SPRAWOZDANIE w sprawie europejskiego semestru na rzecz koordynacji polityki gospodarczej: roczna analiza wzrostu gospodarczego na rok 2019

4.3.2019 - (2018/2119(INI))

Komisja Gospodarcza i Monetarna
Sprawozdawca: Tom Vandenkendelaere


Procedura : 2018/2119(INI)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
A8-0159/2019
Teksty złożone :
A8-0159/2019
Teksty przyjęte :

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie europejskiego semestru na rzecz koordynacji polityki gospodarczej: roczna analiza wzrostu gospodarczego na rok 2019

(2018/2119(INI))

Parlament Europejski,

–  uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), w szczególności jego art. 121 ust. 2, art. 126, art. 136 i protokół nr 12 do niego,

–  uwzględniając Protokół nr 1 w sprawie roli parlamentów narodowych w Unii Europejskiej,

–  uwzględniając Protokół nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności,

–  uwzględniając Traktat o stabilności, koordynacji i zarządzaniu w unii gospodarczej i walutowej,

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1175/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 1466/97 w sprawie wzmocnienia nadzoru pozycji budżetowych oraz nadzoru i koordynacji polityk gospodarczych[1],

–  uwzględniając dyrektywę Rady 2011/85/UE z dnia 8 listopada 2011 r. w sprawie wymogów dla ram budżetowych państw członkowskich[2],

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1174/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie środków egzekwowania korekty nadmiernych zakłóceń równowagi makroekonomicznej w strefie euro[3],

–  uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) nr 1177/2011 z dnia 8 listopada 2011 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1467/97 w sprawie przyspieszenia i wyjaśnienia procedury nadmiernego deficytu[4],

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1176/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie zapobiegania zakłóceniom równowagi makroekonomicznej i ich korygowania[5],

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1173/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie skutecznego egzekwowania nadzoru budżetowego w strefie euro[6],

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 473/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie wspólnych przepisów dotyczących monitorowania i oceny projektów planów budżetowych oraz zapewnienia korekty nadmiernego deficytu w państwach członkowskich należących do strefy euro[7],

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 472/2013 z dnia 21 maja 2013 r. w sprawie wzmocnienia nadzoru gospodarczego i budżetowego nad państwami członkowskimi należącymi do strefy euro dotkniętymi lub zagrożonymi poważnymi trudnościami w odniesieniu do ich stabilności finansowej[8],

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 21 listopada 2018 r. „Roczna analiza wzrostu gospodarczego na 2019 r.: Na rzecz silniejszej Europy w obliczu niepewności na świecie” (COM(2018)0770) oraz sprawozdanie przedkładane w ramach mechanizmu ostrzegania na 2019 r. (COM(2018)0758),

–  uwzględniając roczne sprawozdanie Europejskiej Rady Budżetowej z dnia 10 października 2018 r.,

–  uwzględniając europejskie prognozy gospodarcze Komisji (na jesień 2018 r. i zimę 2019 r.),

–  uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/825 z dnia 17 maja 2017 r. w sprawie utworzenia Programu wspierania reform strukturalnych na lata 2017–2020 oraz zmiany rozporządzeń (UE) nr 1303/2013 i (UE) nr 1305/2013[9],

–  uwzględniając sprawozdanie z 2018 r. na temat starzenia się społeczeństwa, opublikowane przez Komisję w dniu 25 maja 2018 r.,

–  uwzględniając zalecenie w sprawie zalecenia Rady z dnia 21 listopada 2018 r. w sprawie polityki gospodarczej w strefie euro (COM(2018)0759),

–  uwzględniając swoją rezolucję z dnia 16 lutego 2017 r. w sprawie poprawy funkcjonowania Unii Europejskiej dzięki wykorzystaniu potencjału traktatu z Lizbony[10],

–  uwzględniając sprawozdanie pięciu przewodniczących z dnia 22 czerwca 2015 r. dotyczące dokończenia budowy europejskiej unii gospodarczej i walutowej, Białą księgę w sprawie przyszłości Europy opublikowaną przez Komisję w dniu 1 marca 2017 r. oraz Dokument otwierający debatę w sprawie pogłębienia unii gospodarczej i walutowej opublikowany przez Komisję w dniu 31 maja 2017 r.,

–  uwzględniając sporządzone dla przywódców sprawozdanie Eurogrupy z dnia 4 grudnia 2018 r. na temat pogłębiania unii gospodarczej i walutowej (UGW),

–  uwzględniając oświadczenie ze szczytu państw strefy euro, który odbył się w dniu 14 grudnia 2018 r.,

–  uwzględniając rezolucję Komitetu Regionów z dnia 10 października 2018 r. w sprawie polityki gospodarczej dla strefy euro w świetle rocznej analizy wzrostu gospodarczego na 2019 r.[11],

–  uwzględniając art. 52 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz opinie przedstawione przez Komisję Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności i Komisję Rozwoju Regionalnego, a także stanowisko w formie poprawek przedstawione przez Komisję Praw Kobiet i Równouprawnienia (A8-0159/2019),

A.  mając na uwadze, że gospodarka europejska wkracza obecnie w siódmy rok nieprzerwanego wzrostu; mając na uwadze obniżenie wskaźników wzrostu PKB strefy euro i UE do poziomu odpowiednio 1,3 % i 1,5 % w 2019 r. oraz 1,6 % i 1,8 % (UE27) w 2020 r.; mając na uwadze, że oczekuje się dalszego umiarkowanego tempa wzrostu, częściowo z powodu rosnących obaw dotyczących perspektyw wzrostu na świecie; mając na uwadze, że między państwami członkowskimi nadal utrzymują się różnice pod względem efektywności gospodarczej i sytuacji w dziedzinie zatrudnienia;

B.  mając na uwadze, że stopa bezrobocia w grudniu 2018 r. wyniosła odpowiednio 7,9 % i 6,6 % w strefie euro i w UE; mając na uwadze, że stopa bezrobocia w wielu państwach członkowskich utrzymuje się na poziomach sprzed kryzysu, w szczególności w przypadku długotrwałego bezrobocia, a bezrobocie młodzieży nadal utrzymuje się na wysokim poziomie w niektórych państwach członkowskich;

C.  mając na uwadze, że wskaźnik zatrudnienia w UE rośnie, choć wzrost ten jest nierównomierny w poszczególnych państwach członkowskich; mając na uwadze, że liczba osób pracujących osiągnęła najwyższy w historii poziom odnotowany w strefie euro, wynoszący 146 mln w trzecim kwartale 2018 r.; mając na uwadze, że tworzone miejsca pracy często oznaczają zatrudnienie w niepełnym wymiarze czasu pracy;

D.  mając na uwadze, że wzrost gospodarczy jest nadal niestabilny i jest różny w różnych państwach członkowskich ze względu na powtarzające się napięcia geopolityczne, które mają wpływ na handel światowy, oraz utrzymujące się niepewności związane z przyszłymi stosunkami Unii ze Zjednoczonym Królestwem;

E.  mając na uwadze, że Europa nadal ma do czynienia z luką inwestycyjną, chociaż przez lata korzystała z wyjątkowo niskich stóp oprocentowania, a warunki finansowania pozostają korzystne;

F.  mając na uwadze, że według Eurostatu przewiduje się, iż w przypadku braku zmiany polityki odsetek osób w wieku emerytalnym w UE wzrośnie z 29,3 % w 2016 r. do 52,3 % do 2080 r., co stanowi mniej niż dwie osoby w wieku produkcyjnym przypadające na każdą osobę starszą; mając na uwadze znaczne różnice między państwami członkowskimi w tym względzie;

G.  mając na uwadze, że w ciągu ostatnich dwóch dziesięcioleci łączna produktywność czynników produkcji w strefie euro osiągała wartości niższe niż w największych światowych gospodarkach;

H.  mając na uwadze, że spodziewane jest dalsze występowanie tendencji spadkowej relacji długu do PKB w strefie euro z ostatnich lat i jej obniżenie z poziomu ok. 87 % w 2018 r. do ok. 85 % w 2019 r.; mając na uwadze jednak, że zgodnie z prognozą Komisji w 2019 r. w dziesięciu państwach członkowskich relacja długu do PKB przekroczy poziom 60 %, a w siedmiu państwach członkowskich pozostanie na poziomie powyżej 90 %; mając na uwadze powolne stosowanie środków redukcji zadłużenia w niektórych państwach członkowskich; mając na uwadze, że zgodnie z prognozą pięć państw członkowskich strefy euro, w których poziom relacji długu do PKB jest wysoki, odnotuje znaczny deficyt strukturalny w 2019 r.;

I.  mając na uwadze, że według prognoz żadne państwo członkowskie strefy euro nie odnotuje w 2019 r. deficytu na poziomie przekraczającym próg 3 % PKB, przy czym zgodnie z oczekiwaniami łączny deficyt nominalny strefy euro w 2018 r. spadł do 0,6 % PKB, a w 2019 r. spodziewany jest jego nieznaczny wzrost do 0,8 % PKB;

J.  mając na uwadze, że długotrwałe zrównoważenie finansów publicznych państw członkowskich UE jest kwestią niepokojącą z punktu widzenia sprawiedliwości międzypokoleniowej;

K.  mając na uwadze, że nadwyżka na rachunku obrotów bieżących osiągnęła w 2017 r. szczytowy poziom i ma obniżyć się nieco do poziomu około 3,6 % PKB w strefie euro i 2,3 % PKB w UE w 2019 i 2020 r., co należy do najwyższych poziomów na świecie;

1.  z zadowoleniem przyjmuje przygotowaną przez Komisję roczną analizę wzrostu gospodarczego na rok 2019, która potwierdza znaczenie: 1) zwiększenia inwestycji wysokiej jakości; 2) reform, które zwiększają wzrost wydajności, integrację i jakość instytucjonalną; oraz 3) stabilności makrofinansowej i zdrowych finansów publicznych;

2.  wzywa UE i jej państwa członkowskie do podjęcia stanowczych i skoordynowanych działań, aby móc zrealizować cel osiągnięcia zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu, do wzięcia odpowiedzialności za przyszłe pokolenia oraz do zapewnienia sprawiedliwości międzypokoleniowej, dzięki zagwarantowaniu stabilności i odpowiedniości finansów publicznych oraz naszych systemów zabezpieczenia społecznego, a tym samym przyszłości naszych państw opiekuńczych;

3.  zauważa, że w sprawozdaniu Komisji z 2018 r. na temat starzenia się społeczeństwa wykazano, iż zgodnie z przewidywaniami bez zmian polityki koszty budżetowe związane z emeryturami, opieką zdrowotną i opieką długoterminową będą wzrastać w nadchodzących dziesięcioleciach w miarę postępującego znacznego starzenia się ludności Europy;

4.  wzywa państwa członkowskie do przygotowania się na te zmiany demograficzne przez: 1) wdrażanie społecznie zrównoważonych reform strukturalnych w celu zmniejszenia tego rodzaju kosztów; 2) zwiększenie wzrostu wydajności, co jest niezbędne dla zapewnienia silnego zrównoważonego wzrostu gospodarczego w przyszłości i 3) tworzenie odpowiednich buforów fiskalnych w celu ochrony przed rosnącymi kosztami budżetowymi;

5.  z zadowoleniem przyjmuje fakt, że wskaźnik zatrudnienia w UE rośnie, choć wzrost ten jest nierównomierny w poszczególnych państwach członkowskich; zauważa, że bezrobocie długotrwałe i bezrobocie młodzieży utrzymują się na wysokim poziomie w niektórych państwach członkowskich, co wymaga kontynuowania reform i inwestycji, aby ułatwić młodym ludziom i osobom długotrwale bezrobotnym wejście na rynek pracy;

6.  wzywa Komisję do dalszego wspierania pogłębienia unii gospodarczej i walutowej (UGW) zgodnie z uzgodnionym planem działania;

7.  wzywa Komisję, aby umieściła dokończenie budowy jednolitego rynku na liście priorytetów;

Realizowanie wysokiej jakości inwestycji

8.   podkreśla, że aby zapewnić sprawiedliwość międzypokoleniową w perspektywie długoterminowej, państwa członkowskie muszą zwiększyć wydajność dzięki inwestycjom produkcyjnym, takim jak zrównoważone projekty infrastrukturalne zwiększające wzrost gospodarczy, zgodne z celami zrównoważonego rozwoju ONZ, w celu wsparcia procesu pobudzenia bardzo potrzebnego potencjalnego wzrostu gospodarczego;

9.   z zadowoleniem przyjmuje pozytywny wkład planu inwestycyjnego dla Europy na rzecz wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy; podkreśla, że Parlament przyjął już swoje stanowisko negocjacyjne w sprawie programu InvestEU i wzywa do jak najszybszego osiągnięcia międzyinstytucjonalnego porozumienia politycznego; odnotowuje sugestię Europejskiego Trybunału Obrachunkowego dotyczącą poprawy zasięgu geograficznego inwestycji wspieranych z Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS);

10.  odnotowuje nadal lukę inwestycyjną w strefie euro pomimo pozytywnych rezultatów planu inwestycyjnego dla Europy; zwraca uwagę, że w obecnym kontekście oznak spowolnienia gospodarczego oraz rosnących zagrożeń i wyzwań zewnętrznych istotną rolę w ułatwianiu wzrostu i konwergencji na szczeblu europejskim odgrywają inwestycje publiczne i prywatne;

11.   podkreśla, że wykorzystując rezerwy budżetowe państwa członkowskie muszą dokonać rozróżnienia między długoterminowymi publicznymi inwestycjami produkcyjnymi a wydatkami bieżącymi;

12.   podkreśla, że wzrost wydajności wymaga inwestycji w umiejętności, innowacje, automatyzację, cyfryzację, badania i rozwój, zrównoważoną mobilność i infrastrukturę, zgodnie z celami strategii Europa 2020; podkreśla potrzebę inwestowania w kapitał zarówno fizyczny, jak i ludzki, a tym samym wzywa państwa członkowskie do zapewnienia równego dostępu do kształcenia przez całe życie, podnoszenia umiejętności i przekwalifikowania;

13.  uważa, że reformy eliminujące nieproporcjonalne obciążenia administracyjne w przypadku inwestycji umożliwiłyby wsparcie działalności gospodarczej, a jednocześnie stworzyłyby warunki dla długoterminowego wzrostu;

14.   podkreśla, że wewnątrzeuropejskie bezpośrednie inwestycje zagraniczne mogą prowadzić do wzrostu wydajności zarówno inwestującego przedsiębiorstwa, jak i lokalnych przedsiębiorstw w regionach będących odbiorcami tych inwestycji, a także przyczyniają się do konwergencji gospodarczej w Europie; uważa, że jasne i dające się wyegzekwować zasady, równe warunki działania i zmniejszone koszty związane z przestrzeganiem przepisów są kluczowymi czynnikami przyciągania inwestycji;

15.   podkreśla pilną potrzebę utworzenia w pełni rozwiniętej unii rynków kapitałowych, ponieważ lepiej zintegrowane rynki finansowe mogłyby zapewnić kolejne mechanizmy podziału ryzyka i ograniczania ryzyka w ramach sektora prywatnego, ułatwić inwestycje transgraniczne i dostęp do finansowania dla gospodarki realnej, a także promować zrównoważone inwestycje prywatne;

Koncentrowanie działań podejmowanych w ramach reform na wzroście wydajności, inkluzywności i jakości instytucjonalnej

16.  przypomina, że starzejąca się siła robocza może stać się hamulcem wzrostu wydajności w Europie w ciągu następnych kilkudziesięciu lat, jeśli pozostałe uwarunkowania nie zmienią się; jest nadal zaniepokojony niską konkurencyjnością i słabym wzrostem wydajności w UE oraz wzywa w związku z tym państwa członkowskie do wdrożenia reform strukturalnych zwiększających produktywność i zrównoważonych pod względem społecznym;

17.  podkreśla pilną potrzebę przeprowadzenia przeglądu adekwatności i długoterminowej finansowej stabilności krajowych systemów emerytur państwowych; podkreśla potrzebę zreformowania systemów emerytalnych w państwach członkowskich, których to dotyczy, w celu zapewnienia długotrwałej stabilności;

18.  podziela pogląd Komisji, że większy wzrost wydajności i inkluzywność powinny stanowić jeden z istotnych celów reform krajowych;

19.  podkreśla znaczenie zwiększenia współczynnika aktywności zawodowej w celu m.in. wsparcia procesu utrzymania stabilności systemów zabezpieczenia społecznego, zwłaszcza w kontekście rosnącego współczynnika obciążenia demograficznego; wzywa w związku z tym państwa członkowskie do przyjęcia środków sprzyjających integracji młodych obywateli niekształcących się, niepracujących ani nieszkolących się (młodzież NEET) na rynku pracy;

20.  zauważa, że nadmiernie wysokie opodatkowanie może stanowić przeszkodę dla inwestycji i zatrudnienia; wzywa do zmniejszenia wysokiego opodatkowania pracy w Europie; uważa ponadto, że ograniczenie obciążeń podatkowych dla osób uzyskujących niskie i średnie dochody prawdopodobnie spowoduje zwiększenie popytu i pobudzenie wzrostu; podkreśla potrzebę usprawnienia poboru podatków i lepszej koordynacji praktyk administracyjnych w dziedzinie opodatkowania i z zadowoleniem przyjmuje wysiłki tych państw członkowskich, które realizują takie reformy;

21.  podkreśla, że cyfryzacja, globalizacja, sztuczna inteligencja, automatyzacja i zmiany technologiczne oferują ogromny potencjał wzrostu, radykalnie zmieniają nasze rynki pracy i wpływają na dynamikę wzrostu gospodarek europejskich;

22.  podkreśla fakt, że mobilizacja zmniejszającej się liczby ludności w wieku produkcyjnym będzie wymagać bardziej wszechstronnych i wykwalifikowanych pracowników, bardziej dynamicznych rynków pracy, aktywnej polityki rynku pracy, uczenia się przez całe życie i szkolenia oraz podnoszenia kwalifikacji i przekwalifikowywania siły roboczej, a także silniejszych powiązań między systemami kształcenia i szkolenia a przedsiębiorstwami, w połączeniu z dostępnymi systemami zabezpieczenia społecznego; nalega, aby należycie uwzględnić te zasady w celu wspierania integrujących i sprawnie funkcjonujących rynków pracy oraz promowania jakości zatrudnienia, zgodnie z Europejskim filarem praw socjalnych;

23.  podkreśla fakt, że małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP), które są ważnym motorem zatrudnienia, nie są w stanie w pełni wykorzystać potencjału jednolitego rynku europejskiego z powodu barier legislacyjnych i administracyjnych; wzywa Komisję do ograniczenia tych barier, a także do walki z nieuczciwą konkurencją i niesprawiedliwym opodatkowaniem wśród MŚP i przedsiębiorstw wielonarodowych; podkreśla znaczenie kontynuowania walki z oszustwami podatkowymi, uchylaniem się od opodatkowania i unikaniem opodatkowania;

24.  przypomina o znaczeniu środowiska administracyjnego i regulacyjnego przyjaznego dla przedsiębiorstw, uwzględniając przy tym odpowiednią ochronę konsumentów, aby ułatwić im dostęp do finansowania i pozyskiwanie środków w wymiarze transgranicznym; przyjmuje z zadowoleniem fakt, że w analizie wzrostu gospodarczego podkreślono potrzebę poprawy skuteczności administracji publicznej, co powinno obejmować wszystkie szczeble zarządzania; wzywa państwa członkowskie, by usunęły niepotrzebne przeszkody, które utrudniają inwestycje publiczne i prywatne na szczeblu lokalnym i regionalnym;

25.  podkreśla, że stawianie czoła potencjalnym przyszłym wstrząsom wymaga postępów, jeżeli chodzi o pogłębianie UGW; przypomina, że pogłębianie UGW wymaga zdecydowanego zobowiązania politycznego, skutecznego zarządzania i rozliczalności demokratycznej; przypomina o znaczeniu odpornego sektora bankowego oraz skutecznych i odpowiednich regulacji dla tego sektora, co pozwoli zapewnić stabilność finansową; wzywa do podejmowania kolejnych kroków zmierzających do dokończenia budowy unii bankowej, zapewnienia wiarygodnego europejskiego systemu gwarantowania depozytów i nieustannego dążenia do zmniejszenia liczby kredytów zagrożonych; przyjmuje do wiadomości mandat udzielony Eurogrupie przez szczyt państw strefy euro do prac nad budżetowym instrumentem na rzecz konwergencji i konkurencyjności;

Zapewnienie stabilności makroekonomicznej i zdrowych finansów publicznych

26.   wskazuje, że stabilność makrofinansowa i zdrowe finanse publiczne pozostają warunkiem wstępnym trwałego wzrostu gospodarczego;

27.  zauważa, że wyższy odsetek osób starszych pociąga za sobą wzrost wydatków na opiekę zdrowotną, opiekę nad osobami starszymi i emerytury; zauważa ponadto, że w starzejącym się społeczeństwie, w którym pozostałe uwarunkowania pozostają niezmienne, odsetek osób w wieku produkcyjnym spada w stosunku do odsetka osób starszych, co oznacza, że na jedną osobę starszą przypada mniej osób w wieku produkcyjnym; podkreśla, że stanowi to ogromne obciążenie dla finansów publicznych tych państw członkowskich, które nie wdrożyły niezbędnych reform, i zagraża ich stabilności;

28.  wzywa państwa członkowskie o wysokim poziomie deficytu i długu publicznego do podejmowania nieustannych wysiłków w celu ich ograniczenia; uznaje wysiłki podjęte przez szereg państw członkowskich na rzecz konsolidacji finansów publicznych, ale ubolewa nad faktem, że niektóre państwa nie wykorzystały okazji do przeprowadzenia niezbędnych reform; zauważa, że niektóre państwa członkowskie dysponujące przestrzenią fiskalną kontynuowały konsolidację, przyczyniając się w ten sposób do osiągnięcia nadwyżki na rachunku obrotów bieżących strefy euro;

29.  z zadowoleniem przyjmuje działania Komisji mające zachęcić te państwa członkowskie, które mają deficyt obrotów bieżących lub wysoki dług zagraniczny, do poprawy ich konkurencyjności, a te z dużą nadwyżką na rachunku obrotów bieżących – do wspierania popytu przez zwiększenie tempa wzrostu płac zgodnie ze wzrostem wydajności oraz do wspierania wzrostu wydajności przez promowanie inwestycji;

30.  wzywa państwa członkowskie do tworzenia odpowiednich buforów fiskalnych z myślą o obecnych i przyszłych pokoleniach; wzywa do spójnego wdrażania i przestrzegania paktu stabilności i wzrostu, w tym klauzul elastyczności, w celu ochrony odpowiedzialnych finansów publicznych; przypomina o znaczeniu, jakie ma spójne wdrażanie zasad fiskalnych dla zapewnienia zaufania rynków finansowych, które jest kluczowe dla przyciągania inwestycji;

31.  z zadowoleniem przyjmuje wniosek Europejskiej Rady Budżetowej o radykalne uproszczenie przepisów budżetowych w celu dalszego doskonalenia obecnych ram budżetowych UE; podkreśla, że elastyczność, przewidziana w ramach zasad paktu stabilności i wzrostu, umożliwia państwom członkowskim zapewnienie odpowiedniej równowagi między celem dotyczącym zapewnienia rozważnej polityki budżetowej a umożliwianiem realizowania inwestycji produkcyjnych; wzywa Komisję do uwzględnienia wszystkich czynników charakterystycznych dla poszczególnych krajów do celów analizy zdolności obsługi zadłużenia;

Odpowiedzialność poszczególnych państw członkowskich

32.  ponownie zwraca uwagę na zbyt niski stopień realizacji zaleceń dla poszczególnych krajów; uważa, że europejski semestr powinien koncentrować się na odpowiedzialności poszczególnych państw członkowskich; wzywa parlamenty narodowe i regionalne do debaty nad sprawozdaniami krajowymi i zaleceniami dla poszczególnych krajów oraz do podjęcia działań z odpowiednimi podmiotami; wskazuje, że usprawnienie i lepsze ukierunkowanie europejskiego semestru mogłoby prowadzić do zwiększenia odpowiedzialności;

°

°  °

33.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.

  • [1]  Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 12.
  • [2]  Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 41.
  • [3]  Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 8.
  • [4]  Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 33.
  • [5]  Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 25.
  • [6]  Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 1.
  • [7]  Dz.U. L 140 z 27.5.2013, s. 11.
  • [8]  Dz.U. L 140 z 27.5.2013, s. 1.
  • [9]  Dz.U. L 129 z 19.5.2017, s. 1.
  • [10]  Dz.U. C 252 z 18.7.2018, s. 215.
  • [11]  Dz.U. C 461 z 21.12.2018, s. 1.

OPINIA Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności (31.1.2019)

dla Komisji Gospodarczej i Monetarnej

w sprawie europejskiego semestru na rzecz koordynacji polityki gospodarczej: roczna analiza wzrostu gospodarczego na rok 2019
(2018/2119(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Andrey Kovatchev

WSKAZÓWKI

Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności zwraca się do Komisji Gospodarczej i Monetarnej, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  wzywa Komisję do dostosowania procesu europejskiego semestru do nowych długoterminowych ram strategicznych opierających się na celach zrównoważonego rozwoju, aby wspierać państwa członkowskie w osiąganiu wzrostu zrównoważonego pod względem środowiskowym i sprzyjającego włączeniu społecznemu; ponownie podkreśla, że należy monitorować wdrażanie Europejskiego filaru praw socjalnych, aby zapewnić znaczne postępy w realizacji jego podstawowych zasad, w szczególności prawa dostępu do profilaktycznej opieki zdrowotnej wysokiej jakości, przystępnej cenowo dla wszystkich;

2.  podkreśla, że oprócz wymiaru gospodarczego, w procesie europejskiego semestru pełnoprawną rolę powinny odgrywać również polityka społeczna, polityka na rzecz klimatu i ochrony środowiska; wzywa do uwzględnienia wskaźników zorientowanych na mierzenie zrównoważoności i dobrostanu;

3.  podkreśla, że dalsze oddzielanie zużycia energii i zasobów od wzrostu gospodarczego jest konieczne do osiągnięcia unijnych celów na 2030 r. w zakresie klimatu i energii, zgodnie z zobowiązaniami podjętymi na mocy porozumienia paryskiego;

4.  wzywa Komisję do uwzględnienia w europejskim semestrze celu polegającego na osiągnięciu gospodarki neutralnej dla klimatu; przypomina o podjętym przez UE zobowiązaniu do osiągnięcia zerowego poziomu netto emisji gazów cieplarnianych do roku 2050 w drodze sprawiedliwej społecznie i racjonalnej kosztowo transformacji;

5.  podkreśla, że dekarbonizacja gospodarki UE spowoduje znaczne dodatkowe inwestycje; przypomina, że obecnie ok. 2 % unijnego PKB to inwestycje w system energetyczny i związaną z nim infrastrukturę; zauważa, że odsetek ten należy podwyższyć do 2,8 %, aby osiągnąć gospodarkę o zerowym poziomie emisji netto gazów cieplarnianych, gdyż w porównaniu z poziomem bazowym wymaga ona znacznych dodatkowych inwestycji;

6.  przypomina o potrzebie dostosowania zobowiązań finansowych Unii do celów klimatycznych określonych w porozumieniu paryskim, w tym o konieczności oceny, czy inwestycje wspierają realizację tych celów bądź są z nimi zgodne, zwiększenia finansowania na rzecz klimatu oraz uwzględniania kwestii klimatu w sprawozdawczości o przepływach finansowych;

7.  podkreśla potrzebę włączenia do europejskiego semestru celów związanych z klimatem i energią wyznaczonych przez państwa członkowskie w rozporządzeniu w sprawie zarządzania unią energetyczną i działaniami w dziedzinie klimatu[1];

8.  podkreśla, że ekologizacja gospodarki oraz inwestycje w bardziej efektywne systemy opieki zdrowotnej zwiększą zdolność Europy do podnoszenia dobrobytu obywateli; zauważa, że należy uwzględniać krótkoterminowe skutki budżetowe reform strukturalnych wraz z ich długoterminowymi skutkami środowiskowymi, gospodarczymi i społecznymi;

9.  uważa za istotne, by wykorzystać europejski semestr do przyspieszenia przejścia na zasobooszczędną gospodarkę o obiegu zamkniętym, neutralną emisyjnie, energooszczędną i opartą na odnawialnych źródłach energii, która przyczyni się do zrównoważonego rozwoju i realizacji celów zrównoważonego rozwoju; przypomina o znaczeniu unijnego finansowania dla regionów intensywnie korzystających z węgla i regionów emitujących duże ilości dwutlenku węgla, tak aby zapewnić sprawiedliwą transformację energetyczną umożliwiającą stosowanie czystych technologii i rozwiązań efektywnych energetycznie, przy jednoczesnym tworzeniu trwałych miejsc pracy;

10.  uznaje europejski semestr za narzędzie kluczowe, bez którego nie da się osiągnąć unijnych celów różnorodności biologicznej oraz odpowiednich korzyści społeczno-gospodarczych;

11.  z zadowoleniem przyjmuje proponowany w następnym okresie programowania przydział środków finansowych UE na wsparcie państw członkowskich we wdrażaniu zaleceń i reform strukturalnych, podkreśla jednak, że nie należy uzależniać wsparcia od spełnienia tego warunku; wzywa do przyjęcia bardziej długoterminowej perspektywy w monitorowaniu i ocenie postępu reform;

12.  z zadowoleniem stwierdza, że w europejskim semestrze dostrzeżono, że państwa członkowskie powinny zwracać szczególną uwagę na zdolności dostosowawcze siły roboczej, tak aby umiejętności pracowników nadążały za postępem technicznym; w związku z tym podkreśla konieczność zastosowania sprawiedliwej transformacji, aby zagwarantować włączenie i uczestnictwo wszystkich, których to dotyczy, wspierać siłę roboczą oraz tworzenie godnego zatrudnienia i wysokiej jakości stanowisk;

13.  z zadowoleniem stwierdza, że w dziedzinie opieki zdrowotnej w procesie europejskiego semestru przesunięto nacisk z oszczędności kosztów na wydajność systemu opieki zdrowotnej, przez co doceniono znaczenie efektów zdrowotnych i dostępu do wysokiej jakości opieki zdrowotnej w cenie przystępnej dla wszystkich; wzywa do opracowania wspólnych wskaźników i metod oceny wyników systemów opieki zdrowotnej w celu zmniejszenia nierówności zdrowotnych; popiera wysiłki na rzecz opracowania wspólnych wskaźników i metod umożliwiających ocenę skuteczności krajowych systemów opieki zdrowotnej, w tym nierówności i luk w dostępie do opieki zdrowotnej;

14.  podkreśla, że skuteczne inwestycje w opiekę zdrowotną, w tym badania naukowe w dziedzinie zdrowia i profilaktyki chorób, są kluczowe dla zapewnienia obywatelom równego dostępu do wysokiej jakości opieki zdrowotnej; podkreśla znaczenie stabilności systemu opieki zdrowotnej;

15.  podkreśla znaczenie zorganizowanego i systematycznego dialogu ze społeczeństwem obywatelskim na szczeblu krajowym w celu zwiększenia poczucia odpowiedzialności; uważa, że Komisja powinna gromadzić informacje pochodzące od szerokiego spektrum zaangażowanych stron i w większym stopniu nagłaśniać zalecenia dla poszczególnych krajów i sprawozdania z postępów poszczególnych krajów, m.in. przez prowadzenie częstszych rozmów na wyższym szczeblu politycznym;

16.  wzywa Komisję do nadania europejskiemu semestrowi wymiaru terytorialnego, zarówno na szczeblu analitycznym, jak i operacyjnym; ponadto uważa, że skuteczne zarządzanie polityką strukturalną wymaga zaangażowania władz regionalnych i lokalnych w opracowywanie i podejmowanie decyzji dotyczących tych strategii politycznych w drodze planowania mieszanego, odgórnego i oddolnego;

17.  apeluje o ustrukturyzowane zaangażowanie społeczeństwa obywatelskiego i organizacji ochrony środowiska w proces europejskiego semestru, a także o większe zaangażowanie ministrów środowiska w działania w ramach europejskiego semestru na szczeblu Rady;

18.  domaga się większej spójności z innymi strategiami politycznymi UE, np. dotyczącymi zmiany klimatu i niezrównoważonej eksploatacji zasobów naturalnych;

19.  podkreśla konieczność wzmocnienia wspólnej europejskiej zdolności reagowania na klęski żywiołowe, takie jak susze w krajach południowoeuropejskich, katastrofalne powodzie, pożary lasów i trzęsienia ziemi; podkreśla potrzebę zachęcania do ściślejszej współpracy w planowaniu europejskich operacji reagowania na klęski żywiołowe z wyprzedzeniem, między innymi za pośrednictwem inwentaryzowania zasobów państw członkowskich, sporządzania planów awaryjnych i sprawniejszego planowania zarządzania ryzykiem.

INFORMACJE O PRZYJĘCIU W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia

29.1.2019

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

43

8

2

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Marco Affronte, Margrete Auken, Pilar Ayuso, Zoltán Balczó, Catherine Bearder, Ivo Belet, Paul Brannen, Soledad Cabezón Ruiz, Nessa Childers, Birgit Collin-Langen, Miriam Dalli, Seb Dance, Mark Demesmaeker, Bas Eickhout, José Inácio Faria, Francesc Gambús, Elisabetta Gardini, Gerben-Jan Gerbrandy, Jens Gieseke, Julie Girling, Sylvie Goddyn, Françoise Grossetête, Andrzej Grzyb, Jytte Guteland, Anneli Jäätteenmäki, Jean-François Jalkh, Benedek Jávor, Karin Kadenbach, Urszula Krupa, Giovanni La Via, Jo Leinen, Peter Liese, Valentinas Mazuronis, Susanne Melior, Miroslav Mikolášik, Rory Palmer, Massimo Paolucci, Bolesław G. Piecha, John Procter, Julia Reid, Michèle Rivasi, Davor Škrlec, Renate Sommer, Ivica Tolić, Adina-Ioana Vălean, Damiano Zoffoli

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Herbert Dorfmann, Fredrick Federley, Christophe Hansen, Babette Winter, Carlos Zorrinho

Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

José Blanco López, Andor Deli

  • [1]  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1999 z dnia 11 grudnia 2018 r. w sprawie zarządzania unią energetyczną i działaniami w dziedzinie klimatu, Dz.U. L 328 z 21.12.2018, s. 1.

OPINIA Komisji Rozwoju Regionalnego (18.2.2019)

dla Komisji Gospodarczej i Monetarnej

w sprawie europejskiego semestru na rzecz koordynacji polityki gospodarczej: roczna analiza wzrostu gospodarczego na rok 2019
(2018/2119(INI))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Iskra Mihaylova

WSKAZÓWKI

Komisja Rozwoju Regionalnego zwraca się do Komisji Gospodarczej i Monetarnej, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1.  przyznaje, że gospodarka UE stale się rozwija, zatrudnienie wzrosło, a luka inwestycyjna spowodowana kryzysem została prawie zlikwidowana, chociaż inwestycje publiczne nie osiągnęły poziomu sprzed kryzysu, a w niektórych krajach najbardziej dotkniętych kryzysem występują poważne braki; zwraca jednak uwagę, że słabe punkty wciąż istnieją, zrównoważony wzrost nie przyniósł korzyści każdemu jednakowo, stopa bezrobocia wciąż jest wysoka w niektórych państwach członkowskich UE, a różnice gospodarcze, społeczne, regionalne i terytorialne nadal stanowią poważny problem; niezależnie od faktu, że inwestycje wzrosły, ich wpływ na wydajność był niewystarczający, a lepsze ukierunkowanie inwestycji w ramach polityki spójności i ich komplementarność z innymi programami unijnymi, inwestycjami publicznymi i prywatnymi jest konieczna, aby zwiększyć wydajność i zniwelować różnice między państwami członkowskimi; stwierdza, że wdrażanie paktu stabilności i wzrostu powinno koncentrować się także na poprawie aspektów społecznych i osiągnięciu trwałego wzrostu gospodarczego;

2.  podkreśla, że UE musi wspierać postulowane ożywienie za pomocą polityki gospodarczej, która chroni usługi publiczne oraz poprawia jakość i dostępność usług świadczonych w interesie ogólnym;

3.  przypomina, że w 2017 r. inwestycje publiczne wyrażone jako odsetek PKB w UE (2,7 %) i w strefie euro (2,6 %) plasowały się znacznie poniżej średniej z ostatnich 10 lat (odpowiednio 3,2 % i 3,0 %); zauważa, że z tego powodu konieczne jest znaczne zwiększenie inwestycji publicznych, aby zrekompensować trudną sytuację z lat kryzysu i sprostać pilnej potrzebie inwestycji w infrastrukturę i usługi publiczne; zauważa, że inwestycje publiczne pozostają priorytetem i nie powinno się ich podważać inicjatywami zachęcającymi do partnerstw publiczno-prywatnych;

4.  zauważa, że według Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI) inwestycje UE w infrastrukturę są nadal o 20 % niższe niż przed kryzysem, a 34 % gmin deklaruje, że poziom inwestycji w infrastrukturę nie zaspokaja ich potrzeb, ponieważ UE potrzebuje inwestycji w infrastrukturę rzędu co najmniej 335 mld EUR rocznie;

5.  przypomina, że europejski semestr musi w sposób spójny przyczyniać się do eliminacji nierówności i dysproporcji, zwłaszcza o charakterze społecznym, gospodarczym i terytorialnym, jakie występują między różnymi regionami UE; podkreśla, że utrzymujący się brak równowagi geograficznej w inwestycjach EBI jest nie do przyjęcia, a fakt, że w 2017 r. połowa państw członkowskich otrzymała 80 % wszystkich inwestycji EBI w UE, podczas gdy pozostałe 14 państw członkowskich otrzymało tylko 10 % tych inwestycji, budzi głębokie zaniepokojenie;

6.  przypomina, że najlepszą odpowiedzią na obawy obywateli jest wspieranie wzrostu płac realnych oraz poszukiwanie większej liczby inwestycji, aby tworzyć wysokiej jakości miejsca pracy, pobudzać popyt krajowy i zapewniać sprawiedliwszy podział wytworzonego bogactwa; uważa, że UE powinna przyczynić się do elastyczności paktu stabilności i wzrostu dzięki stworzeniu przestrzeni fiskalnej dla wdrożenia Europejskiego filaru praw socjalnych;

7.  przypomina, że europejski semestr powinien w trybie priorytetowym przyspieszać wdrażanie Europejskiego filaru praw socjalnych oraz monitorować realizację jego 20 kluczowych zasad, ze szczególnym naciskiem na zapewnienie równego traktowania i równych szans kobietom i mężczyznom, ochrony socjalnej, dostępu do wszystkich usług podstawowych, prawa do równego wynagrodzenia za pracę o równej wartości oraz prawa do dobrej jakości usług opieki po przystępnej cenie;

8.  przypomina, że europejski semestr powinien podkreślać znaczenie zaostrzenia walki z uchylaniem się od opodatkowania i oszustwami podatkowymi, co przyniesie środki na inwestycje publiczne i dodatkowe zasoby na wdrażanie Europejskiego filaru praw socjalnych;

9.  zwraca uwagę, że europejski semestr powinien uwzględniać promowanie dostępu do skutecznej ochrony socjalnej zgodnie z odpowiednimi zasadami Europejskiego filaru praw socjalnych; przypomina, że należy zachęcać państwa członkowskie, aby podejmowały niezbędne działania na rzecz usuwania przeszkód uniemożliwiających pracownikom korzystanie z prawa do ochrony socjalnej oraz by tworzyły kompleksowe systemy ochrony socjalnej, oraz że europejski semestr powinien w związku z tym monitorować postępy państw członkowskich w przyjmowaniu prawodawstwa i opracowywaniu systemów gwarantujących powszechny dostęp do ochrony socjalnej;

10.  zwraca uwagę na znaczenie, jakie ma ukierunkowanie europejskiego semestru na inteligentny, trwały wzrost gospodarczy sprzyjający włączeniu społecznemu przy lepszej koordynacji polityki krajowej i unijnej w celu zwiększenia w UE liczby miejsc pracy dobrej jakości i ograniczania różnic w poziomie wynagrodzenia i emerytur kobiet i mężczyzn;

11.  podkreśla, że europejski semestr powinien koncentrować się na podnoszeniu wydajności poprzez zwiększone inwestycje w infrastrukturę, edukację i szkolenia, zdrowie oraz badania naukowe i innowacje, a większa wydajność powinna być widoczna we wzroście płac;

12.  podkreśla, że wyzwaniem wciąż pozostają niskie płace w Europie; koncentracja pracowników w dolnych rejonach skali płac i wysokie wskaźniki ubóstwa są wyraźnie rezultatem polityki płacowej, a zróżnicowanie wynagrodzenia ze względu na płeć w połączeniu z niepewnym zatrudnieniem, zwłaszcza wśród ludzi młodych, pozostaje poważnym problemem, który należy pilnie rozwiązać;

13.  apeluje, by jednym z priorytetów europejskiego semestru była likwidacja ubóstwa, zgodnie z celami zrównoważonego rozwoju;

14.  podkreśla, że starzejące się społeczeństwa powinny skłaniać rządy do większych inwestycji w ochronę osób starszych, a nie odwrotnie, jak sugeruje pakt stabilności i wzrostu, że publiczne inwestycje w ochronę zdrowia powinny być proporcjonalne do potrzeb, że dostęp do opieki zdrowotnej powinien być regularnie oceniany, z uwzględnieniem średniego indywidualnego dochodu do dyspozycji i wpływu na gospodarstwa domowe, oraz że należy podjąć działania w celu promowania i monitorowania inwestycji w profilaktykę zdrowotną, która jest niezbędna w starzejącym się społeczeństwie;

15.  zachęca, aby europejski semestr aktywnie przyczyniał się do sprostania w zrównoważony sposób problemom demograficznym (starzenie się społeczeństwa, niż demograficzny, niezdolność do przyciągania lub zatrzymania odpowiedniego kapitału ludzkiego), które w zróżnicowany sposób wpływają na europejskie regiony; podkreśla w szczególności potrzebę zapewnienia odpowiedniego wsparcia dla konkretnych terytoriów, takich jak niektóre regiony najbardziej oddalone;

16.  podkreśla, że europejski semestr powinien obejmować dogłębną analizę średnio- i długoterminowych skutków zmian technologicznych i cyfryzacji dla rynku pracy; przypomina, że o ile zmiany technologiczne mogą stwarzać możliwości nowych lub lepszych miejsc pracy i bezpieczniejszych stanowisk pracy, to obecnie często wiążą się one z likwidacją miejsc pracy lub tworzeniem niepewnego zatrudnienia;

17.  podkreśla, że rozwój społeczny i gospodarczy UE nie jest możliwy bez respektowania naszych podstawowych wartości;

18.  podkreśla, że jednym z priorytetów europejskiego semestru musi być ochrona i wspieranie społeczeństwa i terytoriów narażonych na negatywne skutki globalizacji (takie jak delokalizacja przedsiębiorstw i utrata miejsc pracy);

19.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do zacieśnienia współpracy i podjęcia dalszych działań w celu przyciągnięcia inwestycji prywatnych i publicznych oraz większej liczby partnerstw, aby tworzyć nowe miejsca pracy, a także w pełni zmaksymalizować wartość dodaną funduszy polityki spójności oraz ich komplementarność i synergię z innymi programami unijnymi i instrumentami finansowymi;

20.  podkreśla, że zaangażowanie partnerów społecznych na szczeblu krajowym jest nadal niewielkie, a zarówno Komisja, jak i rządy państw członkowskich powinny propagować konsultacje z partnerami społecznymi;

21.  wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby dokładnie i w pełni monitorowały własność nieruchomości, jak również prowadziły badania i analizy różnic geograficznych między obszarami o niskim popycie a rynkami nieruchomości cieszącymi się popularnością, jako jedną z ważnych kwestii służących poprawie podstawy analitycznej oceny budownictwa mieszkaniowego w sprawozdaniach krajowych i zaleceniach dla poszczególnych krajów;

22.  popiera pogląd, że inwestycje, innowacje, wiedza i reformy strukturalne odgrywają ważną rolę w budowaniu silniejszej i spójniejszej Europy; w tym kontekście zwraca uwagę, że inwestycje w ramach polityki spójności, której rola jest kluczowa i niemożliwa do zastąpienia innym instrumentem, zapewniają – obok odpowiednich reform pobudzających trwały wzrost gospodarczy, integrację, zdolności instytucjonalne i administracyjne – największe wsparcie finansowe UE w wysokości 638 mld EUR wraz ze współfinansowaniem krajowym na lata 2014–2020 i przynoszą europejską wartość dodaną dzięki przyczynianiu się do wzrostu gospodarczego, integracji społecznej, innowacyjności i ochrony środowiska, dzięki podejmowaniu nowych wyzwań, takich jak bezpieczeństwo i integracja migrantów i uchodźców objętych ochroną międzynarodową, a także dzięki przyczynianiu się do inwestycji publicznych i prywatnych;

23.  wzywa do oceny wpływu polityki w zakresie badań naukowych i innowacji na rozwój i wzrost gospodarczy i społeczny państw członkowskich;

24.  z zadowoleniem przyjmuje wnioski w sprawie kolejnych wieloletnich ram finansowych (WRF) oraz silniejsze powiązanie polityki spójności z procesem europejskiego semestru na rzecz trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu, przy czym szczególną uwagę należy zwrócić na regiony najbardziej oddalone, oddalone, najsłabiej rozwinięte lub słabo zaludnione; ubolewa jednak nad zmniejszeniem środków na politykę spójności i nalega na utrzymanie finansowania na obecnym poziomie; wzywa do szybkiego i terminowego przyjęcia pakietu dotyczącego WRF oraz rozporządzeń w sprawie polityki spójności, aby uniknąć ewentualnych opóźnień we wdrażaniu; z zadowoleniem przyjmuje zapisany w nowych WRF wymóg przeznaczania jednej czwartej wydatków na cele dotyczące klimatu, gdyż zmiana klimatu to poważny i długofalowy problem;

25.  odnotowuje fakt, że w ramach europejskiego semestru w 2019 r. większy nacisk położony zostanie na to, by podstawą decyzji dotyczących programowania na lata 2021–2027 były potrzeby inwestycyjne, oraz z zadowoleniem przyjmuje planowany nowy załącznik do sprawozdań krajowych na 2019 r., w którym określone zostaną potrzeby inwestycyjne istotne dla Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR), Europejskiego Funduszu Społecznego Plus (EFS +) i Funduszu Spójności w okresie 2021–2027; uważa, że należy położyć większy nacisk na zwalczanie nierówności również poprzez finansowanie polityki spójności dzięki wdrażaniu skutecznych narzędzi i ukierunkowaniu zasobów na ten cel;

26.  podkreśla znaczenie kontynuowania i zwiększenia wsparcia z EFS+, z gwarancji dla młodzieży, z Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych oraz z Europejskiego Korpusu Solidarności, ponieważ instrumenty te pomagają w podejmowaniu wyzwań związanych z zatrudnieniem, wzrostem gospodarczym, integracją społeczną, nauką i szkoleniem zawodowym;

27.  uważa, że konieczne jest dalsze uproszczenie i uelastycznienie unijnych funduszy, programów i instrumentów, tak aby finansowanie przez UE strategicznych projektów inwestycyjnych było prostsze, skuteczniejsze i zrównoważone geograficznie; podkreśla, że szczególną uwagę należy zwrócić na regiony opóźnione w rozwoju;

28.  zauważa, że celem polityki spójności powinno być wspieranie harmonijnego i równomiernego rozwoju całej Unii i jej regionów, co doprowadziłoby do wzmocnienia jej spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej w duchu solidarności z myślą o propagowaniu zrównoważonego wzrostu, zatrudnienia i włączenia społecznego, a także o zmniejszaniu różnic między regionami i w regionach, a także zacofania regionów najmniej uprzywilejowanych;

29.  przypomina, że w siódmym sprawozdaniu na temat spójności zwrócono uwagę na dużą różnorodność regionów i terytoriów, także tych w ramach aktualnych kategorii, w zależności od szczególnych warunków (najbardziej oddalone położenie, mała gęstość zaludnienia, niskie dochody, niski poziom wzrostu itp.), co wymaga zastosowania indywidualnie dopasowanego podejścia terytorialnego;

30.  podkreśla potrzebę uwzględnienia postanowień art. 349 TFUE dotyczącego konkretnych środków opracowanych dla sprostania wyzwaniom stojącym przed regionami najbardziej oddalonymi z uwagi na ich oddalenie geograficzne, charakter wyspiarski, niewielkie rozmiary, trudną topografię i klimat oraz zależność gospodarczą od niewielkiej liczby produktów;

31.  zachęca do tego, by europejski semestr przyczyniał się do europejskiej współpracy terytorialnej we wszystkich jej wymiarach (transgranicznym, transnarodowym i międzyregionalnym, wewnątrz i na zewnątrz), co zapewni realizację ogólnych celów spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej, a także solidarności;

32.  przypomina o znaczeniu realizacji strategii makroregionalnych dla osiągnięcia celów polityki spójności;

33.  zauważa, że niektóre regiony europejskie są szczególnie narażone na skutki brexitu, a wystąpienie Zjednoczonego Królestwa z UE może mieć negatywny wpływ na całą politykę spójności; podkreśla, że jednym z celów europejskiego semestru powinno być zminimalizowanie skutków brexitu w europejskich regionach, na które ma on wpływ, i aktywny wkład we wzmocnienie polityki spójności, która odegrała istotną rolę w ożywieniu gospodarki UE dzięki wspieraniu inteligentnego i trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu.

INFORMACJE O PRZYJĘCIUW KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia

14.2.2019

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

28

3

0

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Pascal Arimont, Franc Bogovič, Victor Boştinaru, Mercedes Bresso, Andrea Cozzolino, Rosa D’Amato, Tamás Deutsch, John Flack, Iratxe García Pérez, Krzysztof Hetman, Sławomir Kłosowski, Constanze Krehl, Louis-Joseph Manscour, Martina Michels, Iskra Mihaylova, Andrey Novakov, Mirosław Piotrowski, Stanislav Polčák, Liliana Rodrigues, Fernando Ruas, Monika Smolková, Ruža Tomašić, Ramón Luis Valcárcel Siso, Matthijs van Miltenburg, Lambert van Nistelrooij, Derek Vaughan

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Martina Anderson, Elsi Katainen, Ivana Maletić, Bronis Ropė, Davor Škrlec

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGOW KOMISJI OPINIODAWCZEJ

28

+

ALDE

Elsi Katainen, Iskra Mihaylova, Matthijs van Miltenburg

ECR

John Flack, Sławomir Kłosowski, Mirosław Piotrowski, Ruža Tomašić

PPE

Pascal Arimont, Franc Bogovič, Tamás Deutsch, Krzysztof Hetman, Ivana Maletić, Lambert van Nistelrooij, Andrey Novakov, Stanislav Polčák, Fernando Ruas, Ramón Luis Valcárcel Siso

S&D

Victor Boştinaru, Mercedes Bresso, Andrea Cozzolino, Iratxe García Pérez, Constanze Krehl, Louis-Joseph Manscour, Liliana Rodrigues, Monika Smolková, Derek Vaughan

VERTS/ALE

Bronis Ropė, Davor Škrlec

3

-

EFDD

Rosa D’Amato

GUE/NGL

Martina Anderson, Martina Michels

0

0

 

 

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymało się

4.12.2018

STANOWISKO W FORMIE POPRAWEK

Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia

dla Komisji Gospodarczej i Monetarnej

Europejski semestr na rzecz koordynacji polityki gospodarczej: roczna analiza wzrostu gospodarczego na rok 2019

(2018/2119(INI))

W imieniu Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia: Ernest Urtasun (sprawozdawca komisji opiniodawczej)

POPRAWKI

Komisja Praw Kobiet i Równouprawnienia przedstawia Komisji Gospodarczej i Monetarnej, jako komisji przedmiotowo właściwej, następujące poprawki:

Poprawka    1

Projekt rezolucji

Nowy motyw

Projekt rezolucji

Poprawka

 

mając na uwadze, że zasada równouprawnienia płci jest podstawową wartością UE; mając na uwadze, że w art. 8 i 10 TFUE zapisano zobowiązanie do uwzględniania aspektu płci, stwierdzając, że UE musi dążyć do zniesienia nierówności, wspierania równości mężczyzn i kobiet i zwalczania dyskryminacji we wszystkich politykach i działaniach;

Poprawka    2

Projekt rezolucji

Nowy motyw

Projekt rezolucji

Poprawka

 

mając na uwadze, że utrzymujące się różnice między kobietami i mężczyznami, takie jak m.in. różnica wskaźnika zatrudnienia kobiet i mężczyzn w wysokości 18,2 %, zróżnicowanie wynagrodzenia ze względu na płeć w wysokości 16,2 % oraz zróżnicowanie emerytur ze względu na płeć w wysokości 36,5 %, oraz zróżnicowanie sytuacji kobiet i mężczyzn w procesach decyzyjnych są w UE nadal duże; mając na uwadze, że konieczne są pilne działania w celu zlikwidowania tych różnic, ponieważ pozostają one jedną z głównych przeszkód w osiągnięciu równouprawnienia płci i niemożliwą do zaakceptowania formą dyskryminacji ze względu na płeć;

Poprawka    3

Projekt rezolucji

Nowy motyw

Projekt rezolucji

Poprawka

 

mając na uwadze, że zajęcie się problemem zróżnicowania emerytur ze względu na płeć, które wynosi w UE średnio prawie 40 % i wynika z nierówności narosłych w trakcie całego życia kobiet i spowodowanych okresami nieobecności na rynku pracy, jest kwestią najwyższej wagi; mając na uwadze, że dostęp do usług opiekuńczych ma kluczowe znaczenie w rozwiązaniu problemu niedoboru pracownic;

Poprawka    4

Projekt rezolucji

Nowy motyw

Projekt rezolucji

Poprawka

 

mając na uwadze, że niedofinansowane usługi publiczne i cięcia w usługach socjalnych, w tym w służbie zdrowia, edukacji, mieszkalnictwie, opiece nad dziećmi i opiece długoterminowej, mają szczególny wpływ na kobiety, ponieważ często wypełniają one luki spowodowane cięciami, świadcząc opiekę, wychowując i udzielając innych form wsparcia w łonie rodziny, zazwyczaj bez wynagrodzenia, co utrwala nadreprezentację kobiet w usługach opiekuńczych;

Poprawka    5

Projekt rezolucji

Nowy motyw

Projekt rezolucji

Poprawka

 

mając na uwadze, że jakość usług opiekuńczych jest bardzo zróżnicowana w poszczególnych państwach członkowskich i między nimi, w otoczeniu prywatnym i publicznym oraz na obszarach miejskich i wiejskich, a także w różnych grupach wiekowych;

 

Poprawka    6

Projekt rezolucji

Nowy motyw

Projekt rezolucji

Poprawka

 

mając na uwadze, że kobiety są niedostatecznie reprezentowane w dziedzinie ICT i są zazwyczaj zatrudniane na niskich stanowiskach w sektorze ICT; mając na uwadze, że istnieją różnice między płciami w dostępie do technologii cyfrowych i korzystaniu z nich; mając na uwadze, że włączenie większej liczby kobiet do gospodarki cyfrowej może mieć duży wpływ na wzrost gospodarczy;

Poprawka    7

Projekt rezolucji

Nowy motyw

Projekt rezolucji

Poprawka

 

mając na uwadze, że europejski semestr powinien przyspieszać wdrażanie Europejskiego filaru praw socjalnych i monitorować realizację wszystkich 20 kluczowych zasad, ze szczególnym naciskiem na zapewnienie równego traktowania i równych szans kobietom i mężczyznom, prawo do równego wynagrodzenia za pracę o równej wartości oraz prawo do dobrej jakości usług opieki po przystępnej cenie; mając na uwadze, że głównym celem zarządzania gospodarczego w UE powinien być nie wąski cel, jakim jest wzrost PKB, lecz dobrobyt i spójność z wysokimi minimalnymi standardami równości płci;

Poprawka    8

Projekt rezolucji

Nowy ustęp

Projekt rezolucji

Poprawka

 

ponownie ubolewa nad brakiem w strategii „Europa 2020” zapisu dotyczącego uwzględniania aspektu płci oraz apeluje do Komisji i Rady o wprowadzenie do strategii filaru równouprawnienia oraz nadrzędnego celu, jakim jest zapewnienie równouprawnienia;

Poprawka    9

Projekt rezolucji

Nowy ustęp

Projekt rezolucji

Poprawka

 

ponownie wyraża zaniepokojenie z powodu braku podejścia uwzględniającego problematykę płci i braku wskaźników dotyczących płci w europejskim semestrze oraz wzywa Komisję i państwa członkowskie do szerszego uwzględnienia perspektywy płci w formułowaniu zaleceń dla poszczególnych krajów, programów stabilności i konwergencji oraz krajowych programów reform przez wprowadzenie celów i środków jakościowych, które zaradzą utrzymującym się różnicom w traktowaniu kobiet i mężczyzn, oraz do systematycznego stosowania zasady sporządzania budżetu z uwzględnieniem aspektu płci;

Poprawka    10

Projekt rezolucji

Nowy ustęp

Projekt rezolucji

Poprawka

 

ponawia apel do Komisji o ułatwianie monitorowania głównych celów w zakresie zatrudnienia i ograniczania ubóstwa oraz wpływu reform na przestrzeni czasu dzięki zwróceniu się do państw członkowskich o stosowanie danych segregowanych według kryterium płci oraz dzięki zdefiniowaniu dodatkowych wskaźników związanych z płcią; domaga się, aby tabela wskaźników zakłóceń równowagi makroekonomicznej została wzbogacona o wskaźniki społeczne, w tym wskaźniki nierówności płci, które powinno się traktować na równi ze wskaźnikami ekonomicznymi;

Poprawka    11

Projekt rezolucji

Nowy ustęp

Projekt rezolucji

Poprawka

 

wzywa Komisję i państwa członkowskie do wykorzystywania danych segregowanych według kryterium płci w procesie monitorowania, tam gdzie jest to możliwe, w szczególności w odniesieniu do udziału kobiet w rynku pracy;

Poprawka    12

Projekt rezolucji

Nowy ustęp

Projekt rezolucji

Poprawka

 

ponownie wyraża zaniepokojenie brakiem wysokiej jakości, przystępnych cenowo i łatwo dostępnych usług opieki nad dziećmi i usług opieki długoterminowej nad osobami starszymi oraz osobami niepełnosprawnymi i przewlekle chorymi, co jest jedną z przyczyn niedostatecznej obecności kobiet na rynku pracy; podkreśla konieczność nadania priorytetowego znaczenia działaniom, które rozwiążą problem bezrobocia, ubóstwa i wykluczenia społecznego, dotykający głównie kobiet, zwłaszcza ze środowisk znajdujących się w niekorzystnej sytuacji, ze szczególnym uwzględnieniem trwałego zatrudnienia dobrej jakości dającego uprawnienia oraz dobrej jakości usług publicznych zapewniających włączenie społeczne, zwłaszcza w dziedzinie edukacji, opieki zdrowotnej, opieki nad dziećmi, opieki nad osobami potrzebującymi wsparcia, a także transportu publicznego i usług społecznych; wzywa państwa członkowskie do zwiększenia inwestycji publicznych w usługi opieki oraz do monitorowania ich jakości, przystępności cenowej i dostępności;

Poprawka    13

Projekt rezolucji

Nowy ustęp

Projekt rezolucji

Poprawka

 

podkreśla, że bezrobocie, ubóstwo i wykluczenie społeczne są bardzo niepokojące, zwłaszcza wśród kobiet; w związku z tym zwraca uwagę na znaczenie, jakie ma ukierunkowanie europejskiego semestru na inteligentny, trwały wzrost gospodarczy sprzyjający włączeniu społecznemu, przy większej koordynacji polityki krajowej i unijnej, w celu zwiększenia w UE liczby miejsc pracy dobrej jakości, a tym samym rozwiązania problemu różnic w poziomie aktywności zawodowej, wynagrodzenia i emerytur kobiet i mężczyzn;

Poprawka    14

Projekt rezolucji

Nowy ustęp

Projekt rezolucji

Poprawka

 

jest zaniepokojony wertykalną i horyzontalną segregacją na rynku pracy w UE, zróżnicowaniem wynagrodzenia i emerytur ze względu na płeć oraz niewielką liczbą kobiet zaangażowanych w procesy decyzyjne; podkreśla, że wskaźnik zatrudnienia kobiet jest nadal niższy niż mężczyzn; podkreśla, że różnice w zatrudnieniu są szczególnie duże w przypadku matek i kobiet opiekujących się innymi osobami;

Poprawka    15

Projekt rezolucji

Nowy ustęp

Projekt rezolucji

Poprawka

 

wzywa Komisję i państwa członkowskie do monitorowania udziału kobiet w rynku pracy na podstawie liczby godzin przepracowanych tygodniowo, rodzajów umów i niezależności finansowej kobiet oraz do zwalczania ubóstwa kobiet na tej podstawie; wzywa do podwyższenia płacy minimalnej do wysokości co najmniej płacy zapewniającej utrzymanie na minimalnym poziomie, do podjęcia wiążących środków w celu zapewnienia przejrzystości płac i do przeprowadzenia audytu wynagrodzeń w przedsiębiorstwach, aby osiągnąć równość wynagrodzeń za taką samą pracę oraz za pracę o równej wartości we wszystkich branżach i zawodach; wzywa ponadto państwa członkowskie do odblokowania dyrektywy w sprawie kobiet w zarządach; wzywa Radę do szybkiego osiągnięcia porozumienia w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy w sprawie lepszej równowagi między życiem zawodowym a prywatnym, w tym w sprawie równych i przystępnych cenowo usług opieki nad dziećmi i usług opieki w całym cyklu życia dla pracujących rodziców i opiekunów, aby umożliwić im lepsze godzenie życia prywatnego i zawodowego;

Poprawka    16

Projekt rezolucji

Nowy ustęp

Projekt rezolucji

Poprawka

 

zwraca uwagę na znaczenie monitorowania liczby młodzieży NEET wyrażonej jako odsetek populacji w wieku od 15 do 24 lat wśród innych wskaźników pomocniczych oraz podkreśla, że należy zwrócić szczególną uwagę na młode kobiety i dziewczęta, ponieważ wśród młodzieży NEET w tej grupie wiekowej występują znaczne różnice między płciami;

Poprawka    17

Projekt rezolucji

Nowy ustęp

Projekt rezolucji

Poprawka

 

wzywa państwa członkowskie do wzmożenia wysiłków na rzecz doskonalenia umiejętności cyfrowych, których potrzebują obywatele na rynku pracy, ze szczególnym uwzględnieniem minimalizowania różnic w traktowaniu kobiet i mężczyzn w tej dziedzinie; podkreśla pilną potrzebę poprawy edukacji i zatrudnienia kobiet w branży ICT oraz ułatwienia im dostępu do wysokich stanowisk;

Poprawka    18

Projekt rezolucji

Nowy ustęp

Projekt rezolucji

Poprawka

 

apeluje o strategie polityczne, które wspierają przedsiębiorczość kobiet, ułatwiają im dostęp do finansowania i możliwości biznesowych, oferują dostosowane do potrzeb szkolenia i wprowadzają środki umożliwiające godzenie życia zawodowego z prywatnym;

Poprawka    19

Projekt rezolucji

Nowy ustęp

Projekt rezolucji

Poprawka

 

wzywa Komisję do przeprowadzenia oceny wpływu w aspekcie płci w odniesieniu do reform strukturalnych wdrożonych do tej pory i sugeruje, by Europejski Instytut ds. Równości Kobiet i Mężczyzn był w większym stopniu zaangażowany na wszystkich etapach europejskiego semestru;

Poprawka    20

Projekt rezolucji

Nowy ustęp

Projekt rezolucji

Poprawka

 

zwraca się ponownie do właściwego komisarza (właściwych komisarzy) o omawianie co roku z Komisją Praw Kobiet i Równouprawnienia tych aspektów rocznej analizy wzrostu gospodarczego, które są związane z płcią;

INFORMACJE O PRZYJECIU SPRAWOZDANIA W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

Data przyjęcia

26.2.2019

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

35

9

3

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Pervenche Berès, Esther de Lange, Markus Ferber, Jonás Fernández, Giuseppe Ferrandino, Sven Giegold, Roberto Gualtieri, Brian Hayes, Gunnar Hökmark, Cătălin Sorin Ivan, Petr Ježek, Othmar Karas, Wolf Klinz, Werner Langen, Bernd Lucke, Olle Ludvigsson, Ivana Maletić, Gabriel Mato, Alex Mayer, Bernard Monot, Luděk Niedermayer, Stanisław Ożóg, Ralph Packet, Dariusz Rosati, Pirkko Ruohonen-Lerner, Anne Sander, Molly Scott Cato, Pedro Silva Pereira, Peter Simon, Theodor Dumitru Stolojan, Paul Tang, Ramon Tremosa i Balcells, Ernest Urtasun, Marco Valli, Tom Vandenkendelaere, Babette Winter, Sotirios Zarianopoulos

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Eric Andrieu, Nessa Childers, Bas Eickhout, Sophia in ‘t Veld, Jeppe Kofod, Aleksejs Loskutovs, Thomas Mann, Lieve Wierinck

Zastępcy (art. 200 ust. 2) obecni podczas głosowania końcowego

Ole Christensen, Danilo Oscar Lancini

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

35

+

ALDE

Sophia in 't Veld, Petr Ježek, Wolf Klinz, Ramon Tremosa i Balcells, Lieve Wierinck

NI

Cătălin Sorin Ivan

PPE

Markus Ferber, Brian Hayes, Gunnar Hökmark, Othmar Karas, Esther de Lange, Werner Langen, Aleksejs Loskutovs, Ivana Maletić, Thomas Mann, Gabriel Mato, Luděk Niedermayer, Dariusz Rosati, Anne Sander, Theodor Dumitru Stolojan, Tom Vandenkendelaere

S&D

Eric Andrieu, Pervenche Berès, Nessa Childers, Ole Christensen, Jonás Fernández, Giuseppe Ferrandino, Roberto Gualtieri, Jeppe Kofod, Olle Ludvigsson, Alex Mayer, Pedro Silva Pereira, Peter Simon, Paul Tang, Babette Winter

9

-

ECR

Bernd Lucke

EFDD

Bernard Monot, Marco Valli

ENF

Danilo Oscar Lancini

NI

Sotirios Zarianopoulos

VERTS/ALE

Bas Eickhout, Sven Giegold, Molly Scott Cato, Ernest Urtasun

3

0

ECR

Stanisław Ożóg, Ralph Packet, Pirkko Ruohonen-Lerner

Objaśnienie używanych znaków:

+  :  za

-  :  przeciw

0  :  wstrzymało się

Ostatnia aktualizacja: 8 marca 2019
Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności