SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę (UE) 2015/849 w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu i zmieniającej dyrektywę 2009/101/WE
9.3.2017 - (COM(2016)0450 – C8-0265/2016 – 2016/0208(COD)) - ***I
Komisja Gospodarcza i Monetarna
Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych
Sprawozdawcy: Krišjānis Kariņš, Judith Sargentini
(Procedura wspólnych posiedzeń komisji – art. 55 Regulaminu)
PROJEKT REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę (UE) 2015/849 w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu i zmieniającej dyrektywę 2009/101/WE
(COM(2016)0450 – C8-0265/2016 – 2016/0208(COD))
(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)
Parlament Europejski,
– uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2016)0450),
– uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 50 i 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0265/2016),
– uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
– uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 19 października 2016 r.[1],
– uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego z dnia 14 października 2016 r.[2],
– uwzględniając art.59 Regulaminu,
– uwzględniając wspólne posiedzenia Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych zgodnie z art. 55 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej i Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz opinię Komisji Rozwoju, Komisji Handlu Międzynarodowego i Komisji Prawnej (A8-0056/2017),
1. przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;
2. zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;
3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.
Poprawka 1
POPRAWKI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO[3]*
do wniosku Komisji
---------------------------------------------------------
Wniosek
DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY
zmieniająca dyrektywę (UE) 2015/849 w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu i zmieniająca dyrektywę 2009/101/WE
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 50 i 114,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego[4],
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego[5],
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849[6] stanowi podstawowy instrument prawny zapobiegający wykorzystywaniu unijnego systemu finansowego do prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu. Dyrektywa ta, która ma zostać przetransponowana do 26 czerwca 2017 r., ustanawia uaktualnione, przejrzyste, efektywne i kompleksowe ramy prawne w celu zaradzenia zjawisku gromadzenia środków pieniężnych lub mienia na cele terrorystyczne poprzez nałożenie na państwa członkowskie obowiązku zidentyfikowania, zrozumienia i zmniejszenia zagrożeń związanych z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu oraz zapobiegania im.
(2) Niedawne ataki terrorystyczne ujawniły pojawiające się nowe tendencje, w szczególności w zakresie finansowania i prowadzenia operacji przez grupy terrorystyczne. Określone nowoczesne usługi technologiczne są coraz częściej wykorzystywane jako alternatywne systemy finansowe, pozostając poza zakresem przepisów Unii lub korzystając z wyłączeń, które mogą nie posiadać już uzasadnienia. Aby nie pozostać w tyle za zmieniającymi się tendencjami, należy podjąć dodatkowe działania na rzecz zapewnienia większej przejrzystości transakcji finansowych oraz podmiotów o charakterze korporacyjnym na podstawie obowiązujących w Unii prewencyjnych ram prawnych, z myślą o poprawie istniejących ram prewencyjnych i skuteczniejszym przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu. Należy mieć na uwadze, że podejmowane działania muszą być proporcjonalne do zagrożeń.
(2a) Organizacja Narodów Zjednoczonych (ONZ), Interpol i Europol od lat informują o rosnącej zbieżności między przestępczością zorganizowaną a terroryzmem. Z uwagi na coraz większą zbieżność między przestępczością zorganizowaną a terroryzmem walka ze zorganizowanymi sieciami przestępczymi powinna stanowić część każdej strategii dotyczącej walki z finansowaniem terroryzmu. Nielegalny handel bronią, narkotykami, papierosami i podrobionymi towarami, handel ludźmi i wymuszenia rozbójnicze stały się dla grup terrorystycznych bardzo lukratywnymi sposobami zdobywania funduszy, przynosząc im około 110 mld EUR rocznie (nie licząc handlu podrobionymi towarami). Związek między terroryzmem a przestępczością zorganizowaną oraz powiązania między grupami przestępczymi i terrorystycznymi stanowią większe zagrożenie dla bezpieczeństwa Unii.
(2b) Ponadto w ramach finansowania terroryzmu często dochodzi do prania pieniędzy, nielegalnego handlu towarami, w tym ropą naftową, narkotykami, dziełami sztuki, bronią i gatunkami chronionymi, do poważnych oszustw podatkowych i do uchylania się od opodatkowania nielegalnie pozyskanych środków. Bez uszczerbku dla [nowej dyrektywy w sprawie zwalczania terroryzmu] państwa członkowskie powinny przedsięwziąć niezbędne środki służące kryminalizacji tych czynów oraz dopilnowaniu, by terroryści i organizacje terrorystyczne nie mogli czerpać korzyści z zysków pochodzących z tych przestępstw.
(3) Należy wprawdzie dążyć do osiągnięcia celów dyrektywy (UE) 2015/849, ale wszelkie jej zmiany powinny być spójne z bieżącymi działaniami UE na polu przeciwdziałania terroryzmowi i jego finansowaniu, z należytym uwzględnieniem praw podstawowych i zasad uznanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej oraz w poszanowaniu zasady proporcjonalności i przy jej zastosowaniu. W Europejskiej agendzie bezpieczeństwa[7] jako jeden z priorytetów wskazano zmodernizowanie unijnych ram prawnych na rzecz walki z terroryzmem, zwracając uwagę na potrzebę wprowadzenia środków mających zapobiegać finansowaniu terroryzmu w bardziej skuteczny i kompleksowy sposób i podkreślono fakt, że infiltracja rynków finansowych umożliwia finansowanie terroryzmu. W konkluzjach Rady Europejskiej z 17–18 grudnia 2015 r. podkreślono także potrzebę podjęcia niezwłocznie dalszych działań przeciwko finansowaniu terroryzmu we wszystkich dziedzinach.
(4) Komisja przyjęła plan działania na rzecz intensyfikacji walki z finansowaniem terroryzmu[8], w którym podkreśla potrzebę uwzględnienia nowych zagrożeń oraz związanej z tym zmiany dyrektywy (UE) 2015/849.
(5) Unijne środki muszą dokładnie odzwierciedlać rozwój wydarzeń oraz zobowiązania podjęte na szczeblu międzynarodowym. Dlatego należy uwzględnić rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2195 (2014) w sprawie powiązań między terroryzmem a międzynarodową przestępczością zorganizowaną, rezolucję nr 2199 (2015) w sprawie uniemożliwienia grupom terrorystycznym ▌dostępu do międzynarodowych instytucji finansowych i rezolucję nr 2253 (2015) w sprawie objęcia systemem sankcji Islamskie Państwo w Iraku i Lewancie.
(5a) Pranie pieniędzy opiera się na szeroko zakrojonym wykorzystywaniu transakcji gotówkowych. W ostatnich latach zaobserwowano znaczne rozpowszechnienie wykorzystywania internetowych rachunków bankowych i innych podobnych systemów płatności, co wskazuje na to, że należy rozważyć przyjęcie na szczeblu UE ograniczenia dla przelewów gotówkowych, bez zbytniego obciążania gospodarstw domowych i przedsiębiorstw. Komisja powinna ocenić wysokość maksymalnego progu dla przelewów gotówkowych, jaki miałby zostać przyjęty na szczeblu UE, pozostawiając państwom członkowskim możliwość wprowadzenia niższych progów. Takiej oceny należy dokonać w ciągu dwóch lat od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy. Aby uzupełnić działania na rzecz zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu za pośrednictwem systemu finansowego, należy w miarę możliwości zastosować strategie polityczne i działania w innych odnośnych obszarach kompetencji Unii, na przykład w dziedzinie handlu międzynarodowego i współpracy na rzecz rozwoju. Owe strategie i działania powinny dążyć do uzupełniania, a nie utrudniania realizacji innych celów polityki Unii.
(6) Podmioty świadczące usługi wymiany walut pomiędzy walutami wirtualnymi a fiducjarnymi (tj. walutami uznawanymi za prawny środek płatniczy), a także dostawcy kont waluty wirtualnej nie są zobligowani do identyfikacji podejrzanych działań. Dzięki temu grupy terrorystyczne są w stanie dokonywać transferów środków pieniężnych do systemu finansowego UE lub w ramach sieci walut wirtualnych, ukrywając pochodzenie tych transferów lub wykorzystując pewien stopień anonimowości, jaki oferują takie platformy. W związku z tym konieczne jest rozszerzenie zakresu dyrektywy (UE) 2015/849, aby objął platformy wymiany walut wirtualnych i dostawców kont walut wirtualnych. Właściwe organy powinny mieć możliwość monitorowania, w jaki sposób są wykorzystywane waluty wirtualne. Powyższe założenia składają się na zrównoważone i proporcjonalne podejście, chroniące postęp technologiczny i wysoki poziom przejrzystości w sektorach finansowania alternatywnego i przedsiębiorczości społecznej.
(7) Wiarygodność walut wirtualnych nie wzrośnie, jeżeli będą one wykorzystywane do celów przestępczych. W tym kontekście anonimowość stanie się raczej przeszkodą, a nie pomocą w rozwoju walut wirtualnych i upowszechnianiu się korzyści wynikających z ich stosowania. Objęcie zakresem dyrektywy platform wymiany walut wirtualnych oraz dostawców kont waluty wirtualnej nie rozwiąże całkowicie problemu anonimowości transakcji z użyciem walut wirtualnych, ponieważ duża część środowiska posługującego się tymi walutami pozostanie anonimowa ze względu na fakt, że użytkownicy mogą dokonywać transakcji również bez pośrednictwa platform wymiany i dostawców kont walut wirtualnych. Aby ograniczyć ryzyko związane z anonimowością, krajowe jednostki analityki finansowej (FIU) powinny być w stanie powiązać adresy waluty wirtualnej z tożsamością jej właściciela. Należy także zbadać możliwość pozwolenia użytkownikom na dobrowolne przedkładanie wyznaczonym organom oświadczeń własnych w tej sprawie.
(8) Waluty lokalne stosowane na ograniczonym terenie, takim jak miasto lub region, z których korzysta bardzo mała liczba użytkowników, nie powinny być uznawane za waluty wirtualne.
(9) W przypadku osób fizycznych lub podmiotów prawnych mających siedzibę w państwach trzecich wysokiego ryzyka państwa członkowskie muszą wymagać od podmiotów zobowiązanych, aby stosowały wzmocnione środki należytej staranności wobec klienta w celu zarządzania ryzykiem i jego ograniczania. Dlatego też każde państwo członkowskie ustala na szczeblu krajowym rodzaj wzmocnionych środków należytej staranności wobec klienta, które należy podjąć względem państw trzecich wysokiego ryzyka. Różnice w podejściach stosowanych przez poszczególne państwa członkowskie są źródłem słabości w zarządzaniu stosunkami gospodarczymi z państwami trzecimi wysokiego ryzyka wskazanymi przez Komisję. Słabości te mogą zostać wykorzystane przez terrorystów do wprowadzania i wyprowadzania środków z unijnego systemu finansowego. Istotne znaczenie ma poprawa skuteczności wykazu państw trzecich wysokiego ryzyka sporządzonego przez Komisję poprzez jednolite traktowanie tych państw na szczeblu unijnym. Takie ujednolicone podejście powinno skupiać się przede wszystkim na wzmocnionych środkach należytej staranności wobec klienta. Państwom członkowskim i podmiotom zobowiązanym powinno się jednak zezwolić na stosowanie dodatkowych środków ograniczających ryzyko uzupełniających wzmocnione środki należytej staranności wobec klienta, zgodnie z międzynarodowymi zobowiązaniami. Organizacje międzynarodowe i organy ustanawiające standardy posiadające kompetencje w dziedzinie zapobiegania praniu pieniędzy i zwalczania finansowania terroryzmu, mogą wezwać do stosowania odpowiednich środków przeciwdziałających ciągłemu, znaczącemu ryzyku w zakresie prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, którego źródłem są państwa, w celu ochrony międzynarodowego systemu finansowego. Państwa członkowskie powinny uchwalić i stosować dodatkowe środki ograniczające ryzyko w odniesieniu do państw trzecich wysokiego ryzyka wskazanych przez Komisję przy uwzględnieniu wezwań o podjęcie środków przeciwdziałających i o wydanie zaleceń, takich jak apele Grupy Specjalnej ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy, oraz obowiązków wynikających z umów międzynarodowych. Oprócz środków przeciwdziałających podejmowanych w stosunku do państw trzecich wysokiego ryzyka warunkiem koniecznym udzielenia zezwoleń i zapewnienia równoważności w przypadku dostępu do rynku wewnętrznego powinna być kompleksowa ocena systemu przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu istniejącego w państwach EOG i państwach trzecich. W przypadku stwierdzenia niedoskonałości tego systemu może zostać ograniczony ogólny dostęp do rynku wewnętrznego lub dostęp do określonych sektorów i podmiotów zobowiązanych.
(9a) Zarówno Unia i jej państwa członkowskie, jak i państwa trzecie są współodpowiedzialne za walkę z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu. Współpraca z państwami trzecimi powinna również w większym stopniu skupiać się na systemach finansowych i administracji krajów rozwijających się, by umożliwić im większy udział w globalnym procesie reformy podatkowej w celu powstrzymania przestępstw finansowych i powiązanej z nimi nielegalnej działalności oraz wdrożenia mechanizmów przeciwdziałających praniu pieniędzy, które przyczyniłyby się do lepszej wymiany danych i informacji z innymi krajami w celu identyfikowaniu nadużyć i terrorystów.
(10) Ponieważ charakter zagrożeń i podatności związanych z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu zmienia się, Unia Europejska powinna przyjąć zintegrowane podejście w zakresie zgodności krajowych systemów na rzecz przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu z wymaganiami na szczeblu unijnym poprzez uwzględnienie oceny skuteczności systemów krajowych. W celu monitorowania prawidłowej transpozycji wymogów unijnych do systemów krajowych, ich skutecznego wdrożenia oraz możliwości zbudowania na ich podstawie stabilnego systemu przeciwdziałania takim przestępstwom, Komisja powinna oprzeć swoją ocenę na krajowych systemach zarządzania ryzykiem, bez uszczerbku dla ocen organizacji międzynarodowych i organów ustanawiających standardy posiadających kompetencje w dziedzinie zapobiegania praniu pieniędzy i zwalczania finansowania terroryzmu, takich jak FATF lub Komitet Ekspertów ds. Oceny Środków Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (MONEYVAL). Międzynarodowe organizacje i organy ustanawiające normy posiadające kompetencje w zakresie zapobiegania praniu pieniędzy i walki z finansowaniem terroryzmu powinny działać w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi w celu ustanowienia zestawu wspólnych wskaźników na potrzeby oceny krajowych systemów zarządzania ryzykiem, jak również ujednoliconych środków zapobiegawczych.
(10a) Monitorowanie transpozycji unijnych wymogów do systemów krajowych nie jest środkiem wystarczającym do zapewnienia skuteczności krajowych systemów przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu w przeciwdziałaniu tym zjawiskom, jako że niedociągnięcia często wynikają z braku skuteczności w egzekwowaniu przepisów. W związku z tym kluczowe znaczenie dla rynku wewnętrznego ma zapewnienie Komisji i europejskim urzędom nadzoru dodatkowych uprawnień w zakresie oceny spójności krajowych systemów przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu z unijnymi ramami dotyczącymi monitorowania wdrożenia i wykonywania przepisów krajowych. Europejskim urzędom nadzoru należy przyznać dodatkowe uprawnienia w obszarze przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, w tym uprawnienia do dokonywania ocen w siedzibach właściwych organów państw członkowskich, do obligowania ich do przedstawienia wszelkich informacji niezbędnych do dokonania oceny zgodności, do wydawania zaleceń dotyczących działań zaradczych, do upubliczniania tych zaleceń i do podejmowania wszelkich środków niezbędnych do zapewnienia skutecznego wdrożenia takich zaleceń.
(10b) Pranie pieniędzy i uchylanie się od opodatkowania coraz częściej odbywa się za pośrednictwem transakcji handlowych za pomocą manipulowania ceną, ilością lub jakością. Przejrzystość finansowa i podatkowa są głównymi priorytetami polityki handlowej Unii, w związku z czym krajom, które tolerują pranie pieniędzy i uchylanie się od opodatkowania, nie należy przyznawać żadnych przywilejów handlowych w stosunkach z Unią.
(10c) Zgodnie ze strategią „Handel z korzyścią dla wszystkich” należy podjąć dalsze skuteczne działania w zakresie handlu usługami, aby zapobiec wykorzystywaniu go do nielegalnych przepływów finansowych, mając na uwadze, że wolny handel towarami i usługami z krajami rozwijającymi się zwiększa ryzyko prania pieniędzy oraz że unijny handel usługami z rajami podatkowymi jest sześć razy większy niż w przypadku porównywalnych państw, podczas gdy w zakresie handlu towarami nie występują takie różnice.
(10d) W ciągu jednego roku od wejścia w życie niniejszej dyrektywy Komisja powinna przedstawić państwom członkowskim sprawozdanie dotyczące ewentualnych luk prawnych w rozdziałach dotyczących usług finansowych i ustanawiania siedziby, będących częścią umów handlowych Unii z krajami trzecimi, które już obowiązują, a w szczególności definicji inwestycji i ustanawiania siedziby, zakresu i limitów czasowych wyłączeń ostrożnościowych, istnienia lub braku pułapów dla przekazów pieniężnych między stronami umów handlowych, walut dozwolonych w tych przekazach, potwierdzenia tajemnicy bankowej oraz istnienia przepisów dotyczących wymiany danych.
(10e) Rozdziały dotyczące usług finansowych i ustanawiania siedziby w przyszłych umowach handlowych powinny zawierać wąskie definicje inwestycji, tak aby wykluczyć produkty o znacznym potencjale w zakresie niedeklarowanych środków pieniężnych; przewidywać stworzenie publicznych rejestrów ostatecznych beneficjentów rzeczywistych przedsiębiorstw, trustów i podobnych form prawnych utworzonych, zarządzanych lub prowadzonych na terytoriach objętych umową handlową; obejmować porozumienia o współpracy w zakresie kontroli przepływów finansowych i znoszenia tajemnicy bankowej, zgodnie z przepisami o ochronie danych i ze standardami otwartych danych; rozszerzyć zakres i limity czasowe wyłączeń ostrożnościowych poza „ujemny bilans niezbędnych płatności” oraz zastąpić zobowiązania do dołożenia „wszelkich starań” wiążącymi przepisami.
(11) Karty przedpłacone ogólnego zastosowania, którym przypisuje się wartość społeczną, są wykorzystywane do celów zgodnych z prawem i stanowią dostępny instrument przyczyniający się do włączenia społecznego pod względem finansowym. Przestępcy chętnie wykorzystują jednak anonimowe karty przedpłacone do finansowania ataków terrorystycznych i przygotowań do nich. W związku z tym kluczowe znaczenie ma pozbawienie terrorystów, organizacji terrorystycznych, podmiotów finansujących działalność terrorystyczną i innych osób pośredniczących w takiej działalności i ułatwiających ją tego sposobu finansowania ich operacji poprzez zmniejszenie limitów i kwot maksymalnych, poniżej których podmioty zobowiązane mogą nie stosować określonych środków należytej staranności wobec klienta przewidzianych w dyrektywie (UE) 2015/849. Konieczne jest zatem obniżenie istniejących limitów dla anonimowych kart przedpłaconych ogólnego zastosowania ▌, odpowiednio uwzględniając przy tym potrzeby konsumentów w zakresie korzystania z instrumentów przedpłaconych ogólnego zastosowania i nie uniemożliwiając korzystania z takich instrumentów w interesie włączenia społecznego, w tym włączenia społecznego pod względem finansowym.
(12) Mimo tego, że wykorzystanie anonimowych kart przedpłaconych wydanych w UE jest zasadniczo ograniczone tylko do jej terytorium, nie dzieje się tak zawsze w przypadku podobnych kart wystawionych w państwach trzecich. Dlatego istotne jest zapewnienie, by korzystanie w UE z anonimowych kart przedpłaconych wystawione poza UE było możliwe tylko wówczas, gdy spełniają one wymogi równoważne z wymogami określonymi w przepisach unijnych. Zasadę tą należy wdrożyć w pełnej zgodności ze zobowiązaniami UE w zakresie handlu międzynarodowego, w szczególności postanowieniami Układu ogólnego w sprawie handlu usługami.
(13) FIU odgrywają ważną rolę w wykrywaniu operacji finansowych prowadzonych przez sieci terrorystyczne, szczególnie operacji transgranicznych, i identyfikacji podmiotów je finansujących. Dochodzenia finansowe mogą mieć kluczowe znaczenie dla wykrywania przypadków ułatwiania przestępstw terrorystycznych oraz sieci i systemów organizacji terrorystycznych. Ze względu na brak nakazowych standardów międzynarodowych, między poszczególnymi FIU występują znaczne różnice co do ich zadań, kompetencji i uprawnień. Państwa członkowskie powinny dołożyć starań, by zapewnić przyjęcie wydajniejszego i bardziej skoordynowanego podejścia do prowadzenia dochodzeń finansowych wymierzonych w terroryzm, w tym dochodzeń dotyczących niezgodnego z przeznaczeniem używania walut wirtualnych. Obecne różnice ▌nie powinny jednak mieć wpływu na działania FIU, a w szczególności na ich zdolność opracowywania analiz prewencyjnych, które mogą być wykorzystywane przez wszystkie organy zajmujące się działalnością analityczną, śledczą lub sądową, a także współpracą międzynarodową. FIU powinny mieć dostęp do informacji i móc wymieniać się nimi bez przeszkód, w tym także w ramach odpowiedniej współpracy z organami ścigania. W wszystkich przypadkach podejrzeń o przestępczy charakter, a w szczególności w sprawach wiążących się z finansowaniem terroryzmu, informacje te powinny przepływać bezpośrednio i szybko, bez nieuzasadnionych opóźnień. W związku z tym niezwykle ważne jest dalsze wzmocnienie skuteczności i wydajności FIU poprzez doprecyzowanie ich uprawnień i zasad współpracy między tymi jednostkami.
(13a) Aby przezwyciężyć obecne trudności we współpracy między krajowymi FIU, należy ustanowić unijną FIU z myślą o koordynowaniu, wspomaganiu i wspieraniu FIU państw członkowskich w sprawach o wymiarze transgranicznym. Ponadto takie rozwiązanie szczególnie dobrze wpisywałoby się w kontekst zintegrowanego unijnego rynku finansowego oraz umożliwiałoby skuteczną walkę z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu na rynku wewnętrznym. FIU państw członkowskich byłyby w dalszym ciągu głównymi podmiotami odpowiedzialnymi za otrzymywanie zgłoszeń podejrzanych transakcji, analizowanie ich i przekazywanie właściwemu organowi krajowemu. Unijna FIU udzielałaby tym państwom członkowskim wsparcia, zwłaszcza w obszarze utrzymywania i rozwoju infrastruktury technicznej na potrzeby wymiany informacji, wspierając je we wspólnej analizie przypadków o wymiarze transgranicznym i w analizach strategicznych, oraz koordynowałaby pracę FIU państw członkowskich w tego typu sprawach.
(14) FIU powinny być w stanie uzyskać od podmiotów zobowiązanych wszystkie niezbędne informacje dotyczące ich zadań. Swobodny dostęp do informacji ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia, by przepływy środków pieniężnych mogły być odpowiednio identyfikowane, a nielegalne sieci i przepływy wykrywane na wczesnym etapie. W przypadku gdy FIU pragnie uzyskać dodatkowe informacje od podmiotów zobowiązanych w związku z podejrzeniem prania pieniędzy, podejrzenie takie może opierać się na wcześniejszym zgłoszeniu podejrzanej transakcji do FIU, lecz także wynikać z innych działań, takich jak analiza własna FIU, dane analityczne przekazane przez właściwe organy lub informacje posiadane przez inną FIU. FIU powinny w związku z tym być w stanie uzyskać informacje finansowe, informacje administracyjne i informacje od organów ścigania, które są im niezbędne do właściwego wypełniania ich obowiązków, od każdego podmiotu zobowiązanego, także w przypadku, gdy dany podmiot zobowiązany nie przekazał wcześniej zgłoszenia podejrzanej transakcji. FIU powinny także móc uzyskać takie informacje na wniosek innego unijnego FIU oraz wymieniać informacje z FIU, które występuje z takim wnioskiem.
(14a) Właściwe organy nadzorujące przestrzeganie przepisów niniejszej dyrektywy przez instytucje kredytowe i finansowe powinny mieć możliwość współpracy i wymiany informacji poufnych, niezależnie od ich charakteru lub statusu. W tym celu powinna istnieć odpowiednia podstawa prawna umożliwiająca tym organom wymianę informacji poufnych i współpracę w jak najszerszym zakresie, zgodnie ze stosownymi normami międzynarodowymi obowiązującymi w tym obszarze.
(14b) Informacje o charakterze ostrożnościowym dotyczące instytucji kredytowych i finansowych, na przykład informacje odnoszące się do kompetencji i reputacji członków zarządu i udziałowców, mechanizmów kontroli wewnętrznej, zarządzania lub zarządzania zgodnością i ryzykiem, są często niezbędne do odpowiedniego nadzoru nad takimi instytucjami w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. I odwrotnie, informacje dotyczące przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu są również istotne w kontekście nadzoru ostrożnościowego nad tymi instytucjami. Z tego względu należy uniknąć sytuacji, w której wymiana informacji poufnych i współpraca między właściwymi organami odpowiedzialnymi za przeciwdziałanie praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu w ramach instytucji kredytowych i finansowych a podmiotami sprawującymi nadzór ostrożnościowy byłaby w sposób niezamierzony utrudniona z powodu braku pewności prawa, jaki może wynikać z braku jednoznacznych przepisów w tym obszarze. Takie doprecyzowanie ram prawnych ma tym większe znaczenie, że nadzór ostrożnościowy w szeregu przypadków powierzono organom nadzoru spoza obszaru przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, takim jak Europejski Bank Centralny.
(15) Opóźniony dostęp FIU i innych właściwych organów do informacji o posiadaczach rachunków bankowych i płatniczych oraz skrytek depozytowych, zwłaszcza anonimowych, utrudnia wykrywanie transferów środków związanych z terroryzmem. Dane krajowe umożliwiające identyfikację rachunków bankowych i płatniczych oraz skrytek depozytowych należących do tej samej osoby są rozdrobnione i w związku z tym niedostępne w odpowiednim terminie dla FIU i innych właściwych organów. W związku z tym kluczowe jest ustanowienie we wszystkich państwach członkowskich scentralizowanych automatycznych mechanizmów takich jak rejestry lub systemy wyszukiwania danych, co stanowić będzie skuteczny środek pozwalający uzyskać w odpowiednim czasie informacje o tożsamości posiadaczy rachunków bankowych i płatniczych oraz skrytek depozytowych, posiadaczy będących pełnomocnikami oraz ich beneficjentów rzeczywistych.
(15a) Informacje dotyczące posiadania nieruchomości, takich jak budynki i grunty, oraz kontroli nad nimi nie są dostępne we wszystkich państwach członkowskich ani nie istnieją skonsolidowane dane na temat beneficjentów ubezpieczeń na życie. Pranie pieniędzy odbywa się również poprzez transakcje dotyczące nieruchomości oraz za pośrednictwem ubezpieczeń na życie. Aby śledzić te informacje i ułatwić prowadzenie dochodzeń, kluczowe jest ustanowienie we wszystkich państwach członkowskich centralnych zautomatyzowanych mechanizmów, takich jak rejestry lub systemy wyszukiwania danych. Organy państw członkowskich muszą mieć odpowiednio szybki dostęp do tych danych, aby przystępować do kontroli i wszczynać dochodzenia w wymiarze transgranicznym.
(15b) Mając na uwadze ciągłe zmiany technologiczne, które umożliwiają pranie pieniędzy i finansowanie terroryzmu, proponuje się utworzenie unijnego instrumentu nadzoru, koordynacji i wywiadu technologicznego, który wesprze poszczególne FIU w ich pracy.
(16) Aby zapewnić poszanowanie prywatności i ochronę danych osobowych, w rejestrach takich powinna być przechowywana minimalna ilość danych niezbędnych do prowadzenia dochodzeń w sprawie prania pieniędzy. Osoby, których dotyczą rejestrowane dane, powinny być informowane, że ich dane są rejestrowane i dostępne dla FIU oraz należy im podać punkt kontaktowy w celu umożliwienia im wykonania prawa do dostępu i poprawienia danych. Należy ustanowić maksymalne okresy przechowywania danych ▌na potrzeby wprowadzania danych do rejestrów oraz wymóg ich niszczenia po upływie okresu, przez który dane te są niezbędne do założonych celów. Dostęp do rejestrów i baz danych powinien być udzielany na zasadzie koniecznego dostępu.
(17) Dokładna identyfikacja i weryfikacja danych osób fizycznych i prawnych ma kluczowe znaczenie dla zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu. Obecny stan rozwoju technologii w zakresie cyfryzacji transakcji i płatności umożliwia bezpieczną zdalną lub elektroniczną identyfikację. Należy zatem uwzględnić środki identyfikacji wskazane w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 910/2014 oraz wszelkie oparte na nowych technologiach środki zdalnej identyfikacji zapewniające odpowiedni poziom ochrony odpowiadający średniemu poziomowi bezpieczeństwa przewidzianemu w rozporządzeniu eIDAS, w szczególności w odniesieniu do notyfikowanych systemów identyfikacji elektronicznej i środków, które oferują zaawansowane technologicznie, bezpieczne narzędzia oraz punkt odniesienia dla metod identyfikacji wprowadzanych na szczeblu krajowym. W związku z tym niezwykle ważne jest uznanie bezpiecznych kopii elektronicznych oryginalnych dokumentów, a także elektronicznych deklaracji, poświadczeń lub danych uwierzytelniających jako dopuszczalnych środków potwierdzających tożsamość. Przy stosowaniu niniejszej dyrektywy należy uwzględnić zasadę neutralności technologicznej.
(17a) Agencja Unii Europejskiej ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji (ENISA) stanowi dla Unii ośrodek specjalistycznej wiedzy z dziedziny bezpieczeństwa sieci i informacji i dlatego powinna być uprawniona do wymiany bez przeszkód informacji z organami ścigania w celu umożliwienia współpracy w dziedzinie bezpieczeństwa cybernetycznego, która odgrywa ważną rolę w zwalczaniu finansowania działań przestępczych, w tym terroryzmu.
(17b) Należy wezwać Europejski Urząd Nadzoru Bankowego (EUNB) do zaktualizowania działania na rzecz przejrzystości, aby sprostać współczesnym wyzwaniom w trosce o lepsze zapobieganie wykorzystywaniu systemów finansowych do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu.
(18) Limit dotyczący beneficjentów rzeczywistych wskazany w art. 3 ust. 6 lit. a) dyrektywy (UE) 2015/849 nie wprowadza rozgraniczenia pomiędzy podmiotami o charakterze korporacyjnym prowadzącymi rzeczywistą działalność a tymi, które nie prowadzą aktywnie działalności i służą przede wszystkim jako struktura pośrednicząca pomiędzy aktywami lub dochodami a ich ostatecznym beneficjentem rzeczywistym. Beneficjent rzeczywisty może łatwo obejść ustalony limit, co powoduje brak możliwości ustalenia tożsamości osób fizycznych, które są ostatecznym właścicielem lub ostatecznie kontrolują dany podmiot prawny. W celu uzyskania większej przejrzystości informacji o beneficjentach rzeczywistych w przypadku struktur pośredniczących, które przyjmują formę organizacyjno-prawną przedsiębiorstwa, konieczne jest ustanowienie określonego limitu wskazującego na stosunek własności. Limit ten powinien być dostatecznie niski, aby obejmować większość sytuacji.
(19) Podejście dotyczące weryfikacji istniejących klientów oparte jest w obecnych ramach na ryzyku. Ponieważ jednak niektóre struktury pośredniczące wiążą się z wyższym ryzykiem prania pieniędzy, finansowania terroryzmu i związanych z nimi źródłowych przestępstw, podejście takie może nie umożliwiać wczesnego wykrywania i oceny tego ryzyka. W związku z tym istotne jest zapewnienie, aby systematycznym monitorowaniem objęto także niektóre wyraźnie wskazane kategorie istniejących klientów.
(20) Na państwach członkowski ciąży obecnie obowiązek zapewnienia, aby podmioty prawne utworzone na ich terytorium uzyskiwały i posiadały odpowiednie, dokładne i aktualne informacje o ich beneficjentach rzeczywistych. Konieczność posiadania dokładnych i aktualnych danych dotyczących beneficjenta rzeczywistego ma kluczowe znaczenie dla śledzenia przestępców, którzy w przeciwnym razie ukryliby swoją tożsamość za strukturą przedsiębiorstwa. System finansowy stanowiący sieć globalnych powiązań sprawia, że łatwo jest ukrywać i przenosić środki w dowolne miejsce na świecie, a podmioty dopuszczające się prania pieniędzy i finansowania terroryzmu oraz inni przestępcy coraz częściej korzystają z tych możliwości.
(21) Należy wyjaśnić, na podstawie jakiej przesłanki określa się, które państwo członkowskie odpowiada za monitorowanie i rejestrację informacji o beneficjentach rzeczywistych trustów i podobnych porozumień prawnych. Aby zapobiec sytuacji, w której pewne trusty i podobne porozumienia prawne nie podlegają monitorowaniu lub obowiązkowi rejestracji w żadnym państwie Unii ze względu na różnice pomiędzy systemami prawnymi państw członkowskich, oraz w celu uniknięcia zakłóceń na rynku wewnętrznym, wszystkie trusty i podobne porozumienia prawne, w tym między innymi Treuhand, Stiftung, Privatstiftung i Usufruct Fiducia, powinny być rejestrowane w państwie członkowskim lub państwach członkowskich, w których zostały utworzone, są zarządzane lub prowadzone. Powinny one być zobowiązane do publicznego ujawniania niektórych informacji o beneficjentach rzeczywistych. W celu zapewnienia skutecznego monitorowania i rejestracji informacji o beneficjentach rzeczywistych trustów i podobnych porozumień prawnych konieczna jest także współpraca i wymiana stosownych informacji między państwami członkowskimi.
(21a) Aby uniknąć wykrycia, przestępcy przekazują nielegalne dochody przez licznych pośredników finansowych, dlatego istotne jest umożliwienie instytucjom finansowym i kredytowym wymiany informacji nie tylko między członkami danej grupy, lecz także z innymi instytucjami finansowymi i kredytowymi, pod warunkiem zapewnienia ochrony danych.
(22) Upublicznienie w formie obowiązkowego ujawnienia określonych informacji o beneficjentach rzeczywistych spółek, trustów oraz innych podmiotów i porozumień prawnych oferuje dodatkowe gwarancje dla osób trzecich pragnących współpracować z tymi spółkami w ramach działalności gospodarczej. Niektóre państwa członkowskie podjęły kroki w tym zakresie lub ogłosiły zamiar upublicznienia informacji o beneficjentach rzeczywistych zawartych w rejestrach. Jeśli informacje takie nie będą upubliczniane przez wszystkie państwa członkowskie albo jeśli będą istniały różnice dotyczące udostępnianych informacji i ich dostępności, w UE mogą zacząć obowiązywać różne poziomy ochrony osób trzecich. W ramach dobrze funkcjonującego rynku wewnętrznego konieczna jest koordynacja pozwalająca uniknąć zakłóceń. Dlatego takie informacje powinny być publicznie dostępne we wszystkich państwach członkowskich.
(23) Upublicznianie powyższych informacji pozwala też na większą kontrolę informacji przez społeczeństwo obywatelskie, w tym przez prasę i organizacje społeczeństwa obywatelskiego, oraz przyczynia się do utrzymania zaufania w kwestii uczciwości transakcji finansowych oraz systemu finansowego. Może także przyczynić się do zwalczania nadużywania podmiotów prawnych i porozumień prawnych z jednej strony poprzez pomoc w dochodzeniach, a z drugiej strony poprzez budowanie reputacji takich podmiotów prawnych lub porozumień prawnych, ponieważ każda osoba, która może potencjalnie zawierać z nimi transakcje, będzie znać tożsamość beneficjenta końcowego. Ułatwi to także terminowy i skuteczny dostęp do informacji przez instytucje finansowe oraz organy, w tym także organy państw trzecich zaangażowane w walkę z tymi przestępstwami.
(24) Zaufanie inwestorów i opinii publicznej do rynków finansowych zależy w dużej mierze od istnienia rzetelnego systemu ujawniania danych, który zapewnia przejrzystość beneficjentów ostatecznych i struktur sprawujących kontrolę nad spółką. Dotyczy to w szczególności systemów ładu korporacyjnego, które charakteryzuje koncentracja własności, jak to ma miejsce w UE. Z jednej strony duzi inwestorzy posiadający dużą liczbę głosów w spółce i prawa do otrzymywania z niej przepływów finansowych mogą stymulować długofalowy wzrost i dobre wyniki gospodarcze. Z drugiej jednak strony sprawujący kontrolę beneficjenci rzeczywiści dysponujący dużą liczbą głosów mogą być skłonni wykorzystywać majątek przedsiębiorstwa oraz jego możliwości biznesowe dla osobistego zysku, kosztem inwestorów mniejszościowych.
(25) Państwa członkowskie powinny w związku z tym umożliwić dostęp do danych o beneficjentach rzeczywistych w wystarczająco spójny i skoordynowany sposób, za pośrednictwem centralnych rejestrów, w których podane są informacje o beneficjentach rzeczywistych, ustanawiając jasny przepis dotyczący ich upublicznienia, tak by osoby trzecie były w stanie ustalić na terenie całej UE, kim są beneficjenci rzeczywiści spółek. W związku z tym konieczna jest zmiana dyrektywy 2009/101/WE Parlamentu Europejskiego i Rady[9] w celu ujednolicenia krajowych przepisów dotyczących ujawniania informacji o beneficjentach rzeczywistych spółek, w szczególności w celu ochrony interesów osób trzecich.
(26) Należy starać się zapewnić należytą równowagę, w szczególności pomiędzy ogólnym interesem publicznym w zakresie przejrzystości korporacyjnej oraz zapobiegania praniu pieniędzy, a prawami podstawowymi osób, których dotyczą dane. Upubliczniany zbiór danych powinien mieć ograniczony zakres, być jednoznacznie i wyczerpująco zdefiniowany oraz mieć charakter ogólny, by zminimalizować potencjalny uszczerbek dla beneficjentów rzeczywistych. Jednocześnie upubliczniane informacje nie powinny znacznie różnić się od obecnie zbieranych danych. Aby ograniczyć ingerencję w ogólne prawo do poszanowania życia prywatnego, a zwłaszcza w prawo do ochrony danych osobowych, informacje takie powinny dotyczyć wyłącznie statusu beneficjentów rzeczywistych przedsiębiorstw i trustów oraz obejmować tylko sferę działalności gospodarczej beneficjenta rzeczywistego.
(27) Ujawnienie informacji o beneficjencie rzeczywistym powinno być dokonywane w taki sposób, by umożliwić rządom i organom regulacyjnym szybką reakcję na alternatywne techniki inwestycyjne, takie jak rozliczane w środkach pieniężnych instrumenty pochodne na akcje. Z drugiej strony, nie należy odstraszać udziałowców większościowych działających w dobrej wierze od pełnienia aktywnej roli w monitorowaniu sposobu zarządzania spółkami notowanymi na giełdzie. Zasadnicze znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania rynków finansowych, które stają się coraz bardziej skomplikowane i zorientowane na działalność międzynarodową, ma zapewnienie dostępności i skutecznego wdrożenia przez krajowe organy nadzoru przepisów i wymogów prawnych, które umożliwiają udostępnianie informacji na szczeblu międzynarodowym.
(28) Dane osobowe beneficjentów rzeczywistych należy upubliczniać w celu umożliwienia osobom trzecim i szerszemu społeczeństwu obywatelskiemu poznania tożsamości beneficjentów rzeczywistych. Większa kontrola publiczna przyczyni się zapobiegania nadużywaniu podmiotów i porozumień prawnych, w tym unikaniu opodatkowania. W związku z tym niezwykle ważne jest, by informacje te w dalszym ciągu pozostawały publicznie dostępne w krajowych rejestrach i systemach integracji rejestrów przez okres 10 lat od wykreślenia spółki z rejestru. Państwa członkowskie powinny jednak mieć możliwość ustanowienia przepisów dotyczących przetwarzania do innych celów informacji o beneficjentach rzeczywistych, w tym danych osobowych, o ile przetwarzanie takie służy celowi interesu publicznego i stanowi środek niezbędny i proporcjonalny – według standardów demokratycznego społeczeństwa – do realizacji założonego celu zgodnego z prawem.
(29) Dążąc do tego samego celu, polegającego na zapewnieniu proporcjonalnego i zrównoważonego podejścia oraz zagwarantowania prawa do życia prywatnego i ochrony danych osobowych, państwa członkowskie powinny przewidzieć w szczególnych przypadkach wyłączenia z obowiązku ujawnienia i udzielenia dostępu do informacji o beneficjentach rzeczywistych zawartych w rejestrach, gdy informacje takie narażałyby beneficjenta rzeczywistego na ryzyko nadużycia finansowego, porwania, szantażu, przemocy lub zastraszenia.
(30) W odniesieniu do przetwarzania danych osobowych na podstawie niniejszej dyrektywy obowiązuje dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 95/46/WE[10], którą zostanie zastąpiona rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679[11].
(31) W związku z tym osoby fizyczne, których dane osobowe przechowywane są w krajowych rejestrach jako informacje o beneficjentach rzeczywistych, powinny być informowane o publikacji ich danych osobowych zanim publikacja taka będzie miała miejsce. Dodatkowo udostępniać należy wyłącznie aktualne dane osobowe odpowiadające beneficjentom rzeczywistym, a beneficjenci ci powinni zostać poinformowani o prawach przysługujących im na podstawie obecnych ram unijnego prawa w zakresie ochrony danych, ustanowionych w rozporządzeniu (UE) 2016/679 i dyrektywie (UE) 2016/680[12] oraz o procedurach dotyczących wykonywania tych praw.
(32) Niniejsza dyrektywa pozostaje bez uszczerbku dla przepisów o ochronie danych osobowych przetwarzanych przez właściwe organy zgodnie z decyzją ramową Rady 2008/977/WSiSW[13], która zostanie zastąpiona dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/680[14].
(33) Na spółkach i zbliżonych podmiotach prawnych działających w UE ciąży obecnie obowiązek rejestrowania informacji o beneficjentach rzeczywistych, ale ten sam obowiązek nie dotyczy wszystkich trustów i innych porozumień prawnych o zbliżonej charakterystyce tworzonych w UE, takich jak Treuhand, fiducies, czy fideicomiso. Wzywa się państwa członkowskie do dokonania przeglądu w celu wskazania, które porozumienia prawne funkcjonujące w ramach ich systemów prawnych są zbliżone do trustów pod względem struktury i funkcji. W celu zapewnienia, aby beneficjenci rzeczywiści wszystkich podmiotów prawnych i porozumień prawnych działających w Unii Europejskiej byli prawidłowo identyfikowani i monitorowani na podstawie spójnego i równoważnego zbioru warunków, przepisy dotyczące rejestracji informacji o beneficjentach rzeczywistych trustów przez ich powierników powinny być spójne z przepisami już istniejącymi w odniesieniu do rejestracji informacji o beneficjentach rzeczywistych spółek.
▌
(36) W celu zapewnienia spójnej i wydajnej rejestracji i wymiany danych państwa członkowskie powinny zapewnić, aby ich organ odpowiedzialny za rejestr utworzony na potrzeby informacji o beneficjentach rzeczywistych trustów i innych porozumień prawnych podobnych do trustów współpracował ze swoimi odpowiednikami w innych państwach członkowskich, udostępniając informacje o trustach i innych porozumieniach prawnych podobnych do trustów.
(37) Ważne jest zapewnienie, aby podmioty zobowiązane prawidłowo wdrażały zasady dotyczące przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. W tym kontekście państwa członkowskie powinny wzmocnić rolę organów publicznych działających jako właściwe organy o wyznaczonych obowiązkach w zakresie zwalczania prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, w tym FIU, organów, których zadaniem jest ściganie lub prowadzenie dochodzeń w sprawie prania pieniędzy, powiązanych z nim przestępstw źródłowych i finansowania terroryzmu, a także zajmowanie lub zabezpieczenie i konfiskata mienia pochodzącego z przestępstwa, a także organów antykorupcyjnych, podatkowych, organów otrzymujących zgłoszenia o przewożeniu przez granicę waluty lub zbywalnych instrumentów finansowych na okaziciela oraz organów pełniących rolę nadzorczą lub monitorującą w celu zapewnienia zgodności z przepisami podmiotów zobowiązanych.
(37a) Niezależnie od swojego charakteru lub statusu właściwe organy sprawujące nadzór nad przestrzeganiem przepisów niniejszej dyrektywy przez instytucje kredytowe i finansowe powinny móc współpracować i wymieniać informacje poufne w tym zakresie. Z tego względu niezbędne jest zapewnienie odpowiedniej podstawy prawnej, która w możliwie najszerszym zakresie umożliwi takim właściwym organom wymianę informacji poufnych i współpracę. Ponadto informacje ostrożnościowe zgromadzone dzięki nadzorowi nad instytucjami kredytowymi i finansowymi w wielu przypadkach okażą się niezbędne do właściwego nadzoru nad takimi instytucjami w kontekście przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, i odwrotnie. W związku z tym należy unikać sytuacji, w której wymiana informacji poufnych i współpraca między organami odpowiedzialnymi za przeciwdziałanie praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu w ramach instytucji kredytowych i finansowych a podmiotami sprawującymi nadzór ostrożnościowy byłaby utrudniona z powodu braku pewności prawa, jaki może wynikać z braku jednoznacznych przepisów w tym obszarze.
(37b) Aktualne dane zawarte w specjalnym sprawozdaniu Eurostatu w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy świadczą o tym, że liczba zgłoszeń podejrzanych transakcji znacznie różni się w zależności od poszczególnych państw członkowskich i zobowiązanych podmiotów. Należy usprawnić proces gromadzenia danych, by poszerzyć ich zakres i umożliwić ich aktualizację. Państwa członkowskie powinny przedstawiać Eurostatowi statystyki dotyczące przeciwdziałania praniu pieniędzy, by umożliwić temu urzędowi publikowanie co dwa lata sprawozdania zawierającego podsumowanie i wyjaśnienie tych statystyk.
(37c) Główne standardy przejrzystości powinny być wiążące oraz powinny regulować negocjowanie i renegocjowanie umów handlowych i partnerstw zawieranych przez Unię. Partnerzy handlowi powinni tracić korzyści przyznane im na podstawie umów handlowych z Unią, gdy nie przestrzegają odpowiednich standardów międzynarodowych, takich jak wspólny standard OECD do wymiany informacji, plan działania OECD w sprawie erozji bazy podatkowej i przenoszenia zysków, centralny rejestr beneficjentów rzeczywistych i zalecenia FATF. W ramach realizacji planu działania OECD dotyczącego erozji bazy podatkowej i przenoszenia zysków (BEPS) kluczowe znaczenie ma pełne zastosowanie systemu sprawozdawczości w podziale na kraje w przedsiębiorstwach wielonarodowych.
(37d) Stosunkowo duża liczba zgłoszeń podejrzanych transakcji pochodzi od instytucji kredytowych, natomiast niektóre inne zobowiązane podmioty, zwłaszcza różnego rodzaju zawodowi doradcy, przedstawiciele zawodów prawniczych i trusty, przekazują nieliczne lub bardzo nieliczne zgłoszenia podejrzanych transakcji.
(37e) Oceny wpływu handlu na zrównoważony rozwój (TSIA) powinny zawierać dokładne informacje na temat wyników danego państwa lub państw trzecich w tym zakresie, w tym na temat wdrożenia stosownych przepisów. Wzmocnienie w umowach dwustronnych z państwami trzecimi klauzul dotyczących dobrych rządów oraz udzielanie im pomocy technicznej powinno być kluczowym elementem tych umów, nawet gdy takie klauzule nie są wiążące.
(38) Zgodnie ze wspólną deklaracją polityczną państw członkowskich i Komisji z dnia 28 września 2011 r. dotyczącą dokumentów wyjaśniających[15], państwa członkowskie zobowiązały się do złożenia, w uzasadnionych przypadkach, wraz z powiadomieniem o transpozycji, jednego lub większej liczby dokumentów wyjaśniających związki między elementami dyrektywy a odpowiadającymi im częściami krajowych instrumentów transpozycyjnych. W odniesieniu do niniejszej dyrektywy prawodawca uznaje, że przekazanie takich dokumentów jest uzasadnione.
(39) Ponieważ cel niniejszej dyrektywy, to jest ochrona systemu finansowego poprzez zapobieganie przypadkom prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, wykrywanie tych przypadków i prowadzenie dochodzeń w ich sprawie, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, gdyż podejmowane indywidualnie przez państwa członkowskie środki ochrony ich systemów finansowych mogłyby kolidować z funkcjonowaniem rynku wewnętrznego oraz z zasadami praworządności i polityki publicznej Unii, natomiast ze względu na rozmiary i skutki działań możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.
(40) Niniejsza dyrektywa nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności z prawem do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego (art. 7), prawem do ochrony danych osobowych (art. 8) oraz wolnością prowadzenia działalności gospodarczej (art. 16).
(41) Zdając sobie sprawę z potrzeby pilnego wdrożenia środków przyjmowanych w celu wzmocnienia unijnego systemu zapobiegania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, a także w uznaniu zobowiązań podjętych przed państwa członkowskie dotyczących szybkiej transpozycji dyrektywy (UE) 2015/849, transpozycji niniejszej dyrektywy należy dokonać do dnia 1 stycznia 2017 r. Z tego samego względu transpozycji zmian do dyrektywy (UE) 2015/849 oraz dyrektywy 2009/101/WE należy dokonać do dnia 1 stycznia 2017 r.
(41a) Europejski Bank Centralny wydał opinię w dniu 12 października 2016 r.[16]
(42) Zgodnie z art. 28 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 45/2001 skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych[17][, który wydał opinię w dniu ...[18]].
(43) Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywy (UE) 2015/849 oraz 2009/101/WE,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
Artykuł 1
Zmiany w dyrektywie (UE) 2015/849
W dyrektywie (UE) 2015/849 wprowadza się następujące zmiany:
-1) art. 2 ust. 1 pkt 3 lit. a) otrzymuje brzmienie:
„a) biegłych rewidentów, zewnętrznych księgowych i doradców podatkowych lub wszelkich innych osób oferujących usługi i doradztwo podatkowe;”;
-1a) art. 2 ust. 1 pkt 3 lit. d) i e) otrzymuje brzmienie:
„d) pośredników w obrocie nieruchomościami, w tym pośredników wynajmu nieruchomości;
e) innych osób prowadzących handel towarami lub usługami w zakresie, w jakim płatności są dokonywane lub otrzymywane w gotówce w kwocie 10 000EUR lub wyższej, bez względu na to, czy transakcja jest przeprowadzana jako pojedyncza operacja czy kilka operacji, które wydają się być ze sobą powiązane;”
1) w art. 2 ust. 1 pkt 3 dodaje się lit. g), h), ha) i hb) w brzmieniu:
„g) podmiotów zajmujących się zawodowo, w charakterze głównej działalności, świadczeniem usług wymiany walut pomiędzy walutami wirtualnymi a walutami fiducjarnymi;
h) dostawców kont walut wirtualnych oferujący usługi przechowywania danych uwierzytelniających niezbędnych do uzyskania dostępu do walut wirtualnych;
ha) osób prowadzących handel dziełami sztuki, galerii sztuki, domów aukcyjnych oraz platform przechowywania i konserwacji dzieł sztuki i innych aktywów o wyjątkowej wartości oraz handlu nimi (np. wolnych portów);
hb) emitentów i dystrybutorów pieniądza elektronicznego.”;
1b) art. 2 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Na użytek ust. 3 lit. a) państwa członkowskie wymagają, aby całkowite obroty z działalności finansowej nie przekraczały określonego progu, który musi być wystarczająco niski. Próg ten ustalany jest na szczeblu krajowym, a jego poziom jest zróżnicowany w zależności od rodzaju działalności finansowej. Próg ten powinien zostać zgłoszony Komisji i poddany ocenie w ramach analiz ryzyka prowadzonych przez Komisję i każde państwo członkowskie zgodnie z art. 6 i 7 niniejszej dyrektywy.”;
2) w art. 3 wprowadza się następujące zmiany:
-a) pkt 4 lit. f) otrzymuje brzmienie:
„f) wszelkich przestępstw ▌– zgodnie z definicją w prawie krajowym państw członkowskich – których maksymalne zagrożenie karą przekracza rok pozbawienia wolności lub ograniczenia wolności, lub – w przypadku państw członkowskich, których systemy prawne określają w odniesieniu do przestępstw minimalny próg zagrożenia karą – wszystkich przestępstw, których dolna granica zagrożenia karą jest wyższa niż sześć miesięcy pozbawienia wolności lub ograniczenia wolności;”;
-aa) w pkt 4 dodaje się literę w brzmieniu:
„fa) przestępstw odnoszących się do podatków bezpośrednich i podatków pośrednich, zgodnie z definicją w prawie krajowym państw członkowskich, z uwzględnieniem art. 57 niniejszej dyrektywy;”;
-ab) pkt 6 lit. a) ppkt (i) akapit drugi otrzymuje brzmienie:
„Pakiet akcji lub udziałów wynoszący co najmniej 10 % plus jedna akcja (udział) lub udział własnościowy większy niż 10 % w podmiocie będącym klientem, posiadane przez osobę fizyczną wskazują na własność bezpośrednią. Pakiet akcji lub udziałów wynoszący co najmniej 10 % plus jedna akcja (udział) lub udział własnościowy większy niż 10 % w podmiocie będącym klientem, posiadane przez podmiot o charakterze korporacyjnym – kontrolowany przez osobę lub osoby fizyczne – lub przez liczne podmioty o charakterze korporacyjnym, kontrolowane przez tę samą osobę lub osoby fizyczne, wskazują na własność pośrednią. Powyższe stosuje się bez uszczerbku dla prawa państw członkowskich do zadecydowania o tym, że niższy odsetek może wskazywać na własność lub sprawowanie kontroli. Pojęcie kontroli w inny sposób można określić m.in. zgodnie z kryteriami w art. 22 ust. 1–5 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE;”;
▌
aa) w pkt 6 lit. a) dodaje się podpunkt w brzmieniu:
„ia) członków kadry kierowniczej wyższego szczebla, członków zarządu reprezentujących interesy innej osoby, administratorów oraz innych pełnomocników i agentów nie uznaje się za beneficjentów rzeczywistych, chyba że spełniają kryteria beneficjenta rzeczywistego;”;
ab) pkt 6 lit. a) ppkt (ii) otrzymuje brzmienie:
„(ii) jeżeli – po wyczerpaniu wszystkich możliwych sposobów – podmiot nie wskaże tożsamości żadnej osoby fizycznej spełniającej kryteria wymienione w ppkt (i), podmioty zobowiązane odnotowują, że nie istnieje beneficjent rzeczywisty, i zachowują dokumentację dotyczącą działań podjętych w celu ustalenia beneficjenta rzeczywistego na podstawie ppkt (i).
Gdy istnieją jakiekolwiek wątpliwości, czy określona osoba jest beneficjentem rzeczywistym lub określone osoby są beneficjentami rzeczywistymi, wątpliwości te są odnotowywane w dokumentacji.
Ponadto podmioty zobowiązane ustalają i sprawdzają tożsamość stosownej osoby fizycznej zajmującej stanowisko kierownicze wyższego szczebla, którą określa się jako »członka kadry kierowniczej wyższego szczebla« (a nie jako »beneficjenta rzeczywistego«), oraz ujmują w dokumentacji szczegółowe informacje o wszystkich właścicielach prawnych podmiotu;”;
ac) pkt 6 lit. b) otrzymuje brzmienie:
„b) w przypadku trustów – wszystkie następujące osoby:
(i) ustanawiającego lub ustanawiających;
(ii) powiernika (powierników);
(iii) sprawującego nadzór, o ile taka osoba istnieje (sprawujących nadzór, o ile takie osoby istnieją);
(iv) beneficjentów; lub – w przypadku gdy osoby fizyczne czerpiące korzyści z danego porozumienia prawnego lub podmiotu prawnego nie zostały jeszcze określone – kategorię osób, w których głównym interesie powstały lub działają dane porozumienie prawne lub podmiot prawny;
(v) dowolną inną osobę fizyczną sprawującą ostateczną kontrolę nad trustem w drodze własności bezpośredniej lub pośredniej lub w inny sposób.
W razie gdy którakolwiek z kategorii wymienionych w ppkt (i)–(v) obejmuje zamiast lub oprócz osób fizycznych jeden lub kilka podmiotów prawnych, beneficjentów rzeczywistych takiego podmiotu, zgodnie z definicją ujętą powyżej, uznaje się za należących do grona beneficjentów rzeczywistych tego trustu;”;
ad) w pkt 9 dodaje się literę w brzmieniu:
„ha) członków organów administracji publicznej odpowiedzialnych za udzielanie zamówień publicznych przekraczających progi, o których mowa w art. 4 dyrektywy 2014/24/UE;”;
b) pkt 16 otrzymuje brzmienie:
„16) »pieniądz elektroniczny« oznacza pieniądz elektroniczny zdefiniowany w art. 2 pkt 2 dyrektywy 2009/110/WE, z wyłączeniem wartości pieniężnej, o której mowa w art. 1 ust. 4 i 5 tej dyrektywy;”;
c) dodaje się pkt 18, 18a i 18b w brzmieniu:
„18) „waluty wirtualne” oznaczają cyfrowe wyznaczniki wartości, które nie są emitowane przez bank centralny ani organ publiczny, nie muszą być powiązane z prawnie obowiązującą walutą fiducjarną, nie posiadają prawnego statusu waluty lub pieniądza, lecz są przyjmowane przez osoby fizyczne lub prawne jako środek wymiany i ewentualnie w innych celach oraz mogą być przekazywane, przechowywane lub sprzedawane drogą elektroniczną;
18a) „emitent pieniądza elektronicznego” oznacza instytucję zdefiniowaną w art. 2 pkt 3 dyrektywy 2009/110/WE;”;
18b) „dostawca kont walut wirtualnych” oznacza podmiot świadczący usługi polegające na przechowywaniu danych uwierzytelniających w imieniu ich klientów na potrzeby posiadania, przechowywania i dokonywania przelewów walut wirtualnych;”
2a) dodaje się art. 5a w brzmieniu:
„Artykuł 5a
Państwa członkowskie dopilnowują, by oprócz zobowiązanych podmiotów określonych w niniejszej dyrektywie również organy krajowe stosowały środki należytej staranności wobec klienta, o których mowa w art. 13, 18a, 19 i 20, w stosunku do obywateli państw trzecich ubiegających się o prawo pobytu lub obywatelstwo w państwach członkowskich na mocy przepisów krajowych, które nadają obywatelom państw trzecich prawo pobytu lub obywatelstwo w zamian za transfery kapitałowe, nabycie własności lub obligacji skarbowych bądź inwestycje w podmioty o charakterze korporacyjnym w danym państwie członkowskim.”;
2b) w art. 6 wprowadza się następujące zmiany:
a) ust. 2 lit. b) i c) otrzymują brzmienie:
„b) ryzyko związane z każdym odnośnym sektorem, w tym oszacowanie skali zjawiska prania pieniędzy w przypadku każdego z tych sektorów wyrażonej w wartości pieniężnej;
c) najpowszechniejsze metody wykorzystywane przez przestępców do prania nielegalnych dochodów, w tym metody wykorzystywane zwłaszcza w przypadku transakcji realizowanych między państwami członkowskimi a państwami trzecimi, niezależnie od klasyfikacji danego państwa trzeciego w wykazie sporządzonym na podstawie art. 9 ust. 2.”;
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Komisja udostępnia sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, państwom członkowskim i podmiotom zobowiązanym, aby pomóc im w identyfikowaniu i zrozumieniu ryzyka związanego z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu, zarządzaniu tym ryzykiem i ograniczaniu go, oraz aby pozwolić innym zainteresowanym podmiotom, w tym ustawodawcom krajowym, Parlamentowi Europejskiemu, europejskim urzędom nadzoru i przedstawicielom jednostek analityki finansowej, lepiej zrozumieć ryzyko. Sprawozdania są upubliczniane sześć miesięcy po udostępnieniu ich państwom członkowskim.”;
c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Jeżeli uzasadnienie przekazane przez dane państwo członkowskie nie jest wystarczające do celów zapewnienia solidnego systemu przeciwdziałania praniu pieniędzy w całej Unii lub dane państwo członkowskie stale nie wdraża środków w celu zastosowania się do tych zaleceń, Komisja może dodatkowo zalecić państwom członkowskim nałożenie na zobowiązane podmioty wymogu stosowania wzmocnionych środków należytej staranności wobec klienta w przypadku osób fizycznych lub prawnych prowadzących działalność w sektorze uznanym za obarczony wysokim ryzykiem prania pieniędzy i finansowania terroryzmu lub prowadzących działalność uznaną za obarczoną wysokim ryzykiem prania pieniędzy i finansowania terroryzmu.”;
2c) w art. 7 wprowadza się następujące zmiany:
a) w ust. 2 dodaje się akapit w brzmieniu:
„Jeżeli państwo członkowskie przyznaje kompetencje organu, o którym mowa w akapicie pierwszym, innemu organowi, w szczególności organowi na szczeblu regionalnym lub lokalnym, musi być zapewniona skuteczna i wydajna koordynacja między wszystkimi zaangażowanymi organami. Jeżeli zadania, o których mowa w akapicie pierwszym, wykonuje więcej niż jedna jednostka w obrębie organu, któremu zostały przyznane te kompetencje, musi być zapewniona skuteczna i wydajna koordynacja między wszystkimi zaangażowanymi jednostkami.”;
b) w ust. 4 dodaje się litery w brzmieniu:
„ea) przekazuje informacje o strukturze instytucjonalnej i szeroko zakrojonych procedurach w ramach systemu przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, w tym między innymi o FIU, organach podatkowych i podmiotach odpowiedzialnych za ściganie przestępstw, oraz o przeznaczonych zasobach ludzkich i finansowych.”;
eb) rozpoznaje i składa sprawozdania dotyczące działań i zasobów (pracowników i środków finansowych) zaangażowanych na szczeblu krajowym w zwalczanie prania pieniędzy i finansowania terroryzmu.”;
c) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Państwa członkowskie udostępniają wyniki swoich ocen ryzyka Komisji, europejskim urzędom nadzoru oraz pozostałym państwom członkowskim. Inne państwa członkowskie mogą w stosownych przypadkach przekazywać państwu członkowskiemu prowadzącemu ocenę ryzyka inne odnośne informacje. Streszczenie oceny podaje się do publicznej wiadomości. Streszczenie to nie może zawierać informacji niejawnych.”;
d) dodaje się ust. 5a w brzmieniu:
„5a. Europejskie urzędy nadzoru poprzez Wspólny Komitet oraz Komisja wydają państwom członkowskim zalecenia w sprawie środków odpowiednich do zajęcia się zidentyfikowanym ryzykiem. W razie gdy państwa członkowskie zadecydują o niestosowaniu któregokolwiek z zaleceń w ramach swoich krajowych systemów przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, powiadamiają o tym europejskie urzędy nadzoru i Komisję oraz przedstawiają uzasadnienie takiej decyzji. Jeżeli przekazane uzasadnienie nie jest wystarczające do zapewnienia solidnego systemu przeciwdziałania praniu pieniędzy w całej Unii lub dane państwo członkowskie stale nie wdraża środków w celu wypełnienia tych zaleceń, Komisja może dodatkowo zalecić państwom członkowskim nałożenie na zobowiązane podmioty wymogu stosowania wzmocnionych środków należytej staranności wobec klienta w przypadku osób fizycznych lub prawnych prowadzących działalność w sektorze uznanym za obarczony wysokim ryzykiem prania pieniędzy i finansowania terroryzmu lub prowadzących działalność uznaną za obarczoną wysokim ryzykiem prania pieniędzy i finansowania terroryzmu.”;
2d) w art. 9 wprowadza się następujące zmiany:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Komisja jest uprawniona do przyjmowana aktów delegowanych zgodnie z art. 64 w celu zidentyfikowania państw trzecich wysokiego ryzyka przy uwzględnieniu braków zarówno w przepisach, jak i w praktyce administracyjnej i biznesowej, w szczególności w odniesieniu do:
a) prawnych i instytucjonalnych ram danego państwa trzeciego dotyczących przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, zwłaszcza:
(i) kryminalizacji prania pieniędzy i finansowania terroryzmu,
(ia) istnienia solidnych systemów umożliwiających zadbanie o to, by informacje o beneficjentach rzeczywistych przedsiębiorstw i innych podmiotów lub porozumień były dostępne dla właściwych organów państwa trzeciego, oraz zapewnienia przejrzystości informacji o beneficjentach rzeczywistych,
(ii) środków należytej staranności wobec klienta;
(iii) wymogów dotyczących przechowywania dokumentacji; oraz
(iv) obowiązku zgłaszania podejrzanych transakcji;
b) uprawnień i niezależności politycznej właściwych organów danego państwa trzeciego oraz procedur przez nie stosowanych do celów zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, w tym odpowiednio odstraszających i skutecznych kar i sankcji, jak również praktyk stosowanych we współpracy z właściwymi organami państw członkowskich lub Unii;
c) skuteczności systemu zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu w zakresie zarządzania ryzykiem, na które narażone jest dane państwo trzecie, związanym z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu, w tym analizy wskaźników dobrego rządzenia, takich jak kontrola korupcji, skuteczność rządów, stabilność polityczna i brak przemocy/terroryzmu, dobra jakość regulacji, praworządność i rozliczalność;
ca) wymiany informacji między właściwymi organami i państwami członkowskimi UE;
cb) środków wprowadzonych z myślą o ochronie demaskatorów, którzy ujawniają informacje o praniu pieniędzy.”;
aa) dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Przepisy art. 9 ust. 2 lit. a), b) i c) uwzględnia się podczas negocjacji wszelkich umów handlowych, układów o stowarzyszeniu i umów o partnerstwie zawieranych przez Komisję lub którekolwiek państwo członkowskie z dowolnym państwem trzecim. Ostateczna umowa zawiera postanowienia dotyczące minimalnych standardów i klauzule o dobrym rządzeniu, zgodnie z załącznikiem II do komunikatu Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie strategii zewnętrznej na rzecz efektywnego opodatkowania w obszarze przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, usprawnionej współpracy oraz skutecznych środków odwetowych w przypadku niewykonania tych postanowień przez państwo trzecie.”;
ab) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Przy przygotowywaniu aktów delegowanych, o których mowa w ust. 2, Komisja dokonuje oceny ryzyka stwarzanego przez poszczególne państwa trzecie, uwzględniając oceny lub sprawozdania sporządzone przez organizacje międzynarodowe i organy normalizacyjne posiadające kompetencje w dziedzinie zapobiegania praniu pieniędzy i walki z finansowaniem terroryzmu, lecz nie opierając się wyłącznie na nich.”;
2e) art. 10 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Państwa członkowskie zakazują swoim instytucjom kredytowym i finansowym prowadzenia anonimowych rachunków, anonimowych książeczek oszczędnościowych lub anonimowych skrytek depozytowych. Państwa członkowskie w każdym przypadku wymagają, aby wobec posiadaczy i beneficjentów istniejących anonimowych rachunków, anonimowych książeczek oszczędnościowych lub anonimowych skrytek depozytowych zastosowano środki należytej staranności nie później niż sześć miesięcy po wejściu w życie niniejszej dyrektywy, a w każdym przypadku przed skorzystaniem z takich rachunków, książeczek oszczędnościowych lub skrytek depozytowych w jakikolwiek sposób.”;
2f) w art. 11 wprowadza się następujące zmiany:
a) lit. c) otrzymuje brzmienie:
„c) w odniesieniu do osób prowadzących handel towarami lub usługami – przy przeprowadzaniu sporadycznych transakcji gotówkowych na kwotę 10 000 EUR lub większą, bez względu na to, czy transakcja jest przeprowadzana jako pojedyncza operacja czy kilka operacji, które wydają się być ze sobą powiązane;”;
b) lit. e) otrzymuje brzmienie:
„e) gdy istnieje podejrzenie prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, bez względu na jakiekolwiek odstępstwo, wyłączenie lub próg; następujące towary uznaje się za wrażliwe w kontekście prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu: ropa naftowa, broń, metale szlachetne, produkty tytoniowe, artefakty kulturowe i inne przedmioty o znaczeniu archeologicznym, historycznym, kulturowym i religijnym lub o szczególnej wartości naukowej, a także kość słoniowa i gatunki chronione;”;
3) w art. 12 wprowadza się następujące zmiany:
a) w ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:
(i) akapit pierwszy lit. a), b) i e) otrzymują brzmienie:
„a) danego instrumentu płatniczego nie można doładować lub instrument ten ma maksymalny miesięczny limit transakcji płatniczych w wysokości 150 EUR, którą to kwotę można wykorzystać wyłącznie w Unii;
b) maksymalna kwota przechowywana elektronicznie nie przekracza 150 EUR;
e) emitent prowadzi wystarczające monitorowanie i zapewnia identyfikowalność transakcji lub stosunków gospodarczych, aby umożliwić wykrycie nietypowych lub podejrzanych transakcji.”;
(ii) skreśla się akapit drugi;
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Państwa członkowskie zapewniają, by odstępstwo przewidziane w ust. 1 nie miało zastosowania w przypadku ▌wykupu gotówkowego lub podjęcia w gotówce wartości pieniężnej pieniądza elektronicznego, gdy kwota podlegająca wykupowi przekracza 50 EUR.”;
c) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
„3. Państwa członkowskie zapewniają, aby unijne instytucje kredytowe i instytucje finansowe działające w charakterze agentów rozliczeniowych akceptowały płatności dokonane za pomocą kart przedpłaconych wydanych w państwach trzecich tylko wówczas, gdy karty te spełniają wymogi równoważne z wymogami określonymi w art. 13 ust. 1 akapit pierwszy lit. a), b) i c) oraz w art. 14, lub gdy można uznać, że spełniają one wymogi określone w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu. Informacje te są regularnie monitorowane, a instytucje finansowe przeznaczają odpowiednie zasoby na realizację tego zadania.”;
4) art. 13 ust. 1 lit. a) otrzymuje brzmienie:
„a) identyfikację klienta i weryfikację jego tożsamości na podstawie dokumentów, danych lub informacji pochodzących z rzetelnego i niezależnego źródła, w tym środków identyfikacji elektronicznej określonych w rozporządzeniu (UE) nr 910/2014[19], o ile są dostępne, lub dowolnych innych procesów zdalnej identyfikacji uznanych i zatwierdzonych przez właściwy organ;
4a) w art. 13 ust. 1 dodaje się literę w brzmieniu:
„aa) sprawdzenie, czy imiona i nazwiska klienta i beneficjenta rzeczywistego nie figurują na liście sankcji Unii;”;
4b) w art. 13 dodaje się ust. 6a w brzmieniu:
„6a. Państwa członkowskie dopilnowują, by w przypadku, gdy środki należytej ostrożności wobec klienta, o których mowa w niniejszym artykule, nie umożliwiają identyfikacji beneficjenta rzeczywistego lub gdy istnieją uzasadnione wątpliwości co do tego, czy określona osoba jest beneficjentem rzeczywistym lub czy określone osoby są beneficjentami rzeczywistymi, stosunek gospodarczy został odrzucony lub zakończony, a transakcja nie doszła do skutku.”;
5) art. 14 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Państwa członkowskie wymagają, aby podmioty zobowiązane stosowały środki należytej staranności nie tylko wobec wszystkich nowych klientów, lecz także – w stosownych sytuacjach i z uwzględnieniem ryzyka – wobec obecnych klientów, lub w przypadkach, gdy stosowne okoliczności dotyczące klienta ulegają zmianie, lub jeżeli podmiot zobowiązany ma w ciągu danego roku kalendarzowego obowiązek skontaktować się z klientem w celu weryfikacji informacji dotyczących beneficjentów rzeczywistych, w szczególności na mocy dyrektywy 2011/16/UE. Państwa członkowskie nałożą na podmioty zobowiązane wymóg skontaktowania się z klientem w celu sprawdzenia wszelkich informacji związanych z beneficjentem rzeczywistym lub beneficjentami rzeczywistymi nie później niż do dnia ... [jeden rok po wejściu w życie niniejszej dyrektywy zmieniającej].”;
6) art. 18 ust. 1 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:
„W przypadkach, o których mowa w art. 18a–24, oraz w innych przypadkach wyższego ryzyka określonych przez państwa członkowskie lub podmioty zobowiązane, państwa członkowskie wymagają, aby podmioty zobowiązane stosowały wzmocnione środki należytej staranności wobec klienta w celu właściwego zarządzania przedmiotowym ryzykiem i ograniczania go.”;
6a) art. 18 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Państwa członkowskie wymagają, aby podmioty zobowiązane analizowały kontekst i cel wszystkich transakcji, które spełniają jeden z następujących warunków:
(i) są transakcjami skomplikowanymi;
(ii) są transakcjami o nietypowo dużej wartości;
(iii) są dokonywane w nietypowy sposób;
(iv) nie mają wyraźnie celu całkowicie zgodnego z prawem.
W szczególności podmioty zobowiązane zwiększają intensywność i zaostrzają charakter monitorowania stosunków gospodarczych w celu stwierdzenia, czy te transakcje lub działania wydają się podejrzane.”;
7) dodaje się art. 18a w brzmieniu:
„Artykuł 18a
1. W odniesieniu do stosunków gospodarczych lub transakcji mających związek z państwami trzecimi wysokiego ryzyka państwa członkowskie wymagają, by podmioty zobowiązane stosowały przynajmniej następujące wzmocnione środki należytej staranności wobec klienta w przypadku osób fizycznych lub podmiotów prawnych mających siedzibę w państwach trzecich określonych jako państwa trzecie wysokiego ryzyka na podstawie art. 9 ust. 2:
a) uzyskanie dodatkowych informacji o kliencie, w tym o beneficjencie rzeczywistym lub beneficjentach rzeczywistych;
b) uzyskanie dodatkowych informacji na temat zamierzonego charakteru stosunków gospodarczych;
c) uzyskanie informacji na temat źródła pochodzenia środków finansowych lub źródła majątku klienta, w tym beneficjenta rzeczywistego lub beneficjentów rzeczywistych;
d) uzyskanie informacji na temat przyczyn zamierzonych lub dokonanych transakcji;
e) uzyskanie zgody kadry kierowniczej wyższego szczebla na nawiązanie lub kontynuowanie takich stosunków gospodarczych;
f) ściślejsze monitorowanie takich stosunków gospodarczych poprzez zwiększenie liczby i częstotliwości stosowania środków kontroli oraz typowanie rodzajów transakcji, które wymagają szczegółowej analizy;
g) wymóg dokonania pierwszej płatności przez rachunek prowadzony w imieniu klienta w banku podlegającym podobnym standardom w zakresie środków należytej staranności wobec klienta.
1a. Oprócz środków przewidzianych w ust. 1 państwa członkowskie stosują zgodnie z międzynarodowymi zobowiązaniami Unii Europejskiej następujące środki wobec państw trzecich określonych jako państwa trzecie wysokiego ryzyka na podstawie art. 9 ust. 2:
a) wprowadzenie zaostrzonych wymogów w zakresie oceny nadzorczej lub audytu zewnętrznego oddziałów i jednostek zależnych instytucji finansowych mających siedzibę w danym państwie;
b) nałożenie na grupy finansowe zaostrzonych wymogów w zakresie audytu zewnętrznego ich oddziałów i jednostek zależnych mających siedzibę w danym państwie.
2. Oprócz środków przewidzianych w ust. 1 i 1a – oraz zgodnie z międzynarodowymi zobowiązaniami Unii Europejskiej – państwa członkowskie mogą wymagać od podmiotów zobowiązanych, aby stosowały co najmniej jeden dodatkowy środek ograniczający ryzyko wobec osób fizycznych lub podmiotów prawnych mających siedzibę w państwach trzecich określonych jako państwa trzecie wysokiego ryzyka na podstawie art. 9 ust. 2:
a) zobowiązanie instytucji finansowych do stosowania dodatkowych elementów wzmocnionych środków należytej staranności;
b) wprowadzenie odpowiednich wzmocnionych mechanizmów przekazywania informacji lub regularnego zgłaszania transakcji finansowych;
c) ograniczenie stosunków gospodarczych lub transakcji finansowych z osobami fizycznymi lub podmiotami prawnymi z takiego państwa;
ca) istnienie solidnych systemów służących zadbaniu o to, by właściwe organy dysponowały minimalnymi koniecznymi informacjami o beneficjentach końcowych, bez stwarzania przeszkód związanych z krajowym porządkiem prawnym lub zarządzaniem, które służą za pretekst uzasadniający odmowę udzielenia informacji.
3. Oprócz środków przewidzianych w ust. 1 i 1a państwa członkowskie mogą zgodnie z międzynarodowymi zobowiązaniami Unii Europejskiej zastosować jeden z poniższych środków wobec państw trzecich określonych jako państwa trzecie wysokiego ryzyka na podstawie art. 9 ust. 2:
a) odmowa utworzenia jednostki zależnej lub oddziału lub biur przedstawicielskich instytucji finansowych z danego państwa lub uwzględnienie w inny sposób faktu, że dana instytucja finansowa pochodzi z państwa, w którym nie funkcjonują odpowiednie systemy przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu;
b) zakazanie instytucjom finansowym tworzenia oddziałów lub biur przedstawicielskich w danym państwie lub uwzględnienie w inny sposób faktu, że dany oddział lub biuro przedstawicielskie znajdowałoby się w państwie, w którym nie funkcjonują odpowiednie systemy przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu;
c) zakazanie instytucjom finansowym korzystania z usług osób trzecich mających siedzibę w takim państwie w celu wykonywania elementów procedury należytej staranności wobec klienta;
d) zobowiązanie instytucji finansowych do dokonania przeglądu i zmiany, a w koniecznych przypadkach do zakończenia relacji korespondenckich z instytucjami finansowymi w danym państwie;
▌
4. Przy uchwalaniu i stosowaniu środków, o których mowa w ust. 2 i 3, państwa członkowskie uwzględniają, w stosownych przypadkach, odpowiednie oceny lub sprawozdania sporządzone przez międzynarodowe organizacje i organy ustanawiające standardy posiadające kompetencje w dziedzinie zapobiegania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu w odniesieniu do ryzyka stwarzanego przez poszczególne państwa trzecie.
5. Państwa członkowskie informują Komisję przed uchwaleniem lub zastosowaniem środków, o których mowa w ust. 2 i 3.”;
7a) art. 20 lit. b) ppkt (ii) otrzymuje brzmienie:
„(ii) podjęcia odpowiednich środków w celu ustalenia źródła majątku i źródła pochodzenia środków zaangażowanych w ramach stosunków gospodarczych lub transakcji z takimi osobami, w tym struktury korporacyjnej wykorzystywanej do celów stosunków gospodarczych lub transakcji;”;
7b) dodaje się art. 20a w brzmieniu:
„Artykuł 20a
1. Państwa członkowskie ustanawiają przepisy krajowe przewidujące opracowanie wykazów osób zajmujących eksponowane stanowiska polityczne, które zamieszkują na ich terytorium.
2. Komisja, współpracując z państwami członkowskimi i gromadząc dane przedstawiane przez państwa członkowskie i organizacje międzynarodowe, opracowuje wykaz osób zajmujących eksponowane stanowiska polityczne, które zamieszkują w Unii. Wykaz ten jest dostępny dla właściwych organów i podmiotów zobowiązanych.
3. Ust. 1 i 2 nie zwalniają podmiotów zobowiązanych z obowiązku stosowania należytej staranności wobec klienta, a podmioty zobowiązane nie opierają się wyłącznie na tych informacjach jako wystarczających do wypełnienia tego obowiązku.
4. Państwa członkowskie podejmują wszystkie odpowiednie środki, by zapobiec wymianie do celów handlowych informacji o osobach zajmujących eksponowane stanowiska polityczne lub o osobach, które sprawują lub sprawowały znaczące funkcje w organizacjach międzynarodowych.”;
7c) art. 22 otrzymuje brzmienie:
„W przypadku gdy osoba zajmująca eksponowane stanowisko polityczne przestała sprawować znaczącą funkcję publiczną w państwie członkowskim lub państwie trzecim lub znaczącą funkcję publiczną w organizacji międzynarodowej, podmioty zobowiązane muszą podlegać obowiązkowi uwzględniania przez okres co najmniej 36 miesięcy ryzyka, jakie taka osoba nadal stwarza, i stosować odpowiednie środki uwzględniające ryzyko do czasu, gdy uzna się, że osoba ta nie stwarza dalszego ryzyka związanego z zajmowaniem eksponowanego stanowiska politycznego.”;
7d) art. 26 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Państwa członkowskie zakazują podmiotom zobowiązanym korzystania z usług osób trzecich mających siedzibę w państwach trzecich wysokiego ryzyka.▌”
8) art. 27 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Państwa członkowskie zapewniają podejmowanie przez podmioty zobowiązane, do których kierowany jest klient, stosownych kroków, aby zapewnić niezwłoczne przekazanie – na żądanie – przez osobę trzecią odpowiednich kopii danych z identyfikacji i weryfikacji, w tym, o ile są dostępne, danych uzyskanych za pomocą środków identyfikacji elektronicznej określonych w rozporządzeniu (UE) nr 910/2014 lub dowolnych innych procesów zdalnej identyfikacji uznanych i zatwierdzonych przez właściwy organ, oraz innej stosownej dokumentacji dotyczącej tożsamości klienta lub beneficjenta rzeczywistego.”;
8a) art. 28 lit. c) otrzymuje brzmienie:
„c) właściwy organ państwa członkowskiego pochodzenia ▌nadzoruje na szczeblu grupy skuteczne przestrzeganie wymogów, o których mowa w lit. b).”;
9) w art. 30 wprowadza się następujące zmiany:
-a) w ust. 1 dodaje się następujący akapit:
„Państwa członkowskie dopilnowują, by osoby posiadające udziały, prawa głosu lub udziały własnościowe w podmiocie o charakterze korporacyjnym lub w innym podmiocie prawnym, w tym za pomocą pakietów akcji na okaziciela lub poprzez kontrolę w inny sposób, ujawniały tym podmiotom, czy posiadają udziały we własnym imieniu i na własny rachunek czy w imieniu innej osoby fizycznej. W przypadku działania w imieniu innej osoby ujawniają w rejestrze tożsamość osoby fizycznej, w imieniu której działają. Państwa członkowskie dopilnowują, by ta osoba fizyczna lub te osoby fizyczne, które zajmują stanowiska kierownicze wyższego szczebla w podmiocie o charakterze korporacyjnym lub w innym podmiocie prawnym, ujawniały tym podmiotom, czy zajmują to stanowisko we własnym imieniu czy w imieniu innej osoby. W przypadku działania w imieniu innej osoby ujawniają w rejestrze tożsamość osoby, w imieniu której działają.”;
-aa) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Państwa członkowskie wymagają, by informacje przechowywane w centralnym rejestrze, o którym mowa w ust. 3, były odpowiednie, dokładne i aktualne. Państwa członkowskie ustanawiają mechanizmy pozwalające na regularną weryfikację informacji ujętych w rejestrze. Podmioty zobowiązane, jednostki analityki finansowej i właściwe organy zgłaszają wszelkie rozbieżności między informacjami o beneficjentach rzeczywistych przechowywanymi w centralnych rejestrach a informacjami o beneficjentach rzeczywistych zgromadzonymi w ramach procedury lub badania należytej staranności wobec klienta.”;
a) ▌ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„Państwa członkowskie zapewniają, by informacje o beneficjentach rzeczywistych były we wszystkich przypadkach udostępniane bezpłatnie:
a) właściwym organom i jednostkom analityki finansowej, bez żadnych ograniczeń;
b) podmiotom zobowiązanym, w ramach stosowania zasad należytej staranności wobec klienta zgodnie z rozdziałem II;”;
▌
aa) dodaje się ust. 5a w brzmieniu:
„5a. Informacje przechowywane w rejestrze, o którym mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, dotyczące jakichkolwiek podmiotów o charakterze korporacyjnym lub podmiotów prawnych innych niż te, o których mowa w art. 1a lit. a) dyrektywy (WE) 2009/101, są publicznie dostępne.
Publicznie dostępne informacje to przynajmniej imię i nazwisko, data urodzenia, obywatelstwo, państwo zamieszkania i dane kontaktowe (bez ujawniania adresu zamieszkania) beneficjenta rzeczywistego w rozumieniu definicji w art. 3 ust. 6 lit. a), jak również informacje o charakterze i zakresie posiadanych przez niego udziałów.
Na użytek niniejszego ustępu informacje o beneficjentach rzeczywistych muszą być udostępniane zgodnie z przepisami dotyczącymi ochrony danych i standardami otwartych danych oraz mogą podlegać rejestracji online. Państwa członkowskie mogą wprowadzić opłatę, aby pokryć koszty administracyjne.”;
b) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
„6. Centralny rejestr, o którym mowa w ust. 3, zapewnia właściwym organom i jednostkom analityki finansowej terminowy i nieograniczony dostęp do wszystkich informacji przechowywanych w centralnym rejestrze, bez powiadamiania zainteresowanego podmiotu. Umożliwia on także terminowy dostęp podmiotom zobowiązanym w ramach stosowania środków należytej staranności wobec klienta zgodnie z rozdziałem II.
Właściwe organy, którym udzielono dostępu do centralnego rejestru, o którym mowa w ust. 3, to organy publiczne o wyznaczonych obowiązkach w zakresie zwalczania prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, w tym organy podatkowe, organy nadzoru i organy, których zadaniem jest ściganie lub prowadzenie dochodzeń w sprawie prania pieniędzy, powiązanych z nim przestępstw źródłowych i finansowania terroryzmu, a także wykrywanie i zajmowanie lub zabezpieczenie i konfiskata mienia pochodzącego z przestępstwa.
ba) ust. 8 otrzymuje brzmienie:
„8. Państwa członkowskie wymagają, by podmioty zobowiązane nie polegały wyłącznie na centralnym rejestrze, o którym mowa w ust. 3, jeśli chodzi o spełnienie przez nie wymogów należytej staranności wobec klienta zgodnie z rozdziałem II. Wymogi te wypełnia się z zastosowaniem podejścia opartego na analizie ryzyka. W każdym przypadku nawiązywania nowych stosunków gospodarczych z podmiotem o charakterze korporacyjnym lub innym podmiotem prawnym podlegającym obowiązkowi rejestracji informacji o beneficjentach rzeczywistych na mocy ust. 3 podmioty zobowiązane uzyskują potwierdzenie rejestracji.”
c) ust. 9 i 10 otrzymują brzmienie:
„9. W wyjątkowych okolicznościach określonych w prawie krajowym, gdy dostęp, o którym mowa w ust. 5 lit. b) i ust. 5a, narażałby beneficjenta rzeczywistego na ryzyko nadużycia finansowego, porwania, szantażu, przemocy lub zastraszenia, bądź jeżeli beneficjent rzeczywisty jest osobą małoletnią lub z innych względów niezdolną do działania, państwa członkowskie mogą w indywidualnych przypadkach przewidzieć wyłączenie dotyczące takiego dostępu w odniesieniu do całości lub części informacji o beneficjentach rzeczywistych. Państwa członkowskie zapewniają, by te wyłączenia były udzielane po przeprowadzeniu szczegółowej oceny wyjątkowego charakteru okoliczności, przy czym ocenę taką udostępnia się Komisji na jej wniosek. Wyłączenia regularnie poddaje się ponownej ocenie, aby uniknąć nadużyć. Każdy przypadek udzielenia wyłączenia musi zostać jasno wskazany w rejestrze. Musi być zagwarantowane prawo do przeglądu administracyjnego decyzji o udzieleniu wyłączenia oraz do skutecznego środka zaskarżenia. Państwa członkowskie publikują roczne dane statystyczne dotyczące liczby udzielonych wyłączeń wraz z uzasadnieniem oraz przekazują te dane Komisji.
Wyłączenia przyznane na mocy niniejszego ustępu nie mają zastosowania do instytucji kredytowych i finansowych, ani do podmiotów zobowiązanych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3 lit. b), które są urzędnikami publicznymi.
10. Państwa członkowskie zapewniają integrację centralnych rejestrów, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, za pomocą europejskiej centralnej platformy ustanowionej w art. 4a ust. 1 dyrektywy 2009/101/WE. Połączenie centralnych rejestrów państw członkowskich z platformą dokonuje się zgodnie ze specyfikacjami technicznymi i procedurami ustanowionymi w aktach wykonawczych przyjętych przez Komisję zgodnie z art. 4c dyrektywy 2009/101/WE.
Państwa członkowskie zapewniają dostępność informacji, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, za pośrednictwem systemu integracji rejestrów ustanowionego w art. 4a ust. 2 dyrektywy 2009/101/WE zgodnie z prawem krajowym państw członkowskich wdrażającym ust. 5 niniejszego artykułu.
Informacje, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, są dostępne w krajowych rejestrach i systemach integracji rejestrów przez okres 10 lat od wykreślenia spółki lub podmiotu prawnego z rejestru. Państwa członkowskie współpracują ze sobą oraz z Komisją w celu wdrożenia różnych typów dostępu zgodnie z ust. 5.”
ca) dodaje się ust. 10a w brzmieniu:
„10a. Państwa członkowskie zapewniają, by podmioty o charakterze korporacyjnym i inne podmioty prawne utworzone poza ich terytorium lub jurysdykcją miały obowiązek uzyskiwania i posiadania odpowiednich, dokładnych i aktualnych informacji o ich beneficjentach rzeczywistych, łącznie ze szczegółowymi informacjami o posiadanych przez nich udziałach, oraz do zgłaszania tych informacji do publicznego rejestru na warunkach zbliżonych do warunków określonych w ust. 1, 3, 5 i 6 niniejszego artykułu oraz w art. 7b dyrektywy 2009/101/WE, w następujących przypadkach:
a) gdy podmiot o charakterze korporacyjnym lub podmiot prawny otwiera rachunek bankowy lub składa wniosek o kredyt w państwie członkowskim;
b) gdy podmiot o charakterze korporacyjnym lub podmiot prawny nabywa nieruchomość, drogą kupna lub za pośrednictwem innych środków prawnych, na przykład w wyniku darowizny;
c) w przypadku gdy podmiot o charakterze korporacyjnym lub podmiot prawny jest stroną dowolnej transakcji handlowej, której ważność na mocy przepisów krajowych jest uzależniona od wypełnienia określonej formalności lub czynności, na przykład poświadczenia przez notariusza.
Państwa członkowskie przewidują odpowiednie sankcje za niedopełnienie obowiązku rejestracji zgodnie z niniejszym ustępem, na przykład stwierdzenie nieważności umowy.”;
10) w art. 31 wprowadza się następujące zmiany:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Państwa członkowskie zapewniają, by niniejszy artykuł obowiązywał względem trustów i innych rodzajów porozumień prawnych o strukturze lub funkcjach podobnych do trustów, takich jak m.in. fiducie, Treuhand, waqf czy fideicomiso, Stiftung, Privatstiftung, Usufruct Fiducia oraz wszelkich innych podobnych pod względem struktury lub funkcji istniejących lub przyszłych porozumień prawnych. Państwa członkowskie określają cechy charakterystyczne pozwalające stwierdzić, czy porozumienia prawne mają strukturę lub funkcje podobne do trustów i innych porozumień, o których mowa w niniejszym akapicie.
Każde państwo członkowskie wymaga, by powiernicy jakiegokolwiek trustu lub osoby zajmujące stanowiska równoważne lub podobne w innych rodzajach porozumień prawnych, o których mowa w akapicie pierwszym, które zostały utworzone, są zarządzane lub prowadzone w tym państwie członkowskim, uzyskiwali i posiadali odpowiednie, dokładne i aktualne informacje o beneficjentach rzeczywistych w odniesieniu do przedmiotowego trustu. Informacje te obejmują tożsamość wszystkich beneficjentów rzeczywistych, o których mowa w art. 3 ust. 6 lit. b) i c).”;
aa) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
2. Państwa członkowskie zapewniają, by powiernicy lub osoby zajmujące stanowiska równoważne lub podobne w innych rodzajach porozumień prawnych, o których mowa w akapicie pierwszym art. 31 ust. 1, ujawniali podmiotom zobowiązanym informacje na temat swojego statusu oraz by terminowo przedstawiali tym podmiotom informacje, o których mowa w ust. 1▌.”;
ab) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
3. Państwa członkowskie wymagają, by właściwe organy i jednostki analityki finansowej mogły mieć bezpośredni i terminowy dostęp do informacji, o których mowa w ust. 1. Podmioty zobowiązane, jednostki analityki finansowej i właściwe organy zgłaszają wszelkie rozbieżności między informacjami o beneficjentach rzeczywistych przechowywanymi w centralnych rejestrach oraz informacjami o beneficjentach rzeczywistych zgromadzonymi w ramach procedury lub badania należytej staranności wobec klienta.”;
b) dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
„3a. Informacje, o których mowa w ust. 1, są przechowywane w centralnym rejestrze, o którym mowa w art. 30 ust. 3, ustanowionym przez każde państwo członkowskie, w którym porozumienie prawne, o którym mowa w ust. 1, zostało utworzone, jest zarządzane lub prowadzone.”;
c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Państwa członkowskie zapewniają właściwym organom i jednostkom analityki finansowej terminowy i nieograniczony i bezpłatny dostęp do informacji przechowywanych w rejestrze, o którym mowa w ust. 3a, bez powiadamiania stron danego porozumienia prawnego. Zapewniają one także, aby podmioty zobowiązane uzyskiwały terminowy dostęp do tych informacji, na podstawie przepisów dotyczących środków należytej staranności wobec klienta określonych w rozdziale II. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o specyfice tych mechanizmów.
Właściwe organy, którym udzielono dostępu do centralnego rejestru, o którym mowa w ust. 3a to organy publiczne o wyznaczonych obowiązkach w zakresie zwalczania prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, w tym organy podatkowe, organy nadzoru i organy, których zadaniem jest ściganie lub prowadzenie dochodzeń w sprawie prania pieniędzy, powiązanych z nim przestępstw źródłowych i finansowania terroryzmu, a także zajmowanie lub zabezpieczenie i konfiskata mienia pochodzącego z przestępstwa.
d) dodaje się ust. 4a i 4b w brzmieniu:
„4a. Informacje przechowywane w rejestrze, o którym mowa w ust. 3a niniejszego artykułu, dotyczące wszelkich porozumień prawnych, o których mowa w ust. 1 innych trustów niż trusty, o których mowa w art. 1a lit. b) dyrektywy (WE) 2009/101, są publicznie udostępniane▌.
Publicznie dostępne informacje ▌obejmują przynajmniej imię i nazwisko, datę urodzenia, obywatelstwo, państwo zamieszkania, dane kontaktowe (bez ujawniania adresu zamieszkania), informacje o charakterze i zasięgu posiadanych udziałów przez beneficjenta rzeczywistego w rozumieniu definicji w art. 3 pkt 6 lit. b) i c).
Na użytek niniejszego ustępu informacje o beneficjentach rzeczywistych są udostępniane zgodnie z przepisami dotyczącymi ochrony danych i standardami otwartych danych oraz mogą podlegać rejestracji online. Państwa członkowskie mogą wprowadzić opłatę, aby pokryć koszty administracyjne.
4b. W każdym przypadku ustanawiania nowych stosunków gospodarczych z trustem lub innym porozumieniem prawnym podlegającym obowiązkowi rejestracji informacji o beneficjentach rzeczywistych na mocy ust. 3a podmioty zobowiązane uzyskują ▌potwierdzenie rejestracji.”;
da) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
5. Państwa członkowskie wymagają, by informacje przechowywane w centralnym rejestrze, o którym mowa w ust. 4, były odpowiednie, dokładne i aktualne. Państwa członkowskie ustanawiają mechanizmy pozwalające na regularną weryfikację informacji zawartych w rejestrze. Podmioty zobowiązane, jednostki analityki finansowej i właściwe organy zgłaszają wszelkie rozbieżności między informacjami o beneficjentach rzeczywistych przechowywanymi w centralnych rejestrach oraz informacjami o beneficjentach rzeczywistych zgromadzonymi w ramach procedury lub badania należytej staranności wobec klienta.”;
e) dodaje się ust. 7a w brzmieniu:
„7a. W wyjątkowych okolicznościach określonych w prawie krajowym, gdy dostęp, o którym mowa w ust. 4 i 4a, narażałby beneficjenta rzeczywistego na ryzyko ▌porwania, szantażu, przemocy lub zastraszenia, bądź jeżeli beneficjent rzeczywisty jest osobą małoletnią lub z innych względów niezdolną do działania, państwa członkowskie mogą w indywidualnych przypadkach przewidzieć wyłączenie dotyczące takiego dostępu w odniesieniu do całości lub części informacji o beneficjentach rzeczywistych. Państwa członkowskie zapewniają, by te wyłączenia były udzielane po przeprowadzeniu oceny wyjątkowego charakteru okoliczności, przy czym ocenę taką udostępnia się Komisji na jej wniosek. Wyłączenia regularnie poddaje się ponownej ocenie, aby uniknąć nadużyć. Każdy przypadek udzielenia wyłączenia zostaje jasno wskazany w rejestrze. Musi być zagwarantowane prawo do przeglądu administracyjnego decyzji o udzieleniu wyłączenia oraz do skutecznego środka zaskarżenia. Państwa członkowskie publikują roczne dane statystyczne dotyczące liczby udzielonych wyłączeń wraz z uzasadnieniem oraz przekazują te dane Komisji.
Wyłączenia przyznane na mocy pierwszego akapitu nie mają zastosowania do instytucji kredytowych i finansowych, ani do podmiotów zobowiązanych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3 lit. b), które są urzędnikami publicznymi.
W przypadkach, w których państwo członkowskie podejmuje decyzję o ustanowieniu wyłączenia zgodnie z pierwszym akapitem, nie ogranicza ono dostępu do informacji właściwym organom i jednostkom analityki finansowej.”;
f) skreśla się ust. 8;
g) ust. 9 otrzymuje brzmienie:
„9. Państwa członkowskie zapewniają integrację centralnych rejestrów, o których mowa w ust. 3a niniejszego artykułu, za pomocą europejskiej centralnej platformy ustanowionej w art. 4a ust. 1 dyrektywy 2009/101/UE. Połączenie centralnych rejestrów państw członkowskich z platformą dokonuje się zgodnie ze specyfikacjami technicznymi i procedurami ustanowionymi w aktach wykonawczych przyjętych przez Komisję zgodnie z art. 4c dyrektywy 2009/101/WE.
Państwa członkowskie zapewniają dostępność informacji, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, za pośrednictwem systemu integracji rejestrów ustanowionego w art. 4a ust. 2 dyrektywy 2009/101/UE zgodnie z prawem krajowym państw członkowskich wdrażającym ust. 4 i 5 niniejszego artykułu.
Państwa członkowskie zapewniają, aby za pośrednictwem krajowych rejestrów i systemu integracji rejestrów udostępniane były wyłącznie aktualne informacje, o których mowa w ust. 1, odpowiadające beneficjentom rzeczywistym, oraz aby dostęp do tych informacji był zgodny z zasadami ochrony danych.
Informacje, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, są dostępne w krajowych rejestrach i systemach integracji rejestrów przez okres 10 lat od wykreślenia porozumienia prawnego, o którym mowa w ust. 1, z rejestru. Państwa członkowskie współpracują z Komisją w celu wdrożenia różnych typów dostępu zgodnie z ust. 4 i 4a niniejszego artykułu.”;
h) dodaje się ust. 10 w brzmieniu:
„10. Na potrzeby niniejszego artykułu uznaje się, że porozumienie prawne, o którym mowa w ust. 1, zostało utworzone, jest zarządzane lub prowadzone w państwie członkowskim, w którym:
a) zostało utworzone zgodnie prawem danego państwa członkowskiego lub jest regulowane przepisami tego państwa członkowskiego lub jego najwyższy sąd apelacyjny podlega jurysdykcji tego państwa członkowskiego; lub
b) ma związki z danym państwem członkowskim, ponieważ:
(i) przynajmniej jeden beneficjent rzeczywisty jest rezydentem tego państwa członkowskiego;
(ii) posiada nieruchomość w tym państwie członkowskim;
(iii) posiada udziały lub prawo głosu, lub udziały własnościowe w podmiocie prawnym zarejestrowanym w tym państwie członkowskim; lub
(iv) posiada rachunek bankowy lub płatniczy w instytucji kredytowej z siedzibą w tym państwie członkowskim.”;
ha) dodaje się ust. 10a w brzmieniu:
„10.a Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o kategoriach i cechach charakterystycznych porozumień prawnych, które zidentyfikowano zgodnie z ust. 1, w terminie 12 miesięcy od wejścia w życie niniejszej dyrektywy, przy czym po upływie tego terminu Komisja, w ciągu 2 miesięcy, opublikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej skonsolidowany wykaz takich porozumień prawnych. Do dnia 26 czerwca 2020 r. Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie zawierające ocenę tego, czy wszystkie porozumienia prawne, które mają strukturę lub funkcję podobną do trustów regulowanych przepisami państw członkowskich, zostały należycie zidentyfikowane i objęte obowiązkami zawartymi w niniejszej dyrektywie. W stosownych przypadkach Komisja podejmuje niezbędne kroki w celu ustosunkowania się do wniosków takiego sprawozdania.”;
11) w art. 32 wprowadza się następujące zmiany:
a) ust. 3 akapit pierwszy zdanie czwarte otrzymuje brzmienie:
„Musi być w stanie wystąpić o dodatkowe informacje od każdego podmiotu zobowiązanego oraz je uzyskać i wykorzystać.”;
b) dodaje się ust. 9 w brzmieniu:
„9. W kontekście swoich zadań każda jednostka analityki finansowej musi być w stanie uzyskać, bez uszczerbku dla art. 53, od każdego podmiotu zobowiązanego informacje w celu wskazanym w ust. 1 niniejszego artykułu, nawet jeżeli taki podmiot zobowiązany nie przekazał wcześniej zgłoszenia na podstawie art. 33 ust. 1 lit. a).”;
12) dodaje się art. 32a w brzmieniu:
„Artykuł 32a
1. Państwa członkowskie ustanawiają scentralizowane automatyczne mechanizmy, takie jak centralne rejestry lub centralne systemy wyszukiwania danych elektronicznych, które umożliwiają terminową identyfikację każdej osoby fizycznej lub prawnej posiadającej lub kontrolującej rachunki płatnicze zdefiniowane w dyrektywie 2007/64/WE, instrumenty finansowe zdefiniowane w dyrektywie 2014/65/UE oraz rachunki bankowe i skrytki bankowe prowadzone przez instytucję kredytową na ich terytorium. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o specyfice tych mechanizmów krajowych.
2. Państwa członkowskie zapewniają, by informacje przechowywane w scentralizowanych mechanizmach, o których mowa w ust. 1, były bezpośrednio dostępne na szczeblu krajowym dla jednostek analityki finansowej i właściwych organów do celów wykonywania ich obowiązków na mocy niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie zapewniają, by wszystkie jednostki analityki finansowej były w stanie dostarczyć terminowo informacje przechowywane w scentralizowanych mechanizmach, o których mowa w ust. 1, każdej innej jednostce analityki finansowej, zgodnie z art. 53.
3. Następujące informacje są dostępne oraz występuje możliwość ich wyszukiwania za pomocą scentralizowanych mechanizmów, o których mowa w ust. 1:
– w przypadku klienta będącego posiadaczem rachunku i każdej osoby, która twierdzi, że działa w imieniu klienta: imię i nazwisko, uzupełnione pozostałymi danymi dotyczącymi ustalenia tożsamości wymaganymi na mocy przepisów krajowych transponujących art. 13 ust. 1 lit. a) lub niepowtarzalnym numerem identyfikacyjnym;
– w przypadku beneficjenta rzeczywistego klienta będącego posiadaczem rachunku: imię i nazwisko, uzupełnione pozostałymi danymi dotyczącymi ustalenia tożsamości wymaganymi na mocy przepisów krajowych transponujących art. 13 ust. 1 lit. b) lub niepowtarzalnym numerem identyfikacyjnym;
– w przypadku banku lub rachunku płatniczego: numer IBAN oraz data otwarcia i zamknięcia rachunku.
– w przypadku skrytki bankowej: imię i nazwisko oraz czas trwania wynajmu.
3a. Do dnia 26 czerwca 2019 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie oceniające warunki oraz specyfikacje techniczne i procedury dotyczące zapewnienia bezpiecznej i skutecznej integracji rejestrów centralnych. W stosownych przypadkach sprawozdaniu temu towarzyszyć będzie wniosek ustawodawczy. ”;
12a) dodaje się art. 32b w brzmieniu:
„Artykuł 32b
1. Państwa członkowskie ustanawiają scentralizowane automatyczne mechanizmy, takie jak centralne rejestry lub centralne systemy wyszukiwania danych elektronicznych, które umożliwiają terminową identyfikację każdej osoby fizycznej lub prawnej posiadającej lub kontrolującej grunty i budynki na ich terytorium. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o specyfice tych mechanizmów krajowych.
2. Państwa członkowskie dbają o to, by informacje przechowywane w scentralizowanych mechanizmach, o których mowa w ust. 1, były bezpośrednio dostępne na szczeblu krajowym dla jednostek analityki finansowej i właściwych organów. Państwa członkowskie zapewniają, by wszystkie jednostki analityki finansowej były w stanie dostarczyć terminowo informacje przechowywane w scentralizowanych mechanizmach, o których mowa w ust. 1, każdej innej jednostce analityki finansowej zgodnie z art. 53.
3. Następujące informacje są dostępne oraz istnieje możliwość ich wyszukiwania za pomocą scentralizowanych mechanizmów, o których mowa w ust. 1:
– w odniesieniu do właściciela nieruchomości i każdej osoby, która twierdzi, że działa w imieniu właściciela: imię i nazwisko, uzupełnione pozostałymi danymi dotyczącymi ustalenia tożsamości wymaganymi na mocy przepisów krajowych transponujących art. 13 ust. 1 lit. a) lub niepowtarzalnym numerem identyfikacyjnym;
– w odniesieniu do beneficjenta rzeczywistego nieruchomości: imię i nazwisko, uzupełnione pozostałymi danymi dotyczącymi ustalenia tożsamości wymaganymi na mocy przepisów krajowych transponujących art. 13 ust. 1 lit. b) lub niepowtarzalnym numerem identyfikacyjnym;
– w odniesieniu do nieruchomości: data i powód nabycia własności, kredytu hipotecznego oraz praw innych niż prawo własności;
– w odniesieniu do gruntu: miejsce położenia, numer działki, kategoria gruntu (obecny status gruntu), powierzchnia działki (powierzchnia gruntu);
– w odniesieniu do budynku: miejsce położenia, numer działki, numer budynku, rodzaj, konstrukcja, powierzchnia.
4. Państwa członkowskie współpracują ze sobą oraz z Komisją, aby ustanowić do dnia 1 stycznia 2018 r. europejski rejestr nieruchomości zgodnie z ust. 1 na wzór europejskiego serwisu informacji o gruntach (EULIS).”;
12b) dodaje się art. 32c w brzmieniu:
„Artykuł 32c
1. Państwa członkowskie ustanawiają scentralizowane automatyczne mechanizmy, takie jak centralne rejestry lub centralne systemy wyszukiwania danych elektronicznych, które umożliwiają terminową identyfikację każdej osoby fizycznej lub prawnej posiadającej lub kontrolującej umowy ubezpieczenia na życie lub usługi związane z inwestycjami w rodzaju umów ubezpieczenia ze zwrotem składek posiadanych na ich terytorium. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o specyfice tych mechanizmów krajowych.
2. Państwa członkowskie dbają o to, by informacje przechowywane w scentralizowanych mechanizmach, o których mowa w ust. 1, były bezpośrednio dostępne na szczeblu krajowym dla jednostek analityki finansowej i właściwych organów. Państwa członkowskie zapewniają, by wszystkie jednostki analityki finansowej były w stanie dostarczyć terminowo informacje przechowywane w scentralizowanych mechanizmach, o których mowa w ust. 1, każdej innej jednostce analityki finansowej zgodnie z art. 53.
3. Następujące informacje są dostępne oraz istnieje możliwość ich wyszukiwania za pomocą scentralizowanych mechanizmów, o których mowa w ust. 1:
– w przypadku kontrahenta i każdej osoby, która twierdzi, że działa w imieniu kontrahenta: imię i nazwisko, uzupełnione pozostałymi danymi dotyczącymi ustalenia tożsamości wymaganymi na mocy przepisów krajowych transponujących art. 13 ust. 1 lit. a) lub niepowtarzalnym numerem identyfikacyjnym;
– w przypadku beneficjenta rzeczywistego umowy ubezpieczenia na życie: imię i nazwisko, uzupełnione pozostałymi danymi dotyczącymi ustalenia tożsamości wymaganymi na mocy przepisów krajowych transponujących art. 13 ust. 1 lit. b) lub niepowtarzalnym numerem identyfikacyjnym;
– w przypadku umowy ubezpieczenia na życie: data zawarcia umowy i wartość podlegająca ubezpieczeniu.
4. Do dnia 26 czerwca 2019 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie oceniające warunki oraz specyfikacje techniczne i procedury dotyczące zapewnienia bezpiecznej i skutecznej integracji rejestrów centralnych. W stosownych przypadkach sprawozdaniu temu towarzyszyć będzie wniosek ustawodawczy.”;
13) w art. 33 wprowadza się następujące zmiany:
a) ust. 1 wprowadzenie otrzymuje brzmienie:
„1. Państwa członkowskie nakładają na podmioty zobowiązane, a w stosownych przypadkach także na członków ich kadry kierowniczej, pracowników i zewnętrznych doradców i specjalistów, wymóg pełnej współpracy polegającej na niezwłocznym:”;
aa) ust. 1 lit. b) otrzymuje brzmienie:
„b) dostarczaniu jednostce analityki finansowej bezpośrednio, na jej wniosek, wszelkich niezbędnych informacji.”;
13a) w art. 34 wprowadza się następujące zmiany:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Państwa członkowskie nie stosują obowiązków określonych w art. 33 ust. 1 do notariuszy, innych przedstawicieli wolnych zawodów prawniczych, biegłych rewidentów, zewnętrznych księgowych oraz doradców podatkowych jedynie w ścisłym zakresie, w jakim wyłączenie to dotyczy informacji, które otrzymują oni od jednego ze swoich klientów lub które uzyskują na temat jednego ze swoich klientów, podczas ustalania sytuacji prawnej danego klienta lub podczas wykonywania swoich obowiązków polegających na obronie lub reprezentowaniu tego klienta w postępowaniu sądowym lub w związku z takim postępowaniem,▌ bez względu na to, czy takie informacje są otrzymane lub uzyskane przed zakończeniem takiego postępowania, w jego trakcie czy po jego zakończeniu.
W przypadkach uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i oszustw podatkowych, nie naruszając zasady domniemania niewinności ani prawa do rzetelnego procesu sądowego, państwa członkowskie dopilnowują, by wykonujący te zawody prowadzili rejestry podejmowanych działań, aby w razie konieczności dostarczyć dowody na rzeczywiste wypełnianie zadań związanych z wykonywaną pracą.”;
aa) dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Organy samorządu zawodowego wyznaczone przez państwa członkowskie na podstawie ust. 1 publikują roczne sprawozdanie zawierające informacje na temat:
a) środków podjętych na podstawie art. 58, 59 i 61;
b) liczby otrzymanych zgłoszeń naruszeń;
c) liczby zgłoszeń przekazanych jednostce analityki finansowej;
d) liczby i opisu środków podjętych w celu zweryfikowania przestrzegania przez podmioty zobowiązane obowiązków nałożonych na nie na mocy:
i. art. 10–24 (należyta staranność wobec klienta);
ii. art. 33, 34 i 35 (zgłaszanie podejrzanych transakcji);
iii. art. 40 (przechowywanie dokumentacji); oraz
iv. art. 45 i 46 (kontrole wewnętrzne).”
13b) art. 37 otrzymuje brzmienie:
„Ujawnienie informacji w dobrej wierze przez podmiot zobowiązany lub pracownika lub członka kadry kierowniczej takiego podmiotu zobowiązanego, jednostki analityki finansowej lub innego odpowiedniego organu publicznego zgodnie z art. 33 i 34 nie stanowi naruszenia żadnego ograniczenia w zakresie ujawniania informacji obowiązującego na mocy umowy lub wszelkich przepisów ustawowych, wykonawczych lub administracyjnych i nie naraża tego podmiotu zobowiązanego lub członków jego kadry kierowniczej ani jego pracowników na jakiegokolwiek rodzaju odpowiedzialność, nawet w sytuacji gdy nie wiedzieli oni dokładnie, jaka działalność przestępcza leżała u podstaw transakcji, i bez względu na to, czy nielegalna działalność faktycznie miała miejsce.”
13c) w art. 38 wprowadza się następujące zmiany:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„Państwa członkowskie zapewniają, aby osoby fizyczne, w tym pracownicy i przedstawiciele podmiotu zobowiązanego, które zgłaszają podejrzenia co do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu w ramach swoich struktur wewnętrznych, zewnętrznych albo jednostce analityki finansowej, były prawnie chronione przed narażeniem na groźby, wrogie działania lub działania odwetowe, w szczególności przed negatywnymi działaniami i dyskryminacją w kontekście zatrudnienia, roszczeniami cywilnymi i zarzutami karnymi związanymi z ujawnieniem takich informacji.”;
aa) dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Państwa członkowskie zapewniają, by te osoby fizyczne, które są narażone na groźby, wrogie działania lub negatywne działania i dyskryminację w kontekście zatrudnienia w związku ze zgłoszeniem podejrzeń co do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu w ramach struktur wewnętrznych albo jednostce analityki finansowej, mogły w sposób bezpieczny złożyć skargę do odpowiednich właściwych organów. Państwa członkowskie zapewniają, by na właściwych organach spoczywał prawny obowiązek przeprowadzenia dochodzenia i wydania decyzji. Zawsze musi być możliwe zaskarżenie decyzji do sądu.”;
14) art. 39 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Zakaz określony w ust. 1 nie uniemożliwia ujawniania informacji pomiędzy instytucjami kredytowymi i finansowymi z państw członkowskich, pod warunkiem że należą one do tej samej grupy, ani między tymi podmiotami a ich oddziałami i jednostkami zależnymi z większościowym udziałem tych podmiotów, które to oddziały i jednostki zależne mają siedzibę w państwach trzecich, pod warunkiem że przedmiotowe oddziały i jednostki zależne w pełni stosują się do strategii i procedur obejmujących całą grupę, łącznie z procedurami dotyczącymi wymiany informacji w obrębie grupy, zgodnie z art. 42, oraz że przedmiotowe strategie i procedury obejmujące całą grupę są zgodne z wymogami określonymi w niniejszej dyrektywie.”;
15) w art. 40 ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:
a) lit. a) i b) otrzymują brzmienie:
„a) w przypadku należytej staranności wobec klienta – kopii dokumentów i informacji niezbędnych do spełnienia wymogów należytej staranności wobec klienta określonych w rozdziale II, w tym, o ile są dostępne, informacji uzyskanych za pomocą środków identyfikacji elektronicznej określonych w rozporządzeniu (UE) nr 910/2014 lub alternatywnych technik zdalnej identyfikacji pod warunkiem zatwierdzenia przez właściwe organy, przez okres pięciu lat od zakończenia stosunków gospodarczych z danym klientem lub od dnia przeprowadzenia sporadycznej transakcji;
b) dowodów potwierdzających transakcje i rejestrów transakcji, obejmujących oryginalne dokumenty lub kopie dopuszczalne w postępowaniach sądowych zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami krajowymi, w tym, o ile są dostępne, informacji uzyskanych za pomocą środków identyfikacji elektronicznej określonych w rozporządzeniu (UE) nr 910/2014 lub alternatywnych technik zdalnej identyfikacji pod warunkiem zatwierdzenia przez właściwe organy, które to dowody, rejestry, dokumenty i informacje są konieczne do identyfikacji transakcji, przez okres pięciu lat od zakończenia stosunków gospodarczych z danym klientem lub od dnia przeprowadzenia sporadycznej transakcji.”;
b) dodaje się akapit w brzmieniu:
„Akapit drugi ma również zastosowanie do danych dostępnych za pomocą scentralizowanych mechanizmów, o których mowa w art. 32a.”;
15a) art. 43 otrzymuje brzmienie:
„Przetwarzanie danych osobowych na podstawie niniejszej dyrektywy do celów zapobiegania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, zgodnie z art. 1, uznaje się za działania leżące w interesie publicznym zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 2016/679.”;
15b) w art. 44 wprowadza się następujące zmiany:
a) ust. 2 lit. d) otrzymuje brzmienie:
„d) dane dotyczące liczby transgranicznych wniosków o udzielenie informacji, które zostały złożone, otrzymane, odrzucone oraz częściowo lub w całości rozpatrzone przez jednostkę analityki finansowej, w podziale na kraje, z których wpłynęły wnioski.”;
aa) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„Państwa członkowskie przekazują Eurostatowi i Komisji statystyki, o których mowa w ust. 2. Eurostat publikuje sprawozdanie roczne streszczające i wyjaśniające statystyki, o których mowa w ust. 2, i udostępnia je na swojej stronie internetowej.”;
16) art. 47 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty świadczące usługi wymiany walut pomiędzy walutami wirtualnymi a fiducjarnymi, dostawcy kont waluty wirtualnej, kantory wymiany walut i biura realizujące czeki oraz podmioty świadczące usługi na rzecz trustów lub spółek podlegały obowiązkowi rejestracji lub uzyskania zezwolenia, a podmioty świadczące usługi w zakresie gier hazardowych były regulowane.”;
16a) w art. 48 wprowadza się następujące zmiany:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„Państwa członkowskie w szczególności zobowiązują właściwe organy do skutecznego monitorowania działań osób, którym podmioty zobowiązane i organy samorządu zawodowego przekazały zadania związane z przeciwdziałaniem praniu pieniędzy lub finansowaniu terroryzmu.”;
aa) dodaje się ust. 1a:
„1a. Państwa członkowskie zapewniają, by jeden właściwy organ funkcjonował jako organ nadzorujący działania w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy lub finansowaniu terroryzmu, przy czym organ taki musi być organizacyjnie niezależny. Organ nadzorujący działania w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy lub finansowaniu terroryzmu zapewnia nadzór nad działaniami w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i koordynuje takie działania podejmowane przez inne właściwe organy oraz organy ścigania w celu dopilnowania, by wszystkie podmioty zobowiązane podlegały odpowiedniemu nadzorowi obejmującemu także kontrole, czynności prewencyjne, monitoring oraz działania zaradcze. Organ nadzorujący działania w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy lub finansowaniu terroryzmu funkcjonuje jako punkt kontaktowy dla organów nadzorujących działania w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy lub finansowaniu terroryzmu z innych państw członkowskich, Komisji oraz europejskich urzędów nadzoru.”;
ab) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Państwa członkowskie zapewniają posiadanie przez właściwe organy odpowiednich uprawnień, łącznie z uprawnieniem do nakazania przedstawienia wszelkich informacji istotnych dla monitorowania zgodności z przepisami i przeprowadzania kontroli, oraz dysponowanie przez nie adekwatnymi zasobami finansowymi, ludzkimi i technicznymi do wykonywania ich zadań. Państwa członkowskie zapewniają, aby personel tych organów zachowywał wysokie standardy zawodowe, w tym standardy w zakresie poufności i ochrony danych, cechował się wysoką etyką zawodową oraz odpowiednimi kwalifikacjami. Państwa członkowskie zapewniają, aby w odniesieniu do personelu tych organów funkcjonowały wystarczające zasady i mechanizmy pozwalające zapobiegać przypadkom konfliktu interesów oraz je sankcjonować.”
16b) dodaje się art. 48a w brzmieniu:
„Artykuł 48a
1. Eksperci Komisji przeprowadzają audyty ogólne i szczegółowe we właściwych organach państw członkowskich. Komisja może powołać ekspertów z państw członkowskich, aby udzielili wsparcia jej własnym ekspertom. Audyty ogólne i szczegółowe są przeprowadzane regularnie. Ich głównym celem jest zweryfikowanie, czy właściwe organy podejmują działania zgodne z ocenami ryzyka oraz zgodne z niniejszą dyrektywą. Komisja może, przed przeprowadzeniem takich audytów, zwrócić się do państw członkowskich o niezwłoczne przedstawienie wszelkich stosownych informacji.
2. Audyty i kontrole szczegółowe w jednym konkretnym obszarze lub w większej liczbie konkretnych obszarów mogą stanowić uzupełnienie audytów ogólnych. Te audyty i kontrole szczegółowe są przeprowadzane w szczególności w celu:
a) zweryfikowania wdrożenia zaleceń w sprawie środków odpowiednich do celów zaradzenia ryzyku zidentyfikowanemu w ocenach ryzyka; mogą one obejmować, w stosownych przypadkach, kontrole właściwych organów na miejscu;
b) zweryfikowania funkcjonowania i organizacji właściwych organów;
c) zbadania istotnych lub nawracających problemów w państwach członkowskich;
d) zbadania sytuacji nadzwyczajnych, pojawiających się problemów lub nowych zmian w państwach członkowskich.
3. Komisja sporządza sprawozdanie zawierające wnioski z każdego przeprowadzonego audytu. Sprawozdanie Komisji zawiera, w stosownych przypadkach, zalecenia dla państw członkowskich, które mają zostać uwzględnione w zaleceniach, o których mowa w art. 7 ust. 5a. Komisja udostępnia swoje sprawozdania publicznie. Komisja przekazuje odpowiedniemu właściwemu organowi projekt sprawozdania do zaopiniowania, bierze przekazane opinie pod uwagę przy sporządzaniu ostatecznego sprawozdania i publikuje opinie właściwego organu razem z ostatecznym sprawozdaniem.
4. Komisja ustala roczny program kontroli, informuje o nim z wyprzedzeniem państwa członkowskie i sporządza sprawozdanie z wyników programu. Komisja może wprowadzać zmiany w tym programie w celu uwzględnienia zmian sytuacji w dziedzinie przeciwdziałania praniu pieniędzy lub finansowaniu terroryzmu.
5. Państwa członkowskie:
a) podejmują właściwe działania następcze w świetle zaleceń wynikających z audytów;
b) udzielają wszelkiej niezbędnej pomocy oraz dostarczają dokumentację i udzielają innego wsparcia technicznego, którego zażądają eksperci Komisji, w celu umożliwienia efektywnego i skutecznego przeprowadzania audytów;
c) zapewniają ekspertom Komisji dostęp do wszelkich obiektów lub ich części oraz do informacji, w tym do systemów komputerowych, istotnych dla wykonania ich zadań.
6. Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych w celu opracowania szczegółowych zasad dotyczących audytów zgodnie z art. 64.”;
17) art. 49 otrzymuje brzmienie:
„Artykuł 49
Państwa członkowskie zapewniają, by decydenci polityczni, jednostki analityki finansowej, organy nadzoru i inne właściwe organy biorące udział w przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i zwalczaniu finansowania terroryzmu, takie jak organy podatkowe i organy ścigania, posiadali skuteczne mechanizmy umożliwiające im współpracę i koordynację działań na szczeblu krajowym w zakresie opracowywania i wdrażania strategii oraz działań mających na celu zwalczanie prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, również z myślą o wypełnieniu ich obowiązku na mocy art. 7.”;
17a) art. 50 otrzymuje brzmienie:
„Właściwe organy przekazują europejskim urzędom nadzoru wszelkie informacje niezbędne do wykonywania przez nie obowiązków wynikających z niniejszej dyrektywy. Do dnia 26 czerwca 2017 r. europejskie urzędy nadzoru wydadzą skierowane do właściwych organów wytyczne dotyczące zasad współpracy właściwych organów i wymiany informacji między nimi w odniesieniu do nadzoru nad prowadzącymi działalność transgraniczną instytucjami kredytowymi i finansowymi w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu .”;
18) w rozdziale VI sekcja 3 dodaje się podsekcję IIa w brzmieniu:
„Podsekcja IIa
Współpraca właściwych organów
Artykuł 50a
Państwa członkowskie zapewniają wymianę informacji i wzajemną pomoc między właściwymi organami. Państwa członkowskie zapewniają w szczególności, aby właściwe organy nie odrzucały wniosków o pomoc na podstawie następujących przesłanek:
a) uznaje się, że wniosek dotyczy także kwestii podatkowych;
b) prawodawstwo krajowe wymaga, by podmioty zobowiązane przestrzegały zasad tajności lub poufności, z wyjątkiem przypadków, gdy żądane informacje są przechowywane w okolicznościach, w których obowiązują zasady poufności wymiany informacji między prawnikiem a klientem lub tajemnica zawodowa prawnika;
c) w państwie członkowskim, do którego skierowano wniosek, prowadzone jest śledztwo, dochodzenie lub postępowanie, chyba że udzielenie pomocy zaszkodziłoby takiemu śledztwu, dochodzeniu lub postępowaniu;
d) charakter lub status organu występującego z wnioskiem różni się od charakteru lub statusu właściwego organu, do który składany jest wniosek.
Państwa członkowskie zapewniają jak najszerszą współpracę między właściwymi organami prowadzącymi nadzór nad instytucjami kredytowymi i finansowymi, bez względu na ich charakter czy status. Taka współpraca uwzględnia również zdolność przeprowadzania, w granicach uprawnień właściwego organu, do którego skierowano wniosek, dochodzeń w imieniu właściwego organu składającego wniosek oraz późniejszą wymianę informacji uzyskanych w wyniku takiego dochodzenia.”;
18a) dodaje się art. 51a i 51b w brzmieniu:
„Artykuł 51a
Do czerwca 2017 r. Komisja przedkłada wniosek ustawodawczy w sprawie utworzenia europejskiej jednostki analityki finansowej koordynującej, wspomagającej i wspierającej działania jednostek analityki finansowej państw członkowskich. Europejska jednostka analityki finansowej udziela krajowym jednostkom analityki finansowej wsparcia w zakresie utrzymywania i rozwijania infrastruktury technicznej zapewniającej wymianę informacji, pomaga im przy wspólnej analizie przypadków transgranicznych i opracowuje własną analizę przypadków oraz koordynuje działania jednostek analityki finansowej państw członkowskich w sprawach transgranicznych. W tym celu krajowe jednostki analityki finansowej automatycznie wymieniają informacje z europejską jednostką analityki finansowej podczas prowadzenia dochodzeń w sprawach o pranie pieniędzy. W tym wniosku ustawodawczym należy wziąć pod uwagę wyniki przeprowadzonego przez Komisję badania uprawnień jednostek analityki finansowej państw członkowskich oraz barier w ich współpracy w celu stworzenia odpowiednio zrównoważonego i dopasowanego systemu współpracy.
Artykuł 51b
1. Państwa członkowskie zapewniają, by ich jednostka analityki finansowej mogła współpracować i wymieniać stosowne informacje z zagranicznymi równoważnymi organami.
2. Państwa członkowskie zapewniają, by ich jednostka analityki finansowej mogła zgłaszać zapytania w imieniu zagranicznych równoważnych organów, w przypadku gdy może to być istotne do celów analizy transakcji finansowych. Zapytania obejmują co najmniej:
– przeszukanie własnych baz danych, co obejmowałoby informacje związane ze zgłoszeniami podejrzanych transakcji;
– przeszukanie innych baz danych, do których może uzyskać bezpośredni lub pośredni dostęp, w tym baz danych organów ścigania, publicznych baz danych, administracyjnych baz danych i dostępnych na rynku baz danych.
Jeżeli jest to dozwolone, jednostki analityki finansowej kontaktują się z innymi właściwymi organami i instytucjami finansowymi w celu uzyskania istotnych informacji.”;
19) w art. 53 wprowadza się następujące zmiany:
a) w ust. 1 dodaje się następujący akapit:
„We wniosku podaje się istotne fakty, informacje ogólne, uzasadnienie wniosku oraz opis wykorzystania informacji będących przedmiotem wniosku.”
b) ust. 2 akapit drugi zdanie drugie otrzymuje brzmienie:
„Ta jednostka analityki finansowej uzyskuje informacje zgodnie z art. 32 ust. 9 i niezwłocznie przekazuje odpowiedzi.”;
ba) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Jednostka analityki finansowej może odmówić wymiany informacji wyłącznie w wyjątkowych okolicznościach, gdy wymiana taka byłaby sprzeczna z podstawowymi zasadami jej prawa krajowego. Wyjątki te trzeba sprecyzować w sposób zapobiegający nadużyciom i nadmiernym ograniczeniom swobodnej wymiany informacji do celów analitycznych. W przypadku powołania się na takie wyjątkowe okoliczności jednostka analityki finansowej, do której skierowano wniosek, przesyła zgłoszenie Komisji.”;
bb) dodaje się ust. 3a i 3b w brzmieniu:
„3a. Jednostka analityki finansowej każdego państwa członkowskiego publikuje raz do roku zbiorcze dane statystyczne na temat współpracy i wymiany informacji z innymi jednostkami analityki finansowej.
3b. Komisja sporządza sprawozdanie z przeszkód napotkanych przez właściwe organy w związku z wymianą informacji między organami z różnych państw członkowskich oraz w związku z pomocą udzielaną sobie przez te organy. Sprawozdanie to jest publikowane co dwa lata.”;
19a) w art. 54 dodaje się ustęp w brzmieniu:
„1a. Państwa członkowskie zapewniają, by jednostki analityki finansowej wyznaczyły przynajmniej jednego urzędnika odpowiedzialnego za odbieranie wniosków o udzielenie informacji lub wniosków o wzajemną pomoc prawną przekazywanych przez równoważne podmioty w innych państwach członkowskich oraz za dopilnowanie, by były one rozpatrywane terminowo.”;
20) w art. 55 wprowadza się następujące zmiany:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Państwa członkowskie zapewniają, by jednostka analityki finansowej, do której skierowano wniosek, jak najszybciej i w jak najszerszym możliwym zakresie udzieliła takiej uprzedniej zgody na przekazanie danych informacji właściwym organom, niezależnie od rodzaju powiązanego przestępstwa źródłowego. Jednostka analityki finansowej, do której skierowano wniosek, nie może odmówić zgody na takie przekazanie informacji, chyba że wykraczałoby to poza zakres zastosowania jej przepisów w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, mogło zaszkodzić dochodzeniu, było wyraźnie nieproporcjonalne do uzasadnionych interesów osoby fizycznej lub prawnej lub państwa członkowskiego jednostki analityki finansowej, do której skierowano wniosek, lub w inny sposób było niezgodne z podstawowymi zasadami prawa krajowego danego państwa członkowskiego. Wszelka taka odmowa udzielenia zgody musi być należycie wyjaśniona.”;
aa) dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Do dnia 31 grudnia 2017 r. Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek ustawodawczy w sprawie niezbędnej i skutecznej koordynacji działań jednostek analityki finansowej i koordynacji zwalczania przestępczości finansowej na szczeblu UE za pośrednictwem europejskiej jednostki analityki finansowej.”;
21) art. 57 otrzymuje brzmienie:
„Artykuł 57
Różnice między definicjami przestępstw źródłowych w przepisach poszczególnych państw nie mogą wpływać na zdolność jednostek analityki finansowej do udzielania pomocy innej takiej jednostce ani ograniczać wymiany, rozpowszechniania i wykorzystania informacji na podstawie art. 53, 54 i 55.”;
21a) w rozdziale VI sekcja 3 dodaje się podsekcję w brzmieniu:
„Podsekcja IIIa
Współpraca między właściwymi organami nadzorującymi instytucje kredytowe i finansowe oraz tajemnica zawodowa
Artykuł 57a
1. Państwa członkowskie zapewniają, by na wszystkie osoby, które pracują lub pracowały dla właściwych organów nadzorujących instytucje kredytowe i finansowe w związku z zapewnieniem zgodności z niniejszą dyrektywą, a także na biegłych rewidentów lub specjalistów działających w imieniu właściwych organów, nałożony został obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej.
Z zastrzeżeniem przypadków podlegających przepisom prawa karnego, żadne poufne informacje, które osoby te mogą otrzymywać w trakcie pełnienia swoich obowiązków na podstawie niniejszej dyrektywy, nie mogą być ujawniane żadnej osobie ani żadnemu organowi, chyba że w postaci skróconej lub zbiorczej, która uniemożliwia zidentyfikowanie poszczególnych podmiotów zobowiązanych.
2. Ustęp 1 nie uniemożliwia tym właściwym organom przekazywania informacji lub wzajemnej wymiany informacji zgodnie z niniejszą dyrektywą lub zgodnie z innymi dyrektywami lub rozporządzeniami dotyczącymi nadzoru nad instytucjami kredytowymi i finansowymi. Przekazywanie lub wymiana informacji są uzależnione od nałożenia na organ otrzymujący informacje na mocy przepisów prawa krajowego obowiązku przestrzegania warunków dotyczących tajemnicy zawodowej, jak wskazano w ust. 1.
3. Właściwe organy otrzymujące poufne informacje zgodnie z ust. 1 wykorzystują te informacje jedynie:
– do wykonywania obowiązków ciążących na nich na mocy niniejszej dyrektywy, w tym nakładania sankcji;
– do wykonywania obowiązków ciążących na nich na mocy innych dyrektyw lub rozporządzeń, w tym nakładania sankcji;
– przy zaskarżaniu decyzji właściwego organu, co obejmuje postępowanie sądowe;
– w postępowaniu sądowym wszczętym na podstawie przewidzianych prawem unijnym przepisów szczegółowych dotyczących instytucji kredytowych i finansowych.
4. Państwa członkowskie zapewniają jak najszerszą współpracę między właściwymi organami prowadzącymi nadzór nad instytucjami kredytowymi i finansowymi, bez względu na ich charakter czy status. Taka współpraca uwzględnia również zdolność przeprowadzania, w granicach uprawnień właściwego organu, do którego skierowano wniosek, dochodzeń w imieniu właściwego organu składającego wniosek oraz późniejszą wymianę informacji uzyskanych w wyniku takiego dochodzenia.
5. Państwa członkowskie mogą zawierać porozumienia o współpracy przewidujące współpracę i wymianę poufnych informacji z właściwymi organami, które są organami będącymi odpowiednikami właściwych organów wskazanych w ust. 1. Takie porozumienia o współpracy są zawierane na zasadzie wzajemności oraz wyłącznie, gdy ujawniane informacje podlegają gwarancji zachowania tajemnicy zawodowej przynajmniej równorzędnej do wymaganej na mocy ust. 1. Poufne informacje wymieniane na podstawie tych porozumień o współpracy są wykorzystywane do wykonywania zadań nadzorczych przez wskazane organy.
Informacja, która pochodzi z innego państwa członkowskiego, nie może być ujawniona bez wyraźnej zgody właściwych organów, które ją ujawniły, a w stosownych przypadkach, może to nastąpić jedynie do celów, na które te organy wyraziły zgodę.
Artykuł 57b
1. Niezależnie od art. 57a ust. 1 i 3 państwa członkowskie mogą zezwolić na wymianę informacji w tym samym lub w innym państwie członkowskim między właściwymi organami oraz wymienionymi poniżej podmiotami w toku wykonywania przez nie ich funkcji nadzorczych:
– organami, na których spoczywa publiczny obowiązek nadzorowania innych podmiotów sektora finansowego, oraz organami odpowiedzialnymi za nadzorowanie rynków finansowych;
– organami uczestniczącymi w postępowaniu likwidacyjnym i upadłościowym wobec instytucji oraz w innych podobnych postępowaniach;
– osobami odpowiedzialnymi za przeprowadzanie ustawowych badań sprawozdań finansowych instytucji kredytowych i finansowych.
Wszystkie otrzymane informacje są objęte wymogami tajemnicy zawodowej co najmniej równoważnymi wymogom, o których mowa w art. 57a ust. 1.
2. Niezależnie od art. 57a ust. 1 i 3 państwa członkowskie mogą, na mocy przepisów prawa krajowego, zezwolić na ujawnienie niektórych informacji innym działom centralnej administracji rządowej odpowiedzialnym za przepisy dotyczące nadzorowania instytucji kredytowych i finansowych oraz osobom występującym w imieniu tych działów.
Informacje te mogą być jednak ujawniane wyłącznie, gdy jest to niezbędne do nadzoru nad tymi instytucjami w związku z zapewnieniem zgodności z niniejszą dyrektywą. Osoby mające dostęp do informacji są objęte wymogami tajemnicy zawodowej co najmniej równoważnymi wymogom, o których mowa w art. 57a ust. 1.
3. Państwa członkowskie zezwalają na ujawnianie niektórych informacji dotyczących nadzoru nad instytucjami kredytowymi w związku z zapewnieniem zgodności z niniejszą dyrektywą parlamentarnym komisjom śledczym w danym państwie członkowskim, trybunałom obrachunkowym w danym państwie członkowskim oraz innym podmiotom odpowiedzialnym za prowadzenie dochodzeń w danym państwie członkowskim na następujących warunkach:
a) podmioty te posiadają precyzyjnie określone uprawnienia na mocy prawa krajowego w zakresie prowadzenia kontroli lub dochodzeń dotyczących działań organów odpowiedzialnych za nadzór nad tymi instytucjami lub za przepisy regulujące taki nadzór;
b) podmioty te uznają, że informacje są konieczne do wykonywania uprawnień, o których mowa w lit. a);
c) osoby posiadające dostęp do informacji podlegają na podstawie prawa krajowego wymogom dochowania tajemnicy zawodowej co najmniej równoważnym wymogom, o których mowa w art. 57a ust. 1;
d) w przypadku gdy informacje pochodzą z innego państwa członkowskiego, nie są one ujawniane bez wyraźnej zgody właściwych organów, które je ujawniły, a ujawnienie może nastąpić wyłącznie do celów, na które organy te wyraziły zgodę.
4. Przepisy niniejszej podsekcji nie uniemożliwiają właściwym organom nadzorującym instytucje kredytowe i finansowe w związku z zapewnieniem zgodności z niniejszą dyrektywą przekazywania poufnych informacji do celów wykonywania ich zadań innym organom odpowiedzialnym za nadzorowanie instytucji kredytowych i finansowych na podstawie innych dyrektyw lub rozporządzeń, w tym Europejskiemu Bankowi Centralnemu działającemu zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1024/2013.”;
21b) w rozdziale VI sekcja 3 dodaje się podsekcję w brzmieniu:
„Podsekcja IIIb
Współpraca międzynarodowa
Artykuł 57c
1. Państwo członkowskie zapewnia, by jego właściwe organy nadzorujące instytucje kredytowe i finansowe, a także jego organy ścigania, w jak najszerszym zakresie prowadziły współpracę międzynarodową z właściwymi organami państw trzecich będącymi odpowiednikami krajowych właściwych organów.
2. Państwa członkowskie zapewniają istnienie skutecznych kanałów ułatwiających szybką i konstruktywną wymianę informacji związanych z praniem pieniędzy bezpośrednio między równoważnymi organami, z własnej inicjatywy lub na wniosek.”;
21c) w art. 58 wprowadza się następujące zmiany:
a) w ust. 2 dodaje się akapit w brzmieniu:
„Państwa członkowskie zapewniają, by w przypadkach naruszeń podlegających sankcjom karnym organy ścigania były należycie informowane o takich naruszeniach.”;
b) dodaje się ustęp w brzmieniu:
„4a. Państwa członkowskie zapewniają, by właściwe organy i organy samorządu zawodowego informowały Komisję o przypadkach, w których prawo krajowe utrudnia realizowanie przez nie uprawnień nadzorczych i dochodzeniowych koniecznych do wykonywania ich funkcji.”;
21d) w art. 59 wprowadza się następujące zmiany:
a) ust. 1 wprowadzenie otrzymuje brzmienie:
„1. Państwa członkowskie zapewniają stosowanie niniejszego artykułu przynajmniej w przypadku naruszeń ze strony podmiotów zobowiązanych w odniesieniu do wymogów określonych w:”;
b) w ust. 1 dodaje się następujący akapit:
„Państwa członkowskie zapewniają również stosowanie niniejszego artykułu co najmniej w przypadku naruszeń ze strony podmiotów o charakterze korporacyjnym i innych podmiotów prawnych, trustów oraz innych rodzajów porozumień prawnych o strukturze lub funkcjach podobnych do trustów, gdy te naruszenia mają charakter poważny, powtarzający się, systematyczny lub charakteryzują się występowaniem dowolnego połączenia tych cech, w odniesieniu do wymogów określonych w art. 30 i 31.”;
c) ust. 2 lit. c) otrzymuje brzmienie:
„c) w sytuacjach poważnych, powtarzających się, systematycznych lub charakteryzujących się występowaniem dowolnego połączenia tych cech oraz w przypadku podmiotu zobowiązanego podlegającego obowiązkowi posiadania zezwolenia – cofnięcie lub zawieszenie zezwolenia;”
d) w ust. 3 dodaje się literę w brzmieniu:
„ba) w sytuacjach poważnych, powtarzających się, systematycznych lub charakteryzujących się występowaniem dowolnego połączenia tych cech – cofnięcie zezwolenia na prowadzenie działalności;”;
21e) w art. 61 wprowadza się następujące zmiany:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Państwa członkowskie zapewniają ustanowienie przez właściwe organy i organy samorządu zawodowego skutecznych i niezawodnych mechanizmów zachęcających do zgłaszania właściwym organom i organom samorządu zawodowego potencjalnych lub faktycznych naruszeń przepisów krajowych transponujących przepisy niniejszej dyrektywy.”;
b) w ust. 3 dodaje się następujący akapit:
„Właściwe organy zapewniają co najmniej jeden bezpieczny kanał komunikacji dla osób zgłaszających podejrzenia co do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu. Dzięki takim kanałom tożsamość osób przekazujących informacje jest znana wyłącznie właściwym organom.”;
21f) art. 64 otrzymuje brzmienie:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 9 i 48a, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia 25 czerwca 2015 r.”;
b) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 9 i 48a wchodzi w życie tylko wtedy, gdy Parlament Europejski ani Rada nie zgłoszą sprzeciwu w terminie jednego miesiąca od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub jeśli przed upływem tego terminu zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o jeden miesiąc z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.”;
21g) w art. 65 dodaje się akapit 1a w brzmieniu:
„Sprawozdaniu towarzyszą w razie konieczności odpowiednie wnioski, w tym, w stosownych przypadkach, dotyczące usprawnienia współpracy między biurami ds. odzyskiwania mienia państw członkowskich, wypłat gotówkowych, walut wirtualnych, upoważnień do stworzenia i utrzymywania centralnej bazy danych rejestrującej tożsamości użytkowników i adresy kont waluty wirtualnej, dostępnej dla jednostek analityki finansowej, a także wzory oświadczeń własnych do wypełnienia przez użytkowników waluty wirtualnej.
Komisja sporządzi do końca 2017 r. sprawozdanie na temat uprawnień jednostek analityki finansowej państw członkowskich oraz barier w ich współpracy. Ocena ta obejmie analizę działań w zakresie wspierania wspólnej analizy spraw transgranicznych i rozwiązań pozwalających podnieść poziom analityki finansowej w UE. Sprawozdaniu towarzyszą w razie konieczności odpowiednie wnioski w sprawie zaradzenia przeszkodom we współpracy w odniesieniu do dostępu do informacji, ich wymiany i wykorzystywania. W sprawozdaniu tym należy uwzględnić ocenę potrzeb w zakresie:
a) wytycznych operacyjnych dotyczących prawidłowego wdrażania niniejszej dyrektywy;
b) ułatwiania wymiany informacji w sprawach transgranicznych;
c) mechanizmu rozstrzygania sporów;
d) wspierania wspólnej strategicznej oceny ryzyka na szczeblu Unii;
e) wspólnych zespołów analitycznych w przypadkach transgranicznych;
f) dokonywania przez podmioty zobowiązane zgłoszeń bezpośrednio w sieci FIU.net;
g) ustanowienia europejskiej jednostki analityki finansowej w celu usprawnienia współpracy i koordynacji działań krajowych jednostek analityki finansowej.”;
22) w art. 65 dodaje się akapit drugi w brzmieniu:
„Sprawozdaniu towarzyszą w razie konieczności odpowiednie wnioski, w tym, w stosownych przypadkach, dotyczące walut wirtualnych, upoważnień do ustanowienia i utrzymywania centralnej bazy danych rejestrującej tożsamości użytkowników i adresy kont waluty wirtualnej, dostępnej dla jednostek analityki finansowej, a także wzory oświadczeń własnych do wypełnienia przez użytkowników waluty wirtualnej.”;
23) art. 66 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:
„Dyrektywy 2005/60/WE i 2006/70/WE tracą moc ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2017 r.”;
24) art. 67 ust. 1 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:
„Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy w terminie do dnia 1 stycznia 2017 r. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.”;
24a) załącznik II pkt 3 wprowadzenie otrzymuje brzmienie:
„3) Geograficzne czynniki ryzyka – rejestracja w następujących państwach:”
25) załącznik III pkt 2 lit. c) otrzymuje brzmienie:
„c) niebezpośrednie stosunki gospodarcze lub transakcje, bez określonych zabezpieczeń, np. środków identyfikacji elektronicznej lub odpowiednich usług zaufania zdefiniowanych w rozporządzeniu (UE) 910/2014 lub alternatywnych technik zdalnej identyfikacji pod warunkiem zatwierdzenia przez właściwe organy;”.
Artykuł 2
Zmiany w dyrektywie 2009/101/WE
W dyrektywie 2009/101/WE wprowadza się następujące zmiany:
1) w rozdziale 1 dodaje się art. 1a w brzmieniu:
„Artykuł 1a
Zakres stosowania
Środki dotyczące ujawniania informacji o beneficjentach rzeczywistych stosuje się do przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich, odnoszących się do:
a) podmiotów o charakterze korporacyjnym i innych podmiotów prawnych, o których mowa w art. 30 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady[20], w tym do typów spółek, o których mowa w art. 1 niniejszej dyrektywy▌;
b) trustów obejmujących mienie, które jest posiadane przez osobę lub w imieniu osoby, która prowadzi działalność gospodarczą polegającą na zarządzaniu trustami lub obejmującą takie zarządzanie, oraz działa jako powiernik trustu w ramach tej działalności w celu uzyskania zysku, jak również do innych rodzajów porozumień prawnych o strukturze lub funkcjach podobnych do takich trustów.”
1a) w art. 7 wprowadza się następujące zmiany:
a) dodaje się punkt w brzmieniu:
„aa) braku ujawnienia w sposób dokładny i pełny informacji o beneficjentach rzeczywistych zgodnie z wymogiem art. 7b;”;
b) dodaje się punkt w brzmieniu:
„ba) braku ujawnienia informacji o beneficjentach rzeczywistych zgodnie z wymogiem art. 7b.”;
c) dodaje się ustęp w brzmieniu:
„Jeżeli zobowiązania mają zastosowanie do osób prawnych, państwa członkowskie zapewniają możliwość stosowania kar wobec członków organu zarządzającego lub wszelkich innych osób fizycznych odpowiedzialnych za naruszenie w świetle prawa krajowego.”;
2) w rozdziale 2 dodaje się art. 7b w brzmieniu:
„Artykuł 7b
Ujawnianie informacji o beneficjentach rzeczywistych
1. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia obowiązkowego ujawnienia przez podmioty, o których mowa w art. 1a lit. a) i b) niniejszej dyrektywy, odpowiednich, dokładnych i aktualnych informacji o ich beneficjentach rzeczywistych zgodnie z art. 30 i 31 dyrektywy 2015/849.
Informacje takie obejmują przynajmniej imię i nazwisko, datę urodzenia, obywatelstwo, państwo zamieszkania i dane kontaktowe (bez ujawniania adresu zamieszkania) beneficjenta rzeczywistego, jak również informacje o charakterze i skali posiadanego udziału.
2. Ujawnianie informacji o beneficjentach rzeczywistych, o których mowa w ust. 1, zapewnia się za pomocą centralnych rejestrów, o których mowa w art. 30 ust. 3 ▌dyrektywy (UE) 2015/849.
3. Państwa członkowskie zapewniają, by informacje o beneficjentach rzeczywistych, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, były upubliczniane za pośrednictwem systemu integracji rejestrów, o którym mowa w art. 4a ust. 2, zgodnie z przepisami dotyczącymi ochrony danych i standardami otwartych danych, oraz by podlegały rejestracji online; państwa członkowskie mogą wprowadzić opłatę, aby pokryć koszty administracyjne.
4. W wyjątkowych okolicznościach określonych w prawie krajowym, gdy dostęp do informacji, o których mowa w ust. 1, narażałby beneficjenta rzeczywistego na ryzyko nadużycia finansowego, porwania, szantażu, przemocy lub zastraszenia, bądź jeżeli beneficjent rzeczywisty jest osobą małoletnią lub z innych względów niezdolną do działania, państwa członkowskie mogą w indywidualnych przypadkach przewidzieć wyłączenie dotyczące takiego obowiązkowego ujawnienia w odniesieniu do całości lub części informacji o beneficjencie rzeczywistym. Państwa członkowskie zapewniają, by te wyłączenia były udzielane po przeprowadzeniu szczegółowej oceny wyjątkowego charakteru okoliczności, przy czym ocenę taką udostępnia się Komisji na jej wniosek. Wyłączenia regularnie poddaje się ponownej ocenie, aby uniknąć nadużyć. Każdy przypadek udzielenia wyłączenia musi zostać jasno wskazany w rejestrze. Musi być zagwarantowane prawo do przeglądu administracyjnego decyzji o udzieleniu wyłączenia oraz do skutecznego środka zaskarżenia. Państwa członkowskie publikują roczne dane statystyczne dotyczące liczby udzielonych wyłączeń wraz z uzasadnieniem oraz przekazują te dane Komisji.
5. Dane osobowe beneficjentów rzeczywistych, o których mowa w ust. 1, ujawniane są w celu umożliwienia osobom trzecim i ogółowi społeczeństwa obywatelskiego poznania tożsamości beneficjenta rzeczywistego, co przyczynia się do zapobiegania nadużywaniu podmiotów prawnych i porozumień prawnych dzięki wzmocnionej kontroli publicznej. W tym celu informacje są upubliczniane za pośrednictwem rejestrów krajowych i systemu integracji rejestrów przez okres ▌10 lat od wykreślenia spółki z rejestru.
5a. Państwa członkowskie zobowiązują właściwe organy do skutecznego monitorowania i podejmowania niezbędnych środków w trosce o zapewnienie przestrzegania wymogów niniejszego artykułu. Państwa członkowskie zapewniają posiadanie przez właściwe organy odpowiednich uprawnień, łącznie z uprawnieniem do nakazania przedstawienia wszelkich informacji istotnych dla monitorowania zgodności z przepisami i przeprowadzania kontroli, oraz dysponowanie przez nie adekwatnymi zasobami finansowymi, ludzkimi i technicznymi do wykonywania ich zadań. Państwa członkowskie dbają o to, by personel tych organów zachowywał wysokie standardy zawodowe, w tym standardy w zakresie poufności i ochrony danych, cechował się wysoką etyką zawodową oraz odpowiednimi kwalifikacjami.”.
Artykuł 2a
Zmiany w dyrektywie 2013/36/UE
W art. 56 ust. 1 dyrektywy 2013/36/UE dodaje się następującą literę:
„fa) organami odpowiedzialnymi za nadzorowanie podmiotów zobowiązanych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 i 2 dyrektywy (UE) 2015/849, w związku z zapewnieniem zgodności z tą dyrektywą.”.
Artykuł 3
Transpozycja
1. Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 1 stycznia 2017 r. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.
Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.
2. Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty najważniejszych przepisów prawa krajowego w dziedzinie objętej zakresem niniejszej dyrektywy.
Artykuł 4
Wejście w życie
Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie trzeciego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Artykuł 5
Adresaci
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.
Sporządzono w Strasburgu dnia […] r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady
PrzewodniczącyPrzewodniczący
- [1] Dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym.
- [2] Dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym.
- [3] * Poprawki: tekst nowy lub zmieniony został zaznaczony kursywą i wytłuszczonym drukiem; symbol ▌sygnalizuje skreślenia.
- [4] Dz.U. C […] z […], s. […].
- [5] Dz.U. C […] z […], s. […].
- [6] Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniająca rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 i uchylająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/60/WE oraz dyrektywę Komisji 2006/70/WE (Dz.U. L 141 z 5.6.2015, s. 73).
- [7] Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów „Europejska agenda bezpieczeństwa”, COM(2015) 185 final.
- [8] Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie planu działania na rzecz skuteczniejszego zwalczania finansowania terroryzmu, COM(2016) 50 final.
- [9] Dyrektywa 2009/101/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 września 2009 r. w sprawie koordynacji gwarancji, jakie są wymagane w państwach członkowskich od spółek w rozumieniu art. 48 akapit drugi Traktatu, w celu uzyskania ich równoważności, dla zapewnienia ochrony interesów zarówno wspólników, jak i osób trzecich (Dz.U. L 258 z 1.10.2009, s. 11).
- [10] Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31).
- [11] Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).
- [12] Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/680 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez właściwe organy do celów zapobiegania przestępczości, prowadzenia postępowań przygotowawczych, wykrywania i ścigania czynów zabronionych i wykonywania kar, w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylająca decyzję ramową Rady 2008/977/WSiSW (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 89).
- [13] Decyzja ramowa Rady 2008/977/WSiSW z dnia 27 listopada 2008 r. w sprawie ochrony danych osobowych przetwarzanych w ramach współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych (Dz.U. L 350 z 30.12.2008, s. 60).
- [14] Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/680 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez właściwe organy do celów zapobiegania przestępczości, prowadzenia postępowań przygotowawczych, wykrywania i ścigania czynów zabronionych i wykonywania kar, w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylająca decyzję ramową Rady 2008/977/WSiSW (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 89).
- [15] Dz.U. C 369 z 17.12.2011, s. 14.
- [16] Dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym.
- [17] Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1).
- [18] Dz.U. C …
- [19] Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 910/2014 z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie identyfikacji elektronicznej i usług zaufania w odniesieniu do transakcji elektronicznych na rynku wewnętrznym oraz uchylające dyrektywę 1999/93/WE (Dz.U. L 257 z 28.8.2014, s. 73).”;
- [20] Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniająca rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 i uchylająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/60/WE oraz dyrektywę Komisji 2006/70/WE (Dz.U. L 141 z 5.6.2015, s. 73).”;
OPINIA Komisji Rozwoju (1.12.2016)
dla Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych
w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę (UE) 2015/849 w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu i zmieniającej dyrektywę 2009/101/WE
(COM(2016)0450 – C8-0265/2016 – 2016/0208(COD))
Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Elly Schlein
ZWIĘZŁE UZASADNIENIE
Komisja przedstawiła Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek, którego celem jest dalsze wzmocnienie przepisów UE w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy w celu zwalczania finansowania terroryzmu oraz zwiększenie przejrzystości co do tego, kto faktycznie jest właścicielem przedsiębiorstwa i funduszy, z myślą o nasileniu walki z unikaniem zobowiązań podatkowych.
Sprawozdawczyni z zadowoleniem przyjmuje zmiany zaproponowane przez Komisję, które stanowią pewne pozytywne postępy co do kwestii uchylania się od płacenia podatków i prania pieniędzy. Dokumenty panamskie po raz kolejny wskazują na pilną potrzebę skutecznych przepisów dotyczących weryfikacji rzeczywistej struktury własności przedsiębiorstw i innych osób prawnych. W szczególności kraje rozwijające się tracą ogromne zasoby z powodu podejrzanych transakcji i sieci działalności korupcyjnej, w których wykorzystuje się anonimowe firmy przykrywki i trusty.
Jednakże wniosek w obecnej formie wciąż nie stanowi ambitnej i pilnej reakcji, jakiej oczekują obywatele. Sprawozdawczyni jest zdania, że pozostaje kilka poważnych luk: nie wszystkie trusty musiałyby ujawniać swoich tzw. beneficjentów rzeczywistych, a niektóre z nich mogłyby utrzymać ich w tajemnicy wobec wszystkich osób oprócz tych, które mogą udowodnić „uzasadniony interes”. W odniesieniu do spółek niniejsza dyrektywa zawiera klauzulę, która stanowi, że jeżeli nie można zidentyfikować beneficjenta rzeczywistego, wówczas można zamiast niego wskazać członka kadry kierowniczej wyższego szczebla. Ponadto, mimo że próg dla beneficjenta rzeczywistego został obniżony z poziomu 25 % do 10 % udziałów, taka zmiana jest nieznaczna, ponieważ dotyczy jedynie „pasywnego podmiotu niefinansowego”.
O ile sprawozdawczyni popiera wysiłki podejmowane przez Komisję, to uważa, że Parlament Europejski i Rada powinny pójść jeszcze dalej w likwidowaniu niedociągnięć, które niosą ryzyko osłabienia przeciwdziałania praniu pieniędzy i zwalczania unikania zobowiązań podatkowych oraz uchylania się od płacenia podatków na całym świecie. Jeżeli luki nie zostaną zlikwidowane, władze krajów rozwijających się będą miały w dalszym ciągu trudności z „przebiciem korporacyjnego muru” utworzonego przez spółki przykrywki w Europie w celu odzyskania skradzionego mienia oraz zwalczania nielegalnych przepływów finansowych. UE nie może zmarnować szansy na dalsze wzmocnienie unijnych przepisów w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz zwiększenia przejrzystości, również przez uwzględnienie szczególnych potrzeb krajów rozwijających się, które są szczególnie dotknięte problemem nielegalnych przepływów finansowych. Spójność polityki na rzecz rozwoju wymaga umożliwienia krajom rozwijającym się zmobilizowania własnych zasobów wewnętrznych, zwłaszcza poprzez podatki. Jedynie zagwarantowanie pełnej jawności pozwoli obywatelom z krajów rozwijających się uzyskać pewność, że anonimowe firmy przykrywki nie są wykorzystywane do wyprowadzania zasobów niezbędnych do rozwoju.
POPRAWKI
Komisja Rozwoju zwraca się Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych, jako komisji przedmiotowo właściwych, o wzięcie pod uwagę następujących poprawek:
Poprawka 1 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 9 a (nowy) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | |||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
(9a) Zarówno Unia i jej państwa członkowskie z jednej strony, jak i kraje trzecie z drugiej strony współodpowiadają za walkę z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu. Współpraca z krajami trzecimi powinna się w większym stopniu skupiać na systemach finansowych i administracji krajów rozwijających się, by umożliwić im większe uczestnictwo w ogólnym procesie reformy podatkowej w celu powstrzymania przestępstw finansowych i powiązanej z nimi nielegalnej działalności oraz wdrożenia mechanizmów przeciwdziałających praniu pieniędzy, które to mechanizmy przyczyniłyby się do lepszej wymiany danych i informacji z innymi krajami z myślą o identyfikowaniu nadużyć i terrorystów. | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 2 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 21 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | |||||||||||||||||||||||||||||||||
|
(21) Należy wyjaśnić, na podstawie jakiej przesłanki określa się, które państwo członkowskie odpowiada za monitorowanie i rejestrację informacji o beneficjentach rzeczywistych trustów i podobnych porozumień prawnych. Aby zapobiec sytuacji, w której pewne trusty nie podlegają monitorowaniu lub obowiązkowi rejestracji w żadnym państwie UE ze względu na różnice pomiędzy systemami prawnymi państw członkowskich, wszystkie trusty i podobne porozumienia prawne powinny być rejestrowane w państwie, w którym są one zarządzane. W celu zapewnienia skutecznego monitorowania i rejestracji informacji o beneficjentach rzeczywistych trustów konieczna jest także współpraca między państwami członkowskimi. |
(21) Należy wyjaśnić, na podstawie jakiej przesłanki określa się, które państwo członkowskie odpowiada za monitorowanie i rejestrację informacji o beneficjentach rzeczywistych trustów i podobnych porozumień prawnych. Aby zapobiec sytuacji, w której pewne trusty nie podlegają monitorowaniu lub obowiązkowi rejestracji w żadnym państwie UE ze względu na różnice pomiędzy systemami prawnymi państw członkowskich, wszystkie trusty i podobne porozumienia prawne powinny być rejestrowane w państwie, w którym są one tworzone, zarządzane lub prowadzone. W celu zapewnienia skutecznego monitorowania i rejestracji informacji o beneficjentach rzeczywistych trustów konieczna jest także współpraca między państwami członkowskimi. | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 3 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 35 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | |||||||||||||||||||||||||||||||||
|
(35) W celu zapewnienia proporcjonalności informacje o beneficjentach rzeczywistych dotyczące trustów innych niż te obejmujące mienie, które jest które jest posiadane przez osobę lub w imieniu osoby, która prowadzi działalność gospodarczą polegającą na zarządzaniu trustami lub obejmującą takie zarządzanie, oraz działa jako powiernik trustu w ramach tej działalności w celu uzyskania zysku, powinny być dostępne dla osób posiadających uzasadniony interes. Uzasadniony interes w zakresie prania pieniędzy, finansowania terroryzmu i powiązanych z nimi przestępstw źródłowych powinien być wykazany na podstawie łatwo dostępnych środków, takich jak statut lub deklaracja misji organizacji pozarządowej, lub na podstawie udokumentowanych wcześniejszych działań w zakresie walki z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu lub powiązanymi z nimi przestępstwami źródłowymi, albo na podstawie potwierdzonego doświadczenia w zakresie badań lub innych działań w tej dziedzinie. |
skreśla się | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 4 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 35 a (nowy) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | |||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
(35a) O ile walka z praniem pieniędzy i terroryzmem stanowi uzasadniony cel, to środki określone w niniejszej dyrektywie nie powinny w żaden sposób utrudniać włączenia społecznego pod względem finansowym wszystkich osób, bez dyskryminacji, w Unii i w krajach trzecich. | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 5 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 35 b (nowy) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | |||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
(35b) Przekazy pieniężne stanowią znaczny wkład w rozwój rodziny i społeczności. Uznając znaczenie zapobiegania praniu pieniędzy, środki przyjęte zgodnie z niniejszą dyrektywą nie powinny utrudniać dokonywania przekazów pieniężnych przez międzynarodowych migrantów. | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 6 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 35 c (nowy) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | |||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
(35c) Pomoc humanitarna ma na celu niesienie pomocy i wsparcia osobom potrzebującym na świecie i jest sprawą najwyższej wagi. Środki mające na celu rozwiązanie problemu prania pieniędzy, finansowania terroryzmu i uchylania się od opodatkowania nie powinny uniemożliwiać osobom i organizacjom finansowania takiej pomocy niosącej korzyści osobom potrzebującym. | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 7 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 2 – litera -a (nowa) Dyrektywa (UE) 2015/849. Artykuł 3 – punkt 6 – litera a | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
(http://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN/TXT/HTML/?uri=CELEX:32015L0849&rid=1) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 8 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 2 – litera a Dyrektywa (UE) 2015/849. Artykuł 3 – punkt 6 – litera a – podpunkt i | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 9 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 2 – litera a a (nowa) Dyrektywa (UE) 2015/849. Artykuł 3 – punkt 6 – litera b | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?qid=1479387654876&uri=CELEX:32015L0849 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Uzasadnienie | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ponieważ trust może mieć więcej niż jednego ustanawiającego lub powiernika, definicje rzeczywistego beneficjenta powinny odnosić się do „ustanawiającego(-ych)” i „sprawującego(-ych) nadzór”, podobnie jak (już) odnoszą się do „powiernika(-ów)” i „beneficjenta(-ów)”. W przeciwnym razie ta niejednoznaczność może zostać wykorzystana do rejestrowania tylko jednego z potencjalnie wielu ustanawiających lub sprawujących nadzór. Liczba mnoga w odniesieniu do wszystkich stron trustu jest już zalecana przez OECD w komentarzach do CRS w związku z automatyczną wymianą informacji. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 10 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 8 a (nowy) Dyrektywa (UE) 2015/849. Artykuł 28 – litera c | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
(http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/HTML/?uri=CELEX:32015L0849&qid=1481794707358&from=PL) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 11 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 9 – litera -a (nowa) Dyrektywa (UE) 2015/849. Artykuł 30 − ustęp 4 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
(http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/HTML/?uri=CELEX:32015L0849&qid=1481794707358&from=PL) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 12 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 9 – litera a | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 13 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 9 – litera a a (nowa) Dyrektywa (UE) 2015/849. Artykuł 30 − ustęp 5 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/?qid=1479387654876&uri=CELEX:32015L0849 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Uzasadnienie | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Informacje zawarte w rejestrach beneficjentów rzeczywistych powinny być dostępne publicznie w otwartym formacie danych. Zobowiązanie państw członkowskich do utworzenia rejestrów według standardów otwartych danych zapobiega również powstawaniu rejestrów, w których możliwe jest wyszukiwanie za pomocą tylko jednego parametru, np. nazwy spółki. Ponadto w znacznym stopniu ułatwia to wzajemne połączenie rejestrów państw członkowskich, które ma nastąpić w najbliższych latach. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 14 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 9 – litera c Dyrektywa (UE) 2015/849. Artykuł 30 − ustęp 9 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Uzasadnienie | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Sformułowanie to mogłoby być interpretowane w sposób, który prowadzi do automatycznego ogólnego wyłączenia dla wszystkich przedsiębiorstw, które posiadają co najmniej jedną osobę poniżej pewnego wieku wymienioną jako beneficjenta rzeczywistego. Obecne odniesienie do ryzyka nadużyć finansowych mogłoby zostać wykorzystane do wystąpienia o wyłączenie w oparciu jedynie o straty gospodarcze. Jeżeli przyznane zostanie wyłączenie, musi być ono wyraźnie widoczne w rejestrze dostępnym publicznie. Ponadto wyłączenia takie nie powinny być przyznawane bez żadnych ograniczeń czasowych. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 15 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 10 – litera a Dyrektywa (UE) 2015/849. Artykuł 31 − ustęp 1 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 16 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 10 – litera b Dyrektywa (UE) 2015/849. Artykuł 31 – ustęp 3 a | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Uzasadnienie | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Należy uwzględnić wszystkie obecne i przyszłe porozumienia prawne podobne do trustów. Państwa członkowskie powinny wymagać rejestracji wszystkich trustów regulowanych ich prawem lub zarządzanych przez osobę zamieszkującą w UE, nawet jeżeli wszystkie pozostałe strony trustu i jego aktywa znajdują się poza UE. W ten sposób państwa członkowskie mogą zapewnić, że ich prawa lub rezydenci nie ułatwiają prania pieniędzy lub oszustw podatkowych w innych częściach świata, co ma szczególne znaczenie dla krajów rozwijających się. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 17 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 10 – litera d Dyrektywa (UE) 2015/849. Artykuł 31 – ustęp 4 a | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Uzasadnienie | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Otwarty format danych jest niezbędny, aby zapobiec ukrywaniu beneficjentów rzeczywistych trustów: umożliwia on zbieranie i analizowanie dużych ilości danych w celu lepszego wykrywania nieprawidłowości, schematów, błędów, sygnałów ostrzegawczych itp., jak również łączenie danych o beneficjentach rzeczywistych z informacjami z innych właściwych źródeł danych istotnych dla wykrywania korupcji w obrębie całego łańcucha wartości, tj. umów i procedur przetargowych. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 18 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 10 – litera d Dyrektywa (UE) 2015/849. Artykuł 31 – ustęp 4 b | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Uzasadnienie | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wymaganie od podmiotów zobowiązanych zgłaszania rozbieżności pomiędzy własnymi informacjami o beneficjentach rzeczywistych zgromadzonymi w ramach procedury należytej staranności wobec klienta oraz publicznymi rejestrami beneficjantów rzeczywistych umocniłoby dane dostępne w publicznych rejestrach beneficjentów rzeczywistych. Należy również podkreślić, że podmioty zobowiązane nie mają opierać się na informacjach figurujących w rejestrach beneficjentów rzeczywistych, ale nadal wykonywać swoje niezależne środki należytej staranności wobec klienta w celu poznania tożsamości swoich klientów. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 19 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 10 – litera d a (nowa) Dyrektywa (UE) 2015/849. Artykuł 31 − ustęp 5 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
(http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/HTML/?uri=CELEX:32015L0849&qid=1479377482666&from=PL) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 20 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 10 – litera e Dyrektywa (UE) 2015/849. Artykuł 31 – ustęp 7 a – akapit 1 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Uzasadnienie | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Patrz art. 1 ust. 1 pkt 9 lit. c). | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 21 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – punkt 10 – litera h Dyrektywa (UE) 2015/849. Artykuł 31 − ustęp 10 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Uzasadnienie | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Trust powinien być zarejestrowany we wszystkich państwach członkowskich, w których ma punkt przyłączenia. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 22 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – punkt 1 a (nowy) Dyrektywa 2009/101/WE Artykuł 7 – litera b a (nowa) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
(http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/HTML/?uri=CELEX:32009L0101&rid=1) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 23 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – punkt 1 b (nowy) Dyrektywa 2009/101/WE Artykuł 7 – ustęp 1 a (nowy) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
(http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/HTML/?uri=CELEX:32009L0101&rid=1) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 24 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – punkt 2 Dyrektywa 2009/101/WE Artykuł 7 b – ustęp 1 – akapit 2 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 25 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – punkt 2 Dyrektywa 2009/101/WE Artykuł 7 b – ustęp 3 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 26 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – punkt 2 Dyrektywa 2009/101/WE Artykuł 7 b – ustęp 4 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 27 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – punkt 2 Dyrektywa 2009/101/WE Artykuł 18 b – ustęp 5 a (nowy) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
PROCEDURA W KOMISJI OPINIODAWCZEJ
|
Tytuł |
Zapobieganie wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu |
||||
|
Odsyłacze |
COM(2016)0450 – C8-0265/2016 – 2016/0208(COD) |
||||
|
Komisje przedmiotowo właściwe Data ogłoszenia na posiedzeniu |
ECON 12.9.2016 |
LIBE 12.9.2016 |
|
|
|
|
Opinia wydana przez Data ogłoszenia na posiedzeniu |
DEVE 12.9.2016 |
||||
|
Sprawozdawca(czyni) komisji opiniodawczej Data powołania |
Elly Schlein 21.10.2016 |
||||
|
Art. 55 – Wspólne posiedzenia komisji Data ogłoszenia na posiedzeniu |
6.10.2016 |
||||
|
Rozpatrzenie w komisji |
7.11.2016 |
|
|
|
|
|
Data przyjęcia |
29.11.2016 |
|
|
|
|
|
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
19 1 2 |
|||
|
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Ignazio Corrao, Nirj Deva, Raymond Finch, Doru-Claudian Frunzulică, Charles Goerens, Enrique Guerrero Salom, Maria Heubuch, Teresa Jiménez-Becerril Barrio, Linda McAvan, Norbert Neuser, Eleni Theocharous, Paavo Väyrynen, Bogdan Brunon Wenta, Rainer Wieland |
||||
|
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego |
Marina Albiol Guzmán, Seb Dance, Ádám Kósa, Adam Szejnfeld, Patrizia Toia |
||||
|
Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego |
Xabier Benito Ziluaga, Dariusz Rosati, Jarosław Wałęsa |
||||
OPINIA Komisji Handlu Międzynarodowego (8.12.2016)
dla Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych
w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę (UE) 2015/849 w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu i zmieniającej dyrektywę 2009/101/WE
(COM(2016)0450 – C8-0265/2016 – 2016/0208(COD))
Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Emmanuel Maurel
POPRAWKI
Komisja Handlu Międzynarodowego zwraca się do Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz do Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych, jako komisji przedmiotowo właściwych, o wzięcie pod uwagę następujących poprawek:
Poprawka 1 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 5 a (nowy) | ||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | |||||||||||||||
|
|
(5a) O ile to możliwe, należy wykorzystać strategie polityczne i działania w innych odnośnych obszarach kompetencji Unii, na przykład w handlu międzynarodowym i współpracy na rzecz rozwoju, by uzupełnić działania na rzecz zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu poprzez system finansowy. Owe strategie i działania powinny dążyć do uzupełniania, a nie naruszania innych celów polityki Unii. | |||||||||||||||
Poprawka 2 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 10 a (nowy) | ||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | |||||||||||||||
|
|
(10a) Pranie pieniędzy i uchylanie się od opodatkowania coraz częściej odbywa się za pośrednictwem transakcji handlowych, za pomocą manipulowania ceną, ilością lub jakością. Przejrzystość finansowa i podatkowa są głównymi priorytetami polityki handlowej Unii, w związku z czym krajom, które tolerują pranie pieniędzy i uchylanie się od opodatkowania, nie należy przyznawać żadnych przywilejów handlowych w stosunkach z Unią. | |||||||||||||||
Poprawka 3 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 10 b (nowy) | ||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | |||||||||||||||
|
|
(10b) Zgodnie z dokumentem pt. „Handel z korzyścią dla wszystkich” należy podjąć dalsze skuteczne działania w zakresie handlu usługami, aby zapobiec wykorzystywaniu go do nielegalnych przepływów finansowych, mając na uwadze, że wolny handel towarami i usługami z krajami rozwijającymi się zwiększa zagrożenie praniem pieniędzy oraz że unijny handel usługami z rajami podatkowymi jest sześć razy większy niż ma to miejsce w przypadku porównywalnych państw, podczas gdy takie różnice nie istnieją w zakresie handlu towarami. | |||||||||||||||
Poprawka 4 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 10 c (nowy) | ||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | |||||||||||||||
|
|
(10c) W terminie jednego roku od wejścia w życie niniejszej dyrektywy Komisja powinna przedstawić państwom członkowskim sprawozdanie dotyczące ewentualnych luk prawnych w rozdziałach dotyczących usług finansowych i ustanawiania siedziby w umowach handlowych UE z krajami trzecimi, które już weszły w życie, a w szczególności definicji inwestycji i ustanawiania siedziby, ograniczeń dotyczących zakresu i terminów ostrożnościowych wyłączeń, istnienia lub nieistnienia pułapów dla przekazów pieniężnych między stronami umów handlowych, walut zatwierdzonych dla tych przekazów, potwierdzenia tajemnicy bankowej oraz istnienia przepisów dotyczących wymiany danych. | |||||||||||||||
Poprawka 5 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 10 d (nowy) | ||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | |||||||||||||||
|
|
(10d) Liberalizacja usług finansowych powinna podlegać lepszej kontroli, a także analizie ex ante wykonanej przez właściwe organy. W odniesieniu do gwałtownych innowacji finansowych – włączanie usług finansowych do unijnych umów handlowych i partnerstw powinno opierać się na wykazach pozytywnych. | |||||||||||||||
Poprawka 6 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 10 e (nowy) | ||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | |||||||||||||||
|
|
(10e) Rozdziały dotyczące usług finansowych i ustanawiania siedziby w przyszłych umowach handlowych powinny zawierać wąskie definicje inwestycji, tak aby wykluczyć produkty, które mają duży potencjał w zakresie niezadeklarowanych środków pieniężnych; ustanawiać publiczne ostateczne rejestry rzeczywistych beneficjentów przedsiębiorstw, funduszy powierniczych i podobnych form prawnych utworzonych, zarządzanych lub prowadzonych na terytoriach objętych umową handlową; obejmować porozumienia o współpracy w zakresie kontroli przepływów finansowych i znoszenia tajemnicy bankowej, zgodnie z przepisami o ochronie danych i standardów otwartych danych; rozszerzać zakres i terminy ostrożnościowych wyłączeń wykraczających poza „ujemny bilans niezbędnych płatności” oraz zastępować zobowiązania do dołożenia „wszelkich starań” wiążącymi przepisami. | |||||||||||||||
Poprawka 7 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 37 a (nowy) | ||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | |||||||||||||||
|
|
(37a) Główne standardy dotyczące przejrzystości powinny być wiążące oraz powinny regulować negocjowanie i renegocjowanie umów handlowych i partnerstw zawieranych przez Unię. Partnerzy handlowi powinni tracić korzyści przyznane na podstawie umów handlowych z Unią, jeżeli nie przestrzegają odpowiednich norm międzynarodowych, takich jak wspólny standard do wymiany informacji OECD, plan działania w sprawie erozji bazy podatkowej i przenoszenia zysków OECD, centralny rejestr właścicieli rzeczywistych i zalecenia FATF. W ramach realizacji projektu OECD dotyczącego erozji bazy podatkowej i przenoszenia zysków (BEPS) kluczowe znaczenie ma pełne zastosowanie – w podziale na poszczególne kraje – systemu sprawozdawczości dla przedsiębiorstw wielonarodowych. | |||||||||||||||
Poprawka 8 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 37 b (nowy) | ||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | |||||||||||||||
|
|
(37b) Ocena zrównoważonego wpływu handlu (TSIA) powinna zawierać dokładne informacje na temat wyników danego kraju lub krajów trzecich w tym zakresie, w tym na temat wdrożenia stosownych przepisów. Wzmocnienie w umowach dwustronnych z państwami trzecimi klauzul dotyczących dobrych rządów oraz udzielanie im pomocy technicznej powinno być kluczowym elementem tych umów, nawet jeżeli takie klauzule nie są wiążące. | |||||||||||||||
Poprawka 9 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 37 c (nowy) | ||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | |||||||||||||||
|
|
(37c) W przypadku gdy umowy handlowe z krajami rozwijającymi się istnieją lub są na etapie negocjacji, należy przeznaczyć – jako część porozumienia – wystarczające fundusze na budowę potencjału technicznego, ludzkiego i instytucjonalnego umożliwiającego realizację wyżej wymienionych wymogów. Coroczne sprawozdania z wdrażania umów handlowych zawartych przez Unię z państwami trzecimi powinny zawierać specjalny rozdział dotyczący usług finansowych i ustanawiania siedziby oraz przedstawiać możliwe do zweryfikowania informacje dotyczące zgodności z wymogami, o których mowa powyżej. | |||||||||||||||
Poprawka 10 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt -1 (nowy) Dyrektywa 2015/849/UE Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 3 – litera e | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
(http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/HTML/?uri=CELEX:32015L0849) | ||||||||||||||||
Poprawka 11 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 2 a (nowy) Dyrektywa 2015/849/UE Artykuł 11 – litera c | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
(http://eur-lex.europa.eu/legal-content/PL/TXT/HTML/?uri=CELEX:32015L0849) | ||||||||||||||||
Poprawka 12 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 7 Dyrektywa 2015/849/UE Artykuł 18 a – ustęp 1 – wprowadzenie | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
PROCEDURA W KOMISJI OPINIODAWCZEJ
|
Tytuł |
Zapobieganie wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu |
||||
|
Odsyłacze |
COM(2016)0450 – C8-0265/2016 – 2016/0208(COD) |
||||
|
Komisje przedmiotowo właściwe Data ogłoszenia na posiedzeniu |
ECON 12.9.2016 |
LIBE 12.9.2016 |
|
|
|
|
Opinia wydana przez Data ogłoszenia na posiedzeniu |
INTA 12.9.2016 |
||||
|
Sprawozdawca(czyni) komisji opiniodawczej Data powołania |
Emmanuel Maurel 12.10.2016 |
||||
|
Art. 55 – Wspólne posiedzenia komisji Data ogłoszenia na posiedzeniu |
6.10.2016 |
||||
|
Rozpatrzenie w komisji |
29.11.2016 |
|
|
|
|
|
Data przyjęcia |
5.12.2016 |
|
|
|
|
|
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
16 4 7 |
|||
|
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Laima Liucija Andrikienė, Maria Arena, Tiziana Beghin, Karoline Graswander-Hainz, Jude Kirton-Darling, Bernd Lange, Marine Le Pen, David Martin, Anne-Marie Mineur, Sorin Moisă, Alessia Maria Mosca, Godelieve Quisthoudt-Rowohl, Inmaculada Rodríguez-Piñero Fernández, Tokia Saïfi, Marietje Schaake, Helmut Scholz, Joachim Schuster, Joachim Starbatty |
||||
|
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego |
Bendt Bendtsen, Reimer Böge, Klaus Buchner, Edouard Ferrand, Agnes Jongerius, Sander Loones |
||||
|
Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego |
Mairead McGuinness, Molly Scott Cato, Ramón Luis Valcárcel Siso |
||||
OPINIA Komisji Prawnej (18.1.2017)
dla Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych
w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę (UE) 2015/849 w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu i zmieniającej dyrektywę 2009/101/WE
(COM(2016)0450 – C8-0265/2016 – 2016/0208(COD))
Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Kostas Chrysogonos
ZWIĘZŁE UZASADNIENIE
I. Wprowadzenie
Celem wniosku jest zmiana dwóch niedawno przyjętych aktów prawnych UE w obszarze kontroli finansowej i przejrzystości w celu dalszej walki z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu, procederami, które wykorzystują luki w kontroli finansowej[1].
W związku z powyższym zidentyfikowano pięć głównych problemów: 1. podejrzane transakcje z udziałem państw trzecich wysokiego ryzyka nie są efektywnie monitorowane ze względu na niejasne i nieskoordynowane wymagania dotyczące należytej staranności wobec klienta; 2. podejrzane transakcje wykonywane z użyciem wirtualnych walut nie są w wystarczającym stopniu monitorowane przez organy, które nie są w stanie powiązać tożsamości z transakcjami; 3. obecne środki na rzecz ograniczenia ryzyka prania pieniędzy i finansowania terroryzmu związanego z anonimowymi instrumentami przedpłaconymi nie są wystarczające; 4. jednostki analityki finansowej (FIU) nie mają dostępu w odpowiednim czasie do informacji będących w posiadaniu podmiotów zobowiązanych ani możliwości ich wymiany; 5. FIU nie mają dostępu lub mają opóźniony dostęp do informacji o tożsamości posiadaczy rachunków bankowych i płatniczych[2].
W tym obszarze ważne jest osiągnięcie odpowiedniej równowagi między wprowadzeniem dostatecznych kontroli, aby skutecznie unikać przestępstw finansowych i finansowania terroryzmu, a ochroną prywatności i praw podstawowych. W ostatnich latach coraz większe szkody wynikające z nieprawidłowości finansowych i działalności terrorystycznej doprowadziły do zmian w tej równowadze, gdyż konieczne były bardziej zdecydowane środki w celu zapewnienia ochrony całemu społeczeństwu. Chodzi zatem o równowagę między tymi interesami, które mogą być w pewnym stopniu sprzeczne, a także o proporcjonalność.
II. Uregulowanie walut wirtualnych
Waluty wirtualne stanowią obecnie marginalne zjawisko, lecz ich znaczenie może stopniowo wzrastać. Równocześnie nie ma wątpliwości, że mogą one zostać użyte do celów przestępczych. Komisja proponuje zatem, aby nałożyć na platformy wymiany walut wirtualnych oraz na dostawców kont walut wirtualnych niektóre z obowiązków sprawozdawczości, które ciążą na podmiotach świadczących tradycyjne usługi finansowe. W takim kontekście krajowe FIU powinny być w stanie powiązać adresy waluty wirtualnej z tożsamością jej właściciela.
Sprawozdawca popiera ten krok, jednak zgadza się z Europejskim Bankiem Centralnym, który uważa, że wprowadzenie tego obowiązku sprawozdawczości nie powinno być sformułowane w sposób, który może być postrzegany jako zatwierdzenie walut wirtualnych.
III. Ograniczenia dotyczące anonimowych kart przedpłaconych
Anonimowe karty przedpłacone mogą być przydatnymi środkami płatniczymi, zwłaszcza w przypadku stosunkowo niewielkich kwot. Mogą one jednak być używane w celu popełnienia oszustwa[3]. Komisja proponuje zmniejszenie progów dla płatności z użyciem takich kart bez systematycznego stosowania kontroli należytej staranności, a także wyeliminowanie możliwości zwolnienia z kontroli należytej staranności dla płatności w internecie.
Sprawozdawca popiera niektóre skrupulatniejsze kontrole takich kart ze względu na potwierdzone przypadki ich nieprawidłowego wykorzystania, jednak uważa, że ograniczenia nie mogą być tak surowe, by w praktyce uniemożliwiałyby korzystanie z kart. Ponadto sprawozdawca uważa, że należy dogłębniej zbadać wpływ proponowanych środków na konkurencyjność, zwłaszcza na MŚP działające w obszarze instrumentów przedpłaconych i walut wirtualnych.
IV. Uprawnienia FIU w zakresie dostępu do informacji
Wniosek Komisji przewiduje zwiększenie uprawnień FIU państw członkowskich w zakresie żądania informacji od instytucji finansowych. Obecnie FIU mogą wystąpić o udzielenie informacji tylko wtedy, gdy dana instytucja finansowa powiadomiła je o nietypowym działaniu. Wniosek umożliwia zatem FIU występowanie z własnej inicjatywy o informacje. W państwach członkowskich powinny również powstać centralne rejestry posiadaczy rachunków bankowych.
Sprawozdawca uważa, że ograniczenia w zakresie tajemnicy bankowej są w obecnych okolicznościach uzasadnione. Jednak bez względu na sytuację należy w pełni respektować prawa podstawowe wszystkich stron.
V. Wspólne podejście do państw trzecich wysokiego ryzyka
UE posiada obecnie dość krótką listę państw trzecich wysokiego ryzyka, w odniesieniu do których transakcje finansowe powinny być przedmiotem szczególnej uwagi. We wniosku określono wspólne standardy postępowania z transakcjami finansowymi pochodzącymi z takich jurysdykcji i wykonywanymi do tych jurysdykcji.
Sprawozdawca uznaje takie wspólne podejście za konieczne.
VI. Dostęp do informacji o własności rzeczywistej
Jednym z najważniejszych aspektów wniosku jest zaostrzenie obowiązków zgłaszania i zapewniania dostępu do informacji o własności rzeczywistej struktur korporacyjnych, trustów i podobnych porozumień. Wiele skandali finansowych i politycznych w nieodległej przeszłości pokazało, że takie porozumienia mogą stanowić sposób unikania opodatkowania lub należytego nadzorowania spraw finansowych. Celem wniosku jest zapewnienie publicznego dostępu do bardziej szczegółowego rejestru zawierającego niektóre informacje o własności rzeczywistej struktur korporacyjnych lub trustów zamiast udzielania dostępu jedynie niektórym organom. Ponadto uściślono obowiązujące zasady rejestracji trustów.
Sprawozdawca uważa, że taka większa przejrzystość jest istotna w celu utrzymania zaufania publicznego do systemu finansowego. Szczególnie ważne jest, aby próg zgłaszania posiadanego udziału był dostatecznie niski – można zatem przyjąć zgłoszoną przez Komisję propozycję jego obniżki z 25 % do 10 %.
VII. Wnioski
W ocenie sprawozdawcy wniosek został przedstawiony w odpowiednim czasie, ponieważ potrzebne jest wzmocnienie ram prawnych UE dotyczących przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. Główne założenia wniosku Komisji można poprzeć, jednak z pewnymi poprawkami, których celem jest dalsze zintensyfikowanie walki z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu przy jednoczesnym poszanowaniu praw podstawowych w tym obszarze.
POPRAWKI
Komisja Prawna zwraca się do Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz do Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych, jako komisji przedmiotowo właściwych, o wzięcie pod uwagę następujących poprawek:
Poprawka 1 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 1 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
(1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/84924 stanowi podstawowy instrument prawny zapobiegający wykorzystywaniu unijnego systemu finansowego do prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu. Dyrektywa ta ma zostać przetransponowana do 26 czerwca 2017 r. i ustanawia kompleksowe ramy dotyczące problemu gromadzenia środków pieniężnych lub mienia na cele terrorystyczne poprzez nałożenie na państw członkowskie obowiązku identyfikacji, zrozumienia i ograniczenia ryzyk związanych z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu. |
(1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/84924 stanowi podstawowy instrument prawny zapobiegający wykorzystywaniu unijnego systemu finansowego do prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu. Dyrektywa ta ma zostać przetransponowana do 26 czerwca 2017 r. i ustanawia uaktualnione, przejrzyste, efektywne i kompleksowe ramy prawne dotyczące problemu gromadzenia środków pieniężnych lub mienia na cele terrorystyczne poprzez nałożenie na państwa członkowskie obowiązku identyfikacji, zrozumienia i ograniczenia ryzyka związanego z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu oraz zapobiegania mu. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
_________________ |
_________________ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
24 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniająca rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 i uchylająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/60/WE oraz dyrektywę Komisji 2006/70/WE (Dz.U. L 141 z 5.6.2015, s. 73). |
24 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniająca rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 i uchylająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/60/WE oraz dyrektywę Komisji 2006/70/WE (Dz.U. L 141 z 5.6.2015, s. 73). | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 2 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 2 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
(2) Niedawne ataki terrorystyczne ujawniły pojawiające się nowe tendencje, w szczególności w zakresie finansowania i prowadzenia operacji przez grupy terrorystyczne. Określone nowoczesne usługi technologiczne są coraz częściej wykorzystywane jako alternatywne systemy finansowe, pozostając poza zakresem przepisów Unii lub korzystając z wyłączeń, które mogą nie posiadać już uzasadnienia. Aby nie pozostać w tyle za zmieniającymi się tendencjami, należy podjąć dodatkowe działania na rzecz poprawy istniejących ram prewencyjnych. |
(2) Niedawne ataki terrorystyczne ujawniły pojawiające się nowe tendencje, w szczególności w zakresie finansowania i prowadzenia operacji przez grupy terrorystyczne. Określone nowoczesne usługi technologiczne są coraz częściej wykorzystywane jako alternatywne systemy finansowe i pozostają poza zakresem przepisów Unii lub korzystają z wyłączeń, które mogą nie posiadać już uzasadnienia. Aby nie pozostać w tyle za zmieniającymi się tendencjami, należy podjąć dodatkowe działania na rzecz zapewnienia większej przejrzystości transakcji finansowych oraz podmiotów o charakterze korporacyjnym na podstawie obowiązujących w Unii ram prawnych na rzecz zapobiegania , z myślą o poprawie istniejących ram prewencyjnych i skuteczniejszym przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 3 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 3 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
(3) Należy wprawdzie dążyć do osiągnięcia celów dyrektywy (UE) 2015/849, ale wszelkie jej zmiany powinny być spójne z bieżącymi działaniami UE na polu przeciwdziałania terroryzmowi i jego finansowaniu. W Europejskiej agendzie bezpieczeństwa25 wskazano na potrzebę wprowadzenia środków mających zapobiegać finansowaniu terroryzmu w bardziej skuteczny i kompleksowy sposób i podkreślono fakt, że infiltracja rynków finansowych umożliwia finansowanie terroryzmu. W konkluzjach Rady Europejskiej z 17-18 grudnia 2015 r. podkreślono także potrzebę podjęcia niezwłocznie dalszych działań przeciwko finansowaniu terroryzmu we wszystkich dziedzinach. |
(3) Należy wprawdzie dążyć do osiągnięcia celów dyrektywy (UE) 2015/849, ale wszelkie jej zmiany powinny być spójne z bieżącymi działaniami UE na polu przeciwdziałania terroryzmowi i jego finansowaniu, z należytym uwzględnieniem praw podstawowych i zasad uznanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej oraz w poszanowaniu zasady proporcjonalności i przy jej zastosowaniu. W Europejskiej agendzie bezpieczeństwa25 jako jeden z priorytetów wskazano usprawnienie unijnych ram prawnych na rzecz walki z terroryzmem, zwracając uwagę na potrzebę wprowadzenia środków mających zapobiegać finansowaniu terroryzmu w bardziej skuteczny i kompleksowy sposób, i podkreślono fakt, że infiltracja rynków finansowych umożliwia finansowanie terroryzmu. W konkluzjach Rady Europejskiej z 17–18 grudnia 2015 r. podkreślono także potrzebę podjęcia niezwłocznie dalszych działań przeciwko finansowaniu terroryzmu we wszystkich dziedzinach. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
_________________ |
_________________ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
25 Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów „Europejska agenda bezpieczeństwa”, COM(2015) 185 final. |
25 Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów „Europejska agenda bezpieczeństwa”, COM(2015) 185 final. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 4 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 5 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
(5) Unijne środki muszą dokładnie odzwierciedlać rozwój wydarzeń oraz zobowiązania podjęte na szczeblu międzynarodowym. Rezolucja Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2199 (2015) wzywa państwa, aby uniemożliwiły grupom terrorystycznym uzyskanie dostępu do międzynarodowych instytucji finansowych. |
(5) Unijne środki muszą dokładnie odzwierciedlać rozwój wydarzeń oraz zobowiązania podjęte na szczeblu międzynarodowym. Rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2199 (2015) i nr 2253 (2015) wzywają państwa, aby uniemożliwiły grupom terrorystycznym uzyskanie dostępu do międzynarodowych instytucji finansowych. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 5 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 6 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
(6) Podmioty świadczące usługi wymiany walut pomiędzy walutami wirtualnymi a fiducjarnymi (tj. walutami uznawanymi za prawny środek płatniczy), a także dostawcy kont waluty wirtualnej nie są zobligowani do identyfikacji podejrzanych działań. Dzięki temu grupy terrorystyczne są w stanie dokonywać transferów środków pieniężnych do systemu finansowego UE lub w ramach sieci walut wirtualnych, ukrywając pochodzenie tych transferów lub wykorzystując pewien stopień anonimowości, jaki oferują takie platformy. W związku z tym konieczne jest rozszerzenie zakresu dyrektywy (UE) 2015/849, aby objął platformy wymiany walut wirtualnych i dostawców kont walut wirtualnych. Właściwe organy powinny mieć możliwość monitorowania, w jaki sposób są wykorzystywane waluty wirtualne. Powyższe założenia składają się na zrównoważone i proporcjonalne podejście, chroniące postęp technologiczny i wysoki poziom przejrzystości w sektorach finansowania alternatywnego i przedsiębiorczości społecznej. |
(6) Podmioty świadczące usługi wymiany walut pomiędzy walutami wirtualnymi a fiducjarnymi (tj. walutami uznawanymi za prawny środek płatniczy), dostawcy kont waluty wirtualnej, emitenci, administratorzy, pośrednicy i dystrybutorzy walut wirtualnych oraz administratorzy i dostawcy systemów płatności w internecie nie są zobligowani do identyfikacji podejrzanych działań. Dzięki temu grupy terrorystyczne są w stanie dokonywać transferów środków pieniężnych do systemu finansowego UE lub w ramach sieci walut wirtualnych, ukrywając pochodzenie tych transferów lub wykorzystując pewien stopień anonimowości, jaki oferują takie platformy. W związku z tym konieczne jest rozszerzenie zakresu dyrektywy (UE) 2015/849, aby objął platformy wymiany walut wirtualnych, dostawców kont walut wirtualnych, emitentów, administratorów, pośredników i dystrybutorów walut wirtualnych oraz administratorów i dostawców systemów płatności w internecie. Właściwe organy powinny mieć możliwość monitorowania, w jaki sposób są wykorzystywane waluty wirtualne w celu identyfikacji podejrzanych działań. Powyższe założenia składają się na zrównoważone i proporcjonalne podejście, jednocześnie chroniące zarówno innowacyjny postęp technologiczny możliwy dzięki tego rodzaju walutom, jak i wysoki poziom przejrzystości w sektorach finansowania alternatywnego i przedsiębiorczości społecznej. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 6 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 7 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
(7) Wiarygodność walut wirtualnych nie wzrośnie, jeżeli będą one wykorzystywane do celów przestępczych. W tym kontekście anonimowość stanie się raczej przeszkodą, a nie pomocą w rozwoju walut wirtualnych i upowszechnianiu się korzyści wynikających z ich stosowania. Objęcie zakresem dyrektywy platform wymiany walut wirtualnych oraz dostawców kont waluty wirtualnej nie rozwiąże całkowicie problemu anonimowości transakcji z użyciem walut wirtualnych, ponieważ duża część środowiska posługującego się tymi walutami pozostanie anonimowa ze względu na fakt, że użytkownicy mogą dokonywać transakcji również bez pośrednictwa platform wymiany i dostawców kont walut wirtualnych. Aby ograniczyć ryzyko związane z anonimowością, krajowe jednostki analityki finansowej (FIU) powinny być w stanie powiązać adresy waluty wirtualnej z tożsamością jej właściciela. Należy także zbadać możliwość pozwolenia użytkownikom na dobrowolne przedkładanie wyznaczonym organom oświadczeń własnych w tej sprawie. |
(7) Aby ograniczyć ryzyko związane z anonimowością, waluty wirtualne nie powinny być anonimowe, a krajowe jednostki analityki finansowej (FIU) powinny być w stanie powiązać adresy waluty wirtualnej z tożsamością jej właściciela. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
(Zob. opinia Europejskiego Banku Centralnego z dnia 12 października 2016 r. – CON/2016/49). | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Uzasadnienie | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Chociaż pożądane jest wprowadzenie przepisów zapobiegających używaniu walut wirtualnych w celu prania pieniędzy, Unia Europejska nie musi koniecznie przeprowadzać ich w sposób zatwierdzający używanie takich walut. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 7 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 11 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
(11) Karty przedpłacone ogólnego zastosowania mają przeznaczenie zgodne z prawem i stanowią instrument przyczyniający się do włączenia w rynek finansowy. Przestępcy chętnie wykorzystują jednak anonimowe karty przedpłacone do finansowania ataków terrorystycznych i przygotowań do nich. W związku z tym kluczowe znaczenie ma pozbawienie terrorystów tego sposobu finansowania ich operacji poprzez zmniejszenie limitów i kwot maksymalnych, poniżej których podmioty zobowiązane mogą nie stosować określonych środków należytej staranności wobec klienta przewidzianych w dyrektywie (UE) 2015/849. Konieczne jest zatem obniżenie istniejących limitów dla anonimowych kart przedpłaconych ogólnego zastosowania i zniesienie wyłączenia ze stosowania środków należytej staranności wobec klienta w przypadku korzystania z tych kart w internecie, odpowiednio uwzględniając przy tym potrzeby konsumentów w zakresie korzystania z instrumentów przedpłaconych ogólnego zastosowania i nie uniemożliwiając korzystania z takich instrumentów w interesie włączenia społecznego i włączenia w rynek finansowy. |
(11) Karty przedpłacone ogólnego zastosowania, którym przypisuje się wartość społeczną, mają przeznaczenie zgodne z prawem i stanowią dostępny instrument przyczyniający się do włączenia w rynek finansowy. Przestępcy chętnie wykorzystują jednak anonimowe karty przedpłacone do finansowania ataków terrorystycznych i przygotowań do nich. W związku z tym kluczowe znaczenie ma pozbawienie terrorystów tego sposobu finansowania ich operacji poprzez zmniejszenie limitów i kwot maksymalnych, poniżej których podmioty zobowiązane mogą nie stosować określonych środków należytej staranności wobec klienta przewidzianych w dyrektywie (UE) 2015/849. Konieczne jest zatem obniżenie istniejących limitów dla anonimowych kart przedpłaconych ogólnego zastosowania, odpowiednio uwzględniając przy tym potrzeby konsumentów w zakresie korzystania z instrumentów przedpłaconych ogólnego zastosowania do celów legalnych i nie uniemożliwiając korzystania z takich instrumentów w interesie włączenia społecznego i włączenia w rynek finansowy. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 8 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 13 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
(13) FIU odgrywają ważną rolę w wykrywaniu operacji finansowych prowadzonych przez sieci terrorystyczne, szczególnie operacji transgranicznych, i identyfikacji podmiotów je finansujących. Ze względu na brak nakazowych standardów międzynarodowych, między poszczególnymi FIU występują znaczne różnice co do ich zadań, kompetencji i uprawnień. Różnice te nie powinny jednak mieć wpływu na działania FIU, a w szczególności na ich zdolność opracowywania analiz prewencyjnych, które mogą być wykorzystywane przez wszystkie organy zajmujące się działalnością analityczną, śledczą lub sądową, a także współpracą międzynarodową. FIU powinny mieć dostęp do informacji i móc wymieniać się nimi bez przeszkód, w tym także w ramach odpowiedniej współpracy z organami ścigania. W wszystkich przypadkach podejrzeń o przestępczy charakter, a w szczególności w sprawach wiążących się z finansowaniem terroryzmu, informacje te powinny przepływać bezpośrednio i szybko, bez nieuzasadnionych opóźnień. W związku z tym niezwykle ważne jest dalsze wzmocnienie skuteczności i wydajności FIU poprzez doprecyzowanie ich uprawnień i zasad współpracy między tymi jednostkami. |
(13) Jednostki analityki finansowej (FIU), które tworzą zdecentralizowaną i zaawansowaną sieć, pomagają państwom członkowskim UE w poprawie wzajemnej współpracy. Odgrywają one ważną rolę w wykrywaniu operacji finansowych prowadzonych przez sieci terrorystyczne, szczególnie operacji transgranicznych, i identyfikacji podmiotów je finansujących. Ze względu na brak nakazowych standardów międzynarodowych, między poszczególnymi FIU występują znaczne różnice co do ich zadań, kompetencji i uprawnień. Różnice te nie powinny jednak mieć wpływu na działania FIU, a w szczególności na ich zdolność do opracowywania analiz prewencyjnych, które mogą być wykorzystywane przez wszystkie organy zajmujące się działalnością analityczną, śledczą lub sądową, a także współpracą międzynarodową. FIU powinny mieć dostęp do informacji i móc wymieniać się nimi bez przeszkód, w tym także w ramach odpowiedniej współpracy z organami ścigania. W wszystkich przypadkach podejrzeń o popełnienie przestępstwa, a w szczególności w sprawach wiążących się z finansowaniem terroryzmu, informacje te powinny przepływać bezpośrednio i szybko, bez nieuzasadnionych opóźnień. W związku z tym niezwykle ważne jest dalsze wzmocnienie skuteczności i wydajności FIU poprzez doprecyzowanie ich uprawnień i zasad współpracy między tymi jednostkami. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 9 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 13 a (nowy) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
(13a) Utworzenie europejskiej jednostki analityki finansowej, pomagającej FIU państw członkowskich i wspierającej je w wypełnianiu ich zadań, byłoby skutecznym i opłacalnym sposobem zapewnienia przyjmowania, analizy i rozpowszechniania zgłoszeń dotyczących prania pieniędzy i finansowania terroryzmu na rynku wewnętrznym. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 10 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 14 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
(14) FIU powinny być w stanie uzyskać od podmiotów zobowiązanych wszystkie niezbędne informacje dotyczące ich zadań. Swobodny dostęp do informacji ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia, by przepływy środków pieniężnych mogły być odpowiednio identyfikowane, a nielegalne sieci i przepływy wykrywane na wczesnym etapie. W przypadku gdy FIU pragnie uzyskać dodatkowe informacje od podmiotów zobowiązanych w związku z podejrzeniem prania pieniędzy, podejrzenie takie może opierać się na wcześniejszym zgłoszeniu podejrzanej transakcji do FIU, lecz także wynikać z innych działań, takich jak analiza własna FIU, dane analityczne przekazane przez właściwe organy lub informacje posiadane przez inną FIU. FIU powinny w związku z tym być w stanie uzyskać informacje od każdego podmiotu zobowiązanego, także w przypadku, gdy dany podmiot zobowiązany nie przekazał wcześniej zgłoszenia podejrzanej transakcji. FIU powinny także móc uzyskać takie informacje na wniosek innego unijnego FIU oraz wymieniać informacje z FIU, które występuje z takim wnioskiem. |
(14) FIU powinny być w stanie uzyskać od podmiotów zobowiązanych wszystkie niezbędne informacje dotyczące ich zadań. Swobodny dostęp do informacji ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia, by przepływy środków pieniężnych mogły być odpowiednio identyfikowane, a nielegalne sieci i przepływy wykrywane na wczesnym etapie. W przypadku gdy FIU pragnie uzyskać dodatkowe informacje od podmiotów zobowiązanych w związku z podejrzeniem prania pieniędzy, podejrzenie takie może opierać się na wcześniejszym zgłoszeniu podejrzanej transakcji do FIU, lecz także wynikać z innych działań, takich jak analiza własna FIU, dane analityczne przekazane przez właściwe organy lub informacje posiadane przez inną FIU. FIU powinny w związku z tym być w stanie uzyskać informacje finansowe, informacje administracyjne i informacje od organów ścigania, które są im niezbędne do właściwego wypełniania ich obowiązków, od każdego podmiotu zobowiązanego, także w przypadku, gdy dany podmiot zobowiązany nie przekazał wcześniej zgłoszenia podejrzanej transakcji. FIU powinny także móc uzyskać takie informacje na wniosek innego unijnego FIU oraz wymieniać informacje z FIU, które występuje z takim wnioskiem. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 11 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 15 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
(15) Opóźniony dostęp FIU i innych właściwych organów do informacji o posiadaczach rachunków bankowych i płatniczych utrudnia wykrywanie transferów środków związanych z terroryzmem. Dane krajowe umożliwiające identyfikację rachunków bankowych i płatniczych należących do tej samej osoby są rozdrobnione i w związku z tym niedostępne w odpowiednim terminie dla FIU i innych właściwych organów. W związku z tym kluczowe jest ustanowienie we wszystkich państwach członkowskich scentralizowanych automatycznych mechanizmów takich jak rejestry lub systemy wyszukiwania danych, co stanowić będzie skuteczny środek pozwalający uzyskać w odpowiednim czasie informacje o tożsamości posiadaczy rachunków bankowych i płatniczych, posiadaczach będących pełnomocnikami oraz ich beneficjentach rzeczywistych. |
(15) Opóźniony dostęp FIU i innych właściwych organów do informacji o posiadaczach rachunków bankowych i płatniczych oraz kaset depozytowych, zwłaszcza anonimowych, utrudnia wykrywanie transferów środków związanych z terroryzmem. Dane krajowe umożliwiające identyfikację rachunków bankowych i płatniczych oraz kaset depozytowych należących do tej samej osoby są rozdrobnione i w związku z tym niedostępne w odpowiednim terminie dla FIU i innych właściwych organów. W związku z tym kluczowe jest ustanowienie we wszystkich państwach członkowskich scentralizowanych automatycznych mechanizmów takich jak rejestry lub systemy wyszukiwania danych, co stanowić będzie skuteczny środek pozwalający uzyskać w odpowiednim czasie informacje o tożsamości posiadaczy rachunków bankowych i płatniczych oraz kaset depozytowych, posiadaczy będących pełnomocnikami oraz ich beneficjentów rzeczywistych. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 12 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 16 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
(16) Aby zapewnić poszanowanie prywatności i ochronę danych osobowych, w rejestrach takich powinna być przechowywana minimalna ilość danych niezbędnych do prowadzenia dochodzeń w sprawie prania pieniędzy. Osoby, których dotyczą rejestrowane dane, powinny być informowane, że ich dane są rejestrowane i dostępne dla FIU oraz należy im podać punkt kontaktowy w celu umożliwienia im wykonania prawa do dostępu i poprawienia danych. W ramach transpozycji tych przepisów państwa członkowskie powinny ustanowić maksymalne okresy przechowywania danych (uzasadniając odpowiednio długość tego okresu) na potrzeby wprowadzania danych osobowych do rejestrów, a także wymagać ich zniszczenia po tym, gdy informacje te nie są już niezbędne do założonych celów. Dostęp do rejestrów i baz danych powinien być udzielany na zasadzie koniecznego dostępu. |
(16) Aby zapewnić poszanowanie prywatności i ochronę danych osobowych, w rejestrach takich powinna być przechowywana minimalna ilość danych niezbędnych do prowadzenia dochodzeń w sprawie prania pieniędzy lub dochodzeń w sprawie finansowania terroryzmu. Osoby, których dotyczą rejestrowane dane, powinny być informowane, że ich dane są rejestrowane i dostępne dla FIU, oraz należy im podać punkt kontaktowy w celu umożliwienia im wykonania prawa do dostępu i poprawienia danych. W ramach transpozycji tych przepisów państwa członkowskie powinny ustanowić maksymalne okresy przechowywania danych (uzasadniając odpowiednio długość tego okresu) na potrzeby wprowadzania danych osobowych do rejestrów, a także wymagać ich zniszczenia po tym, gdy informacje te nie są już niezbędne do założonych celów. Dostęp do rejestrów i baz danych powinien być udzielany na zasadzie koniecznego dostępu po dokonaniu oceny ryzyka. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 13 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 17 a (nowy) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
(17a) Agencja Unii Europejskiej ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji (ENISA) stanowi dla Unii centrum specjalistycznej wiedzy z dziedziny bezpieczeństwa sieci i informacji i powinna być uprawniona do wymiany bez przeszkód informacji z organami ścigania w celu umożliwienia współpracy w dziedzinie bezpieczeństwa cybernetycznego, która odgrywa ważną rolę w zwalczaniu finansowania działań przestępczych, w tym terroryzmu. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 14 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 17 b (nowy) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
(17b) Należy wezwać Europejski Urząd Nadzoru Bankowego (EUNB) do zaktualizowania działania na rzecz przejrzystości, aby sprostać współczesnym wyzwaniom w celu lepszego zapobiegania wykorzystywaniu systemów finansowych do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 15 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 18 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
(18) Limit dotyczący beneficjentów rzeczywistych wskazany w art. 3 ust. 6 lit. a) dyrektywy (UE) 2015/849 nie wprowadza rozgraniczenia pomiędzy podmiotami o charakterze korporacyjnym prowadzącymi rzeczywistą działalność a tymi, które nie prowadzą aktywnie działalności i służą przede wszystkim jako struktura pośrednicząca pomiędzy aktywami lub dochodami a ich ostatecznym beneficjentem rzeczywistym. Beneficjent rzeczywisty może łatwo obejść ustalony limit, co powoduje brak możliwości ustalenia tożsamości osób fizycznych, które są ostatecznym właścicielem lub ostatecznie kontrolują dany podmiot prawny. W celu uzyskania większej przejrzystości informacji o beneficjentach rzeczywistych w przypadku struktur pośredniczących, które przyjmują formę organizacyjno-prawną przedsiębiorstwa, konieczne jest ustanowienie określonego limitu wskazującego na stosunek własności. |
(18) Limit dotyczący beneficjentów rzeczywistych wskazany w art. 3 ust. 6 lit. a) dyrektywy (UE) 2015/849 nie wprowadza rozgraniczenia pomiędzy podmiotami o charakterze korporacyjnym prowadzącymi rzeczywistą działalność a tymi, które nie prowadzą aktywnie działalności i służą przede wszystkim jako struktura pośrednicząca pomiędzy aktywami lub dochodami a ich ostatecznym beneficjentem rzeczywistym. Beneficjent rzeczywisty może łatwo obejść ustalony limit, co powoduje brak możliwości ustalenia tożsamości osób fizycznych, które są ostatecznym właścicielem lub ostatecznie kontrolują dany podmiot prawny. W celu uzyskania większej przejrzystości informacji o beneficjentach rzeczywistych w przypadku struktur pośredniczących, które przyjmują formę organizacyjno-prawną przedsiębiorstwa, konieczne jest ustanowienie określonego limitu wskazującego na stosunek własności. Limit powinien być dostatecznie niski, aby obejmować większość sytuacji. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Uzasadnienie | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Limit musi być dostatecznie niski, aby obejmować większość sytuacji, w których osoby prawne są wykorzystywane do ukrycia tożsamości beneficjenta rzeczywistego. Limit proponowany do wprowadzenia w art. 3 ust. 6 lit. a) ppkt (i) dyrektywy (UE) 2015/849 wynosi 10 %. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 16 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 21 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
(21) Należy wyjaśnić, na podstawie jakiej przesłanki określa się, które państwo członkowskie odpowiada za monitorowanie i rejestrację informacji o beneficjentach rzeczywistych trustów i podobnych porozumień prawnych. Aby zapobiec sytuacji, w której pewne trusty nie podlegają monitorowaniu lub obowiązkowi rejestracji w żadnym państwie UE ze względu na różnice pomiędzy systemami prawnymi państw członkowskich, wszystkie trusty i podobne porozumienia prawne powinny być rejestrowane w państwie, w którym są one zarządzane. W celu zapewnienia skutecznego monitorowania i rejestracji informacji o beneficjentach rzeczywistych trustów konieczna jest także współpraca między państwami członkowskimi. |
(21) Należy wyjaśnić, na podstawie jakiej przesłanki określa się, które państwo członkowskie odpowiada za monitorowanie i rejestrację informacji o beneficjentach rzeczywistych trustów i podobnych porozumień prawnych. Aby zapobiec sytuacji, w której pewne trusty nie podlegają monitorowaniu lub obowiązkowi rejestracji w żadnym państwie UE ze względu na różnice pomiędzy systemami prawnymi państw członkowskich, wszystkie trusty i podobne porozumienia prawne powinny być rejestrowane w państwie, w którym są one tworzone, zarządzane lub prowadzą działalność. W celu zapewnienia skutecznego monitorowania i rejestracji informacji o beneficjentach rzeczywistych trustów konieczna jest także współpraca między państwami członkowskimi. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 17 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 22 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
(22) Upublicznienie w formie obowiązkowego ujawnienia określonych informacji o beneficjentach rzeczywistych spółek oferuje dodatkowe gwarancje dla osób trzecich pragnących współpracować z tymi spółkami w ramach działalności gospodarczej. Niektóre państwa członkowskie podjęły kroki w tym zakresie lub ogłosiły zamiar upublicznienia informacji o beneficjentach rzeczywistych zawartych w rejestrach. Jeśli informacje takie nie będą upubliczniane przez wszystkie państwa członkowskie albo jeśli będą istniały różnice dotyczące udostępnianych informacji i ich dostępności, w UE mogą zacząć obowiązywać różne poziomy ochrony osób trzecich. W ramach dobrze funkcjonującego rynku wewnętrznego konieczna jest koordynacja pozwalająca uniknąć zakłóceń. |
(22) Upublicznienie w formie obowiązkowego ujawnienia określonych informacji o beneficjentach rzeczywistych spółek oferuje dodatkowe gwarancje dla osób trzecich pragnących współpracować z tymi spółkami w ramach działalności gospodarczej. Niektóre państwa członkowskie podjęły kroki w tym zakresie lub ogłosiły zamiar upublicznienia informacji o beneficjentach rzeczywistych zawartych w rejestrach. Jeśli informacje takie nie będą upubliczniane przez wszystkie państwa członkowskie albo jeśli będą istniały różnice dotyczące udostępnianych informacji i ich dostępności, w UE mogą zacząć obowiązywać różne poziomy ochrony osób trzecich. W ramach dobrze funkcjonującego rynku wewnętrznego konieczne jest zastosowanie skoordynowanego podejścia pozwalającego uniknąć tego rodzaju zakłóceń i sprzyjającego większej przejrzystości, co jest istotne dla utrzymania zaufania opinii publicznej do systemu finansowego. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 18 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 35 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
(35) W celu zapewnienia proporcjonalności informacje o beneficjentach rzeczywistych dotyczące trustów innych niż te obejmujące mienie, które jest które jest posiadane przez osobę lub w imieniu osoby, która prowadzi działalność gospodarczą polegającą na zarządzaniu trustami lub obejmującą takie zarządzanie, oraz działa jako powiernik trustu w ramach tej działalności w celu uzyskania zysku, powinny być dostępne dla osób posiadających uzasadniony interes. Uzasadniony interes w zakresie prania pieniędzy, finansowania terroryzmu i powiązanych z nimi przestępstw źródłowych powinien być wykazany na podstawie łatwo dostępnych środków, takich jak statut lub deklaracja misji organizacji pozarządowej, lub na podstawie udokumentowanych wcześniejszych działań w zakresie walki z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu lub powiązanymi z nimi przestępstwami źródłowymi, albo na podstawie potwierdzonego doświadczenia w zakresie badań lub innych działań w tej dziedzinie. |
(35) W celu zapewnienia zgodności z prawem i proporcjonalności, informacje o beneficjentach rzeczywistych dotyczące trustów innych niż te obejmujące mienie posiadane przez osobę lub w imieniu osoby, która prowadzi działalność gospodarczą polegającą na zarządzaniu trustami lub obejmującą takie zarządzanie, oraz działa jako powiernik trustu w ramach tej działalności w celu uzyskania zysku, powinny być dostępne dla osób posiadających uzasadniony interes. Uzasadniony interes w zakresie prania pieniędzy, finansowania terroryzmu i powiązanych z nimi przestępstw źródłowych powinien być wykazany na podstawie łatwo dostępnych środków, takich jak statut lub deklaracja misji organizacji pozarządowej, lub na podstawie udokumentowanych wcześniejszych działań w zakresie walki z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu lub powiązanymi z nimi przestępstwami źródłowymi, albo na podstawie potwierdzonego doświadczenia w zakresie badań lub innych działań w tej dziedzinie. Można przewidywać uzasadniony interes, gdy beneficjent rzeczywisty lub powiernik pełni funkcję publiczną albo pełnił taką funkcję w ciągu ostatnich pięciu lat. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 19 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 41 a (nowy) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Tekst proponowany przez Komisję |
Poprawka | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
(41a) Europejski Bank Centralny wydał opinię w dniu 12 października 2016 r.1a. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
_________________ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
1a Dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym. | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Uzasadnienie | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Stosowne jest zawarcie odniesienia do opinii Europejskiego Banku Centralnego. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 20 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 1 Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 3 – litera g | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
(Zob. opinia Europejskiego Banku Centralnego z dnia 12 października 2016 r. – CON/2016/49). | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Uzasadnienie | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Należy wprowadzić właściwsze odniesienie do „prawnych środków płatniczych”. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 21 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 1 Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 3 – litera h a (nowa) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 22 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 1 Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 3 – litera h b (nowa) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 23 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 2 – litera -a (nowa) Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 3 – ustęp 1 – punkt 4 – litera f | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 24 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 2 – litera a Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 3 – ustęp 1 – punkt 6 – litera a – podpunkt i – akapit 2 a | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 25 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 2 – litera a a (nowa) Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 3 – ustęp 1 – punkt 6 – litera a – podpunkt ii | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 26 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 2 – litera c Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 3 – ustęp 1 – punkt 18 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
(Zob. opinia Europejskiego Banku Centralnego z dnia 12 października 2016 r. – CON/2016/49). | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Uzasadnienie | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Definicja waluty wirtualnej wymaga uściślenia, zgodnie z propozycją Europejskiego Banku Centralnego. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 27 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 2 a (nowy) Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 7 – ustęp 2 – akapit 1 a (nowy) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 28 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 2 b (nowy) Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 9 – ustęp 2 – litera c a (nowa) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 29 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 2 c (nowy) Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 9 – ustęp 2 – litera c b (nowa) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 30 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 2 d (nowy) Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 10 – ustęp 1 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 31 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 3 – litera c Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 12 – ustęp 3 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 32 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 4 a (nowy) Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 13 – ustęp 1 – akapit 1 – litera a a (nowa) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 33 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 4 b (nowy) Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 13 a (nowy) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 34 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 5 Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 14 – ustęp 5 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 35 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 6 Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 18 – ustęp 1 – akapit 1 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Uzasadnienie | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Nie tylko w przypadkach zwiększonego ryzyka, ale również we wszystkich innych przypadkach, w których zidentyfikowano ryzyko, państwa członkowskie powinny wymagać, aby podmioty zobowiązane stosowały wzmocnione środki należytej staranności wobec klienta w celu właściwego zarządzania przedmiotowym ryzykiem i ograniczania go. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 36 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 7 Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 18 a – ustęp 1 – litera a | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 37 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 7 Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 18 a – ustęp 1 – litera c | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 38 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 7 a (nowy) Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 26 – ustęp 2 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 39 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 9 – litera -a (nowa) Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 30 – ustęp 1 – akapit 2 a (nowy) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 40 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 9 – litera a a (nowa) Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 30 – ustęp 5 a (nowy) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 41 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 9 – litera b Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 30 – ustęp 6 – akapit 1 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Uzasadnienie | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Zapewnienie terminowego i nieograniczonego dostępu właściwym organom i jednostkom analityki finansowej do wszystkich informacji przechowywanych w centralnym rejestrze, bez żadnych ograniczeń i bez powiadamiania zainteresowanego podmiotu, będzie gwarantować skuteczność centralnego rejestru, o którym mowa w przedmiotowym wniosku dotyczącym zmiany dyrektywy. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 42 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 9 – litera b Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 30 – ustęp 6 – akapit 2 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Uzasadnienie | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Stabilny system finansowy wyposażony w odpowiednie środki nadzoru i środki analityczne zdolne do wykrywania nieprawidłowych wzorców transakcji, może przyczynić się do zapewnienia: | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
– większej wiedzy na temat powiązań i sieci terrorystycznych i przestępczych, a także wszelkich powiązanych zagrożeń; | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
– skutecznych środków zapobiegawczych ze strony wszystkich właściwych organów (w tym organów nadzoru). | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
W związku z tym organy nadzoru muszą być umieszczone na liście. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 43 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 9 – litera b a (nowa) Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 30 – ustęp 8 – akapit 1 a (nowy) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 44 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 9 – litera c Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 30 – ustęp 9 – akapit 1 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 45 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 9 – litera c Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 30 – ustęp 10 – akapit 3 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Uzasadnienie | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Konieczne jest ujednolicone podejście na szczeblu UE przy jednoczesnym zapewnieniu pełnego wypełnienia zobowiązań międzynarodowych | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wdrażanie najnowszych międzynarodowych standardów uwypukla znaczenie rozszerzenia zakresu informacji dostępnych dla jednostek analityki finansowej i dostępu do nich. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 46 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 10 – litera a Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 31 – ustęp 1 – akapit 1 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 47 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 10 – litera a Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 31 – ustęp 1 – akapit 2 – wprowadzenie | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 48 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 10 – litera b Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 31 – ustęp 3 a | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 49 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 10 – litera c Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 31 – ustęp 4 – akapit 2 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Uzasadnienie | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Organy nadzoru należą do organów, które spełniają kluczową funkcję. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 50 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 10 – litera d Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 31 – ustęp 4 a – akapit 1 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 51 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 10 – litera d Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 31 – ustęp 4 a – akapit 2 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 52 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 10 – litera d Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 31 – ustęp 4 a – akapit 2 a (nowy) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 53 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 10 – litera d Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 31 – ustęp 4 b | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Uzasadnienie | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Oprócz porozumień prawnych mogą istnieć też instrumenty prawne, jak wskazano powyżej. Instrumenty prawne różnią się od porozumień prawnych i dlatego muszą być wymienione osobno. Aby zapewnić, by przedmiotowa dyrektywa miała zastosowanie do wszystkich struktur prawnych mających funkcje podobne do trustów, należy dodać wyrażenie „instrumentów prawnych”. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 54 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 10 – litera e Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 31 – ustęp 7 a – akapit 1 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 55 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 11 – litera a Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 32 – ustęp 3 – akapit 1 – czwarte zdanie | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 56 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 12 Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 32 a – ustęp 1 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 57 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 12 Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 32 a – ustęp 3 – tiret 3 a (nowe) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 58 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 12 Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 32 a – ustęp 3 a (nowy) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 59 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 12 a (nowy) Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 32 b (nowy) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 60 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 16 Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 47 – ustęp 1 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 61 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 18 Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 50 a – wprowadzenie | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 62 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 18 a (nowy) Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 51 a (nowy) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 63 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 18 b (nowy) Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 51 b (nowy) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 64 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – punkt 20 Dyrektywa (UE) 2015/849 Artykuł 55 – ustęp 2 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 65 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 2 Dyrektywa 2009/101/WE Artykuł 7 – ustęp 3 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Poprawka 66 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 2 Dyrektywa 2009/101/WE Artykuł 7 b – ustęp 4 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
PROCEDURA W KOMISJI OPINIODAWCZEJ
|
Tytuł |
Zapobieganie wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu |
||||
|
Odsyłacze |
COM(2016)0450 – C8-0265/2016 – 2016/0208(COD) |
||||
|
Komisje przedmiotowo właściwe Data ogłoszenia na posiedzeniu |
ECON 12.9.2016 |
LIBE 12.9.2016 |
|
|
|
|
Opinia wydana przez Data ogłoszenia na posiedzeniu |
JURI 12.9.2016 |
||||
|
Sprawozdawca(czyni) komisji opiniodawczej Data powołania |
Kostas Chrysogonos 12.10.2016 |
||||
|
Art. 55 – Wspólne posiedzenia komisji Data ogłoszenia na posiedzeniu |
6.10.2016 |
||||
|
Rozpatrzenie w komisji |
28.11.2016 |
|
|
|
|
|
Data przyjęcia |
12.1.2017 |
|
|
|
|
|
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
18 1 0 |
|||
|
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Max Andersson, Joëlle Bergeron, Marie-Christine Boutonnet, Jean-Marie Cavada, Therese Comodini Cachia, Mady Delvaux, Mary Honeyball, Gilles Lebreton, António Marinho e Pinto, Julia Reda, Evelyn Regner, József Szájer, Axel Voss, Tadeusz Zwiefka |
||||
|
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego |
Daniel Buda, Sergio Gaetano Cofferati, Angel Dzhambazki, Heidi Hautala, Constance Le Grip, Victor Negrescu |
||||
|
Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego |
Andrey Novakov |
||||
- [1] Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniająca rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 i uchylająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/60/WE oraz dyrektywę Komisji 2006/70/WE, Dz.U. L 141 z 5.6.2015, s. 73, i dyrektywa 2009/101/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 września 2009 r. w sprawie koordynacji gwarancji, jakie są wymagane w państwach członkowskich od spółek w rozumieniu art. 48 akapit drugi Traktatu, w celu uzyskania ich równoważności, dla zapewnienia ochrony interesów zarówno wspólników, jak i osób trzecich, Dz.U. L 258 z 1.10.2009, s. 11.
- [2] Ocena skutków Komisji, SWD(2016)0223, SWD(2016)0224.
- [3] Zob. również „The law enforcement challenges of cybercrime: are we really playing catch up?” („Wyzwania związane z egzekwowaniem prawa w przypadku cyberprzestępstw: czy naprawdę dajemy radę?”), badanie dla Komisji LIBE, Departament Tematyczny C, Parlament Europejski, 2015.
PROCEDURA W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ
|
Tytuł |
Zapobieganie wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu |
||||
|
Odsyłacze |
COM(2016)0450 – C8-0265/2016 – 2016/0208(COD) |
||||
|
Data przedstawienia w PE |
5.7.2016 |
|
|
|
|
|
Komisje przedmiotowo właściwe Data ogłoszenia na posiedzeniu |
ECON 12.9.2016 |
LIBE 12.9.2016 |
|
|
|
|
Komisje wyznaczone do wydania opinii Data ogłoszenia na posiedzeniu |
DEVE 12.9.2016 |
INTA 12.9.2016 |
JURI 12.9.2016 |
|
|
|
Sprawozdawcy Data powołania |
Krišjānis Kariņš 15.6.2016 |
Judith Sargentini 15.6.2016 |
|
|
|
|
Artykuł 55 – Procedura wspólnych posiedzeń komisji Data ogłoszenia na posiedzeniu |
6.10.2016 |
||||
|
Rozpatrzenie w komisji |
1.12.2016 |
12.1.2017 |
|
|
|
|
Data przyjęcia |
28.2.2017 |
|
|
|
|
|
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
88 1 4 |
|||
|
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Burkhard Balz, Hugues Bayet, Heinz K. Becker, Pervenche Berès, Malin Björk, Udo Bullmann, Caterina Chinnici, Fabio De Masi, Agustín Díaz de Mera García Consuegra, Frank Engel, Cornelia Ernst, Tanja Fajon, Markus Ferber, Raymond Finch, Sven Giegold, Neena Gill CBE, Ana Gomes, Nathalie Griesbeck, Roberto Gualtieri, Danuta Maria Hübner, Cătălin Sorin Ivan, Eva Joly, Othmar Karas, Dietmar Köster, Barbara Kudrycka, Cécile Kashetu Kyenge, Georgios Kyrtsos, Alain Lamassoure, Juan Fernando López Aguilar, Olle Ludvigsson, Monica Macovei, Ivana Maletić, Fulvio Martusciello, Gabriel Mato, Roberta Metsola, Bernard Monot, Claude Moraes, Luigi Morgano, Alessandra Mussolini, József Nagy, Luděk Niedermayer, Péter Niedermüller, Stanisław Ożóg, Dimitrios Papadimoulis, Soraya Post, Dariusz Rosati, Pirkko Ruohonen-Lerner, Judith Sargentini, Molly Scott Cato, Pedro Silva Pereira, Birgit Sippel, Csaba Sógor, Theodor Dumitru Stolojan, Paul Tang, Traian Ungureanu, Bodil Valero, Marco Valli, Miguel Viegas, Jakob von Weizsäcker, Cecilia Wikström, Kristina Winberg, Tomáš Zdechovský |
||||
|
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego |
Richard Corbett, Pál Csáky, Mady Delvaux, Herbert Dorfmann, Bas Eickhout, Maria Grapini, Anna Hedh, Ramón Jáuregui Atondo, Teresa Jiménez-Becerril Barrio, Krišjānis Kariņš, Jean Lambert, Jeroen Lenaers, Paloma López Bermejo, Thomas Mann, Angelika Mlinar, John Procter, Emil Radev, Michel Reimon, Andreas Schwab, Barbara Spinelli, Tibor Szanyi, Romana Tomc, Nils Torvalds, Elissavet Vozemberg-Vrionidi, Lieve Wierinck |
||||
|
Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego |
Luke Ming Flanagan, Kinga Gál, Peter Kouroumbashev, Monica Macovei, Momchil Nekov, Paul Tang, Pavel Telička, Traian Ungureanu, Elissavet Vozemberg-Vrionidi, Lieve Wierinck, Branislav Škripek |
||||
|
Data złożenia |
9.3.2017 |
||||
GŁOSOWANIE KOŃCOWE W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO
|
88 |
+ |
|
|
ALDE |
Nathalie Griesbeck, Angelika Mlinar, Pavel Telička, Nils Torvalds, Lieve Wierinck, Cecilia Wikström |
|
|
ECR |
Monica Macovei, Stanisław Ożóg, John Procter, Pirkko Ruohonen-Lerner, Branislav Škripek |
|
|
EFDD |
Marco Valli, Kristina Winberg |
|
|
ENF |
Bernard Monot |
|
|
GUE/NGL |
Malin Björk, Fabio De Masi, Cornelia Ernst, Luke Ming Flanagan, Paloma López Bermejo, Dimitrios Papadimoulis, Barbara Spinelli, Miguel Viegas |
|
|
PPE |
Heinz K. Becker, Pál Csáky, Herbert Dorfmann, Agustín Díaz de Mera García Consuegra, Kinga Gál, Danuta Maria Hübner, Teresa Jiménez-Becerril Barrio, Othmar Karas, Krišjānis Kariņš, Barbara Kudrycka, Georgios Kyrtsos, Alain Lamassoure, Jeroen Lenaers, Ivana Maletić, Thomas Mann, Fulvio Martusciello, Gabriel Mato, Roberta Metsola, Alessandra Mussolini, József Nagy, Luděk Niedermayer, Emil Radev, Dariusz Rosati, Theodor Dumitru Stolojan, Csaba Sógor, Romana Tomc, Traian Ungureanu, Elissavet Vozemberg-Vrionidi, Tomáš Zdechovský |
|
|
S&D |
Hugues Bayet, Pervenche Berès, Udo Bullmann, Caterina Chinnici, Richard Corbett, Mady Delvaux, Tanja Fajon, Neena Gill CBE, Ana Gomes, Maria Grapini, Roberto Gualtieri, Anna Hedh, Cătălin Sorin Ivan, Ramón Jáuregui Atondo, Peter Kouroumbashev, Cécile Kashetu Kyenge, Dietmar Köster, Olle Ludvigsson, Juan Fernando López Aguilar, Claude Moraes, Luigi Morgano, Momchil Nekov, Péter Niedermüller, Soraya Post, Pedro Silva Pereira, Birgit Sippel, Tibor Szanyi, Paul Tang, Jakob von Weizsäcker |
|
|
VERTS/ALE |
Bas Eickhout, Sven Giegold, Eva Joly, Jean Lambert, Michel Reimon, Judith Sargentini, Molly Scott Cato, Bodil Valero |
|
|
1 |
- |
|
|
EFDD |
Raymond Finch |
|
|
4 |
0 |
|
|
PPE |
Frank Engel, Burkhard Balz, Markus Ferber, Andreas Schwab |
|
Objaśnienie używanych znaków:
+ : za
- : przeciw
0 : wstrzymało się