Projekt rezolucji - B6-0514/2007Projekt rezolucji
B6-0514/2007
Parlament Europejski

PROJEKT REZOLUCJI

6.12.2007

projekt w odpowiedzi na pytania wymagające ustnej odpowiedzi B6‑0139/2007, B6‑0313/2007 i B6‑0314/2007
zgodnie z art. 108 ust. 5 Regulaminu
złożył Jean-Marie Cavada
w imieniu Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych
w sprawie walki z terroryzmem

Procedura : 2007/2608(RSP)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
B6-0514/2007
Teksty złożone :
B6-0514/2007
Debaty :
Głosowanie :
Teksty przyjęte :

B6‑0514/2007

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie walki z terroryzmem

Parlament Europejski,

–  uwzględniając wnioski końcowe brukselskiej Rady Europejskiej z dnia 25 i 26 marca 2004 r., w szczególności deklarację Rady Europejskiej z dnia 25 marca 2004 r. w sprawie zwalczania terroryzmu, która zawierała klauzulę solidarności;

–  uwzględniając sprawozdanie „Sojusz cywilizacji” przedłożone sekretarzowi generalnemu ONZ w dniu 13 listopada 2006 r.;

–  uwzględniając rezolucję z dnia 14 lutego 2007 r. w sprawie domniemanego wykorzystywania przez CIA państw europejskich do transportu i nielegalnego przetrzymywania więźniów[1],

–  uwzględniając art. 108 ust. 5 Regulaminu,

A.  mając na uwadze, że

  • –terroryzm jest powszechnym zagrożeniem dla bezpieczeństwa obywateli UE i z tego względu należy stawić mu zdecydowany opór, przy jednoczesnym najbardziej skrupulatnym poszanowaniu praw podstawowych,
  • –na mocy art. 2 i 6 Traktatu UE Unia Europejska powinna być przestrzenią wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, zgodnie z zasadami leżącymi u podstaw UE demokratycznej, praworządnej i strzegącej praw podstawowych oraz mając na uwadze, że art. 29 tegoż Traktatu stanowi, że „celem Unii jest zapewnienie obywatelom wysokiego poziomu bezpieczeństwa osobistego”, w szczególności poprzez zapobieganie terroryzmowi i walkę z nim,
  • –UE zdecydowanie zamierza ocenić osiągnięcia, ograniczenia i perspektywy prowadzonej przez Unię Europejską polityki antyterrorystycznej po atakach z 11 września 2001 r., 11 marca 2004 r. i 7 lipca 2005 r., w chwili gdy zagrożenie terroryzmem osiągnęło skalę światową i w związku z tym wymaga reakcji o tej samej skali,
  • –Unia Europejska jest zobowiązana do walki z terroryzmem we wszystkich jego aspektach – niezależnie od tego, czy jego źródła lub związane z nim działania mają miejsce w jej granicach, czy poza nimi – operując w granicach praworządności i poszanowania praw podstawowych oraz mając na uwadze, że szczególnie w zakresie walki z terroryzmem nie może być żadnych obszarów wyjętych spod działania praw podstawowych,
  • –wszelkie ograniczenia praw podstawowych i swobód w celu walki z terroryzmem muszą być limitowane określonym w prawie czasem ich trwania i ich zakresem i zostać poddane pełnej demokratycznej i sądowej kontroli oraz muszą być niezbędne i proporcjonalne w społeczeństwie demokratycznym,
  • –nie można wyeliminować terroryzmu, ale można ograniczyć zagrożenie nim poprzez zajęcie się jego przyczynami;

B.  wyrażając ubolewanie, że w reakcji na wyjątkowe naciski, które pojawiły się w następstwie ataków terrorystycznych, instytucje europejskie przyjęły akty prawne bez dokładnego przedyskutowania ich z Parlamentem Europejskim i parlamentami krajowymi, naruszające prawo do sprawiedliwego procesu, do ochrony danych lub do dostępu do dokumentów instytucji europejskich dotyczących walki z terroryzmem, które to akty zostały słusznie unieważnione przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości,

C.  ze szczególnym uwzględnieniem ofiar terroryzmu i ich dramatycznych doświadczeń i konieczności nadania pierwszeństwa przestrzeganiu ich praw oraz działaniom zmierzającym do udzielenia im pomocy i wyrażenia uznania, mając nieustannie na myśli, że terroryści tracą grunt, gdy ofiary zabierają głos, a społeczeństwo ich słucha,

D  obawy budzą daleko sięgające konsekwencje stosowania do walki z terroryzmem na poziomie UE dużych baz danych imigrantów i osób starających się o azyl, w szczególności udostępnianie bazy danych Eurodac policji i organom ścigania państw członkowskich oraz Europolowi do celów zapobiegania, wykrywania i prowadzenia śledztw w sprawach przestępstw terrorystycznych i innych poważnych przestępstw kryminalnych, do czego wzywają wnioski Rady ds. Wymiaru Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych z czerwca 2007 r.,

E.  świadomy w związku z tym, że walka z terroryzmem jest bardzo złożoną kwestią i wymaga obecnie bardziej niż kiedykolwiek wielopoziomowej i wielodyscyplinarnej strategii, prowadzonej na poziomie międzynarodowym,

  • –w drodze strategii antyterrorystycznej ONZ, przyjętej w dniu 8 września 2006 r.[2], oraz Europejskiej konwencji Rady Europy o zapobieganiu terroryzmowi, podpisanej w maju 2005 r.[3],
  • –przez Radę Europejską, która przyjęła strategię w dziedzinie walki z terroryzmem w grudniu 2005 r.[4], niestety bez znaczącego udziału Parlamentu Europejskiego i parlamentów krajowych,
  • –oraz przez Komisję, która przedstawiła program działań antyterrorystycznych w dniu 6 listopada 2007 r.,

F  zważywszy, że każdy z aspektów europejskiej strategii - zapobieganie, ochrona, ściganie, reagowanie - wymaga pełnego zaangażowania Parlamentu Europejskiego i parlamentów krajowych, które powinny być wyczerpująco i regularnie informowane za pomocą oceny przeprowadzanej co dwa lata przez Komisję Europejską oraz powinny móc weryfikować rzeczywisty wpływ na skuteczność podejmowanych środków, w tym ich wpływ na prawa podstawowe, realizację założonych celów i rzeczywisty koszt inicjatyw,

G.  ubolewając nad dotkliwym brakiem przejrzystości, kontroli demokratycznej, odpowiedzialności i nadzoru sądowego oraz odnotowując, że instytucje i agencje europejskie, takie jak Europol i Eurojust, dopiero teraz zaczynają w bardziej usystematyzowany sposób gromadzić informacje wymagane w związku z ich działalnością,

H.  wyrażając zaniepokojenie odmową ze strony niektórych rządów europejskich i Rady udzielenia odpowiedzi na zarzuty nadużycia władzy pod pretekstem walki z terroryzmem, w szczególności w przypadku nadzwyczajnych przekazań osób zatrzymanych i tajnych więzień CIA,

I.  będąc zdania, że współpraca transgraniczna służb wywiadowczych i bezpieczeństwa musi być poddana dokładniejszej i systematyczniejszej kontroli,

J.  wyrażając głębokie zaniepokojenie nadużywaniem środków wprowadzonych w celu walki z terroryzmem, które w praktyce wykorzystywane są do wielu innych celów,

K.  podkreślając konieczność zwrócenia znacznie większej uwagi w ramach europejskiej strategii antyterrorystycznej na przyczyny terroryzmu i rolę, którą odgrywa w nich UE,

L.  przypominając, że reforma traktatów powinna pozwolić w przejrzysty, prostszy i wiarygodniejszy sposób ująć w ramy również rolę Unii Europejskiej w walce z terroryzmem, wzmocnić solidarność państw członkowskich oraz włączyć Parlament Europejski i parlamenty krajowe w ocenę polityki związanej z przestrzenią wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, ubolewając jednak, że politykę tę charakteryzować będzie brak pełnej kontroli sądowej na poziomie europejskim w przypadku aktów prawnych przyjętych przed wejściem w życie traktatu reformującego;

1.  z zadowoleniem przyjmuje przyjęcie nowego traktatu reformującego i wzywa państwa członkowskie do jego ratyfikacji, co nada moc wiążącą Karcie Praw Podstawowych, która jest niezbędnym uzupełnieniem europejskiej strategii zwalczania terroryzmu,

Co do „zapobiegania”:

2.  uważa, że UE powinna wspierać na poziomie europejskim, krajowym i lokalnym działania zmierzające do zapobiegania gwałtownej radykalizacji na drodze ułatwiania integracji ludzi poprzez dialog międzykulturowy, promowanie demokracji oraz praw człowieka jako uniwersalnych wartości naszego społeczeństwa oraz unikanie wykluczenia politycznego; za niezbędną uważa również walkę z radykalizacją powiązaną z przemocą, połączoną z zachęcaniem do popełniania aktów przemocy;

3.  wyraża ponadto przekonanie, że istotnym elementem zapobiegania terroryzmowi jest polityka pomocy rozwojowej Unii Europejskiej i państw członkowskich, którą można również rozumieć jako politykę bezpieczeństwa; uważa, że wspieranie społeczeństw obywatelskich i wkład w rozwój spokoju społecznego i dobrobytu są działaniami, które mogą wskazać ludziom perspektywy i ograniczyć rozprzestrzenianie się fundamentalistycznych ideologii; wyraża w związku z tym przekonanie, że powinno się nadać jeszcze większy niż wcześniej priorytet w ramach polityki pomocy rozwojowej wspieraniu rozwoju systemów oświatowych, opieki zdrowotnej i społecznej w krajach, które często są źródłem działalności terrorystycznej;

4.  wyraża w związku z tym opinię, że instytucje europejskie powinny wpierać najlepsze praktyki i ich upowszechnianie w UE, oraz zauważa, że Parlament Europejski wkrótce przedstawi zalecenia w tej dziedzinie, uwzględniając wkład Rady i Komisji;

5.  jest zdania, że takie wydarzenia, jak niedawna odmowa Sądu Najwyższego USA rozpatrzenia skargi Khalida Al-Masri, sprzyjają utrwaleniu, szczególnie wśród muzułmańskich mniejszości w Europie, przekonania o podwójnej moralności środków służących zwalczaniu terroryzmu; wzywa zatem Unię Europejską do bardziej zdecydowanego zaangażowania w walkę o wsparcie rządów prawa na własnym obszarze i w kontekście międzynarodowym, zwłaszcza poprzez obronę własnych obywateli w postępowaniach karnych w krajach trzecich, co szczególnie dotyczy obywateli pochodzenia muzułmańskiego;

6.  jest zdania, że zapobieganie terroryzmowi wymaga polityki zagranicznej UE promującej demokrację, rządy prawa i poszanowanie praw człowieka w krajach sąsiedzkich i poza nimi;

7.  podkreśla znaczenie współpracy policyjnej i sądowej na poziomie UE, szczególnie w zakresie wymiany informacji i analiz, i wzywa państwa członkowskie do intensyfikacji współpracy przy koordynacji i wsparciu Europolu;

8.  jest zdania, że w celu zwiększenia skuteczności walki z terroryzmem Komisja i państwa członkowskie powinny stworzyć stałą sieć wymiany informacji pomiędzy europejskimi wydziałami do walki z terroryzmem;

9.  podkreśla znaczenie wymiany informacji wywiadowczych na poziomie UE i na poziomie służb państw członkowskich; podkreśla konieczność stworzenia ujednoliconych przepisów na poziomie UE w celu zapewnienia niezbędnej demokratycznej i parlamentarnej kontroli i nadzoru;

Co do „ochrony”:

10.  podkreśla znaczenie współpracy z państwami trzecimi w walce z terroryzmem i zapobieganiu mu i zwraca uwagę, że Stany Zjednoczone są ważnym partnerem w tej dziedzinie; jest zdania, że UE i USA powinny zawrzeć porozumienie międzynarodowe ustalające wspólne ramy prawne współpracy policyjnej i współpracy wymiarów sprawiedliwości oraz ochrony praw podstawowych, w szczególności danych osobowych, które zapewniałoby właściwą kontrolę demokratyczną i parlamentarną na poziomie krajowym i na poziomie UE;

11  jest zdania, że aby „chronić obywateli, prawa podstawowe, prawa człowieka, demokrację i infrastrukturę i ograniczać naszą podatność na atak, w tym poprzez poprawę bezpieczeństwa granic, systemów transportu i kluczowej infrastruktury”, UE powinna przede wszystkim:

