Sprawozdanie - A8-0313/2018Sprawozdanie
A8-0313/2018
Parlament Europejski

SPRAWOZDANIE na temat stanowiska Rady w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2019

11.10.2018 - (11737/2018 – C8-0410/2018 – 2018/2046(BUD))

Część 1: Projekt rezolucji
Komisja Budżetowa
Sprawozdawcy: Daniele Viotti (sekcja III – Komisja)
Paul Rübig (pozostałe sekcje)


Procedura : 2018/2046(BUD)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
A8-0313/2018
Teksty złożone :
A8-0313/2018
Debaty :
Głosowanie :
Teksty przyjęte :

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie stanowiska Rady w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2019 (11737/2018 – C8-0410/2018 – 2018/2046(BUD))

Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 314 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

–  uwzględniając art. 106a Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej,

–  uwzględniając decyzję Rady 2014/335/UE, Euratom z dnia 26 maja 2014 r. w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej[1],

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002[2],

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia: (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012[3],

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 z dnia 2 grudnia 2013 r. określające wieloletnie ramy finansowe na lata 2014–2020[4] („rozporządzenie w sprawie wieloletnich ram finansowych”),

–  uwzględniając Porozumienie międzyinstytucjonalne z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami[5],

–  uwzględniając rezolucję z dnia 15 marca 2018 r. w sprawie ogólnych wytycznych dotyczących przygotowania budżetu[6],

–  uwzględniając rezolucję z dnia 19 kwietnia 2018 r. w sprawie preliminarza dochodów i wydatków Parlamentu Europejskiego na rok budżetowy 2019[7],

–  uwzględniając projekt budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2019, przyjęty przez Komisję 21 czerwca 2018 r.(COM(2018)0600),

–  uwzględniając stanowisko w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2019, przyjęte przez Radę dnia 4 września 2018 r. i przekazane Parlamentowi dnia 13 września 2018 r. (11737/2018 – C8-0410/2018),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 5 lipca 2018 r. w sprawie mandatu do rozmów trójstronnych dotyczących projektu budżetu na rok 2019[8],

–  uwzględniając art. 88 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej oraz opinie innych zainteresowanych komisji (A8-0313/2018),

Sekcja III

Informacje ogólne

1.  podkreśla, że podczas czytania w Parlamencie budżetu na rok 2019 w pełni uwzględniono priorytety polityczne przyjęte przeważającą większością głosów w wyżej wymienionych rezolucjach z dnia 15 marca 2018 r. w sprawie ogólnych wytycznych oraz z dnia 5 lipca 2018 r. w sprawie upoważnienia do rozmów trójstronnych; przypomina główne elementy tych priorytetów: trwały wzrost gospodarczy, innowacje, konkurencyjność, bezpieczeństwo, eliminacja podstawowych przyczyn napływu uchodźców i przepływów migracyjnych, zarządzanie przepływami uchodźczymi i migracyjnymi, walka ze zmianą klimatu, przejście na zrównoważoną energię oraz skupienie się w szczególny sposób na potrzebach ludzi młodych;

2.  podkreśla, że w przededniu wystąpienia Zjednoczonego Królestwa Unia potrzebuje niezbędnych zasobów finansowych, aby wyjść naprzeciw oczekiwaniom obywateli, skutecznie reagować w obliczu licznych wymienionych wcześniej priorytetów i wyzwań oraz poprawić codzienne życie swoich obywateli;

3.  zwraca uwagę, że obywatele Europy oczekują, iż Unia dołoży wszelkich starań, aby zagwarantować wzrost gospodarczy i doprowadzić do równomiernego powstawania nowych miejsc pracy we wszystkich regionach; przypomina, że aby spełnić te oczekiwania, należy inwestować w badania naukowe, innowacje, cyfryzację, edukację, infrastrukturę, małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP) oraz zatrudnienie, zwłaszcza z myślą o młodych Europejczykach; wyraża dezaprobatę, że Rada po raz kolejny proponuje cięcia w programach, których celem jest uczynienie gospodarki Unii bardziej konkurencyjną i innowacyjną; podkreśla ponadto, że w przypadku wielu z tych programów, np. „Horyzont 2020”, zainteresowanie jest tak duże, że przekracza wynikające z nich możliwości finansowania, a to z kolei dowodzi złego wykorzystywania zasobów i oznacza, że wiele znakomitych projektów nie otrzymuje finansowania; podkreśla również, że programy takie jak Erasmus+, „Horyzont 2020” czy program na rzecz konkurencyjności przedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw (COSME) stanowią żywy dowód na to, że współpraca w ramach całej Unii przynosi korzyści, a także przyczyniają się do wykształcenia poczucia przynależności do Europy; postanawia wobec tego przeznaczyć znacznie wyższe środki na program Erasmus+ oraz wzmocnić programy stymulujące wzrost gospodarczy i przyczyniające się do powstawania nowych miejsc pracy, w tym „Horyzont 2020”, instrument „Łącząc Europę” i program COSME;

4.   ponownie zwraca uwagę na swoje zobowiązania podjęte podczas negocjacji w sprawie Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS), dotyczące zminimalizowania w ramach rocznej procedury budżetowej wpływu cięć związanych z EFIS na program „Horyzont 2020” i instrument „Łącząc Europę”; proponuje zatem, by zrekompensować te cięcia poprzez przywrócenie pierwotnej rocznej kwoty dla tych dwóch programów, aby umożliwić pełną realizację ich celów uzgodnionych podczas przyjmowania odpowiednich przepisów; 

5.  podkreśla, że bezrobocie wśród ludzi młodych jest niższe niż w poprzednich latach, ale w niektórych państwach członkowskich, zwłaszcza w regionach słabszych gospodarczo, utrzymuje się na niedopuszczalnie wysokim poziomie oraz że sytuacja młodzieży niekształcącej się, niepracującej ani nieszkolącej się i osób długotrwale bezrobotnych jest szczególnie niepokojąca; podkreśla, że młodzi ludzie to grupa najbardziej zagrożona ubóstwem oraz wykluczeniem społecznym i gospodarczym; postanawia zatem przeznaczyć wyższe środki na inicjatywę na rzecz zatrudnienia ludzi młodych, wykraczające poza poziom zaproponowany przez Komisję; podkreśla, że owych dodatkowych zasobów w żadnym wypadku nie należy rozumieć jako koncentracji środków na tę inicjatywę, zatwierdzonych podczas śródokresowego przeglądu wieloletnich ram finansowych, w początkowym okresie jej realizacji; podkreśla jednak, że inicjatywę na rzecz zatrudnienia ludzi młodych należy wzmocnić i usprawnić, aby podnieść jej europejską wartość dodaną w kontekście polityki państw członkowskich prowadzonej z myślą o zatrudnieniu ludzi młodych, przede wszystkim dbając o to, aby nie zastępowała ona finansowania w ramach dotychczasowej polityki krajowej;

6.  przypomina, że polityka spójności odgrywa kluczową rolę w rozwoju i wzroście gospodarczym Unii, a także jeżeli chodzi o proces konwergencji w państwach członkowskich i regionach; podkreśla zobowiązanie Parlamentu do zapewnienia odpowiednich środków na programy wpisujące się w główną strategię polityczną Unii;

7.   wyraża ubolewanie, że zgodnie z obecnymi prognozami jedynie 19,3% środków z budżetu Unii na lata 2014–2020 zostanie przeznaczonych na działania związane z klimatem, co oznacza, że nie zostanie osiągnięty cel zakładający wydatki w tej dziedzinie na poziomie 20%, choć cel ten uzgodniono przed zawarciem porozumienia klimatycznego z Paryża; rozumie, że przyczyną takiego stanu rzeczy są w dużej mierze opóźnienia w realizacji programów w zakresie polityki spójności i rozwoju obszarów wiejskich; apeluje do państw członkowskich, które zarządzają tymi programami, o przyspieszenie ich wdrażania i skoncentrowanie się na wydatkach w dziedzinie klimatu, aby zrównoważyć w ten sposób niższe przydziały środków z pierwszych lat obowiązywania wieloletnich ram finansowych; apeluje do Komisji o opracowanie planu działania w obrębie programów, które mają ogromny potencjał, jeżeli chodzi o wkład w osiągnięcie celu zakładającego odpowiednie wydatki na działania związane z klimatem; apeluje również o gruntowną roczną konsolidację z myślą o stopniowej realizacji celu w zakresie uwzględniania przedmiotowych kwestii w głównym nurcie polityki, o konkretne i spójne zabezpieczenia gwarantujące, że decyzje budżetowe podejmowane w odniesieniu do klimatu będą zgodne z zobowiązaniami Unii wynikającymi z porozumienia paryskiego, a także o kompleksową sprawozdawczość, która umożliwi podjęcie inicjatyw w przypadku nieosiągnięcia wyznaczonych celów;

8.  podkreśla, że w ostatnich latach często uruchamiano środki z działu 3, aby zaradzić wyzwaniom migracyjnym i uchodźczym, działania takie powinny trwać tak długo, jak będzie to konieczne, oraz że w razie potrzeby należy je odpowiednio zintensyfikować; apeluje do Komisji o aktywne monitorowanie adekwatności przydziału środków w ramach działu 3 oraz o wykorzystywanie w pełni wszystkich dostępnych instrumentów, aby w stosownym czasie reagować na wszelkie nieprzewidziane wydarzenia mogące wymagać dodatkowego finansowania w dziedzinie migracji, przy czym szczególną uwagę należy zwrócić na regiony wyspiarskie wchodzące w zakres art. 174 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE); postanawia podwyższyć środki na Fundusz Azylu, Migracji i Integracji, aby w pełni zaspokoić potrzeby Unii w dziedzinie migracji, a w szczególności wspierać państwa członkowskie w poprawie warunków przyjmowania oraz usprawnianiu środków i praktyk integracyjnych z myślą o osobach ubiegających się o azyl i migrantach, a także zwiększyć solidarność i skalę podziału obowiązków między państwa członkowskie oraz promować sprawiedliwe i skuteczne strategie powrotów; ponownie zauważa, że pułap w dziale 3 jest za niski i nie umożliwia odpowiedniego finansowania wewnętrznego wymiaru tych priorytetów ani innych programów o znaczeniu priorytetowym, np. w dziedzinie zdrowia, bezpieczeństwa żywności, bezpieczeństwa, sprawiedliwości, obywatelstwa i kultury; uważa, że w większym stopniu należy wesprzeć władze lokalne gotowe do wspierania unijnego programu przesiedleń, mianowicie w ramach komponentu Funduszu Azylu, Migracji i Integracji umożliwiającego zarządzanie bezpośrednie;

9.  podkreśla, że z uwagi na niedawne zaniepokojenie sytuacją w zakresie bezpieczeństwa w całej Unii fundusze z działu 3 należy również przeznaczać w szczególności na działania prowadzące do poprawy bezpieczeństwa obywateli Unii; z tego powodu postanawia podnieść środki budżetowe dla agencji działających w obszarze sprawiedliwości i spraw wewnętrznych, czyli dla Agencji Unii Europejskiej ds. Współpracy w Dziedzinie Egzekwowania Prawa (EUROPOL), Agencji Unii Europejskiej ds. Szkolenia w Dziedzinie Ścigania (CEPOL), Europejskiej Agencji ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (eu-LISA), Europejskiej Jednostki Współpracy Sądowej (Eurojust) i nowej Prokuratury Europejskiej (EPPO), gdyż z powodu większego obciążenia pracą i dodatkowych zadań agencjom tym brakowało w ostatnich latach pracowników i środków finansowych;

10.  przypomina, że w kontekście wyzwań migracyjnych i uchodźczych oraz obaw obywateli Unii co do bezpieczeństwa częścią rozwiązania jest eliminacja podstawowych przyczyn migracji oraz przeznaczenie wystarczających środków finansowych na instrumenty wewnętrzne i zewnętrzne, które mają na celu rozwiązanie takich problemów jak ubóstwo, brak zatrudnienia, kształcenia i możliwości gospodarczych oraz niestabilność, konflikty i zmiana klimatu w sąsiedztwie Europy i w Afryce; jest zdania, że Unia powinna optymalnie wykorzystywać środki finansowe z działu 4, które okazały się niewystarczające, by w równym stopniu reagować na wszystkie wyzwania zewnętrzne;

11.  dostrzega wyzwania, przed jakimi stoją niektóre państwa członkowskie w związku z napływem dużej liczby migrantów i osób ubiegających się o azyl; wyraża ubolewanie, że nie udało się dotąd ustanowić na szczeblu Unii sprawiedliwego i humanitarnego programu z myślą o migrantach;

12.  wyraża ubolewanie, że Parlamentu nie włączono w należyty sposób do dyskusji na temat rozszerzenia instrumentu pomocy dla uchodźców w Turcji; przypomina o swoim trwałym stanowisku, zgodnie z którym nowe inicjatywy nie mogą być finansowane kosztem istniejących unijnych projektów zewnętrznych; przypominając o swoim poparciu dla kontynuowania instrumentu pomocy dla uchodźców w Turcji, utrzymuje, że z uwagi na napiętą sytuację w dziale 4, która ogranicza możliwości reagowania na wyzwania zewnętrzne, w tym migrację, drugą transzę należy sfinansować z budżetu Unii w takiej samej części, jak miało to miejsce w przypadku pierwszej transzy, tzn. przeznaczyć na nią 1 mld EUR, natomiast państwa członkowskie powinny przeznaczyć na ten cel 2 mld EUR;

13.  przywraca do poziomu projektu budżetu na 2019 r. środki we wszystkich działach, w których Rada dokonała cięć, poza nielicznymi wyjątkami w dziale 4 i poddziale 1b; odmawia zaakceptowania proponowanych cięć w programach charakteryzujących się najwyższą europejską wartością dodaną, np. w programie „Horyzont 2020” i w instrumencie „Łącząc Europę”, czyli w dwóch programach, z których dokonano już przeniesienia środków do EFIS, oraz większości cięć dotyczących polityki zewnętrznej; podkreśla, że logika cięć dokonywanych przez Radę nie wynika z rzeczywistych danych liczbowych i nie uwzględnia różnych modeli realizacji niektórych programów;

14.  stwierdza, że w celu odpowiedniego sfinansowania wszystkich naglących potrzeb, a także z uwagi na bardzo wąskie lub wręcz niedostępne marginesy w niektórych działach w 2019 r., trzeba będzie uruchomić wszystkie środki umożliwiające elastyczność, jakie przewiduje rozporządzenie w sprawie wieloletnich ram finansowych; oczekuje, że Rada będzie podzielać ten pogląd i że w postępowaniu pojednawczym szybko zostanie osiągnięte porozumienie, co pozwoli Unii stanąć na wysokości zadania i skutecznie reagować na przyszłe wyzwania, zwłaszcza że tegoroczne postępowanie pojednawcze będzie ostatnim przed wyborami europejskimi w maju 2019 r.;

15.  ustala ogólną wysokość środków na 2019 r. na kwotę 166 340 415 936 EUR w środkach na zobowiązania oraz na kwotę 149 349 039 470 EUR w środkach na płatności, co stanowi wzrost o 721 061 034 EUR w środkach na zobowiązania w porównaniu z projektem budżetu na 2019 r.;

Poddział 1a – Konkurencyjność na rzecz wzrostu i zatrudnienia

16.  odrzuca zaproponowane przez Radę nieuzasadnione cięcia w wysokości 794 mln EUR w poddziale 1a, które stanowią ponad połowę ogółu cięć dokonanych przez Radę w zobowiązaniach w ramach działów wieloletnich ram finansowych; zauważa, że cięcia te są zaprzeczeniem priorytetów politycznych ustalonych przez samą Radę; wyraża ponadto zaniepokojenie, że mogą one utrudnić realizację programów odgrywających zasadniczą rolę w tworzeniu miejsc pracy i generowaniu wzrostu gospodarczego, co może mieć negatywny wpływ na gospodarkę;

17.  w związku z tym zwraca uwagę na programy i instrumenty takie jak „Horyzont 2020” czy „Łącząc Europę” oraz sztandarowe programy kosmiczne takie jak Copernicus, które są źródłem nader istotnej europejskiej wartości dodanej; wyraża ubolewanie z powodu znacznych cięć dokonanych przez Radę we wspólnych strategicznych ramach na rzecz badań naukowych i innowacji, co ma niezwykle negatywny wpływ na program „Horyzont 2020”, a w szczególności ubolewa z powodu cięć w odpowiednich liniach budżetowych, takich jak wzmocnienie badań naukowych nad przyszłymi i powstającymi technologiami oraz wzmocnienie europejskiej infrastruktury badawczej; zauważa również, że wiele z tych programów wnosi ważny wkład w walkę ze zmianą klimatu, a także uważa, iż wkład ten należy zwiększyć; wobec tego postanawia przywrócić wszystkie środki z cięć dokonanych przez Radę, a ponadto w pełni przywrócić pierwotny profil linii budżetowych programu „Horyzont 2020” i instrumentu „Łącząc Europę”, które zmniejszono w celu zasilenia Funduszu Gwarancyjnego EFIS;

18.  przypomina, że Erasmus+ wciąż jest wysoko cenionym i ogromnie popularnym programem promującym mobilność uczącej się młodzieży i szkolenia zawodowe, czego dowodem jest liczba składanych wniosków przewyższająca możliwości dostępnego finansowania, a także zauważa, że program ten przyczynia się do umacniania poczucia tożsamości europejskiej oraz zachęca młodych ludzi do udziału w europejskiej demokracji; głęboko ubolewa, że projekt budżetu na 2019 r. dla programu Erasmus+ pozostaje zdecydowanie poniżej oczekiwań Parlamentu i nie wykracza poza kwoty przewidziane w obecnych wieloletnich ramach finansowych; wobec powyższego jest zdania, że w następstwie zwiększenia środków przeznaczonych na inicjatywę na rzecz zatrudnienia ludzi młodych w poddziale 1b należy wzmocnić następujące komponenty programu Erasmus+: edukację, szkolenia i część przeznaczoną dla młodzieży;

19.  przypomina o znaczeniu wspierania szeroko rozumianych efektów synergii między instrumentem „Łącząc Europę” w dziedzinie transportu a instrumentem „Łącząc Europę” w dziedzinie technologii cyfrowych, aby zmaksymalizować efekt dźwigni finansowej w przypadku projektów mających na celu wspieranie cyfryzacji korytarzy TEN‑T;

20.  ponownie podkreśla, że małe i średnie przedsiębiorstwa stanowią ważny element gospodarki Unii i odgrywają decydującą rolę, jeżeli chodzi o powstawanie nowych miejsc pracy w całej Unii; dostrzega potrzebę zadbania o warunki sprzyjające działalności gospodarczej MŚP, potrzebę wspierania ich klastrów i sieci oraz konieczność wspierania przedsiębiorstw spółdzielczych, które w swojej działalności uwzględniają aspekty socjalne i etyczne oraz kierują się poczuciem solidarności; z głębokim zaniepokojeniem odnotowuje jednak cięcia dokonane przez Radę w odniesieniu do instrumentu na rzecz MŚP, co jest źródłem sprzecznych sygnałów dla przedsiębiorstw w Unii; uważa, że dzięki budżetowi Unii i dostępowi do gwarantowanego zeń finansowania przedsiębiorstwa typu start‑up i mikroprzedsiębiorstwa mogą stanowić kluczowe narzędzie służące poprawie konkurencyjności i innowacyjności MŚP, a także rozwijaniu kultury przedsiębiorczości w Unii; w związku z tym przypomina o programach COSME i „Horyzont 2020”;

21.  w związku z tym, wykraczając poza projekt budżetu na 2019 r. i poziom środków sprzed wprowadzenia EFIS, postanawia wzmocnić programy, które mają kluczowe znaczenie dla pobudzania wzrostu gospodarczego, tworzenia miejsc pracy i walki ze zmianą klimatu i które odzwierciedlają szeroko uzgodnione priorytety Unii, mianowicie Erasmus+, „Horyzont 2020” (w tym działanie „Maria Skłodowska‑Curie”, program „Przewodnia rola w przestrzeni kosmicznej”, Europejską Radę ds. Badań Naukowych i instrument na rzecz MŚP), COSME, „Łącząc Europę i program Unii Europejskiej na rzecz zatrudnienia i innowacji społecznych EaSI;

22.  w związku z tym podnosi poziom środków na zobowiązania w poddziale 1a ponad poziom z projektu budżetu na 2019 r. o 566 773 112 EUR (z wyłączeniem przywrócenia poziomów sprzed wprowadzenia EFIS, kompensacji w związku z propozycją utworzenia Europejskiego Urzędu ds. Pracy, projektów pilotażowych i działań przygotowawczych), co zostanie sfinansowane w ramach dostępnego marginesu, jak również dzięki uruchomieniu łącznego marginesu na zobowiązania;

23.  z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie do odnowienia programu Unii w dziedzinie obrony, czego wyrazem jest osiągnięcie porozumienia w sprawie europejskiego program rozwoju przemysłu obronnego; wyraża zamiar zwrócenia szczególnej uwagi na kwestię wdrożenia przez Komisję porozumień osiągniętych w sprawie europejskiego programu rozwoju przemysłu obronnego i Europejskiego Korpusu Solidarności, co należy uwzględnić w liście w sprawie poprawek, który Komisja ma opublikować w październiku 2018 r.;

Poddział 1b – Spójność gospodarcza, społeczna i terytorialna

24.  wyraża zadowolenie z powodu coraz niższej – na szczeblu Unii – stopy bezrobocia wśród młodzieży (14,8% na dzień 1 października 2018 r.), ale wyraża ubolewanie, że w niektórych państwach członkowskich wartość ta utrzymuje się na poziomie nie do zaakceptowania; podkreśla, że aby rozwiązać ten problem, należy zadbać o należyte finansowanie systemów gwarancji dla młodzieży za pośrednictwem inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych i Europejskiego Funduszu Społecznego; z zadowoleniem przyjmuje porozumienie w sprawie konieczności zapewnienia nowych środków finansowych z przeznaczeniem na inicjatywę na rzecz zatrudnienia ludzi młodych, a także ujęcie stosownych środków w projekcie budżetu na rok 2019; niemniej jednak uważa, że ze względu na wyzwania i zagrożenia związane z bezrobociem wśród młodzieży należy podnieść środki finansowe na inicjatywę na rzecz zatrudnienia ludzi młodych i wobec tego postanawia przeznaczyć na tę inicjatywę w 2019 r. 580 mln EUR w środkach na zobowiązania; jest zdania, że podwyższenie tych środków ma charakter dodatkowy w stosunku do kwoty przewiedzianej obecnie na tę inicjatywę w latach 2014–2020;

25.  wzywa państwa członkowskie do przyspieszenia wdrażania programów w zakresie polityki spójności, aby nadrobić opóźnienia; zauważa, że chociaż Rada nie zakwestionowała wysokości środków na płatności zaproponowanych przez Komisję, Parlament uważnie przeanalizuje zaktualizowane prognozy Komisji, aby dostosować środki na płatności do rzeczywistych potrzeb z myślą o uniknięciu zaległości w płatnościach pod koniec obecnych wieloletnich ram finansowych;

26.  stosownie do porozumienia w sprawie przeglądu programu wspierania reform strukturalnych zgadza się na przesunięcie kwoty 40 mln EUR w środkach na zobowiązania oraz 17,2 mln EUR w środkach na płatności z poddziału 1b do działu 2;

Dział 2 – Trwały wzrost gospodarczy i zasoby naturalne

27.  przypomina, że propozycja Komisji, by zwiększyć środki na finansowanie potrzeb Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG), wynika w dużej mierze ze znacznie niższej spodziewanej kwoty dochodów przeznaczonych na określony cel, która będzie dostępna w 2019 r.;

28.  odnotowuje dokonane przez Radę cięcia w wysokości 310 mln EUR w środkach na zobowiązania (0,52% w porównaniu z projektem budżetu na 2019 r.) oraz 328,13 mln EUR w środkach na płatności (0,57% w porównaniu z projektem budżetu na 2019 r.), ale jest zdania, że list Komisji w sprawie poprawek nadal powinien stanowić podstawę rzetelnego przeglądu środków na EFRG oraz przywraca odpowiednio środki zapisane w projekcie budżetu w oczekiwaniu na rozpatrzenie tego listu w sprawie poprawek podczas postępowania pojednawczego;

29.   postanawia zwiększyć środki finansowe przeznaczone na wsparcie w sytuacjach nadzwyczajnych, zwłaszcza w przypadku mięsa ze świń zarażonych afrykańskim pomorem świń, aby ograniczyć negatywne skutki dla rolników i pracowników w regionach najbardziej dotkniętych tą chorobą; postanawia wyrazić zdecydowane poparcie dla sektora rolnictwa w Unii poprzez zwiększenie środków dla producentów owoców i warzyw, aby przeciwdziałać skutkom kryzysu w tym sektorze i skutkom rosyjskiego embarga, a także z myślą o środkach likwidacji skutków chorób wywołanych bakterią Xylella fastidiosa, jak i o niestabilności ceny oliwy z oliwek;

30.  wskazuje na istotną rolę zdecentralizowanych agencji Unii działających w takich dziedzinach jak środowisko, zdrowie publiczne i bezpieczeństwo żywności, gdyż agencje te pomagają Unii i państwom członkowskim w podejmowaniu świadomych i naukowo uzasadnionych decyzji w kwestiach dotyczących ochrony i poprawy środowiska oraz zdrowia publicznego przy jednoczesnym zacieśnianiu współpracy między państwami członkowskimi z myślą o wychodzeniu naprzeciw obawom obywateli Unii;

31.  postanawia zaproponować podwyższenie o 20 mln EUR ponad poziom projektu budżetu na 2019 r. środków przeznaczonych dla Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich, aby upowszechniać innowacje w rolnictwie i leśnictwie oraz zagwarantować dochodowość i zrównoważony charakter tych sektorów jako źródeł utrzymania w przyszłości;

32.  zgodnie z celami strategii „Europa 2020” i z zawartymi w niej zobowiązaniami międzynarodowymi dotyczącymi przeciwdziałania zmianie klimatu postanawia zaproponować zwiększenie środków o 15,6 mln EUR ponad poziom projektu budżetu na 2019 r. na działania związane z klimatem; przypomina ponadto o zobowiązaniach Unii dotyczących zatrzymania i odwrócenia tendencji spadkowej w zakresie różnorodności biologicznej oraz podkreśla, że wspomniane podwyższenie środków przyczynia się również do ochrony bioróżnorodności;

33.  w związku z pomyślnym zakończeniem negocjacji w sprawie przeglądu programu wspierania reform strukturalnych postanawia uwolnić rezerwę wprowadzoną przez Radę w odniesieniu do kwot przeniesionych z poddziału 1b;

34.  zwraca uwagę na skutki ekstremalnej suszy, która w ostatnich miesiącach nawiedziła państwa członkowskie, spowodowała znaczące straty w rolnictwie i zagroziła dużej liczbie przedsiębiorstw, a także wskazuje na związaną z tym konieczność zagwarantowania środków pomocowych w celu wsparcia najbardziej poszkodowanych rolników;

35.  wzywa do przeznaczenia jak najwyższych środków budżetowych na programy POSEI przewidziane w odpowiednim rozporządzeniu[9], podkreśla znaczenie tych programów, jeżeli chodzi o odporność producentów rolnych, a także zwraca uwagę na niestabilną sytuację gospodarczą regionów najbardziej oddalonych;

36.   z tego względu zwiększa środki na zobowiązania o 154,1 mln EUR (z wyłączeniem projektów pilotażowych i działań przygotowawczych) oraz pozostawia margines w wysokości 190,8 mln EUR poniżej pułapu środków na zobowiązania w dziale 2;

Dział 3 – Bezpieczeństwo i obywatelstwo

37.  ponownie wyraża długotrwałe przekonanie, że pułap w dziale 3 okazał się dalece niewystarczający, aby odpowiednio sfinansować wewnętrzny wymiar podstawowych wyzwań związanych z jednej strony z bezpieczeństwem wewnętrznym i bezpieczeństwem obywateli, a z drugiej strony – z uchodźcami i migrantami;

38.  spodziewa się, że presja na systemy migracyjne i azylowe państw członkowskich oraz na ich granice utrzyma się na wysokim poziomie w 2019 r. i w latach następnych, wobec czego uważa, że potrzebne są dodatkowe środki finansowe z myślą o uchodźcach i migrantach, także z uwagi na wszelkie przyszłe nieprzewidywalne potrzeby w tym zakresie; podwyższa zatem środki na Fundusz Azylu, Migracji i Integracji, aby mógł on wspierać legalną migrację do Unii, promować skuteczną integrację obywateli państw trzecich oraz wzmacniać sprawiedliwe i skuteczne strategie powrotów, w szczególności wspierać państwa członkowskie w usprawnianiu środków integracyjnych dla uchodźców i migrantów, zwłaszcza dzieci i małoletnich bez opieki;

39.  z zadowoleniem przyjmuje zwiększenie środków na zobowiązania dla Funduszu Azylu, Migracji i Integracji w celu sfinansowania nowych przepisów Dublin II (zakładając, że zostaną one przyjęte do końca 2018 r.) i odrzuca decyzję Rady o przeniesieniu odpowiednich środków do rezerwy;

40.  zwraca uwagę, że bezpieczeństwo wewnętrzne musi pozostać jednym z głównych priorytetów Unii oraz podkreśla rolę Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego jako kluczowego instrumentu finansowego wspierającego państwa członkowskie w obszarze bezpieczeństwa, w tym zwalczania terroryzmu i radykalizacji, poważnej i zorganizowanej przestępczości oraz cyberprzestępczości; postanawia zatem podnieść środki budżetowe dla Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego w celu zwiększenia wsparcia na rzecz zarządzania granicami i zapewnienia pomocy ofiarom aktów terrorystycznych;

41.  podkreśla kluczową rolę agencji Unii działających w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych w zacieśnianiu współpracy między państwami członkowskimi w celu reagowania na obawy obywateli Unii; postanawia podnieść środki budżetowe i liczbę pracowników w przypadku następujących agencji: EUROPOL, CEPOL, eu‑LISA, Eurojust i EPPO;

42.  nalega w tym kontekście, aby EPPO była odpowiednio finansowana i dysponowała odpowiednią liczbą personelu; zauważa, że w projekcie budżetu na 2019 r. wkład Unii wynosi ogółem 4 911 000 EUR; zwraca uwagę, że środki te przeznaczone są na pokrycie wydatków związanych z personelem EPPO i infrastrukturą, a także innych wydatków administracyjnych i operacyjnych; zauważa, że w planie zatrudnienia zapewniono jedynie 35 stanowisk, co oznacza, że po odjęciu stanowisk 23 prokuratorów europejskich pozostaje jedynie 12 stanowisk administracyjnych; uważa, że nie jest to realistyczne, zwłaszcza w odniesieniu do dwóch dodatkowych państw członkowskich, które niedawno zdecydowały się przystąpić do EPPO; podejmuje zatem decyzję o przyspieszeniu zwiększenia liczby pracowników przewidzianego na 2020 r. oraz o dostosowaniu zaszeregowania Prokuratora Generalnego i prokuratorów europejskich do zaszeregowania szczebla kierowniczego OLAF-u i Europolu;

43.  ubolewa z powodu arbitralnego obniżenia przez Radę o ponad 35 mln EUR środków na zobowiązania, przeznaczonych na liczne programy w dziedzinie kultury, obywatelstwa, sprawiedliwości i zdrowia publicznego, pomimo znakomitych wskaźników wykonania tych programów oraz i tak już niewystarczającego poziomu finansowania, sprawiającego, że wiele projektów doskonałej jakości nie otrzymuje finansowania; przywraca środki we wszystkich liniach co najmniej do poziomu zapisanego w projekcie budżetu i jednocześnie proponuje podniesienie środków w odpowiednich liniach;

44.  podkreśla znaczenie programu Kreatywna Europa we wspieraniu sektora kulturalnego i audiowizualnego Unii oraz nalega, aby poziomy finansowania dorównywały ambitnym założeniom programu; apeluje o zwiększenie środków na zobowiązania dla podprogramów MEDIA i Kultura, między innymi w celu rozwiązania problemu niskiego wskaźnika realizacji wniosków; zwiększa również środki na działania multimedialne oraz na wzmocnienie zdolności finansowych MŚP w europejskim sektorze kultury i sektorze kreatywnym;

45.  przypomina o swym wsparciu dla programów dotyczących praw, równości, obywatelstwa i sprawiedliwości; postanawia zwiększyć środki na zobowiązania przeznaczone na instrumenty dotyczące niedyskryminacji i równości, a w szczególności na program Daphne, oraz na zwalczanie przemocy uwarunkowanej płcią i egzekwowanie praw kobiet i osób LGBTQI+;

46  przypomina, że projekty związane z kulturą i edukacją są wspierane w ramach szeregu programów i instrumentów Unii, w szczególności europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, EFIS i programu „Horyzont 2020”; wzywa Komisję do poprawy synergii między programami, aby zapewnić skuteczne wydatkowanie środków; wzywa w szczególności Komisję do pełnego wykorzystania potencjalnych synergii między różnymi programami Unii – takimi jak inicjatywa „Horyzont 2020”, instrument „Łącząc Europę”, Erasmus+, EaSI, Kreatywna Europa i COSME, EFIS i europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne – w celu wspierania większej liczby projektów w obszarze związanym z branżą kultury i branżą kreatywną;

47.  podnosi o 127,75 mln EUR środki na zobowiązania w dziale 3 w odniesieniu do projektu budżetu, z wyłączeniem projektów pilotażowych i działań przygotowawczych, a także proponuje sfinansowanie tej podwyżki w drodze dalszego uruchomienia instrumentu elastyczności;

Dział 4 – Globalny wymiar Europy

48.  podkreśla, że złożone wyzwania geopolityczne, przed którymi stoi Unia, wymagają pilnego wzmocnienia jej działań zewnętrznych; ponownie podkreśla, że działania zewnętrzne Unii mogą być wiarygodne tylko wtedy, gdy są poparte wystarczającymi środkami finansowymi; przypomina, że potrzeby finansowe znacznie przekraczają obecny wymiar działu 4 i wzywa do zapewnienia odpowiedniego pola manewru w przypadku nieprzewidzianych kryzysów zewnętrznych;

49.  przypomina, że realizacja celów zrównoważonego rozwoju musi mieć miejsce we wszystkich obszarach polityki wewnętrznej i zewnętrznej UE, a jednocześnie szczególną uwagę należy poświęcić zapewnieniu wystarczającej ilości dobrej jakościowo żywności i czystej wody, a także budowie dodatkowych oczyszczalni ścieków w celu realizacji celów zrównoważonego rozwoju nr 2 i 6; zwraca ponadto uwagę na skalę i skutki ubóstwa energetycznego w krajach rozwijających się oraz domaga się dodatkowych działań w celu ograniczenia ubóstwa energetycznego zgodnie z celem zrównoważonego rozwoju nr 7, zwłaszcza na odległych obszarach wiejskich w regionach niepodłączonych do sieci energetycznej;

