PROJEKT REZOLUCJI
5.12.2007
zgodnie z art. 103 ust. 2 Regulaminu
złożył Francis Wurtz
w imieniu grupy politycznej GUE/NGL
w sprawie programu działalności legislacyjnej i prac Komisji na 2008 r.
B6‑0508/2007
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie programu działalności legislacyjnej i prac Komisji na 2008 r.
Parlament Europejski,
– uwzględniając program działalności legislacyjnej i prac Komisji na 2008 r. (COM(2007) 640),
– uwzględniając roczną strategię polityczną na rok 2008 (COM(2007)65),
– uwzględniając art. 103 ust. 2 regulaminu,
A. mając na uwadze, że rok 2008 będzie dla przyszłości Europy rokiem kluczowym, w czasie którego – przed wyborami do Parlamentu Europejskiego – w państwach członkowskich musi zostać podjęta ostateczna decyzja co do traktatu reformującego; mając na uwadze, że pomimo znaczenia tej kwestii nie widać wysiłków na rzecz zaangażowania obywateli w dyskusję i podejmowanie decyzji w sprawie przyszłej polityki,
B. mając na uwadze, że poparcie obywateli Unii Europejskiej dla integracji europejskiej zmniejsza się nie z powodu niewystarczającej polityki public relations, lecz z powodu okazanej przez UE niezdolności do rozwiązania problemów bezrobocia, ubóstwa, nierówności i braku demokracji,
C. mając na uwadze, że coraz silniejsza staje się walka i opór pracowników, konsumentów i użytkowników usług publicznych przeciw niesprawiedliwym reformom zabezpieczenia społecznego, obniżkom dochodów, prywatyzacji i liberalizacji usług użyteczności publicznej oraz przenoszeniu przedsiębiorstw za granicę, które to rozwiązania są narzucane i promowane przez politykę UE,
1. głęboko ubolewa nad faktem, że strategia i polityka Komisji są sprzeczne z jej własnym hasłem pochodzącym z programu działalności legislacyjnej i prac: „Po pierwsze – obywatele”; w związku z tym wyraża opinię, że potrzebne są poważne zmiany w polityce prowadzonej przez Komisję i Unię Europejską;
2. wzywa do dogłębnej dyskusji z obywatelami na temat przyszłości Unii Europejskiej, a także do przeprowadzenia we wszystkich państwach członkowskich UE referendów w sprawie traktatu reformującego;
Więcej lepszych usług publicznych oraz wspieranie spójności społecznej, ekonomicznej i terytorialnej
3. jest głęboko zaniepokojony przyspieszeniem procesu liberalizacji i deregulacji w wielu sektorach, co niesie zagrożenie dla zatrudnienia, dla jakości świadczonych usług i dla przyszłości usług publicznych w UE; w szczególności wyraża obawy w związku z wyrażonym przez Komisję zamiarem utrzymania i kontynuowania, pomimo sprzeciwów, liberalizacji transportu lotniczego i nawigacji lotniczej, bez żadnych gwarancji co do kwestii społecznych i spraw bezpieczeństwa; przypomina, że w przypadku tych sektorów – takich jak transport lotniczy i inne, które mają znaczenie dla bezpieczeństwa ludzi i towarów – pierwszym kryterium musi być jakość usług i wysoki poziom bezpieczeństwa, a nie opłacalność finansowa; odnotowuje pakiet dotyczący transportu morskiego; odrzuca wszelkie nowe próby pominięcia poddania aktów pod głosowanie w Parlamencie Europejskim, który dwukrotnie odrzucił liberalizację usług portowych;
4. domaga się wstrzymania polityki liberalizacji i wzywa Komisję do przeprowadzenia badań we współpracy z zainteresowanymi podmiotami, dotyczących gospodarczych i społecznych konsekwencji polityki liberalizacji;
5. podkreśla znaczenie usług publicznych i ich świadczenia dla wspierania spójności społecznej, ekonomicznej i terytorialnej w UE; stanowczo krytykuje negatywne nastawienie do państwa w roli podmiotu świadczącego usługi publiczne i nalega, aby dobra publiczne znajdowały się w gestii sektora publicznego; nalega na wzmocnienie roli państwa w regulacji, uczestnictwie i interwencji na rynku oraz na poprawę ram regulacyjnych, w szczególności w dziedzinie rynków kapitałowych;
6. wyraża głębokie zaniepokojenie zamiarem Komisji – odzwierciedlonym w wypowiedziach komisarza P. Mandelsona – dotyczącym przeglądu instrumentu ochrony handlu (TDI) w interesie tych przedsiębiorstw, które przenoszą produkcję z Europy do krajów trzecich, gdzie koszty produkcji są niższe z powodu mniej rygorystycznych standardów socjalnych i ekologicznych oraz niskich płac;
7. ponawia postulat utworzenia ram regulacyjnych na poziomie UE w celu utrudnienia przenoszenia firm za granicę, zarówno wewnątrz UE, jak i poza UE; uważa, że pomoc publiczna – na poziomie krajowym i europejskim – dla przedsiębiorstw powinna być związana z podejmowaniem przez nie długoterminowych zobowiązań w zakresie rozwoju regionalnego i zatrudnienia oraz że nie należy przyznawać żadnej pomocy, która mogłaby ułatwiać przenoszenie przedsiębiorstw za granicę; wzywa do wzmocnienia wpływu przedstawicieli pracowników na zarządy firm oraz na strukturalne decyzje z zakresu zarządzania;
8. zauważa, że w wielu sektorach koncentracja nasiliła się ogromnie w ostatnich latach, przynosząc niepożądane skutki dla konsumentów, pracowników oraz małych i średnich przedsiębiorstw; w związku z tym wzywa Komisję do podejmowania o wiele bardziej zdecydowanych działań na rzecz zwalczania karteli oraz do porzucenia polityki, której sztandarowym celem jest promowanie europejskich „czempionów”;
9. odnotowuje wyrażony przez Komisję zamiar dokonania przeglądu Europejskiej Unii Walutowej w dziesięć lat po jej powstaniu; uważa, że polityka walutowa i fiskalna w UE jest restrykcyjna, a jej nadrzędnym celem jest stabilność cen i konsolidacja budżetowa zgodnie z Paktem na rzecz stabilności i wzrostu; podkreśla, że proces nominalnej konwergencji zmierzający do przyjęcia euro oraz jego następstwa miały negatywny wpływ na wzrost gospodarczy i wzrost zatrudnienia, na spójność społeczną i gospodarczą oraz na realną konwergencję między państwami członkowskimi UE, a także na inwestycje publiczne, co zagraża obecnemu i tak już słabemu ożywieniu gospodarczemu i walce z bezrobociem;
Zastąpienie obecnej agendy lizbońskiej agendą na rzecz Europy socjalnej
10. ponownie wyraża krytykę strategii lizbońskiej, która jest w UE głównym narzędziem służącym osiąganiu celów takich jak wspieranie liberalizacji i prywatyzacji obiektów użyteczności publicznej i usług publicznych, elastyczność i adaptowalność rynków pracy, hamowanie wzrostu płac i uwalnianie prywatnych przedsiębiorstw od ciężaru wymogów związanych z zabezpieczeniem społecznym, w tym emeryturami i opieką zdrowotną;
11. podkreśla, że czas obecnie na nową strategię, która wytyczyłaby nową drogę dla Europy – drogę ku pełnemu zatrudnieniu, godnej pracy z towarzyszącymi jej prawami i lepszymi płacami, spójności społecznej i gospodarczej oraz powszechnej ochronie socjalnej, gwarantującą najwyższy standard życia; drogę, która uwzględniałaby potrzeby rozwojowe wszystkich państw członkowskich, w szczególności słabiej rozwiniętych, promowałaby realną konwergencję oraz pomagałaby w zmniejszaniu przepaści rozwojowej między państwami członkowskimi i istniejących różnic gospodarczych, społecznych i regionalnych;
12. podkreśla, że przegląd europejskiej strategii na rzecz zatrudnienia i zintegrowane wytyczne na kolejny okres, czyli na lata 2008 - 2010, nie mogą opierać się na wprowadzonym przez Komisję pojęciu „flexicurity” (elastyczność zatrudnienia w połączeniu z bezpieczeństwem socjalnym), lecz powinny wychodzić od pojęcia „dobrej pracy”, przyjętego za centralny punkt odniesienia, z silnym naciskiem na promowanie jakości miejsc pracy, poprawę bezpieczeństwa socjalnego i integracji społecznej, wyższe płace, wzmocnienie istniejących i wprowadzenie nowych praw pracowniczych, promowanie lepszego zarządzania ryzykiem społecznym oraz godzenie życia zawodowego z prywatnym;
13. wzywa Komisję do wycofania wniosku dotyczącego przeglądu dyrektywy w sprawie czasu pracy oraz do zainicjowania postępowań o naruszenie prawa wspólnotowego przeciw tym państwom członkowskim, które nie przestrzegają obecnie obowiązującej dyrektywy w sprawie czasu pracy oraz orzeczeń ETS w sprawie czasu dyżurowania; oczekuje od Komisji przedstawienia nowego wniosku w sprawie przeglądu zmierzającego do stopniowego odejścia od stosowania klauzul „opt-out”i do nałożenia na pracodawców konkretnych zobowiązań w zakresie wdrażania ustaleń dotyczących czasu pracy, które mają na celu ułatwianie godzenia życia zawodowego i prywatnego;
14. odnotowuje wyrażony przez Komisję zamiar zaproponowania przeglądu dyrektywy o Europejskiej Radzie Zakładowej (94/45/WE); wzywa Komisję do należytego uwzględnienia rezolucji Parlamentu z dnia 4 września 2001 r., dotyczącej tej sprawy; podkreśla, że przedstawiciele pracowników w europejskich radach zakładowych muszą otrzymać prawo blokowania środków restrukturyzacyjnych – w tym związanych z fuzjami i przejęciami przedsiębiorstw – przez pewien okres, pozwalający przedstawicielom pracowników na sporządzenie alternatywnego planu do negocjacji z zarządem;
15. z zadowoleniem przyjmuje wyrażony przez Komisję zamiar zaproponowania dyrektywy w sprawie wdrażania zasady równego traktowania poza środowiskiem pracy, w której należy przewidzieć wysoki poziom ochrony przed dyskryminacją;
16. odnotowuje wyrażony przez Komisję zamiar zaproponowania przeglądu dyrektywy w sprawie ochrony macierzyństwa, który powinien doprowadzić do znacznego podwyższenia poziomu ochrony pracownic w ciąży, pracownic, które niedawno rodziły, i pracownic karmiących piersią;
17. z zadowoleniem przyjmuje wyrażony przez Komisję zamiar zaproponowania zalecenia w sprawie aktywnej integracji; podkreśla, że w tych ramach należy zająć się kwestiami płac minimalnych oraz dochodu umożliwiającego integrację społeczną, nie kwestionując uregulowań obecnie obowiązujących w państwach członkowskich;
18. podkreśla znaczenie silnego i dobrze wyposażonego publicznego sektora opieki zdrowotnej; odrzuca wszelką prywatyzację w tym sektorze; wzywa Komisję do promowania polityki zapewniającej wysoki standard i równość dostępu do usług zdrowotnych; jest zdania, że potrzebna jest większa przejrzystość i lepsza informacja na temat usług zdrowotnych w celu zapewnienia ochrony i właściwej informacji konsumentom, którzy korzystają z opieki zdrowotnej w innych państwach członkowskich; wzywa do ustanowienia karty UE dotyczącej praw pacjenta, która mogłaby przyczynić się do podwyższenia standardu i służyć jako przewodnik dla użytkowników usług zdrowotnych;
Przyjęcie odpowiedzialności za walkę ze zmianami klimatycznymi
19. podkreśla, że UE odgrywa na szczeblu międzynarodowym wiodącą rolę w walce ze zmianami klimatycznymi, i wzywa Komisję do zadbania, aby pełny i ambitny mandat negocjacyjny dotyczący porozumień na okres po 2012 r. został uzgodniony w grudniu 2007 r., na konferencji klimatycznej na wyspie Bali; wzywa Komisję, aby pilnie przedstawiła możliwe podejścia na okres po 2012 r., aby zaproponowała projekt dyrektywy w sprawie przechwytywania i magazynowania dwutlenku węgla, do szybkiego przyjęcia, i przegląd dyrektywy w sprawie handlu uprawnieniami do emisji oraz aby zachęcała do niezwłocznych działań następczych po wdrożeniu białej księgi w sprawie adaptacji do zmian klimatycznych;
20. podkreśla, że w 2008 r. potrzebny będzie wniosek legislacyjny w następstwie wspólnotowej strategii zmniejszenia emisji CO2 generowanej przez samochody osobowe i lekkie pojazdy dostawcze, z myślą o osiągnięciu przez UE docelowego poziomu 120 g CO2/km do 2012 r.;
21. ubolewa nad brakiem dwóch głównych aktów legislacyjnych z zakresu środowiska naturalnego zapowiedzianych w rocznej strategii politycznej Komisji na 2008 r., tj. wniosku legislacyjnego w sprawie ograniczenia emisji tlenków azotu generowanej przez przemysł lotniczy oraz wniosku legislacyjnego w sprawie ograniczenia emisji generowanej przez statki; wzywa Komisję do ujęcia wspomnianych wniosków legislacyjnych w programie działalności legislacyjnej i prac na 2008 r.;
22. podkreśla, że cel UE polegający na wspólnym dążeniu do stosowania bardziej zrównoważonych środków transportu jest daleki od realizacji; podkreśla, że pilnie potrzebne są wydajne środki transportu, zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju oraz wspierania inwestycji w środki transportu bardziej przyjazne dla środowiska; wzywa Komisję, aby do czerwca 2008 r. przedstawiła ocenę i wyliczenie wszystkich kosztów zewnętrznych transportu i ich internalizacji, wraz z analizą wpływu internalizacji kosztów zewnętrznych w odniesieniu do wszystkich środków transportu; podkreśla, że Komisja powinna zaproponować europejski podatek od paliwa lotniczego;
Zrównoważona polityka energetyczna
23. odrzuca proces liberalizacji rynku energetycznego i wzywa Komisję do skoncentrowania analizy strategicznej polityki energetycznej UE na niepożądanych skutkach liberalizacji rynku energii objawiających się znacznym wzrostem cen (nieproporcjonalnie wysokim w stosunku do wzrostu cen surowców) oraz na zagwarantowaniu przesyłu energii;
24. uważa, że państwa członkowskie i UE muszą zdecydowanie dążyć do położenia kresu zależności od paliw kopalnych i do odwrócenia panującej obecnie niezrównoważonej tendencji; podkreśla, że trwałość ekologiczna i społeczna musi znajdować się w centrum programów inwestycji publicznych UE i państw członkowskich; zauważa, że inwestycje powinny być ukierunkowane na promowanie energii odnawialnej, oddzielenie wzrostu gospodarczego od rozwoju energetycznego i zużycia zasobów, poprawę wydajności energetycznej oraz promowanie oszczędności energii poprzez obniżenie ogólnych poziomów zużycia energii;
25. uważa, że należy położyć większy nacisk na poprawę środków na rzecz wydajności energetycznej, stosowanie odnawialnych źródeł energii i promocję technologii kogeneracji, oraz podkreśla, że pilnie potrzebne są konkretne strategie na rzecz promocji stosowania odnawialnych źródeł energii do wytwarzania energii elektrycznej oraz do ogrzewania i chłodzenia; podkreśla, że zrównoważone modele konsumpcji i produkcji muszą charakteryzować się podejściem bardziej horyzontalnym niż podejście przewidziane przez Komisję oraz stanowić centralny element kluczowych celów europejskiej strategii zrównoważonego rozwoju;
26. przyznaje, że polityka oszczędności energii i polityka związana z energią będzie w najbliższych latach najistotniejszym wyzwaniem, szczególnie w kontekście prowadzenia i ukończenia prac nad europejskim rynkiem sieci gazowych i elektroenergetycznych, oraz podkreśla, że potrzebne jest zamknięcie debaty w sprawie „pakietu energetycznego” i osiągnięcie ostatecznego porozumienia z Radą przed kolejnymi wyborami do Parlamentu Europejskiego; podkreśla wagę zapowiedzianych aktów prawnych dotyczących energii dla osiągnięcia, poprzez wiążące przepisy, trzech 20-procentowych poziomów docelowych: w zakresie oszczędności energetycznej, w zakresie stosowania energii odnawialnej oraz w zakresie szczegółowych celów krajowych w ramach wspólnych poziomów UE stosowanych w systemie handlu uprawnieniami do emisji;
27. docenia przejawiane przez Komisję podejścia oparte na jasnym zdefiniowaniu odnawialnych źródeł energii oraz określeniu, że nie obejmują one energii jądrowej ani technologii przechwytywania i magazynowania dwutlenku węgla;
28. podkreśla, że zrównoważona produkcja biomasy na biopaliwa jest kwestią, którą należy zająć się pilnie w UE w taki sposób, by stosowane przez UE środki łagodzenia zmian klimatycznych nie miały negatywnych skutków dla krajów produkujących biomasę; wyraża zaniepokojenie podejściem Komisji opartym na wprowadzeniu systemu certyfikacji produkcji trwałych biopaliw w UE i regulowaniu jedynie importu z krajów trzecich; podkreśla potrzebę unikania nie tylko w Unii Europejskiej wszelkich niebezpieczeństw związanych z wylesieniem, degradacją gleby i zasobów naturalnych, a także brakiem zapasów żywności wystarczających dla wszystkich grup ludności; uważa za istotne przeprowadzenie dogłębnej oceny przewidywanych korzyści pod względem realnego zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych, jakie zostanie osiągnięte dzięki biopaliwom nowej generacji; podkreśla, że biopaliwa muszą być wprowadzone w sposób zgodny z zasadą zrównoważonego rozwoju, spełniający kryteria środowiskowe, społeczne i ekonomiczne;
Zapewnienie bezpieczeństwa żywności oraz wysokich standardów jakości w produkcji rolnej
29. z ubolewaniem przyjmuje fakt, że Komisja nie uznaje bezpieczeństwa żywności za dziedzinę priorytetową w programie działalności legislacyjnej i prac na 2008 r. i w związku z tym wzywa Komisję do przyjęcia odpowiednich środków w celu zapewnienia bezpieczeństwa i jakości żywności i produktów żywnościowych na rynku wewnętrznym;
30. podkreśla, że Komisja, zarządzając ryzykiem w procesie analizy ryzyka, powinna przyjąć również odpowiedzialność za informowanie o ryzyku, i wzywa Komisję do jasnego określenia tej kwestii we wszystkich środkach przyjmowanych w dziedzinie bezpieczeństwa żywności;
31. ubolewa, że Komisja nie uczyniła nowego systemu profili wartości odżywczych priorytetem w zakresie komunikacji na 2008 r., i zwraca się do Komisji o przyjęcie odpowiednich środków w celu zapewnienia obywatelom europejskim wystarczającej informacji na temat postępu i wdrażania systemu profili wartości odżywczych;
32. podkreśla konieczność dokonania przeglądu obecnie obowiązujących dyrektyw o dodatkach do żywności (uchylenie dyrektyw 62/2645/EWG, 65/66/EWG, 78/663/EWG, 78/664/EWG, 81/712/EWG, 89/107/EWG, 94/35/WE i 95//2/WE oraz decyzji nr 292/97/WE i 2002/247/WE): uważa, że wszystkie dodatki już obecne na rynku powinny zostać poddane ponownej ocenie, że powinny one być stosowane wyłącznie, gdy jest to korzystne dla konsumentów, że ich stosowanie nie może wiązać się z wprowadzaniem konsumentów w błąd co do specyficznych cech, że nie mogą mieć negatywnego wpływu na środowisko, że należy zapewnić większą przejrzystość prawną pod względem definicji, że zezwolenia na stosowanie dodatków powinny podlegać rotacyjnemu przeglądowi oraz że należy uwzględnić zagrożenia dla zdrowia niesione przez nanotechnologię, określając odrębne wartości graniczne;
33. ubolewa, że w programie działalności legislacyjnej i prac na 2008 r. brakuje dwóch działań związanych ze zdrowiem zapowiedzianych w rocznej strategii politycznej na 2008 r. („Opracowanie ram prawnych dotyczących oceny ryzyka w odniesieniu do genetycznie zmodyfikowanej żywności i paszy, przeprowadzanej przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA)” oraz „Unowocześnienie przepisów dotyczących wyrobów medycznych w celu zwiększenia bezpieczeństwa pacjentów i użytkowników oraz zagwarantowania przejrzystego otoczenia prawnego”); wzywa Komisję do ujęcia wspomnianych wniosków legislacyjnych w programie działalności legislacyjnej i prac na 2008 r.;
34. raczej krytycznie odnosi się do komunikatu Komisji pt. „Ocena funkcjonowania wspólnej polityki rolnej mająca na celu jej usprawnienie i pomoc w podejmowaniu nowych wyzwań ”, w szczególności dlatego, że zaproponowano tam kontynuację metody „oddzielania” dotacji od produkcji, utrzymanie niesprawiedliwej dystrybucji dotacji między producentami, a także między krajami, oraz promowanie modelu „rolnictwa intensywnego”, który ma negatywne skutki dla jakości żywności; ubolewa nad faktem, że Komisja nie proponuje sposobów rozwiązania problemów gospodarstw rodzinnych i średnich gospodarstw, których przetrwanie jest zagrożone w warunkach nowej wspólnej polityki rolnej;
35. uważa, że w przyszłym przeglądzie wspólnej polityki rolnej należy wprowadzić sprawiedliwszą dystrybucję dopłat bezpośrednich, aby sprawiedliwiej przyznawać zasoby finansowe, poprzez wprowadzenie maksymalnej kwoty dopłat na jedno gospodarstwo i zwiększenie progu procentowego pomocy dla rolników nieotrzymujących wystarczających dopłat ze wspólnej polityki rolnej (modulacja); uważa, że uzyskane w ten sposób oszczędności wykorzystano by najlepiej, przeznaczając je na kompensaty i środki rolno-środowiskowe;
36. podkreśla, że podstawowa zasada wspólnej polityki rolnej powinna brzmieć „suwerenność żywnościowa dla wszystkich” i że głównym celem produkcji rolnej powinno być wytwarzanie zdrowej i dobrej jakościowo żywności zgodnie z potrzebami ochrony środowiska;
37. uważa, że należy nadać szczególne znaczenie wytwarzaniu biogazu z biomasy, zwłaszcza biomasy pochodzenia miejskiego; uznaje rolę biopaliw jako sposobu na wykorzystanie nadwyżek, zwraca jednak uwagę na negatywne skutki produkcji bioalkoholu i biodiesla, zwłaszcza gdy zakłada ona uprawę roślin rolno-energetycznych oraz wykorzystanie deficytowych środków produkcji, co nie jest bez znaczenia dla działalności rolniczej; podkreśla, że zasadniczą sprawą dla osiągnięcia trwałego rozwoju i równowagi środowiskowej jest wspieranie rolnictwa, którego podstawowym zadaniem jest produkcja żywności, a podstawową zasadą – suwerenność żywnościowa;
Zrównoważona polityka rybacka
38. uważa, że trwałość zasobów połowowych jest sprawą podstawową dla zagwarantowania działalności połowowej i rentowności sektora gospodarki rybnej; uważa za sprawę zasadniczą osiągnięcie równowagi między sytuacją społeczno-gospodarczą a trwałością środowiska; wyraża opinię, że należy wdrożyć mechanizm dotowania lub kompensat dla rybaków odczuwających skutki planów odtwarzania zasobów lub innych środków wzmożonej ochrony ekosystemów, zwłaszcza w regionach słabiej uprzywilejowanych;
39. ponownie zwraca się do Komisji o szersze spojrzenie na środki ochrony środowiska morskiego i odtwarzania uszczuplonych zasobów rybnych, zwłaszcza poprzez rozważenie i zbadanie innych czynników mających znaczny wpływ na środowisko morskie i stan zasobów połowowych, np. zanieczyszczenie wybrzeża i wód morskich, ścieki przemysłowe i rolnicze, pogłębianie dna morskiego i transport morski, w celu uzupełnienia obecnych metod zarządzania; zwraca się do Komisji o przedstawienie inicjatywy wspólnotowej w tej dziedzinie;
40. wyraża zaniepokojenie faktem, że w niektórych branżach rybołówstwa występują wyraźne różnice między poziomem dochodów osób utrzymujących się z rybołówstwa a innych grup ludności, co dodatkowo pogłębia fakt, że ich dochody są uzależnione od niepewnych połowów, niepewnej wartości ryb i kosztów niektórych środków produkcji; uważa, że należy dokonać przeglądu polityki Wspólnoty w celu zagwarantowania godziwego poziomu życia osobom utrzymującym się z rybołówstwa, zwłaszcza poprzez poprawę równowagi między dochodami a wydatkami przedsiębiorstw;
41. wzywa Komisję, by w jak najkrótszym terminie przedstawiła komunikat w sprawie wytycznych oraz wniosek w sprawie przeglądu wspólnej organizacji rynku produktów rybołówstwa; uważa, że pierwszeństwo należy nadać poprawie kształtowania cen w punktach pierwszej sprzedaży poprzez dostosowanie istniejących lub utworzenie nowych mechanizmów interwencji w celu wyjścia naprzeciw potrzebom sektora rybołówstwa państw członkowskich i przyczynienia się do sprawiedliwszej redystrybucji wartości dodanej wzdłuż łańcucha wartości w sektorze;
Lepsza ochrona konsumentów
42. odnotowuje fakt, że Komisja zamierza zaproponować dyrektywę ramową dotyczącą praw umownych konsumentów; zauważa z naciskiem, że tego rodzaju instrument horyzontalny nie może się opierać na zasadzie maksymalnej harmonizacji, ale powinien oferować wysoki poziom minimalnych norm w całej UE, pozwalających państwom członkowskim przyjęcie bardziej rygorystycznych zasad;
43. wzywa Komisję do przestrzegania wytycznych Parlamentu Europejskiego dotyczących opracowania tzw. nowego podejścia do przeglądu jednolitego rynku; nalega na zwiększenie roli organów kontroli rynku w celu zapewnienia wycofywania produktów mogących stanowić zagrożenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa ludzi, środowiska naturalnego lub innych ważnych kwestii będących przedmiotem interesu publicznego; wzywa Komisję do zacieśnienia w tym celu współpracy z krajowymi i ponadnarodowymi organizacjami konsumentów;
44. zwraca uwagę na nieufność konsumentów, wynikającą z niedawnych przypadków wycofywania niebezpiecznych towarów z rynku, i wzywa do poszerzenia zakresu obowiązków Komisji i odpowiednich organów państw członkowskich w zakresie informowania społeczeństwa o niebezpiecznych produktach oraz podejmowania odpowiednich działań;
45. podkreśla, że należy bardzo uważnie śledzić najnowsze osiągnięcia naukowe w zakresie zaawansowanych metod leczenia, takich jak terapia genowa, somatyczna terapia komórkowa i inżynieria tkankowa, oraz że wszyscy pacjenci i konsumenci we wszystkich państwach członkowskich powinni mieć dostęp do rzetelnych informacji o niezawodnych metodach leczenia i bezpiecznych produktach leczniczych, aby mogli otrzymać jak najlepszą opiekę zdrowotną;
Lepsza ochrona środowiska
46. uznaje, że ochrona różnorodność biologicznej i zrównoważone korzystanie z niej to czynniki podstawowe dla długoterminowego trwałego rozwoju, a zatem powinny one być priorytetami na przyszłość; uważa, że w planie działania na rzecz różnorodności biologicznej do 2010 r. i w latach późniejszych oraz w strategii tematycznej dotyczącej zasobów naturalnych brak ambicji i skupienia się na konkretnych celach, chociaż utrata różnorodności biologicznej oznacza nieodwracalne straty z punktu widzenia znaczenia ekosystemów dla społeczeństwa i gospodarki; wzywa Komisję, by przystąpiła do opracowywania nowego planu działania na rzecz różnorodności biologicznej na najbliższe 30 lat;
47. uważa za bardzo ważne wzmocnienie mechanizmu ochrony ludności UE oraz opracowanie zintegrowanej strategii zapobiegania klęskom występującym w UE lub w krajach objętych tym mechanizmem, zgodnie z roczną strategią polityczną na 2008 r., i wzywa Komisję do włączenia kwestii ochrony ludności do programu legislacyjnego na rok 2008;
Nieobniżanie obowiązujących norm i uregulowań dotyczących jakości
48. w odniesieniu do strategicznego przeglądu programu prac na rzecz lepszego stanowienia prawa podkreśla, że ocena skutków gospodarczych, społecznych i ekologicznych musi określać kluczowe wytyczne dotyczące proponowanych przez Komisję inicjatyw na rzecz lepszego stanowienia prawa, a nie skupiać się na wąskim zagadnieniu obniżania kosztów administracyjnych dla gospodarki i „likwidacji barier dla konkurencyjności przedsiębiorstw”; odrzuca tendencję Komisji do pomijania Parlamentu Europejskiego poprzez proponowanie niewiążących środków prawnych („soft law”) zamiast aktów legislacyjnych;
49. podkreśla z naciskiem, że przegląd rozpatrywanych wniosków oraz realizacja stałego programu upraszczania prawa nie może prowadzić do obniżenia obowiązujących norm i uregulowań w zakresie jakości, zwłaszcza w tak istotnych dziedzinach, jak uproszczenie zasad dotyczących odpadów sprzętu elektrycznego, ram prawnych dotyczących substancji biobójczych oraz zasad dotyczących wyrobów farmaceutycznych, w których konieczne jest utrzymanie wysokiego poziomu norm ochrony środowiska, bezpieczeństwa i zdrowia;
50. zauważa, że z niedawnego badania zamówionego przez Komisję Zatrudnienia i Spraw Socjalnych Parlamentu Europejskiego wynika, iż przeprowadzone do tej pory przez Komisję oceny skutków społecznych miały bardzo wąski zakres i niską jakość, a w kilku przypadkach w ogóle nie przeprowadzono oceny skutków społecznych; podkreśla, że przegląd wspólnego podejścia do ocen skutków musi tę sytuację poprawić; zaznacza, że prawidłowa ocena musi uwzględniać w równej mierze potencjalne gospodarcze, społeczne i ekologiczne skutki regulacji;
Przeciwko represyjnym środkom zapobiegania imigracji
51. wyraża zaniepokojenie tragedią humanitarną rozgrywającą się codziennie na granicach Unii Europejskiej, gdzie życie tracą tysiące migrantów; uważa, że stałe patrole Frontexu nie rozwiązują problemu; jest zdania, że najlepszym sposobem na uniknięcie tego humanitarnego dramatu byłoby otwarcie legalnych kanałów imigracji;
52. z zadowoleniem przyjmuje planowany przez Komisję przegląd rozporządzenia „Dublin II” (rozporządzenie Rady (WE) nr 343/2003) i wnosi, by w ramach tego przeglądu uzgodniono mechanizm podziału kosztów, dzięki któremu państwa członkowskie zostaną sprawiedliwie obciążone odpowiedzialnością, a kraje przyjmujące nie pozostaną bez pomocy;
53. oczekuje, że system UE dotyczący migracji zarobkowej w pełni uwzględni kryteria społeczne oraz konieczność poprawy sytuacji społecznej migrantów, a nie będzie się koncentrować wyłącznie na korzyściach gospodarczych;
54. wskazuje, że wniosek dotyczący dyrektywy w sprawie warunków wjazdu i pobytu pracowników wysoko wykwalifikowanych może doprowadzić do „ucieczki mózgów” z krajów uboższych, i obawia się skutków tego zjawiska; uważa, że należy w trybie pilnym otworzyć kanały legalnej migracji także dla pracowników niewykwalifikowanych, nie tylko sezonowych;
55. wobec dramatycznych niepowodzeń zespołów Frontexu i RABIT-u sprzeciwia się propozycji ustanowienia europejskiego systemu nadzoru granic; podkreśla, że priorytetem wszystkich działań UE na jej południowych granicach zewnętrznych powinno być ratowanie ludzi na morzu, a nie uznawanie ich za przestępców;
Praworządność i obopólne korzyści ze współpracy w stosunkach międzynarodowych
56. z zadowoleniem przyjmuje niedawny komunikat pt. „Tworzenie państwowości dla pokoju na Bliskim Wschodzie: strategia działania UE”; pochwalając fakt, że Komisja chce dalej angażować się w wysiłki na rzecz stabilizacji i odbudowy, podkreśla jednak z naciskiem, że Unia Europejska powinna aktywnie uczestniczyć w zapewnianiu wdrażania rezolucji ONZ i w działaniach na rzecz pokoju w tym regionie;
57. ponownie wyraża poparcie dla arabskiej inicjatywy pokojowej oraz głębokie przekonanie, że trwały pokój i bezpieczeństwo oraz stabilizację w regionie może zapewnić tylko zakończenie okupacji i utworzenie państwa palestyńskiego w granicach z 1967 r. ze stolicą we Wschodniej Jerozolimie oraz sprawiedliwe rozwiązanie kwestii uchodźców palestyńskich w oparciu o rezolucję Zgromadzenia Ogólnego nr 194 z dnia 11 grudnia 1948 r.; z zadowoleniem przyjmuje osiągnięte w Annapolis porozumienie dotyczące rozpoczęcia negocjacji na temat ostatecznego statusu bez stawiania warunków wstępnych i wzywa do zaprzestania wszelkich działań udaremniających te negocjacje; w związku z tym wyraża ubolewanie z powodu pogorszenia sytuacji w terenie; podkreśla, że Izrael musi przestrzegać swoich międzynarodowych zobowiązań, wstrzymać wszelkie działania związane z budową osiedli, w tym ich naturalny wzrost, wstrzymać budowę nielegalnego muru i rozebrać go, uwolnić więźniów politycznych, w tym wszystkich członków Palestyńskiej Rady Legislacyjnej, i powstrzymać się od stosowania kar zbiorowych; podkreśla z naciskiem, że poprawa stosunków dwustronnych musi być uzależniona od przestrzegania przez Izrael obowiązków wynikających z prawa międzynarodowego;
58. wzywa Komisję do przedstawienia planu działań dla strefy Gazy, obejmującego sposoby zaradzenia pogarszaniu się sytuacji w Gazie i oferującego środki pozwalające na stawienie czoła kryzysowi humanitarnemu, a także zapewnienie wdrożenia porozumienia o ruchu granicznym i dostępie do przejść granicznych oraz udział w wysiłkach na rzecz niezwłocznego zniesienia blokady; podkreśla znaczenie ustanowienia niezbędnego połączenia między Zachodnim Brzegiem a strefą Gazy w celu zapewnienia przyszłemu państwu palestyńskiemu jedności politycznej, geograficznej i gospodarczej;
59. wyraża głębokie zaniepokojenie sytuacją w Iraku i Afganistanie; wyraża pogląd, że stabilizacji nie można osiągnąć przy użyciu środków wojskowych i że centralnym elementem polityki UE wobec tych krajów powinno być poszanowanie suwerenności i nienaruszalności terytorialnej oraz pomoc w rozwoju gospodarczym i społecznym;
60. wyraża zaniepokojenie faktem, że jeśli sprawa irackich uchodźców nie zostanie szybko i kompleksowo rozwiązana, to może ona zagrozić stabilizacji w regionie; w związku z tym wzywa Komisję do zaproponowania środków pozwalających na zajęcie się tą sprawą, zwłaszcza kwestią przesiedleń, a także podkreśla z naciskiem, że na społeczności międzynarodowej, zwłaszcza na mocarstwach okupujących, spoczywa odpowiedzialność za bezzwłoczne zajęcie się tą humanitarną i polityczną katastrofą;
61. wyraża głębokie zaniepokojenie transgranicznymi działaniami tureckich oddziałów wojskowych w północnym Iraku; wzywa Komisję, by w negocjacjach w sprawie przystąpienia Turcji do UE nalegała na przyjęcie przez to państwo zobowiązania do utrzymywania dobrosąsiedzkich stosunków, powstrzymywania się od naruszania nienaruszalności terytorialnej Iraku oraz załagodzenia napiętej sytuacji na granicy turecko-irackiej;
62. popiera proces rozszerzenia UE, ale uważa, że negocjacje w sprawie przystąpienia z krajami kandydującymi oraz procesy stabilizacyjne i stowarzyszeniowe powinny przebiegać w poszanowaniu społecznych i gospodarczych interesów i praw zainteresowanych narodów, w tempie niewykraczającym poza możliwości gospodarki danych krajów, i nie powinny narzucać porozumień o wolnym handlu, szkodliwych dla słabszych stron takich porozumień;
63. wyraża zaniepokojenie zastojem w procesie reform w Turcji w chwili, kiedy otwierane są kolejne rozdziały negocjacji dotyczących przystąpienia; przypomina, że priorytetem powinno być całkowite spełnienie kryteriów politycznych i że brak postępów w tym zakresie będzie miał poważne skutki dla procesu negocjacyjnego; podkreśla, że pełne wdrożenie przez Turcję protokołu dodatkowego rozszerzającego stowarzyszenie Turcji z WE na dziesięć nowych państw członkowskich, podpisanego przez Turcję w lipcu 2005 r., to podstawowy warunek powodzenia dalszego ciągu negocjacji dotyczących przystąpienia Turcji;
64. zauważa, że program Komisji przewiduje porozumienie o stabilizacji i stowarzyszeniu z Bałkanami Zachodnimi; przypomina Komisji, że zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1244 Kosowo jest częścią Serbii i że wszelkie stanowiska UE dotyczące przyszłego statusu tej prowincji, pomocy dla Kosowa i współpracy z nim powinny być w pełni zgodne z prawem międzynarodowym;
65. z zadowoleniem przyjmuje gotowość Komisji do dalszego rozwijania stosunków z krajami sąsiadującymi z Europą; wzywa do rozwijania tych stosunków w oparciu o autentyczne partnerstwo i pełne poszanowanie interesów mieszkańców zainteresowanych krajów, a nie z myślą o czerpaniu z zasobów tych krajów, zwłaszcza zasobów energetycznych, z korzyścią dla kapitału UE; ubolewa, że europejska polityka sąsiedztwa nie zajmuje się społecznymi konsekwencjami przemian w krajach sąsiadujących i nie proponuje środków wsparcia w celu zaradzenia tym konsekwencjom;
66. ubolewa, że poza dialogiem nie przewidziano żadnych inicjatyw na rzecz rozwoju stosunków z krajami basenu Morza Śródziemnego i że nie przewiduje się w tych stosunkach podejścia wielostronnego, ale podejście dwustronne mające na celu kontrolę rozwoju wzdłuż południowych granic UE;
67. ubolewa nad brakiem inicjatyw Komisji mających na celu zapobieganie rozprzestrzenianiu broni i propagowanie rozbrojenia; podkreśla znaczenie zapobiegania kolejnemu wyścigowi zbrojeń w Europie, który mógłby wyniknąć z planów rozmieszczenia nowych systemów antyrakietowych w państwach członkowskich UE; nalega na zachowanie ściśle pokojowego charakteru wszelkich działań w przestrzeni kosmicznej; podkreśla pilną potrzebę nowych inicjatyw mających na celu zapobieganie rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia, w szczególności broni jądrowej; ponownie wyraża poparcie dla ustanowienia strefy wolnej od broni jądrowej na Bliskim Wschodzie i w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje wysiłki UE na rzecz znalezienia rozwiązania w drodze negocjacji politycznych z Iranem; uważa za sprawę zasadniczą ustanowienie ogólnoeuropejskiej strefy wolnej od broni jądrowej jako wkład w dążenie do świata wolnego od broni jądrowej;
68. ubolewa, że w programie legislacyjnym na 2008 r. Komisja nie zwróciła odpowiedniej uwagi na politykę na rzecz rozwoju; z zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie Komisji do dalszych prac nad realizacją milenijnych celów rozwoju, wzywa jednak Komisję, by wykorzystywała dostępne instrumenty i fundusze na rzecz rozwoju i finansowania wyłącznie do celów związanych z rozwojem; zdecydowanie odrzuca wszelkie próby wykorzystywania funduszy na rzecz rozwoju do celów wojskowych; podkreśla w tym kontekście fundamentalne znaczenie przejrzystości i odpowiedzialności w zarządzaniu zasobami finansowymi poszczególnych funduszy i projektów; jest głęboko zdeterminowany rzeczywiście wykonywać swoje prawo do kontroli demokratycznej w celu zapobieżenia tego rodzaju nieprawidłowemu wykorzystaniu funduszy;
69. z zadowoleniem przyjmuje nadchodzący szczyt UE-Afryka i wzywa do nowych, sprawiedliwych, zdemilitaryzowanych stosunków UE-Afryka, sprzyjających interesom oraz społecznemu i gospodarczemu rozwojowi słabszych afrykańskich partnerów, niemających na celu eksploatacji bogatych zasobów naturalnych tego kontynentu i nieopierających się na ambicjach neokolonialnych; podkreśla z naciskiem, że we wspólnych zobowiązaniach i nadrzędnych celach współpracy UE-Afryka należy zapisać trwały rozwój, zwalczanie ubóstwa, walka z pandemiami i zmianami klimatycznymi, migracja, pustynnienie, wspieranie równouprawnienia płci, bezpieczeństwo i właściwe zarządzanie dobrem publicznym, a także podkreśla centralną rolę milenijnych celów rozwoju, oferujących powszechnie uzgodnione ramy realizacji wymienionych celów;
70. wyraża zaniepokojenie opóźnieniem w ratyfikacji zmienionej umowy z Kotonu, które może zakłócić wykorzystanie 10. Europejskiego Funduszu Rozwoju, co przyniesie prawdopodobnie deficyt rocznej pomocy na współpracę AKP-UE, i w związku z tym wzywa Komisję, by pomogła w jak najszybszym zakończeniu procesu ratyfikacji;
71. zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich UE.