SPRAWOZDANIE w sprawie europejskiego semestru na rzecz koordynacji polityki gospodarczej: roczna analiza wzrostu gospodarczego na rok 2018

28.2.2018 - (2017/2226(INI))

Komisja Gospodarcza i Monetarna
Sprawozdawca: Hugues Bayet
Sprawozdawca komisji opiniodawczej (*):
Jean Arthuis, Komisja Budżetowa
(*)  Zaangażowana komisja – art. 54 Regulaminu


Procedura : 2017/2226(INI)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
A8-0047/2018
Teksty złożone :
A8-0047/2018
Teksty przyjęte :

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie europejskiego semestru na rzecz koordynacji polityki gospodarczej: roczna analiza wzrostu gospodarczego na rok 2018

(2017/2226(INI))

Parlament Europejski,

–  uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), w szczególności jego art. 121 ust. 2, art. 136 i art. 148,

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1175/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 1466/97 w sprawie wzmocnienia nadzoru pozycji budżetowych oraz nadzoru i koordynacji polityk gospodarczych[1],

–  uwzględniając dyrektywę Rady 2011/85/UE z dnia 8 listopada 2011 r. w sprawie wymogów dla ram budżetowych państw członkowskich[2],

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1174/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie środków egzekwowania korekty nadmiernych zakłóceń równowagi makroekonomicznej w strefie euro[3],

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) nr 1177/2011 z dnia 8 listopada 2011 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1467/97 w sprawie przyspieszenia i wyjaśnienia procedury nadmiernego deficytu[4],

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1176/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie zapobiegania zakłóceniom równowagi makroekonomicznej i ich korygowania[5],

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1173/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie skutecznego egzekwowania nadzoru budżetowego w strefie euro[6],

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 473/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie wspólnych przepisów dotyczących monitorowania i oceny projektów planów budżetowych oraz zapewnienia korekty nadmiernego deficytu w państwach członkowskich należących do strefy euro[7],

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 472/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie wzmocnienia nadzoru gospodarczego i budżetowego nad państwami członkowskimi należącymi do strefy euro dotkniętymi lub zagrożonymi poważnymi trudnościami w odniesieniu do ich stabilności finansowej[8],

–  uwzględniając ocenę Europejskiej Rady Budżetowej z dnia 20 czerwca 2017 r. dotyczącą przyszłego kursu polityki budżetowej właściwej dla strefy euro,

–  uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej z dni 25–26 marca 2010 r. oraz z dnia 17 czerwca 2010 r., a także komunikat Komisji z dnia 3 marca 2010 r. zatytułowany „Europa 2020: strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu” (COM(2010)2020),

–  uwzględniając zalecenie Rady (UE) 2015/1184 z dnia 14 lipca 2015 r. w sprawie ogólnych wytycznych dotyczących polityk gospodarczych państw członkowskich i Unii Europejskiej[9],

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/1017 z dnia 25 czerwca 2015 r. w sprawie Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych, Europejskiego Centrum Doradztwa Inwestycyjnego i Europejskiego Portalu Projektów Inwestycyjnych oraz zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1291/2013 i (UE) nr 1316/2013 – Europejski Fundusz Inwestycji Strategicznych[10],

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 13 stycznia 2015 r. w sprawie optymalnego wykorzystania elastyczności przewidzianej w obowiązujących postanowieniach paktu stabilności i wzrostu (COM(2015)0012),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 24 czerwca 2015 r. w sprawie przeglądu ram zarządzania gospodarczego: sytuacja obecna i wyzwania[11],

–  uwzględniając sprawozdanie w sprawie dokończenia budowy europejskiej unii gospodarczej i walutowej („sprawozdanie pięciu przewodniczących”),

–  uwzględniając Traktat o stabilności, koordynacji i zarządzaniu w unii gospodarczej i walutowej,

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 21 października 2015 r. w sprawie działań na rzecz dokończenia budowy unii gospodarczej i walutowej (COM(2015)0600),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 6 grudnia 2017 r. w sprawie dalszych działań na rzecz dokończenia budowy unii gospodarczej i walutowej (COM(2017)0821),

–  uwzględniając europejską prognozę gospodarczą Komisji opublikowaną jesienią 2017 r.,

–  uwzględniając badania i pogłębione analizy dotyczące koordynacji polityki gospodarczej w strefie euro w ramach europejskiego semestru, przygotowane dla Komisji Gospodarczej i Monetarnej (listopad 2015 r.),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 26 listopada 2015 r. w sprawie rocznej analizy wzrostu gospodarczego na 2016 r. (COM(2015)0690), sprawozdanie przedkładane w ramach mechanizmu ostrzegania za 2016 r. (COM(2015)0691) oraz projekt wspólnego sprawozdania o zatrudnieniu (COM(2015)0700),

–  uwzględniając międzyinstytucjonalną proklamację europejskiego filaru praw socjalnych, podpisaną i ogłoszoną w dniu 17 listopada w Göteborgu,

–  uwzględniając rozporządzenie (UE) 2017/825 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie utworzenia Programu wspierania reform strukturalnych na lata 2017–2020 oraz zmiany rozporządzeń (UE) nr 1303/2013 i 1305/2013,

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie dokończenia budowy europejskiej unii gospodarczej i walutowej[12],

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 grudnia 2017 r. pt. „Zalecenie w następstwie dochodzenia w sprawie prania pieniędzy, unikania opodatkowania i uchylania się od opodatkowania”[13],

–  uwzględniając zalecenie w sprawie zalecenia Rady z dnia 22 listopada 2017 r. w sprawie polityki gospodarczej strefy euro,

–  uwzględniając debatę z przedstawicielami parlamentów państw członkowskich na temat priorytetów europejskiego semestru na 2018 r.,

–  uwzględniając debatę z udziałem Komisji w Parlamencie Europejskim na temat pakietu dotyczącego semestru europejskiego i rocznej analizy wzrostu gospodarczego w 2018 r.,

–  uwzględniając art. 52 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz opinie przedstawione przez Komisję Budżetową, Komisję Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, Komisję Rozwoju Regionalnego, a także stanowisko w formie poprawek przedstawione przez Komisję Praw Kobiet i Równouprawnienia (A8-0047/2018),

A.  mając na uwadze, że zgodnie z prognozami Komisji przewiduje się kontynuację ekspansji gospodarki europejskiej, jednak tempo tworzenia miejsc pracy i wzrostu siły nabywczej gospodarstw domowych oznaczać będzie nieznaczny spadek tempa wzrostu gospodarczego w ciągu najbliższych dwóch lat, w związku z czym wzrost w UE wyniesie 2,4 % w 2017 r., a następnie nieznacznie spadnie do 2,2 % w 2018 r. oraz 2,0 % w 2019 r.; mając na uwadze, że konieczne będą jednak dalsze działania polityczne, aby zaradzić nierozwiązanym problemom wynikłym z globalnego kryzysu gospodarczego;

B.  mając na uwadze, że obecna sytuacja gospodarcza UE wymaga ambitnych i zrównoważonych społecznie reform strukturalnych oraz inwestycji w państwach członkowskich w celu zapewnienia trwałego wzrostu, zatrudnienia i konkurencyjności oraz osiągnięcia pozytywnej konwergencji;

C.  mając na uwadze prognozy, według których w tym roku wzrost konsumpcji prywatnej nieco spadnie, a następnie w 2019 r. jeszcze bardziej się zmniejszy, co będzie wynikiem inflacji wyższej niż w 2017 r., choć nadal niższej niż cel EBC wynoszący niewiele poniżej 2 %;

D.  mając na uwadze, że Europejski Bank Inwestycyjny i Europejski Fundusz Inwestycji Strategicznych (EFIS), jako uzupełnienie Europejskiego Funduszu Strukturalnego i Inwestycyjnego, zapewniły istotne wsparcie dla inwestycji w UE; mając jednak na uwadze, że poziom inwestycji sektora prywatnego nadal pozostaje poniżej poziomu z 2008 r., co negatywnie wpływa na potencjalny wzrost, tworzenie miejsc pracy i wydajność;

E.  mając na uwadze, że oczekuje się dalszego wzrostu zatrudnienia – w drugim kwartale 2017 r. rekordowa liczba 235,4 mln osób miała pracę; mając na uwadze, że niektóre wskaźniki rynku pracy wskazują na utrzymujące się trudności, takie jak rosnąca segmentacja rynku pracy, pogłębianie nierówności, zwłaszcza w odniesieniu do ludzi młodych i osób o niskim poziomie wykształcenia; mając na uwadze, że stopa bezrobocia wynosi 7,5 % w UE i 8,9 % w strefie euro, a taki jej poziom – mimo iż najniższy w ciągu, odpowiednio, ostatnich dziewięciu i ośmiu lat – jest wciąż zbyt wysoki, zwłaszcza wśród ludzi młodych; mając na uwadze, że między wieloma państwami członkowskimi utrzymują się bardzo duże różnice, mając też na uwadze, że w kontekście stopy zatrudnienia wciąż pozostaje sporo do zrobienia, aby wyjść z kryzysu, a zwłaszcza aby osiągnąć krajowe cele strategii „Europa 2020”; mając na uwadze, że ukryte bezrobocie (wśród osób bezrobotnych chętnych do pracy, ale poszukujących zatrudnienia w sposób nieaktywny) wyniosło 20 % w 2016 r.;

F.  mając na uwadze, że w wyniku unikania opodatkowania, uchylania się od opodatkowania i oszustw podatkowych, korzystnych dla niektórych dużych przedsiębiorstw i osób fizycznych, wiele państw członkowskich straciło dochody rzędu kilku miliardów euro na zarządzanie finansami publicznymi, ze szkodą dla MŚP i innych podatników;

G.  mając na uwadze, że lepsza sytuacja gospodarcza stwarza możliwości wdrożenia ambitnych i zrównoważonych społecznie reform strukturalnych, w szczególności środków zachęcających do inwestycji, ponieważ obecnie poziom inwestycji w stosunku do PKB jest nadal niższy niż w okresie bezpośrednio poprzedzającym kryzys finansowy, a także poprawy finansów publicznych, biorąc pod uwagę obciążenie, jakie zmiany demograficzne wywierają na zdolność obsługi zadłużenia;

1.  przyjmuje do wiadomości publikację pakietu rocznej analizy wzrostu gospodarczego na rok 2018 oraz proponowaną kombinację strategii politycznych w zakresie inwestycji, ambitnych i społecznie zrównoważonych reform strukturalnych i odpowiedzialnych finansów publicznych, przedstawione jako sposób na dalsze wspieranie wyższych poziomów wzrostu gospodarczego oraz wzmocnienie ożywienia gospodarczego w Europie, pozytywnej konwergencji i konkurencyjności; podziela pogląd, że dalsze postępy we wdrażaniu reform strukturalnych są konieczne do osiągnięcia celów związanych ze wzrostem i zatrudnieniem oraz do kontynuowania walki z tymi nierównościami, które utrudniają wzrost gospodarczy;

Rozdział 1 – Inwestycje i rozwój

2.  podkreśla utrzymujący się strukturalny problem niewystarczającego wzrostu potencjalnej produkcji, wydajności i konkurencyjności, który jest powiązany ze zbyt niskim poziomem inwestycji publicznych i prywatnych oraz brakiem ambitnych i zrównoważonych społecznie reform strukturalnych w niektórych państwach członkowskich;

3.  przypomina, że niektóre państwa członkowskie nadal odnotowują znaczne nadwyżki na rachunku obrotów bieżących, które można byłoby wykorzystać do podtrzymania inwestycji publicznych i prywatnych oraz pobudzenia wzrostu gospodarczego;

4.  przypomina o znaczeniu łączenia inwestycji publicznych i prywatnych z reformami strukturalnymi w celu pobudzania i efektywnego wykorzystania wzrostu gospodarczego;

5.  podkreśla wagę pobudzania inwestycji publicznych w UE, aby zaradzić obecnemu spadkowi inwestycji publicznych; wzywa ponadto do ukończenia tworzenia unii rynków kapitałowych w celu pobudzenia inwestycji prywatnych na całym jednolitym rynku; uważa, że należy dalej ulepszać ramy regulacyjne na rzecz inwestycji prywatnych;

6.  podkreśla potrzebę zwiększenia inwestycji w badania naukowe, rozwój i innowacje oraz modernizację technologiczną w celu pobudzenia wydajności; przypomina, że inwestycje w dziedzinach takich jak infrastruktura, opieka przedszkolna, budownictwo socjalne, edukacja, szkolenia, zdrowie, badania naukowe, innowacje cyfrowe i gospodarka o obiegu zamkniętym mogą zwiększyć wydajność i/lub poziom zatrudnienia; wzywa Komisję, by zajęła się kwestią zaleceń dla poszczególnych krajów w dziedzinach efektywności energetycznej i zużycia zasobów oraz zadbała o pełną zgodność zaleceń dla poszczególnych krajów z paryskim porozumieniem klimatycznym;

7.  zwraca się do Komisji o dokonanie oceny obecnych przeszkód utrudniających realizację ważnych projektów infrastrukturalnych sprzyjających wzrostowi gospodarczemu w okresie trwania takich inwestycji oraz o przedyskutowanie z Parlamentem i Radą sposobów radzenia sobie z takimi przeszkodami w istniejących ramach prawnych;

Rozdział 2 – Odpowiedzialne finanse publiczne

8.   przyjmuje do wiadomości proponowany w zaleceniach dla strefy euro ogólny neutralny kurs polityki fiskalnej, zaznaczając jednocześnie, że w 2018 r. w wielu państwach członkowskich oczekuje się kursu polityki fiskalnej o lekko ekspansywnym charakterze; przypomina, że konsekwentne wdrażanie i przestrzeganie unijnych zasad fiskalnych, w tym pełne poszanowanie istniejących klauzul elastyczności, ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania UGW;

9.  podkreśla fakt, że kurs polityki fiskalnej na szczeblu krajowym i w strefie euro musi zrównoważyć długoterminową trwałość finansów publicznych i inwestycji – w pełni respektując pakt stabilności i wzrostu – z krótkoterminową stabilizacją makroekonomiczną;

10.  z zadowoleniem przyjmuje poprawę, do jakiej doprowadzono w dziedzinie finansów publicznych, będącą kluczem do osiągnięcia bardziej solidnego, trwałego i efektywnego wzrostu gospodarczego, a w szczególności – stopniowo malejące wskaźniki relacji długu do PKB dla strefy euro oraz obniżenie nominalnych deficytów budżetowych, przy czym podkreśla, że relacja długu brutto do PKB w strefie euro nadal wynosi ok. 90 %, a w kilku państwach członkowskich znacznie przekracza ten poziom; podkreśla, że rzeczone państwa członkowskie powinny w trybie pilnym ograniczyć wysoki stosunek zadłużenia do PKB, ponieważ jest to wyraźnie łatwiejsze w okresie ożywienia gospodarczego; przypomina, że starzenie się ludności i inne zjawiska demograficzne stanowią wielkie obciążenie dla trwałości finansów publicznych; wzywa zatem państwa członkowskie do wzięcia odpowiedzialności za przyszłe pokolenia;

11.  podkreśla potrzebę zwrócenia większej uwagi na strukturę budżetów krajowych i zarządzanie nimi; z zadowoleniem przyjmuje w tym kontekście coraz częstszą praktykę przeglądu wydatków i zachęca państwa członkowskie do dalszego dokonywania oceny jakości budżetów krajowych;

Rozdział 3 – Reformy strukturalne

12.   przypomina, że niektóre państwa członkowskie muszą w dalszym ciągu wdrażać trwałe pod względem społecznym i środowiskowym reformy strukturalne sprzyjające wzrostowi gospodarczemu, w szczególności w kontekście poprawy sytuacji gospodarczej w całej UE – o czym świadczy wzrost PKB w prawie wszystkich państwach członkowskich – w celu pobudzenia konkurencyjności, tworzenia miejsc pracy, wzrostu i pozytywnej konwergencji;

13.  domaga się, by wydatki na badania i rozwój odpowiadały ściślej celom strategii „Europa 2020”; wzywa państwa członkowskie do opracowania odpowiednich strategii politycznych oraz zadbanie o inwestycje, aby zapewnić lub utrzymać równy dostęp do kształcenia i szkolenia przez całe życie, z uwzględnieniem zmian na rynku pracy, w tym pojawiania się nowych zawodów;

14.  podkreśla, że cyfryzacja, globalizacja i przemiany technologiczne radykalnie zmieniają rynki pracy, co obejmuje np. głębokie zmiany form i statusów zatrudnienia, co wymaga odpowiednio dostosowanych strategii transformacji; podkreśla zatem znaczenie dynamicznych rynków pracy, wyposażonych w dostępne i wysokiej jakości systemy zabezpieczenia społecznego, zdolne do reagowania na ww. nowe realia rynków pracy;

15.  uważa, że reformy eliminujące utrudnienia dla inwestycji umożliwiłyby natychmiastowe wsparcie działalności gospodarczej, a jednocześnie stworzyłyby warunki dla długoterminowego wzrostu;

16.  wzywa do prowadzenia przeglądów podatkowych mających na celu osiągnięcie sprawiedliwej równowagi między opodatkowaniem kapitału, pracy i konsumpcji;

Rozdział 4 – Konwergencja i włączenie społeczne

17.  podkreśla, że europejski semestr i zalecenia dla poszczególnych krajów powinny przyczyniać się do osiągnięcia celów unijnej strategii do 2020 r., w tym również celów określonych w filarze praw socjalnych, oraz powinny zapewniać wzrost gospodarczy i tworzenie miejsc pracy; z zadowoleniem przyjmuje zatem tablicę wyników zawierającą wskaźniki społeczne jako narzędzie monitorowania wdrażania filaru praw socjalnych;

18.  podkreśla fakt, że w ostatnim okresie realny wzrost płac nie nadążał za wzrostem wydajności, przy jednoczesnej poprawie sytuacji na rynku pracy; w tym kontekście podkreśla, że w niektórych sektorach i obszarach możliwa byłaby podwyżka płac, zgodnie z celami dotyczącymi wydajności, aby zapewnić dobry poziom życia, z uwzględnieniem konkurencyjności oraz konieczności zwalczania nierówności;

19.  zwraca uwagę, że polityczne strategie fiskalne muszą uwzględniać politykę pieniężną respektującą niezależność EBC;

20.  wzywa Komisję do opracowania kompleksowej strategii wspierania inwestycji zwiększających zrównoważenie środowiskowe oraz do zapewnienia odpowiedniego powiązania celów ONZ w zakresie zrównoważonego rozwoju z europejskim semestrem;

21.  przyjmuje z zadowoleniem fakt, że roczna analiza wzrostu gospodarczego na 2018 r. uznaje potrzebę ustanowienia efektywnych i sprawiedliwych systemów podatkowych, oferujących właściwe zachęty do prowadzenia działalności gospodarczej; popiera inicjatywy Komisji zmierzające do zwiększenia przejrzystości i zreformowania systemu VAT, a także zauważa kroki, jakie poczyniono już w odniesieniu do wspólnej skonsolidowanej podstawy opodatkowania osób prawnych; przyjmuje z zadowoleniem starania na rzecz unikania opodatkowania, uchylania się od opodatkowania i oszustw podatkowych prowadzone na szczeblu międzynarodowym; zauważa, że poprawa efektywności krajowych systemów opodatkowania może znacznie zwiększyć dochody rządowe;

22.  wzywa państwa członkowskie do przyjęcia odpowiednich środków mających na celu pomoc i integrację młodych ludzi, którzy nie uczestniczą w kształceniu, zatrudnieniu ani szkoleniu zawodowym (NEET) oraz uchodźców, uprzedzając na wczesnym etapie wymogi ułatwiające im płynne przejście na rynek pracy, aby zapobiec wciąganiu ich w szarą strefę i zapewnić przydzielenie służbom publicznym wystarczających środków; podkreśla, że partnerzy społeczni również powinni odgrywać kluczową rolę w ułatwianiu integracji osób NEET i migrantów oraz dbaniu o to, by nie cierpieli oni z powodu dyskryminacji na rynku pracy;

23.  jest zaniepokojony faktem, że podziały i dyskryminacja nadal kształtują rynki pracy w niektórych państwach członkowskich, przyczyniając się do różnic między mężczyznami i kobietami pod względem wynagrodzenia, emerytur i udziału w podejmowaniu decyzji;

Rozdział 5 – Ramy semestru europejskiego: odpowiedzialność i realizacja

24.  z zadowoleniem przyjmuje zwrócenie większej uwagi na zagregowany kurs polityki fiskalnej strefy euro, wskazując jednocześnie na zobowiązanie poszczególnych państw członkowskich do przestrzegania paktu stabilności i wzrostu, w tym pełnego poszanowania jego obowiązujących klauzul elastyczności; podkreśla, że koncepcja wspólnego kursu polityki fiskalnej nie oznacza, że nadwyżki i deficyty w różnych państw członkowskich wzajemnie się kompensują;

25.  jest zaniepokojony niskim stopniem przestrzegania zaleceń dla poszczególnych krajów, w tym zaleceń, których celem jest wspieranie konwergencji, zwiększanie konkurencyjności i ograniczanie zaburzeń równowagi makroekonomicznej; uważa, że zwiększenie odpowiedzialności państw członkowskich dzięki prowadzeniu autentycznych publicznych debat na szczeblu krajowym doprowadziłoby do lepszego wdrażania zaleceń dla poszczególnych krajów; uważa, że istotne jest zadbanie o prowadzenie debat dotyczących sprawozdań krajowych i zaleceń dla poszczególnych krajów przez parlamenty krajowe; uważa, że organy regionalne i lokalne powinny w większym stopniu uczestniczyć w procesie europejskiego semestru; wzywa Komisję do wykorzystania wszystkich dostępnych narzędzi w celu egzekwowania tych zaleceń dla poszczególnych krajów, których celem jest sprostanie wyzwaniom stanowiącym zagrożenie dla stabilności unii walutowej;

26.  podkreśla, że każdy kolejny krok w kierunku pogłębienia UGW musi iść w parze z silniejszą kontrolą demokratyczną; podkreśla, że w tym celu należy wzmocnić zarówno rolę Parlamentu Europejskiego, jak i parlamentów krajowych, zgodnie z zasadą odpowiedzialności; wzywa do konsultacji z partnerami społecznymi w procesie negocjacji, zarówno na szczeblu krajowym, jak i europejskim;

Sektorowy wkład do rocznej analizy wzrostu gospodarczego na 2018 r.

Budżety

27.  uważa, że budżety UE muszą zawierać zachętę na rzecz zrównoważonego wzrostu gospodarczego, konwergencji, inwestycji i reform za pośrednictwem rozwiązań i synergii w odniesieniu do budżetów krajowych; sądzi zatem, że roczna analiza wzrostu gospodarczego stanowi wytyczną dla państw członkowskich oraz w kwestii przygotowywania budżetów krajowych i unijnych, szczególnie w kontekście przygotowywania wieloletnich ram finansowych na okres po 2020 r.;

28.  w związku z tym ponownie podkreśla, że między budżetami krajowymi a budżetem unijnym powinny występować większe synergie; zwraca uwagę, że Komisja, ze względu na jej zaangażowanie w europejski semestr oraz w przygotowywanie i wykonanie budżetu UE, ma do odegrania w tym zakresie kluczową rolę;

29.  z zadowoleniem przyjmuje wniosek dotyczący zwiększenia synergii i unikania rozdrabniania budżetu UE, który przedstawiono w zaleceniach do „Przyszłego finansowania UE”, tj. sprawozdania końcowego Grupy Wysokiego Szczebla ds. Zasobów Własnych, opublikowanego w grudniu 2016 r.;

Środowisko naturalne, zdrowie publiczne i bezpieczeństwo żywności

30.  z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę Komisji dotyczącą uruchomienia portalu internetowego na rzecz promowania zdrowia i zapobiegania chorobom, który dostarcza aktualnych informacji na tematy związane z promocją zdrowia i dobrego samopoczucia oraz jest ważnym źródłem jasnych i wiarygodnych informacji dla obywateli; podkreśla, że portal ten powinien być w pełni dostępny dla wszystkich obywateli UE, w tym dla osób cierpiących na dysleksję lub inne podobne zaburzenia;

31.  wzywa do większej spójności z innymi strategiami politycznymi UE w dziedzinie zapobiegania klęskom żywiołowym i gotowości na wypadek ich wystąpienia, takimi jak strategia UE w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu, europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne, Fundusz Solidarności, przepisy dotyczące ochrony środowiska oraz polityka w dziedzinie badań naukowych i innowacji;

32.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, rządom i parlamentom narodowym państw członkowskich oraz Europejskiemu Bankowi Centralnemu.

  • [1]  Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 12.
  • [2]  Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 41.
  • [3]  Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 8.
  • [4]  Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 33.
  • [5]  Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 25.
  • [6]  Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 1.
  • [7]  Dz.U. L 140 z 27.5.2013, s. 11.
  • [8]  Dz.U. L 140 z 27.5.2013, s. 1.
  • [9]  Dz.U. L 192 z 18.7.2015, s. 27.
  • [10]  Dz.U. L 169 z 1.7.2015, s. 1.
  • [11]  Dz.U. C 407 z 4.11.2016, s. 105.
  • [12]  Teksty przyjęte, P8_TA(2015)0469.
  • [13]  Teksty przyjęte, P8_TA-PROV(2017)0491.

UZASADNIENIE

Od 2008 roku Unia Europejska doświadcza głębokiego kryzysu gospodarczego i walutowego. Po dziesięciu latach zaczynamy obserwować poprawę wyników gospodarczych i powolny wzrost gospodarczy w strefie euro.

Wskaźniki makroekonomiczne nie zapobiegają jednak wzrostowi nierówności w państwach członkowskich, czemu towarzyszy nasilanie się zjawiska ubóstwa osób pracujących, ani nie likwidują braku konwergencji między państwami członkowskimi należącymi do strefy euro.

Europejski semestr 2018 musi stać się okazją do prowadzenia polityki gospodarczej zapewniającej wzrost gospodarczy, inwestycje i pełne zatrudnienie. Musi również w pełni przyczynić się do realizacji celów, które Unia Europejska sama sobie wyznaczyła w ramach filaru praw socjalnych.

Obecne ramy europejskiego zarządzania gospodarczego wykazały swoje ograniczenia. Bez zmian w polityce budżetowej strefy euro nadzieja na trwały wzrost gospodarczy i wysokiej jakości miejsca pracy pozostanie płonna. Z tego powodu sprawozdawca opowiada się za reformą paktu stabilności i wzrostu, ustanowieniem zdolności budżetowej strefy euro oraz ambitnym planem inwestycji publicznych.

Plan Junckera był z pewnością pierwszym ważnym krokiem dla sektora prywatnego, ale musi mu towarzyszyć plan inwestycyjny dla sektora publicznego.

Dobra jakość infrastruktury publicznej jest jedną z mocnych stron naszej konkurencyjności.

Europa ryzykuje jednak utratę tej przewagi z powodu obecnego braku inwestycji, co znajduje odzwierciedlenie w starzejącej się infrastrukturze, mającej konsekwencje w postaci przeciążenia ruchu, spowolnienia kolei i niepewności w zakresie inwestycji na rynku energii.

Unia Europejska musi też prowadzić zrównoważoną politykę inwestycyjną, która zapewni niezbędne przemiany proekologiczne i umożliwi Unii Europejskiej osiągnięcie celów, które sama sobie wyznaczyła. Europejski semestr musi w pełni uwzględniać ten priorytet.

Sprawozdawca będzie również bronił innych priorytetów, takich jak:

  wzrost płac i ochrona systemów socjalnych;

  harmonizacja europejskiego opodatkowania i zwalczanie uchylania się opodatkowania w celu osiągnięcia sprawiedliwości podatkowej;

  zwiększenie finansowania na rzecz badań i rozwoju w celu podniesienia poziomu wydajności na szczeblu europejskim.

OPINIA Komisji Budżetowej (25.1.2018)

dla Komisji Gospodarczej i Monetarnej

w sprawie europejskiego semestru na rzecz koordynacji polityki gospodarczej: roczna analiza wzrostu gospodarczego na rok 2018
(2017/2226(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Jean Arthuis

(*)  Zaangażowana komisja – art. 54 Regulaminu

WSKAZÓWKI

Komisja Budżetowa zwraca się do Komisji Gospodarczej i Monetarnej, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  uważa, że budżety UE muszą zawierać zachętę na rzecz zrównoważonego wzrostu gospodarczego, konwergencji, inwestycji i reform za pośrednictwem rozwiązań i synergii w odniesieniu do budżetów krajowych; sądzi zatem, że roczna analiza wzrostu gospodarczego stanowi wytyczną dla państw członkowskich oraz w kwestii przygotowywania budżetów krajowych i unijnych, szczególnie w kontekście przygotowywania wieloletnich ram finansowych na okres po 2020 r.;

2.  wzywa Komisję, aby w kolejnych wieloletnich ramach finansowych zapewniła znaczne zwiększenie środków w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego, w szczególności żeby wesprzeć wdrażanie europejskiego filaru praw socjalnych;

3.  apeluje do Komisji, aby przedstawiła konkretny plan legislacyjny na lata 2018–2019 w celu poprawy warunków życia i pracy w kontekście ogłoszenia europejskiego filaru praw socjalnych, w szczególności żeby wesprzeć włączenie protokołu społecznego do Traktatów z myślą o zagwarantowaniu pierwszeństwa podstawowych praw socjalnych przed swobodami gospodarczymi;

4.  w związku z tym ponownie podkreśla, że między budżetami krajowymi a budżetem unijnym powinny występować większe synergie; zwraca uwagę, że Komisja, ze względu na jej zaangażowanie w europejski semestr oraz w przygotowywanie i wykonanie budżetu UE, ma do odegrania w tej kwestii kluczową rolę;

5.  wzywa Komisję do zaproponowania ambitnych reform zarządzania strefą euro, m.in. do wprowadzenia i wykorzystania specjalnego instrumentu wspierającego przyjęcie euro przez państwa członkowskie spoza strefy euro; z zadowoleniem przyjmuje wniosek dotyczący zwiększenia synergii i nierozdrabniania budżetu UE, który wyrażono w sprawozdaniu końcowym i zaleceniach Grupy Wysokiego Szczebla ds. Środków Własnych i opublikowano w grudniu 2016 r. pt. „Przyszłe finansowanie UE”;

6.  powtarza swoje poparcie dla utworzenia mechanizmu zdolności fiskalnej strefy euro, by zapewnić konwergencję i sprostać symetrycznym i asymetrycznym wstrząsom makroekonomicznym oraz zwiększyć konkurencyjność i stabilność gospodarek państw członkowskich, co zaproponowano w rezolucji z dnia 16 lutego 2017 r. w sprawie możliwości budżetowych strefy euro; uważa, że finansowanie powinno pochodzić ze strefy euro oraz innych uczestniczących państw członkowskich, ze źródła dochodu uzgodnionego na szczeblu uczestniczących państw członkowskich, jako część przeniesienia kompetencji, a także uważa, że w stabilnych warunkach zdolność fiskalna powinna być również finansowana z zasobów własnych, takich jak podatek od transakcji finansowych; uważa, że ta zdolność budżetowa powinna stanowić element budżetu UE, poza obecnymi pułapami wieloletnich ram finansowych, oraz że należy rozważyć przeznaczenie dochodów i gwarancji na tę zdolność;

7.  apeluje do Komisji, by zachęcała do przeprowadzania reform systemów podatkowych ukierunkowanych na podniesienie najwyższej stawki podatku dochodowego, w szczególności w odniesieniu do opodatkowania dochodów kapitałowych, aby stworzyć zasoby dla transferu dóbr i usług publicznych oraz odwrócić niebezpieczne dla wzrostu i tworzenia miejsc pracy tendencje wynikające z nierówności dochodowych i majątkowych, które dotykają w pierwszym rzędzie 40 % społeczeństwa na najniższym poziomie siatki dochodów;

8.  odnotowuje dokument pt. „Plan działania na rzecz pogłębienia europejskiej unii gospodarczej i walutowej” przedstawiony przez Komisję w dniu 6 grudnia 2017 r.; w szczególności przyjmuje z zadowoleniem wniosek w sprawie przekształcenia Europejskiego Mechanizmu Stabilności (EMS) w Europejski Fundusz Walutowy włączony w ramy prawne UE; wyraża ubolewanie, że propozycja Komisji dotycząca włączenia do ram prawnych UE instrumentów międzyrządowych dotyczących euro została przedstawiona w oparciu o podstawę prawną, która wyklucza odpowiedni udział Parlamentu Europejskiego jako współprawodawcy; podkreśla, że potrzebne jest przejawienie większych ambicji w celu stworzenia pełnego potencjału budżetowego dla strefy euro;

9.  przypomina o znaczeniu zwalczania uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i agresywnego planowania podatkowego dla zasobów budżetowych UE i państw członkowskich; przyjmuje z zadowoleniem czarną listę UE rajów podatkowych, lecz ubolewa nad faktem, że Rada złagodziła kryteria dla umieszczania państw na tej liście; podkreśla, że czarnej liście muszą towarzyszyć skuteczne i odstraszające sankcje wobec wpisanych na nią państw; wzywa do publicznej sprawozdawczości według poszczególnych państw oraz wprowadzenia wspólnej skonsolidowanej podstawy opodatkowania osób prawnych (CCCTB) w celu wspierania przejrzystości podatkowej i równych warunków działania;

10.  uważa, że należy zachęcać do publicznych i prywatnych inwestycji w infrastrukturę, badania naukowe i rozwój, innowacje i edukację, z myślą o poprawie wydajności oraz wywieraniu korzystnego wpływu na wzrost gospodarczy i wynagrodzenia; wzywa do prowadzenia zdecydowanej i skutecznej polityki spójności, w której jednym z priorytetów będzie wspieranie wdrażania kombinacji polityki budżetowej i monetarnej, która będzie miała na celu osiągnięcie wysokiego poziomu rozwoju i wzrostu oraz tworzenie większej liczby miejsc pracy;

11.  w odniesieniu do wniosku uważa, że potrzebne jest dalsze doprecyzowanie i wzmocnienie przepisów dotyczących odpowiedzialności Europejskiego Funduszu Walutowego wobec Parlamentu Europejskiego i zdolności Parlamentu do wspierania wszystkich wyznaczonych zadań, w szczególności jako wspólnego mechanizmu ochronnego dla unii bankowej, oraz jego konkretnej zdolności decyzyjnej w ramach pełnionej funkcji stabilizacyjnej;

12.  jest zaniepokojony niskimi poziomami inflacji, które przeważają w strefie euro, na co wielokrotnie wskazywał EBC; uważa, że płace w niektórych państwach członkowskich są obecnie sztucznie utrzymywane na niskim poziomie, co ma szkodliwy wpływ na całą gospodarkę UE;

13.  zaleca, by wszystkie państwa członkowskie, które zobowiązały się do przyjęcia euro, a dotychczas tego nie uczyniły, zatwierdziły konkretne plany jak najszybszego przyjęcia wspólnej europejskiej waluty;

14.  podkreśla, że stopa bezrobocia wśród młodzieży w UE wynosi 17 %, i przyjmuje z zadowoleniem fakt, że UE przeznaczyła zasoby budżetowe na rozwiązanie tego problemu, w szczególności za pośrednictwem Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych; przypomina, że 75 % całego budżetu Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych do 2020 r. przeznaczono na projekty, a 19 % zostało już wykorzystane przez państwa członkowskie, przez co wskaźnik realizacji budżetu inicjatywy jest jednym z najwyższych w ramach europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych; z uwagi na znaczenie tej kwestii wzywa Komisję i państwa członkowskie, by podjęły działania w celu dalszej poprawy ich wykorzystania.

INFORMACJE O PRZYJĘCIU OPINII W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia

24.1.2018

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

25

6

3

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Nedzhmi Ali, Jean Arthuis, Richard Ashworth, Gérard Deprez, Manuel dos Santos, André Elissen, José Manuel Fernandes, Eider Gardiazabal Rubial, Jens Geier, Ingeborg Gräßle, Monika Hohlmeier, John Howarth, Zbigniew Kuźmiuk, Siegfried Mureşan, Liadh Ní Riada, Jan Olbrycht, Răzvan Popa, Paul Rübig, Petri Sarvamaa, Patricija Šulin, Eleftherios Synadinos, Indrek Tarand, Isabelle Thomas, Inese Vaidere, Monika Vana, Tiemo Wölken

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Xabier Benito Ziluaga, Heidi Hautala, Ivana Maletić, Stanisław Ożóg, Ivan Štefanec

Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

Rosa Estaràs Ferragut, Dietmar Köster, Monika Smolková

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

25

+

ALDE

Nedzhmi Ali, Jean Arthuis, Gérard Deprez

ECR

Zbigniew Kuźmiuk,

PPE

Rosa Estaràs Ferragut, José Manuel Fernandes, Ingeborg Gräßle, Monika Hohlmeier, Ivana Maletić, Siegfried Mureşan, Jan Olbrycht, Paul Rübig, Petri Sarvamaa, Ivan Štefanec, Patricija Šulin, Inese Vaidere

S&D

Eider Gardiazabal Rubial, Jens Geier, John Howarth, Dietmar Köster, Răzvan Popa, Monika Smolková, Isabelle Thomas, Tiemo Wölken, Manuel dos Santos

6

-

ECR

Richard Ashworth, Stanisław Ożóg

ENF

André Elissen

GUE/NGL

Xabier Benito Ziluaga, Liadh Ní Riada

NI

Eleftherios Synadinos

3

0

VERTS/ALE

Heidi Hautala, Indrek Tarand, Monika Vana

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymało się

OPINIA Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (2.2.2018)

dla Komisji Gospodarczej i Monetarnej

Europejski semestr na rzecz koordynacji polityki gospodarczej: Roczna analiza wzrostu gospodarczego na 2018 r.
(2017/2226(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Nuno Melo

WSKAZÓWKI

Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności zwraca się do Komisji Gospodarczej i Monetarnej, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  podkreśla, że ochrona środowiska nie stanowi przeszkody dla wzrostu gospodarczego i zatrudnienia, a wręcz przeciwnie, dekarbonizacja gospodarki powinna być postrzegana jako kluczowe źródło nowego i zrównoważonego wzrostu gospodarczego i zatrudnienia; uważa, że UE musi inwestować więcej w utrzymanie pozycji światowego lidera przechodzenia na gospodarkę niskoemisyjną oraz zrównoważony system produkcji i konsumpcji;

2.  podkreśla, że polityka w dziedzinie środowiska i zrównoważonego rozwoju musi odgrywać większą rolę w ramach europejskiego semestru, szczególnie w takich kluczowych kwestiach jak zasobooszczędność, kapitał naturalny i usługi ekosystemowe, zielone miejsca pracy, zrównoważona innowacyjność i zielone finansowanie;

3.  przypomina, że co najmniej 20 % budżetu UE na lata 2014–2020 należy przeznaczyć na działania związane ze zmianą klimatu, w związku z czym wkład w 2018 r. powinien być wyższy od ogólnego celu, aby zbilansować mniejsze środki z pierwszej połowy bieżących wieloletnich ram finansowych; podkreśla, że stabilne i odpowiednie finansowanie ma zasadnicze znaczenie dla realizacji zobowiązań Unii Europejskiej, zwłaszcza w świetle porozumienia paryskiego; w związku z tym wzywa Komisję do dopilnowania, by mechanizm uwzględniania kwestii związanych ze zmianą klimatu został w pełni zoptymalizowany;

4.  z zadowoleniem przyjmuje zaangażowanie Komisji we włączanie celów zrównoważonego rozwoju do głównego nurtu wszystkich strategii politycznych i inicjatyw UE; podkreśla znaczenie pełnego odzwierciedlenia celów agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 w europejskim semestrze, aby umożliwić UE ich osiągnięcie; wzywa Komisję do niezwłocznego opracowania długoterminowego planu na rzecz pełnej realizacji celów zrównoważonego rozwoju w UE oraz uznania ich wzajemnych powiązań i równego znaczenia każdego z nich; ponadto wzywa Komisję, by włączyła do europejskiego semestru wszystkie niezrealizowane aspekty agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 i 7. programu działań w zakresie środowiska;

5.  podkreśla, że debata na temat europejskiego semestru ma szczególne znaczenie w związku z potrzebą znalezienia nowego modelu rozwoju reform strukturalnych i selektywnych inwestycji oraz inwestowania w obszarach strategicznych;

6.  podkreśla znaczenie środowiskowe i społeczno-gospodarcze korzyści płynących z różnorodności biologicznej, czego przykładem jest sieć Natura 2000, której wkład w unijny PKB wynosi między 1,7 a 2,5 % dzięki usługom ekosystemowym, takim jak składowanie dwutlenku węgla, oczyszczanie wody, zapylanie roślin i turystyka; zauważa z niepokojem, że cele UE na 2020 r. w zakresie różnorodności biologicznej nie zostaną osiągnięte bez podjęcia znacznych dodatkowych wysiłków i odpowiednich zobowiązań finansowych, dla których europejski semestr jest podstawowym narzędziem;

7.  ubolewa z powodu faktu, że w rocznej analizie wzrostu gospodarczego na 2018 r. Komisja nadal nie dostrzega, iż przyszłość gospodarki unijnej jest związana z koniecznością stopniowego ograniczenia emisji dwutlenku węgla oraz przejścia na gospodarkę o obiegu zamkniętym, przez co traci okazję do skierowania gospodarki UE na stabilniejszą, bardziej pluralistyczną i wydajniejszą ścieżkę rozwoju zapewniającą większą odporność;

8.  podkreśla potrzebę horyzontalnego stosowania kryteriów zrównoważonego rozwoju i celów opartych na wynikach w odniesieniu do wszystkich europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, w tym Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych, aby dokonać kompleksowego przejścia do zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu; wzywa Komisję i państwa członkowskie do przekierowywania inwestycji w zrównoważone technologie i przedsiębiorstwa w celu zrównoważonego i długofalowego finansowania wzrostu gospodarczego;

9.  uważa, że w europejskim semestrze – w ramach tabeli wskaźników dotyczącej zakłóceń równowagi makroekonomicznej – i w przeglądzie strategii „Europa 2020” należy uwzględnić metody pomiaru i benchmarkingu w odniesieniu do efektywnego gospodarowania zasobami i intensywności emisji gazów cieplarnianych;

10.  z zadowoleniem przyjmuje rosnącą ilość kapitału instytucjonalnego i prywatnego przeznaczanego na finansowanie celów zrównoważonego rozwoju; zachęca Komisję i państwa członkowskie, by opracowały kryteria zrównoważonego rozwoju dla wydatków instytucjonalnych UE, zidentyfikowały potencjalne bariery regulacyjne i zachęty do inwestowania w cele zrównoważonego rozwoju oraz by zbadały możliwości konwergencji i współpracy między inwestycjami publicznymi a prywatnymi;

11.  zaleca, by środki wspierające dalsze odzyskiwanie koncentrowały się na realizowaniu inwestycji sprzyjających przejściu na wydajną gospodarkę, która jest wolna od paliw kopalnych, oparta na odnawialnych źródłach energii i zwiększa zatrudnienie oraz popyt krajowy;

12.  podkreśla, że inwestycje w oszczędne gospodarowanie zasobami, oszczędność energii i ograniczanie emisji spowodują wzrost wydajności w całej gospodarce, a zarazem ograniczą koszty i skutki zewnętrzne; zwraca uwagę na możliwości wspierania przejścia na gospodarkę o obiegu zamkniętym z myślą o tworzeniu nowych miejsc pracy w innowacyjnych usługach z zakresu konserwacji i naprawy, jak również w dziedzinie projektowania i produkcji nowych, bardziej zrównoważonych produktów;

13.  jest zdania, że w ramach dyskusji na temat europejskiego semestru Komisja powinna opracować nowe strategie polityczne i środki zachęcające państwa członkowskie do szybkiego wycofania do 2020 r. dopłat do paliw kopalnych, ponieważ stanowią one jedną z najpoważniejszych przeszkód w realizacji celów UE w zakresie klimatu i odnawialnych źródeł energii, celów strategii „Europa 2020” oraz celów zrównoważonego rozwoju;

14.  przypomina o potrzebie odejścia do 2020 r. od innych szkodliwych dla środowiska dopłat oraz przejścia z opodatkowania pracy na podatek ekologiczny;

15.  z zadowoleniem przyjmuje proklamowanie podczas szczytu społecznego na rzecz sprawiedliwego zatrudnienia i wzrostu w Göteborgu europejskiego filaru praw socjalnych, którego podstawą jest 20 zasad, w tym w dziedzinie ochrony zdrowia, prawo dostępu do profilaktycznej i leczniczej opieki zdrowotnej po przystępnych cenach i dobrej jakości;

16.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do wzmożenia wysiłków na rzecz opracowania, zreformowania i skutecznego wdrożenia polityki dotyczącej promocji zdrowia i zapobiegania chorobom, w tym z wykorzystaniem wsparcia technicznego w ramach komisyjnego programu wspierania reform strukturalnych;

17.  z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę Komisji dotyczącą uruchomienia portalu internetowego na temat promocji zdrowia i zapobiegania chorobom, który dostarcza aktualnych informacji na tematy związane z promocją zdrowia i dobrego samopoczucia oraz jest ważnym źródłem jasnych i wiarygodnych informacji dla obywateli; podkreśla, że portal ten powinien być w pełni dostępny dla wszystkich obywateli UE, w tym dla osób cierpiących na dysleksję lub inne podobne zaburzenia;

18.  podkreśla, że w związku z przeglądem europejskiego mechanizmu ochrony ludności należy stworzyć efektywną unijną rezerwę środków obrony cywilnej jako uzupełnienie zasobów krajowych na rzecz reakcji UE w zakresie obrony cywilnej w celu wzmocnienia wspólnej europejskiej zdolności reagowania na klęski żywiołowe, takie jak pożary lasów i trzęsienia ziemi; podkreśla potrzebę zachęcania do ściślejszej współpracy w zakresie planowania z wyprzedzeniem europejskich operacji reagowania na klęski między innymi za pośrednictwem inwentaryzowania aktywów państw członkowskich, sporządzania planów awaryjnych i sprawniejszego planowania zarządzania ryzykiem;

19.  wzywa do większej spójności z innymi strategiami politycznymi UE w dziedzinie zapobiegania klęskom żywiołowym i gotowości na wypadek ich wystąpienia, takimi jak strategia UE w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu, europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne, Fundusz Solidarności, przepisy dotyczące ochrony środowiska oraz polityka w dziedzinie badań naukowych i innowacji;

20.  podkreśla, że takie zdarzenia ekstremalne jak susza w krajach południowoeuropejskich, huragany i katastrofalne powodzie wymagają od sygnatariuszy porozumienia paryskiego ambitniejszego podejścia w dążeniu do osiągnięcia wyznaczonych celów;

21.  wzywa Komisję do opracowania prawdziwej strategii na rzecz zrównoważonej gospodarki leśnej i ochrony lasów, aby pomóc w zwalczaniu skutków zmiany klimatu, z naciskiem na „zrównoważoność” i ze szczególnym uwzględnieniem gatunków drzew rosnących w tych lasach; ponadto wzywa Komisję do wdrażania i promowania projektu, który zachęca do sadzenia drzew i krzewów wzdłuż cieków wodnych i rzek, co przyczynia się do łagodzenia skutków długotrwałych silnych opadów;

22.  apeluje o większe i ustrukturyzowane zaangażowanie społeczeństwa obywatelskiego i organizacji ochrony środowiska w proces europejskiego semestru, a także o zwiększenie zaangażowania ministrów środowiska w działania w ramach europejskiego semestru na szczeblu Rady.

INFORMACJE O PRZYJĘCIU OPINII W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia

24.1.2018

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

50

1

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Marco Affronte, Pilar Ayuso, Ivo Belet, Simona Bonafè, Biljana Borzan, Paul Brannen, Soledad Cabezón Ruiz, Nessa Childers, Birgit Collin-Langen, Seb Dance, Stefan Eck, José Inácio Faria, Francesc Gambús, Elisabetta Gardini, Gerben-Jan Gerbrandy, Arne Gericke, Julie Girling, Françoise Grossetête, Andrzej Grzyb, Jytte Guteland, Anneli Jäätteenmäki, Karin Kadenbach, Urszula Krupa, Giovanni La Via, Jo Leinen, Peter Liese, Susanne Melior, Gilles Pargneaux, Piernicola Pedicini, Bolesław G. Piecha, John Procter, Julia Reid, Frédérique Ries, Daciana Octavia Sârbu, Annie Schreijer-Pierik, Renate Sommer, Claudiu Ciprian Tănăsescu, Ivica Tolić, Adina-Ioana Vălean, Jadwiga Wiśniewska, Damiano Zoffoli

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Elena Gentile, Martin Häusling, Norbert Lins, Nuno Melo, Ulrike Müller, Christel Schaldemose, Bart Staes, Keith Taylor, Carlos Zorrinho

Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

Jiří Maštálka

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W KOMISJI OPINIODAWCZEJ W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO

50

+

ALDE

Gerben-Jan Gerbrandy, Anneli Jäätteenmäki, Ulrike Müller, Frédérique Ries

ECR

Arne Gericke, Julie Girling, Urszula Krupa, Bolesław G. Piecha, John Procter, Jadwiga Wiśniewska

EFDD

Piernicola Pedicini

GUE/NGL

Stefan Eck, Jiří Maštálka

EPP

Pilar Ayuso, Ivo Belet, Birgit Collin-Langen, José Inácio Faria, Francesc Gambús, Elisabetta Gardini, Françoise Grossetête, Andrzej Grzyb, Giovanni La Via, Peter Liese, Norbert Lins, Nuno Melo, Annie Schreijer-Pierik, Renate Sommer, Ivica Tolić, Adina-Ioana Vălean

S&D

Simona Bonafè, Biljana Borzan, Paul Brannen, Soledad Cabezón Ruiz, Nessa Childers, Seb Dance, Elena Gentile, Jytte Guteland, Karin Kadenbach, Jo Leinen, Susanne Melior, Gilles Pargneaux, Christel Schaldemose, Daciana Octavia Sârbu, Claudiu Ciprian Tănăsescu, Damiano Zoffoli, Carlos Zorrinho

Verts/ALE

Marco Affronte, Martin Häusling, Bart Staes, Keith Taylor

1

-

EFDD

Julia Reid

0

0

 

 

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymało się

OPINIA Komisji Rozwoju Regionalnego (20.2.2018)

dla Komisji Gospodarczej i Monetarnej

w sprawie europejskiego semestru na rzecz koordynacji polityki gospodarczej: roczna analiza wzrostu gospodarczego na rok 2018
(2017/2226(INI))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Iskra Mihaylova

WSKAZÓWKI

Komisja Rozwoju Regionalnego zwraca się do Komisji Gospodarczej i Monetarnej, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  odnotowuje, że gospodarka europejska wykazuje oznaki ożywienia w ciągu ostatnich 18 kwartałów, a państwa członkowskie notują dodatni i stały wzrost gospodarczy i najniższy poziom bezrobocia od czasów kryzysu; podkreśla jednak, że zgodnie z ostatnimi wynikami wskaźnika OECD dotyczącego dobrostanu między poszczególnymi społeczeństwami i indywidualnymi osobami występują wyraźne i głębokie podziały w zależności od poziomu wykształcenia, dochodów, zamożności, wieku i miejsca urodzenia; stwierdza, że w niektórych regionach, w których ożywienie następuje powoli, te nierówności, zwłaszcza stopa bezrobocia młodzieży i długoterminowego bezrobocia oraz poziom ubóstwa, nie uległy zmianie od czasów kryzysu; w związku z tym zwraca uwagę na problem bezrobocia strukturalnego i jego niefortunne skutki gospodarcze, społeczne i polityczne; wyraża zaniepokojenie, że problem ten szczególnie dotyka osoby w wieku poniżej 25 lat, w przypadku których prawdopodobieństwo bezrobocia jest 60 % wyższe niż w przypadku osób w wieku pomiędzy 25 a 54 rokiem życia; podkreśla wagę przedłużenia Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych na okres 2017–2020 oraz zwiększenia jej budżetu o 1,2 mld EUR;

2.  podkreśla w związku z tym potrzebę promowania większej konwergencji i włączenia społecznego; z zadowoleniem stwierdza, że Komisja dostrzega, że nadszedł czas, aby wspierać dalsze ożywienie przez wzrost gospodarczy, konwergencję społeczną, reformy strukturalne i spójność terytorialną, oraz że odchodzi od stosowanego w przeszłości podejścia oszczędnościowego; podkreśla, że aby promować ogólny harmonijny rozwój, cała Unia Europejska powinna opracowywać i prowadzić działania na rzecz wzmocnienia spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej i zmniejszenia dysproporcji w poziomach rozwoju poszczególnych regionów oraz zacofania regionów najmniej uprzywilejowanych, w szczególności unijnych regionów o niskich dochodach i niskim wzroście (regionów słabiej rozwiniętych); podkreśla w związku z tym potrzebę całościowego i jakościowego przekształcenia obecnej kombinacji polityki fiskalnej i monetarnej przez nadanie priorytetu pilnemu wdrożeniu zasad i praw zawartych w Europejskim filarze praw socjalnych; podkreśla w związku z tym, że na politykę spójności należy przeznaczyć odpowiednie zasoby finansowe w okresie po roku 2020, i zwraca się do Komisji o przedstawienie odpowiedniego wniosku; odnotowuje, że w celu zwiększenia produktywności – co jest jednym z podstawowych warunków wzrostu – potrzebne są inwestycje w innowacje, kształcenie i nowe umiejętności;

3.  z zadowoleniem przyjmuje uproszczenie i ukierunkowanie zaleceń dla poszczególnych krajów; wyraża jednak obawy dotyczące nierównego stopnia wdrażania zaleceń dla poszczególnych krajów w różnych obszarach polityki i w różnych państwach; przypomina o znaczeniu opartego na synergii podejścia do wykorzystywania wszystkich dostępnych funduszy UE i wzywa Komisję i państwa członkowskie do ścisłej współpracy i koordynacji procesu w celu zapewnienia wsparcia wzmocnionej spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej i zwiększania inwestycji, zatrudnienia i wzrostu gospodarczego, a ponadto wzywa do docenienia wspierającej roli, jaką w tym procesie mogą odgrywać organy lokalne i regionalne; podkreśla potrzebę działań na rzecz budowania zdolności i dalszego uproszczenia wdrażania unijnych funduszy, biorąc pod uwagę, że znaczna część zaleceń dla poszczególnych krajów z 2017 r. dotyczyła potencjału administracyjnego; podkreśla, że zalecenia dla poszczególnych krajów powinny lepiej odzwierciedlać specyfikę państw członkowskich; podkreśla potrzebę zwiększenia synergii miedzy budżetem UE a budżetami państw członkowskich, aby osiągnąć priorytety rocznej analizy wzrostu gospodarczego i wdrożyć zalecenia dla poszczególnych krajów;

4.  podkreśla istotną rolę polityki spójności w procesie ożywienia gospodarczego jako wiodącej polityki publicznej na rzecz inwestycji, wzrostu i rozwoju dostosowanej do celów strategii „Europa 2020” na rzecz inteligentnego, trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu; przypomina, że między 2015 a 2017 r. w ramach polityki spójności zapewniono finansowanie równe 8,5 % rządowych inwestycji kapitałowych w Unii Europejskiej, przy czym liczba ta wzrasta do 41 % w odniesieniu do 13 państw członkowskich, które przystąpiły do UE po 2004 r., a w 7 państwach członkowskich wynosi ponad 50 %; jest zdania, że w przyszłych wieloletnich ramach finansowych jej finansowanie należy utrzymać na co najmniej podobnym poziomie budżetowym; uważa jednak, że interakcja tej polityki z europejskim semestrem nie powinna utrudniać osiągnięcia jej właściwych celów zapisanych w traktatach, w tym w wymiarze terytorialnym, przy czym taka interakcja powinna być zrównoważona i wspomagać wykorzystywanie europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych i dalej zwiększać efekt mnożnikowy wydatków w ramach polityki spójności i ich wkład w trwały wzrost gospodarczy sprzyjający włączeniu społecznemu i tworzeniu godnego zatrudnienia oraz rozwojowi społecznemu; w związku z tym uważa za wskazane włączenie organów lokalnych i regionalnych w określanie parametrów europejskiego semestru; podkreśla, że potrzebna jest większa elastyczność w definiowaniu działań i projektów, które powinny być finansowane z europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych i powiązane z określanymi co roku zaleceniami dla poszczególnych krajów i rocznymi analizami wzrostu gospodarczego;

5.  ponownie zwraca uwagę na potrzebę przyspieszenia wdrażania europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, ponieważ stanowią one niezmiernie istotne narzędzie wzrostu gospodarczego, zrównoważonego rozwoju i tworzenia miejsc pracy i wspierają dzięki temu w znacznym stopniu krajową politykę inwestycyjną i odnośne reformy strukturalne; wzywa państwa członkowskie do rozwijania solidniejszych struktur koordynacji i planowania oraz ram zarządzania i wydajniejszych systemów administracji publicznej oraz do zmniejszenia obciążenia administracyjnego, tak aby wykorzystanie tych funduszy było bardziej skuteczne i wydajne; wzywa również Komisję, by wspierała państwa członkowskie, wykorzystując wszystkie dostępne narzędzia i zasoby, tak aby uniknąć ryzyka anulowania zobowiązań oraz akumulacji zaległości w płatnościach;

6.  z zadowoleniem przyjmuje przedłużenie okresu obowiązywania do 2020 r. i wzrost puli środków Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS), aby pomóc w zwiększaniu dynamiki inwestycji, uniknąć zakłóceń w finansowaniu i zagwarantować promotorom projektów, że będą mogli nadal planować projekty po początkowym okresie inwestycyjnym; podkreśla potrzebę zapewnienia komplementarności i synergii między europejskimi funduszami strukturalnymi i inwestycyjnymi, EFIS i innymi instrumentami finansowymi oraz horyzontalnymi programami unijnymi, przy czym europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne powinny pozostać główną strategią inwestycyjną UE; podkreśla, że środki z EFIS powinny być sprawiedliwej rozdzielane miedzy poszczególne terytoria, aby wpływać na harmonijny rozwój UE i nie pogłębiać różnic między państwami członkowskimi, regionami i obywatelami; przypomina, że celem projektów realizowanych w ramach przedłużonego EFIS nadal powinno być zasilanie niedofinansowanych inwestycji i likwidowanie luk rynkowych; apeluje o przywrócenie równowagi terytorialnej w inwestycjach i zwiększenie poziomu wykorzystania w regionach słabiej rozwiniętych; w związku z tym podkreśla, że coraz bardziej potrzebne jest w tej sytuacji ułatwienie łączenia EFIS z innymi źródłami unijnego finansowania;

7.  podkreśla rolę programu wspierania reform strukturalnych we wzmacnianiu dostosowanej do potrzeb pomocy mającej wspierać państwa członkowskie w przeprowadzaniu reform, które zwiększają spójność, w terminowym stosowaniu prawa UE i wykorzystywaniu funduszy UE w bardziej wydajny i skuteczny sposób; zwraca uwagę, że dotychczasowe doświadczenia pokazały, iż wiele państw członkowskich występuje o wsparcie w ramach programu, a wnioski o wsparcie rozkładają się na wszystkie obszary polityki wsparcia; wzywa Komisję do zapewnienia pełnej jawności w realizowaniu programu w rocznym sprawozdaniu z kontroli z podaniem konkretnych wyników poszczególnych projektów; podkreśla w tym względzie wagę zidentyfikowania i wdrożenia odnośnych reform strukturalnych na wszystkich szczeblach władzy oraz wyeliminowania biurokracji towarzyszącej realizowanym inwestycjom, aby pomóc w poprawie wdrażania europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych oraz otoczenia inwestycyjnego i biznesowego;

8.  podkreśla, że konieczne jest zagwarantowanie środków na finansowanie programu wspierania reform strukturalnych po roku 2020 i że środki te należy przeznaczyć wyłącznie do celów i na realizację założeń europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych.

INFORMACJE O PRZYJĘCIU OPINII

W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia

20.2.2018

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

31

7

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Mercedes Bresso, Steeve Briois, Andrea Cozzolino, Raymond Finch, John Flack, Iratxe García Pérez, Michela Giuffrida, Krzysztof Hetman, Ivan Jakovčić, Constanze Krehl, Sławomir Kłosowski, Louis-Joseph Manscour, Martina Michels, Iskra Mihaylova, Andrey Novakov, Paul Nuttall, Mirosław Piotrowski, Stanislav Polčák, Liliana Rodrigues, Fernando Ruas, Monika Smolková, Ruža Tomašić, Ramón Luis Valcárcel Siso, Ángela Vallina, Lambert van Nistelrooij, Kerstin Westphal, Joachim Zeller

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Daniel Buda, Andor Deli, Ivana Maletić, Urmas Paet, Tonino Picula, Georgi Pirinski, Bronis Ropė, Milan Zver

Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

Eleonora Evi, Anna Hedh, Bogdan Brunon Wenta

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO

W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

31

+

ALDE

Ivan Jakovčić, Iskra Mihaylova, Paet Urmas

ECR

John Flack, Sławomir Kłosowski, Mirosław Piotrowski, Ruža Tomašić

PPE

Daniel Buda, Andor Deli, Krzysztof Hetman, Ivana Maletić, Andrey Novakov, Stanislav Polčák, Fernando Ruas, Ramón Luis Valcárcel Siso, Bogdan Brunon Wenta, Milan Zver, Lambert van Nistelrooij

S&D

Mercedes Bresso, Andrea Cozzolino, Iratxe García Pérez, Michela Giuffrida, Anna Hedh, Constanze Krehl, Louis-Joseph Manscour, Tonino Picula, Georgi Pirinski, Liliana Rodrigues, Monika Smolková, Kerstin Westphal

VERTS/ALE

Bronis Ropė

7

-

EFDD

Eleonora Evi, Raymond Finch, Paul Nuttall

ENF

Steeve Briois

GUE/NGL

Martina Michels, Ángela Vallina

PPE

Joachim Zeller

0

0

 

 

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymało się

STANOWISKO W FORMIE POPRAWEK KOMISJI PRAW KOBIET I RÓWNOUPRAWNIENIA (11.1.2018)

dla Komisji Gospodarczej i Monetarnej

w sprawie europejskiego semestru na rzecz koordynacji polityki gospodarczej: roczna analiza wzrostu gospodarczego na rok 2018

(2017/2226(INI))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Evelyn Regner

POPRAWKI

Komisja Praw Kobiet i Równouprawnienia zwraca się do Komisji Gospodarczej i Monetarnej, jako komisji przedmiotowo właściwej, o wzięcie pod uwagę następujących poprawek:

Poprawka    1

Projekt rezolucji

Ustęp 4 a (nowy)

 

Projekt rezolucji

Poprawka

 

4a. podkreśla, że europejskie zarządzanie gospodarcze należy przeorientować z wąskiego celu wzrostu PKB na dobrobyt i zbieżność z wysokimi minimalnymi standardami równości płci; uważa, że nowa polityka gospodarcza zorientowana na dobrobyt powinna opierać się na „magicznym wieloboku”, składającym się ze sprawiedliwie rozłożonego dobrobytu materialnego, jakości życia, stabilności finansowej, stabilności cen, pełnego zatrudnienia i godziwych miejsc pracy, równowagi ekologicznej, stabilnego działania sektora publicznego i zrównoważonych zewnętrznych stosunków gospodarczych;

Poprawka    2

Projekt rezolucji

Ustęp 6 a (nowy)

 

Projekt rezolucji

Poprawka

 

6a. odnotowuje, że debaty na temat inteligentnego przydziału wydatków publicznych i priorytetów politycznych w budżecie UE odbywają się regularnie oraz że taka krytyczna ocena jest niezbędna dla poprawy jakości budżetów publicznych państw członkowskich w średnim i długim okresie oraz dla uniknięcia liniowych cięć budżetowych, które mogłyby mieć szczególny wpływ między innymi na kobiety;

Poprawka    3

Projekt rezolucji

Ustęp 6 b (nowy)

 

Projekt rezolucji

Poprawka

 

6b. jest zdania, że poprawa struktury i jakości budżetów publicznych stanowi kluczowy czynnik gwarantujący przestrzeganie unijnych przepisów fiskalnych i umożliwiający finansowanie niezbędnych wydatków, np. w odniesieniu do systemów zabezpieczenia społecznego, które mają szczególne znaczenie dla kobiet, tworzenia buforów na wypadek nieprzewidzianych potrzeb i wreszcie finansowania wydatków innych niż istotne;

Poprawka    4

Projekt rezolucji

Ustęp 7 a (nowy)

 

Projekt rezolucji

Poprawka

 

7a. zwraca uwagę na potrzebę dogłębnej analizy i bardziej kompleksowej oceny wskaźników społecznych w ramach europejskiego semestru; wzywa Komisję do dodania dalszych wskaźników społecznych, które powinny być traktowane na równi ze wskaźnikami ekonomicznymi;

Poprawka    5

Projekt rezolucji

Ustęp 7 b (nowy)

 

Projekt rezolucji

Poprawka

 

7b. jest nadal zaniepokojony brakiem perspektywy i wskaźników dotyczących płci w ramach europejskiego semestru oraz wzywa do szerszego uwzględniania perspektywy płci przy formułowaniu zaleceń dla poszczególnych krajów, programów konwergencji i krajowych programów reform; podkreśla potrzebę monitorowania postępów w dziedzinie społecznej i płci oraz wpływu reform na przestrzeni czasu; domaga się zatem wykorzystania danych segregowanych według kryterium płci, obliczenia nowych wskaźników oraz włączenia nowych informacji obejmujących pięć głównych celów strategii „Europa 2020”, w tym celów w zakresie badań i rozwoju oraz energii, tak aby monitorować postępy i ukazać różnice między płciami;

Poprawka    6

Projekt rezolucji

Ustęp 7 c (nowy)

 

Projekt rezolucji

Poprawka

 

7c. wzywa do zwiększenia płac minimalnych, większej przejrzystości płac oraz przeprowadzenia na poziomie przedsiębiorstw audytów wynagrodzeń w celu osiągnięcia jednakowej płacy za tę samą pracę we wszystkich sektorach i zawodach; wzywa ponadto państwa członkowskie, aby zaprzestały blokowania dyrektywy w sprawie kobiet w zarządach; podkreśla ponadto znaczenie działań na rzecz osiągnięcia skutecznych ram równowagi między życiem zawodowym a prywatnym, tak aby umożliwić wszystkim kobietom i mężczyznom godzenie życia prywatnego i zawodowego;

Poprawka    7

Projekt rezolucji

Ustęp 7 d (nowy)

 

Projekt rezolucji

Poprawka

 

7d. podkreśla potrzebę nadania priorytetowego znaczenia działaniom mającym na celu rozwiązanie problemów bezrobocia, ubóstwa i wyłączenia społecznego, które dotykają przede wszystkim kobiety, oraz priorytetowego traktowania trwałego zatrudnienia i wysokiej jakości miejsc pracy, inwestycji i wysokiej jakości usług publicznych zapewniających włączenie społeczne, w szczególności w obszarach edukacji, zdrowia, opieki nad dziećmi, opieki nad osobami niesamodzielnymi, transportu publicznego i usług socjalnych;

Poprawka    8

Projekt rezolucji

Ustęp 7 e (nowy)

 

Projekt rezolucji

Poprawka

 

7e. wzywa do pełnego włączenia do europejskiego semestru drugiej zasady filaru praw socjalnych, a mianowicie że należy zagwarantować i wspierać równe traktowanie oraz równość szans mężczyzn i kobiet we wszystkich obszarach, w tym w odniesieniu do uczestnictwa w rynku pracy, warunków zatrudnienia i rozwoju kariery zawodowej, oraz że kobiety i mężczyźni mają prawo do równego wynagrodzenia za pracę o równej wartości;

Poprawka    9

Projekt rezolucji

Ustęp 16 a (nowy)

 

Projekt rezolucji

Poprawka

 

16a. jest zaniepokojony faktem, że w całej Unii Europejskiej dysproporcje pozostają znaczne, a segregacja na rynku pracy utrzymuje się na wysokim poziomie, co przyczynia się do różnic między płciami, w tym znacznych różnic w wynagrodzeniach, emeryturach i zamożności, nierównych procesów decyzyjnych i krótszych karier zawodowych kobiet; podkreśla, że choć stopa zatrudnienia kobiet osiągnęła rekordowo wysoki poziom, to jednak jest ona o 11 % niższa od stopy zatrudnienia mężczyzn; podkreśla, że różnice w zatrudnieniu są szczególnie duże w przypadku matek i kobiet sprawujących opiekę;

Poprawka    10

Projekt rezolucji

Ustęp 16 b (nowy)

 

Projekt rezolucji

Poprawka

 

16b. jest zaniepokojony zakresem, w jakim polityka oszczędnościowa dotyka kobiety; podkreśla w związku z tym fakt, że w dłuższej perspektywie czasowej kobiety poważniej odczuwają skutki cięć wydatków publicznych, redystrybucji w polityce równowagi między życiem zawodowym a prywatnym oraz cięć w systemach zabezpieczenia społecznego;

Poprawka    11

Projekt rezolucji

Ustęp 16 c (nowy)

 

Projekt rezolucji

Poprawka

 

16c. podkreśla fakt, że dyskryminacja ze względu na płeć jest nadal ogromna, o czym świadczy zróżnicowanie wynagrodzenia ze względu na płeć oraz różnice we wskaźniku zatrudnienia mężczyzn i kobiet, przy średnim wynagrodzeniu godzinowym brutto pracowników płci męskiej o ok. 16 % wyższym niż w przypadku pracowników płci żeńskiej; podkreśla, że różnice te wynikają z niedostatecznej reprezentacji kobiet w dobrze płatnych sektorach, dyskryminacji na rynku pracy oraz wysokiego odsetka kobiet pracujących w niepełnym wymiarze godzin; nalega, by poczynić dalsze postępy na drodze do zmniejszenia tych różnic; wzywa w tym kontekście Komisję, aby wprowadziła filar równości płci oraz nadrzędny cel równouprawnienia płci do strategii „Europa 2020”; zachęca państwa członkowskie do wzmożenia wysiłków na rzecz wyeliminowania różnic w wynagrodzeniach kobiet i mężczyzn oraz do podjęcia bardziej aktywnych działań na rzecz zwiększenia udziału kobiet w rynku pracy;

Poprawka    12

Projekt rezolucji

Ustęp 19 a (nowy)

 

Projekt rezolucji

Poprawka

 

19a. zwraca się do komisarzy odpowiedzialnych w tym zakresie, aby co roku omawiali z Komisją Praw Kobiet i Równouprawnienia aspekty rocznej analizy wzrostu gospodarczego związane z płcią;

INFORMACJE O PRZYJĘCIU OPINII W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia

4.12.2017

 

 

 

INFORMACJE O PRZYJĘCIUPRZEZ KOMISJĘ PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWĄ

Data przyjęcia

21.2.2018

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

45

7

1

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Burkhard Balz, Hugues Bayet, Udo Bullmann, Thierry Cornillet, Esther de Lange, Markus Ferber, Jonás Fernández, Sven Giegold, Neena Gill, Roberto Gualtieri, Gunnar Hökmark, Danuta Maria Hübner, Cătălin Sorin Ivan, Petr Ježek, Wolf Klinz, Georgios Kyrtsos, Werner Langen, Sander Loones, Olle Ludvigsson, Ivana Maletić, Gabriel Mato, Costas Mavrides, Alex Mayer, Bernard Monot, Luděk Niedermayer, Stanisław Ożóg, Sirpa Pietikäinen, Dariusz Rosati, Pirkko Ruohonen-Lerner, Anne Sander, Alfred Sant, Martin Schirdewan, Molly Scott Cato, Pedro Silva Pereira, Peter Simon, Theodor Dumitru Stolojan, Kay Swinburne, Paul Tang, Ramon Tremosa i Balcells, Ernest Urtasun, Marco Valli, Miguel Viegas, Jakob von Weizsäcker

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Matt Carthy, Bas Eickhout, Ramón Jáuregui Atondo, Alain Lamassoure, Paloma López Bermejo, Thomas Mann, Luigi Morgano, Laurenţiu Rebega, Joachim Starbatty, Lieve Wierinck

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGOW KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

45

+

ALDE

Thierry Cornillet, Petr Ježek, Wolf Klinz, Ramon Tremosa i Balcells, Lieve Wierinck

ECR

Sander Loones, Stanisław Ożóg, Pirkko Ruohonen-Lerner, Joachim Starbatty, Kay Swinburne

PPE

Burkhard Balz, Gunnar Hökmark, Danuta Maria Hübner, Georgios Kyrtsos, Alain Lamassoure, Esther de Lange, Werner Langen, Ivana Maletić, Thomas Mann, Gabriel Mato, Luděk Niedermayer, Sirpa Pietikäinen, Dariusz Rosati, Anne Sander, Theodor Dumitru Stolojan

S&D

Hugues Bayet, Udo Bullmann, Jonás Fernández, Neena Gill, Roberto Gualtieri, Cătălin Sorin Ivan, Ramón Jáuregui Atondo, Olle Ludvigsson, Costas Mavrides, Alex Mayer, Luigi Morgano, Alfred Sant, Pedro Silva Pereira, Peter Simon, Paul Tang, Jakob von Weizsäcker

VERTS/ALE

Bas Eickhout, Sven Giegold, Molly Scott Cato, Ernest Urtasun

7

-

EFDD

Marco Valli

ENF

Bernard Monot

GUE/NGL

Matt Carthy, Paloma López Bermejo, Martin Schirdewan, Miguel Viegas

PPE

Markus Ferber

1

0

ENF

Laurenţiu Rebega

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymało się

Ostatnia aktualizacja: 14 marca 2018
Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności