SPRAWOZDANIE w sprawie ogólnych wytycznych dotyczących przygotowania budżetu na rok 2019, sekcja III – Komisja

9.3.2018 - (2017/2286(BUD))

Komisja Budżetowa
Sprawozdawca: Daniele Viotti


Procedura : 2017/2286(BUD)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
A8-0062/2018

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie ogólnych wytycznych dotyczących przygotowania budżetu na rok 2019, sekcja III – Komisja

(2017/2286(BUD))

Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 314 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 106a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej,

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014−2020[1],

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami[2],

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002[3],

–  uwzględniając decyzję Rady 2014/335/UE, Euratom z dnia 26 maja 2014 r. w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej[4],

–  uwzględniając budżet ogólny Unii Europejskiej na rok budżetowy 2018[5] i załączone do niego wspólne oświadczenia uzgodnione między Parlamentem, Radą i Komisją,

–  uwzględniając konkluzje Rady z dnia 20 lutego 2018 r. w sprawie wytycznych budżetowych na rok 2019 (06315/2018),

–  uwzględniając art. 86a Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej (A8-0062/2018),

A.  mając na uwadze, że negocjacje w sprawie budżetu Unii na 2019 r., ostatniego w bieżącej kadencji parlamentarnej, zbiegną się z negocjacjami w sprawie następnych wieloletnich ram finansowych (WRF) oraz z reformą systemu zasobów własnych UE; mając na uwadze, że rok 2019 będzie szóstym rokiem obowiązywania WRF na lata 2014–2020;

B.  mając na uwadze, że obydwa organy władzy budżetowej powinny dołożyć starań o osiągnięcie w komitecie pojednawczym ambitnego i całościowego porozumienia w sprawie budżetu na 2019 r., aby pozytywnie wpłynąć na równoległe negocjacje i umożliwić osiągnięcie – przed końcem bieżącej kadencji parlamentarnej – porozumienia w sprawie WRF na okres po 2020 r. i w sprawie zasobów własnych;

C.  mając na uwadze, że zgodnie z porozumieniem z grudnia 2017 r. w sprawie rozpoczęcia drugiego etapu negocjacji brexit nie powinien mieć bezpośredniego wpływu na budżet na 2019 r., ponieważ zgodnie ze wspólnym sprawozdaniem UE i Zjednoczonego Królestwa[6] państwo to wniesie wkład we wdrażanie budżetu Unii na lata 2019 i 2020 i będzie uczestniczyć w tym wdrażaniu, jak gdyby nadal było członkiem Unii;

D.   mając na uwadze, że narastające ruchy populistyczne i ekstremistyczne w państwach członkowskich szerzą i podsycają fałszywe informacje o UE i jej budżecie, co wskazuje na potrzebę lepszego i przejrzystszego informowania;

E.   mając na uwadze, że obywatele przez lata negatywnie postrzegali działania mające służyć przezwyciężeniu kryzysu finansowego, społecznego i gospodarczego, tymczasem obecna poprawa koniunktury gospodarczej, będąca wynikiem skoordynowanych dążeń do wprowadzenia Europy na ścieżkę ożywienia gospodarczego, daje większą swobodę w planowaniu budżetowym;

F.   mając na uwadze, że w ostatnich latach Rada wielokrotnie przeczyła samej sobie, gdyż proponowała nowe priorytety polityczne dla UE, a jednocześnie była niechętna przeznaczaniu nowych środków na ich sfinansowanie; mając na uwadze, że nowe priorytety polityczne i przyszłe wyzwania dla UE powinno się finansować z dodatkowych środków, nie zaś przez zmniejszanie środków na istniejące, udane programy;

G.  mając na uwadze, że pod koniec obecnego okresu programowania finansowego realizacja wieloletnich programów nabierze tempa, a przez to zwiększy się zapotrzebowanie na odpowiednie zasoby finansowe;

Podejmowanie wyzwań stojących przed UE i oczekiwania obywateli

1.  odnotowuje przezwyciężanie skutków kryzysu finansowego, gospodarczego i społecznego, umocnione przez dążenia UE i państw członkowskich do przywrócenia wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy, ale wymagające dalszych starań, aby znaleźć pozytywne odzwierciedlenie w życiu codziennym obywateli UE, z których wielu od szeregu lat dotkliwie doświadcza konsekwencji kryzysu; wzywa do zwrócenia szczególnej uwagi na ludzi młodych i na osoby zagrożone ubóstwem lub bezrobociem, by zapewnić im odczuwanie korzystnych skutków tych działań, a tym samym zapobiegać wzrostowi nierówności społecznych i regionalnych; podkreśla w związku z tym, że należy zwrócić szczególną uwagę na zdolność poszczególnych regionów do czerpania korzyści z przyspieszenia wzrostu;

2.  podkreśla, że, według danych Eurostatu, a wbrew twierdzeniom populistów obywatele UE z optymizmem postrzegają jej przyszłość; podkreśla, że Unia powinna wykonywać swoje zadania i obowiązki oraz aktywniej działać na rzecz poprawy jakości życia swoich obywateli, zarówno dziś, jak i w przyszłości, ale również lepiej chronić ich przed nieuczciwymi praktykami handlowym i gospodarczymi na rynku globalnym, jednocześnie pomagając im czerpać z niego korzyści; podkreśla, że należy podjąć wyzwania dotyczące zmiany klimatu i zaradzić zagrożeniom dla bezpieczeństwa międzynarodowego; uważa, że aby spełnić te oczekiwania i wypełnić zobowiązania, UE musi lepiej funkcjonować w zakresie przysługujących jej kompetencji, aby wspierać tworzenie trwałego wzrostu i miejsc pracy oraz niwelować różnice poziomu życia wśród obywateli UE we wszystkich regionach, a jednocześnie w pełni realizować strategię „Europa 2020”, osiągać cele zrównoważonego rozwoju i wypełniać porozumienie paryskie; podkreśla konieczność przygotowania gospodarki europejskiej i obywateli UE na możliwości, jakie stwarza cyfryzacja; uważa, że ważnym wyzwaniem na rok 2019 jest również wyeliminowanie podstawowych przyczyn migracji oraz położenie kresu różnego rodzaju dyskryminacji, w tym dyskryminacji kobiet i osób LGBTI;

Przygotowanie zrównoważonej przyszłości oraz większa solidarność w obrębie UE i poza jej granicami

Priorytety w budżecie UE na 2019 r.

3.  uważa, że w budżecie UE na 2019 r. należy wzmocnić wszystkie odpowiednie instrumenty walki z bezrobociem wśród młodzieży, szczególnie w tych regionach UE, które są słabiej rozwinięte gospodarczo, ze szczególnym uwzględnieniem doskonalenia umiejętności z zakresu przedsiębiorczości oraz umiejętności zawodowych i mobilności, uznawania kwalifikacji na wszystkich poziomach kształcenia i szkolenia zawodowego, a także wsparcia wzrostu gospodarczego, konkurencyjności, tworzenia miejsc pracy, inwestycji w infrastrukturę, innowacyjności, badań naukowych oraz MŚP; podkreśla, że bezrobocie wśród młodzieży, mające znaczne konsekwencje społeczne, to jedno z największych wyzwań na szczeblu europejskim;

4.  uważa, że priorytetami w budżecie UE na 2019 r. powinny być: wzrost gospodarczy, innowacyjność, konkurencyjność, walka ze zmianą klimatu, przechodzenie na odnawialne źródła energii, migracja i bezpieczeństwo;

5.  popiera dawanie młodym ludziom większych możliwości udziału w działaniach solidarnościowych; apeluje, by po planowanym na 2018 r. przyjęciu przepisów o Europejskim Korpusie Solidarności inicjatywę tę szybko uruchomić i w pełni wdrożyć;

6.  wyraża zadowolenie, że na stanowczy wniosek Parlamentu w wyniku postępowania pojednawczego w sprawie budżetu UE na 2018 r. pierwotnie zaproponowany przydział środków dla Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych zwiększono o nowe środki w wysokości 116,7 mln EUR, co daje łącznie na 2018 r. kwotę 350 mln EUR, lecz podkreśla, że należy usprawnić wdrażanie środków, których wykorzystanie jest opóźnione; sprzeciwia się interpretacji programowania finansowego na rok 2018 przedstawionej przez Komisję w aktualizacji technicznej programowania finansowego na lata 2019–2020 po przyjęciu budżetu na 2018 r., zgodnie z którą wspomniane zwiększenie środków oznacza wykorzystanie środków na kolejne lata w początkowym okresie realizacji, i oczekuje, że Komisja wywiąże się z obietnic złożonych Parlamentowi na koniec postępowania pojednawczego w 2017 r.; oczekuje, że w projekcie budżetu na 2019 r. znajdą się ambitniejsze założenia dotyczące walki z bezrobociem młodzieży oraz należycie wyważone zostaną zmiany w poziomie zdolności absorpcyjnej w tej dziedzinie i polityczna wola wsparcia dla tej kwestii; przypomina, że Komisja zobowiązała się, że zaproponuje dalsze zwiększenie finansowania Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych w formie budżetu korygującego, jeżeli pozwoli na to zdolność absorpcyjna inicjatywy w 2018 r.; nalega, by państwa członkowskie i Komisja dopasowywały oferty zatrudnienia, kształcenia lub szkolenia do profilu uczestników i zapotrzebowania na rynku pracy, by uczestnicy znaleźli trwałe zatrudnienie;

7.  wzywa Komisję, by na potrzeby procedury w 2019 r. udostępniła dane finansowe dotyczące wdrażania Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych w rozbiciu na wkłady poszczególnych krajów w celu uzupełnienia dostępnych już danych o kosztach całkowitych; wzywa Komisję do poprawy synergii między Inicjatywą na rzecz zatrudnienia ludzi młodych, Europejskim Funduszem Społecznym i budżetami krajowymi państw członkowskich, aby zapewnić, że Inicjatywa na rzecz zatrudnienia ludzi młodych nie będzie zastępować krajowego finansowania działań skierowanych do młodzieży niekształcącej się, niepracującej ani nieszkolącej się (NEET);

8.  uważa, że powstały przed 30 laty program Erasmus+ nadal jest – obok programów UE w dziedzinie kultury – najważniejszym programem wspierania mobilności ludzi młodych, uczenia o najważniejszych europejskich wartościach i wpajania ich młodym ludziom, na co wskazuje liczba otrzymywanych wniosków, przekraczająca możliwości finansowania; jest zdania, że należy jeszcze bardziej zwiększyć (przynajmniej podwoić) budżet programu Erasmus+ na rok 2019, aby móc pozytywnie rozpatrzyć kwalifikowane wnioski, zwłaszcza w dziedzinie uczenia się przez całe życie;

9.  uważa, że badania naukowe, konkurencyjność i MŚP mają kluczowe znaczenie dla zapewnienia wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy; podkreśla w związku z tym znaczenie tworzenia dla przedsiębiorstw w UE, zwłaszcza dla MŚP, warunków sprzyjających innowacyjności, badaniom naukowym i inwestycjom, aby stworzyć w UE gospodarkę mogącą naprawdę konkurować na szczeblu ogólnoświatowym; podkreśla znaczenie zwiększenia budżetu w dziale 1a oraz środków na pomyślnie realizowane programy, np. „Horyzont 2020” i programy wspierające MŚP, w tym program UE na rzecz konkurencyjności przedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw (COSME), w którym kandydaci ubiegający się o wsparcie są znacznie liczniejsi niż beneficjenci; podkreśla znaczenie uwzględnienia szczególnych wymogów i niewielkich zasobów administracyjnych MŚP przy tworzeniu programów dla MŚP; uważa, że wymaga tego szybko zmieniające się i wysoce konkurencyjne otoczenie oraz głębokie zmiany zachodzące we wszystkich sektorach w wyniku cyfryzacji; zauważa, że europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne również przyczyniają się do realizacji wszystkich tych priorytetów;

10.  podkreśla, że inwestycje w badania naukowe i innowacyjność to warunek osiągnięcia prawdziwej konkurencyjności w UE; ubolewa, że niepokojąco mało wniosków jest rozpatrywanych pozytywnie, przez co finansowanie ze środków UE otrzymuje mniej dobrych jakościowo projektów z dziedziny badań naukowych i innowacyjności; w związku z tym podkreśla, że należy zapewnić odpowiedni poziom środków na program „Horyzont 2020”;

11.  wskazuje na możliwości wzrostu gospodarczego, jakie niesie ze sobą transformacja technologiczna, i apeluje, by budżet UE odgrywał odpowiednią rolę we wspieraniu cyfryzacji przemysłu europejskiego oraz upowszechnianiu umiejętności cyfrowych i przedsiębiorczości;

12.  przyznaje, że MŚP są podstawą gospodarki europejskiej i będą w dalszym ciągu odgrywać decydującą rolę w tworzeniu miejsc pracy i zapewnianiu wzrostu w całej UE; apeluje w związku z tym, by w 2019 r. zwiększyć środki na program COSME, zważywszy na powodzenie tego programu;

13.  z zadowoleniem przyjmuje rozszerzenie i przedłużenie funkcjonowania Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS), którego zwiększony fundusz gwarancyjny odgrywa kluczową rolę w zmniejszaniu luki inwestycyjnej w UE; przypomina, że fundusz gwarancyjny EFIS finansuje się po części kosztem programu „Horyzont 2020” i instrumentu „Łącząc Europę”, mimo że oba te programy mają długoterminowy i przyszłościowy charakter; podkreśla, że Parlament od dawna jest zdania, że wszelkie nowe inicjatywy muszą być finansowane z nowych środków, a nie za pomocą przesunięć, oraz że uszczerbek dla dotychczasowych programów należy korygować w ramach rocznej procedury budżetowej; przypomina, że należy w jak największym stopniu anulować cięcia w tych programach;

14.  podkreśla, że EFIS o przedłużonym okresie obowiązywania powinien osiągnąć w 2019 r. znaczne postępy w zwiększeniu zasięgu geograficznego, by wszystkie regiony mogły w równym stopniu korzystać z dźwigni finansowej, jaką daje gwarancja budżetowa UE; wzywa państwa członkowskie do przeprowadzenia reform strukturalnych, które poprawią otoczenie inwestycyjne i lokalne możliwości skutecznego wykorzystania we wszystkich regionach wsparcia udzielanego z EFIS;

15.  z zadowoleniem przyjmuje niedawne zobowiązanie państw członkowskich do odnowienia programu UE w dziedzinie obrony, który służy zwiększaniu zarówno miękkiej, jak i twardej siły, a także uważa, że program ten odpowiada na obawy obywateli dotyczące bezpieczeństwa wobec coraz większej niestabilności na świecie, którą pogłębiają nowe rodzaje zagrożeń; popiera niedawną inicjatywę Komisji dotyczącą europejskiego programu rozwoju przemysłu obronnego, co ma być pierwszym krokiem do utworzenia europejskiego funduszu obronnego; domaga się, by program ten finansowano wyłącznie z nieprzydzielonych marginesów lub instrumentów szczególnych, a nie za pomocą przesunięć środków z dotychczasowych programów;

16.  podkreśla, że zapewnianie bezpieczeństwa wewnętrznego musi pozostać priorytetem Unii, i wzywa do zwiększenia finansowania tego ewoluującego obszaru polityki; wyraża przekonanie, że UE musi więcej inwestować w umacnianie swoich granic i zarządzanie nimi, zacieśnianie współpracy między organami ścigania i organami krajowymi oraz zwalczanie terroryzmu, radykalizacji i przestępczości zorganizowanej, przez wdrożenie odpowiednich i nowoczesnych cyfrowych systemów informacyjnych; podkreśla w związku z tym rolę Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz potrzebę odpowiedniego finansowania agencji działających w dziedzinie granic, bezpieczeństwa i sprawiedliwości; przypomina, że pula środków finansowych tego instrumentu na 2018 r. została znacznie zmniejszona;

17.  apeluje o zwiększenie środków finansowych na walkę ze zjawiskiem radykalizacji, która podsyca brutalny ekstremizm w Unii; jest zdania, że cel ten można osiągnąć przez wspieranie integracji oraz zwalczanie dyskryminacji, rasizmu, ksenofobii, fundamentalizmu oraz przejawów nienawiści w mowie i w piśmie;

18.  z zadowoleniem przyjmuje rolę odgrywaną przez Fundusz Azylu, Migracji i Integracji; apeluje o przyznanie na ten fundusz odpowiednich środków budżetowych w 2019 r., by wspierać godne przyjmowanie osób ubiegających się o azyl w państwach członkowskich, sprawiedliwe strategie powrotów, programy przesiedleń, politykę legalnej migracji oraz promowanie skutecznej integracji obywateli państw trzecich, a także rozwiązywanie problemu nielegalnej imigracji; potwierdza znaczenie dysponowania ukierunkowanymi środkami finansowymi na zwalczanie pierwotnych przyczyn kryzysu migracyjnego i uchodźczego; w związku z tym podkreśla, że z budżetu UE należy finansować działania w krajach pochodzenia migrantów oraz w krajach przyjmujących uchodźców, w tym (lecz nie wyłącznie) działania mające na celu przeciwdziałanie ubóstwu, bezrobociu, wyzwaniom edukacyjnym i gospodarczym oraz niestabilności;

19.  wzywa Komisję do przedstawienia wniosku mającego zapewnienie na szczeblu europejskim solidarności finansowej z ofiarami aktów terroryzmu i ich rodzinami;

20.  przypomina znaczenie agencji UE w zapewnianiu realizacji priorytetów legislacyjnych UE, a tym samym w osiąganiu celów polityki UE, związanych np. z konkurencyjnością (zatrudnienie, zrównoważony wzrost, unia energetyczna), migracją (azyl, zarządzanie transgraniczne), wspieraniem praw podstawowych (ochrona danych) i bezpieczeństwem (cyberprzestępczość, narkotyki, oszustwa, pranie pieniędzy, terroryzm, współpraca sądowa, współpraca policyjna, wsparcie wielkoskalowych systemów informacyjnych); oczekuje, że negocjacje w sprawie budżetu na 2019 r. pozwolą zapewnić agencjom i innym organom UE realistyczne i wystarczające środki operacyjne i administracyjne, które umożliwią im podołać obowiązkom, w tym wypełniać coraz liczniejsze zadania i sprostać coraz większemu wolumenowi pracy; wzywa do przydzielenia zasobów wystarczających do zapewnienia właściwego wdrożenia i funkcjonowania Prokuratury Europejskiej; wzywa, w ujęciu bardziej ogólnym, do przeprowadzenia dokładnej oceny strategicznych interesów i zadań wszystkich agencji oraz możliwości zgrupowania agencji stosownie do strategicznego charakteru ich zadań i wyników; ponownie zauważa, że rok 2018 jest ostatnim rokiem obniżania liczby pracowników o 5 % oraz korzystania z „puli realokacji”; oczekuje, że w budżecie na 2019 r. Komisja i Rada powstrzymają się od dalszych cięć środków dla agencji;

21.  uważa, że w sytuacji gdy kluczowe podmioty, np. USA, niechętnie wywiązują się ze zobowiązań do walki ze zmianą klimatu zgodnie z porozumieniem paryskim, budżet na 2019 r. musi pozwolić UE zdecydowanie zmierzyć się z tym problemem, jednym z największych problemów naszego pokolenia, dzięki dodatkowemu wsparciu finansowemu na takie inicjatywy jak program działań na rzecz klimatu LIFE, ECOPOTENTIAL i „Czyste niebo”; podkreśla, że wydatki na ten cel należy traktować jak inwestycje długoterminowe, a nie jak koszty, oraz że Europejski Trybunał Obrachunkowy i Rada do Spraw Gospodarczych i Finansowych stwierdziły, że UE daleko do osiągnięcia celu dotyczącego finansowania działań związanych ze zmianą klimatu; wzywa Komisję, by dążyła do osiągnięcia celów porozumienia paryskiego oraz długoterminowych celów klimatycznych samej UE przez uzyskanie docelowego poziomu 20 % wydatków na rzecz klimatu w obecnych WRF (na lata 2014–2020); podkreśla w tym względzie, że wkład na 2019 r. powinien zdecydowanie przewyższać ogólny cel, aby zbilansować mniejsze środki z pierwszych lat WRF, oraz że należy w pełni zoptymalizować mechanizm uwzględniania zmiany klimatu we wszystkich dziedzinach polityki;

Większa solidarność w odpowiedzi na wyzwania społeczne, terytorialne i globalne

22.  jest zdania, że budżet UE powinien wspierać starania państw członkowskich w takich obszarach jak bezrobocie i opieka zdrowotna dzięki przeznaczeniu odpowiednich środków na programy służące zwalczaniu nierówności, łagodzeniu najdotkliwszych form ubóstwa, zwłaszcza w najbardziej odizolowanych i podatnych na zagrożenia grupach ludności, a szczególnie wśród dzieci, oraz umożliwianiu obywatelom nabywania umiejętności niezbędnych, by dostosować się do cyfryzacji;

23.  podkreśla, że należy zwiększyć wsparcie dla unijnych programów pobudzających wzrost gospodarczy i tworzenie długoterminowych miejsc pracy wysokiej jakości, zwłaszcza dla ludzi młodych, uzupełniając starania państw członkowskich o zapewnienie zróżnicowanych umiejętności zawodowych, a nie wczesnej specjalizacji, co zwiększa odporność i umożliwia dostosowanie społeczne, a jednocześnie przeciwdziała regresowi demograficznemu i niedoborom wykwalifikowanej siły roboczej w niektórych sektorach oraz służby trwałości systemów opieki społecznej; zauważa, że rozważenie specjalnych, dostosowanych do potrzeb środków może okazać się użyteczne w sektorach lub regionach, które przeżywają szczególne trudności lub stały się znacznie bardziej podatne na zagrożenia;

24.  przypomina o postępującym procesie starzenia się ludności oraz wzroście liczby osób – zwłaszcza osób starszych – potrzebujących specjalnej i ukierunkowanej opieki; wzywa Komisję do zwiększenia środków wspierających podejmowanie wyzwań demograficznych i ponownie wyraża poparcie dla takich inicjatyw jak „wioski dla osób cierpiących na demencję”, gdzie już na wczesnym etapie zapewnia się należytą opiekę;

25.  uważa, że dyskryminacja ze względu na płeć, zwłaszcza na rynku pracy, nie tylko jest sprzeczna z wartościami UE, ale stanowi również czynnik poważnie hamujący wzrost gospodarczy, ponieważ pozbawia kobiety możliwości wykonywania użytecznej działalności zawodowej; podkreśla kluczowy wkład upodmiotowienia kobiet w tworzenie bardziej integracyjnych, sprawiedliwych i pokojowych społeczeństw, rozwijających się w sposób bardziej zrównoważony; oczekuje, że budżet na 2019 r. będzie wspierał przedsiębiorczość kobiet i sprzyjał dostępowi kobiet do finansowania ze środków UE, np. w programach COSME i „Horyzont 2020”, oraz rozszerzy politykę spójności, by wesprzeć dalsze inwestycje w edukację, opiekę nad dziećmi i infrastrukturę służby zdrowia, co pomoże kobietom godzić życie prywatne i zawodowe;

26.  ponownie wyraża zaniepokojenie opóźnieniami we wdrażaniu polityki spójności, przez którą wyraża się solidarność terytorialna UE i która jest głównym obszarem jej polityki inwestycyjnej, ale przyznaje, że w roku 2017 po raz pierwszy przyspieszono wdrażanie programów europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, i ma nadzieję, że ta tendencja utrzyma się w latach 2018–2019; uważa, że należy przewidzieć wystarczające środki na płatności, aby wdrażanie tej polityki przebiegało bez zakłóceń;

27.  przypomina o znacznym wkładzie Unii we wspieranie pokoju i pojednania w Irlandii, w szczególności za pośrednictwem programów PEACE i INTERREG, przeznaczonych dla Irlandii Północnej i hrabstw granicznych na południu; apeluje o pełne poszanowanie podjętych wcześniej zobowiązań, jak w przypadku porozumienia wielkopiątkowego, w odniesieniu do praworządności i demokracji; wzywa Komisję i państwa członkowskie, by dalej wspierały proces pokojowy przez kontynuację finansowania programu PEACE i powiązanych programów;

28.  zwraca uwagę, że wspólna polityka rolna (WPR) to jeden z fundamentów integracji europejskiej i że od lat zapewnia ona zaopatrzenie obywateli europejskich w bezpieczną żywność wysokiej jakości, właściwe funkcjonowanie jednolitego rynku rolnego oraz zrównoważony rozwój regionów wiejskich; przypomina, że środki finansowe WPR przyczyniają się w szczególności do rentowności rolnictwa i stabilności UE;

29.  w związku z tym wzywa Komisję, by dalej wspierała rolników w całej Europie w radzeniu sobie z niespodziewanymi wahaniami na rynku oraz zapewnieniu dostaw bezpiecznej żywności wysokiej jakości; domaga się poświęcenia dostatecznej uwagi drobnym rolnikom i rybakom;

30.  uważa, że regionalizacja i cele społeczno-gospodarcze muszą odgrywać większą rolę we wspólnej polityce rybołówstwa oraz że należy zwiększyć zakres Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego; wzywa Komisję, by ułatwiła dostęp do finansowania i uprościła procedury; wyraża szczególne zaniepokojenie potencjalnym niekorzystnym wpływem wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej na rybołówstwo, zwłaszcza w sąsiednich przybrzeżnych państwach członkowskich;

31.  z zadowoleniem przyjmuje propozycję rozszerzenia zakresu i wzmocnienia Unijnego Mechanizmu Ochrony Ludności; uważa, że wzmocnienie Mechanizmu Ochrony Ludności ma ogromne znaczenie dla szybszego i spójniejszego reagowania w dziedzinie ochrony ludności na szczeblu unijnym, w zakresie zapobiegania klęskom żywiołowym i katastrofom spowodowanym przez człowieka, gotowości i reagowania na nie w Unii i poza nią;

32.  oczekuje, że w wykonaniu budżetu większy nacisk położony zostanie na trwające procedury i obecne środki w związku z ograniczonymi zasobami oraz apelami do UE o przejęcie większej odpowiedzialności, by zapewnić szybkie i oszczędne wypełnianie zobowiązań finansowych;

33.  uważa, że agencje, programy i polityki UE dotyczące zarządzania przepływami migrantów i uchodźców, a także kontroli granicznej powinny otrzymać odpowiednie zasoby finansowe i ludzkie, aby poradzić sobie z obecnym kryzysem uchodźczym, w którym oczekuje się, że państwa członkowskie również przyjmą na siebie część odpowiedzialności zgodnie z zasadą podziału obciążenia i z konwencjami genewskimi; jest zdania, że jeśli UE chce znaleźć długoterminowe rozwiązanie, to powinna również wykazać się solidarnością zewnętrzną, tworząc warunki dla pokoju i dobrobytu w krajach pochodzenia dzięki większemu naciskowi na politykę inwestycji i rozwoju, zwłaszcza przez wdrożenie Europejskiego Funduszu na rzecz Zrównoważonego Rozwoju (EFZR), instrumentu finansowania współpracy na rzecz rozwoju (DCI) i instrumentu na rzecz pomocy humanitarnej; uznaje znaczenie i szczególną wartość polityki na rzecz rozwoju, której priorytetami są: eliminacja ubóstwa, edukacja, zdrowie i rozwój gospodarczy; podkreśla potrzebę wspierania działań i programów Agencji Narodów Zjednoczonych ds. Pomocy Uchodźcom Palestyńskim; podkreśla, że jednym z warunków zachowania stabilności i dobrobytu w UE jest jej stabilne sąsiedztwo; w związku z tym wzywa Komisję do zapewnienia priorytetowego charakteru inwestycji w krajach sąsiadujących z UE w celu wsparcia dążeń do rozwiązania głównych problemów w tym obszarze: wyzwań migracyjnych i uchodźczych oraz rozwoju w południowym sąsiedztwie i niestabilności w sąsiedztwie wschodnim, częściowo spowodowanej rosyjską polityką zagraniczną, sprzeczną z prawem międzynarodowym oraz demokratycznymi i standardami praw człowieka; podkreśla, że nowe priorytety polityczne i przyszłe wyzwania dla UE, takie jak bezpieczeństwo i obrona, powinny być finansowane z nowych środków, a nie przez cięcia w dotychczasowych, skutecznych i ważnych obszarach polityki i programach, takich jak pomoc rozwojowa i humanitarna czy polityka sąsiedztwa; podkreśla ponadto, że polityka bezpieczeństwa i rozwoju wzajemnie na siebie oddziałują, a bezpieczeństwo to istotny warunek tworzenia dobrze funkcjonującego państwa;

34.  podtrzymuje swoje stanowisko, że pomocnicze mechanizmy budżetowe, np. fundusze powiernicze i inne podobne instrumenty, stanowią obejście procedury budżetowej, zmniejszają przejrzystość w zarządzaniu budżetem i ograniczają prawo Parlamentu do skutecznego kontrolowania wydatków; uważa w związku z tym, że te zewnętrzne instrumenty, powstałe w ostatnich kilku latach, muszą być włączone do budżetu Unii i że należy znaleźć alternatywne rozwiązania, aby umożliwić Unii szybkie reagowanie w sytuacjach kryzysowych i pokryzysowych na szczeblu międzynarodowym;

35.  podkreśla, że Instrument Pomocy Przedakcesyjnej (IPA) powinien między innymi i przede wszystkim ułatwiać reformy polityczne i gospodarcze w krajach objętych procesem rozszerzenia; w związku z tym zachęca Komisję, by w projekcie budżetu na rok 2019 kontynuowała ocenę funduszy IPA z uwzględnieniem pogarszającej się sytuacji polityczną w Turcji oraz pilnej potrzeby rozwiązania problemu rosnącej radykalizacji w państwach bałkańskich;

Oczekiwania wobec procedury budżetowej 2019

36.  zwraca się do Komisji, by nadal była uczciwym mediatorem na każdym etapie procedury oraz by rzetelnie i precyzyjnie wdrażała decyzje władzy budżetowej;

37.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że po śródokresowym przeglądzie WRF i wbrew konkluzjom Rady z dnia 20 lutego 2018 r. w sprawie wytycznych budżetowych na rok 2019 procedura na rok 2018 wykazała, że władza budżetowa może w pełni korzystać ze swoich prerogatyw, aby w rocznej procedurze budżetowej określać wysokość i przeznaczenie budżetu UE;

38.  uważa, że jako organ władzy budżetowej wybierany bezpośrednio przez obywateli Parlament Europejski powinien odgrywać przypisaną mu rolę polityczną oraz przedstawiać propozycje projektów pilotażowych i działań przygotowawczych wyrażające jego polityczną wizję przyszłości; zobowiązuje się w tym kontekście, że zaproponuje pakiet projektów pilotażowych i działań przygotowawczych opracowany w ścisłej współpracy ze wszystkimi swoimi komisjami, aby znaleźć właściwą równowagę między wolą polityczną a techniczną wykonalnością, którą ocenia Komisja;

39.  oczekuje, że podstawą negocjacji w sprawie budżetu na 2019 r. będą wspólne ambicje polityczne i solidarność oraz że podczas tych negocjacji uwzględni się wartość dodaną programów i strategii politycznych UE; uważa, że cel ten można osiągnąć tylko wtedy, gdy strony negocjacji będą szybko informowane o stanowisku drugiej strony, będą rozpoczynać negocjacje na jak najwcześniejszym etapie i wykażą gotowość do kompromisu;

o

o    o

40.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji i Trybunałowi Obrachunkowemu.

  • [1]  Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 884.
  • [2]  Dz.U. C 373 z 20.12.2013, s. 1.
  • [3]  Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1.
  • [4]  Dz.U. L 168 z 7.6.2014, s. 105.
  • [5]  Dz.U. L 57 z 28.2.2018, s. 1.
  • [6]  Wspólne sprawozdanie negocjatorów Unii Europejskiej i rządu Zjednoczonego Królestwa z dnia 8 grudnia 2017 r. z postępów poczynionych w pierwszym etapie negocjacji prowadzonych na mocy art. 50 TFUE w sprawie uporządkowanego wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej, TF50 (2017) 19 – Komisja do UE 27.

INFORMACJE O PRZYJĘCIU SPRAWOZDANIAW KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

Data przyjęcia

8.3.2018

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

26

4

3

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Nedzhmi Ali, Jean Arthuis, Richard Ashworth, Reimer Böge, Lefteris Christoforou, Gérard Deprez, Manuel dos Santos, André Elissen, José Manuel Fernandes, Eider Gardiazabal Rubial, Iris Hoffmann, Monika Hohlmeier, John Howarth, Bernd Kölmel, Vladimír Maňka, Jan Olbrycht, Urmas Paet, Paul Rübig, Petri Sarvamaa, Patricija Šulin, Indrek Tarand, Isabelle Thomas, Daniele Viotti, Marco Zanni

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Xabier Benito Ziluaga, Heidi Hautala, Andrey Novakov, Stanisław Ożóg, Eleftherios Synadinos, Marie-Pierre Vieu, Rainer Wieland

Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

Michael Detjen, Norbert Lins

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

26

+

ALDE

Nedzhmi Ali, Jean Arthuis, Gérard Deprez, Urmas Paet

ECR

Stanisław Ożóg

PPE

Richard Ashworth, Reimer Böge, Lefteris Christoforou, José Manuel Fernandes, Monika Hohlmeier, Norbert Lins, Andrey Novakov, Jan Olbrycht, Paul Rübig, Petri Sarvamaa, Rainer Wieland, Patricija Šulin

S&D

Michael Detjen, Eider Gardiazabal Rubial, Iris Hoffmann, John Howarth, Vladimír Maňka, Isabelle Thomas, Daniele Viotti, Manuel dos Santos

VERTS/ALE

Indrek Tarand

4

-

ECR

Bernd Kölmel

ENF

André Elissen, Marco Zanni

NI

Eleftherios Synadinos

3

0

GUE/NGL

Xabier Benito Ziluaga, Marie-Pierre Vieu

VERTS/ALE

Heidi Hautala

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymało się

Ostatnia aktualizacja: 12 marca 2018
Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności