SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku o uchylenie immunitetu Béli Kovácsa

29.5.2017 - (2016/2266(IMM))

Komisja Prawna
Sprawozdawczyni: Heidi Hautala

Procedura : 2016/2266(IMM)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
A8-0203/2017
Teksty złożone :
A8-0203/2017
Debaty :
Głosowanie :
Teksty przyjęte :

PROJEKT DECYZJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wniosku o uchylenie immunitetu Béli Kovácsa

(2016/2266(IMM))

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wniosek o uchylenie immunitetu Béli Kovácsa przekazany przez prokuratora generalnego Węgier dr. Pétera Polta dnia 19 września 2016 r. w związku z postępowaniem karnym wszczętym przeciwko niemu przez Centralne Dochodzeniowe Biuro Śledcze Prokuratury i ogłoszonym na posiedzeniu plenarnym w dniu 3 października 2016 r.,

–  po zaproszeniu Béli Kovácsa do złożenia wyjaśnień w dniach 12 stycznia, 30 stycznia i 22 marca 2017 r. zgodnie z art. 9 ust. 6 Regulaminu,

–  uwzględniając art. 8 i 9 Protokołu (nr 7) w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, jak również art. 6 ust. 2 aktu z dnia 20 września 1976 r. dotyczącego wyborów przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich,

–  uwzględniając wyroki wydane przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dniach 12 maja 1964 r., 10 lipca 1986 r., 15 i 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r., 6 września 2011 r. oraz 17 stycznia 2013 r.[1],

–  uwzględniając art. 4 ust. 2 węgierskiej ustawy zasadniczej, art. 10 ust. 2 i 12 ust. 1 Aktu LVVII z 2004 r. w sprawie statusu prawnego węgierskich posłów do Parlamentu Europejskiego oraz art. 74 ust. 1 i 3 Aktu XXXVI z 2012 r. w sprawie Zgromadzenia Narodowego Węgier,

–  uwzględniając art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 1 oraz art. 9 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A8-0203/2017),

A.  mając na uwadze, że prokurator generalny Węgier wystąpił z wnioskiem o uchylenie immunitetu posła do Parlamentu Europejskiego Béli Kovácsa, aby umożliwić przeprowadzenie dochodzeń w celu ustalenia, czy zostaną mu postawione zarzuty popełnienia oszustw budżetowych, których wynikiem są znaczne straty finansowe, na mocy art. 396 ust. 1 lit. a) węgierskiego kodeksu karnego, oraz wielokrotnego wykorzystania sfałszowanych dokumentów prywatnych na mocy art. 345 kodeksu karnego; mając na uwadze, że zgodnie z tym artykułem osoba posługująca się sfałszowanym lub podrobionym dokumentem prywatnym lub prywatnym dokumentem zawierającym nieprawdziwe treści w celu udowodnienia istnienia, zmiany lub uchylenia prawa lub obowiązku jest winna wykroczenia podlegającego karze pozbawienia wolności do jednego roku;

B.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 9 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej posłowie do Parlamentu Europejskiego korzystają na terytorium swojego państwa z immunitetów przyznawanych członkom parlamentu ich państwa;

C.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 4 ust. 2 węgierskiej ustawy zasadniczej posłom do parlamentu przysługuje immunitet; mając na uwadze, że zgodnie z art. 10 ust. 2 Aktu LVII z 2004 r. w sprawie statusu prawnego węgierskich posłów do Parlamentu Europejskiego posłom tym przysługuje taki sam immunitet jak posłom do parlamentu Węgier oraz że zgodnie z art. 12 ust. 1 decyzja o uchyleniu immunitetu posła do Parlamentu Europejskiego należy do kompetencji Parlamentu Europejskiego; mając na uwadze, że zgodnie z art. 74 ust. 1 Aktu XXXVI z 2012 r. w sprawie Zgromadzenia Narodowego postępowanie karne lub, w razie niezrzeczenia się immunitetu dobrowolnie, jak ma to miejsce w niniejszym przypadku, postępowanie w sprawie o wykroczenie może zostać zastosowane wobec posła jedynie po wydaniu zgody przez Zgromadzenie Narodowe; mając na uwadze, że zgodnie z art. 74 ust. 3 tego aktu do momentu wniesienia aktu oskarżenia wniosek o uchylenie immunitetu składa prokurator generalny;

D.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 21 ust. 1 i 2 decyzji Parlamentu Europejskiego 2005/684/WE, Euratom z dnia 28 września 2005 r. w sprawie przyjęcia Statutu posła do Parlamentu Europejskiego[2] posłowie mają prawo do pomocy ze strony osobistych współpracowników, których sami dobierają, a Parlament pokrywa koszty poniesione faktycznie przez posłów w związku z zatrudnieniem takich pracowników;

E.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 34 ust. 4 decyzji Prezydium z dnia 19 maja i 9 lipca 2008 r. w sprawie przepisów wykonawczych do Statutu posła do Parlamentu Europejskiego koszty poniesione z tytułu umów o staż, na warunkach określonych przez Prezydium, mogą również zostać pokryte;

F.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 1 ust. 1 decyzji Prezydium z dnia 19 kwietnia 2010 r. w sprawie przepisów dotyczących stażystów posłów posłowie do Parlamentu Europejskiego, z myślą o przyczynieniu się do europejskiego kształcenia i szkolenia zawodowego, a także wspierania lepszego zrozumienia sposobu funkcjonowania tej instytucji, mogą proponować staże w Brukseli i Strasburgu podczas posiedzeń plenarnych lub w trakcie swej działalności poselskiej w kraju, w którym zostali wybrani;

G.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 przepisów dotyczących stażystów szczegółowe uzgodnienia dotyczące stażu są przedmiotem pisemnej umowy o staż zawartej między posłem a stażystą; mając na uwadze, że umowa o staż powinna zawierać klauzulę stwierdzającą wyraźnie, że Parlament Europejski nie jest stroną umowy; mając na uwadze, że zgodnie z art. 5 ust. 4 wydatki związane ze stażami, w tym stypendia i koszty ubezpieczenia, jeżeli opłacił je poseł, pokrywa się z dodatku na pomoc parlamentarną zgodnie z art. 33 ust. 4 przepisów wykonawczych w granicach kwoty tego dodatku;

H.  mając na uwadze, że zgodnie z ostatnim zdaniem art. 1 ust. 1 przepisów dotyczących stażystów stypendium przyznane stażyście nie może stanowić w rzeczywistości ukrytej formy wynagrodzenia; mając na uwadze, że zgodnie z art. 7 ust. 1 przez cały czas trwania stażu za stażystów odpowiada wyłącznie poseł, któremu stażyści ci podlegają;

I.  mając na uwadze, że w przedmiotowej sprawie Parlament nie znalazł dowodów wskazujących na zaistnienie fumus persecutionis, czyli wystarczająco poważnego i precyzyjnego podejrzenia, że wniosek o uchylenie immunitetu wniesiono w związku z postępowaniem wszczętym z zamiarem zaszkodzenia politycznej działalności posła;

J.  mając na uwadze, że decyzja byłego przewodniczącego Parlamentu Europejskiego o nałożeniu na B. Kovácsa sankcji za naruszenie art. 1 lit. a) kodeksu postępowania[3] nie może zostać uznana za równoważną wyrokowi sądowemu stanowiącemu res judicata w sprawach, których dotyczą postępowania karne wszczęte przez Centralne Dochodzeniowe Biuro Śledcze Prokuratury; mając na uwadze, że w konsekwencji nie zachodzi naruszenie zasady ne bis in idem; mając na uwadze, że w konsekwencji sankcja nałożona przez byłego przewodniczącego Parlamentu na mocy kodeksu postępowania nie uniemożliwia wszczęcia lub przeprowadzenia postępowania karnego na Węgrzech w celu ustalenia, czy posłowi zostanie postawiony zarzut;

1.  podejmuje decyzję o uchyleniu immunitetu Béli Kovácsa;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do natychmiastowego przekazania niniejszej decyzji i sprawozdania właściwej komisji właściwemu organowi Węgier i Béli Kovácsowi.

  • [1]  Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 12 maja 1964 r., Wagner/Fohrmann i Krier, 101/63, ECLI:EU:C:1964:28; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 10 lipca 1986 r., Wybot/Faure i inni, 149/85, ECLI:EU:C:1986:310; wyrok Sądu z dnia 15 października 2008 r., Mote/Parlament, T-345/05, ECLI:EU:T:2008:440; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 21 października 2008 r., Marra/De Gregorio i Clemente, C-200/07 i C-201/07, ECLI:EU:C:2008:579; wyrok Sądu z dnia 19 marca 2010 r., Gollnisch/Parlament, T-42/06, ECLI:EU:T:2010:102; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 6 września 2011 r., Patriciello, C-163/10, ECLI: EU:C:2011:543; wyrok Sądu z dnia 17 stycznia 2013 r., Gollnisch/Parlament, T-346/11 i T-347/11, ECLI:EU:T:2013:23.
  • [2]  Dz.U. L 262 z 7.10.2005, s. 1.
  • [3]  Zob. załącznik I do Regulaminu, Kodeks postępowania posłów do Parlamentu Europejskiego w zakresie interesów finansowych i konfliktu interesów.

UZASADNIENIE

1. Kontekst

Na posiedzeniu w dniu 3 października 2016 r. Przewodniczący ogłosił zgodnie z art. 9 ust. 1 Regulaminu, że w dniu 15 września 2016 r. otrzymał pismo od prokuratora generalnego Węgier dr. Polta z wnioskiem o uchylenie immunitetu Béli Kovácsa.

Zgodnie z tym samym artykułem przewodniczący przekazał wniosek Komisji Prawnej.

Wniosek o uchylenie immunitetu Béli Kovácsa wynika z istnienia uzasadnionego podejrzenia, że popełnił on przestępstwo oszustwa budżetowego, którego wynikiem jest znaczna strata finansowa, na mocy art. 396 ust. 1 lit. a) i ust. 3 lit. a) węgierskiego kodeksu karnego, oraz przestępstwo wielokrotnego wykorzystania sfałszowanego dokumentu prywatnego na mocy art. 345 kodeksu karnego.

Zgodnie z art. 396 ust. 1 lit. a) i ust. 3 lit. a) „Osoba, która: a) wprowadza inną osobę w błąd lub utrzymuje ją w błędzie albo zataja znane jej fakty związane z obowiązkiem dotyczącym płatności budżetowej lub z innymi funduszami należnymi lub wypłaconymi z budżetu lub też składa w tym celu fałszywe oświadczenie, [...] (ust. 3) podlega karze więzienia od jednego roku do lat pięciu, jeżeli a) wynikiem oszustwa budżetowego jest znaczna strata finansowa”.

Zgodnie z art. 345 węgierskiego kodeksu karnego „Osoba posługująca się sfałszowanym lub podrobionym dokumentem prywatnym lub prywatnym dokumentem zawierającym nieprawdziwe treści w celu udowodnienia istnienia, zmiany lub uchylenia prawa lub obowiązku jest winna wykroczenia podlegającego karze pozbawienia wolności do jednego roku”.

Zgodnie z informacjami udzielonymi przez prokuratora generalnego B. Kovács podpisał z trzema stażystami umowy o staż, w których zapisano niezgodnie z prawdą, że strony zawierają stosunek prawny w celu odbycia stażu; że staż będzie miał charakter pełnoetatowego stanowiska w Brukseli oraz że w trakcie stażu jego uczestnicy będą przebywać pod brukselskim adresem podanym w umowie, którym to adresem był adres Béli Kovácsa w Brukseli.

Zauważono ponadto, że podpisując umowy o staż, przedstawiając je wraz z niezbędnymi dokumentami odnośnemu działowi Parlamentu Europejskiego, a także ukrywając fikcyjny charakter staży przed Parlamentem Europejskim B. Kovács naruszył art. 1 ust. 1 przepisów dotyczących stażystów, który stanowi, że stypendium przyznane stażyście nie może stanowić w rzeczywistości ukrytej formy wynagrodzenia.

W odpowiedzi do przewodniczącego Béla Kovács stwierdził, że w tym czasie nie został jeszcze oficjalnie poinformowany o sprawozdaniu OLAF oraz że OLAF nie zapewnił mu dostępu do dokumentacji w jego sprawie. W piśmie tym B. Kovács zaznaczył też, że wszyscy jego stażyści wykonywali swoje obowiązki na jego prośbę i pod jego zwierzchnictwem w różnych miejscach, np. w Brukseli i Budapeszcie.

B. Kovács podkreślił również, że jego celem było przeprowadzenie staży zgodnie z wszelkimi stosownymi przepisami i zasadami oraz że nie miał zamiaru spowodować jakichkolwiek nienależnych płatności.

2. Przepisy i procedury dotyczące immunitetu posłów do Parlamentu Europejskiego

Artykuł 9 Protokołu (nr 7) w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej brzmi następująco:

Artykuł 9

Podczas sesji Parlamentu Europejskiego jego członkowie korzystają:

a)

na terytorium swojego państwa — z immunitetów przyznawanych członkom parlamentu ich państwa;

b)

na terytorium innego państwa członkowskiego — z immunitetu chroniącego przed zatrzymaniem oraz immunitetu jurysdykcyjnego.

Immunitet chroni także członków podczas ich podróży do i z miejsca, gdzie odbywa się posiedzenie Parlamentu Europejskiego.

Nie można powoływać się na immunitet w przypadku, gdy członek został schwytany na gorącym uczynku, i nie może on stanowić przeszkody w wykonywaniu przez Parlament Europejski prawa uchylenia immunitetu w odniesieniu do któregokolwiek ze swoich członków.

Jako że wniosek o uchylenie immunitetu dotyczy Węgier, zgodnie z art. 9 ust. 1 lit. a) zastosowanie ma węgierska ustawa o immunitecie parlamentarnym. Zgodnie z art. 4 ust. 2 węgierskiej ustawy zasadniczej posłom do Parlamentu Europejskiego przysługuje immunitet. Zgodnie z art. 10 ust. 2 Aktu LVII z 2004 r. w sprawie statusu węgierskich posłów do Parlamentu Europejskiego posłom do Parlamentu Europejskiego przysługuje immunitet równoważny immunitetowi węgierskich parlamentarzystów, a art. 74 ust. 1 Aktu XXXVI z 2012 r. w sprawie Zgromadzenia Narodowego stanowi, że postępowanie karne przeciw posłowi może zostać wszczęte lub przeprowadzone jedynie po wydaniu zgody przez Zgromadzenie Narodowe oraz że zgody takiej wymaga również wszczęcie, przeprowadzenie i zastosowanie środka przymusu wobec posła w postępowaniu karnym. Ponadto wniosek o uchylenie immunitetu musi złożyć prokurator generalny.

Artykuł 5 ust. 1 i 2 oraz art. 9 Regulaminu Parlamentu Europejskiego brzmią następująco:

Artykuł 5

Przywileje i immunitety

1.   Posłom do Parlamentu Europejskiego przysługują przywileje oraz immunitety określone w Protokole w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej.

2.   Wykonując swoje uprawnienia związane z przywilejami i immunitetami, Parlament działa w celu utrzymania swojej integralności jako demokratycznego zgromadzenia ustawodawczego oraz w celu zapewnienia niezależności posłów w sprawowaniu ich funkcji. Immunitet parlamentarny nie jest osobistym przywilejem posła, lecz gwarancją niezależności Parlamentu jako całości oraz jego członków.

(...)

Artykuł 9 

 Procedury dotyczące immunitetu

1.   Każdy wniosek o uchylenie immunitetu posła skierowany do Przewodniczącego przez właściwy organ państwa członkowskiego lub wniosek o wyrażenie zgody na skorzystanie z immunitetu i przywilejów skierowany przez posła lub byłego posła jest ogłaszany na posiedzeniu plenarnym oraz przekazywany właściwej komisji.

2.   Za zgodą zainteresowanego posła lub byłego posła wniosek może złożyć inny poseł, który został upoważniony do reprezentowania zainteresowanego posła lub byłego posła na wszystkich etapach postępowania.

Poseł, który reprezentuje zainteresowanego posła lub byłego posła, nie uczestniczy w podejmowaniu decyzji przez komisję.

3.   Wnioski o uchylenie immunitetu lub o wyrażenie zgody na skorzystanie z przywilejów i immunitetu są rozpatrywane przez komisję niezwłocznie, lecz z uwzględnieniem ich względnej złożoności.

4.   Komisja przedstawia wniosek dotyczący uzasadnionej decyzji zawierający zalecenie przyjęcia lub odrzucenia wniosku o uchylenie immunitetu lub skorzystanie z immunitetu i przywilejów. Nie dopuszcza się składania poprawek. W przypadku odrzucenia wniosku, uważa się za przyjętą decyzję przeciwną.

5.   Komisja może zwrócić się do właściwego organu o udostępnienie wszelkich informacji, które uzna za niezbędne do ustalenia zasadności uchylenia immunitetu lub skorzystania z niego.

6.   Zainteresowany poseł ma możliwość udzielenia wyjaśnień i może przedłożyć wszelkie dokumenty lub inne dowody pisemne, które uzna za istotne.

Poseł nie uczestniczy w debacie nad wnioskiem o uchylenie jego immunitetu lub dotyczącym go wnioskiem o wyrażenie zgody na skorzystanie z immunitetu, z wyjątkiem samego wysłuchania.

Przewodniczący komisji kieruje do posła zaproszenie do udzielenia wyjaśnień z podaniem dnia i godziny. Poseł może zrezygnować z prawa do udzielenia wyjaśnień.

Jeżeli poseł nie stawi się na wysłuchanie na podstawie tego zaproszenia, uznaje się, że zrezygnował z prawa do udzielenia wyjaśnień, chyba że zwróci się on o usprawiedliwienie jego niestawienia się w zaproponowanym dniu i godzinie, podając powody. Przewodniczący komisji podejmuje decyzję o przyjęciu wniosku o usprawiedliwienie na podstawie podanych powodów i od tej decyzji nie ma odwołania.

Jeżeli przewodniczący komisji postanowi przyjąć wniosek o usprawiedliwienie, kieruje do posła zaproszenie do udzielenia wyjaśnień z podaniem innego dnia i godziny. Jeżeli poseł nie stawi się pomimo drugiego zaproszenia do udzielenia wyjaśnień, procedura toczy się dalej bez udzielenia przez niego wyjaśnień. Nie można wówczas przyjąć żadnych kolejnych wniosków o usprawiedliwienie lub o możliwość udzielenia wyjaśnień.

(…)

8.   Komisja może wydać uzasadnioną opinię co do właściwości wyżej wymienionego organu oraz co do dopuszczalności wniosku, natomiast nie może w żadnym przypadku wypowiadać się o winie bądź braku winy posła oraz o zasadności wszczęcia wobec niego postępowania karnego na podstawie zarzutów, które są mu stawiane, nawet wtedy, gdy badanie wniosku pozwala komisji na dokładne zapoznanie się ze szczegółami sprawy.

9.   Wniosek komisji dotyczący decyzji jest włączany do porządku dziennego pierwszego posiedzenia następującego po dniu jego złożenia. Do takiego wniosku nie można zgłaszać poprawek.

Debata dotyczy jedynie argumentów „za” lub „przeciw” wnioskowi o uchylenie lub utrzymanie immunitetu albo o skorzystanie z przywilejów lub immunitetu.

Z zastrzeżeniem postanowień art. 164, poseł, którego przywileje i immunitety są przedmiotem postępowania, nie może zabierać głosu w debacie.

Wniosek lub wnioski dotyczące decyzji zawarte w sprawozdaniu są poddawane pod głosowanie w trakcie pierwszego głosowania następującego po debacie.

Po ich rozpatrzeniu przez Parlament odbywa się odrębne głosowanie nad każdym z wniosków zawartych w sprawozdaniu. W przypadku odrzucenia wniosku, uważa się za przyjętą decyzję przeciwną.

(…)

11.   Komisja rozpatruje powyższe kwestie oraz bada wszelkie otrzymane dokumenty zachowując najwyższą poufność. Wnioski dotyczące procedur związanych z immunitetem komisja rozpatruje zawsze z wyłączeniem jawności.

12.   Parlament rozpatruje jedynie wnioski o uchylenie immunitetu posła, które zostały mu przekazane przez ograny sądowe lub przez stałe przedstawicielstwa państw członkowskich.

13.   Komisja opracowuje zasady stosowania niniejszego artykułu.

14.   Każde zapytanie odnoszące się do zakresu stosowania przywilejów oraz immunitetów, zgłoszone przez właściwy organ, jest rozpatrywane zgodnie z powyższymi postanowieniami.

3. Uzasadnienie proponowanej decyzji

W świetle ww. okoliczności faktycznych sprawa ta kwalifikuje się do zastosowania art. 9 Protokołu (nr 7) w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej.

Zgodnie z jego przepisami posłowie do Parlamentu Europejskiego korzystają na terytorium swojego państwa z immunitetów przyznawanych członkom parlamentu tego państwa.

W celu podjęcia decyzji o ewentualnym uchyleniu immunitetu parlamentarnego danego posła Parlament Europejski stosuje własne utrwalone zasady. Według jednej z tych zasad immunitet jest zwykle uchylany, gdy wykroczenie wchodzi w zakres art. 9 protokołu nr 7, pod warunkiem że nie występuje w danej sprawie fumus persecutionis, tj. wystarczająco poważne i precyzyjne podejrzenie, że sprawę podniesiono z zamiarem zaszkodzenia politycznej działalności posła.

Po wyczerpującej debacie we właściwej komisji oraz po złożeniu uwag na piśmie przez zainteresowanego posła, który przyjął trzy kolejne zaproszenia do wysłuchania, lecz nie zjawił się na żadnym z nich, uznaje się, że w niniejszej sprawie nie występuje fumus persecutionis. Podobnie inne argumenty B. Kovácsa odwołujące się do fumus persecutionis wydają się nieuzasadnione albo wykraczają poza zakres procedury uchylenia immunitetu parlamentarnego. Ponadto, B. Kovács nie zakwestionował wprawdzie powyższych faktów, jednak stwierdził, że zastosowanie wobec niego postępowania karnego jest nieproporcjonalne, gdyż, jego zdaniem, takie umyślne sprzeniewierzenie środków może prowadzić co najwyżej do postępowania w sprawie o wykroczenie.

Konkretniej rzecz biorąc, w odniesieniu do argumentu opartego na zasadzie ne bis in idem oczywiste wydaje się, że sankcja w postaci nagany nałożona na B. Kovácsa za naruszenie art. 1 lit. a) kodeksu postępowania nie może być uznana za wyrok sądowy w ścisłym tego słowa znaczeniu.

W istocie rzeczy sankcja w postaci nagany nałożona na B. Kovácsa jest po prostu środkiem dyscyplinarnym będącym wyrazem uzasadnionej decyzji byłego przewodniczącego, który stwierdził, że można dowieść sprzeniewierzenia przez B. Kovácsa środków przyznanych przez Parlament Europejski będącego wynikiem umyślnego naruszenia przepisów Parlamentu Europejskiego dotyczących stypendiów przyznawanych stażystom. Takie umyślne sprzeniewierzenie funduszy Parlamentu Europejskiego oznacza samo w sobie naruszenie zasad zapisanych w art. 1 lit. a) kodeksu postępowania, a mianowicie zasad uczciwości, staranności, rzetelności, odpowiedzialności i poszanowania reputacji Parlamentu.

Dlatego w tym kontekście nie można powoływać się na zasadę ne bis in idem, jako że sankcja w postaci nagany nie powinna być uważana za właściwy wyrok wydany przez konstytucyjny, niezależny i bezstronny organ wymiaru sprawiedliwości, ponieważ nie jest rolą Parlamentu orzekanie w sprawie postępowania karnego wszczętego przez Centralne Dochodzeniowe Biuro Śledcze Prokuratury w sprawie przestępstwa oszustwa budżetowego skutkującego znaczną stratą finansową oraz wielokrotnego wykorzystania sfałszowanego dokumentu prywatnego w rozumieniu kodeksu karnego.

Na zakończenie można stwierdzić, że B. Kovács nie został osądzony dwa razy za te same okoliczności: nałożenie sankcji w postaci nagany nie stanowi wyroku sądowego opartego na tym samym zarzucie karnym i dlatego nie doszło do naruszenia zasady ne bis in idem, jako że sankcja ta nie uniemożliwia ścigania B. Kovácsa w postępowaniu karnym na Węgrzech.

4. Wniosek

Mając powyższe na względzie oraz zgodnie z art. 9 ust. 3 Regulaminu, Komisja Prawna zaleca Parlamentowi Europejskiemu uchylenie immunitetu parlamentarnego Béli Kovácsa.

INFORMACJE O PRZYJĘCIU SPRAWOZDANIAW KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

Data przyjęcia

29.5.2017

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

16

0

1

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Max Andersson, Joëlle Bergeron, Marie-Christine Boutonnet, Jean-Marie Cavada, Kostas Chrysogonos, Mady Delvaux, Sylvia-Yvonne Kaufmann, Evelyn Regner, Pavel Svoboda, József Szájer, Axel Voss, Tadeusz Zwiefka

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Mario Borghezio, Jytte Guteland, Heidi Hautala, Virginie Rozière, Viktor Uspaskich