Sprawozdanie - A9-0227/2020Sprawozdanie
A9-0227/2020
Parlament Europejski

SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) 2016/1011 w odniesieniu do wyłączenia dotyczącego niektórych walutowych wskaźników referencyjnych państw trzecich i wyznaczenia zastępczych wskaźników referencyjnych dla niektórych wycofywanych wskaźników referencyjnych

19.11.2020 - (COM(2020)0337 – C9-0209/2020 – 2020/0154(COD)) - ***I

Komisja Gospodarcza i Monetarna
Sprawozdawczyni: Caroline Nagtegaal


Procedura : 2020/0154(COD)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
A9-0227/2020
Teksty złożone :
A9-0227/2020
Debaty :
Głosowanie :
Teksty przyjęte :

PROJEKT REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającego rozporządzenie (UE) 2016/1011 w odniesieniu do wyłączenia dotyczącego niektórych walutowych wskaźników referencyjnych państw trzecich i wyznaczenia zastępczych wskaźników referencyjnych dla niektórych wycofywanych wskaźników referencyjnych

(COM(2020)0337 – C9-0209/2020 – 2020/0154(COD))

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

– uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2020)0337),

– uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C9-0209/2020),

– uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

– uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego z dnia ...,

– uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 29 października 2020 r.[1],

– uwzględniając art. 59 Regulaminu,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A9-0227/2020),

1. przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2. zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.


 

Poprawka  1

POPRAWKI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO[*]

do wniosku Komisji

---------------------------------------------------------

2020/0154 (COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

zmieniające rozporządzenie (UE) 2016/1011 w odniesieniu do wyłączenia dotyczącego niektórych walutowych wskaźników referencyjnych państw trzecich i wyznaczenia zastępczych wskaźników referencyjnych dla niektórych wycofywanych wskaźników referencyjnych i zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego[2],

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Aby zabezpieczyć się przed ekspozycją na wahania kursów walut, które nie są łatwo wymienialne lub podlegają kontroli dewizowej, przedsiębiorstwa w Unii zawierają walutowe transakcje terminowe lub swapowe bez obowiązku dostawy. Dzięki tym instrumentom ich użytkownicy mogą zabezpieczyć się przed wahaniami kursów walut, które nie są łatwo wymienialne na walutę bazową, np. na dolara lub na euro. Brak dostępności kasowych kursów walutowych (spot) w celu obliczenia płatności należnych na podstawie walutowych transakcji terminowych i swapowych miałby negatywny wpływ na przedsiębiorstwa w Unii, które prowadzą wywóz na rynki wschodzące lub posiadają aktywa na tych rynkach, oraz naraziłby je w związku z tym na ekspozycję na wahania walut rynków wschodzących. Po upływie okresu przejściowego, o którym mowa w art. 51 ust. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011[3], nie będzie można dłużej korzystać z kasowych kursów walutowych (spot) ustalonych przez innego niż bank centralny administratora z państwa trzeciego.

(2) Aby umożliwić przedsiębiorstwom w Unii dalsze prowadzenie ich działalności, a jednocześnie złagodzić ryzyko walutowe, z zakresu zastosowania rozporządzenia (UE) 2016/1011 należy wyłączyć kursy kasowe, które stosuje się w transakcjach terminowych lub swapowych bez obowiązku dostawy do obliczania płatności wynikających z umów.

(3) Aby ustalić określone kursy kasowe państw trzecich, które powinny zostać wyłączone z zakresu zastosowania rozporządzenia (UE) 2016/1011, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do wyłączenia kasowych kursów walutowych (spot) walut niewymienialnych, jeżeli taki kurs kasowy stosuje się do obliczenia płatności wynikających z walutowych transakcji terminowych lub swapowych bez obowiązku dostawy. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa. W szczególności, aby zapewnić udział na równych zasadach Parlamentu Europejskiego i Rady w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup ekspertów Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.

