w sprawie powołania Viorela Ştefana na członka Trybunału Obrachunkowego

(C8-0049/2019 – 2019/0802(NLE))

(Konsultacja)

Parlament Europejski,

–  uwzględniając art. 286 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którym Rada skonsultowała się z Parlamentem (C8-0049/2019),

–  uwzględniając art. 121 Regulaminu,

–  uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A8-0194/2019),

A.  mając na uwadze, że Komisja Kontroli Budżetowej dokonała oceny kwalifikacji kandydata, zwłaszcza pod kątem wymogów określonych w art. 286 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

B.  mając na uwadze, że na posiedzeniu w dniu 8 kwietnia 2019 r. Komisja Kontroli Budżetowej przesłuchała kandydata Rady na członka Trybunału Obrachunkowego;

1.  wydaje negatywną opinię w sprawie propozycji Rady dotyczącej powołania Viorela Ştefana na członka Trybunału Obrachunkowego;

2.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji Radzie oraz do wiadomości Trybunałowi Obrachunkowemu, jak również innym instytucjom Unii Europejskiej i organom kontroli w państwach członkowskich.

Studia i specjalizacje

–  2002, doktor nauk ekonomicznych, Uniwersytet Dunărea de Jos w Gałaczu

–  1980, absolwent Wydziału Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu A.J. Cuzy w Jassach

Profil zawodowy

–  luty 2018 – obecnie, wicepremier

–  czerwiec 2017 – styczeń 2018, członek Izby Deputowanych, przewodniczący i członek Komisji ds. Budżetu, Finansów i Banków

–  styczeń 2017 – czerwiec 2017, Minister Finansów Publicznych

–  2016 – obecnie, członek Izby Deputowanych

–  2012 – 2016, członek Izby Deputowanych

–  2008 – 2016, członek Izby Deputowanych

–  1996 – 2008, senator

–  1996 – 2002, przewodniczący, NAVROM SA Przedsiębiorstwo Żeglugi Rzecznej w Gałaczu

–  1991 – 1996, prezes, NAVROM SA Przedsiębiorstwo Żeglugi Rzecznej w Gałaczu

–  1987 – 1991, kierownik działu eksploatacji, Rumuńskie Przedsiębiorstwo Żeglugi Rzecznej NAVROM SA w Gałaczu

–  1980 – 1987, ekonomista, Rumuńskie Przedsiębiorstwo Żeglugi Rzecznej NAVROM SA w Gałaczu

Działalność, zajmowane stanowiska w partii politycznej

Członek Partii Socjaldemokratycznej od 1993 r.

–  1996 – 2015, wiceprzewodniczący organizacji partyjnej w Gałaczu

–  2015 – 2018, wiceprzewodniczący Partii Socjaldemokratycznej

Działalność, stanowiska w związku zawodowym, stowarzyszeniu pracodawców itp.

–  1992 – 1998, przewodniczący, Stowarzyszenie Pracodawców Sektora Transportu Wodnego

Dotychczasowa działalność parlamentarna i stanowiska

–  lipiec 2017 – styczeń 2018, przewodniczący Komisji ds. Budżetu, Finansów i Banków, Izba Deputowanych

–  styczeń 2017 – czerwiec 2017, Minister Finansów Publicznych

–  2016 – lipiec 2017, przewodniczący Komisji ds. Budżetu, Finansów i Banków, Izba Deputowanych

Inicjatywy ustawodawcze: 1

Wypowiedzi na posiedzeniach plenarnych:

Przemówienia: 3 (na 2 posiedzeniach)

–  2012 – 2016

członek Izby Deputowanych, przewodniczący Komisji ds. Budżetu, Finansów i Banków;

członek Specjalnej Wspólnej Komisji Izby Deputowanych i Senatu ds. zatwierdzania projektów ustaw dotyczących niektórych środków odnoszących się do eksploatacji złóż złota i srebra w kopalni Rosia Montana oraz pobudzania i ułatwiania rozwoju działalności wydobywczej w Rumunii;

przewodniczący Parlamentarnej Grupy Przyjaźni z Federacją Rosyjską;

sekretarz Parlamentarnej Grupy Przyjaźni z Federacyjną Republiką Brazylii.

Inicjatywy ustawodawcze: 42, z których 11 przyjęto jako ustawy

Wypowiedzi na posiedzeniach plenarnych:

Przemówienia: 110 (na 51 posiedzeniach)

Zainicjowane projekty decyzji: 1

Wnioski: 2

–  2008 – 2012

członek Izby Deputowanych, przewodniczący Komisji ds. Budżetu, Finansów i Banków;

członek Wspólnej Specjalnej Komisji badającej kryzys w funkcjonowaniu wymiaru sprawiedliwości;

przewodniczący Parlamentarnej Grupy Przyjaźni z Japonią;

członek Parlamentarnej Grupy Przyjaźni z Republiką Grecką;

członek Parlamentarnej Grupy Przyjaźni z Państwem Izrael.

Inicjatywy ustawodawcze: 14, z których 2 przyjęto jako ustawy

Wypowiedzi na posiedzeniach plenarnych:

Przemówienia: 50 (na 35 posiedzeniach)

Pytania i interpelacje: 10

Wnioski: 10

–  2004 – 2008

senator, wiceprzewodniczący Komisji ds. Budżetu, Finansów, Bankowości i Rynku Kapitałowego;

członek Wspólnego Stałego Komitetu Specjalnego Izby Deputowanych i Senatu ds. kontroli wykonania budżetu za rok 2003 przez Trybunał Obrachunkowy;

członek Parlamentarnej Grupy Przyjaźni z Republiką Armenii;

członek Parlamentarnej Grupy Przyjaźni z Islandią;

członek Parlamentarnej Grupy Przyjaźni z Republiką Grecką.

Inicjatywy ustawodawcze: 16, z których 3 przyjęto jako ustawy

Wypowiedzi na posiedzeniach plenarnych:

Przemówienia: 287 (na 156 posiedzeniach)

Oświadczenia polityczne: 1

Wnioski: 13

–  2000 – 2004

senator, przewodniczący Komisji ds. Budżetu, Finansów, Bankowości i Rynku Kapitałowego;

członek Parlamentarnej Grupy Przyjaźni z Syryjską Republiką Arabską;

członek Parlamentarnej Grupy Przyjaźni z Republiką Grecką;

członek Parlamentarnej Grupy Przyjaźni z Państwem Izrael.

Inicjatywy ustawodawcze: 4, z których 1 przyjęto jako ustawę

Wypowiedzi na posiedzeniach plenarnych:

Przemówienia: 276 (na 94 posiedzeniach)

członek 8 komisji mediacyjnych

–  1996 – 2000

senator, członek Komisji ds. Budżetu, Finansów, Bankowości i Rynku Kapitałowego;

członek Wspólnego Komitetu Izby Deputowanych i Senatu ds. kontroli wykonania budżetu przez Trybunał Obrachunkowy;

członek Parlamentarnej Grupy Przyjaźni z Republiką Francuską;

członek Parlamentarnej Grupy Przyjaźni z Republiką Austrii.

Działalność, stanowiska w innych organizacjach krajowych

–  1995 – 2001, przewodniczący, Stowarzyszenie Armatorów i Operatorów Żeglugi Rzecznej w Rumunii (AAOPFR)

Ordery, odznaczenia

Kawaler państwowego orderu dla zasłużonych

Doświadczenie zawodowe

1.  Proszę przedstawić swoje doświadczenie zawodowe w dziedzinie finansów publicznych, zarówno w zakresie planowania budżetu, realizacji budżetu lub zarządzania budżetem czy kontroli budżetowej lub audytu.

Moje doświadczenie zawodowe w dziedzinie finansów publicznych, w tym w zakresie planowania budżetu, realizacji budżetu lub zarządzania budżetem czy kontroli budżetowej lub audytu, obejmuje 22 lata służby w rumuńskim parlamencie, na stanowisku Ministra Finansów Publicznych w 2017 r. oraz wicepremiera w rumuńskim rządzie od 2018 r.

W parlamencie zasiadałem nieprzerwanie w dwóch specjalistycznych komisjach obu izb, 12 lat w senackiej Komisji ds. Budżetu, Finansów, Bankowości i Rynku Kapitałowego oraz 10 lat w Komisji ds. Budżetu, Finansów i Banków Izby Deputowanych.

W tym czasie przez 10 lat piastowałem stanowisko przewodniczącego komisji, a przez sześć lat – wiceprzewodniczącego.

Jako przewodniczący komisji byłem odpowiedzialny za zarządzanie parlamentarnymi procedurami przyjmowania budżetów rządowych i budżetów systemu zabezpieczenia społecznego, a także budżetów obu izb parlamentu oraz instytucji i organów publicznych rozliczających się przed parlamentem lub współpracujących z nim, w tym rumuńskiego Trybunału Obrachunkowego.

W ciągu każdego roku budżetowego odpowiadałem za koordynację nadzoru parlamentarnego nad działalnością urzędników zatwierdzających w zakresie zarządzania środkami finansowymi, obejmującego specjalne procedury, takie jak wysłuchania, analizy czy badania. Z końcem każdego roku moim zadaniem była ocena i omówienie specjalnych sprawozdań z wykonania budżetu i przedstawienie ich obu izbom.

W ramach bieżącego dialogu instytucjonalnego z przedstawicielami rumuńskiego Trybunału Obrachunkowego na podstawie sprawozdań, konkluzji i opinii zespołów kontrolnych oceniano wykonanie budżetu i przyjmowano sprawozdania ekspertów. Dzięki współpracy ze wspomnianą instytucją uzyskałem orientację w zasadach i mechanizmach rzetelnego audytu oraz, przede wszystkim, zrozumiałem jego znaczenie dla zapewnienia należytego zarządzania środkami publicznymi.

22 lata ciągłego i bezpośredniego zaangażowania w pracę tych specjalistycznych komisji parlamentarnych pomogły mi zrozumieć oraz aktywnie uczestniczyć w formułowaniu i wdrażaniu polityk publicznych na szczeblu krajowym w szeregu dziedzin gospodarki i finansów, takich jak m.in.: opodatkowanie, rynki finansowe (bankowość, papiery wartościowe, ubezpieczenia, prywatne systemy emerytalne), polityka pieniężna i dług publiczny czy polityka inwestycyjna.

Powołanie na stanowisko Ministra Finansów Publicznych było dla mnie nie tylko prawdziwym wyzwaniem pod względem rozwoju kariery zawodowej, lecz także okazją, by wykazać się umiejętnością zarządzania finansami publicznymi. O ile poprzednio byłem zaangażowany głównie w działalność ustawodawczą i monitorowanie, na nowym stanowisku zyskałem możliwość praktycznego wykorzystania swoich umiejętności i głębszego wglądu w finanse publiczne z perspektywy osoby nimi zarządzającej. W ten sposób mogłem zgromadzić solidne doświadczenie dotyczące formułowania strategii fiskalnej i budżetowej, planowania budżetowego, administrowania dochodami państwa, Skarbu Państwa i długu publicznego, polityki celnej i odnośnego ustawodawstwa, organizacji i prowadzenia kontroli wewnętrznych w organach publicznych, koordynacji stosunków z międzynarodowymi instytucjami finansowymi, promowania i realizacji zamówień publicznych, administrowania programami pomocy państwa, scentralizowanego zarządzania zasobami publicznymi i usprawnionego zarządzania inwestycjami publicznymi, żeby wymienić tylko niektóre z dziedzin.

Doświadczenie w Ministerstwie Finansów Publicznych oraz praca parlamentarna pomogły mi w przygotowaniu się do objęcia stanowiska wicepremiera.

Mój nowy zakres obowiązków obejmuje przede wszystkim koordynację polityk i strategii gospodarczych oraz harmonizację i optymalizację współpracy międzyinstytucjonalnej, przy jednoczesnym skupieniu się na usprawnieniu zarządzania, obniżeniu kosztów administracyjnych, eliminacji powielania prac, restrukturyzacji systemów oraz przyspieszeniu komputeryzacji i cyfryzacji służby publicznej.

Oczywiście cele te można osiągnąć tylko przez stałe monitorowanie działań urzędników zatwierdzających w zakresie administracji budżetowej.

2.  Co zaliczyłby Pan do swoich najważniejszych osiągnięć w życiu zawodowym?

Moje życie zawodowe można podzielić na dwa następujące po sobie etapy, przy czym oba pomogły mi w zrozumieniu mechanizmów odpowiedzialnych za rozwój sytuacji mikro- i makroekonomicznej.

Po ukończeniu studiów podjąłem karierę w biznesie, gdzie kolejno nabywałem wszystkie niezbędne umiejętności, zaczynając jako młodszy stażysta i awansując aż do stanowisk dyrektora generalnego, kierownika, prezesa i przewodniczącego zarządu.

Wszystko odbywało się w trudnym okresie transformacji, gdy w Rumunii wprowadzano gospodarkę rynkową, co wymuszało radykalną restrukturyzację, wprowadzenie nowoczesnych metod zarządzania, dostosowanie do nowych zderegulowanych rynków oraz zmianę konfiguracji wewnętrznych, regionalnych i międzynarodowych przepływów handlowych.

Za swoje pierwsze osiągnięcie zawodowe uważam restrukturyzację i prywatyzację odznaczającego się sztywną organizacją i słabymi wynikami przedsiębiorstwa państwowego, dla którego pracowałem, jak wspomniałem powyżej, i przekształcenie go w prywatną spółkę notowaną na giełdzie, uzyskującą doskonałe wyniki gospodarcze i jeszcze dziś zapewniającą w Rumunii tysiące miejsc pracy.

Doświadczenie zgromadzone przez mnie w tym okresie stanowiło podstawę doktoratu, który de facto stanowił zwieńczenie tego etapu mojego życia zawodowego.

Drugi etap zaczął się 22 lata temu, kiedy postanowiłem zaangażować się w służbę publiczną i zostałem członkiem rumuńskiego senatu. Zacząłem wówczas gromadzić nowe umiejętności potrzebne do uporania się z powstającymi problemami makroekonomicznymi, a po powrocie do rumuńskiego senatu na drugą kadencję zostałem przez kolegów i koleżanki senatorów jednogłośnie mianowany przewodniczącym Komisji ds. Budżetu, Finansów, Bankowości i Rynku Kapitałowego. Uważam, że było to ważne osiągnięcie w mojej karierze parlamentarnej. Poświęciłem się wyłącznie tej dziedzinie działalności, a moje kwalifikacje zawodowe zyskały uznanie wszystkich ugrupowań politycznych oraz odpowiednich organów rumuńskiego parlamentu, a także uznanie w oczach ogółu społeczeństwa. To głównie z tego względu przez całą moją karierę parlamentarną wybierano mnie, przy poparciu wszystkich ugrupowań parlamentarnych, do kierowania komisjami specjalistycznymi.

Ważnym momentem w mojej karierze było również powołanie na stanowisko Ministra Finansów Publicznych.

Jednocześnie wielką satysfakcję sprawiała mi współpraca z zespołem wybitnych ekspertów, za którego koordynację odpowiadałem, zapewniając pozytywne i konstruktywne środowisko pracy, przestrzeganie odpowiednich zasad, wzajemny szacunek oraz uznanie umiejętności i zdolności każdego z ekspertów, a zarazem doceniając pracę naszych poprzedników i mając świadomość, że zarządzanie politykami i strategiami fiskalnymi i budżetowymi wymaga spójności i ciągłości.

Dobra i konstruktywna współpraca z innymi instytucjami w tym obszarze (Narodowy Bank Rumunii, Urząd Nadzoru Finansowego, Rada ds. Konkurencji, Trybunał Obrachunkowy itd.) także przyniosła istotne wyniki i stanowi odzwierciedlenie moich umiejętności zawodowych.

Powołanie na stanowisko wicepremiera było ukoronowaniem mojej kariery zawodowej. Zamierzam nadal postępować w sposób godny tego wielkiego zaszczytu i do ostatniego dnia urzędowania wypełniać swoje obowiązki zgodnie z zasadami uczciwości i profesjonalizmu.

3.  Jakie ma Pan doświadczenia zawodowe związane z międzynarodowymi organizacjami lub instytucjami wielokulturowymi i wielojęzycznymi z siedzibą poza Pana krajem ojczystym?

Nie pracowałem wprawdzie w żadnej międzynarodowej instytucji ani organizacji, jednak w trakcie mojej kariery politycznej zdobyłem doświadczenie międzynarodowe, wielokulturowe i wielojęzyczne dzięki członkostwu w parlamentarnych grupach przyjaźni z: Japonią (przewodniczący grupy), Federacją Rosyjską (przewodniczący grupy), Federacyjną Republiką Brazylii (sekretarz grupy), Konfederacją Szwajcarską, Państwem Izrael, Republiką Grecką, Islandią, Republiką Armenii, Syryjską Republiką Arabską, Republiką Austrii oraz Republiką Francuską.

W ten sposób zyskałem możliwość interakcji z parlamentarzystami ze wspomnianych krajów. Celem parlamentarnych grup przyjaźni jest promowanie dwustronnej współpracy we wszystkich obszarach wspólnego zainteresowania, zaś ich sfery działania są bardzo zróżnicowane, obejmując zarówno dialog polityczny i parlamentarny, jak też dwustronne stosunki gospodarcze, kulturalne i naukowe.

Jako Minister Finansów Publicznych reprezentowałem Rumunię w Radzie Gubernatorów Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju, Międzynarodowego Banku Odbudowy i Rozwoju oraz Europejskiego Banku Inwestycyjnego. Nauczyło mnie to bardziej efektywnej pracy w międzynarodowym, wielokulturowym i wielojęzycznym środowisku. Piastując to stanowisko, otrzymałem również zadanie koordynowania dialogu między rumuńskimi władzami a delegatami Międzynarodowego Funduszu Walutowego i Banku Światowego.

4.  Czy uzyskał Pan absolutorium z wykonywania swych poprzednich funkcji kierowniczych, jeżeli taka procedura miała zastosowanie?

Taka procedura nie została zastosowana.

5.  Które z wcześniejszych stanowisk zawodowych objął Pan w wyniku nominacji politycznej?

Jak wspomniałem w odpowiedzi na pierwsze pytanie, moje życie zawodowe można podzielić na dwa osobne etapy. Na pierwszym etapie awansowałem w sektorze biznesowym od młodszego stażysty po przewodniczącego zarządu, czego nie można przypisać wpływom politycznym. Jest oczywiste, że kryteria awansu w prywatnej spółce giełdowej opierają się całkowicie na osiąganych wynikach.

Drugi etap mojego życia zawodowego to kariera parlamentarna, która, z definicji, wiąże się z działaniami podmiotów politycznych regulowanymi zasadami demokracji. Z poparciem politycznym wszedłem do parlamentu, a także objąłem stanowiska Ministra Finansów i wicepremiera.

Chciałbym jednak wspomnieć również o wyznaczeniu mnie na przewodniczącego specjalistycznych komisji parlamentarnych. Ponieważ kandydatów zawsze wybiera się przede wszystkim z uwzględnieniem kryteriów zawodowych i określonych umiejętności, każdorazowo byłem w stanie uzyskać poparcie wszystkich ugrupowań politycznych, niezależnie od tego, czy wchodziły one w skład rządu, czy należały do opozycji.

6.  Proszę wymienić trzy najważniejsze decyzje, w których podjęciu uczestniczył Pan w swojej pracy zawodowej.

W trakcie swojej kariery miałem możliwość czynnego uczestnictwa w podejmowaniu wielu ważnych decyzji, które doprowadziły do przekształcenia Rumunii w funkcjonującą gospodarkę rynkową, a następnie do jej przystąpienia do NATO i do Unii Europejskiej.

Chciałbym wymienić tylko trzy decyzje, które przyczyniły się do modernizacji rumuńskiego Trybunału Obrachunkowego oraz dostosowania jego profilu konstytucyjnego i prawnego do europejskich i międzynarodowych wzorców i dobrych praktyk.

(1)  Zmiana Konstytucji w 2003 r. wzmocniła niezależność Trybunału Obrachunkowego oraz zapewniła dodatkowe gwarancje jego stabilności. Wprowadzono nowy mechanizm ponownego wyboru na posiedzeniu plenarnym, eliminując wszelkie możliwości nadmiernej lub przypadkowej ingerencji politycznej. Na nowo zdefiniowano zakres kompetencji Trybunału, stwarzając podstawę konstytucyjną dla utworzenia wyspecjalizowanych sądów. Zlikwidowano Prokuraturę Finansową, a zatrudnionych w niej prokuratorów przeniesiono do Ministerstwa Finansów Publicznych.

Jako przewodniczący senackiej Komisji ds. Budżetu, Finansów, Bankowości i Rynku Kapitałowego aktywnie uczestniczyłem w procesie oceny, uzasadnienia, formułowania i ostatecznego przygotowania poprawek do odnośnej sekcji Konstytucji.

(2)  W 2005 r., jako wiceprzewodniczący senackiej Komisji ds. Budżetu, Finansów, Bankowości i Rynku Kapitałowego, sporządziłem sprawozdanie na posiedzenie plenarne, dotyczące przyjęcia ustawy ustanawiającej Organ Kontrolny, niezależną jednostkę operacyjną w ramach Trybunału Obrachunkowego,

mającą za zadanie kontrolować europejskie finansowanie zgodnie z ogólnymi zasadami zarządzania i kontroli.

(3)  W 2008 r., jako wiceprzewodniczący specjalnej komisji senatu, byłem odpowiedzialny za koordynację żmudnego procesu zmiany i uzupełnienia ustawy o organizacji i funkcjonowaniu Trybunału Obrachunkowego. Wraz z personelem Trybunału Obrachunkowego sporządziłem sprawozdanie i przedstawiłem jej na plenarnym posiedzeniu Senatu. To właśnie na tej podstawie przyjęto ustawę nr 217/2008.

Nowe przepisy w stopniu decydującym przyczyniły się do dostosowania regulaminu Trybunału Obrachunkowego do przepisów unijnych, przy czym za punkt wyjścia przyjęto zasady zapisane w deklaracji z Meksyku w sprawie niezależności najwyższych organów kontroli z 2007 r.

Wprowadzono nowe zasady dotyczące niezależności Trybunału Obrachunkowego i zewnętrznych kontrolerów publicznych. Wzmocniono niezależność finansową instytucji. Określono prawa i obowiązki Trybunału w zakresie sprawozdawczości, a także zapewniono mu swobodę decydowania o treści, publikacji i rozpowszechnianiu sprawozdań. Zagwarantowano nieograniczony dostęp do informacji.

W wyniku przyjęcia tych przepisów rumuńskiemu Trybunałowi Obrachunkowemu przypadła ważna rola w procesie reformowania służby publicznej przez coraz większą rozliczalność w zakresie wykorzystania środków publicznych i zarządzania nimi, w tym europejskich środków finansowych lub pochodzących z innych międzynarodowych instytucji finansowych.

Niezależność

7.  Traktat stanowi, że członkowie Trybunału Obrachunkowego muszą być „w pełni niezależni” w wykonywaniu swych funkcji. Jak zamierza Pan stosować się do tego obowiązku podczas pełnienia przyszłych zadań?

Niezależność to podstawowa zasada zewnętrznej kontroli publicznej, a także najważniejsza zasada dotycząca najwyższych organów kontroli, jak stanowi deklaracja z Limy, ogólnoświatowy dokument odniesienia w zakresie kontroli publicznej faktycznie gwarantujący niezależność takich instytucji.

Kluczową zasadę niezależności wyraźnie zapisano w deklaracji z Meksyku, a także znalazła ona poparcie w niedawnych rezolucjach ONZ.

W deklaracji z Limy, przyjętej już w 1977 r., stwierdza się jednoznacznie, że najwyższe organy kontroli mogą wykonywać swoje zadania obiektywnie i efektywnie tylko w takim zakresie, w jakim są niezależne od kontrolowanego podmiotu i wolne od jakichkolwiek wpływów zewnętrznych.

Znane mi są również postanowienia Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w sposób jasny wymagające, aby członkowie Europejskiego Trybunału Obrachunkowego byli w pełni niezależni w wykonywaniu swoich funkcji, w ogólnym interesie Unii, oraz stanowiące, że nie zwracają się oni o instrukcje ani ich nie przyjmują od żadnego rządu lub jakiegokolwiek organu.

W przypadku wybrania mnie na niezwykle ważne stanowisko członka Europejskiego Trybunału Obrachunkowego w pełni uwzględniałbym potrzebę ścisłego przestrzegania zasady niezależności i w związku z tym byłbym w pełni niezależny w wykonywaniu swoich funkcji, gwarantując, że nic nie może wpłynąć na moją niezależność, uczciwość, bezstronność, obiektywizm i profesjonalizm.

W równej mierze respektowałbym i przestrzegał wartości i regulaminu Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, kodeksu postępowania ustanowionego Międzynarodowymi Standardami Najwyższych Organów Kontroli (ISSAI), norm etycznych europejskich trybunałów obrachunkowych, kodeksu postępowania Europejskiego Trybunału Obrachunkowego i wszelkich innych odnośnych przepisów.

Jestem głęboko przekonany, że członek Trybunału Obrachunkowego musi pozostać w pełni niezależny od wszelkich interesów, presji itp. ze strony państw członkowskich UE czy ich instytucji, partii politycznych, grup interesów bądź przedsiębiorstw prywatnych oraz ze strony wszelkich innych podmiotów publicznych lub prywatnych.

W tym miejscu chciałbym dodać, że w całym swoim życiu zawodowym, w którym zajmowałem szereg ważnych stanowisk w parlamencie i rządzie rumuńskim, jako przewodniczący Komisji ds. Budżetu, Finansów i Bankowości, Minister Finansów Publicznych i wicepremier, zawsze przywiązywałem duże znaczenie do zasady niezależności i przestrzegałem jej skrupulatnie w wykonywaniu swoich funkcji.

8.  Czy Pan lub ktokolwiek z Pana bliskich (rodzice, rodzeństwo, partner w zalegalizowanym związku bądź dzieci) posiada jakiekolwiek udziały w podmiotach gospodarczych lub jakiekolwiek udziały finansowe czy też inne zobowiązania, które mogłyby kolidować z Pana przyszłymi obowiązkami?

Nie jestem ani żaden z moich bliskich (rodzice, rodzeństwo, partner w zalegalizowanym związku bądź dzieci) nie jest zaangażowany w działalność gospodarczą, związany żadnymi zobowiązaniami, a także nie posiadam i żaden z moich bliskich nie posiada żadnych udziałów w podmiotach gospodarczych, które mogłyby kolidować z moimi przyszłymi obowiązkami.

Posiadane przeze mnie udziały to portfele mniejszościowe nie dające mi prawa głosu ani wpływu na prowadzenie odnośnego przedsiębiorstwa oraz na podejmowane przez nie działania i transakcje.

Zgodnie z właściwymi przepisami rumuńskimi od 2003 r. ujawniam swoje aktywa i interesy na stronach internetowych obu izb, gdzie w dowolnym momencie może zapoznać się z nimi każda osoba.

9.  Czy jest Pan gotów ujawnić prezesowi Trybunału wszystkie swoje interesy finansowe i inne zobowiązania oraz pozwolić na ich upublicznienie?

Ujawnię prezesowi Trybunału Obrachunkowego wszystkie swoje interesy finansowe i inne zobowiązania oraz upublicznię je.

10.  Czy jest Pan stroną jakiegokolwiek toczącego się postępowania sądowego? Jeżeli tak, proszę podać szczegółowe informacje.

Nie jestem stroną w żadnym postępowaniu sądowym.

11.  Czy pełni Pan jakąkolwiek czynną lub wykonawczą funkcję polityczną, a jeżeli tak, to na jakim szczeblu? Czy zajmował Pan jakiekolwiek stanowisko polityczne w ciągu ostatnich 18 miesięcy? Jeżeli tak, proszę podać szczegółowe informacje.

Jestem członkiem Partii Socjaldemokratycznej i wiceprzewodniczącym tej partii w Gałaczu.

Od października 2015 r. do marca 2018 r. byłem wiceprzewodniczącym ogólnokrajowej organizacji partyjnej. W dniu 10 marca 2018 r. ustąpiłem ze stanowiska.

12.  Czy w razie wyboru na członka Trybunału ustąpi Pan z piastowanych stanowisk, na które został Pan wybrany, oraz zrezygnuje z aktywnie pełnionych funkcji partyjnych?

W razie wyboru na członka Europejskiego Trybunału Obrachunkowego zrezygnuję z członkostwa w rumuńskim parlamencie oraz ustąpię z wszystkich stanowisk i funkcji w partii.

13.  Jak postąpiłby Pan w przypadkach poważnych nieprawidłowości, a nawet oszustwa lub korupcji z udziałem osób pochodzących z Pana kraju?

Uważam, że niezależnie od tego, którego państwa członkowskiego czy osoby dotyczą poważne przypadki nieprawidłowości, oszustwa lub korupcji, wszyscy członkowie Europejskiego Trybunału Obrachunkowego muszą być nie tylko niezależni, ale też bezstronni i traktować takie sprawy odpowiednio, z zachowaniem takiego samego rygoru oraz podejmować właściwe działania.

Jako członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego będę traktował wszelkie takie przypadki z całkowitą bezstronnością i obiektywizmem, gdyż niezależnie od państwa członkowskiego pochodzenia osób zaangażowanych w poważne przypadki nieprawidłowości, oszustwa bądź korupcji powinny być one traktowane tak samo, a właściwe środki powinny być wdrażane w jednolity i równorzędny sposób.

Zgodnie z procedurami Europejskiego Trybunału Rachunkowego w razie znalezienia się w takiej sytuacji bezzwłocznie powiadomię przewodniczącego Trybunału i OLAF.

Uważam za całkowicie niedopuszczalny sam pomysł ​zróżnicowanego traktowania oraz stosowania subiektywnych kryteriów w przypadkach poważnych nieprawidłowości, podejrzeń, oszustw bądź korupcji, w które zaangażowane byłyby osoby z mojego państwa członkowskiego pochodzenia, mając na uwadze, że jako członek Europejskiego Trybunału Rachunkowego będę mieć obowiązek ochrony interesów finansowych wszystkich państw członkowskich UE z korzyścią dla europejskich podatników. Nie może być zatem mowy o innym niż bezstronne podejściu do takich przypadków.

Ponadto w całej swojej karierze zawodowej, we wszystkich okolicznościach i w każdej sytuacji przestrzegałem zasad takich jak niezależność, bezstronność, obiektywizm, uczciwość i profesjonalizm i nimi się kierowałem.

Wykonywanie obowiązków

14.  Jakie powinny być główne cechy należytego zarządzania finansami w przypadku instytucji publicznych? Jak Europejski Trybunał Obrachunkowy może pomóc w umocnieniu tej kultury?

Ogólnie przyjmuje się, że należyte zarządzanie finansami w każdej instytucji czy podmiocie publicznym opiera się na zasadach oszczędności, efektywności i skuteczności. Zasada oszczędności oznacza, że właściwe zasoby muszą być udostępniane w należytym czasie, we właściwej ilości i jakości oraz w sposób możliwie najbardziej racjonalny pod względem kosztów, natomiast efektywność oznacza optymalne wykorzystane danych zasobów w celu osiągnięcia najlepszych możliwych rezultatów. Skuteczność oznacza stopień, w jakim rezultaty działania odpowiadają wyznaczonym celom lub je realizują.

Te trzy zasady stanowią podstawę nie tylko należytego zarządzania środkami publicznymi, lecz także należytego zarządzania gospodarczego w świecie biznesu.

Ponieważ należyte zarządzanie finansami opiera się na tych trzech zasadach, jasne jest, że instytucje publiczne muszą odpowiednio ustalać swoje cele, wskaźniki wykonania, systemy kontroli i procedury audytu wewnętrznego, aby zapewnić wysoki stopień zgodności i osiągnięcie celów.

Tylko instytucje wprowadzające w życie taką kulturę, obejmującą należyte zarządzanie środkami publicznymi, postrzegane są przez zainteresowane strony i podatników jako przejrzyste i rozliczalne podmioty zdolne do zarządzania środkami publicznymi w sposób efektywny i skuteczny, przy zapewnieniu dobrego zarządzania, które w ostatecznym rozrachunku przyniesie korzyści obywatelom państw członkowskich.

Uważam, że Europejski Trybunał Obrachunkowy odgrywa zasadniczą rolę nie tylko pod względem promowania i wspierania kultury należytego zarządzania finansami w praktyce, lecz także wnosząc wkład w zapewnienie jej długoterminowej stabilności we wszystkich instytucjach publicznych. Do podstawowych sposobów osiągania tego celu należą, z jednej strony, zalecenia zawarte w sprawozdaniach z kontroli sporządzanych przez Europejski Trybunał Obrachunkowy, pomagające poprawić i usprawnić cele, których realizację bada Trybunał oraz, z drugiej strony, monitorowanie wdrażania tych zaleceń.

Europejski Trybunał Obrachunkowy wnosi również istotny wkład w uproszczenie ramowych przepisów ustawowych i procedur administracyjnych, stosownie do przypadku, na potrzeby należytego zarządzania finansami, co wiąże się również z reformowaniem i upraszczaniem zasad w tej dziedzinie.

15.  Zgodnie z postanowieniami Traktatu Trybunał jest zobowiązany pomagać Parlamentowi w sprawowaniu funkcji kontrolnej w zakresie wykonania budżetu. Jak usprawniłby Pan współpracę między Trybunałem a Parlamentem Europejskim (zwłaszcza Komisją Kontroli Budżetowej) w celu wzmocnienia kontroli publicznej nad ogółem wydatków i ich wydajnością?

Po długiej karierze w rumuńskim parlamencie, obejmującej 22 lata działalności, w czasie której piastowałem szereg ważnych stanowisk, w tym przewodniczącego Komisji ds. Budżetu, Finansów i Banków, jestem w pełni przekonany, że nadzór parlamentarny nad wykonaniem budżetu publicznego, czy to na szczeblu państwa członkowskiego czy europejskim, ma zasadnicze znaczenie, gdyż zapewnia społeczeństwu dowody, że środki finansowe są wykorzystywane w sposób zgodny z prawem oraz skuteczny odpowiednio do wyznaczonych celów.Niewątpliwie przyczynia się to do pogłębienia dialogu demokratycznego i, w perspektywie długoterminowej, prowadzi do większej spójności w Unii Europejskiej.

Wkład Europejskiego Trybunału Obrachunkowego jest ważny, gdyż odpowiada on za zapewnienie wiarygodnych i dobrze udokumentowanych informacji dotyczących wykorzystania europejskich środków finansowych. Informacje te są przekazywane w sprawozdaniu rocznym, które dotyczy głównie kwestii powstających w związku z ustaleniami kontroli finansowych i kontroli zgodności, a także w sprawozdaniach specjalnych, dotyczących głównie kontroli wykonania zadań.

Odpowiedzialność Europejskiego Trybunału Rachunkowego wykracza jednak poza samo przedstawianie sprawozdań Parlamentowi Europejskiemu. Uważam, że ścisła współpraca międzynarodowa oparta na zasadach lojalności, wzajemnego zaufania oraz poszanowania obowiązków i prerogatyw każdej instytucji nadal ma podstawowe znaczenie oraz że należy podejmować wszelkie wysiłki, aby odpowiednie informacje możliwie najszybciej trafiały do członków Komisji Kontroli Budżetowej Parlamentu Europejskiego.

Jestem w pełni przekonany, że Europejski Trybunał Obrachunkowy uznaje Komisję Kontroli Budżetowej Parlamentu Europejskiego za swojego najważniejszego partnera i główną stronę zainteresowaną rezultatami jego prac. W związku z tym pozostaje on w ścisłym kontakcie z Komisją, zapewniając jej członkom stałe wsparcie do celów kontroli budżetowej.

Ciągły i skuteczny dialog, dzięki któremu Trybunał miałby świadomość, czego oczekują od niego posłowie i który gwarantowałby uwzględnienie przez Trybunał tych oczekiwań, przy jednoczesnym poszanowaniu zasady niezależności, byłby przepisem na sukces, jeśli chodzi o konkretne sposoby usprawnienia współpracy między Europejskim Trybunałem Obrachunkowym a Komisją Kontroli Budżetowej.Byłoby to korzystne dla obu instytucji oraz wiązałoby się z zaspokojeniem oczekiwań europejskich podatników. Ponadto stałym priorytetem dla Trybunału powinny być skuteczna komunikacja oraz innowacyjne sposoby przedstawiania ustaleń i wniosków w sprawozdaniach, zapewniające adekwatne reakcje Trybunału na oczekiwania Parlamentu Europejskiego w ogóle, a w szczególności Komisji Kontroli Budżetowej.

16.  Co według Pana stanowi wartość dodaną kontroli wykonania zadań i w jaki sposób należałoby wprowadzić wyniki kontroli do procedur zarządzania?

Kontrole finansowe, kontrole zgodności i kontrole wykonania zadań nie wykluczają się wzajemnie. Przeciwnie, są to działania komplementarne, zapewniające kompleksowy obraz, który może być bardzo pomocny przy podejmowaniu ważnych decyzji. Jestem w związku z tym przekonany, że zarówno kontrole finansowe, jak i kontrole wykonania zadań mają szczególną wartość dla Parlamentu i dla społeczeństwa ogółem.

W ciągu niemal 22 lat działalności parlamentarnej analizowałem wiele sprawozdań rumuńskiego Trybunału Obrachunkowego, które uważałem za bardzo przydatne. Wielokrotnie również zapoznawałem się ze sprawozdaniami publikowanymi przez Europejski Trybunał Obrachunkowy oraz inne krajowe najwyższe organy kontroli, aby uzyskać możliwie najbardziej kompletny obraz.

W ten sposób odkryłem z czasem, że większy nacisk kładzie się na rolę kontroli wykonania zadań, która podnosi wartość tradycyjnych kontroli finansowych. Ta tendencja znajduje odzwierciedlenie w szczególności w oczekiwaniach głównych odbiorców sprawozdań z kontroli, tj. Parlamentu i społeczeństwa, że ważne kwestie będą badane bezzwłocznie oraz że prezentowane będą zalecenia mające na celu skorygowanie wszelkich nieprawidłowości lub poprawę systemów i mechanizmów, które nadal nie osiągają zadowalających wyników.

Jest zatem dla mnie oczywiste, że nie wystarczy sama wiedza o legalności i prawidłowości wykonania budżetu UE. Musimy również zapewnić, aby środki wykorzystywano w sposób oszczędny, efektywny i skuteczny na szczeblu europejskim, co oznacza poprawę zarządzania finansowego UE.

Wydajne wykorzystanie europejskich środków finansowych ważne jest dla wszystkich Europejczyków, co oznacza, że Europejski Trybunał Obrachunkowy odgrywa istotną rolę, prowadząc odpowiednie kontrole wykonania zadań przez starannie wybrane podmioty, z zastosowaniem właściwych procedur oceny ryzyka zapewniających znaczną wartość dodaną.

17.  Jak można usprawnić współpracę pomiędzy Trybunałem Obrachunkowym, krajowymi organami kontroli i Parlamentem Europejskim (Komisją Kontroli Budżetowej) w zakresie kontroli budżetu UE?

Jako przewodniczący Komisji ds. Budżetu, Finansów i Banków obserwowałem z zainteresowaniem, jak najwyższe organy kontroli współpracują na szczeblu międzynarodowym z parlamentami narodowymi, a w szczególności interesowała mnie współpraca na szczeblu europejskim, np. między Parlamentem Europejskim a Europejskim Trybunałem Obrachunkowym. Jestem głęboko przekonany, że łącznym efektem musi być zwiększenie świadomości w odniesieniu do obszarów wspólnego zainteresowania oraz ustalenie kanałów najskuteczniejszej współpracy między parlamentami a najwyższymi organami kontroli.

Zdaję sobie sprawę, że najwyższe organy kontroli i Europejski Trybunał Obrachunkowy od dawna współpracują na wspólnym forum, znanym jako Komitet Kontaktowy prezesów najwyższych organów kontroli państw członkowskich Unii Europejskiej oraz Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, w ramach którego odbywają się coroczne spotkania służące omówieniu bieżących zagadnień związanych z kontrolą europejskich środków finansowych i ochroną wspólnych interesów. Wiem również, że Parlament Europejski, a w szczególności Komisja Kontroli Budżetowej dokładnie monitoruje wyniki tej współpracy i opowiadam się za ściślejszymi związkami z korzyścią dla europejskiego społeczeństwa.

Ponadto wiem, że Komitet Kontaktowy zainicjował niedawno szerokie reformy w celu ustanowienia ściślejszych związków na potrzeby współpracy na szczeblu europejskim, aby możliwie najszybciej reagować na oczekiwania parlamentarne. Chciałbym również zaznaczyć, że najwyższy organ kontroli w Rumunii, którym jest rumuński Trybunał Obrachunkowy, z powodzeniem zaangażował się we wspomniany proces reformy Komitetu Kontaktowego i wspiera wizyty kontrolne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego w Rumunii oraz ustala nowe sposoby pogłębienia współpracy międzyinstytucjonalnej, np. przez wymiany doświadczeń w dziedzinie kontroli zewnętrznej oraz, w szczególności, kontroli wykonania zadań.

Współpraca między najwyższymi organami kontroli a Europejskim Trybunałem Obrachunkowym prowadzona jest w sposób dynamiczny i okazuje się być skutecznym środkiem usprawnienia kooperacji. Wspólne analizy ryzyka mogą służyć do określania obszarów wysokiego ryzyka, na które można ukierunkować krajowe i europejskie działania kontrolne, co zaowocuje bardziej wydajnym przydziałem zasobów, gdyż ustalenia na szczeblu krajowym można przełożyć na szczebel europejski.

W razie wyboru na członka Europejskiego Trybunału Obrachunkowego będę zdecydowanie wspierał wzmocnienie i rozwój współpracy między najwyższymi organami kontroli, Europejskim Trybunałem Obrachunkowym i Parlamentem Europejskim, mając na uwadze, że Europejski Trybunał Obrachunkowy stanowi logiczne połączenie między krajowymi najwyższymi organami kontroli a Parlamentem Europejskim.

18.  W jaki sposób usprawniłby Pan unijną procedurę sprawozdawczą, aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu wszystkie niezbędne informacje dotyczące rzetelności danych przekazywanych KE przez państwa członkowskie?

Uważam, że zapewnienie Parlamentowi Europejskiemu wszystkich niezbędnych informacji dotyczących rzetelności danych przekazywanych przez państwa członkowskie to główny cel Europejskiego Trybunału Obrachunkowego w ramach jego procedury sprawozdawczej.

Ponieważ obejmuje ona również dane przekazywane przez władze państw członkowskich, uważam, że jest to obszar owocnej współpracy między krajowymi najwyższymi organami kontroli a Europejskim Trybunałem Obrachunkowym. Zgodnie z moją najlepszą wiedzą, w obszarze tym ma już miejsce współpraca na szczeblu komitetu kontaktowego, angażująca najwyższe organy kontroli w weryfikację pozyskiwania danych statystycznych. Ustanowiono już wspólną grupę roboczą z udziałem krajowych instytutów statystycznych, która zapewnia, aby wszelkie korekty wprowadzone w ostatecznych sprawozdaniach z kontroli wykonania budżetu znalazły precyzyjne odzwierciedlenie w końcowych danych statystycznych.

W każdym razie w pełni aprobuję dążenie do zapewnienia, aby dane przekazywane przez państwa członkowskie były rzetelne i odzwierciedlały rzeczywistość, oraz zobowiązuję się do czynnego wsparcia wysiłków na rzecz określenia działań niezbędnych do usprawnienia procedury sprawozdawczości Trybunału w tym obszarze.

Inne kwestie

19.  Czy wycofa Pan swoją kandydaturę na członka Trybunału, jeśli opinia Parlamentu w sprawie Pana powołania będzie nieprzychylna?

Moją kandydaturę na członka Europejskiego Trybunału Obrachunkowego wysunął rząd rumuński.

Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej przewiduje, że Rada stanowi po konsultacji z Parlamentem Europejskim.

W razie wydania przez Parlament Europejski nieprzychylnej opinii, obowiązkiem Rady będzie podjęcie odpowiedniej decyzji na podstawie wszystkich istotnych elementów i informacji będących w jej dyspozycji.