50.  w związku z tym potwierdza, zgodnie ze swoim stanowiskiem wyrażonym w wyżej wymienionej rezolucji z dnia 5 lipca 2018 r., że należy utrzymać obecny stosunek składek na rzecz instrumentu pomocy dla uchodźców w Turcji z budżetu Unii (1 mld EUR) i państw członkowskich (2 mld EUR) w celu utrzymania finansowania drugiej transzy instrumentu pomocy dla uchodźców w Turcji; w związku z tym postanawia zmniejszyć wkłady z budżetu Unii z 1,45 mld EUR do 450 mln EUR; uważa, że różnica ta powinna zostać sfinansowana z bilateralnych składek państw członkowskich;

51.  uważa, że wspieranie pokoju, bezpieczeństwa i sprawiedliwości w krajach rozwijających się ma zasadnicze znaczenie dla wyeliminowania podstawowych przyczyn migracji i wynikających stąd wyzwań humanitarnych w krajach południowego sąsiedztwa, np. w Libii; podkreśla znaczenie wspierania dobrych rządów, demokracji, praworządności i dynamicznego społeczeństwa obywatelskiego w celu skutecznego zwalczania ubóstwa w perspektywie długoterminowej oraz sprostania wyzwaniom związanym ze zmianami klimatu w krajach rozwijających się; postanawia zatem zwiększyć środki na Instrument Finansowania Współpracy na rzecz Rozwoju (DCI) oraz południowy wymiar Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa (ENI) w ramach jego różnych komponentów, aby odzwierciedlić również znaczną presję, jaką będzie wywierana na ENI w 2019 r;

52.   przypomina, że Unia, w ramach jej polityki zewnętrznej, zobowiązała się do kompleksowej ochrony i promowania praw dziecka, dziewcząt i kobiet, a także osób niepełnosprawnych i osób o szczególnych potrzebach; podkreśla znaczenie wdrożenia w stosunkach zewnętrznych wytycznych UE w sprawie propagowania i ochrony praw dziecka w Unii Europejskiej, planu działania Unii Europejskiej na rzecz równouprawnienia płci oraz europejskiej polityki dotyczącej niepełnosprawności; w tym duchu uważa, że należy przeznaczyć 10 % środków dostępnych w ramach pomocy humanitarnej na dostęp do edukacji na obszarach objętych sytuacjami kryzysowymi;

53.   podkreśla strategiczne znaczenie zapewnienia wystarczającego finansowania dla Bałkanów Zachodnich w celu skonsolidowania ich drogi ku akcesji; nie rozumie propozycji Rady dotyczącej obcięcia środków na reformy polityczne, ponieważ takie reformy stanowią podstawę każdej demokratycznej transformacji; podkreśla potrzebę odpowiedniego wsparcia finansowego dla planu działania na lata 2018–2020 w ramach strategii dotyczącej Bałkanów Zachodnich i w związku z tym postanawia zwiększyć środki Instrumentu Pomocy Przedakcesyjnej (IPA II) dla regionu;

54.  podkreśla, że sytuacja w krajach Partnerstwa Wschodniego również stanowi poważne wyzwanie dla Unii; jest przekonany o znaczeniu zapewnienia dodatkowych środków finansowych w celu wsparcia wysiłków reformatorskich naszych sąsiadów, przyczynienia się do zwiększenia odporności i wspierania pokoju oraz poprawy codziennego życia obywateli tych krajów;

55.  wzywa do zwiększenia unijnego wsparcia na rzecz UNRWA, zgodnie z jego rezolucją z dnia 8 lutego 2018 r.[10], z uwagi na pogarszającą się sytuację na miejscu i decyzję Stanów Zjednoczonych o wycofaniu swojego rocznego wkładu na rzecz Agencji; precyzuje, że proponowane zwiększenie środków przeznaczone jest wyłącznie dla UNRWA w celu zrekompensowania powyższego niewywiązania się z płatności;

56.  jest przekonany o potencjale kontaktów międzyludzkich i mobilności młodzieży, ponieważ jest to jedna z kluczowych strategii mających na celu zwiększenie wpływu działań zewnętrznych Unii i poprawę jej widoczności w oczach opinii publicznej naszych krajów partnerskich; postanawia zatem zwiększyć wkłady z DCI, ENI, IPA II oraz Instrumentu Partnerstwa na korzyść programu Erasmus+;

57.  zgodnie z zasadą warunkowości popiera zmniejszenie kwoty przeznaczonej dla Turcji we wszystkich liniach budżetowych ze względu na postępujący regres w obszarze praworządności, demokracji i praw człowieka; jednocześnie uważa, że należy w dalszym ciągu zwiększać bezpośrednie wsparcie na rzecz społeczeństwa obywatelskiego oraz kontaktów międzyludzkich;

58.  uważa za niezbędne podniesienie środków w linii budżetowej przeznaczonej dla społeczności Turków cypryjskich, aby zdecydowanie przyczynić się do kontynuowania i zintensyfikowania działań Komitetu ds. Osób Zaginionych na Cyprze, poprawić sytuację maronitów pragnących się przesiedlić oraz sytuację wszystkich osób żyjących w enklawach, zgodnie z trzecim porozumieniem wiedeńskim, a także wesprzeć Komisję Techniczną ds. Dziedzictwa Kulturowego, w której skład wchodzą przedstawiciele obydwu społeczności, promując w ten sposób zaufanie i pojednanie między obiema społecznościami;

59.  dostrzega umiarkowany wzrost środków na wspólną politykę zagraniczną i bezpieczeństwa (WPZiB) zaproponowany przez Komisję, zauważając jednak, że budżet WPZiB nadal znajduje się pod silną presją, a rozszerzenie szeregu misji w ramach wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony (WPBiO) może przyczynić się do nasilenia tego problemu w 2019 r.; anuluje zmniejszenie środków finansowych zaproponowane przez Radę w odniesieniu do innych działań i operacji w zakresie zarządzania kryzysowego, gdyż skutkowałoby to niższym stopniem elastyczności w ramach działań podejmowanych w związku z nieoczekiwanymi kryzysami;

60.  w konsekwencji postanawia anulować prawie wszystkie cięcia poczynione przez Radę w celu wzmocnienia działu 4 kwotą 425,4 mln EUR ponad poziom przewidziany w projekcie budżetu na 2019 r. (nie dotyczy projektów pilotażowych i działań przygotowawczych), przy jednoczesnym zmniejszeniu linii związanych z instrumentem pomocy dla uchodźców w Turcji i Turcją oraz nie przywracając cięć dokonanych przez Radę w łącznej wysokości -1,24 mld EUR, co skutkuje różnicą netto w wysokości -819,1 mln EUR poniżej poziomu projektu budżetu na 2019 r. w dziale 4;

Dział 5 – Administracja; inne działy – wydatki administracyjne oraz na wsparcie badań naukowych

61.  uważa, że dokonane przez Radę cięcia są nieuzasadnione i nie odzwierciedlają rzeczywistych potrzeb; wobec tego przywraca środki zapisane w projekcie budżetu na 2019 r. w odniesieniu do wszystkich wydatków administracyjnych Komisji, w tym wydatków na wsparcie administracyjne i na wsparcie badań naukowych w działach od 1 do 4;

Agencje zdecentralizowane

62.  zasadniczo potwierdza szacunki Komisji dotyczące potrzeb budżetowych agencji; uważa wobec tego, że wszelkie dalsze cięcia proponowane przez Radę stanowiłyby zagrożenie dla właściwego funkcjonowania agencji i uniemożliwiłyby im wypełnianie powierzonych im zadań; ze szczególnym irytacją odnotowuje arbitralne cięcia w wysokości zaledwie 10 000 EUR dotyczące CEPOL i zwraca się do Rady o przekazanie Parlamentowi szczegółowych informacji na temat tego, dlaczego uważa takie cięcia za konieczne i uzasadnione;

63.  zauważa, że finansowanie agencji z opłat zmniejsza obciążenie budżetu Unii o 1 mld EUR rocznie; podkreśla, że zadania publiczne, takie jak w dziedzinie zdrowia, środowiska, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, powinny zawsze pozostawać w zakresie budżetu Unii; uważa jednak, że Komisja powinna nadal zajmować się ryzykiem konfliktu interesów, który może pojawić się w agencjach finansowanych z opłat, i podejmować odpowiednie działania w celu uniknięcia takich konfliktów;

64.  przypomina, jak ważne jest, aby Unia skupiła się na konkurencyjności na rzecz wzrostu i zatrudnienia; uważa w tym kontekście, że Agencja Europejskiego GNSS (GSA) i Agencja ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (ACER) potrzebują dodatkowych środków i pracowników; odnotowuje utworzenie Europejskiego Urzędu ds. Pracy (ELA) i podkreśla potrzebę uruchomienia dla niego nowych środków; anuluje zaproponowane przez Radę cięcia środków przeznaczonych dla europejskich organów nadzoru (ESA), jednocześnie przenosząc część ich środków do rezerwy w oczekiwaniu na postępy w odniesieniu do przeglądu europejskich organów nadzoru;

65.  w kontekście wyzwań, przed jakimi Unia wciąż stoi w związku z bezpieczeństwem, a także z uwagi na konieczność skoordynowanych działań europejskich postanawia podnieść środki dla EUROPOLU, eu-LISA, CEPOL, EUROJUSTU, EPPO i Agencji Unii Europejskiej ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji (ENISA);

66.  spodziewa się, że presja na systemy migracyjne i azylowe niektórych państw członkowskich, a także na ich granice, utrzyma się na wysokim poziomie w 2019 r. i prawdopodobnie wzrośnie; podkreśla, że przyszłe potrzeby Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej (FRONTEX) oraz Europejskiego Urzędu Wsparcia w dziedzinie Azylu (EASO) dotyczące zasobów operacyjnych i personelu będą musiały być ściśle monitorowane i ewentualnie aktualizowane w odniesieniu do budżetu na 2019 r.; oczekuje listu w sprawie poprawek Komisji; zwraca się do Komisji o jak najszybsze przedstawienie przeglądu potrzeb budżetowych w odniesieniu do budżetu na 2019 r. w związku z proponowanymi reformami tych agencji;

67.  podtrzymuje swoje stanowisko, że cel 5 % redukcji zatrudnienia został osiągnięty z powodzeniem; wyraża zamiar włączenia wspólnego oświadczenia wszystkich instytucji, które potwierdzi zakończenie tego jednorazowego działania; uważa, że nowe stanowiska pracy zatwierdzone w jego stanowisku są potrzebne, aby realizować dodatkowe zadania wynikające ze zmian politycznych i nowych przepisów;

68.  przypomina, że międzyinstytucjonalna grupa robocza ds. zasobów agencji zdecentralizowanych 2 zakończyła swoje prace przyjmując zalecenia dotyczące wniosków wyciągniętych z podejścia polegającego na osiągnięciu celu 5 % redukcji zatrudnienia, postępowania z nowymi zadaniami, oceny agencji, wspólnego korzystania z agencji, oceny agencji z wieloma siedzibami oraz modelu agencji finansowanych z opłat; z zadowoleniem przyjmuje ratyfikację tych zaleceń przez instytucje; wyraża zamiar dalszego kontrolowania prac Komisji nad tymi zaleceniami w przyszłości;

Projekty pilotażowe i działania przygotowawcze

69.  przypomina o znaczeniu projektów pilotażowych i działań przygotowawczych jako narzędzi formułowania priorytetów politycznych i wprowadzania nowych inicjatyw, które mają potencjał do przekształcenia się w stałe działania i programy UE; postanawia, po przeprowadzeniu starannej analizy przedłożonych wniosków i uwzględniając ocenę Komisji dotyczącą przestrzegania przez nie wymogów prawnych i możliwości wdrożenia, przyjąć zrównoważony pakiet projektów pilotażowych i działań przygotowawczych, który odzwierciedla priorytety polityczne Parlamentu;

70.  z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę „Discover EU”, przekazanie 15 000 biletów kolejowych InterRail 18-letnim Europejczykom w 2018 r. oraz propozycję Komisji dotyczącą 700 mln EUR w wieloletnich ramach finansowych na lata 2021–2027, co odzwierciedla ambicje Unii w zakresie promowania mobilności edukacyjnej, aktywnego obywatelstwa, włączenia społecznego i solidarności wśród wszystkich młodych osób; postanawia kontynuować odpowiednie działania przygotowawcze w 2019 r. i jest zdecydowany kontynuować je również w 2020 r.;

Instrumenty szczególne

71.  przypomina, jak przydatne są instrumenty szczególne umożliwiające elastyczność ponad niezwykle restrykcyjne pułapy w bieżących wieloletnich ramach finansowych, a także wyraża zadowolenie z powodu usprawnień wprowadzonych w związku ze śródokresową rewizją rozporządzenia w sprawie wieloletnich ram finansowych; apeluje o szerokie stosowanie instrumentu elastyczności i łącznego marginesu na zobowiązania w budżecie na 2019 r., aby finansować wiele nowych działań w odpowiedzi na pojawiające się wyzwania i dodatkowe zobowiązania, z jakimi budżet Unii ma do czynienia; przypomina również o znaczeniu Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji (EFG), rezerwy na pomoc nadzwyczajną i Funduszu Solidarności Unii Europejskiej;

Płatności

72.  ponownie wyraża zaniepokojenie, że pomimo niedawnego nadrabiania zaległości, niepełne wykorzystanie środków na płatności osiągnęło rekordowo niski poziom w ostatnich trzech latach, zwłaszcza w poddziale 1b; ubolewa, że takie opóźnienia uniemożliwiają osiągnięcie na czas pełnego potencjału priorytetów i projektów Unii z korzyścią dla obywateli; wskazuje na fakt, że w rezultacie w projekcie budżetu na 2019 r. pozostawia się bezprecedensowy margines w wysokości 19,3 mld EUR poniżej pułapu płatności; podnosi środki na płatności w tych liniach, w których zmieniono wysokość środków na zobowiązania;

Inne sekcje

Sekcja I – Parlament Europejski

73.  utrzymuje ogólny poziom budżetu na 2019 r. na niezmienionym poziomie, zgodnie z rezolucją w sprawie preliminarza dochodów i wydatków przyjętą na posiedzeniu plenarnym w dniu 19 kwietnia 2018 r.[11], wynoszącym 1 999 144 000 EUR; wprowadza dostosowania techniczne neutralne pod względem budżetowym, aby uwzględnić zaktualizowane informacje, które na początku bieżącego roku nie były dostępne;

74.  zauważa, że poziom preliminarza na 2019 r. wynosi 18,53 %, co stanowi wartość niższą niż uzyskana w 2018 r. (18,85 %), a także jest najniższym udziałem wydatków w dziale V w ciągu ponad piętnastu lat;

75.  zauważa, że w związku z wyborami do Parlamentu Europejskiego w 2019 r. wydatki będą wyższe w niektórych dziedzinach, w szczególności w odniesieniu do posłów, którzy nie zostali ponownie wybrani i ich asystentów, podczas gdy oszczędności, choć na mniejszą skalę, zostaną wygenerowane w innych dziedzinach dzięki spadkowi aktywności parlamentarnej w roku wyborczym;

76.  wyraża zadowolenie, że budżet na 2019 r. będzie obejmował kolejne transze dotyczące znaczących inwestycji, rozpoczętych już w 2016 r. w celu istotnej poprawy bezpieczeństwa Parlamentu; zwraca uwagę, że projekty te obejmują różne dziedziny, głównie związane z budynkami, tj. poprawę bezpieczeństwa wejścia, wyposażenia i personelu, projekt iPACS, ale także poprawę bezpieczeństwa cybernetycznego i bezpieczeństwa komunikacji;

77.  przyjmuje do wiadomości decyzję Prezydium o wyborze dwóch opcji, renowacji strukturalnej i zmiany projektu, w celu kontynuowania przebudowy budynku PHS; wzywa sekretarza generalnego i Prezydium do przedstawienia władzy budżetowej, oprócz wszystkich specyfikacji technicznych, szczegółowego budżetu dla każdej z tych opcji;

78.  obniża liczbę miejsc pracy w planie zatrudnienia swojego Sekretariatu Generalnego w 2019 r. o 59 stanowisk (cel zakładający obniżenie liczby pracowników o 1 proc.), zgodnie z porozumieniem z dnia 14 listopada 2015 r., zawartym z Radą w sprawie budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2016, zgodnie z którym liczba pracowników Parlamentu ma nadal się zmniejszać w 2019 r.;

79.  przyjmuje do wiadomości decyzję Sądu z dnia 25 września 2018 r. potwierdzającą odmowę udostępnienia przez Parlament dokumentów dotyczących diet dziennych, zwrotu kosztów podróży i dodatków na pomoc parlamentarną dla posłów (wyrok w sprawach T-639/15 do T-666/15 Maria Psara i inni przeciwko Parlamentowi oraz T-94/16 Gavin Sheridan przeciwko Parlamentowi);

80.  przypomina, że w dniu 23 października 1997 r. w swojej rezolucji w sprawie budżetu ogólnego na rok 1998 Parlament wezwał Prezydium do zwrócenia się do Trybunału Obrachunkowego o zbadanie dobrowolnego systemu emerytalnego Parlamentu, co doprowadziło do wydania przez Trybunał Obrachunkowy opinii nr 5/99 z dnia 16 czerwca 1999 r. w sprawie funduszu i systemu emerytalnego dla posłów do Parlamentu Europejskiego; wzywa teraz Prezydium do pilnego zwrócenia się do Trybunału Obrachunkowego o przedstawienie kolejnej takiej opinii w sprawie systemu i funduszu emerytalnego w 2019 r;

81.  przypomina, że w komunikacie skierowanym do Prezydium z dnia 8 marca 2018 r. sekretarz generalny przyznał, że fundusz emerytalny powiązany z systemem dobrowolnych ubezpieczeń emerytalnych posłów wyczerpie swoje zasoby kapitałowe na długo przed uregulowaniem zobowiązań z tytułu świadczeń emerytalnych, a być może nawet już w 2024 r.; wzywa w związku z tym sekretarza generalnego i Prezydium, przy pełnym poszanowaniu statutu posła, do pilnego opracowania wraz z funduszem emerytalnym jasnego planu przejęcia przez Parlament zobowiązań i odpowiedzialności za system dobrowolnych ubezpieczeń emerytalnych posłów bezpośrednio po wyborach w 2019 r;

82.  apeluje, aby Unia dodatkowo wsparła wymiar parlamentarny WTO, w szczególności przez zwiększenie wsparcia finansowego i kadrowego dla odpowiedzialnego sekretariatu;

83.  wzywa do udoskonalenia europejskiego węzła naukowo-medialnego, przyjętego w budżecie na 2018 r., oraz do współpracy ze stacjami telewizyjnymi, mediami społecznościowymi i innymi partnerami w celu ustanowienia celów szkoleniowych dla młodych dziennikarzy, zwłaszcza w odniesieniu do nowych osiągnięć naukowych i technicznych oraz informacji opartych na faktach i recenzowanych przez niezależnych ekspertów;

84.  przypomina, że zgodnie z analizą ETO z 2014 r. koszty geograficznego rozproszenia Parlamentu szacuje się na 114 mln EUR rocznie; ponadto zwraca uwagę na ustalenia zawarte w jego rezolucji z dnia 20 listopada 2013 r. w sprawie lokalizacji siedzib instytucji Unii Europejskiej[12], zgodnie z którymi 78 % wszystkich podróży służbowych pracowników statutowych Parlamentu wynika bezpośrednio z rozproszenia geograficznego Parlamentu; podkreśla, że w sprawozdaniu w tej sprawie szacuje się również, iż wpływające na środowisko emisje dwutlenku węgla, wynikające z rozproszenia geograficznego, wynoszą od 11 do 19 tys. ton; ponownie podkreśla negatywny odbiór społeczny tego rozproszenia i w związku z tym wzywa do opracowania planu przeniesienia Parlamentu do jednej siedziby oraz do ograniczenia środków w odnośnych liniach budżetowych;

85.  wzywa sekretarza generalnego do opracowania szczegółowych uzgodnień dotyczących większego współdzielenia funkcji i usług zaplecza administracyjnego przez Parlament, Komitet Regionów i Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny;

Sekcja IV – Trybunał Sprawiedliwości

86.  przywraca środki przewidziane w projekcie budżetu na 2019 r. we wszystkich liniach budżetowych, w których Rada dokonała cięć i które są istotne z punktu widzenia funkcjonowania Trybunału, a także przywraca szacunkowe środki w dwóch pozycjach budżetowych, aby poprawić zdolność Trybunału do sprostania coraz większemu zapotrzebowaniu na tłumaczenia pisemne;

87.  przywraca 16 stanowisk i związane z nimi środki obcięte przez Komisję w projekcie budżetu na 2019 r., aby zapobiec powstaniu zaległości, które mogłyby mieć niekorzystny wpływ na wydajność sądów w kontekście nowych działań podejmowanych przez Trybunał oraz stale rosnącego obciążenia pracą; uważa, że należy przyznać 16 nowych stałych stanowisk na potrzeby usług wsparcia, pierwotnie zaproponowanych przez Trybunał i odrzuconych przez Komisję;

Sekcja V – Trybunał Obrachunkowy

88.  przywraca środki przewidziane w projekcie budżetu na 2019 r. we wszystkich pozycjach, w których Rada dokonała cięć, aby umożliwić wdrożenie programu prac Trybunału Obrachunkowego i sporządzenie zaplanowanych przezeń sprawozdań z audytu;

Sekcja VI – Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny

89.  przywraca środki we wszystkich liniach, w których Rada dokonała cięć w projekcie budżetu na 2019 r.;

90.  w szeregu linii podnosi środki powyżej poziomu w projekcie budżetu na 2019 r., respektując tym samym własne szacunki Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego;

Sekcja VII – Komitet Regionów

91.  przywraca środki we wszystkich liniach, w których Rada dokonała cięć w projekcie budżetu na 2019 r.;

92.  w szeregu linii podnosi środki powyżej poziomu w projekcie budżetu na 2019 r., respektując tym samym własne szacunki Komitetu Regionów;

Sekcja VIII – Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich

93.  utrzymuje ogólny poziom budżetu Rzecznika Praw Obywatelskich na 2019 r. na niezmienionym poziomie, zgodnie z propozycją Komisji zawartą w projekcie budżetu na 2019 r.;

Sekcja IX – Europejski Inspektor Ochrony Danych

94.  postanawia nie przywracać środków przewidzianych w projekcie budżetu na 2019 r. w odniesieniu do linii budżetowej, w której Rada dokonała cięć, ze względu na wysoki wzrost całkowitego budżetu w porównaniu z rokiem poprzednim;

Sekcja X – Europejska Służba Działań Zewnętrznych

95.  przywraca środki we wszystkich liniach, w których Rada dokonała cięć w projekcie budżetu na 2019 r.;

96.  w szeregu linii podnosi środki powyżej poziomu w projekcie budżetu na 2019 r., respektując tym samym własne szacunki ESDZ;

97.  ponownie wyraża poparcie Parlamentu dla zespołu ds. strategicznej komunikacji i wzmacnia go w celu zapewnienia bardziej skoordynowanej reakcji Unii na wyzwanie, jakim jest dezinformacja;

98.  przywraca 28 stanowisk + 5 dodatkowych stanowisk i związane z nimi środki obcięte przez Radę, ponieważ stanowi to umiarkowane zwiększenie liczby pracowników, co jest uzasadnione znaczącymi nowymi obowiązkami ESDZ, w szczególności obowiązkami związanymi z wystąpieniem Zjednoczonego Królestwa z Unii, mianowicie utworzeniem nowej delegatury Unii w Londynie i nowej jednostki w siedzibie głównej, a także przyjęciem w ostatnich miesiącach szeregu inicjatyw w dziedzinie bezpieczeństwa i obrony;

o

o  o

99.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wraz z poprawkami do projektu budżetu ogólnego Radzie, Komisji, innym zainteresowanym instytucjom i organom oraz parlamentom narodowym.

  • [1] Dz.U. L 168 z 7.6.2014, s. 105.
  • [2] Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1.
  • [3] Dz.U. L 193 z 30.7.2018, s. 1.
  • [4] Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 884.
  • [5] Dz.U. C 373 z 20.12.2013, s. 1.
  • [6] Teksty przyjęte w tym dniu, P8_TA(2018)0089.
  • [7] Teksty przyjęte w tym dniu, P8_TA(2018)0182.
  • [8] Teksty przyjęte w tym dniu, P8_TA(2018)0311.
  • [9] Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 228/2013 z dnia 13 marca 2013 r. ustanawiające szczególne środki w dziedzinie rolnictwa na rzecz regionów najbardziej oddalonych w Unii Europejskiej i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 247/2006 (Dz.U. L 78 z 20.3.2013, s. 23).
  • [10]  Teksty przyjęte, P8_TA(2018)0042.
  • [11]  Teksty przyjęte, P8_TA(2018)0182.
  • [12]  Dz.U. C 436 z 24.11.2016, s. 2.

OPINIA Komisji Spraw Zagranicznych (31.8.2018)

dla Komisji Budżetowej

w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2019
(2018/2046(BUD))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Brando Benifei

WSKAZÓWKI

Komisja Spraw Zagranicznych zwraca się do Komisji Budżetowej, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  przyjmuje do wiadomości zwiększenie środków na zobowiązania w dziale 4, chociaż zauważa, że wynika ono w dużej mierze z większego wkładu na rzecz Instrumentu Pomocy dla Uchodźców w Turcji; podkreśla, że z uwagi na liczne wyzwania, przed jakimi UE stoi na płaszczyźnie międzynarodowej, działania zewnętrzne mogą być wiarygodne tylko wówczas, jeżeli udostępni się wystarczające zasoby;

2.  wyraża zaniepokojenie, że projekt budżetu całkowicie wyczerpuje marginesy w dziale 4, pozostawiając Unii niewielkie pole manewru w przypadku nieprzewidzianych kryzysów zewnętrznych;

3.  podkreśla strategiczne znaczenie zapewnienia wystarczającego finansowania dla krajów Bałkanów Zachodnich, które są dla UE obszarem o priorytetowym znaczeniu, tak aby wesprzeć ich zamiar przystąpienia do UE, i w związku z tym ubolewa nad propozycją ograniczenia o 10 mln EUR środków na reformy polityczne w krajach Bałkanów Zachodnich; domaga się odwrócenia tego trendu, gdyż reformy polityczne są podstawą wszelkiej transformacji w kierunku demokracji, a w sposób dorozumiany – również procesu przystępowania do UE; podkreśla potrzebę zapewnienia wystarczających środków w celu realizacji planu działania na lata 2018–2020 w ramach strategii dotyczącej Bałkanów Zachodnich i priorytetowego traktowania wsparcia na rzecz praworządności i integracji regionalnej; apeluje o podwojenie wkładu instrumentu IPA II na rzecz programu Erasmus+, zgodnie z tym, co przewiduje strategia;

4.  zgodnie z zasadą warunkowości popiera zmniejszenie kwoty przeznaczonej dla Turcji we wszystkich liniach budżetowych ze względu na postępujący regres w obszarze praworządności, demokracji i praw podstawowych; jednocześnie należy w dalszym ciągu zwiększać bezpośrednie wsparcie na rzecz społeczeństwa obywatelskiego oraz kontaktów międzyludzkich ze względu na coraz silniejszą polaryzację tureckiego społeczeństwa oraz środki podejmowane przez władze ze szkodą dla podstawowych praw i wolności oraz przeciwko obrońcom praw człowieka po próbie dokonania zamachu stanu; w związku z tym szczególną uwagę należy zwrócić na kwestię wolności mediów i prawa osób LGBTI;

5.  jest zdania, że należy utrzymać obecny stosunek składek na rzecz Instrumentu Pomocy dla Uchodźców w Turcji z budżetu Unii (1 mld EUR) i państw członkowskich (2 mld EUR); apeluje o odpowiednie dostosowanie w proponowanym budżecie na 2019 r. wkładu UE na rzecz Instrumentu Pomocy dla Uchodźców w Turcji, zgodnie ze stanowiskiem Parlamentu wyrażonym w jego rezolucji z dnia 5 lipca 2018 r. w sprawie mandatu do rozmów trójstronnych dotyczących projektu budżetu na rok 2019[1]; należy ponadto dopilnować, by żaden wkład na rzecz Instrumentu Pomocy dla Uchodźców w Turcji, pochodzący z działu 4, nie prowadził do zmniejszenia środków dostępnych na dotychczasowe programy; ponadto zwraca uwagę na potrzebę ścisłego monitorowania wykorzystania funduszy z Instrumentu Pomocy dla Uchodźców w Turcji w trosce o to, aby środki te były właściwie wydatkowane na projekty dotyczące uchodźców i nie były wykorzystywane do innych celów; wzywa Komisję do regularnego składania władzy budżetowej sprawozdań na temat zgodności finansowanych działań z odnośną podstawą prawną;

6.  z ubolewaniem odnotowuje obniżenie środków na wsparcie finansowe mające na celu stymulowanie rozwoju gospodarczego tureckiej wspólnoty cypryjskiej; apeluje o przywrócenie środków budżetowych do obecnego poziomu i bez obniżek;

7.  podkreśla strategiczne znaczenie bliskiego sąsiedztwa wschodniego i południowego dla UE; podkreśla, że sytuacja w krajach sąsiedztwa w dalszym ciągu stanowi poważne wyzwanie dla Unii; jest zaniepokojony faktem, że Europejski Instrument Sąsiedztwa będzie w 2019 r. nadal pod dużą presją wskutek zwiększonego wykorzystania do finansowania zobowiązań na rzecz Syrii i projektów w ramach kryzysowego funduszu powierniczego UE dla Afryki; apeluje, aby te nowe zobowiązania zostały w pełni skompensowane zwiększeniem środków; z zadowoleniem przyjmuje podwyższenie środków na zobowiązania, przeznaczonych na budowanie zaufania, bezpieczeństwo oraz zapobieganie konfliktom i ich rozwiązywanie w krajach śródziemnomorskich; podkreśla w tym kontekście potrzebę odpowiedniego wsparcia na rzecz grup wymagających szczególnej ochrony, w szczególności dzieci (pozbawionych opieki), kobiet i ofiar przemocy seksualnej podczas konfliktów zbrojnych i niezależnie od nich;

8.  z zadowoleniem przyjmuje, że Komisja zamierza w dalszym ciągu udzielać zwiększonego wsparcia Ukrainie, zwłaszcza z uwagi na utrzymujący się konflikt na wschodzie tego kraju, a także Tunezji, w szczególności z uwagi na działania podejmowane przez ten kraj z myślą o przeciwdziałaniu ubóstwu i bezrobociu wśród ludzi młodych; w związku z niedawnymi wydarzeniami politycznymi w tym kraju domaga się zwiększenia środków finansowych na wsparcie stabilizacji w Libii, w tym również społeczeństwa obywatelskiego oraz przestrzegania norm w zakresie praw człowieka i prawa międzynarodowego; w tym kontekście należy zwrócić szczególną uwagę na to, aby środki finansowe przekazywane Libii przez UE nie były wykorzystywane do finansowania arbitralnych zatrzymań i zatrzymań osób wymagających szczególnej ochrony, zwłaszcza dzieci, zgodnie z wytycznymi UE w sprawie promowania i ochrony praw dziecka, oraz aby migrantów traktowano z pełnym poszanowaniem międzynarodowych norm w zakresie praw człowieka; zauważa, że stabilizacja Libii będzie zaledwie pierwszym krokiem, gdyż potrzebne będą dalsze działania w zakresie odbudowy i reform; apeluje o większe wsparcie na rzecz reform politycznych i procesów demokratycznych w Gruzji i Republice Mołdawii; jest przekonany o potrzebie należytego monitorowania postępów w zakresie realizacji reform w krajach partnerskich;

9.  zwraca się o wyższe środki finansowe w ramach Europejskiego Instrumentu na rzecz Wspierania Demokracji i Praw Człowieka w celu ochrony narażonych na niebezpieczeństwo obrońców praw człowieka, w tym przy pomocy mechanizmu na rzecz obrońców praw człowieka (ProtectDefenders.eu), a to z uwagi na nasilające się represje w wielu krajach; należy ponadto zadbać o wystarczające środki finansowe dla misji obserwacji wyborów UE, gdyż przyczyniają się one do wzmocnienia instytucji demokratycznych i budowania zaufania publicznego do procesów wyborczych, a także sprzyjają stabilności i realizacji innych celów polityki zagranicznej;

10.  wyraża ubolewanie z powodu obniżenia wkładu UE na rzecz Wspólnego Centrum Uniwersytetów Europejskich na rzecz Praw Człowieka i Demokratyzacji oraz jego globalnej sieci na rzecz praw człowieka, co poważnie zaszkodzi funkcjonowaniu tego przewodniego programu akademickiego UE; wzywa Komisję do utrzymania środków finansowych dla centrum na poziomie nieodbiegającym od wkładów z lat poprzednich;

11.  wzywa do zwiększenia unijnego wsparcia na rzecz bliskowschodniego procesu pokojowego, Palestyńskiej Władzy Narodowej i UNRWA, zgodnie z rezolucją Parlamentu Europejskiego z dnia 8 lutego 2018 r. w sprawie sytuacji UNRWA[2], z uwagi na pogarszającą się tam sytuację i decyzję Stanów Zjednoczonych o drastycznym ograniczeniu zaangażowania; pozostaje zaniepokojony niszczeniem i konfiskowaniem finansowanej przez UE pomocy humanitarnej na Zachodnim Brzegu;

12.  dostrzega umiarkowany wzrost środków na wspólną politykę zagraniczną i bezpieczeństwa (WPZiB), zauważając jednak, że budżet WPZiB nadal znajduje się pod silną presją, a rozszerzenie szeregu misji w ramach wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony (WPBiO) może przyczynić się do nasilenia tego problemu w 2019 r.; apeluje o anulowanie obniżki środków finansowych, zaproponowanej przez Radę w odniesieniu do innych środków i operacji w zakresie zarządzania kryzysowego, gdyż obniżka taka skutkowałaby niższym stopniem elastyczności w ramach działań podejmowanych w związku z nieoczekiwanymi kryzysami, a także o odpowiednie podwyższenie środków w budżecie na WPZiB;

13.  apeluje o dodatkowe fundusze dla Instrumentu na rzecz Przyczyniania się do Stabilności i Pokoju, gdyż odgrywa on ważną rolę w reagowaniu kryzysowym, gotowości w sytuacjach kryzysowych, zapobieganiu konfliktom i budowaniu pokoju; ponadto podkreśla znaczenie dalszego tworzenia sieci powiązań między rozwojem i bezpieczeństwem w ramach Instrumentu na rzecz Przyczyniania się do Stabilności i Pokoju oraz apeluje o dodatkowe fundusze, które należy wdrożyć w ramach istniejących elementów instrumentu;

14.  podkreśla, jak ważne jest stopniowe kształtowanie wspólnej polityki obrony UE, a także wskazuje na potrzebę przeznaczenia dodatkowych środków na jej wdrożenie;

15.  z zadowoleniem odnosi się do niedawnego przyjęcia Europejskiego programu rozwoju przemysłu obronnego z myślą o wspieraniu europejskiej współpracy obronnej i innowacji w tej dziedzinie oraz jego włączeniu do projektu budżetu na 2019 r.; uważa, że wraz z realizowanym obecnie działaniem przygotowawczym w zakresie badań UE nad obronnością program ten przyczyni się do rozwoju europejskiego przemysłu obronnego; podkreśla znaczenie transgranicznego udziału MŚP i spółek o średniej kapitalizacji;

16.  apeluje o większe wsparcie na rzecz nieproliferacji i rozbrojenia, stosownie do zobowiązań wynikających z Układu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej oraz zgodnie z rezolucją Parlamentu Europejskiego z dnia 27 października 2016 r. w sprawie bezpieczeństwa jądrowego i nierozprzestrzeniania broni jądrowej[3];

17.  apeluje o zwiększenie wkładów na rzecz programu Erasmus+, pochodzących ze wszystkich instrumentów finansowania zewnętrznego, ponieważ kontakty międzyludzkie i mobilność młodzieży to jedna z kluczowych strategii mających na celu zwiększenie wpływu działań zewnętrznych UE i poprawę jego widoczności w oczach opinii publicznej naszych krajów partnerskich;

18.  przypomina, że skutki zmiany klimatu mają odczuwalny wpływ na szereg aspektów życia ludzkiego i stają się coraz bardziej dostrzegalne w krajach rozwijających się; wzywa do zwiększenia przydziału środków na działania w dziedzinie klimatu, co lepiej odzwierciedli silne zaangażowanie UE na rzecz dyplomacji klimatycznej i jej większy w niej udział.INFORMACJE O PRZYJĘCIU PRZEZ KOMISJĘ OPINIODAWCZĄ

Data przyjęcia

29.8.2018

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

43

5

8

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Michèle Alliot-Marie, Nikos Androulakis, Petras Auštrevičius, Amjad Bashir, Bas Belder, Elmar Brok, Klaus Buchner, James Carver, Fabio Massimo Castaldo, Javier Couso Permuy, Arnaud Danjean, Anna Elżbieta Fotyga, Eugen Freund, Michael Gahler, Iveta Grigule-Pēterse, Sandra Kalniete, Manolis Kefalogiannis, Tunne Kelam, Wajid Khan, Andrey Kovatchev, Ilhan Kyuchyuk, Barbara Lochbihler, Sabine Lösing, Andrejs Mamikins, David McAllister, Tamás Meszerics, Francisco José Millán Mon, Clare Moody, Javier Nart, Pier Antonio Panzeri, Demetris Papadakis, Alojz Peterle, Tonino Picula, Julia Pitera, Cristian Dan Preda, Jozo Radoš, Sofia Sakorafa, Dobromir Sośnierz, Jaromír Štětina, Dubravka Šuica, Charles Tannock, László Tőkés, Ivo Vajgl, Elena Valenciano, Geoffrey Van Orden, Boris Zala

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Asim Ademov, Brando Benifei, Andrea Bocskor, Tanja Fajon, Neena Gill, Ana Gomes, Liisa Jaakonsaari, Jo Leinen, Miroslav Poche, José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

43

+

ALDE

Petras Auštrevičius, Iveta Grigule-Pēterse, Ilhan Kyuchyuk, Javier Nart, Jozo Radoš, Ivo Vajgl

EFDD

Fabio Massimo Castaldo

PPE

Asim Ademov, Michèle Alliot-Marie, Andrea Bocskor, Elmar Brok, Arnaud Danjean, Michael Gahler, Sandra Kalniete, Manolis Kefalogiannis, Tunne Kelam, Andrey Kovatchev, David McAllister, Francisco José Millán Mon, Alojz Peterle, Julia Pitera, Cristian Dan Preda, José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Jaromír Štětina, Dubravka Šuica, László Tőkés

S&D

Nikos Androulakis, Brando Benifei, Tanja Fajon, Eugen Freund, Neena Gill, Ana Gomes, Liisa Jaakonsaari, Wajid Khan, Jo Leinen, Andrejs Mamikins, Clare Moody, Pier Antonio Panzeri, Demetris Papadakis, Tonino Picula, Miroslav Poche, Elena Valenciano, Boris Zala

5

-

GUE/NGL

Javier Couso Permuy, Sabine Lösing, Sofia Sakorafa

NI

James Carver, Dobromir Sośnierz

8

0

ECR

Amjad Bashir, Bas Belder, Anna Elżbieta Fotyga, Charles Tannock, Geoffrey Van Orden

VERTS/ALE

Klaus Buchner, Barbara Lochbihler, Tamás Meszerics

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymało się

OPINIA Komisji Rozwoju (6.9.2018)

dla Komisji Budżetowej

w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2019
(2018/2046(BUD))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Arne Lietz

WSKAZÓWKI

Komisja Rozwoju zwraca się do Komisji Budżetowej, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  podkreśla, że cele zrównoważonego rozwoju na 2030 r., w szczególności cel 3 dotyczący zdrowia, cel 4 dotyczący edukacji, cel 5 dotyczący równości płci i cel 13 dotyczący działań w dziedzinie klimatu, wymagają odpowiedniej pomocy Unii i muszą znaleźć odzwierciedlenie w budżecie Unii na 2019 r., co pokazuje przyznanie priorytetu długofalowym wysiłkom mającym na celu eliminację ubóstwa, zgodnie z art. 208 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE); przypomina, że jego wdrożenie powinno uwzględniać wewnętrzne i zewnętrzne strategie polityczne Unii, a także w sposób wyważony i spójny łączyć ze sobą trzy wymiary zrównoważonego rozwoju, przy czym należy pamiętać o powiązaniach między różnymi celami zrównoważonego rozwoju; wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby nadały celom zrównoważonego rozwoju na 2030 r. priorytetowe znaczenie strategiczne i odzwierciedliły to w budżecie Unii;

2.  przypomina, że Unia zobowiązała się do kompleksowej ochrony i promowania praw dziecka w ramach jej polityki zewnętrznej, zgodnie z postanowieniami Konwencji ONZ o prawach dziecka; podkreśla znaczenie wdrożenia w stosunkach zewnętrznych Unii Wytycznych UE w sprawie promowania i ochrony praw dziecka; wzywa Komisję do monitorowania postępów dokonywanych w dziedzinie praw dziecka w programach zewnętrznych Unii oraz do przedstawiania sprawozdań na ten temat;

3.  ponownie wyraża zdecydowany sprzeciw wobec wykorzystywania funduszy rozwojowych na cele niezwiązane z rozwojem, takie jak zarządzanie granicami lub budowanie zdolności wojskowych, a także podkreśla, że środki, które nie spełniają kryteriów oficjalnej pomocy rozwojowej, muszą pochodzić w całości z innych instrumentów niż Instrument Finansowania Współpracy na rzecz Rozwoju lub Europejski Fundusz Rozwoju (EFR); przypomina, że w celu skutecznej i długofalowej walki z ubóstwem oraz zgodnie z art. 208 TFUE wśród działań spełniających kryteria oficjalnej pomocy rozwojowej należy traktować preferencyjnie te, które są ukierunkowane na zwalczanie podstawowych przyczyn ubóstwa; ponownie wyraża poparcie dla zapisania EFR w budżecie oraz podkreśla znaczenie ograniczenia budżetów przyznanych odpowiednio regionom Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP);

4.  podkreśla, że chociaż elastyczność i szybkość wykorzystania środków są korzystne dla skutecznego zarządzania funduszami, nie mogą one w żaden sposób uzasadniać wykorzystywania funduszy przeznaczonych na rozwój na inne cele, zawężania uprawnień kontrolnych Parlamentu, będącego jedynym demokratycznie wybieranym organem, ani ograniczania szczegółowego planowania długoterminowych działań; w związku z tym apeluje, aby w jak największym stopniu ograniczyć tworzenie instrumentów nadzwyczajnych, takich jak fundusze powiernicze, oraz aby uwzględnić te zasady przy opracowywaniu następnych wieloletnich ram finansowych (WRF);

5.  podkreśla, że Unia i jej państwa członkowskie muszą wypełnić swoje wspólne zobowiązanie – potwierdzone w 2015 r. – do podwyższenia oficjalnej pomocy rozwojowej do poziomu 0,7 % ich dochodu narodowego brutto (DNB) do 2030 r.; przypomina o zobowiązaniu Unii do przeznaczenia łącznie w perspektywie krótkoterminowej między 0,15 % a 0,20 % DNB na oficjalną pomoc rozwojową dla krajów najsłabiej rozwiniętych; podkreśla, że w 2017 r. oficjalna pomoc rozwojowa Unii w ujęciu łącznym zmniejszyła się o 2,4 % w stosunku do kwot z 2016 r.; wyraża zaniepokojenie, że w związku z utrzymaniem poziomu 0,11 % DNB w 2016 r. Unia nie będzie w stanie dotrzymać zobowiązań podjętych na rzecz krajów najsłabiej rozwiniętych; apeluje do Komisji i państw członkowskich o przygotowanie i przedstawienie realnego harmonogramu stopniowego zwiększania środków, aż do osiągnięcia tego poziomu; wzywa państwa członkowskie, by nie uwzględniały kosztów udzielania pomocy uchodźcom podczas obliczania oficjalnej pomocy rozwojowej; przypomina podjęte przez Komisję zobowiązanie do przeznaczenia co najmniej 20 % jej całkowitej oficjalnej pomocy rozwojowej na rozwój społeczny i włączenie społeczne; apeluje o większy przydział środków w ramach oficjalnej pomocy rozwojowej przewidzianej na 2019 r. na zdrowie, edukację i ochronę socjalną, aby wywiązać się z podjętego zobowiązania do końca obecnych WRF; podkreśla w szczególności konieczność promowania i ochrony praw i zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego, aby w ten sposób przeciwdziałać zasadzie globalnego knebla, którą ponownie wprowadził rząd Stanów Zjednoczonych; stwierdza, że unijna pomoc rozwojowa powinna być wykorzystywana w sposób bardziej skuteczny i że oficjalna pomoc rozwojowa powinna być kierowana do sektorów, w których jest najbardziej potrzebna, takich jak budowanie zdolności, dobre rządy, zdrowie, edukacja, rolnictwo, zaopatrzenie w wodę i urządzenia sanitarne oraz energia; podkreśla potrzebę wsparcia w zakresie konserwacji, przy zapewnieniu wystarczającej dostępności części zamiennych i lokalnie wyszkolonych specjalistów technicznych;

6.  zważywszy na znaczenie roli, jaką odgrywa Zjednoczone Królestwo w dziedzinie rozwoju, nalega, aby utrzymywać ścisłe więzi między Unią a Zjednoczonym Królestwem po brexicie w celu ograniczenia wynikających z tego strat;

7.  przyznaje, że nigdy żaden kraj nie rozwinął się bez nawiązania bliższych stosunków handlowych ze swoimi sąsiadami i z resztą świata; ponadto zachęca do finansowania działań mających charakter pomocy na rzecz wymiany handlowej, aby w przyszłości w o wiele większym stopniu umożliwić krajom rozwijającym się udział w globalnych łańcuchach wartości; podkreśla w tym kontekście coraz większe znaczenie łączności cyfrowej z myślą o bardziej wyważonej dystrybucji korzyści wynikających z globalizacji wśród krajów rozwijających się;

8.  podkreśla duże znaczenie wspierania mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw, a także apeluje w szczególności o stworzenie lokalnych rozwiązań mających zapewnić lepszy dostęp do finansowania przy dalszym wzmacnianiu systemów pożyczek i gwarancji w ramach mikrofinansowania;

9.  apeluje o rozszerzenie programu „Erasmus” dla młodych przedsiębiorców i objęcie nim krajów pozaeuropejskich, zwłaszcza krajów rozwijających się, i jednocześnie o udostępnienie niezbędnych środków finansowych;

10.  zachęca do tworzenia instytucji dualnego systemu kształcenia zawodowego, w których ludzie młodzi, realizując program praktyk zawodowych skoncentrowany na praktycznych aspektach danego zawodu, będą uczęszczać na wykłady teoretyczne w wyspecjalizowanych szkołach zawodowych;

11.  w związku z dramatyczną sytuacją w dziedzinie pomocy humanitarnej nalega, aby obecne globalne potrzeby związane z pomocą humanitarną znalazły odzwierciedlenie w możliwości łatwego uruchamiania większych środków dla linii budżetowych dotyczących pomocy humanitarnej; przypomina, że kluczową rolę w zapobieganiu kryzysom humanitarnym spowodowanym przez człowieka odgrywa edukacja chłopców i dziewcząt, a dzięki niej unikanie konfliktów, ochrona dzieci i zapewnianie im perspektyw na przyszłość; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że znaczna część pomocy humanitarnej jest już przeznaczana na edukację w sytuacjach kryzysowych; apeluje jednak o odpowiednie zwiększenie tego udziału i zwiększenie wsparcia dla linii budżetowej dotyczącej programu Erasmus+ w ramach Instrumentu Finansowania Współpracy na rzecz Rozwoju, mając na uwadze, że w sytuacjach kryzysowych edukacja ma zasadnicze znaczenie dla rozwoju społeczeństwa po zakończeniu fazy kryzysowej oraz że ta faza może czasami trwać nawet wiele lat;

12.  odnotowuje wyczerpanie marginesów i mechanizmów elastyczności w budżecie Unii i w działaniach zewnętrznych Unii, które to marginesy i mechanizmy są często wykorzystywane do uruchamiania dodatkowych środków umożliwiających reakcję na nieprzewidziane potrzeby, w tym kryzysy humanitarne; w związku z tym wyraża sprzeciw wobec wniosku Komisji dotyczącego sfinansowania drugiej transzy Instrumentu Pomocy dla Uchodźców w Turcji, w którym nie pozostawiono wystarczających marginesów dla przewidzianych w dziale 4 i WRF specjalnych instrumentów na rzecz nieprzewidzianych kryzysów humanitarnych z powodu niewywiązania się przez państwa członkowskie z zobowiązania do wniesienia wkładu w wysokości 2 mld EUR w drodze pomocy dwustronnej na rzecz Instrumentu Pomocy dla Uchodźców w Turcji; wyraża zaniepokojenie nieustannym wykorzystywaniem rezerwy z EFR na uzupełnianie składek na rzecz kryzysowego funduszu powierniczego UE dla Afryki, ostatnio w kwocie 500 mln EUR; podkreśla, że takie przenoszenie środków nie tylko odsuwa finansowanie od celów EFR dotyczących eliminacji ubóstwa i promowania zrównoważonego rozwoju, a zbliża je do zarządzania migracjami, lecz także mocno ogranicza możliwość uruchomienia dodatkowych funduszy w przypadku przyszłych kryzysów humanitarnych w regionach AKP w najbliższych latach; wzywa ponownie państwa członkowskie do zwiększenia ich składek na rzecz Instrumentu Pomocy dla Uchodźców w Turcji i kryzysowego funduszu powierniczego UE dla Afryki, w przypadku których zadeklarowane składki wynoszą obecnie z budżetu Unii i EFR 3 mld EUR (przed dodatkową kwotą 500 mln EUR), a od państw członkowskich UE i innych darczyńców jedynie 430 mln EUR;

13.  uważa, że wspieranie pokoju, bezpieczeństwa i sprawiedliwości w krajach rozwijających się ma dla Unii zasadnicze znaczenie w celu eliminacji podstawowych przyczyn migracji; podkreśla, że wydatki związane z bezpieczeństwem są szczególnie istotne w związku z obecnymi działaniami na rzecz kompleksowego rozwiązania problemu powiązania bezpieczeństwa z rozwojem oraz realizacji celu nr 16 Agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030;

14.  podkreśla, jak ważne jest zwiększenie środków przeznaczanych na wspieranie dobrych rządów, demokracji i praworządności w krajach rozwijających się, aby promować odpowiedzialność i przejrzystość w instytucjach oraz wspierać budowanie zdolności, sprzyjać partycypacyjnemu podejmowaniu decyzji i publicznemu dostępowi do informacji;

15.  przypomina o znaczeniu wspierania wydatków bezpośrednio związanych z osiąganiem celów polityki w dziedzinie pomocy humanitarnej, między innymi wydatków na pomoc techniczną i administracyjną;

16.  podkreśla znaczenie utrzymania środków na płatności w rozdziale dotyczącym pomocy humanitarnej co najmniej na tym samym poziomie co środki na zobowiązania, tak aby uniknąć sytuacji, kiedy poważny i długotrwały brak środków na płatności komplikował pilne interwencje i doprowadził do nagromadzenia niezapłaconych rachunków, z negatywnymi skutkami także dla partnerów zaangażowanych w realizację;

17.  podkreśla znaczenie zaopatrzenia w czystą wodę i budowy dodatkowych oczyszczalni ścieków;

18.  zwraca uwagę na skalę i skutki ubóstwa energetycznego w krajach rozwijających się oraz na silne zaangażowanie Unii w działania zmierzające do ograniczenia takiego ubóstwa; podkreśla potrzebę podjęcia zdecydowanych i skoordynowanych wysiłków przez rządy i zainteresowane strony w odnośnych krajach w celu ograniczenia ubóstwa energetycznego i realizacji celu zrównoważonego rozwoju nr 7, zwłaszcza w odniesieniu do oddalonych obszarów wiejskich niepodłączonych do sieci;

19.  apeluje o udostępnienie wystarczających zasobów finansowych dla Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Pomocy Uchodźcom Palestyńskim na Bliskim Wschodzie, aby zapewnić stałe wsparcie dla uchodźców palestyńskich w regionie;

20.  z zadowoleniem przyjmuje zwiększenie środków na wspieranie inicjatyw rozwojowych w krajach rozwijających się, realizowanych przez organizacje społeczeństwa obywatelskiego i organy lokalne lub na rzecz tych organizacji i organów; w dziedzinie pomocy humanitarnej przypomina Komisji i Radzie o zobowiązaniu w zakresie lokalizacji podjętym w ramach tzw. wielkiego układu (ang. Grand Bargain), które dotyczy wypłacania co najmniej jednej czwartej całkowitych środków finansowych pomocy humanitarnej w miarę możliwości bezpośrednio lokalnym i krajowym jednostkom reagowania, i w związku z tym apeluje o przegląd obowiązującego rozporządzenia Rady (WE) nr 1257/96[1] (przyjętego w 1996 r.) w celu zapewnienia, aby przyszłe finansowanie pomocy humanitarnej było nadal oparte na potrzebach i zgodne z konsensusem w sprawie pomocy humanitarnej, ale także dostosowane do zmieniających się uwarunkowań i bardziej skuteczne, zwłaszcza jeśli chodzi o wprowadzenie powiązania pomocy humanitarnej z rozwojową oraz przyczynianie się do wypełnienia zobowiązań podjętych na Światowym Szczycie Humanitarnym w 2016 r. oraz w ramach tzw. wielkiego układu;

21.  przypomina, jak ważne jest skupianie wysiłków na głównych kryzysach humanitarnych, w tym na kryzysach zapomnianych; apeluje o zagwarantowanie finansowania pomocy humanitarnej przeznaczonej na potrzeby następujących kryzysów: kryzysu w Jemenie (22 miliony osób potrzebujących pomocy humanitarnej), kryzysu w Syrii, obejmującego kraje sąsiednie (ponad 13 milionów osób wymagających pomocy humanitarnej w samej Syrii), a także zapomnianych kryzysów humanitarnych, takich jak kryzys w regionie Sahelu (1,6 miliona dzieci zagrożonych poważnym ostrym niedożywieniem i 6,8 miliona osób cierpiących z powodu braku bezpieczeństwa żywnościowego) oraz kryzys w Demokratycznej Republice Konga (13 milionów osób w potrzebie i ponad 2 miliony dzieci cierpiące z powodu poważnego ostrego niedożywienia);

22.  podkreśla konieczność zagwarantowania pomocy humanitarnej i rozwojowej dla regionu Sahelu; podkreśla, że przewlekłe ubóstwo, zmiana klimatu, nasilenie konfliktów i prawie całkowity brak zbiorów w tym roku doprowadziły do tego, że 6,8 miliona osób potrzebuje pomocy humanitarnej w regionie borykającym się z problemami o charakterze strukturalnym, które ograniczają dostęp do podstawowych usług społecznych; apeluje w związku z tym o zwiększenie finansowania pomocy humanitarnej i rozwojowej dla tego regionu, tak aby objąć nią zarówno działania ratujące życie, jak i podejmowane w dłuższej perspektywie wysiłki na rzecz zwalczania głównych przyczyn podatności na brak bezpieczeństwa żywnościowego i żywieniowego oraz na rzecz wzmocnienia podstawowych usług społecznych;

23.  podkreśla, że konieczność wprowadzenia powiązania pomocy humanitarnej z rozwojową powinna znaleźć odzwierciedlenie w budżecie Unii na 2019 r. przez położenie nacisku na kluczowe sektory, takie jak żywienie; wzywa w związku z tym Komisję, a w szczególności jej Dyrekcję Generalną ds. Prowadzonych przez UE Operacji Ochrony Ludności i Pomocy Humanitarnej oraz Dyrekcję Generalną ds. Współpracy Międzynarodowej i Rozwoju, do zniwelowania luki w poziomach pomocy humanitarnej i rozwojowej dzięki przeznaczeniu w budżecie Unii na 2019 r. środków finansowych zarówno na rzecz pomocy humanitarnej, jak i pomocy długoterminowej na żywienie, co zapewni dzieciom cierpiącym z powodu poważnego ostrego niedożywienia dostęp do leczenia we wszystkich sytuacjach, zarówno nadzwyczajnych, jak i rozwojowych;

24.  przypomina, że skutki zmiany klimatu będą miały konkretny wpływ na szereg aspektów życia ludzkiego i stają się coraz bardziej odczuwalne w krajach rozwijających się; apeluje o udostępnienie na działania w dziedzinie klimatu dalszych środków z innych instrumentów niż Instrument Finansowania Współpracy na rzecz Rozwoju lub EFR, aby odzwierciedlić silne zaangażowanie i większy udział w dyplomacji klimatycznej przez wspieranie przede wszystkim sektora energii odnawialnej w celu walki ze zmianą klimatu; przypomina, że dostęp do wody pitnej jest najistotniejszym czynnikiem rozwoju społeczno-gospodarczego umożliwiającego walkę z ubóstwem, dostęp do edukacji i opieki zdrowotnej; wzywa do przestrzegania zobowiązań przyjętych przez państwa członkowskie i państwa niebędące członkami UE w zakresie walki z globalnym ociepleniem i zmianą klimatu; podkreśla, że przydział ten musi pochodzić z innych funduszy niż finansowanie rozwoju;

25.  przypomina, że w kontekście zmiany klimatu i konieczności dostosowania się do niej inwestycje na rzecz zmniejszania ryzyka związanego z klęskami żywiołowymi i na rzecz gotowości, dokonywane w ramach programów rozwojowych, mają kluczowe znaczenie dla zapobiegania cierpieniom ludzi i stratom w ludziach, przyczyniania się do utrzymania wyników osiągniętych dzięki współpracy na rzecz rozwoju w krajach partnerskich oraz ograniczenia konieczności reagowania w sytuacjach nadzwyczajnych;

26.  wyraża ubolewanie, że Komisji nie udało się zrealizować celu dotyczącego przeznaczania 20 % jej oficjalnej pomocy rozwojowej na rozwój społeczny i włączenie społeczne, a wręcz zmniejsza ona odnośne linie budżetowe; domaga się w związku z tym zdecydowanego zwiększenia tych środków;

27.  podkreśla znaczenie projektów pilotażowych i działań przygotowawczych; apeluje o stałe wsparcie dla trwających i nowych projektów pilotażowych i działań przygotowawczych;

28.  podkreśla, jak ważne jest utrzymanie po brexicie możliwie najściślejszej współpracy ze Zjednoczonym Królestwem w dziedzinie współpracy na rzecz rozwoju;

29.  zauważa proponowane zwiększenie o 134 % linii budżetowej dotyczącej współpracy z Bliskim Wschodem oraz zwiększenie o 6 % linii budżetowej dotyczącej migracji i azylu; wyraża ubolewanie, że Komisja nie przedstawiła żadnego uzasadnienia dla tych dwóch przypadków zwiększenia środków w sytuacji, gdy natężenie przepływów migracyjnych do Europy zdecydowanie osłabło; proponuje w związku z tym zmniejszenie odnośnych środków w celu sfinansowania niezbędnego zwiększenia linii budżetowej dotyczącej rozwoju społecznego.

INFORMACJE O PRZYJĘCIU PRZEZ KOMISJĘ OPINIODAWCZĄ

Data przyjęcia

29.8.2018

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

16

1

2

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Beatriz Becerra Basterrechea, Ignazio Corrao, Mireille D’Ornano, Maria Heubuch, Teresa Jiménez-Becerril Barrio, Stelios Kouloglou, Arne Lietz, Linda McAvan, Norbert Neuser, Lola Sánchez Caldentey, Jean-Luc Schaffhauser, Mirja Vehkaperä, Bogdan Brunon Wenta, Anna Záborská, Joachim Zeller

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Frank Engel, Cécile Kashetu Kyenge, Paul Rübig, Kathleen Van Brempt

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

16

+

ALDE

Beatriz Becerra Basterrechea, Mirja Vehkaperä

EFDD

Ignazio Corrao, Mireille D’Ornano

GUE/NGL

Stelios Kouloglou, Lola Sánchez Caldentey

PPE

Frank Engel, Teresa Jiménez-Becerril Barrio, Paul Rübig, Bogdan Brunon Wenta

S&D

Cécile Kashetu Kyenge, Arne Lietz, Linda McAvan, Norbert Neuser, Kathleen Van Brempt

VERTS/ALE

Maria Heubuch

1

-

ENF

Jean-Luc Schaffhauser

2

0

PPE

Joachim Zeller, Anna Záborská

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymało się

  • [1]  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1257/96 z dnia 20 czerwca 1996 r. dotyczące pomocy humanitarnej (Dz.U. L 163 z 2.7.1996, s. 1).

OPINIA Komisji Handlu Międzynarodowego (29.8.2018)

dla Komisji Budżetowej

w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2019
(2018/2046(BUD))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: William (The Earl of) Dartmouth

WSKAZÓWKI

Komisja Handlu Międzynarodowego zwraca się do Komisji Budżetowej, właściwej dla tej sprawy, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  zauważa, że polityka handlowa Unii jest coraz bardziej ambitna, co przedstawiono w strategii pt. „Handel z korzyścią dla wszystkich”; podkreśla potrzebę udzielania dostatecznego wsparcia politycznego i administracyjnego, aby porozumienia handlowe mogły być uzgadniane w odpowiednich ramach czasowych; podkreśla, że należy zwiększyć finansowanie inicjatyw w ramach pomocy na rzecz wymiany handlowej oraz przeznaczyć dla Dyrekcji Generalnej ds. Handlu (Komisja Europejska) zasoby w ilości wystarczającej do realizacji coraz większej liczby działań, zwłaszcza do dbania o to, aby wdrażano i egzekwowano postanowienia umów dwustronnych i wielostronnych; podkreśla, jak ważne jest dokonywanie ocen przed zawarciem takich umów, podczas ich zawierania i po ich zawarciu, aby stosowana strategia miała bardziej integracyjny charakter; w związku z tym dostrzega potrzebę gromadzenia danych segregowanych według kryterium płci; ponownie podkreśla potrzebę odpowiednich środków finansowych z myślą o wdrażaniu instrumentów ochrony handlu i ich sprawnym przyjmowaniu, aby umożliwić szybkie przeprowadzanie dochodzeń; podkreśla potrzebę zadbania o wystarczające środki finansowe na rzecz współpracy z krajami trzecimi i pomocy dla tych krajów, aby pomagać im w przestrzeganiu dwu- i wielostronnych porozumień handlowych oraz wspierać ich uczestnictwo w stosownych inicjatywach, takich jak porozumienie z Wassenaar, proces Kimberley czy międzynarodowy sojusz na rzecz zwalczania handlu narzędziami tortur; wyraża przekonanie, że udzielana przez Unię pomoc związana z handlem w większym stopniu powinna koncentrować się na wspieraniu rozwoju handlu na szczeblu lokalnym i wewnątrzregionalnym w krajach i regionach, z którymi łączą nas stosunki partnerskie, gdyż sprzyja to samodzielnemu i trwałemu rozwojowi gospodarczemu zaangażowanych krajów; ponadto zwraca się do Komisji o koordynowanie działań wdrażających, aby osiągnąć jak najwyższy poziom skuteczności;

2.  podkreśla, że handel międzynarodowy jest kluczowym narzędziem w polityce zagranicznej Unii, które przy wystarczającym finansowaniu i wdrażaniu w ramach spójnych strategii przyczynia się do zrównoważonego rozwoju, zwłaszcza w krajach rozwijających się; uważa, że wspólna polityka handlowa to jedno z najpotężniejszych narzędzi Unii, przy pomocy którego można wyeliminować przyczyny migracji;

3.  zaznacza, że w kontekście rewizji kolejnych WRF, a także w odniesieniu do celów polityki handlowej niezbędna jest zasadnicza reorganizacja budżetu Unii oraz jego struktury, obejmująca ambitniejszą i istotniejszą rolę Parlamentu Europejskiego, i wzywa Komisję do przedstawienia Radzie i Parlamentowi Europejskiemu inicjatywy w tej sprawie;

4.  zwraca się do Komisji o ocenę spójności istniejących narzędzi sprzyjających internacjonalizacji MŚP z innymi europejskimi instrumentami wsparcia MŚP, a także o ich ocenę pod względem pomocniczości, unikania powielania działań i komplementarności w odniesieniu do programów państw członkowskich; apeluje do Komisji o dalsze finansowanie programów na rzecz umiędzynarodowienia MŚP oraz o podejmowanie wysiłków z myślą o udostępnieniu narzędzia służącego identyfikacji reguł pochodzenia, dostosowanego do potrzeb MŚP i umożliwiającego im korzystanie z preferencji dostępnych na podstawie istniejących umów, aby tym samym podnieść poziom wykorzystania tych preferencji;

5.  zwraca uwagę, że zaangażowanie społeczeństwa obywatelskiego i partnerów społecznych w proces wdrażania umów handlowych może być korzystne z punktu widzenia legitymacji i skuteczności wspólnej polityki handlowej, że obywatele Unii coraz częściej życzą sobie lepszego informowania o unijnej polityce handlowej i zaangażowania w nią oraz że Komisja uznała interes obywateli za swój priorytet; uważa, że należy przeznaczyć wystarczające zasoby na aktywne angażowanie obywateli w kształtowanie unijnej polityki handlowej oraz na działania jeszcze bardziej uświadamiające europejskim obywatelom korzyści wynikające z tej polityki; apeluje o włączenie wewnętrznych grup doradczych i wspólnych platform, które są obecnie niedofinansowane, do dialogu z obywatelami, gdyż są one głównymi narzędziami umożliwiającymi skuteczne zaangażowanie społeczeństwa obywatelskiego w proces egzekwowania i monitorowania rozdziałów o zrównoważonym rozwoju i handlu, zawartych w umowach handlowych; apeluje o opracowanie kluczowych wskaźników efektywności, w oparciu o które owe grupy i platformy zamierzają oceniać skuteczność działań administracji celnej na szczeblu krajowym i unijnym; wzywa państwa członkowskie do aktywniejszego wyjaśniania wartości dodanej polityki handlowej Unii, ponieważ to właśnie państwa członkowskie określają mandaty negocjacyjne;

6.  podkreśla, że wsparcie techniczne w dziedzinie handlu i pomoc ekonomiczna, jaką partnerzy Unii na jej wschodniej granicy oraz kraje, które uczestniczyły w arabskiej wiośnie, otrzymują w ramach europejskiej polityki sąsiedztwa, to ważny wkład na rzecz stabilności w tych regionach;

7.  wzywa Komisję do zainwestowania w analizę, której przedmiotem będzie wkład polityki handlowej Unii w realizację celów ONZ w dziedzinie zrównoważonego rozwoju, w tym również zalecenia dotyczące dostosowania tej polityki do programu działań na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030.

INFORMACJE O PRZYJĘCIU W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia

29.8.2018

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

25

3

3

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

William (The Earl of) Dartmouth, Laima Liucija Andrikienė, Maria Arena, Daniel Caspary, Salvatore Cicu, Christofer Fjellner, Karoline Graswander-Hainz, Yannick Jadot, France Jamet, Elsi Katainen, Danilo Oscar Lancini, Bernd Lange, David Martin, Emma McClarkin, Anne-Marie Mineur, Sorin Moisă, Alessia Maria Mosca, Franck Proust, Inmaculada Rodríguez-Piñero Fernández, Helmut Scholz, Joachim Schuster, Joachim Starbatty

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Bendt Bendtsen, Seán Kelly, Sander Loones, Bolesław G. Piecha, Fernando Ruas, Paul Rübig, Lola Sánchez Caldentey, Jarosław Wałęsa

Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

Nessa Childers

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

25

+

ALDE

Elsi Katainen

ECR

Sander Loones, Emma McClarkin, Bolesław G. Piecha, Joachim Starbatty

EFDD

William (The Earl of) Dartmouth

PPE

Laima Liucija Andrikienė, Bendt Bendtsen, Daniel Caspary, Salvatore Cicu, Christofer Fjellner, Seán Kelly, Sorin Moisă, Franck Proust, Fernando Ruas, Paul Rübig, Jarosław Wałęsa

S&D

Maria Arena, Nessa Childers, Karoline Graswander-Hainz, Bernd Lange, David Martin, Alessia Maria Mosca, Inmaculada Rodríguez-Piñero Fernández, Joachim Schuster

3

-

ENF

France Jamet, Danilo Oscar Lancini

GUE/NGL

Anne-Marie Mineur

3

0

GUE/NGL

Lola Sánchez Caldentey, Helmut Scholz

VERTS/ALE

Yannick Jadot

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymało się

OPINIA Komisji Kontroli Budżetowej (28.9.2018)

dla Komisji Budżetowej

w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2019
(2018/2046(BUD))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Joachim Zeller

WSKAZÓWKI

Komisja Kontroli Budżetowej zwraca się do Komisji Budżetowej, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

A.  mając na uwadze, że w projekcie budżetu Unii na rok 2019 przewidziano 166 mld EUR na zobowiązania, co oznacza wzrost o 3 % w stosunku do 2018 r., w celu inwestowania w silniejszą i odporniejszą gospodarkę europejską oraz wspierania solidarności i bezpieczeństwa po obu stronach granicy Unii;

B.  mając na uwadze, że w projekcie budżetu uwzględnia się nie tylko konsolidację dotychczasowych działań, lecz także wsparcie dla nowych inicjatyw, takich jak: Europejski Korpus Solidarności, Europejski Urząd ds. Pracy, rozszerzenie programu wspierania reform strukturalnych; ustanowienie Europejskiego programu rozwoju przemysłu obronnego, utworzenie rezerwy zdolności w zakresie ochrony ludności na szczeblu unijnym oraz powołanie nowej Prokuratury Europejskiej (EPPO);

Prezentacja budżetu Unii

1.  zauważa, że budżet Unii jest prezentowany w podziale na sekcje odpowiadające działaniom prowadzonym przez instytucje (budżet zadaniowy); uważa, że taki sposób prezentacji nie zapewnia dobrego i szybkiego zrozumienia realizowanych celów; zwraca natomiast uwagę, że wieloletnie ramy finansowe (WRF) są prezentowane w działach odpowiadających obszarom polityki;

2.  zauważa, że oświadczenia programowe dotyczące wydatków operacyjnych dołączone do projektu budżetu łączą każdą linię budżetową z realizowanymi celami politycznymi;

3.  zwraca się do Komisji o prezentowanie budżetu Unii ze wskazaniem celów politycznych określonych w WRF;

Oświadczenia programowe dotyczące wydatków operacyjnych dołączone do budżetu na rok 2019

4.  z zadowoleniem przyjmuje oświadczenia programowe dotyczące wydatków budżetowych dołączone do budżetu na rok 2019, które zgodnie z art. 38 rozporządzenia finansowego przedstawiają, w odniesieniu do każdego programu wydatków, następujące informacje:

–  uzasadnienie każdego programu i wynikającą z niego wartość dodaną dla UE;

–  przegląd bieżących i przyszłych wyników;

–  postępy w realizacji programu (cele, wskaźniki, cele pośrednie i końcowe) i wkład w główne strategie polityczne i cele Unii;

5.  z niepokojem odnotowuje, że Komisja wykorzystuje dwa zestawy celów i wskaźników do pomiaru wyników zarządzania finansowego; z jednej strony dyrektorzy generalni Komisji oceniają stopień realizacji celów określonych w planach zarządzania w rocznych sprawozdaniach z działalności, a z drugiej Komisja weryfikuje wyniki osiągnięte w ramach programów wydatków w oświadczeniach programowych dotyczących wydatków operacyjnych, przy czym nie występują między nimi prawie żadne wzajemne odniesienia; wpływa to negatywnie na porównywalność różnych rodzajów dokumentów dotyczących wyników;

6.  zaznacza w szczególności, że w rocznych sprawozdaniach z działalności dyrektorzy generalni podają informacje dotyczące realizacji celów ogólnych i szczegółowych, lecz nie wskazują odpowiadających im wydatków; zwraca się zatem do Komisji o pełne stosowanie zasady budżetowania wynikowego w planowaniu i wykonywaniu budżetu oraz w sprawozdawczości budżetowej, co umożliwi informowanie ex post o środkach wydanych na poszczególne cele;

7.  przypomina, że obecne ramy wykonania programów, o których mowa w oświadczeniach programowych, obejmują 716 różnych wskaźników, za pomocą których mierzy się wyniki w odniesieniu do 61 celów ogólnych i 228 celów szczegółowych;

8.  wyraża zadowolenie, że na tym etapie wdrażania poinformowano już (w niektórych przypadkach częściowo) o faktycznych osiągnięciach przy użyciu prawie 90 % wskaźników; biorąc pod uwagę wyniki osiągnięte w poprzednich latach (60 % w przypadku oświadczeń programowych na rok 2017 i 80 % w przypadku oświadczeń programowych na rok 2018), można mówić o stałym wzroście; odnotowuje, że oświadczenia programowe zawierają dane dotyczące rzeczywistych wyników za lata 2014–2016 lub za rok 2017;

9.  wzywa Komisję, aby:

a)  usprawniła sprawozdawczość na temat wyników poprzez:

–  dalsze obniżanie liczby celów i wskaźników wykorzystywanych do różnych sprawozdań dotyczących wyników oraz skoncentrowanie się na tych, które najlepiej służą do mierzenia społecznych, środowiskowych i gospodarczych wyników budżetu Unii, unikając jednak podejścia uniwersalnego;

–  prezentowanie informacji finansowych w sposób zapewniający ich porównywalność z informacjami na temat wyników, tak by było jasne powiązanie między wydatkami a wynikami;

–  wyjaśnienie i zwiększenie ogólnej spójności między dwoma stosowanymi zestawami celów i wskaźników dotyczącymi z jednej strony programów, a z drugiej dyrekcji generalnych;

b)  lepiej wyważyła sprawozdawczość na temat wyników, jasno prezentując informacje dotyczące głównych wyzwań, z którymi trzeba się uporać;

10.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że oświadczenia programowe na rok 2019 odnoszą się do realizacji przekrojowych celów polityki, takich jak przeciwdziałanie zmianie klimatu, bioróżnorodność oraz zagadnienia dotyczące płci; docenia, że również Komisja przedkłada odnośne programy wydatków przyczyniające się do realizacji dziesięciu priorytetów Komisji Junckera, a także podkreśla najnowsze i najbardziej znaczące inicjatywy, które wnoszą wkład w osiągnięcie celów zrównoważonego rozwoju, choć często w pośredni i niemożliwy do ujęcia w kategoriach liczbowych sposób;

11.  apeluje do Komisji Budżetowej Parlamentu Europejskiego o wspieranie – we współpracy z komisjami sektorowymi Parlamentu – realnego ukierunkowania na wyniki w celu optymalizacji wykorzystania funduszy oraz o rozważenie przesunięcia środków z programów osiągających słabe wyniki;

Strategia „Europa 2020”

12.  podkreśla, że strategia „Europa 2020” zawiera cele priorytetowe i cele na bieżący okres programowania, dlatego też budżet Unii jest kluczowym instrumentem realizacji celów tej strategii oraz planowanych wyników; wyraża jednak zaniepokojenie, że zgodnie z kluczowymi wskaźnikami gospodarczymi i społecznymi Unia nadal nie osiągnęła tych celów i wyników, a tymczasem w Unii i jej państwach członkowskich nadal utrzymują się nierówności i rozbieżności, co stanowi zagrożenie dla istoty projektu europejskiego;

13.  zauważa, że według Komisji wkład z całego projektu budżetu na 2019 r. na rzecz strategii „Europa 2020” szacuje się na 66,2 % (106 958,3 mln EUR), czyli na poziomie z poprzednich lat; nalega, w świetle ograniczeń zasobów, aby Komisja dołożyła wszelkich starań w celu lepszego ukierunkowania dostępnych zasobów i skuteczniejszego wykorzystania funduszy przeznaczonych na realizację głównych celów strategii „Europa 2020” – w przypadku których brak postępów jest najbardziej niepokojący – tj. zmniejszenia poziomu ubóstwa i rozwoju integracji społecznej;

Wspólna polityka rolna (WPR)

14.  podkreśla obecną strukturę wydatków na wspólną politykę rolną: 44,7 % wszystkich gospodarstw rolnych w Unii osiągnęło roczny dochód poniżej 4000 EUR, a w 2016 r. średnio 10 % największych beneficjentów wsparcia bezpośredniego w ramach WPR otrzymało około 60 % płatności; zauważa, mając na uwadze różnice między poszczególnymi państwami członkowskimi, że podział płatności bezpośrednich w dużej mierze odzwierciedla koncentrację gruntów, ponieważ 20 % rolników posiada 80 % gruntów;

15.  wzywa Komisję do dokładnego przeanalizowania przyczyn ogólnego spadku dochodów rolników od 2013 r., szczególnie w odniesieniu do kosztów w stosunku do zysków dla różnych elementów łańcucha dostaw żywności (producenci, przetwórcy, transport, sprzedawcy detaliczni itp. – powinno to wykazać, dokąd trafia większość zysku), oraz do oceny potrzeb i zdefiniowania nowego kluczowego celu w zakresie wydajności, któremu towarzyszyć będą wskaźniki wyników i skutków mające na celu zmniejszenie nierówności w dochodach między rolnikami;

Przyspieszenie realizacji programów prowadzonych w ramach polityki spójności

16.  wyraża zaniepokojenie, że w ciągu ponad trzech lat od rozpoczęcia okresu programowania 2014–2020 państwa członkowskie wyznaczyły zaledwie 77 % organów odpowiedzialnych za realizację programów w ramach funduszy polityki spójności; do 1 marca 2017 r. Komisja otrzymała końcowe sprawozdania finansowe dotyczące wydatków obejmujących jedynie 0,7 % budżetu przyznanego na cały okres programowania; w połowie 2017 r. opóźnienia w wykonaniu budżetu były większe niż w tym samym momencie w okresie programowania 2007–2013; zauważa, że w tej sytuacji zobowiązania pozostające do spłaty na koniec bieżącego okresu finansowania mogą być nawet wyższe niż w okresie poprzednim;

17.  wzywa Komisję do przyspieszenia realizacji programów prowadzonych w ramach polityki spójności i związanych z nimi płatności, jak również do wykorzystania dostępnych zasobów w celu wsparcia państw członkowskich we wzmacnianiu ich zdolności administracyjnych, z myślą o skróceniu czasu wdrażania w następnym okresie wieloletnich ram finansowych do roku n+2;

Europejski semestr

18.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do wzmocnienia koordynacji między polityką spójności, zarządzaniem gospodarczym i europejskim semestrem w celu przywrócenia równowagi w ramach semestru, przy zapewnieniu priorytetowego traktowania polityk promujących większą równość społeczną i spójność społeczną;

Migracja

19.  odnotowuje, że zgodnie z szacunkami Komisji w 2019 r. w dziale 3 (bezpieczeństwo i obywatelstwo) potrzebna będzie łącznie kwota 2,3 mld EUR, aby sprostać wyzwaniom w dziedzinie migracji i bezpieczeństwa, a jednocześnie wyraża ubolewanie, iż w ostatnim sprawozdaniu rocznym Europejski Trybunał Obrachunkowy stwierdził, że „Komisja nie podała łącznej kwoty środków uruchomionych w związku z kryzysem uchodźczym i migracyjnym, a oszacowanie tej kwoty nastręcza trudności” (sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego za rok 2016, pkt 2.28); obawia się, że dotyczy to również projektu budżetu na rok 2019 i w związku z tym może skomplikować identyfikację potrzeb, które mogą się pojawić; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja finalizuje kompleksowy przegląd danych dotyczących imigracji;

20.  przypomina, że Komisja wyjaśniła, iż jest „trudne, jeśli nie niemożliwe, podanie szacunkowych kosztów w rozbiciu na poszczególne kraje pochodzenia migrantów i osób ubiegających się o azyl, gdyż zarządzanie przepływami migracyjnymi składa się z szerokiego zakresu czynności”[1];

Instrumenty finansowe i fundusze powiernicze

21.  ubolewa, że w 2016 r. koszty zarządzania i opłaty pochłonęły 6,7 % łącznych płatności na rzecz instrumentów inżynierii finansowej (900 mln EUR); uważa, że kwota ta jest zbyt wysoka; ponownie wzywa Komisję do większej przejrzystości w stosowaniu instrumentów inżynierii finansowej, regularnego składania sprawozdań na temat korzystania z dźwigni finansowej oraz na temat strat i zagrożeń, a także do przedstawienia analizy kosztów i korzyści instrumentów inżynierii finansowej w porównaniu z bardziej bezpośrednimi formami finansowania projektów;

22.  podkreśla, że fundusze powiernicze powinny być ustanawiane wyłącznie wówczas, gdy ich stosowanie jest uzasadnione, a podjęcie wymaganych działań nie jest możliwe za pomocą innych, istniejących kanałów finansowania; wzywa ponadto Komisję, aby rozważyła likwidację funduszy powierniczych, które nie są w stanie przyciągnąć znaczącego wkładu ze strony innych darczyńców oraz które nie zapewniają wartości dodanej w porównaniu z tradycyjnymi instrumentami zewnętrznymi Unii; uważa za niedopuszczalne, że udział Europejskiego Funduszu Rozwoju w funduszach powierniczych nadal ogranicza możliwość kontrolowania przez Parlament wydatków Unii;

Prokuratura Europejska (EPPO)

23.  naciska, aby EPPO była odpowiednio finansowana i dysponowała odpowiednią liczbą personelu; zauważa, że w projekcie budżetu na 2019 r. wkład Unii wynosi ogółem 4 911 000 EUR; zwraca uwagę, że środki te przeznaczone są na pokrycie wydatków związanych z personelem EPPO, a także wydatków na infrastrukturę, wydatków administracyjnych i operacyjnych tego organu, tak aby rozpocząć tworzenie systemu zarządzania sprawami dla EPPO;

24.  ubolewa, że w planie zatrudnienia przewidziano jedynie 35 stanowisk, co oznacza, że po odjęciu stanowisk (23) zastępców prokuratora pozostaje jedynie 12 stanowisk administracyjnych; uważa, że jest to nierealistyczne.

INFORMACJE O PRZYJĘCIU PRZEZ KOMISJĘ OPINIODAWCZĄ

Data przyjęcia

27.9.2018

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

19

1

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Inés Ayala Sender, Jonathan Bullock, Tamás Deutsch, Luke Ming Flanagan, Ingeborg Gräßle, Cătălin Sorin Ivan, Wolf Klinz, Arndt Kohn, Bogusław Liberadzki, Monica Macovei, Gilles Pargneaux, Georgi Pirinski, José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Claudia Schmidt, Bart Staes, Indrek Tarand, Joachim Zeller, Dennis de Jong

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Richard Ashworth, Karin Kadenbach

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

19

+

ALDE

Wolf Klinz

ECR

Monica Macovei

GUE/NGL

Luke Ming Flanagan, Dennis de Jong

NI

Cătălin Sorin Ivan

PPE

Richard Ashworth, Tamás Deutsch, Ingeborg Gräßle, José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Claudia Schmidt, Joachim Zeller

S&D

Inés Ayala Sender, Karin Kadenbach, Arndt Kohn, Bogusław Liberadzki, Gilles Pargneaux, Georgi Pirinski

VERTS/ALE

Bart Staes, Indrek Tarand

1

-

EFDD

Jonathan Bullock

0

0

 

 

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymało się

  • [1]   Odpowiedź na pytanie wymagające odpowiedzi na piśmie 23 – wysłuchanie komisarza D. Avramopoulosa przed komisją CONT 29 listopada 2016 r.

OPINIA Komisji Gospodarczej i Monetarnej (31.8.2018)

dla Komisji Budżetowej

w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2019
(2018/2046(BUD))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Luděk Niedermayer

WSKAZÓWKI

Komisja Gospodarcza i Monetarna zwraca się do Komisji Budżetowej, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  apeluje, aby budżet na 2019 r. opracowywano z nastawieniem na kluczowe kwestie nakreślone w europejskim semestrze i w rezolucjach Parlamentu Europejskiego oraz z myślą o rozwiązaniu głównych problemów obywateli UE, które w pełni lub częściowo wchodzą w zakres uprawnień UE, wymienionych m.in. w badaniach Eurobarometru 2018, zgodnie z którymi najważniejsze problemy występują w szczególności w dziedzinie bezpieczeństwa i obrony;

2.  podkreśla, że stymulowanie wyważonego pod względem społecznym i zrównoważonego rozwoju i wzrostu gospodarczego przy jednoczesnym realizowaniu reform strukturalnych mających na celu modernizację gospodarek krajów europejskich, propagowaniu konwergencji pomiędzy regionami UE oraz rozwiązaniu problemu bezrobocia ludzi młodych to tylko niektóre z dziedzin wymagających pilnych działań, są wśród nich również spowalnianie zmiany klimatu, ochrona środowiska i różnorodności biologicznej, niwelowanie nierówności oraz finansowanie polityki migracyjnej, azylowej i polityki dotyczącej uchodźców; podkreśla znaczenie celów zrównoważonego rozwoju dla rozwiązania tych problemów;

3.  przypomina, że budżet Unii to zasadniczo budżet inwestycyjny;

4.  podkreśla, jak ważne jest zapewnienie odpowiednich zasobów na koordynację i nadzór polityki makroekonomicznej; podkreśla, że należy kontynuować przejrzystą komunikację oraz informować obywateli i zainteresowane podmioty o przyszłości unii gospodarczej i walutowej, w tym euro;

5.  podkreśla, że europejskie organy nadzoru odgrywają kluczową rolę we wspieraniu prawdziwie europejskiego podejścia do nadzoru finansowego, w propagowaniu konwergencji praktyk nadzorczych i spójnego stosowania prawa Unii oraz w poprawie koordynacji między władzami krajowymi w trosce o stabilność finansową, propagowanie lepiej zintegrowanych rynków finansowych oraz ochronę inwestorów detalicznych i konsumentów; wzywa Komisję Budżetową, by zagwarantowała przyznanie odpowiednich środków finansowych, które – w pełni zracjonalizowane – zapewniłyby europejskim organom nadzoru odpowiedni skład kadrowy oraz bezpieczne i efektywne systemy informatyczne, a jednocześnie pozwoliłyby im poradzić sobie z rosnącą liczbą powierzanych im zadań;

6.  podkreśla, że przeniesienie siedziby Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego i brexit nie powinny zakłócić funkcjonowania tej agencji; podkreśla znaczenie pilnego przyjęcia odnośnych przepisów, aby zapewnić odpowiednią ilość czasu na przeniesienie racjonalne pod względem kosztów; podkreśla, że odnośne przyszłe akty prawne powinny zapewniać pełne poszanowanie roli Parlamentu Europejskiego w procedurach prowadzących do ewentualnego tworzenia i przenoszenia agencji europejskich w przyszłości;

7.  zwraca uwagę, że potencjalnie istotne zwiększenie przewidywanego budżetu europejskich organów nadzoru na 2019 r. wynika głównie z powierzenia im nowych zadań zaproponowanych w przeglądzie tych organów i innych aktualnie negocjowanych procedurach ustawodawczych, domaga się jednak pełnej przejrzystości w zakresie rozdziału tych dodatkowych zasobów finansowych; uważa, że należy wprowadzić warunkowe linie budżetowe na pokrycie kosztów związanych z powierzeniem tym organom nowych zadań, które to linie budżetowe uruchomiono by po przyjęciu przepisów; zaznacza, że ten sposób finansowania będzie stosowany do momentu przyjęcia i wprowadzenia nowego systemu;

8.  podkreśla znaczenie zakończenia przeglądu rozporządzenia ustanawiającego europejskie urzędy nadzoru przed końcem 8. kadencji Parlamentu Europejskiego w celu wprowadzenia, zgodnie ze zmianą zakresu nadzoru specyficznego dla instytucji, możliwości stosowania odpowiednich i proporcjonalnych opłat dla uczestników rynku, zastępujących częściowo składki właściwych organów krajowych, przy czym nie może w ten sposób dojść do naruszenia niezależności europejskich urzędów nadzoru;

9.  podkreśla, że europejskie organy nadzoru powinny stale dążyć do poprawy ich skuteczności, co nie może odbywać się kosztem jakości działania, a także powinny dokonywać stałej oceny metod pracy, transferu wiedzy fachowej i innych form wzajemnej pomocy między europejskimi urzędami nadzoru, jak również efektywnego wykorzystania zasobów kadrowych i finansowych; przypomina, że europejskie urzędy nadzoru muszą ściśle trzymać się mandatu uzyskanego od prawodawcy unijnego i nie mogą dążyć do faktycznego rozszerzenia tego mandatu;

10.  uważa, że w budżecie na 2019 r. należy przeznaczyć więcej środków na potrzeby przyjmowania uchodźców i migrantów oraz udzielania im pomocy, w szczególności na rzecz państw członkowskich na południowej lub wschodniej granicy Unii, oraz tych, które wywiązują się ze swoich zobowiązań w tej dziedzinie;

11.  podkreśla potrzebę zapewnienia odpowiednich środków na wspieranie działań Unii mających na celu walkę z agresywnym planowaniem podatkowym, oszustwami podatkowymi i uchylaniem się od opodatkowania.

INFORMACJE O PRZYJĘCIU PRZEZ KOMISJĘ OPINIODAWCZĄ

Data przyjęcia

29.8.2018

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

42

6

2

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Hugues Bayet, Pervenche Berès, David Coburn, Thierry Cornillet, Markus Ferber, Jonás Fernández, Neena Gill, Roberto Gualtieri, Brian Hayes, Danuta Maria Hübner, Petr Ježek, Barbara Kappel, Wolf Klinz, Georgios Kyrtsos, Philippe Lamberts, Sander Loones, Bernd Lucke, Olle Ludvigsson, Ivana Maletić, Gabriel Mato, Costas Mavrides, Alex Mayer, Caroline Nagtegaal, Luděk Niedermayer, Stanisław Ożóg, Dimitrios Papadimoulis, Dariusz Rosati, Pirkko Ruohonen-Lerner, Anne Sander, Alfred Sant, Martin Schirdewan, Peter Simon, Paul Tang, Ramon Tremosa i Balcells, Ernest Urtasun, Marco Valli, Tom Vandenkendelaere, Miguel Viegas, Jakob von Weizsäcker, Marco Zanni

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Simona Bonafè, Andrea Cozzolino, Ashley Fox, Ramón Jáuregui Atondo, Danuta Jazłowiecka, Rina Ronja Kari, Thomas Mann, Siegfried Mureşan, Andreas Schwab, Tibor Szanyi

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

42

+

ALDE

Thierry Cornillet, Petr Ježek, Wolf Klinz, Caroline Nagtegaal, Ramon Tremosa i Balcells

ECR

Ashley Fox, Sander Loones, Bernd Lucke, Stanisław Ożóg, Pirkko Ruohonen-Lerner

PPE

Markus Ferber, Brian Hayes, Danuta Maria Hübner, Danuta Jazłowiecka, Georgios Kyrtsos, Ivana Maletić, Thomas Mann, Gabriel Mato, Siegfried Mureşan, Luděk Niedermayer, Dariusz Rosati, Anne Sander, Andreas Schwab, Tom Vandenkendelaere

S&D

Hugues Bayet, Pervenche Berès, Simona Bonafè, Andrea Cozzolino, Jonás Fernández, Neena Gill, Roberto Gualtieri, Ramón Jáuregui Atondo, Olle Ludvigsson, Costas Mavrides, Alex Mayer, Alfred Sant, Peter Simon, Tibor Szanyi, Paul Tang, Jakob von Weizsäcker

VERTS/ALE

Philippe Lamberts, Ernest Urtasun

6

-

EFDD

David Coburn

ENF

Marco Zanni

GUE/NGL

Rina Ronja Kari, Dimitrios Papadimoulis, Martin Schirdewan, Miguel Viegas

2

0

EFDD

Marco Valli

ENF

Barbara Kappel

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymało się

OPINIA Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (30.8.2018)

dla Komisji Budżetowej

w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2019
(2018/2046(BUD))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Marita Ulvskog

WSKAZÓWKI

Komisja Zatrudnienia i Spraw Socjalnych zwraca się do Komisji Budżetowej, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  przypomina, że zrównoważony wzrost gospodarczy i inwestycje mają kluczowe znaczenie dla tworzenia godnych miejsc pracy prowadzących do wysokiej jakości zatrudnienia, a także dla zwiększenia wspólnego dobrobytu dla wszystkich; uważa, że konieczne jest skuteczniejsze ukierunkowanie funduszy strukturalnych i inwestycji na promowanie wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu, zmniejszaniu nierówności oraz podwyższaniu poziomu konwergencji społecznej;

2.  podkreśla, że budżet na rok 2019 powinien przyczynić się do osiągnięcia celów w sferze socjalnej i w dziedzinie zatrudnienia, określonych w strategii „Europa 2020”, a także do wdrożenia proklamacji Europejskiego filaru praw socjalnych i Agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030, zwłaszcza jeżeli chodzi o przeciwdziałanie bezrobociu wśród młodzieży, bezrobociu długoterminowemu, rosnącej skali nierówności, wykluczeniu społecznemu i ubóstwu, zwłaszcza ubóstwu dzieci; podkreśla potrzebę nieustannego wsparcia na rzecz integracji migrantów;

3.  podkreśla, że budżetu na rok 2019 nie można postrzegać poza kontekstem wieloletnich ram finansowych na lata 2014–2020; podkreśla, że programowanie środków finansowych w sferze socjalnej i w dziedzinie zatrudnienia powinno prowadzić do uzyskania efektów synergii, aby możliwe było ograniczenie skali różnic społecznych i nierówności, które pogłębiły się w wyniku kryzysu; ostrzega, że ograniczenie środków budżetowych w tych dziedzinach będzie niekorzystne dla skuteczności odpowiednich strategii politycznych oraz utrudni realizację wyznaczonych w nich celów; przypomina jednak, że w kontekście obecnych ograniczeń budżetowych zasada europejskiej wartości dodanej powinna stanowić podstawę wszystkich przyszłych wydatków oraz że skuteczne i efektywne wydatkowanie środków finansowych jest równie ważne jak ogólna wysokość pułapów budżetowych;

4.  sprzeciwia się wszelkim obniżkom w programowaniu budżetowym linii dotyczących zatrudnienia, spraw społecznych i włączenia społecznego; przypomina, że należy znaleźć odpowiednią równowagę między środkami na zobowiązania i na płatności, aby umożliwić wykorzystanie pełnego potencjału tych strategii; wyraża szczególne zaniepokojenie cięciami środków dokonanymi przez Radę w tych obszarach, gdyż może to sprawić, że UE nie sprosta oczekiwaniom obywateli;

5.  odnotowuje zaproponowane przez Komisję ogólne zwiększenie w ujęciu rocznym środków z działu 1 „Inteligentny wzrost gospodarczy sprzyjający włączeniu społecznemu” (+3,1 % w środkach na zobowiązania oraz +1,3 % w środkach na płatności);

6.  odnotowuje zaproponowane przez Komisję nieznaczne podwyższenie środków w dziale 1b „Spójność gospodarcza, społeczna i terytorialna” (+2,8 % w środkach na zobowiązania oraz +1,1 % w środkach na płatności);

7.  ponawia swój apel o zapewnienie w budżecie na 2019 r. odpowiednich środków, a w szczególności środków na płatności dla EFS, biorąc pod uwagę fakt, że wchodzi on w fazę intensywnej realizacji, a liczba składanych przez państwa członkowskie wniosków o płatność wzrośnie, w związku z czym ubolewa nad proponowanym zmniejszeniem środków na płatności (-2,6 %);

8.  z zadowoleniem przyjmuje propozycję zwiększenia środków na zobowiązania dla FEAD i EFG (+2 % dla każdego funduszu); z zaniepokojeniem odnotowuje obniżenie (-60 %) środków na płatności dla EFG, a także zmniejszenie (odpowiednio o 1,5 i 0,4 %) środków na zobowiązania i płatności na program EaSI; podkreśla, że środki na zobowiązania na rzecz mikrofinansowania i przedsiębiorczości społecznej trzeba będzie utrzymać na ambitnym poziomie;

9.  przypomina, że w niektórych państwach członkowskich UE[1] panuje niemal stagnacja, wzrost płac jest niewystarczający, a Komisja i EBC zalecają ogólne podniesienie płac oraz poprawę jakości zatrudnienia; podkreśla ponadto, że linie budżetowe, z których wspiera się europejski dialog społeczny i środki na rzecz partnerów społecznych, mają ogromne znaczenie, jeżeli chodzi o zwiększenie zaangażowania partnerów społecznych, np. w ramach europejskiego semestru i podczas wdrażania Europejskiego filaru praw socjalnych; docenia nieznaczne podwyższenie środków na zobowiązania (o 6,4 %), ale ubolewa nad proponowanym przez Komisję zmniejszeniem środków na płatności (o 21,8 %), jeżeli chodzi o stosunki przemysłowe i dialog społeczny; podkreśla, że sprawnie funkcjonujące systemy stosunków pracy pozytywnie wpływają na wydajność, tworzenie miejsc pracy i ich utrzymanie, jakość zatrudnienia i wysokość płac;

10.  podkreśla, że bezrobocie wśród ludzi młodych w niektórych państwach członkowskich Unii Europejskiej utrzymuje się na niedopuszczalnie wysokim poziomie oraz że sytuacja młodzieży niekształcącej się, niepracującej ani nieszkolącej się i osób długotrwale bezrobotnych jest szczególnie niepokojąca; podkreśla, że młodzi ludzie to grupa najbardziej zagrożona ubóstwem oraz wykluczeniem społecznym i gospodarczym; podkreśla, że aby rozwiązać te problemy, koniecznie należy zapewnić ciągłe, wyższe i terminowe finansowanie gwarancji dla młodzieży w ramach inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych, a także odpowiednie wsparcie dla środków w zakresie zwalczania nierówności, nie tylko w dziedzinie zatrudnienia, wdrażanych przez EFS;

11.  odnotowuje wniosek Komisji Europejskiej dotyczący podwyższenia środków przeznaczonych na inicjatywę na rzecz zatrudnienia ludzi młodych w 2019 r. o 233,3 mln EUR; uważa jednak, że ogólnie środki budżetowe przeznaczone na tę inicjatywę w dalszym ciągu są niewystarczające, aby osiągnąć cele określone w gwarancji dla młodzieży, wobec czego wzywa do utrzymania w 2019 r. środków na zobowiązania w ramach inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych na tym samym poziomie co w 2018 r., tj. 350 mln EUR;

12.  podkreśla istotny wkład agencji w rozwiązywanie szeregu kwestii dotyczących zatrudnienia i kwestii społecznych; w związku z tym podkreśla, że agencje te mają coraz więcej zadań, a zatem muszą otrzymać niezbędne zasoby, aby realizować swoje zadania i osiągać jak najlepsze wyniki z korzyścią dla legislacyjnych i politycznych celów UE; ubolewa w związku z tym nad proponowanym zmniejszeniem finansowania Cedefop (-5,8 % zarówno w przypadku zobowiązań, jak i płatności); ponownie wyraża zaniepokojenie negatywnym wpływem, jaki na budżet wywiera rosnący irlandzki współczynnik krajowy, który coraz bardziej grozi osłabieniem zdolności finansowych Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy do wypełniania powierzonego jej mandatu; oczekuje, że instytucje Unii podejmą działania w celu zrównoważenia tego wpływu, zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w sprawozdaniu z udzielenia tej fundacji absolutorium za rok 2016; podkreśla konieczność zapewnienia dodatkowych środków finansowych, aby utrzymać poziom badań prowadzonych przez tę agencję, a w szczególności zagwarantować możliwość prowadzenia prac w ramach badań ogólnoeuropejskich;

13.  z zadowoleniem przyjmuje utworzenie Europejskiego Urzędu ds. Pracy, który ma rozpocząć działalność w 2019 r.; podkreśla, że należy zapewnić odpowiednie środki finansowe, odzwierciedlające zadania, jakie zostaną określone w przyszłym rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającym Europejski Urząd ds. Pracy, aby zapewnić wystarczające zasoby finansowe na jego utworzenie; zauważa, że finansowanie zaproponowane przez Komisję (11 mln EUR, środki zostaną zapisane jako rezerwa do czasu przyjęcia odpowiedniego aktu podstawowego przez organ prawodawczy) jest niższe niż finansowanie innych agencji UE w dziedzinie zatrudnienia i spraw społecznych; podkreśla, że tego finansowania nie można zapewnić poprzez przesunięcie środków finansowych przydzielonych innym agencjom ds. zatrudnienia i spraw społecznych;

14  zauważa, że portal EURES będzie stopniowo – w roku 2019 i 2020 – przenoszony do Europejskiego Urzędu ds. Pracy, i apeluje o gwarancję, że przeniesienie tej działalności nie spowoduje ani obniżenia środków budżetowych przeznaczonych na portal, ani zakłóceń w jego funkcjonowaniu;

15.  przypomina, że projekty pilotażowe i działania przygotowawcze są bardzo cennym narzędziem inicjowania nowych działań i strategii politycznych w dziedzinie zatrudnienia i włączenia społecznego oraz że szereg koncepcji komisji EMPL z powodzeniem wdrożono w przeszłości jako projekty pilotażowe lub działania przygotowawcze; zachęca do pełnego wykorzystania marginesów dostępnych w każdym z działów.

INFORMACJE O PRZYJĘCIU PRZEZ KOMISJĘ OPINIODAWCZĄ

Data przyjęcia

29.8.2018

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

32

10

1

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Guillaume Balas, Vilija Blinkevičiūtė, Ole Christensen, Michael Detjen, Geoffroy Didier, Lampros Fountoulis, Elena Gentile, Arne Gericke, Marian Harkin, Danuta Jazłowiecka, Rina Ronja Kari, Jan Keller, Ádám Kósa, Jean Lambert, Patrick Le Hyaric, Jeroen Lenaers, Verónica Lope Fontagné, Dominique Martin, Anthea McIntyre, Miroslavs Mitrofanovs, João Pimenta Lopes, Georgi Pirinski, Dennis Radtke, Terry Reintke, Sofia Ribeiro, Claude Rolin, Siôn Simon, Romana Tomc, Ulrike Trebesius, Marita Ulvskog, Renate Weber

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Georges Bach, Heinz K. Becker, Paloma López Bermejo, António Marinho e Pinto, Edouard Martin, Rory Palmer, Evelyn Regner, Jasenko Selimovic, Birgit Sippel, Michaela Šojdrová, Helga Stevens, Neoklis Sylikiotis

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

32

+

ALDE

Marian Harkin, António Marinho e Pinto, Jasenko Selimovic, Renate Weber

PPE

Georges Bach, Heinz K. Becker, Geoffroy Didier, Danuta Jazłowiecka, Ádám Kósa, Jeroen Lenaers, Verónica Lope Fontagné, Dennis Radtke, Sofia Ribeiro, Claude Rolin, Michaela Šojdrová, Romana Tomc

S&D

Guillaume Balas, Vilija Blinkevičiūtė, Ole Christensen, Michael Detjen, Elena Gentile, Jan Keller, Edouard Martin, Rory Palmer, Georgi Pirinski, Evelyn Regner, Siôn Simon, Birgit Sippel, Marita Ulvskog

VERTS/ALE

Jean Lambert, Miroslavs Mitrofanovs, Terry Reintke

10

-

ECR

Arne Gericke, Anthea McIntyre, Helga Stevens, Ulrike Trebesius

ENF

Dominique Martin

GUE/NGL

Rina Ronja Kari, Patrick Le Hyaric, João Pimenta Lopes, Neoklis Sylikiotis

NI

Lampros Fountoulis

1

0

GUE/NGL

Paloma López Bermejo

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymało się

OPINIA Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (30.8.2018)

dla Komisji Budżetowej

w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2019
(2018/2046(BUD))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Adina-Ioana Vălean

WSKAZÓWKI

Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności zwraca się do Komisji Budżetowej, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  podkreśla, że 20,1 % łącznych środków na zobowiązania w projekcie budżetu na rok 2019 (PB 2019) jest związanych ze zmianą klimatu; ubolewa, że pomimo celu, jakim jest przeznaczenie 20 % wydatków z budżetu Unii na przeciwdziałanie zmianom klimatu, zgodnie z tendencją w budżecie Unii wskaźnik ten wyniesie jedynie 19,3 % w okresie obowiązywania obecnych wieloletnich ram finansowych (WRF); podkreśla, że należy dołożyć wszelkich starań, aby osiągnąć cel 20 %; podkreśla, że odpowiedni poziom wsparcia finansowego ma kluczowe znaczenie dla łagodzenia skutków zmiany klimatu i przystosowywania się do niej;

2.  zauważa, że 8,2 % łącznych zobowiązań odnosi się do odwrócenia tendencji spadkowej w zakresie różnorodności biologicznej; wzywa do przydzielenia wystarczających zasobów na ochronę różnorodności biologicznej; przypomina, że zgodnie z komunikatem Komisji pt. „Budżet z perspektywy »Europy 2020«” finansowanie unijnej strategii ochrony różnorodności biologicznej na okres do 2020 r., której celem jest zatrzymanie i odwrócenie tendencji spadkowej w zakresie różnorodności biologicznej w Unii, wymaga kompleksowego uwzględnienia kwestii różnorodności biologicznej w całym unijnym budżecie;

3.  odnotowuje zwiększenie o 31,3 mln EUR zobowiązań dla programu LIFE (+6 %); wyraża ubolewanie, że program LIFE stanowi tylko 0,3 % PB 2019;

4.  odnotowuje, że na kwestie zdrowia zaproponowano kwotę 68,3 mln EUR po stronie zobowiązań (+2,9 %) i 61,3 mln EUR po stronie płatności (+9,6 %); ubolewa, że kwota ta stanowi jedynie 0,04 % PB 2019 oraz 1,8 % działu 3 (w zobowiązaniach);

5.  uważa, że należy zwiększyć zasoby przeznaczane na sektor zdrowia, a w szczególności fundusze inwestowane w badania nad chorobami psychicznymi; wzywa Komisję, aby przeanalizowała i poinformowała Parlament, jakie programy mogłaby uruchomić w celu zwiększenia zasobów przeznaczanych na badania i rozwój w tej dziedzinie w perspektywie przyszłych WRF;

6.  odnotowuje, że na żywność i paszę zaproponowano kwotę 297,7 mln EUR po stronie zobowiązań (+6,3 %) i 245,8 mln EUR po stronie płatności (-1 %); ubolewa, że kwota ta stanowi jedynie 0,18 % PB 2019 oraz 8 % działu 3 (w zobowiązaniach);

7.  odnotowuje znaczny wzrost środków na zobowiązania w przypadku Unijnego Mechanizmu Ochrony Ludności (UCPM) (149,6 mln EUR, +350 %), który stanowi podstawę unijnej solidarności; podkreśla, że wzrost ten jest konieczny, ponieważ w PB 2019 uwzględniono wpływ wniosku Komisji w sprawie przeglądu mechanizmu UCPM;

8.  zauważa, że liczba stałych i tymczasowych stanowisk zatwierdzonych w ramach PB 2019 pozostaje niezmieniona w porównaniu z budżetem na 2018 r. w przypadku Europejskiego Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób (ECDC), Europejskiej Agencji Środowiska (EEA) i Europejskiej Agencji Leków (EMA), natomiast wzrasta w przypadku Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) (+1)[1] i Europejskiej Agencji Chemikaliów (ECHA) (+3); podkreśla, że agencjom tym należy – w stosownych przypadkach – przydzielić większe zasoby finansowe i ludzkie, aby mogły wypełniać powierzone im mandaty i zadania oraz promować podejście naukowe w Unii;

9.  przyznaje, że liczba tymczasowych stanowisk zatwierdzonych w PB 2019 dla ECHA ma zostać zwiększona o trzy etaty; zwraca uwagę, że wzrost ten ma na celu zbliżenie zasobów ECHA w dziedzinie biocydów do pierwotnie przewidywanego poziomu oraz zrekompensowanie brakujących zasobów w 2018 r.; zauważa jednak, że ECHA powierzono dodatkowe zadania w ramach zmienionej dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE[2] (dyrektywy ramowej w sprawie odpadów), na które w PB 2019 nie przewidziano obecnie żadnych stanowisk ani funduszy; zauważa ponadto, że nowe zadania ECHA są również przewidziane w przygotowywanym przekształceniu rozporządzenia (WE) nr 850/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady[3] dotyczącego trwałych zanieczyszczeń organicznych oraz w systemie unijnych ośrodków toksykologicznych i wzywa do udostępnienia ECHA wystarczających zasobów w celu umożliwienia jej podjęcia tych nowych działań;

10.  podkreśla, że oprócz znacznego zwiększenia istniejących zadań, EEA powierzono nowe obowiązki, co skutkuje zwiększeniem jej potrzeb finansowych i kadrowych, przy jednoczesnym poszanowaniu celów w zakresie redukcji zatrudnienia i stabilizacji budżetu; podkreśla, że bez zwiększenia planu zatrudnienia agencji istnieje ryzyko poważnego zakłócenia zdolności EEA do wspierania rozwoju i realizacji polityki ochrony środowiska na szczeblu unijnym i krajowym;

11.  zauważa, że w 2019 r. EMA będzie musiała stawić czoła zwiększonemu obciążeniu pracą i dodatkowym potrzebom budżetowym w związku z decyzją Zjednoczonego Królestwa o wystąpieniu z Unii; uważa, że należy przez ograniczony czas zezwolić na dodatkowe środki finansowe i personel, tak aby EMA mogła przekazywać i zachować kluczową wiedzę i umiejętności niezbędne do dalszego skutecznego wykonywania swoich zadań oraz wznowienia działań obecnie odroczonych;

12.  wzywa Komisję do szybkiego wdrożenia projektów pilotażowych oraz działań przygotowawczych w dziedzinie ochrony środowiska, zdrowia publicznego i bezpieczeństwa żywności;

13.  przypomina, że projekty pilotażowe i działania przygotowawcze w dziedzinie ochrony środowiska, zdrowia publicznego i bezpieczeństwa żywności powinny otrzymywać odpowiednie finansowanie na wszystkich etapach, tak by mogły w pełni zrealizować swój potencjał;

14.  przypomina o zasadzie rozliczalności wobec podatników i konsumentów, w związku z czym apeluje o rygorystyczną roczną dyscyplinę budżetową, aby uwzględnić obciążenia finansowe dla obywateli; podkreśla, że należy dokonywać corocznego przeglądu opłacalności obecnych strategii politycznych, programów i działań, a także, w razie potrzeby, podjąć odpowiednie działania.

INFORMACJE O PRZYJĘCIUW KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia

30.8.2018

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

40

6

1

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Margrete Auken, Pilar Ayuso, Ivo Belet, Paul Brannen, Soledad Cabezón Ruiz, Nessa Childers, Birgit Collin-Langen, Miriam Dalli, Angélique Delahaye, Mark Demesmaeker, Stefan Eck, José Inácio Faria, Karl-Heinz Florenz, Francesc Gambús, Arne Gericke, Jens Gieseke, Françoise Grossetête, Benedek Jávor, Karin Kadenbach, Urszula Krupa, Giovanni La Via, Susanne Melior, Miroslav Mikolášik, Rory Palmer, Massimo Paolucci, Piernicola Pedicini, Bolesław G. Piecha, Pavel Poc, John Procter, Michèle Rivasi, Annie Schreijer-Pierik, Renate Sommer, Claudiu Ciprian Tănăsescu, Adina-Ioana Vălean, Jadwiga Wiśniewska, Damiano Zoffoli

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Guillaume Balas, Cristian-Silviu Buşoi, Elena Gentile, Anja Hazekamp, Norbert Lins, Younous Omarjee, Christel Schaldemose, Bart Staes, Keith Taylor, Carlos Zorrinho

Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

Olle Ludvigsson

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGOW KOMISJI OPINIODAWCZEJ

40

+

EFDD

Piernicola Pedicini

GUE/NGL

Stefan Eck, Anja Hazekamp

PPE

Pilar Ayuso, Ivo Belet, Cristian-Silviu Buşoi, Birgit Collin-Langen, Angélique Delahaye, José Inácio Faria, Karl-Heinz Florenz, Francesc Gambús, Jens Gieseke, Françoise Grossetête, Giovanni La Via, Norbert Lins, Miroslav Mikolášik, Annie Schreijer-Pierik, Renate Sommer, Adina-Ioana Vălean

S&D

Guillaume Balas, Paul Brannen, Soledad Cabezón Ruiz, Nessa Childers, Miriam Dalli, Elena Gentile, Karin Kadenbach, Olle Ludvigsson, Susanne Melior, Rory Palmer, Massimo Paolucci, Pavel Poc, Christel Schaldemose, Claudiu Ciprian Tănăsescu, Damiano Zoffoli, Carlos Zorrinho

VERTS/ALE

Margrete Auken, Benedek Jávor, Michèle Rivasi, Bart Staes, Keith Taylor

6

-

ECR

Mark Demesmaeker, Arne Gericke, Urszula Krupa, Bolesław G. Piecha, John Procter, Jadwiga Wiśniewska

1

0

GUE/NGL

Younous Omarjee

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymało się

  • [1]    EFSA wystąpił o dodatkowe stanowisko przeznaczone dla kierownika służby wsparcia agencji UE w Brukseli. Finansowanie tego stanowiska zostanie podzielone między agencje UE, bez konieczności przeznaczania na ten cel dodatkowych środków budżetowych.
  • [2]    Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylająca niektóre dyrektywy (Dz.U. L 312 z 22.11.2008, s. 3), zmieniona ostatnio dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/851 z dnia 30 maja 2018 r. (Dz.U. L 150 z 14.6.2018, s. 109).
  • [3]    Rozporządzenie (WE) nr 850/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. dotyczące trwałych zanieczyszczeń organicznych i zmieniające dyrektywę 79/117/EWG (Dz.U. L 158 z 30.4.2004, s. 7).

OPINIA Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii (25.9.2018)

dla Komisji Budżetowej

w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2019
(2018/2046(BUD))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Jens Geier

WSKAZÓWKI

Komisja Przemysłu, Badań Naukowych i Energii zwraca się do Komisji Budżetowej, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  odrzuca proponowane przez Radę obniżenie środków na zobowiązania o 3,61% i środków na płatności o 0,22% w liniach budżetowych dotyczących obszarów wchodzących w zakres kompetencji komisji ITRE w dziale 1a budżetu Unii na 2019 r. w porównaniu z wnioskiem Komisji; zwraca uwagę na podwyższenie środków na zobowiązania o 3,9% i środków na płatności o 1,8% w liniach budżetowych dotyczących obszarów wchodzących w zakres kompetencji komisji ITRE w dziale 1a budżetu Unii w porównaniu z wnioskiem Komisji z 2018 r.; wyraża zadowolenie, że budżet na rok 2019 koncentruje się na wzroście gospodarczym, innowacjach, konkurencyjności, cyfryzacji, zrównoważoności, zmianie klimatu oraz przejściu na gospodarkę wysoce wydajną pod względem energetycznym i opartą na energii ze źródeł odnawialnych, zgodnie z porozumieniem paryskim, a ponadto jest wyrazem troski o pomyślność młodych naukowców i przedsiębiorców, zarówno kobiet, jak i mężczyzn;

2.  uważa, że badania naukowe, MŚP i konkurencyjność to czynniki, które nadal będą w decydujący sposób przyczyniać się do tworzenia miejsc pracy i do wzrostu gospodarczego w całej Unii; uważa, że budżet przeznaczony w 2019 r. na cieszące się powodzeniem programy „Horyzont 2020” i COSME musi być wystarczający, aby zapewnić ich kontynuację;

3.  podkreśla konieczność zajęcia przodującej pozycji w dziedzinie innowacji i technologii przełomowych; wyraża zatem ubolewanie z powodu znacznych cięć dokonanych przez Radę w środkach na zobowiązania (0,3 mld EUR) i w środkach na płatności (18 mln EUR) we wspólnych strategicznych ramach na rzecz badań naukowych i innowacji, co ma niezwykle negatywny wpływ na program „Horyzont 2020”, a w szczególności ubolewa z powodu cięć w odpowiednich liniach budżetowych, takich jak wzmocnienie badań naukowych nad przyszłymi i powstającymi technologiami oraz wzmocnienie europejskiej infrastruktury badawczej, które to linie służą poprawie standardu życia i dostępu do wiedzy oraz promowaniu rozwoju społecznego i gospodarczego; zwraca uwagę na zaproponowane przez Komisję w jej wniosku podniesienie w budżecie ogólnym na 2019 r. środków na zobowiązania z przeznaczeniem na program „Horyzont 2020” o 8,5%; przypomina o poważnym niedofinansowaniu programu „Horyzont 2020” w wieloletnich ramach finansowych na lata 2014–2020, co skutkuje niższym wskaźnikiem pozytywnie rozpatrzonych wniosków (11,6%, a w przypadku niektórych programów – 3%) niż w okresie obowiązywania poprzednich wieloletnich ramach finansowych, a to oznacza, że finansowanie z Unii trafia do mniejszej liczby wysokiej jakości projektów w dziedzinie badań naukowych i innowacji; ponownie podkreśla zatem, że jest głęboko zaniepokojony brakiem ambicji, jeżeli chodzi o poziom finansowania programu „Horyzont Europa”, zaproponowany przez Komisję z myślą o następnych wieloletnich ramach finansowych, oraz zamierza zagwarantować absolutne minimum w wysokości 120 mld EUR w cenach z 2018 r. z przeznaczeniem na ten program podczas zbliżających się negocjacji w sprawie wieloletnich ram finansowych na lata 2021–2027, a także podkreśla swoje stanowisko, zgodnie z którym – a także stosownie do porozumienia paryskiego – wydatki na klimat powinny znacznie wzrosnąć w porównaniu z obecnymi wieloletnimi ramami finansowymi;

4.  uważa, że budżet UE na 2019 r. powinien zostać przeznaczony na wsparcie wszystkich istotnych instrumentów mających na celu zwalczanie bezrobocia wśród młodzieży, w szczególności w regionach UE, które są słabiej rozwinięte gospodarczo, ze szczególnym naciskiem na promowanie umiejętności w zakresie przedsiębiorczości i umiejętności cyfrowych;

5.  dostrzega znaczenie Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS) i powodzenie, jakim się on cieszy; ubolewa, że konieczne było obniżenie finansowania programu „Horyzont 2020”, aby zgromadzić dodatkowe środki na EFIS; podkreśla, że z budżetu Unii nie należy finansować nowych inicjatyw kosztem istniejących unijnych programów i strategii politycznych; zamierza wywiązać się z zobowiązania podjętego przez Parlament podczas negocjacji w sprawie EFIS, dotyczącego ograniczenia w miarę możliwości wpływu na wspomniany program oraz podwyższenia środków w przedmiotowych liniach budżetowych w 2019 r.;

6.  przypomina o znaczeniu wspierania szeroko rozumianych efektów synergii między instrumentem „Łącząc Europę” w dziedzinie transportu a instrumentem „Łącząc Europę” w dziedzinie technologii cyfrowych, aby zmaksymalizować efekt dźwigni finansowej w przypadku projektów mających na celu wspieranie cyfryzacji korytarzy TEN‑T;

7.  podkreśla znaczenie ukończenia unii energetycznej przy jednoczesnej realizacji europejskich celów klimatycznych poprzez przestrzeganie porozumienia paryskiego i osiągnięcie celów ONZ dotyczących zrównoważonego rozwoju; zwraca uwagę na postulaty Parlamentu Europejskiego zawarte w jego sprawozdaniu w sprawie przyspieszenia innowacji w dziedzinie czystej energii (2017/2084(INI)), które to postulaty dotyczą większej spójności między zobowiązaniem Unii wynikającym z porozumienia paryskiego a jej strategiami w dziedzinie finansowania pięciu wzajemnie wspierających się wymiarów unii energetycznej; przypomina w tym kontekście przyjętą zasadę „efektywność energetyczna przede wszystkim” oraz cel, jakim jest dążenie UE do osiągnięcia pozycji lidera w dziedzinie energii ze źródeł odnawialnych; wzywa Komisję do udostępnienia niezbędnych środków finansowych na inwestycje w tych dziedzinach i w dziedzinie zrównoważonego rozwoju, do rozwiązania problemu ubóstwa energetycznego, zadbania o sprawiedliwy charakter przemian oraz do zagwarantowania przemysłowi równych warunków działania w procesie przechodzenia na czystsze procesy produkcyjne, aby do 2050 r. gospodarka stała się neutralna pod względem emisji; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje szacunki Komisji, zgodnie z którymi w budżecie na 2019 r. wydatki na działania klimatyczne osiągną poziom 20,1%, ale ponownie podkreśla, że dzięki tej propozycji w latach 2014–2020 wydatki z budżetu Unii na środki w dziedzinie klimatu wyniosą jedynie 19,3%; uważa, że aby osiągnąć te cele, należy utrzymać niezbędny poziom środków finansowych przeznaczonych na instrument „Łącząc Europę”; wyraża zaniepokojenie znacznymi cięciami środków na zobowiązania i płatności, dokonanymi przez Radę w odniesieniu do instrumentu „Łącząc Europę” – Energia;

8.  zdaje sobie sprawę z dużej wagi linii budżetowych przeznaczonych na wyzwania społeczne, a w szczególności linii budżetowej na poprawę zdrowia i dobrostanu w całym okresie życia w celu podniesienia standardu życia w Unii; zachęca Komisję do utrzymania wystarczająco wysokiego poziomu środków na te cele i wyraża ubolewanie z powodu cięć zaproponowanych przez Radę;

9.  podkreśla, jak ważne jest osiągnięcie celów jednolitego rynku cyfrowego, aby podnieść stopień cyfryzacji w Unii oraz włączenia cyfrowego w gospodarce europejskiej, w sektorze publicznym i wśród obywateli; w związku z tym dostrzega znaczenie inicjatyw takich jak WIFI4EU; ubolewa z powodu cięć dokonanych przez Radę w odniesieniu do tej inicjatywy;

10.  podkreśla, że MŚP stanowią trzon gospodarki europejskiej, gdyż na nie przypada bardzo dużo miejsc pracy w Unii, a także dostrzega potrzebę zadbania o warunki sprzyjające działalności gospodarczej MŚP oraz potrzebę wspierania klastrów i sieci MŚP; z głębokim zaniepokojeniem odnotowuje jednak cięcia dokonane przez Radę w odniesieniu do instrumentu na rzecz MŚP, co jest źródłem sprzecznych sygnałów dla europejskich przedsiębiorstw;

11.  przyjmuje do wiadomości europejski program rozwoju przemysłu obronnego (EDIDP); podkreśla, że na tego rodzaju działalność należy przeznaczyć nowe zasoby z uwagi na jej poważny wpływ na budżet Unii; wyraża zaniepokojenie z powodu cięć dokonanych przez Radę w odniesieniu do instrumentu „Łącząc Europę” oraz europejskich programów kosmicznych, takich jak „Przewodnia rola w przestrzeni kosmicznej” i Copernicus, aby sfinansować program EDIDP, gdyż nie należy odbierać środków programom cywilnym w celu przeznaczenia ich na programy w dziedzinie obrony;

12.  podkreśla potrzebę zreformowania europejskiego sektora mobilności, aby doprowadzić do powstania w Unii zrównoważonego, czystego i konkurencyjnego transportu, przygotować unijny przemysł samochodowy na wyzwania przyszłości oraz zrealizować nasze cele klimatyczne; wobec tego podkreśla potrzebę wystarczających środków finansowych na programy, w ramach który dąży się do realizacji tych celów: na instrument „Łącząc Europę” – Transport oraz na Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Technologii Ogniw Paliwowych i Technologii Wodorowych 2; w związku z tym wyraża zaniepokojenie z powodu cięć dokonanych przez Radę w odniesieniu do tych programów;

13.  przypomina, jak ważne są odpowiednie zasoby finansowe i kadrowe dla wszystkich agencji wchodzących w zakres kompetencji komisji ITRE, aby zagwarantować im możliwość należytego wypełnienia powierzonych im zadań; podkreśla, że wraz z przedmiotowym budżetem ogólnym kończy się polityka redukcji personelu o 5% i przestaje się korzystać z puli realokacji, a także wzywa Komisję do niepodejmowania podobnych działań w przyszłości; domaga się zwiększenia zasobów analogicznie do większej liczby zadań powierzonych przedmiotowym agencjom; w tym kontekście z zadowoleniem przyjmuje wzrost liczby pracowników w Agencji Unii Europejskiej ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji (ENISA) i Agencji Europejskiego GNSS; z niepokojem zauważa, że to za mało, aby agencje te mogły wypełnić powierzony im mandat, co obejmuje również potrzebę naboru i utrzymania wysoce wyspecjalizowanych ekspertów oraz sporządzania planów odnośnie do przyszłych ról i zakresu obowiązków; apeluje również o zwiększenie liczby pracowników w Agencji ds. Współpracy Organów Regulacji Energetyki (ACER);

14.  podkreśla, że ponieważ Zjednoczone Królestwo oświadczyło, iż wniesie swój wkład do budżetu na rok 2019 i 2020, oczekuje się, że jego wystąpienie z Unii nie będzie miało bezpośredniego wpływu na programy w dziedzinach wchodzących w zakres kompetencji komisji ITRE;

15.  podkreśla, że niewywiązanie się Unii z jej zobowiązań prawnych i politycznych w odniesieniu do środków na płatności poważnie osłabiłoby jej wiarygodność i miało poważny negatywny wpływ na przekonanie o tym, że instytucje Unii są zdolne do pełnienia powierzonej im roli; zauważa, że jeszcze bardziej uwydatnia to fakt, iż Unia znajduje się na końcu okresu obowiązywania bieżących wieloletnich ram finansowych oraz że wobec tego należy przyspieszyć wdrażanie programów trwających kilka lat.

INFORMACJE O PRZYJĘCIU PRZEZ KOMISJĘ OPINIODAWCZĄ

Data przyjęcia

24.9.2018

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

39

5

4

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Bendt Bendtsen, José Blanco López, Jonathan Bullock, Jerzy Buzek, Cristian-Silviu Buşoi, Angelo Ciocca, Jakop Dalunde, Igor Gräzin, Rebecca Harms, Barbara Kappel, Jeppe Kofod, Peter Kouroumbashev, Zdzisław Krasnodębski, Christelle Lechevalier, Janusz Lewandowski, Paloma López Bermejo, Edouard Martin, Tilly Metz, Nadine Morano, Dan Nica, Morten Helveg Petersen, Carolina Punset, Julia Reda, Paul Rübig, Massimiliano Salini, Sven Schulze, Neoklis Sylikiotis, Dario Tamburrano, Evžen Tošenovský, Vladimir Urutchev, Henna Virkkunen, Martina Werner, Lieve Wierinck, Hermann Winkler, Flavio Zanonato, Carlos Zorrinho, Anna Záborská, Pilar del Castillo Vera

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Amjad Bashir, Michał Boni, Françoise Grossetête, Benedek Jávor, Werner Langen, Olle Ludvigsson, Marisa Matias, Gesine Meissner, Pavel Telička

Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

Bernd Kölmel

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

39

+

ALDE

Igor Gräzin, Gesine Meissner, Morten Helveg Petersen, Carolina Punset, Pavel Telička, Lieve Wierinck

ECR

Bernd Kölmel, Zdzisław Krasnodębski, Evžen Tošenovský

EFDD

Dario Tamburrano

PPE

Bendt Bendtsen, Michał Boni, Cristian-Silviu Buşoi, Jerzy Buzek, Pilar del Castillo Vera, Françoise Grossetête, Werner Langen, Janusz Lewandowski, Nadine Morano, Paul Rübig, Massimiliano Salini, Sven Schulze, Vladimir Urutchev, Henna Virkkunen, Hermann Winkler, Anna Záborská

S&D

Jeppe Kofod, Peter Kouroumbashev, Olle Ludvigsson, Edouard Martin, Dan Nica, Martina Werner, Flavio Zanonato, Carlos Zorrinho

VERTS/ALE

Jakop Dalunde, Rebecca Harms, Benedek Jávor, Tilly Metz, Julia Reda

5

-

ECR

Amjad Bashir

EFDD

Jonathan Bullock

ENF

Angelo Ciocca, Christelle Lechevalier

S&D

José Blanco López

4

0

ENF

Barbara Kappel

GUE/NGL

Paloma López Bermejo, Marisa Matias, Neoklis Sylikiotis

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymało się

OPINIA Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (12.7.2018)

dla Komisji Budżetowej

w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2019
(2018/2046(BUD))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Jasenko Selimovic

WSKAZÓWKI

Komisja Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów zwraca się do Komisji Budżetowej, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  zauważa, że kompetencje Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów (IMCO) w ramach procedury budżetowej obejmują linie budżetowe w tytule 2 (rynek wewnętrzny, przemysł, przedsiębiorczość i MŚP), 14 (podatki i unia celna) oraz 33 (wymiar sprawiedliwości i konsumenci);

2.  podkreśla, że jednolity rynek jest jednym z największych osiągnięć europejskich, dzięki któremu w obrębie Unii możliwy jest swobodniejszy przepływ osób, towarów, usług i kapitału, PKB Unii Europejskiej wzrósł o 1,7%, a od 1990 r. powstało 3,6 mln dodatkowych miejsc pracy, wobec czego uważa, że dokończenie procesu tworzenia jednolitego rynku musi pozostać jednym z priorytetów w budżecie na 2019 r., ponieważ rynek ten ma fundamentalne znaczenie, jeżeli chodzi o uczynienie z Unii bardziej konkurencyjnej i dynamiczniejszej gospodarki opartej na wiedzy, z korzyścią zarówno dla obywateli, jak i dla przedsiębiorstw w Unii; podkreśla w związku z tym potrzebę poprawy konkurencyjności Unii oraz wzywa do przydzielenia środków budżetowych na pomoc w przekształcaniu działalności z myślą o epoce cyfrowej;

3.  przypomina, że warunki sprzyjające konsumentom i wzmacniające ich pozycję stanowią czynnik o kluczowym znaczeniu, jeżeli chodzi o ukończenie jednolitego rynku, jak i w odniesieniu do wzrostu gospodarczego w całej Europie, a także podkreśla, że za sprawą prawodawstwa unijnego dotyczącego ochrony konsumentów obywatele i przedsiębiorstwa odnoszą korzyści dzięki przewidywalności i pewności prawa w wielu dziedzinach, takich jak prawa pasażerów, prawa konsumenckie oraz przeciwdziałanie nieuczciwym praktykom handlowym i nieuczciwym postanowieniom umownym;

4.  zauważa jednocześnie, że niebezpieczne i niespełniające wymogów produkty wciąż pojawiają się na rynkach Unii, o czym świadczy szereg niedawnych skandali, a to z kolei uwidacznia potrzebę przeznaczenia funduszy na skuteczniejszy i lepiej skoordynowany nadzór rynkowy oraz środki zapewniające bezpieczeństwo konsumentów;

5.  wyraża zadowolenie, że w projekcie budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2019 (projekt budżetu na 2019 r.) należycie uwzględniono główne priorytety komisji IMCO w takich dziedzinach jak funkcjonowanie unii celnej, ochrona konsumentów, konkurencyjność oraz wewnętrzny rynek towarów i usług, a także że przewidziano na nie odpowiednie środki budżetowe w formie środków na zobowiązania, w związku z czym zwraca się do Rady o potwierdzenie tych środków;

6.  podkreśla, że polityka w zakresie jednolitego rynku powinna stanowić priorytet w ramach działań mających na celu lepsze wydatkowanie środków budżetowych oraz że w innych obszarach należy dokonać stosownych oszczędności, aby wywiązać się z zobowiązań do wydatkowania środków;

7.  z zadowoleniem przyjmuje wyższy poziom środków na zobowiązania z przeznaczeniem na modernizację unii celnej w związku z wdrażaniem unijnego kodeksu celnego oraz opracowywaniem elektronicznych systemów celnych, ponieważ pełne i jednolite wdrożenie kodeksu ma istotne znaczenie z punktu widzenia lepszej ochrony obywateli i finansowych interesów Unii, a elektroniczne systemy celne to poważne wyzwanie na najbliższe lata, jeśli chodzi o zapewnienie sprawniejszego funkcjonowania rynku wewnętrznego; podkreśla, że uproszczenie procedur celnych i skuteczne egzekwowanie systemów celnych mają zasadnicze znaczenie dla zwalczania oszustw i pobudzania konkurencji;

8.  podkreśla, że ochrona obywateli Unii jako konsumentów wciąż kryje w sobie wyzwania, zwłaszcza w przypadku gospodarki cyfrowej i rozwoju transgranicznego handlu detalicznego w Unii, w związku z czym wyraża ubolewanie, że środki przeznaczone w projekcie budżetu na 2019 r. na program na rzecz konsumentów są niewystarczające; apeluje wobec tego o odpowiednie finansowanie programu na rzecz konsumentów, aby zakończyć proces tworzenia rzeczywiście europejskiego jednolitego rynku cyfrowego, zagwarantować wysoki poziom ochrony konsumentów, zwłaszcza konsumentów podatnych na zagrożenia, oraz zadbać o właściwy sposób podejmowania nowych wyzwań w zakresie polityki ochrony konsumentów;

9.  podkreśla znaczenie narzędzi zarządzania rynkiem wewnętrznym dla zapewnienia nie tylko należytego stosowania unijnych przepisów, ale także sprawniejszego udzielania informacji i wsparcia konsumentom i przedsiębiorstwom, a także zaleca Komisji wspieranie programów informujących konsumentów i przedsiębiorstwa o ich prawach i odpowiednich działaniach, jakie można podjąć w przypadku naruszenia tych praw; apeluje w związku z tym o podniesienie środków w odpowiedniej linii budżetowej 02 03 04 w celu zapewnienia sprawniejszego funkcjonowania jednolitego rynku, w szczególności z myślą o usługach z zakresu udzielania informacji i wsparcia;

10.  odnotowuje, że 91,6% obywateli i przedsiębiorstw nie ma informacji na temat usług z zakresu udzielania informacji lub wsparcia na szczeblu europejskim[1] oraz jest zdania, że wiedza konsumentów i przedsiębiorstw na temat narzędzi służących do udzielania informacji i wsparcia, w szczególności na temat portalu „Twoja Europa” czy Sieci Europejskich Centrów Konsumenckich, ma ogromne znaczenie, a także że niezbędne są znaczące wysiłki na rzecz szerzenia tej wiedzy, w związku z czym oczekuje istotnej podwyżki przydzielanych środków finansowych;

11.  zauważa, że instytucje Unii osiągnęły już nieformalne porozumienie odnośnie do wniosku Komisji dotyczącego rozporządzenia w sprawie utworzenia jednolitego portalu cyfrowego zapewniającego dostęp do informacji, procedur, usług wsparcia i rozwiązywania problemów, wobec czego oczekuje przydzielenia już w 2019 r. odpowiedniego finansowania na przygotowanie tego portalu;

12.  w związku z rozpoczęciem stosowania w dniu 3 grudnia 2018 r. rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/302[2] przypomina Komisji o ciążącym na niej zobowiązaniu do przeprowadzenia do marca 2020 r. gruntownej analizy możliwości rozszerzenia zakresu stosowania tego rozporządzenia, tak aby w pełni objąć nim chronione prawem autorskim usługi świadczone drogą elektroniczną, w tym usługi audiowizualne, oraz wobec tego apeluje o przydzielenie już w 2019 r. odpowiedniego finansowania na ten cel;

13.  przypomina, że program na rzecz konkurencyjności przedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw (COSME) to ważne narzędzie służące promowaniu kultury przedsiębiorczości, wspieraniu istniejących małych i średnich przedsiębiorstw, dbaniu o ich konkurencyjność, zrównoważony charakter i wzrost, pomaganiu im w przystosowaniu się do transformacji cyfrowej oraz promowaniu społeczeństwa opartego na wiedzy, a także ma nadzieję, że obniżenie w projekcie budżetu na 2019 r. środków na płatności dla programu COSME wynika wyłącznie ze szczegółowych obliczeń Komisji dotyczących pozostających kwot należności, gdyż unikanie zatorów i niedoboru płatności w związku z działaniami w ramach programu COSME ma fundamentalne znaczenie;

14.  z zadowoleniem przyjmuje podniesienie w projekcie budżetu na 2019 r. środków na zobowiązania w linii budżetowej 02 02 01 „Promowanie przedsiębiorczości i poprawa konkurencyjności oraz dostępu do rynków dla przedsiębiorstw unijnych”, ale jednocześnie wciąż wyraża obawy co do poziomu zaplanowanych środków na płatności, gdyż poprawa dostępu MŚP do finansowania w dalszym ciągu stanowi dla komisji IMCO priorytet w budżecie na 2019 r.;

15.  z zadowoleniem przyjmuje zwiększenie środków przydzielonych w projekcie budżetu na 2019 r. na linię budżetową 33 04 01 „Ochrona interesów konsumentów oraz poprawa ich bezpieczeństwa i dostępu do informacji”; podkreśla, że podnoszenie poziomu edukacji i uświadamianie przeciętnego konsumenta ma ogromne znaczenie na jednolitym rynku cyfrowym; apeluje o wzmocnienie narzędzi związanych z jednolitym rynkiem, które umożliwiają szerzenie wiedzy na temat zasad obowiązujących na rynku wewnętrznym; zwraca uwagę na znaczenie kontynuowania wsparcia finansowego dla systemu SOLVIT, Sieci Europejskich Centrów Konsumenckich i sieci Fin‑Net;

16.  podkreśla znaczenie norm dla konkurencyjności rynkowej Unii; przypomina, że niezbędne jest odpowiednie wsparcie finansowe umożliwiające działalność europejskich organizacji normalizacyjnych;

17.  zwraca się o sfinansowanie wszystkich projektów pilotażowych zatwierdzonych przez komisję IMCO, w szczególności projektów dotyczących monitorowania potencjalnie nieuczciwego tworzenia profili konsumentów i dostosowywania cen przez linie lotnicze (w ramach projektu bada się, czy linie lotnicze stosują tzw. profilowanie konsumentów w celu dopasowywania cen za przeloty), domyślnego stosowania wymogów dotyczących dostępności sieci w internetowych narzędziach autorskich i na platformach (w ramach projektu zachęca się do przyjęcia odpowiednich wymogów dotyczących dostępności w oparciu o normę europejską EN 301 549 v1.1.2 oraz wspiera stosowne działania poprzez udzielanie przedsiębiorstwom dotacji) oraz oceny rzekomych różnic w jakości produktów sprzedawanych na jednolitym rynku (w ramach projektu prowadzi się dalsze odpowiednie badania naukowe koncentrujące się na konsumentach i rynku w związku z rzekomymi podwójnymi standardami jakości produktów na jednolitym rynku);

18.  w kontekście projektu pilotażowego dotyczącego oceny rzekomych różnic w jakości produktów sprzedawanych na jednolitym rynku apeluje do Komisji o dopilnowanie, aby posłowie zasiadający w komisji IMCO byli ściśle zaangażowani w planowanie i nadzorowanie wszystkich działań związanych z tym projektem pilotażowym, a także ponownie podkreśla, że posłowie powinni w szczególności zaangażować się w informowanie ogółu społeczeństwa o wynikach przedstawionych w sprawozdaniu końcowym;

19.  podkreśla potrzebę powiązania wszystkich programów dotyczących rynku wewnętrznego z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2016/679[3];

INFORMACJE O PRZYJĘCIUW KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia

12.7.2018

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

34

3

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

John Stuart Agnew, Pascal Arimont, Dita Charanzová, Carlos Coelho, Sergio Gaetano Cofferati, Anna Maria Corazza Bildt, Daniel Dalton, Nicola Danti, Dennis de Jong, Pascal Durand, Maria Grapini, Liisa Jaakonsaari, Eva Maydell, Marlene Mizzi, Jiří Pospíšil, Christel Schaldemose, Andreas Schwab, Olga Sehnalová, Jasenko Selimovic, Ivan Štefanec, Catherine Stihler, Richard Sulík, Róża Gräfin von Thun und Hohenstein, Mylène Troszczynski, Mihai Ţurcanu, Anneleen Van Bossuyt, Marco Zullo

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Biljana Borzan, Birgit Collin-Langen, Julia Reda, Marc Tarabella, Matthijs van Miltenburg, Sabine Verheyen

Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

Asim Ademov, Isabella De Monte, Sylvie Goddyn, Nosheena Mobarik

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGOW KOMISJI OPINIODAWCZEJ

34

+

ALDE

Dita Charanzová, Jasenko Selimovic, Matthijs van Miltenburg

ECR

Daniel Dalton, Nosheena Mobarik, Richard Sulík, Anneleen Van Bossuyt

EFDD

Marco Zullo

GUE/NGL

Dennis de Jong

PPE

Asim Ademov, Pascal Arimont, Carlos Coelho, Birgit Collin-Langen, Anna Maria Corazza-Bildt, Eva Maydell, Jiří Pospíšil, Andreas Schwab, Ivan Stefanec, Róża Gräfin von Thun und Hoheinstein, Mihai Turcanu, Sabine Verheyen

S&D

Biljana Borzan, Sergio Gaetano Cofferati, Nicola Danti, Isabella De Monte, Maria Grapini, Liisa Jaakonsaari, Marlene Mizzi, Christel Schaldemose, Olga Sehnalová, Catherine Stihler, Marc Tarabella

Verts/ALE

Pascal Durand, Julia Reda

3

-

EFDD

John Stuart Agnew

Verts/ALE

Sylvie Goddyn, Mylène Troszczynski

0

0

 

 

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymało się

  • [1]  Dane z 2017 r. zaczerpnięte z badania pt. „Study on information and assistance needs of businesses operating cross-border within the EU, including gap and cost analysis” [Badanie dotyczące potrzeb przedsiębiorstw prowadzących działalność transgraniczną w UE w zakresie informacji i wsparcia, z uwzględnieniem analizy luk i kosztów], s. 30.
  • [2]  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/302 z dnia 28 lutego 2018 r. w sprawie nieuzasadnionego blokowania geograficznego oraz innych form dyskryminacji klientów ze względu na przynależność państwową, miejsce zamieszkania lub miejsce prowadzenia działalności na rynku wewnętrznym oraz w sprawie zmiany rozporządzeń (WE) nr 2006/2004 oraz (UE) 2017/2394 i dyrektywy 2009/22/WE (Dz.U. L 60 I/1 z 2.3.2018, s. 1).
  • [3]  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r.
    w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).

OPINIA Komisji Transportu i Turystyki (30.8.2018)

dla Komisji Budżetowej

w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2019
(2018/2046(BUD))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Pavel Telička

WSKAZÓWKI

Komisja Transportu i Turystyki zwraca się do Komisji Budżetowej, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  przyjmuje do wiadomości proponowany projekt budżetu w odniesieniu do polityki transportowej UE w dziale 1a, tytuł 6 „mobilność i transport”; podkreśla, że unijna polityka transportowa ma kluczowe znaczenie dla swobodnego przepływu osób i towarów, globalnej integracji europejskiej, spójności społecznej i terytorialnej Unii oraz ogólnej konkurencyjności; podkreśla zatem, że polityka ta potrzebuje ambitnego budżetu dla sektora transportu, aby zachować wiarygodność realizowanych obecnie projektów, zagwarantować odpowiednią sieć infrastruktury i zapewnić jej właściwe funkcjonowanie, jak również bezpieczeństwo oraz bezpieczne inwestycje długoterminowe, które sprzyjają przedsiębiorstwom europejskim i mobilizują dodatkowe finansowanie ze środków prywatnych;

2.  uważa, że „Łącząc Europę” to podstawowy instrument zapewniający znaczną europejską wartość dodaną pod względem optymalizacji sieci transportowej w całej Unii dzięki łączeniu nowej i istniejącej infrastruktury transportowej lub jej modernizowaniu; podkreśla istotną rolę instrumentu „Łącząc Europę” w sektorze transportu dla ukończenia sieci bazowej i sieci kompleksowej TEN-T oraz zauważa, że z punktu widzenia planowania długoterminowego instrument ten wymaga stabilnego i odpowiedniego finansowania; ubolewa, że w przeszłości dokonano cięć budżetowych ze szkodą dla instrumentu „Łącząc Europę”, i podkreśla, że wszelkie nowe cięcia środków przeznaczonych na ten program są nie do przyjęcia; zauważa, że Komisja proponuje wzrost odpowiednio o 39,4 % i 5,3 % w środkach na zobowiązania i na płatności dla instrumentu „Łącząc Europę” – Transport, i jest zdania, że kwoty te stanowią minimum, biorąc pod uwagę, iż rok 2019 jest pierwszym rokiem obecnych wieloletnich ram finansowych, kiedy można wystąpić o dodatkowe finansowanie projektów rozpoczętych w latach 2014–2016;

3.  z zadowoleniem przyjmuje przeniesienie z Funduszu Spójności środków w wysokości 1,7 mld EUR w 2019 r. na program „Łącząc Europę” – Transport; przypomina, że środki te są zarezerwowane wyłącznie na projekty infrastrukturalne „TEN-T” w państwach członkowskich kwalifikujących się do otrzymania wsparcia z Funduszu Spójności;

4.  podkreśla, że projekt Rail Baltica, bazujący na europejskiej szerokości toru kolejowego, jest jednym z najważniejszych przedsięwzięć tego typu w Unii, ale proponowane finansowanie nie jest wystarczające; wzywa zatem Komisję, by zapewniła utrzymanie niezmiennie stabilnego poziomu finansowania ze środków unijnych;

5.  z zadowoleniem przyjmuje, że w maju 2018 r. opublikowano nowe zaproszenie do składania wniosków w ramach programu „Łącząc Europę” – Transport, aby wesprzeć strategie polityczne w zakresie trzeciego pakietu na rzecz ekologicznej mobilności, i że w 2019 r. zostaną ogłoszone dodatkowe zaproszenia; przypomina o sukcesie „mieszanego” zaproszenia do składania wniosków z 2017 r. i wzywa Komisję do ogłoszenia takiego zaproszenia również na rok 2019; również w tym roku zwraca uwagę na konieczność zapewnienia komplementarności między instrumentem „Łącząc Europę” a innymi funduszami, w szczególności EFIS dla projektów generujących dochód, w celu osiągnięcia maksymalnej unijnej wartości dodanej w finansowaniu projektów oraz uruchomienia dodatkowych inwestycji prywatnych w odniesieniu do innowacji na dużą skalę, takich jak ERTMS i usprawnienia cyfrowe; jednocześnie przypomina, że dotacje finansowe pozostają w ramach programu „Łącząc Europę” – Transport głównym instrumentem finansowania zrównoważonej infrastruktury i projektów transgranicznych w korytarzach TEN-T;

6.  przypomina o obowiązkach wynikających z porozumienia paryskiego; zauważa, że w najbliższej przyszłości Europa będzie musiała stawić czoła coraz poważniejszym wyzwaniom związanym z transportem, takim jak łagodzenie zmiany klimatu i rosnący popyt w transporcie towarowym, w związku czym konieczne będą transformacja sektora energetycznego i nowe formy mobilności, a ponadto przypomina, że takie wyzwania będą wymagały wystarczających środków finansowych, aby Europa mogła pozostać otwarta i konkurencyjna; podkreśla zatem zasadnicze znaczenie wspierania i przeznaczania odpowiednich środków finansowych na przesunięcie międzygałęziowe, na stworzenie niskoemisyjnego jednolitego europejskiego obszaru kolejowego, na przykład dzięki wdrożeniu ERTMS, kolejowego transportu towarowego, kolei dużych prędkości i transgranicznych połączeń kolejowych, na promocję autostrad morskich i śródlądowych dróg wodnych, włącznie z niskoemisyjnymi promami, w celu zapewnienia zrównoważonego charakteru sektora transportu; stwierdza ponadto, że sprawne zarządzanie logistyką ekologiczną we wszystkich rodzajach transportu w Unii może znacząco przyczynić się do zmniejszenia zatorów komunikacyjnych i ograniczenia emisji CO2, a ponadto wzywa Komisję do promowania cyfryzacji w obszarze logistyki;

7.  przypomina o znaczeniu wspierania szeroko zakrojonych synergii między programami „Łącząc Europę” – Transport a „Łącząc Europę” – Sieci cyfrowe, aby zmaksymalizować efekt dźwigni finansowej w przypadku projektów mających na celu wspieranie cyfryzacji korytarzy TEN-T;

8.  uważa, że wkład z budżetu UE w agencje zajmujące się transportem powinien odpowiadać ich zadaniom; zauważa, że budżet przyznany EASA jest stabilny, budżet EMSA nieznacznie wzrósł, a budżet przyznany ERA niestety zmniejszył się w porównaniu z poprzednim rokiem budżetowym; przypomina, że niedawno rozszerzono zakres kompetencji ERA, EASA i EMSA, co wymaga odpowiednich zasobów finansowych i ludzkich w celu zagwarantowania pomyślnego przejęcia nowych obowiązków; przypomina zatem o znaczących zmianach w zakresie mandatu EASA, które wynikają z niedawnego przyjęcia zmienionego rozporządzenia podstawowego, przewidującego nowe kompetencje m.in. w odniesieniu do bezzałogowych statków powietrznych, ATM/ANS, środowiska, cyberbezpieczeństwa, badań i obecności międzynarodowej, w związku z czym należy zwiększyć proponowany budżet EASA pod względem zasobów ludzkich i finansowych, aby była dobrze przygotowana do utrzymania wysokiego poziomu bezpieczeństwa obywateli UE;

9.  przypomina, że przestrzeń kosmiczna jest dla Unii kluczowym sektorem oraz że Galileo i EGNOS są powszechnie wykorzystywane w sektorze transportu, a EGNOS jest w pełni operacyjny od 2011 r., na czym korzystają wszystkie rodzaje transportu; podkreśla, że Galileo jest w całości finansowany z budżetu UE i że jego pełne wdrożenie przyniesie znaczące korzyści gospodarce Unii dzięki zapewnieniu rzeczywistych usług sektorom przemysłu i obywatelom; zauważa, że obecnie system Galileo składa się z 22 satelitów i że jego pełne rozmieszczenie powinno się zakończyć do 2020 r., kiedy na orbicie znajdzie się 30 satelitów; uważa w związku z tym, biorąc pod uwagę coraz poważniejsze wyzwanie dotyczące cyberbezpieczeństwa, że sprawą najwyższej wagi jest przeznaczenie odpowiedniego budżetu na wynoszenie kolejnych satelitów; podkreśla kluczowe zadania Agencji Europejskiego GNSS (GSA) w odniesieniu do Galileo i EGNOS; uważa, że GSA musi dysponować wystarczającą liczbą pracowników, aby zapewnić właściwe funkcjonowanie i wykorzystywanie programów w zakresie europejskich systemów nawigacji satelitarnej (GNSS);

10.  uważa, że poprawa efektywności sektora transportu i zmniejszenie poziomu pochodzących z niego emisji są celami współzależnymi, do których realizacji w znacznym stopniu mogą przyczynić się innowacje i badania prowadzone we współpracy z odpowiednimi agencjami UE; odnotowuje proponowaną stabilność budżetu przeznaczonego w ramach programu „Horyzont 2020” na wspólne przedsięwzięcia SESAR 2 (zarówno na badania i rozwój, jak i na wdrożenie systemu zarządzania ruchem lotniczym), Shift2Rail, „Czyste niebo 2” oraz Wspólne Przedsięwzięcie na rzecz Technologii Ogniw Paliwowych i Technologii Wodorowych 2, a zarazem podkreśla, że powodzenie tych programów zależy od zapewnienia odpowiedniego finansowania;

11.  uważa, że unijne finansowanie infrastruktury transportowej powinno uwzględniać następujące aspekty:

– wzajemne połączenia między korytarzami a kompleksową siecią oraz połączenia transgraniczne;

– intermodalność jako podstawa podejmowania decyzji dotyczących projektów;

– interoperacyjność jako warunek współfinansowania projektów transportowych;

– jakość współfinansowanych projektów, a nie ich ilość lub skala;

– udział obywateli w przejrzystym procesie podejmowania decyzji oraz monitorowanie rozwoju dużych projektów o łącznej wartości inwestycji ponad 1 mld EUR;

12.  wyraża ubolewanie, że Unia nie zawsze skutecznie informuje o bezpośrednich skutkach swoich strategii politycznych i programów finansowych, co obejmuje brak oceny tych skutków; zauważa, że w odniesieniu do sektora transportu bardzo niepokojący jest ogólny brak wiedzy na temat praw pasażerów w UE, i ubolewa nad tym, że odnośne przepisy, szczególnie w sektorze lotniczym lub kolejowym, nie zawsze są spójnie stosowane we wszystkich państwach członkowskich; podkreśla, że w czasach, gdy łatwo jest inicjować kampanie dezinformacyjne, kwestia ta wymaga większego zainteresowania;

13.  podkreśla, że projekty pilotażowe i działania przygotowawcze są dla Parlamentu dobrą okazją, aby zapewnić bezpośredni bodziec finansowy inicjatywom, które wspierają jego prace legislacyjne i za które bezpośrednio odpowiedzialna jest Komisja; wyraża ubolewanie, że rezultaty tych projektów i działań nie zawsze są konsekwentnie przekazywane, i zwraca się do Komisji o przedstawienie przed upływem mandatu dogłębnej analizy projektów finansowanych w czasie obecnej kadencji oraz wskazówek wyjaśniających nie tylko cele, lecz również metodę wyboru projektów.

INFORMACJE O PRZYJĘCIUW KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia

29.8.2018

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

33

0

3

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Daniela Aiuto, Lucy Anderson, Inés Ayala Sender, Georges Bach, Izaskun Bilbao Barandica, Deirdre Clune, Michael Cramer, Ismail Ertug, Jacqueline Foster, Dieter-Lebrecht Koch, Miltiadis Kyrkos, Bogusław Liberadzki, Peter Lundgren, Marian-Jean Marinescu, Georg Mayer, Markus Pieper, Gabriele Preuß, Christine Revault d’Allonnes Bonnefoy, Dominique Riquet, Massimiliano Salini, Claudia Schmidt, Keith Taylor, Pavel Telička, István Ujhelyi, Wim van de Camp, Elissavet Vozemberg-Vrionidi, Janusz Zemke, Kosma Złotowski, Elżbieta Katarzyna Łukacijewska

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Jakop Dalunde, Markus Ferber, Maria Grapini, Karoline Graswander-Hainz, Matthijs van Miltenburg, Henna Virkkunen

Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

Anna Hedh

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGOW KOMISJI OPINIODAWCZEJ

33

+

ALDE

Izaskun Bilbao Barandica, Matthijs van Miltenburg, Dominique Riquet, Pavel Telička

ECR

Kosma Złotowski

ENF

Georg Mayer

PPE

Georges Bach, Wim van de Camp, Deirdre Clune, Markus Ferber, Dieter-Lebrecht Koch, Elżbieta Katarzyna Łukacijewska, Marian-Jean Marinescu, Markus Pieper, Massimiliano Salini, Claudia Schmidt, Henna Virkkunen, Elissavet Vozemberg-Vrionidi

S&D

Lucy Anderson, Inés Ayala Sender, Ismail Ertug, Maria Grapini, Karoline Graswander-Hainz, Anna Hedh, Miltiadis Kyrkos, Bogusław Liberadzki, Gabriele Preuß, Christine Revault d'Allonnes Bonnefoy, István Ujhelyi, Janusz Zemke

VERTS/ALE

Michael Cramer, Jakop Dalunde, Keith Taylor

0

-

 

 

3

0

ECR

Jacqueline Foster, Peter Lundgren

EFDD

Daniela Aiuto

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymało się

OPINIA Komisji Rozwoju Regionalnego (4.9.2018)

dla Komisji Budżetowej

w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2019
(2018/2046(BUD))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Derek Vaughan

WSKAZÓWKI

Komisja Rozwoju Regionalnego zwraca się do Komisji Budżetowej, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  podkreśla znaczenie polityki spójności jako głównej unijnej polityki inwestycyjnej, która przyczynia się do zmniejszenia różnic gospodarczych, społecznych i terytorialnych w regionach UE i pomiędzy nimi i zapobiega pozostawaniu obszarów w tyle, wspomaga inteligentny, trwały i sprzyjający włączeniu społecznemu wzrost gospodarczy, wspiera tworzenie nowych miejsc pracy i zwalczanie bezrobocia, poprawia konkurencyjność MŚP i dostęp do rynków światowych, pobudza innowacje na obszarach miejskich i wiejskich, a także zachęca władze lokalne i regionalne do przejścia na gospodarkę neutralną pod względem emisji; zwraca uwagę, że każde euro zainwestowane w ramach polityki spójności przynosi udowodniony zwrot z inwestycji w wysokości 174 %[1] i że mniej inwestycji oznaczałoby osłabienie wzrostu gospodarczego i mniej miejsc pracy dla obywateli; podkreśla, że polityka spójności przynosi korzyści wszystkim państwom członkowskim; postuluje, aby fundusze spójności nadal odgrywały rolę głównej polityki inwestycyjnej Unii Europejskiej, a ich budżet był współmierny do ambitnych celów polityki spójności;

2.  przypomina, że polityka spójności stanowi jeden z najważniejszych instrumentów służących realizacji głównych priorytetów określonych przez Komisję w projekcie budżetu na 2019 r., tj. budowaniu silniejszej i odporniejszej gospodarki europejskiej, zmniejszaniu dysproporcji w obrębie UE, tworzeniu miejsc pracy, kształtowaniu poczucia solidarności i bezpieczeństwa w UE i poza jej granicami, a także zapewnieniu właściwego wykonania budżetu UE; w związku z tym podkreśla, jak ważne są zobowiązania podjęte w porozumieniu paryskim i osiągnięcie celów UE w zakresie klimatu i energii; podkreśla, że należy poprawić widoczność funduszy UE i lepiej informować o wynikach polityki spójności; apeluje do Komisji, aby wspólnie z państwami członkowskimi upowszechniała wiedzę o różnych możliwościach inwestycyjnych, jakie oferuje UE, promowała innowacyjne projekty oraz dzieliła się dobrymi praktykami;

3.  z zadowoleniem zauważa, że o ile w pierwszych latach okresu 2014–2020 środki nie były w pełni wykorzystywane, to wdrażanie bieżących programów nabiera w końcu właściwego tempa, a wskaźniki realizacji płatności i wyboru projektów poprawiły się; zwraca uwagę na fakt, że opóźnienia, które wystąpiły na początku okresu programowania, mogą spowodować zaległości w realizacji wniosków o płatność w 2019 r.; dostrzega podjęte przez Komisję wysiłki mające zapobiec pojawieniu się niepotrzebnych zaległości; apeluje zatem o przeznaczenie wystarczających środków na płatności, aby wdrażanie przebiegało bez zakłóceń; zważywszy, że z ostatnich sprawozdań na temat wypłat środków w podziale na państwa członkowskie wynika, iż niektóre z państw członkowskich mają znaczne opóźnienia, jeśli chodzi o wypłacane środki, wzywa Komisję, aby oceniła niedociągnięcia i podjęła działania w celu poprawy absorpcji środków finansowych z funduszy ESI;

4.  zauważa proponowany w projekcie budżetu na 2019 r. wzrost o 1,1 % poziomu środków na płatności, przy jednoczesnym obniżeniu odpowiednio o 8,9 % i 3,6 % środków Funduszu Spójności i Europejskiej współpracy terytorialnej, jak również zwiększenie o 2,8 % środków na zobowiązania w dziale 1b w stosunku do poprzedniego budżetu; wyraża zaniepokojenie, że kwoty te mogą nie być wystarczające do tego, by sprostać tempu realizacji programów ujętych w tym dziale i zapobiec ponownemu powstaniu zaległości w zakresie nieuregulowanych wniosków o płatność, co podważyłoby wiarygodność polityki spójności; podkreśla zatem konieczność ustalenia wyższego poziomu środków na płatności, aby wykazać, że UE jest w stanie wywiązać się z powziętych zobowiązań i tym samym wzmocnić jej wiarygodność;

5.  przypomina Komisji o opóźnieniach w wyznaczaniu krajowych instytucji zarządzających; zwraca uwagę na fakt, że według stanu na dzień 31 maja 2018 r. dla 16 programów nadal nie wyznaczono instytucji krajowych; apeluje do Komisji i państw członkowskich o aktywną współpracę w celu zakończenia procesu wyznaczania instytucji w możliwie najkrótszym terminie, aby zapewnić sprawną realizację bieżących programów; wzywa państwa członkowskie, aby podjęły wszelkie możliwe działania, które pozwolą zwiększyć zdolność absorpcyjną i przyśpieszyć wdrażanie projektów i tym samym ograniczyć opóźnienia spowodowane niezakończonym uruchamianiem środków przeznaczonych na spójność w bieżącym roku budżetowym; ponownie podkreśla, że należy poprawić wdrażanie funduszy i zmniejszyć obciążenia administracyjne oraz wzywa państwa członkowskie do zacieśnienia współpracy z grupą roboczą Komisji, aby zapewnić lepsze wdrażanie i w ten sposób wzmocnić zdolności do zarządzania środkami przeznaczonymi na spójność;

6.  odnotowuje wniosek dotyczący zwiększenia budżetu programu wspierania reform strukturalnych (SRSP) na lata 2019–2020 o 80 mln EUR – z tego 40 mln EUR w projekcie budżetu na 2019 r. – co oznacza wzrost ogólnej puli środków finansowych SRSP do 222,8 mln EUR; przestrzega, że to zwiększenie środków należy sfinansować w drodze uruchomienia specjalnego instrumentu, a nie kosztem polityki spójności; wzywa Komisję, aby poszukiwała dalszych synergii i komplementarności z funduszami ESI oraz innymi programami w zakresie badań, innowacji i konkurencyjności, takimi jak program „Horyzont”, np. w celu wspierania innowacji i cyfryzacji na obszarach wiejskich i w gospodarkach wiejskich;

7.  zwraca uwagę na zdecydowanie pozytywne oddziaływanie funduszy polityki spójności na obszarach ogarniętych konfliktami, w tym programu PEACE dla Irlandii Północnej; wzywa Komisję i państwa członkowskie, by dalej wspierały proces pokojowy i nadal finansowały niektóre programy specjalne, takie jak program PEACE, na warunkach, które należy określić, i bez uszczerbku dla toczących się negocjacji; podkreśla, że środki finansowe z programów Europejskiej współpracy terytorialnej, tzn. środki przeznaczone na współpracę transgraniczną na granicach zewnętrznych UE, mogą korzystnie wpływać również na politykę rozszerzenia.

INFORMACJE O PRZYJĘCIU W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia

3.9.2018

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

23

0

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Pascal Arimont, Mercedes Bresso, Aleksander Gabelic, Michela Giuffrida, Ivan Jakovčić, Louis-Joseph Manscour, Iskra Mihaylova, Andrey Novakov, Younous Omarjee, Mirosław Piotrowski, Liliana Rodrigues, Ruža Tomašić, Ramón Luis Valcárcel Siso, Monika Vana, Matthijs van Miltenburg, Lambert van Nistelrooij, Derek Vaughan, Kerstin Westphal

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Daniel Buda, Raffaele Fitto, Elsi Katainen, Tonino Picula, Maria Gabriela Zoană

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

23

+

ALDE

Ivan Jakovčić, Elsi Katainen, Iskra Mihaylova, Matthijs van Miltenburg

ECR

Raffaele Fitto, Mirosław Piotrowski, Ruža Tomašić

GUE/NGL

Younous Omarjee

PPE

Pascal Arimont, Daniel Buda, Lambert van Nistelrooij, Andrey Novakov, Ramón Luis Valcárcel Siso

S&D

Mercedes Bresso, Aleksander Gabelic, Michela Giuffrida, Louis-Joseph Manscour, Tonino Picula, Liliana Rodrigues, Derek Vaughan, Kerstin Westphal, Maria Gabriela Zoană

VERTS/ALE

Monika Vana

0

-

 

 

0

0

 

 

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymało się

  • [1]  Dokument roboczy służb Komisji z dnia 19 września 2016 r. pt. „Ocena ex post EFRR i Funduszu Spójności na lata 2007–2013” (SWD(2016)0318).

OPINIA Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi (30.8.2018)

dla Komisji Budżetowej

w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2019
(2018/2046(BUD))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Ramón Luis Valcárcel Siso

WSKAZÓWKI

Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi zwraca się do Komisji Budżetowej, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  z zadowoleniem przyjmuje propozycję Komisji, by w projekcie budżetu na 2019 r. (PB 2019) zapisać w dziale 2 kwotę 60 mld EUR w środkach na zobowiązania i 57,8 mld EUR w środkach na płatności, co w porównaniu z budżetem na 2018 r. stanowi wzrost odpowiednio o 1,2 % w przypadku środków na zobowiązania oraz 3,0 % w przypadku środków na płatności; zauważa jednak, że w przypadku EFRG wzrost ten wynika z niższej kwoty szacowanych dochodów przeznaczonych na określony cel, dostępnych dla EFRG w PB 2019, w porównaniu z budżetem na 2018 r.; zaleca podjęcie wszelkich możliwych działań, aby uniknąć nagromadzenia zaległych płatności w następnych wieloletnich ramach finansowych (WRF) na lata 2021–2027;

2.  podkreśla potrzebę zapewnienia funduszy w celu zrekompensowania rolnikom strat ekonomicznych spowodowanych kryzysem na rynku oraz kryzysami sanitarnymi i fitosanitarnymi, takimi jak ten wywołany bakterią Xylella fastidiosa, a także ponownie podkreśla potrzebę wykorzystania w tym celu dostępnych marginesów w ramach działu 2 w powiązaniu z działem 3; nalega, by rekompensata za zwalczanie szkodników obejmowała też odtwarzanie ekosystemów rolniczych, w tym gleby, jak również ustanowienie trwałej różnorodności biologicznej, w szczególności zapewnienie różnorodności genetycznej materiału sadzeniowego wykazującego w idealnym przypadku odporność lub tolerancję na daną chorobę lub na danego szkodnika; uważa, że jednym z celów każdej przyznanej pomocy powinno być zapewnienie zrównoważonych, zróżnicowanych biologicznie ekosystemów rolniczych i krajobrazów mniej podatnych na ataki w przyszłości;

3.  nalega, by wszelkie wpływy do budżetu Unii pochodzące z dochodów przeznaczonych na określony cel lub ze zwrotów kwot wypłaconych omyłkowo w rolnictwie w poprzednich latach pozostały w dziale 2;

4.  apeluje o przyznanie dodatkowych środków finansowych sektorowi uprawy i przetwarzania oliwek, aby zrekompensować rolnikom straty spowodowane bakterią Xylella fastidiosa, wzmocnić środki zapobiegawcze w Europie oraz zrestrukturyzować sektor i zintensyfikować badania naukowe nad patogenem i jego przenosicielem;

5.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do terminowego monitorowania zmienności cen produktów rolnych, która ma niekorzystny wpływ na dochody rolników, oraz do szybkiego i skutecznego reagowania w razie potrzeby;

6.  podkreśla, że środki przeznaczone na badania naukowe w sektorze rolno-spożywczym, zwłaszcza z budżetu programu „Horyzont 2020”, muszą być w pełni dostępne jako takie, aby pobudzać i wzmacniać innowacyjność i inteligentne rozwiązania w sektorze rolnym i sektorze rozwoju obszarów wiejskich, jak ma to miejsce w przypadku środków z instrumentu „Łącząc Europę” umożliwiających instalację sieci szerokopasmowych na obszarach wiejskich; podkreśla znaczenie praktycznego zastosowania rezultatów w gospodarstwach i rolę usług z zakresu upowszechniania wiedzy rolniczej; zauważa, że zintegrowane „inteligentne” rozwiązania – takie jak inteligentne wsie, rolnictwo precyzyjne, cyfryzacja, gospodarka dzielenia się i gospodarka o obiegu zamkniętym, a także inicjatywy społeczne – mogą pozytywnie wpłynąć na rolnictwo i ogólny dobrobyt na obszarach wiejskich; pilnie wzywa Komisję do zaplanowania środków finansowych na „inteligentne” podejścia w świetle reformy WPR i deklaracji Cork 2.0; podkreśla, że te „inteligentne” rozwiązania powinny być spójne z celami polityki w zakresie ochrony środowiska, klimatu i różnorodności biologicznej, a także zapewniać ścisłą współpracę z zainteresowanymi stronami ze wszystkich państw członkowskich; podkreśla, jak ważne jest inwestowanie w rolnictwo precyzyjne z myślą o usprawnieniu metod produkcji oraz ograniczeniu strat, a także jak ważne jest pobudzanie oraz wspieranie inicjatyw dostosowanych do potrzeb małych gospodarstw, które nie korzystają z ekonomii skali, tak aby mogły one czerpać korzyści z nowych technologii;

7.  podkreśla, że programy w zakresie magazynowania okazywały się skutecznymi instrumentami w czasach kryzysu i że obniżenie środków finansowych przewidzianych w procesie planowania przyniosłoby skutek przeciwny do zamierzonego;

8.  wyraża ubolewanie z powodu cięć w budżecie WPR zapowiedzianych we wnioskach Komisji w sprawie WRF; podkreśla w szczególności, że polityka rolna jest wspólną polityką i że wszelkie cięcia w budżecie WPR będą miały niewspółmierne skutki, ponieważ nie można ich zrekompensować funduszami krajowymi z uwagi na zasady pomocy państwa;

9.  z zadowoleniem przyjmuje zwiększenie środków zaproponowane przez Komisję dla organizacji producentów w sektorze owoców i warzyw, podkreśla ich coraz większy wkład w zrównoważenie siły przetargowej w łańcuchu dostaw żywności i w dalszym ciągu podkreśla, że należy finansować środki służące zwiększaniu zaangażowania producentów rolnych;

10.  podkreśla, że należy określić środki wsparcia na rzecz wzmocnienia roli rolników w łańcuchu dostaw, a także nowe sposoby wspierania organizacji rolników;

11.  ubolewa, że środki wsparcia w odniesieniu do rosyjskiego embarga nie zostały przedłużone, w sytuacji gdy wielu unijnych producentów, w szczególności w sektorze mleka, owoców i warzyw, wciąż odczuwa jego negatywne skutki, mimo że nie są oni winni zaistniałej sytuacji, ponieważ odpowiedzialność za unijną politykę dyplomatyczną nie może spoczywać na rolnikach; w związku z tym wzywa do utrzymania na obecnym poziomie środków wsparcia dla producentów rolnych tam, gdzie nadal występują trudności rynkowe w związku z rosyjskim embargiem; ponadto apeluje o utworzenie nowej rezerwy kryzysowej, której finansowanie nie zależy od mechanizmu rocznej dyscypliny finansowej, dzięki czemu będzie można odpowiednio wcześnie reagować na pojawiające się sytuacje kryzysowe; przyznaje, że niektóre państwa członkowskie, które nie miały stosunków handlowych z Rosją, były pośrednio dotknięte embargiem, i podkreśla, że środki wsparcia muszą także pokrywać straty wynikające z zalania rynków produktami przeznaczonymi na rynek rosyjski;

12.  z zadowoleniem przyjmuje zwiększenie środków proponowane przez Komisję Europejską na działania promocyjne, które potwierdza skuteczność ulepszeń dokonanych w ramach ostatniej reformy; uważa, że działania promocyjne mają kluczowe znaczenie dla zwiększenia udziału europejskiego eksportu w światowych rynkach i dla rozwiązania kwestii ograniczeń nałożonych przez niektóre państwa trzecie na produkty unijne, takich jak rosyjskie embargo lub niedawna decyzja Stanów Zjednoczonych o nałożeniu ceł antydumpingowych i wyrównawczych na przywóz dojrzałych oliwek z Hiszpanii;

13.  zwraca uwagę na skutki ekstremalnej suszy, która w ostatnich miesiącach dotknęła cześć państw członkowskich powodując znaczące straty w rolnictwie i zagrażając stabilności ekonomicznej dużej liczby gospodarstw, oraz wskazuje na związaną z tym konieczność zagwarantowania specjalnych środków pomocowych w celu wsparcia najbardziej poszkodowanych rolników;

14.  z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie Komisji Europejskiej do utrzymania obecnego poziomu finansowania sektora pszczelarskiego, co w zasadniczy sposób przyczyni się do pokrycia wydatków na programy krajowe;

15.  z zadowoleniem przyjmuje zwiększenie środków na badania i rozwój związane z rolnictwem w ramach programu „Horyzont 2020”;

16.  ostrzega, że jeżeli umowa o wolnym handlu z państwami należącymi do Mercosuru nie będzie zapewniała odpowiedniej ochrony wrażliwych sektorów unijnego rolnictwa, wielu europejskich producentów znajdzie się pod dodatkową presją finansową;

17.  uważa, że Unia może w znaczący sposób przyczynić się do propagowania zdrowych przyzwyczajeń żywieniowych opartych na zrównoważonej produkcji, zwłaszcza wśród dzieci, i w związku z tym jest zdania, że zasadnicze znaczenie ma pełne wykorzystanie pułapów przewidzianych dla unijnych programów szkolnych w obowiązującym rozporządzeniu; w związku z tym wzywa państwa członkowskie do wzmocnienia ich krajowych programów, aby zapewnić pełne wykorzystanie maksymalnych dostępnych środków (250 mln EUR w przypadku Unii);

18.  odnotowuje, że Francja, Litwa i Niderlandy niedawno podjęły decyzję o przesunięciach z filaru I do filaru II, które doprowadziły do zmniejszenia środków na płatności bezpośrednie w PB na 2019 r.;

19.  potwierdza kluczowe znaczenie programu „Owoce i warzywa w szkole”, w szczególności w związku z obecnym poziomem niedożywienia wśród dzieci w Unii; wzywa zatem Komisję, aby ograniczyła biurokrację związaną z tym programem, i podkreśla, że należy promować zdrowe nawyki żywieniowe u dzieci i spożywanie ekologicznych owoców i warzyw;

20.  ubolewa z powodu niedostatecznej realizacji płatności dla młodych rolników w ostatnich latach i zachęca państwa członkowskie do sprzyjania wykorzystywaniu tych środków w kolejnym roku, aby przyczynić się do wymiany pokoleń oraz uniknąć koncentracji i masowego wykupu i dzierżawy ziemi; podkreśla, że niedobór pracowników w rolnictwie stanowi czynnik ograniczający rozwój sektora rolnego, i podkreśla, że należy wprowadzić środki wsparcia służące przyciągnięciu pracowników do sektora rolnego;

21.  zaznacza, że zobowiązania i wydatki na rzecz rozwoju obszarów wiejskich są bardzo ważne i stymulują aktywność gospodarczą oraz umożliwiają tworzenie miejsc pracy, zwłaszcza na obszarach peryferyjnych, gdzie stopa bezrobocia jest wyższa, zwłaszcza w przypadku młodszych pokoleń; podkreśla, że inicjatywy ukierunkowane na młodych rolników, w tym programy dostosowane do potrzeb regionalnych, powinny zostać utrzymane, ponieważ wspierałyby one innowacje i konieczną wymianę pokoleń; uważa, że wspieranie osób młodych powinno się koncentrować na ich obecnych potrzebach i że nie należy ich zachęcać do nadmiernego zadłużania się;

22.  zauważa, że dostęp do instrumentów finansowania inwestycji w gospodarstwach rolnych powinien być lepiej dostosowany do potrzeb inwestycyjnych i wyższych profili ryzyka nowych podmiotów;

23.  wzywa do utrzymania środków budżetowych na programy POSEI na maksymalnych poziomach przewidzianych w odnośnym rozporządzeniu UE, podkreślając znaczenie tych programów dla odporności producentów rolnych, a także zwraca uwagę na niestabilną sytuację gospodarczą regionów najbardziej oddalonych, które nadal odczuwają skutki kryzysu i niekorzystne czynniki strukturalne, o których mowa w art. 349 TFUE (oddalenie, wyspiarski charakter, niewielka powierzchnia, trudna topografia i trudne warunki klimatyczne oraz zależność gospodarcza od niewielu produktów);

24.  podkreśla znaczenie projektów pilotażowych i działań przygotowawczych na rzecz innowacji w sektorze rolnictwa i rozwoju obszarów wiejskich: zwraca się o dalsze wsparcie dla trwających i nowych projektów pilotażowych oraz działań przygotowawczych;

25.  jest głęboko zaniepokojony cięciami w WPR przewidzianymi we wniosku Komisji Europejskiej na lata 2021–2027, w szczególności w przypadku regionów najbardziej oddalonych oraz programu POSEI;

26.  ubolewa z powodu znacznego zmniejszenia linii budżetowej dotyczącej systemu dobrowolnego wsparcia związanego z produkcją, ponieważ pomoc związana z wielkością produkcji stanowi podstawowe narzędzie ochrony upraw przynoszących liczne korzyści rolnictwu i środowisku;

27.  wyraża zadowolenie ze zwiększenia o 25 % środków przeznaczonych na zwalczanie chorób zwierząt i szkodników roślin, ponieważ w Unii występują znaczne zagrożenia i zwiększa się ilość ognisk epidemicznych.

INFORMACJE O PRZYJĘCIU W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia

29.8.2018

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

36

2

3

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

John Stuart Agnew, Clara Eugenia Aguilera García, Eric Andrieu, Daniel Buda, Jacques Colombier, Michel Dantin, Albert Deß, Jørn Dohrmann, Herbert Dorfmann, Luke Ming Flanagan, Karine Gloanec Maurin, Martin Häusling, Anja Hazekamp, Esther Herranz García, Jan Huitema, Ivan Jakovčić, Jarosław Kalinowski, Zbigniew Kuźmiuk, Norbert Lins, Philippe Loiseau, Mairead McGuinness, Giulia Moi, Ulrike Müller, James Nicholson, Maria Noichl, Marijana Petir, Laurenţiu Rebega, Bronis Ropė, Maria Lidia Senra Rodríguez, Ricardo Serrão Santos, Czesław Adam Siekierski, Tibor Szanyi, Maria Gabriela Zoană, Marco Zullo

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Franc Bogovič, Michela Giuffrida, Karin Kadenbach, Elsi Katainen, Momchil Nekov, Annie Schreijer-Pierik, Ramón Luis Valcárcel Siso

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

36

+

ALDE

Ivan Jakovčić, Elsi Katainen, Ulrike Müller

ECR

Jørn Dohrmann, Zbigniew Kuźmiuk, James Nicholson, Laurenţiu Rebega

EFDD

Giulia Moi, Marco Zullo

ENF

Jacques Colombier, Philippe Loiseau

PPE

Franc Bogovič, Daniel Buda, Michel Dantin, Albert Deß, Herbert Dorfmann, Esther Herranz García, Jarosław Kalinowski, Norbert Lins, Mairead McGuinness, Marijana Petir, Annie Schreijer‑Pierik, Czesław Adam Siekierski, Ramón Luis Valcárcel Siso

S&D

Clara Eugenia Aguilera García, Eric Andrieu, Michela Giuffrida, Karine Gloanec Maurin, Karin Kadenbach, Momchil Nekov, Maria Noichl, Ricardo Serrão Santos, Tibor Szanyi, Maria Gabriela Zoană

Verts/ALE

Martin Häusling, Bronis Ropė

2

-

EFDD

John Stuart Agnew

GUE/NGL

Anja Hazekamp

3

0

ALDE

Jan Huitema

GUE/NGL

Luke Ming Flanagan, Maria Lidia Senra Rodríguez

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymało się

OPINIA Komisji Rybołówstwa (31.8.2018)

dla Komisji Budżetowej

w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2019
(2018/2046(BUD))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Alain Cadec

WSKAZÓWKI

Komisja Rybołówstwa zwraca się do Komisji Budżetowej, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

A. środki finansowe Wspólnej Polityki Rybołówstwa (WPRyb) oraz obowiązkowe składki na regionalne organizacje ds. zarządzania rybołówstwem i w ramach porozumień w sprawie zrównoważonego zarządzania rybołówstwem skupiono w sekcji III i w tytule 11 budżetu (Gospodarka Morska i Rybołówstwo, Europejski Fundusz Morski i Rybacki (EFMR));

B. podstawowym celem WPRyb jest zrównoważenie rentowności sektora o strategicznym znaczeniu gospodarczym dla Unii Europejskiej – sektora, który przyczynia się do zaopatrzenia w żywność, zatrudnienia oraz spójności gospodarczej i społecznej unijnych regionów przybrzeżnych i regionów najbardziej oddalonych – z koniecznością ochrony ekosystemów morskich poprzez rozwój rybołówstwa zrównoważonego pod względem gospodarczym i środowiskowym;

1.  podkreśla, że w budżecie UE na rok 2019 należy przewidzieć odpowiedni poziom środków na zobowiązania i płatności, aby zaspokoić potrzeby w zakresie finansowania WPRyb; uważa, że aby w pełni wdrożyć WPRyb oraz zagwarantować zrównoważony charakter akwakultury i europejskiej działalności połowowej niezbędne są odpowiednie i łatwo dostępne środki na potrzeby długoterminowych inwestycji;

2.  podkreśla, że unijny sektor rybołówstwa jest bardzo skoncentrowany w niektórych regionach w dużym stopniu zależnych od rybołówstwa oraz że rybołówstwo, zwłaszcza lokalne rybołówstwo przybrzeżne, przyczynia się do tworzenia tkanki społeczno-gospodarczej i kulturowej w wielu regionach przybrzeżnych, najbardziej oddalonych i wyspiarskich;

3.  zaznacza, że biorąc pod uwagę, iż ponad 60 % produktów rybołówstwa spożywanych w UE pochodzi z wód międzynarodowych i wyłącznych stref ekonomicznych państw trzecich, w budżecie rocznym na 2019 r. należy uwzględnić odpowiednie środki budżetowe, w szczególności z uwagi na przewidziane na ten rok odnowienie protokołów z Mauretanią i Senegalem;

4.  uważa, że wymiar zewnętrzny WPRyb wymaga realistycznych szacunków budżetowych w celu sfinansowania umów o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów z państwami trzecimi;

5.  podkreśla, że po upływie czterech lat od czasu przyjęcia EFMR na lata 2014–2020, co miało miejsce w dniu 15 maja 2014 r., poziom jego realizacji nadal pozostaje niezadowalający, gdyż poziom wykonania budżetu wynosi obecnie jedynie 4,5% (część EFMR podlegająca zarządzaniu dzielonemu); wyraża nadzieję, że poziom realizacji EFMR będzie się stopniowo poprawiać i podkreśla, że niski poziom wykonania wynika częściowo z obciążeń biurokratycznych na szczeblu krajowym i unijnym oraz z braku ambicji ze strony państw członkowskich, zwłaszcza jeżeli chodzi o pełne i terminowe egzekwowanie obowiązku wyładunku; przypomina, że fundusze te są niezbędne, by wesprzeć sektor w związku z obowiązkiem wyładunku;

6.  podkreśla potrzebę utrzymania wystarczających środków finansowych na działania współfinansowane, aby zapewnić dostępność finansowania dla sektorów rybołówstwa przybrzeżnego, tradycyjnego łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego oraz rybołówstwa rekreacyjnego; uważa ponadto, że szczególnie ważne jest przeznaczenie odpowiednich środków finansowych na modernizację infrastruktury rybołówstwa; uważa, że na podstawie ogólnych ram wspieranych przez EFMR państwa członkowskie powinny ustalać priorytety w zakresie finansowania w taki sposób, aby reagować na konkretne problemy w tej dziedzinie;

7.  podkreśla znaczenie społecznego i gospodarczego wymiaru połowów dla społeczności lokalnych oraz niektórych regionów morskich i przybrzeżnych; uznaje potrzebę utrzymania wystarczających rezerw finansowych, aby umożliwić finansowanie sektora tradycyjnego łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego;

8.  podkreśla, że dane naukowe mają zasadnicze znaczenie dla lepszego zrozumienia funkcjonowania ekosystemów morskich, co jest niezbędnym warunkiem wstępnym do uzyskania maksymalnego podtrzymywalnego połowu zasobów rybnych; przypomina o konieczności skuteczniejszego gromadzenia danych naukowych, a także wspierania współpracy i wymiany danych naukowych pomiędzy sektorem morskim i gospodarki rybnej a społecznością naukową; przypomina o konieczności gromadzenia danych naukowych na temat wpływu połowów rekreacyjnych na stada ryb;

9.  podkreśla, że aby podejmowane decyzje zarządcze umożliwiały uzyskanie maksymalnego podtrzymywalnego połowu, istotne jest, by przy ocenie stanu zasobów rybnych opierać się na ścisłych i niezależnych opiniach naukowych; wzywa państwa członkowskie do wykorzystywania finansowania z EFMR na gromadzenie danych naukowych, gdyż jest to kluczowe zadanie umożliwiające podejmowanie rozsądnych i naukowo uzasadnionych decyzji w dziedzinie rybołówstwa;

10.  podkreśla znaczenie kontroli rybołówstwa jako filaru WPRyb; uważa, że Unia powinna w dalszym ciągu finansować kontrolę rybołówstwa i że państwa członkowskie muszą zwiększyć wysiłki w celu wykorzystania tych środków;

11.  podkreśla znaczenie utrzymania aktualnego poziomu finansowania w przypadku Europejskiej Agencji Kontroli Rybołówstwa, aby mogła ona należycie wypełniać powierzone jej zadań w zakresie kontroli i inspekcji sektora rybołówstwa oraz nadzoru nad nim; apeluje o wzmocnienie roli Agencji w przyszłości, aby umożliwić osiągnięcie celów WPRyb, a także aby skonsolidować działania Agencji w odniesieniu do zarządzania flotami rybackimi i nadzorowania procedur monitorowania;

12.  zwraca uwagę, że jednym z wyzwań w sektorze rybołówstwa jest wymiana pokoleniowa oraz że wymianę tę należy przede wszystkim zagwarantować za pomocą specjalnych politycznych środków działania i wsparcia finansowego w celu zachęcenia młodych ludzi do pracy w tym sektorze oraz stworzenia im warunków podobnych do warunków panujących w innych sektorach gospodarki, zwłaszcza w regionach najbardziej oddalonych;

13.  podkreśla konieczność ułatwienia młodym ludziom dostępu do zawodów związanych z rybołówstwem za pośrednictwem EFMR i innych unijnych mechanizmów finansowania;

14.  zauważa, że nie należy wykorzystywać brexitu jako pretekstu do ograniczania finansowania; uważa, że Unia powinna znaleźć środki niezbędne do finansowania solidnego wsparcia finansowego WPRyb.

INFORMACJE O PRZYJĘCIU PRZEZ KOMISJĘ OPINIODAWCZĄ

Data przyjęcia

29.8.2018

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

16

1

3

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Clara Eugenia Aguilera García, Renata Briano, Alain Cadec, Richard Corbett, João Ferreira, Mike Hookem, Ian Hudghton, Carlos Iturgaiz, Werner Kuhn, António Marinho e Pinto, Gabriel Mato, Annie Schreijer-Pierik, Remo Sernagiotto, Ricardo Serrão Santos, Isabelle Thomas, Peter van Dalen, Jarosław Wałęsa

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Ole Christensen, Rosa D’Amato, Seán Kelly, Francisco José Millán Mon, Nosheena Mobarik

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

16

+

ALDE

António Marinho e Pinto

GUE

João Ferreira

PPE

Alain Cadec, Carlos Iturgaiz, Seán Kelly, Werner Kuhn, Gabriel Mato, Annie Schreijer-Pierik, Jarosław Wałęsa

S&D

Clara Eugenia Aguilera García, Renata Briano, Ole Christensen, Richard Corbett, Ricardo Serrão Santos, Isabelle Thomas

VERTS/ALE

Ian Hudghton

1

-

EFDD

Mike Hookem

3

0

ECR

Nosheena Mobarik, Remo Sernagiotto, Peter van Dalen

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymało się

OPINIA Komisji Kultury i Edukacji (4.9.2018)

dla Komisji Budżetowej

w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2019
(2018/2046(BUD))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Morten Løkkegaard

WSKAZÓWKI

Komisja Kultury i Edukacji zwraca się do Komisji Budżetowej, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  przypomina, że Erasmus+ pozostaje wysoko cenionym i ogromnie popularnym programem promującym mobilność uczącej się młodzieży, czego dowodem jest liczba składanych wniosków przewyższająca możliwości dostępnego finansowania; głęboko ubolewa, że projekt budżetu na 2019 r. dla programu Erasmus+ pozostaje zdecydowanie poniżej oczekiwań Parlamentu i nie wykracza poza kwoty przewidziane w obecnych WRF, w tym w odniesieniu do udzielenia pozostałego dostępnego dla tego programu finansowania uzupełniającego uzgodnionego w ramach przeglądu WRF; apeluje w związku z tym o zwiększenie o 20 % finansowania w stosunku do projektu budżetu na 2019 r., w ramach wszystkich czterech linii budżetowych dotyczących programu Erasmus+, tak aby zaspokoić obecne potrzeby, odpowiedzieć na oczekiwania obywateli dotyczące tego programu oraz zapewnić europejskiej młodzieży przyszłość, której oczekuje ona od UE; ponownie wyraża w związku z tym poparcie dla potrojenia środków finansowych dla programu Erasmus+ w następnych WRF oraz ponownie deklaruje zamiar, by walczyć o to zwiększenie finansowania;

2.  ponownie wyraża zaniepokojenie co do sposobu, w jaki początkowo utworzono Europejski Korpus Solidarności, bez podstawy prawnej i bez odrębnej linii budżetowej; wyraża ponadto niezadowolenie ze względu na fakt, że ostateczną decyzję dotycząca źródeł finansowania Korpusu – z wyjątkiem zapisu dotyczącego Erasmus+ – pozostawiono do podjęcia w ramach corocznej procedury budżetowej; potwierdza, że z największą starannością przeanalizuje otrzymane od Komisji pismo w sprawie poprawek w celu dopilnowania, że porozumienie trójstronne jest w pełni przestrzegane;

3.  podkreśla znaczenie programu Kreatywna Europa we wspieraniu sektora kulturalnego i audiowizualnego UE oraz nalega, aby poziomy finansowania dorównywały ambitnym założeniom programu; zauważa w odniesieniu do podprogramu MEDIA, że w celu sfinansowania wszystkich projektów wysokiej jakości budżet musiałby zostać zwiększony o około 44 %; apeluje w związku z tym o znaczące zwiększenie finansowania o 22 % w stosunku do projektu budżetu na 2019 r., tak aby zaradzić niskim wskaźnikom pozytywnie rozpatrzonych wniosków, wzmocnić wsparcie dla sieci europejskich operatorów kin oraz włączyć – i sfinansować – realizowane z powodzeniem działanie przygotowawcze w zakresie umieszczania napisów w treściach kulturowych, przy czym musi to się odbywać bez uszczerbku dla finansowania działań podstawowych; ponownie podkreśla, że zarówno podprogram Kultura, jak i komponent międzysektorowy pozostają trwale niedofinansowane, oraz apeluje o zwiększenie o co najmniej 10 % finansowania w obu tych liniach w stosunku do projektu budżetu na 2019 r.; proponuje, by w odniesieniu do podprogramu Kultura przewidzieć dodatkową kwotę finansowania w wysokości 3 mln EUR w projekcie budżetu na 2019 r. – oprócz wspomnianego wcześniej podwyższenia o 10 % – tak aby rozszerzyć realizowane z powodzeniem – choć obecnie w ograniczonym stopniu – działanie pilotażowe w zakresie indywidualnej mobilności artystów i specjalistów sektora kultury w ramach przygotowań do następcy programu Kreatywna Europa;

4.  z zadowoleniem zauważa, że nowy wniosek dotyczący programu Kreatywna Europa przewiduje wspieranie pluralizmu i wolności mediów oraz umiejętności korzystania z mediów w ramach komponentu międzysektorowego; domaga się jednocześnie wzmocnienia linii budżetowej dotyczącej treści cyfrowych oraz branży audiowizualnej i innych branż medialnych (09 02 05), tak aby wzmóc wysiłki na rzecz przeciwdziałania fałszywym informacjom przez zwiększenie umiejętności korzystania z mediów oraz zapewnić bezpośrednie wsparcie organizacjom monitorującym i propagującym wolność i pluralizm mediów;

5.  z zadowoleniem przyjmuje włączenie wsparcia dla sektora muzycznego do nowego programu Kreatywna Europa; zauważa, że włączenie to wynika z bardzo udanej inicjatywy pilotażowej zrealizowanej w ramach Komisji i działania przygotowawczego „Muzyka dla Europy” zaproponowanego przez Komisję;

6.  apeluje do Komisji o przeprowadzenie pełnego przeglądu wszystkich działań multimedialnych (którego wyniki należy przedstawić Parlamentowi), by zapewnić osiągnięcie głównych celów tych działań; domaga się dodatkowej kwoty środków na zobowiązania w wysokości 4,2 mln EUR w 2019 r. na potrzeby zabezpieczenia istotnej pracy sieci Euranet Plus w pozostałym okresie obowiązywania WRF; przypomina, że obecne funkcjonowanie sieci oparte na minimum środków finansowych uniemożliwia jej utrzymanie i wymaga długoterminowego rozwiązania; zauważa, że docelowym poziomem finansowania sieci Euranet Plus od 2020 r. jest kwota 8,4 mln EUR rocznie;

7.  podkreśla znaczenie programu Europa dla Obywateli dla poprawy zrozumienia UE przez obywateli oraz propagowania poczucia obywatelstwa; nalega na anulowanie planowanych cięć w programie mającym na celu sfinansowanie odnowionej europejskiej inicjatywy obywatelskiej; wyraża ubolewanie, że we wniosku legislacyjnym dotyczącym nowej EIO nie przedstawiono szczegółowo wpływu na budżet programu Europa dla Obywateli, co pozbawiło prawodawcę istotnych informacji; apeluje, aby oprócz przywrócenia tych funduszy w linii budżetowej zwiększyć o 10 % finansowanie w stosunku projektu budżetu na 2019 r. – w oparciu o kwoty obecnie obowiązujących w programowaniu WRF – w celu zapewnienia minimalnego niezbędnego zwiększenia finansowania dla programu, który boryka się z problemem ciągłego niedofinansowania i niskimi wskaźnikami powodzenia projektów, co niweczy oczekiwania wnioskodawców;

8.  przypomina, że wystąpienie Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej stanowi wyjątkowo poważne wyzwanie dla szkół europejskich z uwagi na rozmiary sekcji angielskojęzycznych (ok. 21 % wszystkich uczniów) i dominację języka angielskiego jako pierwszego języka obcego (61 % wszystkich uczniów w roku szkolnym 2016/2017); uważa, że należy rozwiązać istotne kwestie budżetowe i edukacyjne, jeśli chodzi o zapewnienie w perspektywie długoterminowej wysokiego poziomu nauczania języka angielskiego i ciągłość uznawania europejskich świadectw maturalnych w Zjednoczonym Królestwie, pomimo postanowień w art. 120 projektu umowy o wystąpieniu; apeluje do Komisji i Rady Najwyższej Szkół Europejskich o poinformowanie Komisji Kultury i Edukacji o długofalowych planach rozwiązania problemów pojawiających się w wyniku brexitu;

9.  przypomina, że projekty związane z kulturą i edukacją są wspierane w ramach szeregu programów i instrumentów Unii, w szczególności europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, EFIS i programu „Horyzont 2020”. wzywa Komisję do poprawy synergii między programami, aby zapewnić skuteczne wydatkowanie środków; wzywa w szczególności Komisję do pełnego wykorzystania potencjalnych synergii między różnymi programami UE – takimi jak inicjatywa „Horyzont 2020”, instrument „Łącząc Europę”, Erasmus+, EaSI, Kreatywna Europa i COSME, EFIS i europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne – w celu wspierania większej liczby projektów w obszarze związanym z branżą kultury i branżą kreatywną;

10.  zwraca uwagę na potencjał projektów pilotażowych i działań przygotowawczych jako narzędzi testowania działań w dziedzinach działalności politycznej Unii i wprowadzania nowych innowacyjnych inicjatyw, które mogłyby przekształcić się w długoterminowe działania Unii; podkreśla, że wiele projektów pilotażowych i działań przygotowawczych zaproponowanych przez parlamentarną Komisję w ramach obecnej kadencji parlamentarnej zostało zrealizowanych z ogromnym powodzeniem i utorowało drogę dla opracowania nowej generacji programów edukacyjnych i kulturalnych; ubolewa, że dokonana przez Komisję wstępna ocena projektów pilotażowych i działań przygotowawczych pozostawia bardzo niewiele czasu komisjom opiniodawczym w Parlamencie na ustosunkowanie się do ocen i uwag; ubolewa ponadto, że w niektórych przypadkach oceny i uwagi przedstawione przez Komisję nie są całkowicie obiektywne, oraz wydaje się, że miały na nie wpływ preferencje poszczególnych instytucji lub osób; przypomina, że niewdrożenie danego projektu pilotażowego czy działania przygotowawczego w ramach Komisji nigdy nie może być powodem przyznania mu niskiej oceny;

11.  wzywa Komisję Budżetową do dokonania przeglądu procedury rozpatrywania projektów pilotażowych i działań przygotowawczych oraz podejmowania odnośnych decyzji, której to procedurze brakuje obecnie przejrzystości i która nie zapewnia poszczególnym komisjom opiniodawczym wystarczającej swobody, by mogły one kształtować priorytety polityczne projektów pilotażowych i działań przygotowawczych w odpowiednich ramach kompetencji politycznych; zwraca się do Komisji Budżetowej, by podejmowała bardziej aktywną współpracę z poszczególnymi komisjami opiniodawczymi przed przystąpieniem do głosowania nad pakietem projektów pilotażowych i działań przygotowawczych oraz rozważyła sposoby przekazania większego zakresu odpowiedzialności komisjom opiniodawczym – np. dzięki niewiążącej kopercie finansowej dla każdej komisji, ustalanej na podstawie kryteriów takich jak priorytety Parlamentu i wcześniejsze wydatki w danym obszarze polityki – w odniesieniu do przyjmowania przez nie własnych priorytetowych projektów pilotażowych i działań przygotowawczych; sugeruje, że takie podejście mogłoby stanowić częściową odpowiedź na krytykę ze strony Komisji co do rozpowszechnienia się w ostatnich latach wniosków dotyczących projektów pilotażowych i działań przygotowawczych, dzięki promowaniu stosowania bardziej ukierunkowanej i opartej na priorytetach metody w komisjach parlamentarnych;

INFORMACJE O PRZYJĘCIU PRZEZ KOMISJĘ OPINIODAWCZĄ

Data przyjęcia

3.9.2018

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

17

5

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Dominique Bilde, Andrea Bocskor, Silvia Costa, Giorgos Grammatikakis, Svetoslav Hristov Malinov, Stefano Maullu, Morten Messerschmidt, Luigi Morgano, Momchil Nekov, Michaela Šojdrová, Julie Ward, Bogdan Brunon Wenta, Bogdan Andrzej Zdrojewski, Milan Zver, Krystyna Łybacka

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Norbert Erdős, Dietmar Köster, Morten Løkkegaard, Emma McClarkin, Michel Reimon, Remo Sernagiotto

Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

Mark Demesmaeker

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

17

+

ALDE

Morten Løkkegaard

PPE

Andrea Bocskor, Norbert Erdős, Svetoslav Hristov Malinov, Stefano Maullu, Michaela Šojdrová, Bogdan Brunon Wenta, Bogdan Andrzej Zdrojewski, Milan Zver

S&D

Silvia Costa, Giorgos Grammatikakis, Dietmar Köster, Krystyna Łybacka, Luigi Morgano, Momchil Nekov, Julie Ward

VERTS/ALE

Michel Reimon

5

-

ECR

Mark Demesmaeker, Emma McClarkin, Morten Messerschmidt, Remo Sernagiotto

ENF

Dominique Bilde

-

0

 

 

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymało się

OPINIA Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (4.9.2018)

dla Komisji Budżetowej

w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2019
(2018/2046(BUD))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Kostas Chrysogonos

WSKAZÓWKI

Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych zwraca się do Komisji Budżetowej, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  z zadowoleniem przyjmuje wzrost środków na zobowiązania (+6,7% w porównaniu z 2018 r.) w dziale 3 (bezpieczeństwo i obywatelstwo) z 3,49 mld EUR w 2018 r. do 3,73 mld EUR w 2019 r.; podkreśla, że wzrost ten wymaga uzupełnienia pułapu w dziale 3 o ponad 25%, czyli o 927,5 mln EUR w 2019 r. (+10% w porównaniu z 2018 r.); zwraca uwagę, że to już piąty rok z rzędu, w którym sięga się po instrument elastyczności, aby wesprzeć działania realizowane od 2015 r.; wobec tego zwraca się do Komisji, aby w nowych wieloletnich ramach finansowych na okres po 2020 r. ustanowiła stały i zrównoważony mechanizm finansowania działań w zakresie migracji i bezpieczeństwa, a po instrumenty elastyczności sięgała jedynie w celu finansowania rzeczywiście nieprzewidywalnych kryzysów;

2.  zwraca uwagę, że kwestie bezpieczeństwa wewnętrznego muszą pozostać jednym z głównych priorytetów Unii oraz podkreśla rolę Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego jako kluczowego instrumentu finansowego wspierającego państwa członkowskie w obszarze bezpieczeństwa, w tym zwalczania terroryzmu i radykalizacji, poważnej i zorganizowanej przestępczości oraz cyberprzestępczości; zwraca jednak uwagę na skorygowanie proporcji w środkach na zobowiązania przyznawanych Funduszowi Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Funduszowi Azylu, Migracji i Integracji z korzyścią dla tego drugiego w wyniku śródokresowego przeglądu obydwu programów; z zadowoleniem przyjmuje bardzo wyraźny wzrost środków na zobowiązania dla Funduszu Azylu, Migracji i Integracji o 401,7 mln EUR (+56% w porównaniu z 2018 r.) w celu sfinansowania skutków nowych przepisów dublińskich (przy założeniu, że zostaną one przyjęte do końca 2018 r.); w związku z tym wzywa Komisję do tego, aby bez względu na okoliczności nadała priorytet przeniesieniom w 2019 r.; z zadowoleniem przyjmuje także kwotę 175 mln EUR dla Grecji, przede wszystkim w związku z wygaśnięciem instrumentu pomocy humanitarnej w sytuacjach nadzwyczajnych z dniem 1 stycznia 2019 r.;

3.  apeluje do Komisji o zwiększenie liczby linii budżetowych w ramach Funduszu Azylu, Migracji i Integracji, aby poprawić czytelność i przejrzystość przyznawania środków finansowych na poszczególne cele, a w konsekwencji wydatkowania środków z tych linii budżetowych; domaga się w szczególności, by we wszystkich przyszłych projektach budżetu Komisja oddzielała wydatki przeznaczone na udoskonalenie sprawiedliwych strategii na rzecz powrotów od wydatków na legalną migrację i promowanie skutecznej integracji obywateli krajów trzecich; uważa, że jeżeli chodzi o Fundusz Azylu, Migracji i Integracji, priorytetowo należy traktować projekty służące wspieraniu osób ubiegających się o azyl oraz integracji migrantów i uchodźców; uznaje w tym względzie pozytywny wkład organów regionalnych i lokalnych oraz organizacji społeczeństwa obywatelskiego; podkreśla w szczególności, że organizacje społeczeństwa obywatelskiego odgrywają istotną rolę w ratowaniu życia migrantów i osób ubiegających się o azyl na granicach zewnętrznych, a także w ochronie, propagowaniu i wykonywaniu ich praw; zwraca się zatem do UE i państw członkowskich o wspieranie społeczeństwa obywatelskiego oraz działań podejmowanych przez organizacje społeczeństwa obywatelskiego, w tym poprzez przyznanie im bezpośredniego dostępu do Funduszu Azylu, Migracji i Integracji;

4.  z zadowoleniem przyjmuje przekazanie 4,9 mln EUR do budżetu Prokuratury Europejskiej, która będzie ścigać przestępstwa transgraniczne zagrażające interesom finansowym Unii; wyraża ubolewanie z powodu niższych o 2,5 mln EUR środków na zobowiązania (–5,4% w porównaniu z 2018 r.) na program „Sprawiedliwość”, co przynosi efekt przeciwny do zamierzonego; wyraża zaniepokojenie, że takie obniżenie środków jest nieuzasadnione z uwagi na większą liczbę zadań operacyjnych i priorytety polityczne w dziedzinie bezpieczeństwa i sprawiedliwości, zwłaszcza w obszarze terroryzmu i przestępczości transgranicznej;

5.  ubolewa nad proponowanym ograniczeniem budżetu i planu zatrudnienia Eurojustu w przeciwieństwie do innych agencji działających w obszarze sprawiedliwości i spraw wewnętrznych, co sugeruje, że UE zatrzymuje się w połowie drogi w swoich działaniach mających na celu zwalczanie obecnych zagrożeń dla bezpieczeństwa, gdyż nie pozwala na skuteczne przekazywanie spraw organom sądowym; zauważa, że Eurojust jest jedynym organem Unii, który może to zagwarantować dzięki koordynacji i współpracy między organami śledczymi w walce z terroryzmem, cyberprzestępczością, przemytem migrantów i przestępczością zorganizowaną; podkreśla, że udostępnienie Eurojustowi wystarczających środków finansowych jest zasadniczym warunkiem jego należytego funkcjonowania oraz prowadzenia przezeń wszystkich działań strategicznych i operacyjnych, aby mógł sobie poradzić z rosnącą liczbą postępowań i działań koordynacyjnych oraz aby możliwe było uniknięcie negatywnych skutków dla jego działalności; wzywa zatem do wzmocnienia Eurojustu budżetem na 2019 r. wynoszącym 41,2 mln EUR oraz łącznie 217 stanowiskami; podkreśla konieczność dostosowania potrzeb budżetowych Eurojustu do realistycznej prognozy dotyczącej wieloletnich ramach finansowych na okres po 2020 r., zgodnie ze stanowiskiem Parlamentu w sprawie potrzeby zapewnienia w wieloletnich ramach finansowych na okres po 2020 r. wystarczających zasobów dla agencji działających w obszarze sprawiedliwości i spraw wewnętrznych, aby uniknąć systematycznego odwoływania się co roku do zasad elastyczności przewidzianych w wieloletnich ramach finansowych;

6.  wyraża zadowolenie, iż poziom finansowania zaproponowany dla Europejskiego Urzędu Wsparcia w dziedzinie Azylu odpowiada pierwotnemu wnioskowi przedłożonemu przez tę agencję Komisji; oczekuje od Komisji przedstawienia budżetu korygującego w celu zwiększenia finansowania na rzecz operacji, jeśli poziom wsparcia operacyjnego wymaganego przez państwa członkowskie wzrośnie w 2019 r.;

7.  zwraca uwagę, że rok 2019 będzie pełen wyzwań dla Europejskiej Agencji ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (eu‑LISA) z uwagi na znacznie większą liczbę przekazanych jej zadań i wysokość jej budżetu oraz że będzie ona potrzebowała odpowiednio większych zasobów, aby zrealizować powierzony jej mandat; wobec tego wyraża zaniepokojenie w związku z zaproponowanym niewystarczającym poziomem zasobów finansowych i ludzkich dla tej agencji, a to z uwagi na coraz większą złożoność jej zadań, w tym aktualizację istniejących baz danych (SIS, Eurodac i VIS) oraz wdrażanie innych wielkoskalowych systemów informatycznych w obszarze sprawiedliwości i spraw wewnętrznych oraz operacyjne zarządzanie nimi; podkreśla, że agencja eu‑LISA wymaga środków na zobowiązania, w szczególności w celu realizacji działań zaplanowanych na 2019 r., w tym drugiego etapu systemu automatycznej identyfikacji daktyloskopijnej i systemu informacyjnego Schengen; podkreśla konieczność wzmocnienia zasobów agencji eu‑LISA oraz przewidzenia 25 dodatkowych pracowników kontraktowych, aby umożliwić agencji realizację jej mandatu;

8.  z zadowoleniem przyjmuje wzrost środków na wydatki administracyjne Europejskiego Inspektora Ochrony Danych (+16% w porównaniu z 2018 r.), które wiążą się z nowym zakresem odpowiedzialności, obejmującym sekretariat Europejskiej Rady Ochrony Danych, dodatkowymi potrzebami w związku z nowymi przepisami o ochronie danych w instytucjach Unii oraz z monitorowaniem i gwarantowaniem przestrzegania przepisów o ochronie danych przez agencje w ramach dawnego trzeciego filaru;

9.  apeluje o zwiększenie liczby stanowisk z grupy zaszeregowania AD, utworzonych na potrzeby urzędnika ds. praw podstawowych w Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej (Frontex), aby pomóc agencji w uzyskaniu wiedzy eksperckiej wysokiego szczebla w obszarze praw podstawowych oraz w realizacji dodatkowych zadań, przed którymi stoi urzędnik ds. praw podstawowych;

10.  wyraża ubolewanie, że nie podniesiono środków w budżecie Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej, choć oczekuje się, że w 2019 r. agencja ta otrzyma nowe zadania i nowy zakres odpowiedzialności z uwagi na to, iż na prawa podstawowe nadal jest wywierana presja; podkreśla, że liczba dodatkowych zadań powierzonych Agencji Praw Podstawowych znacząco wzrosła od 2015 r. z powodu zwiększonego napływu uchodźców, migrantów i osób ubiegających się o azyl; wyraża zaniepokojenie, że mandat agencji nadal ogranicza jej rolę w dziedzinie wspierania praw podstawowych; podkreśla, że Agencja Praw Podstawowych powinna być w stanie z własnej inicjatywy opracowywać opinie na temat wniosków ustawodawczych, a jej kompetencje powinny obejmować cały zakres praw chronionych na mocy Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, w tym np. kwestie dotyczące współpracy policyjnej i sądowej; proponuje wobec tego odpowiednie zwiększenie zasobów finansowych i ludzkich agencji, aby mogła ona prawidłowo realizować nowe zadania wynikające z wniosków składanych przez instytucje Unii, państwa członkowskie i inne agencje UE; ponownie podkreśla, że Komisja w dalszym ciągu powinna koncentrować się na kwestiach dotyczących praworządności i praw podstawowych, w szczególności w świetle regresu demokratycznego w niektórych państwach członkowskich, w tym również poprzez zaproponowanie silniejszych mechanizmów monitorowania i dochodzenia roszczeń;

11.  zwraca uwagę, że potrzeba więcej zasobów ludzkich i finansowych, aby umożliwić Agencji Unii Europejskiej ds. Szkolenia w Dziedzinie Ścigania (CEPOL) pełne wdrożenie swojej nowej podstawy prawnej z 2015 r., która poszerza jej grupę docelową, dodając do wyższej kadry policyjnej funkcjonariuszy organów ścigania w całej Unii i jej sąsiedztwie; uważa, że pomoże to wyeliminować luki w szkoleniu uniemożliwiające organom ścigania państw członkowskich pełne wykorzystanie instrumentów i systemów współpracy na szczeblu UE w dziedzinie przestępczości zorganizowanej i terroryzmu, a jednocześnie prawa podstawowe będą uwzględniane jako kwestia przekrojowa podczas szkoleń w zakresie egzekwowania prawa;

12.  podkreśla bardzo wyraźny wzrost środków na zobowiązania (z 10 mld EUR w 2018 r. do 11,38 mld EUR w 2019 r., czyli o 13,1%) oraz środków na płatności (+17%) w dziale 4 (globalny wymiar Europy); z zadowoleniem przyjmuje propozycję pełnego wykorzystania w 2019 r. nieprzydzielonego marginesu w dziale 4, a także kwotę 1 116,2 mln EUR z łącznego marginesu na zobowiązania w celu zwiększenia pomocy humanitarnej i wzmocnienia europejskiego instrumentu sąsiedztwa w wyniku zobowiązań podjętych w 2018 r. na konferencji w sprawie Syrii; zwraca uwagę, że w budżecie Unii ujęto kwotę 1,45 mld EUR z myślą o sfinansowaniu instrumentu pomocy dla uchodźców w Turcji II oraz kwotę 560 mln EUR w związku z kryzysem w Syrii; podkreśla bardzo gwałtowny wzrost środków z budżetu Unii na rzecz instrumentu pomocy dla uchodźców w Turcji II; apeluje do Komisji o skuteczne monitorowanie należytego przekazania i wykorzystania tego wkładu w związku z ciągle pogarszającą się sytuacją w zakresie praw podstawowych, wolności i praworządności oraz w związku z brakiem niezawisłości sądów w Turcji;

13.  z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji dotyczący przeglądu unijnego mechanizmu ochrony ludności w celu wzmocnienia ogólnego podejścia do zarządzania klęskami żywiołowymi; podkreśla, że zwiększenie środków na zobowiązania (+46,1%) i środków na płatności (+33,6%) z przeznaczeniem na unijny mechanizm ochrony ludności w 2019 r. w porównaniu z 2018 r. odzwierciedla oczekiwane podjęcie działań w państwach trzecich; pozytywnie postrzega przewidywane wzrosty przydziałów na rzecz działań w dziedzinie pomocy humanitarnej w 2019 r., w porównaniu z programowaniem finansowym, w wysokości 120 mln EUR i 3,2 mln EUR na rzecz wzmocnienia działań w obszarze gotowości na wypadek klęsk żywiołowych;

14.  zachęca Komisję do zwiększenia wsparcia na rzecz dziennikarstwa śledczego, w tym transgranicznego dziennikarstwa śledczego, a także z myślą o wolności mediów za pośrednictwem specjalnych funduszy jako środka zapewniającego wkład w zwalczanie przestępczości i uświadamianie obywateli Unii.

INFORMACJE O PRZYJĘCIUW KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia

30.8.2018

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

35

8

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Asim Ademov, Heinz K. Becker, Monika Beňová, Daniel Dalton, Rachida Dati, Frank Engel, Tanja Fajon, Romeo Franz, Nathalie Griesbeck, Sylvie Guillaume, Monika Hohlmeier, Brice Hortefeux, Sophia in ‘t Veld, Barbara Kudrycka, Cécile Kashetu Kyenge, Claude Moraes, Ivari Padar, Judith Sargentini, Birgit Sippel, Branislav Škripek, Helga Stevens, Traian Ungureanu, Marie-Christine Vergiat, Udo Voigt, Josef Weidenholzer, Kristina Winberg, Auke Zijlstra

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Carlos Coelho, Gérard Deprez, Anna Hedh, Teresa Jiménez-Becerril Barrio, Jean Lambert, Andrejs Mamikins, Ana Miranda, Angelika Mlinar, Maite Pagazaurtundúa Ruiz, Christine Revault d’Allonnes Bonnefoy, Barbara Spinelli, Axel Voss

Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

Jonathan Bullock, Kostadinka Kuneva, Luigi Morgano, Gabriele Preuß

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGOW KOMISJI OPINIODAWCZEJ

35

+

ALDE

Gérard Deprez, Nathalie Griesbeck, Sophia in 't Veld, Angelika Mlinar, Maite Pagazaurtundúa Ruiz

GUE/NGL

Kostadinka Kuneva, Barbara Spinelli, Marie-Christine Vergiat

PPE

Asim Ademov, Heinz K. Becker, Carlos Coelho, Rachida Dati, Monika Hohlmeier, Brice Hortefeux, Teresa Jiménez-Becerril Barrio, Barbara Kudrycka, Traian Ungureanu, Axel Voss

S&D

Monika Beňová, Tanja Fajon, Sylvie Guillaume, Anna Hedh, Cécile Kashetu Kyenge, Andrejs Mamikins, Claude Moraes, Luigi Morgano, Ivari Padar, Gabriele Preuß, Christine Revault d'Allonnes Bonnefoy, Birgit Sippel, Josef Weidenholzer

VERTS/ALE

Romeo Franz, Jean Lambert, Ana Miranda, Judith Sargentini

8

-

ECR

Daniel Dalton, Branislav Škripek, Helga Stevens, Kristina Winberg

EFDD

Jonathan Bullock

ENF

Auke Zijlstra

NI

Udo Voigt

PPE

Frank Engel

0

0

 

 

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymało się

OPINIA Komisji Spraw Konstytucyjnych (4.7.2018)

dla Komisji Budżetowej

w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2019
(2018/2046(BUD))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Danuta Maria Hübner

WSKAZÓWKI

Komisja Spraw Konstytucyjnych zwraca się do Komisji Budżetowej, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

A.  mając na uwadze, że rok 2019 będzie rokiem wyborów europejskich i wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii;

1.  z zadowoleniem przyjmuje proponowane zwiększenie o 4,1 % środków na zobowiązania i o 2,1 % środków na płatności dla programu Europa dla Obywateli, a także zwiększenie o 3,7 % środków na zobowiązania i o 24,4 % środków na płatności dla programu „Prawa, równość i obywatelstwo” w stosunku do budżetu na 2018 r., gdyż programy te przyczyniają się do zwiększenia ogólnego udziału społeczeństwa w polityce Unii oraz do skuteczniejszego wykonywania praw wynikających z obywatelstwa Unii;

2.  uważa, że z konstytucyjnego punktu widzenia konieczne jest wzmocnienie instytucji unijnych oraz że aby sprostać międzynarodowym wyzwaniom, takim jak m.in. zmiana klimatu i imigracja, konieczne jest realne zwiększenie budżetu na 2019 r. w stosunku do roku 2018;

3.  apeluje o zwiększenie o 10 % finansowania programu Europa dla Obywateli w świetle wyników śródokresowego przeglądu realizacji tego programu[1], w którym wspomniano, że znaczna liczba projektów, które mogłyby pomóc w zwiększeniu zasięgu tego programu, nie mogła otrzymać finansowania;

4.  uważa, że konieczne jest przeznaczenie dodatkowych środków budżetowych na poszerzanie wiedzy o Unii Europejskiej, przede wszystkim poprzez zarezerwowanie środków na sfinansowanie opracowania wspólnego modelu programu nauczania w zakresie wychowania obywatelskiego;

5.  przyjmuje z zadowoleniem zwiększenie o 46 % środków na zobowiązania na europejską inicjatywę obywatelską i ubolewa nad zmniejszeniem o 3 %, w porównaniu z poziomem w 2018 r., środków na płatności przeznaczonych na ten program;

6.  z zadowoleniem przyjmuje zwiększenie finansowania dla europejskich partii politycznych o 35 % w środkach na zobowiązania i na płatności zgodnie z poprawkami wprowadzonymi ostatnio przez rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/673[2] w sprawie statusu i finansowania europejskich partii politycznych i europejskich fundacji politycznych;

7.  odnotowuje zwiększenie środków na działania komunikacyjne o 5,3 % w środkach na zobowiązania i o 2,3 % w środkach na płatności, i wyraża ubolewanie, że wzrost ten nie jest bardziej znaczący, zwłaszcza z uwagi na fakt, że rok 2019 jest rokiem wyborów europejskich;

8.  uważa, że europejskie przestrzenie publiczne posiadają niewykorzystany potencjał w zakresie informowania obywateli o zagadnieniach będących przedmiotem zainteresowania w kontekście wyborów do Parlamentu Europejskiego oraz angażowania ich w debatę na temat przyszłości Europy; w związku z tym uważa, że sieć europejskich przestrzeni publicznych powinna zostać rozszerzona na wszystkie państwa członkowskie; ubolewa, że cel ten nie może zostać osiągnięty do wyborów europejskich w 2019 r., ponieważ istnieje tylko 18 europejskich przestrzeni publicznych, mimo że zgodnie z programowaniem finansowym do końca 2019 r. powinno ich być 21;

9.   uważa, że konieczne jest zapewnienie dodatkowych środków w budżecie na rok 2019 na programy wspierania i integracji imigrantów i uchodźców, szczególnie w państwach granicznych Unii, także w celu zapewnienia pełnego włączenia obu grup do społeczeństwa prawa, jakim jest Unia Europejska;

10.  ubolewa, że Komisja stale wykorzystuje środki z istniejących linii budżetowych do finansowania nowo utworzonych funduszy, które znajdują się poza budżetem Unii i dlatego nie podlegają kontroli parlamentarnej.

INFORMACJE O PRZYJĘCIUW KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia

2.7.2018

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

21

3

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Gerolf Annemans, Mercedes Bresso, Elmar Brok, Richard Corbett, Pascal Durand, Esteban González Pons, Danuta Maria Hübner, Ramón Jáuregui Atondo, Alain Lamassoure, Jo Leinen, Maite Pagazaurtundúa Ruiz, Markus Pieper, Paulo Rangel, Helmut Scholz, György Schöpflin, Pedro Silva Pereira, Barbara Spinelli, Josep-Maria Terricabras, Kazimierz Michał Ujazdowski, Guy Verhofstadt

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Ashley Fox, Jérôme Lavrilleux, David McAllister, Cristian Dan Preda

Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

Daniela Aiuto, Jonás Fernández, Birgit Sippel

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

21

+

ALDE

Maite Pagazaurtundúa Ruiz, Guy Verhofstadt

GUE/NGL

Helmut Scholz, Barbara Spinelli

NI

Kazimierz Michał Ujazdowski

PPE

Elmar Brok, Esteban González Pons, Danuta Maria Hübner, Alain Lamassoure, Jérôme Lavrilleux, Markus Pieper, Paulo Rangel, György Schöpflin

S&D

Mercedes Bresso, Richard Corbett, Jonás Fernández, Jo Leinen, Pedro Silva Pereira, Birgit Sippel

VERTS/ALE

Pascal Durand, Josep Maria Terricabras

3

-

ECR

Ashley Fox

EFDD

Daniela Aiuto

ENF

Gerolf Annemans

0

0

 

 

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymało się

  • [1]  COM(2018)0170.
  • [2]  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/673 z dnia 3 maja 2018 r. zmieniające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 1141/2014 w sprawie statusu i finansowania europejskich partii politycznych i europejskich fundacji politycznych (Dz.U. L 114I z 4.5.2018, s. 1).

OPINIA Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (28.9.2018)

dla Komisji Budżetowej

w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2019
(2018/2046(BUD))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Malin Björk

WSKAZÓWKI

Komisja Praw Kobiet i Równouprawnienia zwraca się do Komisji Budżetowej, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

A.  mając na uwadze, że Unia Europejska opiera się m.in. na takich wartościach jak równouprawnienie płci, a art. 8 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej stanowi, iż wspieranie takiego równouprawnienia jest podstawową zasadą Unii, wymagającą, by kwestia równouprawnienia płci była włączana we wszystkie strategie polityczne i działania Unii oraz poruszana na wszystkich poziomach procedury budżetowej dzięki kształtowaniu polityki i sporządzaniu budżetu z uwzględnieniem aspektu płci;

B.  mając na uwadze, że problem nierówności w Unii nasila się, czego dowodzi obecny atak na prawa kobiet i równouprawnienie płci, a także mając na uwadze konieczność planowania budżetu Unii w taki sposób, aby w coraz większym stopniu przyczyniał się on do gwarantowania i rozwoju praw socjalnych oraz do większego równouprawnienia płci i poprawy sytuacji kobiet;

C.  mając na uwadze, że sporządzanie budżetu z uwzględnieniem aspektu płci jest jednym ze sposobów uwzględniania aspektu płci w procesie budżetowym i oznacza ocenę budżetów pod kątem płci, przez stosowanie perspektywy płci na wszystkich szczeblach procesu budżetowego oraz restrukturyzację dochodów i wydatków w celu promowania równouprawnienia płci[1];

D.  mając na uwadze, że kobiety poświęcają więcej czasu niż mężczyźni nieodpłatnej pracy opiekuńczej, co jest jedną z głównych przyczyn niedostatecznego udziału kobiet w rynku pracy; mając na uwadze, że zapotrzebowanie na wysokiej jakości, dostępną i przystępną cenowo opiekę nad dziećmi i opiekę długoterminową przewyższa obecną podaż, a niektóre rodziny ze środowisk defaworyzowanych tylko z trudem mogą sobie pozwolić na prywatne usługi opieki;

E.  mając na uwadze, że Parlament Europejski wielokrotnie wzywał do zapewnienia odpowiedniego finansowania i jak największego wyeksponowania programu szczegółowego Daphne w ramach programu „Prawa, równość i obywatelstwo”, aby chronić kobiety i dziewczęta przed przemocą;

F.  mając na uwadze, że budżety uwzględniające problematykę płci i związane z nimi strategie polityczne, których celem jest przyczynianie się do równouprawnienia płci, prowadzą do bardziej trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu i do poprawy zatrudnienia oraz zwiększają przejrzystość i kontrolę wydatków publicznych;

G.  mając na uwadze, że wśród głównych celów projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok 2019 znajdują się inwestycje strategiczne i zrównoważony wzrost z myślą o wspieraniu spójności gospodarczej i tworzeniu miejsc pracy, w szczególności dla ludzi młodych; mając na uwadze, że w tym kontekście ważne jest, aby skoncentrować się również na zwiększaniu potencjału kobiet we wszystkich sektorach gospodarki, w tym w gospodarce cyfrowej, w technologiach informacyjno-komunikacyjnych (ICT) oraz w naukach ścisłych, technologii, inżynierii i matematyce; mając na uwadze, że konieczne jest zajęcie się poważnymi nierównościami ze względu na płeć i deficytem umiejętności w sektorze ICT oraz w naukach ścisłych, technologii, inżynierii i matematyce w skali całej Unii, ze szczególnym uwzględnieniem aspektu płci w tych obszarach;

H.  mając na uwadze, że organizacje międzynarodowe, takie jak MFW, zdecydowanie promują sporządzanie budżetu z uwzględnieniem aspektu płci jako standardowe narzędzie dobrego zarządzania finansami publicznymi i uważają, że sporządzanie budżetu z uwzględnieniem aspektu płci stanowi przykład dobrego budżetowania; mając na uwadze, że OECD uznaje sporządzanie budżetu z uwzględnieniem aspektu płci za kluczowe narzędzie wdrażania równouprawnienia płci w kontekście finansów publicznych; mając na uwadze, że wspólna deklaracja Parlamentu, Rady i Komisji załączona do wieloletnich ram finansowych (WRF) na lata 2014–2020 zobowiązuje te trzy instytucje do tego, by budżet UE „[obejmował], w stosownych przypadkach, elementy uwzględniające aspekt płci”, jednak w dokumencie pt. „Strategic Engagement for Gender Equality” [Strategiczne zaangażowanie na rzecz równouprawnienia płci] dotyczącym lat 2016–2020 Komisja stwierdza, że aspekt płci nie jest systematycznie uwzględniany w budżecie ogólnym UE;

I.  mając na uwadze, że UE zobowiązana jest do promowania równouprawnienia płci i równych szans oraz że w związku z tym kobiety i mężczyźni powinni w równym stopniu korzystać z funduszy i usług publicznych; mając jednak na uwadze, że pomimo zaangażowania politycznego UE na wysokim szczeblu na rzecz równouprawnienia płci i uwzględniania aspektu płci decyzje dotyczące wydatków nie uwzględniają kwestii równouprawnienia płci we wszystkich obszarach polityki;

J.  mając na uwadze, że Unia i jej państwa członkowskie są wspólnie światowym liderem w zakresie świadczenia pomocy rozwojowej, gdyż pochodzi od nich ponad 50 % takiej pomocy; mając na uwadze, że ograniczenie pomocy od innych darczyńców w dziedzinie praw i zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego, także zdrowia reprodukcyjnego kobiet, wymaga podwyższenia środków finansowych udostępnianych obecnie przez Unię, zwłaszcza w dziedzinach wyraźnie obejmujących aspekt płci;

K.  mając na uwadze, że we wspólnej deklaracji w sprawie handlu i upodmiotowienia ekonomicznego kobiet UE zobowiązała się do poczynienia postępów w uwzględnianiu aspektu płci w polityce handlowej i polityce rozwoju, tak aby w 2019 r. przedstawić sprawozdanie na ten temat; mając na uwadze, że Parlament przyjął rezolucję w sprawie równouprawnienia płci w umowach handlowych zawieranych przez UE, w której wzywa do zastosowania szeregu nowych środków związanych z aspektem płci oraz handlem, co wymaga zdecydowanych zobowiązań budżetowych i politycznych;

L.  mając na uwadze, że handel ludźmi jest ciężkim przestępstwem, które zagraża członkom społeczeństwa znajdującym się w najbardziej niekorzystnej sytuacji, głównie kobietom i dziewczętom, wykorzystywanym w prostytucji;

1.  wzywa Komisję i Radę do systematycznego sporządzania budżetu wszystkich wydatków publicznych z uwzględnieniem aspektu płci, w tym również podczas negocjowania i konkretyzowania kolejnych WRF, z myślą o wzięciu w nich pod uwagę problematyki płci i o osiągnięciu celów zrównoważonego rozwoju (CZR) przez promowanie i realizację CZR nr 5 dotyczącego równouprawnienia płci oraz uwzględnianie aspektu płci we wszystkich CZR;

2.  zobowiązuje się do zagwarantowania wspierania i ochrony równouprawnienia płci oraz praw kobiet i dziewcząt w ramach procedury budżetowej na 2019 r.; wzywa państwa członkowskie i Komisję, aby uczyniły sporządzanie budżetu z uwzględnieniem aspektu płci częścią procedury budżetowej we wszystkich liniach budżetowych, a nie tylko w programach, w których efekty związane z aspektem płci są najbardziej oczywiste, tak aby dochody i wydatki budżetowe przyczyniały się do postępów w zakresie równouprawnienia płci i praw kobiet;

3.  wyraża zaniepokojenie, że pomimo zdecydowanych oświadczeń międzyinstytucjonalnych i politycznych cele w zakresie równouprawnienia płci nie są wyraźnie określone w dokumentach budżetowych UE ani uwzględniane na wszystkich etapach procesu budżetowego oraz że w ostatnich latach monitorowanie zobowiązań budżetowych w zakresie promowania równouprawnienia płci stało się niemożliwe ze względu na usunięcie konkretnych pozycji budżetowych na rzecz równouprawnienia płci; podkreśla konieczność powiązania celów w zakresie równouprawnienia płci z przeznaczonymi na nie środkami budżetowymi; zaznacza, że przydziały te powinny służyć zarówno działaniom dotyczącym uwzględniania aspektu płci, jak i działaniom ukierunkowanym, ponieważ podejście dwutorowe ma kluczowe znaczenie dla pozytywnego oddziaływania na równouprawnienie płci; 

4.  przypomina, że sporządzanie budżetu z uwzględnieniem aspektu płci stanowi jeden z wymiarów szerszej strategii uwzględniania aspektu płci, i wskazuje na znaczenie wdrażania zasady uwzględniania aspektu płci na wszystkich etapach cyklu kształtowania polityki; podkreśla, że przy tworzeniu nowych strategii i organów politycznych istnieje wyraźna szansa na właściwe wdrażanie zasady uwzględniania aspektu płci;

5.  podkreśla, że „nowoczesnego, ukierunkowanego budżetu UE” nie da się osiągnąć bez jasnej i kompleksowej perspektywy płci, o kluczowym znaczeniu dla umożliwienia lepszego i w większej mierze opartego na faktach procesu decyzyjnego, co z kolei pomaga zapewnić skuteczne wykorzystanie funduszy publicznych oraz wartość dodaną UE we wszystkich jej działaniach;

6.  domaga się stosowania całościowego podejścia przy tworzeniu nowego Europejskiego Urzędu ds. Pracy poprzez wprowadzenie wymogu przewidującego wdrożenie sporządzania budżetu z uwzględnieniem aspektu płci w rozporządzeniu dotyczącym Europejskiego Urzędu ds. Pracy oraz wprowadzenie indywidualnej linii w budżecie na 2019 r. w celu realizacji zasady uwzględniania aspektu płci w ramach kompetencji tego urzędu;

7.  ponawia apel o podwyższenie środków, np. w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego, Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich i Funduszu Spójności UE, przeznaczonych na obronę praw gospodarczych i socjalnych kobiet, zwłaszcza przez zatrudnienie kobiet i inwestowanie w doskonałej jakości usługi publiczne w zakresie opieki, a także o ograniczanie skali nierówności między płciami, w tym dzięki wykorzystywaniu istniejących instrumentów na szczeblu Unii i państw członkowskich oraz przydzieleniu na ten cel indywidualnej linii budżetowej;

8.  domaga się przydzielenia środków na wspieranie przedsiębiorczości wśród kobiet oraz na zapewnianie i wspieranie dostępu kobiet do kredytów i finansowania kapitałowego za pośrednictwem unijnych programów i funduszy, takich jak COSME, „Horyzont 2020” oraz Europejski Fundusz Społeczny;

9.  wzywa do zapewnienia równego udziału dziewcząt i młodych kobiet w działaniach objętych inicjatywą na rzecz zatrudnienia ludzi młodych i do zwrócenia szczególnej uwagi na wysokiej jakości oferty kształcenia i zatrudnienia dla dziewcząt i młodych kobiet, w tym w sektorach gospodarki cyfrowej, ICT oraz nauk ścisłych, technologii, inżynierii i matematyki;

10.  apeluje do państw członkowskich o zadbanie o dobrze ustrukturyzowane inicjatywy w zakresie sporządzania budżetu z uwzględnieniem aspektu płci, promujące równouprawnienie płci za pośrednictwem usług edukacyjnych i zdrowotnych, zwłaszcza kompleksowych usług w zakresie edukacji seksualnej, a także zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego oraz praw w tym zakresie;

11.  przypomina, że jednym z wymogów wdrożenia sporządzania budżetu z uwzględnieniem aspektu płci jest przeznaczenie niezależnych linii budżetowych na cele związane z równouprawnieniem płci określone w programie; podkreśla potrzebę zwiększenia zasobów przeznaczanych na zwalczanie wszelkich form przemocy wobec kobiet i dziewcząt oraz przemocy ze względu na płeć wobec osób LGBTQI, w tym przez przeznaczenie niezależnej linii budżetowej na program Daphne oraz promowanie równouprawnienia płci i postęp w uwzględnianiu aspektu płci w ramach programu „Prawa, równość i obywatelstwo” na lata 2014–2020, przy co najmniej takim samym poziomie wydatków jak w 2011 r., a także – z myślą o przygotowaniu następnych WRF – potrzebę zaplanowania odrębnej linii budżetowej przeznaczonej na ten cel szczegółowy; apeluje o zagwarantowanie dostępności trwałych i odpowiednich środków finansowych na działania, których celem jest rzeczywiste wdrożenie konwencji stambulskiej, ze szczególnym uwzględnieniem i wspieraniem finansowym kształcenia ustawicznego pracowników wymiaru sprawiedliwości i innych, którzy zajmują się zgłoszeniami przypadków molestowania seksualnego i przemocy ze względu na płeć;

12.  wzywa UE i państwa członkowskie do uwzględnienia konkretnych działań i do przeznaczenia odpowiednich środków finansowych na zwalczanie przemocy wobec kobiet i dziewcząt oraz zapewnienie ochrony przed przemocą migrantkom i uchodźczyniom, a także kobietom znajdującym się w nieuregulowanej sytuacji; domaga się ukierunkowanych inwestycji mających na celu zapewnienie praw i ochrony kobiet w trakcie całej procedury azylowej;

13.  przypomina, że duża liczba przybywających do UE uchodźców i osób ubiegających się o azyl to kobiety i dzieci; podkreśla, że uwzględnianie aspektu płci jest również jedną z zasad, na których opiera się Fundusz Azylu, Migracji i Integracji, oraz ponawia apel o wzięcie pod uwagę aspektu płci również w polityce migracyjnej i azylowej poprzez przydzielenie specjalnych środków finansowych na zapobieganie przemocy ze względu na płeć oraz zapewnienie dostępu do opieki zdrowotnej, a także do opieki zdrowotnej dotyczącej zdrowia reprodukcyjnego i związanych z nim praw;

14.  wzywa Unię i jej państwa członkowskie do wzmożenia wysiłków na rzecz wyeliminowania handlu kobietami i dziewczętami, którego celem jest wykorzystywanie seksualne, poprzez odpowiednie zobowiązania budżetowe w całej Unii oraz zwiększone inwestowanie na rzecz praw ofiar i ich ochrony, a także działania ograniczające popyt na usługi seksualne świadczone przez kobiety i dziewczęta będące ofiarami handlu ludźmi; 

15.  wzywa Unię i jej państwa członkowskie, aby wspierały organizacje broniące praw kobiet, upodmiotowienie dziewcząt oraz udział kobiet w procesach podejmowania decyzji za pośrednictwem pomocy rozwojowej UE; przypomina o pilnej konieczności podwyższenia unijnych środków finansowych na rzecz zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego i praw w tym zakresie, by złagodzić negatywny wpływ luki finansowej pozostawionej przez Stany Zjednoczone po przywróceniu i rozszerzeniu zakresu tzw. zasady globalnego knebla;

16.  podkreśla potrzebę przeciwdziałania kurczeniu się przestrzeni dla społeczeństwa obywatelskiego oraz wzywa Unię i państwa członkowskie do nadania priorytetu inwestycjom mającym na celu wspieranie i ochronę obrońców praw człowieka, szczególnie obrończyń praw człowieka, które w swojej pracy spotykają się z wyjątkowymi przeszkodami i zagrożeniami związanymi z płcią, przez zapewnienie im widocznego wsparcia politycznego i uznania, w szczególności w postaci pilnie przekazywanych dotacji z kryzysowego funduszu na rzecz zagrożonych obrońców praw człowieka w ramach Europejskiego Instrumentu na rzecz Wspierania Demokracji i Praw Człowieka;

17.  uważa, że z myślą o realizacji zobowiązań dotyczących osiągnięcia CZR nr 5, a w szczególności celu, jakim jest zapewnienie powszechnego dostępu do praw i zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego, Komisja powinna uwzględnić finansowanie przeznaczone na prawa i zdrowie reprodukcyjne i seksualne, w tym planowanie rodziny, w linii budżetowej ukierunkowanej wyraźnie na prawa i zdrowie reprodukcyjne i seksualne lub przez wyznaczenie praw i zdrowia reprodukcyjnego i seksualnego jako celu w ramach różnych linii budżetowych, takich jak zdrowie, edukacja, upodmiotowienie młodzieży, prawa człowieka i płeć;

18.  wzywa Unię i państwa członkowskie do zwiększenia wsparcia dla praw społecznych, gospodarczych i kulturowych przysługujących dziewczętom i kobietom w krajach partnerskich; w związku z tym wzywa wszystkie strony, aby zapewniły usprawnienie wdrażania drugiego planu działania w sprawie równości płci (GAP II) na podstawie wyników sprawozdań rocznych;

19.  przypomina o ważnej roli Europejskiego Instytutu ds. Równości Kobiet i Mężczyzn oraz wzywa, by utrzymano jego budżet, plan zatrudnienia i niezależność;

20.  wzywa Unię do wspierania rozwoju nowych środków, które będą promować i wspierać równouprawnienie płci, prawa człowieka w odniesieniu do kobiet i ich upodmiotowienie ekonomiczne w ramach polityki handlowej Unii, a także do zapewnienia odpowiednich środków finansowych na realizację tych zobowiązań.

INFORMACJE O PRZYJĘCIU W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia

27.9.2018

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

18

3

1

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Daniela Aiuto, Beatriz Becerra Basterrechea, Malin Björk, Vilija Blinkevičiūtė, Anna Maria Corazza Bildt, André Elissen, Iratxe García Pérez, Mary Honeyball, Angelika Mlinar, Maria Noichl, Marijana Petir, Pina Picierno, Ernest Urtasun, Jadwiga Wiśniewska, Michaela Šojdrová

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Stefan Eck, José Inácio Faria, Kostadinka Kuneva, Jérôme Lavrilleux, Jordi Solé

Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

Marek Plura, Damiano Zoffoli

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

18

+

ALDE

Beatriz Becerra Basterrechea, Angelika Mlinar

EFDD

Daniela Aiuto

GUE/NGL

Malin Björk, Stefan Eck, Kostadinka Kuneva

PPE

Anna Maria Corazza Bildt, José Inácio Faria, Jérôme Lavrilleux, Marek Plura

S&D

Vilija Blinkevičiūtė, Iratxe García Pérez, Mary Honeyball, Maria Noichl, Pina Picierno, Damiano Zoffoli

VERTS/ALE

Jordi Solé, Ernest Urtasun

3

-

ECR

Jadwiga Wiśniewska

ENF

André Elissen

PPE

Marijana Petir

1

0

PPE

Michaela Šojdrová

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymało się

INFORMACJE O PRZYJĘCIU SPRAWOZDANIA W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

Data przyjęcia

9.10.2018

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

27

5

2

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Nedzhmi Ali, Jean Arthuis, Richard Ashworth, Reimer Böge, Lefteris Christoforou, Gérard Deprez, Manuel dos Santos, José Manuel Fernandes, Eider Gardiazabal Rubial, Jens Geier, Ingeborg Gräßle, Iris Hoffmann, Monika Hohlmeier, John Howarth, Bernd Kölmel, Zbigniew Kuźmiuk, Vladimír Maňka, Siegfried Mureşan, Jan Olbrycht, Younous Omarjee, Răzvan Popa, Paul Rübig, Petri Sarvamaa, Jordi Solé, Patricija Šulin, Eleftherios Synadinos, Isabelle Thomas, Inese Vaidere, Monika Vana, Daniele Viotti, Tiemo Wölken

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Andrey Novakov

Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

Eleonora Evi, Auke Zijlstra

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

27

+

ALDE

Nedzhmi Ali, Jean Arthuis, Gérard Deprez

ECR

Zbigniew Kuźmiuk

PPE

Richard Ashworth, Reimer Böge, Lefteris Christoforou, José Manuel Fernandes, Ingeborg Gräßle, Monika Hohlmeier, Siegfried Mureşan, Andrey Novakov, Jan Olbrycht, Paul Rübig, Petri Sarvamaa, Patricija Šulin, Inese Vaidere

S&D

Eider Gardiazabal Rubial, Jens Geier, Iris Hoffmann, John Howarth, Vladimír Maňka, Răzvan Popa, Manuel dos Santos, Isabelle Thomas, Daniele Viotti, Tiemo Wölken

5

-

ECR

Bernd Kölmel

EFDD

Eleonora Evi

ENF

Auke Zijlstra

GUE/NGL

Younous Omarjee

NI

Eleftherios Synadinos

2

0

VERTS/ALE

Jordi Solé, Monika Vana

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymało się

Ostatnia aktualizacja: 22 października 2018
Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności