PROJEKT REZOLUCJI
16.1.2007
zgodnie z art. 103 ust. 2 Regulaminu
złożyli Vittorio Agnoletto, André Brie oraz Willy Meyer Pleite
w imieniu grupy politycznej GUE/NGL
w sprawie uwięzienia i procesu pięciu bułgarskich pielęgniarek i palestyńskiego lekarza w Libii w związku z zarzutami dotyczącymi przypadków HIV/AIDS w szpitalu dziecięcym w Bengazi w 1999 r.
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B6-0024/2007
B6-0024/2007
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie w sprawie uwięzienia i procesu pięciu bułgarskich pielęgniarek i palestyńskiego lekarza w Libii w związku z zarzutami dotyczącymi przypadków HIV/AIDS w szpitalu dziecięcym w Bengazi w 1999 r.
Parlament Europejski,
uwzględniając wnioski z posiedzenia Rady do spraw Ogólnych i Stosunków Zewnętrznych z dnia 11 października 2004 r., w których wyrażono poważne zaniepokojenie losem pracowników medycznych, decyzję Rady dotyczącą zapewnienia pomocy libijskim służbom medycznym, oświadczenie prezydencji UE w sprawie skazania pięciu pielęgniarek z Bułgarii i lekarza z Palestyny na karę śmierci przez libijski trybunał karny, oświadczenie komisarz B. Ferrero-Waldner dotyczące wyroku sądu libijskiego z dnia 19 grudnia 2006 r. w sprawie Bengazi, a także oświadczenia przewodniczącego Parlamentu Europejskiego z dnia 30 listopada i 20 grudnia 2006 r.,
– uwzględniając art. 103 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że w dniu 9 lutego 1999 r. władze Libii zatrzymały wielu bułgarskich pracowników medycznych pracujących w szpitalu „Al-Fatih” w Bengazi, oraz mając na uwadze, że w dniu 7 lutego 2000 r. przed libijskim sądem ludowym rozpoczął się proces sześciu obywatelek Bułgarii, jednego Palestyńczyka i dziewięciu Libijczyków, którym postawiono zarzut umyślnego zarażenia 393 dzieci wirusem HIV oraz zarzut współudziału, który później wycofano,
B. mając na uwadze, że w dniu 6 maja 2004 r. sąd skazał pięć bułgarskich pielęgniarek i palestyńskiego lekarza na karę śmierci przez rozstrzelanie przez pluton egzekucyjny; mając na uwadze, że w dniu 25 grudnia 2005 r. libijski sąd najwyższy wydał decyzję w sprawie uchylenia kary śmierci i zarządził przeprowadzenie nowego procesu; mając na uwadze, że od dnia 11 maja 2006 r. trwał nowy proces, w którym dnia 19 grudnia 2006 r. utrzymano w mocy wyroki śmierci,
C. mając na uwadze, że w 2003 r. na żądanie władz Libii znani międzynarodowi eksperci w dziedzinie HIV/AIDS przedstawili sprawozdanie, w którym zdecydowanie stwierdzono, że rozprzestrzenienie się wirusa HIV nastąpiło wskutek zakażenia wewnątrzszpitalnego, które miało swój początek przed przyjazdem oskarżonych do Libii; mając na uwadze, że ostatnie publikacje dostarczają niezbitych naukowych dowodów na temat źródła i przebiegu zakażenia w Bengazi; mając na uwadze, że wszystkie te poważne dowody niewinności oskarżonych zostały zignorowane i zlekceważone,
D. mając na uwadze, że w listopadzie 2004 r. UE zainicjowała „Plan działań przeciwko HIV dla Bengazi”, obejmujący techniczną i medyczną opiekę nad zarażonymi dziećmi i dotkniętymi rodzinami, jak również pomoc władzom libijskim w zwalczaniu choroby AIDS; mając na uwadze, że na finansowanie planu przeznaczono z budżetu Wspólnoty 2 mln euro; mając na uwadze, że plan działań jest już realizowany przy wsparciu Komisji i państw członkowskich UE; mając na uwadze, że wiele zarażonych dzieci poddano leczeniu w szpitalach na terytorium państw członkowskich;
E. mając na uwadze, że w styczniu 2006 r. założono Międzynarodowy Fundusz na rzecz Bengazi jako pozarządową organizację non profit, mającą na celu wsparcie rozwoju lokalnej infrastruktury medycznej w Bengazi, polepszenie opieki medycznej nad pacjentami oraz zapewnienie pomocy dotkniętym rodzinom,
1. potępia skazanie na śmierć pięciu bułgarskich pielęgniarek – Kristiany Wulczewej, Nasji Nenowej, Walentiny Siropulo, Walii Czerwieniaszki i Sneżany Dimitrowej – oraz palestyńskiego lekarza Ashrafa al-Haiui, którzy spędzili w libijskim więzieniu już osiem lat w związku ze sprawą HIV/AIDS w szpitalu w Bengazi z 1999 r.;
2. ponownie podkreśla stanowczy i zasadniczy sprzeciw wobec kary śmierci w skali światowej, a także wobec jej wykonywania; zwraca się do Rady o działania na rzecz zniesienia kary śmierci na całym świecie oraz propagowanie moratorium na jej wykonywanie;
3. zwraca uwagę, że UE nie może zgodzić się z tym wyrokiem, i ma nadzieję, że sprawa zostanie przekazana wyższej instancji w celu znalezienia sprawiedliwego i rzetelnego rozwiązania we właściwym czasie;
4. ponownie wyraża poważne wątpliwości dotyczące podstaw, na których oparto śledztwo wobec oskarżonych, ich traktowania w areszcie oraz przewlekłych terminów w procesie;
5. zachęca zainteresowane władze libijskie, by zastosowały środki niezbędne do dokonania rewizji i uchylenia wyroku śmierci oraz do umożliwienia szybkiego rozstrzygnięcia sprawy na zasadach humanitarnych, spełniając tym samym warunki wstępne niezbędne do kontynuowania wspólnej polityki zaangażowania w Libii;
6. wzywa Komisję, Radę i państwa członkowskie do dalszej pomocy we wdrażaniu planu działań przeciwko HIV i do wspierania Międzynarodowego Funduszu na rzecz Bengazi, by w ten sposób nieść ulgę w cierpieniach zarażonym dzieciom i ich rodzinom oraz pomagać władzom libijskim w zapobieganiu i zwalczaniu rozprzestrzeniania się zakażeń wirusem HIV w tym kraju;
7. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich, rządowi i parlamentowi Libii, Zgromadzeniu Parlamentarnemu Rady Europy oraz Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.