SPRAWOZDANIE w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zwalczania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej

6.7.2023 - (COM(2022)0105 – C9‑0058/2022 – 2022/0066(COD)) - ***I

Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych
Komisja Praw Kobiet i Równouprawnienia
(Procedura wspólnych posiedzeń komisji – art. 58 Regulaminu)
Sprawozdawczynie: Frances Fitzgerald, Evin Incir
 Sprawozdawczyni komisji opiniodawczej będącej komisją zaangażowaną zgodnie z art. 57 Regulaminu::
Rosa Estaràs Ferragut, Komisja Zatrudnienia i Spraw Socjalnych

Poprawki

• 001-297 (PDF - 543 KB)
• 001-297 (DOC - 129 KB)
• 298-298 (PDF - 427 KB)
• 298-298 (DOC - 123 KB)
• 299-299 (PDF - 113 KB)
• 299-299 (DOC - 38 KB)

 

 

Objaśnienie używanych znaków

* Procedura konsultacji  *** Procedura zgody  ***I Zwykła procedura ustawodawcza (pierwsze czytanie)  ***II Zwykła procedura ustawodawcza (drugie czytanie)  ***III Zwykła procedura ustawodawcza (trzecie czytanie)   (Wskazana procedura opiera się na podstawie prawnej zaproponowanej w projekcie aktu.)

 

 

 

 

Poprawki do projektu aktu

Poprawki Parlamentu w postaci dwóch kolumn   Skreślenia zaznacza się wytłuszczonym drukiem i kursywą w lewej kolumnie. Zmianę brzmienia zaznacza się wytłuszczonym drukiem i kursywą w obu kolumnach. Nowy tekst zaznacza się wytłuszczonym drukiem i kursywą w prawej kolumnie.   Pierwszy i drugi wiersz nagłówka każdej poprawki wskazuje element rozpatrywanego projektu aktu, którego dotyczy poprawka. Jeżeli poprawka odnosi się do obowiązującego aktu, do którego zmiany zmierza projekt aktu, nagłówek zawiera dodatkowo trzeci wiersz, w którym wskazuje się odpowiednio obowiązujący akt i przepis, którego dotyczy poprawka.   Poprawki Parlamentu w postaci tekstu skonsolidowanego   Nowe fragmenty tekstu zaznacza się wytłuszczonym drukiem i kursywą. Fragmenty tekstu, które zostały skreślone, zaznacza się za pomocą symbolu ▌ lub przekreśla. Zmianę brzmienia zaznacza się przez wyróżnienie nowego tekstu wytłuszczonym drukiem i kursywą i usunięcie lub przekreślenie zastąpionego tekstu. Tytułem wyjątku nie zaznacza się zmian o charakterze ściśle technicznym wprowadzonych przez służby w celu opracowania końcowej wersji tekstu.

 

 

SPIS TREŚCI

Strona

PROJEKT REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

UZASADNIENIE

OPINIA KOMISJI PRAWNEJ W SPRAWIE PODSTAWY PRAWNEJ

OPINIA KOMISJI ZATRUDNIENIA I SPRAW SOCJALNYCH

OPINIA KOMISJI BUDŻETOWEJ

OPINIA KOMISJI PRAWNEJ

PROCEDURA W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

GŁOSOWANIE KOŃCOWE W FORMIE GŁOSOWANIA IMIENNEGO W KOMISJI PRZEDMIOTOWO WŁAŚCIWEJ

 

PROJEKT REZOLUCJI USTAWODAWCZEJ PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zwalczania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej

(COM(2022)0105 – C9‑0058/2022 – 2022/0066(COD))

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Parlament Europejski,

– uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2022)0105),

– uwzględniając art. 294 ust. 2, art. 82 ust. 2 oraz art. 83 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi Komisja przedstawiła wniosek Parlamentowi (C9‑0058/2022),

– uwzględniając opinię Komisji Prawnej w sprawie proponowanej podstawy prawnej,

– uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

– uwzględniając uzasadnioną opinię przedstawioną – na mocy protokołu nr 2 w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności – przez czeską Izbę Poselską, w której stwierdzono, że projekt aktu ustawodawczego nie jest zgodny z zasadą pomocniczości,

– uwzględniając art. 59 i 40 Regulaminu,

– uwzględniając wspólne posiedzenia Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia zgodnie z art. 58 Regulaminu,

– uwzględniając opinię Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, Komisji Budżetowej oraz Komisji Prawnej,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (A9-0234/2023),

1. przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2. zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli zastąpi ona pierwotny wniosek, wprowadzi w nim istotne zmiany lub planuje ich wprowadzenie;

3. zobowiązuje swoją przewodniczącą do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji oraz parlamentom narodowym.

 

Poprawka  1

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Umocowanie 1

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 82 ust. 2 i art. 83 ust. 1,	uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 82 ust. 2 oraz art. 83 ust. 1 i 2,

Poprawka  2

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 1

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(1) Celem niniejszej dyrektywy jest zapewnienie kompleksowych ram skutecznego zwalczania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej w całej Unii. Służy temu ulepszenie i wprowadzenie środków w następujących obszarach: określenia odnośnych przestępstw i kar, ochrony ofiar i dostępu do wymiaru sprawiedliwości, wsparcia ofiar, zapobiegania przestępstwom, koordynacji i współpracy.	(1) Celem niniejszej dyrektywy jest zapewnienie kompleksowych ram skutecznego zapobiegania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej oraz jej zwalczania w całej Unii. Służy temu ulepszenie i wprowadzenie środków w następujących obszarach: określenia odnośnych przestępstw i kar, ochrony ofiar i dostępu do wymiaru sprawiedliwości, wsparcia ofiar i zadośćuczynienia, usprawnienia gromadzenia danych, zapobiegania przestępstwom, koordynacji i współpracy.

Poprawka  3

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 2

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(2) Równość kobiet i mężczyzn oraz niedyskryminacja są podstawowymi wartościami Unii i prawami podstawowymi zapisanymi odpowiednio w art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej oraz w art. 21 i 23 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej („Karta”). Tym właśnie zasadom zagrażają przemoc wobec kobiet i przemoc domowa, podważając prawa kobiet i dziewcząt do równości we wszystkich dziedzinach życia.	(2) Równość kobiet i mężczyzn oraz niedyskryminacja są podstawowymi wartościami Unii i prawami podstawowymi zapisanymi odpowiednio w art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej oraz w art. 21 i 23 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej („Karta”). Tym właśnie zasadom zagrażają przemoc wobec kobiet i przemoc domowa, podważając prawa kobiet i dziewcząt do równości we wszystkich dziedzinach życia oraz uniemożliwiając pełną poprawę sytuacji kobiet, dziewcząt i naszych społeczeństw jako całości.

Poprawka  4

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 3

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(3) Przemoc wobec kobiet i przemoc domowa naruszają prawa podstawowe, takie jak: prawo do godności człowieka, prawo do życia i prawo człowieka do integralności, zakaz nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania, prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego, prawo do ochrony danych osobowych oraz prawa dziecka, zapisane w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.	(3) Przemoc wobec kobiet i przemoc domowa stanowią naruszenie praw podstawowych, takich jak: prawo do godności człowieka, prawo do życia i prawo człowieka do integralności, zakaz nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania, prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego, prawo do wolności i bezpieczeństwa, prawo do ochrony danych osobowych, prawo do wolności od dyskryminacji, w tym ze względu na płeć, oraz prawa dziecka, zapisane w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej oraz w Konwencji ONZ o prawach dziecka.

Poprawka  5

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 4

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(4) Niniejsza dyrektywa powinna mieć zastosowanie do czynów zabronionych, które stanowią przemoc wobec kobiet lub przemoc domową uznane za przestępstwo w prawie Unii lub prawie krajowym. Obejmuje to przestępstwa zdefiniowane w niniejszej dyrektywie, mianowicie zgwałcenie, okaleczanie żeńskich narządów płciowych, udostępnianie bez zgody treści intymnych lub zmanipulowanych, cyberstalking, cybernękanie, nawoływanie w internecie do przemocy lub nienawiści oraz czyny zabronione objęte innymi instrumentami Unii, w szczególności dyrektywami Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/36/UE2 i 2011/93/UE3, w których określono przestępstwa związane z wykorzystywaniem seksualnym dzieci i handlem ludźmi w celu wykorzystywania seksualnego. Ponadto niektóre przestępstwa określone w prawie krajowym wchodzą w zakres definicji przemocy wobec kobiet. Dotyczy to takich przestępstw, jak: kobietobójstwo, molestowanie seksualne, niegodziwe traktowanie w celach seksualnych, uporczywe nękanie, wczesne i przymusowe małżeństwo, przymusowa aborcja, przymusowa sterylizacja i różne formy cyberprzemocy, takie jak molestowanie seksualne w internecie, cyberprzemoc lub otrzymywanie niezamówionych treści o jednoznacznie seksualnym charakterze. Przemoc domowa jest formą przemocy, która może być uznana za odrębne przestępstwo w prawie krajowym lub wchodzić w zakres przestępstw popełnianych w ramach rodziny lub gospodarstwa domowego bądź między byłymi lub obecnymi małżonkami.	(4) Niniejsza dyrektywa powinna mieć zastosowanie do czynów zabronionych, które stanowią przemoc wobec kobiet lub przemoc domową uznane za przestępstwo w prawie Unii lub prawie krajowym. Obejmuje to przestępstwa zdefiniowane w niniejszej dyrektywie, mianowicie zgwałcenie, napaść na tle seksualnym, okaleczanie żeńskich narządów płciowych i narządów płciowych osób interseksualnych,, przymusową sterylizację, przymusowe małżeństwo, molestowanie seksualne w środowisku pracy, udostępnianie bez zgody treści intymnych lub zmanipulowanych, cyberstalking, cybernękanie, otrzymywanie niezamówionych treści o jednoznacznie seksualnym charakterze, nawoływanie w internecie do przemocy lub nienawiści oraz czyny zabronione objęte innymi instrumentami Unii, w szczególności dyrektywami Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/36/UE36 i 2011/93/UE37, w których określono przestępstwa związane z wykorzystywaniem seksualnym dzieci i handlem ludźmi w celu wykorzystywania seksualnego. Ponadto niektóre przestępstwa określone w prawie krajowym wchodzą w zakres definicji przemocy wobec kobiet. Dotyczy to takich przestępstw, jak: kobietobójstwo, przemoc ze strony partnera, molestowanie seksualne, niegodziwe traktowanie w celach seksualnych, uporczywe nękanie, wczesne przymusowe przerwanie ciąży, wykorzystywanie seksualne innych osób do celów prostytucji, zapobieganie lub próba zapobieżenia dobrowolnemu przerwaniu ciąży oraz różne formy cyberprzemocy, takie jak molestowanie seksualne w internecie, lub cybernękanie. Przemoc domowa jest formą przemocy, która może być uznana za odrębne przestępstwo w prawie krajowym lub wchodzić w zakres przestępstw popełnianych w ramach rodziny lub gospodarstwa domowego bądź między byłymi lub obecnymi małżonkami lub partnerami, niezależnie od tego, czy dzielą ze sobą gospodarstwo domowe. Aby w pełni sfinalizować ramy prawne tak, aby obejmowały wszystkie formy przemocy ze względu na płeć, trzeba jednak rozszerzyć zakres przestępstw wymienionych w art. 83 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), by uwzględnić przemoc ze względu na płeć.
__________________	__________________
2 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/36/UE z dnia 5 kwietnia 2011 r. w sprawie zapobiegania handlowi ludźmi i zwalczania tego procederu oraz ochrony ofiar, Dz.U. L 101 z 15.4.2011, s. 1.	2 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/36/UE z dnia 5 kwietnia 2011 r. w sprawie zapobiegania handlowi ludźmi i zwalczania tego procederu oraz ochrony ofiar, Dz.U. L 101 z 15.4.2011, s. 1.
3 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/93/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie zwalczania niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci oraz pornografii dziecięcej, zastępująca decyzję ramową Rady 2004/68/WSiSW, Dz.U. L 335 z 17.12.2011, s. 1.	3 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/93/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie zwalczania niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci oraz pornografii dziecięcej, zastępująca decyzję ramową Rady 2004/68/WSiSW, Dz.U. L 335 z 17.12.2011, s. 1.

Poprawka  6

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 5

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(5) Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie opracowano w taki sposób, aby uwzględnić szczególne potrzeby kobiet i dziewcząt, ponieważ osoby te są w nieproporcjonalnie dużym stopniu dotknięte formami przemocy objętymi niniejszą dyrektywą, mianowicie przemocy wobec kobiet i przemocy domowej. W niniejszej dyrektywie uznaje się jednak, że również inne osoby mogą paść ofiarą tych form przemocy i powinny móc korzystać ze środków w niej przewidzianych. W związku z tym termin „ofiara” powinien odnosić się do wszystkich osób, niezależnie od ich płci metrykalnej czy społeczno-kulturowej.	(5) Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie opracowano w taki sposób, aby uwzględnić szczególne potrzeby kobiet i dziewcząt, ponieważ osoby te są w nieproporcjonalnie dużym stopniu, ale nie wyłącznie, dotknięte formami przemocy objętymi niniejszą dyrektywą, mianowicie przemocy wobec kobiet i przemocy domowej. Według danych Eurostatu z 2015 r. dziewięć na dziesięć ofiar gwałtu i osiem na dziesięć ofiar napaści na tle seksualnym w Unii to kobiety. 99 % osób pozbawionych wolności w wyniku popełnienia tych przestępstw to mężczyźni. W niniejszej dyrektywie uznaje się, że również inne osoby mogą paść ofiarą tych form przemocy i powinny móc korzystać ze środków w niej przewidzianych. W związku z tym termin „ofiara” powinien odnosić się do wszystkich osób, niezależnie od ich płci metrykalnej czy społeczno-kulturowej.

Poprawka  7

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 6

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(6) Ze względu na swoją podatność na zagrożenia dzieci będące świadkami przemocy wobec kobiet lub przemocy domowej ponoszą bezpośrednie szkody emocjonalne, co wpływa na ich rozwój. Dzieci te należy zatem uznawać za ofiary i umożliwiać im korzystanie z ukierunkowanych środków ochrony.	(6) Ze względu na swoją podatność na zagrożenia dzieci będące świadkami przemocy wobec kobiet lub przemocy domowej ponoszą bezpośrednie szkody emocjonalne i psychiczne, co wpływa na ich rozwój. Dzieci te należy zatem uznawać za ofiary i umożliwiać im korzystanie z ukierunkowanych i specjalistycznych środków ochrony, zapobiegania i wsparcia. Państwa członkowskie powinny zwłaszcza dopilnować, aby dzieci rodzica, który zginął na skutek aktu przemocy wobec kobiety lub przemocy domowej, otrzymały potrzebne wsparcie, w tym w postaci ukierunkowanych środków ochrony i wsparcia, zwłaszcza podczas postępowania sądowego, ze względu na ich szczególnie trudną sytuację. Ukierunkowane środki na rzecz dzieci powinny opierać się na całościowym i uwzględniającym aspekt płci zrozumieniu dynamiki związków przemocowych, zapobiegać wszelkiej ponownej wiktymizacji dziecka oraz gwarantować ochronę praw dziecka. Jest to szczególnie ważne podczas ustalania prawa do pieczy i prawa do odwiedzin.

Poprawka  8

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 7

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(7) Przemoc wobec kobiet jest utrzymującym się przejawem strukturalnej dyskryminacji kobiet, która wynika z nierównych stosunków władzy między kobietami a mężczyznami na przestrzeni wieków. Jest to forma przemocy ze względu na płeć wyrządzanej głównie kobietom i dziewczętom przez mężczyzn. Jest ona zakorzeniona w społecznie skonstruowanych rolach, zachowaniach, działaniach i atrybutach, które dane społeczeństwo uznaje za odpowiednie dla kobiet i mężczyzn i które ogólnie określa się terminem „płeć społeczno-kulturowa”.	(7) Przemoc wobec kobiet rozumiana jest jako naruszenie praw człowieka i jeden z głównych problemów zdrowia publicznego; stanowi także utrzymujący się przejaw strukturalnej dyskryminacji kobiet w całej ich różnorodności, która wynika z nierównych stosunków władzy między kobietami a mężczyznami na przestrzeni wieków. Jest to forma przemocy ze względu na płeć wyrządzanej głównie kobietom i dziewczętom przez mężczyzn. Jest ona zakorzeniona w społecznie skonstruowanych rolach, zachowaniach, stereotypach płci, działaniach i atrybutach, które dane społeczeństwo uznaje za odpowiednie dla kobiet i mężczyzn i które ogólnie określa się terminem „płeć społeczno-kulturowa”. Problem ten wciąż jest powszechny i borykają się z nim kobiety na wszystkich szczeblach społecznych, niezależnie od wieku, wykształcenia, dochodów, pozycji społecznej czy kraju pochodzenia bądź zamieszkania. Jest to jedna z najpoważniejszych przeszkód w osiągnięciu równości płci.

Poprawka  9

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 8

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(8) Przemoc domowa jest poważnym problemem społecznym, który często pozostaje ukryty. Może ona prowadzić do ciężkich urazów psychicznych i fizycznych o poważnych konsekwencjach, ponieważ sprawcą jest zazwyczaj osoba znana ofiarom, wobec której mogłyby one oczekiwać, że można jej ufać. Taka przemoc może przybierać różne formy, w tym przemocy fizycznej, seksualnej, psychicznej i ekonomicznej. Do przemocy domowej może dochodzić niezależnie od tego, czy sprawca dzieli lub dzielił z ofiarą gospodarstwo domowe.	(8) Przemoc domowa jest poważnym problemem społecznym, który często pozostaje ukryty ze względu na społeczną stygmatyzację. Może ona prowadzić do ciężkich urazów psychicznych i fizycznych o poważnych konsekwencjach dla życia osobistego i zawodowego ofiary, ponieważ sprawcą jest zazwyczaj osoba znana ofierze, od której ofiara oczekuje, że można jej ufać. Taka przemoc może przybierać różne formy, w tym przemocy fizycznej, seksualnej, psychicznej i ekonomicznej, oraz może zaistnieć w ramach różnych relacji. Przemoc domowa często obejmuje przemocową kontrolę i może dochodzić do niej niezależnie od tego, czy sprawca dzieli lub dzielił z ofiarą gospodarstwo domowe.

Poprawka  10

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 9

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(9) W świetle specyfiki tych rodzajów przestępczości konieczne jest ustanowienie kompleksowego zbioru przepisów, który będzie służył rozwiązywaniu w ukierunkowany sposób utrzymującego się problemu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej oraz będzie zaspokajać szczególne potrzeby ofiar takiej przemocy. Obowiązujące przepisy na szczeblu unijnym i krajowym okazały się niewystarczające do skutecznego zwalczania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej oraz zapobiegania im. W szczególności dyrektywy 2011/36/UE i 2011/93/UE skupione są na konkretnych formach takiej przemocy, natomiast w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/29/UE4 ustanowiono ogólne ramy dotyczące ofiar przestępstw. Chociaż w tej ostatniej dyrektywie zawarto pewne zabezpieczenia dla ofiar przemocy wobec kobiet i przemocy domowej, ten akt prawny nie jest ukierunkowany na zaspokajanie ich szczególnych potrzeb.	(9) Utrzymująca się powaga problemu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej w Unii, na którą wyraźnie wskazuje fakt, że obowiązujące przepisy i ich wdrożenie okazały się niewystarczające, uzasadnia – uwzględniając jednocześnie szczególne cechy tych przestępstw – odmienne traktowanie ofiar przemocy wobec kobiet i przemocy domowej w porównaniu z ofiarami innych przestępstw popełnionych w Unii; uzasadnia to także szczególne środki wprowadzone niniejszą dyrektywą w odniesieniu do ofiar przemocy wobec kobiet i przemocy domowej. W świetle specyfiki tych rodzajów przestępczości konieczne jest ustanowienie kompleksowego zbioru przepisów, który będzie służył rozwiązywaniu utrzymującego się problemu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej w sposób holistyczny i z uwzględnieniem aspektu płci, oraz będzie zaspokajać szczególne potrzeby ofiar takiej przemocy. Obowiązujące przepisy na szczeblu unijnym i krajowym okazały się niewystarczające do skutecznego zwalczania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej oraz zapobiegania im. W szczególności dyrektywy 2011/36/UE i 2011/93/UE skupione są na konkretnych formach takiej przemocy, natomiast w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/29/UE4 ustanowiono ogólne ramy dotyczące ofiar przestępstw. Chociaż w tej ostatniej dyrektywie zawarto pewne zabezpieczenia dla ofiar przemocy wobec kobiet i przemocy domowej, ten akt prawny nie jest ukierunkowany na zaspokajanie ich szczególnych potrzeb.
__________________	__________________
4 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/29/UE z dnia 25 października 2012 r. ustanawiająca normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw oraz zastępująca decyzję ramową Rady 2001/220/WSiSW (Dz.U. L 315 z 14.11.2012, s. 57).	4 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/29/UE z dnia 25 października 2012 r. ustanawiająca normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw oraz zastępująca decyzję ramową Rady 2001/220/WSiSW (Dz.U. L 315 z 14.11.2012, s. 57).

Poprawka  11

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 10

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(10) Niniejsza dyrektywa wspiera realizację zobowiązań międzynarodowych podjętych przez państwa członkowskie w zakresie zwalczania i zapobiegania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej, w szczególności zobowiązań wynikających z Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet5, oraz, w stosownych przypadkach, Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej („konwencji stambulskiej”)6 i Konwencji MOP w sprawie eliminacji przemocy i molestowania w miejscu pracy, podpisanej dnia 21 czerwca 2019 r. w Genewie.	(10) Niniejsza dyrektywa wspiera realizację zobowiązań międzynarodowych podjętych przez państwa członkowskie w zakresie zwalczania i zapobiegania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej, w szczególności zobowiązań wynikających z Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet (CEDAW)5, jej komentarza ogólnego nr 35 w sprawie przemocy wobec kobiet ze względu na płeć, aktualizującego komentarz nr 19, Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych oraz, w stosownych przypadkach, Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy ze względu na płeć i przemocy domowej („konwencji stambulskiej”), Konwencji MOP w sprawie eliminacji przemocy i molestowania w miejscu pracy, podpisanej dnia 21 czerwca 2019 r. w Genewie, Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej dyskryminacji w zakresie zatrudnienia i wykonywania zawodu oraz Konwencji dotyczącej godnej pracy dla osób pracujących w gospodarstwie domowym.
__________________	__________________
5 Konwencja w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet, ZO ONZ, 1979.	5 Konwencja w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet, ZO ONZ, 1979.
6 Konwencja o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej (konwencja stambulska), Rada Europy, 2011.	6 Konwencja o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej (konwencja stambulska), Rada Europy, 2011.

Poprawka  12

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 11

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(11) Przemoc wobec kobiet i przemoc domowa mogą ulec nasileniu, jeżeli krzyżują się z dyskryminacją ze względu na płeć i inne przyczyny dyskryminacji zakazane przez prawo Unii, mianowicie narodowość, rasę, kolor skóry, pochodzenie etniczne lub społeczne, cechy genetyczne, język, religię lub przekonania, poglądy polityczne lub wszelkie inne poglądy, przynależność do mniejszości narodowej, majątek, urodzenie, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną. Państwa członkowskie powinny zatem zwrócić należytą uwagę na ofiary dotknięte taką dyskryminacją intersekcjonalną, zapewniając szczególne środki w przypadku występowania krzyżujących się form dyskryminacji. Na zwiększone ryzyko doświadczania przemocy ze względu na płeć narażone są w szczególności lesbijki, kobiety biseksualne, transpłciowe, osoby niebinarne, interseksualne i queer (LBTIQ), kobiety z niepełnosprawnościami oraz kobiety należące do mniejszości rasowych lub etnicznych.	(11) Przemoc wobec kobiet i przemoc domowa mogą ulec nasileniu, jeżeli krzyżują się i nierozerwalnie łączą z dyskryminacją ze względu na płeć społeczno-kulturową lub metrykalną i inne przyczyny dyskryminacji zakazane przez prawo Unii, mianowicie narodowość, rasę, kolor skóry, pochodzenie etniczne lub społeczne, status pobytowy, cechy genetyczne, język, religię lub przekonania, poglądy polityczne lub wszelkie inne poglądy, przynależność do mniejszości narodowej, majątek, urodzenie, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną, tożsamość płciową, ekspresję płciową i cechy płciowe. Państwa członkowskie powinny zatem zwrócić należytą uwagę na ofiary dotknięte taką dyskryminacją intersekcjonalną, zapewniając szczególne środki w przypadku występowania krzyżujących się form dyskryminacji. Na zwiększone ryzyko doświadczania przemocy ze względu na płeć i przemocy domowej narażone są w szczególności lesbijki, kobiety biseksualne, transpłciowe, osoby niebinarne, interseksualne i queer (LBTIQ), kobiety z niepełnosprawnościami, kobiety w ciąży, kobiety mieszkające na obszarach wiejskich oraz kobiety należące do mniejszości rasowych lub etnicznych. Szczególną uwagę należy zwrócić na przykład na akty przemocy ze względu na płeć mające na celu karanie ofiar za ich orientację seksualną, ekspresję płciową lub tożsamość płciową, takie jak tzw. gwałt korekcyjny. Kobiety i dziewczęta narażone na dyskryminację i przemoc ze względu na płeć metrykalną lub społeczno-kulturową w połączeniu z innymi przyczynami są oprócz tego w nieproporcjonalny sposób dotknięte cyberprzemocą, w tym cybernękaniem lub nawoływaniem w internecie do przemocy lub nienawiści; w związku z tym należy te przestępstwa traktować z należytą powagą.

Poprawka  13

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 12

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(12) Ofiary przemocy wobec kobiet i przemocy domowej są w większym stopniu narażone na zastraszanie, odwet oraz wtórną i ponowną wiktymizację. Należy zatem zwrócić szczególną uwagę na to ryzyko oraz na potrzebę ochrony godności i integralności cielesnej takich ofiar.	(12) Ofiary przemocy wobec kobiet i przemocy domowej są w większym stopniu narażone na zastraszanie, odwet oraz wtórną i ponowną wiktymizację. Należy zatem zwrócić szczególną uwagę na to ryzyko oraz na potrzebę ochrony godności fizycznej i psychicznej oraz integralności takich ofiar we wszystkich przypadkach, w tym przed rozpoczęciem postępowania karnego, w trakcie postępowania i po jego zakończeniu, a także na ich prawo do ochrony i wsparcia, przy jednoczesnym zapewnieniu sprawiedliwości poprzez pociągnięcie sprawców do odpowiedzialności. Ze sprawozdania Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej zatytułowanego „Przemoc wobec kobiet: ogólnounijna ankieta” wynika, że w większości przypadków (67 %) ofiary przemocy seksualnej znały wcześniej sprawcę lub były w z nim w związku, dlatego konieczna jest solidna ochrona ofiar, aby zapobiegać dalszym atakom.

Poprawka  14

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 13

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(13) Zgwałcenie jest jednym z najpoważniejszych przestępstw naruszających integralność seksualną osoby i przestępstwem, które w nieproporcjonalnie dużym stopniu dotyka kobiety. Wiąże się ono z brakiem równowagi sił między sprawcą a ofiarą, co pozwala sprawcy wykorzystać seksualnie ofiarę w celu osiągnięcia osobistego zaspokojenia, potwierdzenia dominacji, zdobycia uznania społecznego, awansu lub ewentualnie korzyści finansowych. W wielu państwach członkowskich przestępstwo zgwałcenia nadal musi obejmować użycie siły, gróźb lub przymusu. Inne państwa członkowskie opierają się wyłącznie na warunku braku zgody ofiary na czynność seksualną. Tylko to drugie podejście zapewnia pełną ochronę integralności seksualnej ofiar. Dlatego też konieczne jest zagwarantowanie jednakowej ochrony w całej Unii przez określenie ustawowych znamion przestępstwa zgwałcenia kobiety. .	(13) Zgwałcenie jest jednym z najpoważniejszych przestępstw naruszających godność i integralność cielesną i seksualną osoby; jest to także przestępstwo, które w nieproporcjonalnie dużym stopniu dotyka kobiety. Wiąże się ono z brakiem równowagi sił między sprawcą a ofiarą, co pozwala sprawcy wykorzystać seksualnie ofiarę w celu osiągnięcia osobistego zaspokojenia, potwierdzenia dominacji, zdobycia uznania społecznego, awansu lub ewentualnie korzyści finansowych czy wymierzenia kary za pomocą „gwałtu korekcyjnego”. W wielu państwach członkowskich przestępstwo zgwałcenia nadal musi obejmować użycie siły, gróźb lub przymusu. Inne państwa członkowskie opierają się wyłącznie na warunku braku zgody ofiary na czynność seksualną. Tylko to drugie podejście zapewnia pełną ochronę integralności seksualnej ofiar. Dlatego też konieczne jest zagwarantowanie jednakowej ochrony w całej Unii, w szczególności przez określenie ustawowych znamion przestępstwa zgwałcenia kobiety.

Poprawka  15

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 14

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(14) Zgwałcenie powinno wyraźnie obejmować wszystkie rodzaje penetracji seksualnej jakąkolwiek częścią ciała lub przedmiotem. Brak zgody powinien być centralnym i ustawowym znamieniem przestępstwa zgwałcenia określonym w jego definicji, biorąc pod uwagę, że często przy popełnieniu tego czynu nie dochodzi do przemocy fizycznej ani użycia siły. Początkowa zgoda powinna być możliwa do wycofania w dowolnym momencie czynności, zgodnie z autonomią seksualną ofiary, i nie powinna automatycznie oznaczać zgody na przyszłe czynności. Penetracja seksualna bez zgody powinna stanowić zgwałcenie, nawet jeśli dokonano jej na małżonce lub partnerce.	(14) Zgwałcenie powinno wyraźnie obejmować wszystkie rodzaje penetracji seksualnej jakąkolwiek częścią ciała lub przedmiotem. Brak zgody powinien być centralnym i ustawowym znamieniem przestępstwa zgwałcenia określonym w jego definicji, biorąc pod uwagę, że często przy popełnieniu tego czynu nie dochodzi do przemocy fizycznej ani użycia siły. Zgoda powinna być możliwa do wycofania w dowolnym momencie czynności, zgodnie z autonomią seksualną ofiary, i nie powinna automatycznie oznaczać zgody na przyszłe czynności. Penetracja seksualna bez zgody powinna stanowić zgwałcenie, w tym jeśli dokonano jej na małżonce lub partnerce.

Poprawka  16

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 14 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(14a) Napaść na tle seksualnym stanowi rodzaj przemocy seksualnej, która w nieproporcjonalny sposób dotyka kobiety i poważnie narusza integralność fizyczną i cielesną osoby. Przepisy krajowe dotyczące napaści na tle seksualnym różnią się znacznie w poszczególnych państwach członkowskich; w związku z tym istnieje wyraźna potrzeba ustanowienia na szczeblu Unii przepisów dotyczących napaści na tle seksualnym. Napaść na tle seksualnym obejmuje czyny o charakterze seksualnym. Czyny o charakterze seksualnym obejmują czynności, w przypadku których istnieje fizyczny kontakt między ciałem sprawcy a genitaliami ofiary, a także czyny, w przypadku których dochodzi do kontaktu między ciałem ofiary a genitaliami sprawcy.

Poprawka  17

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 14 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(14b) Zgoda powinna być zawsze udzielana dobrowolnie i z nieprzymuszonej woli. Zgodę można wycofać w dowolnym momencie czynności, zgodnie z autonomią seksualną ofiary, i nie oznacza ona automatycznie zgody na przyszłe czynności. Istnieje szereg sytuacji, w których ofiara nie jest w stanie wyrazić wolnej woli, w związku z czym przestępstwa popełnione w tych sytuacjach należy uznać za czyny dokonane bez zgody. Przy ocenie konkretnej sytuacji należy wziąć pod uwagę okoliczności osobiste i zewnętrzne. W tym kontekście lęk nie ogranicza się do zagrożenia czynem przestępczym. Brak zgody ze względu na odurzenie powinien obejmować niedyspozycję spowodowaną przez narkotyki, alkohol lub inne substancje odurzające. Sytuacje szczególnej podatności na zagrożenie obejmują przypadki, w których ofiara ma wyraźnie ograniczone możliwości obrony swojej nietykalności cielesnej i seksualnej i uniknięcia napaści. Sytuacja szczególnej podatności na zagrożenie może również obejmować sytuacje szczególnie poważnego braku równowagi sił lub poważnej zależności ekonomicznej. Zdjęcie prezerwatywy w trakcie stosunku bez wiedzy i zgody partnerki (stealthing) wiąże się z celowym i potajemnym zaprzestaniem stosowania metody profilaktyki lub antykoncepcji podczas penetracji. Ze względu na fakt, że takie zdjęcie prezerwatywy zmienia okoliczności, w których udzielono zgody, można je uznać za zgwałcenie lub napaść na tle seksualnym.

Poprawka  18

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 15

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(15) W odniesieniu do przestępstw stanowiących zgwałcenie sprawcy, którzy zostali wcześniej skazani za przestępstwa o tym samym charakterze, powinni być zobowiązani do uczestnictwa w programach interwencyjnych w celu ograniczenia ryzyka recydywy.	(15) Sprawcy, którzy zostali wcześniej skazani za zgwałcenie powinni być zobowiązani do uczestnictwa w opartych na dowodach programach interwencyjnych w celu zmniejszenia ryzyka ponownego popełnienia przestępstwa, zapewnienia bezpiecznych relacji i podejścia w sposób kompleksowy i rzeczowy do wyrządzonej krzywdy poprzez uznanie przez sprawcę odpowiedzialności za swój czyn i zmianę szkodliwych postaw i zachowań. Właściwe organy powinny informować organy sądowe o dostępności takich programów.

Poprawka  19

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 15 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(15a) Przymusowe małżeństwo jest formą wykorzystania, która dotyka przede wszystkim kobiety i dziewczęta, i ma na celu umocnienie dominacji nad nimi. Jest to forma przemocy, która wiąże się z poważnym naruszeniem praw podstawowych, a w szczególności prawa kobiet i dziewcząt do integralności cielesnej, wolności, autonomii, zdrowia fizycznego i psychicznego, zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego, edukacji i życia prywatnego. Ubóstwo, bezrobocie, obyczaj lub konflikty to czynniki sprzyjające zjawisku przymusowych małżeństw. Przemoc fizyczna i seksualna oraz groźby przemocy to formy przymusu często stosowane w celu wymuszenia na kobiecie lub dziewczynce zawarcia małżeństwa. Po przymusowym zawarciu małżeństwa istnieje większe ryzyko wykorzystania seksualnego i dalszej przemocy. Często przymusowemu małżeństwu towarzyszą inne formy fizycznego i psychicznego wyzysku i nadużyć, takie jak wykorzystywanie seksualne. Konieczne jest zatem, aby wszystkie państwa członkowskie wprowadziły kary za przymusowe małżeństwo i nakładały na sprawców odpowiednie sankcje, oraz aby można było takie małżeństwa unieważnić lub rozwiązać bez nakładania na ofiarę nadmiernych obciążeń administracyjnych lub finansowych.

Poprawka  20

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 16

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(16) Aby zapobiec nieodwracalnym i trwałym szkodom wyrządzanym ofiarom wskutek okaleczania żeńskich narządów płciowych, należy to przestępstwo szczegółowo i odpowiednio ująć w przepisach prawa karnego. Okaleczanie żeńskich narządów płciowych to praktyka wykorzystywania, która dotyczy narządów płciowych dziewczynki lub kobiety i która jest stosowana w celu utrzymania i potwierdzenia dominacji nad kobietami i dziewczętami oraz sprawowania kontroli społecznej nad seksualnością dziewcząt i kobiet. Czasami praktyka ta odbywa się w kontekście dziecięcych i przymusowych małżeństw bądź przemocy domowej. Okaleczanie żeńskich narządów płciowych może mieć miejsce jako praktyka tradycyjna, którą niektóre społeczności stosują wobec należących do nich kobiet. Powinno ono obejmować praktyki stosowane ze względów pozamedycznych. Termin „wycięcie” powinien oznaczać częściowe lub całkowite usunięcie łechtaczki i warg sromowych większych. Termin „infibulacja” powinien obejmować zamknięcie warg sromowych większych przez częściowe zszycie zewnętrznych warg sromu w celu zawężenia otwarcia pochwy. Termin „każde inne okaleczenie” powinien oznaczać wszelkie inne fizyczne modyfikacje żeńskich narządów płciowych.	(16) Aby zapobiec poważnym i długotrwałym skutkom fizycznym i psychicznym w związku z okaleczaniem żeńskich narządów płciowych, należy to przestępstwo szczegółowo i odpowiednio ująć w przepisach prawa karnego. Okaleczanie żeńskich narządów płciowych to praktyka wykorzystywania, która dotyczy narządów płciowych dziewczynki lub kobiety i która jest stosowana w celu utrzymania i potwierdzenia dominacji nad kobietami i dziewczętami oraz sprawowania kontroli społecznej nad seksualnością dziewcząt i kobiet. Czasami praktyka ta odbywa się w kontekście dziecięcych i przymusowych małżeństw bądź przemocy domowej. Okaleczanie żeńskich narządów płciowych może mieć miejsce jako praktyka tradycyjna, którą niektóre społeczności stosują wobec należących do nich kobiet. Powinno ono obejmować praktyki stosowane ze względów pozamedycznych. Termin „wycięcie” powinien oznaczać częściowe lub całkowite usunięcie łechtaczki i warg sromowych większych. Termin „infibulacja” powinien obejmować zamknięcie warg sromowych większych przez częściowe zszycie zewnętrznych warg sromu w celu zawężenia otwarcia pochwy. Termin „każde inne okaleczenie” powinien oznaczać wszelkie inne fizyczne modyfikacje żeńskich narządów płciowych.

Poprawka  21

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 16 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(16a) Przymusowa, wymuszona czy podjęta w inny niedobrowolny sposób sterylizacja jest krzywdzącą praktyką wyzysku, która uniemożliwia ofiarom rozmnażanie seksualne, często ma poważne konsekwencje dla zdrowia fizycznego, psychologicznego i społecznego danej osoby, oraz jest stosowana w celu sprawowania kontroli społecznej nad kobietami i dziećmi oraz nad ich seksualnością. Narusza ona prawa podstawowe, takie jak prawo do godności, integralności cielesnej i prywatności, nie przestrzega wymogu dobrowolnej i świadomej zgody oraz jest uznawana za formę tortur i złego traktowania. Przymusowa, wymuszona czy w inny sposób niedobrowolna sterylizacja jest często ściśle związana z dyskryminacją i stereotypami w odniesieniu do tego, kto powinien lub nie powinien być w ciąży i mieć dzieci. Kobiety i dzieci romskie, kobiety i dzieci z niepełnosprawnościami, w tym w szczególności z niepełnosprawnością intelektualną lub psychospołeczną, kobiety poszukujące opieki zdrowotnej zgodnej z ich płcią społeczno-kulturową czy też kobiety i dzieci mieszkające w placówkach opiekuńczych, są szczególnie narażone na przymusową, wymuszoną lub w inny sposób niedobrowolną sterylizację. Szczególny nacisk należy położyć na uprzednią i świadomą zgodę kobiety lub dziecka na poddanie się sterylizacji. Zgoda kobiety lub dziecka nie powinna być zastępowana zgodą opiekuna prawnego. Przepisy dotyczące przymusowej sterylizacji zawarte w niniejszej dyrektywie nie obejmują pilnych zabiegów medycznych ani zabiegów chirurgicznych przeprowadzanych, na przykład, w celu ratowania życia kobiety.

Poprawka  22

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 16 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(16b) Okaleczanie narządów płciowych osób interseksualnych to zabieg chirurgiczny lub leczenie medycznie zbędne i niesłużące ratowaniu życia, przeprowadzane na osobie z wrodzonymi różnorodnymi cechami płciowymi, w celu lub ze skutkiem zmiany tych cech, tak aby odpowiadały cechom uznawanym za typowo kobiece lub męskie. Zabiegi i leczenie niesłużące ratowaniu życia i przeprowadzane bez zgody interseksualnych kobiet i dzieci opierają się na przekonaniu, że normą są binarne cechy płciowe oraz że każda alternatywa jest anormalna i wymaga korekty. Zabiegi i leczenie dotyczące cech płciowych kobiet lub dzieci, które urodziły się z różnymi cechami płciowymi i nie mają zdolności do wyrażenia zgody, powinny być wykonywane tylko wtedy, gdy istnieje wyraźna i pilna potrzeba utrzymania tych osób przy życiu lub zapobieżenia poważnym szkodom dla ich zdrowia fizycznego. Zabiegi lub leczenie niesłużące ratowaniu życia, których celem lub skutkiem jest zmiana cech płciowych, powinny być wykonywane wyłącznie za wcześniejszą i udzieloną w pełni świadomie zgodą kobiety lub dziecka urodzonych z różnymi cechami płciowymi. Okaleczanie narządów płciowych osób interseksualnych może skutkować trwałymi urazami fizycznymi i psychicznymi; w związku z tym trzeba je traktować z taką samą powagą jak okaleczanie żeńskich narządów płciowych. Ważne jest zatem zapewnienie odpowiedniego wsparcia medycznego i psychologicznego osobom interseksualnym i ich rodzinom oraz poszanowanie ich prawa do podejmowania świadomych decyzji dotyczących ich ciała i opieki zdrowotnej.

Poprawka  23

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 16 c (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(16c) Molestowanie seksualne i molestowanie związane z płcią są zasadniczo zakazane na szczeblu krajowym w ramach wdrażania unijnych dyrektyw w sprawie równouprawnienia płci. Unijne akty prawne okazały się jednak niewystarczająco skuteczne w zwalczaniu tych zjawisk w praktyce, w szczególności w odniesieniu do kar. Jeśli takie zachowania nie są karane na mocy prawa karnego, ofiary nie skorzystają z ukierunkowanej ochrony, jaką przewiduje niniejsza dyrektywa. Art. 83 ust. 2 TFUE pozwana na ustanowienie norm minimalnych odnoszących się do określania przestępstw pod warunkiem, że zbliżenie przepisów ustawowych państw członkowskich w sprawach karnych okaże się niezbędne do zapewnienia skutecznego wprowadzania w życie polityki Unii w dziedzinie, która stała się przedmiotem środków harmonizujących. Dyrektywy 2006/54/WE, 2004/113/WE i 2010/41/UE zharmonizowały na szczeblu Unii przepisy dotyczące molestowania seksualnego w pracy, a także molestowania seksualnego przy świadczeniu dostępu do towarów i usług oraz dostarczania towarów i usług. Biorąc pod uwagę ten kontekst i nieskuteczną realizację unijnej polityki przeciwko molestowaniu seksualnemu, potrzebne są zatem dodatkowe normy minimalne w tej dziedzinie.

Poprawka  24

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 17

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(17) Konieczne jest zapewnienie zharmonizowanych definicji przestępstw i kar w odniesieniu do określonych form cyberprzemocy. Cyberprzemoc jest w szczególności skierowana przeciwko polityczkom, dziennikarkom i obrończyniom praw człowieka i dotyka je w szczególnym stopniu. Może to skutkować uciszaniem kobiet i utrudnianiem ich uczestniczenia w życiu społecznym na równi z mężczyznami. Cyberprzemoc w nieproporcjonalnie dużym stopniu dotyka również kobiety i dziewczęta w środowisku edukacyjnym, takim jak szkoły i uczelnie, co ma szkodliwe skutki dla ich dalszego kształcenia i zdrowia psychicznego, w skrajnych przypadkach mogące prowadzić do samobójstwa.	(17) Konieczne jest zapewnienie zharmonizowanych definicji przestępstw i kar w odniesieniu do określonych form cyberprzemocy. Cyberprzemoc jest w szczególności skierowana przeciwko polityczkom, dziennikarkom, obrończyniom praw człowieka, aktywistkom i osobom należącym do społeczności zmarginalizowanych lub doświadczającym krzyżowych form dyskryminacji. Kobiety narażone na dyskryminację lub przemoc ze względu na płeć lub inne przyczyny są dotknięte cyberprzemocą w nieproporcjonalny sposób. Cyberprzemoc może skutkować uciszaniem kobiet i utrudnianiem ich uczestniczenia w życiu społecznym i zawodowym na równi z mężczyznami. Zwiększone wykorzystanie technologii informacyjno-komunikacyjnych w pracy doprowadziło do zwiększenia cyberprzemocy wobec kobiet.  W związku z takim nasileniem się cyberprzemocy Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny w opinii pt. „Telepraca a równość płci – warunki pozwalające na to, by telepraca nie pogłębiała nierównego podziału nieodpłatnej opieki i pracy w gospodarstwie domowym między kobietami a mężczyznami oraz by była motorem promowania równouprawnienia płci” oraz Międzynarodowa Organizacja Pracy stwierdziły, że należy zwrócić szczególną uwagę na środki zapobiegawcze i ochronne w kontekście pracy. Cyberprzemoc w nieproporcjonalnie dużym stopniu dotyka również kobiety i dziewczęta w środowisku edukacyjnym, takim jak szkoły i uczelnie, co ma szkodliwe skutki dla ich dalszego kształcenia i zdrowia psychicznego, w skrajnych przypadkach mogące prowadzić do samobójstwa. Właściwe organy zwalczające przemoc wobec kobiet trzeba przeszkolić w zakresie skutecznego ścigania przestępstw związanych z cyberprzemocą, aby zapewnić skuteczne ściganie takich przestępstw oraz zwalczać bezkarność.

Poprawka  25

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 18

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(18) Korzystanie z technologii informacyjno-komunikacyjnych wiąże się z ryzykiem łatwego, szybkiego i powszechnego nasilenia niektórych form cyberprzemocy, co może skutkować wyrządzeniem ofierze głębokiej i długotrwałej szkody lub zwiększeniem takiej szkody. Potencjał takiego nasilenia, które jest warunkiem wstępnym w przypadku kilku przestępstw cyberprzemocy zdefiniowanych w niniejszej dyrektywie, należy odzwierciedlić przez określenie znamienia przestępstwa polegającego na udostępnieniu pewnych treści za pośrednictwem technologii informacyjno-komunikacyjnych „wielu” użytkownikom końcowym. Termin „wielu” należy rozumieć jako odnoszący się do dotarcia do znacznej liczby użytkowników końcowych przedmiotowych technologii, co umożliwia szeroki dostęp do tych treści oraz ich potencjalne dalsze rozpowszechnianie. Termin ten należy interpretować i stosować z uwzględnieniem istotnych okoliczności, w tym technologii wykorzystanych do udostępnienia tych treści oraz tego, w jaki sposób technologie te mogą przyczynić się do nasilenia przestępstwa.	(18) Korzystanie z technologii informacyjno-komunikacyjnych wiąże się z ryzykiem łatwego, szybkiego i powszechnego rozpowszechniania niektórych form cyberprzemocy, co może skutkować wyrządzeniem ofierze głębokiej i długotrwałej szkody lub pogłębieniem takiej szkody. Rozpowszechnianie jest warunkiem wstępnym w przypadku kilku przestępstw cyberprzemocy zdefiniowanych w niniejszej dyrektywie i jest odzwierciedlone przez określenie znamienia przestępstwa polegającego na udostępnieniu pewnych treści za pośrednictwem technologii informacyjno-komunikacyjnych innym użytkownikom końcowym. Termin „inni użytkownicy końcowi” należy rozumieć jako odnoszący się do dotarcia do pewnej liczby użytkowników końcowych przedmiotowych technologii, co umożliwia dostęp do tych treści oraz ich potencjalne dalsze rozpowszechnianie. Termin ten należy interpretować i stosować z uwzględnieniem istotnych okoliczności, w tym technologii wykorzystanych do udostępnienia tych treści oraz tego, w jaki sposób technologie te mogą przyczynić się do rozpowszechniania.

Poprawka  26

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 19

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(19) Udostępnianie za pomocą technologii informacyjno-komunikacyjnych wielu użytkownikom końcowym intymnych obrazów, nagrań wideo lub treści przedstawiających czynności seksualne osoby bez zgody tej osoby może być bardzo szkodliwe dla ofiar, szczególnie ze względu na wiążącą się z tym czynem tendencję do łatwego, szybkiego i szerokiego rozpowszechniania treści i ich powielania, a także ze względu na jego intymny charakter. Przestępstwo przewidziane w niniejszej dyrektywie powinno obejmować wszystkie rodzaje takich treści, takie jak obrazy, zdjęcia i nagrania wideo, w tym obrazy oraz nagrania audio i wideo nacechowane seksualnie. Powinno ono odnosić się do sytuacji, w których udostępnianie treści wielu użytkownikom końcowym za pomocą technologii informacyjno-komunikacyjnych odbywa się bez zgody ofiary, niezależnie od tego, czy ofiara wyraziła zgodę na wytworzenie takich treści bądź przesłała je konkretnej osobie. Przestępstwo to powinno również obejmować wytwarzanie treści bez zgody lub manipulowanie nimi, na przykład przez edytowanie obrazów, które to treści sprawiają wrażenie, że osoba uczestniczy w czynnościach seksualnych, o ile treści te są następnie udostępniane wielu użytkownikom końcowym za pośrednictwem technologii informacyjno-komunikacyjnych bez zgody tej osoby. Takie wytwarzanie lub manipulowanie powinno obejmować produkcję treści „deepfake”, tj. takich, w których prezentuje się osoby, przedmioty, miejsca lub inne podmioty bądź wydarzenia wyraźnie podobne do istniejących, mające przedstawiać czynności seksualne innej osoby, które błędnie wydają się innym osobom autentyczne lub prawdziwe. W interesie skutecznej ochrony ofiar takich zachowań należy również uwzględnić groźby podjęcia opisanych działań.	(19) Udostępnianie innym użytkownikom końcowym treści intymnych i treści o charakterze seksualnym za pomocą technologii informacyjno-komunikacyjnych bez zgody może być bardzo szkodliwe dla ofiar, ze względu na wiążącą się z tym czynem tendencję do łatwego, szybkiego i szerokiego rozpowszechniania treści i ich powielania, a także ze względu na jego intymny charakter. Przestępstwo przewidziane w niniejszej dyrektywie powinno obejmować wszystkie rodzaje takich treści, takie jak obrazy, zdjęcia i nagrania wideo, w tym obrazy oraz nagrania audio i wideo nacechowane seksualnie. Powinno ono odnosić się do sytuacji, w których udostępnianie treści innym użytkownikom końcowym za pomocą technologii informacyjno-komunikacyjnych odbywa się bez zgody ofiary, niezależnie od tego, czy ofiara wyraziła zgodę na wytworzenie takich treści bądź przesłała je konkretnej osobie. Przestępstwo to powinno również obejmować wytwarzanie treści bez zgody lub manipulowanie nimi, na przykład przez edytowanie obrazów, między innymi z wykorzystaniem sztucznej inteligencji, które to treści sprawiają wrażenie, że osoba uczestniczy w czynnościach seksualnych, o ile treści te są następnie udostępniane użytkownikom końcowym za pośrednictwem technologii informacyjno-komunikacyjnych bez zgody tej osoby. Takie wytwarzanie lub manipulowanie powinno obejmować produkcję treści „deepfake”, w których treści stanowiące treści intymne lub treści o charakterze seksualnym prezentują osobę, która jest wyraźnie podobna do osoby istniejącej, i błędnie wydają się innym osobom autentyczne lub prawdziwe. W interesie skutecznej ochrony ofiar takich zachowań należy również uwzględnić groźby podjęcia opisanych działań. Ponadto, w związku z tym, że „cyberflashing” jest powszechną formą zastraszania i uciszania kobiet, niniejsza dyrektywa powinna obejmować przestępstwo polegające na niezamówionym przesyłaniu obrazów, nagrań wideo lub innych treści przedstawiających genitalia.

Poprawka  27

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 20

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(20) Cyberstalking jest nowoczesną formą przemocy, do której często dochodzi wobec członków rodziny lub osób mieszkających w tym samym gospodarstwie domowym, lecz sprawcami bywają również byli partnerzy lub znajomi. Zazwyczaj sprawca wykorzystuje technologię, by stosować przymus, kontrolę, manipulację i nadzór o rosnącej intensywności, nasilając w ten sposób lęk i niepokój ofiary oraz powodując jej stopniową izolację od przyjaciół i rodziny. W związku z tym należy ustanowić normy minimalne w odniesieniu do cyberstalkingu. Przestępstwo cyberstalkingu powinno obejmować stały nadzór nad ofiarą za pomocą technologii informacyjno-komunikacyjnych bez jej zgody lub upoważnienia prawnego. Może to być możliwe w wyniku przetwarzaniu danych osobowych ofiary, np. przez kradzież tożsamości lub pozyskanie takich danych z różnych mediów społecznościowych lub platform komunikacyjnych, poczty elektronicznej i telefonu ofiary, kradzież haseł lub hakowanie urządzeń ofiary, aby uzyskać dostęp do jej przestrzeni prywatnej, zainstalowanie aplikacji do geolokalizacji, w tym aplikacji typu stalkerware, lub kradzież urządzeń. Ponadto uporczywe nękanie powinno obejmować monitorowanie ofiary bez jej zgody lub bez upoważnienia przy użyciu urządzeń technologicznych podłączonych do internetu rzeczy takich jak inteligentne urządzenia gospodarstwa domowego.	(20) Cyberstalking jest nowoczesną formą przemocy, do której często dochodzi wobec członków rodziny lub osób mieszkających w tym samym gospodarstwie domowym, lecz sprawcami bywają również byli partnerzy lub znajomi. Zazwyczaj sprawca wykorzystuje technologię, by stosować przymus, kontrolę, manipulację i nadzór o rosnącej intensywności, nasilając w ten sposób lęk i niepokój ofiary oraz powodując jej stopniową izolację od przyjaciół, rodziny i pracy. W związku z tym należy ustanowić normy minimalne w odniesieniu do cyberstalkingu. Przestępstwo cyberstalkingu powinno obejmować stały nadzór nad ofiarą za pomocą technologii informacyjno-komunikacyjnych bez jej zgody lub upoważnienia prawnego. Może to być możliwe w wyniku przetwarzaniu danych osobowych ofiary, np. przez kradzież tożsamości lub pozyskanie takich danych z różnych mediów społecznościowych lub platform komunikacyjnych, poczty elektronicznej i telefonu ofiary, kradzież haseł, hakowanie urządzeń ofiary lub podstępne zainstalowanie oprogramowania do przechwytywania naciśnięć klawiszy, aby uzyskać dostęp do jej przestrzeni prywatnej, zainstalowanie aplikacji do geolokalizacji, w tym aplikacji typu stalkerware, lub kradzież urządzeń. Ponadto uporczywe nękanie powinno obejmować monitorowanie ofiary bez jej zgody lub bez upoważnienia przy użyciu urządzeń technologicznych podłączonych do internetu rzeczy takich jak inteligentne urządzenia gospodarstwa domowego. Ponadto, w związku z tym, że powtarzające się wysyłanie wiadomości zawierających groźby lub zniewagi w rozmowach prywatnych stanowi powszechną formę przemocy wobec kobiet, także należy włączyć je do zakresu niniejszej dyrektywy.

Poprawka  28

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 21

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(21) Należy ustanowić normy minimalne odnoszące się do przestępstwa cybernękania, aby przeciwdziałać inicjowaniu ataku z udziałem osób trzecich na inną osobę, polegającym na udostępnianiu wielu użytkownikom końcowym treści zawierających groźby lub zniewagi, lub udziałowi w takim ataku. Takie szeroko zakrojone ataki, w tym skoordynowane ataki masowe w internecie, mogą przekształcić się w napaść poza internetem lub spowodować poważne szkody psychiczne, a w skrajnych przypadkach mogą prowadzić do samobójstwa ofiary. Ich cel stanowią często czołowe polityczki, dziennikarki lub inne znane osoby, ale do ataków takich może również dochodzić w różnych kontekstach, na przykład na kampusach uczelni lub w szkołach. Tego rodzaju przemocą w internecie należy zająć się zwłaszcza w przypadku ataków występujących na szeroką skalę, na przykład w formie zmasowanego nękania przez znaczną liczbę osób.	(21) Należy ustanowić normy minimalne odnoszące się do przestępstwa cybernękania, aby przeciwdziałać inicjowaniu ataku na inną osobę, polegającym na udostępnianiu innym użytkownikom końcowym treści zawierających groźby lub zniewagi, lub udziałowi w takim ataku. Takie szeroko zakrojone ataki, w tym skoordynowane ataki masowe w internecie, mogą przekształcić się w napaść poza internetem lub spowodować poważne szkody psychiczne, a w skrajnych przypadkach mogą prowadzić do samobójstwa ofiary. Ich cel stanowią często czołowe polityczki, dziennikarki, obrończynie praw człowieka lub inne znane osoby, ale do ataków takich może również dochodzić w różnych kontekstach, na przykład na kampusach uczelni lub w szkołach, a także w środowisku pracy. Tego rodzaju przemocą w internecie należy zająć się zwłaszcza w przypadku ataków występujących na szeroką skalę, na przykład w formie zmasowanego nękania przez znaczną liczbę osób.

Poprawka  29

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 22

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(22) Wzrost intensywności korzystania z internetu i mediów społecznościowych doprowadził w ostatnich latach do gwałtownego nasilenia publicznego nawoływania do przemocy i nienawiści, w tym ze względu na płeć metrykalną lub społeczno-kulturową. Łatwe i szybkie rozpowszechnianie nawoływania do nienawiści w świecie cyfrowym jest prostsze dzięki efektowi braku zahamowań w internecie, ponieważ domniemana anonimowość w sieci i poczucie bezkarności ograniczają zahamowania ludzi przed publikowaniem takich wypowiedzi. Kobiety często są celem seksistowskiej i mizoginicznej nienawiści w internecie, która może eskalować w przestępstwa z nienawiści poza internetem. Zjawisku temu należy przeciwdziałać na wczesnym etapie. Język używany w tego rodzaju nawoływaniu do nienawiści nie zawsze odnosi się bezpośrednio do płci metrykalnej lub społeczno-kulturowej osób będących celem tego nawoływania, ale stronniczej motywacji można domyślać się na podstawie ogólnej treści lub kontekstu wypowiedzi.	(22) Powszechne występowanie dominujących platform internetowych znacznie przyczyniło się do wzrostu intensywności korzystania z internetu i mediów społecznościowych i doprowadziło w ostatnich latach do gwałtownego nasilenia publicznego nawoływania do przemocy i nienawiści, w tym ze względu na płeć metrykalną lub społeczno-kulturową, zwłaszcza w powiązaniu z innymi względami. Łatwe i szybkie rozpowszechnianie nawoływania do nienawiści w świecie cyfrowym jest prostsze dzięki efektowi braku zahamowań w internecie, ponieważ domniemana anonimowość w sieci i poczucie bezkarności ograniczają zahamowania ludzi przed publikowaniem takich wypowiedzi. Anonimowość może również mieć zasadnicze znaczenie dla osób, które doświadczyły przemocy ze względu na płeć społeczno-kulturową, oraz dla innych zagrożonych społeczności. Kobiety często są celem seksistowskiej i mizoginicznej nienawiści w internecie, która może eskalować w przestępstwa z nienawiści poza internetem. Dzieci i młodzież także mogą być celem cyberprzemocy, która dotyczy często cech osobistych, takich jak niepełnosprawność, pochodzenie rasowe lub etniczne, orientacja seksualna, tożsamość płciowa, ekspresja płciowa, cechy płciowe lub inne przyczyny; w przypadku braku działań cyberprzemoc ta może powodować wykluczenie społeczne, lęk, zachętę do samookaleczania się, a w ekstremalnych sytuacjach myśli samobójcze, próby samobójcze lub samobójstwo. Zjawisku temu należy przeciwdziałać i wykrywać je na wczesnym etapie. Język używany w tego rodzaju nawoływaniu do nienawiści nie zawsze odnosi się bezpośrednio do płci metrykalnej lub społeczno-kulturowej osób będących celem tego nawoływania, ale stronniczej motywacji można domyślać się na podstawie ogólnej treści lub kontekstu wypowiedzi.

Poprawka  30

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 23

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(23) W przypadku przestępstwa nawoływania w internecie do przemocy lub nienawiści zakłada się, że nawoływanie to nie jest wyrażane w kontekście czysto prywatnym, lecz publicznie, za pomocą technologii informacyjno-komunikacyjnych. Dlatego ustawowym znamieniem tego przestępstwa powinno być rozpowszechnianie publiczne, co należy rozumieć jako obejmujące udostępnianie potencjalnie nieograniczonej liczbie osób za pomocą technologii informacyjno-komunikacyjnych określonych treści nawołujących do przemocy lub nienawiści, mianowicie dawanie łatwego dostępu do tych treści ogółowi użytkowników, bez konieczności podejmowania dalszych działań przez osobę, która dostarczyła te treści, niezależnie od tego, czy użytkownicy ci rzeczywiście korzystają z dostępu do tych informacji. W związku z tym w przypadku gdy dostęp do treści wymaga rejestracji lub dopuszczenia do udziału w grupie użytkowników, informacje te należy uznawać za publicznie rozpowszechniane wyłącznie wtedy, gdy użytkownicy poszukujący dostępu do treści są automatycznie rejestrowani lub dopuszczani do udziału w grupie użytkowników bez konieczności podejmowania decyzji lub dokonywania wyboru przez człowieka co do tego, komu przyznać taki dostęp. Przy ocenie, czy dane treści kwalifikują się jako nawoływanie do nienawiści lub przemocy, właściwe organy powinny brać pod uwagę podstawowe prawa do wolności wypowiedzi zapisane w art. 11 Karty.	(23) W przypadku przestępstwa nawoływania w internecie do przemocy lub nienawiści zakłada się, że nawoływanie to nie jest wyrażane w kontekście czysto prywatnym, lecz publicznie, za pomocą technologii informacyjno-komunikacyjnych. Dlatego ustawowym znamieniem tego przestępstwa powinno być rozpowszechnianie publiczne, co należy rozumieć jako obejmujące udostępnianie potencjalnie nieograniczonej liczbie osób za pomocą technologii informacyjno-komunikacyjnych określonych treści nawołujących do przemocy lub nienawiści, mianowicie dawanie łatwego dostępu do tych treści ogółowi użytkowników, bez konieczności podejmowania dalszych działań przez osobę, która dostarczyła te treści, niezależnie od tego, czy użytkownicy ci rzeczywiście korzystają z dostępu do tych informacji. W związku z tym w przypadku gdy dostęp do treści wymaga rejestracji lub dopuszczenia do udziału w grupie użytkowników, informacje te należy uznawać za publicznie rozpowszechniane wyłącznie wtedy, gdy użytkownicy poszukujący dostępu do treści są automatycznie rejestrowani lub dopuszczani do udziału w grupie użytkowników bez konieczności podejmowania decyzji lub dokonywania wyboru przez człowieka co do tego, komu przyznać taki dostęp. Przy ocenie, czy dane treści kwalifikują się jako nawoływanie do nienawiści lub przemocy, właściwe organy powinny brać pod uwagę podstawowe prawa do wolności wypowiedzi zapisane w art. 11 Karty. Aby upewnić się, że treści internetowe kwalifikują się jako nawoływanie w internecie do przemocy lub nienawiści, państwa członkowskie powinny zapewnić ocenę takich treści indywidualnie w każdym przypadku w oparciu o kryteria określone w Planie działania z Rabatu o zakazie nawoływania do nienawiści na tle różnic narodowościowych, rasowych lub wyznaniowych, stanowiącego podżeganie do dyskryminacji, wrogości lub przemocy, z uwzględnieniem w szczególności społecznego i politycznego kontekstu przekazu, statusu mówcy, treści i formy wypowiedzi, zamiaru oraz prawdopodobieństwa i nieuchronności szkody.

Poprawka  31

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 23 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(23a) Państwa członkowskie powinny zapewnić, aby fakt, że przestępstwo zostało popełnione z zamiarem osiągnięcia zysku lub korzyści lub że przestępstwo faktycznie przyniosło zyski lub korzyści, na przykład w wyniku szantażu w przypadku cyberprzemocy, lub doprowadziło do uzyskania dochodu z okaleczenia żeńskich narządów płciowych lub przymusowej sterylizacji, był uznawany za okoliczność obciążającą, ponieważ zysk lub korzyść dowodzi istnienia systematycznego i metodologicznego podejścia do przestępstwa, i podkreślić w ten sposób jego powagę.

Poprawka  32

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 23 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(23b) Tak zwane „przestępstwa honorowe” popełniane są w celu innym niż bezpośredni skutek przestępstwa lub stanowiącym uzupełnienie jego bezpośredniego skutku. Celem tym może być przywrócenie „honoru” rodziny lub pragnienie bycia postrzeganym jako osoba szanująca tradycję czy spełniająca uznawane wymogi religijne, kulturowe lub zwyczajowe danej społeczności. Takie przestępstwa wywierają silną presję na ofiarę, mogą prowadzić do naruszenia przysługujących jej praw człowieka i często wpływają na całe życie danej osoby, czyniąc ją szczególnie podatną na zagrożenia.

Poprawka  33

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 23 c (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(23c) Perspektywa uwzględniająca aspekt płci oznacza, że bierze się pod uwagę specyfikę życia zarówno kobiet, jak i mężczyzn, przy jednoczesnym dążeniu do wyeliminowania nierówności i promowania równości płci, a tym samym do rozwiązania i uwzględniania kwestii wymiaru płci. W związku z tym państwa członkowskie powinny przyjąć perspektywę uwzględniającą aspekt płci przy wdrażaniu i ocenie niniejszej dyrektywy. Perspektywa uwzględniająca aspekt płci obejmuje także strukturalne zrozumienie przyczyn przemocy ze względu na płeć, w tym przemoc wobec kobiet i przemocy domową, jako zjawiska systemowego oraz wyniku utrzymujących się nierówności i dyskryminacji kobiet, mając na uwadze, że zjawiska te stanowią podatny grunt dla tolerowania przemocy wobec kobiet.

Poprawka  34

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 24

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(24) Ofiary powinny mieć możliwość łatwego zgłaszania przestępstw przemocy wobec kobiet lub przemocy domowej bez narażania się na wtórną lub ponowną wiktymizację. W tym celu państwa członkowskie powinny zapewnić możliwość składania skarg przez internet lub za pośrednictwem innych technologii informacyjno-komunikacyjnych służących do zgłaszania takich przestępstw. Ofiary cyberprzemocy powinny mieć możliwość wysyłania materiałów związanych ze swoim zgłoszeniem takich jak zrzuty ekranu ukazujące domniemane agresywne zachowanie.	(24) Ofiary powinny mieć możliwość łatwego zgłaszania przestępstw przemocy wobec kobiet lub przemocy domowej i składania dowodów, bez narażania się na wtórną lub ponowną wiktymizację. Ze względu na specyfikę przestępstw objętych niniejszą dyrektywą oraz wyraźne ryzyko wycofania przez ofiary skargi, państwa członkowskie powinny  dopilnować, by właściwe organy przyjęły wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia jak najszybszego i kompleksowego gromadzenia dowodów. Zachęca się państwa członkowskie do dzielenia się najlepszymi praktykami w zakresie sposobu zapewnienia ochrony dowodów w postępowaniach przygotowawczych w sprawie takich przestępstw, w tym, w stosownym przypadku, poprzez umożliwienie nagrywania wideo z pierwszego przesłuchania ofiary. Chociaż sama ofiara może o tym nie wspomnieć, właściwe organy powinny zawsze traktować przestępstwa objęte niniejszą dyrektywą jako przemoc wobec kobiet lub przemoc domowa, i w związku z tym powinny rozważyć ocenę tego aspektu w toku dochodzenia. W tym celu państwa członkowskie powinny zapewnić możliwość składania skarg nie tylko osobiście, ale również w bezpiecznym środowisku przez internet lub za pośrednictwem innych dostępnych technologii informacyjno-komunikacyjnych służących do zgłaszania takich przestępstw. Systemy zgłaszania przez internet powinny spełniać standardy bezpieczeństwa i nie powinny zagrażać bezpieczeństwu ofiary. Państwa członkowskie powinny ułatwić ofiarom w całej ich różnorodności zgłaszanie przestępstw, w tym poprzez zapewnienie łatwych i dostępnych możliwości zgłaszania dla osób mieszkających na obszarach oddalonych oraz świadczenie usług wsparcia, tak aby wesprzeć osoby niepotrafiące czytać, osoby mieszkające w placówkach czy też osoby z niepełnosprawnościami, w tym za pomocą alfabetu Braille’a i języka migowego. Ofiary powinny mieć możliwość wysyłania materiałów związanych ze swoim zgłoszeniem takich jak zrzuty ekranu ukazujące domniemane agresywne zachowanie. Przy zgłaszaniu przestępstw i w trakcie postępowań sądowych ofiary powinny mieć dostęp do pomocy prawnej i wsparcia bez opłat i w języku, który powinny rozumieć.

Poprawka  35

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 25

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(25) W przypadku przemocy domowej i przemocy wobec kobiet, zwłaszcza gdy czyny te popełniają bliscy członkowie rodziny lub partnerzy, ofiary mogą znajdować się pod takim przymusem ze strony sprawcy, że boją się zwrócić do właściwych organów nawet w przypadku zagrożenia życia. W związku z tym państwa członkowskie powinny dopilnować, aby ich przepisy dotyczące poufności nie stanowiły przeszkody dla odpowiednich specjalistów, takich jak pracownicy opieki zdrowotnej, w dokonywaniu zgłoszeń do właściwych organów, jeżeli mają oni uzasadnione podstawy, by sądzić, że istnieje bezpośrednie ryzyko wyrządzenia ofierze poważnej szkody fizycznej. Podobnie przypadki przemocy domowej lub przemocy wobec kobiet dotykające dzieci są często wykrywane dopiero wtedy, gdy osoby trzecie zauważą nietypowe zachowanie lub obrażenia fizyczne dziecka. Dzieci należy skutecznie chronić przed takimi formami przemocy i szybko stosować odpowiednie środki. W związku z tym odpowiedni specjaliści mający kontakt z dziećmi będącymi ofiarami lub potencjalnymi ofiarami, w tym pracownicy opieki zdrowotnej lub sektora edukacji, również nie powinni być ograniczeni wymogami poufności, jeżeli mają uzasadnione podstawy, by sądzić, że wobec dziecka popełniono poważne akty przemocy w rozumieniu niniejszej dyrektywy lub że można spodziewać się kolejnych poważnych aktów przemocy. W sytuacjach gdy specjaliści zgłaszają takie przypadki przemocy, państwa członkowskie powinny zapewnić, aby nie zostali oni pociągnięci do odpowiedzialności za naruszenie poufności.	(25) W przypadku przemocy domowej i przemocy wobec kobiet, zwłaszcza gdy czyny te popełniają bliscy członkowie rodziny lub partnerzy, ofiary mogą znajdować się pod takim przymusem ze strony sprawcy, że boją się zwrócić do właściwych organów nawet w przypadku zagrożenia życia. W związku z tym państwa członkowskie powinny dopilnować, aby ich przepisy dotyczące poufności nie stanowiły przeszkody dla odpowiednich specjalistów, takich jak pracownicy opieki zdrowotnej, w dokonywaniu zgłoszeń do właściwych organów, jeżeli mają oni uzasadnione podstawy, by sądzić, że istnieje poważne ryzyko wyrządzenia ofierze szkody fizycznej. Takie zgłaszanie przez osobę trzecią jest uzasadnione jako ukierunkowany środek w przypadku przemocy wobec kobiet i przemocy domowej, ponieważ do takiej przemocy często dochodzi w bliskich relacjach lub w rodzinie, gdzie może nie być postrzegana jako przestępstwo, a zatem osoby doświadczające takiej przemocy lub będące jej bezpośrednim świadkiem mogą jej nie zgłaszać. Podobnie przypadki przemocy domowej lub przemocy wobec kobiet dotykające dzieci są często wykrywane dopiero wtedy, gdy osoby trzecie zauważą nietypowe zachowanie lub obrażenia fizyczne dziecka. Dzieci należy skutecznie chronić przed takimi formami przemocy, biorąc pod uwagę długotrwałe i szkodliwe skutki przemocy, i szybko zastosować odpowiednie środki. W związku z tym odpowiedni specjaliści mający kontakt z dziećmi będącymi ofiarami lub potencjalnymi ofiarami, w tym pracownicy opieki zdrowotnej lub sektora edukacji, także nie powinni być ograniczeni wymogami poufności i powinni podejmować działanie, jeżeli mają uzasadnione podstawy, by sądzić, że wobec dziecka popełniono akty przemocy w rozumieniu niniejszej dyrektywy lub że można spodziewać się kolejnych poważnych aktów przemocy. W sytuacjach gdy specjaliści zgłaszają takie przypadki przemocy, państwa członkowskie powinny zapewnić, aby nie zostali oni pociągnięci do odpowiedzialności za naruszenie poufności.

Poprawka  36

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 26

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(26) W celu rozwiązania problemu niskiego poziomu zgłaszania przypadków, w których ofiara jest dzieckiem, należy ustanowić bezpieczne i przyjazne dziecku procedury zgłaszania. Może to obejmować przesłuchanie przez właściwe organy z zastosowaniem prostego i przystępnego języka.	(26) W celu rozwiązania problemu niskiego poziomu zgłaszania przypadków, w których ofiara jest dzieckiem, należy ustanowić bezpieczne i przyjazne dziecku procedury zgłaszania. Może to obejmować przesłuchanie przez właściwe organy z zastosowaniem prostego i przystępnego języka. Ze względu na najlepszy interes dziecka państwa członkowskie zapewniają, aby osoby, które zawodowo zajmują się opieką nad dziećmi i ich wspieraniem, mogły być obecne przy procedurach zgłaszania, aby pomóc dzieciom.

Poprawka  37

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 27

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(27) Opóźnienia w przetwarzaniu skarg dotyczących przemocy wobec kobiet i przemocy domowej mogą wiązać się ze szczególnym ryzykiem dla ofiar tej przemocy, zważywszy, że mogą one nadal znajdować się w bezpośrednim niebezpieczeństwie, gdyż sprawcami często mogą być członkowie bliskiej rodziny lub małżonkowie. W związku z tym właściwe organy powinny dysponować dostateczną wiedzą fachową i skutecznymi narzędziami dochodzeniowymi umożliwiającymi prowadzenie postępowań przygotowawczych w sprawie takich przestępstw i ich ściganie.	(27) Opóźnienia w przetwarzaniu skarg dotyczących przemocy wobec kobiet i przemocy domowej mogą wiązać się ze szczególnym ryzykiem dla ofiar tej przemocy, zważywszy, że mogą one nadal znajdować się w bezpośrednim niebezpieczeństwie, gdyż sprawcami często mogą być członkowie bliskiej rodziny lub małżonkowie. W związku z tym organy właściwe do prowadzenia postępowania i ścigania powinny niezwłocznie rozpatrywać takie skargi. Wniesienie skargi lub zamiar zakończenia związku może oznaczać zwiększone zagrożenie dla ofiary. Właściwe organy powinny dysponować dostateczną specjalistyczną wiedzą fachową i skutecznymi narzędziami dochodzeniowym, aby mogły prowadzić postępowanie przygotowawcze w sprawie takich przestępstw i ścigać ich sprawców bez zbędnej zwłoki, ponieważ ciąg przemocy oznacza, że nawet te przestępstwa, które uważa się za najmniej szkodliwe, mogą prowadzić do eskalacji przestępstw.

Poprawka  38

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 28

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(28) Ofiary przemocy domowej i przemocy wobec kobiet na ogół potrzebują natychmiastowej ochrony lub specjalnego wsparcia, na przykład w przypadku przemocy ze strony partnera, gdzie wskaźnik recydywy jest zwykle wysoki. W związku z tym należy przeprowadzić indywidualną ocenę potrzeb ofiary w zakresie ochrony od razu przy pierwszym kontakcie właściwych organów z ofiarą lub gdy tylko pojawi się podejrzenie, że dana osoba jest ofiarą przemocy wobec kobiet lub przemocy domowej. Można tego dokonać, zanim ofiara formalnie zgłosi przestępstwo, lub proaktywnie, jeżeli przestępstwo zgłasza osoba trzecia.	(28) Ofiary przemocy domowej i przemocy wobec kobiet na ogół potrzebują natychmiastowej ochrony i specjalnego wsparcia, na przykład w przypadku przemocy lub przemocy seksualnej ze strony partnera, gdzie wskaźnik recydywy jest zwykle wysoki. W związku z tym należy przeprowadzić indywidualną ocenę potrzeb ofiary w zakresie ochrony oraz pomocy lekarskiej lub wsparcia specjalistycznego, z uwzględnieniem aspektu płci i od razu przy pierwszym kontakcie właściwych organów z ofiarą lub gdy tylko pojawi się podejrzenie, że dana osoba jest ofiarą przemocy wobec kobiet lub przemocy domowej. Można tego dokonać, zanim ofiara formalnie zgłosi przestępstwo, lub proaktywnie, jeżeli przestępstwo zgłasza osoba trzecia.

Poprawka  39

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 29

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(29) Przy ocenie potrzeb ofiary w zakresie ochrony i wsparcia należy przede wszystkim zadbać o bezpieczeństwo danej osoby i zapewnić wsparcie dostosowane do jej potrzeb, z uwzględnieniem m.in. indywidualnych okoliczności, w jakich znajduje się ofiara. Do takich okoliczności wymagających szczególnej uwagi można zaliczyć ciążę ofiary lub jej zależność od sprawcy bądź związek z nim.	(29) Przy ocenie potrzeb ofiary w zakresie ochrony i wsparcia należy przede wszystkim zadbać o bezpieczeństwo ofiary i osoby pozostającej na utrzymaniu oraz o prawa i potrzeby ofiary, a także zapewnić jej ochronę i wsparcie dostosowane do jej potrzeb, z uwzględnieniem m.in. indywidualnych okoliczności, w jakich znajduje się ofiara, jej podatności na zagrożenia. Do takich okoliczności wymagających szczególnej uwagi można zaliczyć ciążę ofiary, zdrowie fizyczne i psychiczne, niepełnosprawność, kwestie związane z nadużywaniem środków odurzających, obecność dzieci, obecność zwierząt domowych, zależność ofiary od sprawcy lub jej związek ze sprawcą, w tym zależność ekonomiczną lub zależność ze względu na status pobytowy, lub fakt, że ofiara ma ze sprawcą dziecko.

Poprawka  40

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 30

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(30) Aby zapewnić ofiarom kompleksowe wsparcie i ochronę, wszystkie właściwe władze i odpowiednie organy, nie tylko organy ścigania i organy sądowe, powinny być zaangażowane w ocenę ryzyka dla ofiar i ocenę odpowiednich środków wsparcia na podstawie jasnych wytycznych wydanych przez państwa członkowskie. Wytyczne takie powinny obejmować czynniki, które należy wziąć pod uwagę przy ocenie ryzyka stwarzanego przez sprawcę lub podejrzanego, w tym fakt, że podejrzani oskarżeni o wykroczenia mogą być równie niebezpieczni co podejrzani oskarżeni o poważniejsze przestępstwa, zwłaszcza w przypadkach przemocy domowej i uporczywego nękania.	(30) Aby zapewnić ofiarom kompleksowe, odpowiednie i skoordynowane wsparcie i ochronę, należy przyjąć znormalizowane podejście do oceny ryzyka, które sprzyja wspólnemu zrozumieniu ryzyka w całym toku postępowania oraz wspólnemu językowi w komunikacji odnośnie do ryzyka. Wszystkie właściwe władze i odpowiednie organy, nie tylko organy ścigania i organy sądowe, powinny być zaangażowane w ocenę ryzyka dla ofiar i ocenę odpowiednich środków wsparcia i ochrony. Powinno to się odbywać na podstawie uwzględniających aspekt płci i kwestie kulturowe protokołów oceny ryzyka i jasnych wytycznych wydanych przez państwa członkowskie i opracowanych we współpracy ze specjalistycznymi służbami wsparcia kobiet oraz Europejskim Instytutem ds. Równości Kobiet i Mężczyzn. Wytyczne takie powinny obejmować czynniki, które należy wziąć pod uwagę przy ocenie ryzyka wynikającego ze specyfiki form przemocy objętych niniejszą dyrektywą, w tym zachowań przymusowych i kontrolujących sprawcy lub podejrzanego, z uwzględnieniem faktu, że podejrzani o drobne wykroczenia lub pierwsze przestępstwa mogą być równie niebezpieczni co podejrzani o popełnienie poważniejszych lub wielokrotnych przestępstw, zwłaszcza w przypadkach przemocy domowej i uporczywego nękania. Zasadnicze znaczenie powinno mieć także specjalistyczne szkolenie dla specjalistów pierwszego kontaktu dotyczące korzystania z narzędzi oceny ryzyka. Ocena ryzyka powinna podlegać weryfikacji w istotnych momentach postępowania, takich jak wszczęcie postępowania sądowego, wydanie wyroku lub rozmowy dotyczące zmiany ustaleń dotyczących pieczy nad dzieckiem.

Poprawka  41

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 31

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(31) Dzieciom ofiary należy zapewnić takie same środki ochrony jak ofierze ze względu na ich podatność na wtórną i ponowną wiktymizację, zastraszanie i odwet oraz fakt, że doznają szkody emocjonalnej, która ma negatywny wpływ na ich rozwój. Inne osoby pozostające na utrzymaniu ofiary, takie jak osoby dorosłe z niepełnosprawnościami lub starsze osoby dorosłe pozostające na utrzymaniu, nad którymi ofiara sprawuje opiekę, mogą doświadczać podobnej szkody emocjonalnej, dlatego należy im zapewnić takie same środki ochrony.	(31) Dzieciom ofiary należy zapewnić takie same środki ochrony jak ofierze ze względu na ich podatność na wtórną i ponowną wiktymizację, zastraszanie i odwet oraz fakt, że doznają szkody emocjonalnej, która ma negatywny wpływ na ich rozwój. Inne osoby pozostające na utrzymaniu ofiary, takie jak osoby dorosłe z niepełnosprawnościami lub starsze osoby dorosłe pozostające na utrzymaniu, nad którymi ofiara sprawuje opiekę, mogą doświadczać podobnej szkody emocjonalnej, dlatego należy im zapewnić takie same środki ochrony. W kontekście przemocy wobec kobiet złe traktowanie dzieci przez sprawców może być wykorzystywane do sprawowania władzy nad matkami i popełniania aktów przemocy wobec matek, jako forma przemocy pośredniej wobec kobiet, znana w niektórych państwach członkowskich jako przemoc zastępcza. Sprawca często wykorzystuje również zwierzęta, aby wywrzeć większy efekt sprawowania władzy. W związku z tym istotne jest, aby państwa członkowskie zadbały o to, by właściwe organy były odpowiednio przeszkolone w zakresie złożonej dynamiki stosunków stanowiących nadużycie, tak aby potrafiły stosować takie środki ochrony wszędzie tam, gdzie jest to właściwe.

Poprawka  42

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 32

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(32) Ofiary przemocy wobec kobiet i przemocy domowej często potrzebują szczególnego wsparcia. W celu dopilnowania, aby ofiarom faktycznie oferowano wsparcie, właściwe organy powinny kierować te osoby do odpowiednich służb wsparcia. Powinno to mieć miejsce zwłaszcza w przypadku, gdy w indywidualnej ocenie stwierdzono, że ofiara ma szczególne potrzeby w zakresie wsparcia. W takim przypadku służby wsparcia powinny mieć możliwość dotarcia do ofiary nawet bez jej zgody. W odniesieniu do przetwarzania powiązanych danych osobowych przez właściwe organy państwa członkowskie powinny zapewnić, aby miało ono podstawę w prawie Unii, zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. c) w związku z art. 6 ust. 2 i 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/6797. Takie przepisy powinny obejmować odpowiednie zabezpieczenia dotyczące danych osobowych, respektujące istotę prawa do ochrony danych i przewidujące odpowiednie i konkretne środki zabezpieczające prawa podstawowe i interesy osób fizycznych. W przypadku gdy właściwe organy przekazują dane osobowe ofiar służbom wsparcia na potrzeby kierowania do nich ofiar, organy te powinny zapewnić, aby przekazywane dane ograniczały się do tego, co jest konieczne do poinformowania tych służb o okolicznościach sprawy, tak by ofiary mogły otrzymać odpowiednie wsparcie i ochronę.	(32) Ofiary przemocy wobec kobiet i przemocy domowej często potrzebują szczególnych usług wsparcia ze strony wyszkolonych specjalistów oraz opieki medycznej. W celu dopilnowania, aby ofiarom faktycznie oferowano wsparcie, właściwe organy powinny niezwłocznie kierować te osoby do odpowiednich służb wsparcia, w tym służb medycznych. Powinno to mieć miejsce zwłaszcza w przypadku, gdy w indywidualnej ocenie stwierdzono, że ofiara ma szczególne potrzeby w zakresie wsparcia i opieki medycznej. W takim przypadku służby wsparcia powinny mieć możliwość dotarcia do ofiary nawet bez jej zgody, lecz z należytym uwzględnieniem bezpieczeństwa ofiary i jej potrzeb oraz z myślą o zapobieżeniu dalszej lub wtórnej wiktymizacji. W tym względzie należy jednak zachować należytą ostrożność, ponieważ ofiara może być narażona na niebezpieczeństwo, jeżeli służby udzielające wsparcia dotrą do ofiary bez jej zgody, na przykład jeżeli ofiara mieszka z kontrolującym ją sprawcą. Wiąże się to również z ryzykiem dalszego odizolowania ofiar od wsparcia z powodu strachu. W związku z tym służby wsparcia powinny docierać do ofiar bez ich zgody tylko wtedy, gdy uznają to za niezbędne dla bezpieczeństwa i dobrostanu ofiar. W odniesieniu do przetwarzania powiązanych danych osobowych przez właściwe organy państwa członkowskie powinny zapewnić, aby miało ono podstawę w prawie Unii, zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. c) w związku z art. 6 ust. 2 i 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/6797 oraz dyrektywą (UE) 2016/680. Takie przepisy powinny obejmować odpowiednie zabezpieczenia dotyczące danych osobowych, respektujące istotę prawa do ochrony danych i przewidujące odpowiednie i konkretne środki zabezpieczające prawa podstawowe i interesy osób fizycznych. W przypadku gdy właściwe organy przekazują dane osobowe ofiar służbom wsparcia i służbom medycznym na potrzeby kierowania do nich ofiar, organy te powinny zapewnić, aby przekazywane dane ograniczały się do tego, co jest konieczne do poinformowania tych służb o okolicznościach sprawy, tak by ofiary mogły otrzymać odpowiednią opiekę medyczną oraz odpowiednie wsparcie i ochronę. Należy zapewnić, aby jedynie ograniczona liczba osób miała dostęp do danych oraz aby okresy dostępu były jasno określone. Ofiary powinny otrzymać informacje o etapach postępowania oraz o sposobach zabezpieczenia dowodów na potrzeby ewentualnego przyszłego postępowania karnego.
__________________	__________________
7 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).	7 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).

Poprawka  43

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 32 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(32a) Ogromne znaczenie ma zapewnienie obecności wyspecjalizowanego personelu w organach śledczych, prokuratorskich i sądowych państw członkowskich. Należy zachęcać do ustanowienia wyspecjalizowanych sądów lub izb oraz wyznaczenia wyspecjalizowanych prokuratorów w obszarze przemocy wobec kobiet i przemocy domowej jako kolejnej możliwości zapewnienia przez państwa członkowskie podejścia do zwalczania tych przestępstw z uwzględnieniem aspektu płci. Państwa członkowskie powinny zapewnić właściwym organom wystarczające zasoby do prowadzenia dochodzeń w sprawie przestępstw objętych niniejszą dyrektywą, aby uniknąć sytuacji, w której nieodpowiednie dochodzenie prowadzi do nieskutecznego ścigania sprawcy przestępstwa i rosnącej bezkarności.

Poprawka  44

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 33

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(33) Państwa członkowskie powinny wprowadzić niezbędne środki, aby umożliwić wydawanie nakazów doraźnych, zakazów zbliżania się i nakazów ochrony w celu zapewnienia skutecznej ochrony ofiar i osób pozostających na ich utrzymaniu.	(33) Państwa członkowskie powinny wprowadzić niezbędne środki, aby umożliwić sprawne wydawanie nakazów doraźnych, zakazów zbliżania się i nakazów ochrony, a także aresztowania i zatrzymania, w celu zapewnienia skutecznej ochrony ofiar i osób pozostających na ich utrzymaniu.

Poprawka  45

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 34

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(34) Państwa członkowskie powinny zapewnić możliwość wydawania nakazów doraźnych w sytuacjach bezpośredniego zagrożenia, na przykład gdy istnieje bezpośrednie ryzyko szkody lub już do niej doszło i istnieje prawdopodobieństwo, że zostanie wyrządzona ponownie.	(34) Państwa członkowskie powinny zapewnić możliwość wydawania nakazów doraźnych w sytuacjach bezpośredniego zagrożenia, na przykład gdy istnieje bezpośrednie ryzyko szkody lub już do niej doszło i istnieje prawdopodobieństwo, że zostanie wyrządzona ponownie względem ofiar lub osób pozostających na utrzymaniu.

Poprawka  46

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 35

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(35) Nakazy ochrony mogą obejmować nałożenie na sprawcę lub podejrzanego zakazu dostępu do określonych miejsc, zbliżania się do ofiary lub osoby pozostającej na jej utrzymaniu na odległość mniejszą, niż to określono, lub kontaktowania się z nimi, w tym za pomocą interfejsów internetowych, oraz, w stosownych przypadkach, posiadania broni palnej lub śmiercionośnej.	(35) Zakaz zbliżania się i nakaz ochrony mogą obejmować nałożenie na sprawcę lub podejrzanego zakazu dostępu do określonych miejscowości, miejsc lub określonych obszarów, w których mieszka ofiara lub osoba pozostająca na utrzymaniu lub które odwiedza, zakazu zbliżania się do ofiary lub osoby pozostającej na utrzymaniu na odległość mniejszą niż określono, zakazu kontaktowania się z ofiarą lub osobą pozostającą na utrzymaniu, w tym za pomocą interfejsów internetowych, oraz, w razie konieczności, zakazu posiadania broni palnej lub śmiercionośnej. Takie zakazy i nakazy należy wydawać, gdy wymaga tego sytuacja w związku z ryzykiem dla ofiary, bez względu na to, czy ofiara zgłosiła przestępstwo.

Poprawka  47

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 36

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(36) Aby zagwarantować skuteczność nakazów doraźnych, zakazów zbliżania się i nakazów ochrony, ich naruszenie powinno podlegać sankcjom. Sankcje te mogą mieć charakter karnoprawny lub inny charakter prawny i mogą obejmować kary pozbawienia wolności, grzywny lub wszelkie inne sankcje prawne, które są skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.	(36) Aby zagwarantować skuteczność nakazów doraźnych, zakazów zbliżania się i nakazów ochrony, ich naruszenie powinno podlegać sankcjom. Sankcje te mogą mieć charakter karnoprawny lub inny charakter prawny i mogą obejmować kary pozbawienia wolności, grzywny lub wszelkie inne sankcje prawne, które są skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Państwa członkowskie powinny zapewnić, by w sytuacjach, w których wydawane są nakazy doraźne, zakazy zbliżania się i nakazy ochrony, sprawcy byli informowani o specjalistycznych programach dotyczących agresywnych zachowań oraz by zachęcać ich do dobrowolnego udziału w tych programach. Zasadnicze znaczenie ma informowanie ofiar o wszelkich naruszeniach nakazu doraźnego, zakazu zbliżania się lub nakazu ochrony. W związku z tym, że naruszenia nakazu doraźnego, zakazu zbliżania się lub nakazu ochrony mogą zwiększyć ryzyko i pociągać za sobą konieczność wprowadzenia dalszej ochrony, po udokumentowaniu naruszenia należy natychmiast przeprowadzić ponowną ocenę nakazu lub zakazu.

Poprawka  48

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 36 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(36a) Nadzór elektroniczny powinien być stosowany w celu zapewnienia egzekwowania nakazu doraźnego, zakazu zbliżania się i nakazu ochrony. Nadzór elektroniczny umożliwia zapewnienie przestrzegania nakazu doraźnego, zakazu zbliżania się i nakazu ochrony, rejestrowanie dowodów naruszenia takich nakazów, a także zwiększenia nadzoru nad sprawcami. Ofiary powinny być zawsze informowane o możliwościach i ograniczeniach nadzoru elektronicznego.

Poprawka  49

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 37

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(37) Przedstawianie dowodów wcześniejszych zachowań seksualnych w celu podważenia wiarygodności i braku zgody ofiar w sprawach dotyczących przemocy seksualnej, zwłaszcza zgwałcenia, może przyczyniać się do utrwalania szkodliwych stereotypów na temat ofiar i prowadzić do ponownej lub wtórnej wiktymizacji. Dlatego też – bez uszczerbku dla prawa do obrony – pytania i dowody dotyczące zachowań seksualnych ofiary w przeszłości nie powinny być dozwolone w postępowaniach przygotowawczych i sądowych.	(37) Przedstawianie dowodów wcześniejszych zachowań seksualnych, preferencji seksualnych ofiary, jej wyglądu i ubrania w celu podważenia jej wiarygodności i braku zgody ofiar w sprawach dotyczących przemocy seksualnej, zwłaszcza zgwałcenia, może przyczyniać się do utrwalania szkodliwych stereotypów na temat ofiar i prowadzić do ponownej lub wtórnej wiktymizacji. Dlatego też – bez uszczerbku dla prawa do obrony – pytania i dowody dotyczące zachowań seksualnych ofiary w przeszłości nie powinny być dozwolone w postępowaniach przygotowawczych i sądowych. Wykorzystanie w postępowaniu sądowym notatek sporządzonych przez doradców lub terapeutów powinno być możliwe wyłącznie za zgodą osoby, która rozmawiała z danym doradcą lub terapeutą.

Poprawka  50

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 37 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(37a) Specjalistyczne służby dla kobiet odgrywają kluczową rolę w udzielaniu wsparcia ofiarom przemocy wobec kobiet i przemocy domowej. Świadczą one usługi, które wykorzystują metody uwzględniające aspekt płci, aby wspierać kobiety i ich dzieci, które doświadczają przemocy wobec kobiet i przemocy domowej. Takie służby obejmują ośrodki wsparcia dla kobiet, schroniska dla kobiet, telefony zaufania, centra interwencji kryzysowej dla ofiar gwałtu, ośrodki wsparcia dla ofiar przemocy seksualnej, a także służby zajmujące się prewencją pierwszego stopnia. Są one często prowadzone przez pozarządowe organizacje kobiece.

Poprawka  51

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 38

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(38) Ze względu na złożoność i wagę przestępstw przemocy wobec kobiet i przemocy domowej oraz szczególne potrzeby ofiar w zakresie wsparcia państwa członkowskie powinny dopilnować, aby wyznaczone organy oferowały dodatkowe wsparcie i zajmowały się zapobieganiem takim przestępstwom. Do wykonywania tych zadań dobrze przygotowane są krajowe organy ds. równości, ustanowione zgodnie z dyrektywami Parlamentu Europejskiego i Rady 2004/113/WE8, 2006/54/WE9 i 2010/41/UE10, ze względu na ich wiedzę fachową w zakresie dyskryminacji ze względu na płeć. Organy takie powinny ponadto posiadać legitymację procesową do występowania w imieniu lub na rzecz ofiar wszelkich form przemocy wobec kobiet lub przemocy domowej w postępowaniu sądowym za ich zgodą, w tym w zakresie ubiegania się o odszkodowanie i usunięcie nielegalnych treści internetowych. Powinno to obejmować możliwość występowania w imieniu lub na rzecz szeregu ofiar łącznie. Aby umożliwić tym organom skuteczne wykonywanie ich zadań, państwa członkowskie powinny zapewnić, aby dysponowały one wystarczającymi zasobami ludzkimi i finansowymi.	(38) Ze względu na złożoność i wagę przestępstw przemocy wobec kobiet i przemocy domowej oraz szczególne potrzeby ofiar w zakresie wsparcia państwa członkowskie powinny dopilnować, aby wyspecjalizowane służby, organy ds. równości i inne właściwe podmioty oferowały dodatkowe wsparcie i zajmowały się zapobieganiem takim przestępstwom. Do wykonywania tych zadań dobrze przygotowane byłyby krajowe organy ds. równości, ustanowione zgodnie z dyrektywami Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/43/WE, 2004/113/WE8, 2006/54/WE9 i 2010/41/UE10, dzięki ich wiedzy fachowej w zakresie dyskryminacji ze względu na rasę, pochodzenie etniczne i płeć, o ile posiadają one odpowiednią wiedzę specjalistyczną w dziedzinie przemocy wobec kobiet i przemocy domowej. Zgodnie tradycją i kulturą prawną poszczególnych państw członkowskich takie organy i inne właściwe podmioty powinny móc przyczyniać się do gromadzenia danych i posiadać legitymację procesową do występowania w imieniu lub na rzecz ofiar wszelkich form przemocy wobec kobiet lub przemocy domowej w postępowaniu sądowym za ich zgodą, w tym w zakresie ubiegania się o odszkodowanie i usunięcie nielegalnych treści internetowych. Powinno to obejmować możliwość występowania w imieniu lub na rzecz szeregu ofiar łącznie. Aby umożliwić tym organom skuteczne wykonywanie ich zadań, państwa członkowskie powinny zapewnić, aby dysponowały one wystarczającymi zasobami ludzkimi i finansowymi, oraz aby były one odpowiednio przeszkolone, tak aby nadążyć za rozwojem nowych technologii wykorzystywanych do popełniania przestępstw, które są objęte niniejszą dyrektywą.
__________________	__________________
8 Dyrektywa Rady 2004/113/WE z dnia 13 grudnia 2004 r. wprowadzająca w życie zasadę równego traktowania mężczyzn i kobiet w zakresie dostępu do towarów i usług oraz dostarczania towarów i usług (Dz.U. L 373 z 21.12.2004, s. 37).	8 Dyrektywa Rady 2004/113/WE z dnia 13 grudnia 2004 r. wprowadzająca w życie zasadę równego traktowania mężczyzn i kobiet w zakresie dostępu do towarów i usług oraz dostarczania towarów i usług (Dz.U. L 373 z 21.12.2004, s. 37).
9 Dyrektywa 2006/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równości szans oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy (wersja przeredagowana) (Dz.U. L 204 z 26.7.2006, s. 23).	9 Dyrektywa 2006/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równości szans oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy (wersja przeredagowana) (Dz.U. L 204 z 26.7.2006, s. 23).
10 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/41/UE z dnia 7 lipca 2010 r. w sprawie stosowania zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn prowadzących działalność na własny rachunek oraz uchylająca dyrektywę Rady 86/613/EWG (Dz.U. L 180 z 15.7.2010, s. 1).	10 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/41/UE z dnia 7 lipca 2010 r. w sprawie stosowania zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn prowadzących działalność na własny rachunek oraz uchylająca dyrektywę Rady 86/613/EWG (Dz.U. L 180 z 15.7.2010, s. 1).

Poprawka  52

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 39

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(39) Niektóre przestępstwa objęte niniejszą dyrektywą wiążą się ze zwiększonym ryzykiem ponownej, przedłużającej się lub nawet ciągłej wiktymizacji. Ryzyko to występuje w szczególności w odniesieniu do przestępstw polegających na udostępnianiu wielu użytkownikom końcowym za pomocą technologii informacyjno-komunikacyjnych treści pochodzących z niektórych przestępstw cyberprzemocy, biorąc pod uwagę łatwość i szybkość rozpowszechniania takich treści na dużą skalę oraz trudności, które często występują przy ich usuwaniu. Ryzyko to zazwyczaj utrzymuje się nawet po wyroku skazującym. Aby skutecznie chronić prawa ofiar tych przestępstw, państwa członkowskie powinny być zatem zobowiązane do wprowadzania odpowiednich środków mających na celu usunięcie przedmiotowych treści. Biorąc pod uwagę, że usunięcie takich treści u źródła może nie zawsze być wykonalne, na przykład z powodu trudności prawnych lub praktycznych związanych z wykonaniem lub egzekucją nakazu usunięcia, państwa członkowskie powinny mieć również możliwość ustanowienia środków uniemożliwiających dostęp do takich treści.	(39) Niektóre przestępstwa objęte niniejszą dyrektywą wiążą się ze zwiększonym ryzykiem ponownej, przedłużającej się lub nawet ciągłej wiktymizacji. Ryzyko to występuje w szczególności w odniesieniu do przestępstw polegających na udostępnianiu innym użytkownikom końcowym za pomocą technologii informacyjno-komunikacyjnych treści pochodzących z niektórych przestępstw cyberprzemocy, biorąc pod uwagę łatwość i szybkość rozpowszechniania takich treści na dużą skalę oraz trudności, które często występują przy ich usuwaniu. Ryzyko to zazwyczaj utrzymuje się nawet po wyroku skazującym. Aby skutecznie chronić prawa ofiar tych przestępstw, państwa członkowskie powinny być zatem zobowiązane do wprowadzania odpowiednich środków mających na celu usunięcie przedmiotowych treści. Biorąc pod uwagę, że usunięcie takich treści u źródła może nie zawsze być wykonalne, na przykład z powodu trudności prawnych lub praktycznych związanych z wykonaniem lub egzekucją nakazu usunięcia, państwa członkowskie powinny mieć również możliwość ustanowienia środków uniemożliwiających dostęp do takich treści.

Poprawka  53

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 42

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(42) Przepisy niniejszej dyrektywy dotyczące nakazów i innych środków mających na celu usunięcie stosownych treści i uniemożliwienie dostępu do nich nie powinny mieć wpływu na odpowiednie przepisy zawarte w rozporządzeniu XX/YYYY [proponowany akt o usługach cyfrowych]. Nakazy te powinny w szczególności być zgodne z zakazem nakładania ogólnych obowiązków nadzoru lub aktywnego ustalania faktów oraz ze szczegółowymi wymogami tego rozporządzenia dotyczącymi nakazów usunięcia nielegalnych treści w internecie.	(42) Przepisy niniejszej dyrektywy dotyczące nakazów, zakazów i innych środków mających na celu usunięcie stosownych treści i uniemożliwienie dostępu do nich nie powinny mieć wpływu na odpowiednie przepisy zawarte w rozporządzeniu (UE) 2022/2065. Nakazy te powinny w szczególności być zgodne z zakazem nakładania ogólnych obowiązków nadzoru lub aktywnego ustalania faktów oraz ze szczegółowymi wymogami tego rozporządzenia dotyczącymi nakazów usunięcia nielegalnych treści w internecie.

Poprawka  54

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 43

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(43) Biorąc pod uwagę potencjalne znaczenie treści, które mogą być przedmiotem nakazów lub innych środków przyjmowanych na podstawie niniejszej dyrektywy w celu usunięcia tych treści lub uniemożliwienia dostępu do nich w ramach prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawie odnośnych przestępstw lub ścigania ich na mocy prawa karnego, należy wprowadzić niezbędne środki, aby umożliwić właściwym organom uzyskanie lub, w razie potrzeby, zabezpieczenie takich treści. Środki te mogłyby polegać na przykład na nałożeniu na odpowiednich dostawców usług pośrednich wymogu przekazania treści tym organom lub przechowywania tych treści przez ograniczony okres, który nie wykracza poza to, co jest konieczne. Wszelkie takie środki powinny zapewniać bezpieczeństwo treści, być ograniczone do tego, co jest uzasadnione, i być zgodne z mającymi zastosowanie przepisami dotyczącymi ochrony danych osobowych.	(43) Biorąc pod uwagę potencjalne znaczenie treści, które mogą być przedmiotem nakazów lub innych środków przyjmowanych na podstawie niniejszej dyrektywy w celu usunięcia tych treści lub uniemożliwienia dostępu do nich w ramach prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawie odnośnych przestępstw lub ścigania ich na mocy prawa karnego, należy wprowadzić niezbędne środki, aby umożliwić właściwym organom uzyskanie lub, w razie potrzeby, zabezpieczenie takich treści do celów przedstawienia dowodów. Środki te mogłyby polegać na przykład na nałożeniu na odpowiednich dostawców usług pośrednich wymogu przekazania treści tym organom lub przechowywania tych treści przez ograniczony okres, który nie wykracza poza to, co konieczne do prowadzenia dochodzenia i jego wspierania. Wszelkie takie środki powinny zapewniać bezpieczeństwo treści, być ograniczone do tego, co jest uzasadnione, konieczne i proporcjonalne, i być zgodne z mającymi zastosowanie przepisami dotyczącymi ochrony danych osobowych.

Poprawka  55

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 44

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(44) Aby uniknąć wtórnej wiktymizacji, ofiary powinny mieć możliwość uzyskania odszkodowania w toku postępowania karnego. Odszkodowanie od sprawcy powinno być pełne i nie powinno być ograniczone ustaloną górną granicą. Powinno ono obejmować wszelkie szkody i urazy ofiar oraz koszty poniesione w celu naprawienia szkód, w tym m.in. koszty leczenia, wpływ na sytuację zatrudnienia ofiary, utratę zarobków, szkody psychiczne oraz straty moralne wynikające z naruszenia godności. Wysokość odszkodowania powinna odzwierciedlać fakt, że ofiary przemocy domowej mogą być zmuszone do zmiany swojego życia w celu poszukiwaniu bezpieczeństwa, co może wiązać się z koniecznością zmiany pracy, znalezienia nowej szkoły dla dzieci, a nawet stworzenia nowej tożsamości.	(44) Aby uniknąć wtórnej wiktymizacji, ofiary powinny mieć możliwość uzyskania odszkodowania w toku postępowania karnego. Odszkodowanie od sprawcy powinno być pełne i nie powinno być ograniczone ustaloną górną granicą. Powinno ono obejmować wszelkie szkody i urazy ofiar oraz koszty poniesione w celu naprawienia szkód, w tym m.in. koszty usług opieki zdrowotnej, w tym usług zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego oraz psychologicznego, rehabilitacji, leczenia, wpływ na sytuację zatrudnienia ofiary, utratę zarobków, szkody psychiczne oraz straty moralne wynikające z naruszenia godności. Wysokość odszkodowania powinna odzwierciedlać fakt, że ofiary przemocy wobec kobiet i przemocy domowej mogą być zmuszone do zmiany swojego życia w celu poszukiwaniu bezpieczeństwa, co może wiązać się z koniecznością zmiany miejsca zamieszkania lub pracy, znalezienia nowej szkoły dla dzieci, a nawet stworzenia nowej tożsamości. Ofiarom należy jak najszybciej przyznać odszkodowanie.

Poprawka  56

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 45

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(45) Pomoc i wsparcie dla ofiar przemocy wobec kobiet i przemocy domowej powinny być udzielane przed rozpoczęciem postępowania karnego, w trakcie tego postępowania i przez odpowiedni okres po jego zakończeniu, na przykład gdy nadal potrzebne jest leczenie w celu zaradzenia poważnym fizycznym lub psychicznym skutkom przemocy lub gdy zagrożone jest bezpieczeństwo ofiary, w szczególności ze względu na zeznania, które ofiara złożyła w ramach tego postępowania.	(45) Pomoc i wsparcie dla ofiar przemocy wobec kobiet i przemocy domowej powinny być udzielane niezwłocznie przed rozpoczęciem postępowania karnego, w trakcie tego postępowania i przez odpowiedni okres po jego zakończeniu, na przykład gdy nadal potrzebne jest leczenie w celu zaradzenia poważnym fizycznym lub psychicznym skutkom przemocy lub gdy zagrożone jest bezpieczeństwo ofiary, w szczególności ze względu na zeznania, które ofiara złożyła w ramach tego postępowania. Pomoc i wsparcie powinny być udostępniane ofiarom niezależnie od tego, czy zostało wszczęte postępowanie karne.

Poprawka  57

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 46

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(46) Wyspecjalizowane służby wsparcia powinny zapewniać wsparcie ofiarom wszelkich form przemocy wobec kobiet i przemocy domowej, w tym przemocy seksualnej, okaleczania żeńskich narządów płciowych, przymusowego małżeństwa, przymusowej aborcji i sterylizacji, molestowania seksualnego oraz różnych form cyberprzemocy.	(46) Specjalistyczne służby wsparcia powinny zapewniać wsparcie, porady i informacje na temat wszelkich odpowiednich kwestii prawnych i praktycznych, a także skierowania na medyczną obdukcję i kompleksowe usługi opieki zdrowotnej ofiarom wszelkich form przemocy wobec kobiet i przemocy domowej, w tym przemocy seksualnej, wykorzystywania seksualnego innych osób do celów prostytucji, okaleczania żeńskich narządów płciowych i narządów osób interseksualnych, przymusowego małżeństwa, przymusowej aborcji i sterylizacji, molestowania seksualnego oraz różnych form cyberprzemocy.

Poprawka  58

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 47

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(47) Wsparcie specjalistyczne dla ofiar powinno być dostosowane do ich szczególnych potrzeb i oferowane bez względu na to, czy złożono oficjalną skargę. Usługi takie mogłyby być świadczone jako uzupełnienie lub integralna część ogólnych usług na rzecz wsparcia ofiar, które mogą wymagać wykorzystania istniejących jednostek zapewniających wsparcie specjalistyczne. Wsparcie specjalistyczne może być udzielane przez organy krajowe, organizacje wsparcia ofiar lub inne organizacje pozarządowe. Należy przyznać tym podmiotom wystarczające zasoby ludzkie i finansowe, a w przypadku gdy świadczeniem usług zajmują się organizacje pozarządowe, państwa członkowskie powinny zapewnić, aby otrzymywały one odpowiednie środki finansowe.	(47) Wsparcie specjalistyczne, w tym opieka medyczna, dla ofiar powinno być dostosowane do ich szczególnych potrzeb i oferowane bez względu na to, czy złożono oficjalną skargę. Usługi takie powinny być świadczone jako integralna część ogólnych usług na rzecz wsparcia ofiar, które mogą wymagać wykorzystania istniejących jednostek zapewniających wsparcie specjalistyczne, w szczególności z udziałem specjalistycznych służb wsparcia kobiet, lub w uzupełnieniu do tych usług. Należy ustanowić systemy wsparcia ofiar oraz współpracy między ogólnymi służbami wsparcia ofiar i specjalistycznymi służbami wsparcia kobiet. Wsparcie specjalistyczne może być udzielane przez organy krajowe, regionalne lub lokalne, organizacje wsparcia ofiar lub inne organizacje pozarządowe. Należy przyznać tym podmiotom wystarczające zasoby ludzkie i finansowe, a w przypadku gdy świadczeniem usług zajmują się organizacje pozarządowe, państwa członkowskie powinny zapewnić, aby otrzymywały one odpowiednie środki finansowe. Planując organizację specjalistycznych służb wsparcia, państwa członkowskie powinny uwzględnić struktury i synergie między istniejącymi specjalistycznymi usługami wsparcia świadczonymi przez organizacje pozarządowe, a także między rodzajami oferowanych usług, tak aby zapewnić jasną koordynację między podmiotami, a w konsekwencji ułatwić kobietom dostęp do tych usług.

Poprawka  59

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 48

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(48) Ofiary przemocy domowej i przemocy wobec kobiet zazwyczaj mają wielorakie potrzeby w zakresie ochrony i wsparcia. Aby skutecznie je zaspokajać, państwa członkowskie powinny świadczyć takie usługi w tej samej placówce lub zadbać o ich koordynację za pośrednictwem centralnego punktu kontaktowego. Aby zapewnić możliwość dotarcia również do ofiar, które mieszkają na obszarach oddalonych lub nie są w stanie fizycznie dotrzeć do takich ośrodków, państwa członkowskie powinny przewidzieć dostęp do takich usług przez internet. Powinno to obejmować utworzenie jednej aktualizowanej strony internetowej, na której zamieszczane będą wszystkie istotne informacje na temat dostępnych usług wsparcia i ochrony oraz dostępu do nich (kompleksowy dostęp online). Ta strona internetowa powinna spełniać wymogi dostępności dla osób z niepełnosprawnościami.	(48) Ofiary przemocy domowej i przemocy wobec kobiet zazwyczaj mają wielorakie potrzeby w zakresie ochrony, opieki medycznej i wsparcia. Ten rodzaj wsparcia najlepiej zapewniają organizacje kobiece, biorąc pod uwagę nieproporcjonalny wpływ przemocy wobec kobiet na ofiary. Organy krajowe powinny wspierać i uznawać specjalistyczne służby dla kobiet. Służby te powinny być systematycznie włączane w wielopodmiotowe procesy koordynacji w zakresie oceny ryzyka i zarządzania nim. Aby skutecznie rozwiązywać kwestię wielorakich potrzeb ofiar przemocy domowej i przemocy wobec kobiet w zakresie ochrony, opieki medycznej i wsparcia, państwa członkowskie powinny świadczyć takie usługi w tej samej placówce albo zadbać o ich koordynację za pośrednictwem centralnego punktu kontaktowego. Państwa członkowskie powinny zapewnić równą dystrybucję takich usług pod względem geograficznym. Aby zapewnić możliwość dotarcia do wszystkich ofiar, w tym do osób, które mieszkają na obszarach oddalonych lub nie są w stanie fizycznie dotrzeć do takich ośrodków, państwa członkowskie powinny przewidzieć zdalny dostęp do takich usług przez internet za pośrednictwem aplikacji, strony internetowej lub telefonu zaufania dostępnego codziennie przez 24 godziny na dobę. Powinno to obejmować między innymi utworzenie jednej aktualizowanej strony internetowej, na której zamieszczane będą wszystkie istotne informacje na temat dostępnych fizycznie i w internecie usług wsparcia i ochrony oraz dostępu do nich (kompleksowy dostęp online). Ta strona internetowa powinna spełniać wymogi dostępności dla osób z niepełnosprawnościami, takie jak ustanowione w załączniku I do dyrektywy (UE) 2019/882. Wszystkie usługi świadczone przez internet i w kontakcie bezpośrednim powinny być w pełni dostępne i niedyskryminacyjne.

Poprawka  60

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 48 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(48a) Państwa członkowskie powinny wydać wytyczne i protokoły dotyczące ogólnych służb wsparcia ofiar oraz dokonywać przeglądu tych dokumentów i – w razie potrzeby – regularnie je aktualizować, w świetle ich praktycznego zastosowania, w porozumieniu i współpracy między innymi ze specjalistycznymi służbami wsparcia kobiet, ośrodkami ochrony ofiar, pracownikami służby zdrowia i innymi odpowiednimi podmiotami, w oparciu o dowody, ich wiedzę fachową i najlepsze praktyki, a także z uwzględnieniem procesu przeprowadzania specjalistycznych indywidualnych ocen i treści w celu określenia potrzeb ofiar w zakresie ochrony i indywidualnej oceny potrzeb ofiar w zakresie wsparcia na podstawie niniejszej dyrektywy. Takie wytyczne i protokoły powinny zawierać informacje na temat sposobu postępowania z ofiarami z uwzględnieniem traumy, płci i potrzeb dziecka, tak aby uniknąć stereotypów płciowych i zapobiec wtórnej lub ponownej wiktymizacji.

Poprawka  61

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 49

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(49) Specjalistyczne służby wsparcia, w tym schroniska i centra interwencji kryzysowej dla ofiar gwałtu, należy uznać za niezbędne podczas kryzysów i stanów nadzwyczajnych, w tym kryzysów zdrowotnych. Ich usługi nadal powinny być oferowane w takich sytuacjach, w których zwykle dochodzi do gwałtownego wzrostu liczby przypadków przemocy domowej i przemocy wobec kobiet.	(49) Specjalistyczne służby wsparcia, w tym schroniska i centra interwencji kryzysowej dla ofiar gwałtu, ośrodki doradztwa dla kobiet, specjalistyczne ośrodki dla osób LGBTIQ, telefony zaufania, programy mające na celu resocjalizację sprawców przemocy oraz terapię kliniczną po zgwałceniu, należy uznać za niezbędne podczas kryzysów i stanów nadzwyczajnych, w tym kryzysów zdrowotnych. Ich usługi nadal powinny być oferowane w takich sytuacjach, w których zwykle dochodzi do gwałtownego wzrostu liczby przypadków przemocy domowej i przemocy wobec kobiet.

Poprawka  62

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 50

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(50) Traumatyczny charakter przemocy seksualnej, w tym zgwałcenia, wymaga szczególnie wrażliwej reakcji ze strony wyszkolonego i wyspecjalizowanego personelu. Ofiary tego rodzaju przemocy potrzebują natychmiastowej opieki medycznej i wsparcia w związku z traumatycznymi przeżyciami, jak również natychmiastowej obdukcji w celu zebrania dowodów w przypadku zgwałcenia, które są potrzebne do celów ścigania tego przestępstwa. Centra interwencji kryzysowej dla ofiar gwałtu lub ośrodki wsparcia dla ofiar przemocy seksualnej powinny być dostępne w wystarczającej liczbie i odpowiednio rozmieszczone na terytorium każdego państwa członkowskiego. Podobnie ofiary okaleczania żeńskich narządów płciowych, które często są dziewczętami, zazwyczaj potrzebują ukierunkowanego wsparcia. Dlatego państwa członkowskie powinny zapewnić udzielanie specjalnego wsparcia dostosowanego do potrzeb tych ofiar.	(50) Traumatyczny charakter przemocy seksualnej, w tym zgwałcenia, wymaga uwzględniającej aspekt płci reakcji ze strony wyszkolonego i wyspecjalizowanego personelu. Ofiary tego rodzaju przemocy potrzebują natychmiastowej, kompleksowej i długoterminowej opieki medycznej, w tym opieki zdrowotnej w zakresie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego oraz terapii klinicznej po zgwałceniu, takiej jak antykoncepcja awaryjna, profilaktyka poekspozycyjna, leczenie zakażeń przenoszonych drogą płciową, dostęp do bezpiecznej i legalnej aborcji oraz do wsparcia w związku z traumatycznymi przeżyciami, jak również możliwość wsparcia długoterminowego, w tym poradnictwa. Centra interwencji kryzysowej dla ofiar gwałtu lub ośrodki wsparcia dla ofiar przemocy seksualnej powinny oferować usługi natychmiastowej obdukcji w celu zebrania dowodów potrzebnych do celów ścigania; usługi te powinny być dostępne przez całą dobę w wystarczającej liczbie i odpowiednio rozmieszczone na terytorium każdego państwa członkowskiego. Podobnie ofiary (często są to dziewczęta) okaleczania żeńskich narządów płciowych i narządów płciowych osób interseksualnych oraz innych szkodliwych praktyk zazwyczaj potrzebują wsparcia dostosowanego do ich potrzeb. Dlatego państwa członkowskie powinny zapewnić udzielanie specjalnego wsparcia dostosowanego do tych ofiar w ramach podejścia wielodyscyplinarnego ukierunkowanego na ofiary oraz w drodze ukierunkowanych szkoleń dla wszystkich specjalistów, którzy mogą mieć kontakt z ofiarą lub osobą zagrożoną. Takie wsparcie powinno być udzielane z poszanowaniem najwyższych standardów prywatności, intymności i poufności.

Poprawka  63

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 50 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(50a) Ofiary okaleczania żeńskich narządów płciowych (często są to dziewczynki), a także ofiary przymusowej sterylizacji, potrzebują zazwyczaj ukierunkowanego wsparcia. Dlatego państwa członkowskie powinny zapewnić udzielanie specjalnego wsparcia dostosowanego do potrzeb tych ofiar oraz świadczenie specjalistycznych usług wsparcia z zachowaniem najwyższych standardów prywatności, intymności i poufności.

Poprawka  64

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 50 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(50b) W związku z tym, że cyberprzemoc jest znacznie niedoszacowana, dostawcy specjalistycznych usług wsparcia dla ofiar cyberprzemocy powinni być odpowiednio wyposażeni, a takie usługi powinny być łatwo dostępne. Usługi takie powinny obejmować wsparcie psychologiczne, doradztwo prawne i pomoc prawną.

Poprawka  65

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 50 c (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(50c) Przemoc w pracy i molestowanie w środowisku pracy są niedopuszczalne i niezgodne z zasadami godnej pracy. Wpływają one na zdrowie psychiczne, fizyczne i seksualne osób, na ich godność oraz środowisko rodzinne i społeczne, a także na jakość usług publicznych i prywatnych. W szczególności mogą one uniemożliwiać – zwłaszcza kobietom – wejście na rynek pracy oraz pozostanie na rynku i awansowanie, przez co zagrażają równości szans. Wpływają również negatywnie na organizację pracy, stosunki w miejscu pracy, zaangażowanie pracowników, reputację przedsiębiorstwa i wydajność.

Poprawka  66

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 51

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(51) Molestowanie w miejscu pracy uznaje się w dyrektywach 2004/113/WE, 2006/54/WE i 2010/41/UE za dyskryminację ze względu na płeć. Biorąc pod uwagę, że molestowanie seksualne w miejscu pracy ma poważne negatywne skutki zarówno dla ofiar, jak i dla pracodawców, porady dotyczące odpowiedniego reagowania na takie przypadki w miejscu pracy, środków prawnych dostępnych pracodawcy w celu usunięcia sprawcy z miejsca pracy oraz zapewnienia możliwości wcześniejszego postępowania pojednawczego, jeżeli ofiara sobie tego życzy, powinny być udzielane przez zewnętrzne służby poradnictwa zarówno ofiarom, jak i pracodawcom.	(51) Molestowanie w miejscu pracy uznaje się w dyrektywach 2004/113/WE, 2006/54/WE i 2010/41/UE za dyskryminację ze względu na płeć. Biorąc pod uwagę, że molestowanie seksualne w środowisku pracy jest formą dyskryminacji, która ma poważne negatywne skutki zarówno dla ofiar, jak i dla pracodawców, porady dotyczące odpowiedniego zapobiegania takim zdarzeniom i reagowania na nie w środowisku pracy, środków prawnych dostępnych pracodawcy w celu usunięcia sprawcy z miejsca pracy oraz zapewnienia możliwości wcześniejszego postępowania pojednawczego, jeżeli ofiara sobie tego życzy, powinny być udzielane przez zewnętrzne wyspecjalizowane i wyszkolone służby zarówno ofiarom, jak i pracodawcom. Molestowanie seksualne w środowisku pracy i przemoc w pracy należy zwalczać w ramach dialogu społecznego, za pomocą aktów prawnych lub z użyciem obu tych środków, z uwzględnieniem wszystkich miejsc pracy określonych w Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy w sprawie eliminacji przemocy i molestowania w miejscu pracy.

Poprawka  67

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 51 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(51a) Partnerzy społeczni mogą odegrać kluczową rolę w zwalczaniu – za pomocą odpowiednich środków – molestowania seksualnego w środowisku pracy i przemocy domowej. Wraz z rosnącą dostępnością telepracy z domu miejscem przemocy domowej może być w rzeczywistości miejsce pracy ofiary. Pracodawcy i związki zawodowe mogą również przyczyniać się do wykrywania przypadków przemocy domowej, wspierania ofiar i przeciwdziałania wpływowi przemocy domowej na życie zawodowe. Istnieje już wiele przykładów dobrych praktyk i porozumień w sprawie polityk w miejscu pracy, które udzielają wsparcia ofiarom przemocy domowej i umożliwiają im dalsze bezpieczne wykonywanie pracy.

Poprawka  68

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 52

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(52) Państwa członkowskie powinny zapewnić, aby krajowe telefony zaufania działały pod tym samym w całej UE numerem [116 016] i aby numer ten był szeroko reklamowany jako numer dostępny publicznie, nieodpłatnie i całodobowo. Udzielane wsparcie powinno obejmować doradztwo kryzysowe i umożliwiać skierowanie do służb bezpośrednio udzielających pomocy, takich jak schroniska, ośrodki poradnictwa lub policja.	(52) Państwa członkowskie powinny zapewnić, aby krajowe telefony zaufania dla ofiar poszukujących pomocy były dostępne i działały pod takim samym numerem w całej UE [116 016] lub innym już istniejącym numerem, i aby numer ten był szeroko reklamowany jako numer dostępny publicznie, nieodpłatnie i całodobowo. Udzielane wsparcie powinno obejmować doradztwo kryzysowe prowadzone przez specjalistyczne służby wsparcia; powinno ono także umożliwiać skierowanie ofiar do służb bezpośrednio udzielających pomocy, takich jak schroniska, specjalistyczne służby wsparcia kobiet i inne służby socjalne, zdrowotne i sądowe. Takie telefony zaufania powinny być obsługiwane oddzielnie od innych telefonów zaufania dla ofiar przestępstw, a personel obsługujący takie telefony zaufania powinien podawać zainteresowanym wszystkie krajowe numery alarmowe. Ofiary przemocy wobec kobiet i przemocy domowej dzwoniące na ogólny telefon zaufania powinny być przekierowywane do specjalistycznego telefonu zaufania działającego pod takim samym numerem w całej UE lub pod innym już istniejącym numerem, aby uzyskać ukierunkowane poradnictwo. Państwa członkowskie powinny utworzyć krajowy telefon zaufania, jeżeli jeszcze go nie posiadają.

Poprawka  69

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 53

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(53) Schroniska odgrywają kluczową rolę w ochronie ofiar przed aktami przemocy. Poza zapewnieniem bezpiecznego miejsca pobytu schroniska powinny oferować niezbędne wsparcie w odniesieniu do powiązanych ze sobą problemów w zakresie zdrowia ofiar, ich sytuacji finansowej i dobrostanu ich dzieci, ostatecznie przygotowując ofiary do samodzielnego życia.	(53) Schroniska odgrywają kluczową rolę w ochronie ofiar przed aktami przemocy. Poza zapewnieniem bezpiecznego miejsca pobytu schroniska powinny oferować podstawowe porady prawne i niezbędne wsparcie w odniesieniu do powiązanych ze sobą problemów w zakresie zdrowia ofiar, w tym zdrowia psychicznego, sytuacji finansowej i dobrostanu ich dzieci, ostatecznie przygotowując ofiary do samodzielnego życia. Państwa członkowskie powinny zapewnić dostępność wystarczającej liczby specjalnych schronisk dla ofiar przemocy domowej. Muszą także zagwarantować równe rozmieszczenie tych schronisk pod względem geograficznym. Schroniska powinny być dostępne wyłącznie dla ofiar aktów przemocy, a informacja o ich lokalizacji powinna być poufna, aby zapewnić bezpieczeństwo kobiet. Należy udostępnić różne modele schronisk, w tym schroniska wyłącznie dla kobiet, tak aby zapewnić ofiarom maksimum swobody. Schroniska powinny być zawsze dostępne dla ofiar bezpłatnie i gwarantować aktywną i stałą fizyczną obecność wyszkolonego i wyspecjalizowanego personelu, który nawiązuje kontakt z ofiarami i wspiera je. Schroniska i inne odpowiednie zakwaterowanie zastępcze należy udostępnić w taki sposób, aby zaspokajać szczególne potrzeby ofiar z niepełnosprawnościami.

Poprawka  70

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 53 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(53a) Przemoc domowa często wpływa na zatrudnienie, wydajność oraz bezpieczeństwo i higienę pracy ofiary ze względu na odczuwany przez nią stres i lęk. Sprawcy często uniemożliwiają swoim obecnym lub byłym partnerkom dostęp do miejsca pracy. Ponadto ofiary często będą potrzebować dodatkowego czasu wolnego od pracy z powodu wizyt lekarskich, postępowań sądowych lub spraw organizacyjnych, na przykład w związku z poszukiwaniem nowego mieszkania. Państwa członkowskie powinny w związku z tym wdrożyć środki w celu zapewnienia, by pracodawcy, których poinformowano o sytuacji ofiary, nie mogli jej dyskryminować ani stawiać ofiary w niekorzystnym położeniu bezpośrednio w następstwie przemocy lub ze względu na wpływ czynników związanych z przemocą. Aby wesprzeć ofiary w tym trudnym okresie zmian i pomóc im w utrzymaniu zatrudnienia, a tym samym chronić ich zasoby gospodarcze i niezależność finansową, należy raczej zagwarantować im prawo do płatnego urlopu i elastycznych warunków pracy przez odpowiedni okres.

Poprawka  71

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 54

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(54) Aby skutecznie przeciwdziałać negatywnym konsekwencjom dla dzieci będących ofiarami, środki wsparcia dla nich powinny obejmować dostosowaną do wieku pomoc psychologiczną, w razie potrzeby wraz z opieką pediatryczną, oraz być zapewniane, gdy tylko właściwe organy będą miały uzasadnione podstawy, by sądzić, że dzieci mogły być ofiarami, przy czym powinno to obejmować również dzieci będące świadkami przemocy. Przy udzielaniu wsparcia dzieciom będącym ofiarami należy przede wszystkim mieć na uwadze prawa dziecka określone w art. 24 Karty.	(54) Aby skutecznie przeciwdziałać negatywnym konsekwencjom dla dzieci będących ofiarami, środki wsparcia dla nich powinny obejmować dostosowaną do wieku pomoc psychologiczną ze strony przeszkolonych specjalistów, w razie potrzeby wraz z opieką pediatryczną, oraz być zapewniane, gdy tylko właściwe organy będą miały uzasadnione podstawy, by sądzić, że dzieci mogły być ofiarami, przy czym powinno to obejmować również dzieci będące świadkami przemocy. Takie środki wsparcia nie powinny wymagać uprzedniej zgody osoby posiadającej odpowiedzialność rodzicielską, jeżeli osoba ta jest sprawcą lub podejrzanym; powinny także być zgodne z zasadami określonymi w Konwencji ONZ o prawach dziecka, w szczególności w jej art. 9 i 12. Środki te powinny być dostępne długoterminowo, w zależności od potrzeb ofiary. Przy udzielaniu wsparcia dzieciom będącym ofiarami należy przede wszystkim mieć na uwadze prawa dziecka określone w art. 24 Karty. Należy zapewnić współpracę między właściwymi organami a miejscami, do których dziecko uczęszcza, takimi jak szkoła, zarówno w celu wsparcia dziecka, jak i zapewnienia należytego wsparcia innym dzieciom i rodzicom. Przypadki zespołu alienacji rodzicielskiej oraz podobne pojęcia i terminy, które obarczają matki winą za odizolowanie dzieci od ojca, są często powiązane z przypadkami przemocy wobec kobiet i przemocy domowej, zagrażają bezpieczeństwu dziecka i powodują wtórną wiktymizację, dodatkowy stres psychiczny i urazy u ofiar. Stosowanie takich pojęć podważa umiejętności rodzicielskie ofiar, bagatelizuje zeznania dzieci i ryzyko przemocy, na które narażone są dzieci, a także zagraża prawom i bezpieczeństwu matek i dzieci.

Poprawka  72

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 55

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(55) W celu zapewnienia bezpieczeństwa dzieci podczas ewentualnych odwiedzin sprawcy lub podejrzanego, który jest osobą posiadającą odpowiedzialność rodzicielską z prawem do kontaktów z dzieckiem, państwa członkowskie powinny zapewnić dostępność nadzorowanych neutralnych miejsc, w tym placówek ochrony dzieci lub opieki społecznej, tak aby takie wizyty mogły się tam odbywać w najlepszym interesie dziecka. W razie potrzeby wizyty powinny odbywać się w obecności urzędników odpowiedzialnych za ochronę lub dobrostan dzieci. Jeżeli konieczne jest zapewnienie tymczasowego zakwaterowania, dzieci należy w pierwszej kolejności zakwaterować razem z osobą posiadającą odpowiedzialność rodzicielską, która nie jest sprawcą ani podejrzanym, np. z matką. Należy zawsze brać pod uwagę najlepszy interes dziecka.	(55) W celu zapewnienia bezpieczeństwa dzieci podczas ewentualnych odwiedzin sprawcy lub podejrzanego, który jest osobą posiadającą odpowiedzialność rodzicielską z prawem do kontaktów z dzieckiem, państwa członkowskie powinny zapewnić dostępność nadzorowanych neutralnych miejsc, w tym placówek ochrony dzieci lub opieki społecznej, tak aby takie wizyty mogły się tam odbywać w najlepszym interesie dziecka. Nadzorowane neutralne miejsca spotkań ze sprawcą powinny zapewniać bezpieczeństwo zarówno dziecka, jak i – w stosownych przypadkach – osoby posiadającej odpowiedzialność rodzicielską, która nie nadużywa władzy rodzicielskiej; miejsca te powinny także pozwalać na uniknięcie kontaktu między sprawcą lub podejrzanym a rodzicem niestosującym przemocy lub jego krewnymi w drodze na takie spotkanie. W razie potrzeby wizyty powinny odbywać się w obecności urzędników odpowiedzialnych za ochronę lub dobrostan dzieci. Jeżeli konieczne jest zapewnienie tymczasowego zakwaterowania, dzieci należy w pierwszej kolejności zakwaterować razem z osobą posiadającą odpowiedzialność rodzicielską, która nie jest sprawcą ani podejrzanym, np. z matką. Należy zawsze brać pod uwagę dobro dziecka, a najlepszy interes dziecka powinien być nadrzędny wobec wniosku rodzica stosującego przemoc o wspólną pieczę nad dzieckiem lub prawo do osobistej styczności z dzieckiem. Należy odpowiednio pokierować sprawców, aby mogli powstrzymać się od przemocy wobec członków rodziny.

Poprawka  73

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 55 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(55a) Państwa członkowskie powinny przyjąć środki zapobiegające stronniczości przy określaniu „najlepszego interesu dziecka”. Taka stronniczość może obejmować przekonanie, że w najlepszym interesie dziecka leży utrzymanie kontaktu z obojgiem rodziców lub z ich krewnymi za wszelką cenę, bez względu na przemoc, której dziecko było świadkiem; może to mieć negatywny wpływ zarówno na dziecko, jak i na drugiego rodzica, i być dla nich niebezpieczne. Prawo dziecka do utrzymywania kontaktu z obojgiem rodziców należy w razie konieczności ograniczyć.

Poprawka  74

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 56

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(56) Ofiary mające szczególne potrzeby i grupy zagrożone przemocą wobec kobiet lub przemocą domową, takie jak kobiety z niepełnosprawnościami, kobiety mające prawo do pobytu lub zezwolenie na pobyt jako osoby pozostające na utrzymaniu, migrantki nieposiadające dokumentów, kobiety ubiegające się o ochronę międzynarodową, kobiety uciekające przed konfliktami zbrojnymi, kobiety w kryzysie bezdomności, należące do mniejszości rasowych lub etnicznych, mieszkające na obszarach wiejskich, kobiety świadczące usługi seksualne, osadzone lub kobiety starsze, powinny otrzymywać szczególną ochronę i wsparcie.	(56) Ofiary mające szczególne potrzeby i grupy zagrożone przemocą wobec kobiet lub przemocą domową doświadczające dyskryminacji krzyżowej, w tym kobiety z niepełnosprawnościami, kobiety mieszkające w placówkach opiekuńczych, kobiety mające prawo do pobytu lub zezwolenie na pobyt jako osoby pozostające na utrzymaniu, migrantki nieposiadające dokumentów, kobiety ubiegające się o ochronę międzynarodową, kobiety uciekające przed konfliktami zbrojnymi, kobiety w kryzysie bezdomności, kobiety zagrożone ubóstwem, kobiety należące do mniejszości rasowych lub etnicznych, ofiary tak zwanych zbrodni honorowych, kobiety mieszkające na obszarach wiejskich lub w biedniejszych regionach, kobiety uprawiające prostytucję, należące do mniejszości seksualnych lub mniejszości pod względem tożsamości płciowej, osadzone, kobiety starsze, kobiety LBTIQ+, powinny uzyskać szczególną ochronę, opiekę medyczną i wsparcie. Ofiary przemocy objęte niniejszą dyrektywą, które ubiegają się o ochronę międzynarodową, należy traktować jako wnioskodawców o szczególnych potrzebach w zakresie przyjmowania, zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/33/UE1a.
	__________________
	1a Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/33/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie ustanowienia norm dotyczących przyjmowania wnioskodawców ubiegających się o ochronę międzynarodową (Dz.U. L 180 z 29.6.2013, s. 96).

Poprawka  75

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 57

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(57) Kobiety z niepełnosprawnościami doświadczają przemocy wobec kobiet i przemocy domowej w nieproporcjonalnie dużym stopniu, a ze względu na niepełnosprawność często mają trudności z dostępem do środków ochrony i wsparcia. Dlatego państwa członkowskie powinny zapewnić im możliwość pełnego korzystania z praw określonych w niniejszej dyrektywie na równych zasadach z innymi osobami, zwracając przy tym należytą uwagę na szczególną podatność takich ofiar i ich prawdopodobne trudności z uzyskaniem pomocy.	(57) Kobiety z niepełnosprawnościami doświadczają przemocy wobec kobiet i przemocy domowej w nieproporcjonalnie dużym stopniu, a ze względu na niepełnosprawność często mają trudności z dostępem do środków ochrony i wsparcia. Proces zgłaszania przemocy jest często niedostępny z powodu nieodpowiedniej polityki i standardów, negatywnych postaw, barier fizycznych, niedostatecznej informacji i komunikacji, braku świadczenia usług, niewystarczającego finansowania oraz nieangażowania ofiar z niepełnosprawnościami w podejmowanie decyzji, które bezpośrednio wpływają na ich życie. Dlatego państwa członkowskie powinny odpowiednio dostosować usługi wsparcia, tak aby zapewnić tym kobietom możliwość pełnego korzystania z praw określonych w niniejszej dyrektywie na równych zasadach z innymi osobami, zwracając przy tym należytą uwagę na szczególną podatność takich ofiar i ich prawdopodobne trudności z uzyskaniem pomocy.

Poprawka  76

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 57 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(57a) Działania mające na celu zapobieganie przemocy wobec kobiet i przemocy domowej powinny opierać się na trójtorowym podejściu, które obejmuje środki zapobiegawcze pierwszego, drugiego i trzeciego stopnia. Należy zapewnić odpowiednią koordynację tych trzech podejść. Środki zapobiegawcze pierwszego stopnia powinny mieć na celu zapobieganie stosowaniu przemocy i powinny obejmować kampanie informacyjne mające na celu zwiększenie świadomości ogółu społeczeństwa i zrozumienie różnych przejawów wszelkich form przemocy i ich skutków. Środki zapobiegawcze drugiego stopnia powinny mieć na celu wczesne wykrywanie przemocy i zapobieganie jej rozprzestrzenianiu się lub eskalacji na wczesnym etapie. Środki zapobiegania trzeciego stopnia powinny koncentrować się na zapobieganiu ponownemu popełnianiu przestępstwa i ponownej wiktymizacji oraz na właściwym zarządzaniu skutkami przemocy. Środki te powinny obejmować propagowanie interwencji osób postronnych, ośrodków wczesnej interwencji i programów interwencyjnych.

Poprawka  77

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 58

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(58) Państwa członkowskie powinny zapewnić, aby w celu zwalczania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej stosowano środki zapobiegawcze takie jak kampanie podnoszące świadomość. Zapobieganie powinno odbywać się również w ramach kształcenia formalnego, w szczególności przez poprawę edukacji seksualnej oraz rozwój kompetencji społeczno-emocjonalnych, empatii, a także zdrowych i opartych na szacunku relacji.	(58) Państwa członkowskie powinny zapewnić, aby w celu zwalczania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej stosowano oparte na dowodach środki zapobiegawcze takie jak długoterminowe kampanie podnoszące świadomość, w celu zmiany zachowań społecznych i kulturowych kobiet i mężczyzn. Kampanie takie powinny obejmować pełne informowanie o różnych przejawach przemocy oraz o wpływie takiej przemocy na dzieci; powinny także propagować podejście skoncentrowane na prawach człowieka. Zapobieganie powinno odbywać się również w ramach kształcenia formalnego i pozaformalnego, w szczególności przez poprawę kompleksowej i dostosowanej do wieku edukacji seksualnej i nauczania o związkach oraz rozwój kompetencji społeczno-emocjonalnych, empatii, a także zdrowych relacji opartych za obopólnej zgodzie i szacunku. Szczególną uwagę należy zwrócić na ukierunkowanie takich kampanii na miejsca, w których często spotykają się mężczyźni. Kampanie takie powinny angażować odpowiednie zainteresowane podmioty lokalne. Środki zapobiegawcze należy opracować we współpracy z odpowiednimi społecznościami, których dotyczy dane zjawisko, aby zapewnić pełne uwzględnienie ich potrzeb oraz niestygmatyzującą komunikację nacechowaną wrażliwością i stosownością.

Poprawka  78

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 58 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(58a) Równouprawnienie płci, umocnienie pozycji kobiet oraz inwestowanie w budowanie społeczeństwa opartego na równości płci, w którym kobiety są niezależne pod względem finansowym i społecznym, są najlepszymi strategiami zapobiegania różnym formom przemocy wobec kobiet i przemocy domowej. Państwa członkowskie powinny dopilnować, aby kobiety miały środki i możliwości niezbędne do wyjścia z przemocowego związku, poprzez zapewnienie im w razie konieczności dostępu do pomocy społecznej.

Poprawka  79

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 59

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(59) Państwa członkowskie powinny wprowadzać środki mające na celu zapobieganie kultywowaniu szkodliwych stereotypów płci, tak aby wyeliminować koncepcję niższości kobiet lub stereotypowe role kobiet i mężczyzn. Może to również obejmować środki mające na celu sprawienie, że kultura, zwyczaje, religia, tradycja lub honor nie będą postrzegane jako usprawiedliwienie przestępstw przemocy wobec kobiet lub przemocy domowej bądź łagodniejszego traktowania tych czynów. Biorąc pod uwagę, że dzieci od bardzo młodego wieku mają styczność z rolami płciowymi, które kształtują ich postrzeganie siebie oraz wpływają na ich wybory w zakresie edukacji i pracy, a także oczekiwania odnośnie do ich roli jako kobiet i mężczyzn przez całe życie, kluczowe znaczenie ma zajęcie się stereotypami płci już na etapie wczesnej edukacji i opieki nad dzieckiem.	(59) Państwa członkowskie powinny wprowadzać środki mające na celu zapobieganie kultywowaniu szkodliwych stereotypów płci, tak aby wyeliminować koncepcję niższości kobiet lub stereotypowe role kobiet i mężczyzn. Może to również obejmować środki mające na celu sprawienie, że kultura, zwyczaje, religia, tradycja lub honor nie będą postrzegane jako usprawiedliwienie przestępstw przemocy wobec kobiet lub przemocy domowej bądź łagodniejszego traktowania tych czynów, lecz raczej jako okoliczność obciążająca. Zgłaszalność tak zwanych przestępstw honorowych w UE jest bardzo niska; w związku z tym ważne jest, aby właściwe organy były odpowiednio przeszkolone w zakresie identyfikowania tych przestępstw i zajmowania się nimi w odpowiedni sposób. Biorąc pod uwagę, że dzieci od bardzo młodego wieku mają styczność z rolami płciowymi, które kształtują ich postrzeganie siebie oraz wpływają na ich wybory w zakresie edukacji i pracy, a także oczekiwania odnośnie do ich roli jako kobiet i mężczyzn przez całe życie, kluczowe znaczenie ma zajęcie się stereotypami płci już na etapie wczesnej edukacji i opieki nad dzieckiem. Nadmierne narażenie na pornografię, w przypadku gdy przyczynia się ona do utrwalania stereotypów związanych z płcią i jest często jedynym punktem odniesienia dla młodych ludzi w kwestii relacji seksualnych, zwłaszcza w kontekście braku dostępu do kompleksowej edukacji seksualnej i nauczania o związkach, prowadzi do zniekształconego i brutalnego obrazu seksualności. Państwa członkowskie powinny zatem wziąć pod uwagę wpływ pornografii na młodych ludzi oraz ryzyko, że mogą oni powielać agresywne zachowania.

Poprawka  80

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 60

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(60) Aby zapewnić identyfikację ofiar przemocy wobec kobiet i przemocy domowej oraz udzielanie im odpowiedniego wsparcia, państwa członkowskie powinny dopilnować, żeby specjaliści, którzy mogą mieć kontakt z ofiarami, przechodzili szkolenie i otrzymywali ukierunkowane informacje. Szkolenia powinny obejmować ryzyko zastraszania i zapobieganie mu, ponowną i wtórną wiktymizację i oraz dostępność środków ochrony i wsparcia dla ofiar. Aby zapobiegać przypadkom molestowania seksualnego w miejscu pracy i odpowiednio reagować na nie, osoby pełniące funkcje nadzorcze również powinny przejść szkolenie. Szkolenia te powinny także obejmować oceny dotyczące molestowania seksualnego w miejscu pracy oraz związanych z tym zagrożeń psychospołecznych dla bezpieczeństwa i zdrowia, o których to ocenach mowa w dyrektywie 89/391/EWG Parlamentu Europejskiego i Rady45. W działaniach szkoleniowych należy również uwzględnić ryzyko przemocy ze strony osób trzecich. Przemoc ze strony osób trzecich oznacza przemoc, której pracownicy mogą doświadczyć w miejscu pracy, ale nie ze strony współpracownika, i obejmuje takie przypadki, jak molestowanie seksualne pielęgniarek przez pacjenta.	(60) Aby zapewnić identyfikację ofiar przemocy wobec kobiet i przemocy domowej, możliwość złożenia skargi oraz udzielanie ofiarom odpowiedniego wsparcia, państwa członkowskie powinny dopilnować, żeby specjaliści, którzy mogą mieć kontakt z ofiarami, przeszli odpowiednie i dostosowane do potrzeb szkolenie i otrzymywali ukierunkowane informacje w celu wsparcia ofiar w dostępie do wymiaru sprawiedliwości. Takie szkolenie, w tym materiały pomocnicze, powinno być bezpłatne i odbywać się w godzinach pracy. Szkolenie powinno obejmować ryzyko zastraszania i zapobieganie mu, ponowną i wtórną wiktymizację i oraz dostępność środków ochrony, leczenia i wsparcia dla ofiar. Szkolenia takie powinny być w szczególności dostępne dla specjalistów, którzy pracują z kobietami w placówkach, takich jak domy opieki, ośrodki azylowe i więzienia, oraz dla specjalistów, którzy pracują lub są wolontariuszami w schroniskach. Szczególną uwagę należy zwrócić na specjalistyczne szkolenia właściwych organów, które mają kontakt z ofiarami, w tym w szczególności na szkolenia dotyczące sposobów unikania postaw i zachowań związanych z obwinianiem ofiar, na terminowe kierowanie ofiar do specjalistycznych służb, w tym specjalistycznych służb dla kobiet, oraz przetwarzanie danych w celu ułatwienia zgłaszania przypadków przemocy wobec kobiet i przemocy domowej. Szkolenia takie powinny również obejmować równouprawnienie płci i dyskryminację, w tym dyskryminację krzyżową, zapobieganie wtórnej wiktymizacji, umiejętności komunikacyjne oraz zapobieganie molestowaniu seksualnemu najbardziej zmarginalizowanych grup i identyfikację tego zjawiska. Szkolenia powinni prowadzić wykwalifikowani trenerzy, którzy przestrzegają najwyższych standardów jakości pod względem czasu szkolenia, częstotliwości, metod i efektów, zgodnie z celami niniejszej dyrektywy.
__________________
45 Dyrektywa 89/391/EWG Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (Dz.U. L 183 z 29.6.1989, s. 1).

Poprawka  81

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 60 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(60a) Aby zapobiegać przypadkom molestowania seksualnego, cyberprzemocy w środowisku pracy i odpowiednio się nimi zajmować, a także aby identyfikować przypadki przemocy domowej i jej skutki oraz reagować na te przypadki, osoby pełniące funkcje nadzorcze i inspektorzy pracy powinni przejść szkolenie. Takie szkolenie powinno obejmować ocenę przypadków molestowania seksualnego w miejscu pracy oraz powiązanych zagrożeń dla bezpieczeństwa psychospołecznego i zdrowia, o których mowa w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 89/391/EWG1a i na warunkach w niej określonych. Szkolenie powinno również dotyczyć ryzyka przemocy ze strony osób trzecich oraz wprowadzenia wsparcia dla ofiar takiej przemocy w ramach bezpieczeństwa i higieny pracy. Przemoc ze strony osób trzecich odnosi się do przemocy, jakiej pracownicy mogą doświadczyć w miejscu pracy ze strony osoby innej niż współpracownik. Państwa członkowskie powinny zapewnić, aby pracodawcy, w porozumieniu z przedstawicielami pracowników zgodnie z dyrektywą 89/391/EWG, wdrożyli inkluzywne, zintegrowane i specjalistyczne strategie mające na celu zmniejszenie ryzyka molestowania seksualnego w środowisku pracy i zapobieganie mu.
	__________________
	1a Dyrektywa Rady z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (89/391/EWG) (Dz.U. L 183 z 29.6.1989, s. 1).

Poprawka  82

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 61

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(61) W celu rozwiązania problemu niskiego poziomu zgłaszania spraw państwa członkowskie powinny również współpracować z organami ścigania przy opracowywaniu szkoleń, w szczególności dotyczących szkodliwych stereotypów płci, ale także w odniesieniu do zapobiegania przestępstwom, biorąc pod uwagę zwykle bliski kontakt tych służb z grupami zagrożonymi przemocą i z ofiarami.	(61) W celu rozwiązania problemu niskiego poziomu zgłaszania oraz w celu zapobieżenia wtórnej wiktymizacji państwa członkowskie powinny również współpracować z organami ścigania, organami sądowymi, społeczeństwem obywatelskim, organizacjami społeczności lokalnych, Europejskim Instytutem ds. Równości Kobiet i Mężczyzn z innymi odpowiednimi wyspecjalizowanymi podmiotami przy opracowywaniu szkoleń, w szczególności dotyczących szkodliwych stereotypów płci i błędnego rozumienia przemocy seksualnej i domowej, ale także w odniesieniu do zapobiegania przestępstwom, biorąc pod uwagę zwykle bliski kontakt tych służb z grupami zagrożonymi przemocą, z ofiarami i sprawcami. Szkolenie organów ścigania dotyczące przyjmowania ofiar przemocy ze względu na płeć, ofiar przemocy domowej lub ofiar cyberprzemocy, ma zasadnicze znaczenie dla właściwego udzielenia ofiarom pomocy we wnoszeniu skargi oraz dla właściwej oceny ryzyka w sytuacji, w jakiej ofiara się znajduje.

Poprawka  83

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 61 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(61a) Państwa członkowskie powinny uznawać kobiece organizacje społeczeństwa obywatelskiego, w tym organizacje pracujące z kobietami narażonymi na zwiększone ryzyko doświadczenia przemocy ze względu na płeć, za partnerów w opracowywaniu i wdrażaniu polityki oraz angażować je, w stosownych przypadkach, w prace organów rządowych i komitetów zajmujących się zwalczaniem przemocy wobec kobiet i przemocy domowej. Ponadto w istotnych kwestiach należy konsultować się z innymi odpowiednimi zainteresowanymi stronami, takimi jak partnerzy społeczni w związku z molestowaniem seksualnym w środowisku pracy.

Poprawka  84

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 62

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(62) Należy ustanowić programy interwencyjne w celu zapobiegania (powtarzającym się) przestępstwom przemocy wobec kobiet lub przemocy domowej i minimalizowania ryzyka wystąpienia takich czynów. Celem tych programów powinno być w szczególności uczenie sprawców lub osób zagrożonych popełnieniem przestępstwa, jak nie stosować przemocy w relacjach międzyludzkich i jak przeciwdziałać wzorcom zachowań agresywnych. Programy powinny służyć zachęcaniu sprawców do wzięcia odpowiedzialności za swoje czyny oraz do analizy swoich postaw i przekonań wobec kobiet.	(62) Należy ustanowić programy interwencyjne w celu zapobiegania (powtarzającym się) przestępstwom przemocy wobec kobiet lub przemocy domowej i minimalizowania ryzyka wystąpienia takich czynów. Powinny być one prowadzone przez przeszkolonych i wykwalifikowanych specjalistów oraz w ścisłej współpracy ze specjalistycznymi służbami wsparcia dla ofiar. Celem tych programów powinno być w szczególności uczenie sprawców lub osób zagrożonych popełnieniem przestępstwa, jak nie stosować przemocy w relacjach międzyludzkich i jak przeciwdziałać wzorcom zachowań agresywnych. W przypadku gdy ofiara wyraża zgodę na kontakt ze sprawcą lub gdy przebywa ona za zgodą w bliskiej odległości od sprawcy, szczególną uwagę należy zwrócić na bezpieczeństwo ofiary podczas takich programów interwencyjnych. Programy powinny służyć zachęcaniu sprawców do wzięcia odpowiedzialności za swoje czyny oraz do analizy swoich postaw i przekonań wobec kobiet. Programy te mają pomóc sprawcom zrozumieć i uznać swoją odpowiedzialność, zmienić szkodliwe postawy i zachowania oraz przyjąć zachowania wolne od przemocy w relacjach międzyludzkich.

Poprawka  85

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 62 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(62a) Państwa członkowskie zapewniają, aby programy interwencyjne spełniały normy minimalne i były zgodne z najlepszymi praktykami. Programy interwencyjne powinny być prowadzone przez przeszkolony personel, opierać się na podejściu uwzględniającym aspekt płci, być ukierunkowane na ofiary, obejmować pełną ocenę ryzyka w odniesieniu do sprawcy, należeć do sieci innych podmiotów, dążyć do nawiązania ścisłej współpracy ze specjalistycznymi służbami wsparcia, w tym ze specjalistycznymi służbami wsparcia dla kobiet, a także wydawać wytyczne dotyczące oceny wyników. Państwa członkowskie powinny współpracować z Europejskim Instytutem ds. Równości Kobiet i Mężczyzn przy ustanawianiu wspólnych norm i wytycznych.

Poprawka  86

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 62 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(62b) Wszystkim środkom przewidzianym w niniejszej dyrektywie musi towarzyszyć wystarczające, przewidywalne i zrównoważone finansowanie. Jest to szczególnie ważne dla zapewnienia, aby organy krajowe i specjalistyczne służby wsparcia, w tym pozarządowe specjalistyczne służby dla kobiet, posiadały wystarczające finansowanie oraz zasoby ludzkie, techniczne i technologiczne na potrzeby skutecznego i kompleksowego wdrażania niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie powinny włączyć specjalistyczne służby wsparcia dla kobiet jako integralny element wdrażania krajowego systemu wsparcia dla ofiar przemocy ze względu na płeć.

Poprawka  87

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 63

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(63) Aby zapewnić ofiarom przestępstw cyberprzemocy objętych niniejszą dyrektywą możliwość skutecznego korzystania z przysługujących im praw do usunięcia nielegalnych treści związanych z takimi przestępstwami, państwa członkowskie powinny propagować współpracę między dostawcami usług pośrednich. Aby zapewnić wczesne wykrywanie takich treści i skuteczne ich eliminowanie oraz aby ofiary tych przestępstw otrzymywały odpowiednią pomoc i wsparcie, państwa członkowskie powinny również ułatwić ustanowienie lub stosowanie istniejących dobrowolnych środków samoregulacyjnych takich jak kodeksy postępowania, w tym w zakresie wykrywania systematycznego ryzyka związanego z cyberprzemocą oraz szkolenia personelu dostawców usług zajmującego się zapobieganiem takiej przemocy i udzielaniem pomocy ofiarom.	(63) Aby zapewnić ofiarom przestępstw cyberprzemocy objętych niniejszą dyrektywą możliwość skutecznego korzystania z przysługujących im praw do usunięcia nielegalnych treści związanych z takimi przestępstwami, państwa członkowskie powinny propagować współpracę między dostawcami usług pośrednich, organami władz i organizacjami społeczeństwa obywatelskiego, na przykład przez ustanowienie zaufanych podmiotów sygnalizujących zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2022/2065. Aby zapewnić wczesne wykrywanie takich treści i skuteczne ich eliminowanie oraz aby ofiary tych przestępstw otrzymywały odpowiednią pomoc i wsparcie, państwa członkowskie powinny również ułatwić ustanowienie lub stosowanie istniejących dobrowolnych środków samoregulacyjnych takich jak kodeksy postępowania, w tym w zakresie wykrywania systematycznego ryzyka związanego z cyberprzemocą oraz szkolenia personelu dostawców usług zajmującego się zapobieganiem takiej przemocy i udzielaniem pomocy ofiarom.

Poprawka  88

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 63 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(63a) Państwa członkowskie powinny wykazać swoje zaangażowanie w zapobieganie i zwalczanie przemocy wobec kobiet i przemocy domowej poprzez opracowanie krajowych planów działania w tym zakresie.

Poprawka  89

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 63 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(63b) Z myślą o rozwinięciu skonsolidowanej strategii Unii w zakresie zwalczania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej w celu dalszego zwiększenia zaangażowania Unii i państw członkowskich, a także podejmowanych przez nie wysiłków na rzecz zapobiegania tym zjawiskom i ich zwalczania, państwa członkowskie powinny ułatwiać powołanie koordynatora ds. zwalczania przemocy ze względu na płeć (zwanego dalej „koordynatorem unijnym”) oraz ułatwić mu wykonywanie pracy. Zadania koordynatora unijnego powinny obejmować na przykład usprawnienie koordynacji i spójności, unikanie powielania wysiłków podejmowanych przez instytucje i agencje unijne, a także przez państwa członkowskie i podmioty międzynarodowe, przyczynianie się do rozwoju istniejących lub opracowania nowych polityk i strategii unijnych dotyczących walki z przemocą wobec kobiet i przemocą domową czy też składanie sprawozdań instytucjom Unii.

Poprawka  90

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 64

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(64) Politykę odpowiedniego zwalczania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej można formułować wyłącznie na podstawie kompleksowych i porównywalnych danych zdezagregowanych. Aby skutecznie monitorować rozwój sytuacji w państwach członkowskich i likwidować luki w porównywalnych danych, państwa członkowskie powinny regularnie przeprowadzać badania przy użyciu zharmonizowanej metodyki Komisji (Eurostatu) w celu gromadzenia danych i przekazywania ich Komisji (Eurostatowi).	(64) Politykę odpowiedniego zwalczania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej można formułować wyłącznie na podstawie kompleksowych i porównywalnych danych zdezagregowanych. Aby skutecznie monitorować rozwój sytuacji w państwach członkowskich i likwidować luki w porównywalnych danych, państwa członkowskie powinny regularnie przeprowadzać badania przy użyciu zharmonizowanej metodyki Komisji (Eurostatu) w celu gromadzenia danych i przekazywania ich Komisji (Eurostatowi). Ponadto należy wykorzystywać dane jakościowe, ponieważ mogą one dostarczyć unikalnych informacji na temat obecnych realiów w walce z przemocą wobec kobiet i przemocą domową, a także na temat postępów poczynionych we wdrażaniu niniejszej dyrektywy. Dane należy gromadzić w tym samym momencie procesu, aby zapewnić porównywalne i dające się powiązać wyniki. W opracowywanie metodyki gromadzenia danych powinny być zaangażowane organizacje pozarządowe zajmujące się zapobieganiem i przeciwdziałaniem przemocy wobec kobiet lub przemocy domowej, w tym organizacje kobiece, specjalistyczne służby wsparcia dla kobiet i inne specjalistyczne służby wsparcia.

Poprawka  91

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 65

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(65) Państwa członkowskie powinny zapewnić, aby gromadzone dane były ograniczone do tego, co jest absolutnie niezbędne do pomocy w monitorowaniu skali występowania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej oraz tendencji w tym zakresie, a także do opracowywania nowych strategii politycznych w tej dziedzinie. Udostępnianie zgromadzone dane nie powinny obejmować żadnych danych osobowych.	(65) Państwa członkowskie powinny zapewnić, aby gromadzone dane były ograniczone do tego, co jest absolutnie niezbędne do pomocy w monitorowaniu skali występowania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej oraz tendencji w tym zakresie, a także do opracowywania nowych strategii politycznych w tej dziedzinie. Państwa członkowskie powinny przekazywać odpowiednie dane i informacje właściwym instytucjom takim jak Europejski Instytut ds. Równości Kobiet i Mężczyzn oraz Eurofound, aby umożliwić porównywalność, ocenę i analizę tych danych na szczeblu Unii. Gromadzone dane powinny obejmować kontekst, w którym popełniono przestępstwo, np. fakt, że przestępstwo popełniono w domu, w miejscu pracy lub w internecie, a także informacje na temat tego, czy ofiara jest narażona na zwiększone ryzyko doświadczenia przemocy ze względu na płeć; posłuży to za podstawę przyszłych ukierunkowanych działań politycznych. Dane te powinny także zawierać informacje, czy ofiarami przemocy są osoby dotknięte dyskryminacją krzyżową. W celu ochrony anonimowości i poufności, poszanowania podstawowych zasad ochrony danych i poszanowania praw podstawowych przy wymianie zgromadzonych danych należy wykluczyć dane osobowe.

Poprawka  92

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 65 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	(65a) Dane do celów statystycznych powinny być gromadzone na bieżąco, aby można było monitorować tendencje oraz określić dobre praktyki i obszary wymagające poprawy. Eurostat i Europejski Instytut ds. Równości Kobiet i Mężczyzn regularnie opracowują sprawozdania dotyczące statystyk związanych z wdrażaniem niniejszej dyrektywy oraz przekazują te sprawozdania koordynatorowi unijnemu, Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. Komisja zapewnia przyznanie wystarczających środków finansowych na prowadzenie takiej sprawozdawczości.

Poprawka  93

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Motyw 71

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(71) Zgodnie z art. 42 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2018/1725 skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych, który wydał opinię dnia [XX 2022] r.,	(71) Zgodnie z art. 42 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2018/1725 skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych; swoje uwagi przekazał on 4 kwietnia 2022 r.

Poprawka  94

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – litera c

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
c) ochrony i wsparcia ofiar.	c) prawa ofiar do ochrony i wsparcia

Poprawka  95

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 1 – akapit 1 – litera c a (nowa)

 

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	ca) zapobiegania i wczesnej interwencji.

Poprawka  96

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 2 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Wdrażając środki przewidziane w niniejszej dyrektywie, państwa członkowskie biorą pod uwagę zwiększone ryzyko przemocy, na jakie narażone są ofiary doświadczające dyskryminacji ze względu na płeć w połączeniu z innymi przyczynami, tak aby zaspokoić ich większe potrzeby w zakresie ochrony i wsparcia, jak określono w art. 18 ust. 4, art. 27 ust. 5 i art. 37 ust. 7.	1. Wdrażając środki przewidziane w niniejszej dyrektywie, państwa członkowskie biorą pod uwagę zwiększone ryzyko przemocy, na jakie narażone są ofiary doświadczające dyskryminacji krzyżowej ze względu na płeć metrykalną lub płeć społeczno-kulturową w połączeniu z innymi przyczynami, tak aby zaspokoić ich większe potrzeby w zakresie ochrony i wsparcia, jak określono w art. 18 ust. 4, art. 27 ust. 5, art. 35 ust. 1 i art. 37 ust. 7.

Poprawka  97

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 2 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Państwa członkowskie zapewniają, aby przy stosowaniu niniejszej dyrektywy szczególną uwagę zwracano na ryzyko zastraszania, odwetu, wtórnej i ponownej wiktymizacji oraz na potrzebę ochrony godności i integralności cielesnej ofiar.	2. Państwa członkowskie zapewniają, aby przy stosowaniu niniejszej dyrektywy szczególną uwagę zwracano na ryzyko zastraszania, odwetu, wtórnej i ponownej wiktymizacji oraz na potrzebę ochrony godności i praw ofiar, w tym ich integralności fizycznej i psychicznej, prywatności i bezpieczeństwa.

Poprawka  98

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 4 – akapit 1 – wprowadzenie

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Do celów niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje:	(Nie dotyczy polskiej wersji językowej)

Poprawka  99

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 4 – akapit 1 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
a) „przemoc wobec kobiet” oznacza przemoc ze względu na płeć, która jest skierowana przeciwko kobiecie lub dziewczynce, dlatego że ta jest kobietą lub dziewczynką, lub która dotyka kobiety lub dziewczęta w nieproporcjonalnie większym stopniu, w tym wszelkie akty takiej przemocy, które prowadzą lub mogą prowadzić do fizycznej, seksualnej, psychologicznej lub ekonomicznej szkody lub cierpienia, w tym również groźby takich aktów, przymus lub arbitralne pozbawianie wolności, zarówno w życiu publicznym, jak i prywatnym;	a) „przemoc wobec kobiet” oznacza wszelkie akty przemocy ze względu na płeć, które są skierowane przeciwko kobiecie lub dziewczynce, dlatego że ta jest kobietą lub dziewczynką, lub które dotyczą kobiet lub dziewcząt w całej ich różnorodności w nieproporcjonalnie większym stopniu, w tym wszelkie akty takiej przemocy, które prowadzą lub mogą prowadzić do fizycznej, seksualnej, psychologicznej lub ekonomicznej szkody lub cierpienia, w tym również groźby takich aktów, przymus lub arbitralne pozbawianie wolności, zarówno w życiu publicznym, jak i prywatnym;

Poprawka  100 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 4 – akapit 1 – litera b

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
b) „przemoc domowa” oznacza wszelkie akty przemocy, które powodują lub mogą powodować fizyczne, seksualne, psychologiczne lub ekonomiczne szkody lub cierpienie, zdarzające się w rodzinie lub gospodarstwie domowym, bez względu na biologiczne lub prawne więzi rodzinne, lub między byłymi lub obecnymi małżonkami lub partnerami, niezależnie od tego, czy sprawca i ofiara dzielą lub dzielili miejsce zamieszkania, czy nie;	b) „przemoc domowa” oznacza wszelkie akty przemocy fizycznej, seksualnej, psychologicznej lub ekonomicznej lub groźby takich aktów, które powodują lub mogą powodować szkody lub cierpienie, zdarzające się w rodzinie lub gospodarstwie domowym, bez względu na biologiczne lub prawne więzi rodzinne, lub między byłymi lub obecnymi małżonkami lub partnerami, niezależnie od tego, czy sprawca i ofiara dzielą lub dzielili gospodarstwo domowe, czy nie;

Poprawka  101

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 4 – akapit 1 – litera f

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
f) „dostawcy usług pośrednich” oznaczają dostawców usług zdefiniowanych w art. 2 lit. f) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) YYYY/XXX17 [rozporządzenie w sprawie jednolitego rynku usług cyfrowych];	f) „dostawca usług pośrednich” oznacza dostawcę usługi pośredniej zdefiniowanej w art. 3 lit. g) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/206517;
__________________	__________________
17 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) YYYY/XXX w sprawie jednolitego rynku usług cyfrowych (Dz.U. L …).	17 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2065 z dnia 19 października 2022 r. w sprawie jednolitego rynku usług cyfrowych oraz zmiany dyrektywy 2000/31/WE (akt o usługach cyfrowych) (Dz.U. L 277 z 27.10.2022, s. 1).

Poprawka  102

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 4 – akapit 1 – litera g

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
g) „molestowanie seksualne w miejscu pracy” oznacza każdą formę niepożądanego zachowania werbalnego, niewerbalnego lub fizycznego o charakterze seksualnym, jeżeli ma ono miejsce w kontekście zatrudnienia, wykonywania zawodu lub samozatrudnienia, w związku z nimi lub w kwestiach ich dotyczących, którego celem lub skutkiem jest naruszenie godności ofiary, w szczególności przy stwarzaniu atmosfery zastraszenia, wrogości, poniżenia, upokorzenia lub obrazy;	g) „molestowanie seksualne w środowisku pracy” oznacza każdą formę niepożądanego zachowania werbalnego, niewerbalnego lub fizycznego o charakterze seksualnym, jeżeli ma ono miejsce w kontekście zatrudnienia, wykonywania zawodu lub samozatrudnienia, w związku z nimi lub w kwestiach ich dotyczących, w pracy nieformalnej i nierejestrowanej, podczas poszukiwania pracy lub szkolenia, w tym w publicznych i prywatnych przestrzeniach pracy, w miejscach, gdzie pracownicy pobierają wynagrodzenie, odpoczywają, spędzają przerwy lub posilają się, w miejscach, w których korzystają z urządzeń sanitarnych i myją się lub w szatniach, podczas związanych z pracą przejazdów, podróży, szkoleń, wydarzeń lub zajęć socjalnych, w komunikacji związanej z pracą, w tym umożliwianej przez technologie informacyjno-komunikacyjne, w zapewnianych przez pracodawcę miejscach zakwaterowania lub w podróży do i z pracy, którego celem lub skutkiem jest naruszenie godności ofiary, w szczególności przy stwarzaniu atmosfery zastraszenia, wrogości, poniżenia, upokorzenia lub obrazy, lub gdy odrzucenie takiego zachowania przez osobę lub poddanie się mu jest wyraźnie lub domyślnie wykorzystywane jako podstawa do podejmowania decyzji związanych z jej pracą;

Poprawka  103

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 5 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Państwa członkowskie zapewniają, aby przez czynność bez zgody rozumiana była czynność, która jest wykonywana bez zgody dobrowolnie wyrażonej przez kobietę lub która ma miejsce, gdy kobieta nie jest w stanie wyrazić wolnej woli ze względu na swój stan fizyczny lub psychiczny, z wykorzystaniem w ten sposób niezdolności kobiety do wyrażenia wolnej woli, na przykład w stanie nieświadomości, odurzenia, snu, choroby, uszczerbku na zdrowiu lub niepełnosprawności.	2. Państwa członkowskie zapewniają, aby przez czynność bez zgody rozumiana była czynność, która jest wykonywana bez zgody dobrowolnie wyrażonej przez kobietę lub która ma miejsce, gdy kobieta nie jest w stanie wyrazić wolnej woli ze względu na swój stan fizyczny lub psychiczny, z wykorzystaniem w ten sposób niezdolności kobiety do wyrażenia wolnej woli, na przykład w stanie strachu, zastraszenia, nieświadomości, odurzenia, snu, choroby, uszczerbku na zdrowiu albo niepełnosprawności lub w innej szczególnie trudnej sytuacji.

Poprawka  104

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 5 – ustęp 3

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
3. Zgoda może zostać wycofana w dowolnym momencie czynności. Braku zgody nie można podważyć wyłącznie milczeniem kobiety, brakiem oporu słownego lub fizycznego z jej strony lub jej wcześniejszym zachowaniem seksualnym.	3. Zgoda może zostać wycofana w dowolnym momencie czynności. Braku zgody nie można podważyć milczeniem kobiety, brakiem oporu słownego lub fizycznego z jej strony lub jej wcześniejszym zachowaniem seksualnym, czy istniejącym lub przeszłym związkiem ze sprawcą, w tym związkiem małżeńskim lub jakimkolwiek innym związkiem partnerskim. Zgoda ma być udzielona dobrowolnie jako wyraz wolnej woli, co należy oceniać w świetle danych okoliczności.

Poprawka  105

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 5 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Artykuł 5a
	Napaść na tle seksualnym
	1.  Państwa członkowskie dopilnowują, aby następujące czyny umyślne podlegały karze jako przestępstwo:
	a)  jakakolwiek czynność z kobietą o charakterze seksualnym bez jej zgody, inna niż czynności, o których mowa w art. 5 ust. 1 lit. a);
	b)  doprowadzenie kobiety do jakiejkolwiek czynności z inną osobą o charakterze seksualnym bez jej zgody, innych niż czynności, o których mowa w art. 5 ust. 1 lit. b);
	2.  Państwa członkowskie dopilnowują, aby przez czynność bez zgody rozumiana była czynność, która jest wykonywana bez zgody dobrowolnie wyrażonej przez kobietę lub która ma miejsce, gdy kobieta nie jest w stanie wyrazić wolnej woli ze względu na swój stan fizyczny lub psychiczny, a jej niezdolność do wyrażenia wolnej woli jest wykorzystywana, na przykład ponieważ boi się, jest zastraszona, nieświadoma, odurzona, śpi, jest chora, ma uszczerbek na zdrowiu albo niepełnosprawność lub znajduje się w innej szczególnie trudnej sytuacji;
	3.  Zgoda może zostać wycofana w dowolnym momencie czynności. Braku zgody nie można podważyć milczeniem kobiety, brakiem oporu słownego lub fizycznego z jej strony lub jej wcześniejszym zachowaniem seksualnym, czy istniejącym lub przeszłym związkiem ze sprawcą, w tym związkiem małżeńskim lub jakimkolwiek innym związkiem partnerskim. Zgoda ma być udzielona dobrowolnie jako wyraz wolnej woli, co należy oceniać w świetle danych okoliczności.

Poprawka  106

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 6 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Artykuł 6a
	Okaleczanie narządów płciowych osoby interseksualnej
	1.  Państwa członkowskie zapewniają, aby następujące czyny umyślne podlegały karze jako przestępstwo:
	a)  przeprowadzanie wszelkich zbędnych zabiegów chirurgicznych lub medycznych lub leczenia hormonalnego na narządach płciowych zdrowej kobiety lub dziecka urodzonych z różnorodnymi cechami płciowymi, bez uprzedniej i świadomej zgody oraz bez zrozumienia przez kobietę lub dziecko procedury lub leczenia, których celem lub skutkiem jest zmiana tych cech płciowych, aby dostosować je do typowo męskich lub żeńskich cech płciowych;
	b)  zmuszanie lub doprowadzenie zdrowej kobiety lub dziecka do poddania się zabiegowi lub leczeniu, o którym mowa w lit. a).
	2.  Państwa członkowskie dopilnowują, aby uprzednia i świadoma zgoda kobiety lub dziecka na poddanie się zabiegowi lub leczeniu, o którym mowa w ust. 1, nie mogła być zastąpiona zgodą opiekunów prawnych kobiety lub dziecka.

Poprawka  107

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 6 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Artykuł 6b
	Przymusowa sterylizacja
	1.  Państwa członkowskie dopilnowują, aby następujące czyny umyślne podlegały karze jako przestępstwo:
	a)  przeprowadzenie zabiegu chirurgicznego u kobiety lub dziecka, którego celem lub skutkiem jest uniemożliwienie im dalszej naturalnej prokreacji, bez uprzedniej i świadomej zgody kobiety lub dziecka i jeżeli nie rozumieją tego zabiegu, w tym jako warunku wstępnego do przeprowadzenia innych zabiegów medycznych;
	b)  zmuszanie lub doprowadzenie kobiety lub dziecka do poddania się zabiegowi chirurgicznemu, o którym mowa w lit. a).
	2.  Państwa członkowskie dopilnowują, aby uprzednia i świadoma zgoda kobiety lub dziecka na poddanie się zabiegowi, o którym mowa w ust. 1 lit. a), nie mogła być zastąpiona zgodą opiekunów prawnych kobiety lub dziecka.

Poprawka  108

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 6 c (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Artykuł 6c
	Przymusowe małżeństwo
	Państwa członkowskie dopilnowują, aby następujące czyny umyślne podlegały karze jako przestępstwo:
	a)  zmuszanie kobiety lub dziecka do zawarcia małżeństwa;
	b)  podstępne sprowadzenie kobiety lub dziecka na terytorium kraju innego niż kraj zamieszkania z zamiarem zmuszenia danej osoby do zawarcia małżeństwa.

Poprawka  109

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 6 d (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Artykuł 6d
	Molestowanie seksualne w środowisku pracy
	Państwa członkowskie dopilnowują, aby umyślne dopuszczanie się molestowania seksualnego w środowisku pracy podlegało karze jako przestępstwo.

Poprawka  110

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 7 – akapit 1 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
a) udostępnianie wielu użytkownikom końcowym intymnych obrazów, nagrań wideo lub innych treści przedstawiających czynności seksualne innej osoby, bez jej zgody, za pomocą technologii informacyjno-komunikacyjnych;	a) udostępnianie innym użytkownikom końcowym intymnych treści innej osoby, bez jej zgody, za pomocą technologii informacyjno-komunikacyjnych;

Poprawka  111

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 7 – akapit 1 – litera b

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
b) wytwarzanie obrazów, nagrań wideo lub innych treści, które sprawiają wrażenie, że inna osoba uczestniczy w czynnościach seksualnych, bez jej zgody, lub manipulowanie takimi obrazami, nagraniami wideo lub innymi treściami, a następnie udostępnianie ich wielu użytkownikom końcowym za pomocą technologii informacyjno-komunikacyjnych;	b) wytwarzanie intymnych treści lub innych treści, które sprawiają wrażenie, że inna osoba uczestniczy w czynnościach seksualnych, bez jej zgody, lub manipulowanie takimi treściami, a następnie udostępnianie ich innym użytkownikom końcowym za pomocą technologii informacyjno-komunikacyjnych;

Poprawka  112

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 7 – akapit 1 – litera c

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
c) grożenie zachowaniem, o którym mowa w lit. a) i b), w celu zmuszenia innej osoby do wykonania określonej czynności, przyzwolenia na nią lub powstrzymania się od niej.	c) grożenie zachowaniem, o którym mowa w lit. a) lub b);

Poprawka  113

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 7 – akapit 1 a (nowy)

 

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	Do celów niniejszego artykułu termin „intymne treści” należy rozumieć jako obejmujący obrazy, fotografie i nagrania wideo o charakterze prywatnym lub osobistym oraz o charakterze seksualnym lub pokazujące nagość.

Poprawka  114

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 8 – akapit 1 – litera c

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
c) udostępnianie wielu użytkownikom końcowym treści zawierających dane osobowe innej osoby, bez jej zgody, za pomocą technologii informacyjno-komunikacyjnych w celu nakłonienia tych użytkowników końcowych do wyrządzenia tej osobie szkody fizycznej lub znacznej szkody psychicznej.	c) udostępnianie lub ujawnianie innym użytkownikom końcowym treści zawierających dane osobowe innej osoby, bez jej zgody, za pomocą technologii informacyjno-komunikacyjnych w celu nakłonienia innych osób do wyrządzenia tej osobie szkody fizycznej, psychicznej lub ekonomicznej.

Poprawka  115

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 9 – akapit 1 – litera a

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
a) inicjowanie ataku z udziałem osób trzecich na inną osobę przez udostępnianie wielu użytkownikom końcowym za pomocą technologii informacyjno-komunikacyjnych treści zawierających groźby lub zniewagi, czego skutkiem jest wyrządzenie zaatakowanej osobie znacznej szkody psychicznej;	a) inicjowanie ataku na inną osobę przez udostępnianie innym użytkownikom końcowym za pomocą technologii informacyjno-komunikacyjnych treści zawierających groźby lub stanowiących nadużycie, czego skutkiem jest wyrządzenie zaatakowanej osobie szkody psychicznej lub ekonomicznej.

Poprawka  116

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 9 – akapit 1 – litera b

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
b) udział z osobami trzecimi w atakach, o których mowa w lit. a).	b) udział w atakach, o których mowa w lit. a).

Poprawka  117

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 9 – akapit 1 – litera b a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	ba) niezamówione przesyłanie za pomocą technologii informacyjno-komunikacyjnych obrazu, nagrania wideo lub innego materiału przedstawiającego genitalia, aby spowodować uszczerbek psychiczny u danej osoby.

Poprawka  118

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 10 – akapit 1

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
Państwa członkowskie zapewniają, aby umyślne nawoływanie do przemocy lub nienawiści skierowanej przeciwko grupie osób, którą definiuje się według płci metrykalnej lub społeczno-kulturowej, lub przeciwko członkowi takiej grupy przez rozpowszechnianie za pomocą technologii informacyjno-komunikacyjnych treści zawierających takie nawoływanie podlegało karze jako przestępstwo.	Państwa członkowskie zapewniają, aby umyślne nawoływanie do przemocy lub nienawiści skierowanej przeciwko grupie osób, którą definiuje się według orientacji seksualnej, ekspresji płciowej, tożsamości płciowej lub cech płciowych, lub przeciwko członkowi takiej grupy przez rozpowszechnianie za pomocą technologii informacyjno-komunikacyjnych treści zawierających takie nawoływanie podlegało karze jako przestępstwo.

Poprawka  119

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 11 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Państwa członkowskie zapewniają, aby usiłowanie popełnienia przestępstw, o których mowa w art. 5 i 6, podlegało karze jako przestępstwo.	2. Państwa członkowskie zapewniają, aby usiłowanie popełnienia przestępstw, o których mowa w art. 5, 5a, 6, 6a, 6b i 6c, podlegało karze jako przestępstwo.

Poprawka  120

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 12 – ustęp 2 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	2a. Państwa członkowskie dopilnowują, aby przestępstwo, o którym mowa w art. 5a, podlegało karze, której maksymalny wymiar wynosi co najmniej trzy lata pozbawienia wolności i co najmniej pięć lat pozbawienia wolności, jeżeli przestępstwo popełniono w okolicznościach obciążających, o których mowa w art. 13;

Poprawka  121

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 12 – ustęp 2 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	2b. Państwa członkowskie dopilnowują, aby przestępstwo, o którym mowa w art. 6d, podlegało karze, której maksymalny wymiar wynosi co najmniej rok pozbawienia wolności.

Poprawka  122

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 12 – ustęp 3

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
3. Państwa członkowskie zapewniają, aby sprawca przestępstwa, o którym mowa w art. 5, który został wcześniej skazany za przestępstwa o tym samym charakterze, obowiązkowo uczestniczył w programie interwencyjnym, o którym mowa w art. 38.	3. Państwa członkowskie zapewniają, aby sprawca przestępstwa, o którym mowa w art. 5, obowiązkowo uczestniczył w programie interwencyjnym, o którym mowa w art. 38, niezwłocznie po wydaniu wyroku skazującego;

Poprawka  123

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 12 – ustęp 4

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
4. Państwa członkowskie zapewniają, aby przestępstwo, o którym mowa w art. 6, podlegało karze, której maksymalny wymiar wynosi co najmniej pięć lat pozbawienia wolności i co najmniej siedem lat pozbawienia wolności, jeżeli przestępstwo to popełniono w okolicznościach obciążających, o których mowa w art. 13.	4. Państwa członkowskie zapewniają, aby przestępstwa, o których mowa w art. 6, 6a, 6b i 6c, podlegały karze, której maksymalny wymiar wynosi co najmniej pięć lat pozbawienia wolności i co najmniej siedem lat pozbawienia wolności, jeżeli przestępstwo popełniono w okolicznościach obciążających, o których mowa w art. 13.

Poprawka  124

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 13 – akapit 1 – litera b

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
b) przestępstwo zostało popełnione przeciw osobie podatnej na zagrożenia ze względu na szczególne okoliczności, takie jak sytuacja zależności lub niepełnosprawność fizyczna, umysłowa, intelektualna lub sensoryczna, lub przebywającej w placówkach opiekuńczych;	b) przestępstwo zostało popełnione przeciw osobie podatnej na zagrożenia ze względu na szczególne okoliczności, takie jak status pobytowy, ciąża, sytuacja zależności lub niepełnosprawność fizyczna, umysłowa, intelektualna lub sensoryczna, lub stres, która padła ofiarą handlu ludźmi lub przebywającej w placówkach opiekuńczych, jak dom spokojnej starości, dom dziecka, ośrodek recepcyjny, ośrodek detencyjny lub ośrodek zakwaterowania dla osób ubiegających się o azyl;

Poprawka  125

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 13 – akapit 1 – litera f

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
f) przestępstwo poprzedzały lub towarzyszyły mu szczególne akty okrucieństwa;	f) przestępstwo poprzedzały lub towarzyszyły mu szczególne akty okrucieństwa lub szczególnie nieludzkie, poniżające lub upokarzające czynności;

Poprawka  126

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 13 – akapit 1 – litera i

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
i) przestępstwo spowodowało śmierć lub samobójstwo ofiary bądź poważną szkodę fizyczną lub psychiczną dla ofiary;	i) przestępstwo spowodowało śmierć lub samobójstwo ofiary bądź poważną szkodę fizyczną lub psychiczną dla ofiary lub osób pozostających na jej utrzymaniu;

Poprawka  127

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 13 – akapit 1 – litera j

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
j) sprawca został wcześniej skazany za przestępstwa o tym samym charakterze;	j) sprawca został wcześniej skazany za przestępstwa o podobnym charakterze;

Poprawka  128

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 13 – akapit 1 – litera o a (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	oa) przestępstwo zostało popełnione przeciwko przedstawicielowi publicznemu, dziennikarzowi lub obrońcy praw człowieka;

Poprawka  129

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 13 – akapit 1 – litera o b (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	ob) przestępstwo przyniosło zysk lub korzyść albo miało na celu osiągnięcie zysku lub korzyści;

Poprawka  130

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 13 – akapit 1 – litera o c (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	oc) celem przestępstwa było zachowanie lub przywrócenie tzw. honoru osoby, rodziny, wspólnoty lub innej podobnej grupy;

Poprawka  131

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 13 – akapit 1 – litera o d (nowa)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	od) przestępstwo popełniono z zamiarem ukarania ofiar za ich orientację seksualną, ekspresję płciową, cechy płciowe, kolor skóry, wyznanie, pochodzenie społeczne lub poglądy polityczne.

Poprawka  132

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 14 – ustęp 2 – wprowadzenie

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Państwo członkowskie informuje Komisję, w przypadku gdy podejmie decyzję o rozszerzeniu swojej jurysdykcji na przestępstwa, o których mowa w art. 5–11, popełnione poza jego terytorium w następujących okolicznościach:	2. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne do ustanowienia swojej jurysdykcji nad przestępstwami, o których mowa w art. 5 i 6, popełnionych poza jego terytorium w następujących okolicznościach:

Poprawka  133

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 14 – ustęp 2 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	2a. Państwa członkowskie informują Komisję, jeżeli podejmują decyzję o ustanowieniu jurysdykcji nad przestępstwami, o których mowa w art. 5a i art. 6a–11, popełnionych poza jego terytorium w następujących okolicznościach:
	a)  przeciwko jego obywatelom lub osobom mającym miejsce zwykłego pobytu na ich terytorium; lub
	b)  przez sprawców, którzy mają miejsce zwykłego pobytu na ich terytorium.

Poprawka  134

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 15 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Państwa członkowskie przyjmują środki niezbędne do ustanowienia terminu przedawnienia przestępstw, o których mowa w art. 5, wynoszącego co najmniej 20 lat od popełnienia przestępstwa.	2. Państwa członkowskie przyjmują środki niezbędne do ustanowienia terminu przedawnienia przestępstw, o których mowa w art. 5 i 6, wynoszącego co najmniej 20 lat od popełnienia przestępstwa;

Poprawka  135

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 15 – ustęp 3

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
3. Państwa członkowskie przyjmują środki niezbędne do ustanowienia terminu przedawnienia przestępstw, o których mowa w art. 6, wynoszącego co najmniej 10 lat od popełnienia przestępstwa.	3. Państwa członkowskie przyjmują środki niezbędne do ustanowienia terminu przedawnienia przestępstw, o których mowa w art. 5a, 6a, 6b i 6c, wynoszącego co najmniej 10 lat od popełnienia przestępstwa;

Poprawka  136

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 15 – ustęp 4

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
4. Państwa członkowskie przyjmują środki niezbędne do ustanowienia terminu przedawnienia przestępstw, o których mowa w art. 7 i 9, wynoszącego co najmniej pięć lat od ustania przestępstwa lub od momentu, w którym ofiara zdała sobie z niego sprawę.	4. Państwa członkowskie przyjmują środki niezbędne do ustanowienia terminu przedawnienia przestępstw, o których mowa w art. 6d, 7 i 9, wynoszącego co najmniej pięć lat od ustania przestępstwa lub od momentu, w którym ofiara zdała sobie z niego sprawę.

Poprawka  137

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 16 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Oprócz praw ofiar w chwili składania zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa na podstawie art. 5 dyrektywy 2012/29/UE państwa członkowskie zapewniają ofiarom możliwość zgłaszania właściwym organom przestępstw przemocy wobec kobiet lub przemocy domowej w łatwy i przystępny sposób. Obejmuje to możliwość zgłaszania przestępstw drogą elektroniczną lub za pośrednictwem innych technologii informacyjno-komunikacyjnych, w tym możliwość przedstawienia dowodów, w szczególności dotyczących zgłaszania przestępstw cyberprzemocy.	1. Oprócz praw ofiar w chwili składania zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa na podstawie art. 5 dyrektywy 2012/29/UE państwa członkowskie zapewniają ofiarom, z poszanowaniem ich prywatności, możliwość zgłaszania właściwym organom przestępstw przemocy wobec kobiet lub przemocy domowej w łatwy, bezpieczny i przystępny sposób. Obejmuje to możliwość zgłaszania przestępstw drogą elektroniczną lub za pośrednictwem innych przystępnych i bezpiecznych technologii informacyjno-komunikacyjnych, w tym możliwość przedstawienia dowodów, w szczególności dotyczących zgłaszania przestępstw cyberprzemocy;

Poprawka  138

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 16 – ustęp 1 a (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	1a. Państwa członkowskie dopilnowują, aby ofiary miały dostęp do pomocy prawnej i wsparcia prawnego, bezpłatnie i w zrozumiałym dla nich języku, przy składaniu zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa oraz w trakcie postępowania sądowego;

Poprawka  139

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 16 – ustęp 1 b (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	1b. Państwa członkowskie dopilnowują, by właściwe organy podejmowały wszelkie niezbędne środki, które zagwarantują, że wszystkie dowody będą zabezpieczane jak najwcześniej, w tym za pomocą odpowiednich technik.

Poprawka  140

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 16 – ustęp 1 c (nowy)

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
	1c. Państwa członkowskie dopilnowują, aby ofiary były kierowane do wyspecjalizowanej osoby kontaktowej we właściwym organie, niezależnie od tego, czy zgłoszono popełnienie przestępstwa.

Poprawka  141

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 16 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Państwa członkowskie przyjmują środki niezbędne do zachęcania osób, które wiedzą o popełnieniu przestępstw przemocy wobec kobiet lub przemocy domowej lub które, w dobrej wierze, podejrzewają, że je popełniono lub że można spodziewać się kolejnych aktów przemocy, do zgłaszania tego właściwym organom.	2. Państwa członkowskie przyjmują środki niezbędne do zachęcania osób, które wiedzą o popełnieniu przestępstw przemocy wobec kobiet lub przemocy domowej lub które, w dobrej wierze, podejrzewają, że je popełniono lub że można spodziewać się kolejnych aktów przemocy, do zgłaszania tego właściwym organom bez obawiania się negatywnych konsekwencji.

Poprawka  142

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 16 – ustęp 3

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
3. Państwa członkowskie zapewniają, aby zasady poufności nałożone prawem krajowym na odpowiednich specjalistów, takich jak pracownicy opieki zdrowotnej, nie stanowiły przeszkody w dokonywaniu przez nich zgłoszeń do właściwych organów, jeżeli mają oni uzasadnione powody, by sądzić, że istnieje bezpośrednie ryzyko wyrządzenia danej osobie poważnej szkody fizycznej wskutek popełnienia wobec tej osoby któregokolwiek z przestępstw objętych niniejszą dyrektywą. Jeżeli ofiarą jest dziecko, odpowiedni specjaliści muszą mieć możliwość dokonania zgłoszenia do właściwych organów, jeżeli mają oni uzasadnione powody, by sądzić, że doszło do poważnego aktu przemocy objętego niniejszą dyrektywą lub że należy spodziewać się dalszych poważnych aktów przemocy.	3. Państwa członkowskie zapewniają, aby zasady poufności nałożone prawem krajowym na odpowiednich specjalistów, takich jak pracownicy opieki zdrowotnej i oświaty, nie stanowiły przeszkody w dokonywaniu przez nich zgłoszeń do właściwych organów, jeżeli mają oni uzasadnione powody, by sądzić, że istnieje poważne ryzyko wyrządzenia danej osobie szkody fizycznej lub psychicznej wskutek popełnienia wobec tej osoby któregokolwiek z przestępstw objętych niniejszą dyrektywą. Jeżeli ofiarą jest dziecko, odpowiedni specjaliści muszą mieć możliwość dokonania zgłoszenia do właściwych organów, jeżeli mają oni uzasadnione powody, by sądzić, że doszło do aktu przemocy objętego niniejszą dyrektywą lub że należy spodziewać się dalszych aktów przemocy.

Poprawka  143

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 16 – ustęp 4

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
4. W przypadku gdy dzieci zgłaszają przestępstwa przemocy wobec kobiet lub przemocy domowej, państwa członkowskie zapewniają, aby procedury zgłaszania były bezpieczne i poufne oraz aby były opracowane i dostępne w sposób i w języku, które są przyjazne dziecku, stosownie do jego wieku i dojrzałości. Jeżeli przestępstwo dotyczy osoby posiadającej odpowiedzialność rodzicielską, państwa członkowskie powinny zapewnić, aby zgłoszenie nie było zależne od zgody tej osoby.	4. W przypadku gdy dzieci zgłaszają przestępstwa przemocy wobec kobiet lub przemocy domowej, państwa członkowskie zapewniają, aby procedury zgłaszania były bezpieczne i poufne oraz aby były opracowane i dostępne w sposób i w języku, które są przyjazne dziecku, stosownie do jego wieku i dojrzałości. Państwa członkowskie dopilnowują, aby specjaliści przeszkoleni do pracy z dziećmi pomagali w procedurach zgłaszania i aby prowadzono je biorąc pod uwagę dobro dziecka. Państwa członkowskie zapewniają, aby zgłoszenie nie było zależne od zgody rodzicielskiej oraz aby właściwe organy nie były zobowiązane do natychmiastowego poinformowania o zgłoszeniu osób posiadających odpowiedzialność rodzicielską.

Poprawka  144

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 16 – ustęp 5

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
5. Państwa członkowskie zapewniają, aby właściwe organy mające kontakt z ofiarą zgłaszającą przestępstwa przemocy wobec kobiet lub przemocy domowej obowiązywał zakaz przekazywania właściwym organom ds. migracji danych osobowych dotyczących prawa do pobytu ofiary, przynajmniej do czasu ukończenia pierwszej indywidualnej oceny, o której mowa w art. 18.	5. Państwa członkowskie zapewniają, aby właściwe organy i inne służby mające kontakt z ofiarą zgłaszającą przestępstwa przemocy wobec kobiet lub przemocy domowej obowiązywał zakaz przekazywania właściwym organom ds. migracji danych osobowych dotyczących prawa do pobytu ofiary;

Poprawka  145

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 17 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Państwa członkowskie zapewniają, aby osoby, jednostki lub służby prowadzące postępowania przygotowawcze w sprawie przemocy wobec kobiet lub przemocy domowej i ścigające te czyny dysponowały dostateczną wiedzą fachową i skutecznymi narzędziami dochodzeniowymi umożliwiającymi skuteczne prowadzenie postępowań przygotowawczych w sprawie takich przestępstw i ich ściganie, w szczególności gromadzenie, analizę i zabezpieczanie elektronicznego materiału dowodowego w przypadkach cyberprzemocy.	1. Państwa członkowskie zapewniają, aby osoby, jednostki lub służby prowadzące postępowania przygotowawcze w sprawie przemocy wobec kobiet lub przemocy domowej i ścigające te czyny dysponowały dostateczną i specjalistyczną wiedzą fachową i skutecznymi narzędziami dochodzeniowymi umożliwiającymi skuteczne prowadzenie postępowań przygotowawczych w sprawie takich przestępstw i ich ściganie, w szczególności gromadzenie, analizę i zabezpieczanie elektronicznego materiału dowodowego w przypadkach cyberprzemocy.

Poprawka  146

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 17 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Państwa członkowskie zapewniają, aby zgłoszenia przestępstw przemocy wobec kobiet lub przemocy domowej były niezwłocznie przetwarzane i przekazywane właściwym organom do celów prowadzenia postępowań przygotowawczych i ścigania.	2. Państwa członkowskie zapewniają, aby zgłoszenia przestępstw przemocy wobec kobiet lub przemocy domowej były niezwłocznie przetwarzane i przekazywane właściwym organom do celów przyjęcia środków ochrony oraz prowadzenia postępowań przygotowawczych i ścigania.

Poprawka  147

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 17 – ustęp 3

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
3. Właściwe organy niezwłocznie i skutecznie rejestrują i badają domniemane przypadki przemocy wobec kobiet lub przemocy domowej oraz zapewniają, aby we wszystkich przypadkach złożono oficjalną skargę.	3. Właściwe organy niezwłocznie i skutecznie rejestrują i badają domniemane przypadki przemocy wobec kobiet lub przemocy domowej oraz zapewniają, aby we wszystkich przypadkach przechowywano dokumentację sprawy i zabezpieczono materiał dowodowy niezależnie od tego, czy prowadzone jest postępowanie.

Poprawka  148

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 17 – ustęp 4

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
4. Właściwe organy niezwłocznie kierują ofiary do odpowiednich pracowników opieki zdrowotnej lub służb wsparcia, o których mowa w art. 27, 28 i 29, aby pomogli oni zabezpieczyć materiał dowodowy, w szczególności w przypadkach przemocy seksualnej, jeżeli ofiara chce wnieść oskarżenie i skorzystać z pomocy takich służb.	4. Właściwe organy niezwłocznie kierują ofiary do odpowiednich pracowników opieki zdrowotnej lub specjalistycznych służb wsparcia, o których mowa w art. 27, 28, 29 i 29a, aby pomogli oni zabezpieczyć materiał dowodowy, w szczególności w przypadkach przemocy seksualnej. Właściwe organy dopilnowują, aby jak najwcześniej informowano ofiary o znaczeniu zgromadzenia materiału dowodowego;

Poprawka  149

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 17 – ustęp 5

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
5. Prowadzenie postępowań przygotowawczych w sprawie przestępstw, o których mowa w art. 5, lub ściganie tych przestępstw nie może być zależne od zgłoszenia przestępstwa lub wniesienia oskarżenia przez ofiarę lub jej przedstawiciela, a postępowanie karne musi być kontynuowane nawet po wycofaniu zgłoszenia lub oskarżenia.	5. Prowadzenie postępowań przygotowawczych w sprawie przestępstw, o których mowa w art. 5, 6 i 6c lub ściganie tych przestępstw nie może być zależne od zgłoszenia przestępstwa lub wniesienia oskarżenia przez ofiarę lub jej przedstawiciela, a postępowanie karne musi być kontynuowane nawet po wycofaniu zgłoszenia lub oskarżenia.

Poprawka  150

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 18 – ustęp 1

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
1. Państwa członkowskie zapewniają, aby w ramach indywidualnej oceny, którą przeprowadza się na podstawie art. 22 dyrektywy 2012/29/UE, w odniesieniu do ofiar objętych niniejszą dyrektywą ocenie poddawano dodatkowe elementy określone w ust. 2–7 niniejszego artykułu.	1. Państwa członkowskie zapewniają, aby w ramach indywidualnej oceny, którą przeprowadza się na podstawie art. 22 dyrektywy 2012/29/UE, w odniesieniu do ofiar objętych niniejszą dyrektywą ocenie poddawano dodatkowe elementy określone w ust. 2–7 niniejszego artykułu („specjalistyczna indywidualna ocena”).

Poprawka  151

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 18 – ustęp 2

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
2. Taką indywidualną ocenę rozpoczyna się po pierwszym kontakcie ofiary z właściwymi organami. Właściwe organy sądowe sprawdzają najpóźniej w momencie rozpoczęcia postępowania karnego, czy przeprowadzono ocenę. Jeżeli tego nie uczyniono, organy te naprawiają tę sytuację, jak najszybciej przeprowadzając ocenę.	2. Taką indywidualną ocenę rozpoczyna się niezwłocznie po pierwszym kontakcie ofiary z właściwymi organami i prowadzą ją osoby specjalizujące się w tej dziedzinie. Właściwe organy sądowe sprawdzają w odpowiednim czasie i najpóźniej w momencie wszczęcia postępowania karnego, czy przeprowadzono taką ocenę. Jeżeli tego nie uczyniono, organy te naprawiają tę sytuację, przeprowadzając specjalistyczną indywidualną ocenę.

Poprawka  152

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 18 – ustęp 3

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
3. Indywidualna ocena koncentruje się na ryzyku stwarzanym przez sprawcę lub podejrzanego, w tym na ryzyku powtarzającej się przemocy, ryzyku spowodowania obrażeń ciała, użyciu broni, zamieszkiwaniu sprawcy lub podejrzanego z ofiarą, szkodliwym używaniu przez sprawcę lub podejrzanego narkotyków lub alkoholu, znęcaniu się nad dziećmi, problemach ze zdrowiem psychicznym lub zachowaniu stanowiącym uporczywe nękanie.	3. Specjalistyczna indywidualna ocena koncentruje się na ryzyku stwarzanym przez sprawcę lub podejrzanego, w tym na ryzyku powtarzającej się przemocy, stopniu kontroli, jaką sprawca lub podejrzany sprawuje nad ofiarą i jej potencjalnym wpływie na zabezpieczenie dowodów, ryzyku spowodowania obrażeń ciała lub szkód psychicznych, ryzyku użycia broni i dostępie do niej, zamieszkiwaniu sprawcy lub podejrzanego z ofiarą, szkodliwym używaniu przez sprawcę lub podejrzanego narkotyków lub alkoholu, znęcaniu się nad dziećmi, problemach ze zdrowiem psychicznym, w tym ryzyku popełnienia samobójstwa, lub zachowaniu stanowiącym uporczywe nękanie.

Poprawka  153

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 18 – ustęp 4

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
4. W ocenie uwzględnia się indywidualną sytuację ofiary, w tym to, czy ofiara doświadcza dyskryminacji ze względu płeć w połączeniu z innymi przyczynami i w związku z tym jest narażona na zwiększone ryzyko przemocy, jak również własną relację ofiary i jej ocenę sytuacji. Przeprowadza się ją w najlepszym interesie ofiary, zwracając szczególną uwagę na potrzebę uniknięcia wtórnej lub ponownej wiktymizacji.	4. W specjalistycznej indywidualnej ocenie uwzględnia się indywidualną sytuację ofiary, w tym to, czy ofiara doświadcza dyskryminacji ze względu na płeć lub tożsamość płciową w połączeniu z innymi przyczynami, jak te, o których mowa w art. 35 ust. 1, i w związku z tym jest narażona na zwiększone ryzyko przemocy. Okoliczności wymagające szczególnej uwagi to ciąża ofiary, zależność ofiary od sprawcy lub jej więź ze sprawcą, ryzyko powrotu ofiary do sprawcy lub podejrzanego, niedawne odseparowanie od sprawcy lub podejrzanego, możliwe ryzyko wykorzystania dzieci i zwierząt domowych do sprawowania kontroli nad ofiarą oraz ryzyko dla ofiar z niepełnosprawnością. Szczególną uwagę zwraca się również na własną relację ofiary i jej ocenę sytuacji. Przeprowadza się ją w najlepszym interesie ofiary, zwracając szczególną uwagę na potrzebę uniknięcia wtórnej lub ponownej wiktymizacji.

Poprawka  154

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 18 – ustęp 5 – wprowadzenie

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
5. Państwa członkowskie zapewniają, aby na podstawie indywidualnej oceny przyjęto odpowiednie środki ochrony, takie jak:	5. Państwa członkowskie zapewniają, aby na podstawie specjalistycznej indywidualnej oceny przyjęto odpowiednie środki ochrony, takie jak:

Poprawka  155

 

Wniosek dotyczący dyrektywy

Artykuł 18 – ustęp 5 – litera b

Tekst proponowany przez Komisję	Poprawka
(b) wydanie nakazów doraźnych, zakazów zbliżania się i nakazów ochrony na podstawie art. 21 niniejszej dyrektywy;	(b) wydanie nakazów doraźnych, zakazów zbliżania się i nakazów ochrony