kostas Chrysogonos, Cornelia Ernst, Barbara Spinelli

6	0
ALDE	Morten Helveg Petersen, Sophia in 't Veld, Cecilia Wikström
ENF	Janice Atkinson, Harald Vilimsky
S&D	Petra Kammerevert

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymali się