VERSLAG over mensenrechten en democratie in de wereld en het beleid van de Europese Unie ter zake – Jaarverslag 2018

11.12.2019 - (2019/2125(INI))

Commissie buitenlandse zaken
Rapporteur: Isabel Wiseler-Lima

ONTWERPRESOLUTIE VAN HET EUROPEES PARLEMENT

over mensenrechten en democratie in de wereld en het beleid van de Europese Unie ter zake – Jaarverslag 2018

(2019/2125(INI))

Het Europees Parlement,

– gezien de Universele Verklaring van de rechten van de mens en andere mensenrechtenverdragen en -instrumenten van de VN,

– gezien het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens,

– gezien het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie,

– gezien de artikelen 2, 3, 8, 21 en 23 van het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU),

– gezien de artikelen 17 en 207 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU),

– gezien de op 28 juni 2016 gepresenteerde integrale strategie voor het buitenlands en veiligheidsbeleid van de Europese Unie,

– gezien het op 20 juli 2015 door de Raad aangenomen actieplan inzake mensenrechten en democratie 2015-2019, en de tussentijdse evaluatie ervan van juni 2017,

– gezien de op 24 juni 2013 goedgekeurde richtsnoeren van de EU tot bevordering en bescherming van de vrijheid van godsdienst en overtuiging,

– gezien de EU-richtsnoeren voor de bevordering en de bescherming van het genot van alle mensenrechten door lesbiennes, homoseksuelen, biseksuelen, transgenders en interseksuelen (LGBTI), die op 24 juni 2013 zijn vastgesteld,

– gezien de EU-richtsnoeren inzake de doodstraf, inzake vrijheid van meningsuiting online en offline, en over mensenrechtenverdedigers,

– gezien de herziene EU-richtsnoeren voor een EU-beleid ten aanzien van derde landen inzake foltering en andere wrede, onmenselijke of onterende behandeling of bestraffing, die op 16 september 2019 zijn aangenomen,

– gezien de EU-mensenrechtenrichtsnoeren inzake veilig drinkwater en sanitaire voorzieningen, die op 17 juni 2019 zijn aangenomen,

– gezien het Verdrag van de Raad van Europa inzake het voorkomen en bestrijden van geweld tegen vrouwen en huiselijk geweld (“het Verdrag van Istanbul”) van 11 mei 2011, dat niet alle lidstaten hebben geratificeerd,

– gezien de Verdragen van de Raad van Europa inzake bestrijding van mensenhandel (CETS nr. 197) en inzake de bescherming van kinderen tegen seksuele uitbuiting en seksueel misbruik (CETS nr. 201),

– gezien het Kaderverdrag van de Raad van Europa inzake de bescherming van nationale minderheden en het Europees Handvest voor regionale talen of talen van minderheden,

– gezien de 17 doelstellingen inzake duurzame ontwikkeling (SDG’s) van de VN en de Agenda 2030 voor duurzame ontwikkeling,

– gezien het EU-genderactieplan II (GAP II) "Gendergelijkheid en de empowerment van vrouwen: het leven van meisjes en vrouwen via de externe betrekkingen van de EU veranderen (2016-2020)" van 21 september 2015,

– gezien het VN-Verdrag inzake de rechten van het kind van 20 november 1989, en de twee facultatieve protocollen daarbij,

– gezien het VN-Verdrag inzake de rechten van personen met een handicap van 30 maart 2017,

– gezien de VN-Verklaring inzake de rechten van tot nationale of etnische, religieuze en taalminderheden behorende personen en die over de rechten van inheemse volken,

– gezien het verslag van de speciale rapporteur van de VN voor de rechten van inheemse volkeren aan de VN-Mensenrechtenraad van 8 augustus 2017[1],

– gezien de leidende beginselen van de VN inzake bedrijfsleven en mensenrechten van 16 juni 2011,

– gezien de VN-Verklaring betreffende het recht en de verantwoordelijkheid van personen, groeperingen en maatschappelijke instanties voor de bevordering en bescherming van universeel erkende mensenrechten en fundamentele vrijheden, die op 9 december 1998 is aangenomen,

– gezien het Verdrag inzake de uitbanning van alle vormen van discriminatie van vrouwen (CEDAW), het actieprogramma van Peking, het actieprogramma van de Internationale Conferentie over Bevolking en Ontwikkeling alsmede de resultaten van de toetsingsconferenties ervan,

– gezien de verklaring van de Hoge Commissaris van de VN voor de mensenrechten in de Derde Commissie van de Algemene Vergadering van de VN in New York op 15 oktober 2019,

– gezien de in november 2006 aangenomen beginselen van Yogyakarta (betreffende de toepassing van het internationaal humanitair recht met betrekking tot seksuele gerichtheid en genderidentiteit), en de op 10 november 2017 aangenomen tien aanvullende beginselen (“plus 10”),

– gezien het besluit van de Algemene Vergadering van de VN van 28 mei 2019, waarin 22 augustus werd uitgeroepen tot Internationale Dag ter herdenking van de slachtoffers van geweld op grond van godsdienst of overtuiging,

– gezien de kernverdragen van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO),

– gezien het op 10 en 11 december 2018 door de Algemene Vergadering van de VN aangenomen mondiaal pact inzake veilige, ordelijke en reguliere migratie,

– gezien het op 17 december 2018 door de Algemene Vergadering van de VN aangenomen mondiaal pact inzake vluchtelingen,

– gezien Verordening (EU) 2016/679 van het Europees Parlement en de Raad van 27 april 2016 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens en betreffende het vrije verkeer van die gegevens (algemene verordening gegevensbescherming)[2],

– gezien het Protocol van de Raad van Europa van 10 oktober 2018 tot wijziging van het Verdrag van de Raad van Europa tot bescherming van personen met betrekking tot de geautomatiseerde verwerking van persoonsgegevens,

– gezien de conclusies van de Raad van 25 juni 2018 over de prioriteiten van de EU bij de Verenigde Naties en de 73e Algemene Vergadering van de Verenigde Naties,

– gezien de conclusies van de Raad van 17 juli 2018 over het Internationaal Strafhof naar aanleiding van de 20e verjaardag van de aanneming van het Statuut van Rome,

– gezien de mededeling van de Commissie van 26 april 2016 getiteld “Waardig leven: van afhankelijkheid van steun tot zelfredzaamheid” (COM(2016)0234) en de daaropvolgende conclusies van de Raad van 12 mei 2016 over de EU-aanpak van gedwongen ontheemding en ontwikkeling,

– gezien de conclusies van de Raad over democratie, die op 14 oktober 2019 zijn aangenomen,

– gezien de gezamenlijke verklaring van de vicevoorzitter van de Commissie/hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid (VV/HV) en de ministers van Buitenlandse Zaken of vertegenwoordigers van dertien deelnemende VN-lidstaten van 27 september 2018 over het initiatief “Good Human Rights Stories”,

– gezien het jaarverslag van de EU over mensenrechten en democratie in de wereld (2018),

– gezien zijn resolutie van 12 december 2018 over het jaarverslag 2017 over mensenrechten en democratie in de wereld en het beleid van de Europese Unie ter zake[3], , en zijn eerdere resoluties over voorgaande jaarverslagen,

– gezien zijn resolutie van 23 november 2016 over de strategische communicatie van de EU in reactie op negatieve EU-propaganda door derden[4] en zijn aanbeveling van 13 maart 2019 aan de Raad en de VV/HV bij het opmaken van de balans ten aanzien van de door de Europese Dienst voor extern optreden (EDEO) gegeven follow-up twee jaar na het EP-verslag over strategische communicatie van de EU in reactie op negatieve EU-propaganda door derden[5],

– gezien zijn resolutie van 15 januari 2019 over de EU-richtsnoeren en het mandaat van de speciaal EU-gezant voor de bevordering van de vrijheid van godsdienst of levensovertuiging buiten de Europese Unie[6],

– gezien zijn resolutie van 3 juli 2018 over de schending van de rechten van inheemse volkeren in de wereld, inclusief landroof[7],

– gezien zijn resolutie van 14 februari 2019 over de toekomst van de lijst van acties ter bevordering van de gelijkheid van LGBTI-personen (2019-2024)[8],

– gezien zijn resolutie van 13 februari 2019 over verslechteringen op het gebied van de rechten van de vrouw en gendergelijkheid in de EU[9],

– gezien al zijn resoluties over mensenrechtenschendingen, de democratie en de rechtsstaat (ook wel spoedresoluties genoemd) die in 2018 zijn aangenomen overeenkomstig artikel 144 van zijn Reglement,

– gezien zijn Sacharovprijs voor de vrijheid van denken, die in 2018 werd uitgereikt aan Oleg Sentsov, een Oekraïense filmregisseur die als politiek gevangene wordt vastgehouden in Rusland,

– gezien artikel 54 van zijn Reglement,

– gezien de brief van de Commissie rechten van de vrouw en gendergelijkheid,

– gezien het verslag van de Commissie buitenlandse zaken (A9-0051/2019),

A. overwegende dat de EU in 2018, het jaar waarin de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (UVRM) zeventig jaar bestond, het politiek belang heeft onderstreept van een versterkte wereldorde die berust op de eerbiediging van de mensenrechten, en opnieuw heeft verklaard zich met hart en ziel in te zetten voor de wereldwijde bevordering en bescherming van de mensenrechten; overwegende dat het Europees Parlement in november 2018 voor de allereerste keer een mensenrechtenweek heeft georganiseerd, waarbij onder de aandacht werd gebracht welke mijlpalen er sinds de aanneming van de UVRM zijn bereikt en welke uitdagingen op het gebied van de mensenrechten er momenteel spelen;

B. overwegende dat de eerbiediging, de bevordering, de ondeelbaarheid en de waarborging van de universaliteit van de mensenrechten, evenals de bevordering van democratische beginselen en waarden, waaronder de rechtsstaat, respect voor de menselijke waardigheid en de beginselen van gelijkheid en solidariteit, de hoekstenen vormen van het ethische en juridische acquis van de EU en haar gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid (GBVB), evenals van al haar externe acties; overwegende dat de EU ernaar moet blijven streven op het wereldtoneel een toonaangevende rol te spelen bij de universele bevordering en bescherming van de mensenrechten, waaronder op multilateraal niveau, met name door een actief en constructief optreden in verschillende organen van de VN en met inachtneming van het Handvest van de Verenigde Naties, het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie en het internationaal recht, evenals de verplichtingen op het gebied van de mensenrechten en de toezeggingen die zijn gedaan in de Agenda 2030 voor duurzame ontwikkeling en de SDG’s;

C. overwegende dat de UVRM, als een reeks universele waarden, beginselen en normen die als richtsnoer dienen voor de VN-lidstaten, de bescherming van de mensenrechten als uitgangpunt neemt voor goed bestuur; overwegende dat de EU, in de geest van de UVRM en artikel 21 VEU, een voortrekkersrol speelt bij het voeren van beleid dat op de eerbiediging van de mensenrechten berust en zich voortdurend inzet voor de aanpak van mensenrechtenschendingen;

D. overwegende dat de EU de bevordering van de mensenrechten in 2018 verder heeft ondersteund met acties op bilateraal en multilateraal niveau, met name door de politieke dialoog met niet-EU-landen, met inbegrip van landen die naar Europese integratie streven, en andere regionale instellingen als de Afrikaanse Unie te versterken en nieuwe internationale overeenkomsten te sluiten, waaronder handelsovereenkomsten en economische partnerschapsovereenkomsten; overwegende dat dit ambitieuze streven vereist dat de EU zich consequent opstelt en het goede voorbeeld geeft;

E. overwegende dat het EU-beleid ervoor moet zorgen dat de mensenrechten van de meest kwetsbare groepen, zoals etnische, taalkundige en religieuze minderheden, personen met een handicap, de LGBTI-gemeenschap, vrouwen, kinderen, asielzoekers en migranten, worden beschermd; overwegende dat de EU bij de viering van de VN-Verklaring over mensenrechtenverdedigers de cruciale rol heeft onderkend die mensenrechtenverdedigers spelen bij het versterken van de democratie en de rechtsstaat; overwegende dat tijdens de Wereldtop over mensenrechtenverdedigers in 2018 een actieplan met prioriteiten ter verdediging van de mensenrechten werd opgesteld; overwegende dat in 2018 een groot aantal mensenrechtenverdedigers geviseerd en gedood werden en het slachtoffer waren van aanvallen, bedreigingen en vervolging; overwegende dat sommige particuliere militaire en beveiligingsondernemingen betrokken zijn bij mensenrechtenschendingen, die naar behoren moeten worden onderzocht terwijl de verantwoordelijken ervoor moeten worden berecht;

F. overwegende dat we zelfs in dit decennium zien hoe gendergelijkheid en vrouwenrechten op mondiaal niveau beperkt en aangevallen worden; overwegende dat seksuele en reproductieve gezondheid en rechten gebaseerd zijn op fundamentele mensenrechten en essentiële aspecten van de menselijke waardigheid vormen; overwegende dat geweld tegen vrouwen en meisjes wereldwijd een van de meest voorkomende mensenrechtenschendingen is, alle lagen van de bevolking treft en een van de belangrijkste obstakels vormt voor het bereiken van de gelijkheid van vrouwen en mannen; overwegende dat een integrale en bindende EU-strategie voor gendergelijkheid, waarom het Parlement heeft verzocht, moet zorgen voor gendermainstreaming op alle beleidsgebieden van de EU en de impact van het komende EU-genderactieplan III moet versterken;

G. overwegende dat bevordering van de internationale vrede en veiligheid een van de bestaansredenen van de EU vormt; overwegende dat de EU zich ertoe heeft verbonden om op het internationale toneel te handelen volgens de beginselen die haar oprichting hebben geïnspireerd, en in overeenstemming met en ter ondersteuning van de beginselen van het Handvest van de Verenigde Naties en het internationaal recht;

H. overwegende dat noodsituaties op milieugebied, waaronder de opwarming van de aarde en de ontbossing, het gevolg zijn van menselijk handelen en aanleiding geven tot schendingen van de mensenrechten, niet alleen ten aanzien van de direct hierdoor getroffen mensen, die hun huizen en leefgebieden verliezen, maar ook ten aanzien van de mensheid als geheel; overwegende dat het belangrijk is het verband tussen mensenrechten, gezondheid en milieubescherming te erkennen; overwegende dat het waarborgen van de toegang tot water essentieel is om in bepaalde regio’s spanningen te voorkomen;

I. overwegende dat een betere samenhang tussen het binnenlands en buitenlands beleid van de EU, evenals tussen de verschillende aspecten van haar buitenlands beleid, een absolute vereiste is voor een succesvol en doeltreffend EU-beleid op het gebied van de mensenrechten; overwegende dat beleidsmaatregelen ter ondersteuning van mensenrechten en democratie moeten worden geïntegreerd in alle EU-beleidslijnen met een externe dimensie, zoals ontwikkeling, migratie, veiligheid, terrorismebestrijding, rechten van vrouwen en gendergelijkheid, uitbreiding en handel, in het bijzonder door de mensenrechtenclausules in overeenkomsten tussen de EU en derde landen ten uitvoer te leggen; overwegende dat een grotere samenhang de EU in staat moet stellen sneller te reageren in de beginfase van mensenrechtenschendingen en zich actiever en geloofwaardiger als mondiale actor op het gebied van de mensenrechten op te werpen;

J. overwegende dat de overgang naar democratie en de totstandbrenging of consolidering van de rechtsstaat in veel landen een lange en zware weg is en dat ondersteuning van buitenaf gedurende een langere periode, onder meer van de EU, van essentieel belang is voor het welslagen ervan;

Mensenrechten en democratie: algemene tendensen en voornaamste uitdagingen

1. maakt zich ernstig zorgen over de aanvallen op de democratie en de rechtsstaat die in 2018 overal ter wereld hebben plaatsgevonden en waaruit blijkt dat het autoritarisme aan een opmars bezig is als politiek project, hetgeen tot uiting komt in veronachtzaming van de mensenrechten, onderdrukking van afwijkende meningen, politisering van de rechterlijke macht, verkiezingen waarvan de uitslag al op voorhand vaststaat, de slinkende speelruimte voor het maatschappelijk middenveld, en beperkingen van de vrijheid van vergadering en van meningsuiting; wijst op het belang van het maatschappelijk middenveld voor flexibele, tijdige en doeltreffende reacties jegens regimes die het internationaal recht, de mensenrechten en democratische beginselen schenden;

2. is van mening dat landen die afglijden naar een autoritair regime vatbaarder worden voor instabiliteit, conflicten, corruptie, gewelddadig extremisme en betrokkenheid bij militaire conflicten met andere landen; vindt het zorgwekkend dat er nog steeds regimes zijn die het bestaan van de universele rechten van de mens zoals neergelegd in het internationaal recht ontkennen; is verheugd dat daar tegenover staat dat diverse landen vredes- en democratiseringsprocessen op gang hebben gebracht, grondwettelijke en gerechtelijke hervormingen hebben doorgevoerd en een open en publiek debat zijn aangegaan met het maatschappelijk middenveld, met als doel de fundamentele vrijheden en de mensenrechten te bevorderen en zich in het kader daarvan onder meer in te zetten voor de afschaffing van de doodstraf; betreurt dat een aantal landen, ondanks de steeds sterkere tendens naar wereldwijde afschaffing van de doodstraf, nog een moratorium erop moet instellen;

3. stelt dat alle landen die de internationaal erkende fundamentele vrijheden in acht nemen als pijlers van de democratie, het voortouw moeten nemen bij zowel de wereldwijde verbreiding van praktijken op het gebied van democratisch bestuur die berusten op de eerbiediging van de mensenrechten en de rechtsstaat, als bij de versterking van internationale wetgevingsinstrumenten ter bescherming van de mensenrechten; wijst erop dat invloeden met een negatieve uitwerking op democratisch bestuur en de waarden die onlosmakelijk verbonden zijn met de mensenrechten, uitdagingen met zich meebrengen waarmee de inzet van democratische landen wordt gedwarsboomd; is uitermate verontrust over de banden tussen autoritaire regimes en populistische nationalistische partijen en regeringen; is van oordeel dat dergelijke banden de geloofwaardigheid ondermijnen van de inspanningen van de EU om de fundamentele waarden te bevorderen;

4. wijst erop dat er geen hiërarchie van mensenrechten is; beklemtoont dat het beginsel dat de mensenrechten universeel, onvervreemdbaar, ondeelbaar en onderling afhankelijk zijn, volledig moet worden geëerbiedigd en nageleefd; benadrukt dat pogingen om de rechten van bepaalde groepen te gebruiken om de marginalisering van andere te rechtvaardigen volstrekt onaanvaardbaar zijn;

5. wijst op de gesel van gewapende conflicten en militaire aanvallen met het oog op onder meer etnische zuiveringen, die burgerslachtoffers blijven eisen en massale ontheemding veroorzaken, en waarbij statelijke en niet-statelijke actoren hun verantwoordelijkheid om het internationaal humanitair recht en het internationaal recht inzake de mensenrechten te eerbiedigen van zich afschuiven; benadrukt dat oorlogs- of conflictgebieden worden geconfronteerd met schendingen van de mensenrechten zonder weerga en zonder enige boodschap aan de menselijke waardigheid, die niet alleen verwoestende gevolgen hebben voor de slachtoffers maar ook onterend zijn voor de daders; vestigt bij wijze van voorbeeld de aandacht op het gebruik van foltering en andere wrede, onmenselijke of onterende behandeling, gedwongen verdwijning, buitengerechtelijke executies, geweld en doelbewuste uithongering als oorlogswapen om personen, families, gemeenschappen en samenlevingen en met name kinderen murw en kapot te maken en ontredderd achter te laten; wijst op de kwetsbaarheid van met name vrouwen uit etnische en religieuze minderheden voor seksueel geweld, in het bijzonder bekeerlingen; veroordeelt met klem de dodelijke aanvallen op ziekenhuizen, scholen en andere burgerdoelen over de hele wereld bij gewapende conflicten in 2018; wijst erop dat het recht op leven een belangrijk mensenrecht is en dat illegale oorlogshandelingen daarom te allen tijde unaniem moeten worden veroordeeld en doeltreffend moeten worden aangepakt;

6. hekelt de afkalving van het multilateralisme en de op regels gebaseerde internationale orde die de bescherming van de mensenrechten wereldwijd danig op de proef stelt; gelooft er sterk in dat benaderingen en besluiten die in onderlinge samenspraak binnen een multilateraal kader worden genomen, in het bijzonder binnen VN-instanties en bestaande overeengekomen onderhandelingskaders binnen regionale organisaties als de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSE), de meest doeltreffende middelen zijn om de belangen van de mensheid te dienen, duurzame conflictoplossingen te vinden op basis van de normen en beginselen van het internationaal recht, het Handvest van de Verenigde Naties en de Slotakte van Helsinki, en vooruitgang op het gebied van de mensenrechten te bevorderen; maakt zich ernstig zorgen over het feit dat in diverse mensenrechtenorganen van de VN, met inbegrip van de VN-Mensenrechtenraad, landen zitting hebben waarvan bewezen is dat zij zich schuldig hebben gemaakt aan ernstige schendingen van de mensenrechten;

7. is uiterst verontrust over de toename van het aantal moorden, fysieke aanvallen en lastercampagnes en het gebruik van de doodstraf, vervolging, opsluiting, pesterijen en intimidatie jegens mensen die, waar ook ter wereld, opkomen voor de mensenrechten, en met name journalisten, wetenschappers, advocaten, politici en maatschappelijke activisten, waaronder vrouwenrechtenactivisten, milieuactivisten, landbeschermers en pleitbezorgers van religieuze minderheden, voornamelijk in landen waar de corruptie welig tiert en het gerechtelijk toezicht en de eerbiediging van de rechtsstaat sterk te wensen overlaten; maakt zich met name zorgen over de steeds driestere aanvallen op vreemde bodem, waarbij in sommige gevallen de wetten en gebruiken in verband met diplomatieke privileges en immuniteiten worden geschonden; dringt erop aan dat de hoogste geledingen in de besluitvorming zich voor de rechter verantwoorden voor die aanvallen; merkt op dat alle mensenrechtenverdedigers, en met name vrouwen, specifieke risico’s lopen en passende bescherming behoeven; laakt het feit dat bepaalde regeringen wetten hebben aangenomen die de activiteiten van het maatschappelijk middenveld of sociale bewegingen beperken, onder meer door de opheffing van ngo’s of de bevriezing van hun activa; maakt zich ernstig zorgen over het gebruik van repressieve cyberbeveiligings- en antiterrorismewetgeving om mensenrechtenverdedigers te bestrijden;

8. onderstreept het belang van de wereldwijde bevordering van gendergelijkheid en de rechten van vrouwen en meisjes; benadrukt dat er weliswaar vooruitgang is geboekt, maar dat vrouwen en meisjes nog altijd het slachtoffer worden van discriminatie en geweld; beklemtoont dat de meeste samenlevingen zich nog altijd met moeite een weg banen naar wettelijke emancipatie van vrouwen en meisjes en naar gelijke toegang tot onderwijs, gezondheidszorg, fatsoenlijk werk, gelijke beloning en politieke en economische vertegenwoordiging; uit zijn bezorgdheid over de wijdverbreide aanhoudende aanvallen op de rechten van vrouwen en op de seksuele en reproductieve gezondheid en rechten, en over wetgeving die in vele delen van de wereld deze rechten beperkt; wijst erop dat vrouwelijke genitale verminking en kinderhuwelijken tot de meest wijdverspreide schendingen van de mensenrechten behoren; geeft uiting aan zijn vrees dat vrouwen die een geloof belijden of een overtuiging aanhangen extra kwetsbaar zijn voor vervolging; is ingenomen met het Spotlight-initiatief van de EU en de VN voor het uitbannen van geweld tegen vrouwen en meisjes en vraagt om versterking ervan;

9. wijst erop dat de eerbiediging en de bevordering van de rechten van het kind, de bestrijding van alle vormen van misbruik, verwaarlozing, mishandeling, handel en uitbuiting van kinderen (waaronder gedwongen huwelijken en het werven of inzetten van kindsoldaten in gewapende conflicten), en de toegang van kinderen tot zorg en onderwijs van essentieel belang zijn voor de toekomst van de mensheid; steunt in dit verband het toezicht- en verslagleggingsmechanisme dat is vastgesteld bij resolutie 1612 van de VN-Veiligheidsraad over kinderen en gewapende conflicten;

10. benadrukt hoe belangrijk het is dat ten volle rekening wordt gehouden met de specifieke behoeften van personen met een handicap; roept de EU op de bestrijding van discriminatie van mensen met een handicap op te nemen in haar externe optreden en in haar beleid op het gebied van ontwikkelingshulp, evenals de strijd voor gelijke toegang tot de arbeidsmarkt en voor toegang tot onderwijs en opleiding, en oplossingen te bevorderen die het voor personen met een handicap makkelijker maken om aan de samenleving deel te nemen;

11. vestigt de aandacht op vervolging en discriminatie op grond van etnische of nationale afkomst, sociale klasse, kaste, geloofsovertuiging, taal, leeftijd, geslacht, seksualiteit of genderidentiteit, waar in tal van landen en samenlevingen nog altijd voorbeelden te over van zijn; vindt het zeer zorgwekkend dat de reacties die slachtoffers van deze mensenrechtenschendingen krijgen, steeds intoleranter en hatelijker worden; dringt erop aan dat degenen die voor deze schendingen verantwoordelijk zijn, ter verantwoording worden geroepen;

12. merkt op dat het aantal gedwongen ontheemden in 2018 ruim 70 miljoen bedroeg, waaronder 26 miljoen vluchtelingen, 41 miljoen intern ontheemden en 3,5 miljoen asielzoekers[10]; merkt bovendien op dat er wereldwijd ongeveer 12 miljoen staatlozen zijn; is van mening dat oorlogen, conflicten, terrorisme, geweld, politieke onderdrukking, vervolging op grond van godsdienst of overtuiging, armoede en water- en voedselonzekerheid het risico op nieuwe conflicten en verdere ontheemding in de hand werken; erkent dat de gevolgen van de klimaatverandering voor het milieu, zoals een beperktere toegang tot veilig drinkwater, de ontheemding van bevolkingsgroepen kunnen verergeren;

13. benadrukt dat de klimaatcrisis en het massale verlies aan biodiversiteit grote bedreigingen voor de bevolking vormen; wijst erop dat fundamentele mensenrechten zoals het recht op leven, gezondheid, voedsel en veilig drinkwater in gevaar komen als er geen gezond milieu bestaat; vestigt de aandacht op de gevolgen voor de mensenrechten van de verwoesting van het milieu, niet alleen voor de betrokken bevolking, maar ook met betrekking tot het recht op een gezond leefmilieu voor de mensheid als geheel; beklemtoont de cruciale verplichtingen en verantwoordelijkheden van staten en andere besluitvormers om de doelstellingen van de Overeenkomst van Parijs van 2015 te verwezenlijken, de klimaatverandering te bestrijden, de gevolgen ervan tegen te gaan, nadelige gevolgen voor de mensenrechten te voorkomen en passend beleid te bevorderen met inachtneming van de verplichtingen op het gebied van de mensenrechten; wijst op de verplichtingen van staten om de biodiversiteit te beschermen en toegang te bieden tot doeltreffende rechtsmiddelen wanneer sprake is van verlies en achteruitgang van de biodiversiteit; steunt de recente wetgevingsinspanningen op internationaal niveau ten aanzien van milieucriminaliteit;

14. benadrukt dat vrijheid van meningsuiting en mediapluralisme zowel online als offline de kern vormen van veerkrachtige democratische samenlevingen; veroordeelt het misbruik van legitieme doelen zoals terrorismebestrijding, de staatsveiligheid en wetshandhaving om de vrijheid van meningsuiting te beperken; veroordeelt mediapropaganda en de verspreiding van onjuiste informatie over minderheden; dringt erop aan dat, door op internationaal en EU-niveau een rechtskader te ontwikkelen voor de bestrijding van hybride dreigingen, waaronder cyber- en informatieoorlogvoering, de best mogelijke waarborgen worden ingebouwd tegen haatzaaiing en radicalisering, desinformatiecampagnes en vijandige propaganda, met name door toedoen van autoritaire staten en niet-gouvernementele actoren, zoals terroristische groeperingen, zonder dat de fundamentele rechten in het gedrang komen; wijst erop dat de media een afspiegeling van een verscheidenheid aan meningen dienen te zijn en het beginsel van non-discriminatie moeten ondersteunen en eerbiedigen; benadrukt in dit verband dat personen die tot minderheden behoren, gelijke toegang moeten hebben tot omroepmedia, ook in hun eigen taal;

De doeltreffendheid van het buitenlands beleid van de EU inzake de mensenrechten vergroten

15. herinnert eraan dat de EU zich ertoe heeft verbonden mensenrechten en democratie centraal te stellen in haar betrekkingen met derde landen; benadrukt daarom dat de doelstelling om de mensenrechten en de democratie wereldwijd te bevorderen vereist dat ze wordt geïntegreerd in al het EU-beleid met een externe dimensie; roept de EU ertoe op deze verplichtingen na te komen en ervoor te zorgen dat haar engagement autoritaire regimes niet onbedoeld sterker maakt;

16. verzoekt de Commissie en de lidstaten een nieuw, ambitieus, alomvattend en bindend actieplan inzake mensenrechten en democratie op te stellen voor de komende vijf jaar; pleit ervoor dat alle uitdagingen voor de mensenrechten, waaronder digitale rechten, milieurechten, de rechten van ouderen, sport en mensenrechten, en de rechten van migranten, naar behoren worden aangepakt in het toekomstige actieplan; dringt aan op de instelling van een krachtig toezichtmechanisme om de uitvoering en de impact van het actieplan te beoordelen; verzoekt de lidstaten meer verantwoordelijkheid voor het actieplan te nemen en verslag uit te brengen over de uitvoering ervan;

17. wijst op het belang van zijn resoluties over mensenrechtenschendingen, de democratie en de rechtsstaat en van de werkzaamheden van zijn Subcommissie mensenrechten; dringt er met klem op aan dat de Commissie en de EDEO nauwer samenwerken met de Subcommissie mensenrechten van het Parlement zodat deze kan deelnemen aan het toekomstige actieplan en kan toezien op de uitvoering ervan; verzoekt de EDEO regelmatig verslag uit te brengen aan het Parlement over het vervolg dat de dienst heeft gegeven aan alle spoedresoluties en/of de bijbehorende aanbevelingen;

18. wijst erop dat handel, het EU-handelsbeleid en mensenrechten elkaar kunnen en moeten versterken en dat het bedrijfsleven een belangrijke rol heeft te vervullen waar het gaat om het bieden van positieve prikkels ter bevordering van mensenrechten, democratie en verantwoord ondernemerschap; dringt er bij de Commissie en de EDEO op aan doeltreffend gebruik te maken van mensenrechtenclausules in internationale overeenkomsten, niet alleen via politieke dialoog, regelmatige evaluatie van de voortgang en lancering van raadplegingsprocedures op verzoek, maar ook door een doeltreffend mechanisme in het leven te roepen om toezicht te houden op ernstige mensenrechtenschendingen die het gevolg kunnen zijn van bedrijfsactiviteiten; dringt erop aan dat mensenrechtenclausules naar behoren worden gehandhaafd en dienovereenkomstig worden gemonitord, onder meer door middel van meetbare ijkpunten, met de betrokkenheid van het Parlement, het maatschappelijk middenveld en de relevante internationale organisaties; dringt aan op de instelling van een doeltreffend en onafhankelijk klachtenmechanisme voor groepen burgers en belanghebbenden die het slachtoffer zijn van mensenrechtenschendingen; benadrukt dat de EU en haar lidstaten alle mogelijke mensenrechtenschendingen door bedrijven en de negatieve gevolgen van bedrijfsactiviteiten moeten voorkomen;

19. is voorstander van mensenrechtendialogen met derde landen en ziet dergelijke dialogen als een essentieel instrument voor bilaterale inspanningen ter bevordering en bescherming van de mensenrechten; wijst erop dat in de EU-richtsnoeren inzake mensenrechtendialogen met niet-EU-landen een aantal criteria voor het aangaan van een dialoog worden beschreven, waaronder de bereidheid van de regering om de situatie te verbeteren, de inzet van de regering voor de mensenrechtenverdragen, de wil van de regering om samen te werken met de procedures en mechanismen inzake mensenrechten van de Verenigde Naties, en de houding van de regering tegenover de civiele samenleving; dringt er bij de EDEO op aan elke dialoog regelmatig te evalueren, overeenkomstig de voormelde richtsnoeren, en ervoor te zorgen dat de EU haar doelstellingen aanpast en haar opstelling herziet als er geen tastbare vooruitgang wordt geboekt; vraagt de Commissie en de EDEO om, als het gaat om de nakoming van verplichtingen op het gebied van de mensenrechten en daarmee verband houdende zaken in dialogen of onderhandelingen op politiek en economisch vlak, hun krachten te bundelen met de regeringen van derde landen, en zodoende de impact van mensenrechtendialogen te versterken, met grotere medewerking van maatschappelijke organisaties en relevante internationale organisaties; beveelt aan om te luisteren naar de zorgen die worden geuit over de mensenrechtensituatie in die landen en om passende maatregelen te nemen, onder meer door individuele gevallen aan te kaarten in de context van mensenrechtendialogen; pleit voor een actievere betrokkenheid van het Parlement bij het vaststellen van de agenda’s van de mensenrechtendialogen; benadrukt dat landenstrategieën inzake mensenrechten en de bijbehorende jaarlijkse uitvoeringsverslagen een onmisbaar instrument vormen om beleidssamenhang te waarborgen, belangrijke strategische prioriteiten in kaart te brengen, lange- en kortetermijndoelstellingen vast te stellen en concrete acties te bepalen om de mensenrechten te bevorderen; herhaalt zijn oproep om de leden van het Europees Parlement toegang te verlenen tot de inhoud van de landenstrategieën inzake mensenrechten; is ingenomen met de seminars voor het maatschappelijk middenveld die aan de mensenrechtendialogen voorafgaan, en dringt erop aan dat aan de conclusies daarvan gevolg wordt gegeven en dat maatschappelijke organisaties daarbij betrokken worden;

20. roept de EU krachtig op om discriminatie consequent aan te pakken door zo goed mogelijk gebruik te maken van het EU-instrumentarium voor de mensenrechten, onder meer via dialoog, door veroordelingen uit te spreken en door initiatieven van het maatschappelijk middenveld en gezamenlijke initiatieven op VN-niveau te ondersteunen, overeenkomstig de onlangs aangenomen EU-richtsnoeren inzake non-discriminatie in het externe optreden en het instrument van de VN inzake discriminatie op grond van afkomst dat in 2017 werd gepubliceerd;

21. staat volledig achter de werkzaamheden en inspanningen van de speciale vertegenwoordiger van de EU voor de mensenrechten om de mensenrechten wereldwijd te bevorderen en te beschermen; onderstreept dat binnen het mandaat van de speciale vertegenwoordiger onder meer de belangrijke doelstelling valt om de doeltreffendheid van de Unie op dit gebied te vergroten; roept de speciale vertegenwoordiger op zijn mandaat uit te voeren en de inspanningen van de EU ter versterking van de democratie te helpen schragen; dringt er nogmaals op aan het mandaat van de speciale vertegenwoordiger te herzien teneinde hem te bestendigen en meer controleerbaar te maken, en hem initiatiefbevoegdheden te geven, alsook gepaste middelen en de mogelijkheid om in het openbaar te spreken om verslag uit te brengen over verwezenlijkingen van bezoeken aan derde landen en om de standpunten van de EU over mensenrechtenkwesties mee te delen; herhaalt zijn pleidooi voor grotere transparantie over de activiteiten en missies van de speciale vertegenwoordiger en staat erop dat zijn regelmatige verslagen aan de Raad ook met het Parlement worden gedeeld; is ingenomen met de uitbreiding van het mandaat van de speciale vertegenwoordiger om ook de steun voor de internationale strafrechtspleging te bevorderen en verwacht van hem dat hij op dit gebied bijzonder actief is;

22. is ingenomen met de inspanningen van de EDEO en de Commissie om het bewustzijn over de mensenrechten onder EU-ambtenaren doorlopend te vergroten; juicht het toe dat er nu bij alle EU-delegaties contactpunten voor mensenrechten en verbindingsfunctionarissen ten behoeve van mensenrechtenverdedigers aanwezig zijn; roept de EDEO op het Parlement een gedetailleerd verslag over de voltooiing van dit netwerk van contactpunten te doen toekomen om het te kunnen beoordelen en te zorgen voor een consequente uitvoering bij alle EU-delegaties; verzoekt alle EU-delegaties en hun respectieve contactpunten voor de mensenrechten consequent hun verplichting na te komen om mensenrechtenverdedigers te ontmoeten, gedetineerde activisten te bezoeken, hun processen te volgen en te pleiten voor hun bescherming ter plaatse;

23. onderkent de vooruitgang die is geboekt op het gebied van de procedure en het formaat van het jaarverslag van de EU over mensenrechten en democratie in de wereld (2018), maar verwacht dat de Raad en de VV/HV nog meer rekening zullen houden met de standpunten van het Parlement in zijn relevante resoluties en/of aanbevelingen teneinde een diepgaandere en doeltreffendere interactie tussen de EU-instellingen te waarborgen met betrekking tot mensenrechtenkwesties; verzoekt de Raad om inspanningen te blijven leveren teneinde deze jaarverslagen eerder in het jaar af te ronden; spoort de Raad aan om ervoor te zorgen dat de vaststelling van het volgende jaarverslag gebaseerd is op een gepast raadplegingsproces;

Zoeken naar oplossingen ter bevordering en bescherming van de mensenrechten en de democratie

Democratisch bestuur en speelruimte voor het maatschappelijk middenveld

24. wenst dat de EU en de lidstaten nauwlettend blijven toezien op alle ontwikkelingen die negatieve gevolgen hebben voor bestuur en de speelruimte van het maatschappelijk middenveld wereldwijd, zonder uitzonderingen, en alle daartoe geschikte middelen inzetten om op systematische wijze te reageren op beleids- en wetswijzigingen die door autoritaire regeringen worden geïnitieerd en erop gericht zijn om op fundamentele democratische beginselen gebaseerd bestuur te ondermijnen en de speelruimte van het maatschappelijk middenveld in te perken; is van mening dat de synergie tussen de Commissie, de EDEO en het Parlement op dit gebied moet worden versterkt; verwelkomt de onschatbare hulp die aan maatschappelijke organisaties in de hele wereld wordt geboden in het kader van het Europees instrument voor democratie en mensenrechten (EIDHR), dat het voornaamste instrument van de EU blijft voor de uitvoering van haar externe mensenrechtenbeleid; roept op tot het verder versterken van de financiering voor het maatschappelijk middenveld en de mensenrechten in het volgende EIDHR; onderstreept dat in 2018 honderden vreedzame demonstranten uit het maatschappelijk middenveld gearresteerd, mishandeld of willekeurig vastgezet werden en als gevolg van rechtszaken boetes moesten betalen;

De aanpak van de EU ten aanzien van conflicten en de verantwoordingsplicht bij mensenrechtenschendingen

25. wijst erop dat er een verband bestaat tussen de toename van de mensenrechtenschendingen en de wijdverbreide straffeloosheid en het gebrek aan verantwoordingsplicht in gebieden en landen die verwoest zijn door conflicten of waar politieke intimidatie, discriminatie, misbruik en mishandeling, ontvoeringen, gewelddadige rechtshandhaving, willekeurige arrestaties, foltering en moord aan de orde van de dag zijn; roept de internationale gemeenschap ertoe op acties te ondersteunen om straffeloosheid te bestrijden en de verantwoordingsplicht te bevorderen, met name in regio’s en landen waar de cultuur van straffeloosheid de hoofdverantwoordelijken beloont en de slachtoffers machteloos maakt; benadrukt voorts dat minderheden en gemarginaliseerde groepen vaak zwaar worden getroffen bij conflicten;

26. herinnert aan zijn resoluties waarin de verantwoordelijken voor conflicten die in 2018 honderden kindslachtoffers hebben veroorzaakt in het kader van opzettelijke aanvallen op de burgerbevolking en de humanitaire infrastructuur, tot de orde worden geroepen; verzoekt alle EU-lidstaten om de EU-gedragscode betreffende wapenuitvoer strikt na te leven en met name geen wapens of bewakings- en inlichtingenapparatuur meer over te dragen die door overheden kunnen worden gebruikt om de mensenrechten te onderdrukken, met name in de context van gewapende conflicten; acht het noodzakelijk dat de EU-lidstaten volledig open zijn en regelmatig rapporteren over hun wapenoverdrachten; herinnert aan zijn resolutie van 27 februari 2014 over de inzet van gewapende drones[11]; geeft uiting aan zijn ernstige bezorgdheid over de inzet van gewapende drones buiten het internationale rechtskader; verzoekt de Commissie verder om het Parlement naar behoren op de hoogte te houden van het gebruik van EU-middelen voor alle onderzoeks- en ontwikkelingsprojecten in verband met de bouw van drones; dringt er bij de VV/HV op aan om een verbod uit te vaardigen op de ontwikkeling, de productie en het gebruik van volledig autonome wapens, waarmee aanvallen zonder menselijke tussenkomst kunnen worden uitgevoerd;

27. veroordeelt ten stelligste de gruwelijke misdaden en mensenrechtenschendingen die zijn gepleegd door statelijke en niet-statelijke actoren, ook tegen burgers die op vreedzame wijze hun mensenrechten uitoefenden; roept de EU en haar lidstaten op om al hun politieke gewicht in de schaal te leggen om elke handeling die gezien kan worden als genocide, een oorlogsmisdaad of een misdaad tegen de menselijkheid te voorkomen, op een effectieve en gecoördineerde wijze te reageren wanneer dergelijke misdrijven plaatsvinden, alle nodige middelen te mobiliseren om alle verantwoordelijken te berechten, de slachtoffers bij te staan en stabilisatie- en verzoeningsprocessen te ondersteunen; roept de internationale gemeenschap op om instrumenten te ontwikkelen die de kloof tussen waarschuwing en respons kunnen verkleinen, zoals het systeem voor vroegtijdige waarschuwing van de EU, ter voorkoming van het ontstaan, het opnieuw oplaaien of de escalatie van gewelddadige conflicten; verzoekt de EDEO en de Commissie om in het derde EU-actieplan inzake mensenrechten en democratie een ambitieuze strategie ter bestrijding van straffeloosheid op te nemen; beveelt ten zeerste aan om een Europees waarnemingscentrum voor preventie, verantwoordingsplicht en bestrijding van straffeloosheid op te richten; roept de VV/HV andermaal op om een speciale vertegenwoordiger van de EU voor internationaal humanitair recht en internationale rechtspraak te benoemen die wordt belast met de bevordering, mainstreaming en vertegenwoordiging van de steun die de EU biedt aan de bestrijding van straffeloosheid;

28. is ingenomen met de inspanningen die de EU in 2018, het jaar waarin het twintig jaar geleden was dat het Statuut van Rome werd aangenomen, heeft geleverd om de universaliteit ervan te bevorderen, en spreekt opnieuw zijn niet-aflatende steun uit voor het Internationaal Strafhof (ICC); merkt op dat het internationale recht momenteel onder grote druk staat; is bezorgd dat vanwege de brede jurisdictie van het ICC slechts 122 van de 193 VN-lidstaten lid zijn van het Internationaal Strafhof en slechts 38 het Kampala-amendement hebben geratificeerd dat het Internationaal Strafhof de bevoegdheid geeft om aanvallen te vervolgen; roept de EU en haar lidstaten op alle VN-lidstaten aan te sporen het Statuut van Rome te ratificeren en toe te passen, en is ontzet over de terugtrekkingen uit het statuut en de dreigingen om dit te doen; roept bovendien de partijen die het Statuut van Rome hebben ondertekend op om met het Internationaal Strafhof te overleggen en samen te werken; verzoekt de EU en haar lidstaten de toetsingen, onderzoeken en beslissingen van het Internationaal Strafhof stelselmatig te steunen en de nodige maatregelen te nemen om te voorkomen dat gevallen van niet-samenwerking met het Internationaal Strafhof zich voordoen; roept op om financiële steun te verlenen aan organisaties die – op digitale wijze of anderszins – bewijs verzamelen, bewaren en beschermen van de misdaden die door partijen bij conflicten worden begaan, teneinde hun vervolging op internationaal niveau te vergemakkelijken; verzoekt de EU-lidstaten en het EU-genocidenetwerk om het VN-onderzoeksteam te ondersteunen bij de verzameling, bewaring en opslag van bewijsmateriaal voor misdrijven die momenteel worden of onlangs zijn gepleegd zodat het niet verloren gaat; roept de Commissie en de EDEO op met nieuwe manieren en instrumenten te komen om slachtoffers van schendingen van het internationaal recht inzake de mensenrechten en het internationaal humanitair recht toegang te helpen krijgen tot internationale rechtspraak en bij te staan bij verhaal- en schadeloosstellingsprocedures, onder meer door de capaciteit van niet-EU-landen op te bouwen voor de toepassing van het beginsel van universele rechtsmacht in hun nationale rechtsstelsels;

29. is ingenomen met en dringt aan op de voortzetting van de eerste verkennende besprekingen van de Raad over de instelling van een mondiaal EU-stelsel van sancties tegen schendingen van de mensenrechten, de zogeheten Magnitsky-lijst, waarmee gerichte sancties kunnen worden opgelegd aan personen die betrokken zijn bij ernstige mensenrechtenschendingen, zoals het Parlement meermaals heeft gevraagd, met name in maart 2019; verzoekt de Raad de besprekingen te bespoedigen om zo snel mogelijk de nodige wetgeving aan te nemen, dit mechanisme op te zetten en het toereikend te financieren; benadrukt hoe belangrijk het is dat dit systeem wordt onderworpen aan het EU-mechanisme van rechterlijke toetsing; benadrukt tevens dat sommige EU-lidstaten wetten hebben vastgesteld die voorzien in sancties voor personen die verantwoordelijk worden geacht voor schendingen van de mensenrechten, en vindt dat dit voorbeeld navolging verdient;

30. verzoekt de VV/HV en de Raad om bijzondere aandacht te schenken aan de mensenrechtensituatie in illegaal bezette gebieden; herhaalt dat de illegale bezetting van grondgebied of een deel ervan een aanhoudende schending van het internationale recht vormt; benadrukt dat de bezettende macht uit hoofde van het internationale humanitaire recht verantwoordelijk is tegenover de burgerbevolking; betreurt de wederopname van vertegenwoordigers van een land dat het grondgebied van een andere staat bezet, in de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa;

Mensenrechtenverdedigers

31. benadrukt dat het werk dat (met name vrouwelijke) mensenrechtenverdedigers met gevaar voor eigen leven verrichten, van onschatbare waarde en van essentieel belang is; benadrukt de noodzaak van een sterke EU-coördinatie van de samenwerking met overheden van derde landen betreffende mensenrechtenverdedigers; wijst erop dat in 2018 werd stilgestaan bij de twintigste verjaardag van de VN-Verklaring over mensenrechtenverdedigers; adviseert de Europese instellingen en de lidstaten nauwer samen te werken, zodat zij permanente ondersteuning en bescherming kunnen bieden aan mensenrechtenverdedigers; is ingenomen met het “protectdefenders.eu” -mechanisme dat is ingesteld ter bescherming van mensenrechtenverdedigers die groot gevaar lopen, en roept op tot de versterking ervan;

32. onderstreept dat er een strategische, zichtbare en resultaatgerichte EU-aanpak nodig is om mensenrechtenverdedigers te beschermen; verzoekt de Raad om jaarlijkse conclusies van de Raad Buitenlandse Zaken over EU-actie ter bevordering en bescherming van mensenrechtenverdedigers in het buitenlands beleid van de EU vast te stellen; dringt er bij de Raad en de Commissie op aan een gecoördineerde procedure in te voeren om mensenrechtenverdedigers een visum en, wanneer dit wenselijk lijkt, tijdelijke opvang te verstrekken; verzoekt de Commissie en de lidstaten om te zorgen voor voldoende financiering voor de bescherming van mensenrechtenverdedigers in de desbetreffende thematische programma’s van het Instrument voor nabuurschapsbeleid, ontwikkeling en internationale samenwerking (NDICI) en ervoor te zorgen dat dit instrument toegankelijk is en de meest behoeftigen bereikt, die het meest gemarginaliseerd zijn; verzoekt de Commissie in de toekomst ten volle gebruik te maken van dit instrument en dringt erop aan dat de EU-delegaties en de lidstaten hun financiering en capaciteit voor noodbescherming en ondersteuning van mensenrechtenverdedigers die gevaar lopen, opschroeven; veroordeelt de voortzetting van de oplegging van reisverboden aan mensenrechtenactivisten die zittingen van de VN-Mensenrechtenraad in Genève en andere internationale instellingen willen bijwonen; roept de betrokken overheden op om ze op te heffen;

Vrouwenrechten en gendergelijkheid

33. staat volledig achter het strategisch engagement voor gendergelijkheid van de EU en achter haar voortdurende inspanningen om de mensenrechtensituatie van vrouwen en meisjes te verbeteren, in overeenstemming met de doelstellingen inzake duurzame ontwikkeling voor 2030; benadrukt dat gendergelijkheid een topprioriteit moet zijn in alle werkrelaties, beleidsmaatregelen en externe acties van de EU, aangezien dit krachtens de Verdragen een beginsel van de EU en haar lidstaten is; verzoekt de EU om een alomvattende gendergelijkheidsstrategie vast te stellen zodra het strategisch engagement verstrijkt; verzoekt de Commissie om een mededeling op te stellen en vast te stellen voor een vernieuwd genderactieplan na 2020 als belangrijk EU-instrument om bij te dragen aan de rechten van vrouwen en meisjes wereldwijd; verzoekt de lidstaten om het genderactieplan III goed te keuren in conclusies van de Raad; roept de Commissie en de EDEO op gendergelijkheid en de empowerment van vrouwen en meisjes verder te bevorderen, en wel door in nauwe samenwerking met internationale organisaties, derde landen en het maatschappelijk middenveld nieuwe rechtskaders inzake gendergelijkheid te ontwikkelen en ten uitvoer te leggen;

