ΠΡΟΤΑΣΗ ΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ
25.10.2007
σύμφωνα με το άρθρο 108, παράγραφος 5, του Κανονισμού
των βουλευτών: Guido Sacconi, Karl-Heinz Florenz και Satu Hassi
εξ ονόματος της Προσωρινής επιτροπής για την αλλαγή του κλίματος
σχετικά με τον περιορισμό της αλλαγής του κλίματος του πλανήτη σε αύξηση της θερμοκρασίας κατά 2 βαθμούς Κελσίου - η πορεία προς την Διάσκεψη του Μπαλί για την αλλαγή του κλίματος και η συνέχειά της (COP 13 και COP/MOP3)
B6‑0432/2007
Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με τον περιορισμό της αλλαγής του κλίματος του πλανήτη σε αύξηση της θερμοκρασίας κατά 2 βαθμούς Κελσίου - η πορεία προς την Διάσκεψη του Μπαλί για την αλλαγή του κλίματος και η συνέχειά της (COP 13 και COP/MOP3)
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο,
– έχοντας υπόψη την ανακοίνωση της Επιτροπής με θέμα: Ο περιορισμός της αλλαγής του κλίματος στον πλανήτη σε αύξηση της θερμοκρασίας κατά 2 βαθμούς Κελσίου -Η πορεία προς το 2020 και μετέπειτα (COM (2007) 0002),
– έχοντας υπόψη τη Σύμβαση Πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την αλλαγή του κλίματος (UNFCCC), το Πρωτόκολλο του Κυότο στην UNFCCC και τις διαδικασίες για την υλοποίησή της,
– έχοντας υπόψη τη συζήτηση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών της 17ης Απριλίου 2007, σχετικά με τον αντίκτυπο της κλιματικής αλλαγής στην ειρήνη και την ασφάλεια,
– έχοντας υπόψη την επερχόμενη δέκατη τρίτη Διάσκεψη των Συμβαλλομένων Μερών (CΟΡ 13) στην UNFCCC και τη τρίτη Διάσκεψη των Συμβαλλομένων Μερών η οποία χρησιμεύει ως συνεδρίαση των συμβαλλομένων μερών στο Πρωτόκολλο του Κυότο (CΟΡ/ΜΟΡ 3) που θα πραγματοποιηθούν στο Μπαλί της Ινδονησίας μεταξύ 3 και 14 Δεκεμβρίου 2007,
– έχοντας υπόψη τα προηγούμενα ψηφίσματά του όσον αφορά την αλλαγή του κλίματος και ιδίως εκείνα της 16ης Νοεμβρίου 2005 σχετικά με τη μάχη κατά της αλλαγής του κλίματος στον πλανήτη και πώς μπορεί να κερδηθεί[1] , της 18ης Ιανουαρίου 2006 σχετικά με την έκβαση της Διάσκεψης του Μόντρεαλ (CΟΡ 11 - CΟΡ/ΜΟΡ 1)[2] και της 4ης Ιουλίου 2006 σχετικά με τον περιορισμό του αντίκτυπου των αερομεταφορών στην αλλαγή του κλίματος[3],και της 14ης Φεβρουαρίου 2007 σχετικά με την αλλαγή του κλίματος,[4]
– έχοντας υπόψη τις Προφορικές Ερωτήσεις B6-0379/2007 και B6-0380/2007 της Προσωρινής επιτροπής για την αλλαγή του κλίματος, που κατατέθηκε σύμφωνα με το άρθρο 108 του Κανονισμού, και τις δηλώσεις του Συμβουλίου και της Επιτροπής,
– έχοντας υπόψη τα συμπεράσματα της Προεδρίας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου των Βρυξελλών της 8-9 Μαρτίου 2007,
– έχοντας υπόψη το άρθρο 108, παράγραφος 5, του Κανονισμού του,
Α. εκτιμώντας ότι η αλλαγή του κλίματος συνιστά την μεγαλύτερη πρόκληση του 21ου αιώνα, καθώς απειλεί την επιβίωση του πολιτισμού μας, έχει σε παγκόσμια κλίμακα σημαντικές αρνητικές συνέπειες στο περιβάλλον, την οικονομία και την κοινωνία, με πιθανώς καταστροφικές επιπτώσεις που μπορούν επίσης να απειλήσουν τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια;
Β. λαμβάνοντας υπόψη ότι οι δυσμενείς της επιπτώσεις κατανέμονται άνισα και ότι εκτός από περιβαλλοντική καταστροφή η αλλαγή του κλίματος θέτει επίσης ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και παγκόσμιας δικαιοσύνης,
Γ. λαμβάνοντας υπόψη ότι κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί το δικαίωμα των φτωχών σε μια αξιοπρεπή διαβίωση,
Δ. λαμβάνοντας υπόψη ότι η 4η Έκθεση Αξιολόγησης της Διακυβερνητικής Ομάδας για την Αλλαγή του Κλίματος (IPCC) επιβεβαιώνει ότι η αλλαγή του κλίματος εμφανίζεται με επιταχυνόμενους ρυθμούς, προκαλείται από την ανθρώπινη δραστηριότητα και ήδη προξενεί σοβαρές παγκόσμιες επιπτώσεις,
Ε. λαμβάνοντας υπόψη ότι πολλές περιοχές στον κόσμο έχουν έρθει ήδη αντιμέτωπες με τις επιβλαβείς συνέπειες της αύξησης της παγκόσμιας μέσης θερμοκρασίας, και έχοντας υπόψη την πρόσφατη επιστημονική έρευνα από την οποία προκύπτει ότι ο συμφωνημένος από την ΕΕ μακροπρόθεσμος στόχος της μείωσης της αύξησης της θερμοκρασίας στους +2 βαθμούς Κελσίου σε σύγκρισή με τα προβιομηχανικά επίπεδα μπορεί να μην είναι αρκετός για την αποφυγή επικίνδυνων κλιματικών αλλαγών,
ΣΤ. λαμβάνοντας υπόψη ότι ήδη μετατοπίστηκαν πληθυσμιακές ομάδες λόγω των αρνητικών συνεπειών της κλιματικής αλλαγής, όπως στο Τουβαλού, το Μπαγκλαντές και την περιοχή Σαχέλ της Αφρικής,
Ζ. λαμβάνοντας υπόψη ότι η 4η Έκθεση Αξιολόγησης της IPCC αναφέρει ότι η μέση θερμοκρασία του πλανήτη έχει αυξηθεί κατά 0,74 βαθμούς Κελσίου τα τελευταία 100 χρόνια και θα συνεχίσει να αυξάνεται κατά περίπου 0,7 βαθμούς λόγω των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου που έχουν ήδη σημειωθεί· υπολογίζει επίσης περαιτέρω αύξηση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη μεταξύ 1,8 και 4 βαθμών Κελσίου κατά τη διάρκεια αυτού του αιώνα, ανάλογα με την εξέλιξη της κοινωνίας,
Η. λαμβάνοντας υπόψη ότι φέτος, σύμφωνα με τα τελευταία δορυφορικά στοιχεία του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ΕΟΔ), η καλοκαιρινή τήξη των πάγων στο Βόρειο Πόλο έλαβε τέτοιες διαστάσεις ώστε, για πρώτη φορά, να επιτραπεί η διέλευση πλοίων από το βορειοδυτικό πέρασμα από τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό και ότι αυτό αποτελεί μια ακόμη ένδειξη ταχείας κλιματικής αλλαγής στην Αρκτική,
Θ. λαμβάνοντας υπόψη ότι η αλλαγή του κλίματος είναι μακροπρόθεσμο πρόβλημα και ότι η λήψη βραχυπρόθεσμων μόνον μέτρων δεν θα αρκέσει για να υπάρξει θετική επίδραση στο κλίμα,
Ι. λαμβάνοντας υπόψη ότι οι βιομηχανικές χώρες έχουν μείζονα ευθύνη για τις εκπομπές αερίων του φαινομένου του θερμοκηπίου (GHG) στην ατμόσφαιρα· λαμβάνοντας υπόψη ότι οι φτωχότερες χώρες και οι πληθυσμοί αναμένεται να πληγούν περισσότερο από τη μεγαλύτερη αστάθεια του κλίματος,
ΙΑ. λαμβάνοντας υπόψη ότι οι 25 μεγαλύτερες ρυπογόνες χώρες ευθύνονται για το 83% των συνολικών εκπομπών GHG, και ότι οι κατά κεφαλήν εκπομπές στις αναπτυγμένες χώρες είναι πολλαπλάσιες από αυτές των αναπτυσσόμενων χωρών,
ΙΒ. λαμβάνοντας υπόψη ότι το κόστος της αδράνειας στον οικονομικό, κοινωνικό και υγειονομικό τομέα υπολογίσθηκε στην ανασκόπηση Stern ότι αντιστοιχεί σε 5-20% του παγκόσμιου ΑΕΠ κατ' έτος· λαμβάνοντας υπόψη ότι, σύμφωνα με το UNFCCC και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το κόστος μιας χρηστής πολιτικής στον τομέα του κλίματος θα μειώσει την αύξηση του παγκόσμιου ετήσιου ΑΕΠ με μικρό μόνον κλάσμα της προσδοκώμενης αύξησης, μεταξύ 0,12 -0,19%, χωρίς να υπολογίζονται τα παράπλευρα οφέλη στον τομέα του περιβάλλοντος και της υγείας, ούτε η βελτίωση στη ενεργειακή ασφάλεια,
ΙΓ. λαμβάνοντας υπόψη ότι τόσο η έκθεση της IPCC όσο και η ανασκόπηση Stern επιβεβαιώνουν ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες είναι ιδιαίτερα τρωτές όσον αφορά την κλιματική αλλαγή, λόγω της μεγαλύτερης έκθεσής τους και της μεγαλύτερης ευπάθειάς τους· λαμβάνοντας υπόψη ότι η προκαλούμενη από τον άνθρωπο κλιματική αλλαγή θα οδηγήσει σε επιζήμιες συνέπειες στη γεωργία και τα υδρολογικά συστήματα, στα δάση, στην αλιεία, την υγεία και την οικονομική υποδομή και ότι οι συνέπειες αυτές θα επιδεινώσουν την φτώχεια και θα αποτελέσουν σοβαρή απειλή για την επίτευξη των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας,
ΙΔ. λαμβάνοντας υπόψη ότι η Παγκόσμια Τράπεζα υπολογίζει ότι θα χρειασθούν ετησίως 10-40 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ για να καταστεί η ανάπτυξη στις φτωχότερες χώρες απρόσβλητη από κλιματικές επιδράσεις και ότι οι συνεισφορές στα ειδικά ταμεία προσαρμογής υπολογίζεται μέχρι στιγμής να ανέλθουν μόνο σε 150-300 εκατομμύρια δολάρια ετησίως,
ΙΕ. εκτιμώντας ότι είναι ανάγκη να χαραχθεί ο δρόμος για δεσμευτικούς στόχους μείωσης των εκπομπών, ώστε να παρασχεθούν τα απαραίτητα κίνητρα για γρήγορες επενδύσεις στην περαιτέρω ανάπτυξη και καθιέρωση τεχνολογιών εξοικονόμησης ενέργειας, ενεργειακής αποδοτικότητας και ανανεώσιμων πηγών ενέργειας,
ΙΣΤ. εκτιμώντας ότι μια ευρεία συμφωνία, σε διεθνές επίπεδο, σχετικά με τους μακροπρόθεσμους στόχους για τον περιορισμό των εκπομπών είναι απολύτως ουσιαστικής σημασίας προκειμένου να υπάρχει επενδυτική ασφάλεια για τις τεχνολογίες χαμηλών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, καθώς και τις τεχνολογίες ενεργειακής αποδοτικότητας, και προκειμένου να αποφευχθούν οι επενδύσεις σε μη συμβατές ενεργειακές υποδομές,
1. προτρέπει την Ευρωπαϊκή Ένωση να επιβεβαιώσει τον ηγετικό της ρόλο και να επιδιώξει απτή συνεργασία στη Διάσκεψη του Μπαλί για το κλίμα και, κατά τη συνάντηση, να επιτευχθεί συμφωνία για την απαραίτητη διαπραγματευτική εντολή που θα θέσει ένα ρεαλιστικό πλαίσιο για μια φιλόδοξη διεθνή κλιματική συμφωνία για μετά το 2012, συνεπή με το στόχο του περιορισμού της κλιματικής αλλαγής σε λιγότερο από 2°C σε σύγκριση με την προβιομηχανική εποχή· θεωρεί ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να εδραιώσει τον ηγετικό της ρόλο αποστέλλοντας ορισμένους αρχηγούς κυβερνήσεων στο Μπαλί, κίνηση με την οποία θα καταστήσει συγχρόνως σαφές ότι η αλλαγή του κλίματος συνιστά πολύπτυχο πρόβλημα που δεν πρέπει να συζητείται μόνον από τους υπουργούς περιβάλλοντος·
2. θεωρεί ότι το μελλοντικό καθεστώς πρέπει να αξιοποιήσει βασικές αρχές και μηχανισμούς του UNFCCC και του Πρωτόκολλου του Κιότο λαμβάνοντας υπόψη κοινές αλλά διαφοροποιημένες ευθύνες· κρίνει ότι η εντολή του Μπαλί πρέπει να βασίζεται στα παρακάτω στοιχεία:
- –μακροπρόθεσμο στόχο για μείωση της αύξησης της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας σε λιγότερους από 2 βαθμούς Κελσίου πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα, το οποίο σημαίνει μείωση των παγκόσμιων εκπομπών GHG τουλάχιστον κατά 50% μέχρι το 2050 σε σύγκριση με το επίπεδο του 1990
- –δεσμευτικούς στόχους για τις βιομηχανικές χώρες
- –ευρύτερη συμμετοχή στις προσπάθειες μείωσης, ιδίως από αναπτυσσόμενες οικονομίες μέσω δίκαιων και αναλογικών στόχων,
- –παγκόσμιο σύστημα ανταλλαγής των ποσοστώσεων εκπομπών
- –ενισχυμένους οικονομικούς μηχανισμούς για την προσαρμογή, με ιδιαίτερη προσοχή στους υδάτινους πόρους,
- –αποτελεσματικά κίνητρα, συμπεριλαμβανομένων μηχανισμών που στηρίζονται στην αγορά, όπου αρμόζει, ώστε να αποφεύγεται η αποδάσωση και οι εκπομπές από τη χρήση της γης, συμπεριλαμβανομένης της προώθησης αειφόρων γεωργικών πρακτικών,
- –χρηματοπιστωτικά και άλλα μέσα για καθαρή ανάπτυξη, μεταφορά και εφαρμογή τεχνολογίας
- –συμφωνία μέχρι το 2009 το αργότερο·
3. τονίζει ότι οι τιμές-στόχοι για αειφόρο χρήση των πόρων και μείωση των εκπομπών πρέπει να βασίζονται στον μακροπρόθεσμο στόχο· θεωρεί ότι με βάση τις τρέχουσες γνώσεις είναι επιτακτικό οι παγκόσμιες εκπομπές να φθάσουν την υψίστη τιμή τους μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια, η συγκέντρωση CO2 ισοδυνάμου στην ατμόσφαιρα να κρατηθεί κάτω από 450 ppm, και οι εκπομπές αερίων να συνεχίσουν να μειώνονται σε επίπεδο που αντιστοιχεί στην ικανότητα απορρόφησης που έχουν οι φυσικές καταβόθρες·
4. ζητεί να ληφθούν δεόντως υπόψη οι προειδοποιήσεις της επιστημονικής κοινότητας σύμφωνα με τις οποίες το ήδη δύσκολο έργο του περιορισμού της υπερθέρμανσης του πλανήτη στους 2°C δεν αποτελεί από μόνο του πρότυπο ασφάλειας εφόσον εγκυμονεί πάντοτε εξαιρετικά σοβαρές επιπτώσεις και συνέπειες·
5. υπενθυμίζει ότι οι βιομηχανικές χώρες, συμπεριλαμβανομένων όσων δεν έχουν κυρώσει ακόμα το πρωτόκολλο του Κυότο, πρέπει να παίξουν ηγετικό ρόλο στην αντιμετώπιση των αλλαγών του κλίματος σε παγκόσμιο επίπεδο και να δεσμευτούν να μειώσουν τις εκπομπές τους τουλάχιστον κατά 30% μέχρι το 2020 και κατά 60%-80% μέχρι το 2050 σε σύγκριση με το 1990· πιστεύει ότι το μελλοντικό καθεστώς πρέπει να προβλέπει μια πορεία έως το 2050, με συμμόρφωση προς ενδιάμεσους στόχους ανά πενταετία και με δεσμευτικούς στόχους που θα πρέπει να καθορίζονται και να αναθεωρούνται με βάση τις πιο πρόσφατες επιστημονικές γνώσεις·
6. χαιρετίζει υπό αυτό το πνεύμα το στόχο της ΕΕ που ενέκρινε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 8-9 Μαρτίου 2007 για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 30% από τα επίπεδα του 1990 έως το 2020, υπό την προϋπόθεση ότι και άλλες ανεπτυγμένες χώρες θα δεσμευθούν υπέρ ανάλογων μειώσεων των εκπομπών και ότι θα συμβάλουν και οι πιο προηγμένες οικονομικά αναπτυσσόμενες χώρες κατ' αναλογία προς τις ευθύνες και τις δυνατότητες που τους αντιστοιχούν· αναγνωρίζει την υποχρέωση που ανέλαβε η ΕΕ – ανεξαρτήτως της σύναψης παγκόσμιας συμφωνίας για την περίοδο μετά το 2012 – να μειώσει τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου κατά τουλάχιστον 20% από τα επίπεδα του 1990 έως το 2020·
7. τονίζει ότι μια αισθητή μείωση του CO2 μπορεί να επιτευχθεί μόνον σε διεθνή κλίμακα με τη συμμετοχή των μεγαλύτερων υπευθύνων για τις εκπομπές αερίων στις βιομηχανικές χώρες και εξασφαλίζοντας επίσης την συμμετοχή των προσφάτως εκβιομηχανισμένων χωρών·
8. θεωρεί ότι οι αναδυόμενες χώρες πρέπει να αποδεχθούν όρια στις εκπομπές αερίων τους σύμφωνα με το στάδιο ανάπτυξής τους, τις κατά κεφαλή εκπομπές τους, τις δυνατότητες που διαθέτουν για μείωση των εκπομπών και τις τεχνικές και δημοσιονομικές δυνατότητές τους·
9. θεωρεί ότι η ΕΕ και άλλες βιομηχανικές χώρες πρέπει να βοηθήσουν τις αναπτυσσόμενες χώρες στην ανάπτυξη αειφόρων και αποτελεσματικών τεχνολογιών με συγχρηματοδότηση, συμπεριλαμβανομένης της Επίσημης Αναπτυξιακής Βοήθειας και με μέτρα οικοδόμησης δυνατοτήτων ώστε οι πιο προηγμένες οικονομικά από αυτές να είναι σε θέση να αρχίσουν μειώσεις στις εκπομπές ή την ένταση του άνθρακα αμέσως μόλις η ανάπτυξή τους το επιτρέπει, το αργότερο έως το2020·
10. τονίζει τη σπουδαιότητα της τήρησης των αρχών της χρηστής περιβαλλοντικής πολιτικής και της προσκόλλησης σ' αυτές σε όλα τα σχέδια αναπτυξιακής βοήθειας της ΕΕ σε τρίτες χώρες·
11. θεωρεί ότι είναι επίσης αναγκαίο να ενθαρρυνθούν λύσεις που θα καταστήσουν δυνατή την επίτευξη του στόχου της μείωσης των αερίων θερμοκηπίου κατά 30% έως το 2020·
12. ανησυχεί για τον ρυθμό αποψίλωσης των τροπικών δασών που αντιστοιχεί περίπου στο 20% των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και τις αρνητικές συνέπειες στην παγκόσμια ικανότητα απορρόφησης από τις φυσικές καταβόθρες, και στη βιοποικιλότητα καθώς και στον βιοπορισμό των φτωχών κοινοτήτων και συνεπώς ζητεί περισσότερο εντατική ενσωμάτωση παρόμοιων κινήτρων στη διάθεση της αναπτυξιακής βοήθειας εκ μέρους δωρητών στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο·
13. θεωρεί ότι θα είναι ζωτικής σημασίας να δημιουργηθεί μια στρατηγική εταιρική σχέση με τις χώρες οι οποίες θίγονται περισσότερο από την αποψίλωση των τροπικών δασών· πιστεύει ακράδαντα ότι τα κίνητρα βάσει των επιδόσεων για την αποφυγή αποψίλωσης πρέπει να αποτελέσουν μέρος του μελλοντικού κλιματικού καθεστώτος·
14. θεωρεί ότι τέτοια κίνητρα πρέπει να βρίσκονται σε συνάρτηση με τιμές αναφοράς ειδικές για κάθε χώρα (που να λαμβάνουν υπόψη την πρώιμη δράση) και να συνοδεύονται από οικολογικά κριτήρια, κανόνες βιωσιμότητας και εγγυήσεις χρηστής διακυβέρνησης· υποστηρίζει ότι ο προσωρινός χαρακτήρας των πιστωτικών μορίων για καταβόθρες σημαίνει ότι τα κράτη πρέπει να φέρουν την ευθύνη για τη μονιμότητά τους όταν χρησιμοποιούνται για συμμόρφωση με δεσμευτικούς στόχους·
15. θεωρεί ότι οι κύριες πολιτικές των Ηνωμένων Εθνών για τη βιοποικιλότητα, την απερήμωση και την κλιματική αλλαγή καθώς και οι συναφείς διεθνείς συνεχιζόμενες διασκέψεις συμβαλλομένων μερών χρειάζονται έναν αποτελεσματικό συντονισμό προκειμένου να επιτευχθούν κοινοί στόχοι· τονίζει συνεπώς την ανάγκη της αποφυγής οιασδήποτε ανακολουθίας στην εφαρμογή των προτεινόμενων μέτρων μείωσης και της μέτρων προσαρμογής προκειμένου να εξασφαλισθεί συντονισμός και αποτελεσματικότητα μεταξύ τους·
16. θεωρεί αναγκαία μια διεθνή συμφωνία πλαίσιο και ένα σύστημα πιστοποίησης για βιοκαύσιμα με στόχο την πρόληψη αρνητικών επιπτώσεων στο περιβάλλον και υπερβολικά υψηλών εκπομπών CΟ2, για παράδειγμα λόγω της αποψίλωσης και της καύσης τύρφης· σ' αυτό το πλαίσιο θεωρεί αναγκαία την έρευνα, την ανάπτυξη και την προώθηση βιοκαυσίμων δεύτερης γενιάς·
17. τονίζει την ηθική υποχρέωση των εκβιομηχανισμένων χωρών να εξασφαλίσουν αυξημένη χρηματοοικονομική υποστήριξη και υποστήριξη για την ανάπτυξη ικανοτήτων για τη μείωση των κινδύνων και την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή στις χαμηλών εισοδημάτων ευάλωτες χώρες· ιδίως ζητεί την ενίσχυση των υφιστάμενων πόρων βάσει της UNFCCC όπως το Ταμείο Προσαρμογής, το Ταμείο Λιγότερο Αναπτυγμένων Χωρών, το Ειδικό Ταμείο Κλιματικής Αλλαγής (SCCF) και το Ταμείο Στρατηγικής Προτεραιότητας για την Προσαρμογή (SPA)·
18. επιβεβαιώνει εκ νέου την υποστήριξή του για τη συνέχιση της χρησιμοποίησης των μηχανισμών καθαρής ανάπτυξης (CDM), ως μέσου για την προώθηση τεχνολογιών φιλικών προς το κλίμα· τονίζει ότι πρέπει να δημιουργηθούν το συντομότερο δυνατόν οι συνθήκες για τη συνέχιση και την περαιτέρω ανάπτυξη του μηχανισμού καθαρής ανάπτυξης πέραν του 2012· επισημαίνει ωστόσο την ανάγκη να βελτιωθεί η αποδοτικότητα μέσω αυστηρότερων κριτηρίων βιωσιμότητας, βελτιωμένης διακυβέρνησης, απλοποιημένων διοικητικών διαδικασιών και με τηνν ενδεχόμενη μετάβαση προς τομεακούς μηχανισμούς καθαρής ανάπτυξης· τονίζει ωστόσο ότι, ως αντισταθμιστικός μηχανισμός, αποτελεί μόνο προσωρινή λύση και ότι στόχος πρέπει να παραμείνει η καθιέρωση ενός παγκόσμιου ανωτάτου ορίου στον άνθρακα με βάση δίκαιη και αναλογική κατανομή ποσοστώσεων· υποστηρίζει τις αρχές που συμφωνήθηκαν βάσει του Πρωτοκόλλου του Κυότο, ότι η χρήση ευέλικτων μηχανισμών πρέπει να είναι συμπληρωματική στις εσωτερικές μειώσεις·
19. καλεί την Επιτροπή, κατά την επανεξέταση του ευρωπαϊκού συστήματος εμπορίας των εκπομπών, προκειμένου να βελτιωθεί ο μηχανισμός καθαρής ανάπτυξης (CDM), να δρομολογήσει αλλαγή πορείας στον υπολογισμό των πιστωτικών μορίων εκπομπών για σχέδια αναδάσωσης και επαναδάσωσης και σχέδια βιώσιμης διαχείρισης δασών·
20. επαναλαμβάνει το αίτημά του να περιληφθούν οι εκπομπές των αεροπορικών και θαλάσσιων μεταφορών στις διεθνείς δεσμεύσεις μείωσης των αερίων θερμοκηπίου για την μετά το 2012 περίοδο και ζητεί να αναληφθούν εκ νέου προσπάθειες για τη θέσπιση φόρων κηροζίνης τόσο σε επίπεδο ΕΕ όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο·
21. εκφράζει την ανησυχία του για το γεγονός ότι ένα συνεχώς μεγαλύτερο μέρος των πόρων της γης χρησιμοποιούνται για την εκτροφή ζωϊκού κεφαλαίου· υπενθυμίζει την έκθεση του FAO με τίτλο "Η μακριά σκιά της κτηνοτροφίας" (Livestock' Long Shadow) τον Νοέμβριο 2006 στην οποία εκτιμάται ότι η βιομηχανία του κρέατος και η εκτροφή ζώων συμβάλλουν κατά 18% στις παγκόσμιες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου· τονίζει την ανάγκη για μια διεθνή συμφωνία για το κλίμα μετά το 2012 στην οποία θα συμπεριληφθεί πλαίσιο για την βιώσιμη κτηνοτροφία·
22. προτείνει να επανεξετασθεί ο βαθμός στον οποίο οι χωματερές, οι οποίες εκπέμπουν έως 60 εκατ. τόνους μεθανίου ετησίως σε ολόκληρο τον κόσμο, μπορούν να παύσουν να λειτουργούν και να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή ενέργειας προκειμένου να μειωθούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου και οι κίνδυνοι για τους ανθρώπους·
23. αναγνωρίζει τις δυνατότητες που προσφέρει η καταπολέμηση των κλιματικών αλλαγών ασκώντας πίεση για τεχνολογικές εξελίξεις, για εξοικονόμηση ενέργειας και πόρων και τη δημιουργία περισσότερο βιώσιμων κοινωνιών· εκτιμώντας ότι οι πολιτικές που αποσκοπούν στην απαλλαγή της οικονομίας από τον άνθρακα θα προσφέρουν σημαντικές επιχειρηματικές δυνατότητες σε πολλούς τομείς της τεχνολογίας, όπως η ενεργειακή αποδοτικότητα, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, η τεχνολογία μερισμού, ο διαχωρισμός και η αποθήκευση άνθρακα, κλπ., ζητεί περαιτέρω προσπάθειες από τα κράτη μέλη για να δοθεί ώθηση στις επενδύσεις και να προσφερθούν φορολογικά κίνητρα για την ενθάρρυνση της έρευνας στον τομέα των καθαρών τεχνολογιών,
24. θεωρεί ότι η είσοδος καθαρών τεχνολογιών στην αγορά για τη μείωση των εκπομπών GHG παρακωλύεται από εμπόδια όπως επιδοτήσεις για ορυκτά καύσιμα, δασμοί εισαγωγής και έλλειψη μιας βάσης γνώσεων· ζητεί να καταβληθούν σύντονες προσπάθειες σύμφωνα με τη UNFCCC και το πρωτόκολλο του Κιότο για την άρση των εμποδίων αυτών και τη θέσπιση θετικών κινήτρων για επενδύσεις σε βιώσιμες τεχνολογίες και μεγαλύτερη χρήση κινήτρων τύπου επιχειρηματικότητας, ιδίως την εξαιρετικά ισχυρή και σφαιρική εταιρική σχέση ανάμεσα σε βιομηχανικές χώρες και σε αναδυόμενες οικονομίες·
25. υποστηρίζει ότι η μείωση των εκπομπών σε παγκόσμιο επίπεδο δεν πρέπει να οδηγήσει σε άλλες απειλές όπως η πυρηνική διασπορά ή η τρομοκρατία· συνεπώς πιστεύει ότι η πυρηνική ενέργεια πρέπει να παραμείνει εκτός του μηχανισμού καθαρής ανάπτυξης και των σχεδίων κοινής εφαρμογής ή άλλων μηχανισμών που έχουν στόχο την ανταμοιβή των περιορισμών των εκπομπών στις αναπτυσσόμενες χώρες·
26. αναγνωρίζει ότι τα έξοδα χορήγησης άδειας δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας στον τομέα της καθαρής τεχνολογίας ενδέχεται να συνιστούν φραγμό στη μεταφορά αυτής της τεχνολογίας στις αναπτυσσόμενες χώρες· τονίζει ότι μια συμφωνία για την περίοδο μετά το 2012 πρέπει να περιλαμβάνει ένα πλαίσιο για συμπράξεις δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας μεταξύ εκβιομηχανισμένων και αναπτυσσόμενων χωρών εξασφαλίζοντας εναλλακτικά αντισταθμιστικά μέσα στους κατόχους δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας προκειμένου να εξασφαλιστεί ο σεβασμός των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας ενώ ταυτόχρονα να διευκολυνθούν οι ροές τεχνολογίας·
27. αναγνωρίζει ότι οι διαφορές τιμών που απορρέουν από διαφορετικές εθνικές δεσμεύσεις στο θέμα της αλλαγής του κλίματος μπορεί να αποτελέσουν πηγή στρέβλωσης του ανταγωνισμού, μεταξύ άλλων για μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις· καλεί την Επιτροπή να αντιμετωπίσει σοβαρά αυτό το θέμα, ιδίως με την ανάπτυξη μηχανισμών που να οδηγούν σε μεγαλύτερη συνοχή μεταξύ περιβαλλοντικών στόχων και κανόνων του ΠΟΕ· αναγνωρίζει ότι τα δεσμευτικά διεθνή συγκριτικά πρότυπα και οι δεσμεύσεις που καλύπτουν όλους τους τομείς που είναι ευπαθείς στον ανταγωνισμό, θα ήταν προτιμότερα από την ενδεχόμενη θέσπιση μέτρων μεθοριακής προσαρμογής για την αντιστάθμιση των στρεβλώσεων μεταξύ εμπορικών εταίρων·
28. ελλείψει αποτελεσματικού παγκόσμιου συστήματος ανωτάτου ορίου και εμπορίας εκπομπών, υποστηρίζει τομεακούς στόχους για κλάδους έντασης ενέργειας σε χώρες που δεν έχουν αναλάβει ουσιαστικές δεσμεύσεις για μείωση των εκπομπών, ως συμπλήρωμα σε δεσμευτικούς στόχους εκπομπών για τις βιομηχανικές χώρες σε συνδυασμό με δεσμεύσεις για μεταφορά τεχνολογίας· θεωρεί ότι τέτοιοι στόχοι και/ή συγκριτικά μέτρα έχουν ιδιαίτερη σημασία για κλάδους έντασης ενέργειας όπου ο ανταγωνισμός είναι παγκόσμιος (χάλυβας, χαρτί και τσιμέντο)·
29. αναθέτει στον Πρόεδρό του να διαβιβάσει το παρόν ψήφισμα στο Συμβούλιο, την Επιτροπή, τις κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια των κρατών μελών και στη Γραμματεία της Σύμβασης Πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών για την αλλαγή του κλίματος με αίτημα να αποσταλεί σε όλα τα εκτός ΕΕ συμβαλλόμενα μέρη και στους παρατηρητές της Σύμβασης.