SPRAWOZDANIE w sprawie sytuacji w zakresie połowów rekreacyjnych w Unii Europejskiej
25.5.2018 - (2017/2120(INI))
Komisja Rybołówstwa
Sprawozdawczyni: Norica Nicolai
PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
w sprawie sytuacji w zakresie połowów rekreacyjnych w Unii Europejskiej
Parlament Europejski,
– uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), w szczególności jego art. 43,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 6 lipca 2017 r. w sprawie promowania spójności i rozwoju w regionach najbardziej oddalonych UE: wykonanie art. 349 TFUE[1],
– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 1954/2003 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 i (WE) nr 639/2004 oraz decyzję Rady 2004/585/WE[2],
– uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 847/96, (WE) nr 2371/2002, (WE) nr 811/2004, (WE) nr 768/2005, (WE) nr 2115/2005, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007, (WE) nr 676/2007, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1300/2008, (WE) nr 1342/2008 i uchylające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1627/94 oraz (WE) nr 1966/2006[3],
– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 508/2014 z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 2328/2003, (WE) nr 861/2006, (WE) nr 1198/2006 i (WE) nr 791/2007 oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1255/2011[4], w szczególności jego art. 77,
– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1004 z dnia 17 maja 2017 r. w sprawie ustanowienia unijnych ram gromadzenia danych, zarządzania nimi i ich wykorzystywania w sektorze rybołówstwa oraz w sprawie wspierania doradztwa naukowego w zakresie wspólnej polityki rybołówstwa oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 199/2008[5], w szczególności jego art. 5,
– uwzględniając badanie zatytułowane „Marine recreational and semi-subsistence fishing – its value and its impact on fish stocks” (Morskie rybołówstwo rekreacyjne i rybołówstwo częściowo na własne potrzeby – jego wartość oraz wpływ na stada ryb) opublikowane przez Departament Tematyczny ds. Polityki Strukturalnej i Polityki Spójności w lipcu 2017 r.,
– uwzględniając art. 52 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Rybołówstwa (A8-0191/2018),
A. mając na uwadze, że w definicji przedstawionej w 2013 r. przez Międzynarodową Radę Badań Morza (ICES) rybołówstwo rekreacyjne określono jako „połów lub próby połowu żywych zasobów wodnych głównie w celach wypoczynkowych lub na użytek własny; obejmuje to aktywne metody rybołówstwa, w tym wędkarstwo, harpunnictwo i zbiór ręczny, oraz pasywne metody rybołówstwa, w tym sieci, narzędzia pułapkowe i takle stawne”; mając na uwadze, że zważywszy, iż art. 55 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 stanowi, że „[z]abrania się wprowadzania do obrotu połowów z rybołówstwa rekreacyjnego”, konieczne jest opracowanie jasnych definicji rybołówstwa rekreacyjnego i morskiego rybołówstwa rekreacyjnego;
B. mając na uwadze, że istotne jest zrozumienie różnicy między rybołówstwem rekreacyjnym a rybołówstwem częściowo na własne potrzeby, ponieważ te dwie dziedziny rybołówstwa należy oceniać i regulować osobno i ponieważ należy jasno zaznaczyć, że rybołówstwo rekreacyjne nie jest tym samym, co rybołówstwo częściowo na własne potrzeby; mając na uwadze, że w rozporządzeniu w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa nie ma odniesienia do tego ostatniego rodzaju rybołówstwa; mając na uwadze, że oba rodzaje należy oceniać i regulować osobno;
C. mając na uwadze, że ustawodawstwo UE funkcjonuje jedynie na bazie dwupoziomowego systemu kategorii połowów obejmującego rybołówstwo rekreacyjne i handlowe, a tym samym nie uznaje rybołówstwa częściowo na własne potrzeby i rybołówstwa częściowo handlowego;
D. mając na uwadze, że połowy rekreacyjne, ze względu na zasięg, mogą mieć znaczny wpływ na zasoby ryb, jednak ich regulacja przede wszystkim powinna pozostać w zakresie kompetencji państw członkowskich;
E. mając na uwadze, że Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa określiła rybołówstwo na własne potrzeby jako „poławianie zwierząt wodnych, które istotnie przyczynia się do zaspokojenia potrzeb żywieniowych jednostki”;
F. mając na uwadze, że bez wyraźnego rozróżnienia między rybołówstwem rekreacyjnym, rybołówstwem częściowo na własne potrzeby a rybołówstwem częściowo handlowym pewna część nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów (połowów NNN) może pozostawać niewykryta, gdyż połowy te nie są liczone lub odpowiednio uregulowane;
G. mając na uwadze, że na poziomie unijnym nie istnieje jedna uzgodniona i jasno określona definicja rybołówstwa rekreacyjnego oraz że bardzo utrudnia to kontrolowanie rybołówstwa rekreacyjnego i zbieranie danych na jego temat oraz ocenę jego wpływu na liczebność stad i środowisko naturalne czy ocenę jego znaczenia ekonomicznego;
H. mając na uwadze, że aby móc prawidłowo zarządzać każdym rodzajem działalności połowowej, w tym rybołówstwem rekreacyjnym, wymagane jest regularne i rzetelne gromadzenie danych i szeregów czasowych w celu oceny wpływu na stada ryb lub innych organizmów morskich i na środowisko; mając na uwadze, że obecnie brakuje takich danych lub są one niekompletne; mając na uwadze, że oprócz bezpośredniego wpływu na stada ryb również innego rodzaju wpływ rybołówstwa rekreacyjnego na środowisko jest niewystarczająco zbadany;
I. mając na uwadze, że według badań znaczące ilości identyfikowalnych odpadów z tworzyw sztucznych w morzach, jeziorach i rzekach pochodzą z działań rekreacyjnych związanych z wodą, takich jak sporty wodne z użyciem łodzi, turystyka i rybołówstwo; podkreślając, że śmieci w postaci zagubionego sprzętu do rybołówstwa rekreacyjnego mogą powodować poważną degradację siedlisk i szkody ekologiczne.
J. mając na uwadze, że Europejski Fundusz Morski i Rybacki (EFMR) zapewnia środki finansowe na gromadzenie danych, w tym danych dotyczących rybołówstwa rekreacyjnego;
K. mając na uwadze, że cele wymienione w art. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 odnoszą się do potrzeby osiągania korzyści ekonomicznych, społecznych i w dziedzinie zatrudnienia oraz odbudowywania i zachowywania zasobów ryb i innych organizmów morskich powyżej poziomów pozwalających uzyskać maksymalny podtrzymywalny połów;
L. mając na uwadze, że zgodnie z najnowszym badaniem przeprowadzonym na zlecenie Parlamentu rybołówstwo rekreacyjne może mieć różny wpływ na poszczególne stada ryb, stanowiąc od 2 do 72 % całkowitego połowu;
M. mając na uwadze, że aby osiągnąć cele wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb), należy zarządzać stadami ryb i działalnością połowową i je równoważyć; mając na uwadze, że celów tych nie da się osiągnąć, jeśli brakuje części danych dotyczących połowów oraz znaczenia gospodarczego działalności połowowej, w tym rybołówstwa rekreacyjnego;
N. mając na uwadze, że państwa członkowskie są zobowiązane do gromadzenia danych, w tym oszacowań dotyczących liczby połowów rekreacyjnych i uwalniania gatunków, o których mowa w rozporządzeniu (UE) nr 2017/1004, ostatecznie uwzględnianych w wieloletnich planach zarządzania; mając na uwadze w tym kontekście, że tylko niektóre państwa członkowskie dysponują wyczerpującymi danymi dotyczącymi połowów rekreacyjnych prowadzonych na ich terytorium;
O. mając na uwadze, że choć w ramach morskiego rybołówstwa rekreacyjnego odławianych jest wiele gatunków ryb, obowiązek gromadzenia danych dotyczy zaledwie kilku gatunków, stąd też wymagane są bardziej szczegółowe krajowe wielogatunkowe badania i analizy; mając na uwadze, że połowy w ramach rybołówstwa rekreacyjnego powinny być uwzględniane w szacunkach śmiertelności połowowej i biomasy;
P. mając na uwadze, że dostępność danych dotyczących rybołówstwa rekreacyjnego jest różna w poszczególnych regionach, przy czym dostępność informacji o morskim rybołówstwie rekreacyjnym na Morzu Północnym i Morzu Bałtyckim jest większa niż w przypadku Morza Śródziemnego, Morza Czarnego czy Oceanu Atlantyckiego;
Q. mając na uwadze, że liczbę osób zajmujących się morskim rybołówstwem rekreacyjnym w Europie szacuje się na 8,7–9 mln – co odpowiada 1,6 % ludności Europy – łowiących szacunkowo przez 77 mln dni w roku;
R. mając na uwadze, że zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 6 rozporządzenia (UE) nr 508/2014 w sprawie Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego „rybak” oznacza każdą osobę zajmującą się zarobkową działalnością połowową uznaną przez dane państwo członkowskie oraz że w związku z tym należy znaleźć nową definicję obejmującą osoby zajmujące się rybołówstwem rekreacyjnym na zasadach określonych w motywie A;
S. mając na uwadze, że wpływ gospodarczy europejskiego morskiego rybołówstwa rekreacyjnego (nie licząc wartości turystyki połowowej) szacuje się na 10,5 mld EUR, z czego 5,1 mld EUR stanowią wydatki bezpośrednie, 2,3 mld EUR wydatki pośrednie, a 3,2 mld EUR wydatki indukowane; mając na uwadze, że w samej UE kwotę tę szacuje się na 8,4 mld EUR (z czego 4,2 mld EUR stanowią wydatki bezpośrednie, 1,8 mld EUR wydatki pośrednie, a 2,5 mld EUR wydatki indukowane);
T. mając na uwadze, że istnieje bezpośredni związek między liczebnością/strukturą stad, dostępem do uprawnień do połowów i wynikającymi z tego skutkami w zakresie zatrudnienia, gospodarki i kwestii społeczno-gospodarczych; mając na uwadze, że istotne jest ocenienie wpływu wszystkich połowów na odnośne stado, jak również wartości ekonomicznej tych połowów w celu przyjęcia środków zarządzania mających pomóc w osiągnięciu zarówno celu środowiskowego, jak i celów ekonomicznych;
U. mając na uwadze, że morskie rybołówstwo rekreacyjne zapewnia w Europie szacunkowo 99 000 miejsc pracy wyrażonych w ekwiwalencie pełnego czasu pracy (EPC), z czego 57 000 to bezpośrednie miejsca pracy, 18 000 pośrednie miejsca pracy, a 24 000 to indukowane miejsca pracy, generując przeciętną wartość ekonomiczną wynoszącą 49 000 EUR rocznie na miejsce pracy wyrażone w EPC; mając na uwadze, że w samej UE liczbę tę szacuje się na 84 000 miejsc pracy wyrażonych w EPC (z czego 50 000 to bezpośrednie miejsca pracy, 15 000 to pośrednie miejsca pracy, a 20 000 to indukowane miejsca pracy);
V. mając na uwadze, że morska rekreacyjna turystyka połowowa, tak jak inne rodzaje turystyki połowowej, jest z ekonomicznego punktu widzenia istotna dla wielu regionów i państw, i w związku z tym powinna zostać przeanalizowana w celu lepszego oszacowania jej wartości, skutków i potencjału rozwojowego;
W. mając na uwadze, że skutki gospodarcze i społeczne wszystkich rodzajów rybołówstwa rekreacyjnego są bardziej odczuwalne na poziomie lokalnym i regionalnym niż krajowym ze względu na wspieranie społeczności lokalnych i przybrzeżnych przez turystykę, produkcję, sprzedaż detaliczną i wynajem sprzętu oraz inne usługi związane z rybołówstwem rekreacyjnym;
X. mając na uwadze, że w niektórych przypadkach połowy rekreacyjne odpowiadają za znaczną część całkowitej śmiertelności połowowej stada, co należy uwzględniać przy ustalaniu uprawnień do połowów; mając na uwadze, że według badania wykonanego niedawno na zlecenie Parlamentu szacowany udział procentowy morskiego rybołówstwa rekreacyjnego w całości połowów może być znacznie zróżnicowany w zależności od gatunku i wynosi od 1,8 % dla makreli do 13–72 % dla węgorza europejskiego;
Y. mając na uwadze, że istotna jest indywidualna ocena różnych metod rybołówstwa rekreacyjnego bądź jego segmentów opisanych w definicji ICES 2013;
Z. mając na uwadze, że ocena wpływu rybołówstwa rekreacyjnego na stada ryb uwzględnia wskaźniki zatrzymywania połowów oraz śmiertelności wypuszczonych ryb; mając na uwadze, że w większości przypadków przeżywalność ryb złowionych na wędkę (wędkarstwo według zasady „złów i wypuść”) jest wyższa niż przeżywalność ryb złowionych z użyciem innego sprzętu i innych metod i w tych przypadkach wymaga uwzględnienia; mając na uwadze, że potrzebnych jest więcej informacji na temat najważniejszych gatunków ryb dla morskiego rybołówstwa rekreacyjnego, aby móc dokonać porównania między prawdopodobieństwem przeżycia odrzutów w rybołówstwie komercyjnym i ryb wypuszczonych z powrotem do wody w rybołówstwie rekreacyjnym;
AA. mając na uwadze, że w rybołówstwie rekreacyjnym stosuje się różne rodzaje sprzętu i metod w zależności od poławianego stada i że ma ono wpływ na środowisko, w związku z czym powinno być poddawane ocenie i stosownie regulowane;
AB. mając na uwadze, że ze względu na ubogi stan zasobów labraksa w Morzu Północnym oraz dorsza w zachodnim rejonie Morza Bałtyckiego na poziomie unijnym wprowadzono ograniczenia połowów rekreacyjnych przez ustanowienie limitów ilościowych lub zakazu zatrzymywania połowów (labraksa) w celu odbudowy stad; mając na uwadze, że środki zarządzania kryzysowego podejmowane, gdy uznaje się, że rybołówstwo rekreacyjne ma szkodliwy wpływ na stada, nie oferują niezbędnego wyeksponowania sektora;
AC. mając na uwadze, że część rybaków rekreacyjnych łowi gatunki diadromiczne, takie jak łosoś atlantycki, pstrąg i węgorz europejski; mając na uwadze, że aby móc ocenić przebieg zmian stanu stad w czasie, dane o tych gatunkach powinny być gromadzone zarówno w przypadku wód słodkich, jak i słonych;
AD. mając na uwadze, że obszarami najbardziej dostępnymi dla większości rybaków rekreacyjnych są pasy nadbrzeżne, gdzie oprócz gatunków ryb często poławiane są również bezkręgowce i algi pełniące kluczową rolę ekologiczną na tych obszarach; mając na uwadze, że wpływ połowów tych gatunków również należy poddać ocenie w odniesieniu nie tylko do zasobów, ale także skutków dla ekosystemów, w których funkcjonują;
AE. mając na uwadze, że połowy łososia w okresie jego wędrówki do miejsca pochodzenia powinny w miarę możliwości odbywać się w systemach rzecznych, w których możliwe jest skuteczne kontrolowanie i egzekwowanie; mając na uwadze, że poławianie łososia na morzu powoduje eliminowanie bez rozróżnienia łososia zarówno ze zdrowych, jak i słabszych populacji;
AF. mając na uwadze, że połowy rekreacyjne mogą stanowić istotne źródło śmiertelności połowowej, podczas gdy najwyższy szacowany wpływ połowów rekreacyjnych słodkowodnych na środowisko jest powiązany z możliwością wprowadzania gatunków obcych do ekosystemu, przy czym taki wpływ rybołówstwa rekreacyjnego morskiego jest niewielki;
AG. mając na uwadze, że wspólna polityka rybołówstwa została stworzona w celu zarządzania połowami handlowymi, nie uwzględniając rybołówstwa rekreacyjnego, jego specyfiki ani potrzeby wprowadzenia szczególnych instrumentów zarządzania i planowania;
AH. mając na uwadze, że wpływ rybołówstwa rekreacyjnego na środowisko obejmuje inne sposoby niż zmniejszenie populacji stad, jednak brak jasnych danych utrudnia odróżnienie ich od innych czynników antropogenicznych;
AI. mając na uwadze, że wystąpienie Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej należy uwzględnić w przyszłym zarządzaniu morskim rybołówstwem rekreacyjnym z uwagi na istotność tej działalności w Zjednoczonym Królestwie i jej znaczenie dla wspólnych stad ryb;
AJ. mając na uwadze, że rybołówstwo rekreacyjne przynosi liczne korzyści społeczne i w zakresie zdrowia publicznego, tzn. podnosi jakość życia osób je uprawiających, zachęca młodych ludzi do wzajemnych kontaktów oraz edukuje w zakresie środowiska naturalnego i wagi jego zrównoważonego charakteru;
1. podkreśla znaczenie gromadzenia dostatecznych danych o rybołówstwie rekreacyjnym, a w szczególności o morskim rybołówstwie rekreacyjnym, dla prawidłowej oceny poziomów całkowitej śmiertelności połowowej we wszystkich stadach;
2. zwraca uwagę, że w rybołówstwie rekreacyjnym obserwuje się tendencje wzrostowe w większości państw europejskich i że ten rodzaj połowów jest ważną działalnością o skutkach społecznych, gospodarczych, środowiskowych i w zakresie zatrudnienia, zwłaszcza że może znacząco oddziaływać na zasoby rybne; podkreśla, że państwa członkowskie powinny zatem zapewnić, by takie działania były prowadzone w sposób zrównoważony, zgodny z celami WPRyb;
3. podkreśla konieczność ochrony flot uprawiających tradycyjne rybołówstwo łodziowe oraz zapewnienia ich przetrwania i wymiany pokoleniowej w obliczu intensywnego rozwoju działalności rekreacyjnej powiązanego z powstawaniem portów rekreacyjnych i turystyką sezonową
4. jest zdania, że należy zgromadzić dane na temat liczby rybaków prowadzących połowy rekreacyjne, wielkości ich połowów oraz generowanej przez nich wartości dodanej w społecznościach nadbrzeżnych;
5. wzywa Komisję do ulepszenia istniejących przepisów dotyczących rybołówstwa rekreacyjnego i uwzględnienia ich w nowym rozporządzeniu w sprawie kontroli;
6. wzywa Komisję do dokonania oceny i w razie potrzeby rozszerzenia zakresu gromadzonych danych dotyczących połowów rekreacyjnych, tak aby objąć nimi większą liczbę stad ryb i innych organizmów morskich, przygotować studium wykonalności dotyczące jednolitego gromadzenia danych odnoszących się do oddziaływania społeczno-gospodarczego tego rodzaju połowów oraz wprowadzić obowiązek gromadzenia takich danych;
7. kładzie nacisk na konieczność poprawy zgłaszania i kontroli połowów związanych z rybołówstwem rekreacyjnym; przypomina, że w budżecie UE na 2018 r. Parlament zatwierdził projekt pilotażowy mający na celu wprowadzenie systemu comiesięcznych sprawozdań dotyczących połowów labraksa, a także wzywa Komisję i państwa członkowskie do finansowania dalszych projektów w zakresie monitorowania gatunków, które są najbardziej wrażliwe na połowy rekreacyjne; przypomina o znaczeniu identyfikowalności i wzywa Komisję do ulepszenia istniejących przepisów dotyczących rybołówstwa rekreacyjnego i uwzględnienia ich w nowym rozporządzeniu w sprawie kontroli;
8. wzywa Komisję do przeprowadzenia oceny wpływu w zakresie rybołówstwa rekreacyjnego w UE; uważa, że do sprawozdania końcowego Komisji z oceny wpływu powinna również zostać włączona ocena planów zarządzania zawierających przepisy dotyczące rybołówstwa rekreacyjnego;
9. wzywa państwa członkowskie do podjęcia koniecznych kroków technicznych w celu wykonania obowiązującego rozporządzenia w sprawie gromadzenia danych oraz rozszerzenia jego zakresu, aby objąć więcej gatunków i aspektów rybołówstwa rekreacyjnego;
10. apeluje do Komisji o zapewnienie regularnego gromadzenia wszystkich niezbędnych danych o rybołówstwie rekreacyjnym w celu uzyskania pełnej oceny stad ryb i innych organizmów morskich oraz zapewnienia większego wyeksponowania sektora; ostrzega, że bez takiej kompleksowej oceny i podjęcia na jej podstawie stosownych działań plany zarządzania rybołówstwem i środki techniczne mogą nie doprowadzić do osiągnięcia celów rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 ani równowagi między połowami rekreacyjnymi i handlowymi;
11. uważa, że jeżeli połowy rekreacyjne mają znaczny wpływ na stado, należy je uwzględnić jako integralną część ekosystemu oraz w aspektach społecznych i gospodarczych wieloletnich planów zarządzania zarówno do celów ustalania uprawnień do połowów, jak i przyjmowania nowych środków technicznych; wzywa zatem Komisję, by w razie konieczności uwzględniła połowy rekreacyjne w wieloletnich planach zarządzania, które zostały już zatwierdzone lub oczekują na zatwierdzenie;
12. podkreśla, że gromadzenie danych stanowi obowiązek państw członkowskich; zwraca jednak uwagę, że właściwa definicja rybołówstwa rekreacyjnego poprawiłaby jakość tych danych; apeluje do Komisji o przedstawienie projektu jednolitej w całej UE definicji połowów rekreacyjnych, która wprowadzi jasne odróżnienie połowów rekreacyjnych od połowów handlowych i połowów częściowo na własne potrzeby oraz będzie oparta na zasadzie, według której ryby z połowów rekreacyjnych nigdy nie powinny być sprzedawane;
13. uważa, w oparciu o dane i sprawozdanie z oceny wpływu oraz uwzględniając kompetencje państw członkowskich w zakresie rybołówstwa rekreacyjnego, że Komisja powinna ocenić jego rolę w przyszłej WPRyb, aby można było zarządzać oboma rodzajami rybołówstwa morskiego – handlowym i rekreacyjnym – w sposób wyważony, sprawiedliwy i trwały, dążąc do osiągnięcia zamierzonych celów;
14. apeluje do Komisji o wspieranie, również finansowe, rozwoju rybołówstwa rekreacyjnego w sektorze turystyki jako ważnego czynnika rozwoju niebieskiej gospodarki w małych społecznościach i społecznościach nadbrzeżnych, w szczególności w regionach najbardziej oddalonych; uważa, że wspomoże to wysiłki służące wydłużeniu sezonu turystycznego poza miesiące letnie; sugeruje, aby Komisja ogłosiła rybołówstwo rekreacyjne tematem roku w ramach projektu EDEN dotyczącego zrównoważonej turystyki oraz uruchomiła projekty z funduszu COSME mające na celu wspieranie turystyki związanej z rybołówstwem rekreacyjnym w małych społecznościach nadbrzeżnych;
15. podkreśla, że niezależnie od normalnego zarządzania zasobami rybołówstwa w oparciu o konkretne dane naukowe rozwój rybołówstwa rekreacyjnego nie może oznaczać ograniczenia wielkości połowów w ramach rybołówstwa zawodowego lub podziału możliwości połowowych między działalność zawodową i rekreacyjną w kontekście ograniczonych zasobów, zwłaszcza w odniesieniu do rybołówstwa prowadzonego na małą skalę oraz tradycyjnego łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego;
16. uznaje fakt, że rybołówstwo rekreacyjne uprawiane jest na terenie UE od wieków i stanowi integralną część kultury, tradycji i dziedzictwa wielu społeczności nadbrzeżnych i wyspiarskich; zauważa, że rodzaje rybołówstwa rekreacyjnego są tak zróżnicowane, jak same kultury w UE, i że fakt ten należy brać pod uwagę przy tworzeniu regulacji prawnych w tym obszarze;
17. wzywa Komisję do ustanowienia odpowiednich środków, aby przyszłe regulacje dotyczące rybołówstwa rekreacyjnego były opracowywane z uwzględnieniem rybołówstwa zawodowego i nie stwarzały przeszkód dla jego prowadzenia;
18. podkreśla, że należy ustanowić normy podstawowe w zakresie zarządzania połowami rekreacyjnymi oraz sporządzić wykaz rekreacyjnych działań połowowych zawierający informacje dotyczące narzędzi połowowych i operacji połowowych, opis obszarów połowowych, a także informacje o gatunkach docelowych i przyłowach;
19. podkreśla znaczenie EFMR w zakresie pomocy na rzecz rozwijania zdolności w dziedzinie nauki oraz zagwarantowania pełnych i wiarygodnych ocen dotyczących zasobów morskich w odniesieniu do rybołówstwa rekreacyjnego; przypomina, że EFMR zapewnia fundusze na gromadzenie danych, oraz wzywa Komisję do rozszerzenia przyszłego zakresu EFMR w celu zapewnienia wsparcia finansowego na badania i analizę zebranych danych;
20. podkreśla, jak pilna i istotna jest potrzeba wymiany danych, oraz przypomina, że Europejski Fundusz Morski i Rybacki wspiera gromadzenie danych, również dotyczących rybołówstwa rekreacyjnego; dlatego apeluje do państw członkowskich o podjęcie kroków niezbędnych do gromadzenia danych, a ponadto wzywa Komisję do dalszego rozwoju wspólnej bazy danych zawierającej kompleksowe i wiarygodne dane dostępne dla badaczy, aby umożliwić im monitorowanie i ocenę stanu zasobów rybnych; jednym z takich środków może być finansowanie w ramach EFMR;
21. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.
UZASADNIENIE
Rybołówstwo rekreacyjne to hobby, ale aspekty gospodarcze, społeczne i środowiskowe tej działalności pokazują jej rzeczywiste znaczenie; powinny one zatem zostać uwzględnione i przeanalizowane w kontekście przyszłych regulacji prawnych.
Szacuje się, że w całej UE jest 8,7–9 mln rekreacyjnych rybaków, co stanowi 1,6 % ogółu ludności europejskiej, przy czym liczba ta może być niedoszacowana, gdyż nie obejmuje rybołówstwa słodkowodnego. Szacuje się, że rybacy rekreacyjni łowią przez 77 mln dni w roku, co przynosi gospodarce szacunkowo 10,5 mld EUR; duża część tej kwoty trafia do małych społeczności bądź regionów uważanych za słabiej rozwinięte. W perspektywie naszej strategii rozwoju niebieskiej gospodarki wsparcie finansowe i regulacyjne dla turystycznego rybołówstwa rekreacyjnego pomoże tym społecznościom zróżnicować dochody i gospodarkę.
Jak jednak wiadomo, brak jest dostępnych danych i gromadzenia danych w sektorze rybołówstwa rekreacyjnego, a niektóre dane nie są w ogóle dostępne. Problem ten bardzo jasno zasygnalizowano w dyskusji z Komisją i innymi zainteresowanymi stronami, a ponadto został on kilkukrotnie poruszony w treści raportu badawczego przedstawionego przez Departament Tematyczny. I nie jest to jedynie problem z danymi dotyczącymi połowów – brakuje również danych o znaczeniu gospodarczym tego sektora i o jego wpływie na środowisko oraz danych dotyczących wszystkich innych aspektów. Brak danych bardzo utrudnia prawidłową ocenę rybołówstwa rekreacyjnego z jakiejkolwiek perspektywy.
Państwa członkowskie gromadzą co prawda pewne dane o niektórych gatunkach, na przykład dorsza atlantyckiego, labraksa, węgorza europejskiego i łososia atlantyckiego, ale zbierają je ze względu na wymóg przewidziany zgodnie z ramami gromadzenia danych. Jest to jednak niewystarczające w odniesieniu do naszych stad i danych tych nie można ekstrapolować na inne poławiane gatunki, zatem nie mogą one stanowić podstawy naukowej dobrych regulacji prawnych. Powinniśmy zwrócić się do Komisji i państw członkowskich o gromadzenie większej ilości danych oraz o przyjęcie niezbędnych przepisów w celu zapewnienia dobrego poziomu dostępności danych w całej UE i we wszystkich naszych basenach morskich.
Bez takich danych nie możemy dokładnie szacować wpływu rybołówstwa rekreacyjnego, głównie morskiego, na nasze stada. Potrzebna jest pełniejsza ocena stanu stad, a takiej nie można uzyskać, skoro są one eksploatowane zarówno w ramach rybołówstwa rekreacyjnego, jak i połowów handlowych. Jeśli chcemy prawidłowo zarządzać zasobami morskimi i osiągnąć cele WPRyb, musimy mieć pełny obraz sytuacji dotyczącej połowów i śmiertelności ryb. Jak wiemy, w przypadku labraksa wpływ morskiego rybołówstwa rekreacyjnego oceniono jako duży i działalność tę uwzględniono w planach odbudowy zasobów przez wprowadzenie limitów ilościowych dla połowów rekreacyjnych. Nie stało się to jednak na podstawie analizy kompletnych danych, lecz na podstawie ekstrapolacji dostępnych danych; nie uwzględniono też analizy znaczenia gospodarczego tego sektora. Bez takich informacji przyjmowane plany zarządzania i regulacje prawne nie będą ani proporcjonalne, ani sprawiedliwe dla dwóch odrębnych sektorów rybołówstwa eksploatujących te same zasoby – połowów handlowych i rybołówstwa rekreacyjnego.
Bardzo ważne jest także przyjęcie sprawiedliwej definicji rybołówstwa rekreacyjnego, ponieważ bez takiej definicji trudno będzie zrozumieć, jakie dane muszą gromadzić państwa członkowskie. Definicja powinna wprowadzać wyraźne rozróżnienie między rybołówstwem rekreacyjnym a rybołówstwem częściowo na własne potrzeby. Rozróżnienie to jest istotne, jeśli nie chcemy, by w sektorze rybołówstwa rekreacyjnego zostały ukryte połowy NNN. W związku z tym poparłam i zaproponowałam w niniejszym sprawozdaniu definicję podaną przez ICES, która w moim odczuciu obejmuje wszystkie aspekty rybołówstwa rekreacyjnego. Definicja ta powinna również obejmować rybołówstwo sportowe, co z brzmienia definicji ICES nie wynika dostatecznie jasno i może pozostawiać swobodę interpretacyjną. Rybołówstwo sportowe należy rozumieć inaczej – w ramach tej działalności powinna być dozwolona sprzedaż lub przekazywanie połowów na cele charytatywne.
W perspektywie brexitu bardzo istotne jest uwzględnienie interesów rybaków rekreacyjnych. Tworząc przyszłe unormowania prawne, należy pamiętać o interesie rybaków rekreacyjnych, którzy podróżują, by uprawiać swoje hobby, aby zapewnić im łatwy, sprawiedliwy i legalny dostęp do łowisk i stad.
Musimy znaleźć właściwy sposób na uwzględnienie rybołówstwa rekreacyjnego w przyszłej WPRyb. Popieram włączenie tej działalności w przyszłe plany zarządzania rybołówstwem, ale dopiero po przeprowadzeniu pełnej oceny opartej na wiarygodnych i pełnych danych, jak ma to miejsce w przypadku połowów handlowych, ponieważ wszystkie plany zarządzania powinny być oparte na tej samej zasadzie – najlepszej dostępnej informacji naukowej.
INFORMACJE O PRZYJĘCIU SPRAWOZDANIA W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ
|
Data przyjęcia |
15.5.2018 |
|
|
|
|
|
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
21 2 0 |
|||
|
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Marco Affronte, Clara Eugenia Aguilera García, Renata Briano, Alain Cadec, David Coburn, Linnéa Engström, João Ferreira, Sylvie Goddyn, Carlos Iturgaiz, António Marinho e Pinto, Gabriel Mato, Norica Nicolai, Liadh Ní Riada, Ulrike Rodust, Annie Schreijer-Pierik, Ricardo Serrão Santos, Ruža Tomašić, Peter van Dalen, Jarosław Wałęsa |
||||
|
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego |
Norbert Erdős, Verónica Lope Fontagné |
||||
|
Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego |
Tim Aker, Nessa Childers |
||||
GŁOSOWANIE KOŃCOWE FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ
|
21 |
+ |
|
|
ALDE |
António Marinho e Pinto, Norica Nicolai |
|
|
ECR |
Peter van Dalen, Ruža Tomašić |
|
|
ENF |
Sylvie Goddyn |
|
|
GUE/NGL |
João Ferreira, Liadh Ní Riada |
|
|
PPE |
Alain Cadec, Norbert Erdős, Carlos Iturgaiz, Verónica Lope Fontagné, Gabriel Mato, Annie Schreijer-Pierik, Jarosław Wałęsa |
|
|
S&D |
Clara Eugenia Aguilera García, Renata Briano, Nessa Childers, Ulrike Rodust, Ricardo Serrão Santos |
|
|
VERTS/ALE |
Marco Affronte, Linnéa Engström |
|
|
2 |
- |
|
|
EFDD |
Tim Aker, David Coburn |
|
|
0 |
0 |
|
|
|
|
|
Objaśnienie używanych znaków:
+ : za
- : przeciw
0 : wstrzymało się