ZALECENIE DO DRUGIEGO CZYTANIA w sprawie stanowiska Rady w pierwszym czytaniu w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2012/34/UE w sprawie otwarcia rynku krajowych kolejowych przewozów pasażerskich oraz zarządzania infrastrukturą kolejową
7.12.2016 - (11199/1/2016– C8-0426/2016 – 2013/0029(COD)) - ***II
Komisja Transportu i Turystyki
Sprawozdawca: David-Maria Sassoli
PROJEKT REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
w sprawie stanowiska Rady w pierwszym czytaniu w celu przyjęcia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2012/34/UE w sprawie otwarcia rynku krajowych kolejowych przewozów pasażerskich oraz zarządzania infrastrukturą kolejową
(11199/1/2016 – C8-0426/2016 – 2013/0029(COD))
(Zwykła procedura ustawodawcza: drugie czytanie)
Parlament Europejski,
– uwzględniając stanowisko Rady w pierwszym czytaniu (11199/1/2016 – C8-0426/2016),
– uwzględniając uzasadnione opinie przedstawione – na mocy protokołu nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności – przez francuski Senat, Parlament Litwy, Izbę Deputowanych Wielkiego Księstwa Luksemburga, Pierwszą Izbę Parlamentu Niderlandzkiego, Drugą Izbę Parlamentu Niderlandzkiego oraz parlament Szwecji, w których stwierdzono, że projekt aktu ustawodawczego nie jest zgodny z zasadą pomocniczości,
– uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 11 lipca 2013 r.[1],
– uwzględniając opinię Komitetu Regionów z dnia 8 października 2013 r.[2],
– uwzględniając swoje stanowisko przyjęte w pierwszym czytaniu[3] dotyczące wniosku Komisji przedstawionego Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2013)0029),
– uwzględniając art. 294 ust. 7 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
– uwzględniając art. 76 Regulaminu,
– uwzględniając zalecenie do drugiego czytania przedstawione przez Komisję Transportu i Turystyki (A8-0371/2016),
1. zatwierdza stanowisko Rady przyjęte w pierwszym czytaniu;
2. stwierdza, że akt prawny zostaje przyjęty zgodnie ze stanowiskiem Rady;
3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do podpisania wraz z przewodniczącym Rady aktu prawnego zgodnie z art. 297 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;
4. zobowiązuje swojego sekretarza generalnego do podpisania aktu prawnego po stwierdzeniu, że wszystkie procedury zostały prawidłowo zakończone, oraz do przygotowania, w porozumieniu z sekretarzem generalnym Rady, jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej;
5. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.
- [1] Dz.U. C 327 z 12.11.2013, s. 122.
- [2] Dz.U. C 356 z 5.12.2013, s. 92.
- [3] Teksty przyjęte, P7_TA(2014)0147.
UZASADNIENIE
1. Filar rynkowy czwartego pakietu kolejowego
Filar rynkowy czwartego pakietu kolejowego obejmuje trzy wnioski ustawodawcze:
1. wniosek dotyczący zmiany dyrektywy 2012/34/UE w sprawie utworzenia jednolitego europejskiego obszaru kolejowego w odniesieniu do otwarcia rynku krajowych kolejowych przewozów pasażerskich oraz zarządzania infrastrukturą kolejową;
2. wniosek dotyczący zmiany rozporządzenia nr 1370/2007 w odniesieniu do otwarcia rynku krajowych usług kolejowego transportu pasażerskiego;
3. wniosek dotyczący uchylenia rozporządzenia nr 1192/69 w sprawie wspólnych zasad normalizujących rachunkowość przedsiębiorstw kolejowych.
2. Wniosek Komisji dotyczący zmiany dyrektywy 2012/34/UE
Wniosek ustawodawczy, zwany także „dyrektywą w sprawie zarządzania”, miał w szczególności następujące cele:
a) otwarcie rynku krajowych kolejowych przewozów pasażerskich w celu zwiększenia presji konkurencyjnej na krajowych rynkach kolejowych, aby zwiększyć ilość i poprawić jakość przewozów pasażerskich. Usługi kolejowych przewozów towarowych i międzynarodowych kolejowych przewozów pasażerskich otwarto dla konkurencji, odpowiednio, w latach 2007 i 2010, wraz z przyjęciem poprzednich pakietów kolejowych. Wniosek ten należy postrzegać w świetle proponowanych zmian w rozporządzeniu nr 1370/2007 i w tym kontekście zmierza on do zwiększenia skuteczności finansowania publicznego przewozów pasażerskich.
b) poprawa zasad działania zarządców infrastruktury w celu zapewnienia równego dostępu do infrastruktury. Należy osiągnąć ten cel poprzez wyeliminowanie konfliktów interesów wpływających na decyzje zarządcy infrastruktury dotyczące dostępu do rynku oraz poprzez zniesienie istniejącej w zintegrowanych strukturach możliwości subsydiowania skrośnego między zarządcami infrastruktury i przedsiębiorstwami kolejowymi. Wniosek ma również zagwarantować, że wszystkie funkcje zarządcy infrastruktury będą wykonywane w sposób spójny. Wniosek ma wreszcie na celu wzmocnienie koordynacji pomiędzy zarządcami infrastruktury i przewoźnikami kolejowymi w celu lepszego zaspokajania potrzeb rynku oraz zacieśnienie współpracy transgranicznej między zarządcami infrastruktury.
Zmiany te powinny zwiększyć poziom konkurencji, zapewnić przejrzystość finansową i uczciwe warunki finansowania. Równy dostęp do rynku i zwiększenie liczby przewoźników powinno ostatecznie przyczynić się do stworzenia nowych rodzajów działalności i dodatkowego ruchu. Zwiększenie konkurencji i specjalizacja podmiotów rynkowych powinna mieć również pozytywny wpływ na wydajność i efektywność oraz prowadzić do wzrostu inwestycji w infrastrukturę transportu kolejowego.
Połączenie „swobodnego dostępu” i opartych na konkurencji procedur przetargowych na świadczenie usług publicznych powinno umożliwić dalsze otwarcie rynku, co zostało już osiągnięte na rynku kolejowych przewozów towarowych i międzynarodowych przewozów pasażerskich, czego dowodzi bardziej dojrzały rynek przewozów towarowych, w którym prowadziło to zwiększenia udziału kolei w rynku.
Wzrost konkurencyjności powinien poprawić atrakcyjność kolei i sprawić, że sektor ten będzie w większej mierze dostosowany do potrzeb konsumentów, co pozwoli przewoźnikom kolejowym konkurować z innymi środkami transportu. Ponadto rozwój przewozów pasażerskich kolejami dużej prędkości powinien również przyczynić się do zwiększenia konkurencyjności kolei poprzez zwiększenie jej udziału w rynku oraz do osiągania celów w zakresie zmiany klimatu.
Rozwój działalności kolejowej powinien również przyczynić się do zwiększenia zapotrzebowania na wykwalifikowanych pracowników kolejowych i operatorów kolejowej infrastruktury usługowej, a także zapotrzebowania na tabor kolejowy, co oznacza stworzenie nowych miejsc pracy w kolejowym przemyśle wytwórczym.
3. Negocjacje międzyinstytucjonalne
Po przyjęciu w dniu 26 lutego 2014 r. stanowiska Parlamentu w pierwszym czytaniu, od października 2015 r. do kwietnia 2016 r. pod przewodnictwem luksemburskiej i holenderskiej prezydencji Rady odbywały się negocjacje międzyinstytucjonalne (mające na celu zawarcie wczesnego porozumienia w drugim czytaniu). Po sześciu rundach rozmów trójstronnych, w dniu 19 kwietnia 2016 r. zespół negocjacyjny Parlamentu osiągnął porozumienie z prezydencją Rady.
Tekst porozumienia został przedstawiony Komisji Transportu i Turystyki (TRAN) i zatwierdzony w dniu 12 lipca 2016 r. Po zatwierdzeniu tekstu przez komisję TRAN, w piśmie skierowanym do przewodniczącego Komitetu Stałych Przedstawicieli (COREPER I) jej przewodniczący poinformował, że zalecił zgromadzeniu plenarnemu, aby zatwierdziło stanowisko Rady w pierwszym czytaniu bez poprawek, pod warunkiem że jest to zgodne z porozumieniem osiągniętym między obiema instytucjami. W następstwie weryfikacji prawno-językowej w dniu 17 października 2016 r. Rada przyjęła swoje stanowisko w pierwszym czytaniu, zgodnie z porozumieniem.
4. Główne osiągnięcia Parlamentu Europejskiego
Parlament odegrał kluczową rolę w osiągnięciu ogólnego porozumienia z Radą mającego na celu zapewnienie bezstronności i niezależności zarządców infrastruktury oraz otwarcia rynku kolejowego. Parlament osiągnął w szczególności następujące cele:
wprowadzono zabezpieczenia, aby zapewnić bezstronność i niezależność zarządców infrastruktury, poprzez wzmocnienie przepisów dotyczących: podwójnych mandatów, głównych funkcji, zarządzania ruchem oraz planowania utrzymania, zlecania i współdzielenia funkcji zarządcy infrastruktury, a także przejrzystości finansowej;
państwa członkowskie powinny wprowadzić krajowe ramy oceny w zakresie konfliktu interesów. w tych ramach organ regulacyjny powinien uwzględniać wszelkie osobiste interesy finansowe, gospodarcze lub zawodowe, które mogłyby niewłaściwie wpłynąć na bezstronność zarządcy infrastruktury;
ustanowiono specjalne przepisy dotyczące dostępu do unijnej infrastruktury kolejowej przewoźników świadczących usługi w zakresie przewozów pasażerskich kolejami dużych prędkości w celu rozwijania rynku przewozów pasażerskich kolejami dużej prędkości oraz promowania ich konkurencyjności z korzyścią dla pasażerów; wspomniane przepisy, o których mowa w art. 11a, określają, że dostęp do unijnej infrastruktury kolejowej przewozów pasażerskich kolejami dużej prędkości ma podlegać wyłącznie wymogom przyjętym przez organ regulacyjny zgodnie z tym artykułem. Sprawozdawca podkreśla, że w wyniku art. 11a państwa członkowskie nie mogą ograniczać dostępu do unijnej infrastruktury kolejowej przewozów pasażerskich kolejami dużej prędkości na mocy art. 11 ust. 1.
kwestie socjalne: przedsiębiorstwo kolejowe ubiegające się o licencję lub osoby odpowiedzialne za zarządzanie nim nie mogą być skazane za poważne naruszenia dotyczące obowiązków wynikających z wiążących układów zbiorowych; Komisja powinna także ocenić, czy konieczne są środki ustawodawcze dotyczące certyfikacji personelu pokładowego;
wprowadzono obowiązkowe mechanizmy koordynacji między zarządcami infrastruktury a przedsiębiorstwami kolejowymi;
wzmocniono rolę europejskiej sieci zarządców infrastruktury, w tym mechanizmy gwarantujące analizę porównawczą ich wyników;
wzmocniono uprawnienia organów regulacyjnych oraz wprowadzono mechanizm współpracy w zakresie koordynacji decyzji podjętych przez co najmniej dwa organy regulacyjne, dotyczących międzynarodowych przewozów kolejowych lub infrastruktury dwóch państw;
wyznaczono jako priorytet rynkowy rozwój wspólnych systemów informacyjnych oraz praktyk dotyczących biletów pośrednich, aby ułatwić bardziej wydajne multimodalne i transgraniczne przewozy pasażerskie; Komisja będzie monitorowała przemiany na rynku kolejowym dotyczące wprowadzenia takich systemów i do 2022 r. przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie, któremu towarzyszyć będą, w stosownych przypadkach, wnioski ustawodawcze.
5. Zalecenie
Ponieważ stanowisko Rady w pierwszym czytaniu jest zgodne z porozumieniem osiągniętym w trakcie negocjacji międzyinstytucjonalnych, sprawozdawca zaleca przyjęcie go bez zmian.
PROCEDURA W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ
|
Tytuł |
Zmiana dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/34/UE z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie utworzenia jednolitego europejskiego obszaru kolejowego w odniesieniu do otwarcia rynku krajowych kolejowych przewozów pasażerskich oraz zarządzania infrastrukturą kolejową |
||||
|
Odsyłacze |
11199/1/2016 – C8-0426/2016 – 2013/0029(COD) |
||||
|
Data pierwszego czytania w Parlamencie Europejskim - Numer P |
26.2.2014 T7-0147/2014 |
||||
|
Wniosek Komisji |
COM(2013)0029 - C7-0025/2013 |
||||
|
Data ogłoszenia na posiedzeniu wpłynięcia stanowiska Rady w pierwszym czytaniu |
27.10.2016 |
||||
|
Komisja przedmiotowo właściwa Data ogłoszenia na posiedzeniu |
TRAN 27.10.2016 |
|
|
|
|
|
Sprawozdawcy Data powołania |
David-Maria Sassoli 13.10.2014 |
|
|
|
|
|
Poprzedni sprawozdawcy |
David-Maria Sassoli |
|
|
|
|
|
Rozpatrzenie w komisji |
10.11.2016 |
|
|
|
|
|
Data przyjęcia |
5.12.2016 |
|
|
|
|
|
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
31 14 0 |
|||
|
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Daniela Aiuto, Lucy Anderson, Marie-Christine Arnautu, Inés Ayala Sender, Georges Bach, Deirdre Clune, Michael Cramer, Andor Deli, Karima Delli, Isabella De Monte, Ismail Ertug, Jacqueline Foster, Bruno Gollnisch, Tania González Peñas, Dieter-Lebrecht Koch, Merja Kyllönen, Miltiadis Kyrkos, Bogusław Liberadzki, Peter Lundgren, Marian-Jean Marinescu, Georg Mayer, Gesine Meissner, Renaud Muselier, Jens Nilsson, Salvatore Domenico Pogliese, Tomasz Piotr Poręba, Gabriele Preuß, Christine Revault D’Allonnes Bonnefoy, Dominique Riquet, Massimiliano Salini, David-Maria Sassoli, Claudia Schmidt, Keith Taylor, Pavel Telička, István Ujhelyi, Wim van de Camp, Janusz Zemke, Roberts Zīle |
||||
|
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego |
Daniel Dalton, Fabio De Masi, Maria Grapini, Werner Kuhn, Ramona Nicole Mănescu, Matthijs van Miltenburg |
||||
|
Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego |
Jeroen Lenaers |
||||
|
Data złożenia |
7.12.2016 |
||||