SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku o uchylenie immunitetu Ioannisa Lagosa

22.4.2021 - (2020/2219(IMM))

Komisja Prawna
Sprawozdawca: Angel Dzhambazki

PROJEKT DECYZJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wniosku o uchylenie immunitetu Ioannisa Lagosa

(2020/2219(IMM))

Parlament Europejski,

– uwzględniając wniosek o uchylenie immunitetu Ioannisa Lagosa, złożony przez prokuratora przy Sądzie Najwyższym Grecji w dniu 2 października 2020 r. w związku z ewentualnymi zarzutami karnymi postawionymi przez prokuratora przy sądzie I instancji w Atenach (sprawa ABM RB2020/65), i ogłoszony na posiedzeniu plenarnym w dniu 19 października 2020 r.,

– po wysłuchaniu wyjaśnień Ioannisa Lagosa, zgodnie z art. 9 ust. 6 Regulaminu,

– uwzględniając art. 8 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, jak również art. 6 ust. 2 Aktu dotyczącego wyborów członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r.,

– uwzględniając wyroki wydane przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dniach 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r., 6 września 2011 r., 17 stycznia 2013 r. i 19 grudnia 2019 r.[1],

– uwzględniając art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 1 oraz art. 9 Regulaminu,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A9-0135/2021),

A. mając na uwadze, że prokurator przy Sądzie Najwyższym Grecji złożył wniosek o uchylenie immunitetu parlamentarnego Ioannisa Lagosa z powodu pewnych czynów popełnionych przez Ioannisa Lagosa podczas wystąpienia przed Parlamentem Europejskim w dniu 29 stycznia 2020 r.;

B. mając na uwadze, że Ioannisa Lagosa oskarżono o profanację symbolu narodowego Turcji podczas debaty plenarnej w dniu 29 stycznia 2020 r. w sprawie sytuacji migrantów na granicy grecko-tureckiej i wspólnej reakcji UE na tę sytuację;

C. mając na uwadze, że akt profanacji symbolu narodowego stanowi przestępstwo w rozumieniu: (1) art. 1 ust. 1 ustawy 927/1979 wdrożonej ustawą 4284/2014 oraz (2) art. 155 w połączeniu z art. 1, 12, 14, 26, 27, 51, 53, 57 i 79 greckiego kodeksu karnego;

D. mając na uwadze, że immunitet parlamentarny nie jest osobistym przywilejem posła, lecz gwarancją niezależności Parlamentu jako całości oraz jego członków;

E. mając na uwadze, że z jednej strony Parlamentu nie można uznawać za sąd, a z drugiej – że posła nie można uznawać za „oskarżonego” w kontekście procedury uchylenia immunitetu[2];

F. mając na uwadze, że art. 8 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej przewiduje, iż „[w]obec członków Parlamentu Europejskiego nie można prowadzić dochodzenia, postępowania sądowego, ani też ich zatrzymywać z powodu ich opinii lub stanowiska zajętego przez nich w głosowaniu w czasie wykonywania przez nich obowiązków służbowych”;

G. mając na uwadze, że Ioannis Lagos dokonał tych czynów podczas sesji plenarnej Parlamentu Europejskiego w pomieszczeniach, w których odbywało się posiedzenie plenarne, oraz w ramach wykonywania obowiązków służbowych posła do Parlamentu Europejskiego;

H. mając na uwadze, że Ioannis Lagos dokonał tych czynów w kontekście wykonywania obowiązków służbowych i pracy posła do Parlamentu Europejskiego;

1. podejmuje decyzję o odmowie uchylenia immunitetu Ioannisa Lagosa;

2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do natychmiastowego przekazania niniejszej decyzji i sprawozdania właściwej komisji właściwym władzom Republiki Greckiej i Ioannisowi Lagosowi.

INFORMACJE O PRZYJĘCIU PRZEZ KOMISJĘ PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWĄ

Data przyjęcia	22.4.2021
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	23 1 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Pascal Arimont, Gunnar Beck, Geoffroy Didier, Pascal Durand, Angel Dzhambazki, Ibán García Del Blanco, Jean-Paul Garraud, Esteban González Pons, Mislav Kolakušić, Sergey Lagodinsky, Gilles Lebreton, Karen Melchior, Jiří Pospíšil, Franco Roberti, Marcos Ros Sempere, Stéphane Séjourné, Raffaele Stancanelli, Adrián Vázquez Lázara, Axel Voss, Marion Walsmann, Tiemo Wölken, Lara Wolters, Javier Zarzalejos
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Heidi Hautala, Emmanuel Maurel, Nacho Sánchez Amor

 

 

• [1] Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 21 października 2008 r., Marra przeciw De Gregorio i Clemente, C-200/07 i C-201/07, ECLI:EU:C:2008:579; wyrok Sądu z dnia 19 marca 2010 r., Gollnisch przeciw Parlamentowi, T-42/06, ECLI:EU:T:2010:102; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 6 września 2011 r., Patriciello, C-163/10, ECLI: EU:C:2011:543; wyrok Sądu z dnia 17 stycznia 2013 r., Gollnisch przeciw Parlamentowi, T-346/11 i T-347/11, ECLI:EU:T:2013:23; wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 19 grudnia 2019 r., Junqueras Vies, C-502/19, ECLI:EU:C:2019:1115.
   
   
• [2] Wyrok Sądu z dnia 30 kwietnia 2019 r., Briois przeciwko Parlamentowi, T-214/18, ECLI:EU:T:2019:266.