PROJEKT REZOLUCJI
7.3.2007
zgodnie z art. 103 ust. 2 Regulaminu
złożyli Pasqualina Napoletano i Carlos Carnero González
w imieniu grupy politycznej PSE
w sprawie stosunków eurośródziemnomorskich
B6‑0096/2007
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie stosunków eurośródziemnomorskich
Parlament Europejski,
– uwzględniając komunikat Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego w sprawie przygotowań do eurośródziemnomorskiej konferencji ministrów spraw zagranicznych w Tampere (COM(2006)620),
– uwzględniając wnioski ósmej konferencji ministrów spraw zagranicznych, która odbyła się w Tampere w dniach 27-28 listopada 2006 r.,
– uwzględniając komunikat Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego w sprawie wzmocnienia Europejskiej Polityki Sąsiedztwa (COM(2006)0726),
– uwzględniając wyniki eurośródziemnomorskiej konferencji ministrów handlu, która odbyła się w Marrakeszu w dniu 24 marca 2006 r.,
– uwzględniając oświadczenie końcowe forum obywatelskiego, które miało miejsce w Marrakeszu w dniach 4-7 listopada 2006 r.,
– uwzględniając konferencje na temat imigracji, konferencję euroafrykańską, która odbyła się w Rabacie w dniach 10-11 lipca 2006 r. oraz konferencję w Trypolisie w dniach 22-23 listopada 2006 r.,
– uwzględniając art. 103 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze strategiczne znaczenie regionu Morza Śródziemnego i Bliskiego Wschodu dla Unii Europejskiej oraz konieczność solidarnej polityki śródziemnomorskiej, która pozwoliłaby podjąć liczne wspólne wyzwania i zrealizować cele zmierzające do utworzenia wspólnej przestrzeni pokoju, stabilności i dobrobytu,
B. mając na uwadze, że trwały rozwój nie jest możliwy bez pokoju, stabilności, solidarności i bez właściwego zarządzania, oraz że trwały rozwój powinien znajdować się w centrum uwagi partnerstwa eurośródziemnomorskiego,
C. mając na uwadze, że zaostrzenie w ostatnich latach konfliktu izraelsko-palestyńskiego, który doprowadził do poważnego pogorszenia sytuacji humanitarnej w Strefie Gazy i na Zachodnim Brzegu Jordanu, ma bardzo negatywne skutki dla bezpieczeństwa całego regionu,
D. mając na uwadze decyzję zebranych w Tampere eurośródziemnomorskich ministrów spraw zagranicznych o zorganizowaniu w 2007 r. konferencji w sprawie przestrzegania praw człowieka w ramach zwalczania terroryzmu, zgodnie z prawem międzynarodowym, jako środka stosowania kodeksu postępowania Euromed, przyjętego na szczycie w Barcelonie w listopadzie 2005 r.,
E. mając na uwadze, że Unia Europejska do tej pory nie posiada wspólnej polityki w dziedzinie imigracji oraz że każde państwo członkowskie stosuje w tym zakresie różniące się między sobą przepisy krajowe,
F. mając na uwadze, ze nielegalna imigracja otwiera możliwość wykorzystywania, przymusowej pracy oraz handlu ludźmi,
G. podkreślając, że włączenie kobiet w życie gospodarcze i społeczne jest zasadniczym elementem ewolucji społeczeństw,
H. stwierdzając negatywny wpływ problemu długu i deficytu handlowego wobec Unii Europejskiej na rozwój większości krajów południowego wybrzeża Morza Śródziemnego,
I. mając na uwadze komunikat Komisji w sprawie wzmocnienia Europejskiej Polityki Sąsiedztwa (EPS), który zawiera cały szereg propozycji mających na celu znaczną poprawę wpływu polityki partnerstwa, stworzenie nowych możliwości pogłębienia wspólnych stosunków, wzmocnienie dialogu politycznego oraz postępujące włączanie krajów partnerskich do polityk Unii,
J. mając na uwadze, że środki budżetowe przeznaczone przez UE dla krajów południowego i wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego na okres 2007-2013 powinny zostać utrzymane na poziomie odpowiadającym handlowemu, gospodarczemu i strategicznemu znaczeniu tego regionu w stosunkach z Unią Europejską,
K. podkreślając ogromne korzyści wynikające dla wszystkich partnerów z powstania eurośródziemnomorskiego rynku energii, objętego w pełni systemem wzajemnych połączeń i zintegrowanego poprzez rozszerzenie i połączenie rynków energetycznych regionu eurośródziemnomorskiego i regionu na południe od Sahary oraz realizację niezbędnych przedsięwzięć w zakresie infrastruktury energetycznej,
L. mając na uwadze, że użyteczne mogłoby się okazać powiązanie celów polityki eurośródziemnomorskiej, a zwłaszcza jej wymiaru gospodarczego i finansowego, z celami stosunków UE z państwami członkowskimi Rady Współpracy Zatoki,
M. mając na uwadze, że Eurośródziemnomorskie Zgromadzenie Parlamentarne jest instytucją umożliwiającą pogłębienie ogólnego dialogu między obydwoma regionami,
1. uważa, że należałoby rozszerzyć na południe polityczny wymiar sąsiedztwa, mając na uwadze rosnącą złożoność stosunków z regionem Morza Śródziemnego, których znaczącym etapem jest proces barceloński; stwierdza, że dalecy jesteśmy jeszcze osiągnięcia celów, dla których zapoczątkowano tę politykę, nawiązania stałych stosunków, opartych na wspólnych wartościach podzielanych przez nowych sąsiadów rozszerzonej Europy;
2. uważa, że rozwój Europejskiej Polityki Sąsiedztwa nie może ograniczać się do uaktualnienia układów o stowarzyszeniu z każdym zainteresowanym krajem, podkreślając jedynie dwustronny wymiar, i zachęca wszystkie strony do odnowienia i uaktualnienia strategicznych i politycznych celów procesu barcelońskiego, w tym do utworzenia sieci współpracy oraz promowania integracji regionalnej Północ-Południe i Południe-Południe;
3. z zadowoleniem przyjmuje projekt Komisji nadania Europejskiej Polityce Sąsiedztwa wymiaru tematycznego, dalszego pogłębiania umów o wolnym handlu oraz zwiększenia wsparcia dla reform służących poprawie otoczenia regulacyjnego oraz klimatu dla inwestycji;
4. zwraca się do Komisji o skonkretyzowanie stosunku między Europejską Polityką Sąsiedztwa (EPS) a partnerstwem eurośródziemnomorskim poprzez dodanie nowych i rozwinięcie istniejących umów i programów dwustronnych w zakresie energii i transportu;
5. podkreśla konieczność wznowienia procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie, przy jednoczesnym uwzględnieniu powagi sytuacji politycznej i humanitarnej; uważa, że wznowienie negocjacji na podstawie „mapy drogowej” nie byłoby wystarczające bez rozważenia innych propozycji, takich jak arabski plan pokojowy z 2002 r. czy udział w negocjacjach wszystkich zainteresowanych stron regionu;
6. podkreśla zaniepokojenie poważnym problemem, jakim jest systematyczne niszczenie zasobów naturalnych oraz potencjału ludzkiego w związku z różnymi toczącymi się konfliktami; wnosi o większą mobilizację środków politycznych i gospodarczych w ramach partnerstwa i pięcioletniego programu działań, aby stawić czoła temu problemowi;
7. podkreśla wagę dialogu między kulturami i regionami kładąc nacisk na konieczność poszanowania wspólnych wartości oraz umacniania państwa prawa, demokracji i praw człowieka;
8. zwraca się do Komisji, aby dołożyła wszelkich starań w celu utworzenia komitetów „demokracja-prawa człowieka” we współpracy ze wszystkimi krajami, które podpisały plany działania EPS i wzywa kraje partnerskie do przestrzegania ich zobowiązań w tym zakresie, zwłaszcza w odniesieniu do indywidualnych przypadków; zwraca się do Rady i do Komisji o określenie wraz z naszymi partnerami środków pozwalających na stosowanie klauzuli dotyczącej praw człowieka na podstawie bardziej wiążących, a zarazem bardziej efektywnych kryteriów;
9. wzywa Komisję i państwa członkowskie do dopilnowania, aby w strategii wsparcia oraz w programach euro-śródziemnomorskich w krajach partnerskich w większym stopniu brano pod uwagę promowanie praw kobiet;
10. potwierdza znaczenie polityki socjalnej, która przyczynia się do tworzenia miejsc pracy, zwłaszcza dla młodych, poprzez przywrócenie korzystnego klimatu dla wzrostu bezpośrednich inwestycji zagranicznych oraz zachęcanie młodych do tworzenia nowych przedsiębiorstw na szczeblu lokalnym poprzez udostępnienie odpowiednich instrumentów, takich jak mikrokredyty; uważa, że polityka edukacji i szkoleń ma zasadnicze znaczenie dla pełnego włączenia młodych do życia gospodarczego i społecznego;
11. wzywa instytucje UE oraz śródziemnomorskich krajów partnerskich do zagwarantowania, że ich założenia strategiczne, polityczne i gospodarcze biorą pod uwagę cele strategii lizbońskiej i strategii zrównoważonego rozwoju z Goeteborgu oraz cele strategii śródziemnomorskiej na rzecz trwałego rozwoju, uwzględniając również konieczne zmniejszenie nierówności i różnic pomiędzy obydwoma brzegami Morza Śródziemnego;
12. wzywa Radę i Komisję oraz rządy krajów partnerskich, aby przywiązały większą wagę do problemów związanych ze środowiskiem, a w szczególności uporały się ze skutkami gęsto zaludnionych obszarów miejskich oraz działalności przemysłowej i handlowej na wybrzeżu po obydwu stronach Morza Śródziemnego;
13. wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby promowały przestrzeganie praw socjalnych i praw związków zawodowych we wdrażaniu pomocy finansowej i technicznej w krajach partnerskich; wzywa Komisję do realizacji programu regionalnego na rzecz budowy euro-śródziemnomorskiej przestrzeni społecznej opartej na dialogu społecznym między wszystkimi partnerami stawiającymi sobie za naczelny cel zatrudnienie;
14. zwraca się o uwzględnienie w strategii europejskiej na rzecz omawianego regionu większych inwestycji jeżeli chodzi o politykę i środki finansowe o wymiarze regionalnym i wewnątrzregionalnym partnerstwa będącego wartością dodaną tej strategii; wzywa Komisję, zgodnie z decyzją powziętą przy przyjęciu budżetu UE na rok 2007, do dopilnowania, aby przy opracowywaniu dokumentów strategicznych i powiązanych z nimi programów, całość środków przeznaczonych na działania regionalne i wielostronne była utrzymana na tym samym poziomie co w latach 2000-2006, biorąc pod uwagę, że według Komisji poziom ten stanowi 20% wszystkich środków;
15. podkreśla, że imigracja jest istotną częścią stosunków euro-śródziemnomorskich i przypomina o konieczności ściślejszej współpracy oraz konstruktywnego dialogu między państwami członkowskimi UE oraz między tymi ostatnimi a krajami śródziemnomorskimi pochodzenia oraz tranzytu w sprawie kwestii podlegających ich wspólnej odpowiedzialności; nalega na nawiązanie współpracy operacyjnej oraz wzajemnego udzielania wsparcia technicznego między służbami kontroli granic państw członkowskich oraz na zwiększenie środków finansowych przeznaczonych na działalność agencji FRONTEX i projekty związane z polityką imigracyjną w regionie Morza Śródziemnego;
16. podkreśla potrzebę wspólnej europejskiej polityki w zakresie azylu i imigracji oraz lepszego regulowania przepływów migracyjnych w ujęciu całościowym i jednocześnie w zrównoważony sposób, z korzyścią dla narodów basenu Morza Śródziemnego; podkreśla, że w duchu partnerstwa i w oparciu o pięcioletni program prac z Barcelony należy utworzyć skuteczne kanały legalnej imigracji przy jednoczesnym zwalczaniu nielegalnej imigracji i ochronie praw podstawowych imigrantów i osób ubiegających się o azyl; wzywa do zwalczania wyzysku oraz handlu ludźmi;
17. zdecydowanie nalega na utworzenie skutecznej polityki integracyjnej oraz przestrzeganie praw obywatelskich imigrantów; opowiada się za ułożeniem kodeksu postępowania na rzecz etycznych praktyk zatrudniania, propagowania godnej pracy oraz odpowiedzialności europejskich przedsiębiorstw;
18. wzywa do zawarcia sprawiedliwych umów o readmisji oraz do wprowadzenia skutecznej polityki w zakresie powrotu do kraju, w szczególności poprzez wdrożenie postanowień art. 13 umowy z Kotonu oraz właściwych postanowień eurośródziemnomorskich umów o stowarzyszeniu oraz programów sąsiedztwa euro-śródziemnomorskiego; uważa za istotne zbadanie głównych czynników popychających ludzi do opuszczenia swoich krajów oraz zajęcie się nimi; proponuje ułożenie jasnych programów wsparcia dla rozwoju i inwestycji w śródziemnomorskich krajach pochodzenia i tranzytu oraz zorganizowanie kampanii informacyjnej na temat imigracji i prawa do azylu; wzywa do ustanowienia mechanizmu oszczędności na rzecz rozwoju oraz funduszu gwarancyjnego;
19. nalega, by rozmieszczenie geograficzne pomocy zewnętrznej przewidzianej w budżecie wspólnotowym pomiędzy różnymi blokami regionalnymi uwzględniało przede wszystkim interesy UE, zarówno w kwestii gospodarczej i handlowej, jak i bezpieczeństwa, tak aby strategia europejska dotycząca innych partnerów w żaden sposób nie pokrzyżowała planów Unii zacieśnienia stosunków z partnerami śródziemnomorskimi;
20. z zadowoleniem przyjmuje pozytywne wyniki instrumentu na rzecz inwestycji i partnerstwa śródziemnomorskiego (FEMIP) w ramach Europejskiego Banku Inwestycyjnego;
21. podkreśla znaczenie zwiększenia wsparcia dla instrumentu FEMIP w sektorze prywatnym, w szczególności w odniesieniu do MŚP i wzywa do wprowadzenia nowej inicjatywy między państwami członkowskimi UE i ich partnerami eurośródziemnomorskimi w celu przekształcenia FEMIP w eurośródziemnomorski bank inwestycyjny i rozwojowy;
22. wzywa Komisję i Radę do przygotowania wniosku mającego na celu zbadanie możliwości współpracy, zwłaszcza w dziedzinie finansów i gospodarki, pomiędzy wszystkimi krajami partnerskimi i państwami członkowskimi Rady Współpracy Zatoki;
23. wzywa Komisję i Radę do skoncentrowania wysiłków na rzecz realizacji inicjatyw już potwierdzonych na konferencji euro-śródziemnomorskiej w Marrakeszu, czyli negocjacji w sprawie liberalizacji handlu usługami oraz prawa do zakładania przedsiębiorstw, negocjacji w sprawie pogłębienia liberalizacji w obszarze rolnictwa, ustanowienia instrumentu rozstrzygania sporów i zbliżania przepisów;
24. zwraca się do Rady, Komisji i państw partnerskich o dalszą pracę nad stopniową integracją eurośródziemnomorskich rynków energii w celu realizacji leżących w obopólnym interesie programów energetycznych oraz rozwoju zrównoważonych źródeł energii, zgodnie z krajowymi planami i programami;
25. podkreśla potrzebę zacieśnienia współpracy na rzecz bezpieczeństwa dostaw energii w regionie Morza Śródziemnego poprzez środki związane z dywersyfikacją zasobów energetycznych, wspieraniem wydajności energetycznej, metodami przechowywania, rozwojem nowych technologii, działalnością badawczą i rozwojową oraz poprzez zwiększenie możliwości finansowania projektów energetycznych o obopólnym znaczeniu;
26. wzywa Radę do zapewnienia aktywnego uczestnictwa Euro-Śródziemnomorskiego Zgromadzenia Parlamentarnego w posiedzeniach i konferencjach ministerialnych Euromed;
27. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Prezydium Euro-Śródziemnomorskiego Zgromadzenia Parlamentarnego oraz parlamentom i rządom wszystkich państw członkowskich i krajom partnerskim Euromedu.