(3a) Rozporządzenie (UE) 2016/1011 stanowi, że do dnia 31 grudnia 2021 r. unijni uczestnicy rynku mogą stosować wskaźniki referencyjne, którymi administruje się w państwie spoza Unii, niezależnie od tego, czy przyjęto decyzję równoważności ani czy indeks został uznany lub zatwierdzony pod kątem jego wykorzystywania w Unii. Prawodawcy spodziewali się bowiem, że do końca 2021 r. państwa trzecie dostosują swój system wskaźników referencyjnych do zasad określonych w tym rozporządzeniu i że stosowanie przez unijnych uczestników rynku wskaźników, którymi administruje się w państwie spoza Unii, będzie zapewnione dzięki podjętym przez Komisję decyzjom dotyczącym równoważności lub zatwierdzenia, a to zagwarantuje pewność prawa. Postępy w tej dziedzinie są jednak niewielkie. Z uwagi na rozbieżność i intensywność regulacji w dziedzinie finansowych wskaźników referencyjnych stosowanych w Unii i w państwach trzecich oraz w trosce o sprawne funkcjonowanie rynku i dostępność wskaźników referencyjnych państw trzecich, które można by stosować w Unii po 31 grudnia 2021 r., Komisja powinna do 30 czerwca 2021 r. dokonać w drodze aktu delegowanego przeglądu aktualnych przepisów dotyczących systemu państw trzecich w odniesieniu do rozporządzenia (UE) 2016/1011 i w razie potrzeby uzyskać dodatkowe uprawnienia w zakresie zatwierdzania wskaźników lub rodzin wskaźników referencyjnych państw trzecich.

(4) W związku z wystąpieniem Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej z końcem okresu przejściowego, tj. z dniem 31 grudnia 2020 r., londyńska międzybankowa stopa procentowa (LIBOR) przestanie być uznawana za kluczowy wskaźnik referencyjny. Ponadto urząd nadzoru finansowego Zjednoczonego Królestwa (Financial Conduct Authority, FCA) zapowiedział, że z końcem 2021 r. przestanie zachęcać lub zobowiązywać banki do wkładu w opracowywanie LIBOR, więc istnieje poważne ryzyko, że jeden z najważniejszych wskaźników referencyjnych stóp procentowych nie będzie już opracowywany. Zaprzestanie opracowywania LIBOR może jednak wywołać negatywne skutki, które spowodują poważne zakłócenie funkcjonowania rynków finansowych w Unii. W Unii istnieje grupa umów w obszarze instrumentów dłużnych, pożyczek, lokat terminowych i instrumentów pochodnych odnoszących się do LIBOR, których termin zapadalności przypada po dniu 31 grudnia 2021 r. i które nie zawierają należytych rezerwowych postanowień umownych na wypadek zaprzestania opracowywania LIBOR. Wielu z tych umów nie można renegocjować w celu włączenia do nich rezerwowych postanowień umownych przed dniem 31 grudnia 2021 r. Zaprzestanie opracowywania LIBOR może w związku z tym wywołać poważne zakłócenia funkcjonowania rynków finansowych w Unii.

(5) Zgodnie z art. 28 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2016/1011 podmioty nadzorowane inne niż administratorzy wskaźników referencyjnych powinny mieć plany awaryjne, na wypadek gdyby wskaźnik referencyjny uległ znacznej zmianie lub przestał być opracowywany. W miarę możliwości plany awaryjne powinny przewidywać co najmniej jeden zastępczy wskaźnik referencyjny. Ta zdecentralizowana metoda nieustawodawcza powinna być stosowana domyślnie jako zabezpieczenie w sytuacjach, gdy wskaźnik referencyjny nie jest już opracowywany, lecz jak wynika z przypadku LIBOR, czasem może okazać się niewystarczająca. Zatem aby umożliwić uporządkowane wygasanie umów, w których korzysta się z powszechnie stosowanego wskaźnika referencyjnego, którego zaprzestanie opracowywania może wywołać negatywne skutki w postaci poważnego zakłócenia funkcjonowania rynków finansowych w UE, i których to umów nie można renegocjować w celu uwzględnienia rezerwowej stopy umownej przed wycofaniem tego wskaźnika referencyjnego, należy określić metodę rezerwową obowiązkowego publicznego wyznaczania zastępczego wskaźnika referencyjnego. We wspomnianej metodzie należy uwzględnić mechanizm, którego celem będzie dostosowanie takich umów do odpowiednich zastępczych wskaźników referencyjnych. Zastępcze wskaźniki referencyjne powinny umożliwiać uniknięcie niemożności wywiązania się z umów, co mogłoby wywołać negatywne skutki, które spowodują poważne zakłócenie funkcjonowania rynków finansowych w Unii.

(6) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze do wyznaczenia zastępczego wskaźnika referencyjnego, który należy zastosować w kontekście wygaśnięcia umów, których nie renegocjonowano przed dniem zaprzestania publikacji wycofywanego wskaźnika referencyjnego. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011[4]. Aby zachować pewność prawa, Komisja powinna korzystać z tych uprawnień wykonawczych wyłącznie w przypadku ściśle określonych zdarzeń uruchamiających, które wyraźnie wskazują na to, że administrowanie wskaźnikiem referencyjnym, który ma zostać zastąpiony, i jego publikacja ustaną zupełnie.

(7) W razie potrzeby Komisja powinna – w odpowiedniej chwili – przyjąć zalecenie, w którym zachęci państwa członkowskie do przyjęcia w prawie krajowym stopy zastępczej dla wycofywanego wskaźnika referencyjnego do celów umów zawartych przez podmioty, które nie są podmiotami nadzorowanymi podlegającymi rozporządzeniu (UE) 2016/1011. Aby uwzględnić wzajemne połączenia między umowami, Komisja powinna mieć możliwość zalecenia, by krajowe stopy zastępcze były identyczne ze stopą zastępczą wyznaczoną przez Komisję dla umów, których stronami są podmioty nadzorowane.

(8) Komisja powinna korzystać ze swoich uprawnień wykonawczych wyłącznie wtedy, gdy uzna, że zaprzestanie opracowywania wskaźnika referencyjnego może wywołać negatywne skutki, które spowodują poważne zakłócenie funkcjonowania rynków finansowych i gospodarki realnej w Unii. Komisja powinna również korzystać ze swoich uprawnień wykonawczych wyłącznie wtedy, gdy stanie się jasne, że nie można przywrócić reprezentatywności danego wskaźnika referencyjnego lub że wskaźnik referencyjny nie będzie już nigdy dłużej publikowany.

(9) Stosowanie takiego zastępczego wskaźnika referencyjnego powinno być możliwe wyłącznie w przypadku umów, których nie renegocjowano przed datą zaprzestania opracowywania danego wskaźnika referencyjnego. Stosowanie zastępczego wskaźnika referencyjnego wyznaczonego przez Komisję należy zatem ograniczyć wyłącznie do umów, które podmioty nadzorowane zawarły przed dniem wejścia w życie aktu wykonawczego, w którym Komisja wyznaczyła zastępczy wskaźnik referencyjny. Mając ponadto na uwadze, że celem takiego aktu wykonawczego będzie zapewnienie ciągłości umów, wyznaczenie zastępczego wskaźnika referencyjnego nie powinno mieć wpływu na umowy, które zawierają już właściwe rezerwowe postanowienia umowne.

(10) Korzystając z uprawnień wykonawczych do wyznaczania zastępczego wskaźnika referencyjnego, Komisja powinna uwzględnić zalecenia grup roboczych sektora prywatnego, które działają pod nadzorem organów publicznych odpowiedzialnych za walutę, w której denominowane są stopy procentowe określone w zastępczym wskaźniku referencyjnym, w odniesieniu do stóp zastępczych, które zdaniem takich grup należy zastosować w istniejących instrumentach finansowych i umowach, w których zastosowano wycofywany wskaźnik referencyjny. Komisja powinna także uwzględnić zalecenia organu nadzoru właściwego dla administratora wskaźnika referencyjnego oraz ESMA. Zalecenia te powinny opierać się na szeroko zakrojonych konsultacjach publicznych i wiedzy fachowej oraz odzwierciedlać konsensus użytkowników wskaźników referencyjnych w zakresie najwłaściwszych stóp zastępczych dla wycofywanego wskaźnika referencyjnego stóp procentowych. Ponadto są to zalecenia wyłącznie tych grup roboczych sektora prywatnego, natomiast organy publiczne, pod egidą których działają te grupy robocze, nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za treść zaleceń i niekoniecznie podzielają wyrażone w nich opinie.

(11) Ponieważ głównym celem tych uprawnień wykonawczych jest zagwarantowanie pewności prawa dla podmiotów nadzorowanych, które zawarły nadal ważne umowy, w których powołano się na wycofywany wskaźnik referencyjny, organy właściwe dla podmiotów nadzorowanych stosujących wycofywany wskaźnik referencyjny powinny monitorować zmiany w portfelach odziedziczonych umów między kontrahentami takich umów oraz corocznie przekazywać Komisji i Europejskiemu Urzędowi Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA) sprawozdania ze swoich ustaleń.

(12) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) 2016/1011.

(12a) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012[5] jest obecnie zmieniane, tak aby uczestnicy rynku mieli jasność co do tego, że transakcje zawarte lub odnowione, zanim zaczęto stosować wymogi dotyczące rozliczania lub depozytu zabezpieczającego w odniesieniu do transakcji na instrumentach pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym ze wskaźnikiem referencyjnym stopy procentowej (transakcje odziedziczone), nie będą podlegały tym wymogom w przypadku, gdy są odnawiane wyłącznie w celu wdrożenia lub przygotowania się do wdrożenia reformy wskaźnika referencyjnego stopy procentowej. Zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/1011 nadzorowane podmioty powinny sporządzać na piśmie i przechowywać plany określające działania, które podjęłyby, gdyby wskaźnik referencyjny uległ znacznej zmianie lub przestał być opracowywany, i uwzględniać te plany w stosunkach umownych z klientami. Aby ułatwić uczestnikom rynku przestrzeganie tych obowiązków i działanie na rzecz większej solidności kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym i zawierających jakiekolwiek wskaźniki referencyjne, należy zmienić rozporządzenie (UE) nr 648/2012 tak, aby było jasne, że transakcje odziedziczone nie będą podlegały wymogom dotyczącym rozliczania i depozytu zabezpieczającego, gdy są zastępowane, zmieniane lub odnawiane, indywidualnie lub w ramach zmian dotyczących portfela transakcji, wyłącznie w celu zastąpienia wskaźnika referencyjnego stopy procentowej, do którego się odnoszą, z myślą o wdrożeniu lub przygotowaniu się do wdrożenia reformy wskaźników referencyjnych stóp procentowych lub wprowadzenia rezerwowych postanowień w odniesieniu do wszelkich wskaźników referencyjnych, których dotyczą, w celu wdrożenia tej reformy lub przygotowania się do niej lub też w celu zwiększenia solidności umów. Zmiany te są niezbędne dla zapewnienia jasności uczestnikom rynku i nie powinny wpływać na zakres obowiązków dotyczących rozliczania i depozytu zabezpieczającego w odniesieniu do zastąpienia, zmiany lub odnowienia kontraktu pochodnego będącego przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym w innych celach.

(13) Mając na uwadze, że z dniem 1 stycznia 2021 r. LIBOR przestanie być kluczowym wskaźnikiem referencyjnym w rozumieniu rozporządzenia (UE) 2016/1011, niniejsze rozporządzenie powinno niezwłocznie wejść w życie,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zmiany w rozporządzeniu (UE) 2016/1011

1) W art. 2 wprowadza się następujące zmiany:

-a) dodaje się ustęp w brzmieniu:

 „1a. Artykuł 28a dotyczy:

a) wszystkich umów i instrumentów finansowych zdefiniowanych w dyrektywie 2014/65/UE, które podlegają przepisom prawa jednego z państw członkowskich i zawierają odwołanie do wskaźnika referencyjnego oraz

b) wszystkich umów podlegających przepisom prawa państwa trzeciego, o ile wszystkie strony danej umowy posiadają jednostki organizacyjne w Unii, a prawo takiego państwa trzeciego nie przewiduje uporządkowanego wycofywania wskaźnika referencyjnego.”

a) w ust. 2 dodaje się lit. i) w brzmieniu:

„i) walutowego wskaźnika referencyjnego, który Komisja wyznaczyła zgodnie z ust. 3.”;

b) dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:

„3. Komisja może wyznaczyć walutowe wskaźniki referencyjne administrowane przez administratorów mających siedzibę lub miejsce zamieszkania poza Unią, jeżeli spełniono wszystkie następujące kryteria:

a) walutowy wskaźnik referencyjny odnosi się do kursu kasowego waluty państwa trzeciego, która nie podlega swobodnej wymianie;

b) podmioty nadzorowane stosują walutowy wskaźnik referencyjny w sposób częsty, systematyczny i regularny w ramach instrumentów pochodnych w celu zabezpieczenia przed wahaniami kursów waluty państwa trzeciego;

c) walutowy wskaźnik referencyjny stosuje się jako stopę rozliczeniową w celu obliczenia płatności wynikającej z instrumentu pochodnego, o którym mowa w lit. b), w walucie innej niż waluta o ograniczonej wymienialności, o której mowa w lit. a).

4. Do 31 grudnia 2022 r. Komisja przeprowadzi konsultacje społeczne w celu zidentyfikowania wskaźników referencyjnych spełniających wymogi ust. 3 niniejszego artykułu. Do 31 grudnia 2023 r. Komisja przyjmie akty delegowane zgodnie z art. 49, aby sporządzić wykaz wskaźników referencyjnych kasowych kursów walutowych (spot) w celu zabezpieczenia przed wahaniami kursów waluty państwa trzeciego, oraz regularnie aktualizuje ten wykaz. Organy właściwe dla podmiotów nadzorowanych, które stosują walutowe wskaźniki referencyjne państw trzecich wyznaczone przez Komisję zgodnie z ust. 3, co najmniej raz na dwa lata zawiadamiają Komisję ▌o liczbie instrumentów pochodnych, w ramach których stosuje się odnośny walutowy wskaźnik referencyjny w celu zabezpieczenia przed wahaniami kursu waluty państwa trzeciego.”;

1a) w art. 3 wprowadza się następujące zmiany:

a)  w ust. 1 dodaje się punkt w brzmieniu:

„22a) »wskaźnik kursu walutowego«  oznacza wskaźnik, którego wartość ustala się w odniesieniu do wyrażonej w jednej walucie ceny innej waluty lub koszyka innych walut;”;

b) w pkt 24 lit. a) ppkt (i) wprowadza się następujące zmiany:

„(i) z systemu obrotu zdefiniowanego w art. 4 ust. 1 pkt 24 dyrektywy 2014/65/UE lub z systemu obrotu w państwie trzecim, w przypadku którego Komisja przyjęła decyzję wykonawczą stwierdzającą, że ramy prawne i nadzorcze tego państwa są równoważne w rozumieniu art. 28 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 (22) lub art. 25 ust. 4 dyrektywy 2014/65/UE Parlamentu Europejskiego i Rady bądź że rynek regulowany jest równoważny zgodnie z art. 2a rozporządzenia (UE) nr 648/2012, ale w każdym przypadku tylko w odniesieniu do danych dotyczących transakcji w zakresie instrumentów finansowych;”;

1b) art. 28 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Podmioty nadzorowane, inne niż administrator, o którym mowa w ust. 1, które stosują wskaźnik referencyjny, sporządzają i zachowują rzetelne plany, sporządzone na piśmie, określające działania, które podjęłyby na wypadek istotnych zmian lub zaprzestania opracowywania danego wskaźnika referencyjnego. Jeżeli jest to możliwe i zasadne, plany takie wskazują jeden lub kilka alternatywnych wskaźników referencyjnych, które można by stosować jako odniesienie w celu zastąpienia wskaźników referencyjnych, których opracowywania zaprzestano, wskazując dlaczego takie wskaźniki referencyjne mogłyby być odpowiednią alternatywą. Podmioty nadzorowane niezwłocznie przesyłają te plany i ich aktualizacje odpowiedniemu właściwemu organowi oraz uwzględniają je w stosunkach umownych z klientami. Właściwe organy dokonają oceny rzetelności tych planów.”;

2) dodaje się artykuł ▌w brzmieniu:

„Artykuł 28a
Obowiązkowe zastąpienie wskaźnika referencyjnego

1) Komisja może wyznaczyć jeden lub kilka zastępczych wskaźników referencyjnych jeżeli zaprzestanie publikowania danego wskaźnika może mieć poważny niekorzystny wpływa na integralność rynku lub stabilność finansową i gospodarkę realną w jednym lub kilku państwach członkowskich, o ile wystąpiło którekolwiek z poniższych zdarzeń:

a) organ właściwy dla administratora tego wskaźnika referencyjnego wygłosił lub wydał publiczne oświadczenie lub opublikował informacje, w których wskazał, że nie można przywrócić zdolności tego wskaźnika referencyjnego do pomiaru danego rynku lub danych realiów gospodarczych▌; przed dokonaniem takiego ogłoszenia właściwy organ krajowy zastosuje działania naprawcze zgodnie z art. 23 i ustali, czy uprawnienia, o których mowa w art. 23, są niedostateczne do przywrócenia wskaźnika referencyjnego;

b) administrator wskaźnika referencyjnego lub ktokolwiek występujący w imieniu administratora – oświadczył publicznie, wydając oświadczenie bądź publikując informacje▌, że dany administrator na stałe lub na czas nieoznaczony zaprzestał lub zaprzestanie opracowywania tego wskaźnika referencyjnego, pod warunkiem że w chwili wydania oświadczenia lub publikacji informacji nie było żadnego następcy administratora, który miałby w dalszym ciągu opracowywać wskaźnik referencyjny;

c) organ właściwy dla administratora wskaźnika referencyjnego lub podmiot, który wykonuje względem administratora tego wskaźnika uprawnienia syndyka lub organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, oświadczył publicznie, wydając oświadczenie bądź publikując informacje, ▌że administrator tego wskaźnika referencyjnego na stałe lub na czas nieoznaczony zaprzestał lub zaprzestanie opracowywania tego wskaźnika referencyjnego, pod warunkiem że w chwili wydania oświadczenia lub publikacji informacji nie było żadnego następcy administratora, który miałby w dalszym ciągu opracowywać ten wskaźnik referencyjny;

ca) właściwy organ cofa lub zawiesza zezwolenie lub rejestrację administratora wskaźnika referencyjnego, pod warunkiem że w momencie wycofania lub zawieszenia nie ma następcy administratora, który kontynuowałby opracowywanie takiego wskaźnika referencyjnego.

2) Zastępczy wskaźnik referencyjny z mocy prawa zastępuje wszystkie odniesienia do wskaźnika referencyjnego ▌w ▌umowach podlegających postanowieniom art. 2 ust. 1a, o ile spełniono wszystkie poniższe warunki:

a) te ▌umowy ▌zawierają odniesienia do wskaźnika referencyjnego, którego publikacji zaprzestano przed dniem wejścia w życie aktu wykonawczego, w którym wyznaczono zastępczy wskaźnik referencyjny;

b) w tych instrumentach i umowach finansowych oraz pomiarach wyników nie przewidziano żadnych odpowiednich postanowień rezerwowych;

ba) postanowienie rezerwowe nie zostanie uznane za odpowiednie, jeżeli nie spełnia jednego z następujących warunków:

a) nie obejmuje trwałego zaprzestania opracowywania danego wskaźnika referencyjnego;

b) spełnia jeden z poniższych warunków:

(i) nie istnieje stopa rezerwowa;

(ii) zastosowanie stopy rezerwowej wymaga dalszej zgody stron trzecich;

(iii) stopa rezerwowa jest obliczana na podstawie kwotowań stron trzecich lub stanowi ostatnią publikację danego wskaźnika referencyjnego,

c) właściwy organ ustalił, że zastosowanie umownie uzgodnionego postanowienia rezerwowego przestało w istotnym stopniu odzwierciedlać dany rynek lub dane realia gospodarcze, których pomiar miał następować za pośrednictwem wycofywanego wskaźnika referencyjnego, i mogłoby mieć niekorzystny wpływ na stabilność finansową;

Do celów postanowień lit. ba) pkt c) właściwy organ niezwłocznie poinformuje Komisję i ESMA o dokonanej ocenie. W sytuacji, gdy taka ocena mogłaby wpływać na podmioty w więcej niż jednym państwie członkowskim, właściwe organy takich państw członkowskich wspólnie dokonują oceny.

Państwa członkowskie wskazują jeden lub więcej właściwych organów uprawnionych do dokonania oceny zgodnie z pkt c). Państwa członkowskie informują Komisję i ESMA o wyznaczeniu właściwych organów na mocy niniejszego ustępu do dnia [sześć miesięcy po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia].

3) Komisja przyjmuje akty wykonawcze w celu wyznaczenia jednego lub kilku zastępczych wskaźników referencyjnych zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 50 ust. 2, o ile spełniono jeden z warunków określonych w ust. 1. Przyjmując akt wykonawczy, o którym mowa w ust. 1, Komisja uwzględnia zalecenia grupy roboczej ds. alternatywnych stóp referencyjnych, która działa pod nadzorem organów publicznych odpowiedzialnych za walutę, w której denominowane są stopy procentowe określone w zastępczym wskaźniku referencyjnym, o ile takie zalecenia są dostępne. Przed ustanowieniem nowego zastępczego wskaźnika referencyjnego Komisja prowadzi konsultacje społeczne i zasięga opinii ESMA oraz organu krajowego właściwego dla administratora wskaźnika referencyjnego.

3a) Akt wykonawczy, o którym mowa w ust. 3, zawiera następujące elementy:

(i) wskaźnik lub wskaźniki zastępcze;

(ii) korektę z tytułu spreadu, w tym metodę ustalania takiej korekty z tytułu spreadu, jaką należy zastosować do zastępczego wskaźnika referencyjnego w dniu zastąpienia dla poszczególnych okresów w celu uwzględnienia skutków zmiany lub przejścia z wycofywanego wskaźnika na zastępczy wskaźnik referencyjny;

(iii) odpowiednie kluczowe, racjonalnie niezbędne zmiany dostosowawcze związane z zastosowaniem lub korzystaniem z zastępczego wskaźnika referencyjnego;

(iv) odpowiednią datę rozpoczęcia obowiązywania danego zastępczego wskaźnika lub wskaźników referencyjnych;

4) Organy właściwe dla podmiotów nadzorowanych, które stosują wskaźnik referencyjny wyznaczony przez Komisję, monitorują, czy akty wykonawcze przyjęte na podstawie ust. 1 zminimalizowały ryzyko niemożności wywiązania się z umów lub innego rodzaju negatywny wpływ na wzrost gospodarczy i inwestycje w Unii. Organy te co roku przekazują Komisji i ESMA stosowne sprawozdania.

4a) Niniejszy artykuł ma zastosowanie do kluczowych wskaźników referencyjnych. Ma on również zastosowanie do wskaźników, które nie mają kluczowego znaczenia, oraz do wskaźników referencyjnych państw trzecich, jeżeli ich wycofanie miałoby znaczący i niekorzystny wpływ na integralność rynku, stabilność finansową i gospodarkę realną w Unii.”;

2a) w art. 29 dodaje się ustęp w brzmieniu:

„1a. Podmiot nadzorowany może także zastosować wskaźnik zastępczy w Unii, jeżeli taki wskaźnik zastępczy został wyznaczony przez Komisję w trybie wskazanym w art. 23a.”;

Artykuł 1a

Zmiana w rozporządzeniu (UE) 648/2012

Artykuł 13a rozporządzenia (UE) nr 648/2012 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 13a

Zastąpienie wskaźników referencyjnych stóp procentowych i wprowadzenie rezerwowych postanowień umownych w transakcjach odziedziczonych

1. Kontrahenci, o których mowa w art. 11 ust. 3, mogą nadal stosować procedury zarządzania ryzykiem stosowane w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do rozliczanych niecentralnie kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, zawartych lub odnowionych przed dniem, w którym obowiązek wprowadzenia procedur zarządzania ryzykiem zgodnie z art. 11 ust. 3 staje się skuteczny, jeżeli – po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia – umowy te są zastępowane, zmieniane lub odnawiane w wyłącznym celu zastąpienia wskaźnika referencyjnego stopy procentowej, do którego się odnoszą, lub wprowadzenia rezerwowych postanowień w odniesieniu do wskaźnika referencyjnego dotyczącego transakcji.

2. Transakcje zawarte lub odnowione przed dniem, w którym obowiązek rozliczania staje się skuteczny zgodnie z art. 4, oraz transakcje, które – po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia – są następnie zastępowane, zmieniane lub odnawiane w wyłącznym celu zastąpienia wskaźnika referencyjnego stopy procentowej, do którego się odnoszą, lub wprowadzenia rezerwowych postanowień w odniesieniu do wskaźnika referencyjnego dotyczącego transakcji, nie podlegają z tego powodu obowiązkowi rozliczania, o którym mowa w art. 4.”;

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

 


PROCEDURA W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

Tytuł

Zmiana rozporządzenia (UE) 2016/1011 w odniesieniu do wyłączenia dotyczącego niektórych walutowych wskaźników referencyjnych państw trzecich i wyznaczenia zastępczych wskaźników referencyjnych dla niektórych wycofywanych wskaźników referencyjnych

Odsyłacze

COM(2020)0337 – C9-0209/2020 – 2020/0154(COD)

Data przedstawienia w PE

27.7.2020

 

 

 

Komisja przedmiotowo właściwa

 Data ogłoszenia na posiedzeniu

ECON

14.9.2020

 

 

 

Komisje wyznaczone do wydania opinii

 Data ogłoszenia na posiedzeniu

ITRE

14.9.2020

 

 

 

Opinia niewydana

 Data decyzji

ITRE

10.9.2020

 

 

 

Sprawozdawcy

 Data powołania

Caroline Nagtegaal

7.9.2020

 

 

 

Data przyjęcia

19.11.2020

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

49

0

10

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Gunnar Beck, Marek Belka, Isabel Benjumea Benjumea, Stefan Berger, Gilles Boyer, Francesca Donato, Derk Jan Eppink, Engin Eroglu, Markus Ferber, Jonás Fernández, Frances Fitzgerald, José Manuel García-Margallo y Marfil, Luis Garicano, Sven Giegold, Valentino Grant, Claude Gruffat, José Gusmão, Enikő Győri, Eero Heinäluoma, Danuta Maria Hübner, Stasys Jakeliūnas, Othmar Karas, Billy Kelleher, Ondřej Kovařík, Georgios Kyrtsos, Aurore Lalucq, Philippe Lamberts, Aušra Maldeikienė, Pedro Marques, Costas Mavrides, Jörg Meuthen, Csaba Molnár, Siegfried Mureşan, Caroline Nagtegaal, Luděk Niedermayer, Piernicola Pedicini, Lídia Pereira, Sirpa Pietikäinen, Dragoș Pîslaru, Evelyn Regner, Antonio Maria Rinaldi, Alfred Sant, Joachim Schuster, Ralf Seekatz, Pedro Silva Pereira, Paul Tang, Irene Tinagli, Ernest Urtasun, Inese Vaidere, Johan Van Overtveldt, Stéphanie Yon-Courtin, Marco Zanni, Roberts Zīle

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Manon Aubry, Patryk Jaki, Eugen Jurzyca, Maximilian Krah, Ville Niinistö, Mick Wallace

Data złożenia

19.11.2020

 


 

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

49

+

ECR

Derk Jan Eppink, Patryk Jaki, Eugen Jurzyca, Johan Van Overtveldt, Roberts Zīle

NI

Piernicola Pedicini

PPE

Isabel Benjumea Benjumea, Stefan Berger, Markus Ferber, Frances Fitzgerald, José Manuel García-Margallo y Marfil, Enikő Győri, Danuta Maria Hübner, Othmar Karas, Georgios Kyrtsos, Aušra Maldeikienė, Siegfried Mureşan, Luděk Niedermayer, Lídia Pereira, Sirpa Pietikäinen, Ralf Seekatz, Inese Vaidere

Renew

Gilles Boyer, Engin Eroglu, Luis Garicano, Billy Kelleher, Ondřej Kovařík, Caroline Nagtegaal, Dragoș Pîslaru, Stéphanie Yon Courtin

S&D

Marek Belka, Jonás Fernández, Eero Heinäluoma, Dietmar Köster, Aurore Lalucq, Pedro Marques, Costas Mavrides, Csaba Molnár, Evelyn Regner, Alfred Sant, Pedro Silva Pereira, Paul Tang, Irene Tinagli

Verts/ALE

Sven Giegold, Claude Gruffat, Stasys Jakeliūnas, Philippe Lamberts, Ville Niinistö, Ernest Urtasun

 

0

-

 

10

0

GUE/NGL

Manon Aubry, José Gusmão, Mick Wallace

ID

Gunnar Beck, Francesca Donato, Valentino Grant, Maximilian Krah, Jörg Meuthen, Antonio Maria Rinaldi, Marco Zanni

 

Objaśnienie używanych znaków:

+ : za

- : przeciw

0 : wstrzymało się

 

 

Ostatnia aktualizacja: 4 grudnia 2020
Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności