SPRAWOZDANIE w sprawie powołania Jorga Kristijana Petroviča na członka Trybunału Obrachunkowego
12.1.2022 - (C9‑0408/2021 – 2021/0805(NLE))
Komisja Kontroli Budżetowej
Sprawozdawca: Olivier Chastel
PROJEKT DECYZJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
w sprawie powołania Jorga Kristijana Petroviča na członka Trybunału Obrachunkowego
(C9‑0408/2021 – 2021/0805(NLE))
(Konsultacja)
Parlament Europejski,
– uwzględniając art. 286 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którym Rada skonsultowała się z Parlamentem (C9‑0408/2021),
– uwzględniając art. 129 Regulaminu,
– uwzględniając sprawozdanie Komisji Kontroli Budżetowej (A9-0005/2022),
A. mając na uwadze, że pismem z dnia 5 listopada 2021 r. Rada zasięgnęła opinii Parlamentu Europejskiego w sprawie powołania Jorga Kristijana Petroviča na członka Trybunału Obrachunkowego;
B. mając na uwadze, że Komisja Kontroli Budżetowej Parlamentu Europejskiego dokonała oceny kwalifikacji kandydata, zwłaszcza pod kątem wymogów określonych w art. 286 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;
C. mając na uwadze, że komisja przesłuchała następnie kandydata w dniu 10 stycznia 2022 r.; podczas przesłuchania kandydat wygłosił oświadczenie wstępne, a następnie udzielił odpowiedzi na pytania członków komisji;
1. wydaje opinię pozytywną w sprawie propozycji Rady dotyczącej powołania Jorga Kristijana Petroviča na członka Trybunału Obrachunkowego;
2. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej decyzji Radzie oraz do wglądu Trybunałowi Obrachunkowemu, jak również innym instytucjom Unii Europejskiej i organom kontroli w państwach członkowskich.
ZAŁĄCZNIK 1: ŻYCIORYS JORGA KRISTIJANA PETROVIČA
DOŚWIADCZENIE ZAWODOWE
Luty 2013 r. – obecnie Członek Trybunału Obrachunkowego Republiki Słowenii – pierwszy wiceprezes Trybunału Obrachunkowego Republiki Słowenii
2004–2013 Naczelny biegły rewident, kierownik Działu Kontroli Budżetowej, Sprawiedliwości i Partii Politycznych Trybunału Obrachunkowego Republiki Słowenii
1999–2004 Dyrektor ds. finansowych i budżetowych gminy Trzin
1996–1999 Asystent ds. kontroli w Trybunale Obrachunkowym Republiki Słowenii
WYKSZTAŁCENIE
2004 Magister, Uniwersytet Lublański, Wydział Ekonomii, Uniwersytet Lublański (Rachunkowość i Audyt)
1996 Licencjat, Uniwersytet Lublański, Wydział Ekonomii, Uniwersytet Lublański (Finanse)
KOMPETENCJE
Język ojczysty
słoweński
Języki obce
|
ROZUMIENIE |
MÓWIENIE |
KOMUNIKACJA PISEMNA |
||
|
Słuchanie |
Czytanie |
Komunikacja głosowa |
Wiadomości głosowe |
|
angielski |
C2 |
C2 |
C2 |
C2 |
C2 |
niemiecki |
C1 |
C1 |
C1 |
C1 |
C1 |
chorwacki |
C1 |
C1 |
C1 |
C1 |
C1 |
Poziom: A1 i A2: poziom podstawowy – B1 i B2: poziom samodzielności – C1 i C2: wykwalifikowany użytkownik
Europejski system opisu kształcenia językowego
Zdolności komunikacyjne
– Wykorzystuję doskonałe zdolności komunikacyjne jako członek Trybunału Obrachunkowego Republiki Słowenii – pierwszy wiceprezes Trybunału Obrachunkowego Republiki Słowenii.
– Wykorzystuję doskonałe zdolności komunikacyjne jako wykładowca gościnny na Wydziale Ekonomii Uniwersytetu Lublańskiego, wykładowca podczas szkoleń i konferencji organizowanych przez Trybunał Obrachunkowy Republiki Słowenii, wykładowca podczas seminariów organizowanych przez Nebra doo, wykładowca podczas wykładów i konferencji organizowanych przez Center of Excellence in Finance w Lublanie, Global Initiative for Fiscal Transparency, GoetheInstitut, Przedstawicielstwo UE w Lublanie, Związek Gmin i Miast Słowenii, Transparency International w Słowenii.
– Wykorzystuję doskonałe zdolności komunikacyjne podczas prezentowania sprawozdań Trybunału Obrachunkowego w Zgromadzeniu Państwowym i w Radzie Państwa.
– Wykorzystuję doskonałe zdolności komunikacyjne podczas prezentowania sprawozdań Trybunału Obrachunkowego w trakcie konferencji prasowych i wywiadów z dziennikarzami.
– Zdobyłem doskonałe zdolności komunikacyjne w Trybunale Obrachunkowym Republiki Słowenii jako naczelny biegły rewident – kierownik Działu Kontroli Budżetowej, Sprawiedliwości i Partii Politycznych.
– Zdobyłem doskonałe zdolności komunikacyjne podczas uzyskiwania tytułu magistra organizacji i zarządzania na Wydziale Ekonomii Uniwersytetu Lublańskiego.
– Zdobyłem doskonałe zdolności komunikacyjne w gminie Trzin jako dyrektor ds. finansowych i budżetowych.
– Wykorzystywałem doskonałe zdolności komunikacyjne jako przewodniczący Rady Rodziców w gimnazjum w Bežigradzie (lata szkolne 2017/18 i 2018/19).
Zdolności organizacyjne / zarządcze
– Wykorzystuję doskonałe zdolności zarządcze na stanowisku kierowniczym, jako pierwszy wiceprezes Trybunału Obrachunkowego Republiki Słowenii odpowiedzialny za połowę wszystkich kontroli, w odniesieniu do których Trybunał Obrachunkowy publikuje rocznie około 90 sprawozdań z kontroli i sprawozdań pokontrolnych przygotowywanych przez pracowników (audytorów, naczelnych biegłych rewidentów, służby prawne, senat Trybunału Obrachunkowego, korektorów, projektantów) w Trybunale Obrachunkowym Republiki Słowenii (ponad 130 pracowników).
– Zdobyłem doskonałe zdolności organizacyjne i zarządcze w Trybunale Obrachunkowym Republiki Słowenii jako naczelny biegły rewident – kierownik Działu Kontroli Budżetowej, Sprawiedliwości i Partii Politycznych (ponad 20 pracowników).
– Zdobyłem doskonałe zdolności organizacyjne i zarządcze w gminie Trzin jako dyrektor ds. finansowych i budżetowych.
– Wykorzystywałem doskonałe zdolności kierownicze jako przewodniczący Rady Rodziców w gimnazjum w Bežigradzie.
– Wykorzystywałem doskonałe zdolności kierownicze jako inicjator i lider inicjatywy cywilnej „Stop pożyczaniu – zmiana art. 149 konstytucji”, która opowiadała się za wprowadzeniem reguły fiskalnej do konstytucji Słowenii.
– Wykorzystywałem doskonałe zdolności organizacyjne i zarządcze w kilku projektach i grupach roboczych w Trybunale Obrachunkowym, a także we współpracy z organizatorami szkoleń i instytucjami międzynarodowymi.
Kompetencje zawodowe
– Posiadam doskonałe kompetencje zawodowe w obszarze kontroli jakości, które wykorzystuję na stanowisku kierowniczym, jako pierwszy wiceprezes Trybunału Obrachunkowego Republiki Słowenii odpowiedzialny za połowę wszystkich kontroli Trybunału Obrachunkowego Republiki Słowenii.
– Zdobyłem doskonałe kompetencje zawodowe w planowaniu kontroli, przeprowadzaniu kontroli oraz opracowywaniu sprawozdań z kontroli i sprawozdań pokontrolnych w Trybunale Obrachunkowym Republiki Słowenii jako naczelny biegły rewident – kierownik Działu Kontroli Budżetowej, Sprawiedliwości i Partii Politycznych.
– Wykorzystywałem doskonałe zdolności w zakresie planowania jako koordynator przygotowania strategii Trybunału Obrachunkowego na lata 2013–2020 oraz podczas opracowywania sprawozdań rocznych Trybunału Obrachunkowego Republiki Słowenii i sprawozdań roboczych Trybunału Obrachunkowego Republiki Słowenii.
– Wykorzystywałem doskonałe zdolności organizacyjne i koordynacyjne podczas organizacji regionalnej konferencji poświęconej budżetom partycypacyjnym, organizowanej przez Trybunał Obrachunkowy we współpracy z GIFT – Global Initiative for Fiscal Transparency, dla krajów Europy Środkowej i Bałkanów Zachodnich w maju 2017 r.
– Rozwijałem swoje doskonałe kompetencje robocze jako członek następujących grup roboczych:
• Zgromadzenie Państwowe Republiki Słowenii – grupa ekspertów Komisji Konstytucjonalnej ds. zmiany art. 148 konstytucji Republiki Słowenii – reguła fiskalna (2012 r.).
• Komitet Kontaktowy EUROSAI – grupa robocza ds. braków w zakresie kontroli publicznej (2011–2012).
• Komitet Kontaktowy EUROSAI – grupa robocza ds. kontroli finansowych i gospodarczych środków kryzysowych (2009–2013).
• Komitet Kontaktowy EUROSAI – grupa robocza ds. wspólnych standardów kontroli i porównywalnych kryteriów kontroli (2009–2010).
• Grupa zadaniowa ds. Porozumienia ustanawiającego EMS – inicjatywa europejskich najwyższych organów kontroli w celu wzmocnienia zewnętrznej funkcji kontrolnej wobec Europejskiego Mechanizmu Stabilności (2011–2012).
– Jako dyrektor ds. finansowych i budżetowych gminy Trzin zdobyłem doskonałe zdolności w dziedzinie przygotowywania budżetów, wykonywania budżetów, rachunkowości budżetowej, przygotowywania budżetów uzupełniających, przygotowywania sprawozdań półrocznych, przygotowywania bilansów, przygotowywania sprawozdań rocznych oraz opracowywania rocznych sprawozdań finansowych.
Kompetencje cyfrowe
SAMOOCENA |
||||
Przetwarzanie informacji |
Komunikacja |
Tworzenie treści |
Bezpieczeństwo |
Rozwiązywanie problemów |
Użytkownik zaawansowany |
Użytkownik zaawansowany |
Użytkownik samodzielny |
Użytkownik podstawowy |
Użytkownik podstawowy |
Kompetencje cyfrowe – skala samooceny
– Dobra znajomość narzędzi MS Office (MS Word, MS Excel, MS PowerPoint).
INFORMACJE DODATKOWE
Publikacje
BIBLIOGRAFIA
▪ Petrovič, J. K., „V pričakovanju ustavne presoje rebalansa proračuna” (W oczekiwaniu na konstytucyjny przegląd budżetu uzupełniającego), Delo, Gostujoče pero, COBISS.SI ID 40097029, Lublana, 2 kwietnia 2019.
▪ Petrovič, J. K., Slovenia’s Structural Deficit Challenges: Slovenia – Social, Economic and Environmental Issues (Wyzwania Słowenii związane z deficytem strukturalnym: Słowenia – kwestie społeczne, gospodarcze i środowiskowe); wyd.: Frane Adam (ISBN 9781634859196; rozdział 9, s. 131–147: ): Nova Publishers New York, prawa autorskie zastrzeżone w 2017 r. przez Nova Science Publishers, Inc.
▪ Petrovič, J. K., „Zdaj je čas za zmanjšanje javnega dolga!” ( Nadszedł czas, aby zmniejszyć dług publiczny!), Slovenski čas: časnik za družbo in kulturo, dodatek do dziennika Družina; ISSN 1855-9379 – nr 80, grudzień 2016, s. 4–5.
▪ Petrovič, J. K., „Fiskalna prilagoditev za leto 2017 je premalo ambiciozna” (Korekta budżetowa na rok 2017 nie jest wystarczająco ambitna), Finance, ISSN: 1318-1548 – nr 233, 97, 23 maja 2016, s. 9.
▪ Vesel, T., Petrovič, J. K., Jereb, S., „Mnenje o javnofinančnem vprašanju glede pridobivanja kapitalskih naložb države in občin ter kapitalskih naložb pravnih oseb v njihovi lasti” (Opinia w sprawie kwestii finansów publicznych dotycząca nabycia inwestycji kapitałowych przez rząd i samorządy oraz inwestycji kapitałowych przez podmioty prawne będące ich własnością); materiały z konferencji [źródło elektroniczne] / „Izvajanje lokalnih javnih služb” (Świadczenie lokalnych usług publicznych), 31 maja 2016, Lublana, Słowenia; wyd. Brezovnik B; Maribor, Wydział Prawa, LeXonomica Press, 2016.
▪ Petrovič, J. K., „Strukturni primanjkljaj – kaj je, kolikšen je in kaj lahko k njegovi odpravi prispeva novi ZJF?” ( Deficyt strukturalny – co to jest, ile wynosi i w jaki sposób nowa ustawa o finansach publicznych może przyczynić się do jego wyeliminowania?), Pravna praksa – PP: časopis za pravna vprašanja, ISSN 0352-0730 – Rok 35, nr 11, 17 marca 2016, załącznik, s. II–VIII.
▪ Petrovič, J. K., „Merjenje »višine poplav«: fiskalno pravilo nekoč in danes” (Pomiar „poziomu zalewania”: reguła fiskalna wtedy i teraz); Slovenski čas: časnik za družbo in kulturo, dodatek do dziennika Družina; ISSN 1855-9379 – nr 64, grudzień 2015, s. 10–11.