  • (a)ustanowić, we współpracy z państwami członkowskimi, ogólnoeuropejski:
    • –system ostrzegania i wykrywania sytuacji kryzysowych, oparty również na krajowych systemach ochrony, funkcjonujący 7 dni w tygodniu przez całą dobę, dotyczący klęsk żywiołowych lub katastrof wywołanych działalnością człowieka,
    • –mapę strategicznych i krytycznych infrastruktur i sieci, biorąc pod uwagę przyszłą dyrektywę UE dotyczącą rozpoznawania i wyznaczania europejskich infrastruktur krytycznych i ocenę konieczności poprawienia ich ochrony;
    • –skuteczny mechanizm solidarności między państwami członkowskimi, który umożliwi natychmiastowe zdobycie rzadkich środków dostępnych na poziomie krajowym (zasoby takie jak szczepionki lub zaawansowane technologie);
  • (b)doprowadzić do stanu pełnej gotowości operacyjnej bazy danych SIS II i VIS, w tym przepisy dotyczące dostępu do nich organów ścigania; wskazuje, że te bazy danych nie są w pierwszym rzędzie przeznaczone dla organów ścigania i dlatego dostęp dla tych organów został ograniczony do określonych przypadków, w których jest to niezbędnie i proporcjonalne w społeczeństwie demokratycznym; uważa, że masowe gromadzenie danych osobowych i ich przetwarzanie w celu tworzenia profili przy pomocy technik pozyskiwania danych, co przewiduje niedawny wniosek w sprawie dyrektywy dotyczącej unijnego systemu PNR, nie jest dozwolone na szczeblu europejskim;
  • (c)poprzez państwa członkowskie lepiej koordynować pracę służb wywiadowczych i działać na rzecz usunięcia istniejących przeszkód w wymianie pozyskanych informacji, na przykład na rzecz szybkiego usunięcia braku zaufania, ponieważ rozczłonkowana wiedza i informacyjna izolacja krajowych służb wywiadowczych są sprzeczne ze wspólnotowym celem walki z terroryzmem;
  • (d)zracjonalizować i zwiększyć jasność, przejrzystość i stosowalność swojego prawodawstwa antyterrorystycznego;

12.  podkreśla, że wszelkie monitorowanie Internetu w celu zapobiegania atakom terrorystycznym nie może pod żadnym pozorem obejmować ograniczenia wolności słowa, jeśli wypowiedzi nie mają na celu nakłaniania do aktów terroru i nie można w sposób rozsądny uzasadnić, że mogą do takich aktów prowadzić;

13.  przypomina Radzie o podjętych przez nią wobec Parlamentu zobowiązaniach i wzywa ją do przyjęcia w końcu, przed ustaleniem dalszych posunięć w ramach walki z terroryzmem, decyzji ramowej dotyczącej danych osobowych przetwarzanych w ramach współpracy policyjnej i sądowniczej w sprawach karnych zapewniającej odpowiedni poziom ochrony danych oraz decyzji ramowej dotyczącej określonych praw procesowych w postępowaniach karnych na terenie Unii Europejskiej;

14.  przypomina, że podstawowym celem Eurodac - bazy danych pierwszego filara - jest ułatwienie stosowania II rozporządzenia dublińskiego w celu ustalenia państwa członkowskiego odpowiedzialnego za rozpatrzenie wniosku o azyl, a wszelkie wnioski o przekształcenie jej w środek bezpieczeństwa i narzędzie dochodzeń kryminalnych są najprawdopodobniej nielegalne w świetle prawa UE i prawa międzynarodowego;

15.  z niepokojem zauważa, że dostęp organów ścigania i Europolu do bazy danych Eurodac może prowadzić do stygmatyzacji, dyskryminacji i potencjalnego zagrożenia osób poszukujących azylu;

16.  uważa za niedopuszczalne wszelkie formy stwarzania „profili” do celów walki z terroryzmem; uważa za niedopuszczalne kontynuowanie prac nad systemem PNR Unii Europejskiej bez dokonania pełnej oceny porozumień pomiędzy UE i USA oraz UE i Kanadą dotyczących PNR, w szczególności ich wpływu na ograniczenie zagrożeń i zwiększenie bezpieczeństwa oraz na ochronę danych osobowych i wolności obywatelskie;

17.  wyraża zaniepokojenie, że dostęp organów ścigania i Europolu do bazy danych Eurodac może zmniejszyć skuteczność jej podstawowego zadania;

Co do „ścigania”:

18.  wzywa państwa członkowskie, by bez wahania wzmocniły współpracę sądową i policyjną na szczeblu UE w walce z terroryzmem; zwraca się o bezzwłoczne udzielanie informacji na temat skuteczności obecnej współpracy i rezultatów, które przyniósł mechanizm wzajemnej oceny między państwami członkowskimi i instytucjami europejskimi;

19.  podkreśla konieczność wzmocnienia koordynacji i roli operacyjnej Eurojustu i Europolu, które są istotnymi instrumentami prawdziwej i skutecznej współpracy w zakresie wnoszenia oskarżeń i ścigania na szczeblu UE; jednocześnie podkreśla potrzebę zapewnienia pełnej kontroli demokratycznej na szczeblu UE;

20.  zdecydowanie przypomina o palącej konieczności przyjęcia w ramach trzeciego filaru ramowej decyzji o ochronie danych, zapewniającej obywatelom wysoki poziom gwarancji prawnych, której obecnie brak na szczeblu unijnym;

21.  zwraca się zatem

  • (a)do Komisji – o przekazanie Parlamentowi Europejskiemu przed końcem roku odpowiedzi na kwestionariusze odnoszące się do wdrażania na poziomie krajowym przepisów prawnych dotyczących zwalczania terroryzmu, w szczególności decyzji ramowej dotyczącej terroryzmu i europejskiego nakazu aresztowania, dyrektywy w sprawie zatrzymywania danych oraz do wpływu tych przepisów na prawa podstawowe i wszelkich rozbieżności w ich wdrażaniu w państwach członkowskich wraz z oceną i ewentualnymi wnioskami dotyczącymi możliwości zapewnienia lepszego wdrożenia i stosowania istniejących przepisów prawnych w zakresie walki z terroryzmem;
  • (b)do Komisji - o poinformowanie Parlamentu Europejskiego, czy wszystkie przyjęte ustawy antyterrorystyczne zostały wdrożone przez państwa członkowskie, a jeśli jest inaczej, o poinformowanie go, które państwa, i z jakich przyczyn, tego nie uczyniły;
  • (c)do Komisji - o przeprowadzenie ogólnej oceny skutków ustaw antyterrorystycznych poprzez zmierzenie ich skuteczności i zbadanie ich pozytywnych i negatywnych skutków, zarówno w dziedzinie bezpieczeństwa, jak i w dziedzinie praw obywatelskich;
  • (d)do Komisji - o poinformowanie Parlamentu, czy wszystkie akty prawne naruszające prawa obywateli dają im możliwość dokonania poprawek w ich danych, podważania przedstawionego stanu faktycznego i wnoszenia skarg dotyczących proporcjonalności środków;
  • (e)do koordynatora ds. walki z terroryzmem - o przekazanie Parlamentowi przed czerwcem 2008 r. sprawozdania na temat skuteczności środków przyjętych przez państwa członkowskie oraz Europol i Eurojust; uważa, że należy też sprawdzić, jaki rodzaj środków byłby najodpowiedniejszy do współpracy między ograniczoną liczbą państw członkowskich i jakie środki powinny zostać zastosowane przez wszystkie państwa członkowskie zgodnie z zasadą solidarności;
  • (f)do Rady - do podjęcia działań zgodnych z zaleceniami Parlamentu w sprawie programu wydawania CIA w trybie nadzwyczajnym osób podejrzanych;
  • (g)do Komisji i Rady - o dokonanie przeglądu przedsiębiorstw zmuszanych do udostępniania danych swych klientów władzom w krajach trzecich (zwłaszcza w USA), o który Parlament zwracał się wielokrotnie;

22.  wzywa Radę i Komisję, aby współpracowały przy wprowadzaniu rzeczywistego mechanizmu informacji zwrotnych w odniesieniu do skuteczności środków europejskich i krajowych w tej dziedzinie, stopniowo określając neutralne wskaźniki dotyczące rozwoju zagrożenia terrorystycznego dla UE (np. statystyki dotyczące liczby śledztw i postępowań sądowych, analiza ewentualnych kryzysów regionalnych, sprawozdawczość dotycząca sukcesów/porażek współpracy itd.), tak aby Parlament Europejski i parlamenty krajowe uzyskały jaśniejszy obraz co najmniej skuteczności i wszelkich niedostatków polityki publicznej w tych obszarach;

23.  proponuje państwom członkowskim koncentrację środków w ramach współpracy policyjnej i nadanie większego znaczenia współpracy osobistej i zespołowej, a nie stronie technicznej, jak ma to obecnie miejsce; uważa w tym kontekście, że należy bardziej rozwijać wymianę personelu pomiędzy służbami krajowymi i priorytetowo traktować usuwanie stojących jej na drodze przeszkód, na przykład natury językowej poprzez organizację kursów języków obcych; uważa ponadto, że należy dopasować szkolenia policyjne do europejskich realiów demograficznych, tak by w przyszłości materiał nauczania obejmował na przykład zapoznanie się z islamem i muzułmańskimi zwyczajami;

24.  przyjmuje do wiadomości przyjęcie przez Komisję nowych działań dotyczących w szczególności zmiany decyzji ramowej w sprawie terroryzmu i wniosku w sprawie systemu PNR UE; pragnie uważnego zbