Sprawozdanie w sprawie powołania Mihailsa Kozlovsa na członka Trybunału Obrachunkowego

12.1.2022 - (C9‑0407/2021 – 2021/0804(NLE))

Komisja Kontroli Budżetowej
Sprawozdawca: Tomáš Zdechovský

PROJEKT DECYZJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie powołania Mihailsa Kozlovsa na członka Trybunału Obrachunkowego

(C9‑0407/2021 – 2021/0804(NLE))

(Konsultacja)

Parlament Europejski,

– uwzględniając art. 286 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którym Rada skonsultowała się z Parlamentem (C9‑0407/2021),

– uwzględniając art. 129 Regulaminu,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A9-0003/2022),

A. mając na uwadze, że pismem z dnia 5 listopada 2021 r. Rada zasięgnęła opinii Parlamentu Europejskiego w sprawie powołania Mihailsa Kozlovsa na członka Trybunału Obrachunkowego;

B. mając na uwadze, że Komisja Kontroli Budżetowej Parlamentu Europejskiego dokonała oceny kwalifikacji kandydata, zwłaszcza pod kątem wymogów określonych w art. 286 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

C. mając na uwadze, że komisja przesłuchała następnie kandydata w dniu 10 stycznia 2022 r.; podczas przesłuchania kandydat wygłosił oświadczenie wstępne, a następnie udzielił odpowiedzi na pytania członków komisji;

1. wydaje pozytywną opinię w sprawie propozycji Rady dotyczącej powołania Mihailsa Kozlovsa na członka Trybunału Obrachunkowego;

2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji Radzie oraz do wglądu Trybunałowi Obrachunkowemu, jak również pozostałym instytucjom Unii Europejskiej i organom kontroli w państwach członkowskich.

 

 

ZAŁĄCZNIK 1: ŻYCIORYS MIHAILSA KOZLOVSA

Niezależny, wykwalifikowany i zmotywowany fachowiec z ponad 20-letnim solidnym doświadczeniem z zakresu tworzenia unijnej i krajowej polityki gospodarczej, budżetu UE, finansów publicznych, kontroli i należytego zarządzania finansami, zarządzania zasobami publicznymi, stosunków instytucjonalnych, bankowości na rzecz rozwoju, dyplomacji, przedstawicielstwa, zarządzania komunikacją, a także zasobami ludzkimi, zmianami i projektami, posiadający szeroką sieć kontaktów na wszystkich szczeblach w instytucjach UE oraz solidne wykształcenie i udokumentowane osiągnięcia.

Wykształcenie

Dyplom studiów podyplomowych w zakresie kontroli organizacji publicznych i polityki publicznej na Uniwersytecie Lotaryńskim, Francja

Dyplom Executive MBA, City University London, Cass Business School, z wyróżnieniem

Magisterium z zakresu nauk społecznych na Uniwersytecie Łotewskim

Licencjat z zakresu nauk społecznych na Uniwersytecie Technicznym w Rydze

EuroFaculty, Uniwersytet Łotewski

 

Doświadczenie zawodowe

Od maja 2016 r.:

Członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego

 

○ Obecnie pracuje w Izbie IV – „Regulacja rynków i konkurencyjna gospodarka”.

Sprawozdawca w sprawie kontroli/przeglądów dotyczących finansowania Euronews przez UE, ram etycznych instytucji UE, kontroli pomocy państwa na rzecz instytucji finansowych, unijnych aktywów kosmicznych, przeciwdziałania praniu pieniędzy w UE, uwag Trybunału na temat wieloletnich ram finansowych (WRF) 2021–2027 oraz rozdziału 4 „Konkurencyjność na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia” w sprawozdaniach rocznych za lata 2018, 2019 i 2020.

Członek Komitetu ds. Jakości Kontroli oraz zastępca członka Komitetu Administracyjnego. Pracował w ramach Panelu Doradczego ds. Prognozowania, gdzie odpowiadał za strategię Trybunału na lata 2021–2025. Przedstawiciel Trybunału w komitecie pojednawczym ds. umowy trójstronnej między Trybunałem, Komisją i EBI w sprawie ustaleń dotyczących kontroli, odpowiedzialny także za negocjowanie odnowionej umowy trójstronnej.

o Od maja 2016 r. do lutego 2018 r. pracował w Izbie V – „Finansowanie Unii i administracja”. Sprawozdawca w sprawie przeglądu wieloletnich ram finansowych, opinii w sprawie Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS), planu kontroli wykonania zadań w zakresie EFIS oraz udziału społeczeństwa w stanowieniu prawa, a także rozdziału 2 „Zarządzanie budżetem i finansami” sprawozdań rocznych z lat 2016 i 2017.

Zastępca członka Komitetu ds. Etyki Trybunału od października 2016 r. do czerwca 2017 r.

 

Kwiecień 2012 r. – kwiecień 2016 r.:

Zastępca dyrektora (Gospodarka, Finanse, Budżet UE – ECOFIN), doradca, przewodniczący grupy roboczej Rady Unii Europejskiej ds. Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych i Grupy Roboczej Radców Finansowych podczas łotewskiej prezydencji Rady, Łotewskie Ministerstwo Finansów oraz Stałe Przedstawicielstwo Łotwy przy UE, Bruksela

 

Październik 2010 r. – kwiecień 2012 r.:

Doradca dyrektora wykonawczego Rady Dyrektorów (reprezentujący Finlandię, Norwegię i Łotwę) w Europejskim Banku Odbudowy i Rozwoju, Londyn

 

Maj 2003 r. – październik 2010 r.:

Doradca (gospodarka, finanse, budżet UE, podatki) w Stałym Przedstawicielstwie Łotwy przy UE, Bruksela

 

Styczeń 2002 r. – maj 2003 r.:

Dyrektor w Departamencie Integracji z UE, Ministerstwo Finansów, Ryga

 

Luty 2001 r. – styczeń 2002 r.:

Kierownik Działu Integracji z UE, Ministerstwo Finansów, Ryga

 

Styczeń 2000 r. – kwiecień 2000 r.:

Staż w Komisji Europejskiej, Dyrekcja Generalna ds. Gospodarczych i Finansowych, Bruksela

 

Czerwiec 1996 r. – grudzień 1999 r.:

Różnorodne stanowiska niższego szczebla w sektorze prywatnym i publicznym oraz w środowisku akademickim

 

Znajomość języków

Angielski – biegła znajomość; francuski – dobra znajomość robocza, niemiecki – podstawowy/średnio zaawansowany, łotewski i rosyjski – języki ojczyste.

 

Osiągnięcia, dyplomy

Wyróżnienie od Gabinetu Ministrów Republiki Łotewskiej, listopad 2015 r.

Wyróżnienie od premiera za osobisty wkład w pomyślne zakończenie sprawowania przez Łotwę prezydencji Rady w 2015 r. oraz we wprowadzenie euro na Łotwie w 2014 r.

Wyróżnienie od ministra spraw zagranicznych: wkład we wprowadzenie euro na Łotwie w 2014 r.

Dyplom uznania ministra finansów: skuteczne reprezentowanie i promowanie łotewskich interesów gospodarczych i finansowych w UE, 2008 r.

Sport: były mistrz Łotwy w narciarstwie wodnym

 

Publikacje

„Sixth edition of the ECA Award - for research on EU added value and public sector auditing”; ECA Journal 03/2020

„Auditing the ethical framework of EU institutions: easier said than done”; ECA Journal 02/2019

„Future EU budget decision-making enters the crucial stage”; ECA Journal 11/2017

„Professor Mario Monti at the European Court of Auditors: Results of the work of the High Level Group on Own Resources (HLGOR)”; ECA Journal 04/2017

„European Fund for Strategic Investments (EFSI): the negotiation process”; Latvian Interests in the EU, listopad 2015 r. (w jęz. łotewskim)

 

 

ZAŁĄCZNIK 2: ODPOWIEDZI MIHAILSA KOZLOVSA NA PYTANIA ZAWARTE W KWESTIONARIUSZU

Kwestionariusz w sprawie odnowienia składu członkowskiego Trybunału Obrachunkowego

Wykonywanie obowiązków: zdobyte doświadczenia i przyszłe zobowiązania

Ważnymi filarami prac Trybunału Obrachunkowego są kolegialność i duch współpracy, w związku z czym wiele osiągnięć, o których wspomnę w moich odpowiedziach, byłoby niemożliwych bez wsparcia pozostałych członków i wykwalifikowanego personelu. To dla mnie zaszczyt i przyjemność, że byłem członkiem kolegium oraz różnych zespołów strategicznych, refleksyjnych i kontrolnych w czasie obowiązywania mojego mandatu aż do dzisiaj.

1. Jakie są Pana największe osiągnięcia jako członka Trybunału Obrachunkowego? Jakie były największe niepowodzenia?

Członkowie Trybunału Obrachunkowego ponoszą odpowiedzialność za strategię Trybunału i ostatecznie odpowiadają za jej wdrażanie, indywidualnie i jako kolegium. Zapewniałem regularny wkład w rozwój strategii oraz w dążenie, by Trybunał jako całość stale ewoluował, aby stać się organizacją dostosowaną do przyszłych wyzwań. W trakcie sprawowanego mandatu oddałem Trybunałowi do dyspozycji swoją ambicję, chęć doskonalenia i wiedzę podczas pracy nad różnorodnymi produktami związanymi z kontrolą i nad innymi dokumentami.

Dostrzegłem potrzebę udoskonalenia procesu rozwoju strategii w Trybunale i realizacji zaleceń wynikających z wzajemnej oceny. Dlatego też zgłosiłem się do pracy jako członek Panelu Doradczego ds. Prognozowania, a następnie jako aktywny członek grupy ds. rozwoju strategii w Trybunale, która doprowadziła do przyjęcia strategii Trybunału Obrachunkowego na lata 2021–2025. Nie jest to jedynie nowa strategia, ale dokument, który powstał w odmiennym procesie pod względem jakościowym. Zawarte w niej misja, wizja, wartości, cele i czynniki warunkujące są obecnie powszechnie podzielane przez kolegium i pracowników, gdyż zostały opracowane w drodze szeroko zakrojonych konsultacji i procesu refleksji z udziałem całego personelu. Oczywiście kluczową kwestią jest wdrażanie – dlatego też obecnie, także jako członek Komitetu Administracyjnego, nadal ściśle śledzę opracowywanie różnych planów działania, aby zapewnić ich pełne dostosowanie do naszych celów strategicznych.

Jestem głęboko przekonany, że aby jak najlepiej wspierać zasady należytego zarządzania finansami, prace każdego najwyższego organu kontroli powinny owocować terminowymi i odpowiednimi dokumentami z kontroli o większej sile oddziaływania. Uważam, że pod moim kierownictwem zespołom kontrolnym udało się opracować kilka terminowych, wywierających realny wpływ sprawozdań specjalnych, takich jak sprawozdanie specjalne nr 13/2021: Działania UE na rzecz zwalczania prania pieniędzy w sektorze bankowym pozostają rozproszone i nie są wdrażane w wystarczającym stopniu (sprawozdanie w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy) lub sprawozdanie specjalne nr 21/2020: Kontrola pomocy państwa na rzecz instytucji finansowych w UE – należy przeprowadzić ocenę adekwatności (sprawozdanie w sprawie pomocy państwa na rzecz banków). Wykroczyłem także poza „strefę komfortu” w zakresie kontroli (co oznacza kontrole, które można przeprowadzić, a nie tylko te, które należy przeprowadzić) oraz kierowałem zespołem zajmującym się kontrolą ram etycznych głównych instytucji UE – sprawozdanie specjalne nr 13/2019: Ramy etyczne skontrolowanych instytucji UE – obszar, który można udoskonalić. W istocie kontrola ta skutkowała rozpoczęciem przez Trybunał procesu wzajemnej oceny pod kątem zasad etycznych, co przyniosło usprawnienia. W ujęciu ogólnym jednym z głównym elementów skuteczności najwyższych organów kontroli jest realizacja przez kontrolowane podmioty wniosków i zaleceń, co moim zdaniem miało miejsce w tych sprawach.

Aby zwiększyć zdolności Trybunału, kierowałem zespołem oraz wynegocjowałem i podpisałem w imieniu Trybunału umowę trójstronną z Komisją i Europejskim Bankiem Inwestycyjnym (EBI). Tę nową umowę podpisano na początku listopada 2021 r. Jestem przekonany, że udało nam się usprawnić ustalenia dotyczące kontroli funduszy UE wdrażanych przez EBI.

Aktywne zaangażowanie organów krajowych jest ważnym warunkiem zwiększania wpływu prac Trybunału. Większa rozpoznawalność Trybunału w moim kraju pochodzenia była jednym z moich priorytetów w poprzednich latach. Jestem przekonany, że dzięki licznym środkom podjętym na różnych szczeblach, które wdrażałem z pomocą członków gabinetu, nasi koledzy na Łotwie nie tylko wiedzą więcej na temat pracy i sprawozdań Trybunału, lecz również wykorzystują je w swojej codziennej pracy.

W odniesieniu do niepowodzeń nie powinny one moim zdaniem zniechęcać, by dążyć do tego, co się uważa za odpowiednie, lecz motywować do większych wysiłków. Na potrzeby niniejszego kwestionariusza skupię się na szczeblu instytucjonalnym i podam kilka przykładów.

Uważam, że pomimo ogólnej zgody co do wartości dodanej płynącej z inwestowania w narzędzia cyfrowe wykorzystywane podczas kontroli, są one nadal przyjmowane dosyć wolno, a zatem istnieje możliwość poprawy w tej kwestii. Monitoruję te działania w Trybunale i wspieram je.

Niezdolność do wystarczającego wykorzystywania i promowania naszej pracy jest czasami rozczarowująca, dlatego też aktywnie uczestniczyłem w opracowaniu strategii komunikacji Trybunału.

2. Jakie są najważniejsze doświadczenia zdobyte w obszarze Pana kwalifikacji / rezultaty osiągnięte w ramach Pana obowiązków oraz zadań kontrolnych?

Każdy członek Trybunału ma doświadczenie zawodowe i wiedzę, które wnosi w prace Trybunału. Moje wcześniejsze doświadczenie obejmuje obszar gospodarczy i finansowy, jednak pracowałem także w innych dziedzinach polityki i wiele się nauczyłem. Myślę, że na podstawie prac kontrolnych, którymi kierowałem, mogę przede wszystkim stwierdzić, że projekt europejski, chociaż stale się rozwija, nadal może zostać ulepszony pod wieloma względami, a Trybunał może wspierać ten rozwój. Uważam, że stwierdzenie to dotyczy takich dziedzin jak między innymi zarządzanie gospodarcze i finansowe, polityka zagraniczna, obrona oraz badania naukowe i innowacje.

Nauczyłem się także, że nie wystarczy opracowanie i opublikowanie dobrego sprawozdania. Równie ważne jest podjęcie wysiłków, by wykorzystać siłę sprawozdania poprzez różne działania, takie jak prezentacje, konferencje, publikacje, debaty itd. 

Dotychczasowe doświadczenie w Trybunale pokazało także ponownie znaczenie przestrzegania najwyższych norm postępowania etycznego i dawania przykładu innym.

Pod względem wyników uważam, że moja praca w pierwszych latach w Trybunale nad budżetem UE (np. przegląd śródokresowy) oraz nad ramami etycznymi w instytucjach UE zaowocowała udoskonaleniami, co na przykład mogliśmy zaobserwować na konferencji wysokiego szczebla na temat etyki, którą zorganizowałem we wrześniu 2020 r. na podstawie sprawozdania z kontroli. W późniejszym okresie skupiłem się na obszarze zarządzania finansowego i gospodarczego, gdyż dostrzegłem tam możliwość usprawnienia. Dotychczas prowadziłem dwie kontrole w tym obszarze – dotyczące pomocy państwa na rzecz banków i unijnych ram przeciwdziałania praniu pieniędzy. W obydwu przypadkach zakres kontroli obejmował sektor bankowy, gdyż zapewnia on stabilność finansową i może wywierać wpływ na każdego obywatela. Jestem pewny, że nasze zalecenia wywierają wpływ, co potwierdziło się na przykład podczas konferencji na temat zarządzania gospodarczego i finansowego, którą zorganizowałem w lipcu 2021 r. w imieniu Trybunału i Izby IV, dla wszystkich stron zainteresowanych ramami zarządzania kryzysowego w UE. Oprócz tego w trakcie kontroli w sprawie przeciwdziałania praniu pieniędzy przetestowałem – z wynikiem pozytywnym – protokół ustaleń między Trybunałem a EBC. Ponadto kontrola, którą prowadziłem w obszarze rynku wewnętrznego, skutkowała szczegółowymi zaleceniami dotyczącymi wykorzystania dużych inwestycji UE w aktywa kosmiczne z korzyścią dla innowacyjnych przedsiębiorstw, MŚP oraz administracji publicznych.

W odniesieniu do prac związanych z poświadczeniem wiarygodności uważam, że jest to narzędzie ciągłego monitorowania i dobre źródło informacji na temat wdrażania polityki UE. W tej dziedzinie byłem odpowiedzialny za dwa rozdziały: rozdział 2 „Zarządzanie budżetem i finansami” (2 lata) i rozdział 4 „Konkurencyjność na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia” (3 lata i obecnie). Jeśli chodzi o rozdział 2, poszerzyłem zwyczajowy zakres kontroli i skupiłem większą uwagę na złożoności budżetu UE oraz przedstawiłem więcej analiz na temat zdolności absorpcyjnych państw członkowskich. W przypadku rozdziału 4, gdy zostałem powołany na sprawozdawcę, Trybunał zrealizował projekt pilotażowy, aby przetestować możliwości zastosowania podejścia atestacyjnego do kontroli. Chociaż obecnie uważamy, że z powodu kilku niedociągnięć Trybunał nie może polegać na informacjach przekazanych przez audytorów Komisji, zidentyfikowaliśmy jednak także kilka istotnych obszarów w systemie kontroli Komisji, względem których wystosowaliśmy kilka zaleceń, na przykład w celu zapewnienia, by jakość prac kontrolnych wykonywanych przez audytorów prywatnych zaangażowanych przez beneficjentów była wyższa. W związku z pracami związanymi z poświadczeniem wiarygodności wnieśliśmy także wkład w prace nad nowym wnioskiem ustawodawczym dotyczącym programu „Horyzont Europa”.

3. Jaką wartość dodaną wniesie Pan do Trybunału Obrachunkowego podczas swojej drugiej kadencji i/lub w szczególności w dziedzinie, za jaką byłby Pan odpowiedzialny? Czy chciałby Pan zmienić zakres swoich obowiązków? Co Pana motywuje? M

W obecnym okresie strategicznym 2021–2025 Trybunał Obrachunkowy będzie stawiać czoła różnym wyzwaniom. Zostałem przewodniczącym na podstawie programu, który zaprezentowałem pozostałym członkom. Zamierzam nadal go realizować i w dalszym ciągu doskonalić wyniki Izby.

Jednym z wyzwań jest zdefiniowanie podejścia kontrolnego do Instrumentu Unii Europejskiej na rzecz Odbudowy, zarówno pod względem legalności czy prawidłowości, jak i wyników. Izba IV odgrywała wiodącą rolę, w szczególności w obszarze kontroli nowego funduszu pod względem wykonania zadań. Wniosę wkład w ten obszar w formie wiedzy na temat budżetu UE i zarządzania gospodarczego.

Będę także wykorzystywać doświadczenie w Trybunale do wsparcia różnych celów strategicznych, na przykład pod względem doskonalenia ustaleń dotyczących kontroli w trakcie obecnego mandatu Trybunału Obrachunkowego, identyfikowania i eliminowania luk w kontroli, przeciwstawiania się schematycznemu podejściu, aby stworzyć optymalne portfolio kontroli odzwierciedlające aktualne zagadnienia, oraz wsparcia starań o zwiększenie wpływu prac Trybunału Obrachunkowego.

W ujęciu bardziej szczegółowym dostrzegam potrzebę, by Trybunał zapewnił wkład w kilku formach w dziedzinę zarządzania budżetowego i finansowego. W kwestii ram fiskalnych uważam, że Trybunał powinien wnosić wkład w trwającą debatę w oparciu o swoje wcześniejsze prace kontrolne. To samo ma zastosowanie do zarządzania finansowego w UE, w którym to obszarze Trybunał przeprowadził szereg wysokiej jakości kontroli. Będę orędownikiem takich działań i jestem także gotowy do przyjęcia odpowiedzialności za wykonanie.

Co ważniejsze, będę opowiadać się za otwartymi sposobami współpracy z naszymi zainteresowanymi stronami, w szczególności Parlamentem Europejskim i Radą, a także kontrolowanymi podmiotami, zwłaszcza Komisją, z zapewnieniem pełnej niezależności, zgodnie z przepisami Trybunału.

Moje wcześniejsze doświadczenie pokazuje, że rotacja członków w różnych izbach i komitetach przekłada się na lepsze funkcjonowanie Trybunału. Rozpocząłem pracę w Izbie V, następnie kontynuowałem ją w Izbie IV (obecnie jako przewodniczący), a jednocześnie przyjąłem rozszerzony mandat w Komitecie ds. Jakości Kontroli. Uważam, że w perspektywie krótko- i długoterminowej mogę zapewnić wartość dodaną prac w Izbie IV, jednak nie wykluczam sprawowania funkcji w innych izbach lub na szczeblu Trybunału w późniejszym okresie.

Jak wskazałem wcześniej, główną motywację stanowi dla mnie fakt, że istnieje wiele sposobów wzmocnienia europejskiego projektu w różnych obszarach polityki. Jestem zadowolony, gdy widzę, że prace Trybunału przyczyniły się do tego procesu, nawet jeśli nie zawsze jest to widoczne, gdyż zadaniem audytorów zewnętrznych nie jest pojawienie się w nagłówkach gazet, ale przygotowanie odpowiednich informacji dla podmiotów kształtujących politykę, aby wspierać podejmowanie przez nich uzasadnionych decyzji.

4. W jaki sposób upewnia się Pan, że osiągnięte zostały zaplanowane cele kontroli danego zadania kontrolnego? Czy kiedykolwiek znalazł się Pan w sytuacji, w której nie wykonał Pan zadania kontrolnego i jakie były tego przyczyny? Jaki jest Pana sposób działania w tego typu kontrowersyjnych sytuacjach?

Po pierwsze należy odpowiednio przygotować się do zadania kontrolnego i określić właściwy zakres kontroli. Przed zatwierdzeniem planu zadania kontrolnego zawsze dokładnie badam obszar kontroli. Stawiam pytania i szukam odpowiedzi, na przykład: jakie są najbardziej istotne kwestie, co ma znaczenie dla różnych zainteresowanych stron (w tym podmiotów kształtujących politykę), jakie są poglądy środowiska akademickiego, czy będę w stanie zdobyć wystarczające i odpowiednie dowody? Bardzo ważne jest także zachowanie zgodności z planem kontroli, nawet jeśli występują przeszkody, na przykład sprzeciw kontrolowanego podmiotu wobec metod zbierania dowodów w trakcie kontroli, jej zakresu lub wniosków.

Zawsze byłem w stanie ukończyć wszystkie zadania kontrolne, którymi kierowałem, a jedynym odejściem od planu kontroli było opóźnienie spowodowane potrzebą przekonania kontrolowanych podmiotów do pełnej współpracy. Na przykład w trakcie jednej z kontroli kontrolowany podmiot poprosił o wstrzymanie kontroli z powodu pandemii COVID-19, w związku z czym zaproponowałem opóźnienie aktywnego etapu prac kontrolnych o dwa miesiące, aby dać podmiotowi kontrolowanemu czas na przystosowanie się do nowej rzeczywistości, a następnie kontynuowałem prace zgodnie z planem.

Czasem występują okoliczności, w których Trybunał Obrachunkowy nie ma uprawnień kontrolnych, na przykład w obszarze zarządzania gospodarczego i finansowego. Aby sprawiedliwie osądzić skuteczność działań UE na każdym poziomie, należałoby przyjrzeć się skuteczności działań zarówno na szczeblu unijnym, jak i krajowym. Często musimy ograniczać się do szczebla UE, ponieważ mandat Trybunału Obrachunkowego ma swoje ograniczenia.

Aby podsumować, w takich przypadkach staram się realizować mandat Trybunału i stosować różne środki, które skutkują ukończeniem procedur kontrolnych uzgodnionych w ramach izby.

5. Jeśli zostałby Pan przyjęty na drugą kadencję i, hipotetycznie, objąłby Pan funkcję przewodniczącego izby w Trybunale Obrachunkowym, jak przewodziłby Pan pracom, by wyznaczyć jej priorytety? Proszę podać dwa lub trzy przykłady obszarów, na których należy skupić uwagę w przyszłości.

Moi współpracownicy w Izbie IV poparli mnie jako przewodniczącego we wrześniu 2021 r.: objęcie tej funkcji było dla mnie zaszczytem. Było to rezultatem szczegółowych dyskusji na temat sposobu, w jaki Izba IV mogłaby zapewniać jak najlepszy wkład w prace Trybunału w obecnych okolicznościach. Oparłem swoją propozycję na trzech następujących punktach. 1) Jako przewodniczący będę starać się skupiać w pracach Izby IV na kluczowych trendach w Europie w ramach terminowych, istotnych i wywierających wpływ prac kontrolnych przeprowadzanych przez silne zespoły kontrolne. 2) Będzie to oznaczać ostrożniejsze i bardziej strategiczne podejście do planowania prac naszej izby, łączące w sobie koordynację góra-dół (członkowie) i dół-góra (dyrekcja i pracownicy). 3) Musimy silniej ukierunkować nasze portfolio kontroli, a także zapewnić zrównoważone ujęcie różnych obszarów polityki. Będziemy się także musieli upewnić, że podejście to jest dostosowane do ogólnego podejścia Trybunału.

W ujęciu bardziej szczegółowym, oprócz kilku obszarów priorytetowych (takich jak Instrument Unii Europejskiej na rzecz Odbudowy), o których już wspominałem w odpowiedziach na wcześniejsze pytania, wskazałbym także na potrzebę dalszych prac dotyczących funkcjonowania jednolitego rynku UE oraz skuteczności działań UE w dziedzinie badań naukowych i innowacji. Na przykład w odniesieniu do jednolitego rynku UE uważam, że Trybunał może wyjaśnić, jak wiele z celów, które określono w dokumentacji, było przedmiotem działań i zostało osiągniętych z korzyścią dla gospodarki UE i jej obywateli. Odnosi się to do sprawozdawczości w sprawie wykonania zadań, dlatego cieszę się, że jestem częścią grupy refleksyjnej Parlamentu-Trybunału ds. lepszej sprawozdawczości w sprawie wykonania działań UE. 

6. Jeśli miałby Pan wybrać zadania kontrolne, mając na uwadze przygotowanie rocznego planu prac Trybunału Obrachunkowego, na jakiej podstawie dokonałby Pan wyboru spośród wykazu priorytetów otrzymanych od Parlamentu lub komisji CONT?

Co zrobiłby Pan w sytuacji, gdy priorytet polityczny nie odpowiada ocenie ryzyka działalności Unii Europejskiej sporządzonej przez Trybunał Obrachunkowy?

Wykaz priorytetów otrzymanych od Parlamentu lub komisji CONT stanowi ważne źródło informacji odzwierciedlanych w rocznym planie prac Trybunału. Z zadowoleniem przyjmuję fakt, że co roku Parlament proponuje wiele tematów kontroli odzwierciedlających obecne, a co ważniejsze przyszłe priorytety polityczne. Trybunał przeprowadza także własną ocenę ryzyka (również z wykorzystaniem technik prognozowania) oraz otrzymuje coraz większą liczbę wniosków od Rady. Skonsolidowanie tej matrycy nie jest łatwym zadaniem, ale uważam, że w ostatnich latach Trybunał szczegółowo analizował wnioski otrzymane od Parlamentu, gdyż na przykład jego pomysły zostały ujęte w 31 zadaniach spośród 38 zadań kontrolnych w rocznym planie prac na 2022 r. Stanowi to wynik solidnej procedury wewnętrznej Trybunału, zgodnie z którą każdy pomysł dotyczący kontroli jest oceniany na podstawie wykazu Parlamentu.

Uważam, że stopniowe wprowadzanie wieloletniego kroczącego programu prac pozwoliłoby Trybunałowi jeszcze lepiej uwzględniać pomysły Parlamentu.

Na poziomie bardziej praktycznym stosuję dwa kryteria – terminowość i istotność. Wykorzystuję także procesy ustawodawcze w obszarach polityki naszej izby i próbuję wspierać pomysły dotyczące kontroli, które mogą wnieść wkład i wartość dodaną do debaty ustawodawczej – w ten sposób realizuję kryterium terminowości.

Wspieram w większym stopniu kontrole związane z polityką, które powinny umożliwić Trybunałowi wniesienie wkładu, nawet jeśli powiązana kwota budżetu UE jest ograniczona (tj. tylko dla administracji). W ten sposób rozumiem istotność naszych prac kontrolnych, tj. zdolność do wspierania procesu ustawodawczego lub budżetowego pomocnymi dowodami opartymi na faktach.

Oczywiście nadrzędnym „filtrem” dla setek rozważanych pomysłów dotyczących kontroli jest nasza nowa strategia, która zapewnia jasne ramy rozróżniania między tym, co dobrze byłoby zrobić, a tym, co należy zrobić.

Zarządzanie portfolio, metody pracy i rezultaty

7. Terminowe sporządzanie dobrej jakości i treściwych sprawozdań ma kluczowe znaczenie.

– Jak zadbałby Pan o to, by dane wykorzystywane w audycie były wiarygodne, a wnioski nie były przestarzałe?

Faktycznie jednym z głównych obowiązków zawodowego audytora jest gromadzenie odpowiednich dowodów kontroli. Musimy przestrzegać standardów kontroli jasno definiujących dane, które audytorzy mogą wykorzystywać do wyciągania wniosków. Opowiadałbym się za rygorystycznym stosowaniem standardów kontroli, aby unikać sytuacji, w których ktoś kwestionuje wykorzystywane przez nas dane lub formułowane wnioski.

Ramy gromadzenia i oceny dowodów kontroli określają międzynarodowe standardy rewizji finansowej. Zgodnie ze standardem MSRF 500 – Dowody badania dowody kontroli są wiarygodne, jeśli spełniają konieczne wymogi dotyczące wiarygodności, jeśli kilkakrotnie przeprowadzone testy prowadzą do takich samych wniosków lub jeśli informacje są uzyskiwane z różnych źródeł. Wiarygodność dowodów kontroli zależy od ich źródła i rodzaju oraz okoliczności, w których je uzyskano.

Uzyskanie dowodów kontroli z różnych źródeł lub różnego rodzaju może wskazywać, że pojedyncze dowody kontroli są niewiarygodne, podobnie jak w przypadku, gdy dowody kontroli uzyskane z jednego źródła są sprzeczne z dowodami uzyskanymi z innego źródła. Może to mieć miejsce, gdy na przykład odpowiedzi kierownictwa, audytorów wewnętrznych i innych podmiotów nie są spójne lub gdy odpowiedzi osób odpowiedzialnych za zarządzanie udzielane w celu potwierdzenia odpowiedzi kierownictwa nie są spójne z odpowiedzią kierownictwa. Standard MSRF 230 zawiera szczególny wymóg dotyczący dokumentacji w przypadku, gdy audytor identyfikuje informację, która jest niespójna z ostatecznym wnioskiem audytora dotyczącym znaczącej sprawy.

Standard ISSAI 100 – Podstawowe zasady kontroli państwowej stanowi, że audytor powinien ocenić dowody kontroli w celu dokonania ustaleń z kontroli. Przy ocenie dowodów i istotności ustaleń kontrolnych audytor powinien wziąć pod uwagę zarówno czynniki ilościowe, jak i jakościowe. Obejmuje to także aspekt terminowości.

Na podstawie ustaleń audytor powinien kierować się osądem zawodowym, by sformułować wnioski na temat przedmiotu kontroli lub informacji o przedmiocie kontroli.

Trybunał wykorzystuje także rygorystyczne procedury wewnętrzne w celu zapewnienia, by dowody kontroli były solidne, a jako członek Komitetu ds. Jakości Kontroli jestem częścią tych ram.

– Jak poprawiłby Pan jakość i trafność zaleceń?

Opowiadałbym się za większą spójnością i ścisłym stosowaniem standardu ISSAI 300 Podstawowe zasady kontroli wykonania zadań, który stanowi, że zalecenia powinny być dobrze uzasadnione i przynosić wartość dodaną. Powinny one odnosić się do przyczyn problemów lub niedociągnięć. Należy jednak formułować je tak, aby uniknąć truizmów lub odwrócenia istoty wniosków z kontroli; nie powinny też ingerować w zakres odpowiedzialności kierownictwa. Powinno być jasne, do kogo i do czego odnosi się każde zalecenie, kto jest odpowiedzialny za podjęcie inicjatywy oraz co oznaczają zalecenia, tj. jaki będą miały wpływ na lepsze wykonanie zadań. Zalecenia powinny być praktyczne i skierowane do jednostek, które mają obowiązek ich wdrożenia lub kompetencje do tego.

W codziennej pracy moją zwykłą praktyką jest pełny udział w wyciąganiu wniosków i formułowaniu zaleceń w oparciu o wykonane prace kontrolne i zebrane dowody.

8. Celem reformy Trybunału Obrachunkowego jest nawiązanie silniejszej relacji odpowiedzialności między zespołem kontrolnym a członkiem pełniącym rolę sprawozdawcy.

– Biorąc pod uwagę swoje doświadczenie, czy uważa Pan, że członkowie powinni być bardziej zaangażowani w prace kontrolne?

Aby udzielić prostej odpowiedzi, tak – uważam, że jest to jedyne podejście do zapewniania wysokiej jakości prac kontrolnych oraz współpracy ze współprawodawcami, kontrolowanymi podmiotami i zainteresowanymi stronami podczas prezentacji wyników. Zobowiązałem się do tego podczas pierwszego przesłuchania w komisji w 2016 r. i uważam, że wywiązałem się z tego zadania.

Po pierwsze, aktywnie współpracuję z członkami kolegium i audytorami jeszcze przed zatwierdzeniem zadań kontrolnych w rocznym planie prac, aby wspierać debatę na temat terminowości, istotności i potencjalnego wpływu każdej zaproponowanej kontroli. Następnie, przed przyjęciem planu zadania, spotykam się kilka razy z zespołem kontrolnym i kluczowymi zainteresowanymi stronami, tak aby podczas tak zwanej analizy problemu mieć pełne informacje umożliwiające przyjęcie najbardziej istotnych pytań kontrolnych. Na późniejszym etapie ja i moje biuro jesteśmy w stałym kontakcie z zespołem kontrolnym i dyrektorem, aby kierować ich pracami, zająć się wszelkimi przeszkodami i wprowadzić dostosowania, w razie konieczności, w celu zwiększenia ostatecznej wartości dodanej. Co ważne, podczas przygotowywania uwag wstępnych do przyjęcia na posiedzeniu izby przeprowadzam przegląd prac kontrolnych (praktycznie ustęp po ustępie) wraz z zespołem kontrolnym, aby zapewnić najwyższą jakość i pełną bazę dowodową. Uważam także, że bardzo ważne jest utrzymywanie ścisłych kontaktów z zespołem kontrolnym po publikacji, aby wykorzystać wyniki kontroli prezentowane współprawodawcom i innym zainteresowanym stronom, podczas konferencji i innych wydarzeń. Uważam, że takie głębokie, merytoryczne zaangażowanie (jednak bez mikrozarządzania) jest jedynym sposobem opracowywania istotnych zaleceń i ich obrony na różnych forach. Ścisłe zaangażowanie sprawozdawcy stanowi także czynnik motywujący dla zespołu kontrolnego.

W związku z tym mój przepis na dobre sprawozdanie z wykonania zadań jest następujący: angażować się w prace zespołu, mieć zaufanie do członków zespołu, którzy są ekspertami, motywować ich przez udzielanie im wsparcia w trudnych sytuacjach, utrzymywać kontakty po opublikowaniu sprawozdania.

– Czy zmieniłby Pan współpracę z zespołem kontrolnym? Jeśli tak, w jaki sposób? E

Biorąc pod uwagę mój modus operandi od pierwszego dnia w Trybunale, utrzymałbym i wzmocniłbym stosowanie wyżej wspomnianych zasad.

9. Jak według Pana można byłoby udoskonalić i unowocześnić funkcjonowanie, programowanie i pracę (cykl audytu) Trybunału Obrachunkowego? Na podstawie pierwszej kadencji proszę przedstawić pozytywny i negatywny aspekt pracy Trybunału Obrachunkowego. E, L

Uważam, że każda organizacja może usprawnić swoje działanie. To samo odnosi się do Trybunału Obrachunkowego, co instytucja ta potwierdziła z upływem czasu. Myślę, że kolegium może wzmocnić przywództwo i odpowiedzialność, usprawnić proces ustanawiania celów (na przykład pod względem wydawania większej liczby opinii), skrócić cykl audytu, przejść na wieloletni kroczący program prac, wykazywać większą ambicję w identyfikowaniu i stosowaniu narzędzi cyfrowych podczas kontroli, usprawnić komunikację na temat swoich prac oraz rozwijać kulturę etyki. Można też poprawić współpracę ze współprawodawcami, zarówno z Parlamentem, jak i Radą. Osiągnęliśmy pewne postępy w stosunkach z Radą, ale niestety intensywność współpracy nadal pozostaje daleko w tyle w porównaniu z Parlamentem.

Chciałbym wspomnieć o elastyczności Trybunału, na przykład pod względem dostosowania do nowych sposobów pracy w świecie po pandemii – pozwoliło nam to utrzymać, a pod pewnymi względami nawet zwiększyć produktywność, a jednocześnie zagwarantować jakość.

Uważam, że schematyczne podejście jest nadal do pewnego stopnia obecne w naszej stosunkowo niewielkiej organizacji. Należy nadal dążyć do rozwiązania tego problemu w nowym okresie strategicznym, w szczególności ze względu na potrzebę przeprowadzania większej liczby kontroli międzysektorowych lub tematycznych.

10. Zgodnie z postanowieniami traktatu Trybunał jest zobowiązany pomagać Parlamentowi w sprawowaniu funkcji kontrolnej w zakresie wykonania budżetu w celu wzmocnienia nadzoru publicznego nad wydatkami ogólnymi oraz zwiększenia ich skuteczności.

– Jak w oparciu o doświadczenie z pierwszej kadencji usprawniłby Pan współpracę między Trybunałem Obrachunkowym a Parlamentem Europejskim (Komisją Kontroli Budżetowej) w zakresie kontroli budżetu UE?

Parlament Europejski jest najbliższym partnerem Trybunału w realizacji mandatu udzielonego tej instytucji na podstawie Traktatu. W ujęciu ogólnym uważam, że współpraca poprawiła się w ostatnich latach, a kilka dobrych praktyk, które zostały wprowadzone, należy utrzymać i wzmocnić, jak na przykład doroczne posiedzenia komisji CONT i Trybunału Obrachunkowego. Spotykałem się także regularnie ze sprawozdawcami, kontrsprawozdawcami, koordynatorami i posłami do Parlamentu Europejskiego, którzy wyrażali chęć współpracy; praktykę tę przerwała pandemia, ale chciałbym ją jak najszybciej przywrócić.

Rozważamy także bardziej ukierunkowane spotkania, na przykład między izbami Trybunału a grupami posłów do Parlamentu Europejskiego zajmującymi się konkretnymi kwestiami w różnych komisjach.

Musimy zastanowić się, w jaki sposób Trybunał mógłby reagować na szybko zmieniającą się sytuację w danej sprawie przez zapewnianie szybkich wkładów. Ważny element stanowią opinie, ale inne dokumenty także można wziąć pod uwagę. Na przykład chciałbym przypomnieć o przeglądzie punktowym w trybie pilnym w sprawie finansowania Euronews przez UE.

Niezależnie od kluczowej roli komisji CONT w udzielaniu absolutorium, w dużym stopniu wspieram także praktykę organizowania wspólnych posiedzeń komisji CONT i komitetów sektorowych, aby omawiać konkretne sprawozdania specjalne. Uważam, że jest to bardzo dobry pomysł, gdyż zapewnia różne perspektywy i wzbogaca debatę, a także oszczędza czas obu stron.

Uczestniczyłem w kilku wysłuchaniach publicznych organizowanych przez Parlament i uważam, że są one bardzo użytecznym forum wymiany poglądów oraz wsparcia prac komisji CONT i innych komisji.

Uważam, że wzajemnie korzystne byłoby także organizowanie wspólnych konferencji lub formalnych bądź nieformalnych dyskusji na główne tematy interesujące dla UE.

– Jak można wzmocnić relacje między Trybunałem Obrachunkowym a krajowymi instytucjami kontrolnymi?

Myślę, że Trybunał Obrachunkowy i krajowe najwyższe organy kontroli postrzegają siebie nawzajem jako partnerów, a nie konkurentów, gdyż dążą do tego samego celu. Organizowanie regularnych wspólnych wydarzeń obejmujących wymianę informacji i doświadczeń jest najlepszą udokumentowaną metodą współpracy.

Fora międzynarodowe na potrzeby współpracy z najwyższymi organami kontroli zapewniają doskonałą możliwość zacieśniania relacji. Na szczeblu UE posiedzenia komitetu kontaktowego są zwykle bardzo pomocne. Z szerszej perspektywy parasolowe struktury EUROSAI i INTOSAI pomagają rozwijać zawodową dziedzinę kontroli publicznej. Na przykład reprezentuję Trybunał w Grupie Roboczej INTOSAI ds. Reformy i Modernizacji Sektora Finansowego, gdzie wymieniamy informacje z kolegami z całego świata, w tym z najwyższych organów kontroli w UE.

Instrument Unii Europejskiej na rzecz Odbudowy stwarza jeszcze jedną możliwość współpracy, tj. krajowe fundusze odbudowy będą wdrażane na szczeblu krajowym, a Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności będzie wydatkowany na szczeblu krajowym, dlatego również znajdują się one w centrum uwagi najwyższych organów kontroli. Uważam, że w tym obszarze mogą i powinny istnieć synergie w zakresie kontroli. Na przykład Izba IV kontroluje obecnie proces oceny przez Komisję krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności. Jednocześnie wiem, że niektóre najwyższe organy kontroli kontrolują proces opracowywania krajowych planów odbudowy i zwiększania odporności na szczeblu krajowym. Prace te są wyraźnie korzystne dla obu stron, gdyż ostatecznie zapewnią całościowy ogląd sytuacji.

Wspólne prace kontrolne (chociaż nadal stanowią wyzwanie) w obszarach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania lub, co najmniej, wspólne skoordynowane prezentacje wyników niezależnych kontroli w tym samym obszarze polityki mogą zwiększyć oddziaływanie. Zorganizowałem na przykład prezentację sprawozdania Trybunału w sprawie unijnych wielkich projektów transportowych na Łotwie w tym samym tygodniu, w którym łotewski najwyższy organ kontroli przedstawił prace kontrolne trzech najwyższych organów kontroli z państw bałtyckich dotyczące wdrażania projektu RailBaltica. Obydwa sprawozdania cieszyły się dużym zainteresowaniem i wzajemnie wzmacniały swój wydźwięk.

Przed pandemią miałem kierować szkołą letnią, w której wraz z najwyższymi organami kontroli z państw bałtyckich mieliśmy zgromadzić środowisko akademickie, audytorów z sektora publicznego i audytorów z sektora prywatnego, aby umożliwić wymianę wiedzy i analizę niedawnych innowacyjnych rozwiązań w obszarze kontroli. Niestety ze względu na pandemię projekt ten został przerwany, ale zamierzam go kontynuować, gdy poprawi się sytuacja sanitarna.

11. Jak wspierałby Pan Parlament w doprowadzeniu do skrócenia procedury udzielania absolutorium? Jakie działania może Pan podjąć?

Obecna procedura udzielania absolutorium wynika z różnych przewidzianych prawem terminów dla zaangażowanych instytucji i stanowi praktycznie łańcuch wzajemnie powiązanych wydarzeń. Trybunał przyspieszył już publikację swojego rocznego sprawozdania jesienią roku n+1 o kilka tygodni w porównaniu z nieodległą przeszłością. Jako że Trybunał przyjmuje sprawozdanie roczne w połowie lipca roku n+1, być może można by je publikować jeszcze wcześniej, w zależności od współpracy z kontrolowanym podmiotem.

Bardziej niekonwencjonalnym pomysłem byłoby dokładne rozważenie, czy istnieje potrzeba omówienia w obecnym formacie działów WRF, w przypadku których według Trybunału Obrachunkowego poziom błędu oceny wynosi poniżej 2 %, gdyż poziom błędu poniżej poziomu istotności wskazuje, że nie występują poważne problemy z ujawnianiem informacji w dokumentach.

Niezależność i uczciwość

12. W jaki sposób może Pan wykazać przed Parlamentem Europejskim swoją niezależność oraz zapewnić, by żadna działalność prowadzona w przeszłości, w chwili obecnej oraz w przyszłości nie podawała w wątpliwość Pana rzetelności w wywiązywaniu się z obowiązków w Trybunale Obrachunkowym?

Podstawą niezależności najwyższych organów kontroli jest deklaracja z Meksyku. Uważam, że udowodniłem swoją niezależność podczas wykonywania obowiązków w Trybunale. Byłem zaangażowany w procedurę udzielania absolutorium jako sprawozdawca w odniesieniu do dwóch rozdziałów sprawozdania rocznego, prowadziłem różne kontrole wykonania zadań (w tym w sprawie ram etycznych instytucji UE) oraz zapewniałem regularny wkład w kluczowe wewnętrzne procesy w Trybunale (na przykład rozwój strategii, prognozy, kontrolę jakości). Podczas tych prac znajdowałem się w sytuacjach, w których musiałem wykorzystać niezależny osąd, aby opracowywać czasem trudne wnioski i zalecenia dla kontrolowanych podmiotów pomimo ich oporu i nacisków. Wynikało to z faktu, że aktywnie uczestniczyłem w pracach kontrolnych od samego początku do samego końca i byłem pewny ich wyników.

Zakładam, że druga część pytania odnosi się do działań zewnętrznych. Podczas sprawowania mandatu raz przeprowadziłem działanie zewnętrzne (dwudniowe seminarium bez pobierania wynagrodzenia dla rumuńskich urzędników wysokiego szczebla), aby podzielić się doświadczeniami związanymi z sukcesem łotewskiej prezydencji Rady, o czym należycie poinformowałem Komitet ds. Etyki Trybunału i otrzymałem pozytywną opinię popartą przez Trybunał. Jestem przekonany, że bycie członkiem Trybunału Obrachunkowego stanowi pracę w pełnym wymiarze czasu, dlatego też nie przewiduję podejmowania jakichkolwiek działań zewnętrznych, które wpłynęłyby na wywiązywanie się z obowiązków członka Trybunału. Otrzymałem kilka propozycji zaangażowania się w działania zewnętrzne podczas sprawowania obecnego mandatu, jednak po zastanowieniu zdecydowałem, że z nich nie skorzystam.

Wykraczając poza działania zewnętrzne, będę nadal przestrzegać w mojej pracy najwyższych standardów odpowiedzialności osobistej i finansowej, uczciwości i zobowiązania do realizacji europejskiego projektu oraz do wykorzystywania zasobów Trybunału zgodnie z mającymi zastosowanie wytycznymi i osobistymi zasadami etycznymi.

13. Jak postąpiłby Pan w przypadku poważnych nieprawidłowości, a nawet oszustwa dotyczącego funduszy UE lub korupcji z udziałem osób pochodzących z Pana kraju? Czy był Pan w takiej sytuacji podczas swojej obecnej kadencji?

Nigdy nie znalazłem się w takiej sytuacji, jednak jeśli doszłoby do tego w trakcie moich prac dotyczących wdrażania budżetu UE, zastosowałbym standardową procedurę, tj. zgłosiłbym taki przypadek do Działu Spraw Prawnych Trybunału Obrachunkowego, który ocenia konieczność przekazania informacji do OLAF-u i EPPO. System kontroli wewnętrznej ustanowiony w Trybunale Obrachunkowym nie pozwoliłby nikomu ukrywać pewnych spraw krajowych, gdyż zespoły mają charakter międzynarodowy, a poziom profesjonalizmu jest bardzo wysoki. Poruszyłbym również tę kwestię z prezesem Trybunału.

Uważam także, że takie sprawy wymagają skrupulatnej analizy w celu zrozumienia przyczyn i przeciwdziałania podobnym przypadkom. Ogólnie rzecz biorąc, systematyczne działania zapobiegawcze okazują się bardziej skuteczne, ponieważ ograniczają liczbę przypadków wystąpienia poważnych nieprawidłowości, oszustw i korupcji, dzięki czemu zwiększają zaufanie obywateli. Wykrywanie i egzekwowanie także są jednak skutecznymi narzędziami i należy je stosować.

14. Wystąpienie konfliktu interesów może spowodować zagrożenie dla reputacji Trybunału Obrachunkowego. Jak postąpiłby Pan w przypadku konfliktu interesów?

System kontroli wewnętrznej ustanowiony w Trybunale Obrachunkowym i rozbudowany kilka lat temu zapewnia dostępność narzędzi umożliwiających unikanie konfliktu interesów. Bada się także dokładnie postrzegane i potencjalne konflikty interesów. Pierwszym punktem kontaktu dla członków są Komitet ds. Etyki i prezes. Zwyczajową praktyką jest konsultowanie się z nimi na długo przed złożeniem wniosku, na przykład o podjęcie działania zewnętrznego. Można także skonsultować się z Działem Spraw Prawnych Trybunału.

W odniesieniu do wykonywania obowiązków członkowie, na przykład sprawozdawcy sprawozdania rocznego lub sprawozdań specjalnych, dokładnie oceniają potencjalny konflikt interesów. Mogą zgłosić sprawę do przewodniczącego lub prezesa i poprosić o przydział do innego zadania. W przypadku wątpliwości Komitet ds. Etyki zapewnia zarówno formalne, jak i nieformalne doradztwo.

Konflikt interesów po okresie zatrudnienia stanowi prawdopodobnie mniejszy problem dla Trybunału. Komitet ds. Etyki Trybunału przeprowadza jednak bardzo dokładną analizę i na podstawie dotychczasowych doświadczeń mogę stwierdzić, że zasady są egzekwowane w sposób rygorystyczny.

15. Czy jest Pan stroną jakiegokolwiek postępowania sądowego? Jeśli tak, jakiego?

Nie są prowadzone żadne postępowania dotyczące wykonywania moich obowiązków jako urzędnika publicznego.

16. Jakie konkretne zobowiązania jest Pan gotowy poczynić w zakresie poprawy przejrzystości, zacieśnienia współpracy oraz podejmowania skutecznych działań w związku ze stanowiskami Parlamentu oraz składanymi przezeń wnioskami w sprawie audytów?

Chciałby podkreślić, że stanowiska i opinie Parlamentu zawsze stanowiły kluczowy element mojej pracy. Na przykład w ramach wszystkich kontroli wykonania zadań, które prowadziłem, zawsze kontaktowałem się z posłami do Parlamentu, którzy aktywnie działali w danym obszarze polityki. Wymiany te okazały się bardzo użyteczne. Uważam także, że praktyka organizowania wysłuchań publicznych przez Parlament jest bardzo przydatna i zawsze przyjmowałem zaproszenia do udziału w nich.

Wykaz proponowanych priorytetów Parlamentu w zakresie kontroli stanowi doskonałe źródło inspiracji i informacji, gdyż pomaga nam w opracowywaniu programu obejmującego terminowe, istotne i wywierające wpływ kontrole.

Ponadto zawsze jestem otwarty na wszelkie profesjonalne wymiany na temat prac Trybunału i współpracy z Parlamentem.

Ważnym źródłem informacji na temat stanowiska Parlamentu w sprawie Trybunału Obrachunkowego jest procedura udzielania absolutorium Trybunału, którą stosuję bardzo uważnie i nadal będę stosować w taki sposób jako członek Komitetu Administracyjnego. Jestem zadowolony, że ramy przejrzystości i odpowiedzialności Trybunału zmieniały się z upływem czasu w reakcji na istotne wydarzenia i stanowiska Parlamentu.

Inne zagadnienia

17. Czy wycofa Pan swoją kandydaturę na przedłużenie mandatu, jeśli opinia Parlamentu w sprawie powołania Pana na członka Trybunału Obrachunkowego będzie nieprzychylna?

Jako że moje stanowisko w tej kwestii, odkąd zostałem nominowany po raz pierwszy, nie uległo zmianie, chciałbym udzielić takiej samej odpowiedzi jak w przeszłości, dostosowanej do sytuacji przedłużenia mandatu.

Łotewski rząd pokłada we mnie zaufanie, którego wyrazem jest propozycja przedłużenia mojego mandatu na podstawie jednogłośnej decyzji. Biorąc pod uwagę moje wyniki w Trybunale i wysiłki podejmowane w celu promowania prac Trybunału na szczeblu krajowym, jestem przekonany, że mogę spełnić wysokie oczekiwania i zapewniać dalszy wkład w prace Trybunału. 

Jeżeli Parlament Europejski będzie miał poważne wątpliwości co do mojego zaangażowania i możliwości wniesienia dalszego wkładu i projekt europejski w formie kontynuacji pełnienia funkcji członka Trybunału Obrachunkowego i stwierdzi, że nie odpowiadają one wymogom określonym przez Parlament Europejski, lub jeśli Parlament uzna, że moje postępowanie lub wyniki podczas sprawowania pierwszego mandatu nie spełniły oczekiwań, wycofam swoją kandydaturę. Zaufanie Parlamentu jest konieczne do odpowiedniego funkcjonowania kolegium Trybunału Obrachunkowego.

W ujęciu bardziej ogólnym, jeżeli jedna ze stron strona uważa, że w obecnym Traktacie istnieją nieprawidłowości w zakresie równowagi instytucjonalnej podczas powoływania członków Trybunału, powinny one zostać przeanalizowane, a razie potrzeby jak najszybciej wyeliminowane przy okazji zmiany Traktatu.

18. Powołanie na członka Trybunału Obrachunkowego wymaga pełnego zaangażowania oraz poświęcenia się dla tej instytucji, a także troski o zaufanie obywateli do Unii Europejskiej.

– Jaki jest według Pana najlepszy sposób wywiązywania się z tych obowiązków?

W pełni zgadzam się z powyższym stwierdzeniem. Bycie członkiem Trybunału Obrachunkowego stanowi pracę w pełnym wymiarze czasu na rzecz UE i jej obywateli. Członkowie powinni być w pełni zaangażowani we wszystkie aspekty pracy Trybunały (na przykład prace kontrolne i zarządzanie wewnętrzne). W związku z tym członkowie powinni priorytetowo traktować swoją pracę w Trybunale oraz wykonywać mandat z należytą starannością i uczciwością. W przypadku wszelkich innych działań powinni postępować w pełnej zgodności z kodeksem postępowania. Członkowie powinni także postępować w sposób umacniający reputację Trybunału Obrachunkowego, aby stanowić przykład i unikać konfliktów interesów – realnych, potencjalnych lub postrzeganych. Uważam, że podczas pracy w Trybunale Obrachunkowym uważnie stosowałem się do tych zasad.

– Ile dni przebywa Pan obecnie w Luksemburgu? Czy zamierza Pan to zmienić?

Od pierwszego dnia sprawowania mandatu wraz z rodziną zamieszkałem na stałe w Luksemburgu, zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami. Mieszkam w Luksemburgu. Nie zamierzam tego zmieniać.

PROCEDURA W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

Tytuł	Częściowe odnowienie składu członkowskiego Trybunału Obrachunkowego – kandydat LV
Odsyłacze	13353/2021 – C9-0407/2021 – 2021/0804(NLE)
Data skonsultowania się / zwrócenia się o wyrażenie zgody	5.11.2021
Komisja przedmiotowo właściwa  Data ogłoszenia na posiedzeniu	CONT 10.11.2021
Sprawozdawcy  Data powołania	Tomáš Zdechovský 26.11.2021
Rozpatrzenie w komisji	10.1.2022
Data przyjęcia	10.1.2022
Wynik głosowania końcowego	+: –: 0:	28 2 0
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego	Matteo Adinolfi, Olivier Chastel, Caterina Chinnici, Lefteris Christoforou, José Manuel Fernandes, Luke Ming Flanagan, Isabel García Muñoz, Monika Hohlmeier, Jean-François Jalkh, Pierre Karleskind, Joachim Kuhs, Claudiu Manda, Alin Mituța, Younous Omarjee, Tsvetelina Penkova, Markus Pieper, Sabrina Pignedoli, Michèle Rivasi, Petri Sarvamaa, Simone Schmiedtbauer, Vincenzo Sofo, Angelika Winzig, Tomáš Zdechovský
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego	Pascal Durand, Maria Grapini, Mikuláš Peksa, Elżbieta Rafalska, Sándor Rónai, Viola Von Cramon-Taubadel
Zastępcy (art. 209 ust. 7) obecni podczas głosowania końcowego	Robert Roos
Data złożenia	12.1.2022