SPRAWOZDANIE w sprawie wpływu zmiany klimatu na prawa człowieka i roli obrońców środowiska w tej kwestii

10.3.2021 - (2020/2134(INI))

Komisja Spraw Zagranicznych
Sprawozdawczyni: María Soraya Rodríguez Ramos

Poprawki

• 001-006 (PDF - 144 KB)
• 001-006 (DOC - 91 KB)

PR_INI

SPIS TREŚCI

Strona

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

OPINIA KOMISJI ROZWOJU

OPINIA KOMISJI OCHRONY ŚRODOWISKA NATURALNEGO, ZDROWIA PUBLICZNEGO I BEZPIECZEŃSTWA ŻYWNOŚCI

OPINIA KOMISJI WOLNOŚCI OBYWATELSKICH, SPRAWIEDLIWOŚCI I SPRAW WEWNĘTRZNYCH

INFORMACJE O PRZYJĘCIU PRZEZ KOMISJĘ PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWĄ

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

 

PROJEKT REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wpływu zmiany klimatu na prawa człowieka i roli obrońców środowiska w tej kwestii

(2020/2134(INI))

Parlament Europejski,

– uwzględniając Powszechną deklarację praw człowieka (PDPC), odpowiednie traktaty, konwencje i instrumenty Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) dotyczące praw człowieka, w szczególności Deklarację praw ludów tubylczych przyjętą przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w dniu 13 września 2007 r., oraz Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej, które stanowią, że wszyscy ludzie mają prawo do pełnego korzystania z przysługujących im praw człowieka i podstawowych wolności bez dyskryminacji,

– uwzględniając deklarację ONZ o obrońcach praw człowieka z 1998 r.,

– uwzględniając rezolucję Zgromadzenia Ogólnego ONZ A/RES/53/144 z 8 marca 1999 r., na podstawie której przyjęto deklarację o obrońcach praw człowieka,

– uwzględniając Konwencję o różnorodności biologicznej przyjętą w Rio w 1992 r. i podpisaną przez 168 krajów, a także rezolucję z dnia 16 stycznia 2020 r. w sprawie 15. posiedzenia Konferencji Stron (COP15) Konwencji o różnorodności biologicznej[1],

– uwzględniając Agendę na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 przyjętą przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w dniu 25 września 2015 r., a także cele zrównoważonego rozwoju,

– uwzględniając Ramową konwencję Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC), która weszła w życie w dniu 21 marca1994 r., protokół z Kioto z dnia 11 grudnia 1997 r. oraz porozumienie paryskie z dnia 22 kwietnia 2016 r.,

– uwzględniając rezolucję Rady Praw Człowieka ONZ nr 40/11 z dnia 21 marca 2019 r. w sprawie uznawania wkładu obrońców praw człowieka zajmujących się kwestiami środowiska w korzystanie z praw człowieka, ochronę środowiska i zrównoważony rozwój,

– uwzględniając sprawozdania 31/52 z dnia 1 lutego 2016 r. i A/74/161 z 2019 r. specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. zobowiązań w zakresie praw człowieka związanych z korzystaniem z bezpiecznego, czystego, zdrowego i zrównoważonego środowiska,

– uwzględniając rezolucję Rady Praw Człowieka ONZ nr 41/21 z dnia 12 lipca 2019 r. w sprawie praw człowieka i klimatu,

– uwzględniając sprawozdanie Programu Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska (UNEP) z dnia 10 grudnia 2015 r. w sprawie zmiany klimatu i praw człowieka oraz definicję obrońców praw człowieka zajmujących się kwestiami środowiska według UNEP: „Kim są obrońcy środowiska?”,

– uwzględniając sprawozdanie specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. skrajnego ubóstwa i praw człowieka z dnia 17 lipca 2019 r. w sprawie zmiany klimatu i ubóstwa,

– uwzględniając sprawozdanie specjalne Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) z 2019 r. w sprawie zmiany klimatu, pustynnienia, degradacji gruntów, zrównoważonego gospodarowania gruntami, bezpieczeństwa żywnościowego i przepływu gazów cieplarnianych w ekosystemach lądowych,

– uwzględniając sprawozdanie ONZ z czerwca 2020 r. pt. „Płeć, klimat i bezpieczeństwo: utrzymywanie pokoju przy udziale wszystkich zainteresowanych stron w społeczeństwie na pierwszej linii frontu walki ze zmianą klimatu” [„Gender, Climate & Security: Sustaining Inclusive Peace on the frontlines of Climate Change”], którego współautorem są UNEP, UN Women, Program Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju (UNDP) oraz Departament ds. Politycznych i Budowania Pokoju ONZ (UNDPPA),

– uwzględniając Wytyczne ONZ dotyczące biznesu i praw człowieka,

– uwzględniając art. 37 karty praw podstawowych, który zobowiązuje UE do uwzględniania w swoich politykach wysokiego poziomu ochrony środowiska i poprawy jego jakości,

– uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), w szczególności jego część piątą zatytułowaną „Działania zewnętrzne Unii” oraz zawarte w niej tytuły I, II, III, IV i V,

– uwzględniając wspólny komunikat Komisji z dnia 25 marca 2020 r. pt. „Plan działania UE dotyczący praw człowieka i demokracji na lata 2020–2024” (JOIN(2020) 5),

– uwzględniając konkluzje Rady z dnia 15 maja 2017 r. w sprawie ludów tubylczych i wspólny dokument roboczy służb z dnia 17 października 2016 r. pt. „Wdrażanie unijnej polityki zewnętrznej dotyczącej ludów tubylczych” [„Implementing EU External Policy on Indigenous Peoples”] (SWD(2016)0340), a także konkluzje Rady z dnia 19 listopada 2018 r. w sprawie dyplomacji wodnej, z dnia 17 czerwca 2019 r. w sprawie działania UE na rzecz wzmocnienia multilateralizmu opartego na zasadach oraz z dnia 20 stycznia 2020 r. w sprawie dyplomacji klimatycznej,

– uwzględniając Wytyczne UE w sprawie praw człowieka w zakresie bezpiecznej wody pitnej i usług sanitarnych, przyjęte przez Radę w dniu 17 czerwca 2019 r., oraz wytyczne Rady w sprawie obrońców praw człowieka,

– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie przypadków łamania praw człowieka, zasad demokracji i praworządności,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 września 2017 r. w sprawie korupcji i praw człowieka w krajach trzecich[2],

– uwzględniając raport Europejskiej Agencji Środowiska (EEA) z dnia 4 grudnia 2019 r. pt. „Środowisko Europy 2020 – stan i prognozy: wiedza potrzebna do procesu transformacji w kierunku zrównoważonej Europy”,

– uwzględniając zawartą w Deklaracji z Rio w sprawie środowiska i rozwoju z 1992 r. Zasadę 10, która ma na celu zapewnienie każdemu człowiekowi dostępu do informacji, możliwości udziału w procesie podejmowania decyzji oraz dostępu do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska z myślą o ochronie prawa do zdrowego i zrównoważonego środowiska dla obecnych i przyszłych pokoleń,

– uwzględniając komunikaty Komisji z dnia 20 czerwca 2020 r. pt. „Unijna strategia na rzecz bioróżnorodności 2030 – Przywracanie przyrody do naszego życia” (COM(2020) 380), z dnia 11 grudnia 2019 r. w sprawie Europejskiego Zielonego Ładu (COM(2019) 640) oraz z dnia 23 lipca 2019 r. pt. „Zintensyfikowanie działań UE na rzecz ochrony i odtwarzania światowych lasów” (COM(2019) 352),

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 stycznia 2020 r. w sprawie Europejskiego Zielonego Ładu[3],

– uwzględniając sprawozdanie Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa z 2019 r. pt. „Stan różnorodności biologicznej na świecie w zakresie żywności i rolnictwa” [„The State of the World’s Biodiversity for Food and Agriculture”],

– uwzględniając poważne zagrożenie utratą bioróżnorodności opisane w globalnym sprawozdaniu z oceny w sprawie różnorodności biologicznej i usług ekosystemowych Międzyrządowej Platformy Naukowo-Politycznej w sprawie Różnorodności Biologicznej i Funkcjonowania Ekosystemów (IPBES) z 31 maja 2019 r.,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 3 lipca 2018 r. w sprawie łamania praw rdzennej ludności na świecie, w tym masowego wykupu gruntów rolnych[4],

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 17 kwietnia 2020 r. w sprawie skoordynowanych działań UE na rzecz walki z pandemią COVID-19 i jej skutkami[5],

– uwzględniając art. 54 Regulaminu,

– uwzględniając opinie Komisji Rozwoju, Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności oraz Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych (A9-0039/2021),

A. mając na uwadze, że każda osoba, lokalna społeczność czy grupa ludności ma prawo do pełnego korzystania z przysługujących jej praw człowieka, zapisanych w Powszechnej deklaracji praw człowieka;

B. mając na uwadze, że zgodnie z rezolucją Rady Praw Człowieka ONZ nr 41/21 oddziaływanie zmiany klimatu i ciągłej degradacji środowiska na zasoby słodkiej wody, ekosystemy i źródła utrzymania społeczności już teraz negatywnie wpływa na skuteczne korzystanie z praw człowieka, w tym z prawa do życia, praw w zakresie bezpieczeństwa żywnościowego, bezpiecznej wody pitnej i usług sanitarnych, a także z prawa do zdrowia, mieszkania, samostanowienia, pracy i rozwoju; mając na uwadze, że nawet jeśli zostanie osiągnięty międzynarodowy cel polegający na ograniczeniu globalnego ocieplenia do 2 °C powyżej poziomu sprzed epoki przemysłowej, w nadchodzących dekadach to oddziaływanie gwałtownie się nasili; mając na uwadze, że kraje wnoszą różny wkład w zmianę klimatu i mają wspólne, lecz zróżnicowane obowiązki; mając na uwadze, że zmiana klimatu stanowi bezpośrednie i daleko idące zagrożenie dla ludzi na świecie, głównie dla ubogich, którzy są szczególnie podatni na zagrożenia, jak określono w rezolucji Rady Praw Człowieka ONZ nr 7/23;

C. mając na uwadze, że ONZ oraz inne organizacje międzynarodowe i eksperci wzywają do uznania na całym świecie prawa do zdrowego i bezpiecznego środowiska za powszechne prawo;

D. mając na uwadze, że w ramach walki ze zmianą klimatu poruszane są kwestie sprawiedliwości i równości, zarówno na szczeblu międzynarodowym i krajowym, jak i międzypokoleniowym; mając na uwadze, że dostęp do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska, dostęp do informacji i udział społeczeństwa w podejmowaniu decyzji są zapisane w zasadzie nr 10 Deklaracji z Rio w sprawie środowiska i rozwoju, w konwencji z Aarhus[6] z dnia 25 czerwca 1998 r. i w konwencji z Escazú[7] z dnia 4 marca 2018 r.;

E. mając na uwadze, że degradacja środowiska, zmiana klimatu i niezrównoważony rozwój stanowią jedne z najpilniejszych i najpoważniejszych zagrożeń dla możliwości korzystania przez obecne i przyszłe pokolenia z wielu praw człowieka; mając na uwadze, że strony UNFCCC są zobowiązane do podjęcia skutecznych środków, których celem jest łagodzenie zmiany klimatu, zwiększanie zdolności przystosowawczych słabszych grup społecznych i zapobieganie przewidywalnej utracie życia;

F. mając na uwadze, że strony UNFCCC są zobowiązane do tego, by gromadzić i rozpowszechniać informacje o wpływie na środowisko oraz ułatwiać udział społeczeństwa w podejmowaniu decyzji dotyczących środowiska;

G. mając na uwadze, że podejście do zmiany klimatu z perspektywy praw człowieka stanowi podkreślenie zasad powszechności i niedyskryminacji, w wyraźny sposób pokazuje bowiem, że prawa są gwarantowane wszystkim ludziom na świecie, w tym grupom szczególnie wrażliwym, bez wprowadzania rozróżnień jakiegokolwiek rodzaju, takich jak ze względu na rasę, kolor skóry, płeć, język, wyznanie, poglądy polityczne lub inne, pochodzenie narodowe lub społeczne, majątek, urodzenie lub inny status;

H. mając na uwadze, że rządy, społeczeństwa i jednostki ponoszą etyczną i międzypokoleniową odpowiedzialność za to, by wykazywać coraz większą aktywność polityczną i współpracę w celu uzgodnienia międzynarodowych standardów z myślą o ochronie i zachowaniu planety dla obecnych i przyszłych pokoleń oraz zagwarantowaniu im pełnego korzystania z praw człowieka i łagodzeniu negatywnych skutków zmiany klimatu;

I. mając na uwadze, że powszechnie uznaje się, iż zobowiązania państw w zakresie praw człowieka oraz obowiązki sektora prywatnego w zakresie praw człowieka mają szczególne konsekwencje w odniesieniu do zmiany klimatu; mając na uwadze, że zaniedbanie ochrony środowiska i osób, które go bronią, jest sprzeczne z prawnie wiążącymi obowiązkami państw w zakresie praw człowieka i może stanowić naruszenie pewnych praw, takich jak prawo do zdrowego środowiska lub prawo do życia; mając na uwadze, że rosnąca liczba działań i operacji biznesowych w państwach trzecich skutkuje poważnym oddziaływaniem na prawa człowieka i środowisko;

J. mając na uwadze, że porozumienie paryskie jest pierwszym traktatem międzynarodowym, w którym wyraźnie uznaje się związek między działaniami w dziedzinie klimatu a prawami człowieka, co umożliwia wykorzystanie istniejących instrumentów prawnych związanych z prawami człowieka do tego, by nakłaniać państwa i przedsiębiorstwa prywatne do ograniczenia emisji; mając na uwadze, że w porozumieniu paryskim nie ma konkretnych instrumentów, które umożliwiałyby pociągnięcie podmiotów państwowych i korporacyjnych do odpowiedzialności za oddziaływanie na zmianę klimatu i na korzystanie z praw człowieka;

K. mając na uwadze, że Europejski Trybunał Praw Człowieka wyraźnie stwierdził, że różne rodzaje degradacji środowiska mogą prowadzić do naruszenia istotnych praw człowieka, takich jak prawo do życia, prawo do życia prywatnego i rodzinnego, prawo do niezakłóconego korzystania z miejsca zamieszkania oraz zakaz nieludzkiego i poniżającego traktowania;

L. mając na uwadze, że sprawiedliwość klimatyczna ma na celu rozwiązanie kryzysu klimatycznego z wykorzystaniem praw człowieka w celu zlikwidowania luki w odpowiedzialności w zakresie zarządzania klimatem, poprzez spory sądowe w sprawie zmiany klimatu przeciwko państwom i podmiotom korporacyjnym, aby ponosiły odpowiedzialność za swoje działania w zakresie ochrony przyrody z uwagi na jej wartość samą w sobie oraz aby umożliwić godne i zdrowe życie obecnym i przyszłym pokoleniom;

M. mając na uwadze, że w kilku nierozstrzygniętych jeszcze sprawach sądowych udokumentowano przypadki naruszenia praw człowieka i utorowano drogę ku odpowiedzialności osób, państw i podmiotów korporacyjnych za zaniechania lub bezczynność w przeciwdziałaniu skutkom zmiany klimatu;

N. mając na uwadze, że wzmożone konkurowanie o zasoby naturalne między przedsiębiorstwami prywatnymi, niekiedy przy współudziale rządu, stawia obrońców środowiska i społeczności tubylcze próbujące chronić swoje tradycyjne ziemie na pierwszej linii działań środowiskowych i czyni z nich cel prześladowań;

O. mając na uwadze, że wpływ zmiany klimatu na prawa człowieka odczują nie tylko osoby najbardziej narażone, ale cała ludność świata; mając na uwadze, że najwrażliwsze społeczności i kraje powodujące najmniejsze zanieczyszczenia i zniszczenia środowiska naturalnego najbardziej odczuwają bezpośrednie skutki zmiany klimatu; mając na uwadze, że liczby dotyczące chorób i przedwczesnych zgonów spowodowanych zanieczyszczeniem środowiska są już trzykrotnie wyższe niż dane dotyczące AIDS, gruźlicy i malarii łącznie, co zagraża prawu do życia, zdrowego środowiska i czystego powietrza; mając na uwadze, że klęski żywiołowe, takie jak powodzie, burze tropikalne i długie okresy suszy, stają się coraz częstsze i powodują niszczycielskie skutki dla bezpieczeństwa żywnościowego w krajach globalnego Południa oraz w kontekście korzystania z wielu praw człowieka;

P. mając na uwadze, że sprawiedliwość środowiskowa jest częścią sprawiedliwości społecznej, wpływ zmiany klimatu jest asymetryczny, a jej negatywne skutki są destrukcyjne dla obecnych i przyszłych pokoleń, zwłaszcza w krajach rozwijających się; mając na uwadze, że zmiana klimatu silnie wpływa na kraje rozwijające się i pogłębia istniejące nierówności społeczne i gospodarcze, powodując, że grupy szczególnie wrażliwe w nieproporcjonalnym stopniu odczuwają negatywne skutki zmiany klimatu;

Q. mając na uwadze, że zmiana klimatu w coraz większym stopniu przyczynia się do wysiedleń i migracji, zarówno w obrębie narodów, jak i przez granice państw; mając na uwadze, że przesiedlenia są nieuniknioną perspektywą dla niektórych społeczności, np. dla tych, które żyją na obszarach zagrożonych pustynnieniem, na terenach znajdujących się w szybko topniejącej Arktyce, na nisko położonych obszarach przybrzeżnych, na małych wyspach lub w innych wrażliwych ekosystemach i na obszarach zagrożonych; mając na uwadze, że od 2008 r. każdego roku średnio 24 mln osób jest przesiedlanych w wyniku katastrofalnych klęsk żywiołowych, przeważnie w trzech najbardziej zagrożonych regionach – Afryce Subsaharyjskiej, Azji Południowej i Ameryce Łacińskiej; mając na uwadze, że zgodnie z UNDP 80 % osób przesiedlonych w wyniku zmiany klimatu stanowią kobiety; mając na uwadze, że nasilające się zjawisko wysiedleń spowodowanych zmianą klimatu może stanowić bezpośrednie zagrożenie dla praw człowieka, kultury i tradycyjnej wiedzy dla zainteresowanej ludności, a także może mieć znaczący wpływ na społeczności lokalne w krajach i na terytoriach, do których przybywają, aby się osiedlić;

R. mając na uwadze, że obostrzenia i środki izolacji wprowadzone w związku z pandemią COVID-19 ograniczyły przejrzystość i monitorowanie naruszeń praw człowieka oraz nasiliły zastraszanie polityczne i nadzór cyfrowy, a jednocześnie ograniczyły dostęp do wymiaru sprawiedliwości oraz zdolność obrońców środowiska, podmiotów lokalnych, społeczności tubylczych oraz innych osób do skutecznego udziału w procesach decyzyjnych; mając na uwadze, że środki izolacji i środki sanitarne nałożone na społeczności tubylcze ograniczyły ich zdolność do patrolowania i ochrony swoich terytoriów; mając na uwadze, że ograniczenia te powinny być poparte legalnymi i demokratycznymi przepisami; mając na uwadze, że z powodu pandemii znacznie zmniejszyła się zdolność społeczności międzynarodowej do obserwowania i badania domniemanych naruszeń;

S. mając na uwadze, że zdolność ludzi do przystosowania się do zmiany klimatu w dużej mierze jest związana z ich dostępem do podstawowych praw człowieka i ze zdrowiem ekosystemów, od których są zależni pod względem źródeł utrzymania i dobrostanu; mając na uwadze, że środki łagodzące i dostosowawcze, w tym dostęp do zasobów naturalnych, takich jak ziemia, woda i lasy, oraz ich wykorzystanie, a także przesiedlanie ludzi, mogą mieć również negatywny wpływ na przestrzeganie praw człowieka; mając na uwadze, że zgodnie ze sprawozdaniem specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. skrajnego ubóstwa i praw człowieka z dnia 17 lipca 2019 r. w sprawie zmiany klimatu i ubóstwa kraje i regiony rozwijające się poniosą szacunkowo 75-80 % kosztów zmiany klimatu;

T. mając na uwadze, że zmiana klimatu może zniweczyć rozwój ludzki poprzez zmniejszenie wydajności rolnictwa, zwiększenie skali braku bezpieczeństwa żywnościowego i wodnego, większe narażenie na ekstremalne klęski żywiołowe, doprowadzenie do załamania się ekosystemów i zwiększone zagrożenie dla zdrowia;

U. mając na uwadze, że według prognoz Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) od 2030 r. zmiana klimatu będzie przyczyniać się do około 250 000 dodatkowych zgonów rocznie z powodu niedożywienia, malarii, biegunki i stresu termicznego; mając na uwadze, że zgodnie ze Światowym Programem Żywnościowym szoki klimatyczne są jednym z trzech głównych czynników powodujących brak bezpieczeństwa żywnościowego na świecie; mając na uwadze, że w 2019 r. blisko 750 mln ludzi – czyli prawie co dziesiąta osoba na świecie – było narażonych na poważny brak bezpieczeństwa żywnościowego;

V. mając na uwadze, że kryzys klimatyczny pogłębia nierówności między płciami, ponieważ ekstremalne zjawiska pogodowe, klęski żywiołowe i długotrwała degradacja środowiska zagrażają domom, źródłom utrzymania oraz środowiskowym sieciom społecznym i infrastrukturze, wywierając pod tym względem nieproporcjonalny wpływ na kobiety i dziewczęta, który obejmuje zwiększenie zakresu bezpłatnej opieki i pracy domowej kobiet, większe rozpowszechnienie przemocy ze względu na płeć oraz marginalizację edukacji, uczestnictwa i przywództwa kobiet;

W. mając na uwadze, że przemoc wobec działaczy zajmujących się ochroną środowiska naturalnego, zwłaszcza kobiet, i obrońców praw środowiskowych oraz ich prawników stała się dobrze udokumentowanym trendem, również w relacjach publikowanych w środkach masowego przekazu i mediach społecznościowych; mając na uwadze, że działaczki padają ofiarą przemocy i zastraszania ze względu na płeć, co budzi poważne zaniepokojenie;

X. mając na uwadze, że obrońcy środowiska znajdują się na pierwszej linii działań na rzecz klimatu i odpowiedzialności; mając na uwadze, że organy zajmujące się prawami człowieka coraz częściej zwracają uwagę na potrzebę szczególnej ochrony obrońców środowiska; mając na uwadze, że kurcząca się przestrzeń dla społeczeństwa obywatelskiego jest zjawiskiem globalnym mającym nieproporcjonalny wpływ na obrońców praw człowieka, którzy zajmują się kwestiami środowiska i gruntów i często przebywają na obszarach wiejskich i odizolowanych, gdzie mają ograniczony dostęp do mechanizmów ochronnych; mając na uwadze, że zdecydowana większość naruszeń praw człowieka, których ofiarą padają obrońcy praw człowieka i środowiska, popełniana jest w atmosferze niemal całkowitej bezkarności; mając na uwadze, że wspieranie i ochrona obrońców praw człowieka i praw środowiskowych to oficjalne priorytety Unii Europejskiej w jej działaniach zewnętrznych na całym świecie oraz w jej sąsiedztwie; mając na uwadze, że Unia musi wykorzystać w tym celu wszystkie instrumenty, jakimi dysponuje;

Y. mając na uwadze, że w ostatnich latach obrońcy środowiska coraz częściej padają ofiarą zabójstw, porwań, tortur, przemocy ze względu na płeć, gróźb, nękania, zastraszania, kampanii oszczerstw, kryminalizowania, szykan sądowych, eksmisji i przymusowych wysiedleń;

Z. mając na uwadze, że specjalny sprawozdawca ONZ ds. obrońców praw człowieka wyraził zaniepokojenie sytuacją obrońców praw człowieka we wszystkich krajach, ponieważ są oni narażeni na ograniczenia swobody przemieszczania się oraz wolności zgromadzeń, wypowiedzi i zrzeszania się, a także są celem fałszywych oskarżeń, niesprawiedliwych procesów, arbitralnych aresztowań i zatrzymań, tortur i egzekucji;

AA. mając na uwadze, że z raportu organizacji Global Witness z 2020 r. wynika, że w 2019 r. zabitych zostało 212 działaczy zajmujących się gruntami i ochroną środowiska, co stanowi wzrost o 30 % w porównaniu z 2018 r.; mając na uwadze, że około 40 % tych ofiar to ludność tubylcza i tradycyjni właściciele gruntów, a ponad dwie trzecie zabójstw miało miejsce w Ameryce Łacińskiej;

AB. mając na uwadze, że ludom tubylczym przysługują szczególne prawa w zakresie ochrony środowiska, gruntów i zasobów, o czym mowa w art. 7 konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) dotyczącej ludności tubylczej i plemiennej z 1989 r.; mając na uwadze, że w art. 29 Deklaracji praw ludów tubylczych przyjętej przez ONZ w 2007 r. potwierdza się, że „ludy tubylcze mają prawo do zachowania i ochrony środowiska oraz zdolności produkcyjnej swoich ziem lub terytoriów i zasobów”;

AC. mając na uwadze, że umowa z Escazú jest pierwszą regionalną umową o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa i sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach; mając na uwadze, że umowa z Escazú, otwarta do ratyfikacji od dnia 1 września 2019 r., jest pierwszym traktatem ustanawiającym prawo do zdrowego środowiska (art. 4); mając na uwadze, że porozumienie z Escazú, w którym ponownie podkreślono znaczenie współpracy regionalnej, może stanowić inspirację dla innych regionów stojących przed podobnymi wyzwaniami; mając na uwadze, że w konwencji z Aarhus ustanowiono szereg praw jednostek i organizacji społeczeństwa obywatelskiego w odniesieniu do środowiska, m.in. jeśli chodzi o dostęp do informacji dotyczących środowiska, udział społeczeństwa w podejmowaniu decyzji dotyczących środowiska oraz dostęp do wymiaru sprawiedliwości; mając na uwadze, że strony konwencji mają obowiązek sformułowania niezbędnych przepisów gwarantujących, że organy publiczne (na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym) będą się przyczyniać do zapewnienia przestrzegania tych praw, co zapewni ich skuteczność;

Wpływ zmiany klimatu na prawa człowieka

1. podkreśla, że ochrona i propagowanie praw człowieka wynikających z godności ludzkiej, jak i korzystanie z nich, a także zdrowa planeta znajdująca się w zrównoważonym stanie są od siebie zależne; wzywa UE i jej państwa członkowskie do działania jako wiarygodny i niezawodny partner na arenie światowej poprzez przyjmowanie, wzmacnianie i wdrażanie przepisów zgodnych z kompleksowym podejściem do działań w dziedzinie klimatu opartym na prawach człowieka (HRBA), aby w ten sposób kierować polityką i środkami w zakresie łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej oraz zapewniać, aby ta polityka i te środki były odpowiednie, wystarczająco ambitne, niedyskryminacyjne i zgodne z zobowiązaniami w zakresie praw człowieka; zwraca uwagę, że zasady i normy wynikające z międzynarodowego prawa w zakresie praw człowieka powinny przyświecać wszystkim strategiom politycznym i programom związanym ze zmianą klimatu oraz na wszystkich etapach tego procesu; wzywa UE i jej państwa członkowskie do zachęcania państw spoza UE, przedsiębiorstw i władz lokalnych do wdrażania i przyjmowania rozwiązań i środków, które przyczynią się do ochrony środowiska i będą odpowiedzią na konsekwencje zmiany klimatu;

2. wzywa Unię i jej państwa członkowskie do wzmocnienia powiązań między prawami człowieka a środowiskiem we wszystkich działaniach zewnętrznych, jak również do wspierania międzynarodowych, regionalnych i lokalnych mechanizmów praw człowieka w celu sprostania wyzwaniom środowiskowym, zwłaszcza wpływowi zmiany klimatu na korzystanie z pełni praw człowieka; apeluje do Komisji o zapewnienie włączenia kwestii zmiany klimatu i praw człowieka do wszystkich odpowiednich polityk UE oraz o spójność tych polityk; zwraca uwagę na znaczenie wspierania działań zwiększających świadomość konsekwencji, jakie zmiana klimatu, degradacja środowiska naturalnego i utrata różnorodności biologicznej ma na prawa człowieka; ponadto wzywa Unię do wspierania i wzmacniania współpracy z państwami trzecimi w celu włączenia podejścia opartego na prawach człowieka do przepisów prawnych i strategii politycznych dotyczących środowiska;

3. podkreśla, że możliwości rozwoju społecznego są niezbędne dla wszystkich; podkreśla ryzyko łamania praw człowieka w międzynarodowych łańcuchach dostaw surowców, zarówno w przypadku źródeł konwencjonalnych, jak i zielonych technologii odnawialnych źródeł energii, czego przykładem jest praca dzieci w kopalniach kobaltu zaopatrujących światowy łańcuch dostaw baterii litowo-jonowych; wzywa Komisję do uwzględnienia konsekwencji dla praw człowieka przy ocenie unijnych ścieżek technologicznych w zakresie energii i transportu;

4. podkreśla, że niedobór wody jako jedna z konsekwencji zmiany klimatu dotyka wielu ludzi na całym świecie; wzywa UE i jej państwa członkowskie do zajęcia się problemem niedoboru wody jako jednym z głównych priorytetów ich programu legislacyjnego i politycznego; stwierdza, że nieodpowiednie gospodarowanie gruntami i zasobami naturalnymi powoduje nowe konflikty i utrudnia pokojowe rozwiązywanie bieżących konfliktów; przypomina, że wzmaga się konkurencja o coraz mniejsze zasoby, którą dodatkowo zaostrza degradacja środowiska, wzrost liczby ludności i zmiana klimatu;

5. przypomina o prawnym obowiązku poszanowania prawa do bezpiecznego, czystego, zdrowego i zrównoważonego środowiska, które jest m.in. warunkiem zrównoważonej działalności gospodarczej, która przyczynia się do dobrobytu i źródeł utrzymania jednostek i społeczności; przypomina, że międzynarodowe prawo dotyczące praw człowieka zapewnia środki ochrony prawnej jednostkom, społecznościom tubylczym oraz obrońcom środowiska i praw człowieka w celu naprawienia szkód spowodowanych przez zmianę klimatu, wdrożenia środków służących przeciwdziałaniu zmianie klimatu oraz pociągnięcia państw, przedsiębiorstw i poszczególnych osób do odpowiedzialności za ich działania, które mają wpływ na zmianę klimatu i prawa człowieka; wzywa w związku z tym UE, aby walka z bezkarnością stała się jednym z jej głównych priorytetów przez stworzenie instrumentów pozwalających na pełne, skuteczne i trwałe wdrożenie przepisów dotyczących praw człowieka i ochrony środowiska oraz ich egzekwowanie;

6. wzywa Komisję, aby zadbała o skuteczne wdrażanie i monitorowanie konkretnych zobowiązań dotyczących praw człowieka, środowiska i zmiany klimatu, które zostały już ustanowione w Planie działania UE dotyczącym praw człowieka i demokracji na lata 2020–2024, oraz o uwzględnienie w realizacji tego planu perspektywy płci;

7. popiera mandat specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. praw człowieka i środowiska dotyczący starań o uznanie na szczeblu globalnym prawa do życia w bezpiecznym, czystym, zdrowym i zrównoważonym środowisku jako prawa człowieka; apeluje do Unii i państw członkowskich o poparcie globalnego uznania tego prawa podczas najbliższego Zgromadzenia Ogólnego ONZ; uważa, że takie uznanie powinno służyć jako katalizator bardziej zdecydowanych strategii politycznych w dziedzinie środowiska i lepszego egzekwowania prawa, udziału społeczeństwa w podejmowaniu decyzji dotyczących środowiska, dostępu do informacji i sprawiedliwości oraz lepszych rezultatów dla ludzi i planety;

8. apeluje do Komisji, aby nadal monitorowała sytuację w zakresie praw człowieka i zmiany klimatu oraz oceniała postępy w uwzględnianiu praw człowieka we wszystkich aspektach działań w dziedzinie klimatu na szczeblu krajowym i międzynarodowym w ścisłej współpracy z Radą Praw Człowieka ONZ / Wysokim Komisarzem Narodów Zjednoczonych ds. Praw Człowieka; w związku z tym wzywa Unię do podjęcia działań i uwzględnienia prawa do bezpiecznego i zdrowego środowiska w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, a także do pełnego przestrzegania jej art. 37; podkreśla w związku z tym znaczenie ścisłej współpracy z państwami i wszystkimi właściwymi podmiotami instytucjonalnymi zaangażowanymi w zapewnienie właściwego wdrażania przepisów dotyczących praw człowieka i środowiska;

9. podkreśla, że wszystkim ludziom, bez dyskryminacji, powinno przysługiwać podstawowe prawo do bezpiecznego, czystego, zdrowego i zrównoważonego środowiska oraz stabilnego klimatu oraz że prawo to muszą zapewniać ambitne polityki, a wymiar sprawiedliwości na każdym szczeblu musi być w stanie w pełni je egzekwować;

10. uważa, że uwzględnienie prawa człowieka do zdrowego środowiska naturalnego w kluczowych umowach i procesach dotyczących środowiska ma nadrzędne znaczenie dla zapewnienia całościowej reakcji na epidemię COVID-19, obejmującej zmianę postrzegania relacji człowieka z przyrodą, aby ograniczyć zagrożenia i zapobiegać przyszłym szkodom wynikającym z degradacji środowiska;

11. zachęca UE i jej państwa członkowskie do podjęcia śmiałej inicjatywy przy aktywnym wsparciu specjalnego przedstawiciela UE ds. praw człowieka, aby zwalczać bezkarność sprawców przestępstw przeciwko środowisku na szczeblu globalnym oraz utorować drogę w ramach Międzynarodowego Trybunału Karnego (MTK) dla nowych negocjacji między stronami w celu uznania „ekobójstwa” za przestępstwo międzynarodowe na mocy statutu rzymskiego; wzywa Komisję i wiceprzewodniczącego Komisji / wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa do ustanowienia programu na rzecz budowania w tych dziedzinach zdolności jurysdykcji krajowych w państwach członkowskich;

12. wzywa Unię i państwa członkowskie do regularnej oceny, w jaki sposób zewnętrzny wymiar Europejskiego Zielonego Ładu może najlepiej przyczynić się do całościowego i opartego na prawach człowieka podejścia do działań w dziedzinie klimatu oraz utraty różnorodności biologicznej; wzywa UE do wykorzystania szerokiego wachlarza polityk zewnętrznych, narzędzi oraz instrumentów politycznych i finansowych, którymi dysponuje, w celu wdrożenia Europejskiego Zielonego Ładu; wzywa UE do przeglądu swoich mechanizmów finansowania działań związanych z klimatem i zaproponowania ich zmiany w stosownych przypadkach, aby zapewnić pełne poszanowanie praw człowieka i ustanowić w tym celu solidne zabezpieczenia; wzywa do ustanowienia punktów koordynacyjnych ds. klimatu w ramach odpowiednich służb Komisji i Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych, których zadania obejmowałyby kwestię odporności na zmianę klimatu w kontekście wszystkich zewnętrznych działań UE; wzywa do przejrzystego i merytorycznego informowania o tych kwestiach w ramach programów na rzecz współpracy rozwojowej UE z państwami trzecimi;

13. wzywa do włączenia perspektywy płci do strategii i programów zrównoważonego rozwoju w celu zagwarantowania, aby prawa kobiet i dziewcząt, w tym prawa i zdrowie reprodukcyjne i seksualne oraz niezbędne usługi w zakresie opieki zdrowotnej, a także promowanie równouprawnienia płci i sprawiedliwości klimatycznej były uwzględniane w programach strategicznych;

14. wzywa Komisję, aby zwiększyła pomoc finansową i techniczną oraz działania w zakresie budowania zdolności w celu wspierania państw trzecich we włączaniu praw człowieka do ich krajowych działań i programów w dziedzinie klimatu oraz w przestrzeganiu międzynarodowych regulacji w zakresie ochrony środowiska, aby zagwarantować, że cele w dziedzinie zmiany klimatu nie będą zakłócać przestrzegania praw człowieka w tych państwach; odnotowuje porozumienie międzyinstytucjonalne osiągnięte w sprawie Instrumentu Sąsiedztwa oraz Współpracy Międzynarodowej i Rozwojowej (ISWMR), w ramach którego 30 % środków zostanie przeznaczonych na wsparcie celów w zakresie klimatu i środowiska; nalega, by wszystkie działania europejskich instytucji finansowych w państwach trzecich, zwłaszcza Europejskiego Banku Inwestycyjnego i Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju, były zgodne z zobowiązaniami klimatycznymi UE i z podejściem opartym na prawach człowieka; wzywa do wzmocnienia i pogłębienia odpowiednich mechanizmów składania skarg[8] dla osób lub grup, które uważają, że ich prawa zostały naruszone w wyniku takich działań i że mogą one kwalifikować się do środków odwoławczych;

15. zdecydowanie popiera włączenie praw człowieka do globalnych ram różnorodności biologicznej na okres po 2020 roku, zgodnie z niedawnym komunikatem Komisji pt. „Unijna strategia na rzecz bioróżnorodności 2030 – Przywracanie przyrody do naszego życia”; jest zdania, że aby włączyć prawa człowieka do globalnych ram różnorodności biologicznej po 2020 roku, nowe cele powinny dotyczyć uznania i wdrożenia – zarówno na szczeblu krajowym, jak i globalnym – prawa do czystego, zdrowego, bezpiecznego i zrównoważonego środowiska;

16. ponownie podkreśla znaczenie ochrony Arktyki przed zmianą klimatu oraz nieodzowność polityki UE wobec Arktyki;

17. uznaje wpływ zmiany klimatu, degradacji środowiska i klęsk żywiołowych jako czynnika migracji i przesiedleń  spowodowanych zmianą klimatu oraz wyraża ubolewanie z powodu braku ochrony w zakresie praw człowieka na szczeblu międzynarodowym dla poszkodowanych w związku z tym osób; uważa, że takim przesiedleniom należy zająć się na szczeblu międzynarodowym; wzywa Komisję i państwa członkowskie do współpracy przy opracowywaniu międzynarodowych ram, które pozwoliłyby zająć się przesiedleniami i migracjami spowodowanymi klimatem zarówno na forach międzynarodowych, jak i w działaniach zewnętrznych UE; zachęca Komisję i państwa członkowskie, aby współpracowały na rzecz zwiększenia wsparcia dla środków na zwiększenie odporności w regionach podatnych na szkodliwe skutki zmiany klimatu oraz aby wspierały osoby, które zostały przesiedlone w wyniku zmiany klimatu i które nie są już w stanie mieszkać w miejscu zamieszkania; podkreśla, że Komitet Praw Człowieka ONZ orzekł, iż przy rozważaniu deportacji osób ubiegających się o azyl państwa muszą brać pod uwagę wpływ kryzysu klimatycznego na prawa człowieka w kraju pochodzenia; z zadowoleniem przyjmuje włączenie kwestii migracji i przesiedleń spowodowanych zmianą klimatu do ram działań dostosowawczych z Cancún;

18. wspiera oparte na prawach człowieka podejście do zarządzania migracją w państwach trzecich i uwzględnianie wszelkich luk w ochronie praw człowieka w kontekście migracji; przypomina w tym kontekście istniejące narzędzia legalnych dróg migracji i uważa, że takie narzędzia powinny być dalej tworzone dla osób potrzebujących ochrony; popiera identyfikowanie i promowanie dobrych praktyk dotyczących obowiązków wynikających z praw człowieka i przyjętych w tym zakresie zobowiązań, które wspierają i wzmacniają kształtowanie polityki ochrony środowiska na szczeblu unijnym i międzynarodowym;

19. wzywa do przestrzegania praw wszystkich osób bez dyskryminacji ze względu na miejsce ich zamieszkania lub ich sytuację społeczną, zwłaszcza osób najbardziej narażonych na negatywne skutki zmiany klimatu; podkreśla, że należy zapewnić i ułatwić publiczny udział takich słabszych grup społecznych w podejmowaniu decyzji, które mają wpływ na ich źródła utrzymania;

20. przypomina, że doświadczane przez kobiety nierówności, przemoc wobec nich i ich dyskryminacja nasilają się w wyniku zmiany klimatu; apeluje, aby UE i jej państwa członkowskie opracowały i wdrożyły politykę uwzględniającą w sposób przekrojowy aspekt płci w dziedzinach handlu, współpracy, klimatu i działań zewnętrznych, wspierając w ten sposób wzmocnienie pozycji kobiet i ich udział w procesie decyzyjnym oraz uznając konkretne ograniczenia, z którymi zmagają się dziewczęta i kobiety;

21. wzywa Komisję i państwa członkowskie do wzmocnienia roli i zdolności regionalnych organów do spraw praw człowieka i innych mechanizmów w zakresie rozwiązywania problemów dotyczących związku między zmianą klimatu a prawami człowieka, promowania praw środowiskowych i ochrony obrońców praw środowiskowych; w szczególności wzywa Komisję do zainicjowania programu wspierającego umowę z Escazú, który miałby m.in. na celu wspieranie państw stron w ratyfikowaniu i wdrożeniu umowy, wspieranie społeczeństwa obywatelskiego, aby angażowało się i przyczyniało do jej wdrożenia, oraz wspieranie dobrowolnego funduszu ustanowionego na mocy umowy;

Reakcja na COVID-19

22. podkreśla, że światowa pandemia COVID-19 doskonale ilustruje wpływ degradacji środowiska na tworzenie warunków dla rozwoju zoonozy o poważnych konsekwencjach zdrowotnych, społecznych, gospodarczych i politycznych; wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby zobowiązały się do uwzględniania praw środowiskowych i ochrony osób, które je chronią, w każdej reakcji na pandemię COVID-19; zachęca państwa członkowskie i inne zainteresowane strony do uwzględniania utworzonego przez Komisję Globalnego Obserwatorium Demokracji i Praw Człowieka 9 (platforma monitorująca wpływ pandemii COVID-19 na demokrację i prawa człowieka na świecie);

23. wyraża głębokie zaniepokojenie, że globalna recesja spowodowana pandemią COVID-19 może zmniejszyć, opóźnić lub zmienić zobowiązania państw w zakresie międzynarodowych celów klimatycznych i standardów praw człowieka; wzywa UE i jej państwa członkowskie do dopilnowania, aby strategie polityczne przewidziane w celu ożywienia gospodarczego były w pełni zgodne ze wspieraniem i ochroną praw człowieka, zgodnie z art. 21 traktatu lizbońskiego, a także z ochroną środowiska i zrównoważonym rozwojem; skreśla się

24. apeluje do wysokiego przedstawiciela i wiceprzewodniczącego, Komisji i państw członkowskich o poparcie skutecznej reakcji na kryzys związany z COVID-19, która w pełni uwzględnia znaczenie poszanowania, ochrony i realizacji prawa do bezpiecznego, czystego, zdrowego i zrównoważonego środowiska jako bastionu zapobiegającego przyszłym kryzysom środowiskowym i zdrowotnym, które mogą zagrozić podstawowym prawom człowieka; wzywa Komisję i ESDZ do zwiększenia ambicji klimatycznych i środowiskowych w świetle kryzysu spowodowanego pandemią COVID-19 oraz do ukształtowania ambitnego strategicznego podejścia do dyplomacji klimatycznej;

25. wyraża zaniepokojenie, że środki nadzwyczajne i środki izolacji wprowadzone w odpowiedzi na pandemię COVID-19 mogły być w kilku częściach świata nadużywane przez władze polityczne, siły bezpieczeństwa i niepaństwowe grupy zbrojne w celu ograniczania, zastraszania i mordowania obrońców praw człowieka, w tym obrońców środowiska i ziemi; przypomina w związku z tym, że obrońcy należący do ludności tubylczej również byli w sposób nieproporcjonalny narażeni na COVID-19 w wyniku słabej infrastruktury zdrowotnej na obszarach oddalonych i zaniedbań ze strony rządu;

26. zauważa, że pandemia COVID-19 zagraża bezpieczeństwu żywnościowemu i odżywianiu milionów ludzi na całym świecie, ponieważ wpływa niekorzystnie na światowe łańcuchy dostaw żywności w czasie, gdy bezpieczeństwo żywnościowe i systemy żywnościowe są już obciążone z powodu zmiany klimatu i klęsk żywiołowych; podkreśla, że kryzys związany z pandemią może służyć jako punkt zwrotny w przywracaniu równowagi i przekształcaniu systemów żywnościowych, czyniąc je bardziej włączającymi, trwałymi i odpornymi;

Obrońcy praw człowieka zajmujący się kwestiami środowiska i rola ludności tubylczej

27. przypomina o spoczywającym na państwach obowiązku ochrony obrońców środowiska i ich rodzin przed nękaniem, zastraszaniem i przemocą, zgodnie z przepisami dotyczącymi praw człowieka, oraz o obowiązku zagwarantowania im podstawowych wolności, a także o zobowiązaniu państw do uznawania praw ludności tubylczej i społeczności lokalnych, jak również ich doświadczenia i wiedzy w dziedzinie walki z utratą różnorodności biologicznej i degradacją środowiska; podkreśla ich szczególną rolę i wiedzę fachową w zakresie gospodarowania gruntami i ich ochrony oraz wzywa do ściślejszej współpracy z ludami tubylczymi i większego włączenia ich w proces, a także do podejmowania wysiłków na rzecz wzmocnienia ich demokratycznego udziału w odpowiednich procesach decyzyjnych, w tym w procesach związanych z międzynarodową dyplomacją klimatyczną; z zadowoleniem przyjmuje wysiłki Komisji na rzecz wspierania udziału ludności tubylczej poprzez szczególne wsparcie kilku projektów, takich jak Centrum Dokumentacji, Badań i Informacji Ludów Tubylczych (Docip); zachęca Komisję do dalszego promowania dialogu i współpracy między ludami tubylczymi a Unią Europejską, a także z międzynarodowymi forami, zwłaszcza w odniesieniu do zmiany klimatu;

28. zwraca uwagę na fakt, że chociaż do ataków i gróźb dochodzi na całym świecie, specjalny sprawozdawca ds. obrońców praw człowieka ONZ podkreśla, iż sytuacja jest szczególnie dramatyczna w Ameryce Łacińskiej i Azji, gdzie niektórzy międzynarodowi inwestorzy, przedsiębiorstwa i lokalne rządy ignorują uzasadnione obawy obywateli; odnotowuje, że w wielu przypadkach do konfliktów i łamania praw dochodzi w kontekście nierówności ekonomicznej i wykluczenia społecznego; potępia prześladowania sądowe i kryminalizację działaczy na rzecz środowiska w regionie Amazonii, gdzie wrasta liczba ataków, zabójstw oraz przypadków prześladowania działaczy na rzecz środowiska; potępia zwiększoną liczbę ataków na działaczy na rzecz ochrony środowiska w Hondurasie i prześladowań tych działaczy oraz niedawne zabójstwa działaczy na rzecz ochrony środowiska z Guapinol; zauważa, że w ciągu trzech ostatnich lat odnotowano 578 przypadków zabójstw obrońców praw środowiskowych, praw do ziemi oraz praw ludów tubylczych; podkreśla, że Filipiny systematycznie zajmują czołową pozycję na liście krajów, w których działalność obrońcy praw środowiskowych obarczona jest największym ryzykiem; z uwagi na powagę naruszeń praw człowieka w tym kraju ponawia apel do Komisji, by wobec braku istotnej poprawy i gotowości do współpracy ze strony władz filipińskich wszczęła procedurę mogącą doprowadzić do czasowego wycofania ogólnego systemu preferencji taryfowych plus (GSP+);

29. zaleca, by państwa członkowskie UE, które jeszcze tego nie dokonały, ratyfikowały konwencję MOP nr 169 dotyczącą ludności tubylczej i plemiennej;

30. wzywa Komisję do zagwarantowania, że UE nie wspiera inicjatyw i projektów, które prowadziłyby do nielegalnego przejmowania gruntów, nielegalnego pozyskiwania drewna i wylesiania lub innych działań wywierających niszczący wpływ na środowisko naturalne; potępia wszelkie próby deregulacji ochrony środowiska i praw człowieka w kontekście pandemii COVID-19 i innych kryzysów;

31. stanowczo potępia wzrost liczby morderstw, zniesławiających ataków, aktów prześladowań, przypadków kryminalizowania, uwięzienia, nękania i zastraszania ludności tubylczej oraz obrońców praw człowieka zajmujących się kwestiami środowiska i obrońców ziemi na całym świecie oraz wzywa do pociągnięcia winnych do odpowiedzialności;

32. podkreśla, że obrończynie praw człowieka zajmujące się kwestiami środowiska stoją przed dodatkowymi wyzwaniami w pracy, społecznościach i w domu, ponieważ są celem zagrożeń związanych z płcią i przemocy związanej z płcią lub są narażone na te zjawiska; zauważa, że obrończynie praw człowieka są bardziej narażone na określone formy przemocy i inne naruszenia, uprzedzenia, wykluczenie i odrzucenie niż ich męscy odpowiednicy;

33. wzywa UE i jej państwa członkowskie, aby wspierała wszystkich obrońców praw człowieka, w szczególności obrońców praw w zakresie środowiska i ich przedstawicieli prawnych, oraz aby w razie potrzeby zwracała uwagę na ich sytuację; jest przekonany, że należy zwiększyć wsparcie dla obrońców praw człowieka zajmujących się kwestiami środowiska, a UE powinna potępiać wszelkie represje lub ataki na nich ze strony podmiotów korporacyjnych lub państwowych, w stosownych przypadkach przez publiczne oświadczenia i lokalne działania; ponownie podkreśla swoje stanowisko w sprawie potrzeby inwestowania przez ESDZ, Komisję i państwa członkowskie w konkretne, dostępne mechanizmy i programy ochrony uwzględniające aspekt płci na rzecz obrońców praw w zakresie środowiska, w tym lokalnych i tubylczych, wzmacniania tych mechanizmów i i programów, a także angażowania obrońców praw w zakresie środowiska we wszelkie dochodzenia w sprawie naruszeń;

34. wyraża głębokie zaniepokojenie stale pogarszającą się sytuacją obrońców środowiska, sygnalistów, dziennikarzy i prawników zajmujących się ochroną środowiska na całym świecie; wzywa UE i państwa członkowskie do ochrony wolności wypowiedzi, wolności i pluralizmu mediów, wolności pokojowego zgromadzania się, a także do zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony dziennikarzy i sygnalistów, zarówno w UE, jak i w kontekście stosunków zewnętrznych; wyraża głębokie zaniepokojenie faktem, że nadal popełniane są nadużycia i przestępstwa przeciwko dziennikarzom i pracownikom mediów oraz że wciąż padają oni ofiarą śmiertelnych ataków ze względu na swoją działalność; przypomina, że sygnalizowanie nieprawidłowości jest formą wolności wypowiedzi a informacje odgrywają kluczową rolę w ujawnianiu naruszeń prawa UE i zapobieganiu im, a także w zwiększaniu demokratycznej odpowiedzialności i przejrzystości; wzywa w związku z tym Komisję do monitorowania transpozycji i zapewnienia pełnego stosowania przez państwa członkowskie dyrektywy (UE) 2019/1937 w sprawie ochrony osób zgłaszających przypadki naruszenia prawa Unii[9]; postrzega swobodny dostęp do informacji jako ważny instrument umożliwiający osobom, które mogą być dotknięte skutkami zmiany klimatu, zdobycie na wczesnym etapie właściwych informacji na temat szkodliwych skutków zmiany klimatu i środków dostosowawczych; domaga się poszanowania swobodnego dostępu do informacji;

35. uznaje, że działania podejmowane przez obrońców środowiska są niezbędne, gdyż poszukują oni realnych rozwiązań i mechanizmów zapobiegania zmianie klimatu, budowania odporności na nią i przystosowania się do niej, a także opracowują i rozpowszechniają takie rozwiązania i mechanizmy wśród ludności zamieszkującej dotknięte terytoria ;

36. wzywa Komisję, aby zwróciła szczególną uwagę na zróżnicowane potrzeby ochrony kobiet broniących praw człowieka oraz uznała ich rolę jako istotnego czynnika zmian, w szczególności w działaniach na rzecz klimatu; podkreśla w tym kontekście potrzebę wspierania budowania zdolności i roli kobiet w edukowaniu i promowaniu zmian, a także zapewnienia odpowiedniego finansowania dla tych organizacji; przypomina, jak często kobiety będące przywódczyniami społeczności i działaczkami na rzecz środowiska padają ofiarami represji, a nawet zabójstw, jak miało to miejsce w przypadku walecznych działaczek nominowanych i wyselekcjonowanych do przyznawanej przez Parlament Europejski Nagrody im. Sacharowa za wolność myśli, tj. Marielle Franco z Brazylii, zamordowanej w 2018 r. i Berty Cáceres z Hondurasu, zamordowanej w 2016 r.;

37. wzywa UE i jej państwa członkowskie do domagania się i dopilnowania, aby prawo ludności tubylczej do wyrażenia swobodnej, uprzedniej i świadomej zgody było przestrzegane, bez wywierania przymusu, w przypadku wszelkich umów lub projektów rozwojowych, które mogą mieć wpływ na ziemie, terytoria lub bogactwa naturalne ludów tubylczych; podkreśla, że propagowanie praw ludów tubylczych i ich tradycyjnych praktyk jest ważne dla osiągnięcia zrównoważonego rozwoju, przeciwdziałania zmianie klimatu oraz ochrony i przywrócenia różnorodności biologicznej, przy jednoczesnym zapewnieniu odpowiednich zabezpieczeń;

38. wzywa Komisję i Radę do wykorzystania wszystkich instrumentów, którymi dysponują, wraz z przepisami dotyczącymi wdrażania i egzekwowania praw człowieka w ramach unijnej polityki zagranicznej i układów o stowarzyszeniu, aby skutecznie wspierać i chronić obrońców praw człowieka i praw środowiskowych w krajach sąsiadujących z UE, a także zachęcać kraje kandydujące do UE, aby skutecznie zbliżyły się do europejskich wartości i standardów;

39. wzywa do przyjęcia załącznika do wytycznych UE w sprawie obrońców praw człowieka poświęconych szczególnym wyzwaniom i potrzebom obrońców środowiska oraz polityce UE w tym zakresie;  podkreśla znaczenie zapewnienia kontynuacji projektu ProtectDefenders.eu przy zwiększonym poziomie finansowania, jak również innych istniejących narzędzi UE służących wspieraniu obrońców praw człowieka;

40. wzywa do przyjęcia unijnej listy krajów priorytetowych, w której ESDZ, Komisja i państwa członkowskie zintensyfikowałyby działania na rzecz obrońców praw środowiskowych i zaangażowałyby się wraz z władzami lokalnymi we wprowadzanie lub ulepszanie mechanizmów ochrony i szczegółowych przepisów określających obrońców środowiska, uznających ich pracę i gwarantujących ich ochronę; nalega, by ta lista priorytetów była przygotowywana przez ESDZ w ścisłej współpracy z zainteresowanymi stronami i z Parlamentem oraz corocznie aktualizowana; wzywa również wiceprzewodniczącego Komisji / wysokiego przedstawiciela do przedstawiania corocznego, publicznego sprawozdania na temat działań prowadzonych w krajach priorytetowych, a także na temat ochrony obrońców środowiska na całym świecie;

41. wzywa ONZ do przyjęcia większej roli w ochronie globalnych ekosystemów i obrońców środowiska, w szczególności tam, gdzie zmiana klimatu ma poważny wpływ na społeczności tubylcze i lokalne; wzywa zatem UE do promowania na szczeblu ONZ inicjatywy międzynarodowych obserwatorów mających monitorować poważne szkody w środowisku naturalnym, poważne kryzysy ekologiczne lub sytuacje, w których obrońcy praw środowiskowych są najbardziej narażeni na ryzyko, oraz do angażowania się we współpracę z władzami i pomagania im w tworzeniu ochronnego otoczenia dla tych obrońców;

42. wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby poprzez merytoryczny dialog wspierały przyjęcie krajowych planów działania, które zagwarantują bezpieczne i wolne otoczenie dla obrońców środowiska poprzez włączenie szerszej perspektywy ochrony zbiorowej, w tym środków politycznych mających na celu legitymizację społeczności i grup zaangażowanych w ochronę środowiska; wzywa Komisję, aby w sposób zdecydowany zajęła się prawami człowieka ludności tubylczej i społeczności lokalnych w ramach umów o dobrowolnym partnerstwie dotyczących egzekwowania prawa, zarządzania i handlu w dziedzinie leśnictwa (umów o dobrowolnym partnerstwie);

43. przypomina, że zgodnie z deklaracją ONZ o obrońcach praw człowieka państwa muszą chronić obrońców różnorodności biologicznej jako obrońców praw człowieka; wyraża zadowolenie z projektu traktatów międzynarodowych, takich jak umowa z Escazú, która jest kluczowym instrumentem dla Ameryki Łacińskiej i Karaibów – regionu, w którym odnotowano najwięcej zabójstw obrońców praw człowieka zajmujących się kwestiami środowiska;

Ramowa konwencja Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC), sprawiedliwość i odpowiedzialność

44. ubolewa, że – nawet w przypadku pełnego wdrożenia przez wszystkie państwa – obecnie ustalone na poziomie krajowym wkłady doprowadziłyby do katastrofalnego wzrostu temperatury na świecie o 3 °C powyżej poziomu sprzed epoki przemysłowej, a tym samym do naruszenia porozumienia paryskiego; ostrzega, że taki scenariusz spowodowałby ekstremalne skutki klimatyczne i środowiskowe oraz miałby rozległy negatywny wpływ na prawa człowieka;

45. z zadowoleniem przyjmuje włączenie praw człowieka do preambuły do porozumienia paryskiego i wzywa do podjęcia skutecznych środków w celu przestrzegania i promowania zobowiązań w zakresie praw człowieka podczas wdrażania tego porozumienia i podejmowania działań w dziedzinie klimatu; ubolewa jednak, że brakuje konkretnych przepisów, które pociągałyby podmioty państwowe i korporacyjne do odpowiedzialności za naruszenia praw człowieka związane ze zmianą klimatu;

46. apeluje do stron UNFCCC, aby w dalszym ciągu zwiększały swoje ambicje w zakresie łagodzenia zmiany klimatu i przystosowywania się do niej zgodnie z celami porozumienia paryskiego oraz aby uwzględniały wymiar praw człowieka w swoich ustalonych na poziomie krajowym wkładach oraz w komunikatach w sprawie adaptacji; wzywa Sekretariat UNFCCC do opracowania wytycznych dotyczących sposobu włączania ochrony praw człowieka do ustalonych na poziomie krajowym wkładów oraz przekazywanych informacji na temat adaptacji we współpracy z Wysokim Komisarzem NZ ds. Praw Człowieka;  zachęca strony do dokonania przeglądu zaplanowanych wkładów ustalonych na szczeblu krajowym i wkładów ustalonych na poziomie krajowym oraz do opracowania mechanizmów monitorowania wkładów ustalonych na poziomie krajowym, przy pełnym i skutecznym uczestnictwie ludów tubylczych;

47. podkreśla potrzebę wzmocnienia synergii między obowiązkami w zakresie sprawozdawczości dotyczącej klimatu i praw człowieka; uważa, że w wytycznych dotyczących ram przejrzystości porozumienia paryskiego (art. 13) należy zwrócić się do stron o dostarczanie informacji nie tylko na temat emisji gazów cieplarnianych, ale również na temat tego, czy polityka w dziedzinie klimatu jest wdrażana zgodnie z innymi celami społecznymi i obowiązującymi ramami prawnymi, a zatem powinny one zawierać informacje na temat dobrych praktyk, w tym opartych na prawach człowieka podejść do środków w zakresie łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej, a także na temat wsparcia;

48. wzywa instytucje UE, aby odgrywały aktywną rolę w promowaniu podejścia opartego na prawach człowieka w toczących się międzynarodowych negocjacjach klimatycznych, w szczególności w ramach mechanizmu zrównoważonego rozwoju i innych wytycznych dotyczących mechanizmów, o których mowa w art. 6 ust. 4 porozumienia paryskiego, które to wytyczne zapewniają znaczący i świadomy udział posiadaczy praw, odpowiednie zabezpieczenia środowiskowe i społeczne oraz niezależne mechanizmy dochodzenia roszczeń;  podkreśla, że mechanizm zrównoważonego rozwoju powinien mieć na celu finansowanie projektów, które przynoszą korzyści osobom najbardziej narażonym na skutki zmiany klimatu i że projekty finansowane w ramach tego mechanizmu powinny podlegać ocenie wpływu na prawa człowieka, w ramach której do rejestracji kwalifikowałyby się jedynie projekty o pozytywnych skutkach;

49. wzywa Komisję do opracowania kryteriów kwalifikowalności do przyznania dotacji UE umożliwiających bardziej sprzyjający włączeniu dostęp do finansowania organizacjom pozarządowym zajmującym się kwestiami środowiska, które w przeciwnym razie byłyby zbyt małe, by kwalifikować się do finansowania;

50. podkreśla, że aby zapewnić odpowiedzialność wszystkich podmiotów, nowe mechanizmy, takie jak mechanizm zrównoważonego rozwoju, muszą obejmować instytucjonalne polityki ochronne i mechanizmy składania skarg w celu zagwarantowania skutecznej ochrony praw;

51. wzywa Sekretariat UNFCCC do opracowania, wraz ze stronami Konwencji, wspólnych ram prawnych dla sprawiedliwości klimatycznej;

52. podkreśla, że globalny przegląd, o którym mowa w art. 14 porozumienia paryskiego, powinien zostać wykorzystany do przeglądu postępu we włączaniu praw człowieka i innych zasad do działań w dziedzinie klimatu; zwraca uwagę, że powinien on obejmować możliwości wnoszenia wkładu przez społeczeństwo obywatelskie i organizacje międzyrządowe; uważa, że ocena wdrożenia porozumienia paryskiego powinna pomóc w określeniu dobrych praktyk i przeszkód w jego wdrażaniu, a także w dostarczaniu informacji na temat przyszłych ustalonych na poziomie krajowym wkładów i współpracy międzynarodowej;

53. podkreśla, że wszystkie skuteczne działania w dziedzinie klimatu oparte na prawach człowieka powinny gwarantować swobodny, aktywny, znaczący i świadomy udział; zaleca, aby plany łagodzenia skutków zmiany klimatu i dostosowywania się do niej były publicznie dostępne, finansowane w przejrzysty sposób i opracowywane z udziałem zainteresowanych lub potencjalnie zainteresowanych grup, zwłaszcza tych najbardziej narażonych;

54. podkreśla, że kraje rozwijające się nie mogą same stawić czoła skutkom zmiany klimatu i są często uzależnione od pomocy międzynarodowej w zakresie zdolności do zarządzania kryzysowego, przystosowania się do zmiany klimatu i przewidywania jej skutków;

55. podkreśla swój pogląd, zgodnie z którym przepisy i instytucje, które zajmują się prawami człowieka i są powszechnie stosowane w celu zniwelowania luki w zakresie odpowiedzialności za zarządzanie, w żadnym wypadku nie mogą zastąpić skutecznych środków zapobiegania szkodom spowodowanym przez zmianę klimatu i ich naprawiania; uważa, że krajowe instytucje praw człowieka (NHRI) i społeczeństwo obywatelskie mogą odgrywać skuteczną rolę w krajowych mechanizmach odpowiedzialności i nadzoru mających na celu zapewnienie dostępu do środków prawnych osobom, które poniosły szkody w zakresie praw człowieka w wyniku zmiany klimatu;

56. uważa, że UE musi odgrywać aktywną, silną i ambitną rolę przywódczą w przygotowaniach do 26. konferencji ONZ w sprawie zmiany klimatu (COP26), umieszczając włączenie zasad dotyczących praw człowieka w centrum tworzenia międzynarodowej polityki w zakresie zmiany klimatu, aby uniknąć nieodwracalnych szkód dla obecnego i przyszłego rozwoju ludzkości oraz dla obecnych i przyszłych pokoleń;

57. uznaje aktywną rolę i zaangażowanie społeczeństwa obywatelskiego, w tym organizacji pozarządowych i obrońców środowiska, w propagowanie opartych na prawach człowieka podejść do działań na rzecz klimatu i wzywa UE do wspierania takich działań; uznaje aktywną rolę i zaangażowanie społeczeństwa obywatelskiego, organizacji pozarządowych i obrońców środowiska w propagowanie opartych na prawach człowieka podejść do działań na rzecz klimatu;

58. przyjmuje do wiadomości wniosek Komisji dotyczący rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1367/2006 (tak zwane rozporządzenie w sprawie konwencji z Aarhus), które powinno przyczynić się do lepszego wdrażania konwencji z Aarhus na szczeblu UE; ponadto zachęca państwa członkowskie do zapewnienia właściwej transpozycji odpowiednich aktów ustawodawczych UE (na przykład dyrektywy 2011/92/UE) oraz międzynarodowych prawnie wiążących postanowień (konwencji z Aarhus) do swoich porządków prawnych w celu zagwarantowania sprzyjającego włączeniu społecznemu dostępu do informacji, udziału społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska;

59. podkreśla, że działania obrońców środowiska są zgodnie z celami zrównoważonego rozwoju i że należy bronić systemowego wdrażania tych celów na szczeblu lokalnym, krajowym i międzynarodowym;

60. przypomina, że państwa członkowskie są zobowiązane do regulowania korporacji, aby zapewnić, że nie naruszają one praw człowieka, oraz że podmioty prywatne i korporacyjne mają obowiązek zająć się wpływem zmiany klimatu na prawa człowieka, zgodnie z Wytycznymi ONZ dotyczącymi biznesu i praw człowieka;

61. zachęca Komisję i państwa członkowskie, aby aktywnie uczestniczyły w opracowywaniu, ustanawianiu i wspieraniu zabezpieczeń i procesów rozliczalności w ramach uznanych na szczeblu międzynarodowym organów, aby zapewnić, że zmiany strukturalne wprowadzone w celu drastycznego zmniejszenia emisji do 2030 r., zgodnie ze strategiami politycznymi dotyczącymi klimatu, były opracowywane, wdrażane i monitorowane w sposób chroniący prawa dotkniętych nimi osób i społeczności, w tym prawa pracy, i propagujący  sprawiedliwe i korzystne warunki pracy; podkreśla, że przejście na zieloną gospodarkę musi być sprawiedliwe oraz nie może pozostawiać nikogo w tyle;

62. podkreśla znaczenie należytej staranności przedsiębiorstw i

zrównoważonej i odpowiedzialnej rozliczalności przedsiębiorstw jako istotnego i nieodzownego środka służącego zapobieganiu poważnym naruszeniom w dziedzinie praw człowieka i środowiska oraz ochronie przed takimi naruszeniami; wzywa UE do wspierania zrównoważonego i rozliczalnego ładu korporacyjnego jako ważnego elementu Europejskiego Zielonego Ładu; wzywa państwa członkowskie, aby wdrożyły skuteczne środki regulacyjne w celu identyfikacji, oceny, zapobiegania, eliminacji, łagodzenia, monitorowania, komunikowania, uwzględniania, reagowania i działań naprawczych w odniesieniu do potencjalnych lub rzeczywistych naruszeń praw człowieka oraz w celu rozliczania przedsiębiorstw z obowiązku zachowania należytej staranności, jeśli chodzi o wpływ zmiany klimatu na prawa człowieka, zgodnie z Wytycznymi ONZ dotyczącymi biznesu i praw człowieka;

63. z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie Komisji do opracowania wniosku ustawodawczego w sprawie obowiązku uwzględnienia praw człowieka i należytej staranności przedsiębiorstw w związku ze środowiskiem w całym łańcuchu dostaw; zaleca, by wniosek ten wspierał i ułatwiał opracowanie wspólnych metod pomiaru oddziaływania na środowisko i zmianę klimatu; podkreśla znaczenie skutecznych, konstruktywnych i świadomych konsultacji i komunikacji ze wszystkimi zainteresowanymi stronami, których to dotyczy rzeczywiście lub potencjalnie, w tym z obrońcami środowiska; apeluje do UE, aby wsparła trwające negocjacje w sprawie wiążącego traktatu ONZ w sprawie biznesu i praw człowieka, regulującego działalność korporacji transnarodowych i innych przedsiębiorstw i skutecznie się w nie zaangażowała; uważa, że każdy taki instrument musi zachęcać podmioty korporacyjne i inwestorów do przyjęcia odpowiedzialności za prawo człowieka do zdrowego środowiska; uważa, że każdy taki instrument musi obejmować trwałe przepisy dotyczące ochrony środowiska i zachęcać podmioty korporacyjne, a także instytucje finansowe, ale także regionalne instytucje finansowe zajmujące się inwestycjami lub rozwojem, do przyjęcia odpowiedzialności w zakresie prawa człowieka do zdrowego środowiska;

64. podkreśla znaczenie walki z korupcją na szczeblu globalnym, ponieważ ma ona negatywny wpływ na korzystanie z praw człowieka oraz ma konkretne negatywne skutki i w nieproporcjonalny sposób wpływa na grupy społeczne znajdujące się w najbardziej niekorzystnej sytuacji, marginalizowane i podatne na zagrożenia, takie jak kobiety, dzieci, osoby niepełnosprawne, osoby starsze, osoby ubogie, ludność tubylcza lub osoby należące do mniejszości, uniemożliwiając im m.in. równy dostęp do zasobów naturalnych, w tym do ziemi;

65. wzywa Radę i ESDZ do włączenia przestępstw związanych z korupcją do czynów karalnych na mocy globalnego systemu sankcji UE za naruszenia praw człowieka, tzw. europejskiej ustawy Magnitskiego, oraz do zapewnienia jej szybkiego przyjęcia i wdrożenia;

66. uważa, że obecny przegląd polityki handlowej UE powinien być okazją do ponownego zdefiniowania, promowania i wzmocnienia ochrony praw człowieka w polityce handlowej; podkreśla, że rozdziały przyszłych umów handlowych dotyczące zrównoważonego rozwoju muszą zostać objęte mechanizmami rozstrzygania sporów w tych umowach;

°

° °

67. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wysokiemu przedstawicielowi Unii ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa oraz wiceprzewodniczącemu Komisji, specjalnemu przedstawicielowi UE ds. praw człowieka, rządom i parlamentom państw członkowskich, Radzie Bezpieczeństwa ONZ, sekretarzowi generalnemu ONZ, przewodniczącemu 74. sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ, przewodniczącemu Rady Praw Człowieka ONZ, wysokiej komisarz NZ ds. praw człowieka i szefom delegatur UE.

 

 

OPINIA KOMISJI ROZWOJU (14.1.2021)

dla Komisji Spraw Zagranicznych

w sprawie wpływu zmiany klimatu na prawa człowieka i roli obrońców środowiska w tej kwestii

(2020/2134(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Miguel Urbán Crespo

 

 

 

WSKAZÓWKI

Komisja Rozwoju zwraca się do Komisji Spraw Zagranicznych, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

A. mając na uwadze, że w ostatnich latach obrońcy środowiska coraz częściej padają ofiarą zabójstw, porwań, tortur, przemocy ze względu na płeć, gróźb, nękania, zastraszania, kampanii oszczerstw, kryminalizowania, szykan sądowych, eksmisji i przymusowych wysiedleń;

B. mając na uwadze, że w wielu krajach rutynowo dokonuje się kryminalizacji obrońców środowiska i że podejmowane przeciwko nim strategiczne powództwa przez administracje publiczne powodują, iż zasoby, energia i działania obrońców środowiska przekierowywane są na długie i częstokroć nieuzasadnione postępowania sądowe;

C. mając na uwadze, że zapowiadany kryzys będący skutkiem pandemii COVID-19 może skłonić państwa do przekierowania środków z ochrony środowiska na rzecz pobudzania krótkoterminowego wzrostu gospodarczego, co doprowadzi do wzrostu stosowania przemocy przy wysiedlaniu społeczności z ich ziem i przeznaczeniu ich do eksploatacji;

1. podkreśla, że kraje rozwijające się, w tym małe rozwijające się państwa wyspiarskie, są najbardziej narażone na zmianę klimatu oraz że działacze na rzecz praw człowieka i obrońcy środowiska z tych krajów, którzy często wywodzą się z ludów tubylczych lub tradycyjnych społeczności, muszą stawiać czoła wielorakim formom przemocy, takim jak groźby psychologiczne i fizyczne, ograniczenie wolności, prześladowania sądowe, a nawet zabójstwa, ponieważ bronią swoich ziem, dziedzictwa i środowiska przed skutkami eksploatacji zasobów naturalnych; uznaje, że działania podejmowane przez obrońców środowiska są niezbędne, gdyż poszukują oni realnych rozwiązań i mechanizmów zapobiegania zmianie klimatu, budowania odporności na nią i przystosowania się do niej, a także opracowują i rozpowszechniają takie rozwiązania i mechanizmy;

2. przypomina, że dalsze niszczenie i degradacja różnorodności biologicznej negatywnie wpłynie na możliwość korzystania z wielu praw człowieka; wyraża ubolewanie nad faktem, że państwom zupełnie nie udało się osiągnąć celu obniżenia wskaźnika utraty różnorodności biologicznej; przypomina, że szkodliwe skutki degradacji ekosystemów w nieproporcjonalnym stopniu dotykają osób biednych i są czasami głównym czynnikiem powodującym ubóstwo i konflikty społeczne; powtarza, że państwa mają obowiązek skutecznie walczyć z czynnikami wpływającymi na utratę różnorodności biologicznej, w tym poprzez włączenie obowiązku ochrony środowiska i zrównoważonego wykorzystania zasobów do głównego nurtu szerszej polityki rozwoju; w szerszej perspektywie podkreśla, że państwa mają obowiązek chronić nie tylko obrońców środowiska, ale również ekosystemy, od których uzależnione są prawa człowieka tak wielu obywateli;

3. podkreśla, że bezpieczeństwo żywnościowe, sanitarne i ekonomiczne mieszkańców krajów rozwijających się bezpośrednio zależy od różnorodności biologicznej; wyraża ubolewanie, że degradacja różnorodności biologicznej wynikająca ze zmiany klimatu i będąca jej konsekwencją utrata zasobów zwiększają narażenie tych osób na zagrożenia i naruszają ich prawa podstawowe oraz godność;

4. podkreśla, że kraje rozwijające się nie mogą same stawić czoła skutkom zmiany klimatu i są często uzależnione od pomocy międzynarodowej w zakresie zdolności do zarządzania kryzysowego, przystosowania się do zmiany klimatu i przewidywania jej skutków; przypomina w związku z tym o zobowiązaniu państw będących sygnatariuszami porozumienia paryskiego do uruchomienia środków w wysokości co najmniej 100 mld USD rocznie na działania mające na celu łagodzenie skutków zmiany klimatu i przystosowanie się do niej w krajach rozwijających się, aby zwiększyć odporność ludności dotkniętej tym problemem;

5. wzywa Unię i jej państwa członkowskie do poparcia, na następnym Zgromadzeniu Ogólnym ONZ, uznania na całym świecie prawa do bezpiecznego, czystego, zdrowego i zrównoważonego środowiska naturalnego;

6. podkreśla kluczowe znaczenie obrońców środowiska dla ochrony praw podstawowych i godności społeczności dotkniętych skutkami zmiany klimatu; zwraca uwagę na ich działania na rzecz promowania i ochrony naszego wspólnego dobra, a mianowicie obszarów dziedzictwa społeczności tubylczych i lokalnych;

7. przypomina, że obrońcy środowiska działają często w niebezpiecznym otoczeniu, charakteryzującym się starciami zbrojnymi, nadmierną eksploatacją, kłusownictwem, podczas gdy degradacja środowiska i zasobów jeszcze te napięcia wzmacnia;

8. wyraża głębokie zaniepokojenie coraz większą kryminalizacją i prześladowaniem działaczy na rzecz ochrony środowiska w krajach rozwijających się, które padają ofiarą ataków dokonywanych przez różnych sprawców, takich jak ugrupowania zbrojne, bojówki czy pojedyncze osoby, a także zastraszaniem przez niektóre rządy i przedsiębiorstwa wielonarodowe, które inwestują w projekty przyczyniające się do eksploatacji nieodnawialnych zasobów naturalnych i w ten sposób powodują wylesianie, utratę różnorodności biologicznej i łamanie praw człowieka, co wywiera negatywny wpływ głównie na kobiety, społeczności lokalne i ludy tubylcze; przypomina w związku z tym, że ludy tubylcze odgrywają kluczową rolę w zrównoważonym zarządzaniu zasobami naturalnymi i ochronie różnorodności biologicznej wzywa UE, aby nie finansowała projektów, które mogłyby się przyczynić do zmuszania ludów tubylczych do opuszczania ich ziemi ojczystej; zaleca, by państwa członkowskie UE, które jeszcze tego nie dokonały, ratyfikowały konwencję Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) nr 169 dotyczącą ludności tubylczej i plemiennej; w szczególności wzywa UE i jej kraje partnerskie do uznania i ochrony praw ludów tubylczych do zwyczajowej własności i kontroli ich ziem i zasobów naturalnych zgodnie z zapisami oenzetowskiej Deklaracji praw ludów tubylczych i konwencji nr 169 MOP oraz do przestrzegania zasady dobrowolnej, uprzedniej i świadomej zgody, dzięki umożliwieniu zbiorowej rejestracji gruntów; potępia wszelkie próby deregulacji ochrony środowiska i praw człowieka w kontekście pandemii COVID-19 i innych kryzysów; wyraża zaniepokojenie sytuacją obrońców środowiska i sygnalistów na całym świecie; wzywa Komisję do wspierania obrońców środowiska na całym świecie i do zapewnienia planu działania przeciwko stosowaniu zwiększonej przemocy przy odbieraniu społecznościom ich ziem w obliczu pandemii COVID-19;

9. zwraca uwagę, że chociaż do ataków i gróźb dochodzi na całym świecie, specjalny sprawozdawca ds. obrońców praw człowieka ONZ podkreśla, iż sytuacja jest szczególnie dramatyczna w Ameryce Łacińskiej i Azji, gdzie niektórzy międzynarodowi inwestorzy, przedsiębiorstwa i lokalne rządy ignorują uzasadnione obawy obywateli; odnotowuje, że w wielu przypadkach do konfliktów i łamania praw dochodzi w kontekście nierówności ekonomicznej i wykluczenia społecznego; potępia prześladowania sądowe i kryminalizację działaczy na rzecz środowiska w regionie Amazonii, gdzie wrasta liczba ataków, zabójstw oraz przypadków prześladowania działaczy na rzecz środowiska; potępia zwiększoną liczbę ataków na działaczy na rzecz ochrony środowiska w Hondurasie i prześladowań tych działaczy oraz niedawne zabójstwa działaczy na rzecz ochrony środowiska z Guapinol; zauważa, że w ciągu trzech ostatnich lat odnotowano 578 przypadków zabójstw obrońców praw środowiskowych, praw do ziemi oraz praw ludów tubylczych; podkreśla, że Filipiny systematycznie zajmują czołową pozycję na liście krajów, w których działalność obrońcy praw środowiskowych obarczona jest największym ryzykiem; z uwagi na powagę naruszeń praw człowieka w tym kraju ponawia apel do Komisji, by wobec braku istotnej poprawy i gotowości do współpracy ze strony władz filipińskich wszczęła procedurę mogącą doprowadzić do czasowego wycofania ogólnego systemu preferencji taryfowych plus (GSP+);

10. zwraca się do Komisji o zabezpieczenie niezależności badań dotyczących oceny oddziaływania przed zawarciem umów o handlu i współpracy oraz przed wdrożeniem projektów rozwojowych, ze zwróceniem szczególnej uwagi na pomiar ich skutków w odniesieniu do praw społeczności lokalnych oraz na zapobieganie tym skutkom; nalega, aby oceny oddziaływania przeprowadzać w oparciu o znaczący współudział społeczeństwa obywatelskiego i społeczności lokalnych oraz by wyniki były należycie uwzględniane w umowach gospodarczych i projektach na rzecz rozwoju; wzywa Komisję do ponownej oceny realizacji projektów w przypadku łamania praw człowieka;

11. podkreśla, że obrońcy środowiska w krajach rozwijających się odgrywają kluczową rolę w ochronie lasów i ekosystemów oraz że na ziemiach zarządzanych przez ludność tubylczą wskaźniki wylesiania są niższe, a efekty ochrony lepsze niż w strefach chronionych, z których wykluczono ludy tubylcze;

12. wyraża głębokie zaniepokojenie faktem, że zmiana klimatu doprowadzi do niszczenia terenów nadających się do zamieszkania, wymierania ekosystemów i wzrostu pustynnienia niektórych obszarów, zwłaszcza w krajach rozwijających się; uważa, że w ciągu najbliższych kilku lat zmiana klimatu zmusi wiele osób do migracji, gdyż ich ziemie nie będą już nadawać się do zamieszkania, co w konsekwencji spowoduje zwiększenie liczby migrantów ekologicznych z krajów rozwijających się i rozwiniętych; podkreśla, że z tego powodu oraz w celu poszanowania praw człowieka i godności ludzkiej należy rozważyć uznanie statusu uchodźcy ekologicznego na szczeblu międzynarodowym; przypomina w tym kontekście, że Konwencja dotycząca statusu uchodźców z 1951 r. nie obejmuje swoim zakresem ochrony osób przesiedlonych z powodów środowiskowych; wzywa do przyjęcia wspólnej terminologii na szczeblu międzynarodowym i europejskim w odniesieniu do warunków migracji związanej ze zmianą klimatu; zwraca w związku z tym uwagę na przełomowe orzeczenie Komitetu Praw Człowieka ONZ w sprawie Teitiota przeciwko Nowej Zelandii, w którym uznano, że ludzie uciekający przed klęskami żywiołowymi i katastrofami związanymi z klimatem mają uzasadnione prawo do ochrony międzynarodowej na mocy Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych; wzywa Komisję i państwa członkowskie, by dokonały analizy tego orzeczenia jako zachęty do wyjaśnienia wspólnej terminologii na poziomie międzynarodowym i europejskim w zakresie warunków migracji wywołanej klimatem i podjęły wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia pełnej ochrony przesiedleńcom środowiskowym na mocy prawa UE oraz zagwarantowania odpowiedniego systemu azylu, a także ustanowienia kanałów bezpiecznej i regularnej migracji; wzywa UE i jej państwa członkowskie, by w ramach reformy unijnej polityki migracyjnej i azylowej opracowały i przyjęły odpowiednie środki, takie jak systemy mobilności, nabywanie i zmiana kwalifikacji zawodowych pracowników z państw trzecich pochodzących z krajów szczególnie dotkniętych negatywnymi skutkami zmiany klimatu; wzywa do wykorzystywania wiz humanitarnych i tymczasowej ochrony dla osób przesiedlonych w następstwie nagłych katastrof oraz do długoterminowego przyjmowania osób pochodzących z krajów, które niedługo nie będą nadawały się do zamieszkania lub już nie nadają się do zamieszkania ze względu na zmianę klimatu;

13. uważa, że wprowadzenie przepisów UE w zakresie wiążącej i obowiązkowej należytej staranności przedsiębiorstw może przyczynić się do poprawy ochrony praw człowieka i przestrzegania norm środowiskowych w walce z bezkarnością i ze zmianą klimatu w krajach rozwijających się, a także do wdrożenia celów zrównoważonego rozwoju ONZ, porozumienia paryskiego i celów Europejskiego Zielonego Ładu; podkreśla, że w przyszłych przepisach należy wziąć pod uwagę szczególne potrzeby i prawa kobiet oraz grup słabszych, takich jak dzieci i ludy tubylcze; wzywa Komisję, aby kontynuowała prace nad zatwierdzeniem wiążącego traktatu ONZ w sprawie praw człowieka dla korporacji transnarodowych; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje zamiar Komisji dotyczący przedstawienia wniosku ustawodawczego w tej sprawie, który zapewniłby dostęp do wymiaru sprawiedliwości ofiarom naruszeń praw człowieka oraz mechanizmy zadośćuczynienia i odpowiedzialności poszkodowanym społecznościom; podkreśla ważną rolę, jaką odgrywa sektor prywatny i inwestycje w przeciwdziałaniu zmianie klimatu; podkreśla dowiedzione korzyści dla przedsiębiorstw wynikające ze stosowania skutecznych praktyk odpowiedzialnego prowadzenia działalności gospodarczej; przypomina, że umowy inwestycyjne i handlowe podpisywane przez UE powinny zawierać wiążące i wykonalne postanowienia dotyczące przeciwdziałania zmianie klimatu, wylesianiu i utracie różnorodności biologicznej oraz postanowienia dotyczące ochrony praw ludów tubylczych i społeczności lokalnych za pośrednictwem skutecznego mechanizmu monitorowania i egzekwowania; z perspektywy rozwoju uważa, że w ramach przeglądu unijnej polityki handlowej należy ponownie określić, promować i wzmocnić ochronę środowiska i praw człowieka; podkreśla, że obowiązki należytej staranności w zakresie praw społecznych, środowiskowych i praw człowieka powinny być egzekwowane w ramach nowych instrumentów handlowych, takich jak umowy o wolnym handlu, umowy o partnerstwie gospodarczym, ogólne systemy preferencji taryfowych i umowy inwestycyjne;

14. przypomina, że negatywne skutki zmiany klimatu osłabiają perspektywy rozwoju kraju, potęgując istniejące już nierówności, takie jak różnice w traktowaniu kobiet i mężczyzn; podkreśla, że skutki zmiany klimatu są dotkliwiej odczuwane przez osoby bardziej narażone, takie jak kobiety i dziewczęta, oraz że 80 % osób przesiedlonych w wyniku zmiany klimatu to kobiety; z zadowoleniem przyjmuje zobowiązania podjęte przez wiceprzewodniczącego Komisji Fransa Timmermansa na rzecz zniwelowania różnic w traktowaniu kobiet i mężczyzn, które nasilają się w wyniku zmian klimatu; wzywa Komisję do uwzględnienia kwestii równouprawnienia płci i sprawiedliwości klimatycznej w formułowaniu i wdrażaniu wszystkich strategii politycznych, które mają wpływ na sytuację kobiet i dziewcząt, a także do wspierania udziału w ramach Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu kobiet tubylczych, obrońców praw kobiet i wszystkich marginalizowanych społeczności określonych według kryterium płci;

15. wzywa Komisję, aby dokładnie sprawdziła, czy projekty w zakresie infrastruktury i energii finansowane w ramach różnych instrumentów współpracy na rzecz rozwoju i instrumentów polityki zewnętrznej, w tym za pośrednictwem Europejskiego Banku Inwestycyjnego stanowią umocnienie, a nie zagrożenie, dla praw człowieka, celów zrównoważonego rozwoju, celów porozumienia paryskiego dotyczącego przeciwdziałania zmianie klimatu i Europejskiego Zielonego Ładu; podkreśla, że działania finansowane przez instytucje finansowania rozwoju bez zgody społeczności lokalnych i zmarginalizowanych grup społecznych lub znaczących konsultacji z nimi może być przyczyną zagrożeń dla praw człowieka i obrońców środowiska; wzywa w tym kontekście do starannej oceny, czy proponowane projekty zostały sformułowane w konsultacji ze społecznościami tubylczymi i lokalnymi mieszkańcami oraz czy w projektach tych uwzględniono ich doświadczenie i wiedzę na temat miejscowej ekologii, prawa człowieka oraz potrzeby rozwojowe; podkreśla, że wielu konfliktów ekologicznych można byłoby uniknąć dzięki uprzednim konsultacjom ze społecznościami lokalnymi, ludami tubylczymi i działaczami na rzecz środowiska, a także aktywnemu uczestnictwu tych podmiotów; w szerszej perspektywie przypomina, że należy wdrożyć wymóg podejścia opartego na prawach i rygorystycznie je stosować i przestrzegać go we wszystkich projektach finansowanych w ramach oficjalnej pomocy rozwojowej, w szczególności w odniesieniu do praw pasterzy i ludów tubylczych, co wiąże się z zapewnieniem skutecznych mechanizmów rozpatrywania skarg i dochodzenia roszczeń, zgodnie z zaleceniem Komisji 2013/396/UE z dnia 11 czerwca 2013 r., zwłaszcza w przypadku, gdy działania na rzecz klimatu powodują łamanie ich praw; wzywa Komisję i państwa członkowskie do zwiększenia wsparcia dla krajów rozwijających się w celu stworzenia trwałych rozwiązań dla przesiedleńców środowiskowych, w tym ludów tubylczych, pasterzy i innych społeczności wiejskich, których źródła utrzymania uległy zniszczeniu w wyniku negatywnych skutków zmiany klimatu, oraz znalezienia dla nich nowych źródeł utrzymania, które są lepiej dostosowane do zmieniającego się klimatu;

16. podkreśla, że działania obrońców środowiska są zgodnie z celami zrównoważonego rozwoju i że należy bronić systemowego wdrażania tych celów na szczeblu lokalnym, krajowym i międzynarodowym;

17. wzywa Komisję, aby usprawniła system ochrony obrońców praw człowieka i działaczy na rzecz ochrony środowiska, poprzez umożliwienie im lepszego poznania ich praw i przysługujących im środków ochrony, a także wzmocnienia sieci organizacji zaangażowanych w walkę ze zmianą klimatu i utratą różnorodności biologicznej w krajach rozwijających się i na całym świecie oraz poprawy łączności między nimi; wzywa państwa, by uznały, że obrońcy różnorodności biologicznej, która przyczynia się do bezpiecznego, czystego, zdrowego i zrównoważonego rozwoju, są również obrońcami praw człowieka; w tym celu wzywa UE i państwa członkowskie do zbadania podstaw nadania przyrodzie osobowości prawnej, przy jednoczesnym wzmocnieniu ochrony prawnej środowiska; wzywa Komisję, aby zwróciła szczególną uwagę na zróżnicowane potrzeby ochrony kobiet broniących praw człowieka oraz uznała ich rolę jako istotnego czynnika zmian, w szczególności w działaniach na rzecz klimatu; podkreśla w tym kontekście potrzebę wspierania budowania zdolności i roli kobiet w edukowaniu i promowaniu zmian, a także zapewnienia odpowiedniego finansowania dla tych organizacji; przypomina, jak często kobiety będące przywódczyniami społeczności i działaczkami na rzecz środowiska padają ofiarami represji, a nawet zabójstw, jak miało to miejsce w przypadku walecznych działaczek nominowanych i wyselekcjonowanych do przyznawanej przez Parlament Europejski Nagrody im. Sacharowa za wolność myśli, tj. Marielle Franco z Brazylii, zamordowanej w 2018 r. i Berty Cáceres z Hondurasu, zamordowanej w 2016 r.; wzywa Komisję, by wystąpiła z żądaniem przeprowadzenia skutecznego śledztwa i postawienia przed sądem osób odpowiedzialnych za zabójstwa działaczy na rzecz środowiska; przypomina dorobek porozumienia z Escazú w dziedzinie międzynarodowego prawa ochrony środowiska, a w szczególności postanowienia dotyczące istnienia wzajemnej zależności między środowiskiem a prawami człowieka oraz konieczności ochrony działaczy na rzecz ochrony środowiska; zachęca Komisję i państwa członkowskie do zawierania podobnych porozumień z innymi makroregionami na świecie;

18. wzywa Komisję, by zaplanowała odpowiednie wsparcie dla lokalnych, regionalnych i międzynarodowych sieci obrońców środowiska, aby ułatwić im współpracę i pozwolić im zintensyfikować działania oraz zwiększyć ich wkład w ochronę naturalnych ekosystemów; wzywa do mobilizacji środków finansowych dla obrońców środowiska, aby mogli zainwestować w lepszy sprzęt w celu bardziej wydajnej obserwacji obszarów zagrożonych wskutek zmiany klimatu, oraz do udzielania im wsparcia w zbieraniu danych naukowych i najlepszych praktyk oraz opracowywaniu programów edukacji ekologicznej na temat przystosowania się do zmian środowiskowych i programów rozwojowych mających na celu poprawę warunków środowiskowych i jakości życia; wzywa kraje partnerskie do przyjęcia środków w celu skutecznego zaangażowania ludów tubylczych w działania dotyczące łagodzenia zmiany klimatu i przystosowywania się do niej oraz do zapewniania w tym celu pomocy technicznej i finansowej, która bezpośrednio trafia do ludów tubylczych na potrzeby wsparcia samorządów, kontroli terytorialnej i zarządzania;

19. wzywa Unię Europejską do poparcia podejścia terytorialnego do reagowania na skutki zmiany klimatu w krajach rozwijających się i większego zaangażowania zdecentralizowanych władz lokalnych, lokalnych organizacji społeczeństwa obywatelskiego i obrońców środowiska w celu stawienia czoła skutkom środowiskowym, społecznym i ekonomicznym zmiany klimatu;

20. zwraca się do Rady i Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ), aby wzmocniły stosowanie wytycznych dotyczących wspierania obrońców praw człowieka, aby regularnie uwzględniały środki z zakresu ochrony obrońców praw człowieka oraz by oprócz reagowania na pojedyncze zdarzenia opracowały długoterminową strategię w celu jak najskuteczniejszej ochrony obrońców praw człowieka;

21. wzywa Komisję, by pomogła państwom wprowadzić mechanizmy ochrony i przepisy definiujące obrońców środowiska, uznające ich pracę i gwarantujące im ochronę;

22. uważa, że Rada i ESDZ powinny corocznie przedstawiać Parlamentowi Europejskiemu sprawozdanie na temat działalności UE w związku z ochroną obrońców praw człowieka;

23. występuje z wnioskiem o zwiększenie wsparcia politycznego i finansowego dla obrońców praw w zakresie środowiska i konsekwentnie potępia represje wobec nich;

24. wzywa UE, by zgodnie z rezolucją Rady Praw Człowieka ONZ 40/11 z 21 marca 2019 r. wspierała zwiększanie świadomości społeczeństwa i udział w podejmowaniu decyzji dotyczących środowiska między innymi społeczeństwa obywatelskiego, kobiet, dzieci, młodzieży, ludów tubylczych oraz społeczności wiejskich i lokalnych, nie tylko w krajach rozwijających się, ale na całym świecie.

INFORMACJE O PRZYJĘCIU PRZEZ KOMISJĘ OPINIODAWCZĄ

Data przyjęcia	14.1.2021
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	12 3 8
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Anna-Michelle Asimakopoulou, Hildegard Bentele, Dominique Bilde, Udo Bullmann, Catherine Chabaud, Ryszard Czarnecki, Gianna Gancia, Charles Goerens, Mónica Silvana González, Pierrette Herzberger-Fofana, György Hölvényi, Rasa Juknevičienė, Pierfrancesco Majorino, Erik Marquardt, Norbert Neuser, Janina Ochojska, Jan-Christoph Oetjen, Michèle Rivasi, Christian Sagartz, Tomas Tobé, Miguel Urbán Crespo, Bernhard Zimniok
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Barry Andrews

 

 

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

12	+
S&D	Udo Bullmann, Mónica Silvana González, Pierfrancesco Majorino, Norbert Neuser
Renew	Barry Andrews, Catherine Chabaud, Charles Goerens, Jan-Christoph Oetjen
Verts/ALE	Pierrette Herzberger-Fofana, Erik Marquardt, Michèle Rivasi
The Left	Miguel Urbán Crespo

 

3	-
ECR	Ryszard Czarnecki
ID	Gianna Gancia, Bernhard Zimniok

 

8	0
PPE	Anna-Michelle Asimakopoulou, Hildegard Bentele, György Hölvényi, Rasa Juknevičienė, Janina Ochojska, Christian Sagartz, Tomas Tobé
ID	Dominique Bilde

 

Objaśnienie używanych znaków:

+ : za

- : przeciw

0 : wstrzymało się

 

 

 

OPINIA KOMISJI OCHRONY ŚRODOWISKA NATURALNEGO, ZDROWIA PUBLICZNEGO I BEZPIECZEŃSTWA ŻYWNOŚCI (17.12.2020)

dla Komisji Spraw Zagranicznych

w sprawie wpływu zmiany klimatu na prawa człowieka i roli obrońców środowiska w tej kwestii

(2020/2134(INI))

Sprawozdawca komisji opiniodawczej: Pascal Canfin

 

 

WSKAZÓWKI

Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności zwraca się do Komisji Spraw Zagranicznych, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

- uwzględniając Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej,

A. mając na uwadze, że wszyscy ludzie są uprawnieni do pełnego korzystania z przysługujących im praw człowieka i podstawowych wolności bez dyskryminacji, zapisanych w Powszechnej deklaracji praw człowieka oraz w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej;

B. mając na uwadze, że zmiana klimatu zachodzi na całym świecie, ale wywiera większe skutki na kraje i społeczności najmniej odpowiedzialne za globalne ocieplenie; mając na uwadze, że skutki tej zmiany są większe dla grup ludności, których źródła utrzymania zależą głównie od zasobów naturalnych lub które mają najmniejszą zdolność reagowania na zagrożenia naturalne, takie jak susze, osuwiska, powodzie i huragany; mając na uwadze, że skutki zmiany klimatu najdotkliwiej odczuje ludność dysponująca mniejszymi środkami finansowymi na przystosowanie się;

C. mając na uwadze, że zwiększenie świadomości i rosnące zaniepokojenie wśród ogółu ludności na świecie w odniesieniu do skutków zmiany klimatu i degradacji środowiska stanowi siłę napędową ogólnego aktywizmu na rzecz ochrony środowiska, w szczególności aktywnego zaangażowania obrońców środowiska;

D. mając na uwadze, że podczas pierwszej konferencji ONZ w sprawie ochrony środowiska, która odbyła się w 1972 r., społeczność międzynarodowa poparła wzajemne i obustronne powiązania praw człowieka ze środowiskiem, nierozerwalnie łącząc zdrowe środowisko z możliwością pełnego korzystania z praw człowieka w szerokim zakresie; mając na uwadze, że stan zagrożenia dotyczący klimatu i środowiska, ogłoszony przez Parlament Europejski w listopadzie zeszłego roku, stanowi w tym kontekście dodatkowe wyzwanie;

E. mając na uwadze, że prawa człowieka są ściśle związane ze zmianą klimatu, ponieważ jej niszczycielskie skutki dla środowiska mają wpływ na pełne korzystanie z prawa do życia, zdrowia, wody, mieszkania, żywności i środków do życia; mając również na uwadze, że Europejski Trybunał Praw Człowieka wyraźnie stwierdził, że różne rodzaje degradacji środowiska mogą prowadzić do naruszenia istotnych praw człowieka, takich jak prawo do życia, prawo do życia prywatnego i rodzinnego, zakaz nieludzkiego i poniżającego traktowania oraz prawo do niezakłóconego korzystania z miejsca zamieszkania;

F. mając na uwadze, że w preambule do porozumienia paryskiego przyznano, że zmiana klimatu stanowi wspólny problem ludzkości oraz że podejmując działania dotyczące zmiany klimatu, strony porozumienia powinny respektować, promować i uwzględnić swoje odpowiednie zobowiązania dotyczące praw człowieka;

G. mając na uwadze, że zwiększone zapotrzebowanie na dostęp do zasobów naturalnych na całym świecie często skutkuje niezrównoważoną eksploatacją środowiska naturalnego i środowiska człowieka, stawiając zwykłych ludzi na pierwszej linii walki w obronie ekosystemów, ziemi, żywności, dziedzictwa kulturowego, społeczności i osób przed skutkami zmiany klimatu, niezrównoważonego wydobycia surowców, w tym paliw kopalnych, wylesiania, nielegalnego pozyskiwania drewna oraz masowego wykupu i dzierżawy ziemi;

H. mając na uwadze, że na całym świecie odnotowuje się coraz więcej zabójstw obrońców środowiska; mając na uwadze w szczególności, że w ciągu ostatnich dziesięciu lat liczba zamordowanych obrońców środowiska zwiększyła się czterokrotnie[10], a w 2019 r. śmiertelność wśród aktywistów wzrosła średnio do ponad czterech ofiar zabójstw każdego tygodnia[11]; mając na uwadze, że zdecydowaną większość (90 %) zabójstw odnotowano w Ameryce Środkowej i Południowej oraz w Azji Południowo-Wschodniej; mając na uwadze, że w tych regionach znajdują się niektóre z miejsc o największej różnorodności biologicznej na świecie;

I. mając na uwadze, że zgodnie z analizą przypadku przeprowadzoną przez Europejskie Biuro Ochrony Środowiska[12] obrońcy środowiska doświadczają nękania również w UE, gdzie w 2018 r. odnotowano 13 takich incydentów, przy czym w sprawozdaniu wskazano również, że w niektórych państwach członkowskich „nie istnieją przepisy mające zastosowanie do nękania obrońców środowiska, a w przypadku wielu państw stwierdzono pomijanie nakładania kar za nękanie”;

J. mając na uwadze, że w marcu 2019 r. Rada Praw Człowieka ONZ przyjęła rezolucję nr A/HRC/40/L.22/Rev.1, w której „uznano wkład obrońców praw człowieka zajmujących się kwestiami środowiska w korzystanie z praw człowieka, ochronę środowiska i zrównoważony rozwój”;

K. mając na uwadze, że brak skutecznych mechanizmów praworządności dodatkowo pogłębia podatność obrońców środowiska na zagrożenia, ponieważ prowadzi do bezkarności sprawców naruszeń;

L. mając na uwadze, że skutki zmiany klimatu są inaczej doświadczane przez kobiety i mężczyzn; mając na uwadze niedostateczną reprezentację kobiet w instytucjach odpowiedzialnych za podejmowanie decyzji w sprawie środowiska i zmiany klimatu; mając na uwadze zróżnicowane skutki zmiany klimatu dla kobiet i mężczyzn oraz różne strategie przystosowania się do zmiany klimatu i jej łagodzenia wynikające z płci; mając na uwadze, że kobiety są bardziej podatne na zagrożenia, a także narażone na wyższe ryzyko i obciążenia, a dzieje się tak z różnych powodów, począwszy od nierównego dostępu do zasobów, edukacji, szans na zatrudnienie i praw do ziemi, a skończywszy na normach i rolach społecznych i kulturowych oraz zróżnicowanych doświadczeniach intersekcjonalnych kobiet;

M. mając na uwadze, że negatywne skutki zmiany klimatu osłabiają perspektywy rozwojowe krajów i pogłębiają już istniejące różnice w traktowaniu kobiet i mężczyzn, które wynikają z licznych uwarunkowań społeczno-gospodarczych, instytucjonalnych, kulturowych i politycznych;

N. mając na uwadze, że konwencja z Aarhus zobowiązuje państwa do ochrony osób korzystających z przysługujących im praw środowiskowych przed wszelkim nękaniem, karaniem lub prześladowaniem;

O. mając na uwadze, że obywatele krajów uprzemysłowionych mogą przyczyniać się do ponad stokrotnie większych emisji CO2 w porównaniu z obywatelami krajów najsłabiej rozwiniętych; mając na uwadze, że w związku z tym konieczne jest opracowanie budżetu emisji dwutlenku węgla, aby zapewnić sprawiedliwy podział pozostałego budżetu emisji dwutlenku węgla;

P. mając na uwadze, że zmiana klimatu może prowadzić do konfliktów i zagrażać światowemu bezpieczeństwu, w szczególności w regionach, w których państwa są niestabilne, a rządy nie są w nich sprawowane w demokratyczny sposób; mając na uwadze, że zmiany środowiskowe mogą również napędzać konflikty dotyczące ziemi lub zasobów, które z kolei mogą prowadzić do wysiedleń; mając na uwadze, że sytuacja osób wewnętrznie przesiedlonych ze względów środowiskowych oraz uchodźców klimatycznych jest najgorsza w przypadku grup szczególnie wrażliwych, takich jak kobiety i dziewczęta, które są narażone na naruszenia ich praw podstawowych i często są ofiarami handlu ludźmi i wykorzystywania seksualnego;

Q. mając na uwadze, że nigdy żadna sytuacja wyjątkowa nie powinna być wykorzystywana do podważania instytucji demokratycznych ani praw podstawowych; mając na uwadze, że wszelkie środki zawsze winny być przyjmowane w ramach procesu demokratycznego;

1. uważa, że zmiana klimatu zagraża korzystaniu z szeregu praw człowieka, w tym prawa do życia, wody i warunków sanitarnych, żywności, zdrowia, mieszkania, samostanowienia, kultury i rozwoju; podkreśla, że zmiana klimatu ma dramatyczne skutki dla praw człowieka w krajach rozwijających się; podkreśla, że demokracja, która chroni prawa człowieka i podstawowe wolności, stanowi jedyną formę sprawowania rządów zgodną z ideą zrównoważonego rozwoju oraz skutecznej ochrony środowiska i klimatu; zwraca uwagę, że ryzyko korupcji i braku przejrzystości osłabia działania na rzecz ochrony środowiska i klimatu; podkreśla potrzebę odpowiedniej i zorganizowanej współpracy z władzami lokalnymi, sektorem prywatnym i społeczeństwem obywatelskim;

2. podkreśla, iż istnieją oczywiste dowody na to, że wpływ zależnych od klimatu warunków – takich jak niedożywienie i występowanie chorób zakaźnych – na zdrowie kształtuje się różnie w zależności od płci; odnotowuje z niepokojem wysoki wskaźnik umieralności kobiet w wyniku klęsk żywiołowych; wzywa do włączenia perspektywy płci do strategii i programów zrównoważonego rozwoju w celu zagwarantowania, aby prawa kobiet i dziewcząt, w tym prawa i zdrowie reprodukcyjne i seksualne oraz niezbędne usługi w zakresie opieki zdrowotnej, a także promowanie równouprawnienia płci i sprawiedliwości klimatycznej były uwzględniane w programach strategicznych;

3. wyraża zaniepokojenie z powodu naruszeń praw człowieka społeczności lokalnych, wynikających ze zjawiska masowego wykupu i dzierżawy ziemi, napędzanego między innymi przez prywatne interesy spekulacyjne, w tym te dotyczące przedsiębiorstw mających siedzibę w UE, a także przez bezczynność władz państwowych i podmiotów międzynarodowych; w tym kontekście wzywa Komisję, państwa członkowskie i przedsiębiorstwa do przestrzegania i promowania Wytycznych ONZ dotyczących biznesu i praw człowieka oraz Wytycznych OECD dotyczących zachowania należytej staranności na rzecz odpowiedzialnego prowadzenia działalności gospodarczej, aby zapobiegać i zaradzać szkodom dla środowiska i różnorodności biologicznej oraz ograniczać je poprzez istotne i sprzyjające włączeniu konsultacje ze społecznościami lokalnymi, obrońcami środowiska i wszystkimi zainteresowanymi stronami, których to dotyczy, w odniesieniu do ich działalności gospodarczej; z zadowoleniem przyjmuje plany Komisji dotyczące zaproponowania unijnego prawodawstwa dotyczącego należytej staranności i rozliczalności przedsiębiorstw, zwracając uwagę, że wiele państw wdrożyło już takie przepisy; apeluje o większe międzynarodowe wsparcie dla praw ludów tubylczych do ziemi, co przyczyniłoby się do ograniczenia globalnego ocieplenia;

4. nalega, aby przyjęto wspólne podejście do wdrażania porozumienia paryskiego i Agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 w ramach polityki wewnętrznej i zewnętrznej i z najwyższym poszanowaniem praw człowieka;

5. podkreśla, że możliwości rozwoju społecznego są niezbędne dla wszystkich; podkreśla ryzyko naruszeń praw człowieka w międzynarodowych łańcuchach dostaw produktów podstawowych, zarówno w przypadku źródeł konwencjonalnych, jak i zielonych technologii i odnawialnych źródeł energii, czego przykładem jest praca dzieci w kopalniach kobaltu zaopatrujących światowy łańcuch dostaw dla baterii litowo-jonowych; wzywa Komisję do uwzględnienia konsekwencji dla praw człowieka przy ocenie unijnych ścieżek technologicznych w zakresie energii i transportu;

6. podkreśla znaczenie idei „sprawiedliwości klimatycznej” podczas podejmowania działań mających na celu zaradzenie zmianie klimatu; wzywa do prowadzenia aktywnej unijnej dyplomacji w dziedzinie zmian klimatu, uwzględniającej podejście oparte na prawach człowieka; uważa, że kobiety i dziewczęta w niewspółmiernie większym stopniu doświadczają skutków zmiany klimatu, oraz zwraca uwagę na większe prawdopodobieństwo marginalizacji i pogorszenia ich sytuacji w wielu krajach; podkreśla znaczenie wzmacniania równouprawnienia płci oraz roli kobiet jako obrońców środowiska na globalnym Południu i wyraża szczególne zaniepokojenie z powodu przemocy seksualnej i przemocy ze względu na płeć, której doświadczają obrończynie praw człowieka;

7. przypomina o zasadzie „nie szkodzić” w ramach Europejskiego Zielonego Ładu i wzywa Komisję do szybkiego zapewnienia pełnej zgodności istniejących i przyszłych umów handlowych i inwestycyjnych oraz regulacji z międzynarodowymi przepisami dotyczącymi praw człowieka i celami w zakresie ochrony środowiska i klimatu, w szczególności z porozumieniem paryskim i Agendą na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030;

8. podkreśla, że należy zapewnić większe włączenie przystosowywania się do zmiany klimatu i łagodzenia jej skutków w krajowych strategiach na rzecz zrównoważonego rozwoju, łącząc zmniejszanie ryzyka związanego z klęskami żywiołowymi, zarządzanie ryzykiem związanym z klęskami żywiołowymi i strategie na rzecz przystosowania się do zmiany klimatu, a także należy rozważyć uwzględnienie wymiaru dotyczącego praw człowieka w ramach istniejących narzędzi;

9. uznaje zasadę neutralności klimatycznej uzgodnioną w porozumieniu paryskim za doskonałą okazję do jakościowego rozwoju zarówno krajów uprzemysłowionych, jak i krajów globalnego Południa, rozumianego jako zbliżenie warunków życia na całym świecie;

10. wzywa państwa członkowskie, aby nie obniżały krajowych poziomów norm ochrony środowiska w reakcji mającej na celu naprawę gospodarczą po obecnym kryzysie związanym z COVID-19 lub innych przyszłych kryzysach; w tym kontekście podkreśla, że zasadniczym podejściem podczas kształtowania polityki powinno być zrównoważenie jako podstawowy warunek korzystania ze wszystkich praw człowieka bez jakiejkolwiek formy dyskryminacji, aby zapewnić ochronę interesu publicznego oraz dobrobyt społeczny, środowiskowy i gospodarczy społeczności lokalnych dotkniętych kryzysami;

11. podkreśla, że UE musi być gotowa na wysiedlenia wywołane zmianą klimatu, i uznaje potrzebę podjęcia odpowiednich działań w celu ochrony praw człowieka przysługujących ludności zagrożonej skutkami zmiany klimatu;

12. podkreśla, że podejmowanie decyzji dotyczących środowiska musi odbywać się w oparciu o uczestnictwo obywatelskie na podstawie trzech filarów, jakimi są dostęp do informacji, udział społeczeństwa i dostęp do wymiaru sprawiedliwości, oraz musi je w pełni umożliwiać; w tym kontekście wzywa do przyjęcia międzynarodowych instrumentów w celu wzmocnienia tych podstawowych zasad;

13. podkreśla, że UE powinna promować uczestnictwo wielu zainteresowanych stron, w szczególności organizacji społecznych, władz lokalnych i sektora prywatnego, aby w kompleksowy i zrównoważony sposób stawić czoła wyzwaniu, jakim jest migracja ekologiczna, z zapewnieniem ochrony praw człowieka;

14. przypomina, że cała ludzkość oraz Unia Europejska złamały cztery z dziewięciu ograniczeń planety, a w związku z tym Unia i państwa członkowskie ponoszą szczególną odpowiedzialność za zmniejszenie swojego oddziaływania na środowisko, aby powrócić do przestrzegania tych ograniczeń;

15. jest poważnie zaniepokojony deforestacją lasów deszczowych Amazonii na masową skalę na skutek działalności człowieka; podkreśla rolę obrońców środowiska w ochronie lasów deszczowych Amazonii i zdecydowanie potępia nasilającą się przemoc wobec obrońców amazońskich lasów i społeczności tubylczych; jest poważnie zaniepokojony wzrostem nękania i zwiększonymi atakami na obrońców środowiska również w Europie; ubolewa z powodu zamordowania w 2019 r. dwóch leśników zwalczających nielegalne pozyskiwanie drewna w Rumunii oraz innych ataków na pracowników leśnych w Rumunii w ostatnich latach; wzywa Komisję i państwa członkowskie do podjęcia stanowczych działań w celu przeciwdziałania temu wzrostowi i zapewnienia bezpiecznych pod względem prawnym dochodzeń karnych w sprawie przestępstw mających związek z obrońcami środowiska i bezpiecznego ścigania takich przestępstw poprzez zapewnienie skutecznych środków zaskarżenia;

16. wzywa Komisję do włączenia obowiązkowych, możliwych do wyegzekwowania na drodze prawnej norm środowiskowych do przyszłych międzynarodowych umów handlowych, aby zatrzymać wylesianie i zapewnić poszanowanie praw człowieka;

17. przypomina, że w raporcie ONZ o stanie środowiska świata w odniesieniu do praworządności w kwestiach środowiskowych stwierdzono, że pomimo 38-krotnego zwiększenia liczby praw środowiskowych wprowadzonych od 1972 r. niepełne wdrożenie i egzekwowanie tych praw stanowi jedno z największych wyzwań w ramach łagodzenia zmiany klimatu, ograniczenia zanieczyszczenia i zapobiegania powszechnej utracie gatunków i siedlisk; podkreśla, że należy nadać priorytet wzmocnieniu praworządności w odniesieniu do kwestii środowiskowych zarówno w UE, jak i w pozostałych częściach świata; przyjmuje do wiadomości wniosek Komisji dotyczący rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1367/2006 (tak zwane rozporządzenie w sprawie konwencji z Aarhus), które powinno przyczynić się do lepszego wdrażania konwencji z Aarhus na szczeblu UE; ponadto zachęca państwa członkowskie do zapewnienia właściwej transpozycji odpowiednich aktów ustawodawczych UE (na przykład dyrektywy 2011/92/UE) oraz międzynarodowych prawnie wiążących postanowień (konwencji z Aarhus) do swoich porządków prawnych w celu zagwarantowania sprzyjającego włączeniu społecznemu dostępu do informacji, udziału społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska;

18. uznaje, że organizacje społeczeństwa obywatelskiego odgrywają zasadniczą rolę w działaniach na rzecz propagowania, zwiększania świadomości i kształcenia na temat skutków zmiany klimatu i degradacji środowiska; ponadto uznaje ich rolę jako wartościowych nieformalnych przedstawicieli zewnętrznych działań UE na rzecz klimatu; wzywa Komisję do wspierania rozwoju sieci lokalnych we współpracy z lokalnymi lub światowymi organizacjami pozarządowymi, aby pomagać osobom znajdującym się w bezpośrednim niebezpieczeństwie oraz uzyskiwać informacje na temat sytuacji w terenie; wzywa Komisję do opracowania kryteriów kwalifikowalności do przyznania dotacji UE umożliwiających bardziej sprzyjający włączeniu dostęp do finansowania organizacjom pozarządowym zajmującym się kwestiami środowiska, które w przeciwnym razie byłyby zbyt małe, by kwalifikować się do finansowania; wzywa państwa członkowskie do potępiania wszelkiego rodzaju stygmatyzacji dotyczącej działalności organizacji pozarządowych zajmujących się kwestiami środowiska oraz osób prowadzących aktywne działania na rzecz ochrony klimatu i środowiska; wzywa Komisję do zaproponowania unijnej strategii w celu wspierania obrońców środowiska na szczeblu UE i na całym świecie z uwzględnieniem, między innymi, możliwości ustanowienia mechanizmu szybkiego reagowania;

19. wzywa Unię i państwa członkowskie do poparcia, na następnym Zgromadzeniu Ogólnym ONZ, uznania na całym świecie prawa do zdrowego środowiska naturalnego; apeluje do państw-stron, aby podczas konferencji COP26 w pełni uwzględniły prawa człowieka oraz zasady społeczne i środowiskowe potwierdzone w preambule do porozumienia paryskiego jako część tak zwanego pakietu paryskiego;

20. z zadowoleniem przyjmuje przełomowe orzeczenie Komitetu Praw Człowieka ONZ w sprawie Teitiota przeciwko Nowej Zelandii, w którym uznano, że ludzie uciekający przed klęskami żywiołowymi i katastrofami związanymi z klimatem mają uzasadnione prawo do ochrony międzynarodowej na mocy Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych;

21. uważa, że uwzględnienie prawa człowieka do zdrowego środowiska naturalnego w kluczowych umowach i procesach dotyczących środowiska ma nadrzędne znaczenie dla zapewnienia całościowej reakcji na epidemię COVID-19, obejmującej zmianę postrzegania relacji człowieka z przyrodą, aby ograniczyć zagrożenia i zapobiegać przyszłym szkodom wynikającym z degradacji środowiska;

22. wyraża zaniepokojenie, że ludy tubylcze, w tym dzieci, osoby należące do mniejszości oraz społeczności wiejskie i marginalizowane doświadczają szeroko zakrojonego i systematycznego dyskryminowania i prześladowania na całym świecie, polegającego na arbitralnych aresztowaniach, przymusowych wysiedleniach, masowym wykupie i dzierżawie ziemi i naruszaniu praw ludów tubylczych, czego dopuszczają się wielkie przedsiębiorstwa, zwłaszcza z sektora agrobiznesu, a także przedsiębiorstwa naftowe, gazowe i górnicze;

23. przypomina, że zagrożeni są również dziennikarze i prawnicy zajmujący się kwestiami środowiska; podkreśla, że dziesięcioro dziennikarzy zajmujących się kwestiami środowiska zostało zabitych w ciągu ostatnich pięciu lat oraz stwierdzono 53 przypadki naruszeń praw przysługujących prasie; jest poważnie zaniepokojony sytuacją Stevena Donzigera, adwokata reprezentującego powodów z Lago Agrio w Ekwadorze;

24. wzywa państwa członkowskie do podjęcia wszelkich niezbędnych środków w celu zagwarantowania praw, ochrony i bezpieczeństwa wszystkim osobom, w tym obrońcom praw człowieka zajmującym się kwestiami środowiska, korzystającym między innymi z praw do wolności opinii, wypowiedzi, pokojowego zgromadzania się i zrzeszania się, w internecie i poza nim, które to prawa są niezbędne dla wspierania i ochrony praw człowieka oraz dla ochrony i zachowania środowiska.

 

INFORMACJE O PRZYJĘCIU W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia	15.12.2020
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	38 36 2
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Nikos Androulakis, Bartosz Arłukowicz, Margrete Auken, Simona Baldassarre, Marek Paweł Balt, Traian Băsescu, Aurelia Beigneux, Monika Beňová, Sergio Berlato, Alexander Bernhuber, Simona Bonafè, Delara Burkhardt, Pascal Canfin, Sara Cerdas, Mohammed Chahim, Tudor Ciuhodaru, Nathalie Colin-Oesterlé, Esther de Lange, Christian Doleschal, Marco Dreosto, Bas Eickhout, Cyrus Engerer, Eleonora Evi, Agnès Evren, Pietro Fiocchi, Catherine Griset, Jytte Guteland, Teuvo Hakkarainen, Anja Hazekamp, Martin Hojsík, Pär Holmgren, Jan Huitema, Yannick Jadot, Adam Jarubas, Petros Kokkalis, Ewa Kopacz, Joanna Kopcińska, Ryszard Antoni Legutko, Javi López, César Luena, Fulvio Martusciello, Liudas Mažylis, Joëlle Mélin, Tilly Metz, Silvia Modig, Dolors Montserrat, Alessandra Moretti, Dan-Ştefan Motreanu, Ville Niinistö, Ljudmila Novak, Grace O’Sullivan, Jutta Paulus, Stanislav Polčák, Jessica Polfjärd, Luisa Regimenti, Frédérique Ries, María Soraya Rodríguez Ramos, Sándor Rónai, Rob Rooken, Silvia Sardone, Christine Schneider, Günther Sidl, Linea Søgaard-Lidell, Nicolae Ştefănuță, Nils Torvalds, Edina Tóth, Véronique Trillet-Lenoir, Petar Vitanov, Alexandr Vondra, Mick Wallace, Pernille Weiss, Michal Wiezik, Tiemo Wölken, Anna Zalewska
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Manuel Bompard, Catherine Chabaud, Karin Karlsbro, Ondřej Knotek

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

38	+
S&D	Nikos Androulakis, Marek Paweł Balt, Monika Beňová, Simona Bonafè, Sara Cerdas, Mohammed Chahim, Tudor Ciuhodaru, Cyrus Engerer, Jytte Guteland, Javi López, César Luena, Alessandra Moretti, Sándor Rónai, Günther Sidl, Petar Vitanov, Tiemo Wölken
RENEW	Martin Hojsík, Jan Huitema, Karin Karlsbro, Frédérique Ries, María Soraya Rodríguez Ramos, Nicolae Ştefănuță, Linea Søgaard-Lidell, Nils Torvalds
VERTS/ALE	Margrete Auken, Bas Eickhout, Eleonora Evi, Pär Holmgren, Yannick Jadot, Tilly Metz, Ville Niinistö, Grace O’Sullivan, Jutta Paulus
GUE/NGL	Manuel Bompard, Anja Hazekamp, Petros Kokkalis, Silvia Modig, Mick Wallace

 

36	-
PPE	Bartosz Arłukowicz, Traian Băsescu, Alexander Bernhuber, Nathalie Colin-Oesterlé, Christian Doleschal, Agnès Evren, Adam Jarubas, Ewa Kopacz, Esther de Lange, Fulvio Martusciello, Liudas Mažylis, Dolors Montserrat, Dan-Ştefan Motreanu, Ljudmila Novak, Stanislav Polčák, Jessica Polfjärd, Christine Schneider, Edina Tóth, Pernille Weiss, Michal Wiezik
RENEW	Catherine Chabaud
ID	Simona Baldassarre, Aurelia Beigneux, Marco Dreosto, Catherine Griset, Teuvo Hakkarainen, Joëlle Mélin, Luisa Regimenti, Silvia Sardone
ECR	Sergio Berlato, Pietro Fiocchi, Joanna Kopcińska, Ryszard Antoni Legutko, Rob Rooken, Alexandr Vondra, Anna Zalewska

 

2	0
RENEW	Pascal Canfin, Ondřej Knotek

 

Objaśnienie używanych znaków:

+ : za

- : przeciw

0 : wstrzymało się

 

 

 

 

 

OPINIA KOMISJI WOLNOŚCI OBYWATELSKICH, SPRAWIEDLIWOŚCI I SPRAW WEWNĘTRZNYCH (2.12.2020)

dla Komisji Spraw Zagranicznych

w sprawie wpływu zmiany klimatu na prawa człowieka i roli obrońców środowiska w tej kwestii

(2020/2134(INI))

Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej: Lena Düpont

 

 

WSKAZÓWKI

Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych zwraca się do Komisji Spraw Zagranicznych, jako komisji przedmiotowo właściwej, o uwzględnienie w końcowym tekście projektu rezolucji następujących wskazówek:

A. mając na uwadze, że Unia opiera się na takich wartościach, jak poszanowanie wolności, demokracji, równości, praworządności i praw człowieka, w tym praw osób należących do mniejszości; mając na uwadze, że wartości te są wspólne państwom członkowskim, w społeczeństwie, w którym panuje pluralizm, niedyskryminacja, tolerancja, sprawiedliwość, solidarność oraz równość kobiet i mężczyzn; mając na uwadze, że wartości te powinny być również podstawą działań zewnętrznych UE;

B. mając na uwadze, że zgodnie z badaniami zmiana klimatu i degradacja środowiska będą w coraz większym stopniu zagrażać podstawowym prawom człowieka osób szczególnie narażonych, takim jak prawo do życia, prawo dostępu do wody, żywności, dobrych warunków sanitarnych, opieki zdrowotnej, życia prywatnego i rodzinnego, edukacji oraz prawo do ochrony przed nieludzkim lub poniżającym traktowaniem; mając na uwadze, że czyste i zdrowe środowisko ma fundamentalne znaczenie dla życia ludzkiego; mając na uwadze, że rośnie liczba osób przesiedlonych w związku z kryzysem klimatycznym; mając na uwadze, że UE musi nadal intensyfikować walkę ze zmianą klimatu i ochroną środowiska w ramach zobowiązań wynikających z traktatów i Karty praw podstawowych poprzez ambitne i kompleksowe wewnętrzne strategie polityczne oparte na prawach człowieka i w ścisłej współpracy z partnerami międzynarodowymi, a także promować lepszą koordynację i wymianę informacji między państwami członkowskimi; mając na uwadze, że w sprawozdaniu specjalnym Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) z 2018 r. ujawniono pewne alarmujące ustalenia i zalecono wprowadzenie zmian;

C. mając na uwadze, że w ostatnich latach obrońcy środowiska coraz częściej padają ofiarą zabójstw, porwań, tortur, przemocy ze względu na płeć, gróźb, nękania, zastraszania, kampanii oszczerstw, kryminalizowania, szykan sądowych, eksmisji i przymusowych wysiedleń; mając na uwadze, że tylko w 2019 r.[13] ponad 300 obrońców środowiska i obrońców praw na świecie przypłaciło życiem swoją działalność, a 40 % z nich działało na rzecz praw do ziemi, praw ludów tubylczych i praw środowiskowych; mając na uwadze, że prawa do ziemi, prawa środowiskowe i prawa ludów tubylczych pozostają najbardziej niebezpiecznym sektorem ochrony praw człowieka ze względu na kombinację eksploatacji zasobów naturalnych z korupcją, słabymi strukturami zarządzania i ubóstwem systemowym; mając na uwadze, że obrończynie praw, które często nie mogą posiadać ziemi lub uczestniczyć w procesach decyzyjnych, spotykają się z systematyczną i strukturalną dyskryminacją oraz przemocą i są szczególnie zagrożone; mając na uwadze, że zgodnie z prawem międzynarodowym i unijnym każda osoba uciekająca przed prześladowaniami ma prawo do ochrony międzynarodowej, w tym obrońcy praw człowieka zajmujący się kwestiami środowiska;

D. mając na uwadze, że Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło w 1999 r. Deklarację o obrońcach praw człowieka; mając na uwadze, że w deklaracji potwierdza się, iż państwa powinny podejmować wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia każdej osobie, działającej indywidualnie lub w porozumieniu z innymi, ochrony przez właściwe organy przed wszelką przemocą, groźbami, odwetem, dyskryminacją faktyczną lub prawną, naciskami lub wszelkimi innymi arbitralnymi działaniami będącymi konsekwencją ich uprawnionych działań[14], o których mowa w deklaracji;

E. mając na uwadze, że zgodnie z zasadami ramowymi dotyczącymi praw człowieka i środowiska specjalnego sprawozdawcy ONZ ds. praw człowieka i środowiska z 2018 r. w odniesieniu do zobowiązań państw wynikających z przepisów dotyczących praw człowieka w zakresie korzystania z bezpiecznego, czystego, zdrowego i zrównoważonego środowiska, państwa mają obowiązek „…monitorować i skutecznie egzekwować przestrzeganie standardów poprzez zapobieganie naruszeniom standardów popełnianym przez podmioty prywatne oraz organy rządowe, przeprowadzanie śledztw w sprawie takich naruszeń, nakładanie za nie sankcji oraz udzielanie odpowiednich odszkodowań” (zasada ramowa nr 12)[15];

F. mając na uwadze, że w rezolucji z 2019 r. Rada Praw Człowieka uznała pozytywną, istotną i uzasadnioną rolę, jaką odgrywają obrońcy praw człowieka w propagowaniu i ochronie praw człowieka oraz wyraziła głębokie zaniepokojenie faktem, że obrońcy praw człowieka zajmujący się kwestiami dotyczącymi środowiska należą do najbardziej narażonych i zagrożonych obrońców praw człowieka[16];

G. mając na uwadze, że negatywne skutki zmiany klimatu są niewspółmiernie odczuwane przez ludzi i społeczności już znajdujące się w niekorzystnej sytuacji ze względu na położenie geograficzne, ubóstwo, wiek, niepełnosprawność lub pochodzenie kulturowe czy etniczne, przy czym w przeszłości grupy te w najmniejszym stopniu przyczyniły się do emisji gazów cieplarnianych; mając na uwadze, że szczególny charakter ludów tubylczych i ich społeczności lokalnych może sprawić, że są one szczególnie podatne na zagrożenia, ponieważ mogą znajdować się w niezwykle odizolowanych obszarach;

H. mając na uwadze, że przedsiębiorstwa powinny przestrzegać praw człowieka zgodnie z wytycznymi ONZ dotyczącymi biznesu i praw człowieka[17];

I. mając na uwadze, że zapowiadany kryzys gospodarczy będący skutkiem pandemii może skłonić państwa do przeniesienia nacisku z ochrony środowiska na rzecz pobudzania krótkoterminowego wzrostu gospodarczego;

1. uznaje nierozerwalny związek między zmianami środowiskowymi a prawami człowieka; uznaje kluczową rolę obrońców praw człowieka i ich przedstawicieli prawnych; ubolewa nad rosnącą liczbą zabójstw obrońców praw człowieka zajmujących się kwestiami środowiska i kierowanych wobec nich aktów przemocy, obejmujących przemoc ze względu na płeć, groźby, nękanie, zastraszanie, kampanie oszczerstw, kryminalizowanie, szykany sądowe, eksmisję i przymusowe wysiedlenia; podkreśla w szczególności pracę wykonaną przez obrończynie środowiska i potępia zagrożenia, na jakie są narażone;

2. przypomina, że obowiązek państw dotyczący ochrony praw ich obywateli jest wyraźnie określony w prawie międzynarodowym; wzywa Komisję i państwa członkowskie do ochrony praw obrońców praw człowieka zajmujących się kwestiami środowiska w UE i na świecie, do podjęcia szczególnych środków w celu ochrony wolności wypowiedzi oraz wolności i pluralizmu mediów w kontekście praw środowiskowych, oraz do zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony dziennikarzom;

3. wzywa do natychmiastowych działań przeciwko nękaniu, zastraszaniu, brutalnym atakom wymierzonym w obrońców środowiska i ich więzieniu, w tym przemocy ze względu na płeć, oraz wzywa do szybkiej reakcji w celu ochrony obrońców środowiska przed jakimikolwiek formami nękania, prześladowania i przemocy; pilnie wzywa w związku z tym państwa do zagwarantowania ochrony obrońcom środowiska przez przyjęcie praw i całościowych środków ochrony, w tym prowadzenia dochodzeń w sprawie ataków i gróźb wobec tych osób i pociągania do odpowiedzialności sprawców takich gróźb i ataków; wzywa do zwiększenia wsparcia finansowego dla obrońców praw środowiskowych; potwierdza liczne i krzyżujące się formy przemocy i dyskryminacji, jakich doświadczają obrończynie praw człowieka związanych ze środowiskiem, w tym przemoc seksualną i ze względu na płeć; wzywa państwa do przyjęcia skutecznych środków ochrony obrończyń i do rozważenia włączenia perspektywy płci do działań w zakresie dochodzeń dotyczących gróźb i ataków wymierzonych w obrońców praw człowieka;

4. wzywa UE, by zgodnie ze wspomnianą rezolucją Rady Praw Człowieka ONZ podjęła kroki na rzecz zwiększania świadomości społeczeństwa i udziału w podejmowaniu decyzji dotyczących środowiska, między innymi społeczeństwa obywatelskiego, kobiet, dzieci, młodzieży, ludów tubylczych oraz społeczności wiejskich i lokalnych, nie tylko w krajach rozwijających się, ale na całym świecie;

5. wyraża głębokie zaniepokojenie stale pogarszającą się sytuacją obrońców środowiska, sygnalistów, dziennikarzy i prawników zajmujących się ochroną środowiska na całym świecie; wzywa UE i państwa członkowskie do ochrony wolności wypowiedzi, wolności i pluralizmu mediów, wolności pokojowego zgromadzania się, a także do zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony dziennikarzy i sygnalistów, zarówno w UE, jak i w kontekście stosunków zewnętrznych; wyraża głębokie zaniepokojenie faktem, że nadal popełniane są nadużycia i przestępstwa przeciwko dziennikarzom i pracownikom mediów oraz że wciąż padają oni ofiarą śmiertelnych ataków ze względu na swoją działalność; przypomina, że sygnalizowanie nieprawidłowości jest formą wolności wypowiedzi a informacje odgrywają kluczową rolę w ujawnianiu naruszeń prawa UE i zapobieganiu im, a także w zwiększaniu demokratycznej odpowiedzialności i przejrzystości; wzywa w związku z tym Komisję do monitorowania transpozycji i zapewnienia pełnego stosowania przez państwa członkowskie dyrektywy (UE) 2019/1937 w sprawie ochrony osób zgłaszających przypadki naruszenia prawa Unii[18]; postrzega swobodny dostęp do informacji jako ważny instrument umożliwiający osobom, które mogą być dotknięte skutkami zmiany klimatu, zdobycie na wczesnym etapie właściwych informacji na temat szkodliwych skutków zmiany klimatu i środków dostosowawczych; domaga się poszanowania swobodnego dostępu do informacji;

6. wspiera wysiłki Komisji na rzecz wzmocnienia demokracji, praworządności i praw człowieka w jej działaniach zewnętrznych, ze szczególnym uwzględnieniem klimatu, biorąc pod uwagę konieczność odgrywania przez UE kluczowej roli w promowaniu ochrony praw człowieka oraz opracowywania i pobudzania inicjatyw na rzecz zwalczania przestępczości zorganizowanej, nielegalnego zawłaszczania ziemi i wylesiania, ponieważ są to kluczowe elementy zapewniające ochronę obrońców praw człowieka zajmujących się kwestiami środowiska; zdecydowanie popiera działania na rzecz rozwoju stabilnych instytucji, skutecznego wymiaru sprawiedliwości, łatwiejszego dostępu do środków ochrony prawnej dla ofiar naruszeń praw człowieka w związku ze zmianą klimatu oraz dla obrońców praw człowieka zajmujących się kwestiami środowiska, a także promowania praw człowieka i dobrych rządów;

7. wyraża głębokie zaniepokojenie coraz częstszym kryminalizowaniem i prześladowaniem działaczy na rzecz ochrony środowiska w krajach rozwijających się w wyniku eksploatacji zasobów naturalnych, przyczyniając się tym samym do wylesiania, utraty różnorodności biologicznej[19] i łamania praw człowieka, co wywiera negatywny wpływ głównie na ludy tubylcze; wzywa Komisję do zagwarantowania, że UE nie wspiera inicjatyw i projektów, które prowadziłyby do nielegalnego przejmowania gruntów, nielegalnego pozyskiwania drewna i wylesiania lub innych działań wywierających niszczący wpływ na środowisko naturalne; potępia wszelkie próby deregulacji ochrony środowiska i praw człowieka w kontekście pandemii COVID-19 i innych kryzysów; wzywa Komisję do wspierania obrońców środowiska na całym świecie; podkreśla, że bezpieczeństwo obrońców praw człowieka zajmujących się kwestiami środowiska jest nierozerwalnie związane z bezpieczeństwem społeczności, których bronią; wzywa Komisję do oceny wkładu społeczności tubylczych w proponowane projekty oraz sposobu, w jaki uwzględniono ich doświadczenie i wiedzę na temat lokalnej ekologii;

8. z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie Komisji do przyjęcia wniosku ustawodawczego w sprawie ogólnounijnych wymogów należytej staranności wobec przedsiębiorstw oraz podkreśla szczególne potrzeby i prawa kobiet i słabszych grup społecznych, takich jak dzieci i ludy tubylcze; podkreśla, że powinno to obejmować tworzenie możliwości rozliczalności i dochodzenia roszczeń na drodze sądowej; podkreśla znaczenie przeglądu i wzmocnienia unijnych ram prawnych dotyczących odpowiedzialności za środowisko i dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska, po przeprowadzeniu dogłębnej oceny skutków;

9. potwierdza swoje stanowisko, zgodnie z którym wszystkie stosowne polityki, instrumenty i narzędzia UE, w tym umowy handlowe, a także pomoc rozwojowa i polityka wizowa muszą zawsze opierać się na najwyższych unijnych i międzynarodowych standardach w zakresie środowiska i praw człowieka oraz na poszanowaniu demokracji, praworządności, praw człowieka, podstawowych wolności i poszanowaniu godności ludzkiej, jak i równości i solidarności oraz zasad dobrych rządów; uważa, że ta współpraca na rzecz wyeliminowania zastraszania, represji i przemocy wobec ludności tubylczej i obrońców środowiska powinna prowadzić do ograniczenia lub zawieszenia pomocy zewnętrznej i wsparcia zewnętrznego, bez wpływu na pomoc humanitarną i bez szkody dla beneficjentów końcowych; podkreśla w tym kontekście znaczenie rozliczalności, by zagwarantować, że fundusze nie będą wykorzystywane na projekty, które szkodzą środowisku naturalnemu lub prawom człowieka; zachęca delegatury UE w państwach trzecich do współpracy z przedstawicielami ludności tubylczej i obrońcami środowiska oraz do wspierania ich za pomocą odpowiednich środków; popiera prawo do bezpiecznego, czystego, zdrowego i zrównoważonego środowiska oraz pracy obrońców praw człowieka, ich ochrony i rozwoju otoczenia umożliwiającego im prowadzenie działalności;

10. wzywa UE i jej państwa członkowskie do uwzględnienia praw ludów tubylczych w politykach klimatycznych oraz do zapewnienia specjalnej pomocy finansowej i technicznej na wdrażanie programów wsparcia dla osób najbardziej narażonych na skutki zmiany klimatu lub konsekwencje przesiedlenia spowodowanego zmianą klimatu, takich jak ludność tubylcza, uchodźcy i osoby przesiedlone w społecznościach przyjmujących, a także obrońcy środowiska; przyjmuje do wiadomości postanowienie Komitetu Praw Człowieka ONZ w sprawie Teitiota przeciwko Nowej Zelandii[20];

11. wspiera oparte na prawach człowieka podejście do zarządzania migracją w państwach trzecich i uwzględnianie wszelkich luk w ochronie praw człowieka w kontekście migracji; przypomina w tym kontekście istniejące narzędzia legalnych dróg migracji i uważa, że takie narzędzia powinny być dalej tworzone dla osób potrzebujących ochrony; podkreśla potrzebę wzmocnienia zdolności państw oraz współpracy i stałego dialogu z organizacjami społeczeństwa obywatelskiego, w tym z organizacjami reprezentującymi ludy tubylcze i inne osoby znajdujące się w trudnej sytuacji, a także z partnerami ONZ we wdrażaniu tego podejścia; popiera identyfikowanie i promowanie dobrych praktyk dotyczących obowiązków wynikających z praw człowieka i przyjętych w tym zakresie zobowiązań, które wspierają i wzmacniają kształtowanie polityki ochrony środowiska na szczeblu unijnym i międzynarodowym;

12. jest zdania, że zmiana klimatu zmusi coraz więcej osób do migracji; przypomina, że negatywne skutki zmiany klimatu podważają krajowe perspektywy rozwoju, potęgując istniejące nierówności, takie jak różnice w traktowaniu kobiet i mężczyzn; podkreśla, że skutki zmiany klimatu są dotkliwiej odczuwane przez osoby bardziej narażone, takie jak kobiety i dziewczęta; z zadowoleniem przyjmuje podjęte przez wiceprzewodniczącego Fransa Timmermansa zobowiązania do zaradzenia nierównościom w traktowaniu kobiet i mężczyzn, nasilonym przez zmianę klimatu; wzywa UE i jej państwa członkowskie do rozważenia szczególnej sytuacji kobiet i dziewcząt oraz do zidentyfikowania dyskryminacji i narażenia ze względu na płeć, przy uwzględnieniu dobrych praktyk, w których kobiety odgrywają rolę inicjatorów zmian w ochronie środowiska z myślą o zrównoważonym rozwoju; wzywa do dalszej współpracy z partnerami międzynarodowymi w celu uwzględnienia naruszania praw człowieka spowodowanego degradacją środowiska w polityce ochrony środowiska oraz do podejmowania działań w dziedzinie klimatu opartych na prawach człowieka; uznaje nieocenioną pracę wykonaną przez obrońców praw człowieka w zakresie ochrony i propagowania praw człowieka i podstawowych wartości; wzywa UE do potraktowania kryzysu klimatycznego jako kryzysu praw człowieka i wdrożenia skutecznych środków walki ze zmianą klimatu oraz do odegrania czołowej roli w zapewnieniu ochrony praw przyszłych pokoleń.

 

INFORMACJE O PRZYJĘCIU W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

Data przyjęcia	1.12.2020
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	51 13 4
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Magdalena Adamowicz, Katarina Barley, Pietro Bartolo, Nicolas Bay, Vladimír Bilčík, Vasile Blaga, Ioan-Rareş Bogdan, Patrick Breyer, Saskia Bricmont, Jorge Buxadé Villalba, Damien Carême, Caterina Chinnici, Marcel de Graaff, Anna Júlia Donáth, Lena Düpont, Cornelia Ernst, Laura Ferrara, Nicolaus Fest, Jean-Paul Garraud, Maria Grapini, Sylvie Guillaume, Andrzej Halicki, Balázs Hidvéghi, Evin Incir, Sophia in ‘t Veld, Patryk Jaki, Lívia Járóka, Marina Kaljurand, Assita Kanko, Fabienne Keller, Peter Kofod, Łukasz Kohut, Moritz Körner, Alice Kuhnke, Jeroen Lenaers, Juan Fernando López Aguilar, Nuno Melo, Nadine Morano, Javier Moreno Sánchez, Maite Pagazaurtundúa, Nicola Procaccini, Emil Radev, Paulo Rangel, Terry Reintke, Diana Riba i Giner, Ralf Seekatz, Michal Šimečka, Birgit Sippel, Martin Sonneborn, Tineke Strik, Ramona Strugariu, Annalisa Tardino, Tomas Tobé, Dragoş Tudorache, Milan Uhrík, Tom Vandendriessche, Bettina Vollath, Jadwiga Wiśniewska, Elena Yoncheva, Javier Zarzalejos
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Beata Kempa, Leopoldo López Gil, Kris Peeters, Anne-Sophie Pelletier, Sira Rego, Franco Roberti, Miguel Urbán Crespo, Hilde Vautmans

 

 

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI OPINIODAWCZEJ

51	+
PPE	Magdalena Adamowicz, Vladimír Bilčík, Vasile Blaga, Ioan-Rareş Bogdan, Lena Düpont, Andrzej Halicki, Jeroen Lenaers, Leopoldo López Gil, Nuno Melo, Kris Peeters, Emil Radev, Paulo Rangel, Ralf Seekatz, Tomas Tobé, Javier Zarzalejos
S&D	Katarina Barley, Pietro Bartolo, Caterina Chinnici, Maria Grapini, Sylvie Guillaume, Evin Incir, Marina Kaljurand, Łukasz Kohut, Juan Fernando López Aguilar, Javier Moreno Sánchez, Franco Roberti, Birgit Sippel, Bettina Vollath, Elena Yoncheva
RENEW	Anna Júlia Donáth, Sophia In ‘T Veld, Fabienne Keller, Moritz Körner, Maite Pagazaurtundúa, Michal Šimečka, Ramona Strugariu, Dragoş Tudorache, Hilde Vautmans
Verts/ALE	Patrick Breyer, Saskia Bricmont, Damien Carême, Alice Kuhnke, Terry Reintke, Diana Riba I Giner, Tineke Strik
GUE/NGL	Cornelia Ernst, Anne-Sophie Pelletier, Sira Rego, Miguel Urbán Crespo
NI	Laura Ferrara, Martin Sonneborn

 

13	-
ID	Nicolas Bay, Nicolaus Fest, Jean-Paul Garraud, Marcel De Graaff, Peter Kofod, Tom Vandendriessche
ECR	Jorge Buxadé Villalba, Patryk Jaki, Assita Kanko, Beata Kempa, Nicola Procaccini, Jadwiga Wiśniewska
NI	Milan Uhrík

 

4	0
PPE	Balázs Hidvéghi, Lívia Járóka, Nadine Morano
ID	Annalisa Tardino

 

Objaśnienie używanych znaków:

+ : za przyjęciem

- : przeciw

0 : wstrzymało się

 

 

 

INFORMACJE O PRZYJĘCIU PRZEZ KOMISJĘ PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWĄ

Data przyjęcia	4.3.2021
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	53 10 4
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Alviina Alametsä, Alexander Alexandrov Yordanov, Maria Arena, Petras Auštrevičius, Traian Băsescu, Anna Bonfrisco, Reinhard Bütikofer, Fabio Massimo Castaldo, Włodzimierz Cimoszewicz, Katalin Cseh, Tanja Fajon, Anna Fotyga, Michael Gahler, Kinga Gál, Giorgos Georgiou, Sunčana Glavak, Raphaël Glucksmann, Klemen Grošelj, Bernard Guetta, Sandra Kalniete, Karol Karski, Dietmar Köster, Andrius Kubilius, Ilhan Kyuchyuk, David Lega, Miriam Lexmann, Nathalie Loiseau, Antonio López-Istúriz White, Claudiu Manda, Lukas Mandl, Thierry Mariani, David McAllister, Vangelis Meimarakis, Sven Mikser, Francisco José Millán Mon, Javier Nart, Gheorghe-Vlad Nistor, Urmas Paet, Demetris Papadakis, Kostas Papadakis, Tonino Picula, Manu Pineda, Kati Piri, Giuliano Pisapia, Jérôme Rivière, María Soraya Rodríguez Ramos, Nacho Sánchez Amor, Isabel Santos, Jacek Saryusz-Wolski, Andreas Schieder, Radosław Sikorski, Jordi Solé, Sergei Stanishev, Tineke Strik, Hermann Tertsch, Hilde Vautmans, Harald Vilimsky, Idoia Villanueva Ruiz, Viola Von Cramon-Taubadel, Thomas Waitz, Isabel Wiseler-Lima, Salima Yenbou, Željana Zovko
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Angel Dzhambazki, Raffaele Fitto, Marisa Matias
Zastępcy (art. 209 ust. 7) obecni podczas głosowania końcowego	Janina Ochojska

 

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

53	+
The Left	Giorgos Georgiou, Marisa Matias, Manu Pineda, Idoia Villanueva Ruiz
NI	Fabio Massimo Castaldo
PPE	Alexander Alexandrov Yordanov, Traian Băsescu, Michael Gahler, Sunčana Glavak, Sandra Kalniete, Andrius Kubilius, Antonio López-Istúriz White, Lukas Mandl, David McAllister, Vangelis Meimarakis, Francisco José Millán Mon, Gheorghe-Vlad Nistor, Janina Ochojska, Radosław Sikorski, Isabel Wiseler-Lima, Željana Zovko
Renew	Petras Auštrevičius, Katalin Cseh, Klemen Grošelj, Bernard Guetta, Ilhan Kyuchyuk, Nathalie Loiseau, Javier Nart, Urmas Paet, María Soraya Rodríguez Ramos, Hilde Vautmans
S&D	Maria Arena, Włodzimierz Cimoszewicz, Tanja Fajon, Raphaël Glucksmann, Dietmar Köster, Claudiu Manda, Sven Mikser, Demetris Papadakis, Tonino Picula, Kati Piri, Giuliano Pisapia, Nacho Sánchez Amor, Isabel Santos, Andreas Schieder, Sergei Stanishev
Verts/ALE	Alviina Alametsä, Reinhard Bütikofer, Jordi Solé, Tineke Strik, Viola Von Cramon-Taubadel, Thomas Waitz, Salima Yenbou

 

10	-
ECR	Angel Dzhambazki, Raffaele Fitto, Anna Fotyga, Karol Karski, Jacek Saryusz-Wolski, Hermann Tertsch
ID	Thierry Mariani, Jérôme Rivière, Harald Vilimsky
NI	Kostas Papadakis

 

4	0
ID	Anna Bonfrisco
PPE	Kinga Gál, David Lega, Miriam Lexmann

 

Objaśnienie używanych znaków:

+ : za

- : przeciw

0 : wstrzymało się

 

 

• [1] Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0015.
• [2] Dz.U. C 337 z 20.9.2018, s. 82.
• [3] Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0005.
• [4] Dz.U. C 118 z 8.4.2020, s. 15.
• [5] Teksty przyjęte, P9_TA(2020)0054.
• [6] Konwencja Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ (EKG ONZ) o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska z 25 czerwca 1998 r.
• [7] Regionalna umowa o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa i sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach z 4 marca 2018 r.
• [8] Niezależny mechanizm rozliczalności projektów Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju oraz mechanizm rozpatrywania skarg Grupy Europejskiego Banku Inwestycyjnego.
• [9] Dz.U. L 305 z 26.11.2019, s. 17.
• [10] https://eeb.org/library/the-harassment-of-environmental-defenders-in-the-european-union-a-case-study-report/
• [11] https://www.globalwitness.org/documents/19938/Defending_Tomorrow_EN_high_res_-_July_2020.pdf
• [12] https://eeb.org/library/the-harassment-of-environmental-defenders-in-the-european-union-a-case-study-report/
• [13] Front Line Defenders, Global Analysis 2019.
• [14] https://www.ohchr.org/Documents/Issues/Defenders/Declaration/declaration.pdf
• [15] https://www.ohchr.org/Documents/Issues/Environment/SREnvironment/FrameworkPrinciplesUserFriendlyVersion.pdf
• [16] Rezolucja z dnia 21 marca 2019 r. w sprawie uznawania wkładu obrońców praw człowieka zajmujących się kwestiami środowiska w korzystanie z praw człowieka, ochronę środowiska i zrównoważony rozwój, https://digitallibrary.un.org/record/3804641?ln=en
• [17] https://www.ohchr.org/documents/publications/guidingprinciplesbusinesshr_en.pdf
• [18] Dz.U. L 305 z 26.11.2019, s. 17.
• [19] Międzyrządowa Platforma Naukowo-Polityczna w sprawie Różnorodności Biologicznej i Funkcjonowania Ekosystemów (IPBES), sprawozdanie z warsztatów dotyczących różnorodności biologicznej i pandemii, https://ipbes.net/pandemics
• [20] https://tbinternet.ohchr.org/_layouts/15/treatybodyexternal/Download.aspx?symbolno=CCPR/C/127/D/2728/2016&Lang=en