SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącej ram prawnych restrukturyzacji zapobiegawczej, drugiej szansy i środków zwiększających skuteczność postępowań restrukturyzacyjnych, upadłościowych i w zakresie umorzenia oraz zmieniającej dyrektywę 2012/30/UE

21.8.2018 - (COM(2016)0723 – C8-0475/2016 – 2016/0359(COD)) - ***I

Komisja Prawna
Sprawozdawczyni: Angelika Niebler

Procedura : 2016/0359(COD)

Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji

Dokument w ramach procedury :

A8-0269/2018

Teksty złożone :

A8-0269/2018

Debaty :

PV 27/03/2019 - 25
CRE 27/03/2019 - 25

Głosowanie :

PV 28/03/2019 - 8.3

Teksty przyjęte :

P8_TA(2019)0321

PROJEKT REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
OPINIA Komisji Gospodarczej i Monetarnej
OPINIA Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych
PROCEDURA W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ
GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

PROJEKT REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącej ram prawnych restrukturyzacji zapobiegawczej, drugiej szansy i środków zwiększających skuteczność postępowań restrukturyzacyjnych, upadłościowych i w zakresie umorzenia oraz zmieniającej dyrektywę 2012/30/UE

(COM(2016)0723 – C8-0475/2016 – 2016/0359(COD))

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

– uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2016)0723),

– uwzględniając art. 294 ust. 2 i art. 53 i 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C8-0475/2016),

– uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

– uwzględniając art. 59 Regulaminu,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej, jak również opinie przedstawione przez Komisję Gospodarczą i Monetarną oraz Komisję Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (A8-0269/2018),

1. przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2. zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

Poprawka 1 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(1) Celem niniejszej dyrektywy jest wyeliminowanie przeszkód, które utrudniają korzystanie z podstawowych swobód, takich jak swoboda przepływu kapitału i swoboda przedsiębiorczości, oraz wynikają z różnic między krajowymi przepisami i postępowaniami w zakresie restrukturyzacji zapobiegawczej, upadłości i drugiej szansy. Niniejsza dyrektywa ma usunąć te przeszkody przez zapewnienie rentownym przedsiębiorstwom w trudnej sytuacji finansowej dostępu do skutecznych krajowych ram prawnych dotyczących restrukturyzacji zapobiegawczej, które umożliwią im kontynuowanie działalności; zapewnienie uczciwym nadmiernie zadłużonym przedsiębiorcom możliwości skorzystania z drugiej szansy po całkowitym umorzeniu długów po upływie odpowiedniego okresu; oraz poprawę skuteczności postępowań restrukturyzacyjnych, upadłościowych i w zakresie umorzenia długów, a szczególnie skrócenie ich trwania.	(1) Celem niniejszej dyrektywy jest przyczynienie się do właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego oraz wyeliminowanie przeszkód, które utrudniają korzystanie z podstawowych swobód, takich jak swoboda przepływu kapitału i swoboda przedsiębiorczości, oraz wynikają z różnic między krajowymi przepisami i postępowaniami w zakresie restrukturyzacji zapobiegawczej, upadłości i drugiej szansy. Nie naruszając podstawowych wolności i praw pracowników, niniejsza dyrektywa ma usunąć te przeszkody przez zapewnienie rentownym przedsiębiorstwom i przedsiębiorcom w trudnej sytuacji finansowej, w tym indywidualnym przedsiębiorcom, których działalność jest rentowna, dostępu do skutecznych krajowych ram prawnych dotyczących restrukturyzacji zapobiegawczej, które umożliwią im kontynuowanie działalności; zapewnienie uczciwym nadmiernie zadłużonym przedsiębiorcom możliwości skorzystania z drugiej szansy po całkowitym umorzeniu długów po przeprowadzeniu wobec nich postepowania upadłościowego; oraz poprawę skuteczności postępowań restrukturyzacyjnych, upadłościowych i w zakresie umorzenia długów, a szczególnie skrócenie ich trwania.
Poprawka 2 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(2) Restrukturyzacja powinna umożliwić przedsiębiorstwom w trudnej sytuacji finansowej kontynuowanie działalności w pełnym zakresie lub częściowo przez przedsiębiorstwo przez zmianę składu, warunków lub struktury aktywów i pasywów lub ich struktury kapitałowej, w tym sprzedaż aktywów lub części przedsiębiorstwa. Ramy prawne dotyczące restrukturyzacji zapobiegawczej powinny przede wszystkim umożliwić przedsiębiorstwom restrukturyzację na wczesnym etapie i uniknięcie upadłości. Ramy te powinny maksymalizować całkowitą wartość dla wierzycieli, właścicieli oraz dla całej gospodarki i zapobiegać niepotrzebnej utracie miejsc pracy, wiedzy i umiejętności. Powinny także zapobiegać narastaniu kredytów zagrożonych. W procesie restrukturyzacji prawa wszystkich stron powinny być chronione. Jednocześnie nierentowne przedsiębiorstwa bez szans na przetrwanie należy jak najszybciej likwidować.	(2) Restrukturyzacja oraz wyniki odpowiednich i rzetelnych ekspertyz powinny umożliwić przedsiębiorstwom i przedsiębiorcom osobiście odpowiedzialnym znajdującym się w trudnej sytuacji finansowej kontynuowanie działalności w pełnym zakresie lub częściowo przez przedsiębiorstwo przez zmianę składu, warunków lub struktury aktywów i pasywów lub ich struktury kapitałowej, w tym sprzedaż aktywów lub części przedsiębiorstwa lub samego przedsiębiorstwa. Ramy prawne dotyczące restrukturyzacji zapobiegawczej powinny przede wszystkim umożliwić przedsiębiorstwom szybką restrukturyzację na wczesnym etapie i uniknięcie upadłości oraz likwidacji rentownych przedsiębiorstw. Te ramy szybkiej restrukturyzacji zapobiegawczej powinny zapobiegać utracie miejsc pracy, wiedzy i umiejętności oraz maksymalizować całkowitą wartość dla wierzycieli w porównaniu z tym, co mogliby oni uzyskać w przypadku likwidacji aktywów przedsiębiorstwa, a także dla właścicieli oraz dla całej gospodarki. Powinny także zapobiegać narastaniu kredytów zagrożonych. W procesie restrukturyzacji prawa wszystkich stron, także pracowników, powinny być chronione. Jednocześnie nierentowne przedsiębiorstwa bez szans na przetrwanie należy jak najszybciej likwidować. Istnienie zapobiegawczych szybkich postępowań restrukturyzacyjnych zapewniałoby możliwość podjęcia działań, zanim przedsiębiorstwa stracą zdolność do wywiązywania się ze spłaty pożyczek; przyczyniłoby się to do zmniejszenia ryzyka, że w okresie gorszej koniunktury kredyty staną się zagrożone i do ograniczenia związanego z tym negatywnego wpływu na sektor finansowy. Znaczący odsetek przedsiębiorstw i miejsc pracy można by uratować, gdyby we wszystkich państwach członkowskich, w których znajdują się siedziby przedsiębiorstw, ich aktywa lub wierzyciele, istniały postępowania zapobiegawcze.
Poprawka 3 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 3
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(3) Istnieją różnice między państwami członkowskimi, jeżeli chodzi o wybór postępowań, z których mogą skorzystać dłużnicy znajdujący się w trudnej sytuacji finansowej w celu przeprowadzenia restrukturyzacji prowadzonego przedsiębiorstwa. Niektóre państwa członkowskie oferują ograniczony wybór takich procedur, co oznacza, że restrukturyzacja jest możliwa jedynie na stosunkowo późnym etapie, w kontekście postępowań upadłościowych. W innych państwach członkowskich restrukturyzacja jest możliwa na wcześniejszym etapie, ale dostępne procedury mogłyby być bardziej skuteczne lub są bardzo sformalizowane, np. ograniczone jest korzystanie z postępowań pozasądowych. Analogicznie, przepisy krajowe umożliwiające przedsiębiorcom skorzystanie z tzw. drugiej szansy, w szczególności przez zapewnienie im umorzenia długów zaciągniętych w czasie prowadzenia działalności gospodarczej, różnią się między państwami członkowskimi pod względem długości okresu umorzenia oraz warunków jego uzyskania.	(3) Istnieją różnice między państwami członkowskimi, jeżeli chodzi o wybór postępowań, z których mogą skorzystać dłużnicy znajdujący się w trudnej sytuacji finansowej w celu przeprowadzenia restrukturyzacji prowadzonego przedsiębiorstwa. Niektóre państwa członkowskie oferują ograniczony wybór takich procedur, co oznacza, że restrukturyzacja jest możliwa jedynie na stosunkowo późnym etapie, w kontekście postępowań upadłościowych. W innych państwach członkowskich restrukturyzacja jest możliwa na wcześniejszym etapie, ale dostępne procedury mogłyby być bardziej skuteczne lub są bardzo sformalizowane, np. ograniczone jest korzystanie z postępowań pozasądowych. Rozwiązania zapobiegawcze są coraz częściej stosowane we współczesnym prawie dotyczącym niewypłacalności. Obecnie faworyzuje się podejścia, które – w odróżnieniu od podejścia klasycznego polegającego na likwidacji przedsiębiorstwa w sytuacji kryzysowej – mają na celu jego przekształcenie lub przynajmniej ocalenie jego wciąż rentownych jednostek. Ta praktyka często pomaga zachować miejsca pracy lub ograniczyć ich utratę. Analogicznie, przepisy krajowe umożliwiające przedsiębiorcom skorzystanie z tzw. drugiej szansy, w szczególności przez zapewnienie im umorzenia długów zaciągniętych w czasie prowadzenia działalności gospodarczej, różnią się między państwami członkowskimi pod względem długości okresu umorzenia oraz warunków jego uzyskania. Również stopień zaangażowania organów sądowych lub administracyjnych oraz zarządców ustanowionych przez te organy jest różnoraki: w niektórych państwach członkowskich zaangażowanie jest minimalne, w innych – pełne.
Poprawka 4 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 5
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(5) Zbyt długie postępowania restrukturyzacyjne, upadłościowe oraz w zakresie umarzania długów w kilku państwach członkowskich są ważnym czynnikiem przyczyniającym się do niskich stóp odzysku i zniechęcającym inwestorów do prowadzenia działalności gospodarczej w jurysdykcjach, w których postępowania te mogą być zbyt długotrwałe.	(5) Zbyt długie postępowania restrukturyzacyjne, upadłościowe oraz w zakresie umarzania długów w kilku państwach członkowskich są ważnym czynnikiem przyczyniającym się do niskich stóp odzysku i zniechęcającym inwestorów do prowadzenia działalności gospodarczej w jurysdykcjach, w których postępowania te mogą być zbyt długotrwałe i nadmiernie kosztowne.
Poprawka 5 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 6
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(6) Wszystkie te różnice przekładają się na dodatkowe koszty, na jakie narażeni są inwestorzy, kiedy oceniają ryzyko popadnięcia przez dłużników w trudną sytuację finansową w co najmniej jednym państwie członkowskim, oraz koszty związane z restrukturyzacją przedsiębiorstw, których zakłady, wierzyciele lub aktywa znajdują się w innych państwach członkowskich, czego bardzo ewidentnym przykładem jest restrukturyzacja międzynarodowych grup spółek. Wielu inwestorów wskazuje niepewność dotyczącą prawa upadłościowego lub ryzyko długotrwałego lub skomplikowanego postępowania upadłościowego w innym kraju jako główny powód decyzji o nieinwestowaniu lub nienawiązywaniu relacji biznesowych z kontrahentami poza własnym krajem.	(6) Wszystkie te różnice przekładają się na dodatkowe koszty, na jakie narażeni są inwestorzy, kiedy oceniają ryzyko popadnięcia przez dłużników w trudną sytuację finansową w co najmniej jednym państwie członkowskim lub ryzyko związane z przejęciem rentownej działalności prowadzonej przez przedsiębiorstwo w trudnej sytuacji finansowej, oraz koszty związane z restrukturyzacją przedsiębiorstw, których zakłady, wierzyciele lub aktywa znajdują się w innych państwach członkowskich, czego bardzo ewidentnym przykładem jest restrukturyzacja międzynarodowych grup spółek. Wielu inwestorów wskazuje niepewność dotyczącą prawa upadłościowego lub ryzyko długotrwałego lub skomplikowanego postępowania upadłościowego w innym kraju jako główny powód decyzji o nieinwestowaniu lub nienawiązywaniu relacji biznesowych z kontrahentami poza własnym krajem. Niepewność ta działa zatem odstraszająco, co ogranicza swobodę prowadzenia działalności gospodarczej przez przedsiębiorstwa i utrudnia promowanie przedsiębiorczości, a także zakłóca prawidłowe funkcjonowanie rynku wewnętrznego. W szczególności małe i średnie przedsiębiorstwa w większości przypadków nie posiadają zasobów niezbędnych do oceny ryzyka związanego z działalnością transgraniczną.
Poprawka 6 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 7
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(7) Różnice te prowadzą do niejednakowych warunków dostępu do kredytu oraz zróżnicowanych stóp odzysku w państwach członkowskich. Wysoki stopień harmonizacji w dziedzinie restrukturyzacji, upadłości i drugiej szansy jest zatem niezbędny do dobrego funkcjonowania jednolitego rynku w ujęciu ogólnym, a w szczególności do funkcjonowania unii rynków kapitałowych.	(7) Różnice te prowadzą do niejednakowych warunków dostępu do kredytu oraz zróżnicowanych stóp odzysku w państwach członkowskich. Wysoki stopień harmonizacji w dziedzinie restrukturyzacji, upadłości i drugiej szansy jest zatem niezbędny do dobrego funkcjonowania jednolitego rynku w ujęciu ogólnym, a w szczególności do funkcjonowania unii rynków kapitałowych oraz do rentowności działalności gospodarczej, a więc do utrzymania i tworzenia miejsc pracy. Jednocześnie wyższy poziom harmonizacji przyczyniłby się jeszcze bardziej do wypracowania wspólnego prawa unijnego w zakresie handlu.
Poprawka 7 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 8 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(8a) Zasadniczo uznaje się, że każdą restrukturyzację, zwłaszcza mającą duże rozmiary i znaczny wpływ, powinno się wyjaśnić i uzasadnić wobec zainteresowanych podmiotów, a w wyjaśnieniu i uzasadnieniu powinny zostać przedstawione środki przewidziane w odniesieniu do celów i rozwiązań alternatywnych, przy czym restrukturyzacja powinna się odbywać poszanowaniu pełnego i właściwego zaangażowania przedstawicieli pracowników na wszystkich szczeblach. Wyjaśnienie i uzasadnienie powinny być przygotowane z odpowiednim wyprzedzeniem, tak aby umożliwić zainteresowanym stronom przygotowanie się do konsultacji przed podjęciem decyzji przez przedsiębiorstwo^1a.
	_________________
	^1a Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0005. Informowanie pracowników i konsultowanie się z nimi, przewidywanie restrukturyzacji i zarządzanie nią
Poprawka 8 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 13
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(13) Korzyści z bardziej spójnego podejścia na poziomie Unii powinny odnieść zwłaszcza małe i średnie przedsiębiorstwa, ponieważ nie posiadają one zasobów niezbędnych do pokrycia znacznych kosztów restrukturyzacji i skorzystania z efektywniejszych postępowań restrukturyzacyjnych, które obowiązują w niektórych państwach członkowskich. Małe i średnie przedsiębiorstwa często nie dysponują środkami na profesjonalne doradztwo, tym bardziej w sytuacji, gdy napotykają trudności finansowe; należy zatem wprowadzić instrumenty wczesnego ostrzegania, które będą uprzedzać dłużników o konieczności pilnego podjęcia działań. Aby pomóc takim przedsiębiorstwom w przeprowadzeniu niskokosztowej restrukturyzacji, należy opracować na szczeblu krajowym modelowe plany restrukturyzacji i udostępnić je online. Korzystając z tych modelowych planów, dłużnicy powinni móc je dostosowywać do własnych potrzeb i specyfiki swojej działalności.	(13) Korzyści z bardziej spójnego podejścia na poziomie Unii powinny odnieść przedsiębiorstwa, a zwłaszcza małe i średnie przedsiębiorstwa, które stanowią 99 % wszystkich przedsiębiorstw w Unii, ponieważ prawdopodobieństwo ich postawienia w stan likwidacji zamiast poddania restrukturyzacji jest nieproporcjonalnie wyższe, a ponoszone przez nie koszty postępowań transgranicznych w porównaniu z postępowaniami krajowymi są dwukrotnie wyższe od kosztów większych przedsiębiorstw. Małe i średnie przedsiębiorstwa, zwłaszcza w sytuacji, gdy napotykają trudności finansowe, a także przedstawiciele pracowników często nie dysponują środkami niezbędnymi do sprostania znacznym kosztom restrukturyzacji i do skorzystania z bardziej skutecznych procedur restrukturyzacyjnych w niektórych państwach członkowskich. Aby pomóc takim przedsiębiorstwom w przeprowadzeniu niskokosztowej restrukturyzacji, należy też opracować na szczeblu krajowym listy kontrolne dotyczące planów restrukturyzacji i udostępnić je w formie elektronicznej. Opracowując takie listy, państwa członkowskie powinny w szczególności uwzględnić potrzeby i specyfikę małych i średnich przedsiębiorstw. Biorąc pod uwagę ograniczone zasoby małych i średnich przedsiębiorstw w zakresie zatrudniania profesjonalnych ekspertów, należy stworzyć narzędzia wczesnego ostrzegania służące uprzedzaniu dłużników o konieczności pilnego działania.
Poprawka 9 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 13 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(13a) Wierzyciele i pracownicy powinni mieć możliwość zaproponowania alternatywnego planu restrukturyzacji. Państwa członkowskie powinny określić warunki, na jakich mogą oni przedstawić taki plan.
Poprawka 10 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 13 b (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(13b) W celu zapewnienia spójniejszego podejścia Komisja powinna rozważyć wprowadzenie europejskiego rejestru postępowań upadłościowych w Unii, co stworzyłoby bardziej przejrzystą sytuację dla wierzycieli oraz ułatwiłoby uzyskiwanie informacji, w szczególności przez małe i średnie przedsiębiorstwa oraz pracowników.
Poprawka 11 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 15
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(15) Problem nadmiernego zadłużenia konsumentów ma duże znaczenie ekonomiczne i społeczne i jest ściśle powiązany ze zmniejszaniem nawisu długu. Często nie jest możliwe dokonanie wyraźnego rozróżnienia pomiędzy długami konsumenckimi przedsiębiorcy, a jego zobowiązaniami związanymi z prowadzeniem działalności. System drugiej szansy dla przedsiębiorców nie będzie działał skutecznie, jeżeli przedsiębiorca będzie musiał przechodzić odrębne postępowania (różniące się warunkami dostępu i długością okresu umorzenia), aby uwolnić się od długów osobistych związanych z prowadzeniem działalności i pozostałych długów osobistych. Państwa członkowskie powinny mieć w związku z tym możliwość stosowania przepisów dotyczących umorzenia długów także w stosunku do konsumentów, pomimo tego, że niniejsza dyrektywa nie zawiera wiążących przepisów dotyczących nadmiernego zadłużenia konsumentów.	(15) Problem nadmiernego zadłużenia konsumentów ma duże znaczenie ekonomiczne i społeczne i jest ściśle powiązany ze zmniejszaniem nawisu długu. Często nie jest możliwe dokonanie wyraźnego rozróżnienia pomiędzy długami konsumenckimi przedsiębiorcy, a jego zobowiązaniami związanymi z prowadzeniem działalności. System drugiej szansy dla przedsiębiorców nie będzie działał skutecznie, jeżeli przedsiębiorca będzie musiał przechodzić odrębne postępowania (różniące się warunkami dostępu i długością okresu umorzenia), aby uwolnić się od długów osobistych związanych z prowadzeniem działalności i pozostałych długów osobistych. W związku z tym zaleca się państwom członkowskim, by jak najszybciej zaczęły stosować przepisy dotyczące umorzenia długów także w stosunku do konsumentów, pomimo tego, że niniejsza dyrektywa nie zawiera wiążących przepisów dotyczących nadmiernego zadłużenia konsumentów.
Poprawka 12 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 15 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(15a) W celu uzyskania większej jasności państwa członkowskie i Komisja powinny przeprowadzić badanie w celu określenia kluczowych wskaźników nadmiernego zadłużenia prywatnego. W świetle wyników tego badania państwa członkowskie i Komisja powinny przyjąć środki ustanawiające system wczesnego ostrzegania w odniesieniu do nadmiernego zadłużenia konsumentów.
Poprawka 13 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 16
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(16) Im szybciej dłużnicy będą w stanie wykrywać trudności finansowe i odpowiednio reagować na nie, tym większe będą ich szanse na uniknięcie upadłości albo – w przypadku przedsiębiorstw, które nieodwracalnie utraciły rentowność – tym łatwiej i sprawniej przebiegnie ich likwidacja. Aby zachęcić do wczesnego podjęcia działań tych dłużników, którzy dopiero zaczynają doświadczać trudności finansowych, należy przekazywać im jasne informacje na temat dostępnych zapobiegawczych postępowań restrukturyzacyjnych i wprowadzić instrumenty wczesnego ostrzegania. Ewentualne mechanizmy wczesnego ostrzegania powinny obejmować nałożenie na dłużnika lub zarządu dłużnika określonych obowiązków w zakresie rachunkowości i monitorowania oraz obowiązki sprawozdawcze związane z umowami kredytów i pożyczek. Oprócz tego należy wprowadzić na szczeblu krajowym zachęty lub obowiązki dla osób trzecich mających dostęp do informacji finansowych, takich jak księgowi, organy podatkowe lub organy ds. zabezpieczenia społecznego, aby osoby te sygnalizowały niekorzystne zmiany.	(16) Im szybciej dłużnicy, przedsiębiorcy lub zainteresowani pracownicy będą w stanie wykrywać trudności finansowe i odpowiednio reagować na nie, tym większe będą ich szanse na uniknięcie upadłości albo – w przypadku przedsiębiorstw, które nieodwracalnie utraciły rentowność – tym łatwiej i sprawniej przebiegnie ich likwidacja. Aby zachęcić do wczesnego podjęcia działań tych dłużników, którzy dopiero zaczynają doświadczać trudności finansowych, należy przekazywać im jasne informacje na temat dostępnych zapobiegawczych postępowań restrukturyzacyjnych i wprowadzić instrumenty wczesnego ostrzegania. Ewentualne mechanizmy wczesnego ostrzegania powinny obejmować nałożenie na dłużnika lub zarządu dłużnika określonych obowiązków w zakresie rachunkowości i monitorowania oraz obowiązki sprawozdawcze związane z umowami kredytów i pożyczek. Oprócz tego należy wprowadzić na szczeblu krajowym zachęty lub obowiązki dla osób trzecich mających dostęp do informacji finansowych, takich jak księgowi, organy podatkowe lub organy ds. zabezpieczenia społecznego, aby osoby te sygnalizowały niekorzystne zmiany. Przedstawiciele pracowników powinni mieć dostęp do odpowiednich informacji oraz otrzymać prawo do informowania innych zaangażowanych podmiotów o niepokojących kwestiach. Państwa członkowskie powinny zapewnić możliwość wykorzystywania nowych technologii informatycznych do przesyłania powiadomień i do komunikacji online oraz udostępniać informacje na temat systemu wczesnego ostrzegania na specjalnej stronie internetowej.
Poprawka 14 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 16 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(16a) Etap wczesnego ostrzegania, mający na celu uprzedzenie kryzysu, stanowi środek wsparcia służący do sygnalizowania dłużnikowi trudności i umożliwienia mu dokonania szybkiej analizy i rozwiązania problemów gospodarczych i finansowych przedsiębiorstwa, zapewniający w tym celu dostępność – na zasadzie dobrowolności – różnego rodzaju instrumentów, bez narzucania konkretnych działań ani konieczności informowania osób trzecich o kryzysie przedsiębiorstwa. Dlatego należy pozostawić państwom członkowskim decyzję w sprawie ograniczenia środków w zakresie obowiązkowego monitorowania do małych i średnich przedsiębiorstw, mając na uwadze, że to właśnie małe i średnie przedsiębiorstwa często nie są w stanie samodzielnie zainicjować procesu restrukturyzacji z powodu szeregu czynników obniżających ich konkurencyjność, takich jak małe rozmiary, brak silnego ładu korporacyjnego, skutecznych procedur operacyjnych oraz zasobów umożliwiających monitorowanie i planowanie, a także z powodu mniejszej możliwości pokrycia związanych z nim kosztów.
Poprawka 15 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 17
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(17) Dłużnicy powinni dysponować ramami restrukturyzacji, które umożliwiałyby im uporanie się z trudnościami finansowymi na wczesnym etapie, kiedy można jeszcze zapobiec upadłości oraz zapewnić kontynuację działalności. Dłużnik powinien dysponować ramami restrukturyzacji, zanim stanie się niewypłacalny w rozumieniu prawa krajowego, tzn. zanim spełni warunki otwarcia zbiorowego postępowania upadłościowego, które zwykle wiąże się z całkowitym lub częściowym pozbawieniem dłużnika zarządu majątkiem i powołaniem likwidatora. Testu rentowności nie należy zatem traktować jako warunku wstępnego rozpoczęcia negocjacji i wstrzymania czynności egzekucyjnych. Standardowym rozwiązaniem powinna być raczej ocena rentowności przez zainteresowanych wierzycieli, którzy podejmowaliby większościową decyzję w sprawie zgody na zmniejszenie sumy ich roszczeń. Aby jednak zapobiec nadużywaniu tego postępowania, trudności finansowe dłużnika powinny mieć taki charakter, aby zachodziło prawdopodobieństwo jego niewypłacalności, a plan restrukturyzacji powinien być w stanie jej zapobiec oraz zapewnić rentowność przedsiębiorstwa.	(17) Dłużnicy powinni dysponować ramami restrukturyzacji, które umożliwiałyby im uporanie się z trudnościami finansowymi na wczesnym etapie, kiedy można jeszcze zapobiec upadłości oraz zapewnić kontynuację działalności. Dłużnik powinien dysponować ramami restrukturyzacji, zanim stanie się niewypłacalny w rozumieniu prawa krajowego, tzn. zanim spełni warunki otwarcia zbiorowego postępowania upadłościowego, które zwykle wiąże się z całkowitym lub częściowym pozbawieniem dłużnika zarządu majątkiem i powołaniem likwidatora. Państwa członkowskie powinny mieć możliwość ograniczenia dostępu do sieci restrukturyzacyjnej w przypadku przedsiębiorstw, co do których sąd państwa członkowskiego uznał, że nie dopełniły one obowiązków w zakresie rachunkowości lub księgowości. Państwa członkowskie powinny też mieć możliwość udzielania dostępu do ram restrukturyzacji na wniosek wierzycieli i przedstawicieli pracowników. Testu rentowności nie należy zatem traktować jako warunku wstępnego rozpoczęcia negocjacji i wstrzymania czynności egzekucyjnych. Standardowym rozwiązaniem powinna być raczej ocena rentowności przez zainteresowanych wierzycieli, którzy podejmowaliby większościową decyzję w sprawie zgody na zmniejszenie sumy ich roszczeń. Aby jednak zapobiec nadużywaniu tego postępowania, trudności finansowe dłużnika powinny mieć taki charakter, aby zachodziło prawdopodobieństwo jego niewypłacalności, a plan restrukturyzacji powinien być w stanie jej zapobiec oraz zapewnić rentowność przedsiębiorstwa.
Poprawka 16 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 17 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(17a) Przestrzeganie obowiązków w zakresie rachunkowości i księgowości uważa się za skuteczny instrument uświadamiający przedsiębiorstwom i przedsiębiorcom ryzyko niezdolności do spłaty długów w terminie ich zapadalności. Należy zapewnić państwom członkowskim możliwość ograniczenia dostępu do postępowań restrukturyzacyjnych, tak by przysługiwał on tylko przedsiębiorstwom i przedsiębiorcom przestrzegającym takich obowiązków w dziedzinie rachunkowości i księgowości.
Poprawka 17 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 18
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(18) Aby zwiększyć skuteczność restrukturyzacji zapobiegawczej, skrócić jej okres i ograniczyć koszty, krajowe przepisy powinny obejmować elastyczne procedury ograniczające zaangażowanie organów sądowych lub administracyjnych do przypadków, gdy jest ono konieczne i proporcjonalne, aby chronić interesy wierzycieli oraz ewentualnych innych zainteresowanych stron. W celu zapobieżenia zbędnym kosztom i uwzględnienia faktu, że postępowanie to ma charakter uprzedzający, dłużnicy co do zasady powinni utrzymywać zarząd nad swoim majątkiem i w zakresie bieżącego prowadzenia działalności. Ustanowienie zarządcy restrukturyzacyjnego, takiego jak mediator pomagający w negocjowaniu planu restrukturyzacji czy zarządca upadłościowy nadzorujący działania dłużnika, nie powinno być obowiązkowe w każdym przypadku – decyzja ta powinna być podejmowana w oparciu o okoliczności danej sprawy lub szczególne potrzeby dłużnika. Także rozpoczęcie restrukturyzacji nie musi zawsze wymagać orzeczenia sądowego – proces ten może mieć nieformalny charakter, o ile nie wpłynie to na prawa osób trzecich. Należy jednak zapewnić pewien stopień nadzoru, gdy wymaga tego ochrona prawnie uzasadnionych interesów wierzyciela lub wierzycieli, lub innych zainteresowanych stron. Sytuacja taka może zachodzić w szczególności wówczas, gdy organ sądowy lub administracyjny zdecydował o całkowitym wstrzymaniu czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku lub gdy wydaje się konieczne narzucenie planu restrukturyzacji grupom wierzycieli wyrażającym sprzeciw.	(18) Aby zwiększyć skuteczność restrukturyzacji zapobiegawczej, skrócić jej okres i ograniczyć koszty, krajowe przepisy powinny obejmować elastyczne procedury ograniczające zaangażowanie organów sądowych lub administracyjnych do przypadków, gdy jest ono konieczne i proporcjonalne, aby chronić interesy wierzycieli oraz ewentualnych innych zainteresowanych stron. W celu zapobieżenia zbędnym kosztom i uwzględnienia faktu, że postępowanie to ma charakter uprzedzający, dłużnicy co do zasady powinni utrzymywać zarząd nad swoim majątkiem i w zakresie bieżącego prowadzenia działalności. Ustanowienie zarządcy restrukturyzacyjnego, takiego jak mediator pomagający w negocjowaniu planu restrukturyzacji czy zarządca upadłościowy nadzorujący działania dłużnika, nie powinno być obowiązkowe w każdym przypadku – decyzja ta powinna być podejmowana w oparciu o okoliczności danej sprawy lub szczególne potrzeby dłużnika. Określenie warunków takiego ustanowienia należy pozostawić w gestii państw członkowskich. Należy jednak ustanowić zarządcę, jeżeli wydano decyzję o wstrzymaniu czynności egzekucyjnych, jeżeli plan restrukturyzacji musi zostać zatwierdzony przez organ sądowy lub administracyjny wbrew sprzeciwowi grupy wierzycieli lub jeżeli zażąda tego dłużnik bądź większość wierzycieli. Także rozpoczęcie restrukturyzacji nie musi zawsze wymagać orzeczenia sądowego – proces ten może mieć nieformalny charakter, o ile nie wpłynie to na prawa osób trzecich. Należy jednak zapewnić pewien stopień nadzoru, gdy wymaga tego ochrona prawnie uzasadnionych interesów wierzyciela lub wierzycieli, lub innych zainteresowanych stron. Sytuacja taka może zachodzić w szczególności wówczas, gdy organ sądowy lub administracyjny zdecydował o całkowitym wstrzymaniu czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku lub gdy wydaje się konieczne narzucenie planu restrukturyzacji grupom wierzycieli wyrażającym sprzeciw. Państwa członkowskie powinny ponadto zapewnić udzielanie jasnych i przejrzystych informacji przedstawicielom pracowników.
Poprawka 18 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 19
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(19) Dłużnik powinien mieć możliwość zwrócenia się do organu sądowego lub administracyjnego o tymczasowe wstrzymanie czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku; wstrzymanie czynności egzekucyjnych powinno również prowadzić do zawieszenia obowiązku złożenia wniosku o wszczęcie postępowania upadłościowego, jeżeli takie działanie może mieć niekorzystny wpływ na negocjacje i osłabić szanse na restrukturyzację przedsiębiorstwa dłużnika. Wstrzymanie postępowania egzekucyjnego może być całkowite, tzn. dotyczyć wszystkich wierzycieli, albo może odnosić się tylko do wybranych wierzycieli. W celu zapewnienia odpowiedniej równowagi pomiędzy prawami dłużnika a prawami wierzycieli wstrzymanie czynności egzekucyjnych powinno obejmować okres nie dłuższy niż cztery miesiące. Skomplikowane postępowania restrukturyzacyjne mogą jednak wymagać więcej czasu. Państwa członkowskie mogą zdecydować, że w takiej sytuacji organ sądowy lub administracyjny jest uprawniony do wydłużenia okresu wstrzymania czynności egzekucyjnych, o ile istnieją dowody na to, że osiągnięto postępy w negocjacjach dotyczących planu restrukturyzacji, a wierzyciele nie są narażeni na niesprawiedliwe pokrzywdzenie. W przypadku dalszego wydłużania tego okresu organ sądowy lub administracyjny powinien mieć pewność, że istnieje duże prawdopodobieństwo przyjęcia planu restrukturyzacji. Państwa członkowskie powinny zapewnić składanie wniosków o wydłużenie podstawowego okresu wstrzymania czynności egzekucyjnych z rozsądnym wyprzedzeniem, aby umożliwić organowi sądowemu lub administracyjnemu wydanie decyzji w odpowiednim terminie. Jeżeli organ sądowy lub administracyjny nie wyda decyzji w sprawie wydłużenia okresu wstrzymania czynności egzekucyjnych przed jego upływem, wstrzymanie czynności przestaje obowiązywać w dniu wygaśnięcia tego okresu. W interesie pewności prawa łączny okres wstrzymania czynności egzekucyjnych należy ograniczyć do dwunastu miesięcy.	(19) Dłużnik powinien mieć możliwość zwrócenia się do organu sądowego lub administracyjnego o tymczasowe wstrzymanie czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku, jeżeli takie działanie może mieć niekorzystny wpływ na negocjacje i osłabić szanse na restrukturyzację przedsiębiorstwa dłużnika. Zwrócenie się o to powinno być możliwe tylko wtedy, gdy nie powstał jeszcze obowiązek złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości. Wstrzymanie postępowania egzekucyjnego może być całkowite, tzn. dotyczyć wszystkich wierzycieli, albo może odnosić się tylko do wybranych wierzycieli, lecz tylko do tych wierzycieli, którzy są zaangażowani w negocjacje. W celu zapewnienia odpowiedniej równowagi pomiędzy prawami dłużnika a prawami wierzycieli wstrzymanie czynności egzekucyjnych powinno obejmować okres nie dłuższy niż cztery miesiące. Skomplikowane postępowania restrukturyzacyjne mogą jednak wymagać więcej czasu. Państwa członkowskie mogą zdecydować, że w takiej sytuacji organ sądowy lub administracyjny jest uprawniony do wydłużenia okresu wstrzymania czynności egzekucyjnych, o ile istnieją dowody na to, że osiągnięto postępy w negocjacjach dotyczących planu restrukturyzacji, a wierzyciele nie są narażeni na niesprawiedliwe pokrzywdzenie. Państwa członkowskie powinny określić dalsze warunki przedłużenia okresu wstrzymania czynności egzekucyjnych. W przypadku dalszego wydłużania tego okresu organ sądowy lub administracyjny powinien mieć pewność, że istnieje duże prawdopodobieństwo przyjęcia planu restrukturyzacji. Państwa członkowskie powinny zapewnić składanie wniosków o wydłużenie podstawowego okresu wstrzymania czynności egzekucyjnych z rozsądnym wyprzedzeniem, aby umożliwić organowi sądowemu lub administracyjnemu wydanie decyzji w odpowiednim terminie. Jeżeli organ sądowy lub administracyjny nie wyda decyzji w sprawie wydłużenia okresu wstrzymania czynności egzekucyjnych przed jego upływem, wstrzymanie czynności przestaje obowiązywać w dniu wygaśnięcia tego okresu. W interesie pewności prawa łączny okres wstrzymania czynności egzekucyjnych należy ograniczyć do dziesięciu miesięcy. Jeżeli jednak przedsiębiorstwo przeniosło siedzibę statutową do innego państwa członkowskiego w okresie trzech miesięcy przed złożeniem wniosku o wstrzymanie czynności egzekucyjnych, całkowity okres wstrzymania czynności egzekucyjnych powinien być ograniczony do dwóch miesięcy.
Poprawka 19 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 20
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(20) Aby chronić wierzycieli przed doznaniem szkody, nie należy wydawać decyzji o wstrzymaniu czynności egzekucyjnych, albo – gdy decyzja w tym zakresie została już wydana – nie powinno się go przedłużać albo należy je cofnąć, jeżeli stanowi ono niesprawiedliwe pokrzywdzenie wierzycieli. W celu ustalenia, czy doszło do niesprawiedliwego pokrzywdzenia wierzycieli, organ sądowy lub administracyjny może wziąć pod uwagę następujące kwestie: czy wstrzymanie czynności egzekucyjnych będzie chronić całkowitą wartość masy sanacyjnej lub upadłościowej oraz czy dłużnik działa w złej wierze lub z zamiarem pokrzywdzenia wierzycieli, lub generalnie działa wbrew uzasadnionym oczekiwaniom ogółu wierzycieli. Do niesprawiedliwego pokrzywdzenia pojedynczego wierzyciela lub grupy wierzycieli dochodzi na przykład w sytuacji, gdy wskutek wstrzymania czynności egzekucyjnych wierzyciele mają znacznie mniejsze szanse na zaspokojenie swoich roszczeń niż gdyby nie postanowiono o takim wstrzymaniu, albo gdy jeden wierzyciel zostaje potraktowany gorzej niż pozostali wierzyciele będący w podobnej sytuacji.	(20) Aby chronić wierzycieli przed doznaniem szkody, nie należy wydawać decyzji o wstrzymaniu czynności egzekucyjnych, albo – gdy decyzja w tym zakresie została już wydana – nie powinno się go przedłużać albo należy je cofnąć, jeżeli stanowi ono niesprawiedliwe pokrzywdzenie wierzycieli lub gdy nie powstał jeszcze obowiązek prawny złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości. W celu ustalenia, czy doszło do niesprawiedliwego pokrzywdzenia wierzycieli, organ sądowy lub administracyjny może wziąć pod uwagę następujące kwestie: czy wstrzymanie czynności egzekucyjnych będzie chronić całkowitą wartość masy sanacyjnej lub upadłościowej oraz czy dłużnik działa w złej wierze lub z zamiarem pokrzywdzenia wierzycieli, lub generalnie działa wbrew uzasadnionym oczekiwaniom ogółu wierzycieli. Do niesprawiedliwego pokrzywdzenia pojedynczego wierzyciela lub grupy wierzycieli dochodzi na przykład w sytuacji, gdy wskutek wstrzymania czynności egzekucyjnych wierzyciele mają znacznie mniejsze szanse na zaspokojenie swoich roszczeń niż gdyby nie postanowiono o takim wstrzymaniu, albo gdy jeden wierzyciel zostaje potraktowany gorzej niż pozostali wierzyciele będący w podobnej sytuacji.
Poprawka 20 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 23
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(23) Wierzyciele powinni mieć prawo zaskarżenia decyzji o wstrzymaniu czynności egzekucyjnych wydanej przez organ sądowy lub administracyjny. Jeżeli wstrzymanie czynności egzekucyjnych nie jest już konieczne dla ułatwienia przyjęcia planu restrukturyzacji, np. w sytuacji, gdy stało się jasne, że restrukturyzacja nie ma poparcia większości wierzycieli przewidzianej w prawie krajowym, wierzyciele powinni mieć także możliwość wystąpienia o uchylenie decyzji o wstrzymaniu czynności egzekucyjnych.	(23) Wierzyciele powinni mieć prawo zaskarżenia decyzji o wstrzymaniu czynności egzekucyjnych wydanej przez organ sądowy lub administracyjny. Jeżeli wstrzymanie czynności egzekucyjnych nie jest już konieczne dla ułatwienia przyjęcia planu restrukturyzacji, np. w sytuacji, gdy stało się jasne, że restrukturyzacja nie ma poparcia większości wierzycieli przewidzianej w prawie krajowym, wierzyciele powinni mieć także możliwość wystąpienia o uchylenie decyzji o wstrzymaniu czynności egzekucyjnych. Ponadto indywidualni wierzyciele lub grupa wierzycieli powinni mieć takie samo prawo do zakwestionowania wstrzymania czynności egzekucyjnych, jeżeli są niesprawiedliwie pokrzywdzeni w wyniku tego planu lub jeżeli są wierzycielami wymagającymi szczególnego traktowania, którzy doświadczają poważnych trudności gospodarczych.
Poprawka 21 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 24
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(24) Prawo głosu w sprawie przyjęcia planu restrukturyzacji powinno przysługiwać wszystkim wierzycielom, na których ma wpływ plan restrukturyzacji, a jeżeli zezwala na to prawo krajowe – także udziałowcom. Strony, na które plan restrukturyzacji nie ma wpływu, nie powinny mieć prawa głosu w jego sprawie; zatwierdzenie planu nie powinno także wymagać poparcia tych stron. Głosowanie może się odbywać w drodze formalnego głosowania albo w drodze konsultacji i porozumienia z wymaganą większością zainteresowanych stron. Jeżeli głosowanie ma formę konsultacji i porozumienia, zainteresowane strony, których zgoda nie była wymagana, powinny jednak otrzymać możliwość udziału w planie restrukturyzacji.	(24) Prawo głosu w sprawie przyjęcia planu restrukturyzacji powinno przysługiwać wszystkim wierzycielom, na których ma wpływ plan restrukturyzacji, w tym pracownikom, a jeżeli zezwala na to prawo krajowe – także udziałowcom. Strony, na które plan restrukturyzacji nie ma wpływu, nie powinny mieć prawa głosu w jego sprawie; zatwierdzenie planu nie powinno także wymagać poparcia tych stron. Głosowanie może się odbywać w drodze formalnego głosowania albo w drodze konsultacji i porozumienia z wymaganą większością zainteresowanych stron. Jeżeli głosowanie ma formę konsultacji i porozumienia, zainteresowane strony, których zgoda nie była wymagana, powinny jednak otrzymać możliwość udziału w planie restrukturyzacji. Państwa członkowskie powinny również zapewnić, w zakresie, w jakim pozwalają na to prawo i praktyki krajowe, aby plan podlegał zatwierdzeniu przez pracowników, jeżeli prowadzi do zmiany w organizacji pracy lub w ustaleniach umownych.
Poprawka 22 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 25
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(25) W celu zapewnienia, aby zasadniczo podobne prawa były traktowane sprawiedliwie, a przyjmowanie planów restrukturyzacji nie powodowało niesprawiedliwego pokrzywdzenia praw zainteresowanych stron, strony te powinny być traktowane jako odrębne grupy (spełniające kryteria tworzenia grup określone w przepisach krajowych). Należy wyznaczyć oddzielne grupy co najmniej dla wierzycieli zabezpieczonych i niezabezpieczonych. Przepisy krajowe mogą stanowić, że zabezpieczone wierzytelności można podzielić na zabezpieczone i niezabezpieczone w oparciu o wycenę zabezpieczenia. W prawie krajowy można również ustanowić przepisy szczegółowe wspierające tworzenie grup, gdy jest to korzystne dla wierzycieli niezdywersyfikowanych lub wymagających szczególnego traktowania z innych względów, takich jak pracownicy lub mali dostawcy. Prawo krajowe powinno jednak w każdym przypadku uwzględniać odpowiednio kwestie o szczególnym znaczeniu dla tworzenia grup, takie jak roszczenia stron powiązanych, i powinno obejmować przepisy dotyczące wierzytelności warunkowych i spornych. Organ sądowy lub administracyjny powinien zweryfikować tworzenie grup po przedłożeniu planu restrukturyzacji do zatwierdzenia, ale państwa członkowskie mogą również przewidzieć, że tworzenie grup jest weryfikowane przez ten organ na wcześniejszym etapie, jeżeli osoba proponująca plan zwróci się do niego wcześniej o wskazówki lub zweryfikowanie planu.	(25) W celu zapewnienia, aby zasadniczo podobne prawa były traktowane sprawiedliwie, a przyjmowanie planów restrukturyzacji nie powodowało niesprawiedliwego pokrzywdzenia praw zainteresowanych stron, strony te powinny być traktowane jako odrębne grupy (spełniające kryteria tworzenia grup określone w przepisach krajowych). Pracowników należy uznać za odrębną grupę, jeżeli plan restrukturyzacji ma na nich wpływ.Należy wyznaczyć oddzielne grupy co najmniej dla wierzycieli zabezpieczonych i niezabezpieczonych. Przepisy krajowe mogą stanowić, że zabezpieczone wierzytelności można podzielić na zabezpieczone i niezabezpieczone w oparciu o wycenę zabezpieczenia. W prawie krajowy można również ustanowić przepisy szczegółowe wspierające tworzenie grup, gdy jest to korzystne dla wierzycieli niezdywersyfikowanych lub wymagających szczególnego traktowania z innych względów, takich jak pracownicy lub mali dostawcy. Prawo krajowe powinno jednak w każdym przypadku uwzględniać odpowiednio kwestie o szczególnym znaczeniu dla tworzenia grup, takie jak roszczenia stron powiązanych, i powinno obejmować przepisy dotyczące wierzytelności warunkowych i spornych. Organ sądowy lub administracyjny powinien zweryfikować tworzenie grup po przedłożeniu planu restrukturyzacji do zatwierdzenia, ale państwa członkowskie mogą również przewidzieć, że tworzenie grup jest weryfikowane przez ten organ na wcześniejszym etapie, jeżeli osoba proponująca plan zwróci się do niego wcześniej o wskazówki lub zweryfikowanie planu.
Poprawka 23 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 26
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(26) W prawie krajowym należy ustanowić wymagane większości, aby mniejszość zainteresowanych stron w każdej grupie nie mogła blokować przyjęcia planu restrukturyzacji, który nie stanowi niesprawiedliwego pokrzywdzenia ich praw i interesów. Gdyby zabezpieczonych wierzycieli wyrażających sprzeciw nie obowiązywał wymóg uzyskania większości, przeprowadzenie wczesnej restrukturyzacji byłoby w wielu przypadkach niemożliwe, np. w sytuacji, gdy potrzebna jest restrukturyzacja finansowa, ale działalność przedsiębiorstwa jest generalnie rentowna. Aby prawo głosu stron w sprawie przyjęcia planów restrukturyzacji było proporcjonalne do praw, które im przysługują wobec przedsiębiorstwa, wymagana większość powinna być ustalana w każdej grupie na podstawie kwoty roszczeń wierzycieli lub wartości udziałów posiadanych przez udziałowców.	(26) W prawie krajowym należy ustanowić wymagane większości, aby mniejszość zainteresowanych stron w każdej grupie nie mogła blokować przyjęcia planu restrukturyzacji, który nie stanowi niesprawiedliwego pokrzywdzenia ich praw i interesów. Gdyby zabezpieczonych wierzycieli wyrażających sprzeciw nie obowiązywał wymóg uzyskania większości, przeprowadzenie wczesnej restrukturyzacji byłoby w wielu przypadkach niemożliwe, np. w sytuacji, gdy potrzebna jest restrukturyzacja finansowa, ale działalność przedsiębiorstwa jest generalnie rentowna. Aby zapewnić sprawiedliwe traktowanie wszystkich stron przy przyjmowaniu planów restrukturyzacji, wymagana większość powinna stanowić zarówno większość pod względem kwoty roszczeń wierzycieli lub wartości udziałów posiadanych przez udziałowców, jak i większość wierzycieli w danej grupie.
Poprawka 24 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 28
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(28) O ile plan restrukturyzacji należy zawsze uznać za przyjęty, gdy poparła go wymagana większość w każdej grupie wierzycieli, na których ma on wpływ, plan restrukturyzacji, który nie znalazł takiego poparcia wymaganej większości w każdej grupie zainteresowanych wierzycieli, może mimo to zostać zatwierdzony przez organ sądowy lub administracyjny, pod warunkiem że popiera go co najmniej jedna grupa zainteresowanych wierzycieli i że plan ten nie stanowi niesprawiedliwego pokrzywdzenia grup wierzycieli wyrażających sprzeciw (mechanizm zatwierdzenia planu restrukturyzacji wbrew sprzeciwowi grupy wierzycieli). W szczególności, plan powinien być zgodny z zasadą bezwzględnego pierwszeństwa, która wymaga wcześniejszego pełnego zaspokojenia grupy wierzycieli wyrażających sprzeciw, aby grupa mająca niższy stopień uprzywilejowania mogła otrzymać jakiekolwiek środki z podziału lub zachować jakiekolwiek udziały na mocy planu restrukturyzacji. Sumy, jakie zostaną rozdzielone pomiędzy wierzycieli w ramach restrukturyzacji, są ustalane na podstawie zasady bezwzględnego pierwszeństwa. W efekcie jej zastosowania żadna grupa wierzycieli nie może otrzymać ani zachować na mocy planu restrukturyzacji wartości gospodarczych ani świadczeń przekraczających pełną kwotę roszczeń lub udziałów posiadanych przez członków danej grupy. Zasada bezwzględnego pierwszeństwa umożliwia ustalenie – w relacji do struktury kapitałowej restrukturyzowanego przedsiębiorstwa – podziału sum, które wierzyciele mają otrzymać na podstawie planu restrukturyzacji, na podstawie wartości przedsiębiorstwa kontynuującego działalność.	(28) O ile plan restrukturyzacji należy zawsze uznać za przyjęty, gdy poparła go wymagana większość w każdej grupie, na którą ma on wpływ, a także większość wierzycieli, plan restrukturyzacji, który nie znalazł takiego poparcia wymaganej większości, może mimo to zostać zatwierdzony przez organ sądowy lub administracyjny, pod warunkiem że popiera go większość wierzycieli, na których ma on wpływ, i że plan ten nie stanowi niesprawiedliwego pokrzywdzenia grup wierzycieli wyrażających sprzeciw (mechanizm zatwierdzenia planu restrukturyzacji wbrew sprzeciwowi grupy wierzycieli). Takie zatwierdzenie powinno być również wymagane, jeżeli plan obejmuje likwidację ponad 25 % miejsc pracy. W szczególności, plan powinien być zgodny z zasadą bezwzględnego pierwszeństwa, która wymaga wcześniejszego pełnego zaspokojenia grupy wierzycieli wyrażających sprzeciw, aby grupa mająca niższy stopień uprzywilejowania mogła otrzymać jakiekolwiek środki z podziału lub zachować jakiekolwiek udziały na mocy planu restrukturyzacji. Sumy, jakie zostaną rozdzielone pomiędzy wierzycieli w ramach restrukturyzacji, są ustalane na podstawie zasady bezwzględnego pierwszeństwa. W efekcie jej zastosowania żadna grupa wierzycieli nie może otrzymać ani zachować na mocy planu restrukturyzacji wartości gospodarczych ani świadczeń przekraczających pełną kwotę roszczeń lub udziałów posiadanych przez członków danej grupy. Zasada bezwzględnego pierwszeństwa umożliwia ustalenie – w relacji do struktury kapitałowej restrukturyzowanego przedsiębiorstwa – podziału sum, które wierzyciele mają otrzymać na podstawie planu restrukturyzacji, na podstawie wartości przedsiębiorstwa kontynuującego działalność. Ponadto warunkiem zatwierdzenia powinno być odpowiednie poinformowanie przedstawicieli pracowników.
Poprawka 25 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 29
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(29) Bez uszczerbku dla ochrony uzasadnionych interesów wspólników, akcjonariuszy lub innych udziałowców, państwa członkowskie powinny zapewnić, aby wspólnicy lub akcjonariusze nie mogli w sposób nieuzasadniony blokować przyjęcia planów restrukturyzacji, które przywróciłyby dłużnikowi rentowność. Przyjęcie planu restrukturyzacji nie powinno być na przykład zależne od zgody udziałowców, którzy na podstawie wyceny przedsiębiorstwa nie otrzymaliby żadnych płatności ani innych świadczeń, gdyby zastosowano normalną kolejność zaspokajania w postępowaniu likwidacyjnym. Państwa członkowskie mogą stosować różne środki w celu osiągnięcia tego celu, na przykład mogą nie przyznać udziałowcom prawa głosu w sprawie planu restrukturyzacji. Jeżeli jednak udziałowcom przysługuje prawo głosu w sprawie planu restrukturyzacji, organ sądowy lub administracyjny powinien móc zatwierdzić ten plan pomimo sprzeciwu grupy lub grup udziałowców za pomocą mechanizmu zatwierdzenia planu restrukturyzacji wbrew sprzeciwowi grupy wierzycieli. W przypadku gdy istnieją różne rodzaje akcji lub udziałów, z którymi wiążą się różne prawa, potrzebna może być większa liczba grup udziałowców. Restrukturyzacja na takich warunkach może nie być interesująca dla udziałowców w małych i średnich przedsiębiorstwach, którzy nie są zwykłymi inwestorami, ale właścicielami przedsiębiorstwa i wnoszą w nie dodatkowy wkład, np. doświadczenie w zarządzaniu. Z tego względu mechanizm zatwierdzenia planu restrukturyzacji wbrew sprzeciwowi grupy wierzycieli nie powinien być obowiązkowy dla osoby proponującej plan.	(29) Z zastrzeżeniem ochrony uzasadnionych interesów wspólników, akcjonariuszy lub innych udziałowców, państwa członkowskie powinny zapewnić, aby wspólnicy lub akcjonariusze nie mogli w sposób nieuzasadniony blokować przyjęcia planów restrukturyzacji, które przywróciłyby dłużnikowi rentowność i które są popierane przez większość grup. Przyjęcie planu restrukturyzacji nie powinno być na przykład zależne od zgody udziałowców, którzy na podstawie wyceny przedsiębiorstwa nie otrzymaliby żadnych płatności ani innych świadczeń, gdyby zastosowano normalną kolejność zaspokajania w postępowaniu likwidacyjnym. Państwa członkowskie mogą stosować różne środki w celu osiągnięcia tego celu, na przykład mogą nie przyznać udziałowcom prawa głosu w sprawie planu restrukturyzacji. Jeżeli jednak udziałowcom przysługuje prawo głosu w sprawie planu restrukturyzacji, organ sądowy lub administracyjny powinien móc zatwierdzić ten plan pomimo sprzeciwu grupy lub grup udziałowców za pomocą mechanizmu zatwierdzenia planu restrukturyzacji wbrew sprzeciwowi grupy wierzycieli. W przypadku gdy istnieją różne rodzaje akcji lub udziałów, z którymi wiążą się różne prawa, potrzebna może być większa liczba grup udziałowców. Restrukturyzacja na takich warunkach może nie być interesująca dla udziałowców w małych i średnich przedsiębiorstwach, którzy nie są zwykłymi inwestorami, ale właścicielami przedsiębiorstwa i wnoszą w nie dodatkowy wkład, np. doświadczenie w zarządzaniu. Z tego względu mechanizm zatwierdzenia planu restrukturyzacji wbrew sprzeciwowi grupy wierzycieli nie powinien być obowiązkowy dla osoby proponującej plan.
Poprawka 26 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 29 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(29a) Do celów wdrożenia planu restrukturyzacji należy przewidzieć w tym planie możliwość wniesienia przez udziałowców małych i średnich przedsiębiorstw niepieniężnego wkładu w restrukturyzację, np. doświadczenia, reputacji lub kontaktów handlowych.
Poprawka 27 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 31
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(31) Powodzenie planu restrukturyzacji może często zależeć od dostępności zasobów finansowych, najpierw na pokrycie kosztów operacyjnych przedsiębiorstwa podczas negocjowania restrukturyzacji, a następnie na wdrożenie planu restrukturyzacji po jego zatwierdzeniu. Nowe finansowanie lub finansowanie przejściowe nie powinno zatem podlegać zaskarżeniu w drodze pozwu o uznanie takiego finansowania za bezskuteczne jako czynności dokonanej z pokrzywdzeniem ogółu wierzycieli w kontekście późniejszego postępowania upadłościowego. Przepisy krajowego prawa upadłościowego, które przewidują składanie pozwów o uznanie czynności za bezskuteczną, o ile – i kiedy – dojdzie ostatecznie do niewypłacalności dłużnika, albo nakładają na dostawców nowego finansowania sankcje cywilne, administracyjne lub karne za udzielanie pożyczek lub kredytów dłużnikom znajdującym się w trudnej sytuacji finansowej, mogą pozbawiać dłużników środków finansowych koniecznych do zapewnienia powodzenia negocjacji w sprawie planu restrukturyzacji i jego pomyślnego wprowadzenia w życie. W przeciwieństwie do nowego finansowania, które powinno być zatwierdzone przez organ sądowy lub administracyjny w ramach planu restrukturyzacji, w momencie udostępniania finansowania przejściowego strony nie wiedzą jeszcze, czy plan zostanie ostatecznie zatwierdzony. Ograniczenie ochrony finansowania przejściowego tylko do sytuacji, gdy plan został już przyjęty przez wierzycieli albo zatwierdzony przez organ sądowy lub administracyjny, zniechęcałoby do dostarczania finansowania przejściowego. Aby zapobiec potencjalnym nadużyciom, ochroną powinno być objęte tylko takie finansowanie, które jest rzeczywiście i natychmiastowo konieczne, aby umożliwić kontynuowanie działalności przedsiębiorstwa dłużnika lub jego przetrwanie, albo by utrzymać lub zwiększyć wartość tego przedsiębiorstwa w okresie poprzedzającym zatwierdzenie planu. Ochrona przed pozwami o uznanie czynności za bezskuteczną i ochrona przed odpowiedzialnością osobistą stanowią minimalne gwarancje, które powinny objąć finansowanie przejściowe i nowe finansowanie. Skłonienie nowych kredytodawców lub pożyczkodawców do podejmowania zwiększonego ryzyka, jakie wiąże się z inwestycjami w rentowne przedsiębiorstwo będące dłużnikiem znajdującym się w trudnej sytuacji finansowej, może jednak wymagać dodatkowych zachęt, takich jak np. przyznanie temu finansowaniu wyższej kolejności zaspokojenia w postępowaniu upadłościowym – co najmniej przed wierzytelnościami niezabezpieczonymi.	(31) Powodzenie planu restrukturyzacji może często zależeć od dostępności zasobów finansowych, najpierw na pokrycie kosztów operacyjnych przedsiębiorstwa podczas negocjowania restrukturyzacji, a następnie na wdrożenie planu restrukturyzacji po jego zatwierdzeniu. Nowe finansowanie lub finansowanie przejściowe nie powinno zatem podlegać zaskarżeniu w drodze pozwu o uznanie takiego finansowania za bezskuteczne jako czynności dokonanej z pokrzywdzeniem ogółu wierzycieli w kontekście późniejszego postępowania upadłościowego. Przepisy krajowego prawa upadłościowego, które przewidują składanie pozwów o uznanie czynności za bezskuteczną, o ile – i kiedy – dojdzie ostatecznie do niewypłacalności dłużnika, albo nakładają na dostawców nowego finansowania sankcje cywilne, administracyjne lub karne za udzielanie pożyczek lub kredytów dłużnikom znajdującym się w trudnej sytuacji finansowej, mogą pozbawiać dłużników środków finansowych koniecznych do zapewnienia powodzenia negocjacji w sprawie planu restrukturyzacji i jego pomyślnego wprowadzenia w życie. W przeciwieństwie do nowego finansowania, które powinno być zatwierdzone przez organ sądowy lub administracyjny w ramach planu restrukturyzacji, w momencie udostępniania finansowania przejściowego strony nie wiedzą jeszcze, czy plan zostanie ostatecznie zatwierdzony. Ograniczenie ochrony finansowania przejściowego tylko do sytuacji, gdy plan został już przyjęty przez wierzycieli albo zatwierdzony przez organ sądowy lub administracyjny, zniechęcałoby do dostarczania finansowania przejściowego. Aby zapobiec potencjalnym nadużyciom, ochroną powinno być objęte tylko takie finansowanie, które jest rzeczywiście i natychmiastowo konieczne, aby umożliwić kontynuowanie działalności przedsiębiorstwa dłużnika lub jego przetrwanie, albo by utrzymać lub zwiększyć wartość tego przedsiębiorstwa w okresie poprzedzającym zatwierdzenie planu. Ochrona przed pozwami o uznanie czynności za bezskuteczną i ochrona przed odpowiedzialnością osobistą stanowią minimalne gwarancje, które powinny objąć finansowanie przejściowe i nowe finansowanie.
Poprawka 28 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 32
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(32) Zainteresowane strony, na które wpływa plan restrukturyzacji, powinny mieć możliwość wniesienia odwołania od decyzji w sprawie zatwierdzenia tego planu. W celu zapewnienia skuteczności planu restrukturyzacji, zmniejszenia niepewności i zapobiegania nieuzasadnionym opóźnieniom, wniesienie odwołania nie powinno jednak prowadzić do zawieszenia realizacji planu. W przypadku stwierdzenia, że wskutek wprowadzenia planu sytuacja wierzycieli mniejszościowych pogorszyła się w sposób nieuzasadniony, państwa członkowskie powinny rozważyć – jako alternatywę wobec odrzucenia planu – odszkodowanie dla takich pokrzywdzonych, wyrażających sprzeciw wierzycieli, które byłoby wypłacane przez dłużnika lub wierzycieli głosujących za planem restrukturyzacji.	(32) Zainteresowane strony, na które wpływa plan restrukturyzacji, powinny mieć możliwość wniesienia odwołania od decyzji w sprawie zatwierdzenia tego planu. W celu zapewnienia skuteczności planu restrukturyzacji, zmniejszenia niepewności i zapobiegania nieuzasadnionym opóźnieniom, wniesienie odwołania nie powinno jednak prowadzić do zawieszenia realizacji planu. W przypadku stwierdzenia, że wskutek wprowadzenia planu restrukturyzacji sytuacja wierzycieli mniejszościowych pogorszyła się w sposób nieuzasadniony, państwa członkowskie powinny rozważyć – jako alternatywę wobec odrzucenia planu – odszkodowanie dla takich pokrzywdzonych, wyrażających sprzeciw wierzycieli, które byłoby wypłacane przez dłużnika lub wierzycieli głosujących za planem restrukturyzacji, z wyjątkiem grupy pracowników.
Poprawka 29 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 34
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(34) Pracownicy powinni być objęci pełną ochroną prawną przez cały okres trwania zapobiegawczych postępowań restrukturyzacyjnych. W szczególności, niniejsza dyrektywa pozostaje bez uszczerbku dla praw pracowniczych gwarantowanych dyrektywą Rady 98/59/WE⁶⁸, dyrektywą Rady 2001/23/WE⁶⁹, dyrektywą 2002/14/WE⁷⁰ Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/94/WE⁷¹ oraz dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/38/WE⁷². Obowiązki w zakresie informowania pracowników i konsultowania się z nimi, które przewidziano w prawie krajowym wdrażającym powyższe dyrektywy, pozostają nienaruszone. Dotyczy to m.in. obowiązków informowania pracowników i konsultowania się z nimi w sprawie decyzji o skorzystaniu z ram restrukturyzacji zapobiegawczej zgodnie z dyrektywą 2002/14/WE. Ze względu na potrzebę zapewnienia odpowiedniego poziomu ochrony pracowników państwa członkowskie powinny zasadniczo umożliwić pracownikom dochodzenie ich niezaspokojonych roszczeń (w rozumieniu definicji w dyrektywie 2008/94/WE) pomimo wydania decyzji o wstrzymaniu czynności egzekucyjnych, niezależnie od tego, czy powstały one przed wydaniem tej decyzji, czy po jej wydaniu. Wstrzymanie czynności egzekucyjnych powinno być dopuszczalne tylko w odniesieniu do takich kwot i na taki okres, w jakim spłata takich wierzytelności jest skutecznie gwarantowana innymi środkami na mocy prawa krajowego. Jeżeli zakres ochrony gwarantującej na mocy dyrektywy 2008/94/WE spłatę niezaspokojonych roszczeń pracowników obejmuje w państwach członkowskich zapobiegawcze postępowania restrukturyzacyjne ustanowione niniejszą dyrektywą, wyłączenie roszczeń pracowników spod wstrzymania czynności egzekucyjnych nie jest uzasadnione w zakresie, w jakim chroni je ta gwarancja. W przypadku gdy prawo krajowe przewiduje ograniczenia odpowiedzialności instytucji gwarancyjnej dotyczące okresu gwarancji lub wysokości kwot wypłacanych pracownikom, pracownicy powinni mieć możliwość dochodzenia od pracodawcy pozostałej części swoich niezaspokojonych roszczeń nawet w okresie wstrzymania czynności egzekucyjnych.	(34) Pracownicy powinni być objęci pełną ochroną prawną przez cały okres trwania zapobiegawczych postępowań restrukturyzacyjnych. W szczególności, niniejsza dyrektywa pozostaje bez uszczerbku dla praw pracowniczych gwarantowanych dyrektywą Rady 98/59/WE⁶⁸, dyrektywą Rady 2001/23/WE⁶⁹, dyrektywą 2002/14/WE⁷⁰ Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/94/WE⁷¹ oraz dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/38/WE⁷². Obowiązki w zakresie informowania pracowników i konsultowania się z nimi, które przewidziano w prawie krajowym wdrażającym powyższe dyrektywy, pozostają nienaruszone. Dotyczy to m.in. obowiązków informowania pracowników i konsultowania się z nimi w sprawie decyzji o skorzystaniu z ram restrukturyzacji zapobiegawczej zgodnie z dyrektywą 2002/14/WE. Ze względu na potrzebę zapewnienia odpowiedniego poziomu ochrony pracowników państwa członkowskie powinny być zobowiązane do umożliwienia pracownikom dochodzenia ich niezaspokojonych roszczeń pomimo wydania decyzji o wstrzymaniu czynności egzekucyjnych, niezależnie od tego, czy powstały one przed wydaniem tej decyzji, czy po jej wydaniu. Wstrzymanie czynności egzekucyjnych powinno być dopuszczalne tylko w odniesieniu do takich kwot i na taki okres, w jakim spłata takich wierzytelności jest skutecznie gwarantowana na podobnym poziomie innymi środkami na mocy prawa krajowego. W przypadku gdy prawo krajowe przewiduje ograniczenia odpowiedzialności instytucji gwarancyjnej dotyczące okresu gwarancji lub wysokości kwot wypłacanych pracownikom, pracownicy powinni mieć możliwość dochodzenia od pracodawcy pozostałej części swoich niezaspokojonych roszczeń nawet w okresie wstrzymania czynności egzekucyjnych.
__________________	__________________
⁶⁸ Dyrektywa Rady 98/59/WE z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych (Dz.U. L 225 z 12.8.1998, s. 16).	⁶⁸ Dyrektywa Rady 98/59/WE z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych (Dz.U. L 225 z 12.8.1998, s. 16).
⁶⁹ Dyrektywa Rady 2001/23/WE z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, zakładów lub części przedsiębiorstw lub zakładów, Dz.U. L 82 z 22.3.2001, s. 16.	⁶⁹ Dyrektywa Rady 2001/23/WE z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, zakładów lub części przedsiębiorstw lub zakładów, Dz.U. L 82 z 22.3.2001, s. 16.
⁷⁰ Dyrektywa 2002/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2002 r. ustanawiająca ogólne ramowe warunki informowania i przeprowadzania konsultacji z pracownikami we Wspólnocie Europejskiej, Dz.U. L 80 z 23.3.2002, s. 29.	⁷⁰ Dyrektywa 2002/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2002 r. ustanawiająca ogólne ramowe warunki informowania i przeprowadzania konsultacji z pracownikami we Wspólnocie Europejskiej, Dz.U. L 80 z 23.3.2002, s. 29.
⁷¹ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/94/WE z dnia 22 października 2008 r. w sprawie ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy, Dz.U. L 283 z 28.10.2008, s. 36.	⁷¹ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/94/WE z dnia 22 października 2008 r. w sprawie ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy, Dz.U. L 283 z 28.10.2008, s. 36.
⁷² Dyrektywa 2009/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 maja 2009 r. w sprawie ustanowienia europejskiej rady zakładowej lub trybu informowania pracowników i konsultowania się z nimi w przedsiębiorstwach lub w grupach przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym, Dz.U. L 122 z 16.5.2009, s. 28.	⁷² Dyrektywa 2009/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 maja 2009 r. w sprawie ustanowienia europejskiej rady zakładowej lub trybu informowania pracowników i konsultowania się z nimi w przedsiębiorstwach lub w grupach przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym, Dz.U. L 122 z 16.5.2009, s. 28.
Poprawka 30 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 34 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(34a) Pracownikom i przedstawicielom pracowników należy przedstawić wszystkie dokumenty i informacje dotyczące proponowanego planu restrukturyzacji, tak aby umożliwić im dokonanie dogłębnej oceny różnych możliwych scenariuszy. Ponadto pracownicy i przedstawiciele pracowników powinni mieć możliwość aktywnego uczestnictwa we wszystkich konsultacjach i etapach zatwierdzania opracowywanego planu oraz gwarancję dostępu do doradztwa eksperckiego w związku z restrukturyzacją.
Poprawka 31 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 35
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(35) Jeżeli plan restrukturyzacji wiąże się z przeniesieniem części przedsiębiorstwa lub działalności, prawa pracownicze wynikające z umowy o pracę lub stosunku pracy, w tym zwłaszcza prawa do wynagrodzenia, powinny być zagwarantowane zgodnie z art. 3 i 4 dyrektywy 2001/23/WE, bez uszczerbku dla szczegółowych przepisów stosowanych w przypadku postępowania upadłościowego na mocy art. 5 tej dyrektywy, w szczególności dla możliwości przewidzianych w jej art. 5 ust. 2. Obok praw dotyczących informowania i przeprowadzania konsultacji gwarantowanych dyrektywą 2002/14/WE oraz bez uszczerbku dla tych praw, w tym praw do informacji i konsultacji w sprawie decyzji, które mogą z dużym prawdopodobieństwem spowodować znaczne zmiany w organizacji pracy lub w stosunkach umownych, w celu osiągnięcia porozumienia odnośnie do takich decyzji, na mocy tej dyrektywy pracownicy, na których ma wpływ plan restrukturyzacji, powinni mieć także prawo głosu w sprawie tego planu. Do celów głosowania nad planem restrukturyzacji państwa członkowskie mogą zdecydować o umieszczeniu pracowników w innej grupie niż pozostałe grupy wierzycieli.	(35) Jeżeli plan restrukturyzacji wiąże się z przeniesieniem części przedsiębiorstwa lub działalności, prawa pracownicze wynikające z umowy o pracę lub stosunku pracy, w tym zwłaszcza prawa do wynagrodzenia, powinny być zagwarantowane zgodnie z art. 3 i 4 dyrektywy 2001/23/WE, przy czym stosowanie art. 5 tej dyrektywy powinno być możliwe jedynie w razie niewypłacalności, a nie w razie planu restrukturyzacji. Obok praw dotyczących informowania i przeprowadzania konsultacji gwarantowanych dyrektywą 2002/14/WE oraz bez uszczerbku dla tych praw, w tym praw do informacji i konsultacji w sprawie decyzji, które mogą z dużym prawdopodobieństwem spowodować znaczne zmiany w organizacji pracy lub w stosunkach umownych, w celu osiągnięcia porozumienia odnośnie do takich decyzji, na mocy tej dyrektywy pracownicy, na których ma wpływ plan restrukturyzacji, powinni mieć także prawo głosu w sprawie tego planu, a ich zgoda powinna być wiążąca do celów zatwierdzenia planu. Do celów głosowania nad planem restrukturyzacji państwa członkowskie powinny umieścić pracowników w innej grupie niż pozostałe grupy wierzycieli i powinny zapewnić, aby grupa ta mogła korzystać z prawa pierwszeństwa.
Uzasadnienie
Art. 5 dyrektywy 2001/23/WE ma zastosowanie, „jeżeli wobec zbywającego prowadzone jest postępowanie upadłościowe lub inne podobne postępowanie, wszczęte w celu likwidacji aktywów”; artykuł ten nie może być stosowany w przypadku planu restrukturyzacji.
Poprawka 32 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 35 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(35a) Każde proponowane działanie restrukturyzacyjne należy dokładnie wyjaśnić przedstawicielom pracowników, którzy powinni otrzymać informacje o proponowanej restrukturyzacji umożliwiające im dokonanie dogłębnej oceny i przygotowanie się w stosownych przypadkach do konsultacji^1a.
	_________________
	^1a Teksty przyjęte, P7_TA(2013)0005 Informowanie pracowników i konsultowanie się z nimi, przewidywanie restrukturyzacji i zarządzanie nią.
Poprawka 33 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 36
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(36) W celu wspierania restrukturyzacji zapobiegawczych ważne jest zapewnienie, aby kadra kierownicza nie obawiała się podejmowania racjonalnych decyzji biznesowych lub uzasadnionego ryzyka handlowego, zwłaszcza gdy takie działania mogłyby poprawić perspektywy restrukturyzacji potencjalnie rentownych przedsiębiorstw. W przypadku trudnej sytuacji finansowej przedsiębiorstwa jego kadra kierownicza powinna podejmować takie kroki, jak: zwrócenie się o profesjonalne doradztwo, w tym w zakresie restrukturyzacji i upadłości, np. przez skorzystanie z instrumentów wczesnego ostrzegania (w stosownych przypadkach); ochrona majątku przedsiębiorstwa w celu zmaksymalizowania wartości i zapobieżenia utracie najważniejszych aktywów; analiza struktury i funkcji przedsiębiorstwa pod kątem uzyskania rentowności i ograniczenia wydatków; powstrzymanie się od podejmowania w imieniu przedsiębiorstwa zobowiązań dotyczących transakcji, które mogą zostać uznane za bezskuteczne, chyba że mają one odpowiednie uzasadnienie biznesowe; w stosownych przypadkach – kontynuowanie działalności handlowej, gdy służy to maksymalizacji wartości przedsiębiorstwa jako przedsiębiorstwa kontynuującego działalność; prowadzenie negocjacji z wierzycielami i wszczęcie zapobiegawczego postępowania restrukturyzacyjnego. Jeżeli dłużnik jest bliski upadłości, istotne znaczenie ma również ochrona uzasadnionych interesów wierzycieli przed decyzjami kierownictwa, które mogą wpłynąć na skład masy sanacyjnej lub upadłościowej dłużnika, w szczególności spowodować spadek wartości masy sanacyjnej dostępnej do celów restrukturyzacji lub masy upadłościowej dostępnej do podziału wśród wierzycieli. Jest zatem konieczne, aby w takiej sytuacji kadra kierownicza unikała jakichkolwiek działań, które celowo albo w wyniku rażącego zaniedbania przynoszą jej osobiste korzyści kosztem zainteresowanych stron albo niesprawiedliwie faworyzują jedną zainteresowaną stronę lub kilka zainteresowanych stron, ani nie zgadzała się na transakcje po zaniżonych cenach. Do celów niniejszej dyrektywy „kadra kierownicza” powinna oznaczać osoby odpowiedzialne za podejmowanie decyzji dotyczących zarządzania przedsiębiorstwem.	(36) W celu wspierania restrukturyzacji zapobiegawczych ważne jest zapewnienie, aby kadra kierownicza i przedsiębiorcy nie obawiali się podejmowania racjonalnych decyzji biznesowych lub uzasadnionego ryzyka handlowego, zwłaszcza gdy takie działania mogłyby poprawić perspektywy restrukturyzacji potencjalnie rentownych przedsiębiorstw. W przypadku trudnej sytuacji finansowej przedsiębiorstwa jego kadra kierownicza powinna podejmować takie kroki, jak: zwrócenie się o profesjonalne doradztwo, w tym w zakresie restrukturyzacji i upadłości, np. przez skorzystanie z instrumentów wczesnego ostrzegania (w stosownych przypadkach); ochrona majątku przedsiębiorstwa w celu zmaksymalizowania wartości i zapobieżenia utracie najważniejszych aktywów; analiza struktury i funkcji przedsiębiorstwa pod kątem uzyskania rentowności i ograniczenia wydatków; powstrzymanie się od podejmowania w imieniu przedsiębiorstwa zobowiązań dotyczących transakcji, które mogą zostać uznane za bezskuteczne, chyba że mają one odpowiednie uzasadnienie biznesowe; w stosownych przypadkach – kontynuowanie działalności handlowej, gdy służy to maksymalizacji wartości przedsiębiorstwa jako przedsiębiorstwa kontynuującego działalność; prowadzenie negocjacji z wierzycielami i wszczęcie zapobiegawczego postępowania restrukturyzacyjnego. Kadra kierownicza powinna również wypełniać wszystkie swoje obowiązki wobec wierzycieli, wobec przedstawicieli pracowników i wobec innych zainteresowanych stron. Jeżeli dłużnik jest bliski upadłości, istotne znaczenie ma również ochrona uzasadnionych interesów wierzycieli przed decyzjami kierownictwa, które mogą wpłynąć na skład masy sanacyjnej lub upadłościowej dłużnika, w szczególności spowodować spadek wartości masy sanacyjnej dostępnej do celów restrukturyzacji lub masy upadłościowej dostępnej do podziału wśród wierzycieli. Jest zatem konieczne, aby w takiej sytuacji kadra kierownicza unikała jakichkolwiek działań, które celowo albo w wyniku rażącego zaniedbania przynoszą jej osobiste korzyści kosztem zainteresowanych stron albo niesprawiedliwie faworyzują jedną zainteresowaną stronę lub kilka zainteresowanych stron, ani nie zgadzała się na transakcje po zaniżonych cenach ani też w inny sposób celowo nie obniżała wartości przedsiębiorstwa. Do celów niniejszej dyrektywy „kadra kierownicza” powinna oznaczać osoby odpowiedzialne za podejmowanie decyzji dotyczących zarządzania przedsiębiorstwem. Nieprzestrzeganie powyższych zasad powinno potencjalnie prowadzić do dłuższego okresu umorzenia lub do bardziej rygorystycznych warunków umorzenia.
Poprawka 34 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 37
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(37) Różnice pomiędzy państwami członkowskimi dotyczące dostępności drugiej szansy mogą zachęcać nadmiernie zadłużonych przedsiębiorców do przeniesienia się do innego państwa, aby skorzystać tam z krótszych okresów lub atrakcyjniejszych warunków umorzenia długów, co pogłębia niepewność prawa i zwiększa ponoszone przez wierzycieli koszty odzyskiwania wierzytelności. Ponadto skutki upadłości, w szczególności piętno społeczne, skutki prawne, takie jak pozbawianie przedsiębiorców prawa do podjęcia i prowadzenia działalności gospodarczej, oraz ciągły brak możliwości spłaty zadłużenia stanowią istotne czynniki zniechęcające przedsiębiorców pragnących rozpocząć działalność gospodarczą lub skorzystać z drugiej szansy, nawet jeżeli istnieją dowody na to, że przedsiębiorcy, którzy ogłosili wcześniej upadłość, mają większe szanse powodzenia w prowadzeniu działalności. Należy zatem podjąć działania w celu zmniejszenia niekorzystnych skutków, jakie mają dla przedsiębiorców nadmierne zadłużenie i upadłość, w szczególności przez wprowadzenie możliwości całkowitego umorzenia długów po upływie pewnego czasu i przez skrócenie okresu zakazu prowadzenia działalności wydawanego w związku z nadmiernym zadłużeniem dłużnika.	(37) Różnice pomiędzy państwami członkowskimi dotyczące dostępności drugiej szansy mogą zachęcać nadmiernie zadłużonych przedsiębiorców do przeniesienia się do innego państwa, aby skorzystać tam z krótszych okresów lub atrakcyjniejszych warunków umorzenia długów, co pogłębia niepewność prawa i zwiększa ponoszone przez wierzycieli koszty odzyskiwania wierzytelności. Ponadto skutki upadłości, w szczególności piętno społeczne, skutki prawne, takie jak pozbawianie przedsiębiorców prawa do podjęcia i prowadzenia działalności gospodarczej, oraz ciągły brak możliwości spłaty zadłużenia stanowią istotne czynniki zniechęcające przedsiębiorców pragnących rozpocząć działalność gospodarczą lub skorzystać z drugiej szansy, nawet jeżeli istnieją dowody na to, że przedsiębiorcy, którzy ogłosili wcześniej upadłość, mają większe szanse powodzenia w prowadzeniu działalności. Należy zatem podjąć działania w celu zmniejszenia niekorzystnych skutków, jakie mają dla przedsiębiorców nadmierne zadłużenie i upadłość, w szczególności przez wprowadzenie możliwości całkowitego umorzenia długów po upływie pewnego czasu i przez skrócenie okresu zakazu prowadzenia działalności wydawanego w związku z nadmiernym zadłużeniem dłużnika. Okres umorzenia powinien wynosić pięć lat od dnia, w którym dłużnik po raz pierwszy o nie wystąpił, a państwa członkowskie powinny mieć możliwość wyznaczenia dłuższego okresu w przypadku drugiego lub kolejnego umorzenia.
Poprawka 35 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 38
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(38) Nie zawsze właściwe jest, aby po upływie krótkiego okresu następowało całkowite umorzenie długów lub wygasał zakaz prowadzenia działalności, na przykład w sytuacji, gdy dłużnik jest nieuczciwy lub działał w złej wierze. Państwa członkowskie powinny przekazać organom sądowym lub administracyjnym wyraźne wytyczne, w jaki sposób należy weryfikować uczciwość przedsiębiorcy. Aby ocenić, czy dłużnik był uczciwy, organ sądowy lub administracyjny może na przykład uwzględnić takie okoliczności, jak charakter i skalę długów, moment ich zaciągnięcia, starania dłużnika mające na celu spłatę zadłużenia i wywiązanie się z zobowiązań prawnych, w tym obowiązków dotyczących licencji publicznych i prawidłowej rachunkowości, a także kroki podjęte przez dłużnika w celu uniemożliwienia wierzycielom dochodzenia roszczeń. Zakaz prowadzenia działalności może obowiązywać przez dłuższy okres lub bezterminowo, gdy przedsiębiorca wykonuje jeden z zawodów uznawanych za wrażliwe w państwach członkowskich lub gdy został skazany za działalność przestępczą. W takich przypadkach przedsiębiorcy mogliby nadal uzyskać umorzenie długów, ale obowiązywałby ich zakaz wykonywania określonego zawodu przez dłuższy okres lub bezterminowo.	(38) Nie zawsze właściwe jest, aby po upływie krótkiego okresu – nawet po przeprowadzeniu postępowania upadłościowego – następowało całkowite umorzenie długów lub wygasał zakaz prowadzenia działalności, na przykład w sytuacji, gdy dłużnik jest nieuczciwy lub działał w złej wierze. Państwa członkowskie powinny przekazać organom sądowym lub administracyjnym wyraźne wytyczne i kryteria dotyczące metody weryfikowania uczciwości przedsiębiorcy. Aby ocenić, czy dłużnik był uczciwy, organ sądowy lub administracyjny może na przykład uwzględnić takie okoliczności, jak charakter i skalę długów, moment ich zaciągnięcia, starania dłużnika mające na celu spłatę zadłużenia i wywiązanie się z zobowiązań prawnych, w tym obowiązków dotyczących licencji publicznych i prawidłowej rachunkowości, a także kroki podjęte przez dłużnika w celu uniemożliwienia wierzycielom dochodzenia roszczeń. Zakaz prowadzenia działalności może obowiązywać przez dłuższy okres lub bezterminowo, gdy przedsiębiorca wykonuje jeden z zawodów uznawanych za wrażliwe w państwach członkowskich lub gdy został skazany za działalność przestępczą. W takich przypadkach przedsiębiorcy mogliby nadal uzyskać umorzenie długów, ale obowiązywałby ich zakaz wykonywania określonego zawodu przez dłuższy okres lub bezterminowo.
Poprawka 36 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 39
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(39) Konieczne jest utrzymanie oraz zwiększenie przejrzystości i przewidywalności postępowań, tak aby sprzyjały one aktywności gospodarczej i dawaniu przedsiębiorcom drugiej szansy oraz umożliwiały sprawną likwidację nierentownych przedsiębiorstw. Należy również skrócić postępowania upadłościowe – ich przewlekłość w wielu państwach członkowskich prowadzi do niepewności prawa dla wierzycieli i inwestorów oraz osiągania niskich stóp odzysku. W kontekście mechanizmu ściślejszej współpracy pomiędzy sądami a zarządcami w sprawach transgranicznych wprowadzonego rozporządzeniem (UE) 2015/848 profesjonalizm wszystkich zaangażowanych podmiotów powinien osiągnąć w całej Unii zbliżony wysoki poziom. Aby osiągnąć te cele, państwa członkowskie powinny zapewnić odpowiednie przeszkolenie członków organów sądowych i administracyjnych oraz posiadanie przez nich specjalistycznej wiedzy i doświadczenia w sprawach z zakresu upadłości. Taka specjalizacja członków sądownictwa powinna zapewnić, aby decyzje o potencjalnie znaczących skutkach gospodarczych i społecznych były wydawane w krótkim terminie, i nie powinna oznaczać, że wyspecjalizowani w tej dziedzinie członkowie sądownictwa muszą zajmować się wyłącznie sprawami z zakresu restrukturyzacji, upadłości i drugiej szansy. Skutecznym sposobem osiągnięcia tych celów może być np. utworzenie wyspecjalizowanych sądów lub izb sądowych zgodnie z przepisami prawa krajowego regulującymi organizację systemu sądowego.	(39) Wyspecjalizowani zarządcy oraz sędziowie w ramach postepowania upadłościowego, a także dostępność narzędzi elektronicznych mogą znacznie ułatwić skrócenie postępowań, obniżyć koszty oraz poprawić jakość pomocy i nadzoru. Konieczne jest utrzymanie oraz zwiększenie przejrzystości i przewidywalności postępowań, tak aby sprzyjały one aktywności gospodarczej i dawaniu uczciwym przedsiębiorcom drugiej szansy oraz umożliwiały szybką i sprawną likwidację nierentownych przedsiębiorstw. Należy również skrócić postępowania upadłościowe – ich przewlekłość w wielu państwach członkowskich prowadzi do niepewności prawa dla wierzycieli i inwestorów oraz osiągania niskich stóp odzysku. W celu ograniczenia nadmiernego czasu trwania postępowań upadłościowych konieczne jest również stosowanie w tych postępowaniach elektronicznych środków komunikacji. W kontekście mechanizmu ściślejszej współpracy pomiędzy sądami a zarządcami w sprawach transgranicznych wprowadzonego rozporządzeniem (UE) 2015/848 profesjonalizm i specjalizacja wszystkich zaangażowanych podmiotów powinny osiągnąć w całej Unii zbliżony wysoki poziom. Aby osiągnąć te cele, państwa członkowskie powinny zapewnić odpowiednie przeszkolenie członków organów sądowych i administracyjnych oraz posiadanie przez nich specjalistycznej wiedzy i doświadczenia w sprawach z zakresu upadłości. Taka specjalizacja członków sądownictwa powinna zapewnić, aby decyzje o potencjalnie znaczących skutkach gospodarczych i społecznych były wydawane w krótkim terminie, i nie powinna oznaczać, że wyspecjalizowani w tej dziedzinie członkowie sądownictwa muszą zajmować się wyłącznie sprawami z zakresu restrukturyzacji, upadłości i drugiej szansy. Skutecznym sposobem osiągnięcia tych celów może być np. utworzenie wyspecjalizowanych sądów lub izb sądowych zgodnie z przepisami prawa krajowego regulującymi organizację systemu sądowego.
Poprawka 37 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 40
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(40) Państwa członkowskie powinny również zapewnić odpowiednie przeszkolenie zarządców restrukturyzacyjnych, upadłościowych i zarządców na potrzeby drugiej szansy powoływanych przez organ sądowy lub administracyjny, nadzór nad wykonywaniem zadań przez tych zarządców oraz aby procedura ich powoływania była przejrzysta i uwzględniała w odpowiednim stopniu konieczność zagwarantowania skuteczności postępowań i wykonywania zadań przez zarządców w uczciwy sposób. Zarządcy powinni również przestrzegać dobrowolnych kodeksów postępowania mających na celu zapewnienie odpowiedniego poziomu ich kwalifikacji i wyszkolenia oraz przejrzystości obowiązków, a także zasad dotyczących określania ich wynagrodzeń, zawierania ubezpieczenia od odpowiedzialności zawodowej i ustanowienia mechanizmów nadzorczych i regulacyjnych, które powinny obejmować odpowiedni i skuteczny system kar dla zarządców, którzy dopuścili się naruszenia swoich obowiązków. Osiągnięcie takich standardów jest zasadniczo możliwe bez tworzenia nowych zawodów czy kwalifikacji.	(40) Państwa członkowskie powinny również zapewnić odpowiednie przeszkolenie zarządców restrukturyzacyjnych, upadłościowych i zarządców na potrzeby drugiej szansy, powoływanych przez organ sądowy lub administracyjny, nadzór nad wykonywaniem zadań przez tych zarządców oraz aby procedura ich powoływania była przejrzysta i uwzględniała w odpowiednim stopniu konieczność zagwarantowania skuteczności postępowań i wykonywania zadań przez zarządców w uczciwy sposób, z myślą o osiągnięciu głównego celu, którym jest przywrócenie rentowności przedsiębiorstwa. Zarządcy powinni być ratownikami, a nie likwidatorami i powinni również przestrzegać kodeksu profesjonalnego postępowania w celu zagwarantowania odpowiedniego poziomu ich kwalifikacji i wyszkolenia oraz w celu zapewnienia przejrzystości obowiązków, a także zasad dotyczących określania ich wynagrodzeń, zawierania ubezpieczenia od odpowiedzialności zawodowej i ustanowienia mechanizmów nadzorczych i regulacyjnych, które powinny obejmować odpowiedni i skuteczny system kar dla zarządców, którzy dopuścili się naruszenia swoich obowiązków. Osiągnięcie takich standardów jest zasadniczo możliwe bez tworzenia nowych zawodów czy kwalifikacji. Państwa członkowskie powinny zapewniać udostępnienie opinii publicznej informacji na temat organów administracyjnych, które nadzorują lub kontrolują zarządców restrukturyzacyjnych, upadłościowych i zarządców na potrzeby drugiej szansy.
Poprawka 38 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 42
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(42) Ważne jest gromadzenie rzetelnych danych na temat wyników postępowań w zakresie restrukturyzacji, upadłości i umorzenia zobowiązań w celu monitorowania wdrażania i stosowania niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie powinny zatem zbierać i agregować dane o takiej ziarnistości, aby umożliwić adekwatną ocenę działania dyrektywy w praktyce.	(42) Ważne jest gromadzenie rzetelnych danych na temat wyników postępowań w zakresie restrukturyzacji, upadłości i umorzenia zobowiązań w celu monitorowania wdrażania i stosowania niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie powinny zatem zintensyfikować działania mające na celu zbieranie, agregowanie i dostarczanie danych Komisji. Takie dane powinny charakteryzować się wystarczającą ziarnistością, aby umożliwić adekwatną ocenę działania dyrektywy w praktyce.
Poprawka 39 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 46 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(46a) Pracownicy nie powinni ponosić ciężaru postępowania restrukturyzacyjnego, upadłościowego i w zakresie umorzenia długów, a przysługujące im należności, takie jak niewypłacone wynagrodzenie za pracę, powinny być regulowane w pierwszej kolejności. Aby zagwarantować ciągłość produkcji i zatrudnienia oraz skuteczniej walczyć z działaniami taktycznymi podejmowanymi przez kierownictwo lub nadużyciami ze strony kierownictwa, należy informować pracowników i prowadzić z nimi konsultacje również na początkowym etapie postępowania restrukturyzacyjnego, upadłościowego oraz w zakresie umorzenia długów.
Poprawka 40 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 47 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(47a) Należy przeprowadzić dalszą ocenę w celu stwierdzenia, czy konieczne jest przedstawienie wniosków ustawodawczych dotyczących upadłości dotykającej osoby nieprowadzące działalności handlowej, gospodarczej, rzemieślniczej lub zawodowej porównywalnej do działalności pracodawcy, które – jako konsumenci lub użytkownicy dóbr lub usług publicznych lub prywatnych – są, w dobrej wierze, chwilowo lub trwale niezdolne do spłaty swoich wymagalnych zobowiązań. Takie wnioski ustawodawcze powinny przewidywać, że te osoby mają zagwarantowany dostęp do podstawowych dóbr i usług zapewniających im godne warunki życia.
Poprawka 41 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – litera a
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
a) zapobiegawczych postępowań restrukturyzacyjnych dostępnych dla dłużników znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej w sytuacji, gdy zachodzi prawdopodobieństwo niewypłacalności;	a) szybkich zapobiegawczych postępowań restrukturyzacyjnych, dostępnych dla dłużników znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej, gdy zachodzi prawdopodobieństwo niewypłacalności i istnieją realne szanse na uchronienie przedsiębiorstwa przed postępowaniem upadłościowym;
Poprawka 42 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – litera b
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
b) postępowań prowadzących do umorzenia długów zaciągniętych przez nadmiernie zadłużonych przedsiębiorców i umożliwienia im rozpoczęcia nowej działalności;	b) postępowań prowadzących do umorzenia długów zaciągniętych przez nadmiernie zadłużonych przedsiębiorców po zakończeniu postępowania upadłościowego i do umożliwienia im rozpoczęcia nowej działalności;
Poprawka 43 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1) „postępowanie upadłościowe” oznacza zbiorowe postępowanie upadłościowe, które obejmuje całkowite lub częściowe pozbawienie dłużnika zarządu majątkiem i powołanie likwidatora;	1) „postępowanie upadłościowe” oznacza zbiorowe postępowanie upadłościowe, które obejmuje całkowite lub częściowe pozbawienie dłużnika zarządu majątkiem i powołanie zarządcy upadłościowego;
Poprawka 44 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 2 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	2a) „prawdopodobieństwo upadłości” oznacza sytuację, w której dłużnik nie jest niewypłacalny na mocy prawa krajowego, jednak w której istnieje realne i poważne zagrożenie co do zdolności dłużnika do spłacenia długów w przyszłości, gdy staną się one wymagalne;
Poprawka 45 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 5
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
5) „umowy niewykonane” oznaczają umowy pomiędzy dłużnikiem a wierzycielem lub wierzycielami, na mocy których obie strony mają jeszcze niewykonane zobowiązania w momencie nakazania wstrzymania czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku;	5) „podstawowe umowy niewykonane” oznaczają umowy pomiędzy dłużnikiem a wierzycielem lub wierzycielami, na mocy których obie strony mają jeszcze niewykonane zobowiązania w momencie nakazania wstrzymania czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku i które są konieczne do kontynuowania bieżącej działalności gospodarczej, w tym dostaw, w sytuacji gdy zawieszenie dostaw doprowadziłoby do zastoju w przedsiębiorstwie;
Poprawka 46 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 6
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
6) „tworzenie grup” oznacza tworzenie grup wierzycieli i udziałowców, na których ma wpływ plan restrukturyzacji, w taki sposób, aby podział ten odzwierciedlał prawa i stopnie uprzywilejowania związane z wierzytelnościami i udziałami, przy uwzględnieniu ewentualnych wcześniej istniejących uprawnień, praw zastawu lub umów między wierzycielami, oraz ich sposób traktowania zgodnie z planem restrukturyzacji;	6) „tworzenie grup” oznacza tworzenie grup wierzycieli i udziałowców, na których ma wpływ plan restrukturyzacji, w taki sposób, aby podział ten odzwierciedlał prawa i stopnie uprzywilejowania związane z wierzytelnościami i udziałami, przy uwzględnieniu ewentualnych wcześniej istniejących uprawnień, praw zastawu lub umów między wierzycielami, oraz ich sposób traktowania zgodnie z planem restrukturyzacji; do celów przyjęcia planu restrukturyzacji wierzyciele – zgodnie z regulacjami w państwach członkowskich – podzieleni są na różne grupy, w ramach których, jako minimum, zabezpieczone i niezabezpieczone roszczenia są zaliczane do odrębnych grup;
Poprawka 47 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 8
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
8) „zatwierdzenie planu restrukturyzacji wbrew sprzeciwowi grupy wierzycieli” oznacza zatwierdzenie przez organ sądowy lub administracyjny planu restrukturyzacji wbrew sprzeciwowi grupy lub grup wierzycieli, na których plan ten ma wpływ;	8) „zatwierdzenie planu restrukturyzacji wbrew sprzeciwowi grupy wierzycieli” oznacza zatwierdzenie przez organ sądowy lub administracyjny planu restrukturyzacji wbrew sprzeciwowi pewnej liczby grup wierzycieli, na których plan ten ma wpływ;
Poprawka 48 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 11
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
11) „nowe finansowanie” oznacza nowe środki finansowe dostarczone przez istniejącego lub nowego wierzyciela, które są niezbędne do zrealizowania planu restrukturyzacji i zostały uzgodnione w ramach planu restrukturyzacji, a następnie zatwierdzone przez organ sądowy lub administracyjny;	11) „nowe finansowanie” oznacza nowe środki finansowe, w tym udzielone kredyty, dostarczone przez istniejącego lub nowego wierzyciela, które są niezbędne do zrealizowania planu restrukturyzacji i zostały uzgodnione w ramach planu restrukturyzacji, a następnie zatwierdzone przez organ sądowy lub administracyjny;
Poprawka 49 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 12
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
12) „finansowanie przejściowe” oznacza środki finansowe dostarczone przez istniejącego lub nowego wierzyciela, które są rzeczywiście i natychmiastowo konieczne, aby umożliwić kontynuowanie działalności przedsiębiorstwa dłużnika lub jego przetrwanie, oraz aby utrzymać lub zwiększyć wartość tego przedsiębiorstwa w okresie poprzedzającym zatwierdzenie planu restrukturyzacji;	12) „finansowanie przejściowe” oznacza środki finansowe, w tym udzielone kredyty, dostarczone przez istniejącego lub nowego wierzyciela, które są rzeczywiście i natychmiastowo konieczne, aby umożliwić kontynuowanie działalności przedsiębiorstwa dłużnika lub jego przetrwanie, oraz aby utrzymać lub zwiększyć wartość tego przedsiębiorstwa w okresie poprzedzającym zatwierdzenie planu restrukturyzacji;
Poprawka 50 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 13
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
13) „nadmiernie zadłużony przedsiębiorca” oznacza osobę fizyczną prowadzącą działalność handlową, gospodarczą, rzemieślniczą lub zawodową, która jest trwale niezdolna do spłaty swoich wymagalnych zobowiązań;	13) „nadmiernie zadłużony przedsiębiorca” oznacza osobę fizyczną prowadzącą działalność handlową, gospodarczą, rzemieślniczą lub zawodową, która jest trwale niezdolna do spłaty swoich wymagalnych zobowiązań, a także oznacza przedsiębiorcę niezdolnego do spłaty długów, które zaciągnął jako osoba fizyczna, lecz które są związane z finansowaniem rozpoczęcia jego działalności gospodarczej, jak również osobę, której działalność gospodarcza jest wyłącznie działalnością poboczną i której długów zawodowych i długów osobistych nie można w uzasadniony sposób rozdzielić;
Poprawka 51 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 14
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
14) „całkowite umorzenie długów” oznacza umorzenie niespłaconych zobowiązań po przeprowadzeniu postępowania obejmującego likwidację majątku lub po wdrożeniu planu spłaty wierzycieli;	14) „całkowite umorzenie długów” oznacza umorzenie niespłaconych zobowiązań po przeprowadzeniu postępowania upadłościowego;
Poprawka 52 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 15 – wprowadzenie
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
15) „zarządca restrukturyzacyjny” oznacza osobę lub organ powołany przez organ sądowy lub administracyjny do przeprowadzenia jednego lub więcej z następujących zadań:	15) „zarządca restrukturyzacyjny” oznacza osobę lub organ posiadający na mocy prawa krajowego kwalifikacje do przeprowadzenia jednego lub więcej z następujących zadań:
Poprawka 53 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 15 – litera a
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
a) pomoc dłużnikowi lub wierzycielom w przygotowaniu lub negocjowaniu planu restrukturyzacji;	a) pomoc dłużnikowi lub wierzycielom w przygotowaniu lub negocjowaniu planu restrukturyzacji lub sprzedaży rentownych części działalności;
Poprawka 54 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 15 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	15a) „plan spłaty” oznacza program płatności określonych kwot w określonych terminach przez dłużnika na rzecz wierzycieli sporządzony w ramach planu restrukturyzacji;
Poprawka 55 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 15 b (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	15b) „rentowność” oznacza możliwość zapewnienia odpowiedniego przewidywanego zwrotu z kapitału po pokryciu wszystkich kosztów wraz z amortyzacją i opłatami finansowymi.
Poprawka 56 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Artykuł 3	Artykuł 3
Wczesne ostrzeganie	Wczesne ostrzeganie i dostęp do informacji
1. Państwa członkowskie zapewniają, aby dłużnicy i przedsiębiorcy mieli dostęp do instrumentów wczesnego ostrzegania, które pozwalają wykryć pogorszenie kondycji przedsiębiorstwa i zasygnalizować dłużnikowi lub przedsiębiorcy konieczność podjęcia pilnych działań.	1. Państwa członkowskie opracowują i udostępniają proste i przejrzyste instrumenty wczesnego ostrzegania, które pozwalają wykryć pogorszenie kondycji przedsiębiorstwa i zasygnalizować dłużnikowi, przedsiębiorcy lub przedstawicielowi pracowników konieczność podjęcia pilnych działań. W tym celu państwa członkowskie mogą wykorzystywać nowe technologie informatyczne do powiadamiania i komunikacji w internecie.
	1a. Narzędzia wczesnego ostrzegania mogą obejmować:
	a) nałożenie na dłużnika lub zarząd dłużnika określonych obowiązków w zakresie rachunkowości i monitorowania;
	b) obowiązki sprawozdawcze związane z umowami kredytów i pożyczek; oraz
	c) regularne obowiązki sprawozdawcze lub informacyjne wobec osób trzecich, takich jak księgowi, organy podatkowe lub organy ds. zabezpieczenia społecznego bądź niektóre typy wierzycieli, takie jak banki.
2. Państwa członkowskie zapewniają, aby dłużnicy i przedsiębiorcy mieli dostęp do właściwych, aktualnych, jasnych, zwięzłych i przyjaznych dla użytkownika informacji dotyczących dostępności instrumentów wczesnego ostrzegania i wszelkich środków, jakie mają do dyspozycji w celu przeprowadzenia wczesnej restrukturyzacji lub uzyskania umorzenia długów prywatnych.	2. Państwa członkowskie zapewniają, aby dłużnicy, przedsiębiorcy i przedstawiciele pracowników mieli dostęp do właściwych, aktualnych, jasnych, zwięzłych i przyjaznych dla użytkownika informacji dotyczących dostępności instrumentów wczesnego ostrzegania i wszelkich środków, jakie mają do dyspozycji w celu przeprowadzenia wczesnej restrukturyzacji lub uzyskania umorzenia długów prywatnych.
	2a. Państwa członkowskie podają do wiadomości publicznej na specjalnej stronie internetowej, w formie przyjaznej dla użytkowników, w jaki sposób dłużnicy i przedsiębiorcy mogą uzyskać dostęp do narzędzi wczesnego ostrzegania w ich państwie członkowskim. Państwa członkowskie zapewniają, aby dostęp do tych informacji miały w szczególności małe i średnie przedsiębiorstwa.
	2b. Państwa członkowskie zapewniają przedstawicielom pracowników dostęp do odpowiednich i aktualnych informacji dotyczących sytuacji przedsiębiorstwa oraz możliwość powiadomienia dłużników i przedsiębiorców o obawach dotyczących stanu prowadzonej działalności oraz o konieczności rozważenia możliwości skorzystania z mechanizmów restrukturyzacyjnych.
3. Państwa członkowskie mogą ograniczyć dostęp, o którym mowa w ust. 1 i 2, do małych i średnich przedsiębiorstw lub przedsiębiorców.
Poprawka 57 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Artykuł 4	Artykuł 4
Dostępność ram restrukturyzacji zapobiegawczej	Dostępność ram restrukturyzacji zapobiegawczej
1. Państwa członkowskie zapewniają, aby w sytuacji, gdy zachodzi prawdopodobieństwo wystąpienia niewypłacalności, dłużnicy znajdujący się w trudnej sytuacji finansowej mieli dostęp do skutecznych ram restrukturyzacji zapobiegawczej, które pozwalają im przeprowadzić restrukturyzację zadłużenia lub przedsiębiorstwa, przywrócić rentowność i uniknąć niewypłacalności.	1. Państwa członkowskie zapewniają, aby w sytuacji, gdy zachodzi prawdopodobieństwo wystąpienia niewypłacalności, dłużnicy znajdujący się w trudnej sytuacji finansowej mieli dostęp do skutecznych ram restrukturyzacji zapobiegawczej, które pozwolą im przeprowadzić restrukturyzację zadłużenia lub przedsiębiorstwa, przywrócić rentowność i uniknąć niewypłacalności lub znaleźć inne rozwiązania pozwalające uniknąć niewypłacalności, a tym samym utrzymać miejsca pracy i działalność.
	1a. Państwa członkowskie mogą postanowić, że dostęp do postępowań restrukturyzacyjnych jest ograniczony do przedsiębiorstw, które nie zostały ostatecznie skazane za poważne naruszenia obowiązków w zakresie rachunkowości i księgowości na mocy prawa krajowego.
2. Ramy restrukturyzacji zapobiegawczej mogą obejmować jedną procedurę lub jeden środek albo większą liczbę procedur lub środków.	2. Ramy restrukturyzacji zapobiegawczej mogą obejmować jedną procedurę lub jeden środek albo większą liczbę procedur lub środków, w tym pozasądowych lub nakazanych przez organ administracyjny lub sądowy.
3. Państwa członkowskie wprowadzają przepisy ograniczające zaangażowanie organu sądowego lub administracyjnego do przypadków, w których jest to konieczne i proporcjonalne, aby chronić interesy zainteresowanych stron.	3. Państwa członkowskie mogą wprowadzić przepisy ograniczające zaangażowanie organu sądowego lub administracyjnego do przypadków, w których jest to konieczne i proporcjonalne, zapewniając jednocześnie ochronę interesów zainteresowanych stron.
4. Ramy restrukturyzacji zapobiegawczej są dostępne na wniosek dłużników lub na wniosek wierzycieli, działających za zgodą dłużników.	4. Ramy restrukturyzacji zapobiegawczej powinny być dostępne na wniosek dłużników.
	4a. Państwa członkowskie mogą również postanowić, że ramy restrukturyzacji będą dostępne na wniosek wierzycieli i przedstawicieli pracowników za zgodą dłużnika.
Poprawka 58 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Artykuł 5	Artykuł 5
Dłużnik sprawujący zarząd własny	Dłużnik sprawujący zarząd własny
1. Państwa członkowskie zapewniają, aby dłużnik uczestniczący w restrukturyzacji zapobiegawczej zachował całkowity albo przynajmniej częściowy zarząd nad swoim majątkiem i zarząd w zakresie bieżącego prowadzenia działalności.	1 Państwa członkowskie zapewniają, aby dłużnik uczestniczący w restrukturyzacji zapobiegawczej zachował całkowity albo przynajmniej częściowy zarząd nad swoim majątkiem i zarząd w zakresie bieżącego prowadzenia działalności.
2. Powołanie przez organ sądowy lub administracyjny zarządcy restrukturyzacyjnego nie jest w każdym przypadku obowiązkowe.	2. Niezależnie od tego, czy nadzór nad procedurą restrukturyzacji przez zarządcę restrukturyzacyjnego jest obowiązkowy, podlega on we wszystkich przypadkach prawu krajowemu, aby zabezpieczyć prawa poszkodowanych stron.
3. Państwa członkowskie mogą wymagać powołania zarządcy restrukturyzacyjnego w następujących sytuacjach:	3. Państwa członkowskie wymagają powołania zarządcy restrukturyzacyjnego co najmniej w następujących sytuacjach:
a) gdy dłużnik uzyskał całkowite wstrzymanie czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku zgodnie z art. 6;	a) gdy dłużnik uzyskał wstrzymanie czynności egzekucyjnych zgodnie z art. 6;
b) gdy plan restrukturyzacji wymaga zatwierdzenia przez organ sądowy lub administracyjny poprzez zastosowanie mechanizmu zatwierdzenia planu restrukturyzacji wbrew sprzeciwowi grupy wierzycieli, zgodnie z art. 11.	b) gdy plan restrukturyzacji wymaga zatwierdzenia przez organ sądowy lub administracyjny poprzez zastosowanie mechanizmu zatwierdzenia planu restrukturyzacji wbrew sprzeciwowi grupy wierzycieli, zgodnie z art. 11.
	ba) gdy wniósł o to dłużnik lub większość wierzycieli.
	3a. Państwa członkowskie zapewniają otrzymywanie przez przedstawicieli pracowników dłużnika jasnych i przejrzystych informacji na temat postępowania restrukturyzacyjnego oraz regularne informowanie ich o postępach postępowania.
Poprawka 59 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 6
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Artykuł 6	Artykuł 6
Wstrzymanie czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku	Wstrzymanie czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku
1. Państwa członkowskie zapewniają, aby dłużnicy, którzy negocjują ze swoimi wierzycielami plan restrukturyzacji, mogli uzyskać wstrzymanie czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku, jeżeli jest to – w odpowiednim zakresie – konieczne, aby pomóc w negocjacjach planu restrukturyzacji.	1. W przypadku gdy wobec dłużnika nie powstało jeszcze zobowiązanie złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, państwa członkowskie zapewniają, aby dłużnicy, którzy negocjują ze swoimi wierzycielami plan restrukturyzacji, mogli uzyskać wstrzymanie czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku, jeżeli jest to – w odpowiednim zakresie – konieczne, aby pomóc w negocjacjach planu restrukturyzacji, a także pod warunkiem że istnieje prawdopodobieństwo uniknięcia postawienia przedsiębiorstwa w stan upadłości.
2. Państwa członkowskie zapewniają możliwość wydania decyzji o wstrzymaniu czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku, które obowiązuje wobec wszystkich typów wierzycieli, w tym wierzycieli zabezpieczonych i uprzywilejowanych. Wstrzymanie czynności egzekucyjnych może być całkowite, tzn. dotyczyć wszystkich wierzycieli, albo być ograniczone do jednego wierzyciela lub większej liczby pojedynczych wierzycieli, zgodnie z prawem krajowym.	2. Państwa członkowskie zapewniają możliwość wydania decyzji o wstrzymaniu czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku, która obowiązuje wobec wszystkich typów wierzycieli, w tym wierzycieli zabezpieczonych i uprzywilejowanych, pod warunkiem że uczestniczą oni w negocjacjach planu restrukturyzacji. Wstrzymanie czynności egzekucyjnych może być całkowite, tzn. dotyczyć wszystkich wierzycieli, albo być ograniczone do jednego wierzyciela lub większej liczby pojedynczych wierzycieli, zgodnie z prawem krajowym.
3. Przepisów ust. 2 stosuje się do niezaspokojonych roszczeń pracowników, z wyjątkiem sytuacji, gdy – i w zakresie, w jakim – państwa członkowskie gwarantują spłatę takich wierzytelności za pomocą innych środków zapewniających poziom ochrony co najmniej równoważny ochronie przewidzianej na mocy odpowiednich przepisów krajowych transponujących dyrektywę 2008/94/WE.	3. Przepisów ust. 2 nie stosuje się do niezaspokojonych roszczeń pracowników, z wyjątkiem sytuacji, gdy – i w zakresie, w jakim – państwa członkowskie gwarantują spłatę takich wierzytelności w takiej samej wysokości za pomocą innych środków. .
4. Państwa członkowskie ograniczają okres wstrzymania czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku maksymalnie do czterech miesięcy.	4. Okres wstrzymania czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku ogranicza się do maksymalnie czterech miesięcy.
5. Państwa członkowskie mogą jednak uprawnić organ sądowy lub administracyjny do wydłużenia pierwotnego okresu wstrzymania czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku albo do wydania decyzji o wprowadzeniu nowego okresu wstrzymania czynności egzekucyjnych, na wniosek dłużnika lub wierzycieli. Decyzja o takim wydłużeniu okresu lub nowym okresie wstrzymania czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku może zostać wydana tylko wówczas, gdy istnieją dowody na to, że:	5. Państwa członkowskie mogą jednak uprawnić organ sądowy lub administracyjny do wydłużenia pierwotnego okresu wstrzymania czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku albo do wydania decyzji o wprowadzeniu nowego okresu wstrzymania czynności egzekucyjnych, na wniosek dłużnika lub wierzycieli. Państwa członkowskie określają warunki przedłużenia lub nowy okres wstrzymania czynności egzekucyjnych. Decyzja o takim wydłużeniu okresu lub nowym okresie wstrzymania czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku może zostać wydana tylko wówczas, gdy istnieją dowody na to, że:
	-a) wierzyciele zabezpieczeni, którzy są objęci planem restrukturyzacji, zgodzili się na takie przedłużenie lub nowy okres; oraz
a) poczyniono odpowiednie postępy w negocjacjach dotyczących planu restrukturyzacji; oraz	a) poczyniono odpowiednie postępy w negocjacjach dotyczących planu restrukturyzacji; oraz
b) dalsze wstrzymywanie czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku nie stanowi niesprawiedliwego pokrzywdzenia praw lub interesów zainteresowanych stron.	b) dalsze wstrzymywanie czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku nie stanowi niesprawiedliwego pokrzywdzenia praw lub interesów zainteresowanych stron; oraz
	ba) na gruncie prawa krajowego nie powstał jeszcze wobec dłużnika obowiązek złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości.
6. Ewentualne dalsze wydłużanie okresu wstrzymania jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy spełnione są warunki określone w ust. 5 lit. a) i b), a okoliczności sprawy wskazują na duże prawdopodobieństwo przyjęcia planu restrukturyzacji.	6. Ewentualne dalsze wydłużanie okresu wstrzymania jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy spełnione są warunki określone w ust. 5 lit. a) – ba), a okoliczności sprawy wskazują na duże prawdopodobieństwo przyjęcia planu restrukturyzacji.
7. Łączny okres wstrzymania czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku, włącznie z okresami wydłużenia i wznowienia, nie może przekraczać dwunastu miesięcy.	7. Łączny okres wstrzymania czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku, włącznie z okresami wydłużenia i wznowienia, nie może przekraczać dziesięciu miesięcy. Łączny okres wstrzymania czynności egzekucyjnych ogranicza się do dwóch miesięcy, jeżeli siedziba przedsiębiorstwa została przeniesiona do innego państwa członkowskiego w ciągu trzech miesięcy poprzedzających złożenie wniosku o wszczęcie postępowania restrukturyzacyjnego.
8. Państwa członkowskie zapewniają, aby organy sądowe lub administracyjne mogły odstąpić – całkowicie lub częściowo – od wstrzymania czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku:	8. Państwa członkowskie zapewniają, aby organy sądowe lub administracyjne mogły postanowić o odstąpieniu od wstrzymania czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku lub uchylić wstrzymanie czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku całkowicie lub częściowo:
a) gdy okazało się, że część wierzycieli, która zgodnie z prawem krajowym może zablokować przyjęcie planu restrukturyzacji, nie popiera kontynuowania negocjacji; lub	a) gdy okazało się, że część wierzycieli, która zgodnie z prawem krajowym może zablokować przyjęcie planu restrukturyzacji, nie popiera kontynuowania negocjacji; lub
b) na wniosek dłużnika lub zarządcy restrukturyzacyjnego.	b) na wniosek dłużnika, zarządcy restrukturyzacyjnego lub większości zainteresowanych wierzycieli; lub
	ba) jeżeli indywidualny wierzyciel lub jedna grupa wierzycieli są lub byliby niesprawiedliwie pokrzywdzeni wskutek wstrzymania czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku;
	bb) jeżeli wierzyciel będący w trudnej sytuacji napotkałby poważne trudności ekonomiczne;
9. Państwa członkowskie zapewniają, aby w sytuacji, gdy jeden wierzyciel lub jedna grupa wierzycieli zostali lub zostają niesprawiedliwie pokrzywdzeni na skutek wstrzymania czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku, organ sądowy lub administracyjny może nie uwzględnić wniosku o wstrzymanie czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku albo zmienić swoją wcześniejszą decyzję o wstrzymaniu w odniesieniu do takiego pokrzywdzonego wierzyciela lub grupy wierzycieli, na prośbę zainteresowanych wierzycieli.
Poprawka 60 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Całkowite wstrzymanie czynności egzekucyjnych obejmujące wszystkich wierzycieli chroni przed otwarciem postępowania upadłościowego na wniosek wierzyciela lub wierzycieli.	skreśla się
Poprawka 61 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
3. Państwo członkowskie może odstąpić od stosowania przepisów ust. 1, gdy dłużnik stracił płynność i nie jest już w stanie spłacać swoich wymagalnych zobowiązań w okresie wstrzymania czynności egzekucyjnych. W takim przypadku państwa członkowskie zapewniają, aby postępowanie restrukturyzacyjne nie kończyło się automatycznie i aby organ sądowy lub administracyjny – po przeanalizowaniu szans uzyskania porozumienia w sprawie planu pomyślnej restrukturyzacji w okresie wstrzymania – mógł odroczyć wszczęcie postępowania upadłościowego i utrzymać korzyści związane ze wstrzymaniem czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku.	3. Państwo członkowskie może odstąpić od stosowania przepisów ust. 1, gdy dłużnik stracił płynność i nie jest już w stanie spłacać swoich wymagalnych zobowiązań w okresie wstrzymania czynności egzekucyjnych. W takim przypadku państwa członkowskie zapewniają, aby postępowanie restrukturyzacyjne nie kończyło się automatycznie i aby organ sądowy lub administracyjny – po przeanalizowaniu szans uzyskania porozumienia w sprawie planu pomyślnej restrukturyzacji lub wykonalnego ekonomicznie przeniesienia własności przedsiębiorstwa w okresie wstrzymania – mógł odroczyć wszczęcie postępowania upadłościowego i utrzymać korzyści związane ze wstrzymaniem czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku.
Poprawka 62 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 4
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
4. Państwa członkowskie zapewniają, aby w okresie wstrzymania czynności egzekucyjnych wierzyciele, których dotyczy wstrzymanie czynności egzekucyjnych, nie mogli wstrzymywać się ze spełnieniem świadczenia, wypowiadać umów niewykonanych, wymagać wcześniejszej spłaty ani dokonywać jakichkolwiek innych zmian w tych umowach ze szkodą dla dłużnika w odniesieniu do długów, które powstały przed wstrzymaniem czynności egzekucyjnych. Państwa członkowskie mogą ograniczyć stosowanie tego przepisu do podstawowych umów, które są niezbędne do kontynuowania bieżącego prowadzenia działalności.	4. Państwa członkowskie zapewniają, aby w okresie wstrzymania czynności egzekucyjnych wierzyciele, których dotyczy wstrzymanie czynności egzekucyjnych, nie mogli wstrzymywać się ze spełnieniem świadczenia, wypowiadać umów niewykonanych, wymagać wcześniejszej spłaty ani dokonywać jakichkolwiek innych zasadniczych zmian w tych umowach ze szkodą dla dłużnika w odniesieniu do długów, które powstały przed wstrzymaniem czynności egzekucyjnych, pod warunkiem że nie powodują one poważnych trudności finansowych dla wierzycieli. Do celów niniejszego ustępu umowa niewykonana ma kluczowe znaczenie, jeżeli niezbędna jest kontynuacja bieżącej działalności gospodarczej, w tym wszelkich dostaw, których zawieszenie prowadziłoby do wstrzymania działalności przedsiębiorstwa.
Poprawka 63 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 5
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
5. Państwa członkowskie zapewniają, aby wierzyciele nie mogli wstrzymywać się ze spełnieniem świadczenia, wypowiadać umów niewykonanych, wymagać wcześniejszej spłaty ani dokonywać jakichkolwiek innych zmian w tych umowach ze szkodą dla dłużnika na mocy klauzuli umownej przewidującej podjęcie takich środków na podstawie samego faktu rozpoczęcia przez dłużnika negocjacji restrukturyzacyjnych lub wystąpienia o wstrzymanie czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku, wydania decyzji o takim wstrzymaniu, lub innego podobnego zdarzenia związanego ze wstrzymaniem czynności egzekucyjnych.	5. Państwa członkowskie mogą wymagać, aby wierzyciele nie mogli wstrzymywać się ze spełnieniem świadczenia, wypowiadać umów niewykonanych, wymagać wcześniejszej spłaty ani dokonywać jakichkolwiek innych zmian w tych umowach ze szkodą dla dłużnika na mocy klauzuli umownej przewidującej podjęcie takich środków na podstawie samego faktu rozpoczęcia przez dłużnika negocjacji restrukturyzacyjnych lub wystąpienia o wstrzymanie czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku, wydania decyzji o takim wstrzymaniu, lub innego podobnego zdarzenia związanego ze wstrzymaniem czynności egzekucyjnych, chyba że wstrzymanie czynności egzekucyjnych dotyczy danych wierzycieli i są oni w stanie udowodnić, że wskutek takiego zdarzenia doznaliby znacznych szkód.
Poprawka 64 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 6
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
6. Państwa członkowskie zapewniają, aby nic nie uniemożliwiało dłużnikowi spłacania w ramach prowadzenia zwykłej działalności gospodarczej wierzytelności i należności wierzycieli, których nie dotyczy wstrzymanie czynności egzekucyjnych, oraz zobowiązań wobec wierzycieli objętych wstrzymaniem czynności egzekucyjnych, powstałych po wydaniu decyzji o wstrzymaniu czynności egzekucyjnych i nowo powstających w okresie wstrzymania.	skreśla się
Poprawka 65 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Artykuł 8	Artykuł 8
Treść planów restrukturyzacji	Treść planów restrukturyzacji
1. Państwa członkowskie wymagają, aby plany restrukturyzacji przedkładane organowi sądowemu lub administracyjnemu do zatwierdzenia zawierały co najmniej następujące informacje:	1. Państwa członkowskie wymagają potwierdzenia planów restrukturyzacyjnych przez organ sądowy lub administracyjny oraz zapewniają, aby plany restrukturyzacji były przedkładane przedstawicielom pracowników w celach informacyjnych i konsultacyjnych. Plany restrukturyzacji zawierają co najmniej następujące informacje:
a) dane identyfikujące dłużnika lub przedsiębiorstwo dłużnika, którego dotyczy proponowany plan restrukturyzacji;	a) dane identyfikujące dłużnika lub przedsiębiorstwo dłużnika, którego dotyczy proponowany plan restrukturyzacji;
b) wycenę obecnej wartości dłużnika lub przedsiębiorstwa dłużnika oraz oświadczenie dotyczące przyczyn i skali trudności finansowych dłużnika, poparte uzasadnieniem;	b) wycenę wartości rynkowej dłużnika lub przedsiębiorstwa dłużnika, w tym ocenę zobowiązań finansowych i przepływów finansowych w okresie realizacji planu restrukturyzacji, w momencie przedłożenia planu do potwierdzenia, a także przewidywaną wartość likwidacyjną dłużnika lub przedsiębiorstwa dłużnika, sporządzone przez biegłego sądowego, oraz uzasadnione oświadczenie dotyczące przyczyn i zakresu trudności finansowych dłużnika, w tym opis aktywów i długów;
c) dane identyfikujące zainteresowane strony, które wymienia się indywidualnie lub opisuje przez odniesienie do kategorii długów, oraz ich roszczenia lub udziały objęte planem restrukturyzacji;	c) dane identyfikujące zainteresowane strony, które wymienia się indywidualnie lub opisuje przez odniesienie do kategorii długów, oraz ich roszczenia lub udziały objęte planem restrukturyzacji;
d) grupy, na które podzielono zainteresowane strony w celu przyjęcia planu, wraz z uzasadnieniem tego podziału i informacjami na temat wartości poszczególnych wierzycieli i innych członków każdej grupy;	d) grupy, na które podzielono zainteresowane strony, w oparciu o obiektywne kryteria, w celu przyjęcia planu, wraz z uzasadnieniem tego podziału i informacjami na temat wartości poszczególnych wierzycieli i innych członków każdej grupy;
e) dane identyfikujące strony, na które plan restrukturyzacji nie ma wpływu i które wymienia się indywidualnie lub opisuje przez odniesienie do kategorii długów, wraz z uzasadnieniem, dlaczego proponuje się, aby plan nie miał wpływu na te strony;	e) dane identyfikujące strony, na które plan restrukturyzacji nie ma wpływu i które wymienia się indywidualnie lub opisuje przez odniesienie do kategorii długów, wraz z uzasadnieniem, dlaczego proponuje się, aby plan nie miał wpływu na te strony;
	ea) dane identyfikujące zarządcy restrukturyzacyjnego, w stosownych przypadkach;
f) warunki planu, w tym m.in.:	f) warunki planu, w tym m.in.:
(i) proponowany okres jego trwania;	(i) proponowany okres jego trwania;
(ii) wszelkie wnioski o zmianę terminów spłaty długów, ich anulowanie lub konwersję na inne formy zobowiązań;	(ii) wszelkie wnioski o zmianę terminów spłaty długów, ich anulowanie lub konwersję na inne formy zobowiązań;
	(iia) propozycję wstrzymania czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku w ramach planu restrukturyzacji;
	(iib) warunki informowania przedstawicieli pracowników i przeprowadzania z nimi konsultacji zgodnie z prawem Unii i prawem krajowym;
	(iic) aspekty organizacyjne dotyczące skutków w zakresie zatrudnienia, takich jak zwolnienia, praca w niepełnym wymiarze godzin itp.;
g) opinię lub oświadczenie osoby odpowiedzialnej za przedstawienie proponowanego planu restrukturyzacji wyjaśniające, dlaczego przedsiębiorstwo jest rentowne, w jaki sposób wdrożenie proponowanego planu przyczyni się do uniknięcia przez dłużnika upadłości i przywróci jego długookresową rentowność oraz wskazujące ewentualne warunki wstępne, które mogą być konieczne dla powodzenia planu restrukturyzacji; ta opinia lub oświadczenie powinny zawierać uzasadnienie.	g) opinię lub oświadczenie osoby odpowiedzialnej za przedstawienie proponowanego planu restrukturyzacji wyjaśniające, dlaczego przedsiębiorstwo jest rentowne, w jaki sposób wdrożenie proponowanego planu przyczyni się do uniknięcia przez dłużnika upadłości lub przywróci jego długookresową rentowność oraz wskazujące ewentualne warunki wstępne, które mogą być konieczne dla powodzenia planu restrukturyzacji; ta opinia lub oświadczenie powinny zawierać uzasadnienie. Państwa członkowskie mogą postanowić, że opinia lub uzasadnione oświadczenie wymagają zatwierdzenia przez eksperta zewnętrznego, np. zarządcę restrukturyzacyjnego.
	1a. Państwa członkowskie mogą określić, czy wierzyciele są w stanie zaproponować alternatywny plan restrukturyzacji. W takim przypadku dane państwo członkowskie określa warunki uprawniające wierzycieli do przedstawienia alternatywnego planu restrukturyzacji.
2. Państwa członkowskie udostępniają online modelowe plany restrukturyzacji. Model taki zawiera co najmniej te informacje, które są wymagane na mocy prawa krajowego, i towarzyszą mu ogólne, praktyczne informacje dotyczące stosowania tego modelu. Model jest udostępniany w języku urzędowym lub językach urzędowych państwa członkowskiego. Państwa członkowskie dokładają starań, aby model był dostępny także w innych językach, zwłaszcza w językach powszechnie używanych w międzynarodowym obrocie gospodarczym. Model należy opracować w taki sposób, aby umożliwić jego dostosowanie do indywidualnych potrzeb i okoliczności.	2. Państwa członkowskie udostępniają online listę kontrolną planów restrukturyzacji. Lista kontrolna zawiera co najmniej te informacje, które są wymagane na mocy prawa krajowego, i towarzyszą jej ogólne, praktyczne informacje dotyczące postępowania restrukturyzacyjnego dostępne w danym państwie członkowskim. Lista kontrolna jest dostępna w języku urzędowym lub językach urzędowych państwa członkowskiego. Państwa członkowskie dokładają starań, aby lista kontrolna była dostępna także w innych językach, zwłaszcza w językach powszechnie używanych w międzynarodowym obrocie gospodarczym. Model należy opracować w taki sposób, aby umożliwić jego dostosowanie do indywidualnych potrzeb i okoliczności.
3. Strony mogą, ale nie muszą, korzystać z modelowego planu restrukturyzacji.
	3a. Państwa członkowskie dopilnowują, aby prawa i roszczenia pracowników nie ucierpiały w wyniku planu restrukturyzacji, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 3 niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie dbają także, aby plany restrukturyzacji nie miały wpływu na pracownicze fundusze lub programy emerytalne.
Poprawka 66 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Artykuł 9	Artykuł 9
Przyjęcie planów restrukturyzacji	Przyjęcie planów restrukturyzacji
1. Państwa członkowskie zapewniają wszystkim zainteresowanym wierzycielom prawo głosu w sprawie przyjęcia planu restrukturyzacji. Państwa członkowskie mogą przyznać prawa głosu również zainteresowanym udziałowcom, zgodnie z art. 12 ust. 2.	1. Państwa członkowskie zapewniają wszystkim zainteresowanym wierzycielom, w tym pracownikom, prawo głosu w sprawie przyjęcia planu restrukturyzacji po należytym poinformowaniu ich o postępowaniu i jego ewentualnych konsekwencjach. Państwa członkowskie mogą przyznać prawa głosu także zainteresowanym udziałowcom, zgodnie z art. 12 ust. 2. Wierzyciele, którzy nie są objęci planem restrukturyzacji, nie mają prawa głosu w sprawie przyjęcia tego planu.
	1a. Państwa członkowskie zapewniają, aby w przypadku gdy plan obejmuje środki prowadzące do zmian w organizacji pracy lub w stosunkach umownych, środki te były zatwierdzane przez pracowników, o ile krajowe prawo i praktyki przewidują takie zatwierdzenie.
2. Państwa członkowskie zapewniają, aby zainteresowane strony były traktowane jako odrębne grupy, utworzone zgodnie z kryteriami tworzenia grup. Grupy są tworzone w taki sposób, aby każda z nich obejmowała roszczenia lub udziały wiążące się z prawami, które są na tyle podobne, że uzasadniają traktowanie członków tej grupy jako jednolitej grupy o wspólnych interesach. Do celów przyjęcia planu restrukturyzacji należy wyznaczyć odrębne grupy co najmniej dla wierzytelności zabezpieczonych i niezabezpieczonych. Państwa członkowskie mogą również ustanowić wymóg utworzenia osobnej grupy dla pracowników.	2. Państwa członkowskie zapewniają, aby zainteresowane strony były traktowane jako odrębne grupy, utworzone zgodnie z kryteriami tworzenia grup na mocy prawa krajowego. Grupy są tworzone w taki sposób, aby każda z nich obejmowała roszczenia lub udziały wiążące się z prawami, które są na tyle podobne, że uzasadniają traktowanie członków tej grupy jako jednolitej grupy o wspólnych interesach. Do celów przyjęcia planu restrukturyzacji należy wyznaczyć odrębne grupy co najmniej dla wierzytelności zabezpieczonych i niezabezpieczonych. Państwa członkowskie ustanawiają również wymóg utworzenia osobnej grupy dla pracowników w przypadku gdy plan ma wpływ na ich sytuację. Państwa członkowskie mogą również ustanowić wymóg utworzenia osobnej grupy dla zainteresowanych udziałowców.
3. Tworzenie grup podlega weryfikacji przez organ sądowy lub administracyjny po przedłożeniu wniosku o zatwierdzenie planu restrukturyzacji.	3. Prawo głosu i tworzenie grup podlegają weryfikacji przez organ sądowy lub administracyjny po przedłożeniu wniosku o zatwierdzenie planu restrukturyzacji. Państwa członkowskie mogą zlecać zbadanie prawa głosu i tworzenia grup przez organ sądowy lub administracyjny na wcześniejszym etapie.
4. Plan restrukturyzacji należy uznać za przyjęty przez zainteresowane strony, gdy uzyskał poparcie większości – ustalanej na podstawie kwoty ich roszczeń lub wartości udziałów – w każdej grupie. Państwa członkowskie określają większość, jaka jest wymagana do przyjęcia planu restrukturyzacji; większość ta nie powinna w żadnym wypadku przekraczać 75 % kwoty roszczeń lub wartości udziałów w każdej grupie.	4. Plan restrukturyzacji należy uznać za przyjęty przez zainteresowane strony, gdy uzyskał poparcie większości – ustalanej na podstawie kwoty ich roszczeń lub wartości udziałów – w każdej grupie, w tym większości wierzycieli. Państwa członkowskie określają większość, jaka jest wymagana do przyjęcia planu restrukturyzacji.
5. Państwa członkowskie mogą postanowić, że głosowanie w sprawie przyjęcia planu restrukturyzacji odbywa się w drodze konsultacji i porozumienia z wymaganą większością zainteresowanych stron w każdej grupie.	5. Państwa członkowskie mogą postanowić, że głosowanie w sprawie przyjęcia planu restrukturyzacji odbywa się w drodze konsultacji i porozumienia z wymaganą większością zainteresowanych stron w każdej grupie.
6. W przypadku gdy wymagana większość nie została osiągnięta w jednej głosującej grupie wyrażającej sprzeciw lub większej liczbie takich grup, plan może mimo to zostać zatwierdzony, jeżeli spełnia określone w art. 11 wymogi związane z mechanizmem zatwierdzenia planu restrukturyzacji wbrew sprzeciwowi grupy wierzycieli.	6. W przypadku gdy wymagana większość nie została osiągnięta w jednej głosującej grupie wyrażającej sprzeciw lub większej liczbie takich grup, plan może mimo to zostać zatwierdzony przez organ sądowy lub administracyjny, jeżeli spełnia określone w art. 11 wymogi związane z mechanizmem zatwierdzenia planu restrukturyzacji wbrew sprzeciwowi grupy wierzycieli.
Poprawka 67 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 10
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Artykuł 10	Artykuł 10
Zatwierdzenie planów restrukturyzacji	Zatwierdzenie planów restrukturyzacji
1. Państwa członkowskie zapewniają, aby następujące plany restrukturyzacji mogły stać się obowiązujące wobec stron tylko wówczas, gdy zostały zatwierdzone przez organ sądowy lub administracyjny:	1. Państwa członkowskie zapewniają, aby następujące plany restrukturyzacji mogły stać się obowiązujące wobec stron tylko wówczas, gdy zostały zatwierdzone przez organ sądowy lub administracyjny:
a) plany restrukturyzacji, które mają wpływ na interesy zainteresowanych stron wyrażających sprzeciw;	a) plany restrukturyzacji, które mają wpływ na interesy zainteresowanych stron wyrażających sprzeciw;
b) plany restrukturyzacji przewidujące nowe finansowanie.	b) plany restrukturyzacji przewidujące nowe finansowanie.
	ba) plany restrukturyzacji, które wiążą się z utratą ponad 25 % miejsc pracy;
2. Państwa członkowskie zapewniają, aby warunki, na jakich plan restrukturyzacji może zostać zatwierdzony przez organ sądowy lub administracyjny, były jasno określone i obejmowały co najmniej następujące wymogi:	2. Państwa członkowskie zapewniają, aby warunki, na jakich plan restrukturyzacji może zostać zatwierdzony przez organ sądowy lub administracyjny, były jasno określone w prawie krajowym i obejmowały co najmniej następujące wymogi:
a) plan restrukturyzacji przyjęto zgodnie z art. 9 i poinformowano o nim wszystkich znanych wierzycieli, na których może mieć wpływ;	a) plan restrukturyzacji przyjęto, przestrzegając wymogów zawartych w art. 9, i poinformowano o nim wszystkich znanych wierzycieli, na których może mieć wpływ;
b) plan restrukturyzacji spełnia kryterium ochrony najlepszych interesów wierzycieli;	b) plan restrukturyzacji spełnia kryterium ochrony najlepszych interesów wierzycieli;
c) wszelkie nowe finansowanie jest niezbędne do zrealizowania planu restrukturyzacji i nie stanowi niesprawiedliwego pokrzywdzenia interesów wierzycieli.	c) wszelkie nowe finansowanie jest niezbędne i proporcjonalne do zrealizowania planu restrukturyzacji.
	ca) poinformowano przedstawicieli pracowników i przeprowadzono z nimi konsultacje.
3. Państwa członkowskie zapewniają, aby organy sądowe lub administracyjne mogły odmówić zatwierdzenia planu restrukturyzacji w sytuacji, gdy nie rokuje on szans na zapobieżenie upadłości dłużnika i zapewnienie rentowności przedsiębiorstwa.	3. Państwa członkowskie zapewniają, aby organy sądowe lub administracyjne odmawiały zatwierdzenia planu restrukturyzacji w sytuacji, gdy nie rokuje on szans na zapobieżenie upadłości dłużnika i zapewnienie rentowności przedsiębiorstwa.
4. Państwa członkowskie zapewniają, aby w sytuacji, gdy organ sądowy lub administracyjny ma obowiązek zatwierdzić plan restrukturyzacji, by mógł on zacząć obowiązywać, decyzja organu w sprawie zatwierdzenia planu została wydana niezwłocznie po złożeniu wniosku, a w każdym razie nie później niż w ciągu 30 dni od złożenia wniosku.	4. Państwa członkowskie zapewniają, aby w sytuacji, gdy organ sądowy lub administracyjny ma obowiązek zatwierdzić plan restrukturyzacji, by mógł on zacząć obowiązywać, decyzja organu w sprawie zatwierdzenia planu została wydana w rozsądnym terminie i bez zbędnej zwłoki po złożeniu wniosku o zatwierdzenie.
Poprawka 68 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 11
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Artykuł 11	Artykuł 11
Zatwierdzenie planu restrukturyzacji wbrew sprzeciwowi grupy wierzycieli	Zatwierdzenie planu restrukturyzacji wbrew sprzeciwowi grupy wierzycieli
1. Państwa członkowskie zapewniają, aby plan restrukturyzacji, który nie został zatwierdzony przez wszystkie grupy zainteresowanych stron, mógł zostać zatwierdzony przez organ sądowy lub administracyjny na wniosek dłużnika lub wierzyciela działającego za zgodą dłużnika, i mógł zacząć obowiązywać wobec grupy lub grup wyrażających sprzeciw, gdy ten plan restrukturyzacji:	1. Państwa członkowskie zapewniają, aby plan restrukturyzacji, który nie został zatwierdzony przez wszystkie grupy zainteresowanych stron, mógł zostać zatwierdzony przez organ sądowy lub administracyjny na wniosek dłużnika lub, o ile stanowią tak przepisy prawa krajowego, wierzyciela działającego za zgodą dłużnika, i mógł zacząć obowiązywać wobec grupy lub grup wyrażających sprzeciw, gdy ten plan restrukturyzacji:
a) spełnia warunki określone w art. 10 ust. 2;	a) spełnia warunki określone w art. 10 ust. 2, zapewniając jednocześnie zgodność ze wszystkimi wymogami przewidzianymi na mocy prawa krajowego;
b) wyraziła na niego zgodę co najmniej jedna grupa zainteresowanych wierzycieli, inna niż grupa udziałowców, i dowolna inna grupa, która na podstawie wyceny przedsiębiorstwa nie otrzymałaby żadnych płatności ani innych świadczeń, gdyby zastosowano normalną kolejność zaspokajania w postępowaniu likwidacyjnym;	b) wyraziła na niego zgodę większość grup zainteresowanych wierzycieli, wśród których nie ma grupy udziałowców ani dowolnej innej grupy, która na podstawie wyceny przedsiębiorstwa nie otrzymałaby żadnych płatności ani innych świadczeń, gdyby zastosowano normalną kolejność zaspokajania w postępowaniu likwidacyjnym;
c) jest zgodny z zasadą bezwzględnego pierwszeństwa.	c) jest zgodny z zasadą bezwzględnego pierwszeństwa.
2. Państwa członkowskie mogą zmienić minimalną liczbę zainteresowanych grup, które powinny wyrazić zgodę na plan określony w ust. 1 lit. b).	2. Państwa członkowskie mogą zwiększyć minimalną liczbę zainteresowanych grup, które powinny wyrazić zgodę na plan określony w ust. 1 lit. b), o ile ta minimalna liczba wciąż reprezentuje większość grup.
Poprawka 69 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Państwa członkowskie zapewniają, aby w sytuacji, gdy zachodzi prawdopodobieństwo niewypłacalności, akcjonariusze lub wspólnicy i inni udziałowcy posiadający udziały w dłużniku nie mogli bezzasadnie utrudniać przyjęcia lub wdrożenia planu restrukturyzacji, który przywróciłby rentowność przedsiębiorstwa.	1. Państwa członkowskie zapewniają, aby w sytuacji, gdy zachodzi prawdopodobieństwo niewypłacalności, akcjonariusze lub wspólnicy i inni udziałowcy posiadający udziały w dłużniku nie mogli bezzasadnie utrudniać lub tworzyć przeszkód dla przyjęcia lub wdrożenia planu restrukturyzacji, który przywróciłby rentowność przedsiębiorstwa.
Poprawka 70 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Artykuł 12a
	Pracownicy
	Państwa członkowskie zapewniają, że proces restrukturyzacji nie podważy praw pracowników, w tym praw określonych w niniejszej dyrektywie, i że istnieje niezależny nadzór nad zgodnością z odnośnym prawem unijnym i krajowym. Prawa te obejmują w szczególności:
	(1) prawo do rokowań zbiorowych i działań zbiorowych; oraz
	(2) prawo do informacji i konsultacji, w tym w szczególności prawo dostępu do informacji o wszelkich postępowaniach, które mogłyby wpływać na zatrudnienie lub zdolność pracowników do odzyskania swych wynagrodzeń lub wszelkich przyszłych płatności, w tym emerytur zakładowych.
	Państwa członkowskie zapewniają również, by pracownicy byli zawsze traktowani jako uprzywilejowana i zabezpieczona grupa wierzycieli.
Poprawka 71 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 13 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Organ sądowy lub administracyjny określa wartość likwidacyjną, gdy wyrażono sprzeciw wobec planu restrukturyzacji na podstawie zarzucanego naruszenia kryterium ochrony najlepszych interesów wierzycieli.	1. Organ sądowy lub administracyjny określa wartość likwidacyjną, gdy wyrażono sprzeciw wobec planu restrukturyzacji lub planu sprzedaży na podstawie zarzucanego naruszenia kryterium ochrony najlepszych interesów wierzycieli.
Poprawka 72 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 14 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Państwa członkowskie zapewniają, aby plany restrukturyzacji zatwierdzone przez organ sądowy lub administracyjny były wiążące wobec wszystkich stron wskazanych w tym planie.	1. Państwa członkowskie zapewniają, aby plany restrukturyzacji zatwierdzone przez organ sądowy lub administracyjny były wiążące bez wyjątku wobec wszystkich stron wskazanych w tym planie.
Poprawka 73 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 15 – ustęp 4 – litera b
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
b) zatwierdzić plan restrukturyzacji i zasądzić odszkodowanie na rzecz wierzycieli wyrażających sprzeciw, wypłacane przez dłużnika lub wierzycieli, którzy głosowali za planem restrukturyzacji.	b) zatwierdzić plan restrukturyzacji i ocenić możliwości wierzycieli wyrażających sprzeciw, którym w nieuzasadniony sposób wyrządzono szkody w ramach planu w odniesieniu do uzyskania odszkodowania, a w stosownych przypadkach przyznać takie odszkodowanie wypłacane przez dłużnika.
Poprawka 74 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 17 – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
3. Państwa członkowskie mogą ustanowić wymóg, aby transakcje, o których mowa w ust. 2 lit. e), podlegały zatwierdzeniu przez zarządcę restrukturyzacyjnego albo organ sądowy lub administracyjny, aby mogły korzystać z ochrony, o której mowa w ust. 1.	3. Państwa członkowskie ustanawiają wymóg, aby transakcje, o których mowa w ust. 2 lit. e), podlegały zatwierdzeniu przez zarządcę restrukturyzacyjnego albo organ sądowy lub administracyjny, aby mogły korzystać z ochrony, o której mowa w ust. 1.
Poprawka 75 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 18
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Artykuł 18	Artykuł 18
Obowiązki kadry kierowniczej	Obowiązki kadry kierowniczej
Państwa członkowskie ustanawiają przepisy zapewniające, aby w sytuacji, gdy zachodzi prawdopodobieństwo niewypłacalności, na kadrze kierowniczej spoczywały następujące obowiązki:	1. Państwa członkowskie ustanawiają przepisy zapewniające, aby w sytuacji, gdy zachodzi prawdopodobieństwo niewypłacalności, na kadrze kierowniczej i przedsiębiorcach spoczywały następujące obowiązki:
a) podjęcie natychmiastowych kroków w celu zminimalizowania strat wierzycieli, pracowników, akcjonariuszy lub wspólników i innych zainteresowanych stron;	a) podjęcie natychmiastowych kroków w celu zminimalizowania strat wierzycieli, pracowników, akcjonariuszy lub wspólników i innych zainteresowanych stron;
b) należyte uwzględnianie interesów wierzycieli i innych zainteresowanych stron;	b) należyte uwzględnianie interesów wierzycieli, pracowników i innych zainteresowanych stron;
	ba) przestrzeganie wszystkich zobowiązań wobec wierzycieli, pracowników, innych zainteresowanych stron, państwa i jego organów;
c) powzięcie racjonalnych środków w celu zapobieżenia niewypłacalności;	c) powzięcie racjonalnych środków w celu zapobieżenia niewypłacalności;
d) unikanie działań, które celowo albo w wyniku rażącego zaniedbania zagrażają rentowności przedsiębiorstwa.	d) unikanie działań, które celowo albo w wyniku rażącego zaniedbania zagrażają rentowności przedsiębiorstwa;
	da) powstrzymanie się od celowego obniżania wartości aktywów netto przedsiębiorstwa.
	2. Niedotrzymanie obowiązków określonych w ust. 1 jest uwzględniane przy ustalaniu okresu i warunków udzielenia absolutorium zgodnie z art. 22.
Poprawka 76 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 19 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Państwa członkowskie zapewniają, aby nadmiernie zadłużeni przedsiębiorcy mogli uzyskać całkowite umorzenie długów zgodnie z niniejszą dyrektywą.	1. Państwa członkowskie zapewniają, aby nadmiernie zadłużeni rzetelni przedsiębiorcy w dobrej wierze mogli uzyskać całkowite umorzenie długów zgodnie z niniejszą dyrektywą.
Poprawka 77 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 19 – ustęp 1 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	1a. Całkowite umorzenie stosuje się tylko wówczas, gdy zadłużony przedsiębiorca spełnił wymogi z art. 18 niniejszej dyrektywy. Przedsiębiorców, którzy naruszają prawo pracy lub konkurencji, wyklucza się z całkowitego umorzenia.
Poprawka 78 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 19 – ustęp 2 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	2a. Państwa członkowskie zapewniają przedsiębiorcom wymagającym drugiej szansy wsparcie biznesowe i działania, które pomogą ożywić ich potencjał w zakresie przedsiębiorczości.
Poprawka 79 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 20
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Artykuł 20	Artykuł 20
Okres umorzenia długów	Okres umorzenia długów
1. Okres, po upływie którego nadmiernie zadłużeni przedsiębiorcy mogą uzyskać całkowite umorzenie długów, nie może być dłuższy niż trzy lata, licząc od:	1. Okres, po upływie którego nadmiernie zadłużeni przedsiębiorcy mogą po raz pierwszy uzyskać całkowite umorzenie długów, nie może być dłuższy niż pięć lat, licząc od:
a) dnia, w którym organ sądowy lub administracyjny podjął decyzję w sprawie wniosku o otwarcie takiego postępowania – w przypadku postępowania, które kończy się likwidacją majątku nadmiernie zadłużonego przedsiębiorcy; lub	a) dnia, w którym organ sądowy lub administracyjny podjął decyzję w sprawie wniosku o otwarcie takiego postępowania – w przypadku postępowania, które kończy się likwidacją majątku nadmiernie zadłużonego przedsiębiorcy; lub
b) dnia, w którym rozpoczęto realizację planu spłaty wierzycieli – w przypadku postępowania, które obejmuje plan spłaty wierzycieli.	b) dnia, w którym rozpoczęto realizację planu spłaty wierzycieli – w przypadku postępowania, które obejmuje plan spłaty wierzycieli.
2. Państwa członkowskie zapewniają, aby po upływie okresu umorzenia nadmiernie zadłużeni przedsiębiorcy uzyskali umorzenie swoich długów bez potrzeby ponownego zwracania się w tej sprawie do organu sądowego lub administracyjnego.	2. Państwa członkowskie zapewniają, aby po upływie okresu umorzenia nadmiernie zadłużeni przedsiębiorcy uzyskali umorzenie swoich długów.
	2a. Państwa członkowskie mogą przewidzieć dłuższe okresy zakazu prowadzenia działalności, jeżeli przedsiębiorca ubiega się o umorzenie po raz drugi lub kolejny.
Poprawka 80 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 22 – ustęp 1 – wprowadzenie
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Na zasadzie odstępstwa od art. 19, 20 i 21 państwa członkowskie mogą utrzymać lub wprowadzić przepisy ograniczające dostęp do umorzenia długów lub ustanawiające dłuższe okresy prowadzące do całkowitego umorzenia długów lub dłuższe okresy zakazu prowadzenia działalności, gdy zachodzą pewne ściśle określone okoliczności i ograniczenia te są uzasadnione interesem ogólnym, w szczególności gdy:	1. Na zasadzie odstępstwa od art. 19, 20 i 21 państwa członkowskie utrzymują lub wprowadzają przepisy ograniczające dostęp do umorzenia długów lub ustanawiające dłuższe okresy prowadzące do całkowitego umorzenia długów lub dłuższe okresy zakazu prowadzenia działalności, gdy zachodzą pewne ściśle określone okoliczności i ograniczenia te są uzasadnione interesem ogólnym, w szczególności gdy:
Poprawka 81 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 22 – ustęp 1 – litera a
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
a) nadmiernie zadłużony przedsiębiorca działał nieuczciwie lub w złej wierze wobec wierzycieli, gdy zaciągał zobowiązania lub podczas windykacji zadłużenia;	a) nadmiernie zadłużony przedsiębiorca działał nieuczciwie lub w złej wierze wobec wierzycieli, gdy zaciągał zobowiązania lub podczas windykacji zadłużenia. Komisja zapewnia wytyczne dla państw członkowskich w celu ustanowienia zestawu kryteriów określających nieuczciwe działania lub działania w złej wierze;
Poprawka 82 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 22 – ustęp 1 – litera b
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
b) nadmiernie zadłużony przedsiębiorca nie wywiązuje się z realizacji planu spłaty wierzycieli lub jakichkolwiek innych zobowiązań prawnych mających na celu ochronę interesów wierzycieli;	b) nadmiernie zadłużony przedsiębiorca nie wywiązuje się w znaczącym zakresie z realizacji planu spłaty wierzycieli lub jakichkolwiek innych zobowiązań prawnych mających na celu ochronę interesów wierzycieli, przy uwzględnieniu trudności dotyczących przestrzegania procedur upadłościowych i restrukturyzacyjnych, jakie napotykają mikroprzedsiębiorstwa i małe przedsiębiorstwa;
Poprawka 83 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 22 – ustęp 1 – litera d a (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	da) przedsiębiorcy lub ich kadra kierownicza działali z naruszeniem swoich zobowiązań z art. 18 niniejszej dyrektywy lub gdy przedsiębiorcy lub ich kadra kierownicza naruszyli prawo pracy lub konkurencji.
Poprawka 84 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 22 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Państwa członkowskie mogą przewidzieć dłuższe okresy zakazu prowadzenia działalności, gdy główna siedziba nadmiernie zadłużonego przedsiębiorcy jest objęta wyłączeniem, które uniemożliwia zbycie aktywów, aby zapewnić środki utrzymania dla nadmiernie zadłużonego przedsiębiorcy i jego rodziny.	2. Państwa członkowskie mogą przewidzieć dłuższe okresy zakazu prowadzenia działalności, aby zapewnić środki utrzymania nadmiernie zadłużonemu przedsiębiorcy i jego rodzinie, gdy jego główna siedziba jest objęta wyłączeniem, które uniemożliwia zbycie aktywów.
Poprawka 85 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 22 – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
3. Państwa członkowskie mogą wyłączyć określone kategorie długów, takie jak długi zabezpieczone lub długi wynikające z sankcji karnych lub odpowiedzialności wynikającej z popełnienia czynu niedozwolonego, z możliwości umorzenia albo określić dłuższe okresy umorzenia, gdy takie wyłączenie lub wydłużenie okresu jest uzasadnione interesem ogólnym.	3. Państwa członkowskie mogą wyłączyć z możliwości umorzenia albo określić dłuższe okresy umorzenia w przypadku określonych kategorii długów, takich jak długi zabezpieczone lub długi wynikające z sankcji karnych lub odpowiedzialności wynikającej z popełnienia czynu niedozwolonego, gdy takie wyłączenie lub wydłużenie okresu jest uzasadnione interesem ogólnym.
Poprawka 86 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 22 – ustęp 4
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
4. Na zasadzie odstępstwa od art. 21, państwa członkowskie mogą ustanowić dłuższe lub bezterminowe zakazy prowadzenia działalności, gdy nadmiernie zadłużony przedsiębiorca wykonuje zawód, który podlega szczególnym zasadom etyki, lub gdy zakaz prowadzenia działalności został orzeczony przez sąd w procesie karnym.	4. Na zasadzie odstępstwa od art. 21 państwa członkowskie mogą ustanowić dłuższe lub bezterminowe zakazy prowadzenia działalności, gdy nadmiernie zadłużony przedsiębiorca wykonuje zawód, który podlega szczególnym zasadom etyki których naruszenia dopuścił się przedsiębiorca, lub gdy zakaz prowadzenia działalności został orzeczony przez sąd w procesie karnym.
Poprawka 87 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 22 – ustęp 4 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	4a. W odniesieniu do ust 1 lit. a) Komisja zapewnia wytyczne dla państw członkowskich w celu ustanowienia zestawu kryteriów określających nieuczciwe działania lub działania w złej wierze w tym kontekście.
Poprawka 88 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 23 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Państwa członkowskie zapewniają, aby w przypadku, gdy nadmiernie zadłużony przedsiębiorca ma długi wynikające z prowadzenia działalności gospodarczej, powstałe w toku jego działalności handlowej, gospodarczej, rzemieślniczej lub zawodowej, oraz długi prywatne, które nie powstały w toku tej działalności, wszystkie te długi były objęte jednym postępowaniem prowadzącym do ich umorzenia.	1. Państwa członkowskie zapewniają, aby w przypadku, gdy nadmiernie zadłużony przedsiębiorca ma długi wynikające z prowadzenia działalności gospodarczej, powstałe w toku jego działalności handlowej, gospodarczej, rzemieślniczej lub zawodowej, oraz długi prywatne, które nie powstały w toku tej działalności, długi z działalności gospodarczej do celów postępowania prowadzącego do umorzenia były traktowane odrębnie od długów prywatnych. Jeżeli dostępne są procedury postępowania prowadzącego do umorzenia zarówno długów z działalności gospodarczej, jak i długów prywatnych, postępowania te mogą być koordynowane do celów doprowadzenia do umorzenia długów zgodnie z niniejszą dyrektywą.
Poprawka 89 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 23 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Państwa członkowskie mogą odstąpić od przepisów ust. 1 i postanowić, że długi z działalności gospodarczej i długi prywatne powinny być przedmiotem odrębnych postępowań, pod warunkiem, że postępowania te mogą być koordynowane w celu doprowadzenia do umorzenia długów zgodnie z niniejszą dyrektywą.	skreśla się
Poprawka 90 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 25 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Państwa członkowskie zapewniają, aby mediatorzy, zarządcy upadłościowi i inni zarządcy powołani na potrzeby restrukturyzacji, upadłości i drugiej szansy przechodzili wstępne i dalsze szkolenia mające na celu przygotowanie ich do sprawnego, bezstronnego, niezależnego i kompetentnego świadczenia usług na rzecz stron.	1. Państwa członkowskie zapewniają, aby mediatorzy, zarządcy upadłościowi i inni zarządcy powołani na potrzeby restrukturyzacji, upadłości i drugiej szansy przechodzili wstępne i dalsze szkolenia i uzyskiwali niezbędne kwalifikacje mające na celu przygotowanie ich do sprawnego, bezstronnego, niezależnego i kompetentnego świadczenia usług na rzecz stron.
Poprawka 91 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 25 – ustęp 1 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	1a. Komisja ułatwia wymianę dobrych praktyk między państwami członkowskimi w celu podniesienia jakości szkoleń w całej Unii, w tym przez tworzenie sieci kontaktów i wymianę doświadczeń oraz narzędzia służące budowaniu zdolności, a w razie potrzeby organizuje szkolenia dla pracowników wymiaru sprawiedliwości i organów administracyjnych zajmujących się sprawami związanymi z restrukturyzacją, upadłością i drugą szansą.
Poprawka 92 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 25 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Państwa członkowskie wspierają wszelkimi środkami, które uznają za właściwe, opracowywanie dobrowolnych kodeksów postępowania i stosowanie się do nich przez zarządców restrukturyzacyjnych, upadłościowych i zarządców na potrzeby drugiej szansy, a także inne skuteczne mechanizmy nadzoru nad świadczeniem takich usług.	2. Państwa członkowskie zapewniają, by działania zarządców restrukturyzacyjnych, upadłościowych i zarządców na potrzeby drugiej szansy, a także inne skuteczne mechanizmy nadzoru nad świadczeniem takich usług były prowadzone z poszanowaniem kodeksów postępowania, które obejmują przynajmniej przepisy dotyczące szkoleń, kwalifikacji, udzielania licencji, rejestracji, odpowiedzialności osobistej, ubezpieczeń i dobrej reputacji.
Poprawka 93 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 25 – ustęp 2 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	2a. Państwa członkowskie ustanawiają skuteczne sankcje za naruszenie ciążących na zarządcach obowiązków wynikających z niniejszego artykułu i innych odnośnych przepisów prawa Unii lub prawa krajowego.
Poprawka 94 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 27 – ustęp 1 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	1а. Państwa członkowskie zapewniają udostępnienie opinii publicznej informacji na temat organów, które nadzorują lub kontrolują zarządców restrukturyzacyjnych.
Poprawka 95 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 27 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Artykuł 27a
	Informacje dostępne dla przedsiębiorców objętych systemem drugiej szansy
	1. Państwa członkowskie zapewniają przedsiębiorcom objętym systemem drugiej szansy dostęp do odpowiednich, aktualnych, jasnych i przyjaznych dla użytkownika informacji na temat dostępności wsparcia administracyjnego, prawnego, biznesowego lub finansowego dostosowanego do ich potrzeb oraz wszelkich dostępnych dla nich środków, aby ułatwiać stworzenie nowego przedsiębiorstwa.
	2. Państwa członkowskie corocznie przekazują Komisji informacje wymagane zgodnie z ust. 1.
	3. Komisja publikuje na swojej stronie internetowej informacje przekazywane zgodnie z ust. 1 i otrzymywane zgodnie z ust. 2 w sposób przyjazny dla użytkownika.
Poprawka 96 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 28 – ustęp 1 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	1a. Podczas postępowania restrukturyzacyjnego przeniesienie głównego ośrodka podstawowej działalności dłużnika zgodnie z definicją zawartą w rozporządzeniu (UE) 2015/848 jest niedopuszczalne.
Poprawka 97 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – litera c
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
c) powiadomienia wierzycieli;	c) powiadomienia wierzycieli, w tym przedstawicieli pracowników;
Poprawka 98 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 29 – ustęp 1 – akapit 1 – litera g a (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	ga) liczby utraconych miejsc pracy, przeniesienia części lub całej własności przedsiębiorstwa, częściowej redukcji zatrudnienia, wpływu porozumień restrukturyzacyjnych na zatrudnienie, naruszania obowiązków kadry kierowniczej i poziomu finansów publicznych.
Poprawka 99 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 29 – ustęp 1 – akapit 1 – litera g b (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	gb) liczby dłużników, którzy po przeprowadzeniu postępowania, o którym mowa w lit. a) ppkt (iii) utworzyli nowe przedsiębiorstwo;
Poprawka 100 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 29 – ustęp 1 – akapit 1 – litera g c (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	gc) w przypadku dłużników, którzy utworzyli nowe przedsiębiorstwo po przeprowadzeniu postępowania, o którym mowa w lit. a) ppkt (ii) i (iii) – średniego czasu między zakończeniem postępowania a utworzeniem nowego przedsiębiorstwa;
Poprawka 101 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 29 – ustęp 1 – akapit 1 – litera g d (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	gd) liczby utraconych miejsc pracy, przeniesienia części lub całej własności przedsiębiorstwa, częściowej redukcji etatów i wpływu porozumień restrukturyzacyjnych na zatrudnienie i poziom finansów publicznych;
Poprawka 102 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 29 – ustęp 1 – akapit 1 – litera g e (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	ge) liczby utraconych miejsc pracy, przeniesienia części lub całego przedsiębiorstwa i wpływu porozumień restrukturyzacyjnych na zatrudnienie.
Poprawka 103 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 29 – ustęp 1 – akapit 1 – litera g f (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	gf) liczby nieuczciwych postępowań restrukturyzacyjnych i upadłościowych oraz funkcjonowania istniejących mechanizmów egzekucyjnych.
Poprawka 104 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 29 – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
3. Państwa członkowskie zestawiają dane z danych zagregowanych, o których mowa w ust. 1 i 2, dla pełnych lat kalendarzowych kończących się w dniu 31 grudnia każdego roku, począwszy od danych zebranych za pierwszy pełny rok kalendarzowy kończący się w dniu [data rozpoczęcia stosowania środków wykonawczych]. Te dane statystyczne należy komunikować Komisji za pomocą standardowego formularza przekazywania danych corocznie, do dnia 31 marca roku kalendarzowego poprzedzającego rok, dla którego zebrano dane.	3. Państwa członkowskie zestawiają dane z danych zagregowanych, o których mowa w ust. 1 i 2, dla pełnych lat kalendarzowych kończących się w dniu 31 grudnia każdego roku, począwszy od danych zebranych za pierwszy pełny rok kalendarzowy kończący się w dniu [data rozpoczęcia stosowania środków wykonawczych]. Te dane statystyczne należy komunikować Komisji za pomocą standardowego formularza przekazywania danych corocznie, do dnia 31 marca roku kalendarzowego poprzedzającego rok, dla którego zebrano dane. Państwa członkowskie prezentują te dane statystyczne na przyjaznej dla użytkownika stronie internetowej.
Poprawka 105 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 29 – ustęp 4 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	4a. Komisja umieszcza w centralnym punkcie na swojej stronie internetowej informacje określone w ust. 1–3 i udostępnia je publicznie, bezpłatnie i w sposób przyjazny dla użytkownika.
Poprawka 106 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 30 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Artykuł 30a
	Obowiązek składania sprawozdań
	1. Każdy dłużnik uczestniczący w postępowaniu restrukturyzacyjnym, upadłościowym lub w zakresie umorzenia zobowiązań w danym państwie członkowskim, który prowadzi działalność również w innym państwie członkowskim, zgłasza odpowiednim organom administracyjnym lub sądowym w obydwu państwach członkowskich rozpoczęcie któregokolwiek z tych postępowań.
	2. Dłużnik jest zobowiązany od przedstawiania organom administracyjnym lub sądowym uczestniczącym w postępowaniu restrukturyzacyjnym, upadłościowym lub w zakresie umorzenia zobowiązań sprawozdań o działalności prowadzonej w innym państwie członkowskim lub w państwach trzecich, a także o jej zakresie i strukturze.
Poprawka 107 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 31 – ustęp 1 – litera a a (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	aa) dyrektywa 2008/94/WE.
Poprawka 108 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 33 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Nie później niż [5 lat od dnia rozpoczęcia stosowania środków wykonawczych], a następnie co 7 lat, Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszej dyrektywy, w tym ewentualnej potrzeby rozważenia dodatkowych środków mających na celu konsolidację i wzmocnienie ram prawnych dotyczących restrukturyzacji, niewypłacalności i drugiej szansy dla przedsiębiorców.	Nie później niż [3 lata od dnia rozpoczęcia stosowania środków wykonawczych], a następnie co 5 lat, Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu sprawozdanie dotyczące stosowania i skutków niniejszej dyrektywy. Na podstawie tej oceny Komisja przedstawia w razie potrzeby i w następstwie przeglądu niniejszej dyrektywy wniosek ustawodawczy, w którym rozważone zostaną dodatkowe środki na rzecz konsolidacji i harmonizacji ram prawnych dotyczących restrukturyzacji, upadłości i drugiej szansy dla przedsiębiorców, w szczególności w takich dziedzinach jak warunki wszczęcia postępowania upadłościowego, wspólna definicja upadłości, kolejność zaspokojenia wierzytelności oraz pozwy o uznanie czynności za bezskuteczną.

OPINIA Komisji Gospodarczej i Monetarnej (7.12.2017)

dla Komisji Prawnej

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Enrique Calvet Chambon

POPRAWKI

Komisja Gospodarcza i Monetarna zwraca się do Komisji Prawnej, jako komisji przedmiotowo właściwej, o wzięcie pod uwagę następujących poprawek:

Poprawka 1 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(1) Celem niniejszej dyrektywy jest wyeliminowanie przeszkód, które utrudniają korzystanie z podstawowych swobód, takich jak swoboda przepływu kapitału i swoboda przedsiębiorczości, oraz wynikają z różnic między krajowymi przepisami i postępowaniami w zakresie restrukturyzacji zapobiegawczej, upadłości i drugiej szansy. Niniejsza dyrektywa ma usunąć te przeszkody przez zapewnienie rentownym przedsiębiorstwom w trudnej sytuacji finansowej dostępu do skutecznych krajowych ram prawnych dotyczących restrukturyzacji zapobiegawczej, które umożliwią im kontynuowanie działalności; zapewnienie uczciwym nadmiernie zadłużonym przedsiębiorcom możliwości skorzystania z drugiej szansy po całkowitym umorzeniu długów po upływie odpowiedniego okresu; oraz poprawę skuteczności postępowań restrukturyzacyjnych, upadłościowych i w zakresie umorzenia długów, a szczególnie skrócenie ich trwania.	(1) Celem niniejszej dyrektywy jest przyczynienie się do prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego przez wyeliminowanie przeszkód, które utrudniają korzystanie z podstawowych swobód, takich jak swoboda przepływu kapitału i swoboda przedsiębiorczości, oraz wynikają z różnic między krajowymi przepisami i postępowaniami w zakresie restrukturyzacji zapobiegawczej, upadłości i drugiej szansy, przyczyniając się tym samym do ustanowienia prawdziwej unii rynków kapitałowych. Niniejsza dyrektywa ma usunąć te przeszkody przez zapewnienie rentownym przedsiębiorstwom w trudnej sytuacji finansowej dostępu do skutecznych krajowych ram prawnych dotyczących restrukturyzacji zapobiegawczej, które umożliwią im kontynuowanie działalności; zapewnienie uczciwym nadmiernie zadłużonym przedsiębiorcom możliwości skorzystania z drugiej szansy po całkowitym umorzeniu długów po upływie odpowiedniego okresu; oraz poprawę skuteczności postępowań restrukturyzacyjnych, upadłościowych i w zakresie umorzenia długów, a szczególnie skrócenie ich trwania. Rozwiązania zapobiegawcze, nazywane czasami rozwiązaniami „pre-pack”, wpisują się w tendencję – coraz bardziej rozpowszechnioną w nowoczesnym prawie dotyczącym niewypłacalności – w ramach której wspierane są podejścia, które – w odróżnieniu od podejścia klasycznego polegającego na likwidacji przedsiębiorstwa w sytuacji kryzysowej – mają na celu przywrócenie dobrej kondycji finansowej przedsiębiorstwa lub przynajmniej uratowanie jego wciąż rentownych finansowo jednostek, przyczyniając się w ten sposób do zachowania miejsc pracy.
Poprawka 2 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(2) Restrukturyzacja powinna umożliwić przedsiębiorstwom w trudnej sytuacji finansowej kontynuowanie działalności w pełnym zakresie lub częściowo przez przedsiębiorstwo przez zmianę składu, warunków lub struktury aktywów i pasywów lub ich struktury kapitałowej, w tym sprzedaż aktywów lub części przedsiębiorstwa. Ramy prawne dotyczące restrukturyzacji zapobiegawczej powinny przede wszystkim umożliwić przedsiębiorstwom restrukturyzację na wczesnym etapie i uniknięcie upadłości. Ramy te powinny maksymalizować całkowitą wartość dla wierzycieli, właścicieli oraz dla całej gospodarki i zapobiegać niepotrzebnej utracie miejsc pracy, wiedzy i umiejętności. Powinny także zapobiegać narastaniu kredytów zagrożonych. W procesie restrukturyzacji prawa wszystkich stron powinny być chronione. Jednocześnie nierentowne przedsiębiorstwa bez szans na przetrwanie należy jak najszybciej likwidować.	(2) Restrukturyzacja powinna umożliwić przedsiębiorstwom w trudnej sytuacji finansowej kontynuowanie działalności w pełnym zakresie lub częściowo przez przedsiębiorstwo przez zmianę składu, warunków lub struktury aktywów i pasywów lub ich struktury kapitałowej, w tym sprzedaż aktywów lub części przedsiębiorstwa bądź całego przedsiębiorstwa, jeśli operacje te przyczyniają się także, podobnie jak likwidacja majątku, do zaspokojenia roszczeń wierzycieli. Ramy prawne dotyczące restrukturyzacji zapobiegawczej powinny przede wszystkim umożliwić przedsiębiorstwom restrukturyzację na wczesnym etapie i uniknięcie upadłości. Ramy te powinny maksymalizować całkowitą wartość dla wierzycieli w stosunku do wartości, którą otrzymaliby w przypadku likwidacji majątku, dla właścicieli oraz dla całej gospodarki i zapobiegać niepotrzebnej utracie miejsc pracy, wiedzy i umiejętności. Powinny także zapobiegać narastaniu kredytów zagrożonych, których można najskuteczniej uniknąć, stosując kompleksowe i skoordynowane podejście łączące szereg uzupełniających działań politycznych na poziomie krajowym i w stosownych przypadkach na poziomie Unii. W procesie restrukturyzacji prawa wszystkich stron powinny być chronione. Jednocześnie nierentowne przedsiębiorstwa bez szans na przetrwanie należy jak najszybciej likwidować.
Poprawka 3 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 5
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(5) Zbyt długie postępowania restrukturyzacyjne, upadłościowe oraz w zakresie umarzania długów w kilku państwach członkowskich są ważnym czynnikiem przyczyniającym się do niskich stóp odzysku i zniechęcającym inwestorów do prowadzenia działalności gospodarczej w jurysdykcjach, w których postępowania te mogą być zbyt długotrwałe.	(5) Zbyt długie postępowania restrukturyzacyjne, upadłościowe oraz w zakresie umarzania długów w kilku państwach członkowskich są ważnym czynnikiem przyczyniającym się do niskich stóp odzysku i zniechęcającym inwestorów do prowadzenia działalności gospodarczej w jurysdykcjach, w których postępowania te mogą być zbyt długotrwałe i nadmiernie kosztowne.
Poprawka 4 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 6
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(6) Wszystkie te różnice przekładają się na dodatkowe koszty, na jakie narażeni są inwestorzy, kiedy oceniają ryzyko popadnięcia przez dłużników w trudną sytuację finansową w co najmniej jednym państwie członkowskim, oraz koszty związane z restrukturyzacją przedsiębiorstw, których zakłady, wierzyciele lub aktywa znajdują się w innych państwach członkowskich, czego bardzo ewidentnym przykładem jest restrukturyzacja międzynarodowych grup spółek. Wielu inwestorów wskazuje niepewność dotyczącą prawa upadłościowego lub ryzyko długotrwałego lub skomplikowanego postępowania upadłościowego w innym kraju jako główny powód decyzji o nieinwestowaniu lub nienawiązywaniu relacji biznesowych z kontrahentami poza własnym krajem.	(6) Wszystkie te różnice przekładają się na dodatkowe koszty, na jakie narażeni są inwestorzy, kiedy oceniają ryzyko popadnięcia przez dłużników w trudną sytuację finansową w co najmniej jednym państwie członkowskim lub ryzyko związane z przejęciem rentownej działalności prowadzonej przez przedsiębiorstwo w trudnej sytuacji finansowej, oraz koszty związane z restrukturyzacją przedsiębiorstw, których zakłady, wierzyciele lub aktywa znajdują się w innych państwach członkowskich, czego bardzo ewidentnym przykładem jest restrukturyzacja międzynarodowych grup spółek. Wielu inwestorów wskazuje niepewność dotyczącą prawa upadłościowego lub ryzyko długotrwałego lub skomplikowanego postępowania upadłościowego w innym kraju jako główny powód decyzji o nieinwestowaniu lub nienawiązywaniu relacji biznesowych z kontrahentami poza własnym krajem. Niepewność ta działa zatem odstraszająco, co stanowi również przeszkodę dla swobody prowadzenia działalności gospodarczej przez przedsiębiorstwa i zniechęca do jej podejmowania, a także zakłóca prawidłowe funkcjonowanie rynku wewnętrznego. W szczególności małe i średnie przedsiębiorstwa w większości przypadków nie posiadają środków niezbędnych do oceny ryzyka związanego z działalnością transgraniczną.
Poprawka 5 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 7
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(7) Różnice te prowadzą do niejednakowych warunków dostępu do kredytu oraz zróżnicowanych stóp odzysku w państwach członkowskich. Wysoki stopień harmonizacji w dziedzinie restrukturyzacji, upadłości i drugiej szansy jest zatem niezbędny do dobrego funkcjonowania jednolitego rynku w ujęciu ogólnym, a w szczególności do funkcjonowania unii rynków kapitałowych.	(7) Różnice te prowadzą do niejednakowych warunków dostępu do kredytu oraz zróżnicowanych stóp odzysku w państwach członkowskich oraz utrudniają swobodny przepływ kapitału na rynku wewnętrznym. Analiza wskazuje, że skuteczne ramy restrukturyzacji zapobiegawczej są pozytywnie skorelowane z poziomami przedsiębiorczości w państwach członkowskich i mogłyby także powodować mniej niekorzystne skutki w odniesieniu do stabilności finansowej i działalności gospodarczej w przypadku delewarowania. Wysoki stopień harmonizacji w dziedzinie restrukturyzacji, upadłości i drugiej szansy jest zatem niezbędny do dobrego funkcjonowania jednolitego rynku w ujęciu ogólnym, a w szczególności do funkcjonowania unii rynków kapitałowych, a także opłacalności działalności gospodarczej.
Poprawka 6 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 7 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(7a) Harmonizacja prawa w obszarze niewypłacalności jest niezbędnym krokiem w kierunku wspólnego europejskiego prawa przedsiębiorstw. Jednak unijny dorobek prawny w dziedzinie prawa przedsiębiorstw jest zarówno niejednolity, jak i niekompletny. Dalsza konwergencja ma zasadnicze znaczenie dla właściwego funkcjonowania jednolitego rynku europejskiego.
Poprawka 7 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 9
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(9) Przeszkody utrudniające korzystanie z podstawowych swobód nie ograniczają się do sytuacji o charakterze czysto transgranicznym. Jednolity rynek z coraz silniejszą siecią powiązań – ze swobodnym przepływem towarów, usług, kapitału i pracowników – i o coraz bardziej cyfrowym charakterze oznacza, że niewiele przedsiębiorstw zachowuje czysto narodowy charakter, jeśli wziąć pod uwagę takie czynniki, jak baza klientów, łańcuch dostaw, zakres działalności, baza inwestorów i baza kapitałowa. Nawet upadłość o charakterze czysto krajowym może wywrzeć wpływ na funkcjonowanie jednolitego rynku przez tzw. efekt domina, kiedy upadłość jednego przedsiębiorstwa może spowodować upadłość kolejnych przedsiębiorstw w łańcuchu dostaw.	(9) Przeszkody utrudniające korzystanie z podstawowych swobód nie ograniczają się do sytuacji o charakterze czysto transgranicznym. Jednolity rynek z coraz silniejszą siecią powiązań – ze swobodnym przepływem towarów, usług, kapitału i pracowników – i o coraz bardziej cyfrowym charakterze oznacza, że niewiele przedsiębiorstw zachowuje czysto narodowy charakter, jeśli wziąć pod uwagę takie czynniki, jak baza klientów, łańcuch dostaw, zakres działalności, baza inwestorów i baza kapitałowa. Nawet upadłość o charakterze czysto krajowym może wywrzeć wpływ na funkcjonowanie jednolitego rynku przez tzw. efekt domina, kiedy upadłość jednego przedsiębiorstwa może spowodować upadłość kolejnych przedsiębiorstw w łańcuchu dostaw, na co szczególnie narażone są małe i średnie przedsiębiorstwa.
Poprawka 8 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 10
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(10) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/848⁶² dotyczy kwestii jurysdykcji, uznawania i wykonywania orzeczeń, prawa właściwego oraz współpracy w zakresie transgranicznego postępowania upadłościowego, a także wzajemnego połączenia rejestrów upadłości. Swoim zakresem obejmuje ono postępowania zapobiegawcze, które pomagają ratować rentownych dłużników, i postępowania umożliwiające przedsiębiorcom skorzystanie z drugiej szansy. Rozporządzenie (UE) 2015/848 nie odnosi się jednak do różnic w przepisach krajowych regulujących te postępowania. Ponadto instrument ograniczający się wyłącznie do transgranicznych postępowań upadłościowych nie usunąłby wszystkich przeszkód utrudniających swobodny przepływ; co więcej, inwestorzy nie są w stanie określić z góry, czy ewentualne przyszłe trudności finansowe ich dłużników będą miały wymiar transgraniczny, czy krajowy. Konieczne jest zatem wykroczenie poza kwestie współpracy sądowej i ustanowienie minimalnych standardów w zakresie prawa materialnego.	(10) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/848⁶² dotyczy kwestii jurysdykcji, uznawania i wykonywania orzeczeń, prawa właściwego oraz współpracy w zakresie transgranicznego postępowania upadłościowego, a także wzajemnego połączenia rejestrów upadłości. Swoim zakresem obejmuje ono postępowania zapobiegawcze wszczęte decyzją publiczną, które pomagają ratować rentownych dłużników, i postępowania umożliwiające przedsiębiorcom skorzystanie z drugiej szansy. Rozporządzenie (UE) 2015/848 nie odnosi się jednak do różnic w przepisach krajowych regulujących te postępowania i nie dotyczy postępowań poufnych. Ponadto instrument ograniczający się wyłącznie do transgranicznych postępowań upadłościowych nie usunąłby wszystkich przeszkód utrudniających swobodny przepływ; co więcej, inwestorzy nie są w stanie określić z góry, czy ewentualne przyszłe trudności finansowe ich dłużników będą miały wymiar transgraniczny, czy krajowy. Konieczne jest zatem wykroczenie poza kwestie współpracy sądowej i ustanowienie minimalnych standardów w zakresie prawa materialnego.
_________________	_________________
⁶² Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/848 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie postępowania upadłościowego (Dz.U. L 141 z 5.6.2015, s. 19).	⁶² Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/848 z dnia 20 maja 2015 r. w sprawie postępowania upadłościowego (Dz.U. L 141 z 5.6.2015, s. 19).
Poprawka 9 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 11
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(11) Konieczne jest obniżenie kosztów restrukturyzacji zarówno dla dłużników, jak i wierzycieli. Należy w związku z tym zmniejszyć różnice prawne, które utrudniają wczesną restrukturyzację rentownych przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej i możliwość skorzystania z drugiej szansy przez uczciwych przedsiębiorców. Działanie to powinno zwiększyć przejrzystość, pewność prawa i przewidywalność w Unii. Powinno ono także przynieść maksymalne korzyści wszystkim typom wierzycieli i inwestorów oraz zachęcić do inwestycji transgranicznych. Większa spójność powinna również ułatwić restrukturyzację grup przedsiębiorstw, niezależnie od tego, gdzie na terytorium Unii znajdują się siedziby członków grupy.	(11) Konieczne jest obniżenie kosztów restrukturyzacji zarówno dla dłużników, jak i wierzycieli, którzy często ponoszą te koszty w sposób pośredni w rezultacie obniżenia spłaty. Należy w związku z tym zmniejszyć różnice prawne, które utrudniają wczesną restrukturyzację rentownych przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej i możliwość skorzystania z drugiej szansy przez uczciwych przedsiębiorców. Działanie to powinno zwiększyć przejrzystość i zapewnić większą pewność prawa i przewidywalność w Unii zarówno dla dłużników, jak i dla wierzycieli. Powinno ono także przynieść maksymalne korzyści wszystkim typom wierzycieli i inwestorów oraz zachęcić do inwestycji transgranicznych. Większa spójność powinna również ułatwić restrukturyzację grup przedsiębiorstw, niezależnie od tego, gdzie na terytorium Unii znajdują się siedziby członków grupy.
Poprawka 10 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 12
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(12) Likwidacja barier utrudniających restrukturyzację rentownych przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej przyczynia się do zminimalizowania utraty miejsc pracy i strat finansowych dla wierzycieli będących ogniwami łańcucha dostaw, a także chroni wiedzę fachową i umiejętności, co przynosi korzyści całej gospodarce. Ułatwienie przedsiębiorcom skorzystania z drugiej szansy zapobiega wykluczeniu ich z rynku pracy i umożliwia podjęcie na nowo działalności gospodarczej w oparciu o zdobyte wcześniej doświadczenia. Dzięki skróceniu postępowania restrukturyzacyjnego zaspokajana byłaby większa część roszczeń wierzycieli – w miarę upływu czasu restrukturyzowane przedsiębiorstwo traci zwykle na wartości. Skuteczne ramy upadłościowe będą również umożliwiały lepszą ocenę ryzyka związanego z podejmowaniem decyzji o udzielaniu lub zaciąganiu kredytów i pożyczek oraz ułatwią działania naprawcze nadmiernie zadłużonym przedsiębiorstwom, minimalizując ekonomiczne i społeczne koszty związane z procesem zmniejszenia udziału finansowania dłużnego w tych przedsiębiorstwach.	(12) Likwidacja barier utrudniających restrukturyzację rentownych przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej przyczynia się do zminimalizowania utraty miejsc pracy i strat finansowych dla wierzycieli będących ogniwami łańcucha dostaw, a także chroni wiedzę fachową i umiejętności, co przynosi korzyści całej gospodarce. Aby osiągnąć ten cel oraz chronić miejsca pracy i podmioty prowadzące działalność gospodarczą, należy zapewnić możliwość przeprowadzania tych postępowań w całości lub w części w trybie poufnym, co oznacza w szczególności większe doprecyzowanie praw pracowników. Ułatwienie przedsiębiorcom skorzystania z drugiej szansy zapobiega wykluczeniu ich z rynku pracy i umożliwia podjęcie na nowo działalności gospodarczej w oparciu o zdobyte wcześniej doświadczenia. Dzięki skróceniu postępowania restrukturyzacyjnego zaspokajana byłaby większa część roszczeń wierzycieli – w miarę upływu czasu restrukturyzowane przedsiębiorstwo traci zwykle na wartości. Skuteczne ramy upadłościowe będą również umożliwiały lepszą ocenę ryzyka związanego z podejmowaniem decyzji o udzielaniu lub zaciąganiu kredytów i pożyczek oraz ułatwią działania naprawcze nadmiernie zadłużonym przedsiębiorstwom, minimalizując ekonomiczne i społeczne koszty związane z procesem zmniejszenia udziału finansowania dłużnego w tych przedsiębiorstwach.
Poprawka 11 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 13
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(13) Korzyści z bardziej spójnego podejścia na poziomie Unii powinny odnieść zwłaszcza małe i średnie przedsiębiorstwa, ponieważ nie posiadają one zasobów niezbędnych do pokrycia znacznych kosztów restrukturyzacji i skorzystania z efektywniejszych postępowań restrukturyzacyjnych, które obowiązują w niektórych państwach członkowskich. Małe i średnie przedsiębiorstwa często nie dysponują środkami na profesjonalne doradztwo, tym bardziej w sytuacji, gdy napotykają trudności finansowe; należy zatem wprowadzić instrumenty wczesnego ostrzegania, które będą uprzedzać dłużników o konieczności pilnego podjęcia działań. Aby pomóc takim przedsiębiorstwom w przeprowadzeniu niskokosztowej restrukturyzacji, należy opracować na szczeblu krajowym modelowe plany restrukturyzacji i udostępnić je online. Korzystając z tych modelowych planów, dłużnicy powinni móc je dostosowywać do własnych potrzeb i specyfiki swojej działalności.	(13) Korzyści z bardziej spójnego podejścia na poziomie Unii powinny odnieść zwłaszcza małe i średnie przedsiębiorstwa, ponieważ nie posiadają one zasobów niezbędnych do pokrycia znacznych kosztów restrukturyzacji i skorzystania z efektywniejszych postępowań restrukturyzacyjnych, które obowiązują w niektórych państwach członkowskich. Małe i średnie przedsiębiorstwa często nie dysponują środkami na profesjonalne doradztwo, tym bardziej w sytuacji, gdy napotykają trudności finansowe; należy zatem wprowadzić instrumenty wczesnego ostrzegania, które będą uprzedzać dłużników o konieczności pilnego podjęcia działań. Aby pomóc takim przedsiębiorstwom w przeprowadzeniu niskokosztowej restrukturyzacji, należy opracować na szczeblu krajowym modelowe plany restrukturyzacji i udostępnić je online. Korzystając z tych modelowych planów, dłużnicy powinni móc je dostosowywać do własnych potrzeb i specyfiki swojej działalności. Należy umożliwić dłużnikom wypracowywanie doraźnych i szczegółowych rozwiązań ze stronami trzecimi lub wierzycielami w drodze zmniejszania zadłużenia w stosunku do wszystkich lub większości wierzycieli bądź przeniesienia własności rentownych części działalności, przyczyniając się w większym stopniu do zaspokojenia roszczeń wierzycieli niż w przypadku likwidacji majątku. Ponadto przy pomocy stowarzyszeń biznesowych oraz innych zainteresowanych stron należy zapewnić dostępność profesjonalnych porad świadczonych przez zarządców restrukturyzacyjnych z uwzględnieniem specyfiki MŚP.
Poprawka 12 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 15
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(15) Problem nadmiernego zadłużenia konsumentów ma duże znaczenie ekonomiczne i społeczne i jest ściśle powiązany ze zmniejszaniem nawisu długu. Często nie jest możliwe dokonanie wyraźnego rozróżnienia pomiędzy długami konsumenckimi przedsiębiorcy, a jego zobowiązaniami związanymi z prowadzeniem działalności. System drugiej szansy dla przedsiębiorców nie będzie działał skutecznie, jeżeli przedsiębiorca będzie musiał przechodzić odrębne postępowania (różniące się warunkami dostępu i długością okresu umorzenia), aby uwolnić się od długów osobistych związanych z prowadzeniem działalności i pozostałych długów osobistych. Państwa członkowskie powinny mieć w związku z tym możliwość stosowania przepisów dotyczących umorzenia długów także w stosunku do konsumentów, pomimo tego, że niniejsza dyrektywa nie zawiera wiążących przepisów dotyczących nadmiernego zadłużenia konsumentów.	(15) Problem nadmiernego zadłużenia konsumentów ma duże znaczenie ekonomiczne i społeczne i jest ściśle powiązany ze zmniejszaniem nawisu długu. Podczas gdy w niektórych jurysdykcjach dokonuje się wyraźnego rozróżnienia pomiędzy długami konsumenckimi przedsiębiorcy a jego zobowiązaniami związanymi z prowadzeniem działalności, w innych jurysdykcjach dokonanie takiego rozróżnienia jest trudniejsze i nie należy do powszechnej praktyki. W takich jurysdykcjach system drugiej szansy dla przedsiębiorców mógłby nie działać skutecznie, jeżeli przedsiębiorca będzie musiał przechodzić odrębne postępowania (różniące się warunkami dostępu i długością okresu umorzenia), aby uwolnić się od długów osobistych związanych z prowadzeniem działalności i pozostałych długów osobistych. Państwa członkowskie powinny mieć w związku z tym możliwość stosowania przepisów dotyczących umorzenia długów także w stosunku do konsumentów, pomimo tego, że niniejsza dyrektywa nie zawiera wiążących przepisów dotyczących nadmiernego zadłużenia konsumentów.
Poprawka 13 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 16
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(16) Im szybciej dłużnicy będą w stanie wykrywać trudności finansowe i odpowiednio reagować na nie, tym większe będą ich szanse na uniknięcie upadłości albo – w przypadku przedsiębiorstw, które nieodwracalnie utraciły rentowność – tym łatwiej i sprawniej przebiegnie ich likwidacja. Aby zachęcić do wczesnego podjęcia działań tych dłużników, którzy dopiero zaczynają doświadczać trudności finansowych, należy przekazywać im jasne informacje na temat dostępnych zapobiegawczych postępowań restrukturyzacyjnych i wprowadzić instrumenty wczesnego ostrzegania. Ewentualne mechanizmy wczesnego ostrzegania powinny obejmować nałożenie na dłużnika lub zarządu dłużnika określonych obowiązków w zakresie rachunkowości i monitorowania oraz obowiązki sprawozdawcze związane z umowami kredytów i pożyczek. Oprócz tego należy wprowadzić na szczeblu krajowym zachęty lub obowiązki dla osób trzecich mających dostęp do informacji finansowych, takich jak księgowi, organy podatkowe lub organy ds. zabezpieczenia społecznego, aby osoby te sygnalizowały niekorzystne zmiany.	(16) Im szybciej dłużnicy będą w stanie wykrywać trudności finansowe i odpowiednio reagować na nie, tym większe będą ich szanse na uniknięcie upadłości albo – w przypadku przedsiębiorstw, które nieodwracalnie utraciły rentowność – tym łatwiej i sprawniej przebiegnie ich likwidacja. Aby zachęcić do wczesnego podjęcia działań tych dłużników, którzy dopiero zaczynają doświadczać trudności finansowych, należy przekazywać im jasne informacje na temat dostępnych zapobiegawczych postępowań restrukturyzacyjnych i wprowadzić instrumenty wczesnego ostrzegania. Ewentualne mechanizmy wczesnego ostrzegania powinny obejmować nałożenie na dłużnika lub zarządu dłużnika określonych obowiązków w zakresie rachunkowości i monitorowania, z uwzględnieniem braku zasobów finansowych wśród MŚP, oraz obowiązki sprawozdawcze związane z umowami kredytów i pożyczek. Oprócz tego organy ds. zabezpieczenia społecznego, a także organy podatkowe i kontrolne powinny dążyć do tego, aby dysponowały na mocy prawa krajowego odpowiednimi środkami umożliwiającymi jak najszybsze sygnalizowanie niebezpiecznych zmian w zakresie długów związanych z prowadzeniem działalności. Dostęp do publicznych, bezpłatnych i przyjaznych dla użytkownika informacji na temat procedur prawnych w zakresie restrukturyzacji i niewypłacalności jest pierwszym krokiem w kierunku zwiększania świadomości wśród dłużników i przedsiębiorców oraz unikania przypadków niewypłacalności. Komisja powinna również promować, zgodnie ze swoją strategią na rzecz jednolitego rynku cyfrowego, wykorzystywanie i rozwój nowych technologii informatycznych służących przekazywaniu powiadomień i informacji w sieci, aby zapewnić skuteczniejsze procedury wczesnego ostrzegania.
Poprawka 14 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 16 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(16a) Etap wczesnego ostrzegania, mający na celu uprzedzenie kryzysu, stanowi środek wsparcia służący do sygnalizowania dłużnikowi trudności i umożliwienia mu dokonania szybkiej analizy i rozwiązania przyczyn problemów gospodarczych i finansowych przedsiębiorstwa, zapewniający w tym celu dostępność – na zasadzie dobrowolności – różnego rodzaju instrumentów, bez narzucania konkretnych działań ani konieczności informowania osób trzecich o kryzysie przedsiębiorstwa. Z tego też względu należy pozostawić państwom członkowskim decyzję w sprawie ograniczenia środków w zakresie obowiązkowego monitorowania do MŚP, mając na uwadze, że to właśnie MŚP często nie są w stanie samodzielnie zainicjować procesu restrukturyzacji z powodu szeregu czynników obniżających ich konkurencyjność, takich jak małe rozmiary, słaba struktura ładu korporacyjnego, braki w systemach operacyjnych, brak monitorowania i planowania, a także mają mniejsze możliwości pokrycia związanych z nim kosztów.
Poprawka 15 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 18
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(18) Aby zwiększyć skuteczność restrukturyzacji zapobiegawczej, skrócić jej okres i ograniczyć koszty, krajowe przepisy powinny obejmować elastyczne procedury ograniczające zaangażowanie organów sądowych lub administracyjnych do przypadków, gdy jest ono konieczne i proporcjonalne, aby chronić interesy wierzycieli oraz ewentualnych innych zainteresowanych stron. W celu zapobieżenia zbędnym kosztom i uwzględnienia faktu, że postępowanie to ma charakter uprzedzający, dłużnicy co do zasady powinni utrzymywać zarząd nad swoim majątkiem i w zakresie bieżącego prowadzenia działalności. Ustanowienie zarządcy restrukturyzacyjnego, takiego jak mediator pomagający w negocjowaniu planu restrukturyzacji czy zarządca upadłościowy nadzorujący działania dłużnika, nie powinno być obowiązkowe w każdym przypadku – decyzja ta powinna być podejmowana w oparciu o okoliczności danej sprawy lub szczególne potrzeby dłużnika. Także rozpoczęcie restrukturyzacji nie musi zawsze wymagać orzeczenia sądowego – proces ten może mieć nieformalny charakter, o ile nie wpłynie to na prawa osób trzecich. Należy jednak zapewnić pewien stopień nadzoru, gdy wymaga tego ochrona prawnie uzasadnionych interesów wierzyciela lub wierzycieli, lub innych zainteresowanych stron. Sytuacja taka może zachodzić w szczególności wówczas, gdy organ sądowy lub administracyjny zdecydował o całkowitym wstrzymaniu czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku lub gdy wydaje się konieczne narzucenie planu restrukturyzacji grupom wierzycieli wyrażającym sprzeciw.	(18) Aby zwiększyć skuteczność restrukturyzacji zapobiegawczej, skrócić jej okres i ograniczyć koszty, krajowe przepisy powinny obejmować elastyczne i terminowe procedury ograniczające zaangażowanie organów sądowych lub administracyjnych do przypadków, gdy jest ono konieczne i proporcjonalne, aby chronić interesy wierzycieli oraz ewentualnych innych zainteresowanych stron. W celu zapobieżenia zbędnym kosztom i uwzględnienia faktu, że postępowanie to ma charakter uprzedzający, dłużnicy co do zasady powinni utrzymywać zarząd nad swoim majątkiem i w zakresie bieżącego prowadzenia działalności. Ustanowienie zarządcy restrukturyzacyjnego, takiego jak mediator pomagający w negocjowaniu planu restrukturyzacji czy zarządca upadłościowy nadzorujący działania dłużnika, nie powinno być obowiązkowe w każdym przypadku, ponieważ taki wymóg może nie zawsze być odpowiedni, konieczny, korzystny lub odpowiadający interesom dłużnika, zwłaszcza w przypadku prostych spraw obejmujących niewielką liczbę wierzycieli, oraz może skutkować nałożeniem nieproporcjonalnie wysokiego obciążenia administracyjnego na niektóre jurysdykcje. Zamiast tego decyzja ta powinna być podejmowana w oparciu o okoliczności danej sprawy lub szczególne potrzeby dłużnika. Także rozpoczęcie restrukturyzacji nie musi zawsze wymagać orzeczenia sądowego – proces ten może mieć nieformalny charakter, o ile nie wpłynie to na prawa osób trzecich. Należy jednak zapewnić pewien stopień nadzoru, gdy wymaga tego ochrona prawnie uzasadnionych interesów wierzyciela lub wierzycieli, lub innych zainteresowanych stron. Sytuacja taka może zachodzić w szczególności wówczas, gdy organ sądowy lub administracyjny zdecydował o całkowitym wstrzymaniu czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku lub gdy wydaje się konieczne narzucenie planu restrukturyzacji grupom wierzycieli wyrażającym sprzeciw, bądź gdy w przeciwnym razie zastosowanie miałby obowiązek ogłoszenia niewypłacalności lub gdy część lub całość działalności została przekazana innemu przedsiębiorstwu.
Poprawka 16 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 19
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(19) Dłużnik powinien mieć możliwość zwrócenia się do organu sądowego lub administracyjnego o tymczasowe wstrzymanie czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku; wstrzymanie czynności egzekucyjnych powinno również prowadzić do zawieszenia obowiązku złożenia wniosku o wszczęcie postępowania upadłościowego, jeżeli takie działanie może mieć niekorzystny wpływ na negocjacje i osłabić szanse na restrukturyzację przedsiębiorstwa dłużnika. Wstrzymanie postępowania egzekucyjnego może być całkowite, tzn. dotyczyć wszystkich wierzycieli, albo może odnosić się tylko do wybranych wierzycieli. W celu zapewnienia odpowiedniej równowagi pomiędzy prawami dłużnika a prawami wierzycieli wstrzymanie czynności egzekucyjnych powinno obejmować okres nie dłuższy niż cztery miesiące. Skomplikowane postępowania restrukturyzacyjne mogą jednak wymagać więcej czasu. Państwa członkowskie mogą zdecydować, że w takiej sytuacji organ sądowy lub administracyjny jest uprawniony do wydłużenia okresu wstrzymania czynności egzekucyjnych, o ile istnieją dowody na to, że osiągnięto postępy w negocjacjach dotyczących planu restrukturyzacji, a wierzyciele nie są narażeni na niesprawiedliwe pokrzywdzenie. W przypadku dalszego wydłużania tego okresu organ sądowy lub administracyjny powinien mieć pewność, że istnieje duże prawdopodobieństwo przyjęcia planu restrukturyzacji. Państwa członkowskie powinny zapewnić składanie wniosków o wydłużenie podstawowego okresu wstrzymania czynności egzekucyjnych z rozsądnym wyprzedzeniem, aby umożliwić organowi sądowemu lub administracyjnemu wydanie decyzji w odpowiednim terminie. Jeżeli organ sądowy lub administracyjny nie wyda decyzji w sprawie wydłużenia okresu wstrzymania czynności egzekucyjnych przed jego upływem, wstrzymanie czynności przestaje obowiązywać w dniu wygaśnięcia tego okresu. W interesie pewności prawa łączny okres wstrzymania czynności egzekucyjnych należy ograniczyć do dwunastu miesięcy.	(19) Dłużnik powinien mieć możliwość zwrócenia się do organu sądowego lub administracyjnego o tymczasowe wstrzymanie czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku; wstrzymanie czynności egzekucyjnych powinno również prowadzić do zawieszenia obowiązku złożenia wniosku o wszczęcie postępowania upadłościowego, jeżeli takie działanie może mieć niekorzystny wpływ na negocjacje i osłabić szanse na restrukturyzację przedsiębiorstwa dłużnika. Wstrzymanie postępowania egzekucyjnego może być całkowite, tzn. dotyczyć wszystkich wierzycieli, albo może odnosić się tylko do wybranych wierzycieli. Takie ograniczenie nie powinno stanowić zagrożenia dla skuteczności i powodzenia planu restrukturyzacji. Państwa członkowskie powinny zapewnić równowagę między głównym celem ciągłości przedsiębiorstwa a ogólnym interesem publicznym w odniesieniu do wierzycieli publicznych. W celu zapewnienia odpowiedniej równowagi pomiędzy prawami dłużnika a prawami wierzycieli państwa członkowskie powinny ograniczyć czas wstrzymania czynności egzekucyjnych do maksymalnego okresu wynoszącego co najmniej trzy miesiące i nie przekraczającego sześciu miesięcy. Skomplikowane postępowania restrukturyzacyjne mogą jednak wymagać więcej czasu. Państwa członkowskie mogą zdecydować, że w takiej sytuacji organ sądowy lub administracyjny jest uprawniony do wydłużenia okresu wstrzymania czynności egzekucyjnych, o ile istnieją dowody na to, że osiągnięto postępy w negocjacjach dotyczących planu restrukturyzacji, a wierzyciele nie są narażeni na niesprawiedliwe pokrzywdzenie. W przypadku dalszego wydłużania tego okresu organ sądowy lub administracyjny powinien mieć pewność, że istnieje duże prawdopodobieństwo przyjęcia planu restrukturyzacji. Państwa członkowskie powinny zapewnić składanie wniosków o wydłużenie podstawowego okresu wstrzymania czynności egzekucyjnych z rozsądnym wyprzedzeniem, aby umożliwić organowi sądowemu lub administracyjnemu wydanie decyzji w odpowiednim terminie. Jeżeli organ sądowy lub administracyjny nie wyda decyzji w sprawie wydłużenia okresu wstrzymania czynności egzekucyjnych przed jego upływem, wstrzymanie czynności przestaje obowiązywać w dniu wygaśnięcia tego okresu. W interesie pewności prawa łączny okres wstrzymania czynności egzekucyjnych należy ograniczyć do dziewięciu miesięcy.
Poprawka 17 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 25
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(25) W celu zapewnienia, aby zasadniczo podobne prawa były traktowane sprawiedliwie, a przyjmowanie planów restrukturyzacji nie powodowało niesprawiedliwego pokrzywdzenia praw zainteresowanych stron, strony te powinny być traktowane jako odrębne grupy (spełniające kryteria tworzenia grup określone w przepisach krajowych). Należy wyznaczyć oddzielne grupy co najmniej dla wierzycieli zabezpieczonych i niezabezpieczonych. Przepisy krajowe mogą stanowić, że zabezpieczone wierzytelności można podzielić na zabezpieczone i niezabezpieczone w oparciu o wycenę zabezpieczenia. W prawie krajowy można również ustanowić przepisy szczegółowe wspierające tworzenie grup, gdy jest to korzystne dla wierzycieli niezdywersyfikowanych lub wymagających szczególnego traktowania z innych względów, takich jak pracownicy lub mali dostawcy. Prawo krajowe powinno jednak w każdym przypadku uwzględniać odpowiednio kwestie o szczególnym znaczeniu dla tworzenia grup, takie jak roszczenia stron powiązanych, i powinno obejmować przepisy dotyczące wierzytelności warunkowych i spornych. Organ sądowy lub administracyjny powinien zweryfikować tworzenie grup po przedłożeniu planu restrukturyzacji do zatwierdzenia, ale państwa członkowskie mogą również przewidzieć, że tworzenie grup jest weryfikowane przez ten organ na wcześniejszym etapie, jeżeli osoba proponująca plan zwróci się do niego wcześniej o wskazówki lub zweryfikowanie planu.	(25) W celu zapewnienia, aby zasadniczo podobne prawa były traktowane sprawiedliwie, a przyjmowanie planów restrukturyzacji nie powodowało niesprawiedliwego pokrzywdzenia praw zainteresowanych stron, strony te powinny być traktowane jako odrębne grupy (spełniające kryteria tworzenia grup określone w przepisach krajowych). Należy wyznaczyć oddzielne grupy co najmniej dla wierzycieli zabezpieczonych i niezabezpieczonych. Przepisy krajowe mogą stanowić, że zabezpieczone wierzytelności można podzielić na zabezpieczone i niezabezpieczone w oparciu o wycenę zabezpieczenia. Prawo krajowe powinno również uwzględniać przepisy szczegółowe wspierające tworzenie grup, gdy jest to korzystne dla wierzycieli niezdywersyfikowanych lub wymagających szczególnego traktowania z innych względów, takich jak pracownicy lub mali dostawcy. Prawo krajowe powinno jednak w każdym przypadku uwzględniać odpowiednio kwestie o szczególnym znaczeniu dla tworzenia grup, takie jak roszczenia stron powiązanych, i powinno obejmować przepisy dotyczące wierzytelności warunkowych i spornych. Organ sądowy lub administracyjny powinien zweryfikować tworzenie grup po przedłożeniu planu restrukturyzacji do zatwierdzenia, ale państwa członkowskie mogą również przewidzieć, że tworzenie grup jest weryfikowane przez ten organ na wcześniejszym etapie, jeżeli osoba proponująca plan zwróci się do niego wcześniej o wskazówki lub zweryfikowanie planu.
Poprawka 18 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 28
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(28) O ile plan restrukturyzacji należy zawsze uznać za przyjęty, gdy poparła go wymagana większość w każdej grupie wierzycieli, na których ma on wpływ, plan restrukturyzacji, który nie znalazł takiego poparcia wymaganej większości w każdej grupie zainteresowanych wierzycieli, może mimo to zostać zatwierdzony przez organ sądowy lub administracyjny, pod warunkiem że popiera go co najmniej jedna grupa zainteresowanych wierzycieli i że plan ten nie stanowi niesprawiedliwego pokrzywdzenia grup wierzycieli wyrażających sprzeciw (mechanizm zatwierdzenia planu restrukturyzacji wbrew sprzeciwowi grupy wierzycieli). W szczególności, plan powinien być zgodny z zasadą bezwzględnego pierwszeństwa, która wymaga wcześniejszego pełnego zaspokojenia grupy wierzycieli wyrażających sprzeciw, aby grupa mająca niższy stopień uprzywilejowania mogła otrzymać jakiekolwiek środki z podziału lub zachować jakiekolwiek udziały na mocy planu restrukturyzacji. Sumy, jakie zostaną rozdzielone pomiędzy wierzycieli w ramach restrukturyzacji, są ustalane na podstawie zasady bezwzględnego pierwszeństwa. W efekcie jej zastosowania żadna grupa wierzycieli nie może otrzymać ani zachować na mocy planu restrukturyzacji wartości gospodarczych ani świadczeń przekraczających pełną kwotę roszczeń lub udziałów posiadanych przez członków danej grupy. Zasada bezwzględnego pierwszeństwa umożliwia ustalenie – w relacji do struktury kapitałowej restrukturyzowanego przedsiębiorstwa – podziału sum, które wierzyciele mają otrzymać na podstawie planu restrukturyzacji, na podstawie wartości przedsiębiorstwa kontynuującego działalność.	(28) O ile plan restrukturyzacji należy zawsze uznać za przyjęty, gdy poparła go wymagana większość w każdej grupie wierzycieli, na których ma on wpływ, plan restrukturyzacji, który nie znalazł takiego poparcia wymaganej większości w każdej grupie zainteresowanych wierzycieli, może mimo to zostać zatwierdzony przez organ sądowy lub administracyjny, pod warunkiem że popiera go co najmniej jedna grupa zainteresowanych wierzycieli, reprezentująca większość roszczeń, i że plan ten nie stanowi niesprawiedliwego pokrzywdzenia grup wierzycieli wyrażających sprzeciw (mechanizm zatwierdzenia planu restrukturyzacji wbrew sprzeciwowi grupy wierzycieli). W szczególności, plan powinien być zgodny z zasadą bezwzględnego pierwszeństwa, która wymaga wcześniejszego pełnego zaspokojenia grupy wierzycieli wyrażających sprzeciw, aby grupa mająca niższy stopień uprzywilejowania mogła otrzymać jakiekolwiek środki z podziału lub zachować jakiekolwiek udziały na mocy planu restrukturyzacji. Sumy, jakie zostaną rozdzielone pomiędzy wierzycieli w ramach restrukturyzacji, są ustalane na podstawie zasady bezwzględnego pierwszeństwa. W efekcie jej zastosowania żadna grupa wierzycieli nie może otrzymać ani zachować na mocy planu restrukturyzacji wartości gospodarczych ani świadczeń przekraczających pełną kwotę roszczeń lub udziałów posiadanych przez członków danej grupy. Zasada bezwzględnego pierwszeństwa umożliwia ustalenie – w relacji do struktury kapitałowej restrukturyzowanego przedsiębiorstwa – podziału sum, które wierzyciele mają otrzymać na podstawie planu restrukturyzacji, na podstawie wartości przedsiębiorstwa kontynuującego działalność.
Poprawka 19 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 29 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(29a) Do celów wdrożenia planu restrukturyzacji należy przewidzieć w planie możliwość wniesienia przez udziałowca małych i średnich przedsiębiorstw niepieniężnego wkładu w restrukturyzację (np. doświadczenia, reputacji, kontaktów handlowych).
Poprawka 20 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 34
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(34) Pracownicy powinni być objęci pełną ochroną prawną przez cały okres trwania zapobiegawczych postępowań restrukturyzacyjnych. W szczególności, niniejsza dyrektywa pozostaje bez uszczerbku dla praw pracowniczych gwarantowanych dyrektywą Rady 98/59/WE⁶⁸, dyrektywą Rady 2001/23/WE⁶⁹, dyrektywą 2002/14/WE⁷⁰ Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/94/WE⁷¹ oraz dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/38/WE⁷². Obowiązki w zakresie informowania pracowników i konsultowania się z nimi, które przewidziano w prawie krajowym wdrażającym powyższe dyrektywy, pozostają nienaruszone. Dotyczy to m.in. obowiązków informowania pracowników i konsultowania się z nimi w sprawie decyzji o skorzystaniu z ram restrukturyzacji zapobiegawczej zgodnie z dyrektywą 2002/14/WE. Ze względu na potrzebę zapewnienia odpowiedniego poziomu ochrony pracowników państwa członkowskie powinny zasadniczo umożliwić pracownikom dochodzenie ich niezaspokojonych roszczeń (w rozumieniu definicji w dyrektywie 2008/94/WE) pomimo wydania decyzji o wstrzymaniu czynności egzekucyjnych, niezależnie od tego, czy powstały one przed wydaniem tej decyzji, czy po jej wydaniu. Wstrzymanie czynności egzekucyjnych powinno być dopuszczalne tylko w odniesieniu do takich kwot i na taki okres, w jakim spłata takich wierzytelności jest skutecznie gwarantowana innymi środkami na mocy prawa krajowego. Jeżeli zakres ochrony gwarantującej na mocy dyrektywy 2008/94/WE spłatę niezaspokojonych roszczeń pracowników obejmuje w państwach członkowskich zapobiegawcze postępowania restrukturyzacyjne ustanowione niniejszą dyrektywą, wyłączenie roszczeń pracowników spod wstrzymania czynności egzekucyjnych nie jest uzasadnione w zakresie, w jakim chroni je ta gwarancja. W przypadku gdy prawo krajowe przewiduje ograniczenia odpowiedzialności instytucji gwarancyjnej dotyczące okresu gwarancji lub wysokości kwot wypłacanych pracownikom, pracownicy powinni mieć możliwość dochodzenia od pracodawcy pozostałej części swoich niezaspokojonych roszczeń nawet w okresie wstrzymania czynności egzekucyjnych.	(34) Pracownicy powinni być objęci pełną ochroną prawną przez cały okres trwania zapobiegawczych postępowań restrukturyzacyjnych. Jeśli niniejsza dyrektywa ma pozostać bez uszczerbku dla praw pracowniczych gwarantowanych dyrektywą Rady 98/59/WE⁶⁸, dyrektywą Rady 2001/23/WE⁶⁹, dyrektywą 2002/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady⁷⁰, dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/94/WE⁷¹ oraz dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/38/WE⁷², powinna ustanawiać warunki korzystania z tych praw, które umożliwiają utrzymanie zatrudnienia i działalności gospodarczej, w szczególności konieczną do tego celu zasadę poufności, przy jednoczesnym zagwarantowaniu skutecznego korzystania z tych praw. Obowiązki w zakresie informowania pracowników i konsultowania się z nimi, które przewidziano w prawie krajowym wdrażającym powyższe dyrektywy, pozostają nienaruszone. Dotyczy to m.in. obowiązków informowania pracowników i konsultowania się z nimi w sprawie decyzji o skorzystaniu z ram restrukturyzacji zapobiegawczej zgodnie z dyrektywą 2002/14/WE. Ze względu na potrzebę zapewnienia odpowiedniego poziomu ochrony pracowników państwa członkowskie powinny zasadniczo umożliwić pracownikom dochodzenie ich niezaspokojonych roszczeń (w rozumieniu definicji w dyrektywie 2008/94/WE) pomimo wydania decyzji o wstrzymaniu czynności egzekucyjnych, niezależnie od tego, czy powstały one przed wydaniem tej decyzji, czy po jej wydaniu. Wstrzymanie czynności egzekucyjnych powinno być dopuszczalne tylko w odniesieniu do takich kwot i na taki okres, w jakim spłata takich wierzytelności jest skutecznie gwarantowana innymi środkami na mocy prawa krajowego. Jeżeli zakres ochrony gwarantującej na mocy dyrektywy 2008/94/WE spłatę niezaspokojonych roszczeń pracowników obejmuje w państwach członkowskich zapobiegawcze postępowania restrukturyzacyjne ustanowione niniejszą dyrektywą, wyłączenie roszczeń pracowników spod wstrzymania czynności egzekucyjnych nie jest uzasadnione w zakresie, w jakim chroni je ta gwarancja. W przypadku gdy prawo krajowe przewiduje ograniczenia odpowiedzialności instytucji gwarancyjnej dotyczące okresu gwarancji lub wysokości kwot wypłacanych pracownikom, pracownicy powinni mieć możliwość dochodzenia od pracodawcy pozostałej części swoich niezaspokojonych roszczeń nawet w okresie wstrzymania czynności egzekucyjnych.
_________________	_________________
⁶⁸ Dyrektywa Rady 98/59/WE z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych (Dz.U. L 225 z 12.8.1998, s. 16).	⁶⁸ Dyrektywa Rady 98/59/WE z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych (Dz.U. L 225 z 12.8.1998, s. 16).
⁶⁹ Dyrektywa Rady 2001/23/WE z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, zakładów lub części przedsiębiorstw lub zakładów, Dz.U. L 82 z 22.3.2001, s. 16.	⁶⁹ Dyrektywa Rady 2001/23/WE z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, zakładów lub części przedsiębiorstw lub zakładów, Dz.U. L 82 z 22.3.2001, s. 16.
⁷⁰ Dyrektywa 2002/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2002 r. ustanawiająca ogólne ramowe warunki informowania i przeprowadzania konsultacji z pracownikami we Wspólnocie Europejskiej, Dz.U. L 80 z 23.3.2002, s. 29.	⁷⁰ Dyrektywa 2002/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2002 r. ustanawiająca ogólne ramowe warunki informowania i przeprowadzania konsultacji z pracownikami we Wspólnocie Europejskiej, Dz.U. L 80 z 23.3.2002, s. 29.
⁷¹ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/94/WE z dnia 22 października 2008 r. w sprawie ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy, Dz.U. L 283 z 28.10.2008, s. 36.	⁷¹ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/94/WE z dnia 22 października 2008 r. w sprawie ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy, Dz.U. L 283 z 28.10.2008, s. 36.
⁷² Dyrektywa 2009/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 maja 2009 r. w sprawie ustanowienia europejskiej rady zakładowej lub trybu informowania pracowników i konsultowania się z nimi w przedsiębiorstwach lub w grupach przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym, Dz.U. L 122 z 16.5.2009, s. 28.	⁷² Dyrektywa 2009/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 maja 2009 r. w sprawie ustanowienia europejskiej rady zakładowej lub trybu informowania pracowników i konsultowania się z nimi w przedsiębiorstwach lub w grupach przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym, Dz.U. L 122 z 16.5.2009, s. 28.
Poprawka 21 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 37
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(37) Różnice pomiędzy państwami członkowskimi dotyczące dostępności drugiej szansy mogą zachęcać nadmiernie zadłużonych przedsiębiorców do przeniesienia się do innego państwa, aby skorzystać tam z krótszych okresów lub atrakcyjniejszych warunków umorzenia długów, co pogłębia niepewność prawa i zwiększa ponoszone przez wierzycieli koszty odzyskiwania wierzytelności. Ponadto skutki upadłości, w szczególności piętno społeczne, skutki prawne, takie jak pozbawianie przedsiębiorców prawa do podjęcia i prowadzenia działalności gospodarczej, oraz ciągły brak możliwości spłaty zadłużenia stanowią istotne czynniki zniechęcające przedsiębiorców pragnących rozpocząć działalność gospodarczą lub skorzystać z drugiej szansy, nawet jeżeli istnieją dowody na to, że przedsiębiorcy, którzy ogłosili wcześniej upadłość, mają większe szanse powodzenia w prowadzeniu działalności. Należy zatem podjąć działania w celu zmniejszenia niekorzystnych skutków, jakie mają dla przedsiębiorców nadmierne zadłużenie i upadłość, w szczególności przez wprowadzenie możliwości całkowitego umorzenia długów po upływie pewnego czasu i przez skrócenie okresu zakazu prowadzenia działalności wydawanego w związku z nadmiernym zadłużeniem dłużnika.	(37) Różnice pomiędzy państwami członkowskimi dotyczące dostępności drugiej szansy mogą zachęcać nadmiernie zadłużonych przedsiębiorców do przeniesienia się do innego państwa, aby skorzystać tam z krótszych okresów lub atrakcyjniejszych warunków umorzenia długów, co pogłębia niepewność prawa i zwiększa ponoszone przez wierzycieli koszty odzyskiwania wierzytelności. Ponadto skutki upadłości, w szczególności piętno społeczne, skutki prawne, takie jak pozbawianie przedsiębiorców prawa do podjęcia i prowadzenia działalności gospodarczej, oraz ciągły brak możliwości spłaty zadłużenia stanowią istotne czynniki zniechęcające przedsiębiorców pragnących rozpocząć działalność gospodarczą lub skorzystać z drugiej szansy, nawet jeżeli istnieją dowody na to, że przedsiębiorcy, którzy ogłosili wcześniej upadłość, mają większe szanse powodzenia w prowadzeniu działalności. Należy zatem podjąć działania w celu zmniejszenia niekorzystnych skutków, jakie mają dla przedsiębiorców nadmierne zadłużenie i upadłość, w szczególności przez wprowadzenie możliwości całkowitego umorzenia długów po upływie pewnego czasu, przez ustanowienie systemu odpowiedzialności, aby wspierać podjęcie takiego działania, i przez skrócenie okresu zakazu prowadzenia działalności wydawanego w związku z nadmiernym zadłużeniem dłużnika. Przestrzegając przepisów w zakresie pomocy państwa, państwa członkowskie powinny udzielić wsparcia biznesowego przedsiębiorcom objętym systemem drugiej szansy, a także powinny podjąć działania pobudzające, zapewnić dostęp do aktualnych informacji na temat możliwości skorzystania ze wsparcia administracyjnego, prawnego, biznesowego lub finansowego dostosowanego do ich potrzeb oraz wszelkich dostępnych dla nich środków, ułatwiających stworzenie nowego przedsiębiorstwa, które mogą pomóc w ponownym wykorzystaniu ich potencjału w zakresie przedsiębiorczości.
Poprawka 22 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 38
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(38) Nie zawsze właściwe jest, aby po upływie krótkiego okresu następowało całkowite umorzenie długów lub wygasał zakaz prowadzenia działalności, na przykład w sytuacji, gdy dłużnik jest nieuczciwy lub działał w złej wierze. Państwa członkowskie powinny przekazać organom sądowym lub administracyjnym wyraźne wytyczne, w jaki sposób należy weryfikować uczciwość przedsiębiorcy. Aby ocenić, czy dłużnik był uczciwy, organ sądowy lub administracyjny może na przykład uwzględnić takie okoliczności, jak charakter i skalę długów, moment ich zaciągnięcia, starania dłużnika mające na celu spłatę zadłużenia i wywiązanie się z zobowiązań prawnych, w tym obowiązków dotyczących licencji publicznych i prawidłowej rachunkowości, a także kroki podjęte przez dłużnika w celu uniemożliwienia wierzycielom dochodzenia roszczeń. Zakaz prowadzenia działalności może obowiązywać przez dłuższy okres lub bezterminowo, gdy przedsiębiorca wykonuje jeden z zawodów uznawanych za wrażliwe w państwach członkowskich lub gdy został skazany za działalność przestępczą. W takich przypadkach przedsiębiorcy mogliby nadal uzyskać umorzenie długów, ale obowiązywałby ich zakaz wykonywania określonego zawodu przez dłuższy okres lub bezterminowo.	(38) Nie zawsze właściwe jest, aby po upływie krótkiego okresu następowało całkowite umorzenie długów lub wygasał zakaz prowadzenia działalności, na przykład w sytuacji, gdy dłużnik jest nieuczciwy lub działał w złej wierze. Państwa członkowskie powinny przekazać organom sądowym lub administracyjnym wyraźne wytyczne, w jaki sposób należy weryfikować uczciwość przedsiębiorcy. Aby ocenić, czy dłużnik był uczciwy, organ sądowy lub administracyjny może na przykład uwzględnić takie okoliczności, jak charakter i skalę długów, moment ich zaciągnięcia, starania dłużnika mające na celu spłatę zadłużenia i wywiązanie się z zobowiązań prawnych, w tym obowiązków dotyczących licencji publicznych i prawidłowej rachunkowości, a także kroki podjęte przez dłużnika w celu uniemożliwienia wierzycielom dochodzenia roszczeń. Państwa członkowskie powinny mieć możliwość wykluczenia określonych kategorii zadłużenia. Gdy takie wykluczenia obejmują wierzycieli publicznych, państwa członkowskie powinny brać pod uwagę niezbędną równowagę między ogólnym interesem publicznym a promowaniem przedsiębiorczości. Zakaz prowadzenia działalności może obowiązywać przez dłuższy okres lub bezterminowo, gdy przedsiębiorca wykonuje jeden z zawodów uznawanych za wrażliwe w państwach członkowskich lub gdy został skazany za działalność przestępczą. W takich przypadkach przedsiębiorcy mogliby nadal uzyskać umorzenie długów, ale obowiązywałby ich zakaz wykonywania określonego zawodu przez dłuższy okres lub bezterminowo.
Poprawka 23 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 39
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(39) Konieczne jest utrzymanie oraz zwiększenie przejrzystości i przewidywalności postępowań, tak aby sprzyjały one aktywności gospodarczej i dawaniu przedsiębiorcom drugiej szansy oraz umożliwiały sprawną likwidację nierentownych przedsiębiorstw. Należy również skrócić postępowania upadłościowe – ich przewlekłość w wielu państwach członkowskich prowadzi do niepewności prawa dla wierzycieli i inwestorów oraz osiągania niskich stóp odzysku. W kontekście mechanizmu ściślejszej współpracy pomiędzy sądami a zarządcami w sprawach transgranicznych wprowadzonego rozporządzeniem (UE) 2015/848 profesjonalizm wszystkich zaangażowanych podmiotów powinien osiągnąć w całej Unii zbliżony wysoki poziom. Aby osiągnąć te cele, państwa członkowskie powinny zapewnić odpowiednie przeszkolenie członków organów sądowych i administracyjnych oraz posiadanie przez nich specjalistycznej wiedzy i doświadczenia w sprawach z zakresu upadłości. Taka specjalizacja członków sądownictwa powinna zapewnić, aby decyzje o potencjalnie znaczących skutkach gospodarczych i społecznych były wydawane w krótkim terminie, i nie powinna oznaczać, że wyspecjalizowani w tej dziedzinie członkowie sądownictwa muszą zajmować się wyłącznie sprawami z zakresu restrukturyzacji, upadłości i drugiej szansy. Skutecznym sposobem osiągnięcia tych celów może być np. utworzenie wyspecjalizowanych sądów lub izb sądowych zgodnie z przepisami prawa krajowego regulującymi organizację systemu sądowego.	(39) Konieczne jest utrzymanie oraz zwiększenie przejrzystości i przewidywalności postępowań, tak aby sprzyjały one aktywności gospodarczej i dawaniu przedsiębiorcom drugiej szansy oraz umożliwiały sprawną likwidację nierentownych przedsiębiorstw. Większa przejrzystość i przewidywalność zapewniłaby również większą pewność prawa dla inwestorów i wierzycieli w postępowaniach restrukturyzacyjnych, upadłościowych i w zakresie umorzenia zobowiązań. Należy również skrócić postępowania upadłościowe – ich przewlekłość w wielu państwach członkowskich prowadzi do niepewności prawa dla wierzycieli i inwestorów oraz osiągania niskich stóp odzysku. Powinna istnieć możliwość skrócenia postępowania upadłościowego w szczególności w drodze wdrożenia, w pierwszej kolejności, postępowań poufnych, umożliwiających – po części dzięki tej poufności – przygotowanie planu lub cesję bez utraty wartości, która nastąpiłaby, gdyby działania te zostały upublicznione. W kontekście mechanizmu ściślejszej współpracy pomiędzy sądami a zarządcami w sprawach transgranicznych wprowadzonego rozporządzeniem (UE) 2015/848 mającym zastosowanie do postępowań wszczynanych publicznie profesjonalizm wszystkich zaangażowanych podmiotów powinien osiągnąć w całej Unii zbliżony wysoki poziom. Aby osiągnąć te cele, państwa członkowskie powinny zapewnić odpowiednie przeszkolenie członków organów sądowych i administracyjnych oraz posiadanie przez nich specjalistycznej wiedzy i doświadczenia w sprawach z zakresu upadłości. Taka specjalizacja członków sądownictwa powinna zapewnić, aby decyzje o potencjalnie znaczących skutkach gospodarczych i społecznych były wydawane w krótkim terminie, i nie powinna oznaczać, że wyspecjalizowani w tej dziedzinie członkowie sądownictwa muszą zajmować się wyłącznie sprawami z zakresu restrukturyzacji, upadłości i drugiej szansy. Skutecznym sposobem osiągnięcia tych celów może być np. utworzenie sądów lub izb sądowych z sędziami wyspecjalizowanymi w tej dziedzinie zgodnie z przepisami prawa krajowego regulującymi organizację systemu sądowego.
Poprawka 24 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 40
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(40) Państwa członkowskie powinny również zapewnić odpowiednie przeszkolenie zarządców restrukturyzacyjnych, upadłościowych i zarządców na potrzeby drugiej szansy powoływanych przez organ sądowy lub administracyjny, nadzór nad wykonywaniem zadań przez tych zarządców oraz aby procedura ich powoływania była przejrzysta i uwzględniała w odpowiednim stopniu konieczność zagwarantowania skuteczności postępowań i wykonywania zadań przez zarządców w uczciwy sposób. Zarządcy powinni również przestrzegać dobrowolnych kodeksów postępowania mających na celu zapewnienie odpowiedniego poziomu ich kwalifikacji i wyszkolenia oraz przejrzystości obowiązków, a także zasad dotyczących określania ich wynagrodzeń, zawierania ubezpieczenia od odpowiedzialności zawodowej i ustanowienia mechanizmów nadzorczych i regulacyjnych, które powinny obejmować odpowiedni i skuteczny system kar dla zarządców, którzy dopuścili się naruszenia swoich obowiązków. Osiągnięcie takich standardów jest zasadniczo możliwe bez tworzenia nowych zawodów czy kwalifikacji.	(40) Państwa członkowskie powinny również zapewnić, aby zarządcy restrukturyzacyjni, upadłościowi i zarządcy na potrzeby drugiej szansy powoływani przez organ sądowy lub administracyjny dysponowali wystarczającą wiedzą oraz by wykonywane przez nich zadania były objęte odpowiednim nadzorem, a procedura ich powoływania była przejrzysta i uwzględniała w odpowiednim stopniu konieczność zagwarantowania skuteczności postępowań i wykonywania zadań przez zarządców w uczciwy sposób z uwzględnieniem głównego celu przywrócenia rentowności przedsiębiorstwa. Zarządcy powinni być ratownikami, a nie likwidatorami i powinni także przestrzegać zawodowego kodeksu postępowania mającego na celu zapewnienie odpowiedniego poziomu ich kwalifikacji i wyszkolenia oraz przejrzystości obowiązków, a także zasad dotyczących określania ich wynagrodzeń, zawierania ubezpieczenia od odpowiedzialności zawodowej i ustanowienia mechanizmów nadzorczych i regulacyjnych, które powinny obejmować odpowiedni i skuteczny system kar dla zarządców, którzy dopuścili się naruszenia swoich obowiązków. Osiągnięcie takich standardów jest zasadniczo możliwe bez tworzenia nowych zawodów czy kwalifikacji.
Poprawka 25 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 42
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(42) Ważne jest gromadzenie rzetelnych danych na temat wyników postępowań w zakresie restrukturyzacji, upadłości i umorzenia zobowiązań w celu monitorowania wdrażania i stosowania niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie powinny zatem zbierać i agregować dane o takiej ziarnistości, aby umożliwić adekwatną ocenę działania dyrektywy w praktyce.	(42) Ważne jest gromadzenie rzetelnych danych na temat wyników postępowań w zakresie restrukturyzacji, upadłości i umorzenia zobowiązań w celu monitorowania wdrażania i stosowania niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie powinny zatem zbierać i agregować dane o takiej ziarnistości, aby umożliwić adekwatną ocenę działania dyrektywy w praktyce w celu przeprowadzenia dodatkowych reform, jeżeli zajdzie taka potrzeba. Z tego też względu państwa członkowskie powinny gromadzić i analizować dane w podziale według rodzaju procedury, tak aby dysponować wiarygodnymi statystykami do wykorzystania w celach porównawczych.
Poprawka 26 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 43
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(43) Fundamentem stabilności rynków finansowych są umowy o zabezpieczenia finansowe – dotyczy to zwłaszcza zabezpieczeń związanych z uczestnictwem w określonych systemach finansowych lub operacjach banku centralnego, a także depozytów zabezpieczających przekazywanych kontrahentom centralnym. Ponieważ wartość instrumentów finansowych stanowiących zabezpieczenie może cechować duża zmienność, niezwykle ważne jest, aby zostały sprzedane, zanim stracą na wartości. Niniejsza dyrektywa pozostaje zatem bez uszczerbku dla dyrektywy 98/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 maja 1998 r.⁷⁴, dyrektywy 2002/47/WE Parlamentu Europejskiego i Rady⁷⁵ oraz rozporządzenia (UE) nr 648/2012⁷⁶.	(43) Fundamentem stabilności rynków finansowych są umowy o zabezpieczenia finansowe – dotyczy to zwłaszcza zabezpieczeń związanych z uczestnictwem w określonych systemach finansowych lub operacjach banku centralnego, a także depozytów zabezpieczających przekazywanych kontrahentom centralnym. Ponieważ wartość instrumentów finansowych stanowiących zabezpieczenie może cechować duża zmienność, niezwykle ważne jest, aby zostały sprzedane, zanim stracą na wartości. Przepisy dyrektywy 98/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 maja 1998 r.⁷⁴, dyrektywy 2002/47/WE Parlamentu Europejskiego i Rady⁷⁵ oraz rozporządzenia (UE) nr 648/2012⁷⁶ powinny być nadrzędne względem przepisów niniejszej dyrektywy.
_________________	_________________
⁷⁴ Dyrektywa 98/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 maja 1998 r. w sprawie zamknięcia rozliczeń w systemach płatności i rozrachunku papierów wartościowych (Dz.U. L 166 z 11.6.1998, s. 45).	⁷⁴ Dyrektywa 98/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 maja 1998 r. w sprawie zamknięcia rozliczeń w systemach płatności i rozrachunku papierów wartościowych (Dz.U. L 166 z 11.6.1998, s. 45).
⁷⁵ Dyrektywa 2002/47/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 czerwca 2002 r. w sprawie uzgodnień dotyczących zabezpieczeń finansowych (Dz.U. L 168 z 27.6.2002, s. 43).	⁷⁵ Dyrektywa 2002/47/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 czerwca 2002 r. w sprawie uzgodnień dotyczących zabezpieczeń finansowych (Dz.U. L 168 z 27.6.2002, s. 43).
⁷⁶ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji (Dz.U. L 201 z 27.7.2012, s. 1).	⁷⁶ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji (Dz.U. L 201 z 27.7.2012, s. 1).
Poprawka 27 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – litera a
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
a) zapobiegawczych postępowań restrukturyzacyjnych dostępnych dla dłużników znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej w sytuacji, gdy zachodzi prawdopodobieństwo niewypłacalności;	a) zapobiegawczych postępowań restrukturyzacyjnych dostępnych dla dłużników znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej w sytuacji, gdy zachodzi prawdopodobieństwo niewypłacalności oraz istnieje szansa na przetrwanie. W drodze aktów delegowanych Komisja określa dokładniej, co stanowi „prawdopodobieństwo niewypłacalności”;
Poprawka 28 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(1) „postępowanie upadłościowe” oznacza zbiorowe postępowanie upadłościowe, które obejmuje całkowite lub częściowe pozbawienie dłużnika zarządu majątkiem i powołanie likwidatora;	(1) „postępowanie upadłościowe” oznacza zbiorowe postępowanie upadłościowe, które obejmuje całkowite lub częściowe pozbawienie dłużnika zarządu majątkiem i powołanie zarządcy upadłościowego;
Poprawka 29 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(2) „restrukturyzacja” oznacza zmianę składu, stanu lub struktury aktywów i pasywów dłużnika lub jakiegokolwiek innego elementu struktury kapitałowej dłużnika, włącznie z kapitałem podstawowym, lub kombinacji tych elementów – w tym sprzedaż aktywów lub części przedsiębiorstwa – w celu umożliwienia kontynuowania działalności całemu przedsiębiorstwu lub jego części;	(2) „restrukturyzacja” oznacza postępowanie lub środki o charakterze publicznym lub poufnym umożliwiające zmianę składu, stanu lub struktury aktywów i pasywów dłużnika lub jakiegokolwiek innego elementu struktury kapitałowej dłużnika, włącznie z kapitałem podstawowym, lub kombinacji tych elementów – w tym sprzedaż aktywów bądź całości lub części przedsiębiorstwa – w celu umożliwienia kontynuowania działalności całemu przedsiębiorstwu lub jego części;
Poprawka 30 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 3
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(3) „zainteresowane strony” oznaczają wierzycieli lub grupy wierzycieli oraz – w przypadku, gdy ma to zastosowanie na mocy prawa krajowego – udziałowców, jeżeli plan restrukturyzacji ma wpływ na ich roszczenia lub udziały;	(3) „zainteresowane strony” oznaczają wierzycieli lub grupy wierzycieli, w tym wierzycieli publicznych i strony umów niewykonanych, oraz – w przypadku, gdy ma to zastosowanie na mocy prawa krajowego – udziałowców i pracowników, jeżeli plan restrukturyzacji ma wpływ na ich roszczenia lub udziały;
Poprawka 31 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 4
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(4) „wstrzymanie czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku” oznacza zarządzone przez organ sądowy lub administracyjny czasowe zawieszenie przysługującego wierzycielowi prawa do egzekucji roszczenia wobec dłużnika;	(4) „wstrzymanie czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku” oznacza zarządzone przez organ sądowy lub administracyjny czasowe zawieszenie przysługującego wierzycielowi lub grupie wierzycieli prawa do egzekucji roszczenia wobec dłużnika lub wobec grupy dłużników;
Poprawka 32 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 6
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(6) „tworzenie grup” oznacza tworzenie grup wierzycieli i udziałowców, na których ma wpływ plan restrukturyzacji, w taki sposób, aby podział ten odzwierciedlał prawa i stopnie uprzywilejowania związane z wierzytelnościami i udziałami, przy uwzględnieniu ewentualnych wcześniej istniejących uprawnień, praw zastawu lub umów między wierzycielami, oraz ich sposób traktowania zgodnie z planem restrukturyzacji;	(6) „tworzenie grup” oznacza tworzenie grup wierzycieli i udziałowców, na których ma wpływ plan restrukturyzacji, w taki sposób, aby podział ten odzwierciedlał prawa i stopnie uprzywilejowania związane z wierzytelnościami i udziałami, przy uwzględnieniu ewentualnych wcześniej istniejących uprawnień, praw zastawu lub umów między wierzycielami, oraz ich sposób traktowania zgodnie z planem restrukturyzacji; w celu przyjęcia planu restrukturyzacji wierzyciele podzieleni są na różne grupy, w ramach których, jako minimum, zabezpieczone i niezabezpieczone roszczenia są zaliczane do odrębnych grup, przy czym pracownicy stanowią oddzielną grupę;
Poprawka 33 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 11
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(11) „nowe finansowanie” oznacza nowe środki finansowe dostarczone przez istniejącego lub nowego wierzyciela, które są niezbędne do zrealizowania planu restrukturyzacji i zostały uzgodnione w ramach planu restrukturyzacji, a następnie zatwierdzone przez organ sądowy lub administracyjny;	(11) „nowe finansowanie” oznacza udzielenie kredytu lub nowe środki finansowe dostarczone przez istniejącego lub nowego wierzyciela, które są niezbędne do zrealizowania planu restrukturyzacji i zostały uzgodnione w ramach planu restrukturyzacji, a następnie zatwierdzone przez organ sądowy lub administracyjny;
Poprawka 34 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 12
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(12) „finansowanie przejściowe” oznacza środki finansowe dostarczone przez istniejącego lub nowego wierzyciela, które są rzeczywiście i natychmiastowo konieczne, aby umożliwić kontynuowanie działalności przedsiębiorstwa dłużnika lub jego przetrwanie, oraz aby utrzymać lub zwiększyć wartość tego przedsiębiorstwa w okresie poprzedzającym zatwierdzenie planu restrukturyzacji;	(12) „finansowanie przejściowe” oznacza udzielenie kredytu lub środki finansowe dostarczone przez istniejącego lub nowego wierzyciela, które są rzeczywiście i natychmiastowo konieczne, aby umożliwić kontynuowanie działalności przedsiębiorstwa dłużnika lub jego przetrwanie, oraz aby utrzymać lub zwiększyć wartość tego przedsiębiorstwa w okresie poprzedzającym zatwierdzenie planu restrukturyzacji;
Poprawka 35 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 15 – wprowadzenie
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(15) „zarządca restrukturyzacyjny” oznacza osobę lub organ powołany przez organ sądowy lub administracyjny do przeprowadzenia jednego lub więcej z następujących zadań:	(15) „zarządca restrukturyzacyjny” oznacza osobę lub organ wykonujący jedno lub więcej z następujących zadań:
Poprawka 36 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 15 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(15a) „plan spłaty” oznacza program płatności określonych kwot w określonych terminach przez dłużnika na rzecz wierzycieli w ramach planu restrukturyzacji;
Poprawka 37 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – ustęp 1 – punkt 15 b (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(15b) „rentowność” oznacza możliwość zapewnienia odpowiedniego przewidywanego zwrotu z kapitału po pokryciu wszystkich jego kosztów wraz z amortyzacją i opłatami finansowymi.
Poprawka 38 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Państwa członkowskie zapewniają, aby dłużnicy i przedsiębiorcy mieli dostęp do instrumentów wczesnego ostrzegania, które pozwalają wykryć pogorszenie kondycji przedsiębiorstwa i zasygnalizować dłużnikowi lub przedsiębiorcy konieczność podjęcia pilnych działań.	1. Państwa członkowskie zapewniają, aby dłużnicy i przedsiębiorcy mieli dostęp do instrumentów wczesnego ostrzegania, które pozwalają wykryć pogorszenie kondycji przedsiębiorstwa i zasygnalizować dłużnikowi lub przedsiębiorcy konieczność podjęcia pilnych działań. W związku z tym Komisja promuje, w ramach swojej strategii na rzecz jednolitego rynku cyfrowego, wykorzystywanie i rozwój nowych technologii informatycznych służących przekazywaniu powiadomień i informacji online, aby zapewnić skuteczniejsze procedury wczesnego ostrzegania.
Poprawka 39 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Państwa członkowskie zapewniają, aby dłużnicy i przedsiębiorcy mieli dostęp do właściwych, aktualnych, jasnych, zwięzłych i przyjaznych dla użytkownika informacji dotyczących dostępności instrumentów wczesnego ostrzegania i wszelkich środków, jakie mają do dyspozycji w celu przeprowadzenia wczesnej restrukturyzacji lub uzyskania umorzenia długów prywatnych.	2. Państwa członkowskie zapewniają publiczne, bezpłatne, właściwe, aktualne, jasne, zwięzłe i przyjazne dla użytkownika informacje dotyczące dostępności instrumentów wczesnego ostrzegania i wszelkich środków, jakie mają do dyspozycji dłużnicy i przedsiębiorcy, w celu przeprowadzenia wczesnej restrukturyzacji lub uzyskania umorzenia długów prywatnych.
Poprawka 40 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 2 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	2a. Komisja:
	a) wydaje wykaz wskaźników ostrzegawczych powiązany z zestawem działań, które mają zostać wykonane przez dłużników i przedsiębiorców w przypadku osiągnięcia tych wskaźników;
	b) umieszcza w centralnym punkcie na swojej stronie internetowej informacje określone w ust. 2 w sposób przyjazny dla użytkownika. Państwa członkowskie co roku przekazują Komisji aktualne informacje.
Poprawka 41 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
3. Państwa członkowskie mogą ograniczyć dostęp, o którym mowa w ust. 1 i 2, do małych i średnich przedsiębiorstw lub przedsiębiorców.	3. Na wszystkich etapach państwa członkowskie zapewniają małym i średnim przedsiębiorstwom lub przedsiębiorcom dostęp do profesjonalnych porad zarządcy restrukturyzacyjnego, na przykład za pośrednictwem izb handlowych lub biznesowych i stowarzyszeń notariuszy, mając na uwadze, że środki te powinny być przystępne cenowo dla MŚP.
Poprawka 42 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 3 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	3a. Państwa członkowskie zapewniają, by organy podatkowe i organy ds. zabezpieczenia społecznego, a także organy kontrolne dysponowały na mocy prawa krajowego odpowiednimi środkami jak najszybszego sygnalizowania niebezpiecznych zmian.
Poprawka 43 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – ustęp 1 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	1a. Państwa członkowskie zachęcają dłużników znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej do wczesnego podjęcia działań przez przekazywanie im jasnych informacji na temat dostępnych zapobiegawczych postępowań restrukturyzacyjnych i instrumentów wczesnego ostrzegania.
Poprawka 44 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Ramy restrukturyzacji zapobiegawczej mogą obejmować jedną procedurę lub jeden środek albo większą liczbę procedur lub środków.	2. Ramy restrukturyzacji zapobiegawczej mogą obejmować jedną procedurę lub jeden środek albo większą liczbę procedur lub środków, pozasądowych lub nakazanych przez organ administracyjny lub sądowy.
Poprawka 45 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – ustęp 2 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	2a. Państwa członkowskie mogą ustanowić inne środki na rzecz ochrony dłużników, obok środków wymaganych na mocy niniejszej dyrektywy, w tym środki umowne.
Poprawka 46 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4 – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
3. Państwa członkowskie wprowadzają przepisy ograniczające zaangażowanie organu sądowego lub administracyjnego do przypadków, w których jest to konieczne i proporcjonalne, aby chronić interesy zainteresowanych stron.	3. Państwa członkowskie mogą wprowadzić przepisy ograniczające zaangażowanie organu sądowego lub administracyjnego do przypadków, w których jest to konieczne i proporcjonalne, jednocześnie zapewniając ochronę praw zainteresowanych stron.
Poprawka 47 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Powołanie przez organ sądowy lub administracyjny zarządcy restrukturyzacyjnego nie jest w każdym przypadku obowiązkowe.	2. Państwa członkowskie mogą wymagać powołania przez organ sądowy lub administracyjny zarządcy restrukturyzacyjnego, jeśli jest to konieczne i właściwe, aby chronić prawa zainteresowanych stron, mając na uwadze, że środki te powinny być przystępne cenowo dla MŚP.
Poprawka 48 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 – ustęp 3 – wprowadzenie
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
3. Państwa członkowskie mogą wymagać powołania zarządcy restrukturyzacyjnego w następujących sytuacjach:	3. Państwa członkowskie zapewniają powołanie przez organ sądowy lub administracyjny zarządcy restrukturyzacyjnego przynajmniej w następujących sytuacjach:
Poprawka 49 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 – ustęp 3 – litera b a (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	ba) gdy prawo krajowe przewiduje obowiązek złożenia przez dłużnika wniosku o ogłoszenie upadłości w okresie wstrzymania czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku;
Poprawka 50 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 – ustęp 3 – litera b b (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	bb) gdy plan przewiduje przeniesienie całości lub części przedsiębiorstwa do innego przedsiębiorstwa bez zaspokojenia w całości roszczeń wierzycieli lub bez pełnego przejęcia wszystkich pracowników.
Poprawka 51 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 6 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Państwa członkowskie zapewniają, aby dłużnicy, którzy negocjują ze swoimi wierzycielami plan restrukturyzacji, mogli uzyskać wstrzymanie czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku, jeżeli jest to – w odpowiednim zakresie – konieczne, aby pomóc w negocjacjach planu restrukturyzacji.	1. Państwa członkowskie zapewniają, aby dłużnicy, którzy negocjują ze swoimi wierzycielami plan restrukturyzacji, mogli uzyskać wstrzymanie czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku. Określa się warunki szczególne, które muszą zostać spełnione, w celu zapewnienia konieczności zastosowania takiego wstrzymania, aby umożliwić negocjacje w sprawie planu restrukturyzacji. Państwa członkowskie powinny przynajmniej wymagać, aby przedsiębiorstwa dłużników korzystających z procedury wstrzymania czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku były rentowne.
Poprawka 52 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 6 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Państwa członkowskie zapewniają możliwość wydania decyzji o wstrzymaniu czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku, które obowiązuje wobec wszystkich typów wierzycieli, w tym wierzycieli zabezpieczonych i uprzywilejowanych. Wstrzymanie czynności egzekucyjnych może być całkowite, tzn. dotyczyć wszystkich wierzycieli, albo być ograniczone do jednego wierzyciela lub większej liczby pojedynczych wierzycieli, zgodnie z prawem krajowym.	2. Państwa członkowskie zapewniają możliwość wydania decyzji o wstrzymaniu czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku, które obowiązuje wobec wszystkich typów wierzycieli, w tym wierzycieli publicznych, handlowych, zabezpieczonych i uprzywilejowanych. Wstrzymanie czynności egzekucyjnych może być całkowite, tzn. dotyczyć wszystkich wierzycieli, albo być ograniczone do jednego wierzyciela lub większej liczby pojedynczych wierzycieli, zgodnie z prawem krajowym. Takie ograniczenie nie stanowi zagrożenia dla skuteczności i powodzenia planu restrukturyzacji. Państwa członkowskie powinny dążyć do osiągnięcia równowagi między głównym celem ciągłości przedsiębiorstwa a ogólnym interesem publicznym w odniesieniu do wierzycieli publicznych.
Poprawka 53 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 6 – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
3. Przepisów ust. 2 stosuje się do niezaspokojonych roszczeń pracowników, z wyjątkiem sytuacji, gdy – i w zakresie, w jakim – państwa członkowskie gwarantują spłatę takich wierzytelności za pomocą innych środków zapewniających poziom ochrony co najmniej równoważny ochronie przewidzianej na mocy odpowiednich przepisów krajowych transponujących dyrektywę 2008/94/WE.	3. Przepisów ust. 2 nie stosuje się do roszczeń mikroprzedsiębiorstw i małych przedsiębiorstw oraz niezaspokojonych roszczeń pracowników, z wyjątkiem sytuacji, gdy – i w zakresie, w jakim – państwa członkowskie gwarantują spłatę takich wierzytelności za pomocą innych środków zapewniających poziom ochrony co najmniej równoważny ochronie przewidzianej na mocy odpowiednich przepisów krajowych transponujących dyrektywę 2008/94/WE.
Poprawka 54 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 6 – ustęp 4
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
4. Państwa członkowskie ograniczają okres wstrzymania czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku maksymalnie do czterech miesięcy.	4. Państwa członkowskie ustanawiają maksymalny okres wstrzymania czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku. Taki maksymalny okres nie może być krótszy niż trzy miesiące i dłuższy niż sześć miesięcy.
Poprawka 55 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 6 – ustęp 7
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
7. Łączny okres wstrzymania czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku, włącznie z okresami wydłużenia i wznowienia, nie może przekraczać dwunastu miesięcy.	7. Łączny okres wstrzymania czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku, włącznie z okresami wydłużenia i wznowienia, nie może przekraczać dziewięciu miesięcy.
Poprawka 56 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 6 – ustęp 9
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
9. Państwa członkowskie zapewniają, aby w sytuacji, gdy jeden wierzyciel lub jedna grupa wierzycieli zostali lub zostają niesprawiedliwie pokrzywdzeni na skutek wstrzymania czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku, organ sądowy lub administracyjny może nie uwzględnić wniosku o wstrzymanie czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku albo zmienić swoją wcześniejszą decyzję o wstrzymaniu w odniesieniu do takiego pokrzywdzonego wierzyciela lub grupy wierzycieli, na prośbę zainteresowanych wierzycieli.	9. Państwa członkowskie zapewniają, aby w sytuacji, gdy jeden wierzyciel lub jedna grupa wierzycieli zostali lub zostają niesprawiedliwie pokrzywdzeni na skutek wstrzymania czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku lub gdy wierzyciel wymagający szczególnego traktowania napotyka trudności finansowe, organ sądowy lub administracyjny może nie uwzględnić wniosku o wstrzymanie czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku albo zmienić swoją wcześniejszą decyzję o wstrzymaniu w odniesieniu do takiego pokrzywdzonego wierzyciela lub grupy wierzycieli, na prośbę zainteresowanych wierzycieli. Niesprawiedliwe pokrzywdzenie uznaje się za zaistniałe przynajmniej w przypadku, gdy wierzyciel lub grupa wierzycieli napotyka poważne trudności gospodarcze.
Poprawka 57 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Całkowite wstrzymanie czynności egzekucyjnych obejmujące wszystkich wierzycieli chroni przed otwarciem postępowania upadłościowego na wniosek wierzyciela lub wierzycieli.	2. Całkowite wstrzymanie czynności egzekucyjnych obejmujące wszystkich wierzycieli zaangażowanych w negocjacje dotyczące planu restrukturyzacji chroni przed otwarciem postępowania upadłościowego na wniosek wierzyciela lub wierzycieli, z wyjątkiem pracowników, zgodnie z art. 6 ust. 3.
Poprawka 58 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
3. Państwo członkowskie może odstąpić od stosowania przepisów ust. 1, gdy dłużnik stracił płynność i nie jest już w stanie spłacać swoich wymagalnych zobowiązań w okresie wstrzymania czynności egzekucyjnych. W takim przypadku państwa członkowskie zapewniają, aby postępowanie restrukturyzacyjne nie kończyło się automatycznie i aby organ sądowy lub administracyjny – po przeanalizowaniu szans uzyskania porozumienia w sprawie planu pomyślnej restrukturyzacji w okresie wstrzymania – mógł odroczyć wszczęcie postępowania upadłościowego i utrzymać korzyści związane ze wstrzymaniem czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku.	3. Państwo członkowskie może odstąpić od stosowania przepisów ust. 1, gdy dłużnik stracił płynność i nie jest już w stanie spłacać swoich wymagalnych zobowiązań w okresie wstrzymania czynności egzekucyjnych. W takim przypadku organ sądowy lub administracyjny jest uprawniony do odroczenia wszczęcia postępowania upadłościowego i utrzymania korzyści związanych ze wstrzymaniem czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku – z zastrzeżeniem, że nie przysparza ono poważnych trudności finansowych wierzycielom – aby przeanalizować szanse uzyskania porozumienia w sprawie planu pomyślnej restrukturyzacji lub wykonalnego ekonomicznie przeniesienia własności przedsiębiorstwa w okresie wstrzymania.
Poprawka 59 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 4
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
4. Państwa członkowskie zapewniają, aby w okresie wstrzymania czynności egzekucyjnych wierzyciele, których dotyczy wstrzymanie czynności egzekucyjnych, nie mogli wstrzymywać się ze spełnieniem świadczenia, wypowiadać umów niewykonanych, wymagać wcześniejszej spłaty ani dokonywać jakichkolwiek innych zmian w tych umowach ze szkodą dla dłużnika w odniesieniu do długów, które powstały przed wstrzymaniem czynności egzekucyjnych. Państwa członkowskie mogą ograniczyć stosowanie tego przepisu do podstawowych umów, które są niezbędne do kontynuowania bieżącego prowadzenia działalności.	4. Państwa członkowskie zapewniają, aby w okresie wstrzymania czynności egzekucyjnych wierzyciele, których dotyczy wstrzymanie czynności egzekucyjnych, nie mogli wstrzymywać się ze spełnieniem świadczenia, wypowiadać kluczowych umów niewykonanych, wymagać wcześniejszej spłaty ani dokonywać jakichkolwiek innych zmian w tych umowach ze szkodą dla dłużnika w odniesieniu do długów, które powstały przed wstrzymaniem czynności egzekucyjnych, aby nie przysparzać wierzycielom poważnych trudności finansowych. Do celów niniejszego ustępu umowa niewykonana ma kluczowe znaczenie, jeżeli niezbędna jest kontynuacja bieżącej działalności gospodarczej, w tym wszelkich dostaw, których zawieszenie prowadziłoby do wstrzymania działalności przedsiębiorstwa.
Poprawka 60 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 5
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
5. Państwa członkowskie zapewniają, aby wierzyciele nie mogli wstrzymywać się ze spełnieniem świadczenia, wypowiadać umów niewykonanych, wymagać wcześniejszej spłaty ani dokonywać jakichkolwiek innych zmian w tych umowach ze szkodą dla dłużnika na mocy klauzuli umownej przewidującej podjęcie takich środków na podstawie samego faktu rozpoczęcia przez dłużnika negocjacji restrukturyzacyjnych lub wystąpienia o wstrzymanie czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku, wydania decyzji o takim wstrzymaniu, lub innego podobnego zdarzenia związanego ze wstrzymaniem czynności egzekucyjnych.	5. Państwa członkowskie mogą wymagać, aby wierzyciele nie mogli wstrzymywać się ze spełnieniem świadczenia, wypowiadać umów niewykonanych, wymagać wcześniejszej spłaty ani dokonywać jakichkolwiek innych zmian w tych umowach ze szkodą dla dłużnika na mocy klauzuli umownej przewidującej podjęcie takich środków na podstawie samego faktu rozpoczęcia przez dłużnika negocjacji restrukturyzacyjnych lub wystąpienia o wstrzymanie czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku, wydania decyzji o takim wstrzymaniu, lub innego podobnego zdarzenia związanego ze wstrzymaniem czynności egzekucyjnych.
Poprawka 61 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 6
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
6. Państwa członkowskie zapewniają, aby nic nie uniemożliwiało dłużnikowi spłacania w ramach prowadzenia zwykłej działalności gospodarczej wierzytelności i należności wierzycieli, których nie dotyczy wstrzymanie czynności egzekucyjnych, oraz zobowiązań wobec wierzycieli objętych wstrzymaniem czynności egzekucyjnych, powstałych po wydaniu decyzji o wstrzymaniu czynności egzekucyjnych i nowo powstających w okresie wstrzymania.	6. Państwa członkowskie zapewniają, aby nic nie uniemożliwiało dłużnikowi spłacania w ramach prowadzenia zwykłej działalności gospodarczej wierzytelności i należności wierzycieli, których nie dotyczy wstrzymanie czynności egzekucyjnych, oraz zobowiązań wobec wierzycieli objętych wstrzymaniem czynności egzekucyjnych, powstałych w dowolnym momencie w okresie wstrzymania. W trakcie tego okresu dłużnicy muszą mieć możliwość wykonywania transakcji, które leżą w interesie zachowania ciągłości działalności przedsiębiorstwa.
Poprawka 62 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 1 – litera g
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
g) opinię lub oświadczenie osoby odpowiedzialnej za przedstawienie proponowanego planu restrukturyzacji wyjaśniające, dlaczego przedsiębiorstwo jest rentowne, w jaki sposób wdrożenie proponowanego planu przyczyni się do uniknięcia przez dłużnika upadłości i przywróci jego długookresową rentowność oraz wskazujące ewentualne warunki wstępne, które mogą być konieczne dla powodzenia planu restrukturyzacji; ta opinia lub oświadczenie powinny zawierać uzasadnienie.	g) opinię lub oświadczenie osoby odpowiedzialnej za przedstawienie proponowanego planu restrukturyzacji wyjaśniające, dlaczego przedsiębiorstwo jest rentowne, w jaki sposób wdrożenie proponowanego planu przyczyni się do uniknięcia przez dłużnika upadłości lub przywróci jego długookresową rentowność, oraz wskazujące ewentualne warunki wstępne, które mogą być konieczne dla powodzenia planu restrukturyzacji; ta opinia lub oświadczenie powinny zawierać uzasadnienie.
Poprawka 63 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 1 – litera g a (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	ga) roszczenia pracowników i inne prawa są traktowane z uwzględnieniem, że wszelkie roszczenia finansowe pracowników mają bezwzględne pierwszeństwo.
Poprawka 64 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 3 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	3a. Państwa członkowskie zapewniają, by ich ustawodawstwo krajowe skutecznie gwarantowało poufność rozmów, kontaktów, negocjacji lub wymiany informacji z osobami, które podpisały zobowiązanie do zachowania poufności.
Poprawka 65 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 3 b (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	3b. Państwa członkowskie mogą wprowadzić przepisy pozwalające jednemu lub kilku wierzycielom na przedstawienie planu alternatywnego dla planu przedstawionego przez dłużnika lub przez wierzyciela w porozumieniu z dłużnikiem.
Poprawka 66 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 3 c (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	3c. Postępowania, których celem jest wdrożenie planów restrukturyzacji przyznających wierzycielom dywidendy w wysokości co najmniej równej tej, jaką otrzymaliby w przypadku sprzedaży aktywów i ustalenia listy zaspokajanych wierzycieli w następstwie postępowania upadłościowego, są postępowaniami upadłościowymi w rozumieniu wyżej wymienionych dyrektyw.
Poprawka 67 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Artykuł 8a
	Plany restrukturyzacji nie mają wpływu na roszczenia i inne prawa pracowników.
Poprawka 68 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Państwa członkowskie zapewniają wszystkim zainteresowanym wierzycielom prawo głosu w sprawie przyjęcia planu restrukturyzacji. Państwa członkowskie mogą przyznać prawa głosu również zainteresowanym udziałowcom, zgodnie z art. 12 ust. 2.	1. Państwa członkowskie zapewniają wszystkim zainteresowanym wierzycielom, w tym wierzycielom publicznym i pracownikom, prawo głosu w sprawie przyjęcia planu restrukturyzacji z pełną świadomością jego konsekwencji dla każdego z nich. Państwa członkowskie mogą przyznać prawa głosu również zainteresowanym udziałowcom, zgodnie z art. 12 ust. 2.
Poprawka 69 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Państwa członkowskie zapewniają, aby zainteresowane strony były traktowane jako odrębne grupy, utworzone zgodnie z kryteriami tworzenia grup. Grupy są tworzone w taki sposób, aby każda z nich obejmowała roszczenia lub udziały wiążące się z prawami, które są na tyle podobne, że uzasadniają traktowanie członków tej grupy jako jednolitej grupy o wspólnych interesach. Do celów przyjęcia planu restrukturyzacji należy wyznaczyć odrębne grupy co najmniej dla wierzytelności zabezpieczonych i niezabezpieczonych. Państwa członkowskie mogą również ustanowić wymóg utworzenia osobnej grupy dla pracowników.	2. Państwa członkowskie zapewniają, aby zainteresowane strony były traktowane jako odrębne grupy, utworzone zgodnie z kryteriami tworzenia grup. Grupy są tworzone w taki sposób, aby każda z nich obejmowała roszczenia lub udziały wiążące się z prawami, które są na tyle podobne, że uzasadniają traktowanie członków tej grupy jako jednolitej grupy o wspólnych interesach. Do celów przyjęcia planu restrukturyzacji należy wyznaczyć odrębne grupy co najmniej dla wierzytelności zabezpieczonych i niezabezpieczonych. Państwa członkowskie ustanawiają również wymóg utworzenia osobnej grupy dla pracowników. Państwa członkowskie mogą również ustanowić szczegółowe przepisy wspierające tworzenie odrębnych grup dla wierzycieli wymagających szczególnego traktowania, np. małych dostawców oraz mikroprzedsiębiorstw i małych przedsiębiorstw.
Poprawka 70 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 4
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
4. Plan restrukturyzacji należy uznać za przyjęty przez zainteresowane strony, gdy uzyskał poparcie większości – ustalanej na podstawie kwoty ich roszczeń lub wartości udziałów – w każdej grupie. Państwa członkowskie określają większość, jaka jest wymagana do przyjęcia planu restrukturyzacji; większość ta nie powinna w żadnym wypadku przekraczać 75 % kwoty roszczeń lub wartości udziałów w każdej grupie.	4. Plan restrukturyzacji należy uznać za przyjęty przez zainteresowane strony, gdy uzyskał poparcie większości – ustalanej na podstawie kwoty ich roszczeń lub wartości udziałów – w każdej grupie. Państwa członkowskie określają większość, jaka jest wymagana do przyjęcia planu restrukturyzacji; większość ta nie powinna w żadnym wypadku przekraczać 75 % kwoty roszczeń lub wartości udziałów w każdej grupie. Plan sprzedaży zatwierdza sąd właściwy zgodnie z procedurą krajową umożliwiającą udzielanie zgody na sprzedaż i jej realizację.
Poprawka 71 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 6
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
6. W przypadku gdy wymagana większość nie została osiągnięta w jednej głosującej grupie wyrażającej sprzeciw lub większej liczbie takich grup, plan może mimo to zostać zatwierdzony, jeżeli spełnia określone w art. 11 wymogi związane z mechanizmem zatwierdzenia planu restrukturyzacji wbrew sprzeciwowi grupy wierzycieli.	6. W przypadku gdy wymagana większość nie została osiągnięta w jednej głosującej grupie wyrażającej sprzeciw lub większej liczbie takich grup, plan może mimo to zostać zatwierdzony przez organ sądowy lub administracyjny, jeżeli spełnia określone w art. 11 wymogi związane z mechanizmem zatwierdzenia planu restrukturyzacji wbrew sprzeciwowi grupy wierzycieli.
Poprawka 72 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 6 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	6a. Państwa członkowskie gwarantują, że w przypadku braku współpracy ze strony innych wierzycieli plan restrukturyzacji pracowników może zostać przedstawiony odpowiedniemu organowi administracyjnemu lub sądowemu oraz przyjęty bez zgody niewspółpracujących wierzycieli.
Poprawka 73 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 10 – ustęp 1 – wprowadzenie
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Państwa członkowskie zapewniają, aby następujące plany restrukturyzacji mogły stać się obowiązujące wobec stron tylko wówczas, gdy zostały zatwierdzone przez organ sądowy lub administracyjny:	1. Państwa członkowskie zapewniają, aby plany restrukturyzacji, które mają wpływ na interesy zainteresowanych stron wyrażających sprzeciw, mogły stać się obowiązujące wobec stron tylko wówczas, gdy zostały zatwierdzone przez organ sądowy lub administracyjny.
Poprawka 74 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 10 – ustęp 2 – litera b
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
b) plan restrukturyzacji spełnia kryterium ochrony najlepszych interesów wierzycieli;	b) w przypadku gdy wierzyciele podają w wątpliwość, czy plan restrukturyzacji spełnia kryterium ochrony najlepszych interesów wierzycieli;
Poprawka 75 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 10 – ustęp 2 – litera c
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
c) wszelkie nowe finansowanie jest niezbędne do zrealizowania planu restrukturyzacji i nie stanowi niesprawiedliwego pokrzywdzenia interesów wierzycieli.	c) wszelkie nowe finansowanie jest niezbędne do zrealizowania planu restrukturyzacji i nie stanowi niesprawiedliwego pokrzywdzenia interesów obecnych wierzycieli.
Poprawka 76 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 10 – ustęp 4
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
4. Państwa członkowskie zapewniają, aby w sytuacji, gdy organ sądowy lub administracyjny ma obowiązek zatwierdzić plan restrukturyzacji, by mógł on zacząć obowiązywać, decyzja organu w sprawie zatwierdzenia planu została wydana niezwłocznie po złożeniu wniosku, a w każdym razie nie później niż w ciągu 30 dni od złożenia wniosku.	4. Państwa członkowskie zapewniają, aby w sytuacji, gdy organ sądowy lub administracyjny ma obowiązek zatwierdzić plan restrukturyzacji lub zezwolić na plan sprzedaży, by mógł on zacząć obowiązywać, decyzja organu w sprawie zatwierdzenia planu została wydana niezwłocznie po złożeniu wniosku, a w każdym razie nie później niż w ciągu 30 dni od złożenia wniosku.
Poprawka 77 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 11 – ustęp 1 – litera a
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
a) spełnia warunki określone w art. 10 ust. 2;	a) spełnia warunki określone w art. 10 ust. 2 i nie jest sprzeczny z art. 10 ust. 3, spełniając warunek określony w tym ustępie;
Poprawka 78 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 – ustęp 2 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	2a. Państwa członkowskie mogą wprowadzić przepisy przewidujące możliwość wniesienia przez udziałowców małych lub średnich przedsiębiorstw niepieniężnego wkładu w ramach planu.
Poprawka 79 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 12 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Artykuł 12a
	Pracownicy
	Państwa członkowskie zapewniają, by prawa pracowników nie były naruszane w procesie restrukturyzacji oraz by istniał niezależny nadzór nad przestrzeganiem odpowiednich przepisów krajowych i unijnych, w tym przepisów określonych w niniejszej dyrektywie. Prawa te obejmują w szczególności:
	(i) prawo do rokowań zbiorowych i działań zbiorowych;
	(ii) prawo pracowników i przedstawicieli pracowników do informacji i konsultacji, w tym w szczególności dostęp do informacji na temat wszelkich postępowań, które mogłyby wpływać na zatrudnienie lub zdolność pracowników do odzyskania swych wynagrodzeń lub wszelkich przyszłych płatności, w tym emerytur zakładowych.
	Państwa członkowskie zapewniają również, by pracownicy byli w każdym przypadku traktowani jako uprzywilejowana i zabezpieczona grupa wierzycieli.
Poprawka 80 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 13 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Organ sądowy lub administracyjny określa wartość likwidacyjną, gdy wyrażono sprzeciw wobec planu restrukturyzacji na podstawie zarzucanego naruszenia kryterium ochrony najlepszych interesów wierzycieli.	1. Organ sądowy lub administracyjny określa wartość likwidacyjną, gdy wyrażono sprzeciw wobec planu restrukturyzacji lub planu sprzedaży na podstawie zarzucanego naruszenia kryterium ochrony najlepszych interesów wierzycieli.
Poprawka 81 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 13 – ustęp 2 – wprowadzenie
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Wartość przedsiębiorstwa ustala organ sądowy lub administracyjny na podstawie wartości przedsiębiorstwa kontynuującego działalność w następujących przypadkach:	2. Wartość przedsiębiorstwa ustala organ sądowy lub administracyjny na podstawie wartości przedsiębiorstwa kontynuującego działalność i wartości realizacji w wyniku sprzedaży aktywów przez zarządcę niewypłacalności w ramach postępowania upadłościowego w następujących przypadkach:
Poprawka 82 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 14 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Plan restrukturyzacji nie może mieć wpływu na wierzycieli nieuczestniczących w jego przyjęciu.	2. Plan restrukturyzacji nie może mieć wpływu na wierzycieli nieokreślonych w planie restrukturyzacji zatwierdzonym przez organ sądowy lub administracyjny.
Poprawka 83 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 15 – ustęp 4 – litera b
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
b) zatwierdzić plan restrukturyzacji i zasądzić odszkodowanie na rzecz wierzycieli wyrażających sprzeciw, wypłacane przez dłużnika lub wierzycieli, którzy głosowali za planem restrukturyzacji.	b) zatwierdzić plan restrukturyzacji i ocenić możliwości wierzycieli wyrażających sprzeciw, którym w nieuzasadniony sposób wyrządzono szkody w ramach planu w odniesieniu do uzyskania odszkodowania, a w stosownych przypadkach przyznać takie odszkodowanie wypłacane przez dłużnika.
Poprawka 84 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 17 – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
3. Państwa członkowskie mogą ustanowić wymóg, aby transakcje, o których mowa w ust. 2 lit. e), podlegały zatwierdzeniu przez zarządcę restrukturyzacyjnego albo organ sądowy lub administracyjny, aby mogły korzystać z ochrony, o której mowa w ust. 1.	3. Państwa członkowskie ustanawiają wymóg, aby transakcje, o których mowa w ust. 2 lit. e), podlegały zatwierdzeniu przez zarządcę restrukturyzacyjnego albo organ sądowy lub administracyjny, aby mogły korzystać z ochrony, o której mowa w ust. 1.
Poprawka 85 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 18 – ustęp 1 – litera b
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
b) należyte uwzględnianie interesów wierzycieli i innych zainteresowanych stron;	b) należyte uwzględnianie interesów wierzycieli i innych zainteresowanych stron, również w kwestii zatrudnienia;
Poprawka 86 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 18 – ustęp 1 – litera d a (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	da) wdrożenie w sposób najbardziej zgodny z zasadą poufności zobowiązań wynikających z unijnych aktów przyznających prawa pracownikom.
Poprawka 87 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 18 – ustęp 1 – litera d b (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	db) powstrzymanie się od celowego obniżania wartości aktywów netto przedsiębiorstwa poniżej poziomu koniecznego do wypłacenia pracownikom narosłych należności;
Poprawka 88 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 19 – ustęp 2 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	2a. Państwa członkowskie zapewniają przedsiębiorcom wymagającym drugiej szansy wsparcie biznesowe i działania, które pomogą ożywić ich potencjał w zakresie przedsiębiorczości.
Poprawka 89 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 20 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Państwa członkowskie zapewniają, aby po upływie okresu umorzenia nadmiernie zadłużeni przedsiębiorcy uzyskali umorzenie swoich długów bez potrzeby ponownego zwracania się w tej sprawie do organu sądowego lub administracyjnego.	2. Państwa członkowskie zapewniają, aby po upływie okresu umorzenia nadmiernie zadłużeni przedsiębiorcy uzyskali umorzenie swoich długów po uzyskaniu oficjalnego potwierdzenia.
Poprawka 90 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 22 – ustęp 1 – litera a
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
a) nadmiernie zadłużony przedsiębiorca działał nieuczciwie lub w złej wierze wobec wierzycieli, gdy zaciągał zobowiązania lub podczas windykacji zadłużenia;	a) nadmiernie zadłużony przedsiębiorca działał nieuczciwie lub w złej wierze wobec wierzycieli, gdy zaciągał zobowiązania lub podczas windykacji zadłużenia; Komisja zapewnia wytyczne dla państw członkowskich w celu ustanowienia zestawu kryteriów określających nieuczciwe działania lub działania w złej wierze;
Poprawka 91 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 22 – ustęp 1 – litera b
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
b) nadmiernie zadłużony przedsiębiorca nie wywiązuje się z realizacji planu spłaty wierzycieli lub jakichkolwiek innych zobowiązań prawnych mających na celu ochronę interesów wierzycieli;	b) nadmiernie zadłużony przedsiębiorca nie wywiązuje się w znaczącym zakresie z realizacji planu spłaty wierzycieli lub jakichkolwiek innych zobowiązań prawnych mających na celu ochronę interesów wierzycieli, przy uwzględnieniu trudności dotyczących przestrzegania procedur upadłościowych i restrukturyzacyjnych, jakie napotykają mikroprzedsiębiorstwa i małe przedsiębiorstwa;
Poprawka 92 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 22 – ustęp 1 – litera c
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
c) przedsiębiorca uzyskał dostęp do postępowania prowadzącego do umorzenia długów niezgodnie z prawem;	skreśla się
Poprawka 93 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 22 – ustęp 1 – litera d
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
d) przedsiębiorca wielokrotnie podczas pewnego okresu korzystał z postępowania prowadzącego do umorzenia długów.	d) przedsiębiorca wielokrotnie i w sposób niewłaściwy podczas pewnego okresu korzystał z postępowania prowadzącego do umorzenia długów.
Poprawka 94 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 22 – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
3. Państwa członkowskie mogą wyłączyć określone kategorie długów, takie jak długi zabezpieczone lub długi wynikające z sankcji karnych lub odpowiedzialności wynikającej z popełnienia czynu niedozwolonego, z możliwości umorzenia albo określić dłuższe okresy umorzenia, gdy takie wyłączenie lub wydłużenie okresu jest uzasadnione interesem ogólnym.	3. Państwa członkowskie mogą wyłączyć określone kategorie długów, takie jak długi zabezpieczone lub długi wynikające z prawa do alimentów, sankcji karnych lub odpowiedzialności wynikającej z popełnienia czynu niedozwolonego, z możliwości umorzenia albo określić dłuższe okresy umorzenia, gdy takie wyłączenie lub wydłużenie okresu jest uzasadnione interesem ogólnym. W przypadku gdy wyłączenie obejmuje wierzycieli publicznych, państwa członkowskie biorą pod uwagę niezbędną równowagę między ogólnym interesem publicznym a promowaniem przedsiębiorczości.
Poprawka 95 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 23 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Państwa członkowskie zapewniają, aby w przypadku, gdy nadmiernie zadłużony przedsiębiorca ma długi wynikające z prowadzenia działalności gospodarczej, powstałe w toku jego działalności handlowej, gospodarczej, rzemieślniczej lub zawodowej, oraz długi prywatne, które nie powstały w toku tej działalności, wszystkie te długi były objęte jednym postępowaniem prowadzącym do ich umorzenia.	1. Państwa członkowskie zapewniają, aby w przypadku, gdy nadmiernie zadłużony przedsiębiorca ma długi wynikające z prowadzenia działalności gospodarczej, powstałe w toku jego działalności handlowej, gospodarczej, rzemieślniczej lub zawodowej, oraz długi prywatne, które nie powstały w toku tej działalności, długi z działalności gospodarczej do celów postępowania prowadzącego do umorzenia były traktowane odrębnie od długów prywatnych. Jeżeli dostępne są procedury postępowania prowadzącego do umorzenia zarówno długów z działalności gospodarczej, jak i długów prywatnych, postępowania te mogą być koordynowane do celów doprowadzenia do umorzenia długów zgodnie z niniejszą dyrektywą.
Poprawka 96 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 23 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Państwa członkowskie mogą odstąpić od przepisów ust. 1 i postanowić, że długi z działalności gospodarczej i długi prywatne powinny być przedmiotem odrębnych postępowań, pod warunkiem, że postępowania te mogą być koordynowane w celu doprowadzenia do umorzenia długów zgodnie z niniejszą dyrektywą.	skreśla się
Poprawka 97 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 24 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Państwa członkowskie zapewniają, aby członkowie organów sądowych i administracyjnych rozpatrujący sprawy z zakresu restrukturyzacji, upadłości i drugiej szansy przechodzili wstępne i dalsze szkolenia na poziomie odpowiadającym ich zakresowi obowiązków.	1. Państwa członkowskie zapewniają, aby członkowie organów sądowych i administracyjnych rozpatrujący sprawy z zakresu restrukturyzacji, upadłości i drugiej szansy posiadali wiedzę fachową i doświadczenie na poziomie odpowiadającym ich zakresowi obowiązków.
Poprawka 98 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 25 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Państwa członkowskie zapewniają, aby mediatorzy, zarządcy upadłościowi i inni zarządcy powołani na potrzeby restrukturyzacji, upadłości i drugiej szansy przechodzili wstępne i dalsze szkolenia mające na celu przygotowanie ich do sprawnego, bezstronnego, niezależnego i kompetentnego świadczenia usług na rzecz stron.	1. Państwa członkowskie zapewniają, aby mediatorzy, zarządcy upadłościowi i inni zarządcy powołani na potrzeby restrukturyzacji, upadłości i drugiej szansy posiadali rozległą wiedzę fachową i doświadczenie, aby zagwarantować sprawne, bezstronne, niezależne i kompetentne świadczenie przez nich usług na rzecz stron. Państwa członkowskie zapewniają również dostępność publicznego wykazu zarejestrowanych zarządców i mediatorów, co ułatwi zachęcanie dłużników do uzyskania ochrony na mocy środków umownych, oprócz środków wymaganych na mocy niniejszej dyrektywy.
Poprawka 99 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 25 – ustęp 1 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	1a. Komisja ułatwia wymianę dobrych praktyk między państwami członkowskimi w celu podniesienia jakości szkoleń w całej Unii, w tym przez tworzenie sieci kontaktów i wymianę doświadczeń oraz narzędzia służące budowaniu zdolności, a w razie potrzeby organizuje szkolenia dla pracowników wymiaru sprawiedliwości i organów administracyjnych zajmujących się sprawami związanymi z restrukturyzacją, upadłością i drugą szansą.
Poprawka 100 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 25 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Państwa członkowskie wspierają wszelkimi środkami, które uznają za właściwe, opracowywanie dobrowolnych kodeksów postępowania i stosowanie się do nich przez zarządców restrukturyzacyjnych, upadłościowych i zarządców na potrzeby drugiej szansy, a także inne skuteczne mechanizmy nadzoru nad świadczeniem takich usług.	2. Komisja zachęca państwa członkowskie do ustanowienia minimalnych standardów dla zarządców dotyczących szkoleń i kwalifikacji zawodowych, statusu zarejestrowanego zarządcy, udzielania licencji, odpowiedzialności osobistej oraz kodeksu etyki zawodowej, ubezpieczenia i dobrej reputacji.
Poprawka 101 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 26 – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
3. W przypadku gdy zarządcy restrukturyzacyjni, upadłościowi i zarządcy na potrzeby drugiej szansy powoływani są przez organ sądowy lub administracyjny, państwa członkowskie zapewniają, aby kryteria wyboru zarządcy stosowane przez ten organ były jasne i przejrzyste. Przy wyborze zarządcy restrukturyzacyjnego, upadłościowego lub zarządcy na potrzeby drugiej szansy należy uwzględnić należycie doświadczenie i wiedzę fachową zarządcy pod kątem przedmiotowej sprawy. W stosownych przypadkach w sprawie wyboru zarządcy zasięga się opinii dłużników i wierzycieli.	3. W przypadku gdy zarządcy restrukturyzacyjni, upadłościowi i zarządcy na potrzeby drugiej szansy powoływani są przez organ sądowy lub administracyjny, państwa członkowskie zapewniają, aby kryteria wyboru zarządcy stosowane przez ten organ były jasne i przejrzyste. Przy wyborze zarządcy restrukturyzacyjnego, upadłościowego lub zarządcy na potrzeby drugiej szansy należy uwzględnić należycie doświadczenie i wiedzę fachową zarządcy pod kątem przedmiotowej sprawy, nie tylko w kwestiach prawnych, lecz także handlowych. W stosownych przypadkach w sprawie wyboru zarządcy zasięga się opinii dłużników i wierzycieli.
Poprawka 102 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 27 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Państwa członkowskie zapewniają, aby opłaty pobierane przez zarządców restrukturyzacyjnych, upadłościowych i zarządców na potrzeby drugiej szansy były uregulowane przepisami, które zachęcają do prowadzenia postępowań w sposób szybki i sprawny, przy należytym uwzględnieniu stopnia złożoności konkretnej sprawy. Państwa członkowskie zapewniają dostępność procedur przewidujących stosowne zabezpieczenia, aby wszelkie spory dotyczące wynagrodzenia zarządców były rozstrzygane w krótkim terminie.	2. Państwa członkowskie zapewniają, aby opłaty pobierane przez zarządców restrukturyzacyjnych, upadłościowych i zarządców na potrzeby drugiej szansy były uregulowane przepisami, które zachęcają do prowadzenia postępowań w sposób szybki i sprawny, przy należytym uwzględnieniu stopnia złożoności konkretnej sprawy. Skuteczność tej procedury mierzy się nie tylko pod względem stopy odzysku dla wierzycieli, ale także pod względem spółki lub przedsiębiorcy i przywrócenia rentowności, na odpowiedzialność organu administracyjnego lub sądowego. Państwa członkowskie zapewniają dostępność procedur przewidujących stosowne zabezpieczenia, aby wszelkie spory dotyczące wynagrodzenia zarządców były rozstrzygane w krótkim terminie.
Poprawka 103 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 27 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Artykuł 27a
	Informacje dostępne dla przedsiębiorców objętych systemem drugiej szansy
	1. Państwa członkowskie zapewniają przedsiębiorcom objętym systemem drugiej szansy dostęp do odpowiednich, aktualnych, jasnych i przyjaznych dla użytkownika informacji na temat dostępności wsparcia administracyjnego, prawnego, biznesowego lub finansowego dostosowanego do ich potrzeb oraz wszelkich dostępnych dla nich środków, aby ułatwiać stworzenie nowego przedsiębiorstwa.
	2. Państwa członkowskie corocznie przekazują Komisji informacje wymagane zgodnie z ust. 1.
	3. Komisja publikuje na swojej stronie internetowej informacje przekazywane zgodnie z ust. 1 i otrzymywane zgodnie z ust. 2 w sposób przyjazny dla użytkownika.
Poprawka 104 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 28 – ustęp 1 – litera c
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
c) powiadomienia wierzycieli;	c) powiadomienia wierzycieli i przedstawicieli pracowników;
Poprawka 105 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 29 – ustęp 1 – akapit 1 – litera g
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
g) liczby dłużników, którzy po przejściu postępowania wskazanego w lit. a) ppkt (iii) niniejszego ustępu, zostają objęci kolejnym takim postępowaniem lub innym postępowaniem, o którym mowa w lit. a) niniejszego ustępu.	g) liczby dłużników, którzy po przeprowadzeniu postępowania, o którym mowa w lit. a) ppkt (ii) i (iii) niniejszego ustępu, zostają objęci kolejnym takim postępowaniem lub innym postępowaniem, o którym mowa w lit. a) niniejszego ustępu.
Poprawka 106 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 29 – ustęp 1 – akapit 1 – litera g a (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	ga) w przypadku dłużników, którzy utworzyli nowe przedsiębiorstwo po przeprowadzeniu postępowania, o którym mowa w lit. a) ppkt (ii) i (iii) – średniego czasu między zakończeniem postępowania a utworzeniem nowego przedsiębiorstwa;
Poprawka 107 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 29 – ustęp 1 – akapit 1 – litera g b (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	gb) liczby utraconych miejsc pracy, przeniesienia części lub całej własności przedsiębiorstwa, częściowej redukcji etatów i wpływu porozumień restrukturyzacyjnych na zatrudnienie i poziom finansów publicznych;
Poprawka 108 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 29 – ustęp 1 – akapit 1 – litera g c (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	gc) pracy wykonanej przez każdego zarządcę oraz jej wyników w odniesieniu do danych, o których mowa w lit. a)–e) niniejszego ustępu;
Poprawka 109 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 29 – ustęp 1 – akapit 1 – litera g d (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	gd) liczby nieuczciwych postępowań restrukturyzacyjnych i upadłościowych oraz funkcjonowania istniejących mechanizmów egzekucyjnych.
Poprawka 110 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 29 – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
3. Państwa członkowskie zestawiają dane z danych zagregowanych, o których mowa w ust. 1 i 2, dla pełnych lat kalendarzowych kończących się w dniu 31 grudnia każdego roku, począwszy od danych zebranych za pierwszy pełny rok kalendarzowy kończący się w dniu [data rozpoczęcia stosowania środków wykonawczych]. Te dane statystyczne należy komunikować Komisji za pomocą standardowego formularza przekazywania danych corocznie, do dnia 31 marca roku kalendarzowego poprzedzającego rok, dla którego zebrano dane.	3. Państwa członkowskie zestawiają dane z danych zagregowanych, o których mowa w ust. 1 i 2, dla pełnych lat kalendarzowych kończących się w dniu 31 grudnia każdego roku, począwszy od danych zebranych za pierwszy pełny rok kalendarzowy kończący się w dniu [data rozpoczęcia stosowania środków wykonawczych]. Te dane statystyczne należy komunikować Komisji za pomocą standardowego formularza przekazywania danych corocznie, do dnia 31 marca roku kalendarzowego poprzedzającego rok, dla którego zebrano dane. Państwa członkowskie prezentują dane statystyczne za pośrednictwem przyjaznej dla użytkownika strony internetowej.
Poprawka 111 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 29 – ustęp 4 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	4a. Komisja umieszcza w centralnym punkcie na swojej stronie internetowej informacje określone w ust. 1, 2 i 3 w sposób przyjazny dla użytkownika.
Poprawka 112 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 31 – ustęp 1 – wprowadzenie
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Niniejsza dyrektywa pozostaje bez uszczerbku dla następujących aktów ustawodawczych:	1. Państwa członkowskie zapewniają, aby w ich przepisach ustawowych, wykonawczych i administracyjnych:
Poprawka 113 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 31 – ustęp 1 – litera a
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
a) dyrektywy 98/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zamknięcia rozliczeń w systemach płatności i rozrachunku papierów wartościowych⁸⁰;	a) dyrektywy 98/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zamknięcia rozliczeń w systemach płatności i rozrachunku papierów wartościowych⁸⁰, a w szczególności ochrony praw i obowiązków, o których mowa w art. 3–9 tejże dyrektywy;
__________________	__________________
⁸⁰ Dyrektywa 98/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 maja 1998 r. w sprawie zamknięcia rozliczeń w systemach płatności i rozrachunku papierów wartościowych, Dz.U. L 166 z 11.6.1998, s. 45.	⁸⁰ Dyrektywa 98/26/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 maja 1998 r. w sprawie zamknięcia rozliczeń w systemach płatności i rozrachunku papierów wartościowych, Dz.U. L 166 z 11.6.1998, s. 45.
Poprawka 114 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 31 – ustęp 1 – litera b
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
b) dyrektywy 2002/47/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uzgodnień dotyczących zabezpieczeń finansowych⁸¹; oraz	b) dyrektywy 2002/47/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie uzgodnień dotyczących zabezpieczeń finansowych⁸¹, a w szczególności ochrony praw i obowiązków, o których mowa w art. 4–8 tejże dyrektywy, oraz
__________________	__________________
⁸¹ Dyrektywa 2002/47/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 czerwca 2002 r. w sprawie uzgodnień dotyczących zabezpieczeń finansowych, Dz.U. L 168 z 27.6.2002, s. 43.	⁸¹ Dyrektywa 2002/47/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 czerwca 2002 r. w sprawie uzgodnień dotyczących zabezpieczeń finansowych, Dz.U. L 168 z 27.6.2002, s. 43.
Poprawka 115 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 31 – ustęp 1 – litera c
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
c) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji⁸².	c) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji⁸², a w szczególności wymogu dotyczącego zapewniania zabezpieczenia lub depozytów zabezpieczających zgodnie z art. 11, 41 i 46 tego rozporządzenia,
__________________	__________________
⁸² Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji, Dz.U. L 201 z 27.7.2012, s. 1.	⁸² Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji, Dz.U. L 201 z 27.7.2012, s. 1.
Poprawka 116 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 31 – ustęp 1 – akapit 1 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	nadrzędnych względem przepisów niniejszej dyrektywy, a w szczególności względem praw dłużników wynikających z wstrzymania czynności egzekucyjnych zgodnie z art. 6.
Poprawka 117 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 33 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Nie później niż [5 lat od dnia rozpoczęcia stosowania środków wykonawczych], a następnie co 7 lat, Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszej dyrektywy, w tym ewentualnej potrzeby rozważenia dodatkowych środków mających na celu konsolidację i wzmocnienie ram prawnych dotyczących restrukturyzacji, niewypłacalności i drugiej szansy dla przedsiębiorców.	Nie później niż [3 lata od dnia rozpoczęcia stosowania środków wykonawczych], a następnie co 5 lat, Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszej dyrektywy, w tym ewentualnej potrzeby rozważenia dodatkowych środków mających na celu konsolidację i wzmocnienie ram prawnych dotyczących restrukturyzacji, niewypłacalności i drugiej szansy dla przedsiębiorców, z uwzględnieniem dostępności zasobów i wyspecjalizowanych sądów.

PROCEDURA W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Tytuł	Ramy zapobiegawczej restrukturyzacji, drugiej szansy i środków zwiększających skuteczność restrukturyzacji, niewypłacalności i procedur zwolnienia
Odsyłacze	COM(2016)0723 – C8-0475/2016 – 2016/0359(COD)
Komisja przedmiotowo właściwa Data ogłoszenia na posiedzeniu	JURI 16.1.2017
Opinia wydana przez Data ogłoszenia na posiedzeniu	ECON 16.1.2017
Sprawozdawca(czyni) komisji opiniodawczej Data powołania	Enrique Calvet Chambon 24.11.2016
Rozpatrzenie w komisji	30.8.2017
Data przyjęcia	4.12.2017
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	33 2 4
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Gerolf Annemans, Hugues Bayet, Pervenche Berès, Jonás Fernández, Sven Giegold, Roberto Gualtieri, Brian Hayes, Gunnar Hökmark, Petr Ježek, Philippe Lamberts, Werner Langen, Sander Loones, Olle Ludvigsson, Caroline Nagtegaal, Luděk Niedermayer, Anne Sander, Alfred Sant, Martin Schirdewan, Molly Scott Cato, Pedro Silva Pereira, Peter Simon, Paul Tang, Ramon Tremosa i Balcells, Tom Vandenkendelaere, Miguel Viegas, Jakob von Weizsäcker
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Enrique Calvet Chambon, Ashley Fox, Marian Harkin, Alain Lamassoure, Verónica Lope Fontagné, Paloma López Bermejo, Tibor Szanyi
Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego	Eleonora Evi, Sylvie Goddyn, Carlos Iturgaiz, Claudia Schmidt, Sven Schulze, Bogdan Brunon Wenta

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

33	+
ALDE	Enrique Calvet Chambon, Marian Harkin, Petr Ježek, Caroline Nagtegaal, Ramon Tremosa i Balcells
ECR	Ashley Fox, Sander Loones
PPE	Brian Hayes, Gunnar Hökmark, Carlos Iturgaiz, Alain Lamassoure, Werner Langen, Verónica Lope Fontagné, Luděk Niedermayer, Anne Sander, Claudia Schmidt, Sven Schulze, Tom Vandenkendelaere, Bogdan Brunon Wenta
S&D	Hugues Bayet, Pervenche Berès, Jonás Fernández, Roberto Gualtieri, Olle Ludvigsson, Alfred Sant, Pedro Silva Pereira, Peter Simon, Tibor Szanyi, Paul Tang, Jakob von Weizsäcker
VERTS/ALE	Sven Giegold, Philippe Lamberts, Molly Scott Cato

2	-
ENF	Gerolf Annemans, Sylvie Goddyn

4	0
EFDD	Eleonora Evi
GUE/NGL	Paloma López Bermejo, Martin Schirdewan, Miguel Viegas

Objaśnienie używanych znaków:

+ : za

- : przeciw

0 : wstrzymało się

OPINIA Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (05.12.2017)

dla Komisji Prawnej

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Edouard Martin

ZWIĘZŁE UZASADNIENIE

Z punktu widzenia Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych tym, co uderza w tym wniosku ustawodawczym, jest uznanie pracowników zatrudnionych w danym przedsiębiorstwie za wierzycieli, na równi z bankiem czy jakimkolwiek innym posiadaczem kapitału.

Taka wizja przedsiębiorstwa z jednej strony ogranicza wniosek do aspektów finansowych, a z drugiej traktuje naprawę przedsiębiorstwa wyłącznie jako restrukturyzację finansową zainteresowanych stron, oferując im „nowy początek”, lecz bez rzeczywistego rozpatrzenia sytuacji pracowników.

Ponadto prowadzi to niemal do uznania wierzyciela za konsumenta, co podkreśla tekst wprowadzający, w którym co prawda widać wahanie w związku z przekroczeniem tej granicy, ale także rozważa się możliwość zastosowania dyrektywy do kwestii związanych z konsumpcją. Proponowane poprawki idą w kilku kierunkach:

 zagwarantowanie odpowiedzialności społecznej przedsiębiorstwa, które nie ogranicza się do zorganizowanej sieci umów miedzy przedsiębiorcą, posiadaczami kapitału, dostawcami, klientami i pracownikami, ale jest organizacją społeczną, która tworzy wartość dzięki indywidualnej i zbiorowej pracy współpracowników i z tego powodu pracownicy nie są dokładnie taką samą grupą, jak inne;

 umożliwienie pracownikom i ich przedstawicielom, którzy znają swoje środowisko pracy, korzystania z prawa do sygnalizowania nieprawidłowości i możliwości ostrzegania o sytuacji gospodarczej uznanej za niepokojącą; ponadto w ramach wcześniejszej restrukturyzacji pracownicy powinni być traktowani na równi z innymi zainteresowanymi stronami lub wierzycielami (jak nazwano ich w tekście) oraz zarówno oni, jak i ich przedstawiciele powinni mieć prawo i dostęp do środków analitycznych i doradczych, których są obecnie pozbawieni;

 uwzględnienie przypadków, w których emerytowani pracownicy zagrożonego przedsiębiorstwa mogliby potencjalnie ucierpieć (firmowe systemy oszczędnościowe, fundusze emerytalne) i uznanie ich w takich przypadkach za „grupę” w rozumieniu dyrektywy.

W tekście wprowadzającym Komisja wyraża zadowolenie z powodu pozytywnych skutków, jakie mogą wynikać z prawa do informacji i konsultacji; jednak taka sytuacja jest możliwa tylko w przypadku, gdy rzeczywiście można korzystać z tego prawa, czego dotychczas nie zweryfikowano. Należy przypomnieć, że art. 27 Karty praw podstawowych uświęca „prawo pracowników do informacji i konsultacji w ramach przedsiębiorstwa”. Niezwykle istotne jest, aby wczesna restrukturyzacja nie tylko uwzględniała te zasady, ale stwarzała jeszcze większe możliwości dialogu społecznego. Środki proponowane w niniejszej opinii będą miały pozytywny wpływ na to prawo, gdyż nie naruszają istniejących przepisów Unii w tej dziedzinie i przewidują dodatkowo przyznanie pracownikom, których dotkną skutki restrukturyzacji, prawa do głosowania nad planami restrukturyzacji.

Ponadto proponowane poprawki umacniają cztery z ośmiu „korzyści” zidentyfikowanych w ocenie skutków (1–3–5–8): skuteczne możliwości wczesnej restrukturyzacji, ułatwianie kontynuowania działalności przez przedsiębiorstwo dłużnika podczas restrukturyzacji, zwiększanie szans na sukces planu restrukturyzacji oraz zwiększanie skuteczności restrukturyzacji, procesu upadłościowego i drugiej szansy.

POPRAWKI

Komisja Zatrudnienia i Spraw Socjalnych zwraca się do Komisji Prawnej, jako komisji przedmiotowo właściwej, o wzięcie pod uwagę następujących poprawek:

Poprawka 1 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw -1 (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(-1) Wszyscy pracownicy powinni mieć prawo do ochrony swych roszczeń na wypadek niewypłacalności pracodawcy, jak określono w Europejskiej karcie społecznej.
Poprawka 2 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(1) Celem niniejszej dyrektywy jest wyeliminowanie przeszkód, które utrudniają korzystanie z podstawowych swobód, takich jak swoboda przepływu kapitału i swoboda przedsiębiorczości, oraz wynikają z różnic między krajowymi przepisami i postępowaniami w zakresie restrukturyzacji zapobiegawczej, upadłości i drugiej szansy. Niniejsza dyrektywa ma usunąć te przeszkody przez zapewnienie rentownym przedsiębiorstwom w trudnej sytuacji finansowej dostępu do skutecznych krajowych ram prawnych dotyczących restrukturyzacji zapobiegawczej, które umożliwią im kontynuowanie działalności; zapewnienie uczciwym nadmiernie zadłużonym przedsiębiorcom możliwości skorzystania z drugiej szansy po całkowitym umorzeniu długów po upływie odpowiedniego okresu; oraz poprawę skuteczności postępowań restrukturyzacyjnych, upadłościowych i w zakresie umorzenia długów, a szczególnie skrócenie ich trwania.	(1) Celem niniejszej dyrektywy jest przyczynienie się do prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego przez wyeliminowanie przeszkód, które utrudniają korzystanie z podstawowych swobód, takich jak swoboda przepływu kapitału i swoboda przedsiębiorczości, oraz wynikają z różnic między krajowymi przepisami i postępowaniami w zakresie restrukturyzacji zapobiegawczej, upadłości i drugiej szansy. Z zastrzeżeniem podstawowych praw i wolności pracowników niniejsza dyrektywa ma usunąć te przeszkody przez zapewnienie rentownym przedsiębiorstwom w trudnej sytuacji finansowej dostępu do skutecznych krajowych ram prawnych dotyczących restrukturyzacji zapobiegawczej, które umożliwią im kontynuowanie działalności, a tym samym ograniczenie możliwej do uniknięcia utraty zatrudnienia, przyczyniając się jednocześnie do zaspokojenia roszczeń wierzycieli w tym samym stopniu, jakby miało to miejsce w przypadku likwidacji; zapewnienie uczciwym nadmiernie zadłużonym przedsiębiorcom możliwości skorzystania z drugiej szansy po całkowitym umorzeniu długów po upływie odpowiedniego okresu; oraz poprawę skuteczności postępowań restrukturyzacyjnych, upadłościowych i w zakresie umorzenia długów, a szczególnie skrócenie ich trwania.
Poprawka 3 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(2) Restrukturyzacja powinna umożliwić przedsiębiorstwom w trudnej sytuacji finansowej kontynuowanie działalności w pełnym zakresie lub częściowo przez przedsiębiorstwo przez zmianę składu, warunków lub struktury aktywów i pasywów lub ich struktury kapitałowej, w tym sprzedaż aktywów lub części przedsiębiorstwa. Ramy prawne dotyczące restrukturyzacji zapobiegawczej powinny przede wszystkim umożliwić przedsiębiorstwom restrukturyzację na wczesnym etapie i uniknięcie upadłości. Ramy te powinny maksymalizować całkowitą wartość dla wierzycieli, właścicieli oraz dla całej gospodarki i zapobiegać niepotrzebnej utracie miejsc pracy, wiedzy i umiejętności. Powinny także zapobiegać narastaniu kredytów zagrożonych. W procesie restrukturyzacji prawa wszystkich stron powinny być chronione. Jednocześnie nierentowne przedsiębiorstwa bez szans na przetrwanie należy jak najszybciej likwidować.	(2) Restrukturyzacja i następstwa odpowiednich i rzetelnych ekspertyz powinny umożliwić przedsiębiorstwom w trudnej sytuacji finansowej kontynuowanie działalności w pełnym zakresie lub częściowo przez przedsiębiorstwo przez zmianę składu, warunków lub struktury aktywów i pasywów lub ich struktury kapitałowej, w tym sprzedaż aktywów lub części przedsiębiorstwa. Ramy prawne dotyczące restrukturyzacji zapobiegawczej powinny przede wszystkim umożliwić przedsiębiorstwom restrukturyzację na wczesnym etapie i uniknięcie upadłości i likwidacji rentownych przedsiębiorstw. Ramy te powinny zapobiegać utracie miejsc pracy, wiedzy i umiejętności oraz maksymalizować całkowitą wartość dla wierzycieli w porównaniu z tym, co mogliby oni uzyskać w przypadku likwidacji aktywów przedsiębiorstwa, a także dla właścicieli oraz dla całej gospodarki. Powinny także zapobiegać narastaniu kredytów zagrożonych. W procesie restrukturyzacji prawa wszystkich stron, w tym pracowników, powinny być chronione. Jednocześnie nierentowne przedsiębiorstwa bez szans na przetrwanie należy jak najszybciej likwidować.
Poprawka 4 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 3 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(3a) Państwa członkowskie powinny przeanalizować możliwość wprowadzenia mechanizmów zapobiegających nadmiernemu lub mającemu cechy nadużycia korzystaniu przez pracowników z pomocy ekspertów finansowanych przez przedsiębiorstwa, ponieważ takie postępowanie miałoby w ostatecznym rozrachunku negatywny wpływ na sytuację finansową przedsiębiorstwa.
Poprawka 5 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 3 b (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(3b) Wspólne ramy prawne miałyby pozytywne skutki dla interesów przedsiębiorstw i przedsiębiorców chcących rozszerzyć działalność na inne państwa członkowskie oraz dla inwestorów transgranicznych z uwagi na ograniczenie niepewności prawa.
Poprawka 6 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 3 c (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(3c) Należy przewidzieć specjalne warunki dla pracowników emerytowanych, których emerytury zależą w całości lub w części od programów emerytalnych przedsiębiorstwa i którzy mogliby zostać pokrzywdzeni w wyniku wczesnej restrukturyzacji.
Poprawka 7 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 4
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(4) W wielu państwach członkowskich mijają ponad trzy lata, zanim uczciwi przedsiębiorcy, którzy zbankrutowali, mogą uzyskać umorzenie swoich długów i podjąć nową działalność. Nieskuteczne ramy prawne dotyczące drugiej szansy sprawiają, że przedsiębiorcy są zmuszeni przenosić się do innych jurysdykcji, aby skorzystać możliwości rozpoczęcia nowej działalności w rozsądnym terminie, co pociąga za sobą znaczące koszty zarówno dla wierzycieli, jak i dla samych dłużników. Długie okresy zakazu prowadzenia działalności, które często towarzyszą postępowaniu prowadzącemu do umorzenia długów stanowią przeszkody ograniczające swobodę podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej w ramach samozatrudnienia.	(4) W wielu państwach członkowskich mijają ponad trzy lata, zanim uczciwi przedsiębiorcy, którzy zbankrutowali, mogą uzyskać umorzenie swoich długów i podjąć nową działalność. Nieskuteczne ramy prawne dotyczące drugiej szansy sprawiają, że przedsiębiorcy są zmuszeni przenosić się do innych jurysdykcji, aby skorzystać możliwości rozpoczęcia nowej działalności w rozsądnym terminie, co pociąga za sobą znaczące koszty zarówno dla wierzycieli, jak i dla samych dłużników. Długie okresy zakazu prowadzenia działalności, które często towarzyszą postępowaniu prowadzącemu do umorzenia długów, stanowią przeszkody ograniczające swobodę prowadzenia działalności gospodarczej.
Poprawka 8 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 4 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(4a) Drugą szansę należy rozumieć jako krok w kierunku pomyślnego wyjścia z trudnej sytuacji, a nie synonim porażki. Mechanizmy drugiej szansy umożliwiające umorzenie niezaspokojonych wierzytelności dłużnikom uznanym za działających w dobrej wierze zniechęcają do działania w szarej strefie gospodarki i wspierają kulturę przedsiębiorczości, co ma pozytywne skutki dla zatrudnienia. Państwa członkowskie powinny mieć możliwość rozszerzenia mechanizmów drugiej szansy na osoby fizyczne.
Poprawka 9 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 5
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(5) Zbyt długie postępowania restrukturyzacyjne, upadłościowe oraz w zakresie umarzania długów w kilku państwach członkowskich są ważnym czynnikiem przyczyniającym się do niskich stóp odzysku i zniechęcającym inwestorów do prowadzenia działalności gospodarczej w jurysdykcjach, w których postępowania te mogą być zbyt długotrwałe.	(5) Zbyt długie postępowania restrukturyzacyjne, upadłościowe oraz w zakresie umarzania długów w kilku państwach członkowskich bądź zasadniczo brak tych procedur w niektórych przypadkach to ważny czynnik przyczyniający się do długotrwałych niekorzystnych skutków dla zainteresowanych pracowników, niskich stóp odzysku przedsiębiorstw, zniechęcający inwestorów do prowadzenia działalności gospodarczej w tych państwach oraz powodujący dramatyczny wzrost liczby obywateli zagrożonych ubóstwem lub wykluczeniem społecznym i wykluczeniem z rynku pracy, co ma niekorzystny wpływ na odporność społeczno-gospodarczą całego społeczeństwa.
Poprawka 10 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 6
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(6) Wszystkie te różnice przekładają się na dodatkowe koszty, na jakie narażeni są inwestorzy, kiedy oceniają ryzyko popadnięcia przez dłużników w trudną sytuację finansową w co najmniej jednym państwie członkowskim, oraz koszty związane z restrukturyzacją przedsiębiorstw, których zakłady, wierzyciele lub aktywa znajdują się w innych państwach członkowskich, czego bardzo ewidentnym przykładem jest restrukturyzacja międzynarodowych grup spółek. Wielu inwestorów wskazuje niepewność dotyczącą prawa upadłościowego lub ryzyko długotrwałego lub skomplikowanego postępowania upadłościowego w innym kraju jako główny powód decyzji o nieinwestowaniu lub nienawiązywaniu relacji biznesowych z kontrahentami poza własnym krajem.	(6) Wszystkie te różnice przekładają się na dodatkowe koszty, na jakie narażeni są inwestorzy lub banki, kiedy oceniają ryzyko popadnięcia przez dłużników w trudną sytuację finansową w co najmniej jednym państwie członkowskim lub ryzyko związane z przejęciem rentownej działalności prowadzonej przez przedsiębiorstwo w trudnej sytuacji finansowej, oraz koszty związane z restrukturyzacją przedsiębiorstw, których zakłady, wierzyciele lub aktywa znajdują się w innych państwach członkowskich, czego bardzo ewidentnym przykładem jest restrukturyzacja międzynarodowych grup spółek. Wielu inwestorów wskazuje niepewność dotyczącą prawa upadłościowego lub ryzyko długotrwałego lub skomplikowanego postępowania upadłościowego w innym kraju jako główny powód decyzji o nieinwestowaniu lub nienawiązywaniu relacji biznesowych z kontrahentami poza własnym krajem. Niepewność ta działa więc odstraszająco, co stanowi również przeszkodę dla swobody prowadzenia działalności gospodarczej przez przedsiębiorstwa i zakłóca prawidłowe funkcjonowanie rynku wewnętrznego.
Poprawka 11 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 7
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(7) Różnice te prowadzą do niejednakowych warunków dostępu do kredytu oraz zróżnicowanych stóp odzysku w państwach członkowskich. Wysoki stopień harmonizacji w dziedzinie restrukturyzacji, upadłości i drugiej szansy jest zatem niezbędny do dobrego funkcjonowania jednolitego rynku w ujęciu ogólnym, a w szczególności do funkcjonowania unii rynków kapitałowych.	(7) Różnice te prowadzą do niejednakowych warunków dostępu do kredytu oraz zróżnicowanych stóp odzysku w państwach członkowskich. Wysoki stopień harmonizacji w dziedzinie restrukturyzacji, upadłości i drugiej szansy jest zatem niezbędny do dobrego funkcjonowania jednolitego rynku w ujęciu ogólnym, a w szczególności do funkcjonowania unii rynków kapitałowych oraz opłacalności działalności gospodarczej, a więc do utrzymania i tworzenia miejsc pracy.
Poprawka 12 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 8
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(8) Należy także wyeliminować dodatkowe koszty oceny ryzyka i transgranicznej egzekucji dla wierzycieli nadmiernie zadłużonych przedsiębiorców, którzy przenoszą się do innego państwa członkowskiego, aby mieć możliwość skorzystania z drugiej szansy w znacznie krótszym czasie. Konieczne jest także wyeliminowanie dodatkowych kosztów dla przedsiębiorców, wynikających z potrzeby przeniesienia się do innego państwa członkowskiego w celu skorzystania z drugiej szansy. Ponadto przeszkody wynikające z długiego okresu obowiązywania zakazów działalności związanych z nadmiernym zadłużeniem hamują przedsiębiorczość.	(8) Należy także wyeliminować dodatkowe koszty oceny ryzyka i transgranicznej egzekucji dla wierzycieli nadmiernie zadłużonych przedsiębiorców, którzy przenoszą się do innego państwa członkowskiego, aby mieć możliwość skorzystania z drugiej szansy w znacznie krótszym czasie. Konieczne jest także wyeliminowanie dodatkowych kosztów dla przedsiębiorców, wynikających z potrzeby przeniesienia się do innego państwa członkowskiego w celu skorzystania z drugiej szansy. Ponadto przeszkody wynikające z długiego okresu obowiązywania zakazów działalności związanych z nadmiernym zadłużeniem zakłócają przedsiębiorczość.
Poprawka 13 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 8 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(8a) Zasadniczo uznaje się, że każdą restrukturyzację, zwłaszcza mającą duże rozmiary i znaczne skutki, powinno się wyjaśnić i uzasadnić zainteresowanym stronom, a w wyjaśnieniu i uzasadnieniu powinny zostać przedstawione środki przewidziane w odniesieniu do celów i rozwiązań alternatywnych, uwzględniające pełne i właściwe zaangażowanie przedstawicieli pracowników na wszystkich szczeblach, przygotowane z odpowiednim wyprzedzeniem, aby umożliwić zainteresowanym stronom przygotowanie się do konsultacji przed podjęciem decyzji przez przedsiębiorstwo^1a.
	__________________
	^1a P7_TA(2013)0005 Informowanie pracowników i konsultowanie się z nimi, przewidywanie restrukturyzacji i zarządzanie nią.
Poprawka 14 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 13
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(13) Korzyści z bardziej spójnego podejścia na poziomie Unii powinny odnieść zwłaszcza małe i średnie przedsiębiorstwa, ponieważ nie posiadają one zasobów niezbędnych do pokrycia znacznych kosztów restrukturyzacji i skorzystania z efektywniejszych postępowań restrukturyzacyjnych, które obowiązują w niektórych państwach członkowskich. Małe i średnie przedsiębiorstwa często nie dysponują środkami na profesjonalne doradztwo, tym bardziej w sytuacji, gdy napotykają trudności finansowe; należy zatem wprowadzić instrumenty wczesnego ostrzegania, które będą uprzedzać dłużników o konieczności pilnego podjęcia działań. Aby pomóc takim przedsiębiorstwom w przeprowadzeniu niskokosztowej restrukturyzacji, należy opracować na szczeblu krajowym modelowe plany restrukturyzacji i udostępnić je online. Korzystając z tych modelowych planów, dłużnicy powinni móc je dostosowywać do własnych potrzeb i specyfiki swojej działalności.	(13) Korzyści ze spójnego podejścia na poziomie Unii powinny odnieść zwłaszcza małe i średnie przedsiębiorstwa, ponieważ nie posiadają one zasobów niezbędnych do pokrycia znacznych kosztów restrukturyzacji i skorzystania z postępowań restrukturyzacyjnych, które wykazały swoją skuteczność w niektórych państwach członkowskich. Małe i średnie przedsiębiorstwa, szczególnie w sytuacji, gdy napotykają trudności finansowe, a także przedstawiciele pracowników często nie dysponują środkami na profesjonalne doradztwo; należy zatem wprowadzić instrumenty wczesnego ostrzegania, które będą uprzedzać dłużników o konieczności pilnego podjęcia działań. Aby pomóc takim przedsiębiorstwom w przeprowadzeniu niskokosztowej restrukturyzacji, należy opracować na szczeblu krajowym modelowe plany restrukturyzacji i udostępnić je online. Korzystając z tych modelowych planów, dłużnicy powinni móc je dostosowywać do własnych potrzeb i specyfiki swojej działalności.
Poprawka 15 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 13 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(13a) W celu spójniejszego podejścia Komisja powinna rozważyć wprowadzenie europejskiego rejestru postępowań upadłościowych w Unii Europejskiej, co stworzy bardziej przejrzystą sytuację dla wszystkich wierzycieli oraz ułatwi uzyskiwanie informacji przede wszystkim przez małe i średnie przedsiębiorstwa oraz pracowników.
Poprawka 16 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 16
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(16) Im szybciej dłużnicy będą w stanie wykrywać trudności finansowe i odpowiednio reagować na nie, tym większe będą ich szanse na uniknięcie upadłości albo – w przypadku przedsiębiorstw, które nieodwracalnie utraciły rentowność – tym łatwiej i sprawniej przebiegnie ich likwidacja. Aby zachęcić do wczesnego podjęcia działań tych dłużników, którzy dopiero zaczynają doświadczać trudności finansowych, należy przekazywać im jasne informacje na temat dostępnych zapobiegawczych postępowań restrukturyzacyjnych i wprowadzić instrumenty wczesnego ostrzegania. Ewentualne mechanizmy wczesnego ostrzegania powinny obejmować nałożenie na dłużnika lub zarządu dłużnika określonych obowiązków w zakresie rachunkowości i monitorowania oraz obowiązki sprawozdawcze związane z umowami kredytów i pożyczek. Oprócz tego należy wprowadzić na szczeblu krajowym zachęty lub obowiązki dla osób trzecich mających dostęp do informacji finansowych, takich jak księgowi, organy podatkowe lub organy ds. zabezpieczenia społecznego, aby osoby te sygnalizowały niekorzystne zmiany.	(16) Im szybciej dłużnicy lub przedstawiciele pracowników będą mogli wyrażać obawy w związku z niepokojącą sytuacją lub trudnościami finansowymi przedsiębiorstwa i odpowiednio reagować na nie, tym większe będą ich szanse na uniknięcie upadłości albo – w przypadku przedsiębiorstw, które nieodwracalnie utraciły rentowność – tym łatwiej i sprawniej przebiegnie ich likwidacja. Aby zachęcić do wczesnego podjęcia działań tych dłużników, którzy dopiero zaczynają doświadczać trudności finansowych, oraz wzmocnić pozycję zainteresowanych pracowników w celu umożliwienia im aktywnego uczestnictwa w procesie restrukturyzacji, należy przekazywać dłużnikom jasne informacje na temat dostępnych zapobiegawczych postępowań restrukturyzacyjnych i wprowadzić instrumenty wczesnego ostrzegania. Ewentualne mechanizmy wczesnego ostrzegania powinny obejmować nałożenie na dłużnika lub zarządu dłużnika określonych obowiązków w zakresie rachunkowości i monitorowania oraz obowiązki sprawozdawcze związane z umowami kredytów i pożyczek. Oprócz tego organy zabezpieczenia społecznego, organy ds. konkurencji i organy kontroli powinny dysponować na mocy krajowego prawa podatkowego odpowiednimi metodami jak najszybszego sygnalizowania niebezpiecznych zmian.
Poprawka 17 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 18
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(18) Aby zwiększyć skuteczność restrukturyzacji zapobiegawczej, skrócić jej okres i ograniczyć koszty, krajowe przepisy powinny obejmować elastyczne procedury ograniczające zaangażowanie organów sądowych lub administracyjnych do przypadków, gdy jest ono konieczne i proporcjonalne, aby chronić interesy wierzycieli oraz ewentualnych innych zainteresowanych stron. W celu zapobieżenia zbędnym kosztom i uwzględnienia faktu, że postępowanie to ma charakter uprzedzający, dłużnicy co do zasady powinni utrzymywać zarząd nad swoim majątkiem i w zakresie bieżącego prowadzenia działalności. Ustanowienie zarządcy restrukturyzacyjnego, takiego jak mediator pomagający w negocjowaniu planu restrukturyzacji czy zarządca upadłościowy nadzorujący działania dłużnika, nie powinno być obowiązkowe w każdym przypadku – decyzja ta powinna być podejmowana w oparciu o okoliczności danej sprawy lub szczególne potrzeby dłużnika. Także rozpoczęcie restrukturyzacji nie musi zawsze wymagać orzeczenia sądowego – proces ten może mieć nieformalny charakter, o ile nie wpłynie to na prawa osób trzecich. Należy jednak zapewnić pewien stopień nadzoru, gdy wymaga tego ochrona prawnie uzasadnionych interesów wierzyciela lub wierzycieli, lub innych zainteresowanych stron. Sytuacja taka może zachodzić w szczególności wówczas, gdy organ sądowy lub administracyjny zdecydował o całkowitym wstrzymaniu czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku lub gdy wydaje się konieczne narzucenie planu restrukturyzacji grupom wierzycieli wyrażającym sprzeciw.	(18) Aby zwiększyć skuteczność restrukturyzacji zapobiegawczej, skrócić jej okres i ograniczyć koszty, krajowe przepisy powinny obejmować elastyczne procedury ograniczające zaangażowanie organów sądowych lub administracyjnych do przypadków, gdy jest ono konieczne i proporcjonalne, aby chronić interesy wierzycieli oraz ewentualnych innych zainteresowanych stron. W celu zapobieżenia zbędnym kosztom i uwzględnienia faktu, że postępowanie to ma charakter uprzedzający, dłużnicy co do zasady powinni utrzymywać zarząd nad swoim majątkiem i w zakresie bieżącego prowadzenia działalności. Ustanowienie zarządcy restrukturyzacyjnego, takiego jak mediator pomagający w negocjowaniu planu restrukturyzacji czy zarządca upadłościowy nadzorujący działania dłużnika, nie powinno być obowiązkowe w każdym przypadku – decyzja ta powinna być podejmowana w oparciu o okoliczności danej sprawy lub szczególne potrzeby dłużnika. Także rozpoczęcie restrukturyzacji nie musi zawsze wymagać orzeczenia sądowego – proces ten może mieć nieformalny charakter, o ile nie wpłynie to na prawa osób trzecich. Należy jednak zapewnić pewien stopień nadzoru, gdy wymaga tego ochrona prawnie uzasadnionych interesów wierzyciela lub wierzycieli, lub innych zainteresowanych stron. Sytuacja taka może zachodzić w szczególności wówczas, gdy organ sądowy lub administracyjny zdecydował o całkowitym wstrzymaniu czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku lub gdy wydaje się konieczne narzucenie planu restrukturyzacji grupom wierzycieli wyrażającym sprzeciw, lub gdy część lub całość działalności została przeniesiona do innego przedsiębiorstwa.
Poprawka 18 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 32
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(32) Zainteresowane strony, na które wpływa plan restrukturyzacji, powinny mieć możliwość wniesienia odwołania od decyzji w sprawie zatwierdzenia tego planu. W celu zapewnienia skuteczności planu restrukturyzacji, zmniejszenia niepewności i zapobiegania nieuzasadnionym opóźnieniom, wniesienie odwołania nie powinno jednak prowadzić do zawieszenia realizacji planu. W przypadku stwierdzenia, że wskutek wprowadzenia planu sytuacja wierzycieli mniejszościowych pogorszyła się w sposób nieuzasadniony, państwa członkowskie powinny rozważyć – jako alternatywę wobec odrzucenia planu – odszkodowanie dla takich pokrzywdzonych, wyrażających sprzeciw wierzycieli, które byłoby wypłacane przez dłużnika lub wierzycieli głosujących za planem restrukturyzacji.	(32) Zainteresowane strony, na które wpływa plan restrukturyzacji, powinny mieć możliwość wniesienia odwołania od decyzji w sprawie zatwierdzenia tego planu. W celu zapewnienia skuteczności planu restrukturyzacji, zmniejszenia niepewności i zapobiegania nieuzasadnionym opóźnieniom, wniesienie odwołania nie powinno jednak prowadzić do zawieszenia realizacji planu. W przypadku stwierdzenia, że wskutek wprowadzenia planu sytuacja wierzycieli mniejszościowych pogorszyła się w sposób nieuzasadniony, państwa członkowskie powinny rozważyć – jako alternatywę wobec odrzucenia planu restrukturyzacji – odszkodowanie dla takich pokrzywdzonych, wyrażających sprzeciw wierzycieli, które byłoby wypłacane przez dłużnika lub wierzycieli głosujących za planem restrukturyzacji.
Poprawka 19 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 34
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(34) Pracownicy powinni być objęci pełną ochroną prawną przez cały okres trwania zapobiegawczych postępowań restrukturyzacyjnych. W szczególności, niniejsza dyrektywa pozostaje bez uszczerbku dla praw pracowniczych gwarantowanych dyrektywą Rady 98/59/WE⁶⁸, dyrektywą Rady 2001/23/WE⁶⁹, dyrektywą 2002/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady⁷⁰, dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/94/WE⁷¹ oraz dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/38/WE⁷². Obowiązki w zakresie informowania pracowników i konsultowania się z nimi, które przewidziano w prawie krajowym wdrażającym powyższe dyrektywy, pozostają nienaruszone. Dotyczy to m.in. obowiązków informowania pracowników i konsultowania się z nimi w sprawie decyzji o skorzystaniu z ram restrukturyzacji zapobiegawczej zgodnie z dyrektywą 2002/14/WE. Ze względu na potrzebę zapewnienia odpowiedniego poziomu ochrony pracowników państwa członkowskie powinny zasadniczo umożliwić pracownikom dochodzenie ich niezaspokojonych roszczeń (w rozumieniu definicji w dyrektywie 2008/94/WE) pomimo wydania decyzji o wstrzymaniu czynności egzekucyjnych, niezależnie od tego, czy powstały one przed wydaniem tej decyzji, czy po jej wydaniu. Wstrzymanie czynności egzekucyjnych powinno być dopuszczalne tylko w odniesieniu do takich kwot i na taki okres, w jakim spłata takich wierzytelności jest skutecznie gwarantowana innymi środkami na mocy prawa krajowego. Jeżeli zakres ochrony gwarantującej na mocy dyrektywy 2008/94/WE spłatę niezaspokojonych roszczeń pracowników obejmuje w państwach członkowskich zapobiegawcze postępowania restrukturyzacyjne ustanowione niniejszą dyrektywą, wyłączenie roszczeń pracowników spod wstrzymania czynności egzekucyjnych nie jest uzasadnione w zakresie, w jakim chroni je ta gwarancja. W przypadku gdy prawo krajowe przewiduje ograniczenia odpowiedzialności instytucji gwarancyjnej dotyczące okresu gwarancji lub wysokości kwot wypłacanych pracownikom, pracownicy powinni mieć możliwość dochodzenia od pracodawcy pozostałej części swoich niezaspokojonych roszczeń nawet w okresie wstrzymania czynności egzekucyjnych.	(34) Pracownicy powinni być objęci pełną ochroną prawną przez cały okres trwania zapobiegawczych postępowań restrukturyzacyjnych. W szczególności, niniejsza dyrektywa pozostaje bez uszczerbku dla praw pracowniczych gwarantowanych dyrektywą Rady 98/59/WE⁶⁸, dyrektywą Rady 2001/23/WE⁶⁹, dyrektywą 2002/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady⁷⁰, dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/94/WE⁷¹ oraz dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/38/WE⁷². Obowiązki w zakresie informowania pracowników i konsultowania się z nimi, które przewidziano w prawie krajowym wdrażającym powyższe dyrektywy, pozostają nienaruszone. Dotyczy to m.in. obowiązków informowania pracowników i konsultowania się z nimi w sprawie decyzji o skorzystaniu z ram restrukturyzacji zapobiegawczej zgodnie z dyrektywą 2002/14/WE. Ze względu na potrzebę zapewnienia odpowiedniego poziomu ochrony pracowników państwa członkowskie powinny umożliwić pracownikom dochodzenie ich niezaspokojonych roszczeń (w rozumieniu definicji w dyrektywie 2008/94/WE) pomimo wydania decyzji o wstrzymaniu czynności egzekucyjnych, niezależnie od tego, czy powstały one przed wydaniem tej decyzji, czy po jej wydaniu. Wstrzymanie czynności egzekucyjnych powinno być dopuszczalne tylko w odniesieniu do takich kwot i na taki okres, w jakim spłata takich wierzytelności jest skutecznie gwarantowana innymi środkami na mocy prawa krajowego. Jeżeli zakres ochrony gwarantującej na mocy dyrektywy 2008/94/WE spłatę niezaspokojonych roszczeń pracowników obejmuje w państwach członkowskich zapobiegawcze postępowania restrukturyzacyjne ustanowione niniejszą dyrektywą, wyłączenie roszczeń pracowników spod wstrzymania czynności egzekucyjnych nie jest uzasadnione w zakresie, w jakim chroni je ta gwarancja. W przypadku gdy prawo krajowe przewiduje ograniczenia odpowiedzialności instytucji gwarancyjnej dotyczące okresu gwarancji lub wysokości kwot wypłacanych pracownikom, pracownicy powinni mieć możliwość dochodzenia od pracodawcy pozostałej części swoich niezaspokojonych roszczeń nawet w okresie wstrzymania czynności egzekucyjnych.
__________________	__________________
⁶⁸ Dyrektywa Rady 98/59/WE z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych (Dz.U. L 225 z 12.8.1998, s. 16).	⁶⁸ Dyrektywa Rady 98/59/WE z dnia 20 lipca 1998 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych (Dz.U. L 225 z 12.8.1998, s. 16).
⁶⁹ Dyrektywa Rady 2001/23/WE z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, zakładów lub części przedsiębiorstw lub zakładów, Dz.U. L 82 z 22.3.2001, s. 16.	⁶⁹ Dyrektywa Rady 2001/23/WE z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, zakładów lub części przedsiębiorstw lub zakładów, Dz.U. L 82 z 22.3.2001, s. 16.
⁷⁰ Dyrektywa 2002/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2002 r. ustanawiająca ogólne ramowe warunki informowania i przeprowadzania konsultacji z pracownikami we Wspólnocie Europejskiej (Dz.U. L 80 z 23.3.2002, s. 29).	⁷⁰ Dyrektywa 2002/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2002 r. ustanawiająca ogólne ramowe warunki informowania i przeprowadzania konsultacji z pracownikami we Wspólnocie Europejskiej (Dz.U. L 80 z 23.3.2002, s. 29).
⁷¹ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/94/WE z dnia 22 października 2008 r. w sprawie ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy, Dz.U. L 283 z 28.10.2008, s. 36.	⁷¹ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/94/WE z dnia 22 października 2008 r. w sprawie ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy, Dz.U. L 283 z 28.10.2008, s. 36.
⁷² Dyrektywa 2009/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 maja 2009 r. w sprawie ustanowienia europejskiej rady zakładowej lub trybu informowania pracowników i konsultowania się z nimi w przedsiębiorstwach lub w grupach przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym (Dz.U. L 122 z 16.5.2009, s. 28).	⁷² Dyrektywa 2009/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 maja 2009 r. w sprawie ustanowienia europejskiej rady zakładowej lub trybu informowania pracowników i konsultowania się z nimi w przedsiębiorstwach lub w grupach przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym (Dz.U. L 122 z 16.5.2009, s. 28).
Poprawka 20 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 35
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(35) Jeżeli plan restrukturyzacji wiąże się z przeniesieniem części przedsiębiorstwa lub działalności, prawa pracownicze wynikające z umowy o pracę lub stosunku pracy, w tym zwłaszcza prawa do wynagrodzenia, powinny być zagwarantowane zgodnie z art. 3 i 4 dyrektywy 2001/23/WE, bez uszczerbku dla szczegółowych przepisów stosowanych w przypadku postępowania upadłościowego na mocy art. 5 tej dyrektywy, w szczególności dla możliwości przewidzianych w jej art. 5 ust. 2. Obok praw dotyczących informowania i przeprowadzania konsultacji gwarantowanych dyrektywą 2002/14/WE oraz bez uszczerbku dla tych praw, w tym praw do informacji i konsultacji w sprawie decyzji, które mogą z dużym prawdopodobieństwem spowodować znaczne zmiany w organizacji pracy lub w stosunkach umownych, w celu osiągnięcia porozumienia odnośnie do takich decyzji, na mocy tej dyrektywy pracownicy, na których ma wpływ plan restrukturyzacji, powinni mieć także prawo głosu w sprawie tego planu. Do celów głosowania nad planem restrukturyzacji państwa członkowskie mogą zdecydować o umieszczeniu pracowników w innej grupie niż pozostałe grupy wierzycieli.	(35) Jeżeli plan restrukturyzacji wiąże się z przeniesieniem części przedsiębiorstwa lub działalności, prawa pracownicze wynikające z umowy o pracę lub stosunku pracy, w tym zwłaszcza prawa do wynagrodzenia, powinny być zagwarantowane zgodnie z art. 3 i 4 dyrektywy 2001/23/WE, bez uszczerbku dla szczegółowych przepisów stosowanych w przypadku postępowania upadłościowego na mocy art. 5 tej dyrektywy, w szczególności dla możliwości przewidzianych w jej art. 5 ust. 2. Obok praw dotyczących informowania i przeprowadzania konsultacji gwarantowanych dyrektywą 2002/14/WE oraz bez uszczerbku dla tych praw, w tym praw do informacji i konsultacji w sprawie decyzji, które mogą z dużym prawdopodobieństwem spowodować znaczne zmiany w organizacji pracy lub w stosunkach umownych, w celu osiągnięcia porozumienia odnośnie do takich decyzji, na mocy tej dyrektywy pracownicy, na których ma wpływ plan restrukturyzacji, powinni mieć także prawo głosu w sprawie tego planu. Do celów głosowania nad planem restrukturyzacji państwa członkowskie mogą zdecydować o umieszczeniu pracowników w innej grupie niż pozostałe grupy wierzycieli. Należy mieć na uwadze wyroki Trybunału Sprawiedliwości, o których przypomniał niedawno rzecznik generalny Paolo Mengozzi w swojej opinii w sprawie C-126/16.
Poprawka 21 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 38
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(38) Nie zawsze właściwe jest, aby po upływie krótkiego okresu następowało całkowite umorzenie długów lub wygasał zakaz prowadzenia działalności, na przykład w sytuacji, gdy dłużnik jest nieuczciwy lub działał w złej wierze. Państwa członkowskie powinny przekazać organom sądowym lub administracyjnym wyraźne wytyczne, w jaki sposób należy weryfikować uczciwość przedsiębiorcy. Aby ocenić, czy dłużnik był uczciwy, organ sądowy lub administracyjny może na przykład uwzględnić takie okoliczności, jak charakter i skalę długów, moment ich zaciągnięcia, starania dłużnika mające na celu spłatę zadłużenia i wywiązanie się z zobowiązań prawnych, w tym obowiązków dotyczących licencji publicznych i prawidłowej rachunkowości, a także kroki podjęte przez dłużnika w celu uniemożliwienia wierzycielom dochodzenia roszczeń. Zakaz prowadzenia działalności może obowiązywać przez dłuższy okres lub bezterminowo, gdy przedsiębiorca wykonuje jeden z zawodów uznawanych za wrażliwe w państwach członkowskich lub gdy został skazany za działalność przestępczą. W takich przypadkach przedsiębiorcy mogliby nadal uzyskać umorzenie długów, ale obowiązywałby ich zakaz wykonywania określonego zawodu przez dłuższy okres lub bezterminowo.	(38) Nie zawsze właściwe jest, aby po upływie krótkiego okresu następowało całkowite umorzenie długów lub wygasał zakaz prowadzenia działalności, na przykład w sytuacji, gdy dłużnik jest nieuczciwy lub działał w złej wierze. Państwa członkowskie powinny przekazać organom sądowym lub administracyjnym wyraźne wytyczne i kryteria dotyczące metod weryfikacji uczciwości przedsiębiorcy. Aby ocenić, czy dłużnik był uczciwy, organ sądowy lub administracyjny może na przykład uwzględnić takie okoliczności, jak charakter i skalę długów, moment ich zaciągnięcia, starania dłużnika mające na celu spłatę zadłużenia i wywiązanie się z zobowiązań prawnych, w tym obowiązków dotyczących licencji publicznych i prawidłowej rachunkowości, a także kroki podjęte przez dłużnika w celu uniemożliwienia wierzycielom dochodzenia roszczeń. Zakaz prowadzenia działalności może obowiązywać przez dłuższy okres lub bezterminowo, gdy przedsiębiorca wykonuje jeden z zawodów uznawanych za wrażliwe w państwach członkowskich lub gdy został skazany za działalność przestępczą. W takich przypadkach przedsiębiorcy mogliby nadal uzyskać umorzenie długów, ale obowiązywałby ich zakaz wykonywania określonego zawodu przez dłuższy okres lub bezterminowo.
Poprawka 22 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 39
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(39) Konieczne jest utrzymanie oraz zwiększenie przejrzystości i przewidywalności postępowań, tak aby sprzyjały one aktywności gospodarczej i dawaniu przedsiębiorcom drugiej szansy oraz umożliwiały sprawną likwidację nierentownych przedsiębiorstw. Należy również skrócić postępowania upadłościowe – ich przewlekłość w wielu państwach członkowskich prowadzi do niepewności prawa dla wierzycieli i inwestorów oraz osiągania niskich stóp odzysku. W kontekście mechanizmu ściślejszej współpracy pomiędzy sądami a zarządcami w sprawach transgranicznych wprowadzonego rozporządzeniem (UE) 2015/848 profesjonalizm wszystkich zaangażowanych podmiotów powinien osiągnąć w całej Unii zbliżony wysoki poziom. Aby osiągnąć te cele, państwa członkowskie powinny zapewnić odpowiednie przeszkolenie członków organów sądowych i administracyjnych oraz posiadanie przez nich specjalistycznej wiedzy i doświadczenia w sprawach z zakresu upadłości. Taka specjalizacja członków sądownictwa powinna zapewnić, aby decyzje o potencjalnie znaczących skutkach gospodarczych i społecznych były wydawane w krótkim terminie, i nie powinna oznaczać, że wyspecjalizowani w tej dziedzinie członkowie sądownictwa muszą zajmować się wyłącznie sprawami z zakresu restrukturyzacji, upadłości i drugiej szansy. Skutecznym sposobem osiągnięcia tych celów może być np. utworzenie wyspecjalizowanych sądów lub izb sądowych zgodnie z przepisami prawa krajowego regulującymi organizację systemu sądowego.	(39) Konieczne jest utrzymanie oraz zwiększenie przejrzystości i przewidywalności postępowań, tak aby sprzyjały one aktywności gospodarczej i dawaniu przedsiębiorcom drugiej szansy oraz umożliwiały sprawną likwidację nierentownych przedsiębiorstw. Należy również skrócić postępowania upadłościowe – ich przewlekłość w wielu państwach członkowskich prowadzi do niepewności prawa dla wierzycieli i inwestorów oraz osiągania niskich stóp odzysku. W kontekście mechanizmu ściślejszej współpracy pomiędzy sądami a zarządcami w sprawach transgranicznych wprowadzonego rozporządzeniem (UE) 2015/848 profesjonalizm wszystkich zaangażowanych podmiotów powinien osiągnąć w całej Unii zbliżony wysoki poziom. Aby osiągnąć te cele, państwa członkowskie powinny zapewnić odpowiednie przeszkolenie członków organów sądowych i administracyjnych oraz posiadanie przez nich specjalistycznej wiedzy i doświadczenia w sprawach z zakresu upadłości. Taka specjalizacja członków sądownictwa powinna zapewnić, aby decyzje o potencjalnie znaczących skutkach gospodarczych i społecznych były wydawane w krótkim terminie, i nie powinna oznaczać, że wyspecjalizowani w tej dziedzinie członkowie sądownictwa muszą zajmować się wyłącznie sprawami z zakresu restrukturyzacji, upadłości i drugiej szansy. Skutecznym sposobem osiągnięcia tych celów może być np. utworzenie sądów lub izb sądowych z sędziami wyspecjalizowanymi w tej dziedzinie zgodnie z przepisami prawa krajowego regulującymi organizację systemu sądowego.
Poprawka 23 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 40
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(40) Państwa członkowskie powinny również zapewnić odpowiednie przeszkolenie zarządców restrukturyzacyjnych, upadłościowych i zarządców na potrzeby drugiej szansy powoływanych przez organ sądowy lub administracyjny, nadzór nad wykonywaniem zadań przez tych zarządców oraz aby procedura ich powoływania była przejrzysta i uwzględniała w odpowiednim stopniu konieczność zagwarantowania skuteczności postępowań i wykonywania zadań przez zarządców w uczciwy sposób. Zarządcy powinni również przestrzegać dobrowolnych kodeksów postępowania mających na celu zapewnienie odpowiedniego poziomu ich kwalifikacji i wyszkolenia oraz przejrzystości obowiązków, a także zasad dotyczących określania ich wynagrodzeń, zawierania ubezpieczenia od odpowiedzialności zawodowej i ustanowienia mechanizmów nadzorczych i regulacyjnych, które powinny obejmować odpowiedni i skuteczny system kar dla zarządców, którzy dopuścili się naruszenia swoich obowiązków. Osiągnięcie takich standardów jest zasadniczo możliwe bez tworzenia nowych zawodów czy kwalifikacji.	(40) Państwa członkowskie powinny również zapewnić odpowiednie przeszkolenie zarządców restrukturyzacyjnych, upadłościowych i zarządców na potrzeby drugiej szansy powoływanych przez organ sądowy lub administracyjny, nadzór nad wykonywaniem zadań przez tych zarządców oraz aby procedura ich powoływania była przejrzysta i uwzględniała w odpowiednim stopniu konieczność zagwarantowania skuteczności postępowań i wykonywania zadań przez zarządców w uczciwy sposób z uwzględnieniem głównego celu przywrócenia rentowności przedsiębiorstwa. Zarządcy powinni być ratownikami, a nie likwidatorami, i powinni przestrzegać kodeksu postępowania mającego na celu zapewnienie odpowiedniego poziomu ich kwalifikacji i wyszkolenia oraz przejrzystości obowiązków, a także zasad dotyczących określania ich wynagrodzeń, zawierania ubezpieczenia od odpowiedzialności zawodowej i ustanowienia mechanizmów nadzorczych i regulacyjnych, które powinny obejmować odpowiedni i skuteczny system kar dla zarządców, którzy dopuścili się naruszenia swoich obowiązków. Osiągnięcie takich standardów jest zasadniczo możliwe bez tworzenia nowych zawodów czy kwalifikacji.
Poprawka 24 Wniosek dotyczący dyrektywy Motyw 47 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(47a) Należy dokonać dalszej oceny w celu stwierdzenia, czy jest to konieczne, a następnie przedstawić inicjatywy ustawodawcze dotyczące upadłości dotykającej osoby nieprowadzące działalności handlowej, gospodarczej, rzemieślniczej lub zawodowej porównywalnej do działalności przedsiębiorcy, który – jako konsument lub użytkownik publicznych bądź prywatnych dóbr lub usług – jest, w dobrej wierze, chwilowo lub trwale niezdolny do spłaty swoich wymagalnych zobowiązań. Takie inicjatywy ustawodawcze powinny przewidywać, że te osoby mają zagwarantowany dostęp do podstawowych dóbr i usług zapewniających im godne warunki życia.
Poprawka 25 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 1 – ustęp 1 – litera a
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
a) zapobiegawczych postępowań restrukturyzacyjnych dostępnych dla dłużników znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej w sytuacji, gdy zachodzi prawdopodobieństwo niewypłacalności;	a) zapobiegawczych postępowań restrukturyzacyjnych dostępnych dla dłużników znajdujących się w trudnej sytuacji finansowej w sytuacji, gdy zachodzi prawdopodobieństwo niewypłacalności; lub procedur wykorzystywanych do zmniejszenia kwot należnych wszystkim wierzycielom lub ich części bądź do przeniesienia całości lub części rentownej działalności do innego przedsiębiorstwa w ramach długoterminowej strategii;
Poprawka 26 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 6
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
6) „tworzenie grup” oznacza tworzenie grup wierzycieli i udziałowców, na których ma wpływ plan restrukturyzacji, w taki sposób, aby podział ten odzwierciedlał prawa i stopnie uprzywilejowania związane z wierzytelnościami i udziałami, przy uwzględnieniu ewentualnych wcześniej istniejących uprawnień, praw zastawu lub umów między wierzycielami, oraz ich sposób traktowania zgodnie z planem restrukturyzacji;	6) „tworzenie grup” oznacza tworzenie grup wierzycieli i udziałowców, na których ma wpływ plan restrukturyzacji, w taki sposób, aby podział ten odzwierciedlał prawa i stopnie uprzywilejowania związane z wierzytelnościami i udziałami, przy uwzględnieniu ewentualnych wcześniej istniejących uprawnień, praw zastawu lub umów między wierzycielami, oraz ich sposób traktowania zgodnie z planem restrukturyzacji; państwa członkowskie są odpowiedzialne za określenie tych grup z uwzględnieniem faktu, że pracownicy są uprzywilejowaną grupą wierzycieli; jakiekolwiek prawne zmiany w określaniu tych grup nie mają wpływu na plan restrukturyzacji, aby zagwarantować pewność prawa;
Poprawka 27 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 7
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
7) „zatwierdzenie planu restrukturyzacji wbrew wierzycielom wyrażającym sprzeciw” oznacza zatwierdzenie przez organ sądowy lub administracyjny planu restrukturyzacji, na który wyrazili zgodę wierzyciele posiadający większość sumy wierzytelności lub większość sumy wierzytelności w każdej grupie wierzycieli, wbrew sprzeciwowi mniejszości wierzycieli ogółem lub mniejszości wierzycieli w każdej grupie;	7) „zatwierdzenie planu restrukturyzacji wbrew wierzycielom wyrażającym sprzeciw” oznacza zatwierdzenie przez organ sądowy lub administracyjny planu restrukturyzacji, na który wyrazili zgodę wierzyciele posiadający większość sumy wierzytelności lub większość sumy wierzytelności w każdej grupie wierzycieli, lub w ramach którego cena sprzedaży nie pokrywa w całości roszczeń wszystkich wierzycieli, wbrew sprzeciwowi mniejszości wierzycieli ogółem lub mniejszości wierzycieli w każdej grupie lub sprzeciwowi wierzycieli, których roszczenia nie zostaną spłacone w całości;
Poprawka 28 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 15 – litera a
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
a) pomoc dłużnikowi lub wierzycielom w przygotowaniu lub negocjowaniu planu restrukturyzacji;	a) pomoc dłużnikowi lub wierzycielom w przygotowaniu lub negocjowaniu realnego planu restrukturyzacji lub sprzedaży;
Poprawka 29 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 2 – akapit 1 – punkt 15 – litera b
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
b) nadzór nad działalnością dłużnika podczas negocjowania planu restrukturyzacji i przedkładanie sprawozdań organowi sądowemu lub administracyjnemu;	b) nadzór nad działalnością dłużnika podczas negocjowania planu restrukturyzacji lub sprzedaży i przedkładanie sprawozdań organowi sądowemu lub administracyjnemu;
Poprawka 30 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Państwa członkowskie zapewniają, aby dłużnicy i przedsiębiorcy mieli dostęp do instrumentów wczesnego ostrzegania, które pozwalają wykryć pogorszenie kondycji przedsiębiorstwa i zasygnalizować dłużnikowi lub przedsiębiorcy konieczność podjęcia pilnych działań.	1. Państwa członkowskie zapewniają, aby dłużnicy, przedsiębiorcy oraz pracownicy i ich przedstawiciele mieli dostęp do instrumentów wczesnego ostrzegania, które pozwalają wykryć pogorszenie kondycji przedsiębiorstwa i zasygnalizować dłużnikowi lub przedsiębiorcy konieczność podjęcia pilnych działań.
Poprawka 31 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Państwa członkowskie zapewniają, aby dłużnicy i przedsiębiorcy mieli dostęp do właściwych, aktualnych, jasnych, zwięzłych i przyjaznych dla użytkownika informacji dotyczących dostępności instrumentów wczesnego ostrzegania i wszelkich środków, jakie mają do dyspozycji w celu przeprowadzenia wczesnej restrukturyzacji lub uzyskania umorzenia długów prywatnych.	2. Państwa członkowskie zapewniają, aby dłużnicy, przedsiębiorcy oraz pracownicy i ich przedstawiciele mieli dostęp do właściwych, aktualnych, jasnych, zwięzłych i przyjaznych dla użytkownika informacji dotyczących dostępności instrumentów wczesnego ostrzegania i wszelkich środków, jakie mają do dyspozycji w celu przeprowadzenia wczesnej restrukturyzacji lub uzyskania umorzenia długów prywatnych.
Poprawka 32 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 2 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	2a. Państwa członkowskie dopilnowują, aby przedstawiciele pracowników mieli pełen dostęp do informacji i możliwość konsultacji w przypadku potrzeby podjęcia działań;
Poprawka 33 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 3 – ustęp 3 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	3a. Państwa członkowskie dopilnowują, aby przedstawiciele pracowników mogli ostrzegać dłużników i przedsiębiorców o trudnościach, w jakich znalazło się przedsiębiorstwo, i o ich pilnym charakterze.
	Państwa członkowskie zapewniają, aby przedstawiciele pracowników mieli możliwość zasięgnięcia opinii wybranego przez siebie niezależnego eksperta zgodnie z prawem krajowym i praktykami, mając dostęp do właściwych, aktualnych, jasnych, zwięzłych i przystępnych informacji dotyczących sytuacji finansowej przedsiębiorstwa oraz rozpatrywanych różnych możliwości restrukturyzacji, łącznie z przeniesieniem własności przedsiębiorstwa na pracowników.
	Państwa członkowskie zapewniają również, by organy podatkowe i organy ds. zabezpieczenia społecznego, a także organy ds. konkurencji i organy kontrolne dysponowały na mocy prawa krajowego odpowiednimi środkami jak najszybszego sygnalizowania niepokojących zmian finansowych.
Poprawka 34 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 4
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Artykuł 4	Artykuł 4
Dostępność ram restrukturyzacji zapobiegawczej	Dostępność ram restrukturyzacji zapobiegawczej
1. Państwa członkowskie zapewniają, aby w sytuacji, gdy zachodzi prawdopodobieństwo wystąpienia niewypłacalności, dłużnicy znajdujący się w trudnej sytuacji finansowej mieli dostęp do skutecznych ram restrukturyzacji zapobiegawczej, które pozwalają im przeprowadzić restrukturyzację zadłużenia lub przedsiębiorstwa, przywrócić rentowność i uniknąć niewypłacalności.	1. Państwa członkowskie zapewniają, aby w sytuacji, gdy zachodzi prawdopodobieństwo wystąpienia niewypłacalności, dłużnicy znajdujący się w trudnej sytuacji finansowej mieli dostęp do skutecznych ram restrukturyzacji zapobiegawczej, które pozwalają im przeprowadzić restrukturyzację zadłużenia lub przedsiębiorstwa, przywrócić rentowność lub zapewnić rentowne prowadzenie działalności przez inne przedsiębiorstwo i uniknąć niewypłacalności bądź znaleźć bardziej zadowalające niż likwidacja aktywów rozwiązanie mające na celu zaspokojenie roszczeń wierzycieli oraz utrzymanie zatrudnienia i działalności.
2. Ramy restrukturyzacji zapobiegawczej mogą obejmować jedną procedurę lub jeden środek albo większą liczbę procedur lub środków.	2. Ramy restrukturyzacji zapobiegawczej mogą obejmować jedną procedurę lub jeden środek albo większą liczbę procedur lub środków poddanych odpowiednim negocjacjom i konsultacjom z przedstawicielami pracowników (jeżeli tacy istnieją), którzy zachowują wszystkie prawa do rokowań zbiorowych i działań zbiorowych. Ramy restrukturyzacji zapobiegawczej przewidują także procedury lub środki służące ratowaniu zadłużonych przedsiębiorstw przez pracowników zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa krajowego.
3. Państwa członkowskie wprowadzają przepisy ograniczające zaangażowanie organu sądowego lub administracyjnego do przypadków, w których jest to konieczne i proporcjonalne, aby chronić interesy zainteresowanych stron.	3. Państwa członkowskie wprowadzają przepisy ograniczające zaangażowanie organu sądowego lub administracyjnego do przypadków, w których jest to konieczne i proporcjonalne, jednocześnie zapewniając ochronę interesów zainteresowanych stron.
4. Ramy restrukturyzacji zapobiegawczej są dostępne na wniosek dłużników lub na wniosek wierzycieli, działających za zgodą dłużników.	4. Ramy restrukturyzacji zapobiegawczej są dostępne na wniosek dłużników, na wniosek pracowników lub na wniosek wierzycieli, działających za zgodą dłużników.
Poprawka 35 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 – ustęp 3 – wprowadzenie
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
3. Państwa członkowskie mogą wymagać powołania zarządcy restrukturyzacyjnego w następujących sytuacjach:	3. Państwa członkowskie zapewniają powołanie zarządcy przynajmniej w zakresie restrukturyzacji w następujących sytuacjach:
Poprawka 36 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 5 – ustęp 3 – litera b a (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	ba) gdy plan przewiduje przeniesienie całości lub części przedsiębiorstwa do innego przedsiębiorstwa bez przejęcia wszystkich pracowników.
Poprawka 37 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 6 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Państwa członkowskie zapewniają, aby dłużnicy, którzy negocjują ze swoimi wierzycielami plan restrukturyzacji, mogli uzyskać wstrzymanie czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku, jeżeli jest to – w odpowiednim zakresie – konieczne, aby pomóc w negocjacjach planu restrukturyzacji.	1. Państwa członkowskie zapewniają, aby dłużnicy, którzy negocjują ze swoimi wierzycielami plan restrukturyzacji lub sprzedaży, mogli uzyskać wstrzymanie czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku, jeżeli jest to – w odpowiednim zakresie – konieczne, aby pomóc w negocjacjach planu restrukturyzacji.
Poprawka 38 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 6 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Państwa członkowskie zapewniają możliwość wydania decyzji o wstrzymaniu czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku, które obowiązuje wobec wszystkich typów wierzycieli, w tym wierzycieli zabezpieczonych i uprzywilejowanych. Wstrzymanie czynności egzekucyjnych może być całkowite, tzn. dotyczyć wszystkich wierzycieli, albo być ograniczone do jednego wierzyciela lub większej liczby pojedynczych wierzycieli, zgodnie z prawem krajowym.	2. Państwa członkowskie zapewniają możliwość wydania decyzji o wstrzymaniu czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku, które obowiązuje wobec wszystkich typów wierzycieli, w tym wierzycieli zabezpieczonych i uprzywilejowanych, lecz z wyjątkiem pracowników. Wstrzymanie czynności egzekucyjnych może być całkowite, tzn. dotyczyć wszystkich wierzycieli, albo być ograniczone do jednego wierzyciela lub większej liczby pojedynczych wierzycieli, zgodnie z prawem krajowym.
Uzasadnienie
Chociaż gwarancja, o której mowa w art. 6 ust. 3, jest odpowiednia, to jednak ogólny tekst zawarty w art. 6 ust. 1 powinien określać szczególny status grupy pracowników.
Poprawka 39 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 6 – ustęp 5 – litera a
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
a) poczyniono odpowiednie postępy w negocjacjach dotyczących planu restrukturyzacji; oraz	a) poczyniono odpowiednie postępy w negocjacjach dotyczących planu restrukturyzacji lub przeniesienia rentownej części działalności do innego przedsiębiorstwa zgodnie z warunkami przewidzianymi w niniejszej dyrektywie; oraz
Poprawka 40 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 7 – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
3. Państwo członkowskie może odstąpić od stosowania przepisów ust. 1, gdy dłużnik stracił płynność i nie jest już w stanie spłacać swoich wymagalnych zobowiązań w okresie wstrzymania czynności egzekucyjnych. W takim przypadku państwa członkowskie zapewniają, aby postępowanie restrukturyzacyjne nie kończyło się automatycznie i aby organ sądowy lub administracyjny – po przeanalizowaniu szans uzyskania porozumienia w sprawie planu pomyślnej restrukturyzacji w okresie wstrzymania – mógł odroczyć wszczęcie postępowania upadłościowego i utrzymać korzyści związane ze wstrzymaniem czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku.	3. Państwo członkowskie może odstąpić od stosowania przepisów ust. 1, gdy dłużnik stracił płynność i nie jest już w stanie spłacać swoich wymagalnych zobowiązań w okresie wstrzymania czynności egzekucyjnych. W takim przypadku państwa członkowskie zapewniają, aby postępowanie restrukturyzacyjne nie kończyło się automatycznie i aby organ sądowy lub administracyjny – po przeanalizowaniu szans uzyskania porozumienia w sprawie planu pomyślnej restrukturyzacji lub planu przeniesienia rentownej działalności w okresie wstrzymania – mógł odroczyć wszczęcie postępowania upadłościowego i utrzymać korzyści związane ze wstrzymaniem czynności egzekucyjnych w indywidualnym przypadku.
Poprawka 41 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 1 – litera b
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
b) wycenę obecnej wartości dłużnika lub przedsiębiorstwa dłużnika oraz oświadczenie dotyczące przyczyn i skali trudności finansowych dłużnika, poparte uzasadnieniem;	b) wycenę obecnej wartości dłużnika lub przedsiębiorstwa dłużnika, zarówno w sytuacji rozwiązania trudności, jak i sprzedaży w ramach likwidacji aktywów, oraz oświadczenie dotyczące przyczyn i skali trudności finansowych dłużnika, poparte uzasadnieniem; z zastrzeżeniem unijnych i krajowych przepisów dotyczących zachowania poufności wycena ta obejmuje szczegółowy opis wszystkich aktywów, długów i ich lokalizacji oraz relację zobowiązań i przepływów finansowych ze spółkami dominującymi i spółkami zależnymi przedsiębiorstwa.
Poprawka 42 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 1 – litera f
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
f) warunki planu, w tym m.in.:	f) warunki planu, w tym m.in.:
(i) proponowany okres jego trwania;	(i) proponowany okres jego trwania;
(ii) wszelkie wnioski o zmianę terminów spłaty długów, ich anulowanie lub konwersję na inne formy zobowiązań;	(ii) wszelkie wnioski o zmianę terminów spłaty długów, ich anulowanie lub konwersję na inne formy zobowiązań;
(iii) nowe finansowanie przewidywane w ramach planu restrukturyzacji;	(iii) nowe finansowanie przewidywane w ramach planu restrukturyzacji;
	(iiia) wpływ na wszystkie rodzaje świadczeń emerytalno-rentowych emerytowanych i obecnych pracowników;
	(iiib) wpływ na warunki zatrudnienia i wynagrodzenia pracowników;
	(iiic) wpływ na spółki zależne i podwykonawców;
Poprawka 43 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 1 – litera g a (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	ga) ocenę szans na rynku pracy oraz indywidualnych i zbiorowych kompetencji pracowników, których dotyczy plan.
Poprawka 44 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 8 – ustęp 1 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	1a. Plany restrukturyzacji nie mają wpływu na roszczenia i inne prawa pracowników, a grupa pracowników ma pierwszeństwo. W drodze wyjątku warunki umowne można renegocjować na wczesnym etapie restrukturyzacji w przedsiębiorstwie między kierownictwem a przedstawicielami pracowników, jeżeli służy to normalnej kontynuacji działalności oraz utrzymaniu zatrudnienia.
Poprawka 45 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 − ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Państwa członkowskie zapewniają wszystkim zainteresowanym wierzycielom prawo głosu w sprawie przyjęcia planu restrukturyzacji. Państwa członkowskie mogą przyznać prawa głosu również zainteresowanym udziałowcom, zgodnie z art. 12 ust. 2.	1. Państwa członkowskie zapewniają, aby procedury przewidziane prawem krajowym dawały wierzycielom, w tym pracownikom objętym planem umorzenia wierzytelności, prawo głosu w sprawie przyjęcia planu restrukturyzacji, po uzyskaniu stosownych informacji o procedurze i jej ewentualnych konsekwencjach dla przedsiębiorstwa. Państwa członkowskie mogą przyznać prawa głosu również zainteresowanym udziałowcom, zgodnie z art. 12 ust. 2.
Poprawka 46 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2 Państwa członkowskie zapewniają, aby zainteresowane strony były traktowane jako odrębne grupy, utworzone zgodnie z kryteriami tworzenia grup. Grupy są tworzone w taki sposób, aby każda z nich obejmowała roszczenia lub udziały wiążące się z prawami, które są na tyle podobne, że uzasadniają traktowanie członków tej grupy jako jednolitej grupy o wspólnych interesach. Do celów przyjęcia planu restrukturyzacji należy wyznaczyć odrębne grupy co najmniej dla wierzytelności zabezpieczonych i niezabezpieczonych. Państwa członkowskie mogą również ustanowić wymóg utworzenia osobnej grupy dla pracowników.	2 Państwa członkowskie zapewniają, aby strony objęte planem umorzenia wierzytelności były traktowane jako odrębne grupy, utworzone zgodnie z kryteriami tworzenia grup. Grupy są tworzone w taki sposób, aby każda z nich obejmowała roszczenia lub udziały wiążące się z prawami, które są na tyle podobne, że uzasadniają traktowanie członków tej grupy jako jednolitej grupy o wspólnych interesach. Do celów przyjęcia planu restrukturyzacji należy wyznaczyć odrębne grupy co najmniej dla wierzytelności zabezpieczonych i niezabezpieczonych. Biorąc pod uwagę, że pracownicy są uprzywilejowaną grupą wierzycieli i z wyjątkiem należycie uzasadnionych okoliczności państwa członkowskie zapewniają, by wierzytelności płacowe dla pracowników zatrudnionych oraz wierzytelności emerytalne dla pracowników emerytowanych były rozpatrywane w osobnej grupie uprzywilejowanej, a także gwarantują pierwszeństwo takich wierzytelności.
Poprawka 47 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 4
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
4. Plan restrukturyzacji należy uznać za przyjęty przez zainteresowane strony, gdy uzyskał poparcie większości – ustalanej na podstawie kwoty ich roszczeń lub wartości udziałów – w każdej grupie. Państwa członkowskie określają większość, jaka jest wymagana do przyjęcia planu restrukturyzacji; większość ta nie powinna w żadnym wypadku przekraczać 75 % kwoty roszczeń lub wartości udziałów w każdej grupie.	4. Plan restrukturyzacji należy uznać za przyjęty przez zainteresowane strony, gdy uzyskał poparcie większości – ustalanej na podstawie kwoty ich roszczeń lub wartości udziałów – w każdej grupie i liczby osób posiadających prawo głosu w każdej grupie, w tym w grupie pracowników. większość ta nie powinna w żadnym wypadku przekraczać 75 % kwoty roszczeń lub wartości udziałów w każdej grupie. Plan sprzedaży zatwierdza sąd właściwy zgodnie z procedurą krajową umożliwiającą udzielanie zgody na sprzedaż i jej realizację.
Poprawka 48 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 9 – ustęp 5
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
5. Państwa członkowskie mogą postanowić, że głosowanie w sprawie przyjęcia planu restrukturyzacji odbywa się w drodze konsultacji i porozumienia z wymaganą większością zainteresowanych stron w każdej grupie.	5. Państwa członkowskie mogą postanowić, że głosowanie w sprawie przyjęcia planu restrukturyzacji odbywa się w drodze konsultacji i porozumienia z wymaganą większością zainteresowanych stron w każdej grupie. W grupie pracowników głosowanie to odbywa się zgodnie z przepisami krajowymi.
Poprawka 49 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 10 – ustęp 1 – litera b a (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	ba) plan restrukturyzacji likwidujący więcej niż 10 miejsc pracy w przedsiębiorstwie w przeciągu jednego miesiąca;
Poprawka 50 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 10 – ustęp 1 – litera b b (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	bb) plan restrukturyzacji, co do którego grupa pracowników złożyła kontrpropozycje, aby w szczególności uwzględnić te, które zawierają zmianę akcjonariusza popieraną przez grupę pracowników, lub plan restrukturyzacji, w ramach którego pracownicy są przyszłymi nabywcami, zatwierdzony przez grupę pracowników po przeprowadzeniu procedury informacyjnej i konsultacyjnej.
Poprawka 51 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 10 – ustęp 1 – akapit 1 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Państwa członkowskie zapewniają, aby plany sprzedaży rentownej działalności mogły stać się obowiązujące wobec stron tylko wówczas, gdy zostały zatwierdzone przez organ sądowy lub administracyjny zgodnie z prawem krajowym.
Poprawka 52 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 10 – ustęp 3
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
3. Państwa członkowskie zapewniają, aby organy sądowe lub administracyjne mogły odmówić zatwierdzenia planu restrukturyzacji w sytuacji, gdy nie rokuje on szans na zapobieżenie upadłości dłużnika i zapewnienie rentowności przedsiębiorstwa.	3. Państwa członkowskie zapewniają, aby organy sądowe lub administracyjne mogły odmówić zatwierdzenia planu restrukturyzacji obejmującego rozliczenie wierzytelności w sytuacji, gdy nie rokuje on szans na zapobieżenie upadłości dłużnika i zapewnienie rentowności przedsiębiorstwa lub gdy zobowiązania dłużnika wobec pracowników przewidziane w istniejących dyrektywach nie zostały wykonane. Państwa członkowskie zapewniają, aby organy sądowe lub administracyjne mogły odmówić zatwierdzenia planu sprzedaży, gdy nie rokuje on szans na zapewnienie wypłacenia wierzycielom zysków w wysokości co najmniej równej tej, jaką otrzymaliby w ramach sprzedaży aktywów w postępowaniu upadłościowym lub gdy przedsiębiorstwo kontynuujące działalność nie zapewnia gwarancji rentowności przeniesionej działalności.
Poprawka 53 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 10 – ustęp 4
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
4. Państwa członkowskie zapewniają, aby w sytuacji, gdy organ sądowy lub administracyjny ma obowiązek zatwierdzić plan restrukturyzacji, by mógł on zacząć obowiązywać, decyzja organu w sprawie zatwierdzenia planu została wydana niezwłocznie po złożeniu wniosku, a w każdym razie nie później niż w ciągu 30 dni od złożenia wniosku.	4. Państwa członkowskie zapewniają, aby w sytuacji, gdy organ sądowy lub administracyjny ma obowiązek zatwierdzić plan restrukturyzacji lub zezwolić na plan sprzedaży, by mógł on zacząć obowiązywać, decyzja organu w sprawie zatwierdzenia planu została wydana niezwłocznie po złożeniu wniosku, a w każdym razie nie później niż w ciągu 30 dni od złożenia wniosku.
Poprawka 54 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 13 – ustęp 1
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Organ sądowy lub administracyjny określa wartość likwidacyjną, gdy wyrażono sprzeciw wobec planu restrukturyzacji na podstawie zarzucanego naruszenia kryterium ochrony najlepszych interesów wierzycieli.	1. Organ sądowy lub administracyjny określa wartość likwidacyjną, gdy wyrażono sprzeciw wobec planu restrukturyzacji lub planu sprzedaży na podstawie zarzucanego naruszenia kryterium ochrony najlepszych interesów wierzycieli.
Poprawka 55 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 13 – ustęp 2 – wprowadzenie
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Wartość przedsiębiorstwa ustala organ sądowy lub administracyjny na podstawie wartości przedsiębiorstwa kontynuującego działalność w następujących przypadkach:	2. Wartość przedsiębiorstwa ustala organ sądowy lub administracyjny na podstawie wartości przedsiębiorstwa kontynuującego działalność i wartości uzyskanej w wyniku sprzedaży aktywów przez zarządcę niewypłacalności w ramach postępowania upadłościowego w następujących przypadkach:
Poprawka 56 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 13 – ustęp 2 – litera b a (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	ba) gdy plan obejmuje przeniesienie całości lub części działalności
Poprawka 57 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 16 − ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. W kontekście późniejszego postępowania upadłościowego państwa członkowskie mogą przyznać zapewniającym nowe finansowanie lub finansowanie przejściowe prawo otrzymania płatności z pierwszeństwem wobec innych wierzycieli, których roszczenia pieniężne lub majątkowe byłyby w przeciwnym razie tak samo lub bardziej uprzywilejowane. W takich sytuacjach państwa członkowskie powinny przewidzieć, że kolejność zaspokojenia roszczeń z tytułu nowego finansowania i finansowania przejściowego jest wyższa co najmniej od roszczeń zwykłych zabezpieczonych wierzycieli.	skreśla się
Uzasadnienie
Przepis ten ustanawia specjalny przywilej dla podmiotów zapewniających nowe finansowanie lub finansowanie przejściowe. Może to prowadzić do osłabienia pozycji innych wierzycieli, w tym pracowników, oraz zmniejszenia pozostałego majątku danego przedsiębiorstwa, powodując w ten sposób dalsze zagrożenie dla pracowników.
Poprawka 58 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 18 – akapit 1 – litera a
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
a) podjęcie natychmiastowych kroków w celu zminimalizowania strat wierzycieli, pracowników, akcjonariuszy lub wspólników i innych zainteresowanych stron;	a) podjęcie natychmiastowych kroków w celu zminimalizowania strat wierzycieli, pracowników, akcjonariuszy lub wspólników i innych zainteresowanych stron, łącznie z zatrudnieniem, oraz strat w odniesieniu do interesów i praw pracowników;
Poprawka 59 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 23 – ustęp 2 a (nowy)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	2a. Państwa członkowskie mogą rozszerzyć zakres mechanizmu drugiej szansy dla przedsiębiorców, aby objąć nim osoby fizyczne, takie jak osoby nieprowadzące działalności handlowej, gospodarczej, rzemieślniczej lub zawodowej porównywalnej do działalności przedsiębiorcy. Rozszerzenie zakresu ma na celu uniknięcie nadmiernego zadłużenia osób fizycznych działających w dobrej wierze dzięki procedurze umorzenia, aby utrzymać wierzytelności po częściowym spłaceniu oraz umożliwić przedsiębiorcom ponowny dostęp do kredytów. Komisja analizuje, w jaki sposób rozszerzenie mechanizmu drugiej szansy pomoże państwom członkowskim ograniczyć ubóstwo i wykluczenie społeczne, a także pobudzić działalność gospodarczą.
Poprawka 60 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 25 − ustęp 2
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Państwa członkowskie wspierają wszelkimi środkami, które uznają za właściwe, opracowywanie dobrowolnych kodeksów postępowania i stosowanie się do nich przez zarządców restrukturyzacyjnych, upadłościowych i zarządców na potrzeby drugiej szansy, a także inne skuteczne mechanizmy nadzoru nad świadczeniem takich usług.	2. Państwa członkowskie wspierają wszelkimi środkami, które uznają za właściwe, opracowywanie kodeksu postępowania i stosowanie się do niego przez zarządców restrukturyzacyjnych, upadłościowych i zarządców na potrzeby drugiej szansy, a także inne skuteczne mechanizmy nadzoru nad świadczeniem takich usług, takie jak udzielanie licencji i rejestracja.
Poprawka 61 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 28 – ustęp 1 – litera c
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
c) powiadomienia wierzycieli;	c) powiadomienia wierzycieli, w tym przedstawicieli pracowników;
Poprawka 62 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 29 – ustęp 1 – litera g a (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	ga) liczby utraconych miejsc pracy, przeniesienia części lub całego przedsiębiorstwa, częściowej redukcji etatów i wpływu porozumień restrukturyzacyjnych na zatrudnienie i poziom finansów publicznych;
Poprawka 63 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 29 – ustęp 1 – litera g b (nowa)
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	gb) oceny pracy wykonanej przez zarządców i jej wyników;
Poprawka 64 Wniosek dotyczący dyrektywy Artykuł 29 – ustęp 4
Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
4. Komisja określi wzór formularza przekazywania danych, o którym mowa w ust. 3, w drodze aktów wykonawczych. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 30 ust. 2.	4. Komisja określi wzór formularza przekazywania danych, o którym mowa w ust. 3, w drodze aktów delegowanych.

PROCEDURA W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Tytuł	Ramy zapobiegawczej restrukturyzacji, drugiej szansy i środków zwiększających skuteczność restrukturyzacji, niewypłacalności i procedur zwolnienia
Odsyłacze	COM(2016)0723 – C8-0475/2016 – 2016/0359(COD)
Komisja przedmiotowo właściwa Data ogłoszenia na posiedzeniu	JURI 16.1.2017
Opinia wydana przez Data ogłoszenia na posiedzeniu	EMPL 16.1.2017
Sprawozdawca(czyni) komisji opiniodawczej Data powołania	Edouard Martin 17.1.2017
Rozpatrzenie w komisji	3.5.2017
Data przyjęcia	10.10.2017
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	39 1 5
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Laura Agea, Guillaume Balas, Brando Benifei, Vilija Blinkevičiūtė, Enrique Calvet Chambon, David Casa, Ole Christensen, Martina Dlabajová, Lampros Fountoulis, Arne Gericke, Agnes Jongerius, Rina Ronja Kari, Jan Keller, Ádám Kósa, Agnieszka Kozłowska-Rajewicz, Jérôme Lavrilleux, Jeroen Lenaers, Thomas Mann, Dominique Martin, Emilian Pavel, João Pimenta Lopes, Georgi Pirinski, Marek Plura, Dennis Radtke, Terry Reintke, Maria João Rodrigues, Claude Rolin, Siôn Simon, Ulrike Trebesius, Marita Ulvskog, Renate Weber, Tatjana Ždanoka, Jana Žitňanská
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Georges Bach, Amjad Bashir, Heinz K. Becker, Dieter-Lebrecht Koch, Paloma López Bermejo, Edouard Martin, Anne Sander, Sven Schulze, Jasenko Selimovic, Theodoros Zagorakis, Flavio Zanonato, Kosma Złotowski

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

ALDE

EFDD

GUE/NGL

PPE

S&D

VERTS/ALE

Enrique Calvet Chambon, Martina Dlabajová, Jasenko Selimovic, Renate Weber

Laura Agea

Rina Ronja Kari, Paloma López Bermejo, João Pimenta Lopes

Lampros Fountoulis

Georges Bach, Heinz K. Becker, David Casa, Dieter-Lebrecht Koch, Agnieszka Kozłowska-Rajewicz, Ádám Kósa, Jérôme Lavrilleux, Jeroen Lenaers, Thomas Mann, Marek Plura, Dennis Radtke, Claude Rolin, Anne Sander, Sven Schulze, Theodoros Zagorakis

Guillaume Balas, Brando Benifei, Vilija Blinkevičiūtė, Ole Christensen, Agnes Jongerius, Jan Keller, Edouard Martin, Emilian Pavel, Georgi Pirinski, Maria João Rodrigues, Siôn Simon, Marita Ulvskog, Flavio Zanonato

Terry Reintke, Tatjana Ždanoka

1	-
ENF	Dominique Martin

5	0
ECR	Amjad Bashir, Arne Gericke, Ulrike Trebesius, Jana Žitňanská, Kosma Złotowski

Objaśnienie używanych znaków:

+ : za

- : przeciwko

0 : wstrzymało się

PROCEDURA W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

Tytuł	Ramy zapobiegawczej restrukturyzacji, drugiej szansy i środków zwiększających skuteczność restrukturyzacji, niewypłacalności i procedur zwolnienia
Odsyłacze	COM(2016)0723 – C8-0475/2016 – 2016/0359(COD)
Data przedstawienia w PE	22.11.2016
Komisja przedmiotowo właściwa Data ogłoszenia na posiedzeniu	JURI 16.1.2017
Komisje wyznaczone do wydania opinii Data ogłoszenia na posiedzeniu	ECON 16.1.2017	EMPL 16.1.2017
Sprawozdawcy Data powołania	Angelika Niebler 28.11.2016
Rozpatrzenie w komisji	12.7.2017	10.10.2017	7.12.2017
Data przyjęcia	2.7.2018
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	14 7 1
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Max Andersson, Joëlle Bergeron, Marie-Christine Boutonnet, Jean-Marie Cavada, Mady Delvaux, Rosa Estaràs Ferragut, Laura Ferrara, Mary Honeyball, Emil Radev, Julia Reda, Pavel Svoboda, Axel Voss, Tadeusz Zwiefka
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Sergio Gaetano Cofferati, Geoffroy Didier, Pascal Durand, Angel Dzhambazki, Jytte Guteland, Angelika Niebler, Virginie Rozière, Viktor Uspaskich, Tiemo Wölken, Kosma Złotowski
Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego	Nicola Danti, Kateřina Konečná, Nils Torvalds
Data złożenia	21.8.2018

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

14	+
ALDE	Jean-Marie Cavada, Viktor Uspaskich
ECR	Angel Dzhambazki, Kosma Złotowski
EFDD	Joëlle Bergeron
PPE	Rosa Estaràs Ferragut, Angelika Niebler, Emil Radev, Pavel Svoboda, Axel Voss, Tadeusz Zwiefka
VERTS/ALE	Max Andersson, Pascal Durand, Julia Reda

7	-
ENF	Marie-Christine Boutonnet
S&D	Sergio Gaetano Cofferati, Nicola Danti, Mady Delvaux, Mary Honeyball, Virginie Rozière, Tiemo Wölken

1	0
EFDD	Laura Ferrara

Objaśnienie używanych znaków:

+ : za

- : przeciw

0 : wstrzymało się

Ostatnia aktualizacja: 27 sierpnia 2018

Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności