Sprawozdanie - A9-0214/2023Sprawozdanie
A9-0214/2023
Parlament Europejski

SPRAWOZDANIE w sprawie składu Parlamentu Europejskiego

12.6.2023 - (2021/2229(INL) – 2023/0900(NLE))

Komisja Spraw Konstytucyjnych
Sprawozdawcy: Loránt Vincze, Sandro Gozi 


Procedura : 2021/2229(INL)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
A9-0214/2023
Teksty złożone :
A9-0214/2023
Debaty :
Głosowanie :
Teksty przyjęte :

PROJEKT REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie składu Parlamentu Europejskiego

(2021/2229(INL) – 2023/0900(NLE))

Parlament Europejski,

– uwzględniając art. 14 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej,

– uwzględniając art. 106a ust. 1 Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej,

– uwzględniając decyzję Rady Europejskiej (UE) 2018/937 z 28 czerwca 2018 r. ustanawiającą skład Parlamentu Europejskiego[1],

– uwzględniając swoją rezolucję z 7 lutego 2018 r. w sprawie składu Parlamentu Europejskiego[2],

– uwzględniając swoją rezolucję ustawodawczą z 3 maja 2022 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady w sprawie wyboru posłów do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich, uchylającego decyzję Rady (76/787/EWWiS, EWG, Euratom) oraz Akt dotyczący wyborów przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich załączony do tej decyzji[3] („rezolucja ustawodawcza z 3 maja 2022 r. w sprawie reformy europejskiego prawa wyborczego”),

– uwzględniając Kodeks dobrych praktyk w sprawach wyborczych przyjęty przez Komisję Wenecką Rady Europy,

– uwzględniając art. 46, 54 i 90 Regulaminu,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Konstytucyjnych (A9-0214/2023),

A. mając na uwadze, że skład Parlamentu Europejskiego musi być zgodny z kryteriami określonymi w art. 14 ust. 2 akapit pierwszy Traktatu o Unii Europejskiej (TUE), w myśl których liczba przedstawicieli obywateli Unii nie przekracza 750 posłów, nie licząc przewodniczącego, a reprezentacja ta ma charakter degresywnie proporcjonalny, przy czym próg minimalny wynosi 6 posłów na państwo członkowskie, zaś żadnemu państwu nie można przyznać więcej niż 96 mandatów;

B. mając na uwadze, że Parlament ma prawo inicjatywy w odniesieniu do składu Parlamentu Europejskiego,

C. mając na uwadze, że art. 14 ust. 2 TUE stanowi, że w skład Parlamentu Europejskiego wchodzą przedstawiciele obywateli Unii;

D. mając na uwadze, że art. 10 TUE stanowi między innymi, że podstawą funkcjonowania Unii jest demokracja przedstawicielska oraz że obywatele są bezpośrednio reprezentowani na poziomie Unii w Parlamencie Europejskim;

 

E. mając na uwadze, że w rezolucji ustawodawczej Parlamentu Europejskiego z 3 maja 2022 r. w sprawie reformy europejskiego prawa wyborczego zaproponowano utworzenie ogólnounijnego okręgu wyborczego;

F. mając na uwadze, że ustanowienie potencjalnego ogólnounijnego okręgu wyborczego wymaga zmiany Aktu dotyczącego wyborów przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich;

G. mając na uwadze, że określenie liczby mandatów w potencjalnym ogólnounijnym okręgu wyborczym podlega decyzji Rady Europejskiej w sprawie składu Parlamentu Europejskiego na podstawie art. 14 ust. 2 TUE, zaś przepisy niezbędne do ustanowienia takiego okręgu opierają się na art. 223 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

H. mając na uwadze, że podział mandatów między państwa członkowskie w obecnej i poprzedniej kadencji nie był wynikiem stałego systemu obliczania, lecz negocjacji politycznych; mając na uwadze, że w związku z tym obecna metoda podziału mandatów między państwa członkowskie nie jest automatycznie zgodna z zasadą degresywnej proporcjonalności; mając na uwadze, że stały mechanizm obliczeniowy odzwierciedlający liczbę ludności w państwach członkowskich Unii zapewniłby w przyszłości zgodność z tą zasadą;

I. mając na uwadze, że decyzja Rady Europejskiej ustanawiająca skład Parlamentu Europejskiego musi być gotowa z odpowiednim wyprzedzeniem przed dniem wyborów, aby umożliwić państwom członkowskim wprowadzenie w życie przepisów niezbędnych do zorganizowania wyborów do Parlamentu Europejskiego na kadencję parlamentarną 2024–2029;

1. zauważa, że obecny podział mandatów w Parlamencie Europejskim, określony w decyzji (UE) 2018/937, ma zastosowanie do kadencji parlamentarnej 2019–2024; w związku z tym podkreśla, że bezzwłocznie potrzebna jest nowa decyzja w sprawie składu Parlamentu Europejskiego w kadencji parlamentarnej 2024–2029;

2. przyznaje, że szereg państw członkowskich uważa, że przy podejmowaniu decyzji w sprawie podziału mandatów w Parlamencie Europejskim należy wziąć pod uwagę system głosowania w Radzie;

3. zaznacza, że proponowany podział mandatów powinien obejmować rezerwę 28 dodatkowych mandatów dla posłów wybranych w ogólnounijnym okręgu wyborczym zgodnie z wnioskiem Parlamentu dotyczącym rozporządzenia Rady załączonym do jego rezolucji ustawodawczej z 3 maja 2022 r. w sprawie reformy europejskiego prawa wyborczego; zwraca jednak uwagę, że zgodnie z tym wnioskiem mandaty te zostaną faktycznie ustalone dopiero po wyborach, po wejściu w życie zmienionego europejskiego prawa wyborczego, wraz z niezbędnymi przepisami dotyczącymi ogólnounijnego okręgu wyborczego;

 

4. zdecydowanie podkreśla, że w przyszłości potrzebny jest stały system oparty na jasnej formule matematycznej, który przydzielałby mandaty w Parlamencie Europejskim w sposób obiektywny, sprawiedliwy, trwały i przejrzysty, z poszanowaniem zasady degresywnej proporcjonalności określonej w art. 1 decyzji (UE) 2018/937; uważa, że na tym etapie nie jest politycznie wykonalne, aby Parlament zaproponował taki stały system, bowiem wymaga on dalszego namysłu i powinien zostać wprowadzony z dużym wyprzedzeniem przed wyborami do Parlamentu Europejskiego; wzywa Komisję Spraw Konstytucyjnych do wznowienia prac nad takim stałym systemem w tej kadencji, w tym do zbadania możliwości zaangażowania Eurostatu;

5.  uważa, że wszelkie dalsze opóźnienia w pracach Rady nad zmianą europejskiego prawa wyborczego byłyby sprzeczne z zasadą lojalnej współpracy zapisaną w art. 4 ust. 3 TUE, ponieważ oczekuje się, że decyzja Rady będzie miała wpływ na wybory do Parlamentu Europejskiego i może mieć wpływ na jego skład;

 

6. podkreśla, że Rada Europejska powinna pilnie przyjąć decyzję w sprawie składu Parlamentu Europejskiego, tak by państwa członkowskie mogły na czas wprowadzić niezbędne przepisy krajowe dotyczące zorganizowania wyborów do Parlamentu Europejskiego z myślą o kadencji parlamentarnej 2024–2029; podkreśla, że w związku z tym Parlament jest zobowiązany do szybkiego przeprowadzenia procedury zgody w duchu wzajemnej lojalnej współpracy;

 

7. korzystając z przysługującego mu prawa inicjatywy ustanowionego w art. 14 ust. 2 TUE, przyjmuje i przedstawia Radzie Europejskiej załączony wniosek dotyczący decyzji Rady Europejskiej ustanawiającej skład Parlamentu Europejskiego; zwraca uwagę, że taka decyzja może zostać przyjęta wyłącznie za zgodą Parlamentu, i w związku z tym zwraca się do Rady Europejskiej o natychmiastowe poinformowanie go, czy i w jaki sposób Rada Europejska zamierza odstąpić od przedłożonego wniosku;

 

8. zobowiązuje swoją przewodniczącą do przekazania niniejszej rezolucji ustawodawczej i załączonego do niej wniosku Radzie Europejskiej i Komisji oraz parlamentom i rządom państw członkowskich.


ZAŁĄCZNIK DO PROJEKTU REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ

Wniosek

DECYZJA RADY EUROPEJSKIEJ

 ustanawiająca skład Parlamentu Europejskiego

RADA EUROPEJSKA,

 

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 14 ust. 2,

 

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 106a ust. 1,

 

uwzględniając wniosek Parlamentu Europejskiego[4],

 

uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego[5],

 

a także mając na uwadze, co następuje:

 

(1) Art. 14 ust. 2 akapit pierwszy Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) określa kryteria dotyczące składu Parlamentu, w myśl których liczba przedstawicieli obywateli Unii nie przekracza 750, nie licząc przewodniczącego, a reprezentacja ta ma charakter degresywnie proporcjonalny, przy czym próg minimalny wynosi 6 posłów na państwo członkowskie, zaś żadnemu państwu nie można przyznać więcej niż 96 mandatów.

 

(2) Art. 10 TUE stanowi miedzy innymi, że podstawą funkcjonowania Unii jest demokracja przedstawicielska, w której obywatele są bezpośrednio reprezentowani na poziomie Unii w Parlamencie Europejskim, a państwa członkowskie w Radzie są reprezentowane przez swoje rządy, które odpowiadają demokratycznie przed parlamentami narodowymi lub swoimi obywatelami.

 

(3) Art. 14 ust. 2 TUE ma zatem zastosowanie w kontekście szerszych ustaleń instytucjonalnych, określonych w Traktatach, które obejmują także przepisy dotyczące podejmowania decyzji w Radzie.

 

 

(4)  Należy określić odpowiednią liczbę przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego wybieranych w ogólnounijnym okręgu wyborczym, pod warunkiem przyjęcia podstawy prawnej dla tego okręgu wyborczego,

 

 

 

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ,

 

Artykuł 1

 

Przy stosowaniu art. 14 ust. 2 akapit pierwszy TUE przestrzega się następujących zasad:

 

– całkowita liczba mandatów w Parlamencie Europejskim nie przekracza 750, nie licząc przewodniczącego,

 

– podział mandatów między państwa członkowskie jest degresywnie proporcjonalny i w jak największym stopniu odzwierciedla liczbę ludności poszczególnych państw członkowskich, przy czym minimum wynosi 6 mandatów, a maksimum 96 mandatów na państwo członkowskie,

 

– zasadę degresywnej proporcjonalności określa się następująco: stosunek liczby ludności poszczególnych państw członkowskich do liczby mandatów – przed zaokrągleniem do najbliższej liczby całkowitej w górę albo w dół – zależy od liczby ludności w ten sposób, że każdy poseł do Parlamentu Europejskiego z państwa członkowskiego o większej liczbie ludności reprezentuje więcej obywateli niż poseł do Parlamentu Europejskiego z państwa członkowskiego o mniejszej liczbie ludności, a im większa liczba ludności państwa członkowskiego, do tym większej liczby mandatów w Parlamencie Europejskim jest ono uprawnione.

 

 

Artykuł 2

 

Całkowita liczba mieszkańców państw członkowskich jest obliczana przez Komisję (Eurostat) na podstawie danych dostarczonych przez państwa członkowskie, zgodnie z metodą ustanowioną rozporządzeniem (UE) nr 1260/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady[6].

 

 

Artykuł 3

 

1. Liczbę przedstawicieli wybieranych do Parlamentu Europejskiego w poszczególnych państwach członkowskich na kadencję parlamentarną 2024–2029 ustala się następująco:

 

Belgia

21

Bułgaria

17

Czechy

21

Dania

15

Niemcy

96

Estonia

7

Irlandia

14

Grecja

21

Hiszpania

61

Francja

79

Chorwacja

12

Włochy

76

Cypr

6

Łotwa

9

Litwa

11

Luksemburg

6

Węgry

21

Malta

6

Niderlandy

31

Austria

20

Polska

52

Portugalia

21

Rumunia

33

Słowenia

9

Słowacja

15

Finlandia

15

Szwecja

21

 

2.  Oprócz określonej liczby posłów do Parlamentu Europejskiego wybieranych w każdym państwie członkowskim zgodnie z ust. 1 oraz z zastrzeżeniem wejścia w życie rozporządzenia Rady w sprawie wyboru posłów do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich, uchylającego decyzję Rady (76/787/EWWiS, EWG, Euratom) oraz Akt dotyczący wyborów przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich załączony do tej decyzji ustanawiającej ogólnounijny okręg wyborczy, 28 przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego jest wybieranych w ogólnounijnym okręgu wyborczym w pierwszych wyborach następujących po tym wydarzeniu, zgodnie z tym rozporządzeniem.

 

Artykuł 4 

 

Z odpowiednim wyprzedzeniem przed rozpoczęciem kadencji parlamentarnej 2029–2034 Parlament Europejski przedstawi Radzie Europejskiej – zgodnie z art. 14 ust. 2 TUE – wniosek dotyczący aktualizacji podziału mandatów w Parlamencie Europejskim.

 

 

 

Artykuł 5

 

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

 

Sporządzono w …

 

 

W imieniu Rady Europejskiej

Przewodniczący

 


UZASADNIENIE

Podział mandatów w Parlamencie bezpośrednio wpływa na reprezentację obywateli w jedynej instytucji europejskiej wybieranej w wyborach bezpośrednich. W związku z tym sprawą najwyższej wagi jest zadbanie o to, by skład Parlamentu Europejskiego opierał się na uczciwych, przejrzystych, obiektywnych, trwałych i sprawiedliwych zasadach, z poszanowaniem równowagi między interesami dużych, małych i średnich państw członkowskich.

Podział mandatów w Parlamencie Europejskim musi być zgodny z ogólnymi postanowieniami art. 14 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). Postanowienia te dotyczą maksymalnej liczby mandatów w Parlamencie oraz maksymalnej i minimalnej liczby mandatów przyznawanych poszczególnym państwom członkowskim, a także nakazują podział mandatów zgodnie z zasadą degresywnej proporcjonalności. Zasada ta została zdefiniowana w art. 1 decyzji Rady Europejskiej (UE) 2018/937, na którą Parlament wyraził zgodę.

Obecny podział mandatów w Parlamencie, rozpatrywany w świetle najnowszych dostępnych danych dotyczących liczby ludności, w sześciu przypadkach narusza zasadę degresywnej proporcjonalności. Naruszenia te należy naprawić, aby zapewnić zgodność z zasadą degresywnej proporcjonalności.

Parlament Europejski zawsze twierdził, że należy koniecznie rozważyć ustanowienie systemu podziału mandatów w powiązaniu z rewizją systemu głosowania w Radzie w celu zapewnienia równowagi międzyinstytucjonalnej[7]. Kwestię tę poruszono w decyzjach Rady Europejskiej z 28 czerwca 2013 r. (2013/312/UE) i 28 czerwca 2018 r. (2018/937/UE) ustanawiających skład Parlamentu. Należy jednak mieć na uwadze, że zmiana zasad głosowania w Radzie wymagałaby zmiany Traktatów.

Przez lata przed każdymi kolejnymi wyborami europejskimi Parlament Europejski potwierdzał znaczenie stałego systemu uczciwego, obiektywnego i przejrzystego podziału mandatów, zgodnego z postanowieniami Traktatów. W związku z tym podjął starania o wypracowanie odpowiedniej metody, zlecając badania mające na celu analizę różnych modeli matematycznych na potrzeby podziału mandatów. Do tej pory nie wprowadzono jednak stałego systemu. W trakcie kadencji 2014–2019 komisja AFCO przeanalizowała szereg propozycji dotyczących takiego stałego systemu opartego na wzorach matematycznych. Stały system oparty na wzorze matematycznym daje interesujące wyniki, które zasługują na dalszą analizę i mogłyby zostać uwzględnione na potrzeby przyszłego podziału mandatów, począwszy od wyborów w 2029 r. Zważywszy na związek między stałym systemem podziału mandatów a przeglądem systemu głosowania w Radzie, sprawozdawcy uważają, że ustanowienie takiego stałego systemu wymaga dalszej kompleksowej dyskusji na temat równowagi międzyinstytucjonalnej.

 

Wniosek sprawozdawców: rozwiązanie oparte na zasadach

Sprawozdawcy przedstawiają wniosek dotyczący projektu decyzji Rady Europejskiej w sprawie składu Parlamentu, przewidującej sprawiedliwy, obiektywny i oparty na jasnych zasadach podział mandatów między państwa członkowskie.

Ten nowy podział opiera się na trzech zasadach:

1. zasadzie degresywnej proporcjonalności, wymaganej na mocy art. 14 TUE i zdefiniowanej w art. 1 decyzji Rady Europejskiej (UE) 2018/937;

2. zachowaniu dotychczasowych mandatów przez państwa członkowskie;

3. bezwzględnym minimalnym wzroście liczby mandatów, umożliwiającym skorygowanie degresywnej proporcjonalności i pozostawiającym wystarczającą liczbę mandatów dla dodatkowych posłów wybranych w ogólnounijnym okręgu wyborczym, po przyjęciu odpowiedniego aktu prawnego.

Proponowane rozwiązanie jest rozwiązaniem praktycznym w obecnym kontekście politycznym i jest w pełni zgodne z wyżej wspomnianymi zasadami oraz z wszystkimi kryteriami wymienionymi w art. 14 TUE.

Załącznik przedstawia wpływ propozycji sprawozdawców na podział mandatów między państwa członkowskie. W szczególności dowodzi, że proponowane rozwiązanie jest zgodne z zasadą degresywnej proporcjonalności dzięki spełnieniu następujących dwóch kryteriów:

(1) żadne państwo o mniejszej liczbie ludności nie może mieć więcej mandatów od państwa o większej liczbie ludności,

(2) stosunek liczby ludności do liczby mandatów rośnie wraz ze wzrostem liczby ludności przed zaokrągleniem do liczb całkowitych.

Sprawozdawcy uważają, że propozycję ogólnounijnego okręgu wyborczego, opartą na art. 223 ust. 1 TFUE, należy ustalić w drodze reformy europejskiego prawa wyborczego, która jednak nie reguluje liczby mandatów przydzielonych dla tego okręgu. W rezolucji Parlamentu Europejskiego z 3 maja 2022 r. (w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady w sprawie wyborów posłów do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich, uchylającego decyzję Rady (76/787/EWWiS, EWG, Euratom) oraz Akt dotyczący wyborów przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich załączony do tej decyzji) określono szczegółowe ustalenia dotyczące utworzenia ogólnounijnego okręgu wyborczego. Rezolucja ta jest ściśle powiązana prawnie i politycznie z nowo zaproponowanym podziałem mandatów na podstawie art. 14 ust. 2 TUE. Niniejszy wniosek dotyczący decyzji Rady Europejskiej w sprawie składu Parlamentu Europejskiego określa warunki prawne przydziału 28 mandatów dla ogólnounijnego okręgu wyborczego, który to przydział przewidziano we wniosku dotyczącym rozporządzenia Rady w sprawie wyboru posłów do Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich; jednak to niniejszy wniosek ustawodawczy precyzuje liczby umożliwiające wprowadzenie tego przydziału w życie. Oba wnioski ustawodawcze należy zatem rozpatrzyć łącznie.

 

ZAŁĄCZNIK

Oparte na zasadach rozwiązanie dotyczące podziału mandatów w Parlamencie w kadencji parlamentarnej 2024–2029:

 

Liczba ludności w 2022 r.[8]

Obecny podział mandatów

Obecny stosunek liczby ludności do liczby mandatów

Nowy podział mandatów

Nowy stosunek liczby ludności do liczby mandatów

Dodatkowe mandaty w ramach nowego podziału

Niemcy

83 203 320

96

866 701

96

866 701

 

Francja

67 842 582

79

858 767

79

858 767

 

Włochy

59 607 184

76

784 305

76

784 305

 

Hiszpania

47 432 805

59

803 946

61

777 587

2

Polska

37 654 247

52

724 120

52

724 120

 

Rumunia

19 038 098

33

576 912

33

576 912

 

Niderlandy

17 734 036

29

611 518

31

572 066

2

Belgia

11 631 136

21

553 864

21

553 864

 

Grecja

10 603 810

21

504 943

21

504 943

 

Czechy

10 545 457

21

502 165

21

502 165

 

Szwecja

10 440 000

21

497 143

21

497 143

 

Portugalia

10 352 042

21

492 954

21

492 954

 

Węgry

9 689 010

21

461 381

21

461 382

 

Austria

8 967 500

19

471 974

20

448 375

1

Bułgaria

6 838 937

17

402 290

17

402 290

 

Dania

5 864 667

14

418 905

15

390 978

1

Finlandia

5 541 241

14

395 803

15

369 416

1

Słowacja

5 434 712

14

388 194

15

362 314

1

Irlandia

5 060 004

13

389 231

14

361 429

1

Chorwacja

3 862 305

12

321 859

12

321 859

 

Litwa

2 805 998

11

255 091

11

255 091

 

Słowenia

2 107 180

8

263 398

9

234 131

1

Łotwa

1 875 757

8

234 470

9

208 417

1

Estonia

1 331 796

7

190 257

7

190 257

 

Cypr

904 700

6

150 784

6

150 784

 

Luksemburg

643 648

6

107 275

6

107 275

 

Malta

520 971

6

86 829

6

86 829

 

OGÓŁEM (liczba ludności i liczba mandatów)

447 533 143

705

 

716

 

 

 

 

 

11

Ś‏REDNIO (stosunek liczby ludności do liczby mandatów)

 

 

634 799

 

625 046

 

 

 


INFORMACJE O PRZYJĘCIU PRZEZ KOMISJĘ PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWĄ

Data przyjęcia

12.6.2023

 

 

 

Wynik głosowania końcowego

+:

–:

0:

16

10

2

Posłowie obecni podczas głosowania końcowego

Gerolf Annemans, Gabriele Bischoff, Damian Boeselager, Włodzimierz Cimoszewicz, Salvatore De Meo, Sandro Gozi, Brice Hortefeux, Giuliano Pisapia, Paulo Rangel, Antonio Maria Rinaldi, Domènec Ruiz Devesa, Helmut Scholz, Sven Simon, László Trócsányi, Guy Verhofstadt, Loránt Vincze

Zastępcy obecni podczas głosowania końcowego

Gilles Boyer, Pascal Durand, Angel Dzhambazki, Cyrus Engerer, Markéta Gregorová, Alin Mituța, Niklas Nienass, João Pimenta Lopes

Zastępcy (art. 209 ust. 7) obecni podczas głosowania końcowego

Peter Jahr, Marlene Mortler, Tom Vandendriessche, Kosma Złotowski

 


 

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ NAD PROJEKTEM ROZPORZĄDZENIA RADY EUROPEJSKIEJ („AKT PRAWNY”)

15

+

PPE

Salvatore De Meo, Loránt Vincze

Renew

Gilles Boyer, Sandro Gozi, Alin Mituța, Guy Verhofstadt

S&D

Gabriele Bischoff, Włodzimierz Cimoszewicz, Pascal Durand, Cyrus Engerer, Giuliano Pisapia, Domènec Ruiz Devesa

Verts/ALE

Damian Boeselager, Markéta Gregorová, Niklas Nienass

 

8

-

ECR

Angel Dzhambazki, Kosma Złotowski

ID

Gerolf Annemans, Antonio Maria Rinaldi, Tom Vandendriessche

NI

László Trócsányi

The Left

João Pimenta Lopes, Helmut Scholz

 

5

0

PPE

Brice Hortefeux, Peter Jahr, Marlene Mortler, Paulo Rangel, Sven Simon

 


GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ nad projektem rezolucji Parlamentu Europejskiego

16

+

PPE

Salvatore De Meo, Loránt Vincze

Renew

Gilles Boyer, Sandro Gozi, Alin Mituța, Guy Verhofstadt

S&D

Gabriele Bischoff, Włodzimierz Cimoszewicz, Pascal Durand, Cyrus Engerer, Giuliano Pisapia, Domènec Ruiz Devesa

The Left

Helmut Scholz

Verts/ALE

Damian Boeselager, Markéta Gregorová, Niklas Nienass

 

10

-

ECR

Angel Dzhambazki, Kosma Złotowski

ID

Gerolf Annemans, Antonio Maria Rinaldi, Tom Vandendriessche

NI

László Trócsányi

PPE

Peter Jahr, Marlene Mortler, Sven Simon

The Left

João Pimenta Lopes

 

2

0

PPE

Brice Hortefeux, Paulo Rangel

 

Objaśnienie używanych znaków:

+ : za

- : przeciw

0 : wstrzymało się

 

 

Ostatnia aktualizacja: 13 czerwca 2023
Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności