PROJEKT REZOLUCJI
23.10.2006
zgodnie z art. 103 ust. 2 Regulaminu
złożyli
Hans-Gert Poettering, József Szájer, Péter Olajos w imieniu grupy politycznej PPE-DE,
Martin Schulz, Hannes Swoboda, Csaba Sándor Tabajdi w imieniu grupy politycznej PSE,
Graham Watson, István Szent-Iványi w imieniu grupy politycznej ALDE,
Daniel Cohn-Bendit, Milan Horáček w imieniu grupy politycznej Verts-ALE,
Brian Crowley, Cristiana Muscardini, Roberta Angelilli, Wojciech Roszkowski, Michał Tomasz Kamiński, Konrad Szymański, Ģirts Valdis Kristovskis, Adam Jerzy Bielan w imieniu grupy politycznej UEN,
w sprawie pięćdziesiątej rocznicy rewolucji węgierskiej '56 oraz jej historycznego znaczenia dla Europy
B6‑0548/2006
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie pięćdziesiątej rocznicy rewolucji węgierskiej '56 oraz jej historycznego znaczenia dla Europy
Parlament Europejski,
– uwzględniając art. 103 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że Unia Europejska to unia wartości, oparta na zasadach wolności, demokracji, rządów prawa, poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności, które to zasady są wspólne dla wszystkich państw członkowskich;
B. mając na uwadze, że państwa Europy Środkowo-Wschodniej w wyniku podziału jałtańskiego Europy po drugiej wojnie światowej przez ponad cztery dziesięciolecia były pozbawione suwerenności i wolności,
C. mając na uwadze, że rządy komunistyczne w Europie Środkowo-Wschodniej nie wynikały ze zgody lub woli narodów i że były wspierane przez okupacyjne sowieckie siły zbrojne i utrzymywane poprzez współpracę partii komunistycznych,
D. przypominając odwagę oraz determinację Węgrów, którzy wzięli udział w ulicznych protestach przeciwko dyktatorskiej władzy partii komunistycznej dnia 23 października 1956 r.,
E. wyrażając szacunek dla wytrwałości Węgrów, którzy kontynuowali swoją walkę o wolność, narodową niezależność i prawa obywatelskie pomimo braku jakiejkolwiek pomocy wojskowej z Zachodu oraz w obliczu interwencji i przemożnej dominacji wojskowej Związku Radzieckiego,
F. wychwalając odwagę komunistycznego premiera i reformatora Imre Nagy’ego, jako człowieka i polityka, który właściwie odczytał wolę narodu i zgodził się podjąć rolę politycznego przywódcy ludowego powstania na rzecz wolności i demokracji, ostatecznie poświęcając swoje życie i stając się męczennikiem walki o wolność wraz ze skazaniem go na śmierć w 1958 r. za odmowę publicznego wyrzeczenia się rewolucji,
G. oddając hołd ofiarom rewolucji – 2170 zabitym w walkach – oraz tym, wobec których zastosowano środki odwetowe: 228 zgładzonym w egzekucjach w latach 1956-1961, 20 tys. zaaresztowanym i uwięzionym między 1956 i 1958, oraz tysiącom osób represjonowanych przez dziesięciolecia, po powrocie władz komunistycznych,
H. wyrażając wdzięczność za okazaną solidarność wielu państw zachodnich, które przyjęły 194 tys. węgierskich uchodźców w latach 1956-1957,
I. uznając - ogólnie rzecz biorąc - podstawowe znaczenie solidarności między narodami, a w szczególności między różnymi narodami Europy Środkowo-Wschodniej, które prowadziły walkę o wolność: Węgrami, Czechami, Słowakami, Polakami, Niemcami, Estończykami, Łotyszami i Litwinami,
J. uznając historyczną i polityczną więź między rewolucją węgierską w październiku 1956 r. a różnymi innymi formami oporu i ruchami opozycyjnymi, takimi jak: Poznański Czerwiec w Polsce w 1956 r., Praska Wiosna 1968 r., narodziny ruchu Solidarność w Polsce w 1980 r. oraz zmiany demokratyczne w byłym ZSRR, zwłaszcza w krajach bałtyckich,
K. uznając, że rewolucja węgierska była historyczną próbą zjednoczenia podzielonej Europy, i w ten sposób pozostaje kamieniem milowym wspólnego europejskiego dziedzictwa historycznego,
L. uznając, że węgierska rewolucja przyczyniła się do wzmocnienia spójności demokratycznego świata i ostatecznego powstania Wspólnot Europejskich w 1957 r. oraz że stanowiła zapowiedź demokratycznych zmian politycznych, które miały miejsce w latach 1989-1990 w Europie Środkowo-Wschodniej, doprowadzając do pokojowego zjednoczenia Europy w europejskim procesie integracyjnym,
1. uznaje rewolucję węgierską 1956 r. za jeden z emblematycznych przejawów walki o wolność i demokrację w XX wieku, który stanowił wyzwanie wobec komunizmu i bloku sowieckiego;
2. oddaje cześć odwadze kobiet i mężczyzn na Węgrzech, których samopoświęcenie przyniosło innym narodom zduszonym przez władze komunistyczne światło nadziei;
3. podkreśla, że wspólnota demokratyczna powinna jednogłośnie odrzucić represyjną i niedemokratyczną ideologię komunistyczną oraz wspierać zasady wolności, demokracji, praw człowieka i rządów prawa oraz w wyraźny sposób przeciwstawiać się ich łamaniu,
4. wzywa wszystkie państwa demokratyczne do wyraźnego potępienia zbrodni popełnionych przez wszelkie reżimy totalitarne,
5. wzywa do ustanowienia europejskiego programu w celu wzmocnienia współpracy między centrami badawczymi i dokumentacyjnymi państw członkowskich w zakresie badań nad zbrodniami reżimów totalitarnych;
6. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, a także rządom i parlamentom państw członkowskich..