▪ Petrovič, J. K., „Finančna transparentnost političnega delovanja in nadzor” (Przejrzystość finansowa działań politycznych i nadzór nad nią); „Zbornik 2015/1; dnevi prava zasebnosti in svobode izražanja”, (Publikacja informacyjna 2015/1; Dni prawa do prywatności i wolności wypowiedzi), Kranjska Gora, 9 i 10 kwietnia 2015.
▪ Petrovič, J. K., Fiskalno pravilo je brez švicarske formule mrtvo (Reguła fiskalna jest martwa bez formuły szwajcarskiej), Finance, ISSN 1318-1548 – nr 233, 2 grudnia 2014, s. 8.
▪ Petrovič, J. K., Objektivnost dela računskega sodišča (Obiektywność prac Trybunału Obrachunkowego); „Zbornik: 20 let delovanja Računskega sodišča: neodvisnost, objektivnost, učinkovitost” (Publikacja informacyjna: 20 lat działania Trybunału Obrachunkowego: niezależność, obiektywność, wydajność), Trybunał Obrachunkowy Republiki Słowenii, 2014, Lublana, Littera picta.
▪ Petrovič, J. K., „Poštenost računovodskih izkazov v javnem sektorju” (Uczciwość sprawozdań finansowych w sektorze publicznym); „Zbornik/45. simpozij o sodobnih metodah v računovodstvu, financah in reviziji” (Publikacja informacyjna / 45. sympozjum w sprawie nowoczesnych metod w obszarze rachunkowości, finansów i kontroli), Lublana, 11 kwietnia 2013; wyd. Turk, I., Association of Economists of Slovenia; Association of Accountants, Treasurers and Auditors of Slovenia, 2013, Lublana, Birografika Bori.
▪ Petrovič, J. K., „Ko sanje postanejo realnost: zadolževanje države in zlato pravilo” (Gdy marzenia stają się rzeczywistością: pożyczki państwa i złota reguła budżetowa); Dnevnikov objektiv, ISSN: 1854-6781 – nr 3, 21 stycznia 2012, s. 14.
▪ Petrovič, J. K., „Ustavno omejevanje javne porabe – načelo izravnanega proračuna in fiskalno pravilo” (Konstytucyjne ograniczenia wydatków publicznych – zasada zrównoważonego budżetu i reguła fiskalna), Pravna praksa – časopis za pravna vprašanja, 30, 2011, 39–40, s. 9–11.
▪ Hočevar M., Zaman M. i Petrovič J. K., „Osnove računovodstva gospodarskega in javnega sektorja” (Podstawy rachunkowości gospodarczej i rachunkowości sektora publicznego), Lublana, Wydział Administracji Publicznej, 2008, 393 strony.
▪ Petrovič, J. K., „Prevzem javne infrastrukture v knjige občin in vpliv na njihove proračune” (Przejmowanie infrastruktury publicznej w księgach gmin – wpływ na ich budżety); „Zbornik referatov / XI. posvetovanje Računovodstvo v javnih podjetjih” (Zbiór dokumentów / XI konsultacje zatytułowane „Rachunkowość w przedsiębiorstwach publicznych), Portorož, październik 2008.
▪ Petrovič, J.K., „Računovodsko evidentiranje različnih oblik javno-zasebnih partnerstev, 2. del”, (Rachunkowość różnych form partnerstw publiczno-prywatnych, część 2), Revizor, tom 19, 2008, nr 6, s. 23–40.
▪ Petrovič, J.K., „Računovodsko evidentiranje različnih oblik javno-zasebnih partnerstev, 1. de”, (Rachunkowość różnych form partnerstw publiczno-prywatnych, część 1), Revizor, tom 19 (2008), nr 5, s. 26–40.
Pobyty studyjne za granicą
▪ Sierpień 2014 r.: Goethe-Institut, Hamburg, Niemcy. Program szkolenia personelu wyższego szczebla z UE oraz wyższych urzędników ministerialnych z państw członkowskich UE i innych państw. Temat: UE – Hamburg.
▪ wrzesień 2010 r.: Goethe-Institut, Düsseldorf, Niemcy. Program szkolenia personelu wyższego szczebla z UE oraz wyższych urzędników ministerialnych z państw członkowskich UE i innych państw. Temat: Polityka spraw wewnętrznych.
▪ październik/listopad 2007 r.: Goethe-Institut, Monachium / Frankfurt nad Menem, Niemcy. Program szkolenia personelu wyższego szczebla z UE oraz wyższych urzędników ministerialnych z państw członkowskich UE i innych państw. Temat: Budżet i finanse.
▪ czerwiec 1998 r.: National Audit Office, Londyn, Zjednoczone Królestwo.
Członkostwo w organizacjach absolwenckich
▪ Wydział Ekonomii, Uniwersytet Lublański, Słowenia
▪ Goethe-Institut, Niemcy
Przeprowadzone wykłady, seminaria, szkolenia, obrady okrągłego stołu
▪ „Razkritja, ukrepi in priporočila na področju turizma lokalnih skupnosti” (Ustalenia, środki i zalecenia w obszarze lokalnej turystyki wspólnotowej); prezentacja promująca ustawę o rozwoju turystyki (ZSTR-1) i rozporządzenia w sprawie podatku turystycznego, Stowarzyszenie Gmin Słowenii; marzec 2018.
▪ „Transparentnost proračuna Republike Slovenije: predstavitev rezultatov mednarodnega vprašalnika IBP” (Przejrzystość budżetu Republiki Słowenii: prezentacja wyników międzynarodowego kwestionariusza International Budget Partnership (IBP)), Centre of Excellence in Finance (CEF), Lublana, okrągły stół, luty 2018.
▪ „Kako izkoristiti potencial EU” (Jak wykorzystać potencjał UE), NEBRA, styczeń 2018.
▪ „Zaključni račun” (Sprawozdanie w sprawie lokalnego budżetu wspólnotowego), NEBRA, styczeń 2018.
▪ „Nadzorni odbori in priprava poročil” (Lokalne wspólnotowe komitety nadzoru i przygotowywanie ich sprawozdań z kontroli), NEBRA, listopad 2017.
▪ „Računsko sodišče” (Trybunał Obrachunkowy – Jak to robimy?), School of Economics and Business, Uniwersytet Lublański, Lublana, październik 2017.
▪ „Zaključni račun” (Sprawozdanie w sprawie lokalnego budżetu wspólnotowego), NEBRA, styczeń 2017.
▪ „Računovodstvo, računsko sodišče – interno izobraževanje” (Rachunkowość, Trybunał Obrachunkowy – edukacja wewnętrzna), grudzień 2016.
▪ „Po labirintih občinskega računovodenja” (W labiryncie rachunkowości gmin), NEBRA, grudzień 2016.
▪ Ujarzmianie długu publicznego, SDEVAL konferencja międzynarodowa, Sarajewo, październik 2016.
▪ „Računsko sodišče” (Trybunał Obrachunkowy – Jak to robimy?), School of Economics and Business, Uniwersytet Lublański, Lublana, październik 2016.
▪ Dialog na temat kontroli długu i wydatków publicznych (seminarium na temat prawodawstwa w obszarze udziału społeczeństwa w procesie budżetowym, GIFT i Congreso General de los Estados Unidos Mexicanos), Meksyk, wrzesień 2016.
▪ Stabilność budżetowa – między regułami a instytucjami, grupa robocza Komitetu Kontaktowego: kontrole budżetowe, Brdo pri Kranju, maj 2016.
▪ „Fiskalno pravilo” (Reguła fiskalna), Wydział Nauk Społecznych, Uniwersytet Lublański, maj 2016.
▪ „Nadzor nad ključnimi izzivi javnih financ” (Kontrola nad kluczowymi wyzwaniami w zakresie finansów publicznych), „Kako prenoviti davčni sistem, Dnevi računovodij 2016” (Jak zreformować system podatkowy, Dni Księgowych 2016), Portorož, kwiecień 2016.
▪ Etyka w biznesie (Międzynarodowy Weekend Biznesowy, klasyczne gimnazjum diecezjalne), Šentvid, kwiecień 2016.
▪ „Zadolževanje občin” (Dług gmin), NEBRA, marzec 2016.
▪ „Strukturni primanjkljaj” (Deficyt strukturalny); (Kongres w sprawie prawa publicznego), luty 2016.
▪ „Priprava zaključnega računa” (Przygotowanie lokalnego budżetu wspólnotowego), NEBRA, styczeń 2016.
▪ Laudato si (Okrągły stół, Cankarjev dom), Lublana, listopad 2015.
▪ „Računsko sodišče” (Trybunał Obrachunkowy – Jak to robimy?), School of Economics and Business, Uniwersytet Lublański, Lublana, październik 2015.
▪ „Transparentnost proračuna Republike Slovenije: predstavitev rezultatov mednarodnega vprašalnika IBP” (Przejrzystość budżetu Republiki Słowenii: prezentacja wyników międzynarodowego kwestionariusza International Budget Partnership (IBP)), Centre of Excellence in Finance (CEF), Lublana, okrągły stół, wrzesień 2015.
▪ „Po labirintih občinskega računovodenja” (W labiryncie rachunkowości gmin), NEBRA, wrzesień 2015.
▪ „Nadzorni odbori občin” (Lokalne wspólnotowe komitety nadzoru), NEBRA, wrzesień 2015.
▪ „Kako se izvede nadzor in izdela poročilo nadzornega odbora občine” (Lokalne wspólnotowe komitety nadzoru – jak przeprowadzać kontrolę i sporządzać sprawozdanie z kontroli), NEBRA, wrzesień 2015.
▪ „Nadzorni odbori občin” (Lokalne wspólnotowe komitety nadzoru), NEBRA, czerwiec 2015.
▪ „Nadzorni odbori občin – kako se izvede revizija” (Lokalne wspólnotowe komitety nadzoru – jak przeprowadzać kontrolę), NEBRA, czerwiec 2015.
▪ „Transparentnost financiranja političnih strank in volilnih kampanj” (Przejrzystość finansowania partii politycznych i kampanii wyborczych), Dni Przejrzystości i Wolności Wypowiedzi, Kranjska Gora, kwiecień 2015.
▪ „Zakon o volilni in referendumski kampanji – finančno pravna vprašanja z vidika organizatorja” (Ustawa o kampaniach wyborczych i referendalnych – kwestie finansowe i prawne z punktu widzenia organizatora kampanii wyborczej), Sąd Rejonowy Lublany, luty 2015.
▪ Fiskalno pravilo (Reguła fiskalna), Slovenian Business Club, styczeń 2015.
▪ „Nadzorni odbori občin” (Lokalne wspólnotowe komitety nadzoru), NEBRA, styczeń 2015.
▪ „Zaključni račun” (Sprawozdanie w sprawie lokalnego budżetu wspólnotowego), NEBRA, styczeń 2015.
▪ „Računsko sodišče” (Trybunał Obrachunkowy – Jak to robimy?), School of Economics and Business, Uniwersytet Lublański, Lublana, październik 2014.
▪ „Monitoring lokalnih volitev” (Monitorowanie wyborów lokalnych), Transparency International w Słowenii, wrzesień 2014.
▪ „Lokalne volitve – finančni vidik občin in organizatorjev kampanj” (Wybory lokalne – aspekt finansowy gmin o organizatorów kampanii), NEBRA, czerwiec 2014.
▪ Fiskalno pravilo (Reguła fiskalna), Rotary Club Medvode, marzec 2014.
▪ „Zaključni račun” (Sprawozdanie w sprawie lokalnego budżetu wspólnotowego), NEBRA, styczeń 2014.
▪ Wzmocnienie najwyższych organów kontroli – doświadczenia Słowenii, Centre of Excellence in Finance (CEF), Lublana, styczeń 2014.
▪ „Strategija Računskega sodišča RS” (Strategia Trybunału Obrachunkowego Republiki Słowenii), dzień edukacyjny Trybunału Obrachunkowego Republiki Słowenii, grudzień 2013.
▪ „Računsko sodišče” (Trybunał Obrachunkowy – Jak to robimy?), School of Economics and Business, Uniwersytet Lublański, Lublana, październik 2013.
▪ „Nadzorni odbori občin” (Lokalne wspólnotowe komitety nadzoru), NEBRA, wrzesień 2013.
▪ Długoterminowa stabilność budżetowa budżetów państwa, grupa robocza Komitetu Kontaktowego: kontrole budżetowe, Poczdam, Niemcy, czerwiec 2013.
▪ Fiskalno pravilo (Reguła fiskalna), Rotary Club Lublana, luty 2012.
Inna działalność
▪ Biegi: maraton w Lublanie, 42 km – październik 2009.
▪ Wycieczki piesze: Camino de Santiago (Saint Jean Pied de Port – Santiago de Compostela – Finisterre), 800+ km – kwiecień i maj 2019.
▪ Alpinizm: m.in. Alpy Julijskie, Karawanki, Alpy Kamnickie, Alpy Karnickie, Wysokie Taury.
ZAŁĄCZNIK 2: ODPOWIEDZI JORGA KRISTIJANA PETROVIČA NA PYTANIA ZAWARTE W KWESTIONARIUSZU
Pytania do kandydatów na członków Trybunału Obrachunkowego
Doświadczenie zawodowe
1. Proszę przedstawić swoje doświadczenie zawodowe w dziedzinie finansów publicznych, czy to w zakresie planowania budżetu, realizacji budżetu lub zarządzania budżetem, czy kontroli budżetowej lub audytu.
Budżety to moje życie. Od ponad 20 lat uczestniczę w opracowywaniu lub przeglądzie budżetów.
Oprócz bezpośredniego doświadczenia w przygotowywaniu budżetu, wykonywaniu budżetu, zmianie budżetu, sprawozdawczości z wykonania i kontroli budżetu, byłem zaangażowany w szerzej zakrojone działania związane z budżetem. W pracy zawodowej napotykałem wyzwania związane z projektowaniem systemu informacji budżetowej i rachunkowej, opracowywaniem przepisów w sprawie budżetu, rachunkowości i kontroli oraz zarządzaniem szerszą krajową równowagą gospodarczą, na którą duży wpływ wywiera polityka fiskalna.
Pierwsze doświadczenie zawodowe związane z budżetami i dużą szansę dla rozwoju kariery zdobyłem już w latach 1998–1999, kiedy zaproszono mnie do udziału w grupie roboczej, która w tym czasie, we wczesnych latach funkcjonowania Trybunału Obrachunkowego Republiki Słowenii (zwanego dalej „słoweńskim Trybunałem Obrachunkowym”), pracowała nad nowym podejściem do kontroli budżetu państwa. W grupie tej odpowiadałem za opracowanie modelu statystycznej oceny wykrytych nieprawidłowości, który umożliwiłby nam wydanie opinii w sprawie kontroli, oraz za powiązane planowanie próby audytowej (szczegółowy opis w sekcji 2.a).
W połowie 1999 r. podjąłem nowe wyzwanie i zostałem dyrektorem Działu Spraw Finansowych i Budżetowych nowo ustanowionego samorządu Trzin. Zaczynając z jednym komputerem, w ciągu kilku lat opracowaliśmy system informatyczny porównywalny pod względem wykonywanych funkcji z systemem informatycznym budżetu państwa (szczegółowy opis w sekcji 2.b). W trakcie pięcioletniej kadencji planowałem przygotowanie pięciu budżetów samorządu i kilku budżetów zmieniających lub bezpośrednio zarządzałem ich przygotowaniem. W tym okresie byłem bezpośrednio odpowiedzialny za wykonanie budżetu samorządu, od przygotowania koniecznej dokumentacji dla każdej wypłaty, przez zapewnianie sprawnego działania całego procesu zatwierdzania wypłat, po bezpośrednie dokonanie każdej wypłaty oraz powiązane rejestrowanie danych budżetowych i rachunkowych. Zapewniałem odpowiednią sprawozdawczość budżetową, rachunkową i statystyczną na potrzeby zamknięć półrocznych i rocznych (w tym podczas wszelkich zmian).
W 2004 r. poproszono mnie o powrót do słoweńskiego Trybunału Obrachunkowego. Początkowo przez rok zajmowałem stanowisko kierownika Wydziału Kontroli Samorządów, w której to roli ponownie zajmowałem się kilkoma budżetami samorządów poddawanymi kontroli. Niektóre z naszych ustaleń także dotyczyły planowania i wykonywania budżetu, rozliczalności, pożyczek itd. oraz wnioskowaliśmy o sprawozdania w odpowiedzi na wiele z tych kwestii, aby umożliwić wyeliminowanie stwierdzonych nieprawidłowości. Gdy nie było to możliwe, wydawaliśmy zalecenia, aby zapobiec wystąpieniu podobnych nieprawidłowości w przyszłości.
W 2005 r. przejąłem Wydział Kontroli Budżetu Państwa w słoweńskim Trybunale Obrachunkowym. Przez 8 następnych lat bezpośrednio planowałem kontrole kont budżetowych za lata 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011 i 2012 oraz zarządzałem nimi. Każdego roku proces miał formę ciągłą, stanowiąc integralną (końcową) część cyklu budżetowego.
W grudniu i styczniu każdego roku opracowywaliśmy plan kontroli i powiązane programy dla wszystkich obszarów kontroli. Na początku stycznia część naszego zespołu kontrolnego zajęła się zadaniem polegającym na analizowaniu wstępnych danych elektronicznych na temat transakcji budżetowych w poprzednim roku, z jednoczesnym doborem próby audytowej. Prace zespołów kontrolnych w terenie dotyczące wszystkich bezpośrednich środków budżetowych były następnie monitorowane w oparciu o działy kontroli wybrane w ramach próby. Na koniec marca każdego roku słoweńskie Ministerstwo Finansów przedkłada końcowe sprawozdania finansowe budżetu państwa Trybunałowi Obrachunkowemu. Wówczas porównujemy pierwotnie zapisane dane z danymi końcowymi. Wszystkie zidentyfikowane rozbieżności były rozważane pod kątem (ewentualnych) korekt próby audytowej. Wszelkie kwestie problematyczne były rozwiązywane na posiedzeniach koordynacyjnych naszych zespołów lub wydziału bądź z pomocą Biura Spraw Prawnych słoweńskiego Trybunału Obrachunkowego.
Od otrzymania pierwszych wniosków z kontroli przesłanych przez zespoły kontrolne na podstawie oficjalnych danych do początku czerwca kierownicy poszczególnych działów kontroli przygotowywali projekt sprawozdania z kontroli. Pod koniec czerwca organizowano posiedzenia rozpoznawcze z kontrolowanymi podmiotami, a w ostatnim tygodniu lipca Izba słoweńskiego Trybunału Obrachunkowego podejmowała decyzję w sprawie swoich zastrzeżeń. Sprawozdanie z kontroli publikowano we wrześniu, aby umożliwić rządowi Słowenii wysłanie rachunków i powiązanego sprawozdania z kontroli do Zgromadzenia Państwowego przed 1 października danego roku, czego wymaga prawo.
W 2013 r. zostałem wybrany na pierwszego wiceprezesa Trybunału Obrachunkowego oraz członka trzyosobowej Izby. Jako właściwy członek Izby wykonywałem obowiązki w trakcie kontroli rocznych sprawozdań finansowych budżetu państwa w latach 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018 i 2020.
Na etapie planowania kontroli koordynowaliśmy plany i programy kontroli w ustalonych ramach czasowych. Podczas opracowywania sprawozdania z kontroli koordynowaliśmy ujawnianie błędów i nieprawidłowości w projekcie. Po zorganizowaniu posiedzeń rozpoznawczych z kontrolowanymi podmiotami koordynowaliśmy:
– ujawnienia błędów i nieprawidłowości,
– dostosowania wymagane przez audytora (wymagane w celu skorygowania błędów rachunkowych),
– wymagane działania naprawcze (potrzebne w celu usunięcia nieprawidłowości), oraz
– zalecenia zawarte w projekcie sprawozdania z kontroli.
Etap pokontrolny obejmował koordynowanie oceny wiarygodności i zadowalającego wdrażania działań przez kontrolowane podmioty zgodnie z wymogami przedstawionymi w sprawozdaniu z kontroli.
Od 2004 r. do chwili obecnej kilkakrotnie uczestniczyłem w opracowywaniu zmian odpowiednich podstawowych aktów ustawodawczych słoweńskiej ustawy o finansach publicznych i słoweńskiej ustawy o rachunkowości.
Zapewniłem także wkład we włączenie reguły fiskalnej do słoweńskiej konstytucji oraz w opracowanie powiązanych przepisów wykonawczych – słoweńskiej ustawy o regułach fiskalnych (szczegółowy opis w sekcji 2.c).
W toku kariery, podczas pracy na szczeblu samorządowym jako osoba bezpośrednio planująca i wykonująca budżet oraz sprawozdawca, a także na szczeblu krajowym jako audytor kont budżetowych aktywnie wspierałem i pomagałem wdrażać koncepcję maksymalizacji przejrzystości budżetowej oraz maksymalizacji zaangażowania obywateli na wszystkich etapach cyklu budżetowego (od planowania, przez wykonanie i sprawozdawczość, po kontrolę).
Zawsze opowiadałem się także za wysokim poziomem przejrzystości działań partii politycznych, zarówno jako naczelny biegły rewident – kierownik Działu Kontroli Budżetowej i Partii Politycznych – a następnie jako pierwszy wiceprezes słoweńskiego Trybunału Obrachunkowego. Słoweński Trybunał Obrachunkowy nie tylko kontrolował działania partii politycznych, ale także aktywnie uczestniczył w opracowywaniu wszystkich przepisów w tym szczególnym obszarze, pośrednio – w formie wniosków zawartych w sprawozdaniach z kontroli – lub bezpośrednio w formie uwag do projektów ustaw i rozporządzeń.
Aktywne promowanie przejrzystości w obydwu obszarach – budżetu państwa i działań partii politycznych – doprowadziło do rozwiązań w zakresie informowania, które zapewniają obywatelom lepszy wgląd w działania partii politycznych i rządu. Pod względem budżetu państwa obywatele Słowenii mogą teraz nawet na co dzień monitorować przychody i wydatki budżetu państwa (zob. budżet państwa (gov.si)).
Promowanie aktywnego uczestnictwa obywateli w przygotowywaniu budżetów samorządów skutkowało na przestrzeni kilku lat rosnącą liczbą samorządów wybierających procedury budżetu partycypacyjnego (opiszę to zagadnienie bardziej szczegółowo w sekcji 2.b).
W 2019 r. jako ekspert ds. finansów publicznych zapewniłem wkład w Komentarz do słoweńskiej konstytucji w postaci uwag na temat art. 150 i 151. (Źródło: e-KURS – Komentarz do słoweńskiej konstytucji; art. 150 – e-KURS; art. 151 – e-KURS).
2. Co zaliczyłby Pan do swoich najważniejszych osiągnięć w życiu zawodowym?
Chciałbym zwrócić uwagę na następujące osiągnięcia:
2a. Ustanowienie modelu kontroli rocznych sprawozdań finansowych budżetu państwa Słowenii
W pierwszej części pracy w słoweńskim Trybunale Obrachunkowym (1998–1999) byłem członkiem zespołu projektowego, który opracował nowe podejście do kontroli sprawozdań finansowych budżetu państwa Słowenii. Były to wczesne lata działania słoweńskiego Trybunału Obrachunkowego, podczas których sporo należało zbudować od nowa. Słoweński Trybunał Obrachunkowy, ustanowiony na podstawie ustawy specjalnej w 1994 r., rozpoczął działalność 1 stycznia 1995 r. Kluczowy priorytet stanowiła kontrola budżetu państwa, gdyż ustawa o słoweńskim Trybunale Obrachunkowym wprowadza obowiązek corocznego przeprowadzania kontroli ustawowej. Termin publikacji sprawozdania z kontroli przypada na 1 października danego roku.
Członkowie zespołu projektowego otrzymali ogólne wytyczne od Krajowej Izby Kontroli (NAO) w Londynie, w Zjednoczonym Królestwie, gdzie zostaliśmy wybrani do udziały w miesięcznym kursie szkoleniowym w 1998 r. Po powrocie do Słowenii rozpoczęły się przygotowania do opracowania podejścia do kontroli budżetu państwa, które zapewniałoby przekazywanie opinii z kontroli na temat prawidłowości wykonania przez każde ministerstwo poddawane kontroli, a także budżetu jako całości, w kontekście sprawozdania z kontroli.
W zespole odpowiadałem za opracowanie podejścia naukowego do zastosowania w procesie planowania koniecznego zakresu prac kontrolnych oraz późniejszej oceny wyników ustaleń kontroli. Zgodnie z wytycznymi otrzymanymi od brytyjskich współpracowników z NAO oraz wytycznymi ówczesnego prezesa słoweńskiego Trybunału Obrachunkowego prof. dr. Vojko Antončiča przeanalizowałem, dostosowałem i wdrożyłem system doboru próby na podstawie jednostki monetarnej do celów kontroli budżetowej. System ten jest wykorzystywany do kontroli zgodności przez większość najwyższych organów kontroli, większość komercyjnych firm audytorskich oraz, co nie mniej istotne, przez Europejski Trybunał Obrachunkowy podczas opracowywania poświadczenia wiarygodności (DAS lub z francuskiego déclaration d’assurance).
Model kontroli ustanowiony w tamtym czasie jest nadal stosowany w słoweńskim Trybunale Obrachunkowym. Jest wykorzystywany do rocznej kontroli budżetu państwa. Model kontroli obejmuje zapisywanie danych elektronicznych od kontrolowanych podmiotów (baza danych wszystkich transakcji uzyskanych od słoweńskiego Ministerstwa Finansów), przetwarzanie tych danych za pomocą programu komputerowego IDEA, określanie prób audytowych za pomocą metody doboru próby na podstawie jednostki monetarnej (począwszy od 2007 r., uwzględniana była tylko próba dotycząca wykonania całego budżetu, gdyż podjęto wówczas decyzję o wstrzymaniu opinii poszczególnych ministerstw) oraz ocenę wyników do celów sformułowania opinii w sprawie kontroli, które są uzyskiwane na podstawie statystycznego oszacowania najbardziej prawdopodobnego poziomu błędu, z zapewnieniem dolnych i górnych kresów dla tej wartości szacunkowej (na podstawie warunku, że te wartości szacunkowe są wiarygodne w 95 %).
Słoweński Trybunał Obrachunkowy wydaje dwie opinie jako część corocznych kontroli ustawowych budżetu państwa – jedną w sprawie prawidłowości sprawozdawczości i jedną dotyczącą prawidłowości wykonania. Od wczesnych lat kontroli kont budżetowych Słowenii jednym z kluczowych celów Trybunału Obrachunkowego było osiągnięcie poziomu błędu poniżej progu istotności. Pod względem dokładności rachunków cel ten został osiągnięty w przypadku rachunków za lata 2019 i 2020. Sukces ten był wynikiem wspólnego wysiłku w okresie kilku lat, zarówno ze strony słoweńskiego Trybunału Obrachunkowego (w formie ustaleń w ramach rocznej kontroli, wymaganych działań i proponowanych korekt) oraz słoweńskiego Ministerstwa Finansów, w szczególności Działu Rachunkowości Budżetowej, który stale modernizuje wewnętrzny system kontroli i przestrzega koniecznych rozporządzeń.
Bardzo się cieszę, że mogłem odegrać aktywną rolę w osiąganiu tego celu, i jestem niezmiernie wdzięczny wszystkim zaangażowanym podmiotom za to, że byliśmy w stanie tego dokonać.
2b. Opracowanie systemu informacji finansowej dla nowego samorządu
W czerwcu 1999 r., w trakcie pracy poza słoweńskim Trybunałem Obrachunkowym, objąłem stanowisko dyrektora ds. finansowych w nowo ustanowionym samorządzie miejscowości Trzin. Podstawowe wyzwania dla lokalnych finansów publicznych nie różnią się bardzo od tych stojących przed krajowymi finansami publicznymi. Z doświadczenia mogę powiedzieć, że są takie same w ponad 90 % scenariuszy. Zasadniczo różnica opiera się na wielkości i liczbie transakcji finansowych, co oznacza, że system samorządowy obejmuje praktycznie wszystkie procesy ujmowane przez słoweńskie Ministerstwo Finansów na szczeblu krajowym, ale w o wiele bardziej ograniczonym zakresie. Kluczowa różnica występuje tylko w niektórych aspektach zasobów finansowych, w przypadku których do samorządów zastosowanie mają rygorystyczne ograniczenia przewidziane przez prawo.
Jako dyrektor ds. finansowych w nowo utworzonym samorządzie miałem za zadanie ustanowić od podstaw system budżetowy i rachunkowy. Tak jak budżety państwa, budżety samorządów mają kilka etapów.
Etap 1 to etap sporządzania budżetu. Pierwszym krokiem było zaprojektowanie i ustanowienie systemu w systemie informatycznym Działu Spraw Finansowych i Budżetowych, który umożliwiłby przygotowanie projektów budżetów na potrzeby pierwszego i drugiego czytania w radzie gminy. System został następnie zmodernizowany, aby umożliwić przygotowanie dwuletnich budżetów oraz wieloletnich zobowiązań inwestycyjnych lub planów rozwoju, jak są one nazywane. System planowania budżetu został zaprojektowany tak, aby na etapie wykonania budżetu umożliwiał jak największą automatyzację w realizacji podjętych decyzji. W świetle ograniczonych zasobów nowego samorządu (zarówno finansowych, jak i ludzkich) oraz w celu zapewnienia jak największej opłacalności ustanowiono pojedynczy punkt wprowadzania danych jako jedną z podstawowych zasad na najwcześniejszym etapie planowania projektu systemu informatycznego. System sporządzania budżetu został ustanowiony w taki sposób, aby wspierać przejrzyste planowanie dla każdego obszaru gospodarczego oraz każdego programu i podprogramu – aż do poszczególnych działów budżetu i poszczególnych sześciocyfrowych kont. Już na tym etapie zapewniono łącza do wszystkich tabel translacji opracowanych z myślą o różnych potrzebach etapu sprawozdawczości finansowo-budżetowej (sprawozdania miesięczne dla słoweńskiego Ministerstwa Finansów, sprawozdania półroczne dla rady gminy, sprawozdania w sprawie budżetów zmieniających, bilanse roczne, konta budżetowe, sprawozdania statystyczne dla słoweńskiego Urzędu Statystycznego, Banku Słowenii itd.).
Etap 2 to etap wykonania budżetu, który jest ściśle powiązany z częścią rachunkową systemu rachunkowości finansowej. Przewodniczący samorządu – jako kierujący jego funkcją wykonawczą, stojący na czele samorządu i główna osoba odpowiedzialna za wykonanie budżetu samorządu – musi codziennie otrzymywać informacje potrzebne do podejmowania wszystkich decyzji o skutkach finansowych (krótko-, średnio- i długoterminowych) dla samorządu. Oznacza to, że system zapewniał przegląd środków dostępnych na zobowiązania w każdym dziale budżetu i w dowolnym momencie. Informacje dotyczące każdego działu budżetu obejmowały wskazanie poziomu działu w przyjętym budżecie oraz informacje na temat wszelkich dodatkowych środków przenoszonych do każdego działu (bieżący budżet), informacje na temat zobowiązań już wypłaconych na potrzeby każdego działu, informacje na temat faktur otrzymanych i podlegających zapłacie w ciągu następnych 30 dni (obowiązkowy termin płatności), informacje na temat zawartych umów lub już złożonych zamówień oraz informacje na temat bilansu dostępnych środków (jeszcze nieobciążonych lub wstępnie obciążonych) w przypadku każdego działu. System sprawozdawczości budżetowej stanowił integralną część systemu rachunkowości, z którego pozyskiwane były wszystkie potrzebne informacje. System rachunkowości został zaprojektowany nie tylko po to, by zapewniać informacje do celów wykonania budżetu (wydatków), ale także by gromadzić wszystkie informacje na temat wpływów budżetowych. Składał się z kilku różnych modułów wdrożonych po obu stronach (wydatków i dochodów). Po stronie dochodów system automatycznie tworzył wpis do dziennika na potrzeby rejestrowania wszystkich dochodów – z rachunków podatkowych lub faktur wystawianych przez samorząd za wynajem lub sprzedaż majątku – w oparciu o elektroniczny zapis danych z rejestrów płatności na rachunkach samorządu. Ponownie system opierał się na zasadzie pojedynczego punktu wprowadzania danych, ponieważ dane na potrzeby przygotowania wpisu do dziennika dla wpływów z wystawionych faktur były pobierane z baz danych już utworzonych w momencie wystawienia faktur. To samo odnosiło się do strony wydatków, po której dane na potrzeby wpisu do dziennika były pobierane z transakcji płatniczych i łączone z danymi, które były wprowadzane do informatycznych baz danych podczas zawierania umów lub realizacji zamówień. Ponadto z wydatkami powiązane były moduły specjalne dla rachunkowości w zakresie wynagrodzeń i podróży oraz moduł dla rachunkowości w zakresie diet za udział w posiedzeniach i opłat licencyjnych. Kluczowym elementem systemu była dokumentacja rachunkowa aktywów i środków własnych lub zobowiązań finansowych, potrzebna do opracowania bilansu i zestawienia aktywów samorządu.
Etap 3 to etap sprawozdawczości, na potrzeby którego dane pobierane były ze wszystkich wymienionych wyżej źródeł. W połowie roku i na koniec roku, a także w momencie zmiany budżetu dane te zestawiano w formie sprawozdania w sprawie wyniku budżetu. Na koniec roku bilansowego dane zestawiano do celów sprawozdawczości budżetowej.
Okres, w którym opracowywaliśmy system od podstaw, był intensywny i męczący. Znalezienie najwydajniejszych rozwiązań dało mi jednak ogromną satysfakcję. Ważnym aspektem było zaufanie, jakim obdarzył mnie przewodniczący samorządu, oraz swoboda, jaką otrzymałem w projektowaniu i planowaniu systemu, oraz jaką dysponowali zatrudnieni programiści w programowaniu poszczególnych modułów. Dzięki wysokiemu poziomowi komputeryzacji i integracji różnych podsystemów nasz Dział Spraw Finansowych i Budżetowych poradził sobie z ograniczeniami pod względem personelu i kosztów w całym okresie.
Dlatego też nadal uważam ten projekt za ogromny sukces – osiągnął on wszystkie cele (zrobiliśmy wszystko, co należy). Uważam także, że był on efektywny, gdyż wykazywał wysoki stosunek skutków (terminowych i wysokiej jakości informacji) do kosztów – co oznacza, że zrobiliśmy wszystko, jak należy.
Nawet po powrocie do słoweńskiego Trybunału Obrachunkowego przez wiele lat przekazywałem wiedzę i dobre praktyki w trakcie różnych wykładów, w szczególności zwracając uwagę na najpowszechniejsze błędy w zarządzaniu na szczeblu samorządowym.
W ostatnim okresie (od 2015 r.) promowałem także wizję przejrzystości budżetowej i większego zaangażowania obywateli w procesy budżetowe (budżet partycypacyjny).
Uważam, że problem malejącego zainteresowania obywateli działaniami publicznymi lub uczestnictwem w procesach demokratycznych, co skutkuje spadającą frekwencją wyborczą (brakiem uczestnictwa w wyborach) w całej Europie, można rozwiązać przez otwarcie drzwi do demokracji bezpośredniej.
Dążenie do budżetów partycypacyjnych opiera się na trzech filarach – przejrzystości i dostępności danych budżetowych, wpływie ludzi na decyzje budżetowe i dużej znajomości kwestii budżetowych. Wszystkie trzy filary są wzajemnie powiązane. Doświadczenie pokazuje, że liczba obywateli zaangażowanych w procesy sporządzania budżetów partycypacyjnych wzrasta rok do roku tylko wówczas, gdy otrzymują oni pozytywne informacje zwrotne, tj. jeśli mogą zobaczyć wymierne wyniki swoich prac. Wysoki poziom świadomości społeczeństwa, przejrzystości i dostępności danych budżetowych ma kluczowe znaczenie, by umożliwić obywatelom planowanie i monitorowanie realizacji ich pomysłów w cyklach budżetowych. Zaraz po uzyskaniu dostępu do informacji i dostrzeganiu owoców swojej pracy występuje potrzeba posiadania przez obywateli wyższych umiejętności budżetowych, co pod względem interakcji będzie skutkować w nadchodzących latach jeszcze większym uczestnictwem już zaangażowanych osób, zaangażowaniem nowych osób oraz bardziej konstruktywnymi rozwiązaniami z korzyścią dla całej lokalnej społeczności. Gdy ludzie czują, że nie są już wyłączeni z procesu podejmowania decyzji o swoim środowisku, angażują się bardziej w inne sprawy publiczne – zwłaszcza w proces polityczny, jako kandydaci w wyborach lub wyborcy.
2c. Ustanowienie reguły fiskalnej i Rady Fiskalnej
W Wydziale Kontroli Budżetu Państwa słoweńskiego Trybunału Obrachunkowego (którym kierowałem w latach 2005–2013) prowadziliśmy kontrole mające na celu zidentyfikowanie gwałtownego wzrostu długu publicznego. Wzrost długu publicznego był dotkliwie odczuwany w następstwie globalnego kryzysu gospodarczego, który uderzył kraj w 2008 r. (źródła: sprawozdanie z kontroli w 2008 r.: https://www.rs-rs.si/fileadmin/user_upload/revizija/365/Javni_dolg.pdf; sprawozdanie z kontroli w 2013 r.: https://www.rs-rs.si/fileadmin/user_upload/revizija/1231/Javni_dolg_2.pdf)
Na podstawie dostępnych informacji i ustaleń stwierdziłem, że problem ten musi zostać prędzej czy później rozwiązany. W perspektywie długoterminowej wszystkie kwestie muszą być zbilansowane. Rozumiem, że okresowa nierównowaga może stanowić jedynie etapy przejściowe między jednym stanem równowagi a drugim, ale należy je kontrolować zarówno pod względem wielkości, jak i czasu.
W październiku 2011 r. byłem pierwszym ekspertem w Słowenii, który opublikował artykuł na temat reguły fiskalnej. W ten sposób zainicjowałem debatę na temat włączenia do konstytucji Słowenii reguły fiskalnej jako stałego sposobu rozwiązania problemu nadmiernego zadłużenia. Początkowe reakcje pokazały spore zainteresowanie debatą. Pokazały jednak również, że kwestia ta wymaga zaprezentowania społeczeństwu w bardziej szczegółowy sposób.
Z pomocą współpracowników o podobnych poglądach zająłem się promowaniem tej koncepcji, w szczególności w formie bezpłatnych wykładów i popularyzatorskich artykułów.
Moje prace, nie tylko w Trybunale Obrachunkowym, ale także w społeczeństwie obywatelskim, wykazują moje osobiste przekonanie, że każdy musi zrobić wszystko, co w jego mocy, dla dobra społecznego. Nie jestem w związku z tym tylko kimś, kto ogranicza się do wykonywania obowiązków, za które otrzymuje wynagrodzenie w pracy zawodowej, ale również osobą, która w swoim wolnym czasie stara się być aktywnym obywatelem.
W 2012 r. zaproszono mnie do udziału w grupie ekspertów opracowujących nowe brzmienie art. 148 konstytucji Słowenii. Artykuł ten został zmieniony w maju 2013 r. Po zmianie w lipcu 2015 r. przyjęta została słoweńska ustawa o regułach fiskalnych. Oprócz nowych przepisów ustawa ustanowiła Radę Fiskalną mającą zapewniać przestrzeganie reguły fiskalnej. Obydwa te środki są zgodnie z przepisami art. 3 ust. 2 paktu fiskalnego (Traktat o stabilności, koordynacji i zarządzaniu w unii gospodarczej i walutowej), który zobowiązuje do zdefiniowania reguł fiskalnych i utworzenia niezależnej instytucji nadzorującej zgodność.
Zasada równowagi budżetowej w perspektywie średnioterminowej, która stanowi podstawę reguły budżetowej, jest zasadą zinstytucjonalizowaną, ponieważ wykorzystaliśmy ramy prawne do utworzenia instytucji – Rady Budżetowej – która zapewnia zgodność z regułą budżetową w procesach budżetowych. Rada Fiskalna nie uzyskała statusu konstytucyjnie skategoryzowanej instytucji po włączeniu reguły fiskalnej do konstytucji Słowenii, ale ustanawiająca ją ustawa została przyjęta przez parlament większością kwalifikowaną dwóch trzeci głosów. Ta większość kwalifikowana dwóch trzecich głosów ma także zastosowanie do wyboru wszystkich trzech członków Rady Fiskalnej. Niewątpliwie zapewnia to wysoki poziom legitymacji, niezależności i uczciwości instytucji oraz jej członków.
Jako aktywny inicjator włączenia reguły fiskalnej do konstytucji Słowenii i jako jeden z głównych podmiotów zajmujących się jej projektem i instytucjonalizacją uważam, że Słowenia jest silnym partnerem dla wszystkich innych państw UE pod względem długoterminowej stabilności finansów publicznych. Potwierdzają to chociażby wysokie ratingi kredytowe Słowenii oraz niskie stopy procentowe pożyczek budżetu państwa.
3. Jakie ma Pan doświadczenie zawodowe związane z międzynarodowymi organizacjami lub instytucjami wielokulturowymi i wielojęzycznymi z siedzibą poza Pana krajem ojczystym?
Na arenie międzynarodowej moje pierwsze istotne doświadczenie zawodowe miało miejsce podczas miesięcznego kursu szkoleniowego w 1998 r. w Krajowej Izbie Kontroli (National Audit Office – NAO) w Londynie, w Zjednoczonym Królestwie. Po dwóch tygodniach szkolenia i coachingu, w drugiej połowie kursu szkoleniowego, miałem okazję aktywnie uczestniczyć przez dwa tygodnie w pracach wybranego zespołu, który prowadził kontrolę krajowego stowarzyszenia prawników Zjednoczonego Królestwa. W trakcie tego działania zwróciłem uwagę na praktyczne implikacje stosowania pewnych technik kontroli, o których wiedzę teoretyczną zdobyliśmy podczas pierwszych dwóch tygodni kursu szkoleniowego. Cały kurs szkoleniowy – pierwsza część składająca się z wykładów i druga część obejmująca bezpośrednią pracę w zespole kontrolnym – był prowadzony wyłącznie w języku angielskim.
Chciałbym także zwrócić uwagę na kilka innych przykładów mojego uczestnictwa w projektach opartych na współpracy i grupach roboczych w środowisku międzynarodowym:
▪ członek grupy roboczej Komitetu Kontaktowego – grupa robocza ds. braków w zakresie kontroli publicznej (2011–2012);
▪ członek grupy roboczej Komitetu Kontaktowego – grupa robocza ds. kontroli finansowych i gospodarczych środków kryzysowych (2009–2013);
▪ członek grupy roboczej Komitetu Kontaktowego – grupa robocza ds. wspólnych standardów kontroli i porównywalnych kryteriów kontroli (2009–2010);
▪ członek grupy zadaniowej ds. Porozumienia ustanawiającego EMS – inicjatywa europejskich najwyższych organów kontroli w celu wzmocnienia zewnętrznej funkcji kontrolnej wobec Europejskiego Mechanizmu Stabilności (2011–2012);
▪ od 2016 r. aktywnie uczestniczę w pracach międzynarodowej organizacji pozarządowej GIFT – Global Initiative for Fiscal Transparency.
Ponadto oprócz wykładów w Słowenii wygłosiłem także kilka wykładów za granicą; wszystkie były prowadzone w języku angielskim. Oprócz języka angielskiego aktywnie używam języka niemieckiego i chorwackiego w kontaktach międzynarodowych.
4. Czy uzyskał Pan absolutorium z wykonywania swych poprzednich funkcji kierowniczych, jeżeli taka procedura miała zastosowanie?
W Słowenii nie ma zastosowania taka procedura wobec członków słoweńskiego Trybunału Obrachunkowego.
5. Które z wcześniejszych stanowisk zawodowych objął Pan w wyniku nominacji politycznej?
Ustawa o słoweńskim Trybunale Obrachunkowym przewiduje, że prezydent Słowenii przyjmuje nominacje spośród możliwych kandydatów na wszystkie trzy mandaty w słoweńskim Trybunale Obrachunkowym. Po konsultacji z grupami parlamentarnymi prezydent nominuje kandydata, o którym Zgromadzenie Państwowe decyduje w drodze głosowania. Kandydat zostaje wybrany, gdy większość posłów – co najmniej czterdziestu sześciu z dziewięćdziesięciu – zagłosuje za jego kandydaturą.
W drodze tej procedury w 2013 r. prezydent Słowenii nominował mnie na pierwszego wiceprezesa Trybunału do głosowania w Zgromadzeniu Państwowym. W tajnym głosowaniu moją nominację poparło osiemdziesięciu dwóch spośród dziewięćdziesięciu dziewięciu posłów.
6. Proszę wymienić trzy najważniejsze decyzje, w których podjęciu uczestniczył Pan w swojej pracy zawodowej.
Chciałbym zwrócić uwagę na trzy decyzje w karierze zawodowej, które uważam za najważniejsze:
6a. Decyzja o ustanowieniu bilansów jako integralnej części końcowego sprawozdania finansowego w sprawie słoweńskiego budżetu państwa.
W trakcie ustawowych kontroli sprawozdań finansowych budżetu państwa słoweński Trybunał Obrachunkowy stwierdził już podczas kontroli w 2004 r. pierwsze przypadki transakcji (przejęcia długu) zarejestrowane wyłącznie w bilansach. Podczas gdy w 2004 r. odnośna kwota wynosiła niewiele ponad 18 mln EUR, już w następnym roku, 2015, zarejestrowano siedmiokrotny wzrost przejętych długów do kwoty prawie 125 mln EUR. W tym czasie, aby zapewnić kompletność rejestrowania podstawowych transakcji oraz priorytet treści względem formy, wraz ze współpracownikami zdecydowaliśmy, że oprócz zmian, jakie należało wprowadzić w bilansach, wydatki na nabycie należności lub inwestycji kapitałowych powinny być także rejestrowane i wykazywane w rachunkach należności finansowych i inwestycji oraz że dochody z udzielania pożyczek powinny być rejestrowane i wykazywane w rachunku finansowania. Pomimo zastrzeżeń słoweńskiego Trybunału Obrachunkowego w sprawie rachunków, Zgromadzenie Państwowe zatwierdziło sprawozdania finansowe budżetu państwa na 2004 r., a rząd zwiększył swoje inwestycje w sposób, który pozostawił zwiększoną kwotę długu w bilansach. Niemniej jednak zdołał uniknąć obciążenia budżetu państwa deficytem. Bilans budżetu państwa, w którym saldo zadłużenia wzrastało w nieprzejrzysty sposób, nie był w tym czasie częścią kont budżetowych, więc nie podlegał kontroli posłów do Zgromadzenia Państwowego. W kolejnych latach nalegałem w związku z tym, aby bilans stał się integralną częścią końcowych sprawozdań finansowych budżetu państwa i aby podlegał każdego roku kontroli słoweńskiego Trybunału Obrachunkowego.
Wniosek ten został przychylnie przyjęty przez słoweńskie Ministerstwo Finansów i Zgromadzenie Państwowe, które opracowało i przyjęło odpowiednie przepisy zmieniające w następnych pięciu latach. Bilans stał się częścią kont budżetowych po raz pierwszy w 2010 r.
W wydziale, którym wówczas kierowałem, kontrolowaliśmy bilanse w trakcie kontroli kont budżetowych. W 2012 r. wydział kontrolował także bilanse w procesie kontroli rocznych sprawozdań finansowych budżetu państwa za 2011 r.
W 2013 r. zostałem wybrany na stanowisko pierwszego wiceprezesa w słoweńskim Trybunale Obrachunkowym. Jako członek odpowiadałem za kontrole bilansów za lata 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017 i 2018, które były prowadzone w latach 2013–2019. Oznacza to, że bezpośrednio lub pośrednio uczestniczyłem we wszystkich pierwszych dziewięciu kontrolach bilansów budżetu państwa (bilanse w okresie 2010–2018).
6b. Strategiczne przejście, które zwróciło uwagę na rosnące zadłużenie rządu i samorządów oraz potrzebę zaproponowania systemowego rozwiązania tego problemu.
W sekcji 2c szczegółowo opisałem sposób uwzględniania kwestii rosnącego zadłużenia. Jednak to nie tylko rząd przyczynił się do wzrostu zadłużenia. Uczyniły to także samorządy. W trakcie większości kontroli samorządów kilkakrotnie mogliśmy stwierdzić finansowe skutki „nieznośnej lekkości pożyczek” – parafrazując Milana Kunderę, czesko-francuskiego pisarza. Kilku samorządom groziło bankructwo i „przejęcie zarządu” z powodu źle kierowanych projektów finansowanych z pożyczek. W odpowiedzi na to w 2015 r. przyjąłem wraz z innymi członkami Izby słoweńskiego Trybunału Obrachunkowego opinię w sprawie kwestii finansów publicznych dotyczącej nabycia inwestycji kapitałowych przez rząd i samorządy oraz inwestycji kapitałowych przez podmioty prawne będące ich własnością (https://www.rs-rs.si/stalisca-in-mnenja/stalisca-in-mnenja/javne-finance/stalisce/mnenje-o-javnofinancnem-vprasanju-glede-pridobivanja-kapitalskih-nalozb-drzave-in-obcin-ter-kapitals/). Opinia wstrzymała wszelkie dalsze inwestycje samorządów w takim trybie. Uważam w związku z tym, że decyzja ta, zarówno pod względem treści, jak i skutków, może być uznawana za punkt zwrotny w Słowenii.
6c. Rozszerzenie strategicznego zakresu kontroli prowadzonych przez Trybunał na cele zrównoważonego rozwoju
Chociaż słoweński Trybunał Obrachunkowy działa lokalnie (w granicach państwowych) pod niektórymi względami, nasz sposób myślenia i działania jest w dużej mierze dostosowany do względów globalnych. Gdy w 2015 r. państwa członkowskie Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęły Agendę na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030, która łączy trzy wymiary zrównoważonego rozwoju (gospodarczy, społeczny i środowiskowy) zdefiniowane w 17 celach zrównoważonego rozwoju, w słoweńskim Trybunale Obrachunkowych podjęliśmy decyzję o zapewnianiu jak najlepszego wkładu w ich osiągnięcie poprzez kontrole i sprawozdania z kontroli. Oczywiście słoweński Trybunał Obrachunkowy skupił się w swoich kontrolach na obszarach, w których Słowenia osiąga najsłabsze wyniki.
Podjęliśmy także decyzję w sprawie odpowiedniego sposobu prowadzenia komunikacji strategicznej. Po obejrzeniu wykładu zatytułowanego „Performance Audit of Preparedness for Implementation of SDG’s, eLearning Course” (Kontrola wykonania zadań w zakresie gotowości do osiągania celów zrównoważonego rozwoju, kurs e-uczenia się) (https://www.youtube.com/watch?v=NpQzARv_Vec ), wygłoszonego przez Aránzazu Guillán Montero (starszą urzędniczkę ds. zarządzania i administracji publicznej w DESA – Departamencie Spraw Gospodarczych i Społecznych ONZ) w 2017 r., zasugerowałem, by w naszych sprawozdaniach z kontroli wyraźnie wskazywać, że są one powiązane z celami zrównoważonego rozwoju. W ten sposób przyczyniliśmy się do promowania osiągania tych celów. Wniosek został przyjęty z zadowoleniem przez moich współpracowników. Od kilku lat na okładkach naszych sprawozdań z kontroli widnieją symbole celów zrównoważonego rozwoju, z którymi związana jest kontrola.
Niezależność
7. Traktat stanowi, że członkowie Trybunału Obrachunkowego muszą być „w pełni niezależni” w wykonywaniu swoich funkcji. Jak zamierza Pan stosować się do tego obowiązku podczas pełnienia przyszłych zadań?
Moim zdaniem na niezależność w wykonywaniu obowiązków składa się zarówno niezależność instytucji (zob. sekcja 7.a), jak i niezależność osoby pełniącej daną funkcję (zob. sekcja 7.b).
7a. Niezależność instytucji
Najważniejszymi instrumentami, które definiują znaczenie niezależności najwyższych organów kontroli, są rezolucje Zgromadzenia Ogólnego ONZ A/RES/66/209 z 2011 r. i A/RES/69/228 z 2014 r.
W deklaracji z Limy (nazywanej INTOSAI-P 1 od 2019 r.), przyjętej przez IX kongres INTOSAI (Międzynarodowej Organizacji Najwyższych Organów Kontroli) w 1977 r., zwrócono szczególną uwagę na znaczenie niezależności najwyższych organów kontroli, która musi być głęboko osadzona w solidnych ramach prawnych, począwszy od poziomu konstytucyjnego. Solidne ramy prawne można zapewnić wyłącznie przez dobrze funkcjonujące instytucje – takie, które gwarantują pewność prawa, w szczególności możliwość obrony swojej niezależności w drodze postępowań przed trybunałem konstytucyjnym. Instytucje państwa prawnego mogą odpowiednio działać jedynie w systemach demokratycznych opartych na praworządności. Są to w związku z tym dwa warunki wstępne dla niezależnej kontroli państwa. W rozdziale II deklaracji z Limy podkreślono potrzebę funkcjonalnej i organizacyjnej niezależności najwyższych organów kontroli, a także znaczenie ich niezależności finansowej.
Trzy dekady później deklaracja z Meksyku (nazywana INTOSAI-P 10 od 2019 r.), przyjęta przez INTOSAI podczas XIX kongresu, zdefiniowała niezależność najwyższych organów kontroli za pomocą ośmiu kluczowych zasad:
1. Istnienie odpowiednich i skutecznych ram prawnych/konstytucyjnych/ustawowych oraz aktów wykonawczych i regulacji wewnętrznych. 2. Niezależność szefów i członków instytucji kolegialnych najwyższych organów kontroli, w tym gwarancja kadencji i immunitetu prawnego dotyczącego zwykłego wykonywania przez nich obowiązków. 3. Wystarczająco szerokie uprawnienia oraz pełna swoboda w wykonywaniu przez najwyższe ograny kontroli i audytu powierzonych im zadań. 4. Nieograniczony dostęp do informacji. 5. Prawo i obowiązek składania sprawozdań z pracy najwyższych organów kontroli. 6. Swoboda podejmowania decyzji o treści i o terminie sporządzania dokumentów pokontrolnych oraz o ich publikowaniu i rozpowszechnianiu. 7. Istnienie skutecznych mechanizmów monitorowania wykonania zaleceń najwyższych organów kontroli. 8. Autonomia finansowa i zarządcza/administracyjna oraz dostępność odpowiednich zasobów ludzkich, materialnych i finansowych.
7b. Niezależność indywidualna
Niezależność najwyższych organów kontroli jest nieodłącznie powiązana z niezależnością ich członków. Ich obowiązkiem jest zapewnienie, by ich postępowanie w żadnym stopniu nie ograniczyło ich niezależności. Powodzenie tego działania zależy przede wszystkim od ich uczciwości. Wymaga się w związku z tym od nich ujawniania wszystkich potencjalnych konfliktów interesów – finansowych, politycznych lub sądowych – przed podjęciem obowiązków, w ich trakcie i po zakończeniu ich wykonywania.
Wymaga się także od nich, by podczas kadencji odmawiali przyjmowania zaproszeń lub prezentów, które mogłyby wpłynąć na podejmowanie przez nich decyzji lub które, w oczach społeczeństwa, mogłyby podawać w wątpliwość ich niezależność, obiektywność lub skuteczność. Muszą oni także podczas swojej kadencji opierać się wszelkim naciskom, osobistym lub względem instytucji, ze strony kontrolowanych podmiotów, polityków, społeczeństwa lub mediów, dotyczącym wyboru kontrolowanych podmiotów, wyboru rodzaju kontroli, wyboru zakresu kontroli, wyboru okresu kontroli, wyboru podmiotów świadczących usługi kontroli, wyboru poziomu jakości lub szczegółowości kontroli, wyboru dynamiki kontroli lub czasu publikacji sprawozdania z kontroli.
Moim zdaniem osoby, gdy są zaangażowane w kontrolę, muszą jedynie przestrzegać prawa i postępować zgodnie z własnym sumieniem, aby stale równoważyć jakość i szybkość kontroli, który to czynnik wywiera ostatecznie największy możliwy wpływ na kontrolę.
Jeśli zostanę powołany na członka Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, będą ściśle przestrzegać zasad, do których stosowałem się podczas pracy w słoweńskim Trybunale Obrachunkowym. Jestem do tego zobowiązany już na podstawie zasady 4 INTOSAI – INTOSAI-P 20 – która wymaga od najwyższych organów kontroli stosowania wysokich norm uczciwości i etyki względem pracowników na wszystkich szczeblach, oraz na podstawie ISSAI 130 – Kodeksu etyki jako całości.
W odniesieniu do ram prawnych regulujących działalność Europejskiego Trybunału Obrachunkowego i jego pracowników, mam świadomość następujących przepisów:
– przepisy art. 285 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, które przewidują, że w skład Trybunału Obrachunkowego wchodzi jeden obywatel z każdego państwa członkowskiego oraz że członkowie Trybunału Obrachunkowego są w pełni niezależni w pełnieniu swoich funkcji, w ogólnym interesie Unii,
– przepisy art. 286 ust. 1, które przewidują, że członkowie Trybunału Obrachunkowego są wybierani spośród osób, które wchodzą lub wchodziły w swych państwach w skład organów kontroli zewnętrznej lub mających szczególne kwalifikacje do zajmowania tego stanowiska, oraz stwierdzają, że: „ich niezależność musi być niekwestionowana”,
– rozumiem także, że w wykonywaniu obowiązków członkowie Trybunału Obrachunkowego, zgodnie z art. 286 ust. 3, nie zwracają się o instrukcje ani ich nie przyjmują od żadnego rządu lub jakiegokolwiek organu.
Jeśli zostanę powołany na członka Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, będę postępować zgodnie z przepisami tych artykułów Traktatu o funkcjonowania Unii Europejskiej oraz zgodnie z przepisami wykonawczymi do regulaminu wewnętrznego Trybunału i wszystkimi trzema załącznikami do nich, a ponadto także zgodnie z Kodeksem postępowania członków Trybunału.
Wszystkie kontrolowane podmioty będę traktować równo, obiektywnie i bezstronnie. Będę wywiązywać się z obowiązków niezależnie od interesów państw członkowskich i ich instytucji, partii politycznych, grup interesu lub przedsiębiorstw prywatnych.
Zapewnię, najlepiej jak potrafię, by wszystkie sprawozdania z kontroli Europejskiego Trybunału Obrachunkowego były sporządzane zgodnie z Międzynarodowymi standardami najwyższych organów kontroli (ISSAI). Będę dążyć do zapewnienia, by ustalenia prezentowano na podstawie zgromadzonych dowodów z kontroli oraz by opinie w sprawie kontroli wyrażano na podstawie obiektywnych kryteriów, których treść i sposób stosowania są wyraźnie zaprezentowane w sprawozdaniach, a także by ustalenia i wnioski przedstawiano w sposób jasny, przejrzysty, konstruktywny i przede wszystkim bezstronny.
Ponadto, jako podsumowanie, chciałbym dodać kilka uwag na temat konfliktu interesów. Jeśli w toku prowadzonych działań znajdę się w sytuacji, która może rodzić faktyczny lub potencjalny konflikt interesów z mojej strony, lub nawet podejrzenie konfliktu interesów, poinformuję o tym prezesa Europejskiego Trybunału Obrachunkowego i poproszę go o przydzielenie sprawy innemu członkowi Europejskiego Trybunału Obrachunkowego.
Po zakończeniu kadencji, z szacunku dla Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, w duchu kolegialności względem wszystkich jego pracowników oraz aby zachować naszą wspólną reputację, będę nadal stosować się do powyższych zasad.
8. Czy Pan lub ktokolwiek z Pana bliskich (rodzice, rodzeństwo, partner w zalegalizowanym związku bądź dzieci) posiada jakiekolwiek udziały w podmiotach gospodarczych lub jakiekolwiek udziały finansowe czy też inne zobowiązania, które mogłyby kolidować z Pana przyszłymi obowiązkami?
Ani ja, ani żaden członek mojej rodziny nie posiadamy interesów gospodarczych czy finansowych ani żadnych innych zobowiązań, które mogłyby kolidować z przyszłymi obowiązkami w Trybunale Obrachunkowym.
9. Czy jest Pan gotów ujawnić prezesowi Trybunału wszystkie swoje interesy finansowe i inne zobowiązania oraz pozwolić na ich upublicznienie?
Jestem gotowy ujawnić prezesowi Trybunału wszystkie swoje interesy finansowe i inne zobowiązania oraz pozwolić na ich upublicznienie, jak dokonywałem tego przez ostatnie osiem lat zgodnie z art. 41 słoweńskiej ustawy o korupcji (uczciwość i zapobieganie).
10. Czy jest Pan stroną jakiegokolwiek toczącego się postępowania sądowego? Jeżeli tak, proszę podać szczegółowe informacje.
Nie jestem stroną w żadnym postępowaniu sądowym.
11. Czy pełni Pan jakąkolwiek czynną lub wykonawczą funkcję polityczną, a jeżeli tak, to na jakim szczeblu? Czy zajmował Pan jakiekolwiek stanowisko polityczne w ciągu ostatnich 18 miesięcy? Jeżeli tak, proszę podać szczegółowe informacje.
Nie pełnię czynnej ani wykonawczej funkcji politycznej.
12. Czy w razie wyboru na członka Trybunału ustąpi Pan z piastowanych stanowisk, na które został Pan wybrany, oraz zrezygnuje z aktywnie pełnionych funkcji partyjnych?
Jeśli zostanę powołany na członka Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, będę przygotowany na ustąpienie z obecnego stanowiska w Słowenii.
Deklaruję, że nie jestem członkiem żadnej partii politycznej.
13. Jak postąpiłby Pan w przypadkach poważnych nieprawidłowości, a nawet oszustwa lub korupcji z udziałem osób pochodzących z Pana kraju?
W przypadku gdy kontrola prowadzona przez Europejski Trybunał Obrachunkowy ujawniłaby dowody na możliwe oszustwo, korupcję lub inną nielegalną działalność, podjąłbym wszelkie możliwe środki, aby poinformować Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) o ustaleniach, niezależnie od zaangażowanych osób lub państw członkowskich. Obowiązkiem członka Europejskiego Trybunału Obrachunkowego odpowiedzialnego za kontrolę jest natychmiastowe poinformowanie OLAF-u, gdy kontrola wykaże wszelkie dowody na możliwe oszustwo, korupcję lub inną nielegalną działalność, zgodnie z decyzją nr 97-2004 Trybunału Obrachunkowego – Uzgodnienia dotyczące współpracy z Europejskim Urzędem ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych. Moim zdaniem Trybunał Obrachunkowy jako całość oraz wszyscy jego członkowie indywidualnie muszą wykazywać zerową tolerancję w kwestiach oszustw lub korupcji, zarówno w swoich szeregach, jak i wśród kontrolowanych podmiotów.
Wykonywanie obowiązków
14. Jakie powinny być główne cechy należytego zarządzania finansami w przypadku instytucji publicznych? W jaki sposób Trybunał Obrachunkowy może przyczynić się do należytego zarządzania finansami?
Podstawową zasadą jest zasada legalności. Opiera się ona na zasadach skuteczności, oszczędności i efektywności. Parlament Europejski i Europejski Trybunał Obrachunkowy mogą pomagać w promowaniu poszanowania tych zasad w drodze odpowiedniego wyboru kontroli, odpowiedniej sprawozdawczości z kontroli oraz odpowiedniego traktowania sprawozdań z kontroli. Wszystkie zaangażowane strony (kontrolowane podmioty, Trybunał, Parlament Europejski) muszą zdawać sobie w każdej chwili sprawę, że działają w służbie obywateli oraz muszą uczynić wszystko, co możliwe, aby zapewnić najwydajniejsze wykorzystanie zasobów przekazywanych przez obywateli dla dobra społecznego w formie podatków. W związku z tym wszystkie procedury muszą być w jak największym stopniu przejrzyste (zasada przejrzystości), a obywatele muszą mieć możliwość uczestniczenia w nich w największym możliwym zakresie (zasada uczestnictwa). Wszystkie procedury muszą także podlegać niezależnemu przeglądowi, tak aby ich zgodność i niezależna ocena ich jakości mogły być weryfikowane w drodze kontroli wewnętrznych i zewnętrznych. Ostatni z wymogów stanowi centralny element raison d’être Europejskiego Trybunału Obrachunkowego i definiuje jego misję. W drodze niezależnych kontroli Trybunał ocenia wszystkich audytorów pod względem zgodności ich działań ze wszystkimi zasadami wymienionymi powyżej (legalność, skuteczność, oszczędność, efektywność, przejrzystość i uczestnictwo) w ramach najnowszych trendów w zakresie kontroli – w szczególności w odniesieniu do 17 celów zrównoważonego rozwoju – oraz z zasadami etyki, równości i przyjazności dla środowiska.
15. Zgodnie z postanowieniami Traktatu Trybunał jest zobowiązany pomagać Parlamentowi w sprawowaniu funkcji kontrolnej w zakresie wykonania budżetu. Jak zapewniłby Pan dalszą poprawę współpracy między Trybunałem a Parlamentem Europejskim (w szczególności jego Komisją Kontroli Budżetowej) w celu zarówno wzmocnienia nadzoru publicznego nad wydatkami ogólnymi, jak i zwiększenia ich skuteczności?
Skuteczna współpraca między Parlamentem Europejskim a Europejskim Trybunałem Obrachunkowym stanowi klucz do lepszego wykonywania zadań przez poszczególne podmioty poddawane kontroli i Unię Europejską jako całość. Każda wspólnota stanowi odzwierciedlenie jej części składowych. Ma to także zastosowanie do Unii Europejskiej i jej instytucji, które są objęte kompetencjami Trybunału w zakresie kontroli.
Wybór przedmiotów kontroli i podmiotów kontrolowanych przez Trybunał w rocznych programach ma istotne znaczenie dla skutecznej poprawy ogólnego funkcjonowania. Wybór powinien opierać się na całościowym spojrzeniu na ryzyko uzyskania niezadowalających wyników w każdym obszarze działalności Unii Europejskiej oraz, w tych obszarach, ryzyko uzyskania niezadowalających wyników przez poszczególne kontrolowane podmioty. W swoich procedurach planowania Europejski Trybunał Obrachunkowy musi analizować ryzyko w oparciu o wszystkie dostępne informacje uzyskane w trakcie swoich kontroli oraz od Parlamentu Europejskiego (w szczególności Komisji Kontroli Budżetowej – CONT), krajowych najwyższych organów kontroli i instytucji przeprowadzających innego rodzaju kontrole (np. OLAF, media itd.).
Oprócz prawdopodobieństwa analiza ryzyka powinna także uwzględniać wymiar potencjalnych niekorzystnych skutków. Najwyższy priorytet w ramach kontroli należy nadać obszarom lub kontrowanym podmiotom, w przypadku których występuje największe prawdopodobieństwo niezadowalających wyników i największych szkód. Podczas ostatecznego wyboru Europejski Trybunał Obrachunkowy musi brać pod uwagę własne zdolności oraz ocenę jakości projektów i terminowości. Proces wyboru musi opierać się na przekonaniu, że szybkość sporządzania sprawozdania z kontroli może mieć kluczowe znaczenie dla wywierania wpływu (np. szybkie informowanie na temat pojawiających się szkód lub szybkie wytyczne dotyczące środków zaradczych – działania lub zalecenia), a jednocześnie na świadomości, że odpowiednia i oczekiwana jakość prac kontrolnych wymaga czasu.
Uważam, że w szczególności Parlament Europejski (zwłaszcza komisja CONT) i Europejski Trybunał Obrachunkowy mogą poprawić wykonywanie zadań przez audytorów i Unię Europejską jako całość przez usprawnienie w jak największym stopniu przepływu informacji. Można to osiągnąć wyłącznie w drodze solidnej komunikacji – zarówno na etapie planowania, jak i sprawozdawczości – oraz dobrej komunikacji zewnętrznej ze wszystkimi kluczowymi użytkownikami powstałych informacji (kontrolowanymi podmiotami, użytkownikami usług, mediami, społeczeństwem itd.).
Na etapie planowania Trybunał powinien postrzegać Parlament Europejski (w szczególności komisję CONT) jako kluczowego partnera w gromadzeniu informacji na temat ryzyka uwzględnianego w analizach leżących u podstaw rocznego planu prac. Ponadto podstawową misją Trybunału jest wspieranie Parlamentu Europejskiego w sprawowaniu funkcji kontrolnej w zakresie wykonania budżetu.
Na etapie sprawozdawczości kluczowe znaczenie ma wzajemne postrzeganie się przez Europejski Trybunał Obrachunkowy i Parlament Europejski (w szczególności komisję CONT) jako partnerów, którzy wspólnie mogą poprawić sytuacje zgłaszane przez Trybunał oraz wprowadzać korekty zalecane przez Trybunał w takich sprawozdaniach.
Moim zdaniem wysłuchania w sprawie sprawozdań z kontroli przed komisją CONT i innymi komisjami, w stosownych przypadkach i w zależności od obszarów kompetencji, mają kluczowe znaczenie dla osiągnięcia tego celu. Wysłuchania w sprawie sprawozdań z kontroli przed odpowiednimi komisjami w obecności kontrolowanych podmiotów mogą stanowić silne zapewnienie, że możliwe jest wprowadzenie usprawnień. Podczas takich wysłuchań, po zaprezentowaniu sprawozdań Trybunału, od kontrolowanych podmiotów należy oczekiwać wyjaśnienia, po pierwsze, dlaczego wystąpiły stwierdzone anomalie, a następnie w jaki sposób i kiedy zostaną one skorygowane oraz kto będzie odpowiadać za przeprowadzenie takich działań. W szczególności kontrolowane podmioty muszą zobowiązać się do przedkładania Parlamentowi Europejskiemu i Europejskiemu Trybunałowi Obrachunkowemu sprawozdań w należytym czasie i z odpowiednimi dowodami. Jeśli w późniejszym okresie pojawią się jakiekolwiek wątpliwości dotyczące wykonania zaleceń (np. brak wykonania lub nieterminowe wykonanie) lub sposobu ich wykonania (np. wykonanie w sposób nieskuteczny lub nieoszczędny), Europejski Trybunał Obrachunkowy przeprowadzi kontrolę uzupełniającą podmiotu i poinformuje Parlament Europejski o swoich ustaleniach.
16. Co według Pana stanowi wartość dodaną kontroli wykonania zadań i w jaki sposób należałoby wprowadzić wyniki kontroli do procedur zarządzania?
W całej mojej karierze zawodowej pracowałem w obszarze finansów publicznych. Moim głównym celem była poprawa wykonania zadań przez rząd jako całość lub jego poszczególne części – systemy, podsystemy i indywidualne jednostki lub agencje – na szczeblu krajowym lub lokalnym. Moimi pracami zawsze kierowała przede wszystkim zasada legalności, a następnie zasada jak najwyższego poziomu wykonania zadań. W odniesieniu do zgodności z mającymi zastosowanie ramami regulacyjnymi zawsze uważałem, że jest to absolutny warunek wstępny, który należy spełnić niezależnie od okoliczności. Dopiero po jego spełnieniu możemy przejść do omawiania aspektów wykonania zadań. W związku z tym zdecydowanie odrzucam wszelkie skutki wykonania zadań, które wykraczają poza zgodność z ramami prawnymi.
Zgodnie z moim podejściem do wykonania zadań zasadnicze znaczenie dla podmiotu lub organizacji ma odpowiednie wykonanie zadań w szerokim znaczeniu. Obejmuje to skuteczność w ścisłym sensie oraz efektywność. Postrzegam skuteczność w ścisłym sensie jako osiągnięcie celów, a efektywność jako sposób osiągnięcia tych celów. Uważam w związku z tym, że każdy podmiot powinien dążyć do podejmowania odpowiednich działań we właściwy sposób, gdyż jest to jedyna droga do prawidłowego wykonania zadań w szerokim znaczeniu.
Zawsze kierowałem się tymi wartościami w pracy w słoweńskim Trybunale Obrachunkowym i w społeczności lokalnej, a także podczas działań, jakie podejmowałem w życiu niezawodowym. Ponadto stosuję się do tych zasad w życiu osobistym, w którym staram się jak najlepiej troszczyć się o rodzinę, zachowywać sprawność i zdrowie, poszerzać wiedzę i rozwijać się pod względem duchowym.
Moim zdaniem kluczową wartością dodaną kontroli wykonania zadań dla kontrolowanego podmiotu jest to, że sprawozdania z kontroli zwracają uwagę zarówno na dobre rządzenie w ujęciu ogólnym, jak i na każdy z jego elementów składowych. Dzięki zidentyfikowaniu niewystarczającego wykonania zadań i wydaniu zaleceń kontrolowany podmiot wie, że powinien sprawniej powiązać wykonywanie zadań, oszczędność i efektywność oraz osiągnąć odpowiednią równowagę między nimi, a także jest do tego zachęcany. Ma to zastosowanie zarówno do wewnętrznych operacji kontrolowanego podmiotu, tj. wszystkich jego wewnętrznych funkcji biznesowych, jak i do jego zewnętrznych operacji, tj. działań względem innych podmiotów w obszarze działalności kontrolowanego podmiotu, a ostatecznie względem całego społeczeństwa.
W przypadku kontroli wykonania zadań pierwszym krokiem jest poinformowanie kontrolowanego podmiotu o spójności tego wykonania zadań z różnorodnymi dostępnymi instrumentami zarządzania strategicznego, które obejmują wszystkie narzędzia do budowy piramidy strategicznej. Po pierwsze przez analizę i ocenę swojej misji i powiązanych wartości podstawowych, a po drugie przez opracowanie odpowiedniej wizji przyszłego rozwoju swojej instytucji. Kontrolowanemu podmiotowi przedstawia się ocenę adekwatności procesu, wyniku sformułowania celów strategicznych oraz wskaźników i celów pośrednich umożliwiających monitorowanie ich osiągnięcia. Należy zwrócić uwagę, że kontrolowany podmiot otrzymuje pełne informacje na temat wszystkich narzędzi opracowanych w tym celu (np. analiza SWOT i PEST itp.).
Cele są zaprojektowane tak, by wdrożyć wizję. Wykazują one zrozumienie kierunku, w którym powinna podążać organizacja, aby zrealizować swoją wizję. Wizji nie można urzeczywistnić za pomocą jednego celu, gdyż zależy ona zwykle od szeregu obszarów, w których wymagane są wspólne działania. Cele mogą być zewnętrzne i wewnętrzne. Mogą one dotyczyć obszarów obejmujących działania, za pomocą których organizacja współdziała ze swoim szerszym otoczeniem, lub mogą one dotyczyć wewnętrznych operacji organizacji. Liczba obszarów – zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych – od których zależy powodzenie wdrażania wizji, jest zwykle bardzo duża, ale nie wszystkie są tak samo ważne. W rzeczywistości istnieje hierarchia celów oraz są im przypisane różne priorytety pod względem czasu. Wszystko to należy uwzględnić podczas określania celów. Nie może być zbyt mało ani zbyt wiele celów. Zbyt mało celów naraża organizację na ryzyko, że nie uwzględniono wszystkich obszarów wywierających istotny wpływ na realizację wizji. Zbyt wiele celów, z drugiej strony, stwarza zagrożenie, że organizacja nie będzie zdolna do zarządzania wszystkimi ustanowionymi celami z powodu dużej liczby i rozproszenia danych wymaganych do ich monitorowania, analizy i zrozumienia oraz reagowania na nie w terminowy i odpowiedni sposób. W związku z tym odpowiednią liczbą jest od 5 do 7 celów.
Cele muszą także posiadać pewne właściwości jakościowe. Są one określane angielskim akronimem SMART (skonkretyzowane, mierzalne, osiągalne, realne, terminowe). Skonkretyzowane – cele muszą być wystarczająco uszczegółowione, aby nie pokrywać zbyt szerokiego obszaru, gdyż brak koncentracji (z uwagi na dużą liczbę czynników w pracy w terenie) osłabia szanse na osiągnięcie sukcesu. Wspólny mianownik zmniejsza się wraz ze wzrostem liczby czynników. Mierzalne – cele muszą być mierzalne. Muszą w związku z tym obejmować komponent liczbowy, gdyż jest to jedyny sposób obiektywnego monitorowania osiągnięć. Osiągalne – cele muszą być osiągalne. Należy wspierać ambicję, jednak musi ona mieć realistyczny wymiar. Ustanawianie nieosiągalnych celów pokazuje brak kontaktu z rzeczywistością. Takie podejście jest frustrujące dla podmiotów i przynosi efekty odwrotne do zamierzonych. W takim przypadku osiągnięcia są zwykle mniejsze niż faktyczne zdolności zespołów ze względu na brak motywacji. Z drugiej strony ustanawianie zbyt niskich celów może niepotrzebnie udaremnić realizację wizji w zakładanym czasie. Realne – cele muszą wiązać się z wizją w obszarze, w którym są ustanowione. W przypadku braku takiego związku nawet pełne osiągnięcie celów nie pomaga w realizacji naszej wizji. Oznacza to, że podążaliśmy w złym kierunku. Terminowe – cele muszą także obejmować element terminowości. Należy dokładnie określić termin, w którym należy je osiągnąć. Aby uzyskać jeszcze większą pewność osiągania celów, należy ustalić także cele pośrednie jako część celu końcowego. W przypadku celów pośrednich element terminowości jest powiązany z elementem mierzalności celu. Cele pośrednie należy określić zarówno pod względem czasu, jak i wartości.
Ponadto, zwłaszcza w przypadku kontroli obejmujących kontrolę wykonania zadań w powiązaniu z kontrolą skuteczności, podmiot będący jej przedmiotem jest oceniany i otrzymuje zalecenia w oparciu o zgodność wykonania zadań z legalnością operacji prowadzonych w oszczędny i efektywny sposób. W tych przypadkach należy zrozumieć nie tylko opłacalność, ale także efektywność operacji, a przede wszystkim ich wzajemne powiązania, a także dążenie do ich optymalizacji z zachowaniem równowagi (ograniczonych) dostępnych zasobów – zarówno ludzkich, jak i finansowych.
Pod względem osiągania celów często opowiadamy się za najtańszymi rozwiązaniami. Chociaż dobrzy menadżerowie zdają sobie sprawę, że najtańsze opcje nie zawsze są najlepsze pod względem kosztów długoterminowych oraz że zasady monitorowania kosztów całego cyklu życia są już stosowane do tych koncepcji, takie podejście nie zawsze jest możliwe. Jeśli mówimy o aspektach kosztów, poruszamy się w obszarze opłacalności. Jednak w cyklu życia każdego projektu nie zawsze liczą się tylko koszty, ale także powiązane z nimi korzyści. Gdy porównujemy koszty i korzyści, wchodzimy w obszar efektywności. Związek między kosztami a korzyściami zmienia się tak samo jak koszty. Czasami stosunek kosztów do korzyści poprawia się, gdy koszty są podnoszone z najniższego poziomu. Z punktu widzenia opłacalności oddalamy się w związku z tym od optymalnej sytuacji, ale w tym przypadku dążymy do optymalności z punktu widzenia efektywności. W pewnym punkcie osiągana jest ta optymalna sytuacja. Wówczas stosunek ponownie ulega pogorszeniu. Wynika to ze wzrostu kosztów krańcowych i zmniejszenia korzyści krańcowych. Decyzja, czy należy kierować się zasadą opłacalności czy efektywności, zależy od bieżącej i przyszłej sytuacji finansowej. Ograniczenia finansowe zwykle zmuszają nas do stosowania zasady opłacalności. Niezależnie od tego, która zasada przeważa, należy zdawać sobie sprawę, że obie te zasady są ukierunkowane na cel i nastawione na zasadę skuteczności. Warto zauważyć, że czasami konieczne jest osiągnięcie celu niezależnie od kosztów. W takim przypadku znaczenie ma tylko skuteczność, a opłacalność i efektywność schodzą na drugi plan. Takie scenariusze występują głównie w sytuacjach kryzysowych i zwykle obejmują kwestie egzystencjalne.
Budowanie systemu efektywności opiera się w związku z tym na budowaniu systemu skuteczności. System efektywności optymalizuje osiąganie celów ustanowionych w systemie skuteczności. W odniesieniu do skuteczności na etapie początkowym – etapie planowania – pytamy, co powinniśmy zrobić. Efektywność – na etapie wykonania – odnosi się do sposobu wykonania działań.
W tej części kontroli zarządzania strategicznego kontrolowanego podmiotu jest on poddawany krytycznej ocenie pod względem podejmowania decyzji w sprawie zmian koniecznych do osiągnięcia ustanowionych celów oraz stosowania odpowiednich narzędzi zarządzania, zarówno na poziomie organizacji jako całości, jak i jej poszczególnych części. Należy zauważyć, że podmiot otrzymuje pełne informacje na temat wszystkich narzędzi procesowych opracowanych w tym celu (najpowszechniej stosowanym narzędziem jest narzędzie określane angielskim akronimem PERT – Project Evaluation and Review Technique). Jest to narzędzie zarządzania projektami, za pomocą którego analizowany jest każdy pojedynczy wymagany krok, głównie pod względem czasu, ale co ważniejsze, także pod względem środków finansowych (co obejmuje również elementy dotyczące czasu, gdyż opóźnienia generują koszty). Dokonuje się tego zwykle za pomocą metody ścieżki krytycznej (CPM) lub analizy ścieżki krytycznej (CPA). Jeśli narzędzia te kontrolowany podmiot już stosuje, procesy te mogą podlegać krytycznemu przeglądowi w ramach kontroli.
Na końcowym etapie kontrola może obejmować ocenę zarządzania ryzykiem. Prawdopodobieństwo osiągnięcia tych celów lub wizji zależy od udanego zarządzania ryzykiem. Poznanie wszystkich rodzajów ryzyka, które w przypadku wystąpienia mogłyby prowadzić do braku osiągnięcia celu, oraz przygotowanie i wdrożenie środków w dążeniu do zarządzania ryzykiem z wyprzedzeniem to zatem jedyny sposób zapewnienia, że ryzyko nie urzeczywistni się, a cele zostaną osiągnięte.
Co do ryzyka należy także pamiętać, że nie każde ryzyko może urzeczywistnić się z takim samym prawdopodobieństwem. Ważne jest także zrozumienie, że nie wszystkie rodzaje ryzyka, które urzeczywistniają się, mają takie same konsekwencje. W związku z tym zawsze dzielimy rodzaje ryzyka na kilka kategorii. Podczas zarządzania nimi skupiamy się na ryzyku, które może wystąpić z dużym prawdopodobieństwem i z którym wiążą się najbardziej poważne konsekwencje.
Przedmiot kontroli będzie zależał od poziomu dojrzałości instytucji poddawanej kontroli. Jeśli chodzi o doświadczenie w pracy związanej z zarządzaniem wykonaniem zadań, w słoweńskim Trybunale Obrachunkowym we wczesnych latach skupialiśmy się głównie na wykonaniu zadań, gdyż mieliśmy do czynienia z audytorami, których cele nie były zaprojektowane właściwie, lub nawet audytorami, którzy w ogóle nie posiadali celów i nie byli zaznajomieni z zarządzaniem strategicznym. Mogliśmy omówić kontrole wykonania ich zadań dopiero kilka lat później.
Należy w związku z tym zdawać sobie sprawę, że budowanie skutecznego systemu zarządzania stanowi proces ciągły i długotrwały. Jest to pewnego rodzaju maraton, który wymaga dużej cierpliwości i wytrwałości od kontrolowanego podmiotu i audytorów oraz który prawdopodobnie nigdy nie zostanie w pełni ukończony, ponieważ nawet w najbardziej zoptymalizowanych organizacjach zawsze występują wyzwania zarówno w organizacji, jak i ze strony środowiska, w którym organizacja ta działa. Mogą to być wyzwania ludzkie, organizacyjne, własnościowe lub finansowe, ale także społeczno-polityczne, środowiskowe lub nawet geostrategiczne.
W przypadku wyzwań, przed którym stoją kontrolowane podmioty, audytorzy zawsze są przekonani, że nasza praca może im pomóc. Moim zdaniem przestrzeganie ustaleń i zaleceń z kontroli może zapewnić decydujący wkład w poprawę wykonania zadań przez każdy kontrolowany podmiot. Tam, gdzie to możliwe, oczekuje się, że zalecenia będą wdrażane podczas samej kontroli. W przeciwnym razie oczekuje się, że kontrolowane podmioty zobowiążą się do ich wdrożenia, z jasnym zdefiniowaniem treści i ram czasowych oraz dokładnym określeniem odpowiednich odpowiedzialnych podmiotów (co, kiedy i kto?).
Podsumowując, należy podkreślić, że operacje kontrolowanych podmiotów nie są celem samym w sobie, a ich kontrola nie ma na celu poprawy wykonania zadań jako takiego przez kontrolowane organizacje. Wszystkie kontrolowane organizacje istnieją, by działać w interesie publicznym – który służy obywatelom. Chciałbym w związku z tym podsumować tę część dokumentu końcowym elementem tytułu standardu INTOSAI-P 12, który trafnie definiuje znaczenie całego spektrum wykonywania zadań przez organizacje oraz wartość i korzyści związane z ich kontrolą. Chodzi dokładnie o to: Jak uczynić życie obywateli lepszym.
17. Jak można usprawnić współpracę pomiędzy Trybunałem Obrachunkowym, krajowymi organami kontroli i Parlamentem Europejskim (Komisją Kontroli Budżetowej) w zakresie kontroli budżetu UE?
Trybunały obrachunkowe państw członkowskich UE już współpracują odpowiednio z Europejskim Trybunałem Obrachunkowym i między sobą, ale oczywiście nadal istnieje możliwość poprawy sytuacji.
W duchu art. 287 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej Europejski Trybunał Obrachunkowy zawsze informuje krajowe trybunały obrachunkowe o wizytach kontrolnych w każdym państwie członkowskim. Praktyka ta umożliwia pracownikom krajowych trybunałów obrachunkowych obserwowanie pracy audytorów Europejskiego Trybunału Obrachunkowego w ich własnym kraju. Wzmacnia to powiązanie między instytucjami bezpośrednio na poziomie zespołu kontrolnego oraz ułatwia wymianę wiedzy, doświadczeń i dobrych praktyk, z jednoczesnym poszanowaniem niezależności obydwu instytucji. Zwiększa się także wiedza i świadomość w obszarze znaczenia mechanizmów kontroli wewnętrznej powiązanych z wypłatą europejskich funduszy, w którym zarówno trybunały krajowe, jak i Europejski Trybunał Obrachunkowy mogą dążyć do usprawnień.
Równocześnie następuje wymiana informacji na najwyższym poziomie Komitetu Kontaktowego złożonego z prezesów trybunałów obrachunkowych państw członkowskich UE. Komitet Kontaktowy jest nie tylko punktem kontaktowym między Europejskim Trybunałem Obrachunkowym a krajowymi trybunałami obrachunkowymi, lecz również kluczowym punktem kontaktowym między samymi krajowymi trybunałami obrachunkowymi. Wszystkie kontakty na tym szczeblu mają duże znaczenie, w szczególności pod względem możliwości planowania wspólnych i równoległych kontroli, w ramach których co najmniej dwa najwyższe organy kontroli przeprowadzają wspólnie konkretną kontrolę lub pracują w tym samym czasie nad tym samym przedmiotem kontroli. Szczególne znaczenie dla tych kontroli ma wspólny harmonogram planowania rocznych programów prac poszczególnych najwyższych organów kontroli, w tym Europejskiego Trybunału Obrachunkowego.
Jeśli zostanę powołany na członka Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, będę dążyć do kontynuacji i wzmacniania dialogu, wymiany doświadczeń i współpracy nad wspólnymi projektami kontrolnymi oraz prezentowania ustaleń i zaleceń parlamentom narodowym i Parlamentowi Europejskiemu. Uważam, że współpraca między organami kontroli i parlamentami, a także między Parlamentem Europejskim (w szczególności komisją CONT) i parlamentami narodowymi jest kluczem do osiągnięcia pozytywnej zmiany w odniesieniu do wyników uzyskiwanych przez podmioty kontrolowane.
18. Jak zapewniłby Pan dalszy rozwój sprawozdawczości Trybunału Obrachunkowego, tak aby Parlament Europejski otrzymywał wszystkie niezbędne informacje o precyzyjności danych dostarczanych Komisji Europejskiej przez państwa członkowskie?
Podstawową misją Europejskiego Trybunału Obrachunkowego jest przekazywanie Parlamentowi Europejskiemu właściwych i wiarygodnych informacji na temat wydatkowania środków z europejskiego budżetu. Wszystko to ma zapewniać wartość dodaną dla obywateli Unii Europejskiej.
Wiarygodne dane mają kluczowe znaczenie dla wiarygodnych ocen w ramach kontroli. Europejski Trybunał Obrachunkowy może jednak pomóc w zapewnianiu ich wiarygodności na dwa pośrednie sposoby. Nie może wywierać bezpośredniego wpływu na dane, gdyż nie może ich żądać bezpośrednio od rządów krajowych. Może ich jedynie żądać od Komisji Europejskiej.
Pierwszym sposobem jest ich kontrola. Podczas przeglądu w ramach kontroli, opartego na przeglądzie dostępnej dokumentacji i, w razie konieczności, bezpośrednich wizytach w terenie najpierw gromadzone są dowody na temat prawdziwości otrzymanych informacji, a następnie ocenia się spójność stosowanych procedur prowadzących do poszczególnych płatności.
Innym sposobem zapewniania dokładności danych jest kontrola wiarygodności systemów gromadzenia danych, wyjściowych danych źródłowych, podsumowań danych i wszystkich powiązanych kontroli wewnętrznych. Częstotliwość i zakres stosowania tych dwóch metod są powiązane z zadaniami ustawowymi i wnioskami z analiz ryzyka na etapie wyboru kontroli.
Uważam, że Europejski Trybunał Obrachunkowy prawidłowo kontroluje dane. W związku z tym widzę potencjał przyszłego rozwoju, w szczególności pod względem kontrolowania wewnętrznych systemów kontroli lub systemów informacyjnych.
Inne kwestie
19. Czy wycofa Pan swoją kandydaturę na członka Trybunału, jeśli opinia Parlamentu w sprawie Pana powołania będzie nieprzychylna?
W takim przypadku musiałbym poważnie zastanowić się nad sytuacją, gdyż zdaję sobie sprawę ze znaczenia wysokiego poziomu zaufania między Europejskim Trybunałem Obrachunkowym a Parlamentem Europejskim. Zdaję sobie także oczywiście sprawę z zaufania pokładanego we mnie przez słoweński Trybunał Obrachunkowy, wyrażonego poparciem mojej kandydatury, w związku z czym czuję się zobowiązany skonsultować się z nim przed podjęciem jakiejkolwiek decyzji.
Mam jednak nadzieję, że wiedza i doświadczenie, jakie zdobyłem dotychczas w toku kariery, wyszczególnione w moim życiorysie, oraz wysiłki, jakie podjąłem do tej pory, wyrażone w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu, są wystarczającymi gwarancjami jakości mojej przyszłej pracy, aby umożliwić komisji CONT i Parlamentowi Europejskiemu poparcie mojej kandydatury na stanowisko członka Europejskiego Trybunału Obrachunkowego.
Tak jak napisałem na początku kwestionariusza: Budżety to moje życie. Będę bardzo zaszczycony i wdzięczny, jeśli otrzymam również możliwość pracy z dużym budżetem europejskim, tak jak w przeszłości z budżetami lokalnymi i krajowymi w Słowenii.
PROCEDURA W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ
Tytuł |
Częściowe odnowienie składu członkowskiego Trybunału Obrachunkowego – kandydat SL |
|||
Odsyłacze |
13355/2021 – C9-0408/2021 – 2021/0805(NLE) |
|||
Data skonsultowania się / zwrócenia się o wyrażenie zgody |
5.11.2021 |
|
|
|
Komisja przedmiotowo właściwa Data ogłoszenia na posiedzeniu |
CONT 10.11.2021 |
|
|
|
Sprawozdawcy Data powołania |
Olivier Chastel 16.11.2021 |
|
|
|
Rozpatrzenie w komisji |
10.1.2022 |
|
|
|
Data przyjęcia |
10.1.2022 |
|
|
|
Wynik głosowania końcowego |
+: –: 0: |
22 8 0 |
||
Posłowie obecni podczas głosowania końcowego |
Matteo Adinolfi, Olivier Chastel, Caterina Chinnici, Lefteris Christoforou, José Manuel Fernandes, Luke Ming Flanagan, Isabel García Muñoz, Monika Hohlmeier, Jean-François Jalkh, Pierre Karleskind, Joachim Kuhs, Claudiu Manda, Alin Mituța, Younous Omarjee, Tsvetelina Penkova, Markus Pieper, Sabrina Pignedoli, Michèle Rivasi, Petri Sarvamaa, Simone Schmiedtbauer, Vincenzo Sofo, Angelika Winzig, Tomáš Zdechovský |
|||
Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego |
Pascal Durand, Maria Grapini, Mikuláš Peksa, Elżbieta Rafalska, Sándor Rónai, Viola Von Cramon-Taubadel |
|||
Zastępcy (art. 209 ust. 7) obecni podczas głosowania końcowego |
Robert Roos |
|||
Data złożenia |
12.1.2022 |
|||