PROJEKT REZOLUCJI
7.11.2007
zgodnie z art. 103 ust. 2 Regulaminu
złożyła Cristiana Muscardini
w imieniu grupy politycznej UEN
w sprawie interesu Europy: sukces w dobie globalizacji
B6‑0435/2007
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie interesu Europy: sukces w dobie globalizacji
Parlament Europejski,
– uwzględniając art. 103 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że UE musi przyjąć odpowiednią strategię, aby sprostać wyzwaniom i zapobiec niebezpieczeństwom globalizacji, a także stawić czoła zwiększonej konkurencji ze strony głównych wschodzących gospodarek,
B. mając na uwadze, że nieodzownym warunkiem sukcesu tej inicjatywy jest spójność między wewnętrznymi i zewnętrznymi aspektami odnowionej strategii lizbońskiej,
C. mając na uwadze, że destrukcyjny wpływ, jaki liberalizacja handlu wywiera na pewne regiony i sektory gospodarki, wywołuje niejednokrotnie oburzenie społeczne, podczas gdy zbyt często nie dostrzega się pozytywnych skutków dla innowacji, konkurencyjności i zatrudnienia,
D. mając na uwadze, że dostęp do rynku w coraz większym stopniu utrudniają rozmaite rodzaje barier pozataryfowych,
E. mając na uwadze, że wysokie taryfy celne wciąż stanowią znaczną przeszkodę w handlu, zwłaszcza z głównymi krajami o wschodzących gospodarkach,
F. mając na uwadze, że wielostronny system handlu, który znajduje swoje odbicie w WTO, w dalszym ciągu stanowi najbardziej efektywne ramy dla osiągnięcia sprawiedliwego i uczciwego handlu w skali globalnej, tworząc odpowiednie zasady i zapewniając przestrzeganie tych zasad,
G. mając na uwadze, że umowy dwustronne, będące uzupełnieniem negocjacji wielostronnych, mogą stanowić dodatkowe narzędzie, dzięki któremu UE może wzmocnić swoją konkurencyjność,
H. mając na uwadze, że UE powinna być w razie potrzeby przygotowana do obrony swych interesów przed naruszeniami ustalonych zasad i nieuczciwymi praktykami handlowymi,
1. uważa, że polityka handlowa jest podstawowym elementem każdej strategii, która ma na celu pobudzenie wzrostu i tworzenie miejsc pracy poprzez podnoszenie konkurencyjności Europy;
2. jest zdania, że podejmując działania zewnętrzne, Unia Europejska musi wspierać reformy i międzynarodową współpracę w sferze gospodarczej, tak aby stworzyć korzystne warunki dla przedsiębiorczości i pobudzać zrównoważony rozwój na całym świecie;
3. uważa, że korzyści płynące z otwartego systemu handlu przewyższają jego potencjalnie destrukcyjne skutki; w związku z tym jest zdania, że UE powinna kontynuować wysiłki na rzecz zakończenia procesu tworzenia jednolitego rynku, wspierania wolnego i sprawiedliwego handlu oraz zwalczania protekcjonizmu; uważa ponadto, że nie można ignorować destrukcyjnego wpływu, jaki może on wywierać na pewne sektory, regiony i kraje, np. skutków przeniesień pracowników i zakładów pracy;
4. uważa, że Komisja powinna przyjąć strategię zmierzającą do wywierania pozytywnego wpływu na proces globalizacji i do zarządzania ryzykiem;
5. przypomina, że gospodarka UE w większości sektorów już teraz jest jedną z najbardziej otwartych gospodarek na świecie i że na wyniki UE – wobec już rozwiniętych i wschodzących gospodarek – niekorzystnie wpływa zarówno brak wzajemności w warunkach dostępu do rynku, jak i niewystarczająca zgodność z ustalonymi zasadami handlowymi oraz szerzenie się niesprawiedliwych praktyk handlowych;
6. odnotowuje, że wiele krajów na świecie, w tym niektóre główne wschodzące gospodarki, nadal utrzymuje wysokie taryfy celne i bariery pozahandlowe na eksport z UE; jest zdania, że zniesienie lub znaczne ograniczenie tych barier, przy należytym uwzględnieniu kwestii rozwojowych, powinno być jednym z głównych priorytetów polityki handlowej UE;
7. jest zdania, że wielostronny system handlu, który znajduje swoje odbicie w WTO, w dalszym ciągu stanowi najbardziej efektywne ramy dla osiągnięcia wolnego handlu w skali globalnej; uważa jednak, że konieczna jest pewna reforma systemu WTO w celu zwiększenia jego przejrzystości i efektywności;
8. jest zdania, że wszystkie nowe porozumienia o wolnym handlu, zawierane przez UE, powinny odpowiadać wymogom WTO, być obszerne i ambitne oraz prowadzić do prawdziwego, wzajemnego dostępu do rynków i – co więcej – powinny zapewniać daleko idącą liberalizację usług i inwestycji, wykraczającą poza ramy istniejących zobowiązań wielostronnych;
9. podkreśla rosnące znaczenie kwestii normatywnych w handlu międzynarodowym; wzywa do większej spójności zasad i praktyk stosowanych w UE z zasadami i praktykami naszych głównych partnerów handlowych; podkreśla, że nie powinno to prowadzić do obniżania standardów i regulacji, co podważałoby zaufanie obywateli w odniesieniu do zagadnień dotyczących zdrowia, bezpieczeństwa i środowiska; podkreśla, że należy raczej wzmóc wysiłki zmierzające do uznania tych zasad i praktyk, a także ich stosowania przez głównych partnerów handlowych UE;
10. zwraca się do Komisji o kontynuowanie wysiłków w dziedzinie badań, rozwoju i innowacji; zauważa, że poszanowanie patentów oraz ochrona praw własności intelektualnej stanowią sedno zewnętrznej konkurencyjności UE; uważa, że UE powinna przyjąć bardziej zdecydowane stanowisko w tej dziedzinie wobec krajów trzecich;
11. uznaje właściwą ochronę praw własności intelektualnej przez głównych partnerów handlowych UE za niezbędny wymóg utrzymania i poprawienia zewnętrznej konkurencyjności UE;
12. podkreśla potrzebę skoncentrowania się zwłaszcza na barierach pozahandlowych (NTB), które w miarę stopniowego zmniejszania czy usuwania ceł stają się głównymi przeszkodami w handlu międzynarodowym; zwraca uwagę na wielką różnorodność, techniczną złożoność i polityczną sensytywność tych barier, które utrudniają zajęcie się tą kwestią, i zachęca Komisję do przeznaczenia na to wymagające zadanie wystarczających zasobów;
13. uważa, że w związku z dalszą liberalizacją handlu UE jeszcze bardziej potrzebuje zachowania zdolności do obrony swych interesów przed nieuczciwymi praktykami handlowymi; w związku z tym uznaje instrumenty ochrony handlu (TDI) za niezbędny element strategii UE na rzecz zewnętrznej konkurencyjności;
14. zauważa, że globalizacja gospodarki stwarza nowe możliwości dla gospodarek UE, które będą odgrywać większą rolę w nadchodzących dziesięcioleciach i uzyskają dodatkowe korzyści z wykorzystywania efektu skali, zdolności, urbanizacji, sieci i dobrej reputacji;
15. podkreśla, że UE może wewnętrznie osiągnąć cele lizbońskie jedynie pozostając aktywną i zjednoczoną na szczeblu globalnym; z zadowoleniem przyjmuje w związku z tym zamiar rozwijania spójnego wymiaru zewnętrznego strategii lizbońskiej; jest zdania, że szeroko zakrojone podejście do polityki zewnętrznej, skupione na współpracy w zakresie regulacji, zbieżności norm i równoważności reguł musi promować zarówno uczciwą konkurencję, jak i handel; przestrzega jednakże w tym kontekście przed niedostatecznym docenieniem wagi dalszej poprawy współpracy wewnętrznej i procesów reform;
16. podkreśla rosnące znaczenie UE jako podmiotu na skalę światową i jednego z największych beneficjentów otwarcia gospodarki światowej, jako głównego światowego eksportera i importera dóbr, największego eksportera usług, drugiego co do wielkości odbiorcy i źródła bezpośrednich inwestycji zagranicznych; jest zdania, że UE jako taka ponosi dużą odpowiedzialność za zajęcie się problemami globalnymi oraz przyjęcie narzędzi wspólnej zewnętrznej polityki gospodarczej w celu odpowiedniego sterowania zewnętrznym wpływem na jednolity rynek UE;
17. jest zdania, że globalna konsolidacja przemysłu i nabywanie przedsiębiorstw UE przez inwestorów z krajów trzecich i vice versa obniża rzeczywisty koszt kapitału; wzywa do zastosowania środków mających na celu zwalczanie protekcjonizmu zarówno w obrębie Unii Europejskiej, jak i poza nią; podkreśla jednakże, że bez odpowiedniej koordynacji w tworzeniu ram kontrolnych UE i rygorystycznego stosowania unijnych zasad konkurencji korzyści wynikające z jednolitego rynku i efektu skali, uzyskane dzięki uczestnictwu UE jako całości w rynku światowym, mogą ulec ewentualnemu zmniejszeniu;
18. opowiada się za niezależnością EBC w określaniu polityki monetarnej i sterowaniu niestabilnością światowych rynków finansowych; podkreśla, że aprecjacja kursu wymiany euro wynika z rosnącej nierównowagi w krajach trzecich i słabości popytu w UE, co zwiększa presję konkurencyjną wobec przedsiębiorstw UE; zauważa konieczność reakcji ze strony UE poprzez racjonalną politykę gospodarczą, porozumienia międzynarodowe i współpracę;
19. jest zdania, że gwałtowny wzrost popytu na zasoby naturalne, produkty i usługi podstawowe wywołany wzrostem gospodarek rozwijających się może wywrzeć presję inflacyjną na gospodarki państw członkowskich, które do tej pory uniknęły tego dzięki udziałowi we wzroście światowej podaży; uważa, że w celu zajęcia się tym problemem państwa członkowskie UE powinny przygotować antyinflacyjne narzędzia polityki gospodarczej, strategie rozwoju technologicznego oraz ramy dla możliwego makroekonomicznego przystosowania i polepszonej koordynacji;
20. jest zdania, że przejrzystość rynku finansowego, skuteczne zasady konkurencji oraz właściwe uregulowanie i nadzór będą nadal miały kluczowe znaczenie z uwagi na globalizację rynków finansowych i potrzebę zapewnienia przestrzegania praw konsumentów; w związku z tym wzywa Komisję do opracowania zagadnień dotyczących rynku finansowego w ramach odnośnych ogólnoeuropejskich inicjatyw w zakresie wspólnotowego programu lizbońskiego;
21. podkreśla, że spowolnienie tempa wzrostu wydajności jest powodem do obaw dla polityki gospodarczej i przybiera różne rozmiary w UE, chociaż istnieje ogólna wspólna prawidłowość, która wskazuje na słabości rynków, dystrybucji i usług finansowych;
22. zwraca uwagę, że ograniczenia strukturalne uniemożliwiają efektywne wykorzystanie nowych technologii i dostęp do sieci w przypadku mniej rozwiniętych sektorów przemysłu; uważa, że wytyczne dla polityki gospodarczej powinny zawierać działania po stronie podaży, określone w celu stworzenia korzystnych warunków dla transgranicznej działalności przedsiębiorstw oraz szybszego urzeczywistnienia jednolitego rynku finansowego;
23. jest zdania, że poprawę sposobu działania rynków, dystrybucji i usług finansowych można osiągnąć poprzez szerszą koordynację reform gospodarczych w różnych państwach członkowskich, szczególnie w strefie euro, a także modernizację gospodarki dzięki zwiększonym wysiłkom na rzecz inwestowania w technologię; popiera zintegrowane podejście do zarządzania gospodarczego, oparte na wartości dodanej wynikającej z integracji;
24. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.