SPRAWOZDANIE w sprawie planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy – jak finansować Zielony Ład

22.10.2020 - (2020/2058(INI))

Komisja Budżetowa
Komisja Gospodarcza i Monetarna
Sprawozdawcy: Siegfried Mureşan, Paul Tang
(Wspólne posiedzenia komisji – art. 58 Regulaminu)
Sprawozdawca komisji opiniodawczej (*):
Petros Kokkalis, Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności
(*) Zaangażowana komisja – art. 57 Regulaminu

Poprawki

• 001-009 (PDF - 132 KB)
• 001-009 (DOC - 83 KB)
• 010-013 (PDF - 141 KB)
• 010-013 (DOC - 81 KB)

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy – jak finansować Zielony Ład

(2020/2058(INI))

Parlament Europejski,

– uwzględniając komunikat Komisji z 14 stycznia 2020 r. pt. „Plan inwestycyjny na rzecz zrównoważonej Europy – Plan inwestycyjny na rzecz Europejskiego Zielonego Ładu” (COM(2020)0021),

– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 11 grudnia 2019 r. pt. „Europejski Zielony Ład” (COM(2019)0640) oraz swoją rezolucję z dnia 15 stycznia 2020 r. w sprawie Europejskiego Zielonego Ładu[1],

– uwzględniając wniosek Komisji z dnia 2 maja 2018 r. dotyczący rozporządzenia Rady określającego wieloletnie ramy finansowe na lata 2021–2027 (COM(2018)0322) oraz zmieniony wniosek z dnia 28 maja 2020 r. (COM(2020)0443), wraz ze zmienionym wnioskiem z dnia 28 maja 2020 r. dotyczącym decyzji w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej (COM(2020)0445),

– uwzględniając swoje sprawozdanie okresowe z dnia 14 listopada 2018 r. w sprawie wieloletnich ram finansowych na lata 2021–2027 – stanowisko Parlamentu z myślą o osiągnięciu porozumienia[2],

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 10 października 2019 r. w sprawie wieloletnich ram finansowych na lata 2021–2027 i zasobów własnych: czas, by spełnić oczekiwania obywateli[3],

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 maja 2020 r. w sprawie nowych wieloletnich ram finansowych, zasobów własnych i planu naprawy gospodarczej[4],

– uwzględniając sprawozdanie końcowe i zalecenia Grupy Wysokiego Szczebla ds. Zasobów Własnych z grudnia 2016 r. ,

– uwzględniając swoje stanowisko z dnia 16 września 2020 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej[5],

– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 27 maja 2020 r. pt. „Decydujący moment dla Europy: naprawa i przygotowanie na następną generację” (COM(2020)0456) oraz towarzyszące mu wnioski ustawodawcze,

– uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/410 z dnia 14 marca 2018 r. zmieniającą dyrektywę 2003/87/WE w celu wzmocnienia efektywnych pod względem kosztów redukcji emisji oraz inwestycji niskoemisyjnych oraz decyzję (UE) 2015/1814 w sprawie ustanowienia i funkcjonowania rezerwy stabilności rynkowej dla unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych i zmiany dyrektywy 2003/87/WE,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 18 grudnia 2019 r. w sprawie sprawiedliwego opodatkowania w zglobalizowanej gospodarce cyfrowej: BEPS 2.0[6],

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 17 kwietnia 2020 r. w sprawie skoordynowanych działań UE na rzecz walki z pandemią COVID-19 i jej skutkami[7],

– uwzględniając sprawozdanie końcowe grupy ekspertów wysokiego szczebla ds. zrównoważonego finansowania z dnia 31 stycznia 2018 r.,

– uwzględniając komunikat Komisji z 8 marca 2018 r. zatytułowany „Plan działania: finansowanie zrównoważonego wzrostu gospodarczego” (COM(2018)0097),

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 29 maja 2018 r. w sprawie zrównoważonych finansów[8],

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 23 lipca 2020 r. w sprawie konkluzji z nadzwyczajnego posiedzenia Rady Europejskiej w dniach 17–21 lipca 2020 r.[9],

– uwzględniając rozporządzenie (UE) 2020/852 w sprawie ustanowienia ram ułatwiających zrównoważone inwestycje oraz rozporządzenie (UE) 2019/2088 w sprawie ujawniania informacji związanych ze zrównoważonym rozwojem w sektorze usług finansowych,

– uwzględniając kwartalną europejską prognozę gospodarczą Komisji,

– uwzględniając Ramową konwencję Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC) oraz protokół z Kioto do tej konwencji, a także porozumienie paryskie,

– uwzględniając wspierane przez Organizację Narodów Zjednoczonych zasady odpowiedzialnego inwestowania, zasady odpowiedzialnej bankowości oraz zasady zrównoważonych ubezpieczeń,

– uwzględniając Europejski filar praw socjalnych, Międzynarodową kartę praw człowieka, Wytyczne OECD dla przedsiębiorstw wielonarodowych, Wytyczne ONZ dotyczące biznesu i praw człowieka, określone przez ONZ cele zrównoważonego rozwoju, a także Deklarację Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącą podstawowych zasad i praw w pracy oraz osiem podstawowych konwencji MOP,

– uwzględniając statut Europejskiego Banku Centralnego (EBC),

– uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),

– uwzględniając wspólne posiedzenia Komisji Budżetowej oraz Komisji Gospodarczej i Monetarnej zgodnie z art. 58 Regulaminu,

– uwzględniając art. 54 Regulaminu,

– uwzględniając opinie przedstawione przez Komisję Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności, Komisję Transportu i Turystyki, Komisję Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Komisję Kultury i Edukacji,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Budżetowej oraz Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A9-0198/2020),

A. mając na uwadze, że konieczne inwestycje w przystosowanie się do zmiany klimatu nie zostały jeszcze ocenione ani włączone do pozycji WRF dotyczących klimatu;

B. mając na uwadze, że dążenie do neutralności klimatycznej do 2050 r. pobudzi konkurencyjność unijnej gospodarki i będzie skutkować nadwyżką trwałych, wysokiej jakości miejsc pracy;

C. mając na uwadze, że w sprawozdaniu specjalnym Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) z 2019 r. w sprawie globalnego ocieplenia o 1,5°C wyraźnie stwierdzono, iż dotychczas przyjęte strategie polityczne są niewystarczające, by ograniczyć globalne ocieplenie do 1,5°C oraz zapobiec utracie różnorodności biologicznej i zakłóceniom przepływów biogeochemicznych;

D. mając na uwadze, że unijne prawo o klimacie wzmocni zobowiązania UE dotyczące osiągnięcia neutralności klimatycznej do 2050 r., w tym ambitne etapy pośrednie konieczne do osiągnięcia tego celu;

E. mając na uwadze, że według szacunków Komisji, aby osiągnąć obecne cele klimatyczne do 2030 r. potrzeby inwestycyjne na szczeblu UE wynoszą 240 mld EUR rocznie[10], plus dodatkowe kwoty w wysokości 130 mld EUR rocznie na cele środowiskowe, 192 mld EUR rocznie na infrastrukturę społeczną i 100 mld EUR rocznie na szeroko pojętą infrastrukturę transportową w Europie; mając na uwadze, że odpowiada to łącznym potrzebom inwestycyjnym w wysokości co najmniej 662 mld EUR rocznie; mając na uwadze, że dane te opierają się na celu klimatycznym ograniczenia emisji gazów cieplarnianych (GHG) o 40% do 2030 r.; mając na uwadze, że teraz gdy Parlament uzgodnił bardziej ambitne cele luka inwestycyjna jest jeszcze większa; mając na uwadze, że konieczne jest uruchomienie wszystkich dostępnych funduszy w celu wyeliminowania luki inwestycyjnej;

F. mając na uwadze, że w art. 2 ust. 1 porozumienia paryskiego wezwano do „zapewnienia spójności przepływów finansowych ze ścieżką prowadzącą do niskiego poziomu emisji gazów cieplarnianych i rozwoju odpornego na zmiany klimatu”;

G. mając na uwadze, że Europejski Zielony Ład to nowa strategia na rzecz wzrostu, której celem jest przekształcenie Unii w sprawiedliwe i prosperujące społeczeństwo żyjące w nowoczesnej, zasobooszczędnej i konkurencyjnej gospodarce, która w 2050 r. osiągnie zerowy poziom emisji gazów cieplarnianych netto i w ramach której wzrost gospodarczy będzie oddzielony od wykorzystania zasobów naturalnych, co powinno również przyczynić się do zapewnienia strategicznej autonomii UE;

H. mając na uwadze, że pandemia COVID-19 uwypukliła znaczenie inwestycji w gospodarkę zrównoważoną pod względem społecznym i środowiskowym, w szczególności inwestycji propagujących najnowocześniejsze badania i rozwój, konkurencyjny sektor przemysłowy, pogłębiony i wzmocniony jednolity rynek, silne MŚP, opiekę zdrowotną, silny system opieki społecznej i dobrostan społeczny;

I. mając na uwadze, że w związku z wydatkami wymaganymi w celu wsparcia europejskich gospodarek pojawiają się pytania dotyczące sposobu spłaty zaciągniętego długu; mając na uwadze, że ważne jest, by nie dopuścić do zjawiska pogłębiania nierówności, które wystąpiło w czasie poprzednich kryzysów;

J. mając na uwadze, że utworzenie zrównoważonego systemu gospodarczego ma kluczowe znaczenie dla rozwoju długoterminowej autonomii strategicznej UE oraz zwiększenia odporności UE;

K. mając na uwadze, że polityka handlowa ma wpływ na emisje gazów cieplarnianych;

L. mając na uwadze, że emisje gazów cieplarnianych pochodzące z transportu stanowią 27% łącznych emisji w UE i są to jedyne wciąż rosnące emisje; mając na uwadze, że transport musi przyczyniać się w sposób neutralny pod względem technologicznym do osiągnięcia celów UE w zakresie redukcji emisji, aby do roku 2050 zrealizować cel neutralności klimatycznej, zapewniając jednocześnie przystępność cenową i konkurencyjność transportu; mając na uwadze, że redukcję emisji z sektora transportu można przyspieszyć zarówno w przypadku infrastruktury, jak i parku samochodowego dzięki rozwojowi i wzmacnianiu synergii z innymi sektorami, takimi jak sektor cyfrowy lub energetyczny;

M. mając na uwadze, że zwolnienia podatkowe dla sektorów lotnictwa i gospodarki morskiej mogą także zakłócać konkurencję między sektorami przemysłowymi oraz promować niewydajne i zanieczyszczające środki transportu;

N. mając na uwadze, że art. 2 statutu EBC przewiduje, że jeśli cel stabilności cen jest osiągnięty i nie jest kwestionowany, polityka pieniężna EBC musi być prowadzona z myślą o osiągnięciu celów UE ustanowionych w art. 3 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE), który przewiduje między innymi cele dotyczące ochrony jakości środowiska;

O. mając na uwadze, że w ramach przeglądu swojej strategii polityki pieniężnej EBC oceni, czy i w jaki sposób, działając w ramach swojego mandatu, może uwzględnić kwestie zrównoważonego rozwoju, w szczególności zagrożenia związane ze zrównoważeniem środowiskowym;

P. mając na uwadze, że uruchomienie ogólnej klauzuli wyjścia ma na celu umożliwienie państwom członkowskim prowadzenia polityki fiskalnej, która ułatwi wdrażanie wszystkich środków niezbędnych do odpowiedniego radzenia sobie z kryzysem, a jednocześnie przestrzeganie opartych na zasadach ram paktu stabilności i wzrostu; mając na uwadze, że ogólna klauzula wyjścia stanowi, iż jej stosowanie nie powinno zagrażać stabilności budżetowej;

1. z zadowoleniem przyjmuje plan inwestycyjny na rzecz zrównoważonej Europy jako główny czynnik pomyślnego wdrożenia Zielonego Ładu i transformacji w kierunku bardziej zrównoważonej, konkurencyjnej i odpornej gospodarki o obiegu zamkniętym, zgodnie ze zobowiązaniami UE w dziedzinie ochrony środowiska, w tym ze zobowiązaniami dotyczącymi klimatu podjętymi na mocy porozumienia paryskiego i unijnego prawa o klimacie; podkreśla, że plan ten powinien stanowić zasadniczy element skoordynowanych i sprzyjających włączeniu społecznemu działań Unii mających na celu budowę bardziej odpornej gospodarki i społeczeństwa po pandemii COVID-19, a także powinien wzmacniać spójność terytorialną, społeczną i gospodarczą; podkreśla, że zrównoważoność musi być spójna ze względami stabilności finansowej;

2. z zadowoleniem przyjmuje przedstawiony przez Komisję plan odbudowy dla Europy, w którym centralne znaczenie ma Europejski Zielony Ład i strategia cyfryzacji; wyraża poparcie dla leżącej u podstaw planu zasady dotyczącej inwestycji publicznych, które będą realizowane zgodnie z zasadą „nie czyń poważnych szkód”, oraz podkreśla, że zasada ta ma również zastosowanie do celów społecznych i środowiskowych; podkreśla, że krajowe plany odbudowy i zwiększania odporności powinny wprowadzić UE na drogę do osiągnięciu neutralności klimatycznej do 2050 r., zgodnie z przepisami prawa UE o klimacie, w tym osiągnięcia celów pośrednich do roku 2030, zapewniając tym samym transformację państw członkowskich w kierunku neutralnej dla klimatu gospodarki o obiegu zamkniętym, opartej na podstawach naukowych i na określonych czasowo celach klimatycznych;

3. uważa, że zapewnienie sprawiedliwej transformacji w kierunku neutralności klimatycznej stanowi główną odpowiedzialność UE; aby zapewnić sukces tej transformacji, domaga się wdrożenia odpowiednich środków i strategii politycznych, angażujących sektory publiczne i prywatne, regiony, miasta i państwa członkowskie; wzywa do priorytetowego traktowania inwestycji w celu wsparcia zrównoważonej transformacji, agendy cyfrowej i europejskiej suwerenności w strategicznych sektorach za pomocą spójnej strategii przemysłowej; uważa, że cyfryzacja sektora publicznego i prywatnego przyczyni się do osiągnięcia neutralności klimatycznej;

4. podkreśla, że osiągnięcie przez UE celu neutralności klimatycznej i celu dotyczącego gospodarki o obiegu zamkniętym do 2050 r. będzie uzależnione, obok innych czynników, od odpowiedniego finansowania i spójnego włączania kwestii zrównoważonego rozwoju do finansowania ze środków publicznych i prywatnych; podkreśla fakt, że samo finansowanie publiczne nie wystarczy do osiągnięcia wyżej wymienionych celów i przyczynienia się do transformacji; podkreśla, że wymagane będą znaczne kwoty zrównoważonych inwestycji publicznych i prywatnych; w związku z tym wzywa Komisję do sprzyjania inwestycjom publicznym i prywatnym podczas opracowywania planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy; podkreśla, że nawet w przypadku ambitnego poziomu finansowania dostępne fundusze nie będą nieograniczone; uważa za niezwykle ważne, by plan inwestycyjny na rzecz zrównoważonej Europy przewidywał i umożliwiał dodatkowe inwestycje o prawdziwej wartości dodanej oraz nie wypierał finansowania rynkowego; wzywa Komisję do ustanowienia solidnych ram sprawozdawczości i monitorowania, aby zapewnić prawdziwe oddziaływanie wydatków; stanowczo stwierdza, że powiązanie między wydatkami i przychodami, w szczególności dzięki tworzeniu nowych zasobów własnych, będzie mieć kluczowe znaczenie dla wdrożenia Zielonego Ładu;

5. odnotowuje, że wszystkie sektory gospodarki UE zostaną objęte skutkami transformacji w kierunku zielonej gospodarki oraz stanowczo stwierdza, że droga do osiągnięcia neutralności klimatycznej powinna wzmacniać konkurencyjność europejskiej gospodarki i skutkować nadwyżką netto trwałych miejsc pracy o wysokiej jakości w Unii; podkreśla, że transformacja ekologiczna powinna być integrująca i zgodna z zasadami zrównoważenia gospodarczego, społecznego i środowiskowego; uważa, że plan inwestycyjny na rzecz zrównoważonej Europy nie powinien zostawiać nikogo bez pomocy oraz powinien skupiać się w razie potrzeby na zmniejszaniu dysproporcji między państwami członkowskimi i regionami pod względem osiągania celów neutralności klimatycznej; przypomina, że ochrona i tworzenie miejsc pracy, a także dodatkowe szkolenia i zmiana kwalifikacji mają nadrzędne znaczenie w zrównoważonej transformacji energetycznej;

6. podkreśla również, że aby Europejski Zielony Ład odniósł sukces, europejscy producenci zrównoważonych produktów i usług muszą dostrzec płynące z niego korzyści;

7. wzywa Komisję i państwa członkowskie do zapewnienia odpowiedniego finansowania planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy, tak aby przyszłe programy, takie jak strategia dotycząca fali renowacji, miały wystarczający wpływ na każdy budynek w UE, były akceptowalne dla wszystkich obywateli Unii i były przez nich przyjmowane z zadowoleniem;

8. zastanawia się, czy plan inwestycyjny na rzecz zrównoważonej Europy w jego obecnym kształcie umożliwi mobilizację kwoty 1 bln EUR do 2030 r., mając na uwadze niekorzystne perspektywy gospodarcze w następstwie pandemii COVID-19; zwraca się do Komisji o zagwarantowanie pełnej przejrzystości kwestii finansowania, takich jak optymistyczny efekt dźwigni, potencjalne podwójne liczenie niektórych inwestycji czy brak przejrzystości w kwestii ekstrapolacji niektórych kwot; zastanawia się ponadto, w jaki sposób nowe WRF zaproponowane przez Komisję i uzgodnione w konkluzjach Rady Europejskiej umożliwią osiągnięcie celów planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy; wyraża zaniepokojenie, że koncentracja wydatków na wstępie w obrębie programów UE może doprowadzić do powstania luki w inwestycjach ekologicznych pod koniec kolejnego okresu WRF; wzywa Komisję i państwa członkowskie do przedstawienia planów wyjaśniających, w jaki sposób zlikwidują znaczną lukę inwestycyjną poprzez inwestycje zarówno prywatne, jak i publiczne, w tym ocenę nowych perspektyw gospodarczych wynikających z obecnego kryzysu oraz oczekiwane zwiększenie ambicji celów w zakresie klimatu, energii i środowiska na 2030 r.; podkreśla, że plan inwestycyjny na rzecz zrównoważonej Europy stanowi długoterminowy cel UE i nie mogą go osłabiać w przyszłości skromniejsze WRF, które przydzielałyby znaczną część pieniędzy na spłatę zobowiązań długoterminowych;

9. zauważa, że w komunikacie z dnia 14 stycznia 2020 r. w sprawie planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy Komisja oszacowała potrzeby inwestycyjne na szczeblu UE niezbędne do osiągnięcia aktualnych celów klimatyczne do 2030 r. na co najmniej 662 mld EUR rocznie; wzywa Komisję do uwzględnienia tych nowych danych w skorygowanej strukturze planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy;

10. pragnie zapewnienia, by finansowanie w ramach planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy, na szczeblu unijnym, krajowym i regionalnym, przeznaczono na dziedziny polityki i programy wykazujące największy potencjał w przyczynianiu się do przeciwdziałania zmianie klimatu oraz w dążeniu do osiągnięcia innych celów środowiskowych, w tym transformacji przedsiębiorstw UE, zwłaszcza MŚP, na rzecz bardziej konkurencyjnej Unii i na rzecz tworzenia miejsc pracy, przy jednoczesnym dostosowaniu się do różnych potrzeb krajowych, regionalnych i lokalnych; oczekuje na publikację przez Komisję, przed rozpoczęciem kolejnych WRF, ram monitorowania wydatków na cele związane z klimatem i bioróżnorodnością oraz innych wydatków związanych ze zrównoważonym rozwojem, z wykorzystaniem, w stosownych przypadkach, kryteriów ustanowionych w rozporządzeniu w sprawie systematyki; apeluje o to, by ramy te obejmowały między innymi metodę monitorowania, wraz z odpowiednimi środkami naprawczymi, a także mechanizm kontroli zgodności z zasadami zrównoważonego rozwoju w celu wykrywania szkodliwego wpływu, zgodnie z zasadą „nie czyń poważnych szkód” i ze zobowiązaniami w ramach porozumienia paryskiego;

11. podkreśla, że powodzenie planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy uzależnione jest od odpowiedniego finansowania publicznego i prywatnego oraz od spójności polityk UE; w związku z czym zwraca uwagę na potrzebę opracowania zharmonizowanych wskaźników zrównoważoności i metody pomiaru oddziaływania; zdecydowanie podkreśla, że z myślą o planie inwestycyjnym na rzecz zrównoważonej Europy należy zainicjować oceny skutków dotyczące innych aktów prawnych, zarówno tych rozpatrywanych nadal w procesie ustawodawczym, jak i aktów już przyjętych, aby ocenić zgodność obowiązującego prawodawstwa UE z unijnymi celami klimatycznymi;

12. podkreśla, że jednym z celów planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy powinno być zapewnienie przejścia z niezrównoważonej działalności gospodarczej na zrównoważoną;

13. wyraża przekonanie, że finansowanie ze środków publicznych i prywatnych powinno być zgodne z rozporządzeniem w sprawie systematyki oraz uwzględniać zasadę „nie czyń poważnych szkód” w celu zapewnienia, by unijne strategie polityczne i środki finansowe, w tym budżet UE, programy finansowane za pośrednictwem Instrumentu Unii Europejskiej na rzecz Odbudowy, europejski semestr i środki Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI) nie przyczyniały się do realizacji projektów i działań szkodzących w poważny sposób osiąganiu zamierzeń społecznych lub środowiskowych, osłabiających konkurencyjność gospodarczą lub powodujących likwidację miejsc pracy; podkreśla, że budżety publiczne i banki publiczne nie będą w stanie same wyeliminować luki inwestycyjnej; przypomina, że 10 głównych europejskich banków nadal inwestuje co roku ponad 100 mld EUR w paliwa kopalne; przypomina, że zgodnie z rozporządzeniem w sprawie systematyki Komisja musi przyjąć do końca 2020 r. akt delegowany ustanawiający techniczne kryteria kwalifikacji dla działalności, która istotnie przyczynia się do łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej;

14. domaga się uruchomienia zasady „nie czyń poważnych szkód” w odpowiednich rozporządzeniach UE w sprawie finansowania, na przykład poprzez kontrolę zrównoważonego charakteru pod względem klimatycznym, środowiskowym i społecznym; przypomina, że nie należy wprowadzać rygorystycznych zasad dotyczących inwestycji bez wcześniejszych konsultacji z lokalnymi i regionalnymi organami publicznymi, przemysłem i MŚP;

15. apeluje o realistyczne podejście do wycofywania publicznych i prywatnych inwestycji w zanieczyszczającą i szkodliwą działalność gospodarczą, dla której dostępne są inne rozwiązania możliwe do zastosowania z ekonomicznego punktu widzenia, przy pełnym poszanowaniu praw państw członkowskich do wyboru ich koszyka energetycznego oraz z myślą o wdrożeniu systemu energii odnawialnej oraz sieci energetycznej spójnej z porozumieniem paryskim; podkreśla pilny charakter znajdowania takich alternatyw w drodze masowych inwestycji w innowacje technologiczne i efektywność energetyczną; stanowczo stwierdza, że działalność finansowana w ramach planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy nie może pogłębiać nierówności społecznych oraz przepaści gospodarczej i społecznej między wschodem a zachodem w UE; przypomina w tym kontekście, że w latach 2014–2016 na dopłaty do paliw kopalnych jedenaście państw i Unia Europejska wydawały 112 mld EUR rocznie; wzywa Komisję i państwa członkowskie do opracowania strategii stopniowego wycofywania wszelkich dopłat szkodliwych dla środowiska, aby wzmocnić konsekwencję i wiarygodność UE w zachowywaniu różnorodności biologicznej i ekosystemów naturalnych oraz pobudzić transformację w kierunku systemów czystej energii i neutralnej dla klimatu gospodarki o obiegu zamkniętym;

16. uważa, że w procesie transformacji w kierunku neutralności klimatycznej należy zachować równe warunki działania dla przedsiębiorstw unijnych oraz utrzymać konkurencyjność tych przedsiębiorstw, zwłaszcza w przypadku nieuczciwej konkurencji ze strony państw trzecich; uważa, że aby osiągnąć swoje cele, plan inwestycyjny na rzecz zrównoważonej Europy powinien również przyczyniać się do zrównoważonej produkcji europejskiej i ograniczania globalnych emisji za pomocą polityki handlowej; apeluje, aby umowy handlowe nie gwarantowały ochrony inwestorów kosztem norm środowiskowych, społecznych lub zdrowotnych; podkreśla, że istotne jest włączenie możliwych do wyegzekwowania norm klimatycznych i innych norm środowiskowych do umów handlowych zawieranych przez UE z państwami trzecimi, również w celu zapewnienia równych warunków działania dla przedsiębiorstw europejskich; domaga się zapewnienia, by państwa trzecie kwalifikowały się do udziału w projektach transgranicznych, które zapewniają wkład w realizację celów porozumienia paryskiego;

17. podkreśla, że Erasmus+, Europejski Korpus Solidarności i „Kreatywna Europa”, jako główne programy UE w dziedzinie edukacji, wolontariatu i kultury, stanowią kluczowe narzędzie w globalnej odpowiedzi na zmianę klimatu i odgrywają istotną rolę we wspieraniu kształcenia pozwalającego nabyć umiejętności potrzebne do transformacji ekologicznej, szerzenia znajomości kwestii środowiskowych i dotyczących zmiany klimatu, zwłaszcza wśród osób młodych uczestniczących w wolontariacie na rzecz ochrony środowiska, oraz rozwijania kreatywnych, inkluzywnych i dostępnych rozwiązań w celu sprostania wyzwaniom środowiskowym; podkreśla, że programy te przyczyniają się do osiągnięcia celów zrównoważonego rozwoju UE; podkreśla w tym kontekście znaczenie praktyk w rolnictwie wspieranych przez program Erasmus+;

Budżet UE: ukierunkowywanie, uruchamianie i mobilizowanie zasobów finansowych

18. podkreśla zasadniczą rolę budżetu UE w realizacji planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy; przypomina swoje konsekwentnie utrzymywane stanowisko, że nowe inicjatywy powinny zawsze podlegać ocenie i sprawdzaniu zgodności z zasadą zrównoważonego rozwoju oraz być zawsze finansowane nowymi środkami i nie powinny negatywnie wpływać na inne dziedziny polityki; podkreśla znaczenie dawno przyjętych strategii politycznych UE, takich jak polityka spójności lub polityka rolna, a także innych kluczowych dziedzin polityki, jak badania naukowe, innowacje, łagodzenie zmiany klimatu i przystosowanie się do zmiany klimatu; wzywa Komisję i państwa członkowskie do wywiązania się ze zobowiązań politycznych oraz do zapewnienia Unii WRF dostosowanych do przyszłych wyzwań i będących w stanie odpowiadać na oczekiwania obywateli;

19. podkreśla znaczenie zrównoważonych inwestycji prywatnych i ich rolę w osiąganiu celów planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy oraz uważa, że należy ułatwić finansowanie prywatne; podkreśla również, że należy zwiększyć wsparcie techniczne poprzez lokalne i krajowe inkubatory i wylęgarnie projektów umożliwiające nawiązywanie kontaktów między podmiotami finansującymi i promotorami projektów;

20. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Rada Europejska przyjęła Instrument Unii Europejskiej na rzecz Odbudowy jako instrument wsparcia inwestycji i reform w sytuacjach nadzwyczajnych; ubolewa jednak nad propozycją znacznego zmniejszenia środków uzupełniających dla kilku programów UE oraz ich całkowitego zniesienia w przypadku innych programów; uważa, że proponowane cięcia w programach wspierających transformację regionów zależnych od węgla są sprzeczne z programem UE dotyczącym Zielonego Ładu i ostatecznie będą miały również wpływ na finansowanie planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy;

21. podkreśla fakt, że w celu spełnienia zobowiązań w ramach porozumienia paryskiego unijny wkład w cele związane z klimatem powinien zostać poparty ambitnym udziałem wydatków na działania związane ze środowiskiem i różnorodnością biologiczną w budżecie UE; w związku z tym dąży do jak najszybszego osiągnięcia prawnie wiążącego celu polegającego na przeznaczaniu 30% wydatków na uwzględnianie kwestii klimatu i 10% na różnorodność biologiczną; podkreśla, że cel w zakresie wydatków na klimat powinien mieć zastosowanie do WRF w ujęciu ogólnym; podkreśla, że cel w zakresie klimatu na poziomie 37% powinien mieć również zastosowanie do wydatków w ramach Europejskiego Instrumentu na rzecz Odbudowy; wzywa Komisję do wprowadzenia konstruktywnych i przejrzystych zasad śledzenia i monitorowania wydatków na działania związane z klimatem w budżecie UE; podkreśla zasadnicze znaczenie nowych zasobów własnych dla umożliwienia osiągnięcia w przyszłości przez budżet UE wysokiego poziomu finansowania działań związanych z klimatem;

22. z zadowoleniem przyjmuje propozycję uzupełnienia Funduszu na rzecz Sprawiedliwej Transformacji (FST) dodatkowymi środkami z Europejskiego Instrumentu na rzecz Odbudowy, ubolewa jednak z powodu proponowanej przez Radę redukcji tych dodatkowych środków i podkreśla, że niezbędne będzie zapewnienie dodatkowego wsparcia w celu dopilnowania, by wszyscy pracownicy bezpośrednio i pośrednio dotknięci transformacją otrzymali odpowiednią pomoc; przypomina, że środki z FST mogą uzupełniać zasoby dostępne w ramach polityki spójności, i zwraca uwagę, że nowy wniosek nie powinien szkodzić polityce spójności poprzez obowiązkowe przesunięcia środków z krajowych pul środków finansowych państw członkowskich i nie powinien prowadzić do zakłóceń konkurencji;

23. uważa, że zasadę sprawiedliwej transformacji należy uwzględniać w całym Zielonym Ładzie oraz że FST powinien skupiać się w szczególności na regionach w największym stopniu zależnych od paliw kopalnych; podkreśla, że projekty otrzymujące fundusze muszą być zrównoważone środowiskowe, społecznie i gospodarczo, a także rentowne w perspektywie długoterminowej; domaga się w związku z tym kompleksowej strategii UE na rzecz rozwoju i modernizacji regionów korzystających z FST;

24. podkreśla, że przy opracowywaniu planów sprawiedliwej transformacji powinny uczestniczyć wszystkie zainteresowane strony; uważa, że w planach sprawiedliwej transformacji należy uwzględniać różne sytuacje wyjściowe państw członkowskich i regionów w procesie transformacji w kierunku neutralności klimatycznej; zauważa, że należy zapewnić większą jasność kryteriów kwalifikowalności do otrzymania finansowania; jest zdania, że programy finansowane z FST należy również poddawać ocenie z wykorzystaniem monitorowania wydatków na cele związane z klimatem, rozliczania kapitału naturalnego i metod cyklu życia;

25. z zadowoleniem przyjmuje dwa dodatkowe filary Funduszu Sprawiedliwej Transformacji (FST), zwłaszcza specjalny system w ramach InvestEU oraz instrument pożyczkowy na rzecz sektora publicznego, które wraz z FST stworzą nowe możliwości gospodarcze i przyczynią się do złagodzenia skutków społeczno-gospodarczych transformacji w kierunku neutralności klimatycznej i wdrożenia gospodarki o obiegu zamkniętym w UE w regionach i miastach, które znajdują się w najtrudniejszej sytuacji, i które są szczególnie wysokoemisyjne, a także pomogą w podejmowaniu wyzwań związanych z przystępnością cenową energii, przed którymi stoją obywatele w okresie transformacji; uważa, że aby filary te odniosły sukces, konieczne jest zagwarantowanie państwom członkowskim, regionom i miastom wystarczającej pomocy technicznej;

26. poskreśla, że transformacja sprawiedliwa pod względem społecznym nie będzie możliwa bez ogromnego wkładu zapewnianego przez obszary metropolitalne; w związku z czym uważa, że zasoby 2. i 3. filaru mechanizmu sprawiedliwej transformacji powinny być łatwo dostępne dla miast, aby opracować mechanizm finansowania na dużą skalę w celu wspierania wysiłków klimatycznych i społecznych na poziomie miast; wskazuje, że może to obejmować bezpośrednio dostępne fundusze na rzecz między innymi polityki mieszkaniowej, programów renowacji, modernizacji i izolacji budynków, projektów dotyczących transportu publicznego, udoskonalenia zielonej infrastruktury miast, wprowadzenia instrumentów gospodarki o obiegu zamkniętym lub projektów zrównoważonej gospodarki wodnej;

27. z zadowoleniem przyjmuje rolę InvestEU we wdrażaniu i funkcjonowaniu planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy i uważa, że powinien on odgrywać kluczową rolę w zielonej, sprawiedliwej i odpornej odbudowie Unii; ubolewa nad tym, że proponowane finansowanie InvestEU, zarówno za pośrednictwem WRF, jak i Europejskiego Instrumentu na rzecz Odbudowy, zostało znacznie zmniejszone w porównaniu z ostatnim wnioskiem Komisji; pozytywnie ocenia wniosek dotyczący stworzenia Instrumentu na rzecz Inwestycji Strategicznych – zwłaszcza dodanie piątego segmentu (segmentu europejskich inwestycji strategicznych) w ramach InvestEU z myślą o promowaniu zrównoważonych inwestycji w kluczowe technologie i łańcuchy wartości; podkreśla, że projekty finansowane w ramach InvestEU powinny być zgodne ze zobowiązaniami Unii w zakresie klimatu i środowiska do 2030 r.;

28. podkreśla, że zmieniony wniosek Komisji uwzględnia już wstępne porozumienie w sprawie InvestEU osiągnięte przez Parlament i Radę w maju 2019 r.; przypomina, że oprócz uprzywilejowanej pozycji grupy EBI porozumienie to przewiduje również ważną rolę innych partnerów wykonawczych, takich jak krajowe banki prorozwojowe lub inne międzynarodowe instytucje finansowe; przypomina ponadto, że InvestEU jest instrumentem kierowanym popytem i z tego względu należy unikać nadmiernej koncentracji sektorowej lub geograficznej; podkreśla, że konieczne jest zapewnienie, by dostępna była odpowiednia pomoc techniczna na miejscu w celu zagwarantowania, by projekty finansowane były wówczas, gdy są najbardziej konieczne, oraz w taki sposób, by generować prawdziwą dodatkowość; podkreśla w związku z tym istotny wkład Centrum Doradztwa i konieczność zapewnienia dla niego odpowiednich środków finansowych;

29. potwierdza odpowiedzialność UE, jako globalnego lidera w przeciwdziałaniu zmianie klimatu, za zachęcanie innych partnerów międzynarodowych do stosowania podobnego podejścia; uważa, że środki z budżetu UE przyznawane państwom trzecim nie powinny być wydawane w żaden sposób sprzeczny z celami Zielonego Ładu i powinny służyć ułatwieniu realizacji jego celów, z uwzględnieniem zróżnicowanego poziomu rozwoju każdego kraju i zróżnicowanych potrzeb inwestycyjnych; uważa, że pandemia pokazała, iż działania podejmowane w celu ochrony środowiska i różnorodności biologicznej poza Unią są nierozerwalnie powiązane ze zdrowiem na jej terytorium oraz że działania takie są opłacalne w porównaniu ze skutkami pandemii;

30. zauważa, że fundusz innowacyjny i fundusz modernizacyjny powinny wnieść znaczący wkład w zrównoważoną transformację w kierunku osiągnięcia do 2020 r. zerowych emisji gazów cieplarnianych netto, i ze szczególnym zadowoleniem przyjmuje fakt, że fundusz modernizacyjny został zaprojektowany z myślą o wsparciu inwestycji poprawiających efektywność energetyczną w 10 państwach członkowskich o niższym poziomie dochodów, stanowi zatem ważne narzędzie służące zapewnieniu sprawiedliwej transformacji; podkreśla jednak potrzebę wzmocnionej kontroli funduszu, ponieważ inwestycje w działania, które przynoszą znaczne szkody celom społecznym i środowiskowym, nie powinny kwalifikować się do wsparcia z funduszu modernizacyjnego;

31. uważa, że należy unikać nakładania się zakresu z powiązanymi działaniami finansowanymi z budżetu Unii, oraz jest przekonany, że istnienie tych funduszy poza budżetem Unii może osłabiać nadzór budżetowy; wzywa Komisję do odpowiedniego informowania władzy budżetowej o wdrażaniu funduszy;

32. z zadowoleniem przyjmuje wyrażony przez Komisję zamiar dokonania przeglądu zarówno funduszu modernizacyjnego, jak i funduszu innowacyjnego w ramach przeglądu systemu handlu uprawnieniami do emisji (ETS); ponawia wielokrotnie wyrażane żądanie, by zaklasyfikować znaczną część dochodów z ETS jako zasoby własne;

33. podkreśla ważną rolę, jaką będą musiały odegrać wspólna polityka rolna (WPR) i wspólna polityka rybołówstwa w realizacji celów planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy; zauważa, że w dążeniu unijnych sektorów rolnictwa i rybołówstwa do bardziej zrównoważonego zarządzania zasobami naturalnymi i zachowania różnorodności biologicznej WPR powinna utrzymać swoje cele, tj. powinna wspierać dostawy żywności o wysokiej jakości, gwarantować Europejczykom suwerenność żywnościową, przyczyniać się do stabilnych i akceptowalnych dochodów rolników i rybaków oraz wnosić wkład w zrównoważony rozwój obszarów wiejskich; podkreśla, że należy zadbać o to, by WPR przyczyniała się do realizacji celów UE w zakresie klimatu i zrównoważonego rozwoju, jak podkreślono w sprawozdaniu Europejskiego Trybunału Obrachunkowego z 7 listopada 2018 r.;

34. podkreśla, jak ważne jest ułatwianie dostępu do publicznych i prywatnych środków finansowych w celu wspierania zwiększonych inwestycji ekologicznych, rozwoju narzędzi cyfryzacji i dostępu do nich, modernizacji i innowacji, które pozwolą sektorowi rolnemu, sektorowi rybołówstwa i obszarom wiejskim sprostać wyzwaniom i skorzystać z możliwości związanych z realizacją celów i ambicji Zielonego Ładu;

35. podkreśla, że polityka spójności, jako główna polityka inwestycyjna UE, będzie odgrywać kluczową rolę we wspieraniu transformacji w kierunku neutralności klimatycznej; zwraca uwagę, że w następstwie pandemii COVID-19 polityka spójności będzie jednym z decydujących instrumentów zrównoważonej odbudowy gospodarczej, powinna zatem zachować swą ugruntowaną rolę polegającą na wspieraniu spójności społecznej, gospodarczej i terytorialnej, jak przewidziano w traktatach UE; nalega na wzmocnienie polityki spójności, aby mogła osiągnąć swoje główne cele i przyczynić się do sukcesu Europejskiego Zielonego Ładu;

36. popiera innowacyjne podejście Komisji wyrażone w stwierdzeniu, że budżet UE będzie przyczyniał się do osiągania celów klimatycznych i środowiskowych również za pośrednictwem strony dochodów; przypomina stanowisko Parlamentu popierające wprowadzenie nowych zasobów własnych, które mogą generować wartość dodaną i znacząco wspierać Europejski Zielony Ład;

37. potwierdza swoje wcześniejsze stanowisko dotyczące wykazu ewentualnych nowych zasobów własnych – zaproponowanych w sprawozdaniu okresowym w sprawie WRF – które powinny odpowiadać zasadniczym celom UE, takim jak między innymi walka ze zmianą klimatu i ochrona środowiska; w związku z tym zwraca się o wprowadzenie – bez nakładania dodatkowych obciążeń na obywateli – nowych zasobów własnych mogących obejmować np. zasoby, dla których Komisja podała w 2018 r. dane liczbowe w oparciu o:

(i) dochody z aukcji w ramach ETS, które mogą sięgać od 3 do 10 mld EUR rocznie,

(ii) wkład obliczony na podstawie odpadów opakowaniowych z tworzyw sztucznych niepoddanych recyklingowi, który może wynieść od 3 do 10 mld EUR rocznie,

(iii) przyszły mechanizm dostosowywania cen na granicach z uwzględnieniem emisji CO2, który może przynieść od 5 do 14 mld EUR rocznie,

(iv) wspólną skonsolidowaną podstawę opodatkowania osób prawnych, dzięki której można by pozyskać ponad 12 mld EUR rocznie,

(v) opodatkowanie dużych przedsiębiorstw cyfrowych, które może przynieść od 750 mln do 1,3 mld EUR rocznie, oraz

(vi) podatek od transakcji finansowych (PTF), który – w oparciu o pierwotny wniosek Komisji z 2012 r. oraz z uwzględnieniem brexitu i wzrostu gospodarczego – mógłby przynieść do 57 mld EUR rocznie, w zależności od zakresu podatku;

ponawia w związku z tym apel do wszystkich państw członkowskich o przyłączenie się do ram wzmocnionej współpracy w zakresie PTF; wzywa Komisję, aby jak najszybciej podała szczegółowe informacje na temat zasobów własnych przedstawionych w komunikacie z 27 maja 2020 r. w sprawie planu odbudowy, w tym na temat opłaty opartej na działalności dużych przedsiębiorstw oraz ewentualnego rozszerzenia ETS na sektory morski i lotniczy;

38. uważa, że od 2021 r. do budżetu UE należy włączyć koszyk nowych zasobów własnych, przy czym należy również ustanowić prawnie wiążący harmonogram, aby zaproponować i wprowadzić nowe zasoby własne w trakcie kolejnych WRF; domaga się, aby wpływy z nowych zasobów własnych wystarczały na pokrycie co najmniej zobowiązań dotyczących spłat w ramach Instrumentu na rzecz Odbudowy; oczekuje, że wszelkie dochody powyżej tego poziomu będą wpływać do budżetu UE, aby zlikwidować m.in. lukę w finansowaniu Zielonego Ładu, bez naruszania zasady uniwersalności;

39. podkreśla, że obydwa typy przychodów, środowiskowe i nieśrodowiskowe, będą niezbędne do ustanowienia solidnego koszyka rzeczywistych nowych zasobów własnych, gdyż dochód pochodzący z przychodów środowiskowych może z upływem czasu proporcjonalnie maleć w miarę postępów UE na drodze do osiągnięcia neutralności klimatycznej;

Instytucje finansowe – umożliwianie wdrażania Zielonego Ładu

40. z zadowoleniem przyjmuje decyzję EBI o zmianie polityki kredytowania energetyki i strategii klimatycznej oraz o poświęceniu począwszy od 2025 r. 50 % operacji na działania w dziedzinie klimatu i zrównoważenie środowiskowe w celu wypełnienia zobowiązań UE wynikających z porozumienia paryskiego; wzywa EBI, aby zrewidował również politykę kredytowania transportu i podjął zobowiązania na rzecz zrównoważonej transformacji w kierunku neutralności klimatycznej i gospodarki o obiegu zamkniętym, uwzględniając różne koszyki energetyczne państw członkowskich oraz zwracając szczególną uwagę na sektory i regiony najbardziej dotknięte transformacją; wzywa w szczególności do wdrożenia nowej polityki w wysokoemisyjnych sektorach przemysłu, w których działa EBI, aby wspierać transformację tych sektorów, z myślą o dostosowaniu wszystkich nowych pożyczek sektorowych do celu polegającego na osiągnięciu najpóźniej do 2050 r. neutralności klimatycznej; pochwala zobowiązanie EBI do zaprzestania do 2021 r. finansowania projektów dotyczących energii z paliw kopalnych; wymaga przyjęcia i opublikowania weryfikowalnych planów transformacji w celu osiągnięcia celów neutralności klimatycznej;

41. podkreśla, że odpowiedź EBI na pandemię COVID-19 powinna być spójna z celami planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy; zauważa jednak, że nie wszystkie finansowane projekty mogą przyczyniać się do osiągnięcia celów klimatycznych UE, i utrzymuje, że nie powinno to uniemożliwiać ich finansowania; jest jednak zdania, że portfel EBI musi być dostosowany do celów UE w zakresie zrównoważonego rozwoju i do zasady „nie czyń poważnych szkód”; wzywa EBI do opracowania konkretnego planu działania na rzecz osiągnięcia do 2025 r. celu szczegółowego na poziomie 50 % oraz do corocznego ujawniania informacji o tym, jaki odsetek jego aktywów służy finansowaniu działań, które zgodnie z systematyką UE kwalifikują się jako zrównoważone środowiskowo; przypomina, że reakcja banku na pandemię COVID-19 powinna wygenerować inwestycje w wysokości 240 mld EUR oraz że umożliwiono to zaledwie w kilka tygodni;

42. uważa, że kluczowe znaczenie dla tego, aby EBI odgrywał skuteczną rolę w finansowaniu Zielonego Ładu, ma podejście partycypacyjne, oraz że EBI powinien propagować konkretny dialog między sektorami publicznym i prywatnym oraz poprawić koordynację z różnymi zainteresowanymi stronami, takimi jak organy lokalne i regionalne oraz przedstawiciele społeczeństwa obywatelskiego; podkreśla ponadto niezależność EBI i jednocześnie uwypukla, jak ważne jest zapewnienie demokratycznej kontroli inwestycji;

43. przypomina, że EBI jest największym na świecie emitentem zielonych obligacji – w ciągu 11 lat pozyskał ponad 23 mld EUR; zauważa, że dużym wyzwaniem było ustalenie wspólnych standardów, aby uniknąć nieuczciwego zielonego PR-u; z zadowoleniem przyjmuje nowe obligacje EBI służące propagowaniu zrównoważoności, wprowadzone w 2018 r. i mające wspierać inwestycje powiązane z określonymi przez ONZ celami zrównoważonego rozwoju; podkreśla, że ważne jest ustanowienie wspólnych standardów dotyczących tych nowych obligacji, by zapewnić przejrzystość, weryfikowalność i wymierność projektów; wzywa EBI, aby kontynuował tę działalność oraz rozszerzył emisję obligacji ekologicznych i obligacji służących propagowaniu zrównoważoności, co może ułatwić wdrożenie planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy i pomóc w rozwoju rynku obligacji na rzecz zrównoważonego rozwoju społecznego i środowiskowego, w oparciu o prace prowadzone w ramach planu działania UE na rzecz finansowania zrównoważonego wzrostu gospodarczego oraz systematyki UE;

44. zachęca EBI aby odgrywał aktywną rolę we wspieraniu projektów, które przyczyniają się do sprawiedliwej transformacji, takich jak badania, innowacje i cyfryzacja, dostęp MŚP do finansowania oraz inwestycje społeczne i umiejętności;

45. zauważa , że prezes EBI Werner Hoyer podkreślił potrzebę wzmocnienia bazy kapitałowej EBI, aby umożliwić mu kontynuowanie ambitnych projektów leżących u podstaw przejścia na zrównoważoną gospodarkę;

46. dostrzega ważną rolę krajowych banków i instytucji prorozwojowych oraz międzynarodowych instytucji finansowych, w tym Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju oraz Banku Światowego, w finansowaniu zrównoważonych projektów, przyczyniających się w ten sposób do realizacji celów porozumienia paryskiego; podkreśla, że z uwagi na doświadczenie i zdolności na szczeblu krajowym i regionalnym krajowe banki i instytucje prorozwojowe mogą mieć kluczowe znaczenie dla maksymalizacji oddziaływania funduszy publicznych, w tym za pośrednictwem partnerstw w ramach InvestEU, i w ten sposób pomagać w realizacji celów klimatycznych Unii; podkreśla, że finansowanie MŚP ma kluczowe znaczenie dla pomyślnego wdrażania planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy;

47. podkreśla także, że krajowe banki i instytucje prorozwojowe dobrze znają się na opracowywaniu i finansowaniu stosunkowo mniejszych projektów oraz zarządzaniu nimi, ponieważ mają doświadczenie w tej dziedzinie; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje ich zaangażowanie w różne aspekty planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy jako organów najbardziej odpowiednich do kierowania inwestycji na szczeblu europejskim do gospodarki realnej i na poziom lokalny; podkreśla znaczenie zapewniania lokalnego wsparcia technicznego dla promotorów projektów i innowacji oraz uwypukla rolę wylęgarni projektów, które pomagają w osiągnięciu dojrzałości projektów wystarczającej, by uzyskać finansowanie; postuluje reformę pomocy państwa, która umożliwi krajowym bankom i instytucjom prorozwojowym udzielanie pożyczek preferencyjnych w celu promowania zrównoważoności;

48. zauważa, że inwestycje publiczne i prywatne mogą wspierać zrównoważoną odbudowę i zwiększanie odporności, jeśli środki finansowe są kierowane na zielone inwestycje, takie jak sieci elektroenergetyczne, supersieci i inteligentne sieci, sieci kolejowe, efektywność energetyczna i projekty gospodarki o obiegu zamkniętym;

49. podkreśla, że katastrofy ekologiczne i klimatyczne stwarzają coraz większe ryzyko dla stabilności finansowej i że w związku z tym regulacja ostrożnościowa i nadzór ostrożnościowy powinny lepiej uwzględniać w ocenach takie długoterminowe ryzyko; uważa, że w polityce EBC należy w większym stopniu uwzględniać walkę ze zmianami klimatu i promowanie zrównoważonego rozwoju, przy pełnym poszanowaniu mandatu i niezależności banku oraz bez narażania na szwank jego roli strażnika stabilności finansowej i walutowej; przypomina oświadczenie prezes EBC, że bank popiera rozwój systematyki umożliwiający łatwiejsze uwzględnianie aspektów środowiskowych w portfoliach banków centralnych; odnotowuje ambicje wyrażone w niedawnej odpowiedzi Eurosystemu na konsultacje publiczne Komisji w sprawie odnowionej strategii zrównoważonego finansowania oraz zmiany dyrektywy w sprawie sprawozdawczości niefinansowej, w której to odpowiedzi stwierdzono, że siły rynkowe mogą i powinny być główną siłą napędową przekierowania przepływów finansowych na zrównoważoną działalność gospodarczą; z zadowoleniem przyjmuje apele EBC oraz sieci banków centralnych i organów regulacyjnych na rzecz ekologizacji systemu finansowego o lepszą ocenę przez finansowe organy regulacyjne ryzyka finansowego związanego ze zrównoważonością;

50. zachęca EBC do kontynuacji strategii polityki pieniężnej z pełnym poszanowaniem mandatu EBC w zakresie stabilności cen zapisanego w TFUE; zauważa, że w ramach przeglądu strategii polityki pieniężnej EBC oceni, zgodnie z porozumieniem paryskim, czy i w jaki sposób, działając w ramach swojego mandatu, może uwzględnić kwestie zrównoważonego rozwoju, w szczególności zagrożenia związane ze zrównoważeniem środowiskowym, w swoim systemie zabezpieczeń i w corocznych testach warunków skrajnych, zachowując jednocześnie rozdział funkcji w zakresie polityki pieniężnej i nadzoru ostrożnościowego; zachęca ponadto EBC, aby ujawnił, w jakim stopniu polityka pieniężna jest dostosowana do porozumienia paryskiego, i jednocześnie określił harmonogram przyszłego dostosowania, odpowiednio stosując systematykę UE w odniesieniu do tych działań; zwraca się do EBC, aby rozważył dalsze sposoby wsparcia EBI w celu zwiększenia zdolności EBI do finansowania bez powodowania zakłóceń na rynku;

51. sugeruje, aby w świetle zobowiązań EBI w dziedzinie klimatu EBC przeanalizował przywrócenie równowagi portfela obligacji wiążących się z wysokimi emisjami w kontekście programu zakupów w sektorze przedsiębiorstw (CSPP);

52. wzywa Europejskie Urzędy Nadzoru, aby wraz z właściwymi organami krajowymi opracowały coroczne testy warunków skrajnych związanych z klimatem dla instytucji finansowych pod ich nadzorem, co jest obecnie omawiane w szczególności w sieci na rzecz ekologizacji systemu finansowego, żeby zrozumieć, gdzie w portfelach odpowiednich instytucji finansowych UE występuje ryzyko finansowe związane z klimatem, oraz zakres tego ryzyka;

53. uważa, że transport publiczny ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia zrównoważonej mobilności w miastach; podkreśla potrzebę zwiększenia wsparcia dla sieci i flot transportu publicznego na szczeblu lokalnym i regionalnym jako skutecznego narzędzia transformacji w kierunku mobilności niskoemisyjnej, przy jednoczesnym promowaniu przesunięcia międzygałęziowego, zwłaszcza w ośrodkach wielkomiejskich, oraz łączności na obszarach wiejskich w celu wspierania spójności terytorialnej; uważa, że silniejsze powiązanie finansowania transportu miejskiego z planami zrównoważonej mobilności miejskiej ma zasadnicze znaczenie dla pobudzenia transformacji mobilności miejskiej; wzywa Komisję do współpracy z państwami członkowskimi w opracowaniu planów i strategii zrównoważonej mobilności miejskiej, obejmujących wsparcie wydajnych systemów transportu publicznego i rozwiązań w zakresie aktywnej mobilności, takiej jak chodzenie i jazda na rowerze, oraz promowanie dostępności różnych rodzajów transportu i ich multimodalności;

Mobilizowanie prywatnych inwestycji na rzecz trwałej odbudowy

54. popiera odnowioną strategię zrównoważonego finansowania; podkreśla, że potrzebne są zmieniające się oznakowanie ekologiczne UE dla produktów finansowych, unijna norma dotycząca obligacji ekologicznych (EU GBS) oraz bardziej wiarygodne, porównywalne i dostępne dane dotyczące zrównoważoności uzyskane w drodze harmonizacji wskaźników zrównoważoności; przypomina o niemałym znaczeniu zielonego finansowania dla międzynarodowej roli UE i euro w następnej dekadzie; podkreśla znaczenie, jakie dla MŚP mają uproszczone standardy sprawozdawczości, które pozwolą im w pełni uczestniczyć w rynkach kapitałowych;

55. utrzymuje, że aby system zrównoważonego finansowania UE funkcjonował w praktyce, niezbędne są bardziej wiarygodne, porównywalne i dostępne dane dotyczące zrównoważoności; z zadowoleniem przyjmuje pomysł Forum Wysokiego Szczebla ds. Unii Rynków Kapitałowych, aby utworzyć europejski pojedynczy punkt dostępu, który gromadziłby informacje o przedsiębiorstwach w UE dzięki połączeniu istniejących krajowych i unijnych rejestrów oraz baz danych przedsiębiorstw, co pomogłoby przedsiębiorstwom, w szczególności w mniejszych państwach członkowskich, w przyciąganiu inwestorów; podkreśla, że przedsiębiorstwa powinny mieć możliwość kontrolowania dostępności swoich danych w europejskim pojedynczym punkcie dostępu; wzywa Komisję, aby przedłożyła wniosek ustawodawczy w sprawie europejskiego pojedynczego punktu dostępu do informacji finansowych i niefinansowych o spółkach z UE notowanych i nienotowanych na giełdzie, przy zapewnieniu w stosownych przypadkach poszanowania zasady proporcjonalności; wzywa Komisję do uproszczenia wymogów przejrzystości wynikających z dyrektywy w sprawie sprawozdawczości niefinansowej i ujednolicenia ich z wymogami rozporządzenia w sprawie systematyki i rozporządzenia w sprawie ujawniania informacji związanych ze zrównoważonym rozwojem w sektorze usług finansowych; apeluje o przejrzyste metody gromadzenia i publikowania danych; wzywa Komisję, aby wprowadziła skuteczne monitorowanie i raportowanie danych na temat wdrażania planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy i podawała je do wiadomości publicznej w celu zagwarantowania pełnej przejrzystości wydatków na transformację ekologiczną UE; uważa, że znaczna część obligacji UE, które mają zostać wyemitowane w związku z planem odbudowy gospodarczej, powinna być emitowana w oparciu o unijną normę dotyczącą obligacji ekologicznych, zgodnie z propozycją Komisji;

56. pochwala postępy dokonane w oparciu o inicjatywy ujęte w Planie działania w zakresie finansowania zrównoważonego wzrostu gospodarczego z 2018 r.; apeluje o przyjęcie aktów delegowanych przewidzianych w rozporządzeniu w sprawie systematyki, z uwzględnieniem szeregu kryteriów i wskaźników zrównoważonego rozwoju; postuluje w szczególności szybkie wdrożenie zasady „nie czyń poważnych szkód”, określonej w rozporządzeniach w sprawie zrównoważonego finansowania i ujawniania informacji oraz w sprawie systematyki; podkreśla znaczenie ambitnych wymogów dotyczących ujawniania informacji odnoszących się do wszystkich produktów i podmiotów finansowych;

57. uważa, że przyszła odnowiona unijna strategia zrównoważonego finansowania stanowi wielką szansę na przyspieszenie przejścia w kierunku bardziej zrównoważonych inwestycji detalicznych; wzywa Komisję, aby zaproponowała środki niezbędne do pobudzania zrównoważonych inwestycji detalicznych;

58. zwraca uwagę na art. 26 ust. 2 rozporządzenia w sprawie systematyki, który upoważnia Komisję do opublikowania do 31 grudnia 2021 r. sprawozdania opisującego przepisy, które byłyby wymagane do rozszerzenia zakresu stosowania tego rozporządzenia poza zrównoważoną środowiskowo działalność gospodarczą, obejmującego inne cele zrównoważonego rozwoju, takie jak cele społeczne;

59. popiera apel grupy ekspertów wysokiego szczebla ds. zrównoważonego finansowania o nowe środki w celu promowania podejścia długoterminowego, które przynosi korzyści ludziom i planecie; zwraca się do Komisji, aby przeanalizowała i zaproponowała, w jaki sposób można skuteczniej włączyć perspektywę długoterminową do systemu i zasad ładu korporacyjnego; z zadowoleniem przyjmuje przygotowanie inicjatywy na rzecz zrównoważonego ładu korporacyjnego;

60. wzywa Komisję, aby rozważyła przegląd dyrektywy w sprawie sprawozdawczości niefinansowej, który mógłby objąć ujawnianie wpływu działalności przedsiębiorstw na zrównoważenie środowiskowe, społeczne i w zakresie ładu korporacyjnego;

61. utrzymuje, że przy uruchamianiu środków finansowych na rzecz Zielonego Ładu inwestycje publiczne i prywatne – tam, gdzie to możliwe – muszą się wzajemnie uzupełniać; podkreśla, że inwestycje sektora prywatnego nie powinny być wypierane, tak aby można było zmaksymalizować finansowanie planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy;

62. przypomina, że inwestycje w niezrównoważone rodzaje działalności gospodarczej i udzielanie pożyczek na taką działalność mogą spowodować pojawienie się aktywów osieroconych lub inwestycji zamrożonych i efektów „lock-in”; wskazuje, że ryzyko to musi być odpowiednio uwzględnione w ratingach kredytowych i ramach ostrożnościowych, w tym regulacjach kapitałowych Bazylea; w związku z tym wzywa Komisję, aby przeanalizowała, w jaki sposób lepiej uwzględniać zagrożenia dla zrównoważonego rozwoju i ostrożnościowe traktowanie długoterminowych inwestycji i pożyczek, w tym w unijnym zbiorze przepisów bankowych, co dodatkowo przyczyni się do ogólnej stabilności systemu finansowego, a także aby nadal dążyła do promowania wiarygodności, porównywalności i przejrzystości czynników zrównoważonego rozwoju w ratingach kredytowych; uważa, że kwestię takiego promowania można by podjąć w przyszłych przeglądach rozporządzenia w sprawie agencji ratingowych, rozporządzenia i dyrektywy w sprawie wymogów kapitałowych oraz ram wypłacalności;

63. przypomina, że zrównoważone inwestycje niekoniecznie mają niższy profil ryzyka niż inne rodzaje inwestycji;

64. uważa, że MŚP w Unii należy ułatwić dostęp do finansowania publicznego i prywatnego w ramach planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy; podkreśla, że konieczne są dodatkowe działania, aby informować MŚP o nowych możliwościach finansowania w ramach tego planu;

Promowanie zrównoważonych inwestycji publicznych w czasach kryzysu

65. apeluje o stworzenie instrumentu na rzecz zrównoważonych inwestycji, aby osiągnąć cele ustanowione w Europejskim Zielonym Ładzie, lecz podkreśla, że niezależnie od wybranego modelu finansowania zwiększone inwestycje publiczne powinny przyczyniać się do zrównoważenia finansów publicznych w UE; uważa, że w ewentualnym przeglądzie unijnych ram zarządzania gospodarczego należy uwzględnić zalecenia niezależnej Europejskiej Rady Budżetowej; popiera zobowiązanie Komisji do zbadania innych ram wspomagających, takich jak normy dotyczące obligacji ekologicznych, i zachęca Komisję do określenia najlepszych praktyk w zakresie ekologicznego planowania budżetu;

66. postuluje, aby wsparcie publiczne dla sektora transportu, zwłaszcza linii lotniczych, sektora turystyki i sektora motoryzacyjnego było wykorzystywane w sposób zrównoważony i wydajny; postuluje, aby działania przejściowe określone w rozporządzeniu w sprawie systematyki kwalifikowały się do finansowania w ramach planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy, i apeluje o zwrócenie szczególnej uwagi na dostęp mikroprzedsiębiorstw i MŚP do finansowania i innych form wsparcia;

67. wzywa do włączenia zrównoważonych zamówień publicznych i przetargów do głównego nurtu polityki oraz do zwiększenia koordynacji w tym zakresie na szczeblu europejskim;

68. wyraża zadowolenie, że plany odbudowy i zwiększania odporności będą opierać się na wspólnych priorytetach UE; uwypukla w związku z tym Europejski Zielony Ład i Europejski filar praw socjalnych, a także agendę cyfrową i strategiczny cel, jakim jest osiągnięcie europejskiej suwerenności w strategicznych sektorach ze zrównoważoną bazą przemysłową; przypomina o potrzebie inwestycji służących ekologicznej odbudowie oraz o potrzebie zwiększenia konwergencji między państwami członkowskimi we wdrażaniu planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy, co mogłoby pomóc w przyspieszeniu odbudowy gospodarczej; apeluje o włączenie priorytetów w dziedzinach takich jak zatrudnienie, umiejętności, edukacja, przedsiębiorczość cyfrowa, badania i innowacje oraz zdrowie, lecz również w dziedzinach związanych z biznesem i sektorem non-profit, w tym administracją publiczną i sektorem finansowym; wzywa Komisję, aby udzieliła organom publicznym pomocy technicznej przy opracowywaniu planów transformacji w celu uniknięcia aktywów osieroconych; wzywa Komisję, aby monitorowała wdrażanie planów odbudowy i zwiększania odporności oraz dopilnowała, żeby w przypadku poważnych naruszeń następowało odzyskanie wypłaconych środków; podkreśla znaczenie poszanowania przez państwa członkowskie, które ogłaszają te plany, praworządności i naszych wartości demokratycznych;

69. ubolewa z powodu decyzji Rady Europejskiej o usunięciu instrumentu wsparcia wypłacalności z instrumentu Next Generation EU; uważa ten instrument za ważne narzędzie służące wyrównaniu szans na jednolitym rynku;

70. wzywa przedsiębiorstwa korzystające ze wsparcia publicznego, aby zobowiązały się do publicznej sprawozdawczości w podziale na kraje, z poszanowaniem możliwości tymczasowych odstępstw przewidzianych w celu ochrony szczególnie chronionych informacji handlowych; wzywa te przedsiębiorstwa, aby zapewniły również uczciwą konkurencję, wywiązywały się z obowiązków w zakresie sprawozdawczości niefinansowej, gwarantowały miejsca pracy oraz ujawniały wszystkie przypadki stosowanego wobec nich korzystnego traktowania; utrzymuje, że przedsiębiorstwa te powinny wnosić sprawiedliwy wkład w działania służące odbudowie poprzez płacenie należnych podatków; oczekuje w tym kontekście nowej umowy społecznej dla przedsiębiorstw, harmonizującej cele dotyczące zysków ze względami odnoszącymi się do ludzi i planety;

71. wzywa Komisję, aby dokonała przeglądu zasad pomocy państwa, w tym, stosownie do potrzeb, ram tymczasowych wprowadzonych w odpowiedzi na kryzys związany z COVID-19, w celu uzyskania większego wsparcia publicznego dla Europejskiego Zielonego Ładu i zagwarantowania, że wsparcie w postaci pomocy państwa będzie uzależnione od realizacji celów Unii w zakresie klimatu i środowiska; zauważa, że wszelkie zmiany zasad pomocy państwa powinny być starannie zaprojektowane, aby zapobiec zakłóceniom konkurencji na rynku wewnętrznym oraz zapewnić podczas wszelkich przyszłych zmian jego integralność i równe warunki działania;

72. wzywa Komisję, aby zatwierdzając wniosek państwa członkowskiego dotyczący pomocy państwa, zgodnie z art. 108 TFUE, włączyła do swojej decyzji postanowienia zobowiązujące beneficjentów w sektorach wysokoemisyjnych do przyjęcia celów klimatycznych i planów transformacji ekologicznej oraz wykazania zgodności ich modelu biznesowego i działalności z celami określonymi w rozdziale 2 rozporządzenia (UE) 2018/1999;

73. z zadowoleniem przyjmuje planowany na 2021 r. przegląd dyrektywy w sprawie opodatkowania energii i wzywa Komisję do przedstawienia wniosków ustawodawczych, aby dostosować stawki VAT do aspektów środowiskowych, wprowadzić opłaty za produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych oraz podwyższyć odpowiednie minimalne podatki akcyzowe, które przestały być efektywne z powodu inflacji; ma na celu połączenie tych reform z dążeniem do utrzymania siły nabywczej osób o najniższym poziomie dochodów w Unii Europejskiej;

74. przypomina o rosnących potrzebach inwestycyjnych związanych z transformacją ekologiczną oraz o tym, że uchylanie się od opodatkowania i unikanie opodatkowania przez przedsiębiorstwa powodują potencjalne straty zasobów w budżetach krajowych i budżecie unijnym, których wartość waha się od 50–70 mld EUR do 160–190 mld EUR, i że zasoby te mogłyby zostać wykorzystane na inwestycje w ramach planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy; postuluje zintensyfikowanie walki z oszustwami podatkowymi, uchylaniem się od opodatkowania i unikaniem opodatkowania oraz agresywnym planowaniem podatkowym; wzywa do skoordynowanych działań na szczeblu UE zmierzających do wykrywania i badania systemów agresywnego planowania podatkowego stosowanych przez osoby fizyczne i prawne oraz do zniechęcania ich do takiego planowania; apeluje o ambitną strategię opodatkowania działalności gospodarczej na XXI w.; wzywa Radę, aby zaktualizowała kryteria definicji szkodliwych systemów podatkowych w kodeksie postępowania w zakresie opodatkowania działalności gospodarczej, i przypomina swoje stanowisko z 26 marca 2019 r. w sprawie państw członkowskich ułatwiających agresywne planowanie podatkowe; zachęca Komisję do ustanowienia kryteriów oceny praktyk podatkowych państw członkowskich; przypomina Komisji o art. 116 TFUE w kontekście dokumentacji podatkowej oraz zachęca Komisję do stosowania tego postanowienia, aby unikać zakłóceń warunków konkurencji na jednolitym rynku;

75. pragnie, aby zapewniono sprawiedliwy wkład wszystkich w odbudowę po pandemii COVID-19 i w transformację w kierunku konkurencyjnej i zrównoważonej gospodarki, z uwzględnieniem zróżnicowanych zdolności państw członkowskich; uważa, że – jak podkreśliła prezes EBC Christine Lagarde 7 lipca 2020 r. – pandemia COVID-19 często „w największym stopniu dotyka” najsłabszych, podczas gdy od początku kryzysu ceny aktywów jak dotąd rosną; zachęca państwa członkowskie i Komisję do poszukiwania nowych zasobów, aby sfinansować odbudowę gospodarczą, które uwzględnią tę kwestię;

76. podkreśla, że zwiększone finansowanie Zielonego Ładu będzie wiązać się ze znaczną dyscypliną budżetową i znacznym poziomem kontroli, aby zapobiec nadużyciom finansowym i sprzeniewierzeniu funduszy; zauważa, że ze względu na brak zdolności Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) nie jest w stanie samodzielnie zapobiegać nadużyciom finansowym; w związku z tym wzywa wszystkie państwa członkowskie do przystąpienia do Prokuratury Europejskiej (EPPO);

77. jest przekonany, że dzięki połączeniu propozycji zawartych w niniejszym sprawozdaniu można zyskać kwotę 660 mld EUR rocznie niezbędną do wygrania walki o klimat i zatrudnienie;

°

° °

78. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

OPINIA KOMISJI OCHRONY ŚRODOWISKA NATURALNEGO, ZDROWIA PUBLICZNEGO I BEZPIECZEŃSTWA ŻYWNOŚCI (23.7.2020)

dla Komisji Budżetowej i Komisji Gospodarczej i Monetarnej

w sprawie planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy – jak finansować Zielony Ład

(2020/2058(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Petros Kokkalis

 

WSKAZÓWKI

Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności zwraca się do Komisji Budżetowej i Komisji Gospodarczej i Monetarnej, jako komisji przedmiotowo właściwych, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1. z zadowoleniem przyjmuje komunikat Komisji w sprawie planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy (COM(2020)0021), którego celem jest umożliwienie sprawiedliwego i dobrze zarządzanego przejścia ku odpornemu i zrównoważonemu społeczeństwu; podkreśla, że zrównoważone finansowanie – zarówno publiczne, jak i prywatne – będzie odgrywać zasadniczą rolę w osiąganiu przez Unię i państwa członkowskie celów środowiskowych i klimatycznych Europejskiego Zielonego Ładu, w tym zmienionych celów w zakresie klimatu, energii i różnorodności biologicznej na lata 2030 i 2050, a także w realizacji zobowiązań Unii podjętych na mocy porozumienia paryskiego, Konwencji o różnorodności biologicznej i celów zrównoważonego rozwoju, w oparciu o najlepszą dostępną wiedzę naukową; uważa za konieczne, aby plan inwestycyjny umożliwiał dodatkowe inwestycje, które wnoszą rzeczywistą wartość dodaną, tworzył trwałe ekologiczne miejsca pracy i ułatwiał finansowanie rynkowe;

2. przyjmuje do wiadomości zmieniony wniosek w sprawie kolejnych wieloletnich ram finansowych (WRF), którego głównym elementem jest Europejski Zielony Ład; oczekuje wzrostu współmiernego do zielonej transformacji, dążącego do gospodarki neutralnej pod względem klimatu, odpornej na zagrożenia społeczne i środowiskowe, zrównoważonej pod względem płci i sprzyjającej włączeniu społecznemu, a także do celów, które mają zostać określone w prawie o klimacie; uważa, że w nowych WRF należy przydzielić wystarczające zasoby na promocję tych strategii politycznych, które przyczyniają się do osiągnięcia celów w zakresie klimatu i środowiska oraz celów zrównoważonego rozwoju;

3. zauważa, że finansowanie Europejskiego Zielonego Ładu mógłby uzupełniać zestaw nowych zasobów własnych UE; proponuje, aby wszelkie nowe zasoby własne UE wprowadzone w przyszłości mogły być kierowane m.in. na finansowanie środków łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej oraz na realizację krótko- i długoterminowych celów Unii w zakresie klimatu, energii i środowiska, określonych w Europejskim Zielonym Ładzie i wynikających z zobowiązań podjętych w ramach porozumienia paryskiego; wzywa Komisję do oceny ewentualnych nowych środków finansowych na transformację, zrównoważonych zarówno pod względem środowiskowym, jak i społecznym;

4. podkreśla potrzebę ustalenia priorytetów wydatków w ramach WRF;

5. podkreśla znaczenie przyspieszenia wzrostu gospodarczego dla ułatwienia niezbędnych inwestycji w celu transformacji gospodarki;

6. wzywa Komisję do przedstawienia ambitnego wniosku dotyczącego przeglądu różnych kwot przyznanych na plan inwestycyjny na rzecz zrównoważonej Europy oraz jej strategii zrównoważonych inwestycji, aby uwzględnić potrzeby inwestycyjne związane z przystosowaniem się do zmiany klimatu lub z innymi wyzwaniami środowiskowymi, takimi jak różnorodność biologiczna, oraz rozważyć inwestycje publiczne konieczne do rozwiązania kwestii społecznych kosztów transformacji i kosztów niepodejmowania działań;

7. podkreśla, że ograniczenie naszego wpływu na dziką faunę i florę oraz ochrona i przywracanie różnorodności biologicznej może pomóc nam zapobiec pojawieniu się nowej choroby odzwierzęcej, takiej jak COVID-19; uważa, że w celu wzmocnienia odporności naszych społeczeństw Unia i państwa członkowskie powinny znacznie zwiększyć finansowanie publiczne na rzecz przyrody i zapewnić, by plany i środki na rzecz odbudowy i zwiększania odporności były poddane ambitnemu i wiążącemu testowi zgodności z zasadą „nie szkodzić”;

8. zobowiązuje się do sprawiedliwej, godziwej i zrównoważonej odbudowy po kryzysie związanym z koronawirusem, w ramach której pieniądze podatników będą skutecznie inwestowane w przyszłość, a nie w przeszłość; zobowiązuje się do ożywienia gospodarczego, w którym ekspansja fiskalna jest uwarunkowana zachęcaniem do przechodzenia na zrównoważoną gospodarkę o obiegu zamkniętym oraz zwiększaniem odporności społeczeństw i ekosystemów, gwarantuje stosowanie zasady „nie szkodzić” Europejskiego Zielonego Ładu do wszystkich planów odbudowy, wykorzystuje środki publiczne i prywatne do finansowania sektorów i projektów zrównoważonych pod względem zmian klimatu i różnorodności biologicznej oraz generuje dodatkowe inwestycje, przy czym pieniądze nie będą kierowane do wysokoemisyjnych sektorów, zaś pierwszeństwo otrzymają rozwiązania oparte na przyrodzie, co będzie tworzyć ekologiczne miejsca pracy i zwiększać ogólny dobrobyt w ramach ograniczeń planety; zobowiązuje się do odbudowy, która uwzględnia w systemie finansowym zagrożenia i możliwości związane z klimatem oraz inne wskaźniki środowiskowe, jak również wszystkie aspekty kształtowania polityki publicznej i infrastruktury, oraz która wyraźnie wyklucza wszelkie bezpośrednie lub pośrednie wsparcie dla paliw kopalnych w planie odbudowy i jest zgodna z zasadą „zanieczyszczający płaci”; wzywa państwa członkowskie, aby do 30 czerwca 2021 r. opracowały krajowe strategie, w których zobowiążą się do stopniowego wycofywania wsparcia dla paliw kopalnych, w tym pośrednich dotacji i mechanizmów zwiększania zdolności; podkreśla, że transformacja ekologiczna musi być zrównoważona społecznie i nie może pogłębiać problemów związanych z ubóstwem energetycznym i paliwowym; uważa, że kosztów renowacji zwiększających efektywność energetyczną nie powinny ponosić gospodarstwa domowe o niskich dochodach;

9. podkreśla, że aby nadać zdecydowany kierunek działaniom Unii prowadzącym do neutralności klimatycznej oraz zrównoważonej, sprawiedliwej społecznie i odpornej odbudowy po pandemii COVID-19, potrzebne są znaczne inwestycje publiczne i prywatne; wzywa Komisję do opublikowania, najpóźniej do końca bieżącego roku, wytycznych dotyczących odporności na zmianę klimatu w odniesieniu do wszystkich funduszy, które zostaną pozyskane w ramach Europejskiego Instrumentu na rzecz Odbudowy i przekazane za pośrednictwem programów UE; apeluje do Komisji o stosowanie w odniesieniu do wsparcia udzielanego państwom trzecim w ramach odbudowy po pandemii COVID-19 takich samych zasad jak w przypadku planów odbudowy w UE;

10. przypomina komunikat Komisji w sprawie planu odbudowy dla Europy (COM(2020)0456) wspierającego ambitną transformację ekologiczną w kierunku gospodarki neutralnej dla klimatu przez finansowanie za pośrednictwem instrumentu Next Generation EU; zaznacza, że pierwszy plan odbudowy musi być zgodny z porozumieniem paryskim, i w związku z tym apeluje do Komisji o zadbanie, aby inwestycje publiczne za pośrednictwem instrumentu Next Generation EU były realizowane z poszanowaniem zasady „nie szkodzić”, aby inwestycje istotne dla klimatu były zgodne z rozporządzeniem w sprawie systematyki UE oraz aby krajowe plany odbudowy były spójne z krajowymi planami w dziedzinie energii i klimatu (NECP);

11. podkreśla, że nauka dowodzi, iż istnieje wzajemne powiązanie między zdrowiem a kryzysami środowiskowym i klimatycznym, w szczególności związane z konsekwencjami zmiany klimatu oraz utratą różnorodności biologicznej i ekosystemów; przypomina, że kryzysy zdrowotne i sanitarne, jak ten związany z pandemią COVID-19, wymagają od UE jako podmiotu globalnego wdrożenia globalnej strategii mającej na celu zapobieganie powodowania przez takie epizody zaburzeń klimatu, np. ekstremalnych zjawisk pogodowych, poprzez zajęcie się tymi kwestiami u ich podstaw i promowanie zintegrowanego podejścia wdrażającego cele zrównoważonego rozwoju; w związku z tym wzywa UE, aby w ramach mechanizmów finansowania Zielonego Ładu zwiększyła inwestycje w politykę zarządzania ryzykiem, ochrony, łagodzenia i przystosowania;

12. nalega, by wszystkie inwestycje i finansowanie wspierane przez UE podlegały rozporządzeniu UE w sprawie systematyki wraz z całościowymi wskaźnikami dotyczącymi zrównoważonego rozwoju, w tym zasadą „nie czyń poważnych szkód” oraz porozumieniem paryskim;

13. przypomina, że zgodnie z rozporządzeniem w sprawie unijnej systematyki dotyczącej zrównoważonego rozwoju Komisja musi przyjąć do końca 2020 r. akt delegowany zawierający techniczne kryteria przeglądu działań, które w istotny sposób przyczyniają się do łagodzenia zmiany klimatu lub przystosowania się do niej; wzywa Komisję do ujawnienia, jakie części wydatków Unii są zgodne z systematyką UE i zasadą „nie czyń poważnych szkód”, w tym z jej wymiarem społecznym; wzywa Komisję, aby do 21 czerwca 2021 r. przyjęła zaktualizowaną metodę monitorowania w celu śledzenia i raportowania trendów dotyczących przepływów kapitałowych w kierunku zrównoważonych inwestycji, zgodnie z systematyką UE;

14. wzywa Komisję do oceny i określenia działań, które znacząco szkodzą zrównoważeniu środowiskowemu, zgodnie z art. 26 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) 2020/852 i zgodnie z zaleceniami Europejskiego Banku Centralnego oraz sieci banków centralnych i organów regulacyjnych na rzecz ekologizacji systemu finansowego;

15. nalega, aby zasada „nie szkodzić” Europejskiego Zielonego Ładu miała zastosowanie do wszystkich planów odbudowy;

16. przypomina, że inwestycje w ramach Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności winny przestrzegać zasady „nie szkodzić”; podkreśla, że inwestycje związane z klimatem powinny być zgodne z systematyką UE oraz że krajowe plany odbudowy powinny być dostosowane do krajowych planów w dziedzinie energii i klimatu;

17. wzywa Komisję do zagwarantowania, aby nowe WRF nie wspierały działań ani inwestycji mogących prowadzić do uzależnienia od aktywów szkodliwych dla celów środowiskowych i klimatycznych Unii, biorąc pod uwagę cykl życia tych aktywów;

18. ponawia żądanie, aby co najmniej 40 % wszystkich inwestycji w ramach programu InvestEU przyczyniało się do realizacji celów klimatycznych i środowiskowych, przy czym wszystkie kwalifikujące się inwestycje w ramach InvestEU powinny być zgodne z porozumieniem paryskim (w tym celem ograniczenia wzrostu temperatury do 1,5oC) oraz zasadą „nie czyń poważnych szkód” systematyki UE; jest przekonany, że można zlikwidować lukę w zielonym finansowaniu;

19. nalega, by do programu InvestEU nie kwalifikował się żaden projekt, który jest niezgodny z unijnymi celami klimatycznymi i środowiskowymi, w szczególności z celem ograniczenia globalnego wzrostu temperatury do 1,5°C w porównaniu z poziomem sprzed epoki przemysłowej;

20. podkreśla kluczowe znaczenie poprawy efektywności energetycznej budynków dla umożliwienia przejścia do społeczeństwa neutralnego pod względem emisji dwutlenku węgla; zwraca uwagę, że potrzebne są znaczne inwestycje w renowację energochłonnych budynków w celu poprawy ich charakterystyki energetycznej, a tym samym zminimalizowania ich wpływu na klimat i środowisko; podkreśla w związku z tym, że plan inwestycyjny na rzecz zrównoważonej Europy powinien zmobilizować inwestycje niezbędne do przeprowadzenia masowej fali remontów;

21. przypomina, że zasadnicze znaczenie dla przeciwdziałania zmianie klimatu i osiągnięcia neutralności klimatycznej ma zarządzanie ekosystemami morskimi i przybrzeżnymi oraz różnorodnością biologiczną, ich ochrona, dostosowanie i odbudowa, oraz że w tym obszarze konieczne są znaczące inwestycje; podkreśla, że zrównoważona niebieska gospodarka, w tym zrównoważone rybołówstwo, morskie odnawialne źródła energii, czysty transport morski i zrównoważona turystyka, ma do odegrania kluczową rolę w transformacji w kierunku większej odporności społecznej i terytorialnej; w związku z tym wzywa UE do należytego uwzględnienia tego strategicznego sektora w planie inwestycyjnym na rzecz zrównoważonej Europy;

22. z zadowoleniem przyjmuje proponowane zwiększenie środków Funduszu na rzecz Sprawiedliwej Transformacji; podkreśla, że w ramach planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy mechanizm sprawiedliwej transformacji będzie nadawał tempo dążeniom Unii do wykorzystania gospodarczych i społecznych możliwości stwarzanych przez przejście na neutralność klimatyczną w energochłonnych regionach i sektorach UE;

23. wzywa Komisję do zapewnienia, aby wszystkie terytorialne plany sprawiedliwej transformacji wykluczały jakiekolwiek inwestycje, których nie można zaliczyć do zrównoważonych zgodnie z systematyką UE i zasadą „nie czyń poważnych szkód”, a także do wyznaczenia konkretnych celów pośrednich i terminów służących osiągnięciu neutralności klimatycznej najpóźniej do 2050 r.;

24. zwraca uwagę, że nawet przy ambitnym finansowaniu dostępne środki nie są nieograniczone; wzywa w związku z tym Komisję do ustanowienia solidnych ram dla zwiększonego monitorowania, weryfikacji, analizy porównawczej i sprawozdawczości w zakresie wydatków związanych z klimatem i środowiskiem we wszystkich narzędziach finansowania planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy, tak aby zadbać o skuteczność przyznanych środków i dopilnować, by UE była na dobrej drodze do wypełnienia swoich zobowiązań; wzywa Komisję, aby stosownie do przypadku przedstawiła wniosek określający wiążącą zharmonizowaną metodologię przejrzystego i rzetelnego rozliczania wydatków związanych z klimatem i różnorodnością biologiczną w przyszłych WRF; wzywa Komisję, aby do końca 2024 r. przeprowadziła ocenę wydatków związanych z klimatem i ochroną środowiska w ramach instrumentu Next Generation EU i WRF Unii w celu określenia potencjalnych luk w zielonym finansowaniu; zwraca się do Europejskiego Trybunału Obrachunkowego o regularne kontrolowanie realizacji określonego przez Komisję celu dotyczącego wydatków na klimat w następnym okresie WRF;

25. wzywa Komisję, aby dokonała oceny możliwości szerszego wykorzystania systematyki UE do śledzenia wydatków na klimat i środowisko we wszystkich publicznych funduszach UE, w tym w nowych WRF, InvestEU, instrumencie Next Generation EU, Instrumencie Wsparcia Wypłacalności, Instrumencie na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności oraz środkach Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI);

26. zwraca się do Komisji o przedstawienie wniosku w celu rozszerzenia stosowania systematyki UE na sektor publiczny, ustalenia ekologicznych i zrównoważonych kryteriów udzielania zamówień publicznych dla państw członkowskich dla zminimalizowania ich śladu ekologicznego oraz opracowania zintegrowanych standardów sprawozdawczości i rachunkowości w celu ujęcia wskaźników zrównoważonego rozwoju i systematyki UE, a także odpowiedniego mechanizmu weryfikacji i audytu;

27. wzywa Komisję do dokonania przeglądu zasad pomocy państwa, w tym, stosownie do potrzeb, ram tymczasowych wprowadzonych w odpowiedzi na kryzys związany z COVID-19, w celu umożliwienia większego wsparcia publicznego dla Europejskiego Zielonego Ładu i zagwarantowania, że wsparcie w ramach pomocy państwa będzie uzależnione od realizacji celów Unii w zakresie klimatu i środowiska; zauważa, że wszelkie zmiany zasad pomocy państwa powinny być starannie zaprojektowane, tak aby zapobiec zakłóceniom konkurencji na rynku wewnętrznym oraz zapewnić jego integralność i równe warunki działania we wszelkich przyszłych zmianach;

28. wzywa Komisję, aby zatwierdzając wniosek państwa członkowskiego dotyczący pomocy państwa, zgodnie z art. 108 TFUE, włączyła do swojej decyzji wymogi, zgodnie z którymi beneficjenci w sektorach wysokoemisyjnych mają przyjąć cele klimatyczne i plany działania oraz wykazać zgodność swojego modelu biznesowego i działalności z celami określonymi w rozdziale 2 rozporządzenia (UE) 2018/1999;

29. zauważa, że przystosowanie się do zmiany klimatu nie zostało jeszcze ocenione i włączone do danych liczbowych WRF dotyczących klimatu; wzywa Komisję, aby zwróciła się do beneficjentów jej instrumentów finansowych w sektorach wysokoemisyjnych, włącznie z projektami wspieranymi przez EBI, o przeprowadzenie testu warunków skrajnych dotyczącego przystosowania się do zmiany klimatu; zaznacza, że beneficjenci, którzy nie przejdą testu warunków skrajnych dotyczącego przystosowania się do zmiany klimatu, nie kwalifikują się do finansowania z instrumentów unijnych; podkreśla, że Komisja powinna zapewnić beneficjentom wytyczne, w oparciu o strategię UE w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu oraz dane Europejskiej Agencji Środowiska, dotyczące sposobu dostosowania projektu inwestycyjnego do wymogów przystosowania do zmiany klimatu; podkreśla konieczność odpowiedniego stosowania w takich wytycznych kryteriów ustanowionych w rozporządzeniu (UE) 2020/852;

30. wzywa Komisję do rozszerzenia procesu europejskiego semestru przez uzupełnienie obecnego podejścia, opartego na dyscyplinie budżetowej i fiskalnej, o dyscyplinę klimatyczną i środowiskową, bez negatywnego wpływu na semestr; wzywa w związku z tym Komisję do opracowania nowego wskaźnika klimatycznego, odpowiadającego wskaźnikom gospodarczym, na potrzeby oceny rozbieżności między strukturą budżetów państw członkowskich a postępami w realizacji scenariusza dla każdego z budżetów krajowych wynikającego z porozumienia paryskiego; podkreśla, że wskaźnik ten musi pomóc państwom członkowskim określić ich trajektorię temperatur w ramach porozumienia paryskiego, dzięki czemu europejski semestr będzie mógł zapewnić zalecenia dotyczące zmniejszenia długu klimatycznego;

31. podkreśla, że względy i zagrożenia środowiskowe mogą być ujęte w rocznych budżetach państw członkowskich i planach średniookresowych poprzez porównywanie praktyk ekologicznego planowania budżetu; wzywa Komisję do ułatwienia wymiany najlepszych praktyk między państwami członkowskimi dotyczących roli inwestycji publicznych w osiąganiu Europejskiego Zielonego Ładu;

32. podkreśla potrzebę likwidacji barier dla inwestycji publicznych sprzyjających przejściu na gospodarkę bezemisyjną; przypomina o swoim poparciu dla kwalifikowanego traktowania inwestycji publicznych zgodnych z zasadami unijnej systematyki dotyczącej zrównoważonego rozwoju; wyraża zadowolenie, że Komisja zobowiązała się do przeglądu obowiązujących zasad paktu stabilności i wzrostu, z uwzględnieniem zaleceń Europejskiej Rady Budżetowej; podkreśla, że w ramach paktu stabilności i wzrostu może być wymagana dodatkowa elastyczność, aby umożliwić inwestycje w zakresie łagodzenia zmiany klimatu i przystosowywania się do niej oraz wspierać państwa członkowskie w sprawiedliwy i sprzyjający włączeniu społecznemu sposób w ekologicznej transformacji w kierunku neutralności klimatu;

33. uważa, że przyszła odnowiona unijna strategia zrównoważonego finansowania stanowi wielką szansę na przyspieszenie przejścia w kierunku bardziej zrównoważonych inwestycji detalicznych; wzywa zatem Komisję do zaproponowania niezbędnych środków ustawodawczych w celu zachęcenia obywateli do inwestowania w zrównoważone finansowanie na podstawie kryteriów ustanowionych w rozporządzeniu (UE) 2020/852 z dnia 18 czerwca 2020 r. w sprawie ustanowienia ram ułatwiających zrównoważone inwestycje[11];

34. wzywa Komisję do reformy dyrektywy w sprawie sprawozdawczości niefinansowej, przy uwzględnieniu szczególnej sytuacji MŚP, w celu zagwarantowania, by wszystkie odnośne przedsiębiorstwa prowadzące działalność w sektorach o wysokiej emisji dwutlenku węgla raportowały i publikowały swoje cele ograniczenia emisji z zamierzeniem dostosowania ich do porozumienia paryskiego; wzywa Komisję do zapewnienia, by zagrożenia, skutki i uwarunkowania związane z różnorodnością biologiczną zostały włączone do odpowiednich przepisów UE, w tym do dyrektywy w sprawie sprawozdawczości niefinansowej, aktów delegowanych rozporządzenia w sprawie ujawniania informacji oraz innych odpowiednich przepisów dotyczących przedsiębiorstw i finansów;

35. wzywa Komisję do dopilnowania, by wszelkie przyszłe obligacje na rzecz ożywienia gospodarczego wspierane przez UE były emitowane zgodnie z unijną normą dotyczącą zielonych obligacji, unijną systematyką dotyczącą zrównoważonego rozwoju i zasadą „nie czyń poważnych szkód”;

36. apeluje o wzmocnienie roli EBI i Europejskiego Funduszu Inwestycyjnego (EFI) w finansowaniu transformacji; podkreśla, że należy zwrócić szczególną uwagę na kryteria weryfikacji pod kątem aspektów klimatycznych, środowiskowych i społecznych, które regulują zrównoważone inwestycje EBI i EFI w oparciu o zasadę „nie szkodzić”; z zadowoleniem przyjmuje nową politykę kredytowania energetyki Europejskiego Banku Inwestycyjnego i wzywa EBI do opracowania w ramach założeń strategicznych dotyczących jego zaangażowania w finansowanie transformacji klimatycznej na lata 2021–2025 jasnej i przejrzystej metodyki wykorzystującej systematykę w celu zagwarantowania, by wszystkie finansowane projekty były dostosowane do celu ograniczenia wzrostu temperatury do 1,5°C, zgodnie z przejściem na gospodarkę neutralną dla klimatu i zasadą „nie szkodzić” w odniesieniu do różnorodności biologicznej i ekosystemów; oczekuje, że pozostałe 50 % portfela EBI będzie zgodne z zasadą „nie szkodzić”;

37. przypomina, że zgodnie z mandatem EBC jego polityka gospodarcza powinna przyczyniać się do osiągnięcia celów Unii określonych w art. 3 Traktatu o Unii Europejskiej; wzywa zatem EBC do przyspieszenia przeglądu strategii polityki pieniężnej w celu jak najszybszego wstrzymania finansowania działalności gospodarczej powodującej szkody dla osiągania celów środowiskowych lub społecznych; apeluje do EBC o ocenę sposobów włączenia kryteriów zrównoważonego rozwoju do ram dotyczących zabezpieczeń, zakupów aktywów i warunkowych operacji refinansujących, a jednocześnie analizę możliwości ukierunkowania pożyczek na inwestycje związane z transformacją energetyczną, by odbudować zrównoważoną gospodarkę w okresie po COVID-19; przypomina o zobowiązaniu EBC do wykorzystania do tych działań w stosownych przypadkach systematyki UE;

38. wzywa europejskie urzędy nadzoru oraz właściwe organy krajowe do sprawnego przeprowadzania corocznych testów warunków skrajnych w zakresie przystosowania do zmiany klimatu w nadzorowanych przez siebie instytucjach finansowych, zgodnie z trwającymi obecnie dyskusjami w szczególności w ramach sieci banków centralnych i organów nadzorczych na rzecz zazielenienia systemu finansowego (NGFS) w celu zrozumienia, gdzie i w jakim stopniu ryzyko finansowe związane z klimatem występuje w portfelach odpowiednich instytucji finansowych UE;

39. wzywa Komisję do znacznego zwiększenia środków na pomoc techniczną w Europejskim Centrum Doradztwa Inwestycyjnego (ECDI) oraz w innych odpowiednich funduszach, aby zapewnić wymiar pomocy technicznej sięgający 1 % całkowitej kwoty, która ma zostać wydana; apeluje do Komisji o skoncentrowanie pomocy technicznej na projektach i sektorach o najwyższej środowiskowej i społecznej wartości dodanej i wartości dodanej pod względem odporności, w szczególności na rozwiązaniach opartych na przyrodzie, które mogą wspólnie i jednocześnie przynieść korzyści związane z łagodzeniem zmiany klimatu i przystosowaniem się do niej oraz różnorodnością biologiczną.

 

 

 

INFORMACJE O PRZYJĘCIU PRZEZ KOMISJĘ OPINIODAWCZĄ

Data przyjęcia	16.7.2020
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	42 35 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Nikos Androulakis, Bartosz Arłukowicz, Margrete Auken, Simona Baldassarre, Marek Paweł Balt, Traian Băsescu, Aurelia Beigneux, Monika Beňová, Sergio Berlato, Alexander Bernhuber, Malin Björk, Simona Bonafè, Delara Burkhardt, Pascal Canfin, Sara Cerdas, Mohammed Chahim, Tudor Ciuhodaru, Nathalie Colin-Oesterlé, Miriam Dalli, Esther de Lange, Christian Doleschal, Marco Dreosto, Bas Eickhout, Eleonora Evi, Agnès Evren, Fredrick Federley, Andreas Glück, Catherine Griset, Jytte Guteland, Anja Hazekamp, Martin Hojsík, Pär Holmgren, Yannick Jadot, Adam Jarubas, Petros Kokkalis, Athanasios Konstantinou, Ewa Kopacz, Joanna Kopcińska, Peter Liese, Sylvia Limmer, Javi López, César Luena, Fulvio Martusciello, Liudas Mažylis, Joëlle Mélin, Tilly Metz, Silvia Modig, Dolors Montserrat, Alessandra Moretti, Dan-Ștefan Motreanu, Ville Niinistö, Ljudmila Novak, Grace O’Sullivan, Jutta Paulus, Jessica Polfjärd, Luisa Regimenti, Frédérique Ries, María Soraya Rodríguez Ramos, Sándor Rónai, Rob Rooken, Silvia Sardone, Christine Schneider, Günther Sidl, Linea Søgaard-Lidell, Nicolae Ştefănuță, Edina Tóth, Véronique Trillet-Lenoir, Petar Vitanov, Alexandr Vondra, Mick Wallace, Pernille Weiss, Michal Wiezik, Tiemo Wölken, Anna Zalewska
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Margarita de la Pisa Carrión, Billy Kelleher
Zastępcy (art. 209 ust. 7) obecni podczas głosowania końcowego	Veronika Vrecionová

 

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO
W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

42	+
PPE	Michal Wiezik
S&D	Nikos Androulakis, Marek Paweł Balt, Monika Beňová, Simona Bonafè, Delara Burkhardt, Sara Cerdas, Mohammed Chahim, Tudor Ciuhodaru, Miriam Dalli, Jytte Guteland, César Luena, Javi López, Alessandra Moretti, Sándor Rónai, Günther Sidl, Petar Vitanov, Tiemo Wölken
RENEW	Pascal Canfin, Fredrick Federley, Martin Hojsík, Billy Kelleher, Frédérique Ries, María Soraya Rodríguez Ramos, Linea Søgaard-Lidell, Nicolae Ştefănuță, Véronique Trillet-Lenoir
VERTS/ALE	Margrete Auken, Bas Eickhout, Pär Holmgren, Yannick Jadot, Tilly  Metz, Ville Niinistö, Grace O’sullivan, Jutta Paulus
GUE/NGL	Malin Björk, Anja Hazekamp, Petros Kokkalis, Silvia  Modig, Mick Wallace
NI	Eleonora Evi, Athanasios Konstantinou

 

35	-
PPE	Bartosz Arłukowicz, Traian Băsescu, Alexander Bernhuber, Nathalie Colin-Oesterlé, Christian Doleschal, Agnès Evren, Adam Jarubas, Ewa Kopacz, Esther De Lange, Peter Liese, Fulvio Martusciello, Liudas Mažylis, Dolors Montserrat, Dan- Ștefan Motreanu, Ljudmila  Novak, Jessica Polfjärd, Christine Schneider, Edina Tóth, Pernille Weiss
RENEW	Andreas Glück
ID	Simona Baldassarre, Aurelia Beigneux, Marco Dreosto, Catherine Griset, Sylvia Limmer, Joëlle Mélin, Luisa Regimenti, Silvia  Sardone
ECR	Sergio Berlato, Margarita De La Pisa Carrión, Joanna Kopcińska, Rob Rooken, Alexandr Vondra, Veronika Vrecionová, Anna Zalewska

 

0

0

 

Objaśnienie używanych znaków

+ : za

- : przeciw

0 : wstrzymało się

 

 

OPINIA KOMISJI TRANSPORTU I TURYSTYKI (14.7.2020)

dla Komisji Budżetowej i Komisji Gospodarczej i Monetarnej

w sprawie planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy – jak finansować Zielony Ład

(2020/2058(INI))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Caroline Nagtegaal

 

 

 

WSKAZÓWKI

Komisja Transportu i Turystyki zwraca się do Komisji Budżetowej i Komisji Gospodarczej i Monetarnej, jako komisji przedmiotowo właściwych, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

A. mając na uwadze, że w dziedzinie transportu na samą tylko transeuropejską sieć transportową do roku 2030 potrzebne jest pozyskanie inwestycji w wysokości ponad 700 mld EUR zgodnie z celami Zielonego Ładu i konieczne są dodatkowe inwestycje w celu pełnego wdrożenia innowacyjnych strategii, inteligentnych systemów transportowych (ITS), rozwiązań w zakresie mobilności niskoemisyjnej i bezemisyjnej, infrastruktury ładowania i paliw alternatywnych w całej sieci oraz na obszarach, z którymi się ona łączy; mając na uwadze, że modernizacja unijnego systemu transportu wiąże się także z istotnymi inwestycjami w unowocześnianie i modernizację istniejącej infrastruktury transportowej;

B. mając na uwadze, że transport stanowi zasadniczą część rynku wewnętrznego UE oraz odgrywa ważną rolę w spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej UE, w szczególności w regionach peryferyjnych, wiejskich, wyspiarskich i najbardziej oddalonych, i że w związku z tym UE musi inwestować w konkurencyjność przemysłu transportowego i w jego zdolność do przejścia do mobilności zgodnej z zasadami zrównoważonego rozwoju;

C. mając na uwadze, że emisje gazów cieplarnianych pochodzących z transportu stanowią 27 % łącznych emisji w UE i są to jedyne wciąż rosnące emisje, i że związku z tym transport musi przyczyniać się do osiągnięcia celów UE w zakresie ograniczania emisji do 2050 r. w sposób neutralny pod względem technologicznym, przy jednoczesnym zapewnieniu dalszej przystępności cenowej i konkurencyjności transportu; mając na uwadze, że redukcję emisji z sektora transportu można przyspieszyć zarówno w przypadku infrastruktury, jak i floty dzięki rozwojowi i wzmacnianiu synergii z innymi sektorami, takimi jak sektor cyfrowy lub energetyczny;

D. mając na uwadze, że badania i innowacje są kluczowymi czynnikami stymulującymi konkurencyjność i zrównoważony charakter sektora transportu i że inwestycje w ramach planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy są realizowane w ramach polityki sektorowej, ponieważ nie przeznaczono dla niego specjalnej linii budżetowej;

E. mając na uwadze, że jeden na dziesięciu Europejczyków pracuje w szerzej pojętym sektorze transportu, a inwestycje w infrastrukturę transportową będą prowadzić do tworzenia nowych miejsc pracy, ponieważ szacuje się, że każdy miliard euro zainwestowany w sieć bazową TEN-T stworzy do 20 000 nowych miejsc pracy, i że w związku z tym transport musi być zdolny do radzenia sobie z nowymi osiągnięciami społeczno-gospodarczymi i technologicznymi, co wymaga znacznych inwestycji w nowe modele mobilności, cyfryzację, badania i innowacje, alternatywne źródła energii i efektywność energetyczną;

F. mając na uwadze, że pandemia COVID-19 doprowadziła do bezprecedensowego kryzysu gospodarczego w całej Unii, w szczególności w sektorze transportu i turystyki, i wykazała, że sektor transportu i logistyki oraz jego pracownicy stanowią trzon gospodarki europejskiej, ponieważ nieprzerwany transport towarów miał zasadnicze znaczenie dla funkcjonowania łańcuchów dostaw;

1. przyjmuje do wiadomości działania, które już podjęto i które należy podjąć w sektorze transportu w celu ograniczenia emisji jednostkowych oraz zapewnienia sprawiedliwego przejścia do neutralności klimatycznej do 2050 r.; podkreśla w związku z tym potrzebę zwiększenia wsparcia finansowego na badania i innowacje w zakresie rozwiązań dotyczących mobilności nisko- i bezemisyjnej, w szczególności w odniesieniu do zaawansowanych technologii i inteligentnej mobilności we wszystkich rodzajach transportu, w tym paliw alternatywnych, technologii pojazdów niskoemisyjnych i projektów w zakresie zrównoważonej infrastruktury;

2. podkreśla, że instrument „Łącząc Europę” jest kluczowym czynnikiem umożliwiającym dokończenie budowy sieci TEN-T i przyczynienie się do realizacji celów klimatycznych UE i jej państw członkowskich zgodnie z celami Zielonego Ładu, ponieważ do 80 % jego finansowania przeznacza się na transport z myślą o realizacji celów klimatycznych poprzez promowanie zrównoważonych projektów infrastrukturalnych, multimodalności, kolejowego transportu towarowego, działań innowacyjnych i w sferze cyfrowej, takich jak systemy aplikacji telematycznych, oraz stosowania paliw alternatywnych; podkreśla potrzebę wzmocnienia budżetu instrumentu „Łącząc Europę” i ostrzega, że finansowanie planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy nie może prowadzić do realokacji środków finansowych, mającej negatywne konsekwencje dla instrumentu „Łącząc Europę”;

3. zwraca uwagę, że projekty transportowe wymagają dużych inwestycji, w związku z czym pewność prawa, stabilne i przewidywalne cele oraz dostępność informacji mają kluczowe znaczenie dla przyciągnięcia inwestorów; podkreśla, że zwiększająca się liczba i złożoność procedur administracyjnych związanych z realizacją projektów transportowych prowadzą do wzrostu kosztów i opóźnień, co osłabia całą sieć transportu w UE; podkreśla, że dokonane do tej pory inwestycje nie mogą być zagrożone przez zmianę warunków finansowania, i oczekuje, że plan inwestycyjny na rzecz zrównoważonej Europy zapewni realistyczne, sprawiedliwe i przyszłościowe ramy wspierania inwestycji; wzywa w związku z tym Komisję do zapewnienia jasnych warunków dla inwestorów dzięki określeniu zasobów dla każdego instrumentu w ramach planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy przez cały okres objęty wieloletnimi ramami finansowymi oraz dzięki zapewnieniu jasności w kwestii stosowania ogólnounijnej systematyki dotyczącej zrównoważonego rozwoju przy proponowaniu aktów delegowanych; przyznaje ponadto, że inwestycje w przejściowe formy paliw niewyrządzające poważnych szkód środowiskowych przyczyniają się do osiągnięcia celu, jakim jest mobilność neutralna dla klimatu we wszystkich regionach UE;

4. podkreśla, że aby zapewnić wystarczające inwestycje w zrównoważoną infrastrukturę transportową, istotne jest, by wszystkie odpowiednie fundusze UE (instrument „Łącząc Europę”, InvestEU, program „Horyzont Europa”, europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne itp.), pożyczki Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI) oraz inne instrumenty finansowe były dostosowane do szczególnych potrzeb sektora transportu, co usprawni proces transformacji w stronę modelu zrównoważonego, oraz by państwa członkowskie zobowiązały się do odpowiedniego finansowania; podkreśla, że synergie między odpowiednimi programami Unii w obszarach takich jak transport, energia i cyfryzacja mogą mieć kluczowe znaczenie dla przyspieszenia postępów w kierunku rozwoju inteligentnej i zrównoważonej mobilności na poziomie UE; podkreśla ponadto, że sektor transportu i logistyki składa się głównie z mikroprzedsiębiorstw i MŚP, w związku z czym wzywa Komisję do zwrócenia szczególnej uwagi na te rodzaje przedsiębiorstw, np. poprzez zapewnienie lepszego dostępu do finansowania;

5. zachęca UE i państwa członkowskie do maksymalnego wykorzystania dostępnych instrumentów, jakimi dysponują, aby zagwarantować wkład sektora transportu w dekarbonizację; w związku z tym wzywa do oceny skutków wszystkich przyszłych polityk i narzędzi (np. zasobów własnych, rozszerzenia systemu handlu uprawnieniami do emisji, kosztów zewnętrznych), które mają wpływ na sektor transportu; jest ponadto głęboko przekonany, że państwa członkowskie powinny przeznaczać związane z transportem dochody z podatków lub opłat oraz tego rodzaju dochody z unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji na wspieranie inwestycji w zrównoważony charakter odpowiednich środków transportu, aby osiągnąć cele w zakresie wydajności ekonomicznej i łączności;

6. uważa, że potrzebne są elastyczne zasady pomocy państwa na potrzeby transformacji w kierunku neutralnego dla klimatu sektora transportu i logistyki, bez nieproporcjonalnego zakłócania równych warunków działania w Europie; wzywa Komisję do zapewnienia jasnych warunków wsparcia przez państwo projektów zrównoważonego transportu; uważa ponadto, że konieczny jest także przegląd zasad pomocy państwa dla portów lotniczych, aby ograniczyć liczbę lotów z wieloma przesiadkami między miejscami docelowymi w Europie, a tym samym znacznie zmniejszyć emisje i czas podróży, jednocześnie zwiększając efektywność;

7. wzywa Komisję do zwiększenia wykorzystywania Programu InvestEU do dalszego rozwoju zrównoważonej turystyki i transportu, w tym wszystkich rodzajów transportu i infrastruktury; z zadowoleniem przyjmuje zwiększenie budżetu Programu InvestEU zaproponowane niedawno w ramach instrumentu Next Generation EU; uważa, że inteligentne inwestycje powinny wspierać czołową europejską pozycję w przemyśle w sektorach strategicznych i kluczowych łańcuchach wartości takich jak transport i logistyka, w tym w przemyśle lotniczym, a także w rozwoju systemów aplikacji telematycznych;

8. wzywa do przydzielenia środków finansowych z programu „Horyzont Europa” na działalność badawczo-rozwojowa poświęconą sektorowi transportu, w szczególności w zakresie alternatywnych rozwiązań paliwowych, baterii i części samochodów elektrycznych oraz technologii alternatywnych dla taboru kolejowego; ponadto wzywa do odpowiedniego finansowania w ramach „Horyzont Europa” europejskich partnerstw na rzecz transportu, takich jak „Czyste niebo”, Opracowanie Europejskiego Systemu Zarządzania Ruchem Lotniczym Nowej Generacji (SESAR), Shift2Rail oraz Technologie Ogniw Paliwowych i Technologie Wodorowe (FCH);

9. wzywa Komisję do włączenia do mechanizmu sprawiedliwej transformacji odpowiednich środków w celu wsparcia restrukturyzacji branż, których produkty końcowe nie są zgodne z celem Unii neutralnej pod względem emisji dwutlenku węgla;

10. podkreśla, że innowacje i cyfryzacja odgrywają kluczową rolę w dekarbonizacji sektora transportu zgodnie z ambicjami określonymi w Europejskim Zielonym Ładzie; domaga się inwestycji w cyfryzację, w szczególności na rzecz rozwoju i wdrożenia inteligentnego systemu transportowego (ITS), systemu monitorowania i informacji o ruchu statków (VTMIS), usług informacji rzecznej (RIS) oraz europejskiego systemu zarządzania ruchem kolejowym (ERTMS);

11. uważa, że zrównoważona mobilność we wszystkich środkach transportu oraz zmodernizowana infrastruktura multimodalna, w tym transeuropejska sieć transportowa (TEN-T) i jej przyszła rozbudowa, mają kluczowe znaczenie dla osiągnięcia gospodarki neutralnej dla klimatu; podkreśla, że procentowy wzrost udziału unijnego kolejowego i morskiego transportu towarowego, zgodnie z założeniami Europejskiego Zielonego Ładu, wymaga konkretnego unijnego planu inwestycyjnego i konkretnych środków na szczeblu UE; w związku z tym wzywa Komisję do przyspieszenia i priorytetowego potraktowania inwestycji w projekty infrastrukturalne realizowane obecnie w celu eliminowania wąskich gardeł, uzupełniania brakujących połączeń, rozwoju czystego wodoru i wprowadzania go na rynek oraz wdrażania innowacji w transporcie kolejami dużych prędkości i w żegludze śródlądowej, przy jednoczesnym uwzględnieniu środków na rzecz łagodzenia zmiany klimatu i przystosowywania się do niej;

12. przyznaje, że żeglowność europejskich śródlądowych dróg wodnych wymaga znacznej poprawy; wzywa do utworzenia specjalnego finansowania w ramach różnych instrumentów finansowania, takich jak instrument „Łącząc Europę” i Fundusz Spójności lub z udziałem EBI;

13. wzywa do wspierania „wstępnej strategii” Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) oraz do opracowania jasnej strategii obejmującej punkty odniesienia dla redukcji emisji w unijnym sektorze morskim;

14. przypomina rolę Wspólnych Przedsięwzięć „Czyste Niebo 2” i SESAR w zapewnianiu przyspieszenia netto w technologiach ekologicznych mających na celu poprawę bezpieczeństwa i zmniejszenie emisji CO2 i gazów cieplarnianych, a także poziomów hałasu generowanego przez statki powietrzne; wzywa Komisję do opracowania i wsparcia unijnego planu inwestycyjnego dla lotnictwa i aeronautyki, aby pobudzić innowacje w kierunku zrównoważonego lotnictwa, w tym badań nad paliwami alternatywnymi, a także ewentualnych instrumentów zachęcających do zastępowania starszych samolotów, z myślą o zachowaniu konkurencyjności i utrzymaniu wiodącej pozycji Europy;

15. zwraca uwagę na kluczową rolę Agencji Kolejowej Unii Europejskiej (ERA) oraz Wspólnego Przedsięwzięcia Shift2Rail w osiąganiu trwałego przejścia z transportu drogowego na kolejowy zgodnie z Europejskim Zielonym Ładem; podkreśla, że przedsięwzięcie Shift2Rail odgrywa kluczową rolę w przezwyciężaniu przeszkód technicznych i rozwijaniu interoperacyjności, aby ostatecznie obniżyć koszty transportu kolejowego, zwiększyć jego wydajność i atrakcyjność oraz przyczynić się do zmniejszenia liczby wypadków i emisji CO2; zwraca uwagę na znaczenie zwiększenia inwestycji UE w ERA i Shift2Rail w celu przyspieszenia utworzenia jednolitego europejskiego obszaru kolejowego;

16. uważa, że potrzebne są fundusze UE, aby zapewnić transformację przemysłu motoryzacyjnego w kierunku neutralności klimatycznej; w związku z tym wzywa do opracowania planu działania na rzecz redukcji emisji z przemysłu motoryzacyjnego, opartego na potencjale badawczo-rozwojowym i technologicznym i uwzględniającego specjalny europejski program na rzecz recyklingu pojazdów, finansowanie UE mające na celu promowanie wprowadzania pojazdów bezemisyjnych, wzrost produkcji zrównoważonych paliw alternatywnych oraz rozbudowę punktów ładowania, a także inwestycje w innowacyjne i inteligentne rozwiązania w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego w celu osiągnięcia strategicznego celu UE, jakim jest „wizja zero”; uważa, że priorytetem powinno być również dostosowanie infrastruktury do nowych modeli mobilności i typów pojazdów, i w związku z tym wzywa do dostosowania planu działania na rzecz infrastruktury drogowej do planu działania w zakresie redukcji emisji w przemyśle motoryzacyjnym;

17. uważa, że transport publiczny ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia zrównoważonej mobilności w miastach; podkreśla potrzebę zwiększenia wsparcia dla sieci i flot transportu publicznego na szczeblu lokalnym i regionalnym jako skutecznego narzędzia transformacji w kierunku mobilności niskoemisyjnej przy jednoczesnym promowaniu przesunięcia międzygałęziowego, zwłaszcza w ośrodkach metropolitalnych, oraz łączności na obszarach wiejskich w celu promowania spójności terytorialnej; uważa, że silniejsze powiązanie finansowania transportu miejskiego z planami zrównoważonej mobilności miejskiej ma zasadnicze znaczenie dla pobudzenia transformacji mobilności miejskiej; wzywa Komisję do podjęcia współpracy z państwami członkowskimi w celu opracowania planów i strategii politycznych zrównoważonej mobilności miejskiej, łącznie ze wsparciem na rzecz wydajnych systemów transportu publicznego i rozwiązań w zakresie aktywnej mobilności takich jak chodzenie i jazda na rowerze oraz promowaniem dostępności i multimodalności między różnymi środkami transportu;

18. zwraca uwagę na gospodarcze skutki pandemii COVID-19 dla sektora transportu, zwłaszcza zbiorowego transportu pasażerskiego; wzywa państwa członkowskie do włączenia sektora transportu jako priorytetu do krajowych planów odbudowy, aby zapewnić mu kompleksowy dostęp do środków przeznaczonych na poszczególne inicjatywy planu odbudowy dla Europy; ponadto zwraca się do Komisji o podjęcie współpracy z państwami członkowskimi w celu zapewnienia rozwiązań w zakresie finansowania środków zbiorowego transportu pasażerskiego oraz o określenie inicjatyw na rzecz inteligentnych inwestycji w celu zapewnienia zrównoważonej odbudowy tego sektora zwiększającej jego odporność;

19. uważa, że plan odbudowy dla Europy powinien wspierać finansowanie odbudowy i zrównoważonej transformacji sektora turystyki; wzywa państwa członkowskie do włączenia sektora turystyki i podróży, ze szczególnym uwzględnieniem MŚP, jako priorytetu do krajowych planów odbudowy; zwraca się do Komisji o opracowanie „Planu działania UE na rzecz zrównoważonej i odpornej turystyki”, aby pobudzić inwestycje w innowacyjne i związane z cyfryzacją środki, takie jak inicjatywy dotyczące gospodarki o obiegu zamkniętym w sektorze turystyki; nalega na ustanowienie unijnej polityki w dziedzinie turystyki, a także na utworzenie i wprowadzenie specjalnego przydziału środków budżetowych na zrównoważoną turystykę, jak wyraźnie określono w stanowisku Parlamentu w sprawie wieloletnich ram finansowych na lata 2021–2027;

20. podkreśla, że ważne jest, by Zielonemu Ładowi towarzyszyła sprawiedliwa, sprzyjająca włączeniu społecznemu i niedyskryminacyjna transformacja w celu zapewnienia przedsiębiorstwom, MŚP i sile roboczej w sektorze transportu możliwości dostosowania się oraz w celu wsparcia regionów (w tym regionów najbardziej oddalonych) i społeczności najbardziej dotkniętych transformacją, aby zachować spójność terytorialną i społeczną oraz zagwarantować, że nikt i żaden region nie został pominięty; wzywa Komisję do uwzględnienia miejsc pracy, które mogą zostać utracone w związku z przekształceniem sektorów transportu i turystyki, poprzez rozważenie wspierania inwestycji związanych z trwałym włączeniem społecznym, mających na przykład na celu promowanie szkoleń i przekwalifikowywania pracowników w ramach nowego segmentu polityki europejskich inwestycji strategicznych w ramach Programu InvestEU.

INFORMACJE O PRZYJĘCIU PRZEZ KOMISJĘ OPINIODAWCZĄ

Data przyjęcia	14.7.2020
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	38 6 5
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Magdalena Adamowicz, Andris Ameriks, José Ramón Bauzá Díaz, Izaskun Bilbao Barandica, Marco Campomenosi, Ciarán Cuffe, Jakop G. Dalunde, Johan Danielsson, Andor Deli, Karima Delli, Anna Deparnay-Grunenberg, Ismail Ertug, Gheorghe Falcă, Giuseppe Ferrandino, Mario Furore, Søren Gade, Isabel García Muñoz, Jens Gieseke, Elsi Katainen, Kateřina Konečná, Elena Kountoura, Julie Lechanteux, Bogusław Liberadzki, Benoît Lutgen, Elżbieta Katarzyna Łukacijewska, Marian-Jean Marinescu, Tilly Metz, Giuseppe Milazzo, Cláudia Monteiro de Aguiar, Caroline Nagtegaal, Jan-Christoph Oetjen, Philippe Olivier, Rovana Plumb, Dominique Riquet, Dorien Rookmaker, Massimiliano Salini, Barbara Thaler, István Ujhelyi, Elissavet Vozemberg-Vrionidi, Lucia Vuolo, Roberts Zīle, Kosma Złotowski
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Leila Chaibi, Angel Dzhambazki, Markus Ferber, Carlo Fidanza, Maria Grapini, Roman Haider, Alessandra Moretti

 

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO
W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

38	+
ECR	Angel Dzhambazki, Carlo Fidanza, Roberts Zīle, Kosma Złotowski
GUE/NGL	Leila Chaibi, Kateřina Konečná, Elena Kountoura
PPE	Magdalena Adamowicz, Andor Deli, Gheorghe Falcă, Markus Ferber, Jens Gieseke, Benoît Lutgen, Marian‑Jean Marinescu, Giuseppe Milazzo, Cláudia Monteiro de Aguiar, Massimiliano Salini, Barbara Thaler, Elissavet Vozemberg‑Vrionidi, Elżbieta Katarzyna Łukacijewska
RENEW	José Ramón Bauzá Díaz, Izaskun Bilbao Barandica, Søren Gade, Elsi Katainen, Caroline Nagtegaal, Jan‑Christoph Oetjen, Dominique Riquet
S&D	Andris Ameriks, Johan Danielsson, Ismail Ertug, Giuseppe Ferrandino, Isabel García Muñoz, Maria Grapini, Bogusław Liberadzki, Alessandra Moretti, Rovana Plumb, István Ujhelyi
NI	Mario Furore

 

6	-
ID	Marco Campomenosi, Roman Haider, Julie Lechanteux, Philippe Olivier, Lucia Vuolo
NI	Dorien Rookmaker

 

5	0
VERTS/ALE#	Ciarán Cuffe, Jakop G. Dalunde, Karima Delli, Anna Deparnay‑Grunenberg, Tilly Metz

 

Objaśnienie używanych znaków:

+ : za

- : przeciw

0 : wstrzymało się

OPINIA KOMISJI ROLNICTWA I ROZWOJU WSI (9.7.2020)

dla Komisji Budżetowej i Komisji Gospodarczej i Monetarnej

w sprawie planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy – jak finansować Zielony Ład

(2020/2058(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Salvatore De Meo

 

WSKAZÓWKI

Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi zwraca się do Komisji Budżetowej i Komisji Gospodarczej i Monetarnej, jako komisji przedmiotowo właściwych, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1. z zadowoleniem przyjmuje zmieniony wniosek Komisji z 27 i 28 maja 2020 r. w sprawie wieloletnich ram finansowych (WRF), w tym komunikat z 27 maja pt. „Decydujący moment dla Europy: naprawa i przygotowanie na następną generację” (COM(2020)0456), przewidujący większe finansowanie wspólnej polityki rolnej (WPR) w porównaniu z poprzednim wnioskiem w sprawie WRF; z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji dotyczący przydziału tymczasowych dodatkowych środków za pośrednictwem funduszu Next Generation EU, lecz podkreśla, że pomimo to podstawą pozostają silne WRF; podkreśla, że większe finansowanie w porównaniu z poprzednim wnioskiem w sprawie WRF ma zasadnicze znaczenie dla realizacji proponowanych celów i ambicji przyszłej WPR, które obejmują zapewnienie bezpieczeństwa żywnościowego, zapewnienie rolnikom odpowiedniego poziomu życia, przyczynianie się do rozwoju dynamicznych społeczności wiejskich oraz osiągnięcie celów Zielonego Ładu w rolnictwie dzięki zwiększeniu odporności sektora rolno-spożywczego i zapewnieniu zrównoważonej produkcji żywności; podkreśla, że realizacja tych celów zależy nie tylko od dobrze finansowanej WPR, ale również od innych instrumentów WRF, takich jak badania naukowe i inwestycje w innowacje czy technologie cyfrowe, oraz od ułatwienia dostępu do nich dla rolników i sektora rolno-spożywczego;

2. z zadowoleniem przyjmuje propozycję Komisji, aby przeznaczyć 15 mld EUR na rozwój obszarów wiejskich w ramach instrumentu Next Generation EU, ale biorąc pod uwagę konieczność zwiększenia płatności bezpośrednich i wsparcia programów sektorowych, aby pomóc rolnikom przezwyciężyć kryzys wywołany COVID-19 i zachować zgodność z celami Zielonego Ładu, ubolewa, że w tym nowym instrumencie nie zaproponowano żadnych środków na pierwszy filar WPR;

3. z zadowoleniem przyjmuje propozycję zwiększenia środków Funduszu na rzecz Sprawiedliwej Transformacji (FTS) o dodatkową kwotę 32,5 mld EUR, w tym o dodatkowe fundusze z instrumentu Next Generation EU, oraz dwa dodatkowe filary mechanizmu sprawiedliwej transformacji, a mianowicie specjalny program w ramach InvestEU oraz instrument pożyczkowy na rzecz sektora publicznego, i podkreśla, że aby FTS i transformacja ekologiczna były skuteczne i korzystne dla rolnictwa i obszarów wiejskich, muszą być realizowane wspólnie z zainteresowanymi stronami w sposób sprawiedliwy, sprzyjający włączeniu społecznemu i oparty na danych naukowych;

4. z zadowoleniem przyjmuje proponowane podwyższenie kapitału o 1,5 mld EUR w Europejskim Funduszu Inwestycyjnym i podkreśla, że należy ułatwiać dostęp małych i średnich przedsiębiorstw rolnych, w tym gospodarstw rolnych, do publicznych i prywatnych środków finansowych, aby wspierać większe inwestycje ekologiczne oraz rozwój i dostęp do narzędzi cyfryzacji, modernizacji i innowacji, które pozwolą rolnikom, sektorowi rolnemu i obszarom wiejskim sprostać wyzwaniom i skorzystać z możliwości związanych z realizacją celów i ambicji Zielonego Ładu;

5. wzywa Komisję i państwa członkowskie do korzystania w stosownych przypadkach z Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności, aby zapewnić europejskim rolnikom i spółdzielniom dodatkowe wsparcie, które pozwoli spójnie podołać wyzwaniom wynikającym z konieczności zapewnienia zgodności z nowymi przepisami oraz dostosować się do niekorzystnych skutków zmiany klimatu w sposób niezagrażający produkcji żywności i zgodny z zasadą zrównoważonego rozwoju;

6. uważa, że w zmienionych wnioskach w sprawie WRF oraz Next Generation EU Komisja uczyniła pożądany krok w kierunku stanowiska Parlamentu, zgodnie z którym w kolejnych ramach finansowych UE trzeba utrzymać kwotę przeznaczoną na rolnictwo i rozwój obszarów wiejskich na co najmniej obecnym poziomie w ujęciu realnym; wzywa Radę Europejską, aby wykluczyła jakiekolwiek obniżki kwot przeznaczonych na rolnictwo i rozwój obszarów wiejskich w najnowszych wnioskach Komisji; utrzymuje, że wszelkie dodatkowe działania związane z transformacją ekologiczną, w tym osiągnięcie celów strategii „od pola do stołu“ oraz strategii na rzecz różnorodności biologicznej, muszą być finansowane z nowych środków i dodatkowych zasobów własnych UE; wskazuje, że dodatkowe działania w ramach Europejskiego Zielonego Ładu nie mogą być finansowane kosztem bieżącego finansowania WPR;

7. zwraca uwagę Komisji na to, że transformacja ekologiczna w rolnictwie musi zapewniać wyważone podejście pod względem trzech wymiarów zrównoważonego rozwoju, tj. społecznego, środowiskowego i gospodarczego; podkreśla doniosłość art. 2 ust. 1 lit. b) porozumienia paryskiego, w którym uznaje się podstawowy priorytet, jakim jest zapewnienie bezpieczeństwa żywnościowego w wyniku zwiększenia zdolności do dostosowania się do skutków zmiany klimatu;

8. przyjmuje do wiadomości komunikat Komisji w sprawie planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy (COM(2020)0021), ale podkreśla, że proponowane w nim elementy, w tym Fundusz na rzecz Sprawiedliwej Transformacji, są całkowicie uzależnione od ambitnego porozumienia w sprawie WRF; wyraża głębokie zaniepokojenie, że koncentracja środków budżetowych UE na wstępie wymagana do pokrycia nowych wydatków spowodowanych pandemią COVID-19 może doprowadzić do niedoboru funduszy w późniejszych latach programowania, co miałoby wpływ na zdolność sektora rolnego do realizacji celów strategii „od pola do stołu” i strategii na rzecz różnorodności biologicznej, gdyż rolnicy unijni otrzymywaliby niższe wsparcie, i byłoby to szczególnie szkodliwe, jeśli mają oni wypełnić nowe, rygorystyczne obowiązki przewidziane w Zielonym Ładzie; podkreśla, że przejście na zrównoważony rozwój musi być sprawiedliwe, uczciwe i odpowiedzialne oraz musi obejmować wszystkie sektory gospodarcze i społeczne, aby uniknąć niepotrzebnej presji na sektor rolnictwa;

9. zauważa, że plan inwestycyjny na rzecz zrównoważonej Europy opiera się do pewnego stopnia na pozyskiwaniu inwestycji prywatnych, które prawdopodobnie będą mniej dostępne w latach po pandemii COVID-19, oraz że silne WRF mają w związku z tym jeszcze większe znaczenie;

10. zauważa, że unijne rolnictwo jest jedynym na świecie dużym systemem, w którym zmniejszono emisje gazów cieplarnianych (o 20 % od 1990 r.);

11. podkreśla, że przy opracowywaniu planów krajowych i przydzielaniu środków finansowych oraz w dłuższej perspektywie finansowej należy uwzględniać różne punkty wyjścia i różne możliwości rozwoju poszczególnych regionów i państw członkowskich;

12. zwraca się do Komisji, aby zmiana zasad pomocy państwa i reguł konkurencji nie wpłynęła szkodliwie na wspólnotowy charakter WPR;

13. przypomina, że zmodernizowana i zrównoważona WPR zdecydowanie przyspieszy pomyślne osiągnięcie ogólnych ambitnych celów klimatycznych UE i jednocześnie zapewni bezpieczeństwo żywnościowe oraz że znaczna część WPR będzie ukierunkowana na wspieranie celów związanych z klimatem; przypomina, że wciąż trwa reforma WPR i że nie podjęto jeszcze żadnej decyzji, jeśli chodzi o konkretny wkład w realizację celów związanych ze środowiskiem i klimatem i spełnienie wymogów w tym zakresie; podkreśla, że osiągnięcie tych celów uzależnione będzie w znacznym stopniu od przydziału wystarczających środków finansowych w przyszłych budżetach; zauważa w związku z tym, że wdrożenie Zielonego Ładu i strategii „od pola do stołu” nie może prowadzić do obniżenia naszych celów, w szczególności celu przewidującego zagwarantowanie naszym rolnikom stabilnych środków utrzymania, oraz podkreśla, że nie można wymagać od rolników więcej przy mniejszych środkach finansowych; oczekuje podjęcia konstruktywnych negocjacji z Radą w sprawie przyszłej WPR, aby osiągnąć porozumienie i zagwarantować producentom unijnym pewność planowania, oraz podkreśla, że podstawą prac współprawodawców jest wniosek Komisji w sprawie reformy i na tym etapie nie należy go zmieniać ani wycofywać;

14. zauważa, że w komunikacie w sprawie planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy (COM(2020)0021) Komisja wskazuje na znaczne potrzeby inwestycyjne w rolnictwie, w szczególności w celu sprostania szerszym wyzwaniom środowiskowym, w tym utracie różnorodności biologicznej i zanieczyszczeniu; podkreśla jednak, że Komisja określa je również jako ostrożne szacunki z uwagi na brak danych umożliwiających dokładną ocenę potrzeb inwestycyjnych, jeśli chodzi o przystosowanie się do zmiany klimatu oraz odbudowę/zachowanie ekosystemów i różnorodności biologicznej;

15. zwraca uwagę na odporną na kryzys krajową produkcję surowców odnawialnych i energii ze źródeł odnawialnych oraz wzywa – z myślą o wdrożeniu i dalszym forsowaniu unijnej strategii dotyczącej biogospodarki – do aktywnego promowania budownictwa drewnianego i renowacji, ze szczególnym uwzględnieniem wykorzystania krajowych surowców odnawialnych oraz zrównoważonych odnawialnych źródeł energii;

16. postuluje, by rosnące wymogi ekologiczne były zawsze kompensowane finansowo; zauważa, że jednostronne zobowiązania nie przynoszą korzyści ani europejskiemu rolnictwu, ani środowisku naturalnemu, jeżeli skutkują przeniesieniem europejskiej produkcji żywności do państw trzecich;

17. podkreśla potrzebę egzekwowania ogólnej zasady równości płci w kontekście środków WPR służących osiągnięciu celów Zielonego Ładu, aby zagwarantować objęcie ekologiczną transformacją kobiet-rolników;

18. wskazuje, że niedawna pandemia COVID-19 ujawniła strategiczną rolę, jaką odgrywa rolnictwo, zapewniając bezpieczną i wysokiej jakości żywność po przystępnych cenach i zapobiegając kryzysowi żywnościowemu; podkreśla zasadniczą rolę „kluczowych pracowników” w sektorach rolnictwa i przetwórstwa spożywczego w czasie kryzysu i utrzymuje, że pracownicy ci muszą korzystać z odpowiednich i bezpiecznych warunków pracy; podkreśla, że przywóz produktów z państw trzecich, które nie spełniają unijnych norm w zakresie bezpieczeństwa żywności, ochrony środowiska, dobrostanu zwierząt i norm społecznych, nie może osłabiać starań podejmowanych przez rolników w UE, aby produkować żywność w sposób bardziej zrównoważony; wskazuje, że ważne jest, by wyciągnąć wnioski z kryzysu związanego z COVID-19, zwłaszcza jeśli chodzi o sektory strategiczne;

19. uważa, że aby osiągnąć cele Zielonego Ładu na szczeblu europejskim oraz propagować je na arenie międzynarodowej, Komisja musi przeprowadzić ocenę stawek ceł przywozowych na produkty rolne oraz zaproponować ich podwyższenie w przypadku krajów, które nie stosują lub w dającej się przewidzieć przyszłości nie zamierzają stosować wobec producentów rolnych norm i wymogów porównywalnych z normami i wymogami obowiązującymi w UE;

20. z zadowoleniem przyjmuje wyrażony w strategii „od pola do stołu” ambitny zamiar, żeby opracować minimalne obowiązkowe kryteria zrównoważonych zamówień na żywność i dostosować wykorzystywanie środków publicznych do Zielonego Ładu; apeluje o większe uwzględnianie kwestii żywieniowych i zdrowotnych w zamówieniach publicznych na żywność;

21. podkreśla znaczenie finansowania badań i innowacji służących opracowaniu alternatywnych ekologicznych technologii transformacji i uważa, że wszyscy rolnicy, w tym drobni producenci rolni, muszą mieć do nich dostęp;

22. wzywa Komisję, aby zadbała o odpowiednią ochronę zewnętrzną wrażliwych produktów rolnych, oraz stwierdza, że należy przy tym wyraźnie wskazywać konsumentom wysokie standardy produkcji żywności w UE;

23. podkreśla konieczność zapewnienia dodatkowych środków finansowych – oprócz puli środków WPR – na pokrycie roszczeń rolników powstałych wskutek kryzysu związanego z COVID-19 lub innych sytuacji kryzysowych;

24. wzywa Komisję, by zarówno w strategii „od pola do stołu”, jak i w przyszłej polityce klimatycznej uznawać rolnictwo europejskie za sektor o znaczeniu systemowym oraz wystarczająco uwzględniać bezpieczeństwo dostaw, będące czynnikiem stabilności, i zawsze mieć je na uwadze.

 

 

INFORMACJE O PRZYJĘCIU PRZEZ KOMISJĘ OPINIODAWCZĄ

Data przyjęcia	7.7.2020
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	37 8 3
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Mazaly Aguilar, Clara Aguilera, Atidzhe Alieva-Veli, Álvaro Amaro, Eric Andrieu, Attila Ara-Kovács, Carmen Avram, Adrian-Dragoş Benea, Benoît Biteau, Mara Bizzotto, Daniel Buda, Isabel Carvalhais, Asger Christensen, Angelo Ciocca, Ivan David, Paolo De Castro, Jérémy Decerle, Salvatore De Meo, Herbert Dorfmann, Luke Ming Flanagan, Dino Giarrusso, Francisco Guerreiro, Martin Häusling, Martin Hlaváček, Krzysztof Jurgiel, Jarosław Kalinowski, Elsi Katainen, Gilles Lebreton, Norbert Lins, Chris MacManus, Mairead McGuinness, Marlene Mortler, Ulrike Müller, Maria Noichl, Juozas Olekas, Pina Picierno, Maxette Pirbakas, Eugenia Rodríguez Palop, Bronis Ropė, Bert-Jan Ruissen, Anne Sander, Petri Sarvamaa, Simone Schmiedtbauer, Annie Schreijer-Pierik, Michaela Šojdrová, Veronika Vrecionová
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Asim Ademov, Franc Bogovič, Francesca Donato, Valter Flego, Claude Gruffat, Balázs Hidvéghi, Pär Holmgren, Zbigniew Kuźmiuk, Tilly Metz, Christine Schneider, Marc Tarabella, Riho Terras, Irène Tolleret, Thomas Waitz

 

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO
W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

37	+
ECR	Mazaly Aguilar, Krzysztof Jurgiel
PPE	Álvaro Amaro, Daniel Buda, Salvatore De Meo, Herbert Dorfmann, Jarosław Kalinowski, Norbert Lins, Mairead McGuinness, Marlene Mortler, Anne Sander, Petri Sarvamaa, Simone Schmiedtbauer, Annie Schreijer‑Pierik, Michaela Šojdrová
GUE/NGL	Eugenia Rodríguez Palop
ID	Gilles Lebreton, Maxette Pirbakas
NI	Dino Giarrusso
S&D	Clara Aguilera, Eric Andrieu, Attila Ara‑Kovács, Carmen Avram, Adrian‑Dragoş Benea, Isabel Carvalhais, Paolo De Castro, Maria Noichl, Juozas Olekas, Pina Picierno
Renew	Atidzhe Alieva‑Veli, Asger Christensen, Jérémy Decerle, Martin Hlaváček, Elsi Katainen, Ulrike Müller, Irène Tolleret
Verts/ALE	Bronis Ropė

 

8	-
ECR	Veronika Vrecionová
GUE/NGL	Luke Ming Flanagan, Chris MacManus
ID	Ivan David
Verts/ALE	Benoît Biteau, Francisco Guerreiro, Pär Holmgren, Tilly Metz

 

3	0
ECR	Bert‑Jan Ruissen
ID	Mara Bizzotto, Angelo Ciocca

 

Objaśnienie używanych znaków

+ : za

- : przeciw

0 : wstrzymało się

 

OPINIA KOMISJI KULTURY I EDUKACJI (16.7.2020)

dla Komisji Budżetowej oraz Komisji Gospodarczej i Monetarnej

w sprawie planu inwestycyjnego na rzecz zrównoważonej Europy – jak finansować Zielony Ład

(2020/2058(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Romeo Franz

 

 

 

WSKAZÓWKI

Komisja Kultury i Edukacji zwraca się do Komisji Budżetowej i Komisji Gospodarczej i Monetarnej, jako komisji przedmiotowo właściwych, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

1. podkreśla, że Erasmus+, Europejski Korpus Solidarności i „Kreatywna Europa”, jako główne programy UE w dziedzinie edukacji, wolontariatu i kultury, stanowią kluczowe narzędzie w globalnej odpowiedzi na zmianę klimatu i odgrywają istotną rolę we wspieraniu kształcenia pozwalającego nabyć umiejętności potrzebne do transformacji ekologicznej, szerzenia znajomości kwestii środowiskowych i dotyczących zmiany klimatu, zwłaszcza wśród osób młodych uczestniczących w wolontariacie na rzecz ochrony środowiska, oraz rozwijania kreatywnych, inkluzywnych i dostępnych rozwiązań w celu sprostania wyzwaniom środowiskowym, a także przyczyniają się do osiągnięcia celów zrównoważonego rozwoju UE; podkreśla w tym kontekście znaczenie praktyk w rolnictwie wspieranych przez program Erasmus+;

2. uważa, że plan inwestycyjny musi uzupełniać inne odpowiednie strategie polityczne, programy i fundusze Unii, w szczególności te, które dotyczą edukacji i młodzieży, kultury i sportu, rolnictwa i rozwoju obszarów wiejskich, jak również środowiska i klimatu;

3. zwraca uwagę, że plan inwestycyjny powinien wspierać badania nad rozwiązaniami opartymi na przyrodzie, technologiami ekologicznymi i innymi zrównoważonymi rozwiązaniami, które mogą przyczynić się do ochrony środowiska i klimatu; podkreśla, że dostęp do finansowania należy zapewnić w szczególności przedsiębiorstwom typu start-up, młodym specjalistom i młodym ludziom, którzy już pracują nad innowacyjnymi rozwiązaniami ekologicznymi;

4. zwraca uwagę, że w ramach planu inwestycyjnego fundusze można przeznaczyć na projekty tematyczne w dziedzinie edukacji, wolontariatu i kultury; wzywa Komisję do zwiększenia synergii między Zielonym Ładem a programem Erasmus+, Europejskim Korpusem Solidarności i programem „Kreatywna Europa”, aby wzajemnie się uzupełniały i inspirowały w zakresie metod rozwiązywania problemów związanych z ochroną środowiska;

5. podkreśla potrzebę zadbania o to, aby wszystkie środki przyjęte w dziedzinie sektora kultury i sektora kreatywnego były podejmowane po konsultacji ze wszystkimi organizacjami reprezentującymi różne zainteresowane strony i pracowników oraz z myślą o utrzymaniu zatrudnienia i wspieraniu tworzenia miejsc pracy;

6. podkreśla, że przejście do społeczeństwa neutralnego dla klimatu wymaga nowych umiejętności i kompetencji; zwraca uwagę, że w tym celu należy przeznaczyć fundusze na opracowanie i wdrożenie programów dla studentów i pracowników, aby zapewnić specjalistyczne szkolenia, wiedzę i umiejętności niezbędne do dostosowania się do nowego kontekstu społeczno-gospodarczego i do rozwoju w nim;

7. wzywa Komisję do wprowadzenia zachęt finansowych w planie inwestycyjnym w celu uzupełnienia programu Erasmus+, Europejskiego Korpusu Solidarności i programu „Kreatywna Europa” w dążeniu do bardziej przyjaznych dla środowiska i zrównoważonych środków transportu, a jednocześnie promowania włączenia społecznego i dostępności; uważa, że takie zachęty należy wspierać za pomocą ambitnego, przeznaczonego na ten cel budżetu w ramach planu inwestycyjnego; wzywa Komisję do zachęcania uczestników, aby wybierali najbardziej niskoemisyjne środki transportu, w szczególności kolej, oraz do umożliwienia im podjęcia takiego wyboru, przy jednoczesnym zapewnieniu, aby ci uczestnicy, dla których transport powietrzny jest jedyną realną opcją, nie byli stygmatyzowani, dyskryminowani ani wykluczeni;

8. podkreśla, że poprawa efektywności energetycznej budynków będzie jednym z głównych czynników umożliwiających przejście na gospodarkę neutralną pod względem emisji dwutlenku węgla; podkreśla, że konieczne są zwiększone inwestycje w zakresie renowacji energochłonnych budynków szkół, uniwersytetów i innych instytucji edukacyjnych i kulturalnych w celu poprawy ich charakterystyki energetycznej, co uczyni je bardziej zrównoważonymi i przyjaznymi dla klimatu;

9. jest zaniepokojony sytuacją wynikającą z kryzysu związanego z COVID-19, zwłaszcza w przypadku osób i grup najbardziej narażonych na zagrożenia, takich jak osoby samozatrudnione i przedsiębiorcy, których przedsiębiorstwa i miejsca pracy są zagrożone, lub rodziny stojące w obliczu dramatu bezrobocia; wzywa Komisję do podjęcia wszelkich niezbędnych środków, by dostosować propozycję planu inwestycyjnego na rzecz Zielonego Ładu w celu opracowania podejścia skoordynowanego ze środkami nadzwyczajnymi, takimi jak inicjatywa inwestycyjna w odpowiedzi na koronawirusa i proponowany program SURE, oraz instrumentami odbudowy, a także domaga się, aby inwestycje w dziedzinie kultury, edukacji, młodzieży i sportu były uznawane za strategiczne w celu wspierania ekologicznej transformacji promowanej w ramach Zielonego Ładu;

10. wzywa Komisję, by dążyła do ściślejszej współpracy w UE w dziedzinie edukacji w zakresie środowiska i zmiany klimatu;

11. podkreśla istotny wkład badań i programów w konkretnych obszarach w tej dziedzinie.

INFORMACJE O PRZYJĘCIU PRZEZ KOMISJĘ OPINIODAWCZĄ

Data przyjęcia	13.7.2020
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	24 5 1
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Asim Ademov, Christine Anderson, Andrea Bocskor, Vlad-Marius Botoş, Ilana Cicurel, Gilbert Collard, Gianantonio Da Re, Laurence Farreng, Tomasz Frankowski, Romeo Franz, Alexis Georgoulis, Hannes Heide, Irena Joveva, Petra Kammerevert, Niyazi Kizilyürek, Predrag Fred Matić, Dace Melbārde, Victor Negrescu, Niklas Nienaß, Peter Pollák, Marcos Ros Sempere, Domènec Ruiz Devesa, Andrey Slabakov, Massimiliano Smeriglio, Michaela Šojdrová, Sabine Verheyen, Milan Zver
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Isabel Benjumea Benjumea, Marcel Kolaja
Zastępcy (art. 209 ust. 7) obecni podczas głosowania końcowego	Angel Dzhambazki

 

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO
W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

24	+
PPE	Asim Ademov, Isabel Benjumea Benjumea, Andrea Bocskor, Tomasz Frankowski, Peter Pollák, Michaela Šojdrová, Sabine Verheyen, Milan Zver
S&D	Hannes Heide, Petra Kammerevert, Predrag Fred Matić, Victor Negrescu, Marcos Ros Sempere, Domènec Ruiz Devesa, Massimiliano Smeriglio
RENEW	Vlad-Marius Botoş, Ilana Cicurel, Laurence Farreng, Irena Joveva
VERTS/ALE	Romeo Franz, Marcel Kolaja, Niklas Nienaß
GUE/NGL	Alexis Georgoulis, Niyazi Kizilyürek

 

5	-
ID	Christine Anderson, Gilbert Collard, Gianantonio Da Re
ECR	Angel Dzhambazki, Andrey Slabakov

 

1	0
ECR	Dace Melbārde

 

Objaśnienie używanych znaków:

+ : za

- : przeciw

0 : wstrzymało się

 

 

INFORMACJE O PRZYJĘCIU PRZEZ KOMISJĘ PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWĄ

Data przyjęcia	16.10.2020
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	68 16 13
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Rasmus Andresen, Clotilde Armand, Gunnar Beck, Marek Belka, Isabel Benjumea Benjumea, Stefan Berger, Robert Biedroń, Anna Bonfrisco, Gilles Boyer, Olivier Chastel, Lefteris Christoforou, Paolo De Castro, Francesca Donato, Derk Jan Eppink, Engin Eroglu, Markus Ferber, José Manuel Fernandes, Jonás Fernández, Raffaele Fitto, Frances Fitzgerald, José Manuel García-Margallo y Marfil, Eider Gardiazabal Rubial, Luis Garicano, Alexandra Geese, Valentino Grant, Claude Gruffat, Elisabetta Gualmini, Francisco Guerreiro, Enikő Győri, Valérie Hayer, Eero Heinäluoma, Niclas Herbst, Monika Hohlmeier, Danuta Maria Hübner, Stasys Jakeliūnas, Herve Juvin, Othmar Karas, Billy Kelleher, Mislav Kolakušić, Moritz Körner, Joachim Kuhs, Zbigniew Kuźmiuk, Georgios Kyrtsos, Aurore Lalucq, Hélène Laporte, Pierre Larrouturou, Aušra Maldeikienė, Margarida Marques, Pedro Marques, Costas Mavrides, Jörg Meuthen, Csaba Molnár, Siegfried Mureşan, Caroline Nagtegaal, Luděk Niedermayer, Lefteris Nikolaou-Alavanos, Andrey Novakov, Jan Olbrycht, Dimitrios Papadimoulis, Piernicola Pedicini, Lídia Pereira, Kira Marie Peter-Hansen, Sirpa Pietikäinen, Dragoș Pîslaru, Evelyn Regner, Antonio Maria Rinaldi, Bogdan Rzońca, Alfred Sant, Joachim Schuster, Ralf Seekatz, Pedro Silva Pereira, Nicolae Ştefănuță, Paul Tang, Irene Tinagli, Nils Torvalds, Ernest Urtasun, Nils Ušakovs, Inese Vaidere, Johan Van Overtveldt, Rainer Wieland, Angelika Winzig, Stéphanie Yon-Courtin, Marco Zanni, Roberts Zīle
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Matteo Adinolfi, Manon Aubry, Tiziana Beghin, Damien Carême, Tamás Deutsch, Niels Fuglsang, Henrike Hahn, Martin Hlaváček, Eugen Jurzyca, Petros Kokkalis, Eva Maydell, Mick Wallace

 

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

68	+
GUE/NGL	Petros Kokkalis, Dimitrios Papadimoulis
NI	Tiziana Beghin, Mislav Kolakušić, Piernicola Pedicini
PPE	Isabel Benjumea Benjumea, Stefan Berger, Lefteris Christoforou, Markus Ferber, José Manuel Fernandes, José Manuel García-Margallo y Marfil, Niclas Herbst, Monika Hohlmeier, Danuta Maria Hübner, Othmar Karas, Georgios Kyrtsos, Aušra Maldeikienė, Eva Maydell, Siegfried Mureşan, Luděk Niedermayer, Jan Olbrycht, Lídia Pereira, Sirpa Pietikäinen, Ralf Seekatz, Inese Vaidere, Rainer Wieland, Angelika Winzig
RENEW	Clotilde Armand, Gilles Boyer, Olivier Chastel, Luis Garicano, Valérie Hayer, Moritz Körner, Dragoș Pîslaru, Nils Torvalds, Stéphanie Yon-Courtin, Nicolae Ştefănuță
S&D	Marek Belka, Robert Biedroń, Paolo De Castro, Jonás Fernández, Niels Fuglsang, Eider Gardiazabal Rubial, Elisabetta Gualmini, Eero Heinäluoma, Aurore Lalucq, Pierre Larrouturou, Margarida Marques, Pedro Marques, Costas Mavrides, Csaba Molnár, Evelyn Regner, Alfred Sant, Joachim Schuster, Pedro Silva Pereira, Paul Tang, Irene Tinagli, Nils Ušakovs
Verts/ALE	Rasmus Andresen, David Cormand, Alexandra Geese, Francisco Guerreiro, Damien Carême, Claude Gruffat, Henrike Hahn, Stasys Jakeliūnas, Kira Marie Peter-Hansen, Ernest Urtasun

 

16	-
ECR	Derk Jan Eppink, Raffaele Fitto, Eugen Jurzyca, Zbigniew Kuźmiuk, Bogdan Rzońca, Roberts Zīle
GUE/NGL	Mick Wallace
ID	Gunnar Beck, Herve Juvin, Joachim Kuhs, Hélène Laporte, Jörg Meuthen
NI	Lefteris Nikolaou-Alavanos
RENEW	Engin Eroglu, Billy Kelleher, Caroline Nagtegaal

 

13	0
ECR	Johan Van Overtveldt
GUE/NGL	Manon Aubry
ID	Matteo Adinolfi, Anna Bonfrisco, Francesca Donato, Valentino Grant, Antonio Maria Rinaldi, Marco Zanni
PPE	Tamás Deutsch, Frances Fitzgerald, Enikő Győri, Andrey Novakov
RENEW	Martin Hlaváček

 

Objaśnienie używanych znaków:

+ : za

- : przeciw

0 : wstrzymało się

• [1] Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0005.
• [2] Teksty przyjęte, P8_TA(2018)0449.
• [3] Teksty przyjęte, P9_TA(2019)0032.
• [4] Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0124.
• [5] Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0220.
• [6] Teksty przyjęte, P9_TA(2019)0102.
• [7] Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0054.
• [8] Dz.U. C 76 z 9.3.2020, s. 23.
• [9] Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0206.
• [10] https://ec.europa.eu/info/sites/info/files/economy-finance/assessment_of_economic_and_investment_needs.pdf
• [11] Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/852 z dnia 18 czerwca 2020 r. w sprawie ustanowienia ram ułatwiających zrównoważone inwestycje, zmieniające rozporządzenie (UE) 2019/2088 (Dz.U. L 198 z 22.6.2020, s. 13).