ZALECENIE w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia, w imieniu Unii, Eurośródziemnomorskiej umowy dotyczącej usług lotniczych między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Królestwem Maroka, z drugiej strony

16.10.2017 - (15653/2016 – C8-0094/2017 – 2006/0048(NLE)) - ***

Komisja Transportu i Turystyki
Sprawozdawca Dominique Riquet

PROJEKT REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia, w imieniu Unii, Eurośródziemnomorskiej umowy dotyczącej usług lotniczych między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Królestwem Maroka, z drugiej strony

(15653/2016 – C8-0094/2017 – 2006/0048(NLE))

(Zgoda)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji Rady (15653/2016),

–  uwzględniając Euro-Śródziemnomorską umowę dotyczącą usług lotniczych między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Królestwem Maroka, z drugiej strony,[1]

–  uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 100 ust. 2 oraz art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C8-0094/2017),

–  uwzględniając art. 99 ust. 1 i 4 oraz art. 108 ust. 7 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie Komisji Transportu i Turystyki (A8-0303/2017),

1.  wyraża zgodę na zawarcie umowy;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Królestwu Maroka.

• [1]    Dz.U. L 386 z 29.12.2006, s.57.

UZASADNIENIE

Ogólny kontekst umowy

W marcu 2005 r. Komisja Europejska przedstawiła komunikat w sprawie stosunków w zakresie lotnictwa[1], a Rada wydała konkluzje po posiedzeniu Rady Ministrów Transportu w dniu 27 czerwca 2005 r. W tekstach tych zawarto program działania dotyczący rozwijania stosunków Wspólnoty w obszarze lotnictwa, a także określono trzy filary, na których opiera się polityka europejska:

1) zapewnienie pewności prawa obowiązujących umów dwustronnych, m.in. dzięki włączeniu nowych klauzul wyznaczania[2];

2) szersze rozwijanie wspólnego europejskiego obszaru lotniczego. Obszar ten oznacza, że kraje sąsiednie przyjmują ogół zasad europejskich, począwszy od przepisów bezpieczeństwa. Umowa z Marokiem jest pierwszym porozumieniem podpisanym z krajem spoza kontynentu europejskiego;

3) opracowanie szeregu nowych umów ogólnych w dziedzinie lotnictwa, wyznaczających dwa cele, tj. po pierwsze otwarcie nowych rynków z nowymi możliwościami gospodarczymi, a po drugie uruchomienie procesu zbliżenia przepisów gwarantującego zadowalające ramy z wystarczająco sprawiedliwymi i uczciwymi warunkami konkurencji.

Przedstawiona do zatwierdzenia umowa o transporcie lotniczym wpisuje się w wynikające z procesu barcelońskiego uprzywilejowane partnerstwo między UE a krajami usytuowanymi wokół Morza Śródziemnego.

Treść umowy

Celem tej umowy[3] jest z jednej strony umożliwienie otwarcia rynków, a z drugiej – także ogólne zbliżenie przepisów prawnych obu stron, zwłaszcza dotyczących zasadniczych aspektów europejskich przepisów lotniczych, w tym w sprawie bezpieczeństwa, kwestii gospodarczych (szczególnie konkurencji), kontroli ruchu lotniczego i ochrony konsumenta. Umowa zawiera także postanowienia dotyczące wzajemnych inwestycji po obu stronach Morza Śródziemnego.

Obejmuje dwie fazy:

Faza 1 (w toku realizacji): W tej fazie rozpoczyna się zbliżenie przepisów. Zakaz pomocy państwa oraz stosowanie najważniejszych zasad konkurencji również następuje już w tej fazie. W kwestii dostępu do rynku faza 1 będzie obejmować następujące elementy:

w odniesieniu do przewoźników marokańskich:

• trzecia i czwarta swoboda nieograniczona (prawo przyjmowania na pokład i wyładunku pasażerów, towarów i przesyłek) między Marokiem a Unią Europejską;

• prawo do działania z każdego miejsca w Maroku w kierunku każdego miejsca w Europie;

w odniesieniu do przewoźników europejskich:

• trzecia i czwarta swoboda nieograniczona (prawo przyjmowania na pokład i wyładunku pasażerów, towarów i przesyłek) między Unią Europejską a Marokiem;

• prawo do działania z każdego miejsca w Europie w kierunku każdego miejsca w Maroku.

Ograniczone do minimum procedury administracyjne.

Faza 2 (jeszcze niestosowana): Warunkiem rozpoczęcia fazy 2 jest zadowalające stosowanie przez Maroko odpowiednich przepisów europejskich, czego oceny ma dokonać Komisja. Na przepisy te składa się jakieś dwadzieścia osiem rozporządzeń i dyrektyw (dotyczących prawa socjalnego, kontroli ruchu lotniczego, odmowy przyjęcia na pokład, ograniczeń środowiskowych lub związanych z hałasem itp.).

W kwestii dostępu do rynku faza 2 będzie obejmować następujące elementy:

w odniesieniu do przewoźników marokańskich:

• prawo do ruchu wynikające z piątej swobody w Europie (prawo wyładunku i przyjmowania na pokład pasażerów, towarów i przesyłek kierowanych do innych państw członkowskich lub z nich przybywających).

W odniesieniu do przewoźników europejskich:

• prawo do przewozu pasażerów wynikające z piątej swobody poza granice Maroka do krajów objętych europejską polityką sąsiedztwa;

• prawo do przewozu towarów wynikające z piątej swobody poza granice Maroka bez ograniczeń.

Wspólny Komitet: już w pierwszej fazie ustanowiony został wspólny organ UE–Maroko w celu omawiania kwestii związanych z wdrażaniem niniejszej umowy oraz podejmowania decyzji dotyczących włączania do niej nowego prawodawstwa. Wspólny komitet będzie starał się rozwijać umowę, zajmując się kwestiami społecznymi oraz wnioskami gospodarczymi dotyczącymi własności i kontroli linii lotniczych.

Bilans

Umowa jest stosowana tymczasowo od momentu jej podpisania w dniu 12 grudnia 2006 r. (decyzja Rady 2006/959/WE, opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w dniu 29 grudnia 2006 r.[4]) Otworzyła nowe możliwości rozwoju przed liniami lotniczymi z Maroka i Europy, usuwając ograniczenia dotyczące zdolności, narodowości, częstotliwości lub tras.

Od 2006 r. otwarcie rynków przyniosło duże korzyści: ruch pasażerski między UE a Marokiem wzrósł ponad dwukrotnie, osiągając 12 mln osób rocznie i wzrost przewozów o 109 % od 2005 r.; zwiększyły się też znacząco zakres oferowanych usług i liczba obsługiwanych kierunków. Wszystko to w połączeniu ze średnim spadkiem cen o 60 % dało duże zyski konsumentom.

Procedura

Negocjowana od maja 2005 r. na podstawie mandatu Rady przyznanego w grudniu 2004 r. Eurośródziemnomorska umowa w sprawie usług lotniczych z Marokiem została podpisana w dniu 12 grudnia 2006 r. z zastrzeżeniem jej zawarcia z późniejszą datą[5].

Parlament Europejski wydał zgodę na zawarcie umowy w dniu 12 grudnia 2007 r.[6]

W 2014 r. państwa członkowskie, z wyjątkiem Bułgarii, Rumunii i Chorwacji[7], zakończyły proces ratyfikacji.

Następnie w dniu 19 lutego 2014 r.[8] Komisja przedstawiła zmieniony wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie zawarcia umowy w celu uwzględnienia wejścia w życie Traktatu z Lizbony i faktu przystąpienia w międzyczasie do UE Bułgarii, Rumunii i Chorwacji.

Po sprawdzeniu przez prawników-lingwistów z Rady projekt decyzji przedstawiany obecnie Parlamentowi do zatwierdzenia zawiera również niezbędne zmiany prawne w związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 kwietnia 2015 r.[9]

Aby zawrzeć umowę „Wspólnota Europejska/Królestwo Maroka”, Rada zwraca się o zatwierdzenie przez Parlament Europejski, zgodnie z art. 218 TFUE.

Zgodnie z art. 99 i 108 ust. 7 Regulaminu Parlamentu właściwa komisja przedstawia Parlamentowi zalecenie w sprawie przyjęcia lub odrzucenia danego aktu. Parlament podejmuje decyzję w drodze zwykłego głosowania i nie można składać do samej umowy żadnych poprawek. Poprawki w komisji są dopuszczalne jedynie wtedy, gdy mają na celu odrzucenie zalecenia proponowanego przez sprawozdawcę.

• [1]  Rozwój programu polityki zewnętrznej w zakresie lotnictwa wspólnotowego, COM(2005)0079.
• [2]  Wspólnotowa klauzula wyznaczania powoduje, że każde przedsiębiorstwo transportowe mające oficjalną siedzibę na terytorium danego państwa członkowskiego może być wyznaczone do działania na mocy takiej umowy.
• [3]  Umowa opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, Dz.U. L 386 z 29.12.2006, s. 57.
• [4]  Dz.U. L 386 z 29.12.2006, s. 57.
• [5]  Decyzja 2006/959/WE, Dz.U. L 386 z 29.12.2006, s. 57.
• [6]  T6-0600/2007 oraz sprawozdanie komisji TRAN A6-0416/2007.
• [7]  Państwa te stały się stroną umowy za pośrednictwem ich procesu akcesji do UE.
• [8]  COM(2014) 104 final z 19.2.2014.
• [9]  Sprawa C-28/12, Komisja Europejska przeciwko Radzie (wielka izba) z 28.4.2015, Dz.U. C 213/3 z 29.6.2015.

PROCEDURA W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

Tytuł	Eurośródziemnomorska umowa lotnicza WE / Maroko
Odsyłacze	15653/2016 – C8-0094/2017 – COM(2006)0145 – C6-0333/2007 – 2006/0048(NLE)
Data skonsultowania się / zwrócenia się o wyrażenie zgody	5.10.2007
Komisja przedmiotowo właściwa        Data ogłoszenia na posiedzeniu	TRAN 1.3.2017
Sprawozdawcy        Data powołania	Dominique Riquet 11.4.2017
Data przyjęcia	12.10.2017
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	44 0 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Daniela Aiuto, Lucy Anderson, Marie-Christine Arnautu, Inés Ayala Sender, Georges Bach, Deirdre Clune, Luis de Grandes Pascual, Andor Deli, Isabella De Monte, Ismail Ertug, Jacqueline Foster, Dieter-Lebrecht Koch, Merja Kyllönen, Bogusław Liberadzki, Peter Lundgren, Cláudia Monteiro de Aguiar, Renaud Muselier, Jens Nilsson, Markus Pieper, Tomasz Piotr Poręba, Gabriele Preuß, Christine Revault d’Allonnes Bonnefoy, Dominique Riquet, Massimiliano Salini, David-Maria Sassoli, Claudia Țapardel, Pavel Telička, István Ujhelyi, Wim van de Camp, Janusz Zemke, Roberts Zīle, Kosma Złotowski, Elżbieta Katarzyna Łukacijewska
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Jakop Dalunde, Bas Eickhout, André Elissen, Michael Gahler, Kateřina Konečná, Jozo Radoš, Olga Sehnalová, Evžen Tošenovský, Matthijs van Miltenburg, Henna Virkkunen
Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego	Jaromír Kohlíček
Data złożenia	16.10.2017

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

44	+
ALDE	Jozo Radoš, Dominique Riquet, Pavel Telička, Matthijs van Miltenburg
ECR	Jacqueline Foster, Tomasz Piotr Poręba, Evžen Tošenovský, Roberts Zīle, Kosma Złotowski
EFDD	Daniela Aiuto, Peter Lundgren
ENF	Marie-Christine Arnautu, André Elissen
GUE/NGL	Jaromír Kohlíček, Kateřina Konečná, Merja Kyllönen
PPE	Georges Bach, Deirdre Clune, Andor Deli, Michael Gahler, Dieter-Lebrecht Koch, Elżbieta Katarzyna Łukacijewska, Cláudia Monteiro de Aguiar, Renaud Muselier, Markus Pieper, Massimiliano Salini, Henna Virkkunen, Luis de Grandes Pascual, Wim van de Camp
S&D	Lucy Anderson, Inés Ayala Sender, Isabella De Monte, Ismail Ertug, Bogusław Liberadzki, Jens Nilsson, Gabriele Preuß, Christine Revault d'Allonnes Bonnefoy, David-Maria Sassoli, Olga Sehnalová, Claudia Țapardel, István Ujhelyi, Janusz Zemke
Verts/ALE	Jakop Dalunde, Bas Eickhout

0	-
/	/

0	0
/	/

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymało się