PROJEKT REZOLUCJI

15.5.2007

projekt w odpowiedzi na pytania wymagające ustnej odpowiedzi B6‑0020/2007 i B6‑0121/2007
zgodnie z art. 108 ust. 5 Regulaminu
złożył Miroslav Ouzký
w imieniu Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności
w sprawie strategicznych celów UE na 14. spotkanie konferencji stron Konwencji o Międzynarodowym Handlu Dzikimi Zwierzętami i Roślinami Gatunków Zagrożonych Wyginięciem (CITES), które odbędzie się w Hadze w dniach 3-15 czerwca 2007 r.

B6‑0200/2007

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie strategicznych celów UE na 14. spotkanie konferencji stron Konwencji o Międzynarodowym Handlu Dzikimi Zwierzętami i Roślinami Gatunków Zagrożonych Wyginięciem (CITES), które odbędzie się w Hadze w dniach 3-15 czerwca 2007 r.

Parlament Europejski,

–  uwzględniając 14. spotkanie konferencji stron Konwencji o Międzynarodowym Handlu Dzikimi Zwierzętami i Roślinami Gatunków Zagrożonych Wyginięciem (CITES), które odbędzie się w Hadze (w Holandii) w dniach 3-15 czerwca 2007 r.,

–  uwzględniając art. 108 ust. 5 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że CITES jest najszerszym istniejącym w skali świata porozumieniem w sprawie ochrony dzikiej przyrody, zapobiegającym nadmiernej eksploatacji dzikich zwierząt i roślin w ramach międzynarodowego handlu, zrzeszającym 169 stron, w tym 27 państw członkowskich UE,

B.  mając na uwadze, że związane z działalnością ludzką wykorzystywanie zasobów naturalnych, niszczenie siedlisk, zmiany klimatyczne, nadmierna eksploatacja dzikich gatunków oraz nielegalny handel dzikimi zwierzętami i roślinami są głównymi powodami zubożenia różnorodności biologicznej na Ziemi,

C.  mając na uwadze, że zgodnie z prognozami zawartymi w raportach naukowych zmiany klimatyczne przyspieszą utratę różnorodności biologicznej oraz pogorszą sytuację zagrożonych gatunków,

D.  mając na uwadze, że świadomość społeczna w krajach konsumenckich miała i nadal ma zasadnicze znaczenie dla kontroli kłusownictwa oraz nielegalnego międzynarodowego handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem,

E.  mając na uwadze, że nielegalny handel w istotny sposób globalną agendę na rzecz zrównoważonego środowiska i trwałego rozwoju,

F.  mając na uwadze, że strategia UE dotycząca trwałego rozwoju zapewnia ramy odpowiedzialnego i zrównoważonego zarządzania zasobami naturalnymi,

G.  mając na uwadze, że zorganizowane w październiku 2005 r. przez prezydencję brytyjską warsztaty dotyczące koordynacji egzekwowania przepisów UE w zakresie handlu dziką przyrodą poskutkowały szerokim poparciem projektu unijnego planu działania na rzecz egzekwowania przepisów,

H.  mając na uwadze, że w zakresie ochrony gatunków morskich, które mogą być zagrożone handlem międzynarodowym, CITES odgrywa rolę uzupełniającą w stosunku do Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) i innych organizacji międzynarodowych,

I.  mając na uwadze, że Międzynarodowa Komisja Wielorybnicza (IWC), uznana przez CITES za organ właściwy do regulowania spraw związanych z ochroną wielorybów i zarządzaniem nimi, ogłosiła światowe moratorium na połowy wielorybów w celach handlowych,

J.  mając na uwadze wysuniętą przez Japonię w dokumencie nr 51 14. konferencji stron Konwencji propozycję objęcia okresowym przeglądem załączników wszystkich waleni znajdujących się w załączniku I i zarządzanych przez IWC, a także wprowadzenia zmian do rezolucji CITES (RC.11.4) ustanawiającej stosunki pomiędzy IWC a CITES oraz dostarczania przez IWC danych naukowych i udzielania konsultacji na temat opracowanego w ramach CITES wykazu gatunków wielorybów,

K.  mając na uwadze, że Parlament Europejski w lipcu 2005 r.^[1] wyraził swoje rozczarowanie „niezwykle powolnymi postępami” w zakresie programu dotyczącego egzekwowania prawa, zarządzania i handlu w dziedzinie leśnictwa (FLEGT); mając na uwadze, że w obliczu braku obowiązkowych i wszechstronnych uregulowań zabraniających importu nielegalnego i niewłaściwie wycinanego drewna do UE inicjatywy CITES zmierzające do uregulowania międzynarodowego handlu drewnem są sprawą najwyższej wagi,

L.  mając na uwadze przyjęcie na 12. konferencji stron Konwencji, wbrew zaleceniu Parlamentu Europejskiego, decyzji o zezwoleniu na jednorazową i uzależnioną od spełnienia pewnych warunków wyprzedaż rządowych zapasów kości słoniowej z Botswany, Namibii i RPA oraz mając na uwadze fakt, że ustanowione wspomnianą decyzją warunki umożliwiające wymianę handlową nie zostały jeszcze spełnione,

M.  mając na uwadze fakt, że ilość przechwyconej nielegalnej kości słoniowej znacznie wzrosła od 13. konferencji stron Konwencji i że co roku zabija się szacunkowo 20 000 lub więcej słoni; mając na uwadze fakt, że dalsze otwieranie handlu kością słoniową miałoby szkodliwe oddziaływanie na już uszczuplone i rozbite populacje słoni w innych krajach w Afryce i Azji;

N.  mając na uwadze, że Konwencja o ochronie migrujących gatunków dzikich zwierząt wymienia żarłacza białego w załącznikach I i II, Australia zamieściła tenże gatunek w roku 2001 w załączniku III konwencji CITES, z zastrzeżeniami złożonymi przez Norwegię i Japonię, natomiast od roku 1996 Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody i jej Zasobów (IUCN) wpisuje wspomniany gatunek jako „narażony” na swoją czerwoną listę gatunków zagrożonych wyginięciem,

O.  mając na uwadze rosnące zagrożenie, w obliczu którego stają azjatyckie populacje wielkich kotów oraz niespodziewany brak postępów w zakresie stanowczych działań zmierzających do zatrzymania spadku populacji tygrysa i innych wielkich kotów,

P.  mając na uwadze wprowadzenie w maju 2005 r. powszechnie obowiązujących wymogów oznakowania kawioru w celu uregulowania handlu kawiorem,

Q.  mając na uwadze, że ochrona gatunków musi pozostać podstawą uzasadniania decyzji o objęciu wykazem, a przy wdrażaniu tych decyzji należy wziąć pod uwagę oddziaływanie na warunki bytowe ludzi;

R.  mając na uwadze, że nic nie stoi na przeszkodzie, aby w oparciu o cele ochrony gatunkowej lub inne cele, takie jak dbanie o dobrostan zwierząt, UE przyjęła bardziej rygorystyczne wewnętrzne środki dotyczące importu dzikich zwierząt,

1.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do stosowania zasady ostrożności jako wiodącej zasady we wszystkich decyzjach w sprawie dokumentów roboczych oraz propozycji objęcia wykazem, a także do uwzględniania zasady „użytkownik płaci”, podejścia ekosystemowego i tradycyjnych zasad ochrony przyrody;

2.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do zagwarantowania, że żadna decyzja mająca na celu poprawę koordynacji pomiędzy CITES a innymi konwencjami z zakresu różnorodności biologicznej nie podważy charakteru CITES jako ogólnoświatowego porozumienia w sprawie ochrony przyrody ani też surowych środków ochrony ustanowionych przez CITES;

3.  stanowczo sprzeciwia się przeprowadzaniu tajnych głosowań i wyraża rozczarowanie faktem, że stała komisja CITES nie wystąpiła z propozycją wykluczenia możliwości stosowania tajnego głosowania w procesie decyzyjnym w ramach Konwencji;

4.  z zadowoleniem przyjmuje przedstawione przez Kenię i Mali propozycje ustanowienia dwudziestoletniego moratorium na wszystkie rodzaje handlu kością słoniową, poparte przez Togo i Ghanę oraz odzwierciedlone w deklaracji z Akry, wzywającej do zakazu handlu kością słoniową i podpisanej przez przedstawicieli 19 państw afrykańskich;

5.  przypomina, że zaproponowane moratorium nie będzie miało wpływu na podjętą na 12. konferencji stron Konwencji decyzję o zezwoleniu na jednorazową i uzależnioną od spełnienia pewnych warunków wyprzedaż rządowych zapasów kości słoniowej z Botswany, Namibii i RPA;

6.  podkreśla, że przyjęcie propozycji przedstawionej przez Kenię i Mali dałoby czas na dopracowanie systemu MIKE (monitorowanie nielegalnego zabijania słoni) i pozwoliłoby społeczności międzynarodowej przenieść punkt ciężkości debaty z handlu kością słoniową na rzeczywiste zagrożenia dla słoni i ich siedlisk;

7.  wzywa do pełnego wykonania przez afrykańskie rządy, we współpracy z organizacjami pozarządowymi, podjętej na 13. konferencji stron Konwencji decyzji w sprawie realizacji planu działania na rzecz kontroli handlu afrykańską kością słoniową, wraz z wymogami dotyczącymi sprawozdawczości;

8.  wzywa Komisję do wsparcia starań mających na celu wzmocnienie i monitorowanie ochrony tygrysów, na przykład poprzez identyfikowanie luk prawnych, trudności w realizacji, a także słabych stron dotyczących egzekwowania prawa oraz zdolności;

9.  wzywa Komisję do zdawania sprawozdań na temat postępów w realizacji wymogów oznakowania kawioru, do zachęcania innych ważnych państw europejskich, północnoamerykańskich i azjatyckich będących producentami czy konsumentami do wprowadzenia systemu oznakowania, a także do wzmożenia procesu ustanawiania zrównoważonych limitów eksportowych, opartych na jak najbardziej wiarygodnych i aktualnych danych naukowych;

10.  wzywa UE do wsparcia następujących propozycji do programu konferencji stron Konwencji:

• –przesunięcie Nycticebus spp. (lorisowatych) z załącznika II do załącznika I konwencji CITES;
• –odrzucenie propozycji wykreślenia Lynx rufus (rysia rudego) z załącznika II konwencji CITES ze względu problem podobieństwa do rysia europejskiego (Lynx lynx) oraz rysia iberyjskiego (Lynx pardinus);
• –zaproponowane przez Niemcy w imieniu państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej wpisanie do załącznika II konwencji CITES dwóch gatunków rekina: Lamna nasus (żarłacza śledziowego) i Squalus acanthias (kolenia);
• –wpisanie do załącznika I konwencji CITES Pristidae spp. (ryb pił), z których wszystkie są uznane za gatunki skrajnie zagrożone przez Unię Ochrony Przyrody i jej Zasobów (IUCN);
• –zaproponowane przez Niemcy w imieniu państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej wpisanie do załącznika II konwencji CITES gatunku Anguilla Anguilla (węgorza europejskiego);
• –wpisanie do załącznika II konwencji CITES gatunku Pterapogon kauderni;
• –wpisanie do załącznika II konwencji CITES Corallium spp. (koralowców);
• –wpisanie do załącznika II konwencji CITES tropikalnego drzewa brezylki ciernistej (Caesalpinia echinata), palisandru (Dalbergia retusa, Dalbergia granadillo i Dalbergia stevensonii) oraz cedru (Cedrela spp.);
• –wpisanie do załącznika II konwencji CITES gatunku Lycaon pictus (likaona – dzikiego psa afrykańskiego);
• –przedłożony przez Niemcy w imieniu państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej dokument roboczy w sprawie przestrzegania i egzekwowania prawa;
• –przedłożony przez Niemcy w imieniu państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej dokument roboczy w sprawie elektronicznego handlu okazami gatunków objętych konwencją CITES;
• –cztery wnioski złożone przez Algierię i dotyczące wpisania do załącznika I konwencji CITES następujących gatunków: Cervus elaphus barbarus (jelenia berberyjskiego), Gazella cuvieri (gazeli edmi), Gazella dorcas (gazeli dorkas) i Gazella leptoceros (gazeli Lodera);
• –przedłożony przez Australię dokument roboczy w sprawie handlu tradycyjnymi lekami;
• –propozycja Kenii i Mali wprowadzenia dwudziestoletniego moratorium na wszelkie rodzaje handlu kością słoniową;

11.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do odrzucenia:

• –dok. 51 dotyczącego waleni i złożonego przez Japonię;
• –limitów eksportowych na Diceros bicornis (nosorożca czarnego) dla Namibii i RPA;
• –propozycji zastąpienia wszystkich znajdujących się w załączniku II konwencji CITES adnotacji do list populacji słoni w Botswanie, Namibii, RPA i Zimbabwe, co umożliwiłoby ustanowienie rocznych limitów eksportowych w handlu surową kością słoniową;
• –poprawki do adnotacji do list populacji słoni w Botswanie w załączniku II konwencji CITES, co umożliwiłoby ustanowienie rocznych limitów eksportowych w handlu surową kością słoniową, w obrocie handlowym żywymi zwierzętami, wyrobami skórzanymi i skórami oraz w obrocie niehandlowym trofeami łowieckimi;
• –propozycji rozszerzenia handlu wełną Vicugna vicugna (wikunii) na dziewięć populacji tych zwierząt w Boliwii, ponieważ niektóre z tych populacji są bardzo małe;
• –propozycji przesunięcia brazylijskiej populacji Melanosuchus niger (kajmana czarnego) z załącznika I do załącznika II konwencji CITES;
• –propozycji wpisania populacji leoparda (Panthera pardus) do załącznika II konwencji CITES oraz zwiększenia limitu eksportowego na trofea myśliwskie z Mozambiku;

12.  uważa, że CITES może w najlepszy sposób przyczynić się do poprawy warunków bytowych ubogich poprzez zapewnienie realizacji i egzekwowania Konwencji oraz zapobieganie nieregulowanemu i nielegalnemu handlowi, dlatego też wzywa Komisję i państwa członkowskie do wycofania dok. 14 zatytułowanego „CITES a źródła utrzymania” na 14. konferencję stron Konwencji;

13.  wzywa Komisję i państwa członkowskie do wzmożenia międzynarodowej współpracy w zakresie realizacji konwencji CITES poprzez rozwijanie strategii zawierającej określone priorytety ułatwiające jej realizację oraz udzielanie dodatkowych zachęt i wsparcia finansowego– zwłaszcza na potrzeby szkoleń i pomocy technicznej w zakresie identyfikacji gatunków i środków wykonawczych;

14.  przypomina, że Unia Europejska jest jednym z największych rynków nielegalnego handlu dziką przyrodą oraz że przestrzeganie prawa różni się w poszczególnych państwach członkowskich, wzywa też Komisję i państwa członkowskie do wzmożenia koordynacji starań na rzecz egzekwowania przepisów UE w zakresie handlu dziką przyrodą;

15.  wzywa strony konwencji CITES, które jeszcze tego nie uczyniły do jak najszybszego ratyfikowania poprawki z Gaborone, tak aby Wspólnota Europejska mogła stać się stroną tejże Konwencji;

16.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, stronom konwencji CITES oraz Sekretariatowi CITES.

• [1]  Rezolucja PE w sprawie przyspieszenia realizacji planu działania UE dotyczącego egzekwowania prawa, zarządzania i handlu w dziedzinie leśnictwa (FLEGT), Dz.U. C 157 E/482 z 6.7.2006