SPRAWOZDANIE w sprawie wpływu międzynarodowych i unijnych politycznych strategii handlowych na globalne łańcuchy wartości

20.7.2017 - (2016/2301(INI))

Komisja Handlu Międzynarodowego
Sprawozdawczyni: Maria Arena

Procedura : 2016/2301(INI)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
A8-0269/2017

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wpływu międzynarodowych i unijnych politycznych strategii handlowych na globalne łańcuchy wartości

(2016/2301(INI))

Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 208 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),

–  uwzględniając art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE),

–  uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany „Handel z korzyścią dla wszystkich. W kierunku bardziej odpowiedzialnej polityki handlowej i inwestycyjnej” (COM(2015)0497),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 5 lipca 2016 r. w sprawie nowej, perspektywicznej i innowacyjnej przyszłej strategii w dziedzinie handlu i inwestycji[1],

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 5 lipca 2016 r. w sprawie wdrażania zaleceń Parlamentu z 2010 r. w sprawie norm społecznych i środowiskowych, praw człowieka i odpowiedzialności biznesu[2],

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 16 maja 2017 r. w sprawie oceny zewnętrznych aspektów wyników i zarządzania w zakresie ceł jako narzędzia służącego ułatwieniu handlu i zwalczaniu nielegalnego handlu[3],

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 25 listopada 2010 r. w sprawie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw w międzynarodowych umowach handlowych[4],

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 25 października 2016 r. w sprawie odpowiedzialności przedsiębiorstw za poważne naruszenia praw człowieka w państwach trzecich[5],

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 27 kwietnia 2017 r. w sprawie inicjatywy przewodniej UE dotyczącej przemysłu konfekcyjnego[6],

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 4 kwietnia 2017 r. w sprawie oleju palmowego i wylesiania lasów deszczowych[7],

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 3 lutego 2016 r. zawierającą zalecenia Parlamentu Europejskiego dla Komisji Europejskiej, dotyczące negocjacji w sprawie porozumienia w dziedzinie handlu usługami (TiSA)[8],

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 8 lipca 2015 r. zawierającą zalecenia Parlamentu Europejskiego dla Komisji Europejskiej dotyczące negocjacji w sprawie transatlantyckiego partnerstwa handlowo-inwestycyjnego (TTIP)[9],

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie aktualnego stanu wdrożenia porozumienia na rzecz zrównoważoności w Bangladeszu[10],

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/821 z dnia 17 maja 2017 r. ustanawiające obowiązki w zakresie należytej staranności w łańcuchu dostaw unijnych importerów cyny, tantalu i wolframu, ich rud oraz złota pochodzących z obszarów dotkniętych konfliktami i obszarów wysokiego ryzyka (rozporządzenie w sprawie minerałów z regionów ogarniętych konfliktami)[11],

–  uwzględniając plan działań UE na rzecz egzekwowania prawa, zarządzania i handlu w dziedzinie leśnictwa (COM(2003)0251) oraz dobrowolne umowy o partnerstwie dotyczące egzekwowania prawa, zarządzania i handlu w dziedzinie leśnictwa,

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 995/2010 z dnia 20 października 2010 r. ustanawiające obowiązki podmiotów wprowadzających do obrotu drewno i produkty z drewna (rozporządzenie w sprawie drewna)[12],

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 978/2012 z dnia 25 października 2012 r. wprowadzające ogólny system preferencji taryfowych (rozporządzenie GSP)[13],

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (rozporządzenie Bruksela I)[14],

–  uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/95/UE z dnia 22 października 2014 r. zmieniającą dyrektywę 2013/34/UE w odniesieniu do ujawniania informacji niefinansowych i informacji dotyczących różnorodności przez niektóre duże jednostki oraz grupy (dyrektywa w sprawie sprawozdawczości niefinansowej)[15],

–  uwzględniając wspólną strategię UE i państw członkowskich z 2007 r. pt. „Unijna strategia pomocy na rzecz wymiany handlowej – zwiększenie wsparcia dla krajów rozwijających się w zakresie potrzeb związanych z handlem”,

–  uwzględniając dokument roboczy służb Komisji z dnia 24 kwietnia 2017 r. pt. „Zrównoważony charakter łańcuchów wartości w przemyśle konfekcyjnym dzięki działaniom UE na rzecz rozwoju” (SWD(2017)0147),

–  uwzględniając wydaną przez MOP trójstronną deklarację zasad dotyczących przedsiębiorstw wielonarodowych i polityki społecznej,

–  uwzględniając sprawozdanie IV dotyczące godnej pracy w światowych łańcuchach dostaw na 105. sesję konferencji MOP,

–  uwzględniając cele zrównoważonego rozwoju ONZ do 2030 r.,

–  uwzględniając podstawowe konwencje MOP w sprawie pracy dzieci, pracy przymusowej, dyskryminacji oraz wolności zrzeszania się i negocjacji zbiorowych,

–  uwzględniając konkluzje Rady z dnia 12 maja 2016 r. w sprawie UE i odpowiedzialnych globalnych łańcuchów wartości,

–  uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany „Odnowiona strategia UE na lata 2011–2014 dotycząca społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw” (COM(2011)0681),

–  uwzględniając ustawę Zjednoczonego Królestwa z 2015 r. o nowoczesnych formach niewolnictwa oraz francuską ustawę o obowiązku dochowania należytej staranności, spoczywającym na przedsiębiorstwach wielonarodowych,

–  uwzględniając Wytyczne ONZ dotyczące biznesu i praw człowieka oraz inicjatywę ONZ Global Compact,

–  uwzględniając Międzynarodową konwencję ONZ o ochronie praw wszystkich pracowników migrujących i członków ich rodzin,

–  uwzględniając nowy protokół MOP w sprawie pracy przymusowej,

–  uwzględniając rezolucję Rady Praw Człowieka ONZ nr 26/9 z dnia 26 czerwca 2014 r., w której Rada Praw Człowieka ONZ postanowiła ustanowić otwartą międzyrządową grupę roboczą i powierzyć jej zadanie opracowania prawnie wiążącego międzynarodowego instrumentu w celu uregulowania działalności spółek międzynarodowych i innych przedsiębiorstw w odniesieniu do praw człowieka,

–  uwzględniając Wytyczne OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych oraz szereg wytycznych sektorowych OECD (dla sektora finansowego, rolnego, sektora minerałów, sektora odzieżowego i sektora obuwniczego),

–  uwzględniając sprawozdania Konferencji NZ ds. Handlu i Rozwoju (UNCTAD) w sprawie handlu i rozwoju z 2013 i 2016 r.,

–  uwzględniając publikację UNCTAD pt. „Investment Policy Framework for Sustainable Development” [Ramy polityki inwestycyjnej na rzecz zrównoważonego rozwoju] z 2015 r.,

–  uwzględniając Porozumienie WTO w sprawie barier technicznych w handlu,

–  uwzględniając Układ ogólny WTO w sprawie taryf celnych i handlu (GATT),

–  uwzględniając Konwencję ONZ o prawach dziecka, zasady w sprawie praw dziecka i przedsiębiorczości opracowane przez UNICEF, inicjatywę ONZ Global Compact i Międzynarodowe Przymierze Save the Children[16],

–  uwzględniając dobrowolne partnerstwo z poszczególnymi państwami, takie jak porozumienie na rzecz zrównoważoności z Bangladeszem i inicjatywa na rzecz praw pracowniczych w Mjanmie,

–  uwzględniając konkluzje Rady z dnia 20 czerwca 2016 r. dotyczące pracy dzieci,

–  uwzględniając art. 52 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Handlu Międzynarodowego oraz opinie Komisji Spraw Zagranicznych i Komisji Rozwoju, a także stanowisko w formie poprawek Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (A8-0269/2017),

A.  mając na uwadze, że art. 207 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) stanowi, iż „wspólna polityka handlowa prowadzona jest zgodnie z zasadami i celami działań zewnętrznych Unii”; mając na uwadze, że art. 208 TFUE ustanawia zasadę spójności polityki na rzecz rozwoju oraz uznaje likwidację ubóstwa za główny cel; mając na uwadze, że zgodnie z komunikatem Komisji „Handel z korzyścią dla wszystkich” polityka handlowa UE opiera się na trzech głównych zasadach, mianowicie skuteczności, przejrzystości i wartościach; mając na uwadze, że komunikat ten zawiera odrębny rozdział poświęcony środkom, jakie należy podjąć w odpowiedzi na rozwój globalnych łańcuchów wartości, a także odpowiedzialnemu zarządzaniu łańcuchami dostaw, a ponadto przypomina się w nim o złożoności przedmiotowych kwestii, bezwzględnej konieczności przyszłościowego myślenia, a także zaangażowania szerokiego zakresu podmiotów publicznych, prywatnych i społeczeństwa obywatelskiego oraz stosowania połączenia miękkich i innowacyjnych narzędzi i zmian legislacyjnych;

B.  mając na uwadze, że wolny handel podlega ostatnio coraz większej kontroli publicznej, a obawy dotyczące nierównej dystrybucji korzyści płynących z handlu i wynikających z niego obciążeń wysunęły na pierwszy plan powszechnie wyrażaną opinię, zgodnie z którą polityka handlowa musi opierać się na wartościach społecznych i środowiskowych oraz przejrzystości i rozliczalności;

C.  mając na uwadze, że globalne łańcuchy wartości stanowią złożoną, opartą na technologii i szybko zmieniającą się rzeczywistość, stały się kluczowym elementem obecnej globalnej gospodarki i mogą pomóc krajom rozwijającym się zintegrować się z globalną gospodarką, ograniczyć ubóstwo i tworzyć miejsca pracy przy jednoczesnej poprawie zdolności produkcyjnych; mając na uwadze, że z jednej strony globalne łańcuchy wartości oferują nowe perspektywy wzrostu gospodarczego, zrównoważonego rozwoju, zaangażowania społeczeństwa obywatelskiego, pracowników i stowarzyszeń przedsiębiorców oraz tworzenia miejsc pracy w podmiotach należących do łańcucha produkcji, gdyż umożliwiają im koncentrowanie się na specyficznych zadaniach, a jednocześnie zwiększają ich współzależność; mając na uwadze, że z drugiej strony ich niezwykle złożony charakter, brak przejrzystości i rozmycie odpowiedzialności mogą zwiększać ryzyko naruszania praw człowieka i praw pracowniczych, faktycznej bezkarności za przestępstwa środowiskowe oraz unikania opodatkowania i oszustw podatkowych na dużą skalę;

D.  mając na uwadze, że polityka handlowa musi przyczynić się do zagwarantowania przejrzystości procesu produkcji w całym łańcuchu wartości, a także zgodności z podstawowymi normami środowiskowymi i społecznymi oraz normami bezpieczeństwa;

E.  mając na uwadze, że polityka handlowa i inwestycyjna UE musi utrzymać system wielostronny jako swoją podstawę oraz musi prowadzić do wzmocnienia pozycji Europy w uczciwych globalnych łańcuchach dostaw, ale również udostępniać narzędzia pozwalające na ustanowienie jasnych zasad i obowiązków dla rządów i przedsiębiorstw w celu zagwarantowania przestrzegania międzynarodowych zobowiązań, takich jak cele ONZ w zakresie zrównoważonego rozwoju; mając na uwadze, że zrównoważoność i przejrzystość nie są jedynie kwestią wartości, ale także powinny być postrzegane jako prawdziwe bodźce dla zwiększonej wartości dodanej w globalnym handlu i inwestycjach w kontekście globalnych łańcuchów wartości;

F.  mając na uwadze, że małe i średnie przedsiębiorstwa[17] stanowią ważną część globalnych łańcuchów wartości i odgrywają ważną rolę w generowaniu wzrostu gospodarczego, zrównoważonego rozwoju i miejsc pracy o wysokiej jakości, a także w zniechęcaniu ludności do opuszczania swoich regionów;

G.  mając na uwadze, że udział w globalnych łańcuchach wartości jest korzystny dla MŚP pod względem wzrostu i umiędzynarodowienia; mając na uwadze, że według badania Eurobarometru z 2015 r. pt. „Umiędzynarodowienie małych i średnich przedsiębiorstw” tylko 31% MŚP w UE było zaangażowanych w działalność biznesową poza rynkiem wewnętrznym w ostatnich trzech latach; mając na uwadze, że wiele MŚP napotyka trudności w uzyskiwaniu dostępu do międzynarodowych i unijnych globalnych łańcuchów wartości; mając na uwadze, że polityka handlowa i umowy handlowe mogą pomóc w przezwyciężaniu barier i wyzwań, przed jakimi stoją obecnie MŚP pragnące uzyskać dostęp do globalnych łańcuchów wartości;

H.  mając na uwadze, że dobrowolne systemy należytej staranności i przejrzystości globalnych łańcuchów wartości są wykorzystywane i promowane na całym świecie przez partnerów gospodarczych i społecznych oraz organizacje pozarządowe, a także dają konkretne i pozytywne rezultaty;

I.  mając na uwadze, że w swoich konkluzjach z maja 2016 r. Rada podkreśliła potrzebę stałego wsparcia dla wdrażania uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym zasad, wytycznych i inicjatyw w zakresie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw i odpowiedzialnego prowadzenia działalności gospodarczej, takich jak wytyczne ONZ dotyczące biznesu i praw człowieka, inicjatywa ONZ Global Compact, trójstronna deklaracja MOP w sprawie zasad dotyczących przedsiębiorstw wielonarodowych i polityki społecznej oraz wytyczne OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych – również w państwach nienależących do OECD – które to inicjatywy przyczyniają się także do działań antykorupcyjnych poprzez tworzenie bardziej otwartego i przejrzystego otoczenia biznesowego;

J.  mając na uwadze, że odpowiedzialne zarządzanie globalnymi łańcuchami wartości ma zasadnicze znaczenie w celu dostosowania polityki handlowej do europejskich wartości chronionych na mocy traktatów; mając na uwadze, że zarówno Komisja, jak i państwa członkowskie odgrywają wiodącą rolę w przedmiotowych debatach na całym świecie;

K.  mając na uwadze, że kilka międzynarodowych konwencji, wytycznych i zasad ma na celu zapobieganie naruszeniom praw człowieka; mając na uwadze, że zwłaszcza po stronie krajów będących producentami leży obowiązek wdrożenia tych dokumentów oraz stworzenia odpowiednich warunków prawnych i ekonomicznych dla funkcjonowania przedsiębiorstw i ich uczestnictwa w globalnych łańcuchach dostaw; mając na uwadze, że kraje będące producentami muszą być również zdolne do wdrażania międzynarodowych standardów i norm, w tym do opracowania, wdrożenia i egzekwowania odpowiedniego ustawodawstwa, szczególnie w zakresie budowy państwa prawa i zwalczania korupcji;

L.  mając na uwadze, że UE powinna jeszcze skuteczniej reagować na dumping społeczny i środowiskowy oraz nieuczciwą konkurencję i takież praktyki handlowe, a także zapewnić równe warunki działania;

M.  mając na uwadze, że UE jest największym na świecie eksporterem oraz importerem towarów i usług łącznie, największym bezpośrednim inwestorem zagranicznym oraz najważniejszym miejscem docelowym bezpośrednich inwestycji zagranicznych; mając na uwadze, że UE powinna wykorzystywać te atuty, by zapewniać korzyści swoim obywatelom oraz mieszkańcom innych części świata, zwłaszcza państw najuboższych;

N.  mając na uwadze, że UE opracowała wiążące uregulowania w obszarze należytej staranności w przedsiębiorstwach w sektorach o wysokim stopniu ryzyka naruszania praw człowieka, takich jak sektor drzewny i sektor minerałów z regionów ogarniętych konfliktami; mając na uwadze, że niektóre państwa członkowskie również opracowały odpowiednie przepisy, takie jak brytyjska ustawa o współczesnych formach niewolnictwa, francuskie prawo o obowiązku dochowania należytej staranności w przedsiębiorstwach wielonarodowych, które dotyczy dużych francuskich przedsiębiorstw zatrudniających ponad 5000 pracowników, oraz niderlandzka ustawa o dochowaniu należytej staranności w obszarze pracy dzieci; mając na uwadze, że UE opracowała inicjatywy mające na celu promowanie należytej staranności, a Parlament Europejski w kilku rezolucjach wezwał UE do opracowania wiążących przepisów w tej dziedzinie;

O.  mając na uwadze, że UE poczyniła już ważne kroki w kierunku bardziej odpowiedzialnego zarządzania globalnymi łańcuchami wartości na całym świecie poprzez rozwijanie stosunków partnerskich w oparciu o takie inicjatywy jak porozumienie na rzecz zrównoważoności w Bangladeszu i inicjatywa na rzecz praw pracowniczych w Mjanmie, a także w sprawie konkretnych zagadnień, jak np. inicjatywa dotycząca minerałów z regionów ogarniętych konfliktami, przepisy dotyczące nielegalnego pozyskiwania drewna, kryteria zrównoważonego rozwoju w odniesieniu do biopaliw, sprawozdawczość przedsiębiorstw w kwestiach dotyczących łańcuchów dostaw, przejrzystość płatności dokonywanych na rzecz administracji rządowej przez przedsiębiorstwa wydobywcze i pozyskujące drewno, co podkreślono w komunikacie „Handel z korzyścią dla wszystkich”;

P.  mając na uwadze, że w strategii „Handel z korzyścią dla wszystkich” stwierdzono, iż Komisja będzie promować ambitne rozdziały dotyczące handlu i zrównoważonego rozwoju we wszystkich umowach handlowo-inwestycyjnych; mając na uwadze, że zawarte ostatnio umowy handlowo-inwestycyjne UE zawierają rozdziały dotyczące handlu i zrównoważonego rozwoju, w których wzywa się strony porozumienia do podjęcia zobowiązań w dziedzinie ochrony praw człowieka, norm społecznych i środowiskowych oraz w zakresie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw; mając na uwadze, że takie rozdziały ujawniły różnice w poziomie ambicji kolejnych umów handlowych UE; mając na uwadze, że normy pracy i normy środowiskowe nie ograniczają się tylko do rozdziałów dotyczących handlu i zrównoważonego rozwoju, ale muszą być stosowane we wszystkich obszarach umów handlowych; mając na uwadze, że podejście oparte na dialogu nie było w stanie zapobiec poważnym naruszeniom wolności zrzeszania się w niektórych umowach o wolnym handlu;

Q.  mając na uwadze, że szczególna sytuacja stref przetwórstwa wywozowego jest taka, że w niektórych krajach są one zwolnione z obowiązku przestrzegania lokalnych przepisów prawa pracy oraz zakazują działalności związkowej lub ograniczają ją i nie zapewniają pracownikom możliwości zadośćuczynienia prawnego, co stanowi wyraźne naruszenie norm MOP;

R.  mając na uwadze, że brak etyki w biznesie jest również jedną z konsekwencji braku dobrych rządów oraz bezsilności – czy wręcz nieistnienia – bezstronnych organów publicznych działających w ogólnym interesie obywateli; mając na uwadze, że korupcja, brak przejrzystości globalnych łańcuchów wartości oraz zwolnienia z obowiązku przestrzegania przepisów prawa pracy i zwolnienia podatkowe w strefach przetwórstwa wywozowego mogą mieć negatywny wpływ na prawa człowieka, a w szczególności podważać ideę godnych warunków pracy i związków zawodowych;

S.  mając na uwadze, że według MOP 21 milionów ludzi na świecie jest ofiarami pracy przymusowej i wiele z tych osób wykorzystuje się w ramach globalnych łańcuchów wartości; mając na uwadze, że praca przymusowa w gospodarce prywatnej generuje nielegalne zyski w wysokości 150 mld USD rocznie;

T.  mając na uwadze, że ze względu na swój globalny mandat, wiedzę ekspercką i doświadczenie MOP we współpracy ze swoimi członkami jest dobrze przygotowana do kierowania globalnymi działaniami na rzecz godnej pracy w globalnych łańcuchach dostaw; mając na uwadze, że komisja MOP ds. godnej pracy w globalnych łańcuchach dostaw wezwała do oceny niedociągnięć, które doprowadziły do deficytów godnej pracy w globalnych łańcuchach dostaw, a także do rozważenia inicjatyw i norm koniecznych do promowania godnej pracy oraz łatwiejszego ograniczania deficytów godnej pracy w globalnych łańcuchach dostaw;

U.  mając na uwadze, że w kontekście handlu światowego, a w szczególności globalnych łańcuchów wartości potrzebne jest wielostronne, globalne i całościowe podejście do odpowiedzialności przedsiębiorstw za naruszenia praw człowieka i zrównoważenie środowiskowe; mając zatem na uwadze, jak ważne jest, aby UE nadal prowadziła takie debaty na całym świecie; mając na uwadze, że UE przyjęła wiodącą rolę w reformowaniu mechanizmu rozstrzygania sporów między inwestorami a państwem, w szczególności poprzez rozwój wielostronnego systemu sądowego; mając na uwadze, że podobnych postępów oczekuje się w innych obszarach zainteresowania o znaczeniu krytycznym, takich jak egzekwowanie zobowiązań inwestorów w odniesieniu do praw człowieka;

V.  mając na uwadze, że produkcja w globalnych łańcuchach wartości jest prowadzona w różnych jurysdykcjach o różnym poziomie ochrony praw człowieka oraz egzekwowania prawa socjalnego, prawa pracy i prawa środowiskowego; mając na uwadze, że ofiary naruszeń praw człowieka z udziałem przedsiębiorstw transnarodowych mogą napotykać wiele przeszkód utrudniających im dostęp do środków sądowych;

W.  mając na uwadze, że równouprawnienie płci we wszystkich strategiach politycznych UE zostało wyraźnie zapisane w art. 8 TFUE; mając na uwadze, że umowy handlowo-inwestycyjne mają zazwyczaj inny wpływ na kobiety i na mężczyzn ze względu na strukturalny brak równouprawnienia płci; mając na uwadze, że aspekt równości płci jest często pomijany w analizie globalnych łańcuchów wartości; mając na uwadze, że według MOP w 2012 r. 21 mln ludzi na świecie (z czego 55% stanowiły kobiety i dziewczęta) było ofiarami pracy przymusowej, a 90% z nich było wyzyskiwanych w sektorze prywatnym przez osoby indywidualne lub przedsiębiorstwa;

X.  mając na uwadze, że kobiety stanowią większość pracowników w pewnych segmentach globalnych łańcuchów dostaw w sektorze konfekcyjnym, ogrodnictwa, telefonii komórkowej i turystyki, jednak częściej wykonują pracę w ramach form zatrudnienia, które są gorzej płatne i mają gorszy status niż mężczyźni, co prowadzi do segregacji płciowej pod względem typów zawodów i działalności, różnic w traktowaniu kobiet i mężczyzn pod względem płacy i warunków pracy oraz uwarunkowanych płcią ograniczeń w dostępie do zasobów produkcyjnych, infrastruktury i usług;

Y.  mając na uwadze, że zgodnie z art. 3 ust. 3 TUE Unia chroni prawa dziecka; na uwadze, że wszystkie państwa członkowskie ratyfikowały Konwencję ONZ o prawach dziecka;

Z.  mając na uwadze, że usługi odgrywają coraz większą rolę w globalnych łańcuchach wartości, w szczególności w przemyśle produkcyjnym; mając na uwadze, że coraz większe włączanie usług do globalnych łańcuchów wartości będzie wymagać porozumień wspierających gospodarkę cyfrową, w tym swobodny przepływ danych;

AA.  mając na uwadze, że rozwój globalnych łańcuchów wartości przyczynia się ponadto do włączenia usług w produkcję towarów; mając na uwadze, że znaczna część wartości przywożonych towarów została dodana za pośrednictwem usług w państwach przywozu;

AB  mając na uwadze, że państwa członkowskie UE są największymi na świecie eksporterami usług finansowych, a sektor ten ma strategiczne znaczenie dla polityki handlowej UE; mając na uwadze, że włączenie do zewnętrznych umów UE, w tym umów o wolnym handlu, postanowień dotyczących usług finansowych wzbudziło pewne uzasadnione obawy co do ich ewentualnych negatywnych skutków pod względem prania pieniędzy, uchylania się od opodatkowania i unikania opodatkowania, a ponadto uwypukla konieczność zastanowienia się nad możliwością sięgnięcia po instrumenty, dzięki którym można by rozwiać te obawy; mając na uwadze, że umowy handlowo-inwestycyjne są dobrą okazją do zacieśniania współpracy w walce z korupcją, praniem pieniędzy, oszustwami podatkowymi, uchylaniem się od opodatkowania i unikaniem opodatkowania;

AC.  mając na uwadze, że przejrzyste i zapewniające informacje etykietowanie może być przydatnym narzędziem umożliwiającym konsumentom w UE dokonywanie bardziej świadomych i odpowiednich wyborów; mając na uwadze, że oprócz informacji o cenie i pochodzeniu produktu konsumentom w UE należy również udostępniać informacje o kryteriach społecznych i środowiskowych; mając na uwadze, że kryteria takie mogą być technicznie opracowywane zgodnie z Porozumieniem w sprawie barier technicznych w handlu, które ustanawia warunki dla procesu produkcji w celu umożliwienia sprzedaży produktu;

AD.  mając na uwadze, że zarówno państwa, jak i przedsiębiorstwa powinny w pełni szanować prawa człowieka w łańcuchu produkcji oraz przestrzegać norm bezpieczeństwa żywności w odniesieniu do towarów dopuszczonych do swobodnego obrotu na rynku europejskim; mając na uwadze, że ciężar odpowiedzialności nie powinien spoczywać jedynie na konsumentach, gdyż dokonywany przez nich wybór jest ograniczony z uwagi na indywidualne zasoby (aspekty ekonomiczne, czas, wiedza) i czynniki zewnętrzne (informacje, oferta);

AE.  mając na uwadze, że reguły pochodzenia stają się coraz ważniejsze w kontekście globalnych łańcuchów wartości, w ramach których produkcja odbywa się w kilku krajach; mając na uwadze, że luźne reguły pochodzenia mogą tworzyć dodatkowe przeszkody dla zagwarantowania pełnej przejrzystości i rozliczalności w całych łańcuchach dostaw;

AF.  mając na uwadze, że lepsze, zharmonizowane i skuteczniejsze procedury celne w Europie i poza nią pomagają we wprowadzaniu ułatwień handlowych oraz w spełnieniu odnośnych wymogów w tym zakresie, a także uniemożliwiają wprowadzanie na jednolity rynek towarów sfałszowanych, nielegalnych, przywiezionych po cenach dumpingowych i podrabianych, co osłabia wzrost gospodarczy w UE i poważnie naraża unijnych konsumentów; mając na uwadze, że powszechniejszy dostęp do danych celnych na temat przywozu do UE poprawiłby przejrzystość globalnych łańcuchów wartości i rozliczalność;

AG.  mając na uwadze, że w świecie rozdrobnionych sieci produkcyjnych rozróżnienie między przywozem a wywozem jest rozmyte, jako że przywożone nakłady odpowiadają za istotną część wywożonych towarów, a taryfy kumulują się za każdym razem, gdy nakłady pośrednie są przedmiotem handlu transgranicznego; mając na uwadze, że wydajne procedury celne i graniczne są szczególnie ważne w tym kontekście;

AH.  mając na uwadze, że preferencje handlowe GSP i GSP Plus zapewniają krajom rozwijającym się lepszy dostęp do rynku w zamian za poszanowanie norm pracowniczych, środowiskowych i społecznych;

AI.  mając na uwadze, że GSP Plus jest kluczowym instrumentem polityki handlowej UE, który ułatwia dostęp do rynku i któremu towarzyszy rygorystyczny mechanizm monitorowania w celu promowania praw człowieka i praw pracowniczych, ochrony środowiska i dobrych rządów w podatnych na zagrożenia krajach rozwijających się;

AJ.  mając na uwadze, że ochrona i egzekwowanie praw własności intelektualnej mogą zapewnić skuteczne dalsze włączenie do globalnych łańcuchów wartości;

Stanowisko UE w globalnych łańcuchach wartości

1.  podkreśla, że polityka handlowa i inwestycyjna powinna umożliwiać wykorzystanie dźwigni finansowej, zapewniać równe warunki działania dla przedsiębiorstw europejskich, promować konkurencyjność w Europie i ułatwiać dostosowanie do wyższych standardów; wzywa Komisję do zapewnienia spójności między polityką środowiskową, publiczną, zdrowotną, handlową, inwestycyjną i przemysłową UE oraz do promowania europejskiej strategii reindustrializacji, a także przejścia na gospodarkę niskoemisyjną;

2.  uważa, że dalsza integracja UE w globalnych łańcuchach wartości musi zakładać ochronę europejskiego modelu społecznego i regulacyjnego oraz promowanie zrównoważonego rozwoju;

3.  wzywa Komisję do zwiększania świadomości na temat istniejących systemów sprawiedliwego handlu oraz do ich przyjmowania, zgodnie ze strategią „Handel z korzyścią dla wszystkich”, zarówno w ramach planu UE na rzecz zrównoważonego rozwoju, jak i Konsensusu europejskiego w sprawie rozwoju;

4.  powtarza swój apel skierowany do Komisji i państw członkowskich o przyjęcie wzmocnionych instrumentów ochrony handlu w celu zwalczania nieuczciwych praktyk handlowych, z uwzględnieniem dumpingu socjalnego i środowiskowego;

5.  zwraca się do Komisji o przeprowadzenie oceny skutków stosowania instrumentów ochrony handlu przez UE i państwa trzecie w obszarze skutecznego włączania przedsiębiorstw z UE do globalnych łańcuchów wartości;

6.  podkreśla potrzebę zharmonizowanych zasad oraz wzmocnionej koordynacji i nadzoru ze strony UE w odniesieniu do stosowania należności celnych przywozowych przez państwa członkowskie (w tym ceł konwencyjnych, antydumpingowych i wyrównawczych) wobec wszystkich typów produktów i towarów, w szczególności obejmujących fałszywe deklaracje pochodzenia (zarówno w systemach preferencyjnych, jak i niepreferencyjnych) oraz zaniżanie wartości i nieprawidłowy opis towarów;

Globalne łańcuchy wartości i wielostronność

7.  wzywa Komisję do aktywnej pracy w ramach WTO w celu poprawy przejrzystości oraz zdefiniowania i promowania wielostronnych zasad handlu, w tym zrównoważonego zarządzania globalnymi łańcuchami wartości, które to zasady w szczególności powinny obejmować:

–  obowiązkowe wymogi dotyczące należytej staranności i przejrzystości w odniesieniu do łańcuchów dostaw w oparciu o Wytyczne ONZ dotyczące biznesu i praw człowieka;

–  minimalne normy zdrowia i bezpieczeństwa uwzględniające w szczególności prawo pracowników do powoływania komitetów bezpieczeństwa;

–  podstawową ochronę socjalną i przestrzeganie norm pracy ustanowionych przez MOP;

–  prawo do rokowań zbiorowych;

8.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do dalszego aktywnego angażowania się we wszystkie wielostronne fora w obszarze biznesu, globalnych łańcuchów wartości, praw człowieka i praw pracowniczych, wzrostu gospodarczego i zrównoważonego rozwoju, a także do jednoczesnego promowania europejskich wartości chronionych na mocy traktatów oraz do zwrócenia uwagi na konieczność ochrony szczególnych cech małych i średnich przedsiębiorstw;

9.  z zadowoleniem przyjmuje trwające negocjacje w sprawie wiążącego układu ONZ w sprawie korporacji międzynarodowych i praw człowieka; apeluje do Komisji i państw członkowskich o konstruktywny udział w tych negocjacjach oraz o odgrywanie aktywnej roli i przyczynianie się do wypracowywania konkretnych propozycji obejmujących także dostęp do środków zaradczych, a także o podejmowanie wszelkich wysiłków z myślą o osiągnięciu pozytywnego rezultatu, jak i o zachęcanie partnerów handlowych do wykazywania się podobnym zaangażowaniem; w tym kontekście zwraca się do Komisji o rozważenie możliwości wprowadzenia ogólnego obowiązku dochowania należytej staranności, w tym również na szczeblu globalnym;

10.  wzywa państwa członkowskie do przyspieszenia stosowania i poprawy skuteczności krajowych planów działania mających na celu wdrożenie Wytycznych ONZ dotyczących biznesu i praw człowieka; podkreśla, że osiem z trzynastu już zatwierdzonych krajowych planów działania pochodzi od państw członkowskich UE oraz z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w UE opracowywanych jest obecnie jedenaście kolejnych krajowych planów działania; zwraca się do Komisji o pomoc we wdrażaniu wytycznych ONZ oraz ich promowanie;

11.  z zadowoleniem przyjmuje konwergencję międzynarodowych norm dotyczących biznesu i praw człowieka, w szczególności między wytycznymi ONZ a Wytycznymi OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych;

12.  z zadowoleniem przyjmuje włączenie godnej pracy i czterech filarów programu godnej pracy MOP do celów zrównoważonego rozwoju ONZ; wzywa Komisję i państwa członkowskie do skutecznego stosowania tych norm oraz do współpracy z MOP w celu przyjęcia nowej międzynarodowej normy pracy dotyczącej godnej pracy w globalnych łańcuchach wartości, wymagającej w szczególności od wszystkich przedsiębiorstw ciągłego zarządzania ryzykiem w odniesieniu do wpływu ich działalności na prawa człowieka przysługujące pracownikom i społecznościom oraz podejmowania odpowiednich działań w celu zapobiegania skutkom i ich łagodzenia, a także zapewniania działań naprawczych na rzecz podmiotów, które poniosły szkody z powodu tej działalności;

13.  wspiera wszystkie światowe inicjatywy związane z przeciwdziałaniem korupcji, takie jak inicjatywa na rzecz przejrzystości w przemyśle wydobywczym, proces Kimberley, międzynarodowa konferencja w regionie Wielkich Jezior (ICGLR), zasady przyjęte w inicjatywie ONZ Global Compact, wytyczne OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych oraz wytyczne OECD dotyczące należytej staranności dla odpowiedzialnych łańcuchów dostaw minerałów z obszarów dotkniętych konfliktami i obszarów poważnie zagrożonych; przypomina o obowiązku krajów będących producentami, polegającym w szczególności na wdrożeniu i egzekwowaniu odpowiedniego ustawodawstwa, również w zakresie zaprowadzania praworządności i zwalczania korupcji;

14.  przypomina, że w tym obszarze, oprócz przywozu i wywozu minerałów i metali, przejrzystość w zakresie praw do eksploatacji i otrzymanych opłat celnych ma znaczenie dla rozwoju obszarów dotkniętych konfliktami lub obszarów wysokiego ryzyka; podkreśla w związku z tym konieczność sporządzenia przeglądu działań już podejmowanych przez europejskie przedsiębiorstwa w zakresie społecznej odpowiedzialności biznesu oraz potrzebę poprawy koordynacji i wymiany informacji i najlepszych praktyk, aby móc skuteczniej identyfikować dobre praktyki i przyczynić się do utworzenia wspólnych ram działania na szczeblu europejskim; wzywa Komisję do wzmocnienia inicjatyw w zakresie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw i należytej staranności w całym łańcuchu dostaw;

15.  zwraca uwagę, że pewny dostęp do surowców ma istotne znaczenie dla globalnej konkurencyjności;

16.  podkreśla znaczenie wdrażania, egzekwowania i transpozycji już istniejącego ustawodawstwa w zakresie globalnych łańcuchów wartości na szczeblu regionalnym, krajowym i międzynarodowym;

Odpowiedzialność przedsiębiorstw

17.  podkreśla, że handel i prawa człowieka wzmacniają się nawzajem, a środowisko biznesu odgrywa ważną rolę w oferowaniu pozytywnych zachęt pod względem promowania praw człowieka, demokracji i społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw;

18.  z zadowoleniem przyjmuje szereg obiecujących inicjatyw podejmowanych przez sektor prywatny, takich jak kodeksy postępowania, znakowanie, samoocena i audyty społeczne, co zapewniło pozytywny wkład w poprawę standardów w globalnych łańcuchach dostaw w ostatnich latach pod względem poprawy respektowania praw człowieka i praw pracowniczych;

19.  wyraża głębokie zaniepokojenie przypadkami naruszeń praw człowieka oraz zagrożeniami dla zrównoważenia środowiskowego, wynikającymi z decyzji pewnych przedsiębiorstw w zakresie zarządzania;

20.  dostrzega znaczenie istnienia jasnych międzynarodowych przepisów w sprawie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, globalnych łańcuchów wartości i należytej staranności; z zadowoleniem przyjmuje inteligentne połączenie działań o charakterze dobrowolnym i regulacyjnym, które w ostatnich latach przyniosło pewne pozytywne rezultaty oraz umożliwiło przedsiębiorstwom znalezienie własnych dynamicznych i innowacyjnych środków; podkreśla, że koordynacja oraz wymiana informacji i najlepszych praktyk mogą przyczynić się do poprawy wydajności prywatnych i publicznych inicjatyw dotyczących łańcucha wartości oraz do osiągnięcia pozytywnych wyników; przypomina jednak, że dobrowolna społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstw może również prowadzić do nieuczciwej konkurencji wobec dostawców, którzy podjęli decyzję o stosowaniu międzynarodowych norm w obszarze pracy i środowiska, oraz sama w sobie nie wystarczy, aby zagwarantować, że przedsiębiorstwa w pełni będą przestrzegać międzynarodowych norm i zobowiązań poprzez wdrożenie polityki należytej staranności; podkreśla w związku z tym konieczność przeprowadzenia przeglądu działań już prowadzonych przez europejskie przedsiębiorstwa w zakresie społecznej odpowiedzialności biznesu, tak aby lepiej zidentyfikować dobre praktyki i przyczynić się do stworzenia wspólnych ram działania na szczeblu europejskim; jest przekonany, że UE powinna z determinacją poszukiwać sposobów na opracowanie strategii i zasad w zakresie przejrzystości globalnych łańcuchów wartości, w tym również rozważyć możliwość podjęcia natychmiastowych działań z myślą o opracowaniu wiążących i egzekwowalnych przepisów, powiązanych środków odwoławczych i niezależnych mechanizmów monitorowania z udziałem instytucji UE, państw członkowskich i społeczeństwa obywatelskiego; podkreśla, że tego rodzaju zobowiązania powinny wzorować się na działaniach wymaganych w wytycznych ONZ i wytycznych OECD dotyczących aktywnego identyfikowania zagrożeń dla praw człowieka, sporządzania drobiazgowych i udokumentowanych planów działania służących zapobieganiu tym zagrożeniom i minimalizowaniu ich, właściwego reagowania na ujawnione naruszenia i przejrzystości;

21.  wzywa Komisję do nadania większego znaczenia takim przepisom oraz do promowania przyjęcia sektorowych wytycznych OECD i Wytycznych ONZ dotyczących biznesu i praw człowieka; podkreśla potrzebę zaangażowania społeczeństwa obywatelskiego w formalny sposób w proces wdrażania w ramach struktur ustanowionych na mocy rozdziałów dotyczących handlu i zrównoważonego rozwoju; wzywa Komisję do wspierania działalności międzynarodowych organów normalizacyjnych, takich jak Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna (w tym ISO 2600) oraz Globalna Inicjatywa Sprawozdawcza, w celu zachęcenia przedsiębiorstw do przygotowywania sprawozdań w sprawie zrównoważenia i tworzenia wartości w całym łańcuchu dostaw;

22.  zwraca się do Komisji o dopilnowanie, by przedsiębiorstwa europejskie i międzynarodowe postępowały zgodnie z Wytycznymi OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych i wytycznymi OECD odnoszącymi się do poszczególnych sektorów, takimi jak wytyczne dotyczące należytej staranności dla odpowiedzialnych łańcuchów dostaw minerałów z obszarów dotkniętych konfliktami; zaleca wzmocnienie roli krajowych punktów kontaktowych OECD i zacieśnienie ich współpracy z niezależnymi krajowymi i regionalnymi instytucjami praw człowieka w celu poprawy zarządzania globalnymi łańcuchami wartości;

23.  wzywa Komisję do aktualizacji strategii społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw w celu wzmocnienia norm społecznych i środowiskowych, a zwłaszcza uwzględnienia społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw w umowach handlowych i inwestycyjnych negocjowanych przez UE;

24.  podkreśla, że koordynacja oraz wymiana informacji i najlepszych praktyk mogą przyczynić się do zwiększenia wydajności prywatnych i publicznych inicjatyw dotyczących łańcuchów wartości;

25.  przypomina, że Parlament wnioskował w 2010 r. o publikowanie przez przedsiębiorstwa swoich bilansów w dziedzinie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, wprowadzenie wymogów w zakresie należytej staranności dla wszystkich przedsiębiorstw oraz konsolidację koncepcji społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw na podstawie zharmonizowanej definicji stosunków między spółkami dominującymi w celu określenia odpowiedzialności prawnej każdej z nich; w związku z tym z zadowoleniem zauważa, że od 2017 r., zgodnie z dyrektywą w sprawie sprawozdawczości niefinansowej, od dużych przedsiębiorstw będzie wymagać się ujawniania informacji niefinansowych i informacji dotyczących różnorodności; zauważa jednak, że ujawnianie informacji niefinansowych przez duże przedsiębiorstwa nie zostało dotychczas rozszerzone, tak aby obejmowało wszystkie podmioty uczestniczące w globalnych łańcuchach wartości;

26.  odnotowuje inicjatywę zielonej karty, uruchomioną przez niektóre parlamenty narodowe w następstwie przyjęcia francuskiej ustawy o obowiązku dochowania należytej staranności w przedsiębiorstwach wielonarodowych; wzywa Komisję do rozważenia wniosków dotyczących dochowania należytej staranności przez przedsiębiorstwa prowadzące działalność zarówno w UE, jak i poza jej granicami oraz do uwzględnienia przy tym orzeczenia francuskiego trybunału konstytucyjnego w sprawie francuskiej ustawy dotyczącej proporcjonalności sankcji;

27.  przypomina, że strategie polityczne dotyczące społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw muszą uwzględniać specjalne cechy małych i średnich przedsiębiorstw oraz być wystarczająco elastyczne, aby przedsiębiorstwa te nie podlegały nieproporcjonalnym obciążeniom; w związku z tym zwraca się do Komisji o ustanowienie specjalnego punktu wsparcia dla małych i średnich przedsiębiorstw, przy czym szczególną uwagę należy zwrócić na małe przedsiębiorstwa i mikroprzedsiębiorstwa, a także zachęca do wspierania ich za pomocą zindywidualizowanych programów budowania zdolności;

28.  podkreśla, że globalne łańcuchy wartości nie kończą się, gdy produkt dociera do konsumenta, ale obejmują odpady i sposoby ich przetwarzania; domaga się uwzględnienia całego cyklu życia produktów oraz rozszerzenia perspektywy w zakresie globalnych łańcuchów wartości na przepisy dotyczące likwidacji odpadów bez szkody dla ludzi czy środowiska; wzywa UE do wspierania międzynarodowej współpracy i spójności legislacyjnej w zakresie produktów i materiałów wycofanych z eksploatacji oraz do udzielania pomocy krajom partnerskim w opracowywaniu skuteczniejszych regulacji krajowych i rozwijaniu zdolności do ich egzekwowania; wzywa UE do zadbania o to, aby identyfikowalność miała zastosowanie do przedmiotowego spektrum życia produktu;

29.  wzywa Komisję do szybkiego podjęcia działań w oparciu o szczegółowe propozycje zawarte w rezolucji Parlamentu w sprawie odpowiedzialności przedsiębiorstw za poważne naruszenia praw człowieka w państwach trzecich, przyjętej w dniu 25 października 2016 r.;

Nadawanie bardziej znaczącej roli inicjatywom sektora prywatnego

30.  podkreśla osiągnięcia wynikające z zaangażowania sektora prywatnego; podkreśla, że przedsiębiorstwa z sektora prywatnego muszą realizować strategie zrównoważonego rozwoju nie tylko po to, aby zapobiegać utracie reputacji, ale także dlatego, że strategie takie oferują im nowe możliwości i ograniczają ich zależność od szczupłych zasobów;

31.  podkreśla kluczową rolę konsumentów (i skutków złej prasy); przypomina, że konsumenci nie chcą kupować produktów wytwarzanych przez dzieci lub przez wykorzystywanych mężczyzn i kobiety ani produktów wyrządzających poważne szkody w środowisku;

32.  wzywa Komisję do znalezienia nowych sposobów wsparcia wysiłków sektora prywatnego w celu zapewnienia większego zrównoważenia globalnych łańcuchów wartości oraz opracowania integracyjnych modelów biznesowych i zawiązania partnerstwa opartego na porozumieniu zainteresowanych stron w sektorze prywatnym;

33.  podkreśla, że wymagane jest inteligentne połączenie finansowania prywatnego i publicznego w celu promowania zrównoważonych globalnych łańcuchów wartości: uważa, że powinno to opierać się na istniejących strukturach i programach, które okazały się być skuteczne w promowaniu odpowiedzialnego prowadzenia działalności gospodarczej;

34.  z zadowoleniem przyjmuje tak liczne i obiecujące inicjatywy podejmowane przez sektor prywatny, takie jak kodeksy postępowania, etykietowanie, samoocena i audyty społeczne, a także uznaje inicjatywę ONZ Global Compact, normę ISO 26000 dotyczącą odpowiedzialności społecznej, wydaną przez MOP trójstronną deklarację zasad dotyczących przedsiębiorstw wielonarodowych i polityki społecznej oraz wytyczne OECD dotyczące przedsiębiorstw wielonarodowych za narzędzia, które mogą mobilizować przedsiębiorstwa do wykazywania się odpowiedzialnością w swojej działalności; wzywa przedsiębiorstwa, zarówno europejskie, jak i te spoza Europy, by stosowały procedury należytej staranności w dziedzinie praw człowieka i włączały swoje ustalenia do wewnętrznych strategii i procedur, odpowiednio przydzielając właściwe zasoby i kompetencje oraz należycie te strategie i procedury wdrażając; podkreśla, że wymaga to przydzielenia dostatecznych środków; podkreśla, że przejrzystość i przekazywanie informacji w zakresie środków podejmowanych w celu zapobiegania naruszeniom praw człowieka w państwach trzecich mają kluczowe znaczenie dla zapewnienia odpowiedniej kontroli demokratycznej i umożliwienia konsumentom podejmowania decyzji w oparciu o fakty;

Unijne umowy o wolnym handlu a globalne łańcuchy wartości

35.  z zadowoleniem przyjmuje nową strategię handlowo-inwestycyjną dla Unii Europejskiej „Handel z korzyścią dla wszystkich”; zwraca się do Komisji o uwzględnienie w polityce handlowej i inwestycyjnej oraz w umowach o wolnym handlu wyzwań związanych z rozwojem globalnych łańcuchów wartości, z uwzględnieniem następujących środków:

a)  wzmocnienie ocen ex ante wpływu handlu na zrównoważony rozwój poprzez dodanie wymogów w zakresie oceny dotyczących praw człowieka i płci, a także nadanie obowiązkowego charakteru ocenom ex post wpływu handlu na zrównoważony rozwój, z uwzględnieniem wkładu społeczeństwa obywatelskiego, oraz publiczne udostępnianie tych ocen;

b)  pełne wdrożenie zaleceń Parlamentu z 2010 i 2016 r. w odniesieniu do rozdziałów dotyczących handlu i zrównoważonego rozwoju w umowach o wolnym handlu, co powinno obejmować kompleksowe, egzekwowalne i ambitne rozdziały poświęcone handlowi i zrównoważonemu rozwojowi przy uwzględnieniu następujących aspektów:

(i) zobowiązanie każdej ze stron do ratyfikowania i wdrożenia ośmiu konwencji podstawowych i czterech konwencji priorytetowych Międzynarodowej Organizacji Pracy oraz międzynarodowych umów wielostronnych dotyczących środowiska naturalnego;

(ii) objęcie klauzul dotyczących praw człowieka oraz rozdziałów poświęconych handlowi i zrównoważonemu rozwojowi ogólnymi mechanizmami rozstrzygania sporów, na równi z innymi częściami umowy bądź porozumienia;

(iii) możliwość odwołania się i dochodzenia swoich praw w drodze procedury składania skargi dla partnerów społecznych i społeczeństwa obywatelskiego;

(iv) skuteczne środki odstraszające, w tym również w postaci kar pieniężnych, w przypadku poważnego i udowodnionego naruszenia postanowień rozdziału dotyczącego handlu i zrównoważonego rozwoju;

c)  włączenie egzekwowalnych postanowień dotyczących przeciwdziałania korupcji i ochrony osób zgłaszających nieprawidłowości, w ramach kompetencji UE, do wszystkich przyszłych umów o wolnym handlu i umów inwestycyjnych; w związku z tym podkreśla, że sygnatariusze umów handlowych i inwestycyjnych powinni podejmować działania na rzecz aktywnego udziału sektora prywatnego, organizacji społeczeństwa obywatelskiego i krajowych grup doradczych we wdrażaniu programów i klauzul antykorupcyjnych w ramach międzynarodowych umów handlowych i inwestycyjnych;

d)  włączenie klauzul zawieszających ustalających minimalny poziom norm społecznych, środowiskowych i bezpieczeństwa, w tym zdrowia i dobrostanu zwierząt, we wszystkich unijnych umowach o wolnym handlu, aby w ten sposób uniemożliwić stronom obniżanie norm społecznych, środowiskowych i bezpieczeństwa w celu promowania wywozu i przyciągania inwestycji;

e)  włączenie postanowień dotyczących przejrzystości podatkowej (w tym kluczowych norm przejrzystości OECD) i zacieśniania współpracy w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy, oszustwom podatkowym, unikaniu opodatkowania i uchylaniu się od opodatkowania do umów o wolnym handlu, co ma być należycie odzwierciedlone w wymogach dotyczących otwarcia rynku dla usług finansowych;

f)  uzupełnienie wszystkich powyższych przepisów środkami wspierającymi na rzecz krajów rozwijających się i rygorystyczne monitorowanie ich wdrażania, w tym z wykorzystaniem wkładu parlamentów narodowych i zainteresowanych stron, w tym społeczeństwa obywatelskiego;

g)  wzmocnienie powiązań między priorytetami uzgodnionymi dwustronnie na potrzeby wdrażania rozdziałów dotyczących handlu i zrównoważonego rozwoju, ujętych w umowach o wolnym handlu, a wsparciem finansowym z programów UE w zakresie współpracy na rzecz rozwoju;

36.  z jednej strony przypomina, jaką kluczową rolę mogą odegrać MŚP w globalnych łańcuchach wartości, a z drugiej strony – korzyści płynące z większego włączenia MŚP do globalnych łańcuchów wartości; wzywa Komisję do włączenia rozdziałów dotyczących MŚP do wszystkich przyszłych umów handlowych; w tym kontekście wzywa ponadto Komisję do oceny istniejących struktur wsparcia dostępnych dla MŚP pragnących uzyskać dostęp do globalnych łańcuchów wartości oraz do dokonania przeglądu i w razie potrzeby zaktualizowania strategii „Małe przedsiębiorstwo, wielki świat” z 2011 r., aby jeszcze bardziej ułatwić zaangażowanie MŚP w globalne łańcuchy wartości;

37.  podkreśla, że globalne łańcuchy wartości często obejmują produkcję i usługi w strefach przetwórstwa wywozowego, w których normy pracownicze i środowiskowe różnią się od odpowiednich norm w pozostałej części danego kraju i często są ograniczone; wzywa Komisję do zadbania o to, aby normy społeczne i środowiskowe przewidziane w umowach o wolnym handlu miały zastosowanie na całym terytorium partnerów handlowych, w tym również w strefach przetwórstwa wywozowego;

Oznakowanie, identyfikowalność i dane celne

38.  wzywa UE do wypracowania odpowiednich i skutecznych rozwiązań w celu wprowadzenia przejrzystego i sprawnie działającego obowiązkowego systemu oznakowania „identyfikowalności społecznej i środowiskowej” w całym łańcuchu produkcji, zgodnie z Porozumieniem WTO w sprawie barier technicznych w handlu, a także do promowania podobnych działań na szczeblu międzynarodowym;

39.  wzywa Komisję do rozważenia możliwości wprowadzenia przepisów dotyczących zasad znakowania w odniesieniu do pochodzenia produktów wprowadzanych na rynek UE oraz do zaproponowania przepisów zapewniających skuteczną identyfikowalność;

40.  wzywa Komisję i zachęca państwa członkowskie do poszukiwania sposobów na umożliwienie podmiotom działającym w interesie publicznym dostępu do danych celnych gromadzonych przez strony prowadzące handel produktami lub towarami wwożonymi do UE, pod warunkiem odpowiedniego uzasadnienia i złożenia wniosku w oparciu o przesłanki wynikające z interesu publicznego;

Jurysdykcja i dostęp do środków odwoławczych

41.  potwierdza pilną potrzebę skutecznego zajęcia się obserwowanymi przypadkami naruszania praw człowieka przez przedsiębiorstwa transnarodowe oraz rozwiązania problemów prawnych wynikających z eksterytorialnego wymiaru przedsiębiorstw, w szczególności poprzez ustanowienie solidarnej odpowiedzialności prawnej w całych łańcuchach dostaw; wzywa państwa członkowskie do podjęcia odpowiednich kroków w celu pokonania przeszkód finansowych i proceduralnych napotykanych przez ofiary naruszeń praw człowieka w postępowaniach cywilnych;

42.  ponownie wzywa Komisję do zastanowienia się nad rozszerzeniem przepisów dotyczących jurysdykcji na mocy rozporządzenia Bruksela I na państwa trzecie będące stronami pozwanymi w sprawach wniesionych przeciwko przedsiębiorstwom z wyraźnym powiązaniem z jednym państwem członkowskim lub przeciwko przedsiębiorstwom, dla których UE jest kluczowym rynkiem zbytu, a także zwraca się do Komisji o szybkie, w stosownym przypadku, przedłożenie wniosku Parlamentowi i Radzie;

43.  przypomina, że przedsiębiorstwa powinny ustanowić mechanizmy dotyczące rozpatrywania skarg na szczeblu operacyjnym dla pracowników odczuwających skutki ich działalności, w tym w strefach przetwórstwa wywozowego; ponownie wzywa UE i jej państwa członkowskie do podjęcia odpowiednich kroków w celu usunięcia prawnych, proceduralnych i instytucjonalnych przeszkód w dostępie do skutecznych środków odwoławczych;

Równouprawnienie płci i prawa dziecka

44.  przypomina, że równouprawnienie płci jest wyraźnie ujęte we wszystkich strategiach politycznych UE zgodnie z art. 8 TFUE; wyraża ubolewanie z powodu faktu, że aspekty płci nie zostały uwzględnione w strategii „Handel z korzyścią dla wszystkich” oraz apeluje do Komisji o uwzględnienie kwestii płci i wzmocnienia pozycji kobiet podczas przeprowadzania śródokresowego przeglądu swojej strategii; wzywa Komisję do zadbania o uwzględnienie perspektywy płci w polityce handlowej i inwestycyjnej, w strategii „Handel z korzyścią dla wszystkich” oraz we wszystkich przyszłych umowach o wolnym handlu i ocenach skutków, a także do nadania jej odpowiedniego znaczenia; wzywa Komisję do kontynuowania dyskusji i negocjacji w ramach WTO w celu uwzględnienia problematyki płci w prowadzonej przez WTO polityce handlowej i inwestycyjnej; wzywa Komisję do gromadzenia danych z podziałem na płeć na potrzeby globalnych łańcuchów wartości, zwłaszcza w sektorze rolnictwa, z uwzględnieniem wzmocnienia pozycji kobiet wykraczającego poza kwestie dotyczące wynagrodzenia, czynników prowadzących do przemocy wobec kobiet oraz czynników społecznych, takich jak urlopy rodzicielskie i zdrowie, w dążeniu do opracowania form prawnych w celu pokonania negatywnych skutków ubocznych związanych z globalnymi łańcuchami wartości; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że kwestię równouprawnienia kobiet i mężczyzn włączono do negocjacji dotyczących modernizacji umowy UE–Chile oraz że stanowić ona będzie część zmodernizowanej umowy;

45.  domaga się kompleksowej analizy różnic i problemu nierówności w ramach globalnych łańcuchów wartości w odniesieniu do: (i) różnic ze względu na płeć w wykorzystaniu czasu, wynikających przede wszystkim z podstawowej odpowiedzialności kobiet za reprodukcję; (ii) różnic ze względu na płeć w dostępie do nakładów i zasobów produkcyjnych, w szczególności gruntów, kredytów, szkoleń i sieci; (iii) różnic ze względu na płeć wynikających z niedoskonałości rynku i instytucji oraz dyskryminacji;

46.  ostrzega przed negatywnym wpływem rozwoju i liberalizacji handlu na jakość zatrudnienia, a także ryzykiem wzrostu handlu siłą roboczą; podkreśla, że kobiety są najczęściej najbardziej narażone i że w ich przypadku handel siłą roboczą ma miejsce równolegle z handlem w celach seksualnych i kobietobójstwem;

47.  proponuje, by na poziomie handlu międzynarodowego i unijnych handlowych strategii politycznych dotyczących globalnych łańcuchów wartości opracowano specjalną strategię na potrzeby formalnej ochrony osób zgłaszających przypadki kobietobójstwa, handlu siłą roboczą i handlu w celach seksualnych oraz obrony ofiar tych działań; podkreśla, że osoby donoszące o takich przypadkach powinny być traktowane i chronione w podobny sposób jak demaskatorzy w obszarze handlu międzynarodowego i unijnego;

48.  przypomina, że kobiety są coraz częściej zatrudniane, ale wciąż nieproporcjonalnie często wykonują pracę niskopłatną i wymagającą niskich umiejętności, nie mają dostępu do ochrony socjalnej, w tym do ochrony macierzyństwa, i zbyt często są przedmiotem dyskryminacji i molestowania seksualnego;

49.  wzywa Komisję, państwa członkowskie oraz władze regionalne i lokalne do propagowania zrównoważonego udzielania zamówień publicznych poprzez stosowanie specjalnych wymogów dotyczących przestrzegania praw człowieka i prawa międzynarodowego, w szczególności w zakresie promowania równości płci i europejskich przepisów dotyczących konkurencji, a także przejrzystości w odniesieniu do dostawców i ich międzynarodowych łańcuchów dostaw;

50.  podkreśla znaczenie ratyfikowania konwencji MOP nr 182 dotyczącej najgorszych form pracy dzieci oraz konwencji nr 138 dotyczącej najniższego wieku dopuszczenia do zatrudnienia i pracy przez kraje, które jeszcze tego nie uczyniły; przypomina, że UE zobowiązała się do wyeliminowania najgorszych form pracy dzieci na szczeblu globalnym, gdyż wynika to z europejskich wartości obejmujących zakaz pracy dzieci w ramach działań zewnętrznych UE, zgodnie z art. 21 TUE; ponownie wzywa do harmonizacji i umocnienia kontroli przywozu i łańcucha dostaw, aby na rynek UE wprowadzano jedynie produkty, w których wytworzeniu nie wykorzystywano pracy przymusowej, pracy dzieci ani współczesnych form niewolnictwa; podkreśla swoje poparcie dla istniejących inicjatyw wspierających małe i średnie przedsiębiorstwa oraz małe organizacje rolników z myślą o tym, aby uzyskiwały one większy udział w wartości wytwarzanej w ramach globalnych łańcuchów wartości, tak jak w przypadku sprawiedliwego handlu; podkreśla, jak ważne jest uwzględnianie kwestii zwalczania pracy przymusowej i pracy dzieci we wszystkich umowach o wolnym handlu, zawieranych przez UE, a to poprzez wprowadzanie do nich rozdziałów dotyczących zrównoważonego rozwoju, tak aby cel ten był wspólny dla wszystkich partnerów handlowych; apeluje do Komisji i państw członkowskich o energiczną obronę tej propozycji na wszystkich forach międzynarodowych, w tym również na forum MOP, OECD, ONZ i WTO, aby czynić postępy w walce z pracą przymusową i pracą dzieci; podkreśla w tym kontekście, że cel polegający na wytwarzaniu produktów bez zatrudniania dzieci można osiągnąć jedynie wówczas, jeżeli wypłacane wynagrodzenie będzie na poziomie zapewniającym utrzymanie na minimalnym poziomie dla członków rodziny dziecka;

Kraje rozwijające się

51.  podkreśla, że globalne łańcuchy wartości stanowią ważną szansę dla przedsiębiorstw w krajach rozwijających się, w szczególności MŚP, na stworzenie powiązań z gospodarką globalną; podkreśla, że specjalne strategie polityczne i środki towarzyszące mają kluczowe znaczenie dla osiągnięcia tego celu i zapewnienia wszystkim pracownikom w krajach będących naszymi partnerami handlowymi udziału w potencjalnych korzyściach, w szczególności strategie mające na celu usprawnienie procedur administracyjnych lub pomoc zainteresowanym przedsiębiorstwom w podnoszeniu wartości dodanej i zwiększaniu udziału w globalnych łańcuchach wartości przy jednoczesnym podnoszeniu standardów socjalnych i środowiskowych; zwraca uwagę, że przegląd GSP i GSP Plus powinien obejmować wiążące przepisy w obszarze praw człowieka i praw pracowniczych oraz ochrony środowiska; zauważa, że wiele krajów rozwijających się dysponuje ograniczonymi zdolnościami i zasobami na potrzeby skutecznego egzekwowania zgodności z normami oraz przepisami społecznymi i środowiskowymi; wzywa UE do zintensyfikowania działań w zakresie budowania zdolności oraz do zapewnienia rządom partnerskich krajów rozwijających się pomocy technicznej w ramach możliwości i potrzeb;

52.  przypomina o programie realizacji celów zrównoważonego rozwoju do roku 2030 oraz o zawartym w nim podejściu do kwestii zrównoważonej produkcji, zrównoważonej konsumpcji oraz godziwej pracy, a także wzywa Komisję do wprowadzenia w jej sprawozdaniach przejrzystego odniesienia do każdego odpowiedniego celu zrównoważonego rozwoju; ponownie wzywa Komisję i państwa członkowskie do wykorzystania handlu do promowania zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów zgodnie z zasadami spójności polityki na rzecz rozwoju; podkreśla, że unijne umowy handlowe i inwestycyjne, zawierane z krajami rozwijającymi się, powinny być spójne z celami zrównoważonego rozwoju; przypomina o prawie krajów rozwijających się do regulowania inwestycji, a także do nakładania obowiązków i wymogów na wszystkich inwestorów, w tym zagranicznych, w celu ochrony praw człowieka oraz norm pracowniczych i środowiskowych;

53.  z zadowoleniem przyjmuje wejście w życie umowy o ułatwieniach w handlu, która, jeśli zostanie prawidłowo wdrożona, uprości i zmodernizuje procedury celne, ułatwiając krajom rozwijającym się, które zwykle mają do czynienia z większymi barierami na granicach, włączenie się do globalnego systemu handlowego;

54.  wzywa Komisję do wspierania efektywnego uczestnictwa małych i średnich przedsiębiorstw w globalnych łańcuchach wartości poprzez kojarzenie ze sobą partnerów handlowych i nawiązywanie stosunków partnerskich między MŚP a małymi grupami rolników w krajach rozwijających się, których celem jest zapewnienie producentom większego udziału w wartości przy jednoczesnym zagwarantowaniu wysokiego poziomu ochrony praw społecznych, środowiskowych i praw człowieka, tak jak ma to miejsce w ramach sprawiedliwego handlu;

55.  wzywa Komisję do zadbania o to, by warunki dotyczące praw człowieka, powiązane z jednostronnymi preferencjami handlowymi przyznanymi na podstawie ogólnego systemu preferencji taryfowych, były skutecznie wdrażane i monitorowane oraz by procedury przewidziane w przypadku ewentualnego braku zgodności z tymi warunkami były wdrażane w pełnej zgodności z rozporządzeniem wprowadzającym ogólny system preferencji taryfowych;

56.  oczekuje, że śródokresowy przegląd GSP doprowadzi do uściślenia definicji i umożliwi dokładną ocenę obecnego systemu; jest zdania, że polityka handlowa musi zachęcać partnerów handlowych UE do przyjmowania wyższych norm społecznych, pracy i środowiskowych, co można osiągnąć w drodze zachęt, takich jak dodatkowe preferencje taryfowe dla produktów wytwarzanych w sposób zrównoważony; uważa, że cel ten wymaga rewizji rozporządzenia wprowadzającego ogólny system preferencji taryfowych oraz sugeruje w związku z tym objęcie zakresem tego rozporządzenia warunków dotyczących społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, tak aby przedsiębiorstwa transnarodowe przestrzegały krajowych i międzynarodowych zobowiązań prawnych w obszarze praw człowieka, norm pracy i przepisów środowiskowych; apeluje o zwrócenie szczególnej uwagi na sytuację w zakresie praw pracowniczych i praw związków zawodowych w strefach przetwórstwa wywozowego oraz wzywa Komisję do podjęcia tej kwestii, w ścisłej współpracy z MOP, w ramach przeglądu GSP;

57.  wzywa Komisję do dopilnowania, aby wszystkie projekty w obszarze rozwoju finansowane ze środków UE, w tym projekty łączone, nie tylko były w pełni dostosowane do uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym zasad efektywności rozwoju, lecz aby opierały się również na pełnym poszanowaniu zasady dobrowolnej, wcześniejszej i świadomej zgody zgodnie z konwencją MOP nr 169;

Reguły pochodzenia

58.  odnotowuje, że uproszczone, skuteczne i preferencyjne reguły pochodzenia mają kluczowe znaczenie w kontekście globalnych łańcuchów wartości; uznaje, że brak elastyczności i złożoność reguł pochodzenia mogą obniżyć wydajność struktur handlu;

59.  wzywa Komisję do korzystania, w możliwym zakresie, z wielostronnych reguł pochodzenia jako preferencyjnych reguł pochodzenia w umowach o wolnym handlu; apeluje do Komisji, aby podczas opracowywania specjalnych preferencyjnych reguł pochodzenia w umowach o wolnym handlu, obniżała wymogi dotyczące wartości dodanej oraz umożliwiała zmianę podpozycji taryfowej i „pojedynczych modyfikacji” jako reguł pochodzenia;

60.  wzywa Komisję, w szczególności w przypadku negocjacji dotyczących umów o wolnym handlu z państwami korzystającymi obecnie z preferencji GSP i EBA, do zadbania o to, by projekt reguł pochodzenia nie zmieniał kierunku procesów gospodarczych;

61.  uważa, że zwiększonej kumulacji w umowach o wolnym handlu nie należy traktować jako narzędzia służącego do ukrytego wprowadzania liberalizacji, lecz jako narzędzie umożliwiające państwom specjalizację w działalności gospodarczej zgodnie z logiką przewagi komparatywnej;

Prawa własności intelektualnej a przepływ danych

62.  z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie Komisji do ochrony całego spektrum praw własności intelektualnej, w tym patentów, znaków towarowych, praw autorskich, projektów, oznaczeń geograficznych, oznaczeń pochodzenia i produktów leczniczych, z jednoczesnym zapewnieniem dostępu do przystępnych cenowo leków, zarówno na szczeblu WTO, jak i za pośrednictwem umów o wolnym handlu; wzywa Komisję do podjęcia dalszych działań w zakresie ewentualnego poszerzenia zakresu ochrony oznaczeń geograficznych na produkty inne niż rolne, jak ma to już miejsce w kilku państwach trzecich za pomocą różnych systemów prawnych; domaga się otwartego i integracyjnego procesu na potrzeby lepszej współpracy z partnerami trzecimi w zwalczaniu sfałszowanych i podrabianych towarów, które wykorzystują zaufanie do znaków towarowych i marek;

63.  uznaje, że innowacje cyfrowe i przepływy danych stanowią kluczową siłę napędową gospodarki opartej na usługach oraz zasadniczy element globalnych łańcuchów wartości tradycyjnych przedsiębiorstw produkcyjnych i w związku z tym wymogi w zakresie przymusowej lokalizacji powinny być w jak największym zakresie ograniczone w Europie i poza nią, co pozwoli na uwzględnienie niezbędnych wyjątków opartych na uzasadnionych celach publicznych, takich jak ochrona konsumenta i ochrona praw podstawowych; przypomina, że ochrona przepływów danych oraz prawo do prywatności nie stanowią bariery handlowej, ale są podstawowym prawem zapisanym w art. 39 TUE oraz w art. 7 i 8 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, jak również w art. 12 Powszechnej deklaracji praw człowieka;

o

o    o

64.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych, Światowej Organizacji Handlu oraz UNCTAD.

OPINIA Komisji Spraw Zagranicznych (20.6.2017)

dla Komisji Handlu Międzynarodowego

w sprawie wpływu międzynarodowych i unijnych politycznych strategii handlowych na globalne łańcuchy wartości
(2016/2301(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Pier Antonio Panzeri

WSKAZÓWKI

Komisja Spraw Zagranicznych zwraca się do Komisji Handlu Międzynarodowego, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

A.  mając na uwadze, że udział globalnych łańcuchów wartości w produkcji światowej i strukturach handlu nadal wzrasta, co stwarza zarówno możliwości, jak i wyzwania; mając na uwadze, że globalizacja powinna być dźwignią dla rozwoju gospodarczego i włączenia krajów rozwijających się do światowej gospodarki w celu zwiększenia dobrobytu i umocnienia praw człowieka dla wszystkich, zgodnie z deklarowanymi przez UE zasadami i celami, które przyświecają unijnej polityce zewnętrznej i spójności polityki na rzecz rozwoju; mając na uwadze, że UE powinna pełnić aktywniejszą rolę w zapewnianiu odpowiedniego, uczciwego, przejrzystego i zrównoważonego zarządzania globalnymi łańcuchami wartości, a także ograniczać wszelki negatywny wpływ na prawa człowieka, w tym osłabianie praw pracowniczych;

B.  mając na uwadze, że UE i jej państwa członkowskie, które łącznie są największym na świecie rynkiem i największym dostarczycielem pomocy na rzecz wymiany handlowej, mogą i powinny wykorzystać swoją pozycję, tak aby globalne łańcuchy wartości stawały się bardziej zrównoważone i integracyjne, a także w celu promowania wartości takich jak zrównoważony wzrost, prawa człowieka oraz uczciwy i etyczny handel, w szczególności z myślą o najuboższych; mając na uwadze, że w umowach handlowych należy uznać prawo do przyjmowania regulacji służących interesowi publicznemu;

C.  mając na uwadze, że kilka międzynarodowych konwencji, wytycznych i zasad ma na celu zapobieganie naruszeniom praw człowieka; mając na uwadze, że po stronie krajów leży obowiązek wdrożenia ich oraz stworzenia odpowiednich warunków prawnych i ekonomicznych dla funkcjonowania przedsiębiorstw i ich uczestnictwa w globalnych łańcuchach dostaw;

D.  mając na uwadze, że preferencje handlowe GSP i GSP Plus zapewniają krajom rozwijającym się lepszy dostęp do rynku w zamian za poszanowanie norm pracowniczych, środowiskowych i społecznych;

E.  mając na uwadze, że brak etyki w biznesie jest również jedną z konsekwencji braku dobrych rządów oraz bezsilności – czy wręcz nieistnienia – bezstronnych organów publicznych działających w ogólnym interesie obywateli; mając na uwadze, że korupcja, brak przejrzystości globalnych łańcuchów wartości oraz zwolnienia z obowiązku przestrzegania przepisów prawa pracy i zwolnienia podatkowe w strefach przetwórstwa wywozowego mogą mieć negatywny wpływ na prawa człowieka, a w szczególności podważyć ideę godnych warunków pracy i związków zawodowych;

1.  podkreśla, że handel i prawa człowieka wzmacniają się nawzajem, a środowisko biznesu odgrywa ważną rolę w oferowaniu pozytywnych zachęt pod względem promowania praw człowieka, demokracji i społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw; z zadowoleniem zauważa, że kobiety są uznawane za zasadniczą część oraz jednego z głównych beneficjentów globalnych łańcuchów wartości, co skutkuje społeczeństwami bardziej integracyjnymi;

2.  podkreśla, że globalne łańcuchy wartości stanowią wyjątkową szansę na zapewnienie trwałych postępów, w szczególności w krajach rozwijających się;

3.  powtarza, że w coraz bardziej połączonym świecie silna UE i ambitna polityka handlowa mają zasadnicze znaczenie dla umożliwienia kształtowania globalizacji i wzmocnienia globalnego systemu opartego na zasadach; podkreśla, że ze względu na zmiany w gospodarce globalnej jeszcze istotniejsze znaczenie ma zapewnienie dostępu europejskim przedsiębiorstwom do rynków państw trzecich na uczciwych i równych zasadach;

4.  podkreśla, że globalizacja łańcuchów wartości może pomóc krajom rozwijającym się zintegrować się z globalną gospodarką, zredukować ubóstwo i tworzyć miejsca pracy; zauważa z niepokojem, że brak regulacji, stosowanie niestandardowych form zatrudnienia, pracy nierejestrowanej i nieregularnych form podwykonawstwa w ramach światowych łańcuchów dostaw osłabiły rokowania zbiorowe i układy zbiorowe; potępia występowanie pracy dzieci i pracy przymusowej w niektórych globalnych łańcuchach dostaw;

5.  przypomina również, że kobiety są coraz częściej zatrudniane, ale wciąż nieproporcjonalnie często wykonują pracę niskopłatną i wymagającą niskich umiejętności, nie mają dostępu do ochrony socjalnej, w tym do ochrony macierzyństwa, i zbyt często są przedmiotem dyskryminacji i molestowania seksualnego;

6.  zwraca uwagę, że postępująca globalizacja i złożoność łańcuchów wartości sprawia, że coraz ważniejsza staje się rola przedsiębiorstw w kontekście korzystania z praw człowieka i poszanowania tych praw, w tym praw dzieci, oraz w kontekście zrównoważenia środowiskowego; zauważa również, że normy zachowania w przedsiębiorstwach mogą mieć poważny wpływ na rozwój i dobrostan ludzi, zarówno w sensie pozytywnym, jak i negatywnym; zauważa jednak z niepokojem, że istniejące normy, zasady i mechanizmy dochodzenia roszczeń w odniesieniu do biznesu i praw człowieka są nadal ujęte fragmentarycznie w prawie międzynarodowym oraz że osiągnięto niewielkie postępy we wdrażaniu Wytycznych ONZ dotyczących biznesu i praw człowieka, które zostały jednomyślnie uzgodnione w ONZ z pełnym poparciem państw członkowskich UE oraz na drodze do wiążących zasad dotyczących odpowiedzialności przedsiębiorstw;

7.  wskazuje, że niezawodny dostęp do surowców ma duże znaczenie dla globalnej konkurencyjności, oraz podkreśla jednocześnie, że jednym z głównych wyzwań stojących przed krajami rozwijającymi się jest przesunięcie się w górę globalnego łańcucha wartości przez dywersyfikację gospodarczą, co wymaga uczciwych i sprzyjających rozwojowi globalnych zasad handlowych;

8.  wyraża głębokie zaniepokojenie przypadkami naruszeń praw człowieka oraz zagrożeniami dla zrównoważenia środowiskowego, wynikającymi z decyzji pewnych przedsiębiorstw w zakresie zarządzania;

9.  wzywa Komisję do dalszego promowania ratyfikacji i skutecznego wdrażania kilku międzynarodowych wytycznych, konwencji i zasad dotyczących biznesu i praw człowieka, takich jak podstawowe konwencje MOP, Wytyczne ONZ dotyczące biznesu i praw człowieka, inicjatywa ONZ Global Compact dla przedsiębiorstw, Inicjatywa przejrzystości w branżach wydobywczych oraz proces Kimberley, ze szczególnym naciskiem na wyeliminowanie pracy dzieci, pracy przymusowej, handlu ludźmi, korupcji i nieetycznych warunków pracy, a także na promowanie równości płci, niedyskryminacji i wolności zrzeszania się;

10.  zwraca się do Komisji o dopilnowanie, by przedsiębiorstwa europejskie i międzynarodowe postępowały zgodnie z Wytycznymi OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych i wytycznymi OECD odnoszącymi się do poszczególnych sektorów, takimi jak wytyczne dotyczące należytej staranności dla odpowiedzialnych łańcuchów dostaw minerałów z obszarów dotkniętych konfliktami; zaleca wzmocnienie roli krajowych punktów kontaktowych OECD i zacieśnienie ich współpracy z niezależnymi krajowymi i regionalnymi instytucjami praw człowieka w celu ulepszenia zarządzania globalnymi łańcuchami wartości;

11.  wzywa Komisję do opracowania ogólnounijnego obowiązkowego systemu zasad należytej staranności i obowiązkowych egzekwowalnych ram regulacyjnych, w oparciu o Wytyczne ONZ dotyczące biznesu i praw człowieka, określających zasady przestrzegania przez korporacje praw człowieka i obowiązków w odniesieniu do norm społecznych i środowiskowych, a także zwraca się do państw członkowskich UE o wdrożenie odpowiedniego ustawodawstwa i włączenie do krajowych i regionalnych planów działania w zakresie biznesu i praw człowieka środków mających na celu umocnienie należytej staranności w globalnych łańcuchach dostaw;

12.  wzywa Komisję do przedstawienia wniosków w sprawie rozszerzenia zakresu istniejącego rozporządzenia w sprawie drewna oraz nowego rozporządzenia w sprawie minerałów z regionów ogarniętych konfliktami na inne sektory, w szczególności te, w których dochodzi do naruszania praw człowieka;

13.  podkreśla znaczenie wymiany informacji i najlepszych praktyk w obszarze należytej staranności i przejrzystości między państwami członkowskimi, co zapewnia wkład w uczciwsze i bardziej zrównoważone globalne łańcuchy wartości; wzywa spółki i przedsiębiorstwa do włączenia zasad należytej staranności w obszarze praw człowieka do ich codziennych operacji biznesowych oraz do ich wdrażania;

14.  wzywa Komisję do opracowania ogólnounijnego obowiązkowego systemu zasad należytej staranności i zwraca się do państw członkowskich UE o włączenie do krajowych planów działania w zakresie biznesu i praw człowieka środków mających na celu umocnienie należytej staranności w globalnych łańcuchach dostaw; ponawiając apel zawarty w swojej rezolucji z dnia 25 października 2016 r. w sprawie odpowiedzialności przedsiębiorstw za poważne naruszenia praw człowieka w państwach trzecich[1], przyjętej przytłaczającą większością głosów, wzywa UE i jej państwa członkowskie do zagwarantowania, że duże przedsiębiorstwa i ich podwykonawcy prowadzący działalność w ramach ich łańcucha dostaw na terenie jurysdykcji państw członkowskich i w państwach trzecich będą stwierdzać negatywny wpływ na prawa człowieka i środowisko wywierany przez ich działalność i łańcuchy wartości, o ile takie mają miejsce, zapobiegać takiemu wpływowi, łagodzić go i ponosić za niego odpowiedzialność, również poprzez ustanowienie wiążących zasad i usunięcie istniejących barier w dostępie do sprawiedliwości w sprawach rozpatrywanych przez sądy państw członkowskich, dotyczących domniemanego naruszenia praw człowieka przez przedsiębiorstwa mające jakikolwiek związek z UE; ubolewa, że Komisja nie podjęła w międzyczasie prawie żadnych działań i że nie podjęto działań następczych w związku z rezolucją Parlamentu; zachęca przedsiębiorstwa i inne zainteresowane strony w ramach MOP do podejmowania działań zmierzających w tym samym kierunku;

15.  wzywa UE i państwa członkowskie do zintensyfikowania dialogu z państwami trzecimi na temat wdrażania Wytycznych ONZ dotyczących biznesu i praw człowieka, w tym do zachęcania większej liczby państw do przyjmowania krajowych planów działania;

16.  ponownie wzywa wszystkie państwa, w tym UE i jej państwa członkowskie, do konstruktywnego uczestnictwa w 3. sesji międzyrządowej grupy roboczej ds. wiążącego traktatu ONZ w sprawie biznesu i praw człowieka w październiku 2017 r. oraz do zapewnienia aktywnego wkładu w dyskusje dotyczące kluczowych elementów traktatu, w tym związku traktatu ONZ z umowami handlowymi, należytej staranności w obszarze praw człowieka, egzekwowania, dostępu do środków odwoławczych oraz roli przedsiębiorstw w procesie negocjowania traktatu;

17.  wzywa państwa członkowskie do ochrony jednostek przed naruszaniem przez przedsiębiorstwa prawa międzynarodowego, do udoskonalenia ram prawnych, stworzenia mechanizmów monitorowania, stymulowania poprawy krajowych przepisów w sprawie praw człowieka oraz do zapewnienia spójności polityki;

18.  wzywa Komisję do dopilnowania, by warunki dotyczące praw człowieka powiązane z preferencjami handlowymi, takimi jak GSP lub GSP Plus, były skutecznie wdrażane i monitorowane; wzywa Komisję, aby w tym celu lepiej odzwierciedliła w swoich działaniach w zakresie monitorowania i oceny sprawozdania MOP i ustalenia jej organów nadzorczych, jak również sprawozdania odpowiednich mechanizmów ONZ dotyczących praw człowieka;

19.  zauważa, że polityka handlowa UE może być narzędziem zwalczania negatywnych skutków postępowania państw i przedsiębiorstw, a także zwalczania korupcji, unikania opodatkowania, dumpingu społecznego i pracy dzieci; przypomina, że UE przejęła inicjatywę w celu włączenia kwestii handlu i zrównoważonego rozwoju do umów handlowych oraz że dysponuje szeregiem narzędzi opierających się na zachętach, takich jak ogólny system preferencji taryfowych, w celu powiązania handlu i rozwoju, zrównoważonego wzrostu gospodarczego i wartości;

20.  wzywa Komisję do systematycznego włączania do wszystkich unijnych umów o handlu i inwestycjach rygorystycznych klauzul dotyczących praw człowieka, aby zapewnić poszanowanie uznanych na szczeblu międzynarodowym zasad i wytycznych zgodnie z pkt 25 lit. d) Planu działania UE dotyczącego praw człowieka i demokracji; zauważa, że niezbędna jest wola polityczna do faktycznego powoływania się na te klauzule w razie konieczności; nalega na systematyczne stosowanie kompleksowych ocen ex ante i ex post wpływu handlu na zrównoważony rozwój, również w dziedzinie praw człowieka;

21.  domaga się, by Komisja wspierała i wzmacniała skuteczne wdrażanie, egzekwowanie i monitorowanie zobowiązań beneficjentów systemu GSP Plus, w tym za pośrednictwem projektów obejmujących wiele zainteresowanych podmiotów i zaangażowania społeczeństwa obywatelskiego; domaga się, by karty wyników były przekazywane do wiadomości publicznej oraz by dialogi dotyczące GSP Plus były przejrzyste oraz przewidywały zaangażowanie i udział organizacji społeczeństwa obywatelskiego; wzywa do ustanowienia mechanizmu, który może być wykorzystywany przez poszczególne osoby lub grupy odczuwające negatywny wpływ wdrażania systemów GSP, GSP Plus i EBA;

22.  wzywa Komisję, państwa członkowskie oraz władze regionalne i lokalne do propagowania zrównoważonego udzielania zamówień publicznych poprzez stosowanie specjalnych wymogów dotyczących przestrzegania praw człowieka i prawa międzynarodowego, w szczególności w zakresie promowania równości płci i europejskich przepisów dotyczących konkurencji, a także przejrzystości w odniesieniu do dostawców i ich międzynarodowych łańcuchów dostaw;

23.  zwraca się do Komisji, aby podjęła inicjatywę dotyczącą ulepszenia przepisów w celu ustanowienia kompleksowych środków dotyczących etykietowania, aby zagwarantować konsumentom dostęp do dokładniejszych informacji o składzie, pochodzeniu i metodzie produkcji produktów sprzedawanych na rynku UE; podkreśla znaczenie kampanii informacyjnych dla zapobiegania naruszeniom praw człowieka i zwalczania ich we wszystkich globalnych łańcuchach wartości, aby podnieść świadomość społeczeństwa i ukierunkować zachowanie konsumentów na nabywanie „wolne od nadużyć”;

24.  podkreśla potrzebę zawierania wiążących przedsiębiorstwa i ich dostawców w całym łańcuchu wartości umów dotyczących praw człowieka i działań na rzecz ochrony środowiska, które to umowy będą egzekwowane na drodze sądowej; podkreśla znaczenie skutecznego egzekwowania za pomocą środków sądowych, w tym dostępu do adekwatnych i odpowiednich środków odwoławczych dla ofiar; zwraca się do Komisji o przeprowadzenie dokładnej analizy, w konsultacji ze społeczeństwem obywatelskim, istniejących barier w dostępie do sprawiedliwości w sprawach rozpatrywanych przez sądy państw członkowskich, dotyczących domniemanego naruszenia praw człowieka przez przedsiębiorstwa UE lub w ramach ich łańcucha dostaw w państwach trzecich;

25.  ponownie stwierdza pilną potrzebę działania w sposób ciągły, skuteczny i spójny na szczeblu krajowym, regionalnym, europejskim i globalnym, aby skutecznie zająć się problemami prawnymi wynikającymi z eksterytorialnego wymiaru przedsiębiorstw i ich postępowania oraz powiązanym brakiem pewności co do tego, kto ponosi odpowiedzialność za naruszanie praw człowieka;

26.  zauważa z zaniepokojeniem zwolnienia z opodatkowania i stosowania przepisów pracowniczych, jak również poważne problemy związane z godną praca i ograniczeniami wobec związków zawodowych odnotowywane w licznych strefach przetwórstwa wywozowego w ramach globalnych łańcuchów wartości; przypomina, że przedsiębiorstwa powinny ustanowić mechanizmy dotyczące rozpatrywania skarg na szczeblu operacyjnym dla pracowników odczuwających skutki ich działalności, w tym w strefach przetwórstwa wywozowego; ponownie wzywa UE i jej państwa członkowskie do podjęcia odpowiednich kroków w celu usunięcia prawnych, proceduralnych i instytucjonalnych przeszkód w dostępie do skutecznych środków odwoławczych.

INFORMACJE O PRZYJĘCIU OPINIIW KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia

20.6.2017

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

25

11

14

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Lars Adaktusson, Michèle Alliot-Marie, Nikos Androulakis, Francisco Assis, Petras Auštrevičius, Bas Belder, Victor Boştinaru, Elmar Brok, James Carver, Lorenzo Cesa, Arnaud Danjean, Georgios Epitideios, Anna Elżbieta Fotyga, Eugen Freund, Sandra Kalniete, Tunne Kelam, Janusz Korwin-Mikke, Andrey Kovatchev, Ilhan Kyuchyuk, Ryszard Antoni Legutko, Barbara Lochbihler, Sabine Lösing, Andrejs Mamikins, Ramona Nicole Mănescu, Alex Mayer, Tamás Meszerics, Francisco José Millán Mon, Clare Moody, Ioan Mircea Paşcu, Tonino Picula, Kati Piri, Julia Pitera, Jozo Radoš, Sofia Sakorafa, Jordi Solé, Jaromír Štětina, Dubravka Šuica, Charles Tannock, Miguel Urbán Crespo, Ivo Vajgl, Elena Valenciano, Geoffrey Van Orden, Anders Primdahl Vistisen

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Reinhard Bütikofer, Luis de Grandes Pascual, Neena Gill, María Teresa Giménez Barbat, Ana Gomes, Andrzej Grzyb, Marek Jurek, José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Igor Šoltes, Marie-Christine Vergiat

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W KOMISJI OPINIODAWCZEJ W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO

28

+

ALDE

Ilhan Kyuchyuk, Ivo Vajgl, Jozo Radoš, María Teresa Giménez Barbat, Petras Auštrevičius

GUE/NGL

Marie-Christine Vergiat, Miguel Urbán Crespo, Sabine Lösing, Sofia Sakorafa

PPE

José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra

S&D

Alex Mayer, Ana Gomes, Andrejs Mamikins, Clare Moody, Elena Valenciano, Eugen Freund, Francisco Assis, Ioan Mircea Paşcu, Kati Piri, Neena Gill, Nikos Androulakis, Tonino Picula, Victor Boştinaru

VERTS/ALE

Barbara Lochbihler, Igor Šoltes, Jordi Solé, Reinhard Bütikofer, Tamás Meszerics

11

ECR

Anna Elżbieta Fotyga, Anders Primdahl Vistisen, Bas Belder, Charles Tannock, Geoffrey Van Orden, Marek Jurek, Ryszard Antoni Legutko

EFDD

James Carver

NI

Georgios Epitideios, Janusz Korwin-Mikke

PPE

Cristian Dan Preda

14

0

PPE

Andrey Kovatchev, Andrzej Grzyb, Dubravka Šuica, Elmar Brok, Francisco José Millán Mon, Jaromír Štětina, Julia Pitera, Lars Adaktusson, Lorenzo Cesa, Luis de Grandes Pascual, Michèle Alliot-Marie, Ramona Nicole Mănescu, Sandra Kalniete, Tunne Kelam

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymało się

OPINIA Komisji Rozwoju (31.5.2017)

dla Komisji Handlu Międzynarodowego

w sprawie wpływu międzynarodowych i unijnych politycznych strategii handlowych na globalne łańcuchy wartości
(2016/2301(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Ignazio Corrao

WSKAZÓWKI

Komisja Rozwoju zwraca się do Komisji Handlu Międzynarodowego, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

A.  mając na uwadze, że u podstaw Unii Europejskiej leżą takie wartości jak poszanowanie ludzkiej godności, wolność, demokracja, równość, praworządność i poszanowanie praw człowieka; mając na uwadze, że działania UE na arenie międzynarodowej, w tym jej polityka handlowa, „oparte są na [tych] zasadach”[1], są dostosowane do celów polityki rozwoju i do celu polegającego na wyeliminowaniu ubóstwa zgodnie z zasadą spójności polityki na rzecz rozwoju, mają na celu realizację celów zrównoważonego rozwoju oraz są przejrzyste;

B.  mając na uwadze, że globalne łańcuchy wartości stały się ważnym elementem globalnych modeli produkcji; mając na uwadze, że brak regulacji globalnych łańcuchów wartości stał się jednym z czynników prowadzących do erozji praw pracowniczych, a także mając na uwadze, że złożoność globalnych łańcuchów wartości sprawia, iż tym bardziej potrzebne są szerzej zakrojone i bardziej zdecydowane działania zarówno w UE, jak i poza nią w celu zagwarantowania odpowiedniego zarządzania tymi łańcuchami na rzecz zrównoważonego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu;

C.  mając na uwadze, że celem szeregu międzynarodowych konwencji, wytycznych i przepisów jest zapobieganie naruszeniom praw człowieka, a także mając na uwadze, iż kraje są zobowiązane do wdrażania tych konwencji, wytycznych i przepisów oraz do zadbania o odpowiednie warunki prawne i gospodarcze dla funkcjonowania przedsiębiorstw w globalnych łańcuchach dostaw;

D.  mając na uwadze, że brak etyki w biznesie jest jedną z konsekwencji osłabienia – czy wręcz braku – bezstronnych organów publicznych działających w ogólnym interesie obywateli; mając na uwadze, że m.in. strefy przetwórstwa wywozowego, stanowiące część globalnych łańcuchów wartości, często charakteryzują się zwolnieniem z opodatkowania i stosowania przepisów pracowniczych, a także przyczyniają się do powstawania poważnych problemów w obszarze godziwej pracy i ograniczeń dla związków zawodowych;

E.  mając na uwadze, że UE i jej państwa członkowskie, które łącznie są największym na świecie rynkiem i największym dostarczycielem pomocy na rzecz wymiany handlowej, mogą i powinny wykorzystać swoją pozycję tak, aby globalne łańcuchy wartości stawały się bardziej zrównoważone i integracyjne, a także w celu promowania wartości takich jak zrównoważony wzrost, prawa człowieka oraz uczciwy i etyczny handel, w szczególności z myślą o najuboższych; mając na uwadze, że w umowach handlowych należy uznać prawo krajów rozwijających się do przyjmowania regulacji służących interesowi publicznemu;

F.  mając na uwadze, że preferencje handlowe GSP i GSP Plus zapewniają krajom rozwijającym się lepszy dostęp do rynku w zamian za poszanowanie norm pracowniczych, środowiskowych i społecznych;

1.  zwraca uwagę, że postępująca globalizacja i złożoność łańcuchów wartości sprawia, że coraz ważniejsza staje się rola przedsiębiorstw w kontekście korzystania z praw człowieka i poszanowania tych praw, w tym praw dzieci, oraz w kontekście zrównoważenia środowiskowego; zauważa również, że normy zachowania w przedsiębiorstwach mogą mieć poważny wpływ na rozwój i dobrostan ludzi, zarówno w sensie pozytywnym, jak i negatywnym; z zaniepokojeniem zauważa jednak, że obowiązujące normy, zasady i mechanizmy dochodzenia roszczeń w obszarze biznesu i praw człowieka wciąż są rozdrobnione w prawie międzynarodowym oraz że osiągnięto niewielkie postępy we wdrażaniu wytycznych ONZ dotyczących biznesu i praw człowieka, uzgodnionych jednogłośnie na forum ONZ przy pełnym poparciu państw członkowskich UE, podobnie jak na drodze ku wiążącym przepisom w zakresie odpowiedzialności przedsiębiorstw;

2.  podkreśla, że globalizacja łańcuchów wartości może pomóc krajom rozwijającym się zintegrować się z globalną gospodarką, zredukować ubóstwo i tworzyć miejsca pracy, wpływając jednocześnie na budowanie zdolności produkcyjnych, w tym poprzez rozpowszechnianie technologii i umiejętności; zauważa jednak z niepokojem, że stosowanie w globalnym łańcuchu dostaw niestandardowych form zatrudnienia, pracy nieformalnej oraz pewnych form podwykonawstwa osłabiło układy zbiorowe; potępia występowanie pracy dzieci i pracy przymusowej w niektórych globalnych łańcuchach dostaw, co stanowi dotkliwy problem w niższych segmentach łańcucha, zwłaszcza w częściach łańcuchów dostaw powiązanych z gospodarką nieformalną; przypomina również, że kobiety są coraz częściej zatrudniane, ale wciąż nieproporcjonalnie często wykonują pracę niskopłatną i wymagającą niskich umiejętności, nie mają dostępu do ochrony socjalnej, w tym świadczeń macierzyńskich, i zbyt często są przedmiotem dyskryminacji i molestowania seksualnego;

3.  zwraca uwagę, że pewny dostęp do surowców jest ważny z punktu widzenia globalnej konkurencyjności i jednocześnie podkreśla, iż jednym z głównych wyzwań stojących przed krajami rozwijającymi się jest przesunięcie się w górę globalnego łańcucha wartości poprzez dywersyfikację gospodarczą, co wymaga przyjęcia uczciwych globalnych zasad handlowych sprzyjających rozwojowi;

4.  wyraża zaniepokojenie, że niektóre przedsiębiorstwa transnarodowe odnoszą korzyści w ramach międzynarodowego systemu handlu, wykorzystując istniejące luki prawne, aby uniknąć odpowiedzialności za przestępstwa środowiskowe i naruszanie praw człowieka w wyniku prowadzonej działalności; apeluje o to, aby polityka handlowa UE nie prowadziła do promowania specjalnych przywilejów dla inwestorów bez żadnych zobowiązań; podkreśla znaczenie wdrażania, egzekwowania lub transpozycji już istniejącego ustawodawstwa na szczeblu regionalnym, krajowym i międzynarodowym;

5.  zauważa, że polityka handlowa UE może być narzędziem zwalczania negatywnych skutków postępowania państw i przedsiębiorstw, korupcji, unikania opodatkowania, dumpingu społecznego i pracy dzieci; wzywa Komisję do dopilnowania, aby wszystkie projekty w obszarze rozwoju, finansowane ze środków UE, w tym projekty łączone, nie tylko były w pełni dostosowane do uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym zasad efektywności rozwoju, lecz aby opierały się również na pełnym poszanowaniu zasady dobrowolnej, wcześniejszej i świadomej zgody, zgodnie z konwencją MOP nr 169;

6.  podkreśla, że w swojej działalności międzynarodowej przedsiębiorstwa muszą uwzględniać konieczność respektowania podstawowych wartości i norm, w szczególności praw człowieka, a także zwraca uwagę na potrzebę zaangażowania sektora prywatnego oraz odpowiedzialnego zarządzania globalnymi łańcuchami wartości w ramach dążenia do zrównoważonego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu;

7.  ponownie stwierdza pilną potrzebę działania w sposób ciągły, skuteczny i spójny na szczeblu krajowym, regionalnym, europejskim i globalnym, aby skutecznie zająć się problemami prawnymi wynikającymi z eksterytorialnego wymiaru przedsiębiorstw i ich postępowania oraz związanym z tym brakiem pewności co do tego, kto ponosi odpowiedzialność za naruszanie praw człowieka;

8.  w związku z tym uznaje postępy osiągnięte od czasu ustanowienia porozumienia na rzecz zrównoważoności w Bangladeszu i wzywa Komisję do rozszerzenia tych ram na inne sektory oraz wzmocnienia rozliczalności społecznej przedsiębiorstw i obowiązkowych inicjatyw w zakresie należytej staranności, które pozwolą rozszerzyć istniejące rozporządzenie w sprawie drewna i nowe rozporządzenie UE w sprawie minerałów z regionów ogarniętych konfliktami na inne sektory, takie jak sektor konfekcyjny;

9.  ponawiając apel zawarty w swojej rezolucji z dnia 25 października 2016 r. w sprawie odpowiedzialności przedsiębiorstw za poważne naruszenia praw człowieka w państwach trzecich[2], przyjętej przytłaczającą większością głosów, wzywa UE i jej państwa członkowskie do zagwarantowania, że duże przedsiębiorstwa i ich podwykonawcy prowadzący działalność w ramach ich łańcucha dostaw na terenie jurysdykcji państw członkowskich i w państwach trzecich będą stwierdzać przypadki łamania praw człowieka i szkodliwego oddziaływania na środowisko w ramach prowadzonych operacji i łańcuchów wartości, o ile takie mają miejsce, zapobiegać im, łagodzić je i ponosić za nie odpowiedzialność, a także że podjęte zostaną działania w postaci ustanowienia wiążących zasad i usunięcia istniejących barier w dostępie do sprawiedliwości w sprawach rozpatrywanych przez sądy państw członkowskich, dotyczących domniemanego naruszenia praw człowieka przez przedsiębiorstwa mające jakikolwiek związek z UE; wyraża ubolewanie, że w ciągu ostatnich kilku miesięcy Komisja nie podjęła prawie żadnych działań w związku z rezolucją Parlamentu; zachęca przedsiębiorstwa i inne zainteresowane strony w ramach MOP do podejmowania działań zmierzających w tym samym kierunku;

10.  wspiera wszystkie światowe inicjatywy związane z przeciwdziałaniem korupcji, takie jak inicjatywa na rzecz przejrzystości w przemyśle wydobywczym, proces Kimberley, międzynarodowa konferencja w regionie Wielkich Jezior (ICGLR), zasady przyjęte w inicjatywie ONZ Global Compact, wytyczne OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych oraz wytyczne OECD dotyczące należytej staranności dla odpowiedzialnych łańcuchów dostaw minerałów z obszarów dotkniętych konfliktami i obszarów poważnie zagrożonych; przypomina o obowiązku krajów produkujących polegającym w szczególności na wdrożeniu i egzekwowaniu odpowiedniego ustawodawstwa, również w zakresie zaprowadzania praworządności i zwalczania korupcji;

11.  przypomina o programie realizacji celów zrównoważonego rozwoju do roku 2030 oraz o zawartym w nim podejściu do kwestii zrównoważonej produkcji, zrównoważonej konsumpcji oraz godziwej pracy, a także wzywa Komisję do wprowadzenia w jej sprawozdaniach przejrzystego odniesienia do każdego odpowiedniego celu zrównoważonego rozwoju; ponownie wzywa Komisję i państwa członkowskie do wykorzystania handlu do promowania zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów zgodnie z zasadami spójności polityki na rzecz rozwoju; podkreśla, że unijne umowy handlowe i inwestycyjne, zawierane z krajami rozwijającymi się, powinny być spójne z celami zrównoważonego rozwoju; przypomina o prawie krajów rozwijających się do regulowania inwestycji, a także do nakładania obowiązków i wymogów na wszystkich inwestorów, w tym zagranicznych, w celu ochrony praw człowieka oraz norm pracowniczych i środowiskowych;

12.  wzywa Komisję, aby nadal uwzględniała ratyfikację podstawowych norm MOP, norm dotyczących zdrowia i kontroli bezpieczeństwa oraz wolność zrzeszania się i zgromadzeń w dyskusjach dotyczących dalszego handlu na warunkach preferencyjnych z krajami powiązanymi z globalnymi łańcuchami dostaw, w tym również w przemyśle konfekcyjnym, by umacniała prawa człowieka oraz konwencje dotyczące pracy i środowiska w ramach ogólnego systemu preferencji taryfowych (GSP), a także aby dbała o skuteczne wdrażanie i monitorowanie warunków dotyczących praw człowieka w kontekście jednostronnych preferencji handlowych, takich jak GSP i lub GSP Plus;

13.  w tym celu wzywa Komisję do dokładniejszego uwzględniania ustaleń czynionych w sprawozdaniach MOP i ustaleń organów nadzorczych MOP w ramach własnych działań monitorujących i oceniających oraz do ściślejszej współpracy z lokalnymi agencjami MOP i ONZ w krajach beneficjentach, aby w pełni uwzględniać opinie i doświadczenie tych agencji; wzywa Komisję do wprowadzenia preferencji taryfowych dla wyrobów wyprodukowanych w sposób zrównoważony w ramach planowanej reformy zasad GSP/GSP Plus; ponawia apel o wprowadzenie etykiety o treści „wolne od nadużyć”;

14.  zachęca Komisję i państwa członkowskie do włączenia wiążących środków do umów o wolnym handlu z krajami rozwijającymi się w celu wspierania norm społecznych i środowiskowych oraz praw człowieka i praw pracowniczych w tych krajach, w tym programu godnej pracy MOP; podkreśla potrzebę poprawy skuteczności warunkowości społecznej i środowiskowej w umowach dwustronnych i regionalnych przez większe zaangażowanie i konsultowanie partnerów społecznych i organizacji społeczeństwa obywatelskiego w procesie negocjacji oraz wdrażanie przepisów dotyczących pracowników, a także systematyczne wykorzystywanie kompleksowych ocen ex ante i ex post wpływu handlu na zrównoważony rozwój, również w dziedzinie praw człowieka;

15.  z zadowoleniem przyjmuje praktykę włączania odpowiedzialności za przestrzeganie praw człowieka do zobowiązań umownych w stosunkach między przedsiębiorstwami a ich klientami i dostawcami; zauważa, że wymogi takie w większości można egzekwować na drodze sądowej;

16.  z zadowoleniem przyjmuje tak liczne i obiecujące inicjatywy podejmowane przez sektor prywatny, takie jak kodeksy postępowania, etykietowanie, samoocena i audyty społeczne, a także uznaje inicjatywę ONZ Global Compact, normę ISO 26000 dotyczącą odpowiedzialności społecznej, wydaną przez MOP trójstronną deklarację zasad dotyczących przedsiębiorstw wielonarodowych i polityki społecznej oraz wytyczne OECD dotyczące przedsiębiorstw wielonarodowych za narzędzia, które mogą mobilizować przedsiębiorstwa do wykazywania się odpowiedzialnością w swojej działalności; wzywa przedsiębiorstwa, zarówno europejskie, jak i te spoza Europy, by stosowały procedury należytej staranności w dziedzinie praw człowieka i włączały swoje ustalenia do wewnętrznych strategii i procedur, odpowiednio przydzielając właściwe zasoby i kompetencje oraz należycie te strategie i procedury wdrażając; podkreśla, że wymaga to przydzielenia dostatecznych środków; podkreśla, że przejrzystość i przekazywanie informacji w zakresie środków podejmowanych w celu zapobiegania naruszeniom praw człowieka w państwach trzecich mają kluczowe znaczenie dla zapewnienia odpowiedniej kontroli demokratycznej i umożliwienia konsumentom podejmowania decyzji w oparciu o fakty;

17.  wyraża głębokie zaniepokojenie przypadkami naruszania praw człowieka oraz zagrożeniami dla zrównoważoności środowiska, do jakich dochodzi w wyniku decyzji przedsiębiorstw w zakresie zarządzania, a także działaniami przedsiębiorstw wykorzystujących przypadki naruszania praw człowieka przez strony trzecie, takie jak masowy wykup ziemi lub wysiedlenia;

18.  przypomina, że przedsiębiorstwa powinny ustanowić na szczeblu operacyjnym mechanizmy rozpatrywania skarg składanych przez pracowników odczuwających skutki działania tych przedsiębiorstw, w tym również w strefach produkcji eksportowej, a także ponawia apel o zniesienie wszelkich barier, z jakimi mają do czynienia ofiary łamania praw człowieka starające się uzyskać zadośćuczynienie na drodze sądowej; w związku z tym wzywa UE i jej państwa członkowskie do podjęcia odpowiednich kroków w celu usunięcia prawnych, proceduralnych i instytucjonalnych przeszkód w dostępie ofiar do skutecznych środków odwoławczych;

19.  z dużym zadowoleniem przyjmuje prace nad wiążącym traktatem ONZ w sprawie biznesu i praw człowieka, który jasno określi – w postaci wiążących i egzekwowalnych ram regulacyjnych – zobowiązania rządów i przedsiębiorstw do ochrony i poszanowania praw człowieka, a także ich zobowiązania w zakresie przestrzegania standardów społecznych i środowiskowych na każdym etapie łańcucha dostaw i niezależnie od państwa, w którym odbywa się produkcja, oraz bez względu na narodowość przedsiębiorstwa;

20.  ponawia apel do państw członkowskich i samej UE o wspieranie tego procesu i aktywne uczestnictwo w nim; wzywa Komisję do sporządzenia wniosku ustawodawczego w sprawie zobowiązań w zakresie dochowania należytej staranności w odniesieniu do łańcuchów dostaw zgodnie z wytycznymi OECD dotyczącymi przedsiębiorstw wielonarodowych i szeregiem wytycznych OECD odnoszących się do poszczególnych sektorów, a także do przyjęcia szczegółowych środków w zakresie znakowania w celu zagwarantowania lepszego informowania konsumentów o składzie i pochodzeniu produktów końcowych sprzedawanych na rynku UE w ramach całego łańcucha dostaw;

21.  wzywa państwa członkowskie i Komisję do zmuszenia przedsiębiorstw, które wykorzystują surowce lub towary mogące pochodzić z obszarów ogarniętych konfliktami, do ujawniania źródeł pochodzenia takich materiałów i faktu ich wykorzystywania, a także do zagwarantowania w sposób przejrzysty ich identyfikowalności; w związku z tym wyraża zadowolenie z powodu ostatnio przyjętego nowego rozporządzenia w sprawie minerałów z regionów ogarniętych konfliktami i wzywa Komisję do przedstawienia wniosków ustawodawczych w sprawie rozszerzenia praktyki stosowania obowiązku dochowania należytej staranności na inne sektory, takie jak sektor konfekcyjny;

22.  przypomina, że w tym obszarze, oprócz przywozu i wywozu minerałów i metali, przejrzystość w zakresie praw do eksploatacji i otrzymanych opłat celnych ma znaczenie dla rozwoju obszarów dotkniętych konfliktami lub obszarów wysokiego ryzyka; podkreśla w związku z tym konieczność sporządzenia przeglądu działań już podejmowanych przez europejskie przedsiębiorstwa w zakresie społecznej odpowiedzialności biznesu oraz potrzebę poprawy koordynacji i wymiany informacji i najlepszych praktyk, aby móc skuteczniej identyfikować dobre praktyki i przyczynić się do utworzenia wspólnych ram działania na szczeblu europejskim; wzywa Komisję do wzmocnienia inicjatyw w zakresie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw i należytej staranności w całym łańcuchu dostaw;

23.  wzywa Komisję do szybkiego podjęcia działań w oparciu o szczegółowe propozycje zawarte w rezolucji Parlamentu w sprawie odpowiedzialności przedsiębiorstw za poważne naruszenia praw człowieka w państwach trzecich, przyjętej w dniu 25 października 2016 r.[3]

INFORMACJE O PRZYJĘCIU OPINIIW KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia

30.5.2017

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

23

0

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Beatriz Becerra Basterrechea, Ignazio Corrao, Doru-Claudian Frunzulică, Enrique Guerrero Salom, Maria Heubuch, Teresa Jiménez-Becerril Barrio, Stelios Kouloglou, Arne Lietz, Linda McAvan, Vincent Peillon, Lola Sánchez Caldentey, Elly Schlein, Eleni Theocharous, Paavo Väyrynen, Bogdan Brunon Wenta, Anna Záborská, Željana Zovko

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Agustín Díaz de Mera García Consuegra, Frank Engel, Ádám Kósa, Cécile Kashetu Kyenge, Paul Rübig, Judith Sargentini

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W KOMISJI OPINIODAWCZEJ W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO

23

+

ALDE

Beatriz Becerra Basterrechea, Paavo Väyrynen

ECR

Eleni Theocharous

EFDD

Ignazio Corrao

GUE/NGL

Stelios Kouloglou, Lola Sánchez Caldentey

PPE

Agustín Díaz de Mera García Consuegra, Frank Engel, Teresa Jiménez-Becerril Barrio, Ádám Kósa, Paul Rübig, Bogdan Brunon Wenta, Anna Záborská, Željana Zovko,

S&D

Doru-Claudian Frunzulică, Enrique Guerrero Salom, Cécile Kashetu Kyenge, Arne Lietz, Linda McAvan, Vincent Peillon, Elly Schlein

Verts/ALE

Maria Heubuch, Judith Sargentini

0

-

 

 

0

0

 

 

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymali się

STANOWISKO W FORMIE POPRAWEK Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (31.5.2017)

dla Komisji Handlu Międzynarodowego

w sprawie wpływu handlu międzynarodowego i polityki handlowej UE na globalne łańcuchy wartości

(2016/2301(INI))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Malin Björk

POPRAWKI

Komisja Praw Kobiet i Równouprawnienia zwraca się do Komisji Handlu Międzynarodowego, jako komisji przedmiotowo właściwej, o wzięcie pod uwagę następujących poprawek:

Poprawka    1

Projekt sprawozdania

Motyw B

Projekt sprawozdania

Poprawka

B.  mając na uwadze, że globalne łańcuchy wartości stały się kluczowym elementem obecnej globalnej gospodarki; mając na uwadze, że z jednej strony globalne łańcuchy wartości oferują nowe perspektywy wzrostu, rozwoju i zatrudnienia, lecz z drugiej strony ich złożony charakter, brak przejrzystości i rozmycie odpowiedzialności doprowadziły do większego ryzyka naruszenia praw człowieka;

B.  mając na uwadze, że globalne łańcuchy wartości stały się kluczowym elementem obecnej globalnej gospodarki; mając na uwadze, że z jednej strony globalne łańcuchy wartości oferują nowe perspektywy wzrostu, rozwoju i zatrudnienia, lecz z drugiej strony ich złożony charakter, brak przejrzystości i rozmycie odpowiedzialności doprowadziły do większego ryzyka naruszenia praw człowieka; mając na uwadze, że rozdrobnienie produkcji skupionej wokół globalnych łańcuchów wartości może wzmocnić rolę kobiet w gospodarce ze względu na różnorodne możliwości, jakie to zjawisko oferuje;

Poprawka    2

Projekt sprawozdania

Motyw I

Projekt sprawozdania

Poprawka

I.  mając na uwadze, że równouprawnienie płci we wszystkich strategiach politycznych UE zostało wyraźnie zapisane w art. 8 TFUE; mając na uwadze, że umowy handlowo-inwestycyjne mają inny wpływ na kobiety i mężczyzn ze względu na strukturalny brak równouprawnienia płci;

I.  mając na uwadze, że równouprawnienie płci we wszystkich strategiach politycznych UE zostało wyraźnie zapisane w art. 8 TFUE; mając na uwadze, że umowy handlowo-inwestycyjne mają inny wpływ na kobiety i mężczyzn ze względu na strukturalny brak równouprawnienia płci; mając na uwadze, że aspekt równości płci jest często pomijany w analizie globalnych łańcuchów wartości; mając na uwadze, że według MOP 20,9 mln ludzi na świecie (z czego 55 % stanowiły kobiety i dziewczęta) było ofiarami pracy przymusowej w 2012 r., a 90 % z nich było wyzyskiwanych w sektorze prywatnym przez osoby indywidualne lub przedsiębiorstwa;

Poprawka    3

Motyw I a (nowy)

Projekt sprawozdania

Poprawka

 

Ia.  mając na uwadze, że kobiety stanowią większość pracowników w pewnych segmentach globalnych łańcuchów dostaw w sektorze konfekcyjnym, ogrodnictwa, telefonii komórkowej i turystyki, jednak częściej wykonują pracę w ramach form zatrudnienia, które są gorzej płatne i mają gorszy status niż w przypadku mężczyzn, co prowadzi do segregacji płciowej pod względem typów zawodów i działalności, różnic w traktowaniu kobiet i mężczyzn pod względem płacy i warunków pracy oraz uwarunkowanych płcią ograniczeń w dostępie do zasobów produkcyjnych, infrastruktury i usług;

Poprawka    4

Projekt sprawozdania

Motyw L

Projekt sprawozdania

Poprawka

L.  mając na uwadze, że publiczne udostępnienie danych celnych na temat przywozu do UE zwiększyłoby przejrzystość globalnych łańcuchów wartości i rozliczalność;

L.  mając na uwadze, że publiczne udostępnienie danych celnych na temat przywozu do UE zwiększyłoby przejrzystość globalnych łańcuchów wartości i rozliczalność; mając na uwadze, że ze względu na złożony charakter globalnych łańcuchów wartości dane statystyczne nie są dostępne, co uniemożliwia uzyskanie jednoznacznego oglądu tego, jaką rolę odgrywają kobiety; mając na uwadze, że przejrzystość stanowi kluczowy czynnik w ograniczaniu dyskryminacji, wyzysku i nadużyć;

Poprawka    5

Projekt sprawozdania

Ustęp 14 a (nowy)

Projekt sprawozdania

Poprawka

 

14a.  domaga się kompleksowej analizy różnic i nierówności w ramach globalnych łańcuchów wartości: (i) różnic między płciami w wykorzystaniu czasu, wynikających głównie z podstawowej roli kobiet w reprodukcji; (ii) różnic między płciami w dostępie do nakładów i zasobów produkcyjnych, w szczególności gruntów, kredytów, szkolenia i sieci; oraz (iii) różnic między płciami wynikających z nieprawidłowego funkcjonowania rynku i instytucji oraz z dyskryminacji;

Poprawka    6

Projekt sprawozdania

Ustęp 14 b (nowy)

Projekt sprawozdania

Poprawka

 

14b.  rozumie, że polityka handlowa UE powinna stanowić narzędzie do pokonywania wyzwań związanych z płcią i promowania równości płci; zauważa, że UE i państwa członkowskie powinny uwzględniać aspekt płci w międzynarodowych i unijnych politycznych strategiach handlowych dotyczących globalnych łańcuchów wartości, aby lepiej zrozumieć wpływ handlu na aspekt płci i stawić mu czoła;

Poprawka    7

Projekt sprawozdania

Ustęp 14 c (nowy)

Projekt sprawozdania

Poprawka

 

14c.  wzywa UE i państwa członkowskie do rozwinięcia i uwzględnienia oceny wpływu w aspekcie płci oraz oceny ryzyka w aspekcie płci w każdej umowie handlowej UE lub wszelkich analizach globalnych łańcuchów wartości; zwraca uwagę, że oceny te obejmą ocenę potencjalnego pozytywnego i negatywnego wpływu na równość płci, który będzie brany pod uwagę przy wprowadzaniu środków zapobiegawczych; podkreśla, że podczas opracowywania tych analiz organy UE odpowiedzialne za handel powinny konsultować się z ekspertami w dziedzinie równości płci;

Poprawka    8

Projekt sprawozdania

Ustęp 14 d (nowy)

Projekt sprawozdania

Poprawka

 

14d.  wzywa do wiążącego i egzekwowalnego stosowania podstawowych norm Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) w dziedzinie pracy oraz programu godnej pracy, gdyż normy MOP w szczególny sposób nadają się do poprawy sytuacji w zakresie równości płci z uwagi na zawartą w nich zasadę niedyskryminacji ze względu na płeć oraz zasadę równego wynagrodzenia dla kobiet i mężczyzn, a także stosowania zobowiązań międzynarodowych w dziedzinie ochrony środowiska w unijnych preferencyjnych umowach handlowych;

Poprawka    9

Projekt sprawozdania

Ustęp 14 e (nowy)

Projekt sprawozdania

Poprawka

 

14e.  domaga się powszechnego, skutecznego i przejrzystego udziału kobiet oraz organizacji zajmujących się prawami kobiet i związków zawodowych w ramach polityki w obszarze globalnych łańcuchów wartości;

Poprawka    10

Projekt sprawozdania

Ustęp 14 f (nowy)

Projekt sprawozdania

Poprawka

 

14f.  podkreśla, że UE i państwa członkowskie podczas negocjowania umów handlowych powinny nie tylko koncentrować się na poprawie globalnych standardów społecznych i środowiskowych oraz bardziej uczciwym i równym globalnym modelu handlu, ale także na promowaniu równości płci w globalnych łańcuchach wartości dzięki zapewnianiu odpowiednich warunków pracy i praw dla kobiet w całych łańcuchach dostaw oraz w celu unikania pozyskiwania materiałów z obszarów objętych konfliktem, na których powszechnie występuje przemoc ze względu na płeć;

Poprawka    11

Projekt sprawozdania

Ustęp 14 g (nowy)

Projekt sprawozdania

Poprawka

 

14g.  popiera wprowadzenie sporządzania budżetu z uwzględnieniem aspektu płci w unijnej polityce handlu międzynarodowego, które należy dostosować do kluczowych zasad polityki handlowej UE, tj. skuteczności, przejrzystości i wartości; podkreśla, że sporządzanie budżetu z uwzględnieniem aspektu płci stanowi ważną strategię na potrzeby uwzględniania i promowania równości płci; zauważa, że sporządzanie budżetu z uwzględnieniem aspektu płci wymaga wzmocnionej wiedzy eksperckiej w obszarze płci;

Poprawka    12

Projekt sprawozdania

Ustęp 14 h (nowy)

Projekt sprawozdania

Poprawka

 

14h.  ostrzega przed negatywnymi skutkami rozwoju i liberalizacji handlu dla jakości zatrudnienia, a także przed ryzykiem zwiększonego handlu siłą roboczą; podkreśla, że kobiety są najczęściej najbardziej narażone i że w ich przypadku handel siłą roboczą ma miejsce równolegle z handlem w celach seksualnych i kobietobójstwem;

Poprawka    13

Projekt sprawozdania

Ustęp 14 i (nowy)

Projekt sprawozdania

Poprawka

 

14i.  proponuje, by międzynarodowe i unijne polityczne strategie handlowe dotyczące globalnych łańcuchów wartości obejmowały i rozwijały specjalną strategię na potrzeby formalnej ochrony osób, które donoszą o przypadkach kobietobójstwa, handlu siłą roboczą i handlu w celach seksualnych, oraz obrony ofiar tych przestępstw; podkreśla, że osoby donoszące o takich przypadkach powinny być traktowane i chronione w podobny sposób jak demaskatorzy w obszarze handlu międzynarodowego i unijnego;

INFORMACJE O PRZYJĘCIU OPINII W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia

30.5.2017

 

 

 

INFORMACJE O PRZYJĘCIUPRZEZ KOMISJĘ PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWĄ

Data przyjęcia

11.7.2017

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

29

5

5

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

William (The Earl of) Dartmouth, Maria Arena, Tiziana Beghin, David Campbell Bannerman, Daniel Caspary, Salvatore Cicu, Santiago Fisas Ayxelà, Eleonora Forenza, Karoline Graswander-Hainz, Heidi Hautala, Yannick Jadot, Jude Kirton-Darling, Bernd Lange, David Martin, Emma McClarkin, Anne-Marie Mineur, Sorin Moisă, Franz Obermayr, Artis Pabriks, Franck Proust, Godelieve Quisthoudt-Rowohl, Tokia Saïfi, Marietje Schaake, Helmut Scholz, Joachim Schuster, Joachim Starbatty, Adam Szejnfeld, Hannu Takkula, Iuliu Winkler

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Dita Charanzová, Edouard Ferrand, Agnes Jongerius, Sajjad Karim, Gabriel Mato, Georg Mayer, Fernando Ruas, Jarosław Wałęsa

Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

Ignazio Corrao, Constanze Krehl

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGOW KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

29

+

EFDD

William (The Earl of) Dartmouth, Tiziana Beghin, Ignazio Corrao

GUE/NGL

Eleonora Forenza, Anne-Marie Mineur, Helmut Scholz

PPE

Daniel Caspary, Salvatore Cicu, Santiago Fisas Ayxelà, Gabriel Mato, Artis Pabriks, Franck Proust, Godelieve Quisthoudt-Rowohl, Fernando Ruas, Tokia Saïfi, Adam Szejnfeld, Jarosław Wałęsa, Iuliu Winkler

S&D

Maria Arena, Karoline Graswander-Hainz, Agnes Jongerius, Jude Kirton-Darling, Constanze Krehl, Bernd Lange, David Martin, Sorin Moisă, Joachim Schuster

Verts/ALE

Heidi Hautala, Yannick Jadot

5

-

ECR

David Campbell Bannerman, Sajjad Karim, Emma McClarkin, Joachim Starbatty

ENF

Edouard Ferrand

5

0

ALDE

Dita Charanzová, Marietje Schaake, Hannu Takkula

ENF

Georg Mayer, Franz Obermayr

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymało się