ΕΚΘΕΣΗ σχετικά με τον ρόλο των περιφερειών και των πόλεων της ΕΕ στην υλοποίηση της Συμφωνίας του Παρισιού (COP 21) για την κλιματική αλλαγή
27.2.2018 - (2017/2006(INI))
Επιτροπή Περιφερειακής Ανάπτυξης
Εισηγήτρια: Ángela Vallina
ΠΡΟΤΑΣΗ ΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ
σχετικά με τον ρόλο των περιφερειών και των πόλεων της ΕΕ στην υλοποίηση της Συμφωνίας του Παρισιού (COP 21) για την κλιματική αλλαγή
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο,
– έχοντας υπόψη τη σύμβαση-πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή (UNFCCC) και το πρωτόκολλο του Κιότο,
– έχοντας υπόψη τη Συμφωνία του Παρισιού, απόφαση 1/CP.21 και την 21η Διάσκεψη των Μερών (COP21) που συμβλήθηκαν στην UNFCCC, και την 11η Διάσκεψη των Μερών που επέχει θέση συνόδου των μερών του Πρωτοκόλλου του Κιότο (CMP11), η οποία έλαβε χώρα στο Παρίσι, Γαλλία από τις 30 Νοεμβρίου έως τις 11 Δεκεμβρίου 2015,
– έχοντας υπόψη το άρθρο 7 παράγραφος 2 και το άρθρο 11 παράγραφος 2 της Συμφωνίας του Παρισιού, η οποία αναγνωρίζει τις τοπικές, υποεθνικές και περιφερειακές διαστάσεις της κλιματικής αλλαγής και της δράσης για το κλίμα·
– έχοντας υπόψη το νομοθετικό ψήφισμά του της 4ης Οκτωβρίου 2016 σχετικά με το σχέδιο απόφασης του Συμβουλίου για τη σύναψη, εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Συμφωνίας του Παρισιού που εγκρίθηκε στο πλαίσιο της Σύμβασης-πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή[1],
– έχοντας υπόψη το ψήφισμά του της 6ης Οκτωβρίου 2016 σχετικά με την υλοποίηση της Συμφωνίας του Παρισιού και τη Διάσκεψη του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή, του 2016, στο Μαρακές του Μαρόκου (COP22)[2],
– έχοντας υπόψη το ψήφισμά του της 4ης Οκτωβρίου 2017 σχετικά με τη διάσκεψη του 2017 των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή, στη Βόννη της Γερμανίας (COP23)[3],
– έχοντας υπόψη τους νέους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ, και ιδίως τον στόχο 11 για τη δημιουργία ασφαλών, ανθεκτικών και βιώσιμων πόλεων χωρίς αποκλεισμούς,
– έχοντας υπόψη τις προβλέψεις του Συμφώνου του Άμστερνταμ για τη θέσπιση του αστικού θεματολογίου της ΕΕ,
– έχοντας υπόψη το ψήφισμά του της 9ης Σεπτεμβρίου 2015 σχετικά με την αστική διάσταση των πολιτικών της ΕΕ[4],
– έχοντας υπόψη τις εκθέσεις του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος (ΕΟΠ) αριθ. 12/2016 με τίτλο «Προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή στην Ευρώπη το 2016» και αριθ. 1/2017 με τίτλο «Κλιματική αλλαγή, επιπτώσεις και ευπάθεια στην Ευρώπη το 2016»,
– έχοντας υπόψη την ανακοίνωση της Επιτροπής, της 2ας Μαρτίου 2016, με τίτλο: «Η πορεία μετά το Παρίσι: αξιολόγηση των συνεπειών της Συμφωνίας του Παρισιού» (COM(2016)0110),
– έχοντας υπόψη την ανακοίνωση της Επιτροπής, της 16ης Απριλίου 2013, με τίτλο «Στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή» (COM(2013)0216),
– έχοντας υπόψη τη γνωμοδότηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Περιφερειών, της 8ης Φεβρουαρίου 2017, με τίτλο «Προς μια νέα στρατηγική της ΕΕ για την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή – Μια ολοκληρωμένη προσέγγιση» (CDR 2430/2016 - 08/02/2017),
– έχοντας υπόψη την ανακοίνωση της Επιτροπής, της 18ης Ιουλίου 2014, με τίτλο «Η αστική διάσταση των πολιτικών της ΕΕ – Βασικά χαρακτηριστικά ενός αστικού θεματολογίου της ΕΕ» (COM(2014)0490),
– έχοντας υπόψη το άρθρο 8 του κανονισμού περί κοινών διατάξεων (ΚΚΔ) (κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 1303/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Δεκεμβρίου 2013), που ορίζει ότι «οι στόχοι των ΕΔΕΤ επιδιώκονται στο πλαίσιο της βιώσιμης ανάπτυξης»[5],
– έχοντας υπόψη τις συμφωνίες εταιρικής σχέσης και τα προγράμματα του ΚΚΔ τα οποία, σύμφωνα με το άρθρο 8 του ΚΚΔ, προωθούν την απόδοση των πόρων, τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής και την προσαρμογή σε αυτήν,
– έχοντας υπόψη τους ειδικούς θεματικούς στόχους που υποστηρίζονται από κάθε ΕΔΕΤ, συμπεριλαμβανομένων της τεχνολογικής ανάπτυξης και της καινοτομίας, της μετάβασης προς μια οικονομία χαμηλών ανθρακούχων εκπομπών, της προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή και της ενισχυμένης απόδοσης των πόρων,
– έχοντας υπόψη την ανακοίνωση της Επιτροπής, της 3ης Μαρτίου 2010, με τίτλο «Ευρώπη 2020 – Στρατηγική για έξυπνη, διατηρήσιμη και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη» (COM(2010)2020),
– έχοντας υπόψη την πέμπτη έκθεση αξιολόγησης της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Αλλαγή του Κλίματος,
– έχοντας υπόψη το άρθρο 52 του Κανονισμού του,
– έχοντας υπόψη την έκθεση της Επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης και τη γνωμοδότηση της Επιτροπής Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας των Τροφίμων (A8-0045/2018),
A. λαμβάνοντας υπόψη ότι η αύξηση των ακραίων καιρικών φαινομένων είναι άμεσο επακόλουθο της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής και θα συνεχίσει να έχει αρνητικό αντίκτυπο σε πολλά μέρη της Ευρώπης με μεγαλύτερη συχνότητα, καθιστώντας πιο ευάλωτα τα οικοσυστήματα στα οποία κατοικούν άνθρωποι· λαμβάνοντας επίσης υπόψη ότι, σύμφωνα με σενάρια της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Αλλαγή του Κλίματος, η θερμοκρασία του πλανήτη θα μπορούσε να αυξηθεί κατά 0,9 έως 5,8 °C έως το 2100·
B. λαμβάνοντας υπόψη ότι το 7ο Πρόγραμμα Δράσης για το Περιβάλλον (ΠΔΠ), το οποίο θα λειτουργεί ως γνώμονας για την ευρωπαϊκή περιβαλλοντική πολιτική έως το 2020, ορίζει τη βελτίωση της βιωσιμότητας των πόλεων της Ένωσης ως στόχο προτεραιότητας, σε συνδυασμό με τους τρεις οριζόντιους βασικούς στόχους που σχετίζονται με την προστασία, διατήρηση και ενίσχυση του φυσικού κεφαλαίου της Ένωσης, με τη μετατροπή της Ένωσης σε μια οικονομία αποδοτική ως προς τους πόρους, πράσινη, ανταγωνιστική και με χαμηλές εκπομπές άνθρακα, και με την προστασία των πολιτών της Ένωσης από περιβαλλοντικές πιέσεις και κινδύνους που απειλούν την υγεία και την ευημερία τους·
Γ. λαμβάνοντας υπόψη ότι η αλλαγή του κλίματος θα μπορούσε να επιτείνει τις αλλαγές στην κοινωνία, εάν δεν ληφθούν περαιτέρω μέτρα· λαμβάνοντας υπόψη ότι πρέπει να συνεκτιμηθούν οι σημαντικές μεταναστευτικές ροές που αναμένονται ως αποτέλεσμα αυτών των παγκόσμιων κλιματικών αλλαγών και προκύπτουν από τις συνέπειες των μετακινήσεων πληθυσμών, θέτοντας νέες απαιτήσεις για τις υποδομές των πόλεων·
Δ. λαμβάνοντας υπόψη ότι, σύμφωνα με τα κύρια πορίσματα της έκθεση του ΕΟΠ αριθ. 12/2016, η πραγματικότητα της κλιματικής αλλαγής είναι ήδη αισθητή στην ΕΕ υπό τη μορφή ακραίων καιρικών φαινομένων και σταδιακών, μακρόχρονων επιπτώσεων, όπως τυφώνες, καταιγίδες, απερήμωση, ξηρασία, διάβρωση των ακτών και της γης, έντονες βροχοπτώσεις, καύσωνες, πλημμύρες, άνοδος της στάθμης της θάλασσας, λειψυδρία, δασικές πυρκαγιές και εξάπλωση τροπικών ασθενειών·
E. λαμβάνοντας υπόψη ότι λόγω της κλιματικής αλλαγής υπάρχει αυξημένος κίνδυνος εξαφάνισης ορισμένων ειδών φυτών και ζώων και εμφάνισης λοιμωδών νόσων που οφείλονται σε κλιματικούς παράγοντες· λαμβάνοντας υπόψη ότι περιοχές, όπως οι εξόχως απόκεντρες περιφέρειες καθώς και άλλες περιφέρειες της ΕΕ που μπορούν να χαρακτηρίζονται από τοπογραφική ευπάθεια, βιώνουν τις επιπτώσεις της αλλαγής του κλίματος ακόμη πιο έντονα·
ΣΤ. λαμβάνοντας, επιπλέον, υπόψη ότι πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι οι διάφορες παρατηρούμενες αλλαγές στο περιβάλλον και την κοινωνία, όπως είναι οι αλλαγές στα δασικά είδη, η εγκατάσταση χωροκατακτητικών ξένων ειδών και τα κρούσματα ασθενειών, έχουν προκληθεί ή ενισχύονται από την παγκόσμια κλιματική αλλαγή, καθιστώντας τους ανθρώπους, τη φύση και τα κατοικούμενα οικοσυστήματα πιο ευάλωτα, αν δεν ληφθούν συγκεκριμένα μέτρα· λαμβάνοντας υπόψη ότι η ολοκληρωμένη στήριξη της ΕΕ, με στόχο να ενισχυθεί η αλληλεγγύη και να βελτιωθεί η ανταλλαγή βέλτιστων πρακτικών μεταξύ των κρατών μελών, θα συμβάλει στο να διασφαλιστεί ότι οι περιοχές που πλήττονται περισσότερο από την κλιματική αλλαγή θα είναι σε θέση να λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα για την προσαρμογή·
Ζ. λαμβάνοντας υπόψη ότι η κλιματική αλλαγή επηρεάζει τις κοινωνικές ανισότητες, που βαίνουν ήδη αυξανόμενες κατά την τελευταία δεκαετία στην ΕΕ, καθώς καθιστά πιο ευάλωτους τους ασθενέστερους πληθυσμούς της κοινωνίας, οι οποίοι έχουν λιγότερες ικανότητες και πόρους για την αντιμετώπιση των επιπτώσεών της· λαμβάνοντας υπόψη ότι το ευάλωτο των ατόμων στις συνέπειες της αλλαγής του κλίματος καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από την ικανότητά τους να αποκτούν πρόσβαση σε βασικούς πόρους και λαμβάνοντας υπόψη ότι οι δημόσιες αρχές πρέπει να εγγυώνται την πρόσβαση στους εν λόγω βασικούς πόρους·
H. λαμβάνοντας υπόψη ότι περίπου το 72,5% των πολιτών της ΕΕ, ήτοι περίπου 395 εκατομμύρια άνθρωποι, ζουν σε πόλεις· λαμβάνοντας, επιπλέον, υπόψη ότι η ΕΕ είναι υπεύθυνη για το 9% των παγκόσμιων εκπομπών, ενώ οι αστικές περιοχές αντιστοιχούν στο 60-80% της παγκόσμιας κατανάλωσης ενέργειας και σε ανάλογα ποσοστά εκπομπών CO2·
Θ. λαμβάνοντας υπόψη ότι οι επιλογές όσον αφορά τις αστικές υποδομές θα έχουν αντίκτυπο στην ικανότητα των πόλεων να αντεπεξέλθουν στην κλιματική αλλαγή· λαμβάνοντας υπόψη ότι οι πόλεις, οι εταιρείες και άλλοι μη κρατικοί φορείς έχουν δυνατότητες μετριασμού της τάξης των 2,5-4 δισεκατομμυρίων τόνων CO2 έως το 2020· λαμβάνοντας υπόψη ότι οι περιφέρειες και οι δήμοι μπορούν να περιορίσουν τις παγκόσμιες εκπομπές κατά 5% για να τηρηθούν οι στόχοι της Συμφωνίας του Παρισιού και λαμβάνοντας υπόψη ότι έχουν τη δυνατότητα να μειώσουν σημαντικά τις παγκόσμιες εκπομπές·
Ι. λαμβάνοντας υπόψη ότι ο στόχος βιώσιμης ανάπτυξης (ΣΒΑ) αριθ. 11 («Επίτευξη ασφαλών, ανθεκτικών, βιώσιμων και χωρίς αποκλεισμούς πόλεων και οικισμών») αποσκοπεί αφενός στη σημαντική αύξηση, έως το 2020, του αριθμού των πόλεων και των οικισμών που εγκρίνουν και υλοποιούν ολοκληρωμένες πολιτικές και σχέδια με στόχο την ένταξη, την ενεργειακή απόδοση, τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής και την προσαρμογή σε αυτήν, καθώς και την ανθεκτικότητα έναντι καταστροφών, αφετέρου στην ανάπτυξη και την υλοποίηση, σύμφωνα με το πλαίσιο Σεντάι για τη μείωση του κινδύνου καταστροφών 2015-2030, μιας ολιστικής διαχείρισης του κινδύνου καταστροφών σε όλα τα επίπεδα·
ΙΑ. λαμβάνοντας υπόψη ότι οι δημοτικές αρχές συγκαταλέγονται στους βασικούς αποδέκτες ευρωπαϊκής χρηματοδότησης·
ΙΒ. λαμβάνοντας υπόψη ότι το άρθρο 7 παράγραφος 2 της Συμφωνίας του Παρισιού αναγνωρίζει ότι «η προσαρμογή αποτελεί παγκόσμια πρόκληση με τοπικές, υποεθνικές, εθνικές, περιφερειακές και διεθνείς διαστάσεις, την οποία αντιμετωπίζουν όλοι»· λαμβάνοντας υπόψη ότι η ανάληψη δράσης από τις τοπικές αρχές και τους μη κρατικούς παράγοντες είναι ζωτικής σημασίας προκειμένου οι κυβερνήσεις να είναι σε θέση να εκπληρώσουν τις δεσμεύσεις τους στο πλαίσιο της παγκόσμιας δράσης για το κλίμα·
ΙΓ. λαμβάνοντας υπόψη ότι η στρατηγική της ΕΕ για την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή (COM(2013)0216) καθώς και η αντίστοιχη νομοθεσία της ΕΕ σχετικά με τα Ευρωπαϊκά Διαρθρωτικά και Επενδυτικά Ταμεία (ΕΔΕΤ) εντοπίζουν τους κύριους στόχους και τις συναφείς δράσεις πολιτικής, κυρίως μέσω της καθιέρωσης μηχανισμών όπως οι εκ των προτέρων αιρεσιμότητες και οι συναφείς με το κλίμα θεματικοί στόχοι στο πλαίσιο της πολιτικής για τη συνοχή της περιόδου 2014-2020, και ειδικότερα οι θεματικοί στόχοι (ΘΣ) 4: «Υποστήριξη της μετάβασης προς μια οικονομία χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα σε όλους τους τομείς»· ΘΣ 5: «Προαγωγή της προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή, της πρόληψης και της διαχείρισης των κινδύνων» και ΘΣ 6: «Διατήρηση και προστασία του περιβάλλοντος και προώθηση της αποδοτικότητας των πόρων», οι οποίοι έχουν επιτύχει περισσότερη και καλύτερα στοχευμένη χρηματοδότηση για την κλιματική δράση στο πλαίσιο τουλάχιστον ορισμένων από τα ΕΔΕΤ·
ΙΔ. λαμβάνοντας υπόψη ότι οι περιφέρειες και πόλεις έχουν ήδη καταδείξει τη δέσμευσή τους στη διαδικασία της UNFCCC με τη συνεισφορά τους στις πρωτοβουλίες «Θεματολόγιο δράσης Λίμας-Παρισιού» (LPAA) και «Ζώνη μη κρατικών παραγόντων για τη δράση για το κλίμα» (NAZCA)·
Γενικό πλαίσιο
1. επιδοκιμάζει τον ρόλο που διαδραμάτισε η ΕΕ στη Συμφωνία του Παρισιού (COP 21) και τον ρόλο της ως παγκόσμιου ηγέτη στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής· επισημαίνει ότι η Ευρώπη έχει έναν από τους πιο φιλόδοξους στόχους σχετικά με την κλιματική αλλαγή στον κόσμο· προτρέπει να θεωρηθεί ο μετριασμός της κλιματικής αλλαγής σημαντική προτεραιότητα της ενωσιακής πολιτικής για τη συνοχή, με σκοπό την εκπλήρωση και τη διατήρηση των δεσμεύσεων της Συμφωνίας του Παρισιού (COP21), με την προώθηση της καινοτομίας καθαρής ενέργειας, της κυκλικής οικονομίας, των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και της ενεργειακής απόδοσης και παράλληλα με την επιφύλαξη των αναγκαίων δράσεων προσαρμογής, ενώ θα πρέπει να διατηρηθεί ο βασικός ρόλος και οι στόχοι της πολιτικής για τη συνοχή σύμφωνα με το άρθρο 174 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ)·
2. εγκρίνει την προσέγγιση για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής που ορίζουν οι στόχοι βιώσιμης ανάπτυξης (ΟΗΕ) και το Σύμφωνο του Άμστερνταμ (αστικό θεματολόγιο της ΕΕ)· τονίζει ότι η Ευρώπη πρέπει να γίνει πραγματική ηγετική δύναμη παγκοσμίως στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, όπως προτείνει η Επιτροπή, και υπενθυμίζει ότι το αστικό θεματολόγιο της ΕΕ συμβάλλει στην εφαρμογή του θεματολογίου του ΟΗΕ για τη βιώσιμη ανάπτυξη με ορίζοντα το 2030 μέσω του στόχου για ασφαλείς και βιώσιμες πόλεις χωρίς αποκλεισμούς· λαμβάνει υπόψη, στο πλαίσιο αυτό, την ποικιλία των διαφορών μεταξύ των ευρωπαϊκών τοπικών αρχών και τις ποικίλες τους δυνατότητες· ζητεί την υιοθέτηση ευέλικτης, ειδικά προσαρμοσμένης προσέγγισης για την υλοποίηση του αστικού θεματολογίου, που θα παρέχει κίνητρα και καθοδήγηση για την πλήρη αξιοποίηση των δυνατοτήτων των πόλεων·
3. υπενθυμίζει ότι στο ψήφισμά του, της 14ης Οκτωβρίου 2015, με τίτλο «Προς μια νέα διεθνή συμφωνία για το κλίμα στο Παρίσι»[6], ζητεί από τα κράτη μέλη να εξετάσουν το ενδεχόμενο ανάληψης συμπληρωματικών δεσμεύσεων για τη μείωση των αερίων θερμοκηπίου· υπογραμμίζει την ανάγκη να επιτευχθεί το υψηλότερο δυνατό επίπεδο διαφάνειας και ελέγχου της διαδικασίας της COP21·
4. καλεί την Επιτροπή και τα κράτη μέλη να θέσουν φιλόδοξους στόχους για τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής και την προσαρμογή σε αυτήν σύμφωνα με την υφιστάμενη νομοθεσία της ΕΕ για τη δράση για το κλίμα και σύμφωνα με το αίτημα που διατύπωσε η Επιτροπή των Περιφερειών στη γνωμοδότηση που εξέδωσε στις 9 Φεβρουαρίου 2017 με τίτλο «Προς μια νέα στρατηγική της ΕΕ για την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή – Μια ολοκληρωμένη προσέγγιση»·
5. αποδοκιμάζει τις ανεύθυνες στρατηγικές που θέτουν σε κίνδυνο το περιβάλλον, όπως ορισμένες οικονομικές δραστηριότητες και συγκεκριμένοι βιομηχανικοί τομείς που δημιουργούν τα υψηλά επίπεδα ρύπανσης, και τονίζει την ευθύνη όλων των τμημάτων της κοινωνίας για τη συμβολή σε μέτρα που είναι ζωτικής σημασίας για την αναστροφή των τάσεων που απειλούν τη ζωή στον πλανήτη· τονίζει το γεγονός ότι υπάρχει έλλειψη πληροφοριών σχετικά με τα μέτρα που λαμβάνονται από ορισμένους βιομηχανικούς κλάδους για την καταπολέμηση των επιπτώσεων της ρύπανσης, καθώς και με την εξεύρεση λύσεων που ρυπαίνουν λιγότερο· εκφράζει τη λύπη του ωστόσο που ορισμένοι διαμορφωτές κοινής γνώμης στους τομείς των επιστημών, των ΜΜΕ και της πολιτικής εξακολουθούν να αρνούνται τα αποδεικτικά στοιχεία της αλλαγής του κλίματος·
6. εκφράζει τη λύπη του για τη δεδηλωμένη πρόθεση των ΗΠΑ να αποσυρθούν από τις Συμφωνίες του Παρισιού και εκφράζει την ικανοποίησή του για τον μεγάλο αριθμό μη ομοσπονδιακών παραγόντων, ιδίως πολιτειών και πόλεων των ΗΠΑ που επιβεβαίωσαν εκ νέου τη δέσμευσή τους για την επίτευξη των στόχων που έθεσε η Συμφωνία του Παρισιού· ενθαρρύνει τις τοπικές και περιφερειακές αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών που επιθυμούν να συμμετάσχουν στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής να συνεργαστούν και να συνάψουν εταιρικές σχέσεις με άλλους δημόσιους και ιδιωτικούς εταίρους στα έργα τους και να ανταλλάξουν ορθές πρακτικές στον τομέα αυτόν· ζητεί νέα διακυβέρνηση που θα μπορούσε να διασφαλίσει τα αναγκαία κεφάλαια για τη δράση για το κλίμα, καθώς και για καλύτερη ενσωμάτωση των περιφερειών και των δήμων και των φορέων εκπροσώπησής τους·
7. τονίζει ότι οι πόλεις πρέπει να διαδραματίσουν αποφασιστικό ρόλο στην καταπολέμηση της αλλαγής του κλίματος, σε συντονισμό και σε αλληλεξάρτηση με τις εθνικές αρχές και τις περιφέρειες στις οποίες ανήκουν· ενθαρρύνει την περαιτέρω συνεργασία μεταξύ υποεθνικών ηγετών και εθνικών κυβερνήσεων σε διεθνές επίπεδο μέσω πλατφορμών όπως η Friends of Cities· πιστεύει ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση της ολοκληρωμένης βιώσιμης αστικής ανάπτυξης οι τοπικές αρχές πρέπει να διαθέτουν την εξουσία όχι μόνο να επιλέγουν έργα, αλλά και να προετοιμάσουν, να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν τοπικά αναπτυξιακά προγράμματα· υπογραμμίζει τις ενδεχόμενες θετικές πτυχές για την ανάπτυξη και τις «πράσινες» θέσεις εργασίας·
8. επισημαίνει ότι οι τοπικές αρχές είναι υπεύθυνες για την υλοποίηση της πλειονότητας των μέτρων μετριασμού και προσαρμογής σε σχέση με την κλιματική αλλαγή, και του μεγαλύτερου μέρους της νομοθεσίας της ΕΕ στον τομέα αυτό· υπογραμμίζει την ανάγκη να αναληφθεί δράση όσον αφορά τον πολεοδομικό σχεδιασμό, την κινητικότητα, τις δημόσιες μεταφορές και υποδομές, την ενεργειακή απόδοση των κτηρίων, τις εκστρατείες εκπαίδευσης, τις έξυπνες πόλεις, τα έξυπνα δίκτυα και τις περιφερειακές επιδοτήσεις, με σκοπό την υλοποίηση της Συμφωνίας του Παρισιού·
9. σημειώνει ότι οι δήμαρχοι λογοδοτούν απευθείας στους δημότες για τις αποφάσεις τους και μπορούν να δρουν πιο αποτελεσματικά και γρήγορα, συχνά μάλιστα με άμεσα αποτελέσματα που έχουν μεγαλύτερο αντίκτυπο·
10. ζητεί από τις εθνικές κυβερνήσεις να βοηθούν τις πόλεις και τις περιφέρειες να εκπληρώσουν τις διεθνείς δεσμεύσεις για τη στήριξη πρωτοβουλιών για το κλίμα και την ενέργεια σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο·
11. υπενθυμίζει ότι η κλιματική αλλαγή αλληλεπιδρά με κοινωνικούς και οικονομικούς παράγοντες και, ως εκ τούτου, χρειάζεται μια σφαιρική θεώρηση, που είναι λειτουργική σε τοπική και περιφερειακή κλίμακα·
12. προειδοποιεί για το κόστος εις βάρος της κοινωνίας και για τις οικονομικές επιπτώσεις από τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου που επηρεάζουν τις αστικές υποδομές, τα συστήματα δημόσιας υγείας και κοινωνικής περίθαλψης, τα οποία (σε ορισμένες περιπτώσεις και σε συγκεκριμένες πόλεις και περιφέρειες) αντιμετωπίζουν υπερβολική επιβάρυνση και βρίσκονται σε επισφαλή οικονομική κατάσταση· σημειώνει ότι τα συστήματα αυτά θα τεθούν έτσι υπό πρόσθετη πίεση και θα απαιτηθεί να ανταποκρίνονται σε αυξανόμενες και πιο σύνθετες ανάγκες· εκφράζει την ικανοποίησή του για τα πιθανά οικονομικά οφέλη για τις πόλεις που επενδύουν και προπορεύονται στον τομέα των υποδομών χαμηλών ανθρακούχων εκπομπών, μεταξύ άλλων χάρις στη μείωση του κόστους ενέργειας, του κόστους συντήρησης και των δαπανών για τη δημόσια υγεία, η οποία βελτιώνεται χάρη στη μείωση των ρύπων·
13. αναγνωρίζει ότι ο μετριασμός και η προσαρμογή είναι μακροχρόνιες διαδικασίες, που υπερβαίνουν τις εκλογικές περιόδους και τις αποφάσεις σε τοπική και περιφερειακή κλίμακα, και ζητεί να αντιμετωπιστούν ο μετριασμός και η προσαρμογή ως πηγή ευκαιριών έναντι άλλων προκλήσεων, όπως η απασχόληση και η βελτίωση της υγείας, της ποιότητας ζωής και των δημόσιων υπηρεσιών· επισημαίνει ότι η Συμφωνία του Παρισιού προβλέπει την ενεργό συμμετοχή των μη συμβεβλημένων ενδιαφερομένων μέσω των διαδικασιών τεχνικής εξέτασης του μετριασμού της κλιματικής αλλαγής και της προσαρμογής σε αυτήν·
14. αναγνωρίζει τον ζωτικό ρόλο των περιφερειών, των δήμων και των κοινοτήτων στην προώθηση της οικειοποίησης της ενεργειακής μετάβασης και στην από κάτω προώθηση των στόχων στους τομείς του κλίματος και της ενέργειας· επισημαίνει ότι οι περιφέρειες και οι αστικές περιοχές είναι οι πλέον κατάλληλες για τη δοκιμή και την εφαρμογή ολοκληρωμένων ενεργειακών λύσεων σε άμεση συνεργασία με τους πολίτες· υπογραμμίζει την ανάγκη να τονωθούν η ενεργειακή μετάβαση και οι τοπικές επενδύσεις σε μέτρα μετριασμού της κλιματικής αλλαγής και προσαρμογής σε αυτήν· υπογραμμίζει ότι οι καινοτομίες στον τομέα της καθαρής ενέργειας και τα έργα στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας θα μπορούσαν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην επίτευξη των στόχων της Συμφωνίας του Παρισιού· προτρέπει την Επιτροπή και τα κράτη μέλη να δρομολογήσουν την εξασφάλιση πρόσβασης σε χρηματοδοτικά μέτρα που θα λαμβάνουν υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τη μακροπρόθεσμη αξία των τοπικών ενεργειακών κοινοτήτων για την αγορά ενέργειας, το περιβάλλον και την κοινωνία και να προωθήσουν τον ρόλο των «παραγωγών-καταναλωτών» σε σχέση με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, με στόχο τη βελτίωση της αυτάρκειας και της ιδιοπαραγωγής· καλεί τις πόλεις και τις περιφέρειες να αναλάβουν ηγετικό ρόλο στην προώθηση της ενεργειακής απόδοσης και της παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, προκειμένου να μειωθούν οι εκπομπές αερίων θερμοκηπίου και η ατμοσφαιρική ρύπανση·
15. επαναλαμβάνει την ανάγκη να εφαρμόσουν οι περιφέρειες την οδηγία 2010/31/ΕΕ για την ενεργειακή απόδοση των κτηρίων και την οδηγία 2012/27/ΕΕ για την ενεργειακή απόδοση, ζητεί δε να αποκτήσουν συγκεκριμένη εστίαση ή να ενισχυθούν τα διαρθρωτικά ταμεία της ΕΕ, προκειμένου να προωθηθεί η ενεργειακή απόδοση στα δημόσια κτήρια και η αυτάρκεια των δήμων μέσω της ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές· ζητεί να στηριχθούν τα συνεργατικά ενεργειακά σχέδια των πολιτών από τα διαρθρωτικά ταμεία καθώς και μέσω της μείωσης του διοικητικού φόρτου σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο·
16. επισημαίνει ότι, σύμφωνα με τα πλέον πρόσφατα στατιστικά στοιχεία, το μερίδιο της ΕΕ στις παγκόσμιες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου είναι περίπου 10%, και ότι ως εκ τούτου χωρίς δράση σε παγκόσμιο επίπεδο οι αρνητικές κλιματικές τάσεις δεν μπορούν να αντιστραφούν· επισημαίνει, ωστόσο, ότι η ΕΕ μπορεί να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο στον τομέα αυτόν, ιδίως με την προώθηση των καθαρών ενεργειακών λύσεων και τεχνολογιών·
17. υπενθυμίζει ότι το αστικό θεματολόγιο της ΕΕ προωθεί μια νέα μέθοδο εργασίας με την οποία το δυναμικό των πόλεων χρησιμοποιείται πλήρως για την αντιμετώπιση των παγκόσμιων προκλήσεων της κλιματικής αλλαγής και η οποία δίνει ιδιαίτερη έμφαση στη βελτίωση της ρύθμισης, στην πρόσβαση στη χρηματοδότηση και στην ανταλλαγή γνώσεων·
ΕΕ και πολιτική συνοχής
18. θεωρεί ότι στο μελλοντικό πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο (ΠΔΠ) πρέπει, κατά περίπτωση, να ενισχυθεί ο βαθμός φιλοδοξίας της όσον αφορά την επίτευξη των κλιματικών στόχων, καθώς και ότι θα πρέπει να αυξηθεί το ποσοστό των δαπανών που προορίζονται για τον σκοπό αυτό·
19. υπενθυμίζει τη δέσμευση να διατεθεί τουλάχιστον το 20% του προϋπολογισμού της ΕΕ για την περίοδο 2014-2020 (περίπου 212 δισεκατομμύρια ευρώ) για ενέργειες που σχετίζονται με το κλίμα· ζητεί από την Επιτροπή και τα κράτη μέλη να λάβουν δεόντως υπόψη την ειδική έκθεση του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου αριθ. 31 του 2016, που προειδοποιεί ότι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να μην επιτευχθεί ο στόχος του 20% αν δεν ληφθούν πρόσθετα μέτρα, ζητεί δε από την Επιτροπή να τηρεί το Κοινοβούλιο ενήμερο σχετικά με την πρόοδο στον σημαντικό αυτό τομέα· τονίζει ότι στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου, καθώς και στους τομείς της γεωργίας, της αγροτικής ανάπτυξης ή της αλιείας, δεν έχει υπάρξει σημαντική στροφή προς την κλιματική δράση, ενώ δεν έχουν διερευνηθεί πλήρως όλες οι πιθανές ευκαιρίες για χρηματοδότηση της κλιματικής δράσης·
20. τονίζει τον καίριο ρόλο που διαδραματίζει επί του παρόντος η πολιτική συνοχής στην αντιμετώπιση των προκλήσεων της κλιματικής αλλαγής σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο· επαναλαμβάνει ότι είναι ανάγκη να αυξηθεί ο προϋπολογισμός που θα αναλογεί στην πολιτική συνοχής για την περίοδο μετά το 2020· τονίζει ότι η πολιτική συνοχής θα πρέπει να δίνει ιδιαίτερη προσοχή στις αστικές επενδύσεις για καλή ποιότητα του ατμοσφαιρικού αέρα, στην κυκλική οικονομία, στην κλιματική προσαρμογή, στις λύσεις για την ανάπτυξη «πράσινων» υποδομών, στην ενέργεια και στη μετάβαση στην ψηφιακή τεχνολογία·
21. υποστηρίζει τη δημιουργία ενός εργαλείου για τη σχέση κόστους-οφέλους το οποίο θα βοηθά τις τοπικές διοικήσεις να κατανοήσουν τις επιπτώσεις των έργων από την άποψη της μείωσης των εκπομπών άνθρακα και θα τους δώσει τη δυνατότητα να επωφεληθούν πλήρως από ευκαιρίες χρηματοδότησης που προσφέρονται σε επίπεδο ΕΕ·
22. εκτιμά ότι η πολιτική συνοχής πρέπει να συμπεριλαμβάνει και να διαφοροποιεί τις προσεγγίσεις μετριασμού και προσαρμογής, αλλά λαμβάνοντας υπόψη ότι ο συντονισμός τους είναι αναγκαίος και συνιστώντας σαφείς χρηματοδοτικούς μηχανισμούς τόνωσης και κινήτρων για τη χάραξη πολιτικών και τη λήψη μέτρων σε κάθε τομέα· θεωρεί ότι οι εν λόγω μηχανισμοί θα μπορούσαν να υλοποιηθούν μέσω σαφών και μετρήσιμων επενδυτικών σχεδίων με τη συμμετοχή των πόλεων και των περιφερειών (συμπεριλαμβανομένων των δημόσιων αρχών, της βιομηχανίας, των ενδιαφερόμενων παραγόντων και της κοινωνίας των πολιτών), και ότι η εν λόγω συμμετοχή πρέπει επίσης να επεκτείνεται στα στάδια της εφαρμογής και της αξιολόγησης·
23. σημειώνει ότι μόνο δεκαπέντε κράτη μέλη έχουν υιοθετήσει σχέδιο δράσης και στρατηγική προσαρμογής, με λίγα συγκεκριμένα μέτρα στην πράξη· φρονεί ότι ο μελλοντικός προγραμματισμός των ΕΔΕΤ θα πρέπει να ενσωματώσει καλύτερα τα εθνικά σχέδια για την ενέργεια και το κλίμα για το 2030· τονίζει ότι, στο μελλοντικό πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο, η ενσωμάτωση στόχων για το κλίμα πρέπει να βελτιωθεί περαιτέρω, με στενότερη σύνδεση των επενδύσεων της πολιτικής συνοχής με τα γενικά σχέδια των κρατών μελών για την επίτευξη του στόχου για το 2030· επισημαίνει ότι οι στόχοι της ΕΕ για το κλίμα θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά την αξιολόγηση των συμφωνιών εταιρικής σχέσης, ενώ τα επιχειρησιακά προγράμματα θα πρέπει να παραμείνουν στενά συνδεδεμένα με τις στρατηγικές και τα σχέδια προσαρμογής των κρατών μελών, με σκοπό να επιτευχθούν συντονισμός και συνοχή σε όλα τα επίπεδα προγραμματισμού και διαχείρισης, ιδίως στις περιπτώσεις στις οποίες τα κονδύλια της ΕΕ αντιπροσωπεύουν υψηλό ποσοστό των διαθέσιμων δημόσιων πόρων· παρατηρεί ότι η αξιολόγηση των επιχειρησιακών προγραμμάτων θα πρέπει ως εκ τούτου να εξετάσει πόσο αποτελεσματικά συνέβαλαν στη μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου, αποσκοπώντας παράλληλα σε μια κοινή μεθοδολογία και διαδικασία παρακολούθησης προκειμένου να αποφευχθεί το πράσινο πλυντήριο·
24. επιμένει ότι οι επενδύσεις της πολιτικής συνοχής πρέπει να συνάδουν με μια αποτελεσματική κλιματική πολιτική ώστε να εγγυώνται την περιβαλλοντική βιωσιμότητα·
25. τονίζει ότι η πολιτική για την καινοτομία και η αστική διάσταση αποτελούν κατάλληλα πεδία για τις συνέργειες μεταξύ των στόχων για το κλίμα και των ευρύτερων οικονομικών στόχων της πολιτικής για τη συνοχή· ζητεί, συνεπώς, να εκπονηθούν ειδικές προβλέψεις για τη βιώσιμη αστική ανάπτυξη και την αστική καινοτομία, ώστε να χαίρουν αυτοί οι τομείς αισθητά καλύτερης οικονομικής υγείας στο πλαίσιο της πολιτικής για τη συνοχή μετά το 2020·
26. ζητεί από τις διάφορες συμπράξεις που ασχολούνται με ζητήματα σχετικά με τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής στο πλαίσιο του αστικού θεματολογίου της ΕΕ να εγκρίνουν και να παρουσιάσουν άμεσα τα σχέδια δράσης τους· καλεί, επιπλέον, την Επιτροπή να λάβει υπόψη τις προτάσεις που περιέχονται σε αυτό, ιδίως όσον αφορά τη βελτίωση της ρύθμισης, της χρηματοδότησης και της γνώσης στις μελλοντικές νομοθετικές προτάσεις·
27. τονίζει ότι, για να επιτευχθούν οι μακροπρόθεσμοι στόχοι της Συμφωνίας του Παρισιού, χρειάζεται μεγαλύτερη συνοχή σε σχέση με τις επενδύσεις με μια μακρόπνοο σχεδιασμό για την απαλλαγή από τις ανθρακούχες εκπομπές των περιφερειακών/εθνικών/ενωσιακών αγορών συνολικά, ζητεί δε να ληφθούν μέτρα για τη διευκόλυνση της πρόσβασης στη χρηματοδότηση που θα επιτρέψουν σε μικρές πόλεις και περιφέρειες να έχουν πρόσβαση σε χρηματοδότηση· υπογραμμίζει, εξάλλου, ότι πρέπει να διατεθεί χρηματοδότηση κατά προτεραιότητα σε εξαρτώμενες από τον άνθρακα περιφέρειες, ώστε να καταστεί δυνατή η ομαλή μετάβαση σε μια οικονομία χαμηλών εκπομπών, και ότι πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στη μετάβαση στην εναλλακτική απασχόληση για εργαζόμενους σε βιομηχανίες με μεγάλο αποτύπωμα άνθρακα· καλεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να προτείνει, στο πλαίσιο της πολιτικής συνοχής μετά το 2020, να αποτελέσει η μείωση των εκπομπών (μαζί με άλλες ενέργειες, όπως έργα εξυγίανσης ή δραστηριότητες με στόχο την αναζωογόνηση και απολύμανση υποβαθμισμένων περιβαλλοντικά περιοχών) καίριο στοιχείο κατά την αξιολόγηση των επιδόσεων των επιχειρησιακών προγραμμάτων·
28. τονίζει τη σημασία της χρήσης συμπληρωματικών χρηματοδοτικών μέσων και πολιτικών, όπως το Ευρωπαϊκό Ταμείο Στρατηγικών Επενδύσεων, η Διευκόλυνση «Συνδέοντας την Ευρώπη» και το πρόγραμμα «Ορίζοντας 2020», για τη χρηματοδότηση έργων που θα συμβάλουν στον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής ή την προσαρμογή σε αυτήν·
29. επιμένει ότι οι επιχορηγήσεις σε περιφέρειες και πόλεις θα πρέπει να συνεχίσουν να αποτελούν τη βασική μορφή ενωσιακής χρηματοδότησης στο πλαίσιο της πολιτικής για τη συνοχή, ιδίως για τις δράσεις για το κλίμα· τονίζει, ωστόσο, ότι, παρά τη βελτίωση της συνοχής και της ακρίβειας των σχετικών με το κλίμα δεικτών αντικτύπου και αποτελεσμάτων, αυτοί δεν είναι επαρκείς για να καθοριστεί το επίπεδο της συμβολής της πολιτικής για τη συνοχή της ΕΕ στην επίτευξη των συνολικών στόχων για το κλίμα και θεωρεί ότι το σύστημα παρακολούθησης και ανίχνευσης για τις δαπάνες για το κλίμα πρέπει να βελτιωθεί, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι οι δαπάνες της ΕΕ παρέχουν συγκεκριμένη, μετρήσιμη συμβολή στην υλοποίηση των στόχων της ΕΕ· ζητεί να χαραχθεί μία πορεία προσαρμογής για την παρακολούθηση της δράσης για το κλίμα σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο και καλεί την Επιτροπή να εκτιμήσει το ποσοστό χρηματοδότησης που δαπανούν τα κράτη μέλη σε τοπικό επίπεδο όσον αφορά τη μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου και την εξασφάλιση της χωροταξικής προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή·
30. αναγνωρίζει τον ρόλο των μέσων ολοκληρωμένης εδαφικής ανάπτυξης όπως οι ολοκληρωμένες εδαφικές επενδύσεις και οι τοπικές αναπτύξεις με πρωτοβουλία κοινοτήτων, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τις πόλεις ως πρόσθετα εργαλεία στη χρηματοδότηση στρατηγικών βιώσιμης αστικής ανάπτυξης ή λειτουργικών περιοχών· ζητεί ολοκληρωμένες τοπικές στρατηγικές και προσεγγίσεις που ξεκινούν από τη βάση, προκειμένου να εξασφαλιστεί η αποτελεσματικότερη χρήση των πόρων, να ενισχυθεί η ανθεκτικότητα των περιοχών που πλήττονται περισσότερο και να διασφαλιστεί η προσαρμογή τους στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής·
31. αναγνωρίζει ότι οι πόλεις της ΕΕ περιλαμβάνουν τη συντριπτική πλειονότητα της βιομηχανίας της Ευρώπης στον τομέα της έρευνας και ανάπτυξης για την κλιματική αλλαγή· καλεί την Επιτροπή να παράσχει μεγαλύτερη στήριξη για τις πόλεις και τις περιφέρειες στους τομείς της κατάρτισης και της ευαισθητοποίησης, την οικονομική καθοδήγηση, την τεχνογνωσία, την επικοινωνία, την έρευνα και την ανάπτυξη, την εκπαίδευση όσον αφορά την προστασία του κλίματος και την παροχή συμβουλών τόσο για τον μετριασμό όσο και για την προσαρμογή, ιδίως μέσω της ενίσχυσης των υφιστάμενων μέσων, όπως η συμβουλευτική πλατφόρμα αστικών επενδύσεων URBIS, η URBACT και η πρωτοβουλία «Αστικές Καινοτόμες Δράσεις» (UIA)· καλεί την Επιτροπή να διασφαλίσει ότι αυτοί οι κλάδοι θα αντλήσουν πλήρη οφέλη από την παγκόσμια ερευνητική συνεργασία και να ενισχύσει τα μέσα αυτά προκειμένου να συνδράμουν τις τοπικές διοικήσεις στην υλοποίηση κατάλληλων έργων, καθώς και στην πρόσβαση σε δυνατότητες χρηματοδότησης για τη δοκιμή καινοτόμων λύσεων σε στρατηγικές αστικής ανάπτυξης· ζητεί να δοθεί στις υποεθνικές αρχές χωρών που δεν είναι μέλη της ΕΕ η δυνατότητα να συμμετέχουν εθελοντικά σε ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες στους τομείς της επιστήμης, της έρευνας και της τεχνολογίας, όπως το πρόγραμμα «Ορίζοντας 2020», τόσο επίσημα όσο και ανεπίσημα, προκειμένου να επιτευχθούν οι συλλογικοί στόχοι· πιστεύει ότι οι τοπικές αρχές θα πρέπει να έχουν άμεση πρόσβαση σε χρηματοδοτικούς μηχανισμούς όπως τα παγκόσμια ταμεία για το κλίμα· πιστεύει ότι οι συνέργειες μεταξύ της πολιτικής για τη συνοχή και των πολιτικών για την έρευνα και την καινοτομία πρέπει να ενισχυθούν, προκειμένου να εξασφαλιστεί η ταχεία ανάπτυξη νέων τεχνολογιών χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα·
32. καλεί την Επιτροπή να διασφαλίσει ότι το πρόγραμμα «Ορίζοντας 2020» θα δώσει μεγαλύτερη σημασία και περισσότερη χρηματοδότηση σε έργα καινοτομίας και έρευνας στον τομέα της κυκλικής οικονομίας και των βιώσιμων πόλεων· ενθαρρύνει τα κράτη μέλη να ενισχύσουν, με την υποστήριξη της Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ), τη διοικητική ικανότητα των περιφερειών και των πόλεων, προκειμένου να τους δοθεί η δυνατότητα να αξιοποιούν πλήρως τις ευκαιρίες δημόσιας και ιδιωτικής χρηματοδότησης που διατίθενται σε επίπεδο ΕΕ·
33. καλεί τις αρμόδιες αρχές να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα των αποβλήτων με σκοπό την προαγωγή της κυκλικής οικονομίας και την προώθηση άλλων τρόπων διάθεσης των μη επαναχρησιμοποιήσιμων ή μη ανακυκλώσιμων αποβλήτων, πέραν της αποτέφρωσης·
34. πιστεύει ότι, κατά την προσεχή περίοδο προγραμματισμού, η αλλαγή του κλίματος θα πρέπει να ενσωματωθεί στον προγραμματισμό εδαφικής συνεργασίας· υπογραμμίζει τον σημαντικό ρόλο της εδαφικής συνεργασίας, της διασυνοριακής συνεργασίας και των μακροπεριφερειακών στρατηγικών στις δράσεις των περιφερειών και των πόλεων, τόσο εντός όσο και εκτός ενωσιακών συνόρων, και εστιάζει εκ νέου στην ανάγκη πολιτικής και οικονομικής ενίσχυσης του εν λόγω μέσου, τόσο για τον μετριασμό όσο και για την προσαρμογή· υπογραμμίζει ότι ένα πλαίσιο για την υλοποίηση κοινών ενεργειών και ανταλλαγών πολιτικών μεταξύ των εθνικών, περιφερειακών και τοπικών παραγόντων από διάφορα κράτη μέλη, όπως η Interreg, ενδείκνυται ιδιαίτερα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και για την υλοποίηση κατάλληλων δράσεων με στόχο τον μετριασμό των επιπτώσεών της· επιδοκιμάζει, εν προκειμένω, το γεγονός ότι 7 από τα 15 διακρατικά προγράμματα της Interreg σε ολόκληρη την Ευρώπη χρηματοδοτούν στρατηγικές, πιλοτικές δράσεις, κατάρτιση και εργαλεία, με σκοπό να συνδράμουν τους δήμους στη δημιουργία ικανοτήτων για τη μείωση των εκπομπών CO2 και τον περιορισμό της κλιματικής αλλαγής, προκειμένου να επιτύχουν τους στόχους της ΕΕ·
Πόλεις και περιφέρειες
35. επιδοκιμάζει πρωτοβουλίες όπως το Παγκόσμιο Σύμφωνο των Δημάρχων για το Κλίμα και την Ενέργεια και τον ρόλο που έχουν διαδραματίσει διάφορες πόλεις και περιφέρειες στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής και στην προστασία του περιβάλλοντος· προτρέπει τις πόλεις και τις περιφέρειες να συνεργάζονται και να εντάξουν την καταπολέμηση της αλλαγής του κλίματος στα θεματολόγια των θεσμικών οργάνων σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό και ως θέμα επείγοντος χαρακτήρα· συνιστά στις αυτοδιοικητικές αρχές να εφαρμόζουν και να επικαιροποιούν τακτικά τις έξυπνες αστικές μακρόπνοες στρατηγικές προγραμματισμού και τις καινοτόμες προσεγγίσεις, όπως η πρωτοβουλία για έξυπνες πόλεις· τονίζει την ανάγκη για έργα βιώσιμης και ενεργειακά αποδοτικής στέγασης και έξυπνων κτηρίων που θα εξοικονομούν ενέργεια, για επενδύσεις σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, για οικολογικά συστήματα δημόσιων μεταφορών, για περαιτέρω στήριξη των έργων που αποσκοπούν σε πόλεις και περιφέρειες με χαμηλές εκπομπές άνθρακα και για συμμαχίες πόλεων και τοπικών περιφερειακών διοικήσεων που συνεργάζονται για την καταπολέμηση της παγκόσμιας αύξησης της θερμοκρασίας·
36. επισημαίνει τη σημασία της εφαρμογής ενός πλαισίου υποβολής εκθέσεων, βασισμένου σε αντικειμενικές παραμέτρους και σε δοκιμασμένες μεθόδους, και τη σημασία της παρακολούθησης των κλιματικών δράσεων που αναλαμβάνουν οι πόλεις και οι περιφέρειες προκειμένου να ανταλλάσσουν δεδομένα σχετικά με τις δεσμεύσεις για το κλίμα και να αυξήσουν τη διαφάνεια μεταξύ των δρώντων για την επίτευξη των στόχων για το κλίμα·
37. υπενθυμίζει ότι ο τομέας των μεταφορών είναι υπεύθυνος για εκπομπές τόσο αερίων θερμοκηπίου όσο και ατμοσφαιρικών ρύπων που είναι επικίνδυνοι για την υγεία, αμφότερων των οποίων η συγκέντρωση στον αστικό αέρα διέπεται από την οδηγία (ΕΕ) 2016/2284 σχετικά με τη μείωση των εθνικών εκπομπών ορισμένων ατμοσφαιρικών ρύπων· θεωρεί ότι οι περιφέρειες και οι πόλεις έχουν τεράστιες δυνατότητες μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου από τις μεταφορές και υπογραμμίζει την ανάγκη για χρηματοδότηση για πρωτοβουλίες που διευκολύνουν την κινητικότητα χαμηλών εκπομπών άνθρακα σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο· τονίζει τη σημασία που έχει να αναλάβουν οι πόλεις ηγετικό ρόλο στην προώθηση της χρήσης των μέσων μαζικής μεταφοράς και στην προώθηση του εξηλεκτρισμού των δημόσιων και ιδιωτικών μέσων μεταφοράς, ζητεί δε να προωθηθούν ορισμένες υποδειγματικές περιφέρειες με σκοπό την έρευνα για την ανάπτυξη ευφυών, διασυνδεδεμένων συστημάτων μεταφορών μεταξύ των αστικών και των αγροτικών περιοχών·
38. χαιρετίζει τις πρωτοβουλίες των πόλεων, όπως οι έξυπνες πόλεις και τα έξυπνα δίκτυα, που αποσκοπούν στη μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου και στην αύξηση της αποδοτικότητας των πόρων· τονίζει ότι οι περιφέρειες πρέπει να βελτιώσουν τις ρυθμίσεις για πράσινες πόλεις προωθώντας την ενεργειακή και ψηφιακή μετάβαση και ότι λύσεις όπως τα ευφυή δίκτυα προσφέρουν το δυναμικό για την παροχή ενέργειας με αποδοτικότερο τρόπο σε κατοικίες και κτήρια· αναγνωρίζει ότι η συνεργασία μεταξύ επιχειρήσεων και δήμων βοηθά στη δημιουργία καινοτόμων και χωρίς αποκλεισμούς λύσεων και ζητεί την προώθησή τους· τονίζει την ανάγκη να επιταχυνθούν οι επενδύσεις σε άλλες βιώσιμες λύσεις, όπως οι πράσινες υποδομές, και, ειδικότερα, στην αυξανόμενη ξυλώδη φυτική κάλυψη στις πόλεις· υπενθυμίζει ότι πρέπει όχι μόνον να μειωθούν οι εκπομπές αλλά και να αυξηθεί η ικανότητα απορρόφησης CO2 από το έδαφος, ζητεί δε να αυξηθεί η προστασία των υφιστάμενων και των νεοσύστατων αστικών δασών στις περιφέρειες της ΕΕ·
39. υπογραμμίζει ότι τα εποχιακά τρόφιμα τοπικής παραγωγής μπορούν να συμβάλουν στη μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου από τις μεταφορές, επιτυγχάνοντας με τον τρόπο αυτό τη μείωση του συνολικού αποτυπώματος άνθρακα των τροφίμων· ζητεί από την Επιτροπή να συνεργαστεί με τον τομέα παραγωγής τροφίμων για να αυξηθεί η τοπική και περιφερειακή βιώσιμη παραγωγή τροφίμων, εκφράζει δε την ικανοποίησή του για τα εθελοντικά μέτρα (όπως η επισήμανση δίκην φωτεινού σηματοδότη) που καθιστούν εμφανή τον κλιματικό αντίκτυπο και το αποτύπωμα άνθρακα των τροφίμων και άλλων προϊόντων· ζητεί κοινούς δείκτες για ολόκληρη την ΕΕ ώστε να καταστεί δυνατή η εθελοντική αλλά συγκρίσιμη επισήμανση και καλεί τις τοπικές αρχές να διεξαγάγουν ενημερωτικές εκστρατείες για να αυξηθεί η επίγνωση σχετικά με το αποτύπωμα άνθρακα των τροφίμων·
40. επισημαίνει ότι τα μέτρα μετριασμού πρέπει να σχεδιάζονται βάσει δίκαιου επιμερισμού προσπαθειών και οφελών μεταξύ των διαφόρων παραγόντων και ότι τα μέτρα προσαρμογής πρέπει να εστιάζονται στην προστασία των πιο ευάλωτων πληθυσμιακών ομάδων εν συνόλω·
41. αναγνωρίζει την πολυμορφία και τον ειδικό χαρακτήρα των περιφερειακών αδυναμιών και δυνατοτήτων και επισημαίνει ότι οι προκλήσεις, οι πόροι και τα μέτρα που αποδεικνύονται πιο αποτελεσματικά μπορεί να διαφέρουν κατά περιοχές· υπενθυμίζει, συνεπώς, τη δέσμευσή του στην αρχή της επικουρικότητας και τονίζει ότι οι πόλεις και οι περιφέρειες πρέπει να διαθέτουν την απαιτούμενη αρμοδιότητα καθώς και επαρκή πολιτική, διοικητική και οικονομική αυτονομία για να σχεδιάζουν και να εφαρμόζουν τις επιμέρους δράσεις· τονίζει ότι είναι αναγκαίο οι πόλεις να προσαρμόσουν τον πολεοδομικό σχεδιασμό τους επενδύοντας στις πράσινες υποδομές, στην κινητικότητα, στις δημόσιες μεταφορές και στα έξυπνα δίκτυα, προκειμένου να επιτύχουν τους στόχους που έχουν τεθεί στη Συμφωνία του Παρισιού· επαναλαμβάνει ότι οι τοπικές και περιφερειακές αρχές (ΤΠΑ), όπως οι βαθμίδες διακυβέρνησης που βρίσκονται πλησιέστερα στους πολίτες αλλά και στις συνέπειες των προκλήσεων που οφείλονται στην αλλαγή του κλίματος, έχουν την πιο ολοκληρωμένη εικόνα πολλών προβλημάτων, ως εκ τούτου υπογραμμίζει τη σημασία που έχει να εξασφαλιστούν στις τοπικές και περιφερειακές αρχές διοικητικές ικανότητες και χρηματοδοτικά μέσα για την ανάπτυξη λύσεων κατά περίπτωση όσον αφορά τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής·
42. απευθύνει έκκληση για πιο αποτελεσματική πολυεπίπεδη διακυβέρνηση με πλήρη διαφάνεια, η οποία θα εντάσσει αποτελεσματικότερα τις τοπικές αρχές, τους δήμους και τις περιφέρειες και τα αντιπροσωπευτικά τους όργανα στην διαδικασία λήψης αποφάσεων σε επίπεδο ΕΕ και στο πλαίσιο της διαδικασίας της UNFCCC· ζητεί να προωθηθεί και να διασφαλιστεί συντονισμός μεταξύ όλων των δημόσιων αρχών, καθώς και να προαχθεί η συμμετοχή των πολιτών, των κοινωνικών και των οικονομικών παραγόντων, καλεί δε την Επιτροπή να προωθήσει τον συντονισμό και την ανταλλαγή πληροφοριών και βέλτιστων πρακτικών μεταξύ των κρατών μελών, των περιφερειών, των τοπικών κοινοτήτων και των πόλεων· επισημαίνει ότι πρέπει να ενθαρρυνθούν τα συμμετοχικά μοντέλα τοπικής διακυβέρνησης·
43. επικροτεί την απόφαση της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή να καταρτίσει ειδική έκθεση σχετικά με τις πόλεις και το κλίμα με ορίζοντα το 2023, μια δέσμευση που θα προωθήσει την ενίσχυση της έρευνας όσον αφορά τη σημασία των πόλεων για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής· πιστεύει ότι οι πόλεις θα πρέπει να συμβάλουν με τις παρατηρήσεις τους στην έκθεση του 2018 για το παγκόσμιο κλίμα· πιστεύει επίσης ότι οι πόλεις και οι περιφέρειες μπορούν να επηρεάσουν τη χάραξη πολιτικής μετά τη Συμφωνία του Παρισιού, με την εφαρμογή μιας στρατηγικής προσέγγισης όσον αφορά την αντιμετώπιση της υπερθέρμανσης του πλανήτη και την υποστήριξη μέτρων μετριασμού και προσαρμογής σε αστικές περιοχές, στις οποίες ζει πάνω από το ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού· ζητεί από την Επιτροπή να προωθήσει ένα πολυεπίπεδο όραμα σχετικά με την κλιματική αλλαγή σε αυτή τη διαδικασία, προκειμένου να προαχθεί ένα συμμετοχικό καθεστώτος για το κλίμα, το οποίο αναγνωρίζει τις δράσεις που έχουν αναληφθεί από τις τοπικές και υποεθνικές αρχές·
44. ζητεί από τις εθνικές αρχές να προβούν σε αποκέντρωση και να βελτιώσουν την εφαρμογή της αρχής της επικουρικότητας, κάτι που θα δώσει τη δυνατότητα στις περιφερειακές αρχές να διαδραματίσουν ισχυρότερο ρόλο στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής·
45. σημειώνει ότι πολλά στοιχεία του κλάδου επενδύουν στη μετάβαση στην πράσινη οικονομία και έχουν δεσμευθεί σε μια πολιτική για την απαλλαγή από τις εκπομπές άνθρακα· αναγνωρίζει ότι η συνεργασία μεταξύ των επιχειρήσεων και των δήμων αποφέρει καινοτόμες και χωρίς αποκλεισμούς λύσεις για την κλιματική δράση και βοηθά την ΕΕ να επιτύχει τους στόχους της· υπενθυμίζει ότι ο κλάδος διαδραματίζει καίριο ρόλο στη χρηματοδότηση και την κάλυψη του χάσματος των επενδύσεων σε αστικές περιοχές· ζητεί την προώθηση εταιρικών σχέσεων μεταξύ δήμων και επιχειρήσεων·
46. υπογραμμίζει ότι ο έξυπνος σχεδιασμός και οι επενδύσεις αστικές υποδομές με αντοχή στην κλιματική αλλαγή και χαμηλές εκπομπές άνθρακα μπορούν να βελτιώσουν το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής των πολιτών, να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και να τονώσουν την τοπική και περιφερειακή οικονομία·
47. ζητεί από τις πόλεις και τις περιφέρειες να επωφεληθούν από πρωτοβουλίες της ΕΕ, όπως η πρωτοβουλία Αστικές Καινοτόμες Δράσεις, ώστε να αναπτύξουν πιλοτικά σχέδια στον τομέα της βιώσιμης αστικής ανάπτυξης·
48. εκφράζει την ικανοποίησή του για την πρωτοβουλία «Women4Climate» και τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στην πρωτοβουλία αυτή, στοιχείο που αναμένεται να συμβάλει στην αύξηση της συμμετοχής των γυναικών στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, προκειμένου να ενισχυθούν οι δεξιότητές τους στην ανάληψη ηγετικών ρόλων και να ενθαρρυνθεί η επόμενη γενιά γυναικών με ηγετικές θέσεις να συμμετάσχει στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής·
49. αναγνωρίζει την ιδιαίτερη ευθύνη των πόλεων όσον αφορά την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, δεδομένου ότι σε αυτές αντιστοιχεί το 70 % των παγκόσμιων εκπομπών CO2, και επαναλαμβάνει τη δέσμευση του Κοινοβουλίου για μια επιτυχημένη παγκόσμια εφαρμογή του Συμφώνου των Δημάρχων για το Κλίμα και την Ενέργεια, συμπεριλαμβανομένων της Πρωτοβουλίας για την Προσαρμογή στην Κλιματική Αλλαγή (πρωτοβουλία «Δήμαρχοι για την Προσαρμογή»), του Μνημονίου Συμφωνίας «Κάτω από 2°C» και της πρωτοβουλίας «RegionsAdapt»· θεωρεί ότι οι δεσμεύσεις που αναλήφθηκαν με τη Διακήρυξη του Δημαρχείου του Παρισιού το 2015 θα μπορέσουν να επιτευχθούν μόνο μέσω της συνεργασίας με το Παγκόσμιο Σύμφωνο των Δημάρχων για το Κλίμα και την Ενέργεια, ενθαρρύνει δε όλες τις πόλεις, εντός και εκτός ΕΕ, να προσχωρήσουν στο Σύμφωνο των Δημάρχων και, με την επιφύλαξη της συμμετοχής τους σε άλλα τομεακά ή θεσμικά δίκτυα με τους ίδιους στόχους, να αναλάβουν φιλόδοξες δράσεις για το κλίμα και να οργανώσουν την ανταλλαγή εμπειριών χρηστών πρακτικών· σημειώνει ότι ορισμένα σχέδια δράσης που υποβλήθηκαν από πόλεις περιέχουν δεσμεύσεις έως το 2020 και, συνεπώς, ζητεί να αναληφθούν πρόσθετες εργασίες από αυτές τις πόλεις έως το 2030· πιστεύει ότι η ΕΕ θα πρέπει να συνεχίσει να παρέχει στις πόλεις αυτονομία στον σχεδιασμό των στρατηγικών τους για τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής, καθώς συχνά αποδίδουν πιο φιλόδοξους στόχους·
50. τονίζει ότι είναι απαραίτητο να γίνεται σαφής αναφορά στον ρόλο των τοπικών και των περιφερειακών αρχών στη Συμφωνία του Παρισιού, προκειμένου να εξασφαλιστεί μια απάντηση διαρκείας στην κλιματική αλλαγή· υπογραμμίζει ότι η ΕΕ πρέπει να συνεργάζεται επί τόπου με τις πόλεις και τις περιφέρειες με στόχο τη βελτίωση της σύνδεσης των περιφερειών και των πόλεων της ΕΕ και την ενίσχυση της βιωσιμότητάς τους, τη δημιουργία ενεργειακά αποδοτικών δήμων και την ανάπτυξη εξυπνότερων δικτύων αστικών συγκοινωνιών·
51. θεωρεί ότι η μεταφορά γνώσεων και εμπειρίας θα πρέπει να ενθαρρυνθεί σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, δεδομένης της πλούσιας εμπειρίας που έχει αποκομιστεί από μεμονωμένες περιφέρειες και πόλεις, καθώς και από ορισμένους περιφερειακούς φορείς που δραστηριοποιούνται στον τομέα της προστασίας του περιβάλλοντος ή της ενέργειας·
52. θεωρεί ότι οι ευρωπαϊκοί και διεθνείς ή παγκόσμιοι οργανισμοί και ενώσεις ή δίκτυα πόλεων, δήμων και περιοχών θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν προκειμένου να βελτιωθεί η συνεργασία κατά την αντιμετώπιση των προβλημάτων που συνδέονται με την κλιματική αλλαγή σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο·
53. σημειώνει ότι, κατά τη διάρκεια της COP 22 στο Μαρακές, οι τοπικές και οι περιφερειακές αρχές ανέπτυξαν τον οδικό χάρτη δράσης του Μαρακές, ο οποίος επισημαίνει την ανάγκη για πιο άμεση συμμετοχή των τοπικών αρχών, οι οποίες θα πρέπει να αναγνωρίζονται επισήμως ως μέρος των επίσημων συζητήσεων σχετικά με την κλιματική αλλαγή, αντί να θεωρείται ότι βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με άλλους μη κρατικούς φορείς, όπως ΜΚΟ και φορείς του ιδιωτικού τομέα·
°
° °
54. αναθέτει στον Πρόεδρό του να διαβιβάσει το παρόν ψήφισμα στο Συμβούλιο, στην Επιτροπή, στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή των Περιφερειών, στην Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή, στα κράτη μέλη και στα εθνικά και περιφερειακά κοινοβούλια των κρατών μελών.
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η κλιματική αλλαγή είναι επιστημονικά αποδεδειγμένη και τα συμπτώματα και οι συνέπειές της γίνονται όλο και πιο αισθητές, τόσο στους πολίτες όσο και στους πολιτικούς ιθύνοντες. Κατά την τελευταία δεκαετία, η αύξηση της θερμοκρασίας στην ΕΕ ήταν ταχύτερη σε σχέση με τον υπόλοιπο πλανήτη[1]· παρατηρούμε ότι αυξάνονται οι ακραίες θερμοκρασίες, οι δασικές πυρκαγιές, οι ξηρασίες, οι πλημμύρες και οι καταιγίδες· τα εξωτικά χωροκατακτητικά είδη, η απώλεια της βιοποικιλότητας, ο ανταγωνισμός για το νερό[2] και οι ενεργειακές απαιτήσεις.
Πολλοί τομείς επηρεάζονται από αυτή την κατάσταση: ο πρωτογενής τομέας και ο τουρισμός, καθώς και οι δημόσιες υπηρεσίες όπως η υγεία, η ύδρευση και η παροχή ενέργειας. Το οικονομικό κόστος της κλιματικής αλλαγής είναι πολύ υψηλό, ακόμη και στις περιπτώσεις που οι αλλαγές κυμαίνονται σε χαμηλά επίπεδα. Επιπλέον, η μεσογειακή Ευρώπη είναι πιο ευάλωτη και το κόστος που υφίσταται είναι πολύ υψηλό, γεγονός που σημαίνει ότι η κλιματική αλλαγή έχει επιπτώσεις στην εδαφική συνοχή της ΕΕ[3].
Η κλιματική αλλαγή εντείνει επίσης τις κοινωνικές διαφορές εντός της ΕΕ· ορισμένες κοινωνικές ομάδες είναι πιο εκτεθειμένες από άλλες (λόγω προβλημάτων υγείας, χαμηλού εισοδήματος, ακατάλληλης στέγασης, έλλειψης κινητικότητας και λόγω θεμάτων που σχετίζονται με το φύλο, μεταξύ άλλων). Η ενεργειακή φτώχεια είναι πλέον δεδομένο της καθημερινής ζωής για πολλούς Ευρωπαίους. Ταυτόχρονα η Ευρώπη έχει αναλάβει άλλη μία ευθύνη: τον μετριασμό των ανθρωπιστικών επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής εκτός Ευρώπης, καθώς οι λιμοί, οι ξηρασίες και ένα άνισο μοντέλο ανάπτυξης δημιουργούν ένα κύμα κλιματικών προσφύγων, που φθάνουν στην ΕΕ και ιδίως στις πόλεις της, αναζητώντας μια αξιοπρεπή ζωή.
ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ
Η ΕΕ ευθύνεται για το 9% των παγκόσμιων εκπομπών, και οι πόλεις της παράγουν το 75% των ενωσιακών εκπομπών. Απέναντι σε αυτή την πρόκληση, η ΕΕ δρομολόγησε, ήδη από το 2013, μια στρατηγική για την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή. Η υπογραφή της Συμφωνίας του Παρισιού (COP21) ενισχύει τη δέσμευση της ΕΕ για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής[4], συνδέεται με τους ΣΒΑ (που έχουν επίσης υιοθετηθεί από την ΕΕ) και θεσπίζει το κατάλληλο πλαίσιο για τη διαμόρφωση των πολιτικών σε επίπεδο ΕΕ, που στη συνέχεια πρέπει να εφαρμοστούν στα υπόλοιπα επίπεδα: κράτη μέλη, περιφερειακές και τοπικές αρχές, ιδιωτικός τομέας και πολίτες.
Ως εκ τούτου, η έγκριση αυτής της συμφωνίας αποτελεί ευκαιρία για παγκόσμια ευημερία και ανάπτυξη. Η εγωιστική αποχώρηση των ΗΠΑ, που είναι η πρώτη χώρα σε εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου παγκοσμίως, από τη Συμφωνία καθιστά δυσχερέστερη την πορεία, αλλά δεν πρέπει να την αλλάξουμε.
Η ΕΕ έχει ήδη σημειώσει πρόοδο προς τη σωστή κατεύθυνση μέσω της δέσμης μέτρων για το κλίμα και την ενέργεια: 40% μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου έως το 2030· 27% βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης· 40% συμμετοχή των ανανεώσιμων πηγών στην παραγωγή ενέργειας. Η εκπλήρωση των εν λόγω στόχων διαφέρει πολύ από περιοχή σε περιοχή, ενώ η πρόκληση για τα επόμενα έτη είναι η στήριξη των πλέον ευάλωτων εξ αυτών. Σε κάθε περίπτωση, για να επιτευχθούν οι παγκόσμιοι στόχοι της Συμφωνίας του Παρισιού, απαιτείται η επιδίωξη πιο φιλόδοξων τομεακών στόχων.
ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ
Πόλεις, το ιδανικό πεδίο για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής
Η αλλαγή του κλίματος είναι μια συστημική αλλαγή που αλληλεπιδρά με διάφορους κοινωνικοοικονομικούς παράγοντες: δημογραφική πρόκληση, κοινωνικός απομονωτισμός, μετανάστευση, αστικοποίηση, τεχνολογική αλλαγή και μετάβαση προς την παραγωγή ενέργειας χαμηλών ανθρακούχων εκπομπών. Η κατάσταση αυτή καθιστά αναγκαία, περισσότερο από ποτέ, μια σφαιρική θεώρηση, που συνδυάζει μέτρα τομεακά και οριζόντια, πολυεπίπεδα, απτά και μη απτά, δημόσια και ιδιωτικά, τεχνολογικά και βασιζόμενα στα οικοσυστήματα. Αυτή η σφαιρική θεώρηση είναι πολύ πιο εφικτή και λειτουργική σε τοπικό επίπεδο. Οι τοπικές αρχές είναι πάντα το επίπεδο διοίκησης που βρίσκεται πιο κοντά στους πολίτες[5].
Πάνω από το 70% των Ευρωπαίων και το 73% των θέσεων εργασίας βρίσκονται σε αστικές περιοχές: οι πόλεις φέρουν σημαντική ευθύνη για την υπερθέρμανση του πλανήτη και παράλληλα παρουσιάζουν μεγάλες δυνατότητες όσον αφορά την εξεύρεση λύσεων. Οι βασικοί τομείς δράσης είναι οι εξής: Κινητικότητα και μεταφορές· ενεργειακή απόδοση των κτηρίων· παραγωγή, διανομή και κατανάλωση αγαθών και υπηρεσιών (συμπεριλαμβανομένου του σημαντικού παράγοντα της διατροφής)· διαχείριση των αποβλήτων· ποιότητα του αέρα· χωροταξικός σχεδιασμός και πολεοδομικός σχεδιασμός. Όλες αυτές οι πτυχές περιλαμβάνονται ήδη ως προτεραιότητες στο αστικό θεματολόγιο της ΕΕ (Σύμφωνο του Άμστερνταμ).
Για την υιοθέτηση λύσεων στο θέμα της κλιματικής αλλαγής οι πόλεις έχουν τονίσει επανειλημμένως την ανάγκη στήριξης από την ΕΕ στους εξής τομείς: δεσμευτικό νομικό πλαίσιο, ανάπτυξη ικανοτήτων, ευαισθητοποίηση και κατάρτιση, δημιουργία βάσης τεχνικών και επιστημονικών γνώσεων και χρηματοδότηση.
Προτεραιότητα στον μετριασμό χωρίς να παραβλέπεται η προσαρμογή
Οι πιθανές λύσεις μπορούν να χωριστούν σε δύο κατηγορίες: προσαρμογή και μετριασμός. Με τη σειρά τους, οι δύο αυτές κατηγορίες απορρέουν από τρεις πιθανές προσεγγίσεις[6]:
• Αυθόρμητη: προσαρμογή στην αλλαγή του κλίματος και στις επιπτώσεις της, χωρίς σαφή προγραμματισμό και χωρίς συνειδητή εστίαση στην κλιματική αλλαγή.
• Οριακή: προσαρμογή που έχει ως κεντρικό στόχο τη διατήρηση της ουσίας και της ακεραιότητας ενός συστήματος.
• Μετασχηματιστική: προσαρμογή που τροποποιεί τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά ενός συστήματος αντιδρώντας στην κλιματική αλλαγή, με σκοπό τον μετριασμό των επιπτώσεών της.
Η αυθόρμητη και η οριακή προσέγγιση βασίζονται σε δοκιμασμένη τεχνολογία και πείρα, διατηρούν το υπάρχον επίπεδο υπηρεσιών και δεν αναθεωρούν τον υφιστάμενο τρόπο ζωής. Πρέπει να συνδυάζονται με μετασχηματιστικές λύσεις που λαμβάνουν υπόψη τον συστημικό χαρακτήρα της κλιματικής αλλαγής, με στόχο την αντιμετώπιση των βασικών αιτιών.
Ωστόσο, μέχρι στιγμής, οι δράσεις των πόλεων αποσκοπούσαν κυρίως στην προσαρμογή, ιδίως μέσω της αυθόρμητης προσέγγισης. Έχουν ληφθεί μέτρα προσαρμογής, μολονότι δεν επισημαίνονται ως τέτοια ούτε αποτελούν μέρος μιας σφαιρικής στρατηγικής (μείωση φυσικών καταστροφών, διαχείριση νερού, δημιουργία χώρων αστικού πρασίνου…)· ωστόσο, μπορούν να είναι πολύ αποτελεσματικά: για κάθε ευρώ που επενδύεται προκειμένου να αποφευχθούν οι πλημμύρες, εξοικονομούνται 6 ευρώ σε ενδεχόμενες μελλοντικές ζημίες. Η αυθόρμητη και η οριακή προσέγγιση δεν μπορούν, ωστόσο, να προχωρήσουν πέρα από ένα όριο, όσον αφορά το τεχνολογικό δυναμικό και το τελικό ισοζύγιο των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου. Επιπλέον, σκάνδαλα όπως το Dieselgate έχουν ως αποτέλεσμα να αντιμετωπίζει η κοινή γνώμη αυτές τις προσεγγίσεις με ολοένα και μεγαλύτερο σκεπτικισμό.
Το ανησυχητικό είναι ότι περισσότερες από το 75% των ευρωπαϊκών πόλεων δεν έχουν λάβει σχεδόν κανένα δυναμικό μέτρο για την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή. Παρατηρείται, επιπλέον, ένα σαφές γεωγραφικό χάσμα μεταξύ των πόλεων της βόρειας και δυτικής Ευρώπης αφενός, και της νότιας και ανατολικής Ευρώπης αφετέρου. Αυτό σημαίνει ότι οι πόλεις που βρίσκονται σε περιοχές πιο ευάλωτες στην κλιματική αλλαγή είναι εκείνες που δυσκολεύονται περισσότερο να προσαρμοστούν σε αυτήν.
Τα κύρια εμπόδια που εντοπίζονται είναι: έλλειψη ευαισθητοποίησης εκ μέρους των πολιτικών ιθυνόντων και των φορέων λήψης αποφάσεων, έλλειψη τεχνικών γνώσεων και δυσκολία πρόσβασης στη χρηματοδότηση[7]. Εν προκειμένω, ο ρόλος των κρατικών και περιφερειακών αρχών είναι αμφιλεγόμενος: δεν υποστηρίζουν ενεργά τα πιο καινοτόμα μέτρα, συνήθως για νομικούς ή τομεακούς λόγους· επίσης υφίστανται μη τεχνολογικά εμπόδια όσον αφορά την εφαρμογή νέων μοντέλων αστικής ανάπτυξης, κινητικότητας ή ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Πέραν της προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή, πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη προτεραιότητα στον μετριασμό της. Για τον σκοπό αυτό χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας, μεταξύ άλλων και στον τρόπο οργάνωσης της ζωής και της εργασίας μας. Η αλλαγή είναι οριζόντια και πολύπλευρη, συνεπώς ο μετριασμός είναι μακροπρόθεσμη διαδικασία, που ξεκινά από τον σχεδιασμό της πόλης, υπερβαίνει κατά πολύ τις εκλογικές περιόδους και τις προθεσμίες για τις αποφάσεις σε τοπική κλίμακα, ακόμη και τα όρια της πόλης, καθώς την ενεργοποιεί στο πλαίσιο της λειτουργικής της περιφέρειας.
Η σύνδεση του μετριασμού της κλιματικής αλλαγής με άλλους στόχους που αφορούν περισσότερο τους πολίτες (όπως βελτίωση της υγείας, αναζήτηση νέων οικονομικών ευκαιριών) μπορεί να αποβεί πολύ χρήσιμη για τη βραχυπρόθεσμη και μεσοπρόθεσμη συμμετοχή όλου του κοινωνικού συνόλου της πόλης. Για τον σκοπό αυτό είναι απαραίτητες η ευαισθητοποίηση και η κατάρτιση.
Μια καλά εξοπλισμένη και προορατική διακυβέρνηση, που καλύπτει ευρύ φάσμα παραγόντων και αναλαμβάνει κάθετες και οριζόντιες δεσμεύσεις, αποτελεί βασική προϋπόθεση για τον σχεδιασμό και την ομαλή διεξαγωγή των διαδικασιών προσαρμογής και μετριασμού. Η εν λόγω διακυβέρνηση δίνει στις πόλεις πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαμόρφωση των πολιτικών που θα έχουν στη συνέχεια δεσμευτική εφαρμογή· το Σύμφωνο των Δημάρχων για το Κλίμα και την Ενέργεια αποτελεί παράδειγμα προς αξιοποίηση στο πλαίσιο μιας τέτοιας διακυβέρνησης.
Αναγνώριση της πολύπλευρης φύσης του προβλήματος
Για τη μετάβαση προς μια οικονομία χαμηλών ανθρακούχων εκπομπών απαιτούνται αλλαγές σε επίπεδο τεχνολογίας, ενέργειας, οικονομίας, χρηματοδότησης και κοινωνίας. Απαιτείται συνεπώς να ενταθούν οι προσπάθειες διαχείρισης του πλέγματος που υφίσταται μεταξύ κλιματικής αλλαγής, φυσικών πόρων, ευημερίας, σταθερότητας και μετανάστευσης.
Συνεπώς, όλες οι πολιτικές της ΕΕ θα πρέπει να ευθυγραμμιστούν με τον σκοπό αυτό. Η παρούσα έκθεση αφορά ειδικότερα τις αλλαγές της πολιτικής για τη συνοχή, υπάρχουν όμως και άλλες πολιτικές (ΚΓΠ, «Ορίζοντας 2020», ενέργεια, περιβάλλον) που είναι ζωτικής σημασίας για την τήρηση της Συμφωνίας του Παρισιού σε όλα τα επίπεδα μιας επικράτειας.
Σε τοπικό επίπεδο, είναι σημαντικό οι προσαρμογές να είναι οριζόντιες και να μην περιορίζονται στον τομέα του περιβάλλοντος: οι πόλεις πρέπει να συνδέσουν την κλιματική αλλαγή με άλλες αστικές πολιτικές όπως οικονομική ανάπτυξη, αστική αναβάθμιση και βελτίωση της ποιότητας ζωής. Η κατάλληλη διάθεση ικανοτήτων είναι καίριας σημασίας για τη διαχείριση των πολλών τομέων που εμπλέκονται στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, τη βελτίωση της εν λόγω διαχείρισης μέσω της ενεργού συμμετοχής όλων των τοπικών παραγόντων (συμπεριλαμβανομένων των πολιτών και του ιδιωτικού τομέα), και την καλύτερη χρήση των πόρων.
Διασφάλιση συνοχής, βελτίωση και διευκόλυνση της πρόσβασης στη χρηματοδότηση
Ωστόσο, ορισμένα από τα χρηματοπιστωτικά μέσα της ΕΕ θα μπορούσαν να συμβάλουν περισσότερο στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, όπως ήδη διαπιστώθηκε από το ΕΕΣ[8] σε σχέση με το ΕΚΤ ή το ΕΤΘΑ. Όσον αφορά άλλα πιστωτικά ή ασφαλιστικά μέσα, απαιτείται η καλύτερη πληροφόρηση των πόλεων, σχετικά με τον τρόπο πρόσβασης και συνδυασμού των διαφορετικών ταμείων. Πρέπει να προωθηθεί η τιμολόγηση των εκπομπών άνθρακα, να μειωθούν οι επιδοτήσεις των ορυκτών καυσίμων και να προαχθούν η χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και η ενεργειακή απόδοση, ενώ παράλληλα θα δίνεται προσοχή στην απασχόληση, ούτως ώστε η ενεργειακή μετάβαση προς την περιβαλλοντικά βιώσιμη ανάπτυξη να είναι και κοινωνικά βιώσιμη.
Ενίσχυση, βελτίωση και διάδοση της γνωστικής βάσης
Η ανάπτυξη μεθόδων και γνώσεων είναι απαραίτητη για να προσδιοριστεί το σημείο εκκίνησης των πόλεων όσον αφορά την κλιματική αλλαγή και για να ελεγχθούν η αποτελεσματικότητα των μέτρων και το επιθυμητό της εφαρμογής τους.
Το έργο που επιτελείται με τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς όπως η πλατφόρμα ADAPT, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Περιβάλλοντος, το Κοινό Κέντρο Ερευνών και το ESPON πρέπει να αναγνωριστεί και να επιβραβευθεί. Το έργο αυτό εξασφάλισε πολλές πληροφορίες σε επίπεδο ΕΕ αλλά χρειάζονται ακόμη περισσότερες πληροφορίες και τους ενδεδειγμένους δείκτες σε επίπεδο πόλης, που θα καλύπτουν τόσο τις συνέπειες όσο και τους κινδύνους της κλιματικής αλλαγής: δεν υπάρχουν σε περιφερειακό επίπεδο προβλέψεις και δείκτες των επιπτώσεων, των αδυναμιών και των αποτελεσμάτων, ούτε υπολογισμός του κόστους και των οφελών της προσαρμογής· επιπλέον, εξακολουθεί να υπάρχει έλλειψη καλής επικοινωνίας για τη διάδοση των ορθών πρακτικών και αποτελεσμάτων.
- [1] Στρατηγική της ΕΕ για την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή, COM(2013)216 final
- [2] Climate change, impacts and vulnerability in Europe 2016, key findings (Κλιματική αλλαγή, επιπτώσεις και ευάλωτοι παράγοντες στην Ευρώπη 2016 – βασικά πορίσματα) EΟΠ, 2016.
- [3] COM(2013) 216 final.
- [4] Η πορεία μετά το Παρίσι: αξιολόγηση των συνεπειών της Συμφωνίας του Παρισιού..., (COM(2016)110), final
- [5] Αστικό θεματολόγιο της ΕΕ – Σύμφωνο του Άμστερνταμ, 2016
- [6] Η προσαρμογή των αστικών περιοχών στην κλιματική αλλαγή στην Ευρώπη 2016, μετατροπή των πόλεων στο πλαίσιο της κλιματικής αλλαγής. Ευρωπαϊκός Οργανισμός Περιβάλλοντος, 2016.
- [7] Στρατηγικές προσαρμογής για τις ευρωπαϊκές πόλεις, Ευρωπαϊκή Επιτροπή – Γενική Διεύθυνση Δράσης για το Κλίμα, 2013.
- [8] Δαπανώντας τουλάχιστον το ένα πέμπτο του προϋπολογισμού της ΕΕ υπέρ της δράσης για το κλίμα: φιλόδοξες προσπάθειες που κινδυνεύουν σοβαρά να αποδειχθούν ανεπαρκείς, ΕΕΣ, Λουξεμβούργο, 2016.
ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ της Επιτροπής Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας των Τροφίμων (24.11/2017)
προς την Επιτροπή Περιφερειακής Ανάπτυξης
σχετικά με τον ρόλο των περιφερειών και των πόλεων της ΕΕ στην υλοποίηση της συμφωνίας του Παρισιού (COP 21) για την κλιματική αλλαγή
(2017/2006(INI))
Συντάκτης γνωμοδότησης: Gilles Pargneaux
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Η Επιτροπή Περιβάλλοντος, Δημόσιας Υγείας και Ασφάλειας των Τροφίμων καλεί την Επιτροπή Περιφερειακής Ανάπτυξης, που είναι αρμόδια επί της ουσίας, να συμπεριλάβει στην πρόταση ψηφίσματός της τις ακόλουθες προτάσεις:
1. επισημαίνει ότι οι περιφέρειες και οι πόλεις έχουν ήδη καταδείξει τη δέσμευσή τους για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής με τη σημαντική συνεισφορά τους στις πρωτοβουλίες «Ατζέντα δράσης Λίμας-Παρισιού» (LPAA) και «Ζώνη μη κρατικών παραγόντων για τη δράση για το κλίμα» (NAZCA)· χαιρετίζει πρωτοβουλίες όπως το Σύμφωνο των Δημάρχων για το Κλίμα και την Ενέργεια, συμπεριλαμβανομένης της Πρωτοβουλίας για την Προσαρμογή στην Κλιματική Αλλαγή (πρωτοβουλία «Δήμαρχοι για την προσαρμογή»), το Μνημόνιο Συμφωνίας «Κάτω από 2°C» και η πρωτοβουλία «RegionsAdapt»· ενθαρρύνει περισσότερες πόλεις της ΕΕ να προσχωρήσουν σε αυτές τις πρωτοβουλίες και να δεσμευτούν να αναλάβουν φιλόδοξες δράσεις για το κλίμα· πιστεύει ότι η συμβολή πρωτοβουλιών αυτού του είδους θα πρέπει να αναγνωριστεί και να προαχθεί τόσο από τις υποεθνικές και τις εθνικές κυβερνήσεις όσο και από τους διακυβερνητικούς οργανισμούς·
2. επισημαίνει ότι οι τοπικές αρχές είναι υπεύθυνες για την υλοποίηση της πλειονότητας των μέτρων μετριασμού και προσαρμογής σε σχέση με την κλιματική αλλαγή, και του μεγαλύτερου μέρους της νομοθεσίας της ΕΕ στον τομέα αυτό· υπογραμμίζει την ανάγκη να αναληφθεί δράση όσον αφορά τον πολεοδομικό σχεδιασμό, την κινητικότητα, τις δημόσιες συγκοινωνίες και υποδομές, την ενεργειακή απόδοση των κτιρίων, τις εκστρατείες εκπαίδευσης, τις έξυπνες πόλεις, τα έξυπνα δίκτυα και τις περιφερειακές επιδοτήσεις, με σκοπό την υλοποίηση της συμφωνίας του Παρισιού·
3. σημειώνει ότι σήμερα οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ζουν σε πόλεις· επισημαίνει, επίσης, ότι οι επιλογές αστικών υποδομών που πραγματοποιούνται από τους υπεύθυνους για τις πόλεις θα έχουν αντίκτυπο στην ικανότητα των πόλεων να αντέξουν την αλλαγή του κλίματος, καθώς στις προκλήσεις που θα αντιμετωπίσουν οι πόλεις της Ευρώπης, ως αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής, είναι πιθανό να συγκαταλέγονται συχνότερες βροχοπτώσεις, πλημμύρες και καύσωνες·
4. υπογραμμίζει το γεγονός ότι οι πόλεις, οι εταιρείες και άλλοι μη κρατικοί φορείς έχουν δυνατότητες μετριασμού της τάξης των 2,5-4 δισεκατομμυρίων τόνων CO2 έως το 2020[1], ποσότητα μεγαλύτερη από αυτή που εκπέμπει η Ινδία σε ένα έτος και παρόμοιας τάξης μεγέθους με τη μείωση κατά 4-6 δισεκατομμύρια τόνους CO2 στην οποία προβλέπεται, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, να οδηγήσουν οι εθνικά καθορισμένες προθέσεις συνεισφοράς (INDC) που εγκρίθηκαν στο Παρίσι, έως το 2030, δηλαδή μια δεκαετία αργότερα·
5. τονίζει ότι οι περιφέρειες και οι πόλεις διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, έχουν τη δυνατότητα να μειώσουν από μόνες τους τις παγκόσμιες εκπομπές κατά 5 % ώστε να συμβάλουν στην υλοποίηση της συμφωνίας του Παρισιού, ενώ σε συνεργασία με άλλες βαθμίδες της διοίκησης και τον ιδιωτικό τομέα έχουν τη δυνατότητα να μειώσουν τις παγκόσμιες εκπομπές κατά 46 %[2]·
6. υπενθυμίζει ότι ο τομέας των μεταφορών είναι υπεύθυνος για εκπομπές τόσο αερίων θερμοκηπίου όσο και ατμοσφαιρικών ρύπων που είναι επικίνδυνοι για την υγεία και των οποίων η συγκέντρωση στον αστικό αέρα διέπεται από την οδηγία (ΕΕ) 2016/2284 σχετικά με τη μείωση των εθνικών εκπομπών ορισμένων ατμοσφαιρικών ρύπων[3]·
7. υπενθυμίζει ότι το άρθρο 7 παράγραφος 2 της συμφωνίας του Παρισιού αναγνωρίζει ότι «η προσαρμογή αποτελεί παγκόσμια πρόκληση με τοπικές, υποεθνικές, εθνικές, περιφερειακές και διεθνείς διαστάσεις, την οποία αντιμετωπίζουν όλοι»·
8. αναγνωρίζει ότι η ανάληψη δράσης από τις τοπικές αρχές είναι ζωτικής σημασίας προκειμένου οι κυβερνήσεις να είναι σε θέση να εκπληρώσουν τις δεσμεύσεις τους στο πλαίσιο της παγκόσμιας δράσης για το κλίμα·
9. τονίζει ότι οι μη κρατικοί φορείς καθίστανται βασικό στοιχείο του καθεστώτος για το κλίμα, μετά τη συμφωνία του Παρισιού, και της διαδικασίας της σύμβασης-πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή (UNFCCC)· τονίζει ότι θα μπορούσαν να έχουν σημαντική συνεισφορά στον διάλογο διευκόλυνσης και στον παγκόσμιο απολογισμό, καθώς και να συμβάλουν σε μια πιο αποτελεσματική διαδικασία επανεξέτασης στο πλαίσιο της συμφωνίας του Παρισιού·
10. ζητεί να ενισχυθούν τόσο τα μεμονωμένα όσο και τα συντονισμένα μέτρα σε ενωσιακό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο για την προσαρμογή στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής·
11. τονίζει ότι οι πόλεις αποτελούν κινητήρια δύναμη για τη χάραξη της αστικής πολιτικής, καθώς έχουν τη δυνατότητα να συνδέουν πρωτοβουλίες με εθνικά σχέδια δράσης και να εστιάζουν στις πρωτοβουλίες με τον μεγαλύτερο αντίκτυπο· ζητεί να καταστεί πιο ουσιαστική η συμμετοχή του τοπικού επιπέδου διακυβέρνησης στη διαδικασία λήψης αποφάσεων της ΕΕ·
12. σημειώνει ότι οι δήμαρχοι λογοδοτούν απευθείας στους δημότες για τις αποφάσεις τους, και μπορούν να δρουν πιο αποτελεσματικά και γρήγορα, και συχνά με άμεσα αποτελέσματα και με μεγαλύτερο αντίκτυπο·
13. ζητεί να υπάρξει μια νέα διακυβέρνηση που θα μπορεί να εξασφαλίζει πόρους για τη δράση για το κλίμα, και να ενσωματωθούν καλύτερα οι περιφέρειες και οι πόλεις και τα αντιπροσωπευτικά τους όργανα, όπως η Επιτροπή των Περιφερειών σε επίπεδο ΕΕ, στο πλαίσιο της διαδικασίας της UNFCCC, ώστε να καθιερωθεί ένας μόνιμος απευθείας διάλογος μεταξύ των διαφόρων επιπέδων, αρχίζοντας από το τοπικό και το περιφερειακό επίπεδο· σημειώνει ότι η ανακοίνωση της αποχώρησης των ΗΠΑ από τη συμφωνία του Παρισιού οδήγησε πολλές πολιτείες και πόλεις των ΗΠΑ να επαναλάβουν τη δέσμευσή τους για την τήρηση της εθνικά καθορισμένης συνεισφοράς (NDC) των ΗΠΑ, η οποία προβλέπει τη μείωση των εκπομπών των ΗΠΑ κατά 26 έως 28 % μέχρι το 2025 σε σύγκριση με τα επίπεδα του 2005, και επισημαίνει ότι, στο συγκεκριμένο πλαίσιο, οι τοπικές και υποεθνικές αρχές θα πρέπει να αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της διαδικασίας της UNFCCC, προκειμένου να εκπροσωπούνται οι θέσεις τους στην εν λόγω διαδικασία και να διευκολύνεται η διάδοση βέλτιστων πρακτικών σε τοπικό επίπεδο όσον αφορά τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής και την προσαρμογή σε αυτήν·
14. τονίζει ότι είναι απαραίτητο να γίνεται σαφής αναφορά στον ρόλο των τοπικών και των περιφερειακών αρχών στη συμφωνία του Παρισιού, προκειμένου να εξασφαλιστεί μια μακροπρόθεσμη απάντηση στην κλιματική αλλαγή· υπογραμμίζει ότι η ΕΕ πρέπει να συνεργάζεται επί τόπου με τις πόλεις και τις περιφέρειες με στόχο τη βελτίωση της σύνδεσης των περιφερειών και των πόλεων της ΕΕ και την ενίσχυση της βιωσιμότητάς τους, τη δημιουργία ενεργειακά αποδοτικών δήμων και την ανάπτυξη ευφυέστερων δικτύων αστικών συγκοινωνιών·
15. επισημαίνει ότι, έως το 2030, σχεδόν το 60 % του παγκόσμιου πληθυσμού θα ζει σε αστικές περιοχές· σημειώνει ότι ο στόχος βιώσιμης ανάπτυξης (ΣΒΑ) αριθ. 11 («Επίτευξη ασφαλών, ανθεκτικών, βιώσιμων και χωρίς αποκλεισμούς πόλεων και οικισμών») αποσκοπεί αφενός στη σημαντική αύξηση, έως το 2020, του αριθμού των πόλεων και των οικισμών που εγκρίνουν και υλοποιούν ολοκληρωμένες πολιτικές και σχέδια με στόχο την ένταξη, την ενεργειακή απόδοση, τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής και την προσαρμογή σε αυτήν, καθώς και την ανθεκτικότητα έναντι καταστροφών, και αφετέρου στην ανάπτυξη και την υλοποίηση, σύμφωνα με το πλαίσιο Σεντάι για τη μείωση του κινδύνου καταστροφών 2015-2030, μιας ολιστικής διαχείρισης του κινδύνου καταστροφών σε όλα τα επίπεδα· σημειώνει ότι, σύμφωνα με τις προοπτικές της παγκόσμιας αστικοποίησης που δημοσίευσε ο ΟΗΕ για το 2014, το έτος αυτό το 54 % του παγκόσμιου πληθυσμού ζούσε σε αστικές περιοχές, έναντι 30 % το 1950· σημειώνει ότι το ποσοστό αυτό αναμένεται να φτάσει το 66 % το 2050·
16. ζητεί η νέα παγκόσμια δομή να επιδιώκει επισήμως τη συμμετοχή των τοπικών και περιφερειακών αρχών στην προετοιμασία και την εφαρμογή ενός σαφούς σχεδίου δράσης για το κλίμα για τη συμφωνία του Παρισιού· τονίζει ότι η δομή αυτή πρέπει να παρακολουθεί δεσμευτικούς στόχους, να παρακολουθεί την πρόοδο μέσω μηχανισμών αξιολόγησης και να παρέχει εξατομικευμένα χρηματοπιστωτικά μέσα, με στόχο να μετατραπούν οι δεσμεύσεις σε απτά αποτελέσματα·
17. ζητεί να προωθηθεί και να διασφαλιστεί ο συντονισμός μεταξύ όλων των δημόσιων αρχών, και να ενθαρρυνθεί η συμμετοχή του κοινού και των κοινωνικών και οικονομικών παραγόντων·
18. ζητεί να καταρτιστεί ένας χάρτης πορείας όσον αφορά την προσαρμογή, ο οποίος θα παρακολουθεί τη δράση για το κλίμα σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο και θα ενσωματώνει τα πλέον πρόσφατα στοιχεία σχετικά με τα μέτρα προσαρμογής στην ΕΕ, μεταξύ άλλων για τους σκοπούς της υποβολής εκθέσεων σχετικά με τις NDC της ΕΕ·
19. εκφράζει την ανησυχία του για το γεγονός ότι τα αυξανόμενα ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως καύσωνες, ισχυρές καταιγίδες, πλημμύρες και ξηρασίες, αποτελούν άμεση συνέπεια της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής, θα συνεχίσουν να έχουν αρνητικό αντίκτυπο σε πολλά μέρη της Ευρώπης και θα εμφανίζονται με μεγαλύτερη συχνότητα, καθιστώντας πιο ευάλωτους τόσο τους ανθρώπους όσο και τη φύση και τα οικοσυστήματα στα οποία αυτοί κατοικούν, αν δεν ληφθούν συγκεκριμένα μέτρα και δεν αποκατασταθεί ο κύκλος του νερού· τονίζει ότι πρέπει να ενισχυθούν οι επενδύσεις σε πράσινες υποδομές που μπορούν να βοηθούν τις πόλεις να διατηρηθούν δροσερές, και να παρέχουν προστασία και ανακούφιση κατά τη διάρκεια ακραίων καιρικών φαινομένων· σημειώνει ότι οι πόλεις και οι περιφέρειες είναι συνδεδεμένες μεταξύ τους και εξαρτώνται από άλλες πόλεις και περιφέρειες για την εξασφάλιση βασικών υπηρεσιών όπως τροφή, νερό και ενέργεια, καθώς και για τις υποδομές για την παροχή των εν λόγω υπηρεσιών· υπογραμμίζει ότι για τον αποτελεσματικό σχεδιασμό και ανάπτυξη μέτρων προσαρμογής απαιτούνται αξιόπιστα στοιχεία σχετικά με τους μελλοντικούς κλιματικούς κινδύνους που αντιμετωπίζει μια πόλη, καθώς και σχετικά με το τι συνεπάγεται αυτό από άποψη φυσικής και οικονομικής τρωτότητας· υπενθυμίζει ότι εξακολουθούν να υπάρχουν πόλεις χωρίς συγκεκριμένα στοιχεία για τους κλιματικούς κινδύνους σε επίπεδο πόλης τα οποία να τροφοδοτούν τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων όσον αφορά τον σχεδιασμό και την ανάπτυξη σε τοπικό επίπεδο, και ότι το γεγονός αυτό καθιστά αναγκαία την υιοθέτηση μιας κοινής και ολοκληρωμένης προσέγγισης που θα συνδυάζει τον διάλογο και τις εταιρικές σχέσεις σε διατομεακό επίπεδο και μεταξύ διαφορετικών επιπέδων διακυβέρνησης· ζητεί να υπάρξει ολοκληρωμένη στήριξη της ΕΕ με στόχο να ενισχυθεί η αλληλεγγύη και να βελτιωθεί η ανταλλαγή βέλτιστων πρακτικών μεταξύ των κρατών μελών, καθώς και να διασφαλιστεί ότι οι περιοχές που πλήττονται περισσότερο από την κλιματική αλλαγή θα είναι σε θέση να λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα για την προσαρμογή·
20. παροτρύνει τις περιφέρειες, τις πόλεις και τις κωμοπόλεις να καταρτίσουν συγκεκριμένα σχέδια προσαρμογής, με σκοπό να εξασφαλίσουν ότι θα περιοριστεί η τρωτότητά τους στην κλιματική αλλαγή·
21. τονίζει ότι πρέπει να ενισχυθούν οι επενδύσεις σε πράσινες υποδομές που μπορούν να βοηθούν τις πόλεις να μειώσουν τη θερμοκρασία τους, και να παρέχουν προστασία και ανακούφιση κατά τη διάρκεια ακραίων καιρικών φαινομένων·
22. παρατηρεί ότι, συγκεκριμένα, η αύξηση της ξυλώδους φυτικής κάλυψης στις πόλεις, με προσεκτική επιλογή των κατάλληλων ειδών για συγκεκριμένη περιοχή, μειώνει αισθητά τη ροή θερμότητας και τη θερμοκρασία του αέρα, με αποτέλεσμα την ουσιαστική βελτίωση του μικροκλίματος των πόλεων και της θερμικής άνεσης των ανθρώπων· πιστεύει ότι ο παράγοντας αυτός θα πρέπει να αποτελεί τη βάση για τον σχεδιασμό της χρήσης γης και τα σχέδια αστικής ανάπτυξης των πόλεων της ΕΕ·
23. τονίζει ότι οι περιφέρειες πρέπει να υλοποιούν και να επικαιροποιούν σε τακτική βάση περιφερειακά προγράμματα που περιλαμβάνουν μέτρα για τη διευκόλυνση της κατάλληλης προσαρμογής, με στόχο την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, καθώς και ότι όλες οι περιφέρειες πρέπει να συνεργάζονται για τη διαμόρφωση σχεδίων προσαρμογής στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και για την ανάπτυξη ολοκληρωμένων σχεδίων για τη διαχείριση των παράκτιων ζωνών και για τους υδάτινους πόρους·
24. υπενθυμίζει ότι η στρατηγική της ΕΕ για την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή (COM(2013)0216) προσδιορίζει τρεις κύριους στόχους και συναφείς δράσεις: 1) προώθηση της ανάληψης δράσης από τα κράτη μέλη· 2) ενθάρρυνση της θέσπισης συνολικών στρατηγικών προσαρμογής από όλα τα κράτη μέλη· και 3) χρηματοδότηση μέσω του LIFE για τη στήριξη της δημιουργίας δυναμικότητας και την επιτάχυνση της δράσης προσαρμογής στην Ευρώπη (2013-2020)·
25. υπενθυμίζει ότι προκειμένου να εκπληρωθούν οι υποχρεώσεις που απορρέουν από τη συμφωνία του Παρισιού, πρέπει όχι μόνον να μειωθούν οι εκπομπές, αλλά και να αυξηθεί η ικανότητα απορρόφησης CO2 από το έδαφος, ώστε η καθαρή αφαίρεση CO2 από την ατμόσφαιρα να μπορεί να επιτευχθεί κατά το δεύτερο ήμισυ του αιώνα·
26. ζητεί να ενισχυθεί η προστασία των υφιστάμενων και των νεοσύστατων αστικών δασών στις περιφέρειες της ΕΕ, δεδομένης της σημασίας τους για τον ελεύθερο χρόνο των τοπικών πληθυσμών καθώς και, σε ορισμένες περιοχές, για την παροχή και τη διατήρηση πηγών πόσιμου νερού· πιστεύει ότι οι δήμοι θα πρέπει να παρέχουν κάθε αναγκαία στήριξη για τη διατήρηση των οικοσυστημάτων αυτών και των υπηρεσιών τους, και να αποφεύγουν κάθε δραστηριότητα που θα μπορούσε να προκαλέσει την υποβάθμισή τους·
27. υποστηρίζει ότι, προκειμένου να ενισχυθεί η ανθεκτικότητα της κοινωνίας και των τόπων διαβίωσης των ανθρώπων, με στόχο την αντιμετώπιση των αναπόφευκτων επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, απαιτείται μια σειρά μέτρων, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται η αποδοτικότερη και ορθολογικότερη χρήση του νερού (με προτεραιότητα σε μέτρα προσαρμογής που αφορούν το νερό, κατ’ αντιστοιχία προς τα μέτρα μετριασμού που έχουν ήδη ληφθεί όσον αφορά τον άνθρακα) καθώς και μέτρα που αφορούν τις παράκτιες περιοχές· η ανάπτυξη στρατηγικών που βασίζονται στον πράσινο πολεοδομικό σχεδιασμό, με ιδιαίτερη έμφαση σε αντιπλημμυρικά έργα· η κινητοποίηση τεχνογνωσίας και πόρων προκειμένου οι καλλιέργειες και η διαχείριση των δασών να προσαρμοστούν στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της ξηρασίας και των πυρκαγιών· και η ενίσχυση της συνδεσιμότητας μεταξύ οικοσυστημάτων προκειμένου να ενθαρρύνεται η μετανάστευση των ειδών·
28. αναγνωρίζει ότι στο πλαίσιο των μέτρων προσαρμογής πρέπει να επιτυγχάνεται συντονισμός και συνοχή σε όλα τα επίπεδα του σχεδιασμού και της διαχείρισης, και ότι είναι σημαντικό να εξασφαλίζονται κοινές προσεγγίσεις και πλήρης συνοχή μεταξύ των εθνικών στρατηγικών προσαρμογής και των τοπικών σχεδίων διαχείρισης κινδύνων·
29. επισημαίνει ότι η τρωτότητα των ατόμων στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, και ιδίως στα λεγόμενα ακραία φαινόμενα, καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από την ικανότητά τους να έχουν πρόσβαση σε βασικούς πόρους, όπως η ενέργεια και το νερό· καλεί τις δημόσιες αρχές, στο πλαίσιο αυτό, να διασφαλίζουν την πρόσβαση σε αυτούς τους δύο βασικούς πόρους·
30. σημειώνει ότι μόνο δεκαπέντε κράτη μέλη έχουν υιοθετήσει σχέδιο δράσης και στρατηγική προσαρμογής, με λίγα συγκεκριμένα μέτρα στην πράξη· τονίζει την ανάγκη να παρακολουθούνται και να αξιολογούνται όλες οι στρατηγικές προσαρμογής και τα σχέδια δράσης για την πρόληψη των κινδύνων και τη διαχείριση των πλημμυρών και των υδάτων·
31. αναγνωρίζει ότι η αποδοτική χρήση των πόρων είναι θεμελιώδους σημασίας για τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής και την προσαρμογή σε αυτήν, προκειμένου να εντοπιστούν κοινές προτεραιότητες· ζητεί ολοκληρωμένες τοπικές στρατηγικές προκειμένου να εξασφαλιστεί η αποτελεσματικότερη χρήση των πόρων, να ενισχυθεί η ανθεκτικότητα των περιοχών που πλήττονται περισσότερο και να διασφαλιστεί η προσαρμογή τους στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής·
32. είναι της άποψης ότι οι τοπικές και οι περιφερειακές αρχές θα πρέπει να αναλάβουν ολοκληρωμένες και μακροπρόθεσμες δράσεις για τον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής και την προσαρμογή σε αυτήν, σε τοπικό επίπεδο·
33. θεωρεί ότι οι τοπικές και οι υποεθνικές αρχές θα πρέπει να είναι σε θέση να ορίζουν με σαφήνεια τις δεσμεύσεις τους όσον αφορά τον μετριασμό και την προσαρμογή, όπως γίνεται από τα κράτη μέσω των NDC, ώστε να παρέχουν αξιόπιστες και διαφανείς συνεισφορές, ξεκινώντας από ισχυρές διαδικασίες παρακολούθησης, υποβολής εκθέσεων και επαλήθευσης (ΠΥΕ), μέσω πρωτοβουλιών όπως είναι το Παγκόσμιο Σύμφωνο των Δημάρχων για το Κλίμα και την Ενέργεια· ζητεί να δημιουργηθεί ένα σύστημα τοπικά καθορισμένων συνεισφορών, το οποίο θα υλοποιηθεί σε άμεση σύνδεση και συμπληρωματικότητα με τις NDC· θεωρεί ότι οι εν λόγω συνεισφορές, ανεξαρτήτως του αν αναλαμβάνονται σε εθνικό, υποεθνικό, περιφερειακό ή τοπικό επίπεδο, θα πρέπει να συμμορφώνονται με ορισμένους κοινούς όρους, διαδικασίες και κατευθυντήριες γραμμές, κατά περίπτωση, ώστε να εξασφαλίζεται η διαφάνεια των δράσεων και της στήριξης·
34. υπενθυμίζει ότι τουλάχιστον το 20 % του προϋπολογισμού της ΕΕ για την περίοδο 2014-2020 (περίπου 212 δισεκατομμύρια ευρώ) θα πρέπει να διατεθεί για ενέργειες που σχετίζονται με το κλίμα· σημειώνει ότι στην ειδική έκθεση αριθ. 31/2016, το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο εκτιμά ότι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να μην επιτευχθεί ο στόχος του 20 % εάν δεν καταβληθούν πρόσθετες προσπάθειες για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, αναγνωρίζοντας παράλληλα ότι η έγκριση του στόχου οδήγησε σε αύξηση και καλύτερη στόχευση της χρηματοδότησης της δράσης για το κλίμα στο πλαίσιο ορισμένων από τα ευρωπαϊκά διαρθρωτικά και επενδυτικά ταμεία, συγκεκριμένα του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Ανάπτυξης και του Ταμείου Συνοχής, αλλά σε άλλους τομείς, όπως στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και στους τομείς της γεωργίας, της αγροτικής ανάπτυξης και της αλιείας, η κατάσταση παραμένει σε μεγάλο βαθμό αμετάβλητη (κάτι που σημαίνει ότι δεν έχει υπάρξει σημαντική στροφή προς τη δράση για το κλίμα)·
35. επικροτεί τη συμπερίληψη των θεματικών στόχων TO4, TO5 και TO6 στα κριτήρια χορήγησης της χρηματοδότησης για τη συνοχή· υπενθυμίζει ότι, σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο, η δέσμευση να διατίθεται τουλάχιστον το 20 % του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου σε μέτρα για το κλίμα κατά την περίοδο 2014-2020, ενδέχεται να μην επιτευχθεί αν δεν ληφθούν πρόσθετα μέτρα·
36. υπογραμμίζει την έλλειψη συστήματος υποβολής εκθέσεων σχετικά με το ποσοστό χρηματοδότησης από τα διαρθρωτικά ταμεία και το Ταμείο Συνοχής που διατίθεται για μέτρα μετριασμού και προσαρμογής από τις τοπικές αρχές·
37. καλεί την Επιτροπή να επιβάλει στα κράτη μέλη την υποχρέωση να αναφέρουν το ποσοστό των κονδυλίων της ΕΕ που δαπανώνται σε τοπικό επίπεδο για τη μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου και για την εξασφάλιση της χωροταξικής προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή·
38. καλεί την Επιτροπή, την ΕΤΕπ και τα κράτη μέλη να ενισχύσουν τη διοικητική ικανότητα των περιφερειών και των πόλεων, προκειμένου να τους δοθεί η δυνατότητα να αξιοποιούν πλήρως τις ευκαιρίες δημόσιας και ιδιωτικής χρηματοδότησης που διατίθενται σε επίπεδο ΕΕ· τονίζει την ανάγκη για βελτίωση της οικονομικής βοήθειας που αποσκοπεί στη στήριξη της εφαρμογής συνεκτικών μέτρων για το κλίμα από τις τοπικές και τις περιφερειακές αρχές· πιστεύει ότι οι τοπικές αρχές θα πρέπει να έχουν άμεση πρόσβαση σε χρηματοδοτικούς μηχανισμούς όπως τα παγκόσμια ταμεία για το κλίμα·
39. έχει επίγνωση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι δήμοι και οι περιφέρειες που μέχρι τώρα βρίσκονταν σε πλήρη οικονομική εξάρτηση από την εξόρυξη συμβατικών πηγών ενέργειας, όπως ο άνθρακας, και ζητεί να στηριχθεί ο διαρθρωτικός τους μετασχηματισμός από τα προγράμματα χρηματοδότησης της ΕΕ·
40. καλεί τις τοπικές και τις περιφερειακές αρχές να λάβουν κάθε δυνατό μέτρο για τη σύσταση δημόσιων ταμείων τα οποία θα μπορούν να χρησιμοποιούνται, για παράδειγμα, για την προώθηση της ανάπτυξης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, την αποκέντρωση των δικτύων και την ενθάρρυνση της χρήσης ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται από καταναλωτές·
41. προτρέπει τις δημόσιες αρχές να καταγράφουν τις δραστηριότητες που αυξάνουν την τρωτότητα και τις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου, και να παρέχουν φορολογικά κίνητρα για δραστηριότητες που προωθούν την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή και τη μείωση των εκπομπών·
42. τονίζει την ανάγκη να προωθηθούν η ενεργειακή μετάβαση και οι τοπικές επενδύσεις σε μέτρα μετριασμού της κλιματικής αλλαγής και προσαρμογής σε αυτήν, μέσω του εξορθολογισμού των κανονισμών, της μείωσης της γραφειοκρατίας, της διευκόλυνσης των καινοτόμων λύσεων και της ενθάρρυνσης των εταιρικών σχέσεων με τις τοπικές κοινότητες και την κοινωνία των πολιτών, με σκοπό την προώθηση της δράσης για το κλίμα· ζητεί να αναληφθούν εθνικές πρωτοβουλίες για την ευαισθητοποίηση του κοινού όσον αφορά τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής·
43. τονίζει τη σημασία της εκπαίδευσης στην προστασία του κλίματος και ζητεί να ληφθούν επαρκή μέτρα για τους δήμους και τα σχολεία ώστε να εξασφαλίζεται η απαιτούμενη εμπειρογνωμοσύνη·
44. χαιρετίζει πρωτοβουλίες σε επίπεδο πόλης, όπως οι έξυπνες πόλεις και τα ευφυή δίκτυα, που αποσκοπούν στη μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου και στην ενίσχυση της αποδοτικής χρήσης των πόρων, μέσω της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, της επίτευξης πράσινης ανάπτυξης και της προώθησης της σύνδεσης των περιοχών μέσω συστημάτων δημόσιων συγκοινωνιών· τονίζει ότι οι περιφέρειες πρέπει να βελτιώσουν τις ρυθμίσεις για τις πράσινες πόλεις, με στόχο την πράσινη ανάπτυξη σε εθνικό και αστικό επίπεδο, δεδομένου ότι οι πόλεις συμβάλλουν σημαντικά στις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου, και υπογραμμίζει ότι λύσεις όπως τα ευφυή δίκτυα προσφέρουν τη δυνατότητα για αποδοτικότερη παροχή ενέργειας σε κατοικίες και κτίρια, βελτιώνοντας με αυτόν τον τρόπο την ενεργειακή απόδοση και την κατανάλωση ενέργειας·
45. καλεί τις αρμόδιες αρχές να καθοδηγήσουν τη γεωργική και τη δασοκομική παραγωγή προς δραστηριότητες που συμβάλλουν στη μείωση των άμεσων και έμμεσων εκπομπών αερίων θερμοκηπίου, και να καταρτίσουν σχέδια που θα οδηγήσουν σε σταδιακή αύξηση της ικανότητας απορρόφησης του εδάφους·
46. εκφράζει την ικανοποίησή του για τα πιθανά οικονομικά οφέλη για τις πόλεις που προπορεύονται στον τομέα των υποδομών χαμηλών ανθρακούχων εκπομπών, τα οποία προκύπτουν, μεταξύ άλλων, από τη μείωση του κόστους ενέργειας, του κόστους συντήρησης και των δαπανών για τη δημόσια υγεία, η οποία βελτιώνεται χάρη στη μείωση των ρύπων·
47. υπενθυμίζει ότι τα μικρής κλίμακας έργα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, όπως οι κοινότητες ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και τα έργα αυτοκατανάλωσης ανανεώσιμων πηγών, μπορούν να συμβάλουν στην επίτευξη των στόχων της συμφωνίας του Παρισιού·
48. τονίζει ότι είναι σημαντικό οι πόλεις να αναλάβουν ηγετικό ρόλο στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, προωθώντας τη χρήση των δημόσιων συγκοινωνιών, συμπεριλαμβανομένων των σιδηροδρομικών μεταφορών· σημειώνει ότι η κυκλοφοριακή συμφόρηση αποτελεί κύρια πηγή ανθρακούχων εκπομπών· τονίζει ότι η ΕΕ πρέπει να συνεργάζεται επί τόπου με τις πόλεις και τις περιφέρειες με στόχο την ενίσχυση της ενεργειακής απόδοσης των περιφερειών και των πόλεων της ΕΕ και τη βελτίωση της σύνδεσης τους, ώστε να αναπτυχθούν ευφυέστερα δίκτυα αστικών συγκοινωνιών για μεγαλύτερη ανθεκτικότητα στην κλιματική αλλαγή σε παγκόσμιο επίπεδο·
49. υπενθυμίζει ότι οι μεταφορές παράγουν όχι μόνο εκπομπές με σημαντικές επιπτώσεις στην υγεία, αλλά και εκπομπές αερίων θερμοκηπίου· θεωρεί ότι οι περιφέρειες και οι πόλεις έχουν τεράστιες δυνατότητες να συμβάλουν στη μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου από τις μεταφορές, αν συνεκτιμούν σε μεγαλύτερο βαθμό αυτόν τον παράγοντα στον συγκοινωνιακό σχεδιασμό· υπογραμμίζει την ανάγκη να χρηματοδοτούνται πρωτοβουλίες για τη διευκόλυνση της τοπικής και περιφερειακής κινητικότητας χαμηλών ανθρακούχων εκπομπών·
50. ενθαρρύνει τις τοπικές αρχές να υλοποιούν σχέδια στους τομείς των μεταφορών και της εφοδιαστικής με στόχο την προώθηση των ηλεκτροκίνητων δημόσιων και ιδιωτικών μεταφορών, μεταξύ άλλων μέσω της οριοθέτησης ορισμένων περιοχών για αποκλειστική χρήση από ποδήλατα και ηλεκτρικά οχήματα, και μέσω της παροχής επαρκών σημείων φόρτισης με εύκολη πρόσβαση·
51. ζητεί, δεδομένης της ιδιαίτερης σημασίας του τομέα των μεταφορών, να οριστούν ορισμένες πιλοτικές περιοχές με σκοπό να πραγματοποιηθεί έρευνα σε σχέση με ένα ευφυές, διασυνδεδεμένο σύστημα μεταφορών μεταξύ αστικών και αγροτικών περιοχών·
52. καλεί την Επιτροπή να διασφαλίσει ότι το πρόγραμμα «Ορίζοντας 2020» δίνει ιδιαίτερη σημασία και παρέχει ενισχυμένη χρηματοδότηση σε έργα καινοτομίας και έρευνας στον τομέα της κυκλικής οικονομίας και των βιώσιμων πόλεων·
53. επαναλαμβάνει ότι οι περιφέρειες πρέπει να εφαρμόζουν την οδηγία 2010/31/ΕΕ για την ενεργειακή απόδοση των κτιρίων[4] και την οδηγία 2012/27/ΕΕ για την ενεργειακή απόδοση[5]·
54. καλεί τις τοπικές αρχές να διεξάγουν ενημερωτικές εκστρατείες, μεταξύ άλλων σε συνεργασία με εκπροσώπους επιχειρήσεων τροφοδοσίας, με στόχο την ευαισθητοποίηση σχετικά με το αποτύπωμα άνθρακα των τροφίμων, ώστε να εκπαιδεύονται οι πολίτες σε ζητήματα υγιεινής διατροφής και να ενθαρρύνονται να καταναλώνουν τρόφιμα που έχουν χαμηλό αντίκτυπο στο κλίμα·
55. υπογραμμίζει ότι τα εποχιακά τρόφιμα τοπικής παραγωγής μπορούν να συμβάλουν στη μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου από τις μεταφορές, οδηγώντας με τον τρόπο αυτό σε μείωση του συνολικού αποτυπώματος άνθρακα των τροφίμων· καλεί την Επιτροπή να ενισχύσει την τοπική και περιφερειακή βιώσιμη παραγωγή τροφίμων·
56. ζητεί να ενδυναμωθούν οι εταιρικές σχέσεις μεταξύ της ΕΕ και των τοπικών και περιφερειακών αρχών προκειμένου να ενισχυθούν οι διαδικασίες για την επιτάχυνση των τοπικών δράσεων για το κλίμα στο πλαίσιο της κυκλικής οικονομίας, με στόχο τη μείωση των αποβλήτων, τον έλεγχο της κλιματικής αλλαγής και την αποδοτικότερη χρήση των πόρων·
57. τονίζει ότι η κυκλική οικονομία αποτελεί εργαλείο με τεράστιες δυνατότητες για τη βελτίωση της βιωσιμότητας στις πόλεις, και καλεί την Επιτροπή να συμπεριλάβει τις πόλεις στη στρατηγική για την κυκλική οικονομία·
58. καλεί τις αρμόδιες αρχές να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα των αποβλήτων με σκοπό την πραγμάτωση της κυκλικής οικονομίας και την προώθηση άλλων τρόπων διάθεσης των μη επαναχρησιμοποιήσιμων ή μη ανακυκλώσιμων αποβλήτων, πέραν της αποτέφρωσης·
59. ζητεί από την Επιτροπή να αναζητήσει τρόπους για την ενίσχυση της διεθνούς συνεργασίας μεταξύ περιφερειών και τοπικών φορέων, προκειμένου να υπάρχει ανταλλαγή ορθών πρακτικών και διδαγμάτων με σκοπό την επίτευξη των στόχων της συμφωνίας του Παρισιού·
60. ζητεί από τις εθνικές κυβερνήσεις να βοηθούν τις πόλεις και τις περιφέρειες να εκπληρώσουν τις διεθνείς δεσμεύσεις για τη στήριξη πρωτοβουλιών για το κλίμα και την ενέργεια σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο·
61. καλεί τις πόλεις και τις περιφέρειες να αναλάβουν ηγετικό ρόλο στην προώθηση της ενεργειακής απόδοσης και της παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, προκειμένου να μειωθούν οι εκπομπές αερίων θερμοκηπίου και η ατμοσφαιρική ρύπανση· σημειώνει ότι οι περιφέρειες και οι πόλεις μπορούν να διαδραματίσουν ουσιαστικό ρόλο στην απαλλαγή της κοινωνίας από τις ανθρακούχες εκπομπές, και ότι η συμμετοχή τους στη δημιουργία ενός ενεργειακού συστήματος βασισμένου στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας θα πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα για την ΕΕ και τα μεμονωμένα κράτη μέλη·
62. επικροτεί την απόφαση της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή να καταρτίσει ειδική έκθεση σχετικά με τις πόλεις και το κλίμα με ορίζοντα το 2023, μια δέσμευση που θα προωθήσει την ενίσχυση της έρευνας όσον αφορά τη σημασία των πόλεων για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής· καλεί την Επιτροπή να συμμετάσχει ενεργά στην κατάρτιση της εν λόγω έκθεσης και να υποστηρίξει μια πολυεπίπεδη εδαφική θεώρηση της δράσης για το κλίμα· πιστεύει ότι οι πόλεις θα πρέπει να συμβάλουν με τις παρατηρήσεις τους στην έκθεση του 2018 για το παγκόσμιο κλίμα· πιστεύει ότι οι πόλεις και οι περιφέρειες μπορούν να επηρεάσουν τη χάραξη πολιτικής μετά τη συμφωνία του Παρισιού, με την εφαρμογή μιας στρατηγικής προσέγγισης όσον αφορά την αντιμετώπιση της υπερθέρμανσης του πλανήτη και την υποστήριξη μέτρων μετριασμού και προσαρμογής σε αστικές περιοχές, στις οποίες ζει πάνω από το ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού·
63. αναγνωρίζει την ιδιαίτερη ευθύνη των πόλεων όσον αφορά την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, δεδομένου ότι ευθύνονται για το 70 % των παγκόσμιων εκπομπών CO2· θεωρεί ότι οι δεσμεύσεις που αναλήφθηκαν με τη Διακήρυξη του Δημαρχείου του Παρισιού το 2015, θα μπορέσουν να επιτευχθούν μόνο μέσω της συνεργασίας με το Παγκόσμιο Σύμφωνο των Δημάρχων για το Κλίμα και την Ενέργεια και της ευρείας υιοθέτησης σχεδίων δράσης από πόλεις σε όλη την ΕΕ· καλεί την Επιτροπή να συμβάλει, όπου είναι αναγκαίο, στην επιτυχή ενσωμάτωση της Δέσμευσης των Δημάρχων και του Συμφώνου των Δημάρχων, που άρχισε στις 22 Ιουνίου 2016·
64. σημειώνει ότι κατά τη διάρκεια της COP 22 στο Μαρακές, οι τοπικές και οι περιφερειακές αρχές ανέπτυξαν τον οδικό χάρτη δράσης του Μαρακές, ο οποίος επισημαίνει την ανάγκη για πιο άμεση συμμετοχή των τοπικών αρχών, οι οποίες θα πρέπει να αναγνωρίζονται επισήμως ως μέρος των επίσημων συζητήσεων σχετικά με την κλιματική αλλαγή, αντί να θεωρείται ότι βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με άλλους μη κρατικούς φορείς, όπως ΜΚΟ και φορείς του ιδιωτικού τομέα·
65. τονίζει ότι οι δημόσιες αρχές θα πρέπει να δίνουν το παράδειγμα ως καταναλωτές ενέργειας, και ζητεί να επικεντρωθούν ή να ενισχυθούν τα διαρθρωτικά ταμεία προκειμένου να προωθηθεί η ενεργειακή απόδοση στα δημόσια κτίρια και η αυτάρκεια των δήμων μέσω της ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές·
66. προτρέπει την Επιτροπή και τα κράτη μέλη να προωθήσουν πιλοτικά σχέδια και μοντέλα για την ενεργειακή αυτοδιαχείριση σε τοπικό επίπεδο — μοντέλα που βασίζονται σε συστήματα διανομής, τα οικονομικά οφέλη των οποίων χρησιμοποιούνται για τη χρηματοδότηση νέων εγκαταστάσεων που μειώνουν τον αντίκτυπο στο περιβάλλον·
67. καλεί την Επιτροπή να προαγάγει τον συντονισμό και την ανταλλαγή πληροφοριών και βέλτιστων πρακτικών μεταξύ των κρατών μελών, των περιφερειών, των τοπικών κοινοτήτων και των πόλεων·
68. εκφράζει την απογοήτευσή του για την εκτίμηση που περιέχει η ετήσια έκθεση 2016 του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου, σύμφωνα με την οποία δεν θα επιτευχθεί ο στόχος της ΕΕ να δαπανάται το 20 % του προϋπολογισμού της κατά την τρέχουσα περίοδο προγραμματισμού για τη δράση για το κλίμα· αναγνωρίζει ότι υπάρχουν πολλές και διάφορες δυσκολίες όσον αφορά τη μέτρηση και την αξιολόγηση σχεδίων της ΕΕ που αποσκοπούν στον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής και των επιπτώσεών της· ζητεί από την Επιτροπή να ενημερώνει το Κοινοβούλιο σχετικά με την πρόοδο σε αυτόν τον σημαντικό τομέα·
69. υπογραμμίζει τη σημασία των αποκεντρωμένων, συνεργατικών ενεργειακών σχεδίων των πολιτών, και ζητεί να στηρίζονται από τα διαρθρωτικά ταμεία καθώς και μέσω της μείωσης του διοικητικού φόρτου σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο·
70. αναγνωρίζει τη σημασία των προσεγγίσεων από τη βάση προς την κορυφή για την εξασφάλιση της συμμετοχής των ενδιαφερόμενων μερών στο εγχείρημα του μετριασμού της κλιματικής αλλαγής· αναγνωρίζει τις δυνατότητες των εργαλείων που θεσπίζονται με τον κανονισμό περί κοινών διατάξεων[6], όπως οι ολοκληρωμένες εδαφικές επενδύσεις (ΟΕΕ) και οι τοπικές αναπτύξεις με πρωτοβουλία κοινοτήτων (CLLD), για τη συμβολή στην επίτευξη των στόχων της ΕΕ στον τομέα αυτό· καλεί την Επιτροπή να συνεργάζεται με τα ενδιαφερόμενα μέρη σε εθνικό και τοπικό επίπεδο για να εξασφαλίζει ότι αξιοποιούν κατάλληλα το πλήρες φάσμα των εργαλείων που έχουν στη διάθεσή τους·
71. επαναλαμβάνει τη δέσμευσή του για μια επιτυχημένη παγκόσμια εφαρμογή του Συμφώνου των Δημάρχων για το Κλίμα και την Ενέργεια· σημειώνει ότι είναι σημαντικό να καθοριστούν στόχοι που είναι πλήρως μετρήσιμοι· σημειώνει, επιπλέον, ότι ορισμένα σχέδια δράσης που υποβλήθηκαν περιέχουν δεσμεύσεις έως το 2020 και ότι, κατά συνέπεια, οι εν λόγω πόλεις πρέπει να πραγματοποιήσουν επιπλέον έργο έως το 2030·
72. εκφράζει την ικανοποίησή του για τα εθελοντικά μέτρα (επισήμανση βάσει φωτεινού σηματοδότη) που καθιστούν εμφανή τον κλιματικό αντίκτυπο και το αποτύπωμα άνθρακα των τροφίμων και άλλων προϊόντων, και ζητεί να θεσπιστούν κοινοί δείκτες σε επίπεδο ΕΕ που να επιτρέπουν την εθελοντική αλλά συγκριτική επισήμανση, ιδίως στον τομέα του περιφερειακού εμπορίου.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗΣΤΗ ΓΝΩΜΟΔΟΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Ημερομηνία έγκρισης |
21.11.2017 |
|
|
|
|
Αποτέλεσμα της τελικής ψηφοφορίας |
+: –: 0: |
59 0 2 |
|||
Βουλευτές παρόντες κατά την τελική ψηφοφορία |
Margrete Auken, Pilar Ayuso, Zoltán Balczó, Catherine Bearder, Ivo Belet, Simona Bonafè, Lynn Boylan, Soledad Cabezón Ruiz, Nessa Childers, Alberto Cirio, Birgit Collin-Langen, Miriam Dalli, Seb Dance, Angélique Delahaye, Mark Demesmaeker, Bas Eickhout, Francesc Gambús, Elisabetta Gardini, Gerben-Jan Gerbrandy, Arne Gericke, Jens Gieseke, Julie Girling, Françoise Grossetête, Andrzej Grzyb, Anneli Jäätteenmäki, Jean-François Jalkh, Benedek Jávor, Josu Juaristi Abaunz, Kateřina Konečná, Urszula Krupa, Giovanni La Via, Peter Liese, Norbert Lins, Valentinas Mazuronis, Joëlle Mélin, Susanne Melior, Rory Palmer, Gilles Pargneaux, Piernicola Pedicini, Bolesław G. Piecha, Pavel Poc, Frédérique Ries, Daciana Octavia Sârbu, Annie Schreijer-Pierik, Davor Škrlec, Renate Sommer, Ivica Tolić, Nils Torvalds, Adina-Ioana Vălean, Damiano Zoffoli |
||||
Αναπληρωτές παρόντες κατά την τελική ψηφοφορία |
Jørn Dohrmann, Herbert Dorfmann, Eleonora Evi, Martin Häusling, Rupert Matthews, Stanislav Polčák, Christel Schaldemose, Bart Staes, Dubravka Šuica, Carlos Zorrinho |
||||
Αναπληρωτές (άρθρο 200, παρ. 2) παρόντες κατά την τελική ψηφοφορία |
Maria Noichl |
||||
ΤΕΛΙΚΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΜΕ ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗ ΚΛΗΣΗΣΤΗ ΓΝΩΜΟΔΟΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
59 |
+ |
|
ALDE |
Catherine Bearder, Gerben-Jan Gerbrandy, Anneli Jäätteenmäki, Valentinas Mazuronis, Frédérique Ries, Nils Torvalds |
|
ECR |
Mark Demesmaeker, Jørn Dohrmann, Arne Gericke, Julie Girling, Urszula Krupa, Rupert Matthews, Bolesław G. Piecha |
|
EFDD |
Eleonora Evi, Piernicola Pedicini |
|
GUE/NGL |
Lynn Boylan, Josu Juaristi Abaunz, Kateřina Konečná |
|
NI |
Zoltán Balczó |
|
PPE |
Pilar Ayuso, Ivo Belet, Alberto Cirio, Birgit Collin-Langen, Angélique Delahaye, Herbert Dorfmann, Francesc Gambús, Elisabetta Gardini, Jens Gieseke, Françoise Grossetête, Andrzej Grzyb, Giovanni La Via, Peter Liese, Norbert Lins, Stanislav Polčák, Annie Schreijer-Pierik, Renate Sommer, Dubravka Šuica, Ivica Tolić, Adina-Ioana Vălean |
|
S&D |
Simona Bonafè, Soledad Cabezón Ruiz, Nessa Childers, Miriam Dalli, Seb Dance, Susanne Melior, Maria Noichl, Rory Palmer, Gilles Pargneaux, Pavel Poc, Christel Schaldemose, Daciana Octavia Sârbu, Damiano Zoffoli, Carlos Zorrinho |
|
VERTS/ALE |
Margrete Auken, Bas Eickhout, Martin Häusling, Benedek Jávor, Davor Škrlec, Bart Staes |
|
0 |
- |
|
|
|
|
2 |
0 |
|
ENF |
Jean-François Jalkh, Joëlle Mélin |
|
Υπόμνημα των χρησιμοποιούμενων συμβόλων:
+ : υπέρ
- : κατά
0 : αποχή
- [1] Έκθεση της Global Gender and Climate Alliance (GGCA), Δεκέμβριος 2015.
- [2] Μελέτη της Arup με τίτλο «Deadline 2020. How cities will get the job done».
http://www.c40.org/researches/deadline-2020 - [3] Οδηγία (ΕΕ) 2016/2284 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Δεκεμβρίου 2016, σχετικά με τη μείωση των εθνικών εκπομπών ορισμένων ατμοσφαιρικών ρύπων, την τροποποίηση της οδηγίας 2003/35/ΕΚ και την κατάργηση της οδηγίας 2001/81/ΕΚ (ΕΕ L 344 της 17.12.2016, σ. 1).
- [4] Οδηγία 2010/31/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 19ης Μαΐου 2010, για την ενεργειακή απόδοση των κτιρίων (ΕΕ L 153 της 18.6.2010, σ. 13).
- [5] Οδηγία 2012/27/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2012, για την ενεργειακή απόδοση, την τροποποίηση των οδηγιών 2009/125/ΕΚ και 2010/30/ΕΕ και την κατάργηση των οδηγιών 2004/8/ΕΚ και 2006/32/ΕΚ (ΕΕ L 315 της 14.11.2012, σ. 1).
- [6] Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 1303/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Δεκεμβρίου 2013, περί καθορισμού κοινών διατάξεων για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, το Ταμείο Συνοχής, το Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Αγροτικής Ανάπτυξης και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας και περί καθορισμού γενικών διατάξεων για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, το Ταμείο Συνοχής και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1083/2006 (ΕΕ L 347 της 20.12.2013, σ. 320).
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗΣΤΗΝ ΑΡΜΟΔΙΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Ημερομηνία έγκρισης |
20.2.2018 |
|
|
|
|
Αποτέλεσμα της τελικής ψηφοφορίας |
+: –: 0: |
33 4 1 |
|||
Βουλευτές παρόντες κατά την τελική ψηφοφορία |
Mercedes Bresso, Steeve Briois, Andrea Cozzolino, Raymond Finch, John Flack, Iratxe García Pérez, Michela Giuffrida, Krzysztof Hetman, Ivan Jakovčić, Constanze Krehl, Sławomir Kłosowski, Louis-Joseph Manscour, Martina Michels, Iskra Mihaylova, Andrey Novakov, Paul Nuttall, Mirosław Piotrowski, Stanislav Polčák, Liliana Rodrigues, Fernando Ruas, Monika Smolková, Ruža Tomašić, Ramón Luis Valcárcel Siso, Ángela Vallina, Lambert van Nistelrooij, Kerstin Westphal, Joachim Zeller |
||||
Αναπληρωτές παρόντες κατά την τελική ψηφοφορία |
Daniel Buda, Andor Deli, Ivana Maletić, Urmas Paet, Tonino Picula, Georgi Pirinski, Bronis Ropė, Milan Zver |
||||
Αναπληρωτές (άρθρο 200, παρ. 2) παρόντες κατά την τελική ψηφοφορία |
Eleonora Evi, Anna Hedh, Bogdan Brunon Wenta |
||||
ΤΕΛΙΚΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΜΕ ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗ ΚΛΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΡΜΟΔΙΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
33 |
+ |
|
ALDE |
Ivan Jakovčić, Iskra Mihaylova, Urmas Paet |
|
ECR |
John Flack, Mirosław Piotrowski, Ruža Tomašić |
|
EFDD |
Eleonora Evi |
|
GUE/NGL |
Martina Michels, Ángela Vallina |
|
PPE |
Daniel Buda, Andor Deli, Krzysztof Hetman, Ivana Maletić, Lambert van Nistelrooij, Andrey Novakov, Stanislav Polčák, Fernando Ruas, Ramón Luis Valcárcel Siso, Bogdan Brunon Wenta, Milan Zver |
|
S&D |
Mercedes Bresso, Andrea Cozzolino, Iratxe García Pérez, Michela Giuffrida, Anna Hedh, Constanze Krehl, Louis-Joseph Manscour, Tonino Picula, Georgi Pirinski, Liliana Rodrigues, Monika Smolková, Kerstin Westphal |
|
VERTS/ALE |
Bronis Ropė |
|
4 |
- |
|
EFDD |
Raymond Finch, Paul Nuttall |
|
ENF |
Steeve Briois |
|
PPE |
Joachim Zeller |
|
1 |
0 |
|
ECR |
Sławomir Kłosowski |
|
Υπόμνημα των χρησιμοποιούμενων συμβόλων:
+ : υπέρ
- : κατά
0 : αποχή