Projekt rezolucji - B6-0162/2006Projekt rezolucji
B6-0162/2006

PROJEKT REZOLUCJI

9.3.2006

projekt w odpowiedzi na oświadczenia Rady i Komisji
zgodnie z art. 103 ust. 2 Regulaminu
złożyli: –   Hans-Gert Poettering, w imieniu grupy politycznej PPE-DE
–   Martin Schulz, w imieniu grupy politycznej PSE
–   Graham w imieniu grupy politycznej ALDE
w sprawie wkładu w dotyczącą strategii lizbońskiej debatę w ramach wiosennego szczytu Rady Europejskiej 2006

Procedura : 2005/2652(RSP)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
B6-0162/2006
Teksty złożone :
B6-0162/2006
Teksty przyjęte :

B6‑0162/2006

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie wkładu w dotyczącą strategii lizbońskiej debatę w ramach wiosennego szczytu Rady Europejskiej 2006

Parlament Europejski,

Parlament Europejski,

–  uwzględniając rezolucję Parlamentu Europejskiego w sprawie przygotowania śródokresowej rewizji strategii lizbońskiej z dnia 3 marca 2005 r. (B6-0186/2005),

–  uwzględniając komunikat Komisji z dnia 12 kwietnia 2005 r. w sprawie zintegrowanych wytycznych na rzecz wzrostu i zatrudnienia na lata 2005-2008,

–  uwzględniając komunikat Komisji „Wspólnotowy program lizboński” z dnia 20 lipca 2005 r. (COM 2005/330),

–  uwzględniając 25 krajowych programów reform lizbońskich przedstawionych przez państwa członkowskie,

–  uwzględniając komunikat Komisji „Pierwsze roczne sprawozdanie o postępach prac” z dnia 25 stycznia 2005 r.,

–  uwzględniając konkluzje Rady Europejskiej z marca 2000 r., marca 2001 r., marca 2005 r. i października 2005 r.,

–  uwzględniając art. 103 ust. 2 Regulaminu,

Uwagi ogólne

  • 1.Z zadowoleniem stwierdza, że porozumienie w sprawie ożywienia strategii lizbońskiej, które zostało przyjęte podczas ubiegłorocznego wiosennego szczytu Rady Europejskiej, doprowadziło do przedstawienia krajowych planów działania zaproponowanych przez wszystkie państwa członkowskie i skupiających się na obszarach priorytetowych, takich jak badania i rozwój oraz innowacje i edukacja; ponownie wyraża swoje zadowolenie z faktu, że w jego następstwie określony został zakres kompetencji na poziomie unijnym i krajowym; zaowocowało ono również lepszym zrozumieniem i wspólnym wypracowaniem tego kompleksowego podejścia strategicznego;
  • 2.Podkreśla jednak potrzebę skutecznej i szybkiej realizacji krajowych programów reform; zaznacza, że wzrost gospodarczy wymaga między innymi podtrzymujących ram ekonomicznych; wzywa zatem państwa członkowskie i Unię do dokonania oceny systemów podatkowych oraz polityki w zakresie badań naukowych i przemysłu, by stwierdzić, czy stwarzają one odpowiednie zachęty i do znalezienia porozumienia w sprawie wspólnej europejskiej strategii inwestycyjnej, skupionej na czterech priorytetach proponowanych przez Komisję, w tym na badaniach i rozwoju oraz innowacji, edukacji, uczeniu się przez całe życie i ubezpieczeniach społecznych, a także na tworzeniu środowiska korzystnego dla prowadzenia działalności gospodarczej;
  • 3.Zaznacza, że polityczne zobowiązania na rzecz tych czterech priorytetowych obszarów nie są spójne z perspektywami finansowymi, co może nieść ze sobą znaczne cięcia proponowanych wydatków na kluczowe programy i działów budżetowych związanych ze strategią lizbońską ;

   Krajowe plany działań a europejska strategia na rzecz wzrostu i zatrudnienia

  • 4.Podkreśla znaczenie pełnej realizacji rynku wewnętrznego dzięki kompleksowemu wykorzystaniu jego trzech kluczowych zasad: swobodnego przepływu kapitału, towarów, osób i usług. W tym kontekście podkreśla, że przyjęcie dyrektywy w sprawie usług ma podstawowe znaczenie dla otwarcia wielkiego rynku usług UE i sprzyja osiągnięciu silnej gospodarki europejskiej oraz tworzeniu trwałych miejsc pracy, zgodnie z dostosowaną strategią lizbońską;
  • 5.Uważa, że błędem jest skupianie się jedynie na zagadnieniach konkurencyjności i wzrostu, ponieważ warunkiem wstępnym osiągnięcia publicznego wsparcia strategii lizbońskiej jest nadanie temu procesowi temu rzeczywistego wymiaru społecznego;
  • 6.Zauważając zróżnicowane podejście poszczególnych państw do zintegrowanych wytycznych, zawarte w krajowych planach działania, uważa, że istnieje potrzeba stworzenia wspólnej struktury stanowiącej podstawę krajowych planów działania, umożliwiającej przeprowadzanie lepszych analiz porównawczych dotyczących wpływu proponowanych działań na poziomie każdego państwa członkowskiego oraz otwarty i konstruktywny dialog na szczeblu europejskim dotyczący poczynionych postępów;
  • 7.Jest przekonany, że badania naukowe, innowacje, promowanie przedsiębiorczości, zwiększanie konkurencyjności MŚP i zapewnienie odpowiednich sieci transportu, energii i telekomunikacji stanowią najważniejsze pojęcia umożliwiające realizację strategii lizbońskiej na poziomie władz regionalnych i lokalnych;
  • 8.Uważa, że długoterminowa stabilność i trwałość finansów publicznych stanowi podstawowy warunek osiągnięcia celów określonych w strategii lizbońskiej; wzywa UE do scalenia podzielonych unijnych strategii wzrostu gospodarczego w jedną spójną strategię, tak by uczynić z Unii Europejskiej światowego lidera w dziedzinie nowoczesnych produktów i metod produkcji, integrujących technologie informacyjne i komunikacyjne oraz skuteczne technologie na rzecz trwałego rozwoju;
  • 9.Z zadowoleniem przyjmuje fakt, że wiele państw członkowskich wskazuje w swoich krajowych planach działania na zamiar bliższej współpracy między sektorem publicznym i prywatnym w dziedzinie badań naukowych, partnerstw publiczno-prywatnych czy też edukacji;
  • 10.Wskazuje, że innowacje ekologiczne i technologie środowiskowe, na które nieustannie rośnie światowy popyt, stanowią potencjał dla wspierania rozwoju i zatrudnienia oraz że przesunięcie ciężaru opodatkowania z pracy na korzystanie z zasobów i degradację środowiska naturalnego na ma pozytywny wpływ na zatrudnienie; wzywa Komisję i państwa członkowskie do dalszego analizowania tych synergii;
  • 11.Uważa, iż parlamenty krajowe stanowią odpowiednie forum dla omawiania, uprawomocniania i komunikowania krajowych celów oraz dla promowania debaty publicznej, w celu zdefiniowania krajowych planów działania; wzywa Radę Europejską i Komisję do wspólnego stworzenia jasnych procedur służących identyfikowaniu prawodawstwa, które wymaga uproszczenia lub kodyfikacji; ponadto wzywa Komisję do wysunięcia propozycji strategii dotyczącej tego jak i gdzie stosować wspólną regulację i umowy dobrowolne;
  • 12.Wzywa państwa członkowskie do szybkiej i trafnej transpozycji prawodawstwa UE i skutecznej realizacji KPD, w tym do przekazywania informacji we właściwym czasie, które pozwoli Parlamentowi Europejskiemu na przeprowadzenie kontroli; jest zdania, że należy ocenić wpływ podejmowanych działań na budżet; domaga się prawdziwie niezależnej oceny oddziaływania i skuteczniejszych konsultacji z zainteresowanymi stronami;
  • 13.Z zadowoleniem przyjmuje jasne określenie obowiązków i kompetencji różnych podmiotów instytucjonalnych, gospodarczych i społecznych na szczeblu unijnym, krajowym i regionalnym; uważa je za kluczowe dla rozwinięcia wysokiego poczucia własności a także widoczności i odpowiedzialności zaangażowanych podmiotów; podkreśla, że solidne ramy instytucjonalne stanowią podstawę zwiększonego zaufania obywateli; uważa, że należy podkreślać pozytywne doświadczenia i dzielić się nimi oraz zachęcać do stosowania najlepszych rozwiązań; podkreśla, że istotne jest określenie jasnego terminu wdrożenia i zdefiniowanie celów, jak również stworzenie skutecznego systemu monitorowania; docenia uczciwą konkurencję pomiędzy państwami członkowskimi jako pozytywny element zwiększający ogólną konkurencyjność Europy, a także dobrobyt i wysokie standardy społeczne;
  • 14.Uważa, że dobrze funkcjonujący rynek wewnętrzny, podobnie jak dobrze funkcjonujący rynek pracy w 25 państwach członkowskich dbających o standardy społeczne i środowiskowe, posiadają kluczowe znaczenie dla uwolnienia konkurencyjnego potencjału Europy, wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy; wzywa państwa członkowskie do jak najszybszego osiągnięcia pełnej swobody przepływu obywateli i pracowników w UE oraz zdecydowanego promowania jakości pracy we wszystkich jej aspektach; przywiązuje także wielką wagę do podjęcia bardziej zdecydowanych działań na rzecz integracji społecznej i przeciwdziałających ubóstwu;
  • 15.Uważa również, że odblokowanie potencjału gospodarczego MŚP stworzy nowe szanse na zaangażowanie młodych ludzi w działalność gospodarczą, umocni systemy innowacji i zachęci sektor prywatny do inwestowania w badania naukowe i rozwój;
  • 16.Apeluje, aby zintegrowany zestaw wskaźników oddziaływania na środowisko został włączony do oceny i prezentacji krajowych programów lizbońskich i związanych ze strategią lizbońską dokumentów Komisji i Rady;
  • 17.Zauważa, że wskaźniki mają kluczowe znaczenie nie tylko dla oceny, lecz również dla monitorowania strategicznych działań na szczeblu krajowym i europejskim;
  • 18.Uważa, że Unii brakuje podstawowych danych potrzebnych do porównania jej ogólnej sytuacji gospodarczej, środowiskowej i społecznej z sytuacją innych regionów i krajów oraz domaga się, aby Komisja wysunęła propozycje dotyczące takich przeglądów;
  • 19.Wzywa Komisję Europejską do zapewnienia wykorzystania unijnych funduszy strukturalnych zgodnie z priorytetami lizbońskimi oraz w szczególności do monitorowania regionów unijnych, tak by śledzić ich postępy w realizacji celów lizbońskich; wspomniane informacje oraz dane statystyczne umożliwią regionom ustalenie między sobą skutecznych wzorców odniesienia i w rezultacie również określenie najlepszych rozwiązań;
  • 20.Przypomina, że całkowite zrealizowanie programu TEN-T odegra ważną rolę w wypełnianiu celów ustanowionych w Agendzie Lizbońskiej oraz że w celu wspierania tego wzrostu UE pilnie potrzebuje skutecznych, przyjaznych środowisku naturalnemu i trwałych sieci transportu obejmujących kolej, drogi, śródlądowe drogi wodne i transport morski, a także porty i lotniska; wzywa zatem wszystkie zainteresowane strony do zapewnienia realizacji sieci TEN-T;

   Starzejące się społeczeństwo / Wyzwania demograficzne

  • 21.Biorąc pod uwagę, że oprócz stworzenia nowych szans dla naszych społeczeństw, zwiększona średnia długość życia może wywołać międzypokoleniowe konflikty ze względu na problemy z finansowaniem ubezpieczeń społecznych związane z szybkim wzrostem populacji nieaktywnej zawodowo oraz zmniejszeniem się, a w najlepszym przypadku utrzymaniem na stałym poziomie populacji aktywnej zawodowo; przyznaje, że każde państwo Unii będzie musiało dokonać własnych wyborów dotyczących ubezpieczeń społecznych i systemów emerytalnych; jest zdania, że niski wzrost gospodarczy, wysoki poziom zadłużenia oraz wysoki wskaźnik bezrobocia znacząco spotęgują istniejące wyzwania demograficzne; stwierdza, że w celu złagodzenia tych negatywnych zmian demograficznych niezbędne jest całkowite wdrożenie strategii lizbońskiej, tak by stworzyć zintegrowane społeczeństwo charakteryzujące się wysokim wskaźnikiem zatrudnienia i wysokim poziomie produkcyjnym;
  • 22.Podkreśla, że opóźnianie działań lub niezdolność do przeciwdziałania zagrożeniom dla środowiska naturalnego prawdopodobnie zwiększy koszty i będzie wywierać negatywny wpływ na jakość życia, a także stanowić będzie finansowe obciążenie dla przyszłych pokoleń; wzywa zatem Komisję do zintensyfikowania pracy nad identyfikacją i oceną kosztu niepodejmowania działań na szczeblu państw członkowskich i Wspólnoty oraz nad pozytywnym wpływem działań zapobiegawczych, które trudno znaleźć w krajowych i wspólnotowych programach lizbońskich;
  • 23.Uważa, że zmiany demograficzne będą wymagać nowej i udoskonalonej infrastruktury oświatowej i społecznej zarówno dla ludzi młodych, jak i starszych, w tym zwiększenia możliwości uczenia się przez całe życie, przystępnej opieki przedszkolnej, pielęgniarskiej i opieki nad ludźmi starszymi; przypomina państwom członkowskim o zobowiązaniu, jakie podjęły podczas szczytu w Barcelonie w 2002 r., zgodnie z którym do 2010 r. mają zapewnić miejsca opieki dziennej dla ponad 33% dzieci w wieku poniżej 3 lat oraz dla 90% dzieci pomiędzy 3 rokiem życia a wiekiem rozpoczęcia nauki w szkole;
  • 24.Przypomina, że modernizacja państwa opiekuńczego w stanowi polityczny imperatyw; utrzymuje, że równie ważne jest traktowanie społecznego wymiaru naszych gospodarek – praw społecznych, ochrony i dialogu społecznego – jako jednego z głównych środków, dzięki którym zapewniamy ludziom możliwość stawienia czoła – z pewnością siebie i łatwością – zmianom gospodarczym; potwierdza, że reformy muszą być łączone i wspierane przez równowagę pomiędzy elastycznością i bezpieczeństwem zatrudnienia („flexicurity”);
  • 25.Jest zdania, że społeczeństwo europejskie musi skorzystać z możliwości wykorzystania z doświadczeń i umiejętności pokolenia 'starszych obywateli’; wzywa zatem Komisję i państwa członkowskie do stworzenia „strategii aktywnej starości”, w tym działań ułatwiających ciągłą integrację siły roboczej i zachęt do bardziej stopniowego przejścia z pracy na emeryturę; nawołuje Komisję do rozpowszechnienia najlepszych rozwiązań państw członkowskich w zakresie przygotowania do emerytury i przechodzenia w obszary nowych, dowolnie wybranych działalności;
  • 26.Aby osiągnąć cele strategii lizbońskiej należy przedsięwziąć odpowiednie środki umożliwiające starszym pokoleniom sprawne korzystanie z innowacji technologicznych, chroniące ich przed znalezieniem się na słabszej pozycji społecznej i wykluczeniem społecznym oraz zwiększające ich udział w rynku pracy;
  • 27.Zwraca się do Komisji o ponowne wprowadzenie strategii na rzecz nowych źródeł pracy, w szczególności poprzez zachęcanie państw członkowskich do wspierania lokalnych usług na obszarze Wspólnoty, usług społecznych, osobistych, kulturalnych i zawodów związanych z ochroną środowiska naturalnego; jest zdania, że niebiurokratyczne inicjatywy w rodzaju „chèques services” we Francji mogą stworzyć wiele nowych miejsc pracy i faktycznie wyeliminować pracę nielegalną;
  • 28.Wzywa Państwa Członkowskie do podjęcia energicznych działań w celu zidentyfikowania przeszkód dla wzrostu liczby urodzeń, w tym przeszkód nie związanych z miejscem pracy, takich jak polityki podatkowe, dostęp do rynku mieszkań oraz godziny pracy przedszkoli i sklepów; podkreśla potrzebę promowania elastycznych godzin pracy, umożliwiających połączenie pracy i życia rodzinnego, które nie powinno wiązać się ze zrezygnowaniem z kariery zawodowej, lecz winno wynikać z wolnego wyboru; podkreśla, że zdrowe środowisko i ogólnie pojęta promocja zdrowia stanowią najważniejsze elementy długotrwałego wzrostu gospodarczego i dobrobytu społecznego;
  • 29.Podkreśla, że obok problemu związanego ze starzeniem się społeczeństw, istnieje zasadniczy problem solidarności pomiędzy pokoleniami w tych wszystkich państwach członkowskich, które finansują obecne wydatki publiczne z pożyczek; zaznacza, że koncepcja trwałego rozwoju musi być rozumiana jako odmowa obarczania przyszłych pokoleń długami, którym nie będą mogły sprostać; podkreśla potrzebę stworzenia długoterminowej perspektywy, w której powinniśmy unikać dalszego obciążania młodych i przyszłych pokoleń nadmiernym zadłużeniem finansowym;
  • 30.Uważa, że aspekty zmian demograficznych związane z opieką zdrowotną są niezmiernie ważne i należy zadbać o nie zarówno w perspektywie zdrowia ludzkiego jak i w perspektywie finansowej; podkreśla, że ze względu na starzenie się społeczeństwa wzrasta popyt na długoterminowe usługi związane z opieką zdrowotną; jest przekonany, że istotne jest inwestowanie w środki zapobiegające przewlekłym chorobom; przypomina, że im dłużej ludzie są w stanie cieszyć się dobrym zdrowiem, tym dłużej mogą pozostać aktywni i pracować;
  • 31.Uważa, że by złagodzić demograficzne wyzwania stojące przed Europą, polityka imigracyjna powinna wspierać pomyślną gospodarczą, społeczną i prawną integrację imigrantów, lecz potwierdza, że nie rozwiąże to wszystkich spraw związanych ze zmianami demograficznymi; uważa, że skuteczna polityka legalnej imigracji zależy również od wdrożenia wszechstronnej i aktywnej strategii na rzecz osiągnięcia pełnej integracji, obejmującej szereg środków społecznych, gospodarczych i obywatelskich, programy wprowadzające i szkolenia językowe;
  • 32.Zauważa, że polityka imigracyjna udzielająca priorytetu wykwalifikowanym pracownikom generuje również odwrotny bezpośredni efekt osłabiania gospodarek krajów, z których pochodzą wykwalifikowani imigranci, a wyzwania związane ze zmianą demograficzną mogą zostać pokonane tylko na krótką metę; stwierdza również, iż należy dokonać szczegółowej oceny wpływu tego rodzaju polityki imigracyjnej na gospodarki krajów pochodzenia;

   Innowacje i badania naukowe / prawa własności intelektualnej / uczenie się przez całe życie

  • 33.Wyraża przekonanie, że innowacje stanowią jedną z głównych podstaw tworzenia dobrobytu, wzrostu i miejsc pracy, wzmacniają konkurencyjność Europy i przyczyniają się do osiągania celów ogólnej polityki trwałego rozwoju;
  • 34.Wyraża przekonanie, że budżety UE i państw członkowskich winny realizować strategiczne priorytety lizbońskie poprzez wspieranie europejskich innowacji i zdolności prowadzenia badań oraz rozwijanie uczenia się przez całe życie, w tym poprzez korzystanie z nowych instrumentów finansowych; nalega jednak na skupienie tejże polityki na obszarach interesów wspólnych;
  • 35.Zachęca Komisję do wypracowania pilotażowych projektów w sferze badań i rozwoju, pozwalających na rozwinięcie w tej dziedzinie perspektywy i świadomości europejskiej;
  • 36.Zauważa, że sektor publiczny pozostaje w tyle za celami lizbońskimi z zakresu badań i rozwoju oraz że ogólnie rzecz biorąc sektor prywatny również jest bardzo daleki od osiągnięcia celu inwestowania 2% PKB w badania i rozwój; wzywa zatem sektor prywatny do zwiększenia wysiłków na rzecz wypełnienia jego części pułapu 3%;
  • 37.Zauważa, że szczególnie przedsiębiorstwa średniej wielkości nie inwestują wystarczająco dużych środków w badania naukowe; zachęca państwa członkowskie do podwojenia wysiłków mających na celu wspieranie innowacji w przedsiębiorstwach średnich rozmiarów, a także w 20 milionach europejskich drobnych przedsiębiorstw inicjujących wzrost gospodarczy i tworzenie miejsc pracy w Europie; uważa zwiększony dostęp MŚP do siódmego programu ramowego w dziedzinie badań i rozwoju technologicznego (RTD) za kluczowy dla wzmocnienia zdolności tychże przedsiębiorstw do tworzenia miejsc pracy;
  • 38.Zauważa, iż fakt, że Europa pozostaje w tyle za Japonią i USA pod względem badań naukowych i rozwoju znajduje odzwierciedlenie w braku równowagi w zakresie proporcji badaczy zatrudnionych w sektorze prywatnym (80% w USA, 50% w Europie); w celu zachęcenia większej liczby studentów do podejmowania pracy naukowej wnosi o wypracowanie środków na rzecz wsparcia mobilności badaczy oraz o zapewnienie odpowiedniej infrastruktury;
  • 39.Wzywa do podjęcia kroków mających na celu umożliwienie uniwersytetom europejskim sprostania najwyższym standardom z zakresu badań, do wzmocnienia współpracy pomiędzy uniwersytetami a sektorem przemysłowym i handlowym, a także do zapewnienia lepszego poziomu komunikacji, rozpowszechniania i wdrażania wyników badań;
  • 40.Uważa uczenie się przez całe życie za konieczność. W celu zapewnienia konkurencyjności przemysłu europejskiego należy podnieść jakość edukacji i systemów szkoleń na różnych etapach życia oraz ułatwić dostęp do szkolnictwa wyższego; wyraża opinię, że edukację i systemy szkoleń należy nakierować na te obszary, na których w Europie brakuje wykwalifikowanych pracowników, a także iż konieczne jest reagowanie na wymagania i luki w gwałtownie zmieniającym się rynku pracy oraz na wymagania społeczeństwa technologicznego;
  • 41.Zachęca państwa członkowskie do skupienia się przede wszystkim na zjawisku porzucania nauki szkolnej na szczeblu podstawowym i średnim oraz na polepszeniu oferty dotyczącej edukacji i kształcenia ustawicznego; stwierdza istnienie ogromnych różnic w tym zakresie pomiędzy państwami członkowskimi;
  • 42.Stwierdza, że liczba użytkowników Internetu nieustannie rośnie; jest zdania, że wszyscy młodzi Europejczycy winni mieć możliwość opanowania obsługi urządzeń elektronicznych; wzywa państwa członkowskie do zapewnienia, by najpóźniej do roku 2010 każdy uczeń w Unii Europejskiej miał dostęp do komputera, informatyka została w pełni włączona w programy szkolne, a komputery były szeroko i efektywnie wykorzystywane we wszystkich szkołach;
  • 43.Podkreśla potrzebę zreformowania obowiązujących uregulowań z zakresu praw własności intelektualnej. Zauważa, że koszt rejestracji patentu w UE waha się pomiędzy 37 500 a 57 000 euro, podczas gdy ta sama procedura kosztuje nie więcej niż około 10 000 euro w USA, oraz że długotrwałość i stopień skomplikowania procedur patentowych stanowią duże przeszkody dla niewielkich MŚP; wzywa Komisję do zapewnienia właściwej ochrony praw własności intelektualnej i do jak najszybszego przedstawienia propozycji harmonizacji i wzajemnego uznawania praw patentowych w państwach członkowskich, co służyć będzie pewności prawnej i promować innowacje;
  • 44.Zdecydowanie popiera pierwszy program ramowy na rzecz konkurencyjności i innowacji (CIP) i podkreśla, że cele, działania i środki finansowe są nierozerwalnie związane z wiarygodnym zaangażowaniem w strategię lizbońską; wzywa Komisję, aby uczyniła z programu CIP skuteczną podstawę polityki innowacji UE. Kładzie nacisk na potrzebę wzmocnienia instrumentów finansowych CIP obsługiwanych przez Europejski Fundusz Inwestycyjny, a to w celu zwiększenia środków MŚP poprzez kapitał wysokiego ryzyka i gwarancje, oraz rozszerzenia zakresu działania na finansowanie transferu technologii. Podkreśla fakt, że w perspektywach finansowych Parlament uznał innowacje za priorytet kluczowy i wzywa Radę Europejską, by nie ignorowała wspomnianego stałego zobowiązania;
  • 45.Zauważa, że spośród 20 największych przedsiębiorstw biotechnologicznych 19 działa w Ameryce, a 1 w Szwajcarii i że UE nie może pozwolić sobie na dalsze stałe zwiększanie swoich zaległości na tym obszarze. Wzywa Komisję do stosowania zasady subsydiarności również w odniesieniu do obszaru badań, a także do wsparcia badań o znaczeniu fundamentalnym we wszystkich państwach członkowskich;

   Polityka energetyczna

  • 46.Wyraża przekonanie, że wspólna i skuteczna polityka energetyczna ma kluczowe znaczenie dla wzrostu gospodarczego w Europie i trwałego dobrobytu obywateli europejskich; zauważa w szczególności, że bezpieczeństwo energetyczne stanowi strategiczny obowiązek związany z niezależnością UE od importu z krajów trzecich; nalega na podjęcie środków w celu zapewnienia bezpiecznej i długoterminowej równowagi pomiędzy podażą i popytem;
  • 47.Zgadza się z konkluzją Rady, że wspólne spojrzenie na strategię na rzecz bezpieczeństwa dostaw winno respektować geograficzne, gospodarcze, regionalne, klimatyczne i strukturalne różnice pomiędzy państwami członkowskimi, promować dalsze otwieranie rynku w UE, zachować spójność z rozwojem zrównoważonym oraz zobowiązaniami sektora energetycznego związanymi ze zmianą klimatu, a także zaowocować, dzięki działaniu poszczególnych państw członkowskich, wartością dodaną;
  • 48.W świetle podjętej w ramach szczytu w Hampton Court decyzji o zwróceniu się do Komisji o stworzenie znowelizowanej wspólnotowej polityki energetycznej wzywa KE do przyspieszenia formułowania odnośnych propozycji; wzywa Komisję do podjęcia daleko bardziej zdecydowanego działania na rzecz zapewnienia konkurencyjnych źródeł energii, emitujących zerowe lub wyłącznie niskie ilości dwutlenku węgla, oraz dostaw energii przyjaznych środowisku naturalnemu, wystarczająco zróżnicowanych, aby uniknąć zbytniej zależności od jednej formy energii;
  • 49.W związku z powyższym z niecierpliwością oczekuje na poświęconą sprawom energii debatę w ramach wiosennego szczytu Rady Europejskiej, która to debata winna w szczególności doprowadzić do konkretnych działań z zakresu oszczędności energii i wydajności zasobów oraz do dalszego promowania energii odnawialnych, co przyczyni się również do realizacji celów związanych z redukcją emisji gazów cieplarnianych określoną w Protokole z Kioto i w okresie późniejszym;
  • 50.Nalega, by badania i rozwój oraz innowacje pozostały priorytetem z zakresu energii; wzywa Państwa Członkowskie do podjęcia długoterminowego zobowiązania dotyczącego zwiększonego finansowania badań i rozwoju oraz do utworzenia Europejskiego Obszaru Badań Energetycznych; uznaje, że zmiana w nastawieniu do wykorzystywania energii winna doprowadzić do zmniejszenia aktualnego zużycia energii w Europie o około 20%, przy czym nie wyklucza się jakiegokolwiek podejścia alternatywnego;
  • 51.Podkreśla zatem, że Unia Europejska winna inwestować znaczne środki w rozwój czystszych i bardziej skutecznych technologii, takich jak czysty węgiel i sekwestracja dwutlenku węgla, w nowe źródła energii i zwiększanie bezpieczeństwa nuklearnego, a także w inne dziedziny nakierowane na przełom technologiczny;
  • 52.Zauważa istnienie możliwości znacznych zysków pochodzących z wydajności energetycznej, redukcji emisji zanieczyszczeń i światowego rynku nowych urządzeń oraz systemów związanych z technologiami czystego węgla; oczekuje, że w ramach sektora przemysłowego i siódmego programu ramowego w dziedzinie badań (7FP) opracowane zostaną skuteczne prototypy systemów energetycznych opartych na czystym węglu;
  • 53.Wzywa do zwiększenia wysiłków zmierzających do zapewnienia, że państwa członkowskie wdrożą istniejące uregulowania z zakresu wewnętrznego rynku energii oraz że cele określone dla źródeł odnawialnych, biopaliw i wydajności energetycznej zostaną w pełni osiągnięte; z zadowoleniem przyjmuje dyrektywę dotyczącą efektywności energetycznej oraz usług energetycznych przyjętą dnia 13 grudnia 2005 r. i wzywa do jej natychmiastowego i spójnego wdrożenia w całej UE;
  • 54.Wyraża przekonanie, że zwiększenie inwestycji w czystsze i bardziej wydajne technologie ma znaczenie kluczowe oraz że UE mogłaby czerpać znaczne korzyści z eksportu tychże technologii do krajów, które gwałtowny wzrost zużycia energii zmusi do inwestowania znacznych sum w zwiększenie wydajności;
  • 55.Wzywa Komisję i Radę do zaoferowania szerokiej współpracy w zakresie polityki energetycznej wszystkim krajom konsumującym duże ilości ropy i gazu ziemnego, poczynając od USA, Japonii, Chin i Indii; jest zdania, że współpraca taka może złagodzić napięcia związane z ustalaniem cen ropy i gazu ziemnego, zwłaszcza jeżeli kodeks dobrego postępowania miałby nie tylko wyeliminować rywalizację w regionach największej produkcji, lecz także doprowadziłby równocześnie do wymiany najlepszych technologii z zakresu oszczędności i wydajności energii oraz źródeł przyjaznych środowisku;
  • 56.Przypomina, że UE posiada uznaną na świecie specjalistyczną wiedzę w dziedzinie energii nuklearnej, stanowiącą jedno z możliwych rozwiązań kwestii zależności energetycznej i zmian klimatycznych; wiedza ta dotyczy zwłaszcza wydajności i jakości instalacji produkcyjnych, a także procesu oczyszczania („powrotu do natury” według terminologii Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej);
  • 57.Wyraża przekonanie, że walka ze zmianami klimatycznymi stwarza gospodarcze i społeczne szanse na wzmocnienie strategii trwałego rozwoju (trzeci filar lizboński); wyraża przekonanie, że ewolucja ram z Kioto po roku 2012 winna zostać rozważona już obecnie w celu umożliwienia rynkom uwzględnienia kosztu węgla w najważniejszych programach inwestycyjnych;
  • 58.Uznaje rolę, jaką energia jądrowa odgrywa obecnie w utrzymywaniu bezpieczeństwa dostaw energii, jako znaczna część kombinacji źródeł energii, oraz w ograniczaniu emisji dwutlenku węgla szacowanej na 312 milionów ton rocznie (7% całkowitej emisji gazów cieplarnianych w UE). Obecne szacunki przewidują 12% wzrost emisji dwutlenku węgla w UE do roku 2020, co znacznie odbiega od ustanowionego w Kioto celu redukcji wielkości 8%;
  • 59.Jest świadom, że długoterminowe bezpieczeństwo energetyczne nie jest możliwe bez gospodarczo i ekologicznie znaczącego rozwoju energii odnawialnych; wzywa Komisję Europejską do wypracowania zachęt rynkowych mających na celu jak najszybsze doprowadzenie do opłacalności energii odnawialnej, a także, w perspektywie długoterminowej, do zredukowania dzięki temu zależności od politycznie niestabilnych krajów eksportujących; jest świadom, że z technicznego punktu widzenia odnawialne źródła energii mogą zapewnić ograniczony odsetek dostaw energii;
  • 60.Zachęca Komisję, by podczas rozważania kwestii energii dokonała ona oceny wieloaspektowej, obejmującej zagadnienia takie jak kombinacja źródeł energii, ewolucja rynku, inwestycje, fundusze na badania naukowe, a także możliwość stworzenia i rozwijania systemu zapewniającego wymianę informacji pomiędzy państwami członkowskimi;
  • 61.Wyraża przekonanie, że brak powiązań pomiędzy infrastrukturami państw członkowskich stanowi barierę dla jednolitego rynku i wzywa państwa członkowskie do tworzenia energetycznych sieci TEN w celu zapobieżenia wspomnianej przeszkodzie. Na szczeblu krajowym państwa członkowskie winny zapewnić, że zakłady produkujące energię są równomiernie rozmieszczone na ich terytorium i znajdują się jak najbliżej głównych punktów zużycia energii;
  • 62.Ubolewa nad faktem, że Rada Europejska zamierza dokonać redukcji środków przeznaczanych na sieci transeuropejskie, o które Parlament Europejski zabiegał w ramach kolejnej perspektywy finansowej; zaleca wykorzystanie możliwości stworzonych dzięki uruchomieniu systemu Galileo w celu ulepszenia elektronicznego zarządzania ruchem drogowym, co wiązać się będzie ze stopniowym wprowadzaniem systemu opłat elektronicznych, zapobieganiem zatorom i włączeniem użytkowników dróg do systemu pokrywania rzeczywistych kosztów transportu;
  • 63.Z zainteresowaniem przyjmuje zintegrowane podejście stosowane przez grupę wysokiego szczebla „CARS21” oraz jej konkluzje i oczekuje, że Komisja będzie kierowała się przyjętym planem w celu bezzwłocznego przedłożenia projektów dotyczących redukcji emisji zanieczyszczeń z pojazdów lekkich i ciężkich, w szczególności poprzez ulepszenie technologii konstrukcji pojazdów (pojazdy hybrydowe) oraz korzystanie z biopaliw drugiej generacji (możliwych do uzyskania z szerokiej gamy surowców); zachęca państwa członkowskie do wzięcia przykładu z inicjatywy Szwecji i zobowiązania wszystkich stacji obsługi do sprzedaży biopaliw;
  • 64.Wyraża przekonanie, że rolnictwo wspólnotowe może znaleźć nowe rynki dzięki promowaniu upraw używanych do produkcji biopaliw, co pośrednio przyczyni się do utrzymania bezpieczeństwa żywności w Europie;
  • 65.W równym stopniu zwraca uwagę na istniejące już w Europie przykłady wykorzystania biomasy do ogrzewania i dostarczania elektryczności, co podkreśla dostępne możliwości wykorzystania rozwiązań alternatywnych i wzajemnego powiązania energii, środowiska naturalnego i rolnictwa na rzecz ostatecznych korzyści dla obywateli i jakości ich życia, jak również zaangażowania sektorów gospodarczych w ramach rozwoju trwałego;
  • 66.Podkreśla znaczenie pełnego wdrożenia zasad rynku wewnętrznego z właściwymi i niedyskryminującymi regułami konkurencji, a także dążenia do liberalizacji rynków energii w uzgodnionym przez państwa członkowskie terminie roku 2007;
  • 67.Zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.