34. wijst op de alarmerende stijging van geweld tegen vrouwen en meisjes; veroordeelt alle vormen van gendergerelateerde, fysieke, seksuele en psychische geweldpleging; uit zijn ernstige bezorgdheid over het geëscaleerde gebruik van foltering in de vorm van seksueel en gendergerelateerd geweld als oorlogswapen; benadrukt dat seksuele misdrijven en gendergerelateerd geweld volgens het Statuut van Rome worden beschouwd als oorlogsmisdrijven, misdaden tegen de menselijkheid of onderdelen van genocide of foltering; dringt er bij de landen op aan hun wetgeving te versterken om deze kwesties aan te pakken; herhaalt zijn verzoek aan de EU-lidstaten en leden van de Raad van Europa die dat nog niet hebben gedaan, om het Verdrag van Istanbul zo spoedig mogelijk te ratificeren en uit te voeren; dringt aan op verdere maatregelen om een einde te maken aan alle vormen van gendergerelateerd geweld en schadelijke praktijken waaraan vrouwen en meisjes ten prooi vallen, zoals gedwongen of vroegtijdige huwelijken, vrouwelijke genitale verminking, seksueel geweld en gedwongen geloofsbekering; steunt de voortzetting van het gezamenlijke Spotlight-initiatief van de EU en de VN; verzoekt de EU-delegaties te zorgen voor gegevensverzameling over geweld tegen vrouwen, landenspecifieke aanbevelingen op te stellen en beschermingsmechanismen en ondersteuningsstructuren voor slachtoffers te bevorderen;

35. bevestigt dat de toegang tot gezondheid een mensenrecht is en dat seksuele en reproductieve gezondheid en rechten berusten op fundamentele mensenrechten en essentiële elementen van de menselijke waardigheid zijn; wijst erop dat een ontoereikende toegang tot essentiële goederen en sociale diensten (zoals water, voedsel, gezondheid, onderwijs en sanitaire voorzieningen) en een moeilijke toegang tot seksuele en reproductieve gezondheidszorg een onacceptabele schending van de mensenrechten vormen; veroordeelt de schendingen van de seksuele en reproductieve rechten van vrouwen, waaronder het ontzeggen van de toegang tot desbetreffende diensten; benadrukt dat adequate en betaalbare gezondheidszorg, waaronder geestelijke gezondheidszorg zoals psychologische hulp, en de universele eerbiediging van en toegang tot seksuele en reproductieve rechten en onderwijs voor alle vrouwen moeten worden gegarandeerd en dat zij vrij en verantwoordelijk moeten kunnen beslissen over hun gezondheid, met inbegrip van hun seksuele en reproductieve gezondheid; benadrukt dat deze diensten belangrijk zijn om vrouwenlevens te redden en de zuigelingen- en kindersterfte terug te dringen; vindt het onacceptabel dat de seksuele en reproductieve gezondheid en rechten van vrouwen en meisjes een twistpunt blijven, onder meer in multilaterale fora; benadrukt dat vrouwen en meisjes die slachtoffer zijn van gewapende conflicten, recht hebben op noodzakelijke medische zorg; benadrukt het belang van de rol van vrouwen bij de preventie en oplossing van conflicten, bij operaties voor vredeshandhaving, humanitaire hulp en wederopbouw na conflicten, alsmede bij de bevordering van de mensenrechten en democratische hervormingen;

36. verzoekt de EU om met andere landen te werken aan een vergroting van hun inspanningen op het gebied van onderwijs, gezondheidszorg en sociale diensten, gegevensverzameling, financiering en programmering, om seksueel en gendergerelateerd geweld wereldwijd beter te voorkomen en te bestrijden; herinnert eraan dat onderwijs een wezenlijk instrument is in de strijd tegen discriminatie en geweld tegen vrouwen en kinderen; verzoekt om maatregelen om de toegang van vrouwen en meisjes tot onderwijs en de arbeidsmarkt te vergemakkelijken en om bijzondere aandacht te schenken aan het genderevenwicht bij het invullen van leidinggevende functies door bedrijven; dringt er tevens op aan om onderwijs voor meisjes op te nemen in EU-overeenkomsten met ontwikkelingslanden;

Rechten van het kind

37. onderstreept dat minderjarigen vaak het slachtoffer zijn van specifieke vormen van misbruik, zoals gedwongen kindhuwelijken, kinderprostitutie, het gebruik van kindsoldaten, genitale verminking, kinderarbeid en kinderhandel, met name tijdens humanitaire crises en gewapende conflicten, en daarom aanvullende bescherming nodig hebben; vestigt met name de aandacht op staatloze kinderen, migranten- en vluchtelingenkinderen; roept de EU op om met niet-EU-landen samen te werken om een einde te maken aan vroegtijdige huwelijken, kindhuwelijken en gedwongen huwelijken door vast te stellen dat 18 jaar de wettelijke minimumleeftijd is voor een huwelijk, te eisen dat de leeftijd van beide echtelieden wordt gecontroleerd en dat wordt nagegaan of zij volledig en vrij instemmen, verplichte registratie van huwelijken in te voeren, en ervoor te zorgen dat deze regels worden nageleefd; dringt aan op nieuwe EU-initiatieven om de rechten van het kind te bevorderen en te beschermen, onder meer om kindermisbruik wereldwijd te voorkomen en tegen te gaan, om kinderen die getroffen zijn door conflicten, met name kinderen die het slachtoffer zijn van extremistische groeperingen en kinderen die lijden onder meervoudige en intersectionele discriminatie, te verzekeren van rehabilitatie en herintegratie en een beschermde gezins- en gemeenschapsomgeving als hun natuurlijke leefomgeving, waar zorg en onderwijs centraal staan; verzoekt de EU de aanzet te geven tot een internationale beweging ter bescherming van de rechten van het kind, onder meer door een internationale conferentie te organiseren over de bescherming van kinderen in verre van stabiele omgevingen; bevestigt nogmaals dat het VN-Verdrag inzake de rechten van het kind en de facultatieve protocollen daarbij dringend overal ter wereld moeten worden geratificeerd en daadwerkelijk ten uitvoer moeten worden gelegd;

Rechten van lesbiennes, homoseksuelen, biseksuelen, transgenders en interseksuelen (LGBTI)

38. veroordeelt het willekeurig opsluiten, folteren, vervolgen en vermoorden van LGBTI; merkt op dat in een aantal landen wereldwijd LGBTI nog steeds te maken hebben met vervolging en geweld op grond van hun seksuele geaardheid; betreurt dat in tal van landen homoseksualiteit nog steeds strafbaar is, met inbegrip van enkele landen waar voor homoseksualiteit de doodstraf geldt; meent dat praktijken en geweld tegen individuen op basis van hun seksuele geaardheid niet ongestraft mogen blijven en moeten worden uitgeroeid; vraagt om de EU-richtsnoeren voor de bevordering en de bescherming van het genot van alle mensenrechten door lesbiennes, homoseksuelen, biseksuelen, transgenders en interseksuelen ten uitvoer te leggen;

Rechten van personen met een handicap

39. is ingenomen met de ratificaties van het VN-Verdrag inzake de rechten van personen met een handicap; wijst nogmaals op het belang van daadwerkelijke tenuitvoerlegging ervan door zowel de lidstaten als de EU-instellingen; wijst op het belang van non-discriminatie en op de noodzaak van het op geloofwaardige wijze integreren van het beginsel van universele toegankelijkheid en van het waarborgen van de rechten van personen met een handicap in alle relevante EU-beleidslijnen, met inbegrip van het ontwikkelingsbeleid; roept op tot de oprichting van een mondiaal expertisecentrum om personen met een handicap toekomstgerichte en ondernemersvaardigheden bij te brengen;

De bestrijding van kastendiscriminatie

40. neemt met grote bezorgdheid kennis van de schaal en de gevolgen van hiërarchische kastenstelsels, discriminatie op grond van kaste, en de aanhoudende mensenrechtenschendingen op grond van kaste, met inbegrip van de ontzegging van toegang tot het gerechtelijk apparaat of werkgelegenheid, aanhoudende segregatie, armoede en stigmatisering, en hinderpalen voor de uitoefening van fundamentele mensenrechten en de bevordering van menselijke ontwikkeling op grond van kaste; herhaalt zijn oproep om een EU-beleid inzake kastendiscriminatie te ontwikkelen en roept de EU op haar ernstige bezorgdheid over kastendiscriminatie niet in de wind te slaan; dringt aan op de vaststelling van een EU-instrument ter preventie en uitbanning van discriminatie op grond van kaste; herhaalt zijn oproep aan de EU en haar lidstaten om hun inspanningen en steuninitiatieven op het niveau van de VN en de delegatie te intensiveren om discriminatie op grond van kaste uit te bannen; merkt op dat dergelijke initiatieven de bevordering van specifieke indicatoren, uitgesplitste gegevens en speciale maatregelen moeten omvatten om korte metten te maken met kastendiscriminatie bij de uitvoering van en het toezicht op de doelstellingen inzake duurzame ontwikkeling voor 2030, de naleving van het nieuwe oriënterende instrument van de VN inzake discriminatie op grond van afkomst, en steun voor staten;

Inheemse volkeren

41. is uiterst bezorgd over het feit dat inheemse volkeren wereldwijd te maken hebben met wijdverbreide en systematische discriminatie en vervolging, waaronder willekeurige arrestaties en moorden op mensenrechtenverdedigers, gedwongen ontheemding, landroof en schending van hun rechten door bedrijven; wijst erop dat de meeste inheemse volkeren onder de armoedegrens leven; roept alle staten op om inheemse volkeren te betrekken bij het besluitvormingsproces inzake strategieën om de klimaatverandering aan te pakken; roept landen op om de bepalingen van IAO-verdrag nr. 169 betreffende inheemse en in stamverband levende volken te ratificeren;

Vrijheid van gedachte, geweten, godsdienst en levensovertuiging

 

42. benadrukt dat het recht op vrijheid van gedachte, geweten, godsdienst en levensovertuiging (meer algemeen bekend als de vrijheid van godsdienst en levensovertuiging), met inbegrip van het recht om niet te geloven of theïstische, niet-theïstische, agnostische of atheïstische standpunten te huldigen, het recht op geloofsverzaking en het recht om geen godsdienst te belijden, overal ter wereld moet worden gewaarborgd en onvoorwaardelijk moet worden beschermd; dringt er bij de Commissie, de EDEO en de lidstaten op aan hun strijd voor de verdediging van de vrijheid van godsdienst en levensovertuiging op te voeren en de dialoog aan te gaan met landen en vertegenwoordigers van het maatschappelijk middenveld en religieuze, niet-confessionele, humanistische en levensbeschouwelijke groeperingen en kerken, religieuze verenigingen en gemeenschappen, dit met het oog op het voorkomen van gewelddaden, vervolging, onverdraagzaamheid en discriminatie op grond van gedachten, geweten, levensbeschouwelijke overtuigingen en godsdienst of levensovertuiging; betreurt de anti-bekerings- en blasfemiewetten, die de vrijheid van godsdienst of levensovertuiging van religieuze minderheden en atheïsten aanzienlijk beperken of hun deze vrijheden zelfs ontzeggen; dringt er tevens bij de Commissie, de EDEO en de lidstaten op aan de EU-richtsnoeren inzake de vrijheid van godsdienst en levensovertuiging volledig uit te voeren;

43. roept de EU en haar lidstaten op allianties te blijven vormen en nauwer te gaan samenwerken met een brede waaier aan landen en regionale organisaties, om zo op het gebied van de vrijheid van godsdienst en levensovertuiging voor een positieve omslag te zorgen, met name in conflictgebieden waar religieuze groepen, zoals christenen in het Midden-Oosten, het meest kwetsbaar zijn; geeft zijn volledige steun aan de werkwijze van de EU om in de VN-Mensenrechtenraad het voortouw te nemen bij thematische resoluties en in de Algemene Vergadering van de VN inzake de vrijheid van godsdienst en overtuiging;

44. staat achter het werk en de inspanningen van de speciaal gezant voor de bevordering van de vrijheid van godsdienst of levensovertuiging buiten de Europese Unie; roept de Raad en de Commissie nogmaals op een transparante en alomvattende beoordeling uit te voeren van de doeltreffendheid en de toegevoegde waarde van de functie van de speciaal gezant in het proces van de verlenging en versterking van zijn mandaat en functie door de Commissie; dringt erop aan voldoende middelen voor zijn werkzaamheden uit te trekken om de doeltreffendheid van de EU op dit gebied te vergroten; wijst de Raad en de Commissie andermaal op de noodzaak om het institutionele mandaat, de capaciteit en de taken van de speciaal gezant voor de bevordering van de vrijheid van godsdienst of levensovertuiging, in permanent overleg met religieuze en levensbeschouwelijke organisaties, op gepaste wijze te ondersteunen door de mogelijkheid te onderzoeken van een meerjarige termijn die jaarlijks wordt herzien, en door binnen alle relevante EU-instellingen netwerken te ontwikkelen, in overeenstemming met zijn resolutie van 15 januari 2019 over de EU-richtsnoeren en het mandaat van de speciaal EU-gezant voor de bevordering van de vrijheid van godsdienst of levensovertuiging buiten de EU;

Vrijheid van meningsuiting, mediavrijheid en recht op informatie

45. laakt en veroordeelt met klem het doden, ontvoeren, opsluiten, intimideren en aanvallen (ook fysiek en langs gerechtelijke weg) van journalisten, bloggers en klokkenluiders, alsook de bedreigingen waarmee zij in 2018 te maken kregen; verzoekt de EU alles in het werk te stellen om hen in de toekomst te beschermen; herinnert eraan dat de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van de media een cultuur van pluralisme bevorderen en essentiële onderdelen van de fundamenten van een democratische samenleving zijn; wijst erop dat journalisten vrij moeten zijn om hun beroep uit te oefenen zonder bang te hoeven zijn voor vervolging of gevangenneming; benadrukt dat beperkingen van de uitoefening van de vrijheid van meningsuiting en de mediavrijheid, bijvoorbeeld door online-inhoud te verwijderen, een uitzondering moeten blijven, dat daarbij bijzondere aandacht moet worden geschonken aan het noodzakelijkheids- en het evenredigheidsbeginsel en dat zij slechts mogelijk mogen zijn wanneer de wet dat voorschrijft en een rechtbank daartoe besluit;

46. verzoekt de EU, haar lidstaten en met name haar speciale vertegenwoordiger bijzondere aandacht te besteden aan de bescherming van de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid, de onafhankelijkheid en het pluralisme van de media wereldwijd, beter toezicht te houden op alle vormen van beknotting van de vrijheid van meningsuiting en de media (online en offline), dergelijke beperkingen stelselmatig te veroordelen en alle beschikbare diplomatieke middelen en instrumenten in te zetten om ze ongedaan te maken; benadrukt het belang van het veroordelen en bestrijden van haatzaaiende uitlatingen en aansporingen tot geweld, zowel online als offline, omdat deze een directe bedreiging vormen voor de rechtsstaat en de waarden die door de mensenrechten worden belichaamd; steunt initiatieven die helpen om nepnieuws en propagandistische desinformatie te onderscheiden van informatie die voortkomt uit echt en onafhankelijk journalistiek werk; benadrukt dat het belangrijk is om de daadwerkelijke en systematische uitvoering van de EU-richtsnoeren inzake vrijheid van meningsuiting online en offline te verzekeren en de effecten ervan regelmatig te monitoren;

Doodstraf, foltering en andere vormen van mishandeling

47. veroordeelt het gebruik van foltering, onmenselijke en onterende behandeling en de doodstraf, die in vele landen in de hele wereld nog altijd worden toegepast; is bezorgd over het aantal veroordelingen en executies om redenen die niet overeenstemmen met de definitie van ernstige misdrijven, hetgeen indruist tegen het internationaal recht; roept landen die dit nog niet hebben gedaan op om onmiddellijk een moratorium op de uitvoering van de doodstraf in te stellen als een stap naar de afschaffing daarvan; verzoekt de EU zich harder in te spannen om foltering en de doodstraf uit te bannen; vraagt de EU en haar lidstaten bijzonder waakzaam te zijn ten aanzien van staten die de doodstraf juridisch of feitelijk opnieuw dreigen in te voeren; dringt erop aan de wereldwijde handel in goederen die voor foltering en de doodstraf worden gebruikt, te beëindigen;

48. acht het van essentieel belang dat alle vormen van foltering en mishandeling, waaronder psychische mishandeling, van mensen in gevangenissen en andere detentiecentra worden bestreden, dat meer wordt gedaan om de naleving van het desbetreffende internationale recht te waarborgen, en dat de slachtoffers schadeloos worden gesteld; spreekt zijn ernstige bezorgdheid uit over de toestand van de gevangenissen en de detentieomstandigheden in een aantal landen, met inbegrip van de toegang tot zorg en geneesmiddelen, met name voor ziekten zoals hepatitis of hiv; wijst erop dat de weigering om gevangenen toegang te bieden tot gezondheidszorg een vorm van mishandeling of zelfs foltering is en kan neerkomen op het niet verlenen van bijstand aan een in gevaar verkerend persoon; is ingenomen met het herziene EU-beleid ten aanzien van derde landen inzake foltering en andere wrede, onmenselijke of onterende behandeling of bestraffing; verzoekt de lidstaten om in al hun maatregelen en beleid waarborgen te integreren tegen foltering en andere vormen van mishandeling;

49. is ingenomen met de instelling van de EU-coördinatiegroep voor de bestrijding van foltering in 2017; is in dit verband ingenomen met de actualisering van de EU-wetgeving zoals gevraagd in zijn wetgevingsresolutie van 29 november 2018 over de handel in bepaalde goederen die gebruikt zouden kunnen worden voor de doodstraf, foltering of andere wrede behandeling of bestraffing[12]; acht het belangrijk de samenwerking met VN-mechanismen, regionale organen en relevante actoren zoals het Internationaal Strafhof, maatschappelijke organisaties en mensenrechtenverdedigers verder te versterken in de strijd tegen foltering en andere vormen van mishandeling;

Bedrijfsleven en mensenrechten

50. verklaart nogmaals dat de activiteiten van alle ondernemingen, of zij nu in eigen land of over de grenzen heen werkzaam zijn, volledig in overeenstemming moeten zijn met de internationale mensenrechtennormen; bevestigt bovendien dat het van belang is maatschappelijk verantwoord ondernemen te bevorderen; onderstreept dat het van belang is dat Europese ondernemingen de leiding nemen in de bevordering van internationale normen inzake bedrijfsleven en mensenrechten; herinnert eraan dat ondernemingen de verantwoordelijkheid hebben om ervoor te zorgen dat hun activiteiten en toeleveringsketens niet betrokken zijn bij mensenrechtenschendingen, zoals dwangarbeid en kinderarbeid, de schending van de rechten van inheemse volkeren, landroof, het bedreigen en aanvallen van mensenrechtenverdedigers en milieubederf;

51. wijst op de noodzaak om een internationaal bindend instrument in het leven te roepen aan de hand waarvan de activiteiten van transnationale en andere ondernemingen overeenkomstig het internationaal recht inzake de mensenrechten kunnen worden gereguleerd; dringt aan op een wetgevingsvoorstel over de naleving van de mensenrechten en het betrachten van de nodige zorgvuldigheid door ondernemingen om schendingen in het kader van hun wereldwijde activiteiten te voorkomen en slachtoffers van misdragingen door ondernemingen betere toegang tot rechtsmiddelen te bieden; benadrukt hoe belangrijk het is dat alle landen de leidende beginselen van de VN inzake bedrijfsleven en mensenrechten volledig ten uitvoer leggen en verzoekt alle lidstaten die nog geen nationaal actieplan inzake bedrijfsleven en mensenrechten hebben vastgesteld, dit zo snel mogelijk alsnog te doen; moedigt de EU en haar lidstaten aan om constructief tot de werkzaamheden van de intergouvernementele werkgroep van de VN inzake transnationale bedrijven en andere ondernemingen met betrekking tot de mensenrechten bij te dragen; beschouwt dit als een noodzakelijke stap voorwaarts in de bevordering en bescherming van de mensenrechten;

52. dringt er bij de Commissie op aan ervoor te zorgen dat door de Europese Investeringsbank (EIB) en de Europese Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling (EBWO) ondersteunde projecten in overeenstemming zijn met het EU-beleid en de EU-toezeggingen inzake mensenrechten, en te zorgen voor verantwoordingsmechanismen waarmee individuen schendingen in verband met de activiteiten van de EIB en de EBWO aan de orde kunnen stellen; is van mening dat een interinstitutionele taskforce van de EU inzake bedrijfsleven en mensenrechten een nuttig aanvullend instrument zou zijn; roept de particuliere sector en met name financiële, verzekerings- en transportbedrijven op om hun diensten aan te bieden aan verleners van humanitaire noodhulp, met volledige inachtneming van de humanitaire vrijstellingen en de vrijstellingen waarin de EU-wetgeving voorziet; is ingenomen met de instelling van de onafhankelijke Canadese ombudsman voor verantwoord ondernemen;

53. is ingenomen met de SAP+-regeling, die als middel wordt gebruikt om de daadwerkelijke tenuitvoerlegging van de 27 fundamentele internationale overeenkomsten op het gebied van mensenrechten en arbeidsnormen te stimuleren; erkent dat wereldwijde waardeketens bijdragen aan de verbetering van fundamentele internationale arbeids-, milieu- en sociale normen, en een mogelijkheid bieden voor duurzame vooruitgang, met name in ontwikkelingslanden en landen met een verhoogd risico voor de gevolgen van klimaatverandering; benadrukt dat niet-EU-landen die in aanmerking komen voor de SAP+-regeling vooruitgang moeten boeken met betrekking tot alle aspecten van de mensenrechten; merkt op dat versterkte en doeltreffende monitoringmechanismen de potentiële hefboomwerking van handelspreferentiestelsels kunnen versterken in reactie op mensenrechtenschendingen; steunt de opname en tenuitvoerlegging van voorwaardelijkheidsclausules inzake mensenrechten in internationale overeenkomsten tussen de EU en derde landen, ook op het vlak van handel en investeringen; verzoekt de Commissie de tenuitvoerlegging van deze clausules systematisch te volgen om te waarborgen dat de begunstigde landen zich eraan houden, en aan het Parlement regelmatig verslag uit te brengen over de naleving van de mensenrechten door de partnerlanden;

Nieuwe technologieën en de mensenrechten

54. benadrukt hoe belangrijk het is dat er een EU-strategie wordt uitgewerkt om nieuwe technologieën, zoals kunstmatige intelligentie, in dienst te stellen van de bevolking en om de potentiële bedreiging van nieuwe technologieën voor de mensenrechten aan te pakken, met inbegrip van desinformatie, grootschalig toezicht, nepnieuws, haatzaaiende uitlatingen, door de staat gesteunde beperkingen en misbruik van kunstmatige intelligentie; benadrukt voorts de specifieke dreiging die deze technologieën kunnen vormen bij het controleren, beperken en ondermijnen van legitieme activiteiten; onderstreept dat het van belang is het juiste evenwicht te vinden tussen de bescherming van de mensenrechten, en met name het recht op privacy, en andere legitieme overwegingen, zoals veiligheid en de strijd tegen misdaad, terrorisme en extremisme; is bezorgd over het feit dat bepaalde technologieën voor cybertoezicht voor tweeërlei gebruik steeds vaker worden gebruikt tegen mensenrechtenactivisten, journalisten, politieke tegenstanders en advocaten;

55. dringt er bij de EU en haar lidstaten op aan om in samenwerking met de overheden van derde landen een einde te maken aan repressieve wetgeving en praktijken op het gebied van cyberveiligheid en terrorismebestrijding; herinnert aan de verplichting om bijlage I bij Verordening (EG) nr. 428/2009 van de Raad, waarin de producten voor tweeërlei gebruik zijn vermeld waarvoor een vergunning vereist is, jaarlijks te actualiseren; benadrukt dat er doeltreffende digitale samenwerking nodig is tussen overheden, de particuliere sector, het maatschappelijk middenveld, de academische en technische wereld, de sociale partners en andere belanghebbenden om een veilige en inclusieve digitale toekomst voor iedereen te waarborgen, overeenkomstig de internationale mensenrechtenwetgeving;

Migranten en vluchtelingen

56. benadrukt dat het dringend noodzakelijk is om de onderliggende oorzaken van migratiestromen aan te pakken, waaronder oorlogen, conflicten, autoritaire regimes, vervolging, irreguliere migratienetwerken, mensenhandel, smokkelactiviteiten, armoede, economische ongelijkheid en klimaatverandering, en om langetermijnoplossingen te vinden die gebaseerd zijn op eerbiediging van de mensenrechten en de menselijke waardigheid; onderstreept dat er legale migratiekanalen en -mogelijkheden in het leven moeten worden geroepen en dat, waar mogelijk, vrijwillige terugkeer moet worden bevorderd, onder meer in overeenstemming met het beginsel van non-refoulement;

57. vraagt met klem om de externe dimensie van de vluchtelingencrisis aan te pakken, onder meer door samenwerking en partnerschappen met de betrokken derde landen tot stand te brengen en zodoende naar duurzame oplossingen voor conflicten te zoeken; meent dat de naleving van het internationale recht inzake vluchtelingen en mensenrechten een belangrijke bouwsteen vormt voor de samenwerking met derde landen; benadrukt dat er in overeenstemming met de mondiale pacten inzake migratie en vluchtelingen echte stappen moeten worden gezet om de zelfredzaamheid van vluchtelingen te vergroten, de toegang tot oplossingen uit derde landen uit te breiden, de mensenrechtenomstandigheden bij het migratiebeheer te verbeteren, met name in landen van herkomst of doorreis, en een veilige terugkeer in waardigheid te waarborgen; verzoekt de EU en haar lidstaten volledig transparant te zijn over hun samenwerkingsbeleid met derde landen en de toewijzing van middelen aan die landen voor de samenwerking op migratiegebied; acht het van belang dat de middelen voor ontwikkeling en samenwerking hun doel blijven dienen en niet ten goede komen aan daders van mensenrechtenschendingen; verzoekt de EU steun te verlenen aan het initiatief van het UNHCR om stateloosheid tegen 2024 binnen en buiten de EU te beëindigen;

58. betreurt de dodentol onder vluchtelingen en migranten en laakt de mensenrechtenschendingen die zij ondergaan in de Middellandse Zee; hekelt ook de aanvallen op ngo’s die deze mensen helpen; verzoekt de EU en haar lidstaten om de humanitaire hulp voor gedwongen ontheemden te verhogen; verzoekt de EU en haar lidstaten om steun te verlenen aan gemeenschappen die vluchtelingen opvangen; beklemtoont dat de tenuitvoerlegging van de mondiale pacten inzake migratie en inzake vluchtelingen daarom niet alleen hand in hand moet gaan met de tenuitvoerlegging van de Agenda 2030 van de VN zoals vervat in de doelstellingen inzake duurzame ontwikkeling, maar ook met een verhoging van de investeringen in ontwikkelingslanden;

 

59. benadrukt dat de klimaatcrisis en het massale verlies aan biodiversiteit een grote bedreiging voor de mensenrechten vormen; verzoekt de Commissie en de EDEO te werken aan een EU-strategie ter bescherming van een gezond milieu door nauw samen te werken met derde landen en internationale organisaties zoals het UNHCR, dat onlangs met het Milieuprogramma van de Verenigde Naties (UNEP) een gezamenlijke strategie heeft gelanceerd; benadrukt dat er volgens schattingen van de VN tegen 2050 vele milieu-ontheemden zullen zijn; herinnert aan de verplichtingen en verantwoordelijkheden van de landen en andere verantwoordelijke organen om de effecten van de klimaatverandering te verminderen en te voorkomen dat deze negatieve gevolgen voor de mensenrechten heeft; is verheugd over de internationale inspanningen om milieukwesties, natuurrampen en de klimaatverandering nauwer met de mensenrechten te verbinden; verzoekt de EU actief deel te nemen aan het internationale debat over een mogelijk normatief kader ter bescherming van “milieu- en klimaatontheemden”;

Ondersteuning van de democratie

60. benadrukt dat de EU democratische en daadwerkelijk politiek pluralistische mensenrechteninstellingen, onafhankelijke media, parlementen en organisaties uit het maatschappelijk middenveld actief moet blijven ondersteunen bij hun inspanningen ter bevordering van de democratisering, rekening houdend met de context en met de culturele en nationale achtergrond van de betrokken derde landen om de dialoog en het partnerschap te versterken; herinnert eraan dat mensenrechten een fundamentele hoeksteen zijn van democratiseringsprocessen; neemt met genoegen nota van de niet-aflatende inzet van het Europees Fonds voor Democratie (EFD) in de Westelijke Balkan en in het oostelijke en zuidelijke nabuurschap van de EU voor de bevordering van democratie en eerbiediging van de grondrechten en de fundamentele vrijheden; herinnert eraan dat de ervaring die is opgedaan met de overgang naar democratie in het kader van het uitbreidings- en nabuurschapsbeleid op een positieve manier kan bijdragen aan de vaststelling van beproefde methoden die gebruikt kunnen worden voor de ondersteuning en consolidering van andere democratiseringsprocessen, waar ook ter wereld; wijst erop dat de uitbreiding van de EU het meest effectieve instrument is gebleken ter ondersteuning van de democratie, de rechtsstaat en de mensenrechten op het Europese continent, en is van oordeel dat toetreding tot de EU daarom mogelijk dient te blijven voor landen die zich willen aansluiten en hervormingen hebben doorgevoerd, overeenkomstig artikel 49 VEU; dringt er bij de EU op aan de uitvoering van de bepalingen ter bescherming van de mensenrechten en de rechten van personen die tot minderheden behoren, gedurende alle uitbreidingsprocessen nauwlettend te volgen;

61. is ingenomen met de conclusies van de Raad van 14 oktober 2019 over democratie als begin van de actualisering en versterking van de EU-aanpak om de democratie te versterken; benadrukt in dit verband de rol van onderwijs over mensenrechten en democratisering als essentiële instrumenten om deze waarden binnen en buiten de EU te versterken; benadrukt hoe belangrijk het is om specifieke financieringsregels vast te stellen voor EU-steunprogramma’s voor democratie, rekening houdend met de aard van democratische veranderingen; onderstreept dat voldoende middelen moeten worden geïnvesteerd om programma’s voor de ondersteuning van democratie en de beleidsprioriteiten beter te coördineren; steunt de inspanningen om transparantie over de EU-steun op dit gebied te waarborgen; verbindt zich ertoe een grotere transparantie van democratische processen te bevorderen, met name inzake de financiering van politieke en thematische campagnes van verschillende niet-statelijke actoren;

62 spreekt nogmaals zijn waardering uit voor de niet-aflatende ondersteuning die de EU bij verkiezingsprocessen biedt en voor de bijstand en steun die zij daarbij aan binnenlandse waarnemers verleent; is ingenomen met en staat volledig achter het werk van de coördinatiegroep democratieondersteuning en verkiezingen van het Parlement; wijst nogmaals op het belang van een behoorlijke follow-up van de verslagen en aanbevelingen van verkiezingswaarnemingsmissies, als een manier om hun invloed te vergroten en de EU-steun voor democratische normen in de betrokken landen te versterken; benadrukt dat de democratie gedurende de gehele verkiezingscyclus moet worden ondersteund door middel van flexibele langetermijnprogramma’s die rekening houden met de aard van democratische veranderingen; dringt erop aan om gevallen van mensenrechtenschendingen tegen kandidaten tijdens verkiezingsprocessen, met name tegen personen die tot kwetsbare groepen of minderheden behoren, nauwlettend in de gaten te houden;

°

° °

63. verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad, de Commissie, de vicevoorzitter van de Commissie/hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid, de speciale vertegenwoordiger van de EU voor de mensenrechten, de regeringen en parlementen van de lidstaten, de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties, de secretaris-generaal van de Verenigde Naties, de voorzitter van de 74e Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, de voorzitter van de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties, de hoge commissaris van de Verenigde Naties voor de mensenrechten en de hoofden van de EU-delegaties.

 

ANNEX I

 

INDIVIDUAL CASES RAISED BY THE EUROPEAN PARLIAMENT BETWEEN JANUARY AND DECEMBER 2018

 

COUNTRY Individual	BACKGROUND	ACTION TAKEN BY THE PARLIAMENT
BAHRAIN Nabeel Rajab	Nabeel Rajab is a leading human rights defender in Bahrain. He served a two-year prison sentence between 2012 and 2014 for his role in helping to lead and organise demonstrations in Bahrain. He was again arrested in June 2016 and, on 21 February 2018, he was sentenced by the High Criminal Court to five years in prison for tweets, wherein he criticized Bahrain's government. On 5 June 2018, the High Court of Appeal ruled to uphold the sentence against him for ‘disseminating false rumours in time of war’, ‘insulting a neighbouring country’  and ‘insulting a statutory body’ in relation to tweets he posted on alleged torture in Bahrain’s Jaw prison and the Saudi Arabia-led coalition air strikes in Yemen.	In its Resolution of 12 June 2018, the European Parliament: - Calls for the immediate release of all those detained solely for their peaceful human rights and political activities; calls for an end to all acts of violence, harassment, intimidation, including at judicial level, and censorship of human rights defenders, political opponents, protesters, civil society actors and their relatives within and outside the country by the state authorities, security forces and services; condemns the ongoing crackdown on fundamental democratic rights, notably freedom of expression, association and assembly, political pluralism, peaceful dissent and the rule of law in Bahrain; - Calls for the immediate and unconditional release of Mr Rajab, for any remaining charges against him to be dropped, and for the authorities to ensure that, pending his release, he is not subjected to torture or other ill-treatment and has regular access to his family, lawyers of his choice and adequate healthcare; - Condemns the detention of Nabeel Rajab, which violates, among other things, his right to freedom of expression and his freedom of movement.
BANGLADESH Shahidul Alam                                           Maroof Zaman and Mir Ahmad Bin Quasem	Shahidul Alam is an internationally recognised and award-winning Bangladeshi photojournalist, a teacher and activist. He was forcibly abducted from his home on 5 August 2018 and imprisoned after speaking out on student protests and criticising the use of violence by the authorities. He had allegedly been denied adequate medical treatment and subjected to torture. He was released from prison on 20 November 2018. after being granted bail.                                   On 4 December 2017, former Ambassador Maroof Zaman disappeared on his way to Dhaka airport. Mir Ahmad Bin Quasem is a barrister who was allegedly abducted by security forces on 5 August 2016. UN human rights experts and international human rights groups have reported a discernible pattern in Bangladesh of extrajudicial executions, mass arbitrary arrests and enforced disappearances such as the cases of Maroof Zaman and Mir Ahmad Bin Quasem	In its Resolution of 15 November 2018, the European Parliament: - Calls on the Bangladeshi authorities to conduct independent investigations into reports of extrajudicial killings, enforced disappearances and excessive use of force, including the cases of Maroof Zaman and Mir Ahmad Bin Quasem, and to bring those responsible to justice in accordance with international standards; - Calls on the Bangladeshi authorities to immediately and unconditionally release Shahidul Alam, drop all charges against him, and allow him to continue his legitimate human rights work; insists that the Bangladeshi authorities must take all necessary measures to guarantee Shahidul Alam’s physical and psychological integrity and security, as well as that of his family, and ensure that, while in detention, Shahidul Alam is treated in a manner that adheres to international principles and standards; calls on the Bangladeshi authorities to launch an immediate and public investigation into the allegations that Shahidul Alam has been tortured, and to bring the perpetrators to justice; - Calls on the Bangladeshi authorities to conduct independent investigations into reports of extrajudicial killings, enforced disappearances and excessive use of force, including the cases of Maroof Zaman and Mir Ahmad Bin Quasem, and to bring those responsible to justice in accordance with international standards.

BELARUS Mikhail Zhamchuzhny and Dzmitry Paliyenka           Henadz Fiadynich and Ihar Komlik	Mikhail Zhamchuzhny is the founder of the human rights organisation ‘Platform innovation’. He was sentenced to 6 years imprisonment in a penal colony by the Vitebsk regional court in June 2015. On 12 October 2016, Dzmitry Paliyenka was sentenced to 2 years imprisonment after taking part in a peaceful protest of cyclists. He was released from prison on 14 October 2018. On 24 August 2018, Henadz Fiadynich, chairperson of the Belarusian Independent Trade Union of Radio Electronic Industry Workers (REP), and Ihar Komlik, the Union’s accountant, were convicted of tax evasion. The charges were politically motivated. The trade union leaders were sentenced to 4 years of restricted freedom and are not eligible to hold official posts for the period of 5 years.	In its resolution of 19 April 2018, the European Parliament: - Strongly calls for the release of Mikhail Zhamchuzhny and Dzmitry Paliyenka, two civil society activists currently detained for political reasons, and for all former political prisoners to be rehabilitated and their civil and political rights restored.     In its resolution of 4 October 2018, the European Parliament: - Calls on the authorities to allow all independent trade unions to play their legitimate and central role in civil society without hindrance; regrets the conviction on 24 August 2018 of Henadz Fiadynich and Ihar Komlik, activists of the independent trade union REP, to four years of restricted freedom.
BURUNDI Germain Rukuki, Nestor Nibitanga, Emmanuel Nshimirimana, Aimé Constant Gatore and, Marius Nizigama	Burundi has faced a political, human rights and humanitarian crisis since April 2015. Many human rights activists have been arrested and served lengthy prison sentences, most notably Germain Rukuki, Nestor Nibitanga, Emmanuel Nshimirimana, Aimé Constant Gatore and Marius Nizigama.	In its Resolution of 5 July 2018, the European Parliament: - Denounces once again the intimidation, repression, violence and harassment of journalists, opposition supporters and human rights defenders; - Calls on the Burundian authorities to respect the rule of law and fundamental human rights, such as freedom of expression and freedom of the media, and to immediately and unconditionally release Germain Rukuki, Nestor Nibitanga, Emmanuel Nshimirimana, Aimé Constant Gatore and Marius Nizigama, five human rights defenders who have been detained solely for their human rights work but stand accused by the authorities of undermining the internal security of the state.
Jean Bigirimana	The journalist Jean Bigirimana disappeared on 22 July 2016. He is one of the many victims of enforced disappearances.	- Demands that the Burundian authorities launch investigations with regard to the situation of the journalist Jean Bigirimana.

CAMBODIA Kem Sokha Sam Rainsy	Kem Sokha, is the President of the Cambodia National Rescue Party (CNRP), an opposition party in Cambodia. On 3 September 2017, he was arrested and then charged with treason. On 16 November 2017, the Supreme Court announced the dissolution of the CNRP, at the end of a one-day hearing, and banned 118 CNRP politicians from being politically active for five years. On 10 September 2018, he was released on bail, and subsequently placed under house arrest. Sam Rainsy was the previous President of the CNRP. He was convicted of criminal defamation and lives in exile.	In its Resolution of 13 September 2018, the European Parliament: - Notes that Kem Sokha was released from prison on bail under strict conditions; denounces the fact that Kem Sokha has been placed under house arrest; calls for all charges against Kem Sokha to be dropped and for his immediate and full release; calls, furthermore, for other politically motivated charges and rulings against opposition politicians, including Sam Rainsy, to be dropped immediately; - Is worried about the condition of Kem Sokha’s health, and calls on the Cambodian authorities to allow him to receive appropriate medical treatment; asks the Government to allow Kem Sokha to meet foreign diplomats, UN officials and human rights observers;
CHINA Wu Gan, Xie Yang, Lee Ming-che, Tashi Wangchuk and Tibetan monk Choekyi	Wu Gang has been involved in human rights activism since May 2008. He supported the woman charged with murder in the Deng Yujiao incident in 2009. Since then he has advocated online and on the streets for a number of human rights cases. In spring 2015 Wu started working for the Beijing Fengrui Law Firm, but on 20 May 2015 he was detained by police in Nanchang, and on 7 July he was formerly arrested and charged with inciting subversion of state power, and then in 16 August he was charged with subversion of state power. On 26 December 2017 he was found guilty of subverting state power and sentenced to eight years in prison, which is one of the harshest sentences given to a Chinese human rights activist since the start of China's crackdown on lawyers and activists in 2015. Xie Yang is a human rights lawyer who represented the family of Xu Chunhe, a man shot dead by police in Heilongjiang Province in May 2015. He has also represented those involved in the New Citizens' Movement, the Chinese Democracy Party, Christians and victims of land grabs. On 26 December 2017, a court declared him guilty of inciting subversion of state power but announced that he would be exempted from criminal penalties.   Lee Ming-che is a Taiwanese democracy activist, detained by Chinese authorities since March 2017. On 28 November 2017, a sentenced him to five years in prison after finding him guilty on charges of subverting state power. Tashi Wangchuk, a Tibetan shopkeeper and language rights advocate. He has been detained since January 2016, when he was arrested after he appeared in a New York Times video advocating the right of Tibetans to learn and study in their mother tongue. On 22 May 2018, he was found guilty of inciting separatism and sentenced to five years in prison.  Tibetan monk Choekyi was detained in June 2015 after he wore a t-shirt with Tibetan writing celebrating the Dalai Lama’s 80th birthday that year and posted messages of good wishes on social media. Choekyi was accused of being part of an ‘anti-Communist Party’ group.	In its Resolution of 18 January 2018, the European Parliament: - Urges the Chinese authorities to release immediately and unconditionally all human rights defenders, activists, lawyers, journalists and petitioners being detained for their human rights work, and to end the ongoing crackdown against them, which is being perpetrated in the form of detention, judicial harassment and intimidation; - Calls on the Government of the People’s Republic of China to release Wu Gan immediately and unconditionally, as he has been imprisoned solely for peacefully exercising his right to freedom of expression and assembly, and – pending his release – to ensure that he has regular, unrestricted access to his family and lawyers of his choice, and is not subjected to torture or other ill-treatment; - Calls on the Government of the People’s Republic of China to release Wu Gan immediately and unconditionally, as he has been imprisoned solely for peacefully exercising his right to freedom of expression and assembly, and – pending his release – to ensure that he has regular, unrestricted access to his family and lawyers of his choice, and is not subjected to torture or other ill-treatment; calls for a prompt, effective and impartial investigation into torture in China and for those responsible to be brought to justice; - Emphasises the need to investigate the allegations of torture of Xie Yang; - Calls on the Chinese authorities to release Lee Ming-che immediately and unconditionally, and – pending his release – to ensure that he is protected from torture and other ill-treatment, and allowed access to his family, lawyers of his choice and adequate medical care; - Expresses its deep concern at the arrest and continued detention of Tashi Wangchuk, as well as his limited right to counsel, the lack of evidence against him and the irregularities in the criminal investigation; calls for the immediate and unconditional release of Tashi Wangchuk; - Calls on the Chinese authorities to release the Tibetan monk Choekyi immediately and unconditionally; urges the Chinese Government to allow his relatives and the lawyers of his choice to visit him and, in particular, to provide him with adequate medical care;
Ilham Tohti, Eli Mamut, Hailaite Niyazi, Memetjan Abdulla, Abduhelil Zunun and Abdukerim Abduweli	Ilham Tohti is a Uyghur economics professor. He was sentenced to life imprisonment on 23 September 2014 on the charge of alleged separatism, after being detained in January of the same year. He has always rejected separatism and violence and has sought reconciliation based on respect for Uyghur culture. Seven of his former students were also detained and sentenced to imprisonment of between three and eight years for alleged collaboration with Ilham Tohti. Eli Mamut, Hailaite Niyazi, Memetjan Abdulla, Abduhelil Zunun and Abdukerim Abduweli belong to the Uyghur community and have been detained in violation of their fundamental human rights.	In its Resolution of 4 October 2018, the European Parliament: - Reiterates its call on the Chinese Government to immediately and unconditionally release Uyghur scholar Ilham Tohti and all others detained solely for the peaceful exercise of their freedom of expression and, pending their release, calls on China to ensure that they have regular, unrestricted access to their families and lawyers of their choice; calls, furthermore, for the release of Eli Mamut, Hailaite Niyazi, Memetjan Abdulla, Abduhelil Zunun and Abdukerim Abduweli, as requested by the EU during the 36th round of the EU-China Human Rights dialogue held in Beijing on 9-10 July 2018.
DEMOCRATIC REPUBLIC OF CONGO Carbone Beni, Mino Bompomi, Palmer Kabeya Roger Katanga Mwenyemali, Bony Dickson Mputu, Grâce Tshiunza, Cedrick Kalonji and Arciel Beni.	In December 2017, human rights defenders – Carbone Beni, Mino Bompomi, Palmer Kabeya, Roger Katanga Mwenyemali, Bony Dickson Mputu, Grâce Tshiunza, Cedrick Kalonji and Arciel Beni, all affiliated with the civil society movement Filimbi – were arrested and detained without arrest warrants. They were released in 2018 after serving prison sentences.	In its Resolution of 18 January 2018, the European Parliament: - Calls on the Congolese authorities to proceed with the immediate and unconditional release of all prisoners of conscience.
EGYPT Giulio Regeni	Giulio Regeni, was an Italian doctoral student at Cambridge University. He conducted research in Cairo on the development of independent trade unions in Egypt and had contact with opponents of the government. He disappeared on 25 January 2016 after leaving his home in Cairo. His body was found on 3 February 2016 next to a road on the outskirts of Cairo. It was found to have been subjected to severe beating and multiple forms of torture.	In its Resolution of 8 February 2018, the European Parliament: - Recalls its continued outrage at the torture and killing of the Italian researcher Giulio Regeni, and denounces, once again, the lack of progress in the investigation into this brutal murder; stresses that it will continue to press the European authorities to engage with their Egyptian counterparts until the truth is established on this case and the perpetrators are held accountable.
Ahmad Amasha, Hanan Badr el-Din, Amal Fathy, Ezzat Ghoneim, Hoda Abdelmoneim, Ibrahim Metwally Hegazy, and Azzouz Mahgoub Mahmoud ‘Shawkan’ Abu Zeid, Hisham Gaafar, Mohammed ‘Oxygen’ Ibraim, Ismail Iskandarani, Adel Sabri, Ahmed Tarek Ibrahim Ziada, Alaa Abdelfattah, Shady Abu Zaid, Mostafa al-Aasar, Hassan al-Bannaand and Moataz Wadnan	Since late October 2018, at least 40 human rights workers, lawyers and political activists have been arrested in Egypt, some of them forcibly disappeared. Human rights lawyer Ezzat Ghoneim, head of the Egyptian Coordination for Rights and Freedoms (ECRF), has been in pre-trial detention since March 2018, charged with ‘human rights terrorism’. Human rights lawyer Ibrahim Metwally Hegazy, co-founder of the League of Families of the Disappeared, was subjected to enforced disappearance and tortured and then ordered into arbitrary preventive detention, and remains in solitary confinement. human rights defender Amal Fathy was handed a two-year prison sentence in September 2018, on charges of ‘spreading false news’ with intent to harm the Egyptian state and of ‘public indecency’ for publishing a video on social media criticising the government’s failure to combat sexual violence.	In its Resolution of 13 December 2018, the European Parliament: - Calls on the Egyptian Government to immediately and unconditionally release human rights defenders Ahmad Amasha, Hanan Badr el-Din, Amal Fathy, Ezzat Ghoneim, Hoda Abdelmoneim, Ibrahim Metwally Hegazy, and Azzouz Mahgoub and media workers Mahmoud ‘Shawkan’ Abu Zeid, Hisham Gaafar, Mohammed ‘Oxygen’ Ibraim, Ismail Iskandarani, Adel Sabri, Ahmed Tarek Ibrahim Ziada, Alaa Abdelfattah, Shady Abu Zaid, Mostafa al-Aasar, Hassan al-Bannaand and Moataz Wadnan, and all others detained solely for the peaceful exercise of their freedom of expression, in violation of Egypt’s constitution and international obligations; pending their release, calls on Egypt to allow them full access to their families, lawyers of their choice and adequate medical care, and to conduct credible investigations into any allegations of ill-treatment or torture.
Ola al-Qaradawi and Hosam Khalaf	Ola al-Qaradawi, a Qatari national, and her husband Hosam Khalaf, an Egyptian national, have been detained in appalling conditions in Egypt since 30 June 2017, with no charges formulated against either of them. In June 2018 the UN Working Group on Arbitrary Detention found that they have been subjected to cruel, inhuman or degrading treatment that may amount to torture, declared their detention arbitrary and called on the Egyptian government to release them.	- Urges the Egyptian Government to put an end to all discriminatory measures put in place after June 2017 against Qatari nationals, with particular reference to the case of Ola al-Qaradawi and her husband Hosam Khalaf.
GAZA STRIP Avera Mengistu and Hisham al-Sayed	Avera Mengistu, an Israeli national whose family emigrated to Israel from Ethiopia, and Hisham al-Sayed, a Palestinian Bedouin from Israel, both of whom have psychosocial disabilities, are believed to be held in unlawful, incommunicado detention in the Gaza Strip.	In its Resolution of 19 April 2018, the European Parliament: - Calls for Avera Mengistu and Hisham al-Sayed to be freed and returned to Israel.
IRAN Nasrin Sotoudeh	Nasrin Sotoudeh is an Iranian human rights lawyer who undertook the legal defence of dissenters arrested in the 2009 mass protests, before her own arrest in 2010. When she was awarded the Sakharov Prize in 2012, she was serving a 6-year jail sentence and on a 7-week hunger strike in solitary confinement in Iran's Evin prison. She was unexpectedly released in September 2013, but her sentence was not lifted. She returned to her activism, defending women victims of acid attacks, religious minorities and human rights campaigns, including the campaign for an end to the death penalty. In June 2018, she was arrested and put in prison due to her support for the ongoing wave of protesters against compulsory hijab, and against torture. In March 2019, she was sentenced to 33 years in prison and 148 lashes, convicted of endangering national security, spreading propaganda, membership of illegal groups, encouraging people to engage in corruption and prostitution, and appearing without the sharia-sanctioned hijab.	In its Resolution of 13 December 2018, the European Parliament: - Calls on the Government of Iran to immediately and unconditionally release Nasrin Sotoudeh; commends Nasrin Sotoudeh for her courage and commitment; urges the judiciary system of Iran to respect due process and fair trial and disclose information on the charges against Nasrin Sotoudeh; - Calls on the Iranian authorities to ensure that the treatment of Nasrin Sotoudeh while in detention adheres to the conditions set out in the ‘Body of Principles for the Protection of All Persons under Any Form of Detention or Imprisonment’, adopted by UN General Assembly resolution 43/173 of 9 December 1988.
Ahmadreza Djalali, Kamran Ghaderi, Nazanin Zaghari-Ratcliffe, Abbas Edalat	Iranian authorities have continued a practice of arrests of EU-Iranian dual citizens. These arrests are followed by a pattern of prolonged solitary confinement and interrogations, lack of due process, denial of consular access or visits by the UN or humanitarian organisations, secretive trials, long prison sentences based on vague or unspecified ‘national security’ and ‘espionage’ charges, and state-sponsored smear campaigns against the imprisoned individuals. Ahmadreza Djalali, is a Swedish-Iranian academic and researcher. In October 2017, he was sentenced to death for allegedly spying. Kamran Ghaderi, an Austrian-Iranian citizen, was arrested in January 2016. In the same years, he was sentenced to 10 years in prison after the prosecution used a coerced confession. Nazanin Zaghari-Ratcliffe is a British-Iranian who worked for a charitable organisation. She was arrested in April 2016. In September 2016, she was sentenced to five years' imprisonment allegedly for plotting to topple the Iranian government. Abbas Edalat, a British-Iranian academic. He was arrested in April 2018 and was detained on security charges. He was released in December 2018.	In its Resolution of 31 May 2018, the European Parliament: - Calls on the Iranian authorities to guarantee Mr Djalali full access to his lawyer and to any medical treatment should he so request; urges the Iranian authorities to annul his death sentence and to immediately release him, as requested by the international community; - Calls on the Iranian authorities to ensure the retrial of Kamran Ghaderi, in order to guarantee that his right to a fair trial is respected, to immediately release Nazanin Zaghari-Ratcliffe, who is already eligible for early release, and to urgently make known the charges against Abbas Edalat.
MALDIVES Hussein Humaam Ahmed, Ahmed Murrath and Mohamed Nabeel	Maldivian law, in contravention of international law, allows minors to be sentenced to a delayed death penalty, to be carried out when the minor reaches the age of 18. In at least three cases, specifically those of Hussein Humaam Ahmed, Ahmed Murrath and Mohamed Nabeel, the Supreme Court of Maldives confirmed death sentences for condemned individuals whose trials failed to uphold internationally recognised standards of fair trial.	In its Resolution of 15 March 2018, the European Parliament: - Calls for the universal abolition of capital punishment, and calls on the Government to revoke all capital punishment charges against juveniles and to prohibit the execution of juvenile offenders.
MYANMAR Wa Lone, Kyaw Soe Oo and Aung Ko Htwe	On 12 December 2017, two journalists, Wa Lone and Kyaw Soe Oo, were arbitrarily arrested and detained for allegations of reporting serious human rights violations carried out by the Myanmar Armed forces in Rakhine State. They were subsequently charged under the Official Secrets Acts of 1923 and on 3 September 2018, they were sentenced by a court to seven years of imprisonment. In October 2005, Aung Ko Htwe was kidnapped by the Myanmar military in Yangon and forced to serve in the army. He was 13 years old at the time. In 2017, he was arrested and served two years in prison after being sentenced because of a media interview he gave about his experiences in the military. He was released on 6 September 2019.	In its Resolution of 13 September 2018, the European Parliament: - Strongly condemns the arbitrary arrest and sentencing of journalists Wa Lone and Kyaw Soe Oo for reporting on the situation in Rakhine State; - Calls on the authorities of Myanmar to release them immediately and unconditionally and to drop all charges against them and all persons arbitrarily detained, including political prisoners, human rights defenders, journalists and media workers, simply for exercising their rights and freedoms.
PHILIPPINES Leila De Lima	Leila De Lima is a lawyer and politician. She served as Minister of Justice from 2010 to 2015.  Elected senator in 2016, she chaired the Senate Committee on Justice and Human Rights investigating the extrajudicial killings in Davao while President Duterte was mayor of the city. She was removed from her position as chairperson on 19 September 2016 and was arrested on 23 February for allegedly violating the drug trafficking law. There have been serious concerns that the offences Senator De Lima has been charged with are almost entirely fabricated and politically motivated.	In its Resolution of 19 April 2018, the European Parliament: - Reiterates its call on the authorities of the Philippines to release Senator Leila De Lima and to provide her with adequate security and sanitary conditions whilst in detention; - Further reiterates its call on the authorities to guarantee a fair trial and to drop all politically motivated charges against her.
RUSSIA Oyub Titiev	On 9 January 2018, Oyub Titiev, human rights activist and the Chechnya office director at the 2009 Sakharov Prize-winning human rights organisation, the Memorial Human Rights Centre was arrested by Chechen police and charged with drug possession. He denied these charges, which were denounced as fabricated by NGOs and other human rights defenders. On 18 March 2019, he was sentenced to four years in prison. He was released on parole in June 2019, after serving one and a half year detention.	In its Resolution of 8 February 2018, the European Parliament: - Calls for the immediate release of the Director of the Memorial Human Rights Centre in the Chechen Republic, Mr Oyub Titiev, who was detained on 9 January 2018 and then officially indicted and remanded on trumped-up charges of illegal acquisition and possession of narcotics; - Urges the Russian authorities to ensure full respect for Mr Titiev’s human and legal rights, including access to a lawyer and medical care, physical integrity and dignity, and protection from judicial harassment, criminalisation and arbitrary arrest; - Is of the opinion that the arrest of Mr Titiev is part of a worrying trend of arrests, attacks, intimidations and discreditations of independent journalists and human rights defenders working in Chechnya.
Oleg Sentsov	Oleg Sentsov is a Ukrainian film director and writer, an outspoken opponent of Russia's annexation of Crimea. On 10 May 2014, he was arrested in Simferopol, Crimea, on charges of plotting acts of terrorism against the Russian 'de facto' rule in Crimea. He was accused of leading a terrorist organisation preparing to blow up monuments in Crimea, however no conclusive evidence of his involvement in criminal activities was found. Nonetheless, he was sentenced to 20 years in jail and sent to a high-security prison in Siberia, thousands of kilometres away from his home. In May 2018, he staged a 145-day hunger strike demanding Russia’s release of dozens of Ukrainians whom he considers political prisoners. In December 2018, the European Parliament awarded him the Sakharov Prize. On 7 September 2019, in a prisoner swap with Ukraine, Russia released Oleg Sentsov.	In its Resolution of 14 June 2018, the European Parliament: - Demands that the Russian authorities immediately and unconditionally release Oleg Sentsov and all other illegally detained Ukrainian citizens in Russia and on the Crimean peninsula; recalls that currently there are in total more than 70 Ukrainian political prisoners in Russia and in occupied Crimea; - Underlines that the treatment of all prisoners must meet international standards and that all detainees should have access to legal counsel, to their families, to their diplomatic representatives and to medical treatment; stresses that the Russian authorities and judicial personnel bear full responsibility for the safety and wellbeing of those detained, especially in Crimea, in line with the Fourth Geneva Convention; - Expresses its solidarity with the Ukrainian filmmaker, political activist and political prisoner Oleg Sentsov, who began a hunger strike on 14 May 2018 to press for the release of illegally detained compatriots, and is concerned about the effects of the hunger strike on Oleg Sentsov’s health.
SAUDI ARABIA Jamal Khashoggi	Jamal Khashoggi was a prominent Saudi journalist who had been missing since entering the consulate of Saudi Arabia in Istanbul on 2 October 2018 to obtain documents necessary for his marriage. Saudi Arabia at first denied any involvement in his disappearance, but then admitted that he had been killed and dismembered by Saudi agents inside its consulate.	In its Resolution of 25 October 2018, the European Parliament: - Condemns in the strongest possible terms the torture and killing of Jamal Khashoggi and extends its condolences to his family and friends; urges the Saudi authorities to disclose the whereabouts of his remains; recalls that the systematic practice of enforced disappearances and extrajudicial killings constitutes a crime against humanity; - Calls for an independent and impartial international investigation into the circumstances of the death of Jamal Khashoggi; calls on those responsible to be identified and brought to justice, following a fair trial to be held in accordance with international standards before an impartial court and with international observers present; - Is extremely concerned about information on Jamal Khashoggi’s fate and the implication of Saudi agents; takes note of the ongoing investigation by Turkish and Saudi officials and encourages further joint efforts; calls on the Saudi authorities to fully cooperate with the Turkish authorities and urges the Turkish authorities, for their part, to make all the information available in order to clarify exactly what happened on 2 October 2018, beyond the hypotheses; - Reiterates that if the disappearance and murder of Jamal Khashoggi is attributed to Saudi agents, both state entities and individuals must be held to account; calls on the VP/HR and the Member States, in this regard, to stand ready to impose targeted sanctions, including visa bans and asset freezes against Saudi individuals, as well as human rights sanctions against the Kingdom of Saudi Arabia, once the facts have been established; insists that any such sanctions should target not only the perpetrators but also the masterminds and inciters of this crime; - Is concerned that the disappearance of Mr Khashoggi is linked to his criticism of Saudi policies in recent years; reiterates its call on the Saudi authorities to open up to fundamental rights, including the right to life and the right to free expression and peaceful dissent.
Loujain al-Hathloul, Aisha al-Mana, Madeha al-Ajroush, Eman al-Nafjan, Aziza al-Youssef, Hessah al-Sheikh, Walaa al-Shubbar, Ibrahim Fahad Al-Nafjan, Ibrahim al-Modeimigh, Mohammed al-Rabiah and Abdulaziz al-Meshaal	On 15 May 2018 Saudi authorities arrested seven women – Loujain al-Hathloul, Aisha al-Mana, Madeha al-Ajroush, Eman al-Nafjan, Aziza al-Youssef, Hessah al-Sheikh, Walaa al-Shubbar – and four men – Ibrahim Fahad Al-Nafjan, Ibrahim al-Modeimigh, Mohammed al-Rabiah and Abdulaziz al-Meshaal – for their women’s rights activism. The arrested human rights defenders have been charged with supporting the activities of foreign circles, recruiting persons in charge of sensitive government positions and providing foreign circles with money with the aim of destabilising the Kingdom. These activists are known for their campaign against the ban on women driving and in favour of abolishing the male guardianship system. Madeha al-Ajroush, Walaa al-Shubbar, Aisha al-Mana and Hessah al-Sheikh were released on 24 May 2018 while the others remained in detention.	In its Resolution of 31 may 2018, the European Parliament: -  Calls on the Saudi authorities to put an end to all forms of harassment, including at judicial level, against Ms Eman al-Nafjan, Ms Aziza al-Youssef, Ms Loujain al-Hathloul, Ms Aisha al-Mana, Ms Madeha al-Ajroush, Ms Hessah al-Sheikh, Ms Walaa al-Shubbar, Mr Mohammed al-Rabiah, and Mr Ibrahim al-Modeimigh and all other human rights defenders in the country, so that they are able to carry out their work without unjustified hindrance and fear of reprisal.
SUDAN Salih Mahmoud Osman	Salih Mahmoud Osman, a Sudanese lawyer, had provided free legal representation to people arbitrarily detained, tortured and subjected to serious human rights abuses in Sudan for over two decades when the European Parliament awarded him the Sakharov Prize in 2007.   Native of Darfur, he was himself detained by the authorities several times, but never charged with any crime.  He is actively involved in the protection of the millions of Darfuris displaced from their homes by the still on-going fighting in Darfur.   In February 2018, he was detained by the Sudanese National Intelligence and Security Service, against the background of widespread protests and was released after four months of detention. On 8 January 2019, he was arrested again and was released after the military coup in April 2019.	In its Resolution of 15 March 2018, the European Parliament: - Calls for the immediate and unconditional release of the Sakharov Laureate Salih Mahmoud Osman, as well as of any other human rights defenders, civil society activists and opposition activists who are being held solely as a result of their legitimate and peaceful work in defence of human rights and democracy.
Noura Hussein Hammad	Noura Hussein Hammad was forced into early marriage at the age of 16. According to her testimony, on 2 May 2017, six days after the wedding, she was beaten and raped by her husband with the assistance of his relatives. She stabbed her husband to death in self-defence when he attempted to rape her again the following day. She was subsequently charged for murder. She had been imprisoned at Omdurman Women’s Prison until 29 April 2018 when she was found guilty of premeditated murder and sentenced to death by the Central Criminal Court of Omdurman. An appeal has been lodged against her sentence.	In its Resolution of 31 May 2018, the European Parliament: - Deplores and condemns the sentencing to death of Noura Hussein Hammad; calls on the Sudanese authorities to commute the death sentence and fully take into account the fact that Ms Hussein was acting in self-defence against the attempt by a man and his accomplices to rape her; - Calls on the Sudanese authorities to comply with national law and international human rights standards, including the Protocol to the African Charter on Human and Peoples’ Rights on the Rights of Women in Africa, as well as the Protocol of the Court of Justice of the African Union, adopted on 11 July 2003; recalls that, according to international standards, the imposition of the death penalty against clear evidence of self-defence constitutes arbitrary killing, particularly in instances where women have been charged with murder when defending themselves; - Reminds the Sudanese authorities of their obligation to guarantee fundamental rights, including the right to a fair trial; insists that all necessary measures must be taken to ensure that Noura Hussein Hammad’s trial genuinely meets the highest standards of fairness and due process.
UGANDA Robert Kyagulanyi Ssentamu, known by the stage name Bobi Wine	Robert Kyagulanyi Ssentamu, known as Bobi Wine, is a musician, businessman and politician. He has emerged as an influential critic of Ugandan President after winning a seat in the Ugandan Parliament in 2017. On 15 August 2018, he was arrested for possible charges of unlawful possession of firearms and incitement to violence. He was later charged with treason in a civilian court and subsequently released on bail.	In its Resolution of 13 September 2018, the European Parliament: - Calls on the Ugandan authorities to drop what appear to be trumped-up charges against Bobi Wine and to stop the crackdown against opposition politicians and supporters.
UNITED ARAB EMIRATES Ahmed Mansoor	Ahmed Mansoor is a prominent human rights activist. On 29 May 2018, he was sentenced to 10 years in prison for exercising his right to freedom of speech in Twitter posts following a grossly unfair trial in Abu Dhabi. He was also fined one million UAE dirhams (EUR 232 475) and was to be placed under surveillance for three years on his release	In its Resolution of 4 October 2018, the European Parliament: - Strongly condemns the harassment, persecution and detention of Ahmed Mansoor as well as of all other human rights defenders solely on the basis of their human rights work and their use of their right to freedom of expression both online and offline; - Calls on the authorities to release Mr Mansoor immediately and unconditionally, and to drop all charges against him, as he is a prisoner of conscience detained solely for peacefully exercising his right to freedom of expression, including through his human rights work; - Expresses its grave concern at the reports that Ahmed Mansoor has been subjected to forms of torture or ill-treatment while in detention, and that he is being held in solitary confinement; urges the authorities to investigate these allegations and grant him immediate and regular access to a lawyer, to his family, and to any medical care he may require.
VIETNAM Hoang Duc Binh, Nguyen Nam Phong, Nguyen Trung Truc and Le Dinh Luong	Hoang Duc Binh is an environmental rights defender and a member of Viet Labour, an organisation of labour groups inside and outside Vietnam aiming to protect the rights of workers. He is also an active blogger and covered the environmental disaster caused by the Taiwanese steel plant, Formosa, in April 2016, its impact on local populations, as well as protests against the company as a result of the pollution. He was sentenced to 14 years in prison for blogging about the protests. Nguyen Nam Phong was sentenced to two years in prison for taking part in the protests. He was released from prison on 28 July 2019. In April 2018 members of the Brotherhood for Democracy were sentenced to prison terms of between seven and 15 years as part of an extensive enforcement of the national security provisions of the Criminal Code. In September 2018, Nguyen Trung Truc, member of this group, was sentenced to a 12-year prison term on charges of trying to overthrow the state. Le Dinh Luong, a human rights defender who has peacefully advocated the promotion and protection of human rights, was sentenced on 16 August 2018 under the national security provisions of the Criminal Code to 20 years in prison and 5 years of house arrest.	In its Resolution of 15 November 2018, the European Parliament: - Calls on the Vietnamese authorities to immediately and unconditionally release all human rights defenders and prisoners of conscience detained or sentenced for merely exercising their right to freedom of expression, including Hoang Duc Binh, Nguyen Nam Phong, Nguyen Trung Truc and Le Dinh Luong, and to drop all charges against them.

 

 

ANNEX II

 

LIST OF RESOLUTIONS

 

 

List of resolutions adopted by the European Parliament during the year 2018 and relating directly or indirectly to human rights violations in the world

 

Country	Date of adoption in plenary	Title
Africa
DRC +	18.01.2018	Democratic Republic of Congo
Nigeria +	18.01.2018	Nigeria
Egypt  +	08.02.2018	Executions in Egypt
Sudan +	15.03.2018	The arrest of human rights defenders in Sudan, notably the case of Sakharov Prize laureate Salih Mahmoud Osman
Uganda +	15.03.2018	Mercy killings in Uganda
Sudan +	31.05.2018	Sudan, notably the situation of Noura Hussein Hammad
Burundi +	05.07.2018	Burundi
Somalia +	05.07.2018	Somalia
Uganda +	13.09.2018	Uganda, arrest of parliamentarians from the opposition
Tanzania +	13.12.2018	Tanzania
Egypt +	13.12.2018	Egypt, notably the situation of human rights defenders
Americas
Haiti +	08.02.2018	Child slavery in Haiti
Nicaragua	31.05.2018	Situation in Nicaragua
Cuba +	15.11.2018	The human rights situation in Cuba
Asia
China +	18.01.2018	The cases of human rights activists Wu Gan, Xie Yang, Lee Ming-che, Tashi Wangchuk and the Tibetan monk Choekyi
Maldives +	15.03.2018	Situation in the Maldives
Philippines  +	19.04.2018	Philippines
Bangladesh +	14.06.2018	Situation of Rohingya refugees, in particular the plight of children
Cambodia +	13.09.2018	Cambodia, notably the case of Kem Sokha
Myanmar +	13.09.2018	-Myanmar, notably the case of journalists Wa Lone and Kyaw Soe Oo
China +	04.10.2018	Mass arbitrary detention of Uyghurs and Kazakhs in the Xinjiang Uyghur Autonomous Region
Bangladesh +	15.11.2018	The human rights situation in Bangladesh
Vietnam +	15.11.2018	Vietnam, notably the situation of political prisoners
Europe and Eastern Partnership countries
Russia +	08.02.2018	Russia, the case of Oyub Titiev and the Human Rights Centre Memorial
Belarus +	19.04.2018	Belarus
Russia +	14.06.2018	Russia, notably the case of Ukrainian political prisoner Oleg Sentsov
Moldova +	05.07.2018	The political crisis in Moldova following the invalidation of the mayoral elections in Chișinău
Belarus+	04.10.2018	Deterioration of media freedom in Belarus, notably the case of Charter 97
Middle East
Gaza +	19.04.2018	The situation in Gaza strip
Saudi Arabia +	31. 05.2018	Women’s rights defenders in Saudi Arabia
Iran +	31. 05.2018	European Parliament resolution on the situation of imprisoned EU-Iranian dual nationals in Iran
Bahrein +	12.06.2018	Human rights situation in Bahrain, notably the case of Nabeel Rajab
United Arab Emirates +	04.10.2018	The UAE, notably the situation of human rights defender Ahmed Mansoor
Saudi Arabia +	25.10.2018	The killing of journalist Jamal Khashoggi in the Saudi consulate in Istanbul
Iran +	13.12.2018	Iran, notably the case of Nasrin Sotoudeh
Cross-cutting issues
Minorities *	13.01.2018	Minimum standards for minorities in the EU
Women, gender equality and climate justice *	16.01.2018	Women, gender equality and climate justice
Indigenous peoples *	03.07.2018	Violation of the rights of indigenous peoples in the world, including land grabbing
Forced marriages *	04.07.2018	Towards an EU external strategy against early and forced marriages

 

+ urgency resolution, according to rule 135, EP RoP

* resolutions with human rights-related issues

 

 

BRIEF VAN DE COMMISSIE RECHTEN VAN DE VROUW EN GENDERGELIJKHEID

Mevrouw Maria Arena

Voorzitter

Subcommissie mensenrechten

BRUSSEL

Betreft: Advies inzake mensenrechten en democratie in de wereld en het beleid van de Europese Unie ter zake – jaarverslag 2018 (2019/2125(INI))

Geachte voorzitter,

In het kader van bovengenoemde procedure is de Commissie rechten van de vrouw en gendergelijkheid ermee belast een advies uit te brengen aan uw commissie. Tijdens haar vergadering van 6 november 2019 heeft zij besloten dat advies in briefvorm uit te brengen.

De Commissie rechten van de vrouw en gendergelijkheid heeft de kwestie tijdens haar vergadering onderzocht[13]. Tijdens die vergadering heeft zij besloten de bevoegde Subcommissie mensenrechten te verzoeken onderstaande suggesties in haar ontwerpresolutie op te nemen.

Hoogachtend,

Evelyn Regner

 

SUGGESTIES

1. herinnert eraan dat het genderactieplan (GAP II) een van de fundamentele middelen is waarover de EU beschikt om de gendergelijkheid in derde landen te verbeteren; verzoekt de Commissie om na de afloop van het plan een evaluatie te maken van de algemene gevolgen ervan, om rekening te houden met de resolutie van het Parlement van 8 oktober 2015 over de vernieuwing van het EU-actieplan voor gendergelijkheid en empowerment van vrouwen in het kader van ontwikkeling en met zijn resolutie van 31 mei 2018 over de tenuitvoerlegging van het gezamenlijk werkdocument (SWD(2015)0182) - Gendergelijkheid en de empowerment van vrouwen: het leven van meisjes en vrouwen veranderen via de externe betrekkingen van de EU 2016-2020, en om overeenkomstig de aanbevelingen die daarin worden gedaan, tot een GAP III te komen met opnieuw specifieke ambitieuze doelstellingen voor genderbudgettering, met de status van een mededeling over gendergelijkheid; herinnert in dit verband aan de toezegging die Jutta Urpilainen, voorgedragen commissaris voor Internationale Partnerschappen, heeft gedaan tijdens de hoorzitting van het Europees Parlement op 1 oktober 2019, namelijk om een GAP III te lanceren, waarbij zij de aandacht vestigde op het uitstekende effect van het genderactieplan op de verwezenlijking van gendergelijkheid in internationale partnerschappen;

2. vraagt aandacht voor de verdragsrechtelijke verplichting van de EU om gendergelijkheid te bevorderen en te zorgen voor de opname van genderaspecten in al haar acties, ook bij haar externe optreden; benadrukt dat het verslag uit 2018 over de tenuitvoerlegging van het GAP II in de EU vermeldt dat aanzienlijke vooruitgang is geboekt door een combinatie van gendermainstreaming en specifieke maatregelen en acties; prijst de praktijk om vrouwenrechten en gendergelijkheid in de mensenrechtendialogen te integreren en de specifieke inspanningen om gender in het gemeenschappelijk veiligheids- en defensiebeleid te integreren; roept op tot globale initiatieven, adequate financiering en een systematische aanpak om genderaspecten op te nemen in het externe beleid en optreden, met name op het gebied van handel, werkgelegenheid, onderwijs, conflictoplossing en vredesopbouw, klimaat en milieu, landbouw, armoede, mensenhandel, migratie en budgettering; benadrukt dat de rol van de EU-delegaties bij gendercoördinatie moet worden versterkt, onder meer door contactpunten voor genderkwesties op te richten daar waar zij nog niet bestaan, en dat de rol van de hoofdadviseur gender van de EDEO in derde landen eveneens moet worden versterkt, door te zorgen voor een specifiek budget en door te voorzien in genderanalyse met naar geslacht uitgesplitste gegevens;

3. betreurt dat het jaarverslag van de Commissie over mensenrechten en democratie in de wereld van 2018 niet expliciet de verslechteringen op het gebied van vrouwenrechten op wereldschaal erkent, met name inzake seksuele en reproductieve gezondheid en rechten; is bezorgd omdat de Commissie nog geen strategie heeft voorgesteld om dit fenomeen te bestrijden; benadrukt dat het externe optreden van de EU, met inbegrip van het ontwikkelingsbeleid, gericht moet zijn op de verwezenlijking van de duurzame ontwikkelingsdoelstellingen op het gebied van gezondheid; veroordeelt met klem het herstel en de uitbreiding van de “Global Gag Rule” door de Trump-regering en de schadelijke gevolgen daarvan voor de toegang van vrouwen en meisjes tot alomvattende gezondheidsdiensten en seksuele en reproductieve rechten, die fundamentele mensenrechten zijn, en herhaalt zijn oproep aan de EU en haar lidstaten om het financieringstekort dat op dit gebied na deze actie nog steeds bestaat, zorgvuldig te onderzoeken en na te gaan hoe dit kan worden weggewerkt;

4. benadrukt de alarmerende toename van geweld tegen vrouwen en verzoekt om meer maatregelen te nemen om het Verdrag van Istanbul in heel Europa te ratificeren en uit te voeren; verzoekt de EU-delegaties om rekening te houden met gegevens over geweld tegen vrouwen bij het opstellen van landspecifieke aanbevelingen en beschermings- en ondersteuningsmechanismen voor slachtoffers te bevorderen; vraagt aan de EDEO om de uitvoering van de LGBTI-richtsnoeren van de EU te verbeteren;

5. prijst ten volle de voortzetting van het wereldwijde Spotlight-initiatief van de EU en de VN en de tenuitvoerlegging van projecten die gericht zijn op het uitbannen van geweld tegen vrouwen en meisjes over de hele wereld door gendergerelateerd geweld en schadelijke praktijken zoals vrouwelijke genitale verminking, huwelijken op jonge leeftijd en gedwongen huwelijken en mensenhandel aan te pakken; onderkent echter dat het brede, wijdverbreide en diepgewortelde geweld en de schadelijke praktijken niet op basis van projecten alleen kunnen worden aangepakt en dringt aan op een systematisch, alomvattend actieplan om jongens en mannen bij het proces te betrekken, gendernormen en -stereotypen aan te pakken en veranderingen in alle sectoren en op globaal niveau op gang te brengen, zoals door het VN-Verdrag inzake de uitbanning van alle vormen van discriminatie van vrouwen wordt voorgeschreven;

6. verzoekt het nieuwe college van Commissieleden om onder leiding van de commissaris voor Gelijkheid, de commissaris voor Internationale Partnerschappen en de hoge vertegenwoordiger te zorgen voor nauwe samenwerking en samenhang met betrekking tot gendergelijkheid en gendermainstreaming; dringt er bij de EU op aan om systematisch steun te verlenen aan gespecialiseerde basisorganisaties die zich inzetten voor de rechten van de vrouw en verdedigers van vrouwenrechten, en om bescherming te bieden aan verdedigers van vrouwen- en LGBTI-rechten van wie de veiligheid in hun land in gevaar kan zijn.

 

 

 

 

INFORMATIE OVER DE GOEDKEURING IN DE BEVOEGDE COMMISSIE

Datum goedkeuring	4.12.2019
Uitslag eindstemming	+: –: 0:	48 6 8
Bij de eindstemming aanwezige leden	Alexander Alexandrov Yordanov, Maria Arena, Traian Băsescu, Phil Bennion, Fabio Massimo Castaldo, Susanna Ceccardi, Włodzimierz Cimoszewicz, Gina Dowding, Tanja Fajon, Michael Gahler, Giorgos Georgiou, Raphaël Glucksmann, Klemen Grošelj, Bernard Guetta, Márton Gyöngyösi, Sandra Kalniete, Andrius Kubilius, Ilhan Kyuchyuk, David Lega, Nathalie Loiseau, Jaak Madison, Claudiu Manda, Thierry Mariani, David McAllister, Vangelis Meimarakis, Sven Mikser, Javier Nart, Urmas Paet, Demetris Papadakis, Tonino Picula, Manu Pineda, Kati Piri, Diana Riba i Giner, Catherine Rowett, Nacho Sánchez Amor, Isabel Santos, Jacek Saryusz-Wolski, Radosław Sikorski, Sergei Stanishev, Hermann Tertsch, Idoia Villanueva Ruiz, Viola Von Cramon-Taubadel, Irina Von Wiese, Witold Jan Waszczykowski, Charlie Weimers, Isabel Wiseler-Lima
Bij de eindstemming aanwezige vaste plaatsvervangers	Andrea Cozzolino, Arnaud Danjean, Loucas Fourlas, Jytte Guteland, Andrzej Halicki, Martin Horwood, Katrin Langensiepen, Hannah Neumann, Juozas Olekas, Kris Peeters, Bert-Jan Ruissen, Mick Wallace, Javier Zarzalejos
Bij de eindstemming aanwezige plaatsvervangers (art. 209, lid 7)	Charles Goerens, Gilles Lebreton, Geoffrey Van Orden

 

 

HOOFDELIJKE EINDSTEMMING IN DE BEVOEGDE COMMISSIE

48	+
NI	Fabio Massimo Castaldo, Márton Gyöngyösi
PPE	Alexander Alexandrov Yordanov, Traian Băsescu, Arnaud Danjean, Loucas Fourlas, Michael Gahler, Andrzej Halicki, Sandra Kalniete, Andrius Kubilius, David Lega, David McAllister, Vangelis Meimarakis, Kris Peeters, Radosław Sikorski, Isabel Wiseler-Lima, Javier Zarzalejos
RENEW	Phil Bennion, Charles Goerens, Klemen Grošelj, Bernard Guetta, Martin Horwood, Ilhan Kyuchyuk, Nathalie Loiseau, Javier Nart, Urmas Paet, Irina Von Wiese
S&D	Maria Arena, Włodzimierz Cimoszewicz, Andrea Cozzolino, Tanja Fajon, Raphaël Glucksmann, Jytte Guteland, Claudiu Manda, Sven Mikser, Juozas Olekas, Demetris Papadakis, Tonino Picula, Kati Piri, Nacho Sánchez Amor, Isabel Santos, Sergei Stanishev
VERTS/ALE	Gina Dowding, Katrin Langensiepen, Hannah Neumann, Diana Riba i Giner, Catherine Rowett, Viola Von Cramon-Taubadel

 

6	-
ECR	Bert-Jan Ruissen, Hermann Tertsch
ID	Susanna Ceccardi, Gilles Lebreton, Jaak Madison, Thierry Mariani

 

8	0
ECR	Jacek Saryusz-Wolski, Geoffrey Van Orden, Witold Jan Waszczykowski, Charlie Weimers
GUE/NGL	Giorgos Georgiou, Manu Pineda, Idoia Villanueva Ruiz, Mick Wallace

 

Verklaring van de gebruikte tekens:

+ : voor

- : tegen

0 : onthouding

• [1] https://undocs.org/A/HRC/36/46/Add.2
• [2] PB L 119 van 4.5.2016, blz. 1.
• [3] Aangenomen teksten, P8_TA(2018)0515.
• [4] PB C 224 van 27.6.2018, blz. 58.
• [5] Aangenomen teksten, P8_TA(2019)0187.
• [6] Aangenomen teksten, P8_TA(2019)0013.
• [7] Aangenomen teksten, P8_TA(2018)0279.
• [8] Aangenomen teksten, P8_TA(2019)0129.
• [9] Aangenomen teksten, P8_TA(2019)0111.
• [10] UNHCR – Global Trends 2018 report (19 juni 2019).
• [11] PB C 285 van 29.8.2017, blz. 110.
• [12] Aangenomen teksten, P8_TA(2018)0467.
• [13] Bij de eindstemming waren aanwezig: Evelyn Regner (voorzitter), Gwendoline Delbos‑Corfield (ondervoorzitter), Christine Anderson, Vilija Blinkevičiūtė, Annika Bruna, Belinda De Lucy, Rosa Estaràs Ferragut, Frances Fitzgerald, Cindy Franssen, Heléne Fritzon, Jackie Jones, Lívia Járóka, Arba Kokalari, Alice Kuhnke, Naomi Long, Andżelika Anna Możdżanowska, Maria Noichl, Pina Picierno, Samira Rafaela, Elżbieta Rafalska, Diana Riba i Giner, Christine Schneider, Irène Tolleret, Isabella Tovaglieri, Ernest Urtasun, Marco Zullo (leden), Maria Da Graça Carvalho, Ewa Kopacz, Predrag Fred Matić, Chrysoula Zacharopoulou (plaatsvervangende leden), Anne-Sophie Pelletier (overeenkomstig artikel 209, lid 7, van het Reglement).