w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia, w imieniu Unii Europejskiej, Umowy o wolnym handlu między Unią Europejską a Republiką Singapuru

(07971/2018 – C8-0446/2018 – 2018/0093(NLE))

(Zgoda)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając projekt decyzji Rady (07971/2018),

–  uwzględniając projekt Umowy o wolnym handlu między Unią Europejską a Republiką Singapuru (07972/2018),

–  uwzględniając wniosek o wyrażenie zgody przedstawiony przez Radę na mocy art. 91, art. 100 ust. 2, art. 207 ust. 4 i art. 218 ust. 6 akapit drugi lit. a) ppkt (v) oraz art. 218 ust. 7 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (C8-0446/2018),

–  uwzględniając opinię Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 16 maja 2017 r.(1),

–  uwzględniając swoją rezolucję nieustawodawczą z dnia … (2) w sprawie projektu decyzji,

–  uwzględniając art. 99 ust. 1 i 4 oraz art. 108 ust. 7 Regulaminu,

–  uwzględniając zalecenie Komisji Handlu Międzynarodowego (A8-0053/2019),

1.  wyraża zgodę na zawarcie umowy;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Republiki Singapuru.

(1) Opinia Trybunału Sprawiedliwości z dnia 16 maja 2017 r., 2/15, ECLI:EU:C:2017:376. (2) Teksty przyjęte, P8_TA(0000)0000.

Negocjacje w sprawie umowy o wolnym handlu między UE a Singapurem rozpoczęły się w grudniu 2009 r. Podjęto je po impasie negocjacji w sprawie umowy o wolnym handlu między UE a grupą państw regionu ASEAN, co doprowadziło do wyrażenia przez Radę zgody na rozpoczęcie negocjacji dwustronnych z państwami członkowskimi ASEAN, w pierwszej kolejności zaś właśnie z Singapurem. Ta umowa o wolnym handlu powinna w związku z tym być postrzegana jako ważny krok na drodze do osiągnięcia ostatecznego celu, jakim jest zawarcie międzyregionalnej umowy o wolnym handlu.

Negocjacje zakończyły się w 2012 r., a tekst dokumentu parafowano w 2013 r. W świetle wyłącznej kompetencji UE w odniesieniu do bezpośrednich inwestycji zagranicznych, w tym ochrony inwestycji na podstawie Traktatu z Lizbony, w 2014 r. strony uzgodniły i uwzględniły w umowie przepisy dotyczące ochrony inwestycji. W 2015 r. Komisja postanowiła zwrócić się do Trybunału Sprawiedliwości UE o opinię dotyczącą tego, czy UE posiada kompetencję wymaganą do samodzielnego podpisania i zawarcia umowy, czy też niezbędny jest udział państw członkowskich. W maju 2017 r. wydana została opinia, na podstawie której – po przeprowadzeniu między instytucjami UE dyskusji na temat nowej struktury unijnych umów o wolnym handlu – podzielono umowę na samodzielnie zawieraną przez UE umowę o wolnym handlu i umowę mieszaną o ochronie inwestycji. Niestety, w związku z powyższym umowa została przekazana Parlamentowi ze sporym opóźnieniem.

Singapur stanowi jeden z ośrodków działalności w regionie, a zawarcie tej umowy zwiększy przepływy handlowe między UE a pozostałymi państwami ASEAN. Umowa jest także niezbędna dla uniknięcia sytuacji, w której unijni eksporterzy znaleźliby się w niekorzystnym położeniu w odniesieniu do konkurencyjności względem przedsiębiorstw z państw, z którymi Singapur zawarł już umowy handlowe, np. wszechstronne i progresywne porozumienie o partnerstwie transpacyficznym.

Singapur jest zdecydowanie największym partnerem handlowym UE w regionie i odpowiada za niespełna jedną trzecią handlu towarami i usługami między UE a ASEAN oraz za około dwie trzecie inwestycji między obydwoma regionami. Regionalne biura w Singapurze ma ponad 10 tys. unijnych przedsiębiorstw.

Singapur i UE podzielają podstawowe wartości, takie jak demokracja, praworządność i poszanowanie praw człowieka, a ponadto są silnie zaangażowane w działania na rzecz zrównoważonego rozwoju i wielostronnego systemu handlowego.

Z uwagi na fakt, że Singapur zniósł już niemal wszystkie cła nakładane na produkty pochodzące z UE, a do ich całkowitego wyeliminowania dojdzie na mocy umowy, zasadnicze elementy umowy o wolnym handlu są następujące:

Bariery pozataryfowe Na mocy umowy likwiduje się wiele barier pozataryfowych. Przede wszystkim Singapur będzie honorował unijne testy bezpieczeństwa samochodów i części samochodowych, a także niektórych urządzeń elektronicznych. Ponadto Singapur będzie również uznawał unijne etykiety i oznaczenia odzieży oraz wyrobów włókienniczych.

Oznaczenia geograficzne Singapur obejmie ochroną około 190 unijnych oznaczeń geograficznych, co przyniesie korzyści unijnym producentom żywności i napojów. Singapur jest piątym pod względem wielkości azjatyckim odbiorcą pochodzących z UE artykułów spożywczych i napojów; wartość eksportu wynosi około 2 mld EUR rocznie.

Zamówienia publiczne UE będzie miała większe możliwości w zakresie dostarczania towarów i świadczenia usług na rzecz rządu singapurskiego niż w ramach porozumienia w sprawie zamówień rządowych. Wartość tego rynku to 20 mld EUR rocznie.

Handel usługami Umowa zabezpiecza przysługujące władzom państw członkowskich UE uprawnienie do określania, świadczenia i regulowania usług publicznych na wszystkich szczeblach. Nie uniemożliwia rządom przywracania sprywatyzowanych usług do sektora publicznego. Liberalizacja, która opiera się na wykazie pozytywnym, obejmuje przede wszystkim usługi finansowe, pocztowe i kurierskie, telekomunikację, transport i technologię informacyjną. Umowa zapewnia także ramy wzajemnego uznawania kwalifikacji zawodowych np. architektów, prawników i inżynierów.

Zrównoważony rozwójWiększe przepływy handlowe i wzrost gospodarczy muszą iść w parze ze wzmocnieniem praw pracowniczych i z zapewnieniem lepszej ochrony środowiska. Zgodnie z umową strony mają skutecznie wdrażać najważniejsze ratyfikowane konwencje MOP i podejmować nieustające wysiłki na rzecz ratyfikowania pozostałych konwencji. Singapur nie ratyfikował najważniejszych konwencji MOP dotyczących dyskryminacji i zasad prawa organizowania się; ratyfikował natomiast, po czym wypowiedział, konwencję dotyczącą pracy przymusowej. W umowie zawarto także zobowiązania na rzecz wdrażania wielostronnych umów środowiskowych podpisanych przez strony, w tym porozumienia klimatycznego z Paryża. Strony zobowiązały się także do zrównoważonego zarządzania zasobami leśnymi i zasobami rybołówstwa. UE i Singapur mają także promować inicjatywy m.in. w dziedzinie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, oznakowania ekologicznego i sprawiedliwego handlu. Z tych właśnie powodów umowę można uznać za progresywną.

Na wypadek nieprzestrzegania tych postanowień w umowie przewidziano mechanizm rozstrzygania sporów z udziałem rządów, niezależnego zespołu ekspertów i grup społeczeństwa obywatelskiego. Społeczeństwo obywatelskie odgrywa ważną rolę w monitorowaniu wdrażania postanowień dotyczących handlu i zrównoważonego rozwoju. W szczególności w umowie przewidziano ustanowienie wewnętrznych grup doradczych, w których skład wejdą związki zawodowe, organy ds. środowiska i stowarzyszenia przedsiębiorców i które będą mogły przedstawiać stronom zalecenia dotyczące wdrażania tych postanowień. Sprawozdawca oczekuje, że zostaną one ustanowione w niedługim czasie po wejściu w życie umowy.

Środki ochronne W umowie nie tylko zabezpieczono przysługujące UE prawo do stosowania własnych norm w odniesieniu do wszystkich towarów i usług sprzedawanych w Europie, ale także zachowano prawo do stanowienia przepisów, tj. do stosowania wyższych standardów ochrony pracy i środowiska, a ponadto utrzymano stosowaną przez UE zasadę ostrożności.

Wniosek

Przedmiotowa umowa ma kluczowe znaczenie geostrategiczne. Ta pierwsza dwustronna umowa handlowa wynegocjowana przez UE z państwem członkowskim ASEAN stanowi ważny krok na drodze do zawarcia międzyregionalnej umowy o wolnym handlu. Ponadto stanowi ona także punkt odniesienia dla umów o wolnym handlu negocjowanych obecnie przez UE z innymi głównymi gospodarkami ASEAN. W czasach, w których nie możemy już polegać na Stanach Zjednoczonych jako na partnerze handlowym, tym bardziej istotne jest wzmacnianie stosunków z państwami Azji Południowo-Wschodniej. Ponadto, co równie ważne, umowa ta jest progresywną umową handlową. Większe przepływy handlowe w stosunkach z Singapurem muszą iść w parze z wyższym poziomem ochrony pracy i środowiska, promowaniem wartości UE i utrzymywaniem unijnych standardów. Wszystkie te kwestie zostały ujęte w odnośnej umowie o wolnym handlu.

Sprawozdawca zaleca zatem wyrażenie zgody na zawarcie tej umowy.

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymało się