PROJEKT REZOLUCJI
11.12.2006
zgodnie z art. 103 ust. 2 Regulaminu
złożyli Edward McMillan-Scott, José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra i Gerardo Galeote w imieniu grupy politycznej PPE-DE
w sprawie nagrody im. Sacharowa
B6‑0665/2006
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie nagrody im. Sacharowa
Parlament Europejski,
– uwzględniając art. 103 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że nagroda im. Sacharowa na rzecz wolności przekonań powstała w 1988 r., stanowiąc jedno z licznych świadectw opowiadania się Parlamentu Europejskiego za prawami człowieka i demokracją oraz pozwalając na wyrażenie uznania tym, którzy walczą z uciskiem, nietolerancją i niesprawiedliwością na świecie,
B. mając na uwadze, że pośród laureatów nagrody znajdują się takie osobowości i organizacje jak: Anatolij Marczenko (1989), Aung San Suu Kyi (1990), Adem Demaçi (1991), Las Madres de la Plaza de Mayo (1992), Oslobodjenje (1993), Taslima Nasreen (1994), Leyla Zana (1995), Wei Jingsheng (1996), Salima Ghezali (1997), Ibrahim Rugova (1998), Xanana Gusmão (1999), Ą Basta Ya! (2000), Nurit Peled, Izzat Ghazzawi, Dom Zacarias Kamwenho (2001), Oswaldo Payá Sardiñas (2002), Sekretarz Generalny ONZ, Kofi Annan, i wszyscy pracownicy ONZ (2003), Białoruski Związek Dziennikarzy (2004), Kobiety w Bieli (Kuba), Reporterzy bez Granic i Huawa Ibrahim (ex-aequo) (2005), Aleksander Milinkiewicz (2006),
C. mając na uwadze, że laureatce z 1990 r. – opozycjonistce z Birmy, Aung San Suu Kyi, przebywającej w areszcie domowym, oraz laureatowi z 2005 r. – wspólnocie kubańskiej Kobiety w Bieli do tej pory nie wydano zezwolenia na odebranie nagrody,
D. mając na uwadze, że Konferencja Przewodniczących podjęła decyzję o wysłaniu dwóch delegacji – na Kubę i do Birmy – w celu nawiązania kontaktu z laureatami, aby zorientować się, w jakiej sytuacji osobistej się znajdują,
E. mając na uwadze, że wśród innych laureatów Oswaldo Payá Sardiñas, laureat z 2002 r., po przyznaniu mu nagrody nadal nie otrzymał zezwolenia, aby udać się do instytucji europejskich, o co Parlament wielokrotnie wnosił,
1. wyraża zdecydowane ubolewanie w związku z faktem odmówienia laureatom zgody na osobiste odebranie przyznanych im nagród, co stanowi pogwałcenie jednego z podstawowych praw człowieka, tzn. prawa do swobodnego wjazdu i wyjazdu ze swego kraju, jednoznacznie ustanowionego w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka,
2. uznaje za nie do przyjęcia fakt, że w następstwie decyzji Konferencji Przewodniczących o wysłaniu dwóch delegacji – do Birmy i na Kubę – władze tych krajów mogłyby odmówić wjazdu tymże delegacjom;
3. z zadowoleniem przyjmuje decyzję Konferencji Przewodniczących z dnia 16 listopada br. dotyczącą utworzenia mechanizmu monitoringu w odniesieniu do laureatów nagrody im. Sacharowa i o wysyłaniu w systematyczny sposób delegacji Parlamentu Europejskiego na spotkania z laureatami, którym władze w ich krajach nie wydały zezwolenia na wyjazd w celu uczestniczenia w ceremonii wręczenia nagrody,
4. ponownie wnosi o zezwolenie Oswaldo Payá Sardiñasowi, laureatowi nagrody im. Sacharowa w 2002 r., na udanie się do instytucji europejskich;
5. zwraca się do przewodniczącego o podjęcie wszystkich koniecznych kroków, aby te decyzje mogły zostać zrealizowane,
6. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom Birmy i Kuby, parlamentowi Birmy, Zgromadzeniu Narodowemu Władzy Ludowej Republiki Kuby oraz Radzie Praw Człowieka Narodów Zjednoczonych.