SPRAWOZDANIE zawierający projekt rezolucji nieustawodawczej w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia w imieniu Unii Umowy o partnerstwie w zakresie stosunków i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Nową Zelandią, z drugiej strony

24.10.2017 - (15470/2016 – C8-0027/2017 – 2016/0366(NLE) – 2017/2050(INI))

Komisja Spraw Zagranicznych
Sprawozdawca: Charles Tannock

PROJEKT REZOLUCJI NIEUSTAWODAWCZEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia w imieniu Unii Umowy o partnerstwie w zakresie stosunków i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Nową Zelandią, z drugiej strony

(15470/2016 – C8-0027/2017 – 2016/0366(NLE) – 2017/2050(INI))

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji Rady (15470/2016),

–  uwzględniając projekt Umowy o partnerstwie w zakresie stosunków i współpracy między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Nową Zelandią, z drugiej strony[1] (09787/2016),

–  uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 207 i 212 ust. 1 w związku z art. 218 ust. 6 lit. a) oraz art. 218 ust. 8 akapit drugi Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C8-0027/2017),

–  uwzględniając Wspólną deklarację w sprawie stosunków i współpracy między Unią Europejską i Nową Zelandią, przyjętą w Lizbonie w 2007 r.[2],

–  uwzględniając swoją niedawną rezolucją dotyczącą Nowej Zelandii z dnia 25 lutego 2016 r. w sprawie otwarcia negocjacji w sprawie umowy o wolnym handlu z Australią i Nową Zelandią[3],

–  uwzględniając Umowę między Unią Europejską a Nową Zelandią ustanawiającą ogólne zasady udziału Nowej Zelandii w prowadzonych przez Unię Europejską operacjach zarządzania kryzysowego, podpisaną w 2012 r.[4],

–  uwzględniając Umowę o współpracy naukowo-technicznej między Wspólnotą Europejską a rządem Nowej Zelandii, która weszła w życie w 2009 r.[5],

–  uwzględniając 22. posiedzenie międzyparlamentarne z udziałem UE i Nowej Zelandii, które odbyło się w Brukseli w dniu 23 marca 2017 r.,

–  uwzględniając swoją rezolucję ustawodawczą z dnia ... w sprawie projektu decyzji,

–  uwzględniając art. 99 ust. 2 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych (A8-0333/2017),

A.  mając na uwadze, że Nową Zelandię łączą z Unią Europejską i państwami członkowskimi bliskie stosunki o historycznym znaczeniu;

B.  mając na uwadze, że Unia Europejska dzieli z Nową Zelandią wspólne wartości i zasady, takie jak poszanowanie zasad demokratycznych, praw człowieka, podstawowych wolności, praworządności, w tym norm prawa międzynarodowego, a także pokój i bezpieczeństwo;

C.  mając na uwadze, że Unia Europejska pozostaje trzecim co do wielkości partnerem handlowym Nowej Zelandii, a obie strony utrzymują szerokie spektrum interesów gospodarczych i handlowych;

D.  mając na uwadze, że pierwszy stały ambasador UE w Nowej Zelandii objął urząd we wrześniu 2016 r., co stanowiło pełne przejście do autonomicznej delegatury Unii Europejskiej w Nowej Zelandii;

E.  mając na uwadze, że Nowa Zelandia utrzymuje dobre stosunki z szeregiem najbliższych partnerów UE, zwłaszcza z Australią i Stanami Zjednoczonymi; w związku z tym zwraca uwagę na deklarację z Wellington z 2010 r. ustanawiającą ramy partnerstwa strategicznego między Nową Zelandią a Stanami Zjednoczonymi, a także na Umowę w sprawie bliższych stosunków gospodarczych, podpisaną z Australią w 1983 r.;

F.  mając na uwadze, że Nowa Zelandia – członek Komitetu Pomocy Rozwojowej OECD (DAC) – jest cennym partnerem w dziedzinie rozwoju i kluczowym dostarczycielem pomocy, jeśli chodzi o odsetek DNB przeznaczany na oficjalną pomoc rozwojową (ODA), a także przyczynia się do zrównoważonego rozwoju i ograniczania ubóstwa w krajach rozwijających się z myślą o sprawiedliwszym, bezpieczniejszym i dostatniejszym świecie;

G.  mając na uwadze, że Nowa Zelandia jest członkiem sojuszu wywiadowczego „pięciorga oczu” wraz ze Stanami Zjednoczonymi, Zjednoczonym Królestwem, Kanadą i Australią; mając na uwadze, że inne państwa członkowskie UE (Francja, Niemcy, Włochy, Niderlandy, Belgia, Szwecja, Dania i Hiszpania) są członkami mniej formalnego sojuszu „czternaściorga oczu”;

H.  mając na uwadze, że Nowa Zelandia przywiązuje szczególną wagę do rozwoju stosunków w regionie Azji i Pacyfiku, zwłaszcza w Chinach, Azji Południowo-Wschodniej i Japonii, a także przyczynia się do zachowania stabilności regionalnej na terenie Azji Południowo-Wschodniej i południowo-zachodniego Pacyfiku;

I.  mając na uwadze, że zintegrowany region Azji i Pacyfiku, w którym Nowa Zelandia odgrywa wiodącą rolę, sprzyja globalnemu systemowi opartemu na wartościach i zasadach, a zatem i bezpieczeństwu Unii;

J.  mając na uwadze, że Nowa Zelandia jest członkiem-założycielem Forum Wysp Pacyfiku i zawarła umowę o strategicznym partnerstwie z ASEAN;

K.  mając na uwadze, że Nowa Zelandia zawarła dwustronne umowy o wolnym handlu z Australią, Singapurem, Tajlandią, Chinami, Hongkongiem, Tajwanem, Malezją i Koreą Południową, a także wielostronne porozumienia handlowe: Umowę o transpacyficznym strategicznym partnerstwie gospodarczym z Singapurem, Chile i Brunei, Umowę o wolnym handlu między ASEAN, Australią i Nową Zelandią oraz Umowę o wolnym handlu między Nową Zelandią a Radą Współpracy Państw Zatoki (RWPZ); mając na uwadze, że Chiny i Nowa Zelandia dążą do zaktualizowania swoich umów handlowych;

L.  mając na uwadze, że Nowa Zelandia jest również stroną Umowy o Partnerstwie Transpacyficznym (TPP) i ratyfikowała tę umowę, a także jest aktywną stroną w negocjacjach na temat regionalnego wszechstronnego partnerstwa gospodarczego;

M.  mając na uwadze, że Nowa Zelandia była niestałym członkiem Rady Bezpieczeństwa ONZ przez dwa lata od 2015 do 2016 r. i w tym czasie dwukrotnie sprawowała prezydencję Rady Bezpieczeństwa ONZ, dając wyraz silnym zdolnościom przywódczym i prezentując wyrazistą wizję;

N.  mając na uwadze, że Nowa Zelandia jest wieloletnim członkiem Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW), Banku Światowego i Azjatyckiego Banku Rozwoju (ADB), a także członkiem nowo powstałego Azjatyckiego Banku Inwestycji Infrastrukturalnych (AIIB) z siedzibą w Szanghaju;

O.  mając na uwadze, że Nowa Zelandia angażuje się w operacje pokojowe ONZ w Bośni, Kosowie, Sierra Leone i Afganistanie; mając na uwadze, że w Afganistanie przewodziła Zespołowi Odbudowy Prowincji Bamian oraz prowadziła misje szkoleniowe, aby pomóc w tworzeniu Afgańskiej Armii Narodowej, a do 2012 r. przyczyniała się do prowadzenia misji EUPOL, aby wspierać przywracanie porządku publicznego;

P.  mając na uwadze, że od 2015 r. Nowa Zelandia prowadzi w Iraku niebojową misję szkoleniową w celu wyszkolenia członków irackich sił bezpieczeństwa, w ramach walki z IS/Daisz;

Q.  mając na uwadze, że Nowa Zelandia jako pierwszy kraj na świecie wprowadziła powszechne prawo wyborcze w 1893 r.;

R.  mając na uwadze, że Nowa Zelandia jest propagatorem produkcji ekologicznej, zwłaszcza żywności, oraz promuje kompleksowe globalne porozumienia klimatyczne przyjęte zgodnie z Ramową konwencją ONZ w sprawie zmian klimatu, a także wdrażanie porozumienia paryskiego zawartego na konferencji COP 21 i skuteczne działania na rzecz łagodzenia zmian klimatu podejmowane przez wszystkie kraje rozwinięte oraz kraje rozwijające się o najwyższym poziomie emisji, w tym poprzez pionierskie ustanowienie krajowego systemu handlu emisjami;

S.  mając na uwadze, że Nowa Zelandia i Unia Europejska współpracują na rzecz promowania zrównoważonego rozwoju, odporności na zmianę klimatu oraz łagodzenia jej skutków w regionie Azji i Pacyfiku, zwłaszcza poprzez propagowanie systematycznego wykorzystywania energii odnawialnej;

T.  mając na uwadze, że Unia Europejska i Nowa Zelandia współpracują na rzecz promowania zrównoważonego rozwoju oraz na rzecz łagodzenia skutków zmiany klimatu w regionie Pacyfiku, ze szczególnym uwzględnieniem roli odgrywanej przez odnawialne źródła energii;

U.  mając na uwadze, że Nowa Zelandia wnosi wkład na rzecz Międzynarodowego Funduszu na rzecz Irlandii – organizacji, która ma na celu promowanie postępu gospodarczego i społecznego, zachęcanie do dialogu i pojednania między społecznościami oraz ułatwianie ich;

1.  z zadowoleniem przyjmuje zawarcie Umowy o partnerstwie w zakresie stosunków i współpracy (PARC), która zapewni perspektywiczne ramy polityczne, dzięki którym stosunki między UE a Nową Zelandią oraz ich współpraca prowadzona w nadchodzących latach w zakresie zrównoważonego rozwoju i na wielu różnych polach rozwiną się jeszcze bardziej, aby zrealizować nowe ambicje i aspiracje;

2.  popiera rozpoczęcie negocjacji na temat umowy o wolnym handlu między UE a Nową Zelandią, które muszą być prowadzone w duchu wzajemności i z myślą o obopólnych korzyściach oraz z uwzględnieniem wrażliwego charakteru niektórych produktów, zwłaszcza produktów rolnych; podkreśla, że jest to ważne w celu pogłębienia dialogu politycznego i współpracy w zakresie wzrostu gospodarczego, tworzenia miejsc pracy, handlu i inwestycji;

3.  docenia gest premiera Billa Englisha, który podkreślił i potwierdził zaangażowanie w budowanie szczególnych stosunków z Europą przez złożenie pierwszej oficjalnej zagranicznej wizyty w Unii Europejskiej, Parlamencie Europejskim, Londynie i Berlinie w styczniu 2017 r., zaledwie miesiąc po powołaniu go na stanowisko premiera;

4.  dostrzega silne, historyczne stosunki dwustronne między Nową Zelandią a państwami członkowskimi UE, obejmujące kontakty kulturowe, gospodarcze oraz międzyludzkie;

5.  podkreśla współpracę Unii Europejskiej i Nowej Zelandii na rzecz pokoju, bezpieczeństwa, stabilności regionu Azji i Pacyfiku, rolnictwa, zrównoważonego rozwoju, rybołówstwa i gospodarki morskiej, transportu, pomocy humanitarnej, środków sanitarnych, energii, środowiska oraz zapobiegania zmianom klimatu;

6.  podkreśla współpracę Unii Europejskiej z Nową Zelandią w zakresie umacniania zarządzania środowiskiem i oceanami, konieczną do zapewnienia ochrony i zrównoważonego wykorzystania zasobów;

7.  zwraca uwagę na plan działania dotyczący współpracy naukowo-technicznej między UE a Nową Zelandią w zakresie badań i innowacji; zachęca do dalszych inwestycji oraz korzystania z nowych możliwości w ramach współpracy naukowej, akademickiej i technicznej;

8.  z zadowoleniem przyjmuje artykuły umowy PARC dotyczące współpracy w dziedzinie walki z terroryzmem, w szczególności zobowiązania w zakresie wymiany informacji na temat grup i sieci terrorystycznych oraz dzielenia się opiniami dotyczącymi zapobiegania terroryzmowi, propagandzie terrorystycznej, radykalizacji i cyberprzestępczości, a także zwalczania tych zjawisk, przy jednoczesnym zapewnieniu ochrony praw człowieka i poszanowaniu praworządności;

9.  podkreśla udział Nowej Zelandii w unijnych operacjach zarządzania kryzysowego mających na celu promowanie międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, a także jej wkład w antypirackie operacje EUNAVFOR Atlanta w pobliżu Rogu Afryki oraz w misje EUPOL w Afganistanie i EUFOR Althea w Bośni i Hercegowinie;

10.  pochwala wieloletnie zaangażowanie Nowej Zelandii w międzynarodową koalicję przeciwko terroryzmowi; przypomina, że Nowa Zelandia może odegrać istotną rolę w walce przeciwko międzynarodowemu terroryzmowi w regionie Azji i Pacyfiku; wyraża zadowolenie, że kraj ten zapewnia już wsparcie dla rządów i organizacji pozarządowych w krajach Azji Południowo-Wschodniej w celu walki przeciwko brutalnemu ekstremizmowi i radykalizacji;

11.  uznaje rolę Nowej Zelandii jako współwnioskodawcy rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ dotyczących Syrii i procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie, przyjętych pod koniec 2016 r., gdy Nowa Zelandia była członkiem Rady Bezpieczeństwa ONZ;

12.  z zadowoleniem przyjmuje długotrwałe zaangażowanie Nowej Zelandii we współpracę z Międzynarodowym Trybunałem Karnym (MTK), a także wyraża uznanie dla jej wysiłków i konstruktywnego wkładu na rzecz rozwijania i zapewniania skuteczności MTK z myślą o umacnianiu pokoju i sprawiedliwości międzynarodowej;

13.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Nowa Zelandia ratyfikowała porozumienie klimatyczne zawarte na konferencji COP 21, i zauważa, że ponad 80 % energii Nowej Zelandii pochodzi z odnawialnych źródeł;

14.  odnotowuje partnerstwo energetyczne dotyczące Pacyfiku między UE a Nową Zelandią; wzywa obie strony do zacieśnienia współpracy w zakresie zrównoważonej energii zgodnie z inicjatywą ONZ „Zrównoważona energia dla wszystkich”;

15.  uznaje wkład Nowej Zelandii w ochronę, zachowanie i zrównoważone użytkowanie zasobów morskich, a także w badania morskie;

16.  uważa, że Nowa Zelandia jest ważnym partnerem w ramach współpracy w dziedzinie ochrony środowiska w regionie Pacyfiku oraz na Antarktydzie;

17.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych, wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz rządowi i parlamentowi Nowej Zelandii.

• [1]  Dz.U. L 321 z 29.11.2016, s. 3.
• [2]  Dz.U. C 32 z 6.2. 2008, s. 1.
• [3]  Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0064.
• [4]  Dz.U. L 160 z 21.6.2012, s. 2
• [5]  Dz.U. L 171 z 1.7.2009, s. 28.

INFORMACJE O PRZYJĘCIU SPRAWOZDANIAW KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

Data przyjęcia	10.10.2017
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	46 2 7
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Lars Adaktusson, Michèle Alliot-Marie, Francisco Assis, Goffredo Maria Bettini, Mario Borghezio, Elmar Brok, Klaus Buchner, James Carver, Lorenzo Cesa, Andi Cristea, Georgios Epitideios, Knut Fleckenstein, Eugen Freund, Michael Gahler, Sandra Kalniete, Manolis Kefalogiannis, Tunne Kelam, Janusz Korwin-Mikke, Eduard Kukan, Ilhan Kyuchyuk, Ryszard Antoni Legutko, Barbara Lochbihler, Sabine Lösing, Alex Mayer, David McAllister, Francisco José Millán Mon, Clare Moody, Javier Nart, Demetris Papadakis, Alojz Peterle, Julia Pitera, Cristian Dan Preda, Jozo Radoš, Sofia Sakorafa, Jaromír Štětina, Charles Tannock, Miguel Urbán Crespo, Ivo Vajgl, Geoffrey Van Orden, Hilde Vautmans, Anders Primdahl Vistisen, Boris Zala
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Laima Liucija Andrikienė, Raffaele Fitto, Ana Gomes, Rebecca Harms, Liisa Jaakonsaari, Urmas Paet, Miroslav Poche, José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Helmut Scholz, Traian Ungureanu
Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego	Heidi Hautala, Răzvan Popa, Gabriele Preuß

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

46	+
ALDE	Ilhan Kyuchyuk, Javier Nart, Urmas Paet, Jozo Radoš, Ivo Vajgl, Hilde Vautmans
ECR	Raffaele Fitto, Ryszard Antoni Legutko, Charles Tannock, Geoffrey Van Orden, Anders Primdahl Vistisen
PPE	Lars Adaktusson, Michèle Alliot-Marie, Laima Liucija Andrikienė, Elmar Brok, Lorenzo Cesa, Michael Gahler, Sandra Kalniete, Manolis Kefalogiannis, Tunne Kelam, Eduard Kukan, David McAllister, Francisco José Millán Mon, Alojz Peterle, Julia Pitera, Cristian Dan Preda, José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Traian Ungureanu, Jaromír Štětina
S&D	Francisco Assis, Goffredo Maria Bettini, Andi Cristea, Knut Fleckenstein, Eugen Freund, Ana Gomes, Liisa Jaakonsaari, Alex Mayer, Clare Moody, Demetris Papadakis, Miroslav Poche, Răzvan Popa, Gabriele Preuß, Boris Zala
Verts/ALE	Rebecca Harms, Heidi Hautala, Barbara Lochbihler

2	-
EFDD	James Carver
NI	Georgios Epitideios

7	0
ENF	Mario Borghezio
GUE/NGL	Sabine Lösing, Sofia Sakorafa, Helmut Scholz, Miguel Urbán Crespo
NI	Janusz Korwin-Mikke
Verts/ALE	Klaus Buchner

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymało się