PROJEKT REZOLUCJI
5.12.2007
zgodnie z art. 103 ust. 2 Regulaminu
złożyli Cristiana Muscardini, Ryszard Czarnecki, Adam Bielan i Janusz Wojciechowski
w imieniu grupy politycznej UEN
w sprawie umów o partnerstwie gospodarczym
B6‑0511/2007
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie umów o partnerstwie gospodarczym
Parlament Europejski,
– uwzględniając umowę partnerską zawartą między państwami Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP) z jednej strony, a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z drugiej strony, podpisaną w Kotonu w dniu 23 czerwca 2000 r. (umowa z Kotonu),
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 23 października 2007 r. w sprawie umów o partnerstwie gospodarczym z dnia 23 października 2007 r. (COM(2007)0635),
– uwzględniając konkluzje Rady ds. Ogólnych i Stosunków Zewnętrznych z dnia 19 listopada 2007 r. dotyczące umów o partnerstwie gospodarczym,
– uwzględniając rezolucję Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE, przyjętą w dniu 20 listopada 2007 r. w Kigali, w sprawie przeglądu negocjacji dotyczących umów o partnerstwie gospodarczym,
– uwzględniając Układ ogólny w sprawie taryf celnych i handlu (GATT), a w szczególności jego art. XXIV,
– uwzględniając deklarację polityczną ministrów krajów AKP z dnia 9 listopada 2007 r. w sprawie umów o partnerstwie gospodarczym,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje na ten temat, a w szczególności rezolucję w sprawie umów o partnerstwie gospodarczym z dnia 23 maja 2007 r.,
– uwzględniając art. 103 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że w art. 36.1 umowy z Kotonu ustalono, że strony zawrą nową umowę o handlu zgodną z zasadami WTO, której celem będzie stopniowe usuwanie barier handlowych oraz nasilenie współpracy we wszystkich dziedzinach związanych z handlem i rozwojem,
B. mając na uwadze, że odstępstwo zwalniające tę umowę z przestrzegania zasad WTO wygasa z końcem roku 2007, powodując obawy co do konsekwencji dla stosunków handlowych między UE i AKP,
C. mając na uwadze, że wiele krajów AKP z dużą nieufnością odnosi się do zawarcia umów o partnerstwie gospodarczym i twierdzi, że Komisja Europejska wywiera na nie presję, aby podpisały umowy, natomiast inne kraje kładą nacisk na znaczenie, jakie ma dla ich gospodarek udostępnienie rynku UE,
D. mając na uwadze, że negocjacje w sprawie pełnych umów o partnerstwie gospodarczym, mające na celu zastąpienie umowy z Kotonu, nie posuwają się do przodu w takim samym tempie we wszystkich sześciu regionach i prawdopodobnie w żadnym razie nie zostaną zakończone przed końcem 2007 r.,
E. mając na uwadze, że w październiku 2007 r. Komisja Europejska zaproponowała krajom AKP umowę przejściową jako pierwszą fazę umów o partnerstwie gospodarczym, obejmującą jedynie handel towarami, która weszłaby w życie od dnia 31 grudnia 2007 r.,
1. ponownie wyraża przekonanie, że umowy o partnerstwie gospodarczym muszą być instrumentami rozwoju w celu wspierania trwałego rozwoju, integracji regionalnej oraz zmniejszenia ubóstwa w krajach AKP, a także sprzyjania stopniowemu włączaniu państw AKP do światowej gospodarki;
2. wyraża jednak głębokie zaniepokojenie powolnym tempem negocjacji, co prawdopodobnie uniemożliwi podpisanie pełnej umowy z jakąkolwiek z grup regionalnych AKP przed dniem 31 grudnia 2007 r.;
3. podkreśla znaczenie likwidacji ryzyka pojawienia się luki prawnej w stosunkach EU z krajami AKP w celu uniknięcia niepewności prawnej otaczającej stosunki EU z krajami AKP, co mogłoby mieć katastrofalne skutki dla krajów AKP nienależących do krajów najsłabiej rozwiniętych, zagrażając dobrobytowi i źródłom utrzymania milionów ludzi z państw AKP;
4. odnotowuje propozycję Komisji z dnia 23 października 2007 r. oraz decyzję Rady ds. Ogólnych i Stosunków Zewnętrznych z dnia 17 listopada 2007 r. dotyczącą zawarcia w pierwszej fazie negocjacji umów przejściowych, ograniczających się do handlu towarami;
5. podkreśla znaczenie trwającego w krajach AKP procesu integracji regionalnej; uznaje to dwuetapowe podejście zaproponowane przez Komisję Europejską za rozwiązanie przejściowe i pragmatyczne, którego celem jest uniknięcie przerwy w przepływie do UE towarów korzystających z ulg celnych po dniu 1 stycznia 2008 r.;
6. z zainteresowaniem odnotowuje niedawne zawarcie tymczasowych umów ramowych pomiędzy Wspólnotą Europejską z jednej strony, a państwami partnerskimi Wspólnoty Wschodnioafrykańskiej oraz Wspólnotą Rozwoju Afryki Południowej z drugiej strony, gwarantujących bezcłowy i bezkontyngentowy dostęp towarów z tych państw do rynku UE;
7. podkreśla, że ustanowienie prawdziwego rynku regionalnego jest podstawą udanego wdrożenia umów o partnerstwie gospodarczym oraz że integracja regionalna jest niezbędna dla rozwoju społeczno-gospodarczego krajów AKP; podkreśla, że w przypadku umów tymczasowych z grupami szczebla subregionalnego proces integracji regionalnej dla regionów objętych umowami o partnerstwie gospodarczym musi pozostać podstawowym warunkiem;
8. wzywa obie strony do przyjęcia na siebie odpowiedzialności za jak najwcześniejsze kontynuowanie negocjacji w innych sprawach; podkreśla, że dla osiągnięcia długoterminowego porozumienia potrzebne jest zaangażowanie wszystkich zainteresowanych stron;
9. przyznaje, że ważne jest, aby kraje AKP zaangażowały się w proces partnerstwa gospodarczego i aby wspierały niezbędne reformy mające na celu dostosowanie struktur społecznych i gospodarczych do umów; wzywa rządy krajów AKP do wdrożenia zasad dobrych rządów; wzywa Komisję do przestrzegania zasad pełnej asymetrii i elastyczności;
10. podkreśla, że pełna asymetria w obrębie umów, zgodnie z wymogami WTO, powinna obejmować maksymalną elastyczność dotyczącą obniżonych stawek celnych, produktów newralgicznych oraz odpowiedniego okresu przejściowego przed terminem pełnego wdrożenia umowy;
11. wzywa Komisję, aby podczas negocjacji w sprawie ilości cukru pochodzącego z krajów AKP wzięła pod uwagę niezmiennie trudną sytuację w sektorze cukru państw członkowskich Unii Europejskiej;
12. podkreśla, że propozycja Komisji dotycząca zasad pochodzenia oznacza złagodzenie obowiązujących obecnie przepisów; uważa, że umowa powinna przewidywać niezbędną elastyczność, biorąc pod uwagę różnice w poziomach rozwoju przemysłowego między UE a krajami AKP, a także wśród poszczególnych państw UE oraz państw AKP; zwraca się zatem do Komisji, aby ponownie rozważyła swoją ofertę w sprawie zasad pochodzenia, tak aby zapewnić niezbędną ochronę przed powrotnym wywozem produktów sektorów newralgicznych, takich jak odzież i tekstylia;
13. zauważa, że ważne jest tworzenie odpowiednich warunków w celu pobudzania inwestycji, handlu usługami i zasad konkurencji w krajach AKP, co sprzyja wzrostowi gospodarczemu; wzywa jednakże Komisję, aby uwzględniła niejednakowe możliwości krajów AKP oraz wnioski niektórych grup regionalnych AKP dotyczące tych kwestii;
14. przypomina zobowiązania Rady i Komisji do powstrzymania się od negocjacji w sprawie postanowień TRIPS-plus z obszaru farmakologii mających wpływ na zdrowie publiczne i dostęp do leków, jak te dotyczące wyłączności danych, poszerzania patentów i ograniczania podstaw licencji przymusowych;
15. wzywa Komisję do dokonywania – podczas negocjacji i po ich zakończeniu – systematycznej analizy społecznego wpływu umów o partnerstwie gospodarczym na grupy znajdujące się w najbardziej niekorzystnej sytuacji;
16. podkreśla, że zasadom handlowym powinno towarzyszyć zwiększone wsparcie na rzecz pomocy związanej z wymianą handlową; wzywa do podjęcia konkretnych zobowiązań przed zakończeniem negocjacji w sprawie umów o partnerstwie gospodarczym dotyczących zarówno pomocy związanej z wymianą handlową, jak i kosztów dostosowań związanych z umowami o partnerstwie gospodarczym, w tym pomocy technicznej umożliwiającej krajom AKP spełnienie wymogów i norm w zakresie przepisów przywozowych UE i wyciągnięcie w ten sposób pełnych korzyści z lepszego dostępu do rynku;
17. podkreśla, że umowy tymczasowe typu „tylko towary” muszą zawierać konkretne przepisy dotyczące wsparcia na rzecz handlu związanego z umową o partnerstwie gospodarczym;
18. zwraca się do Komisji i Rady o przeprowadzenie konsultacji z Parlamentem Europejskim w sprawie zawarcia przejściowych umów o partnerstwie gospodarczym zgodnie z art. 300 ust. 3 akapit drugi Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską;
19. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Radzie AKP-UE oraz Wspólnemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu AKP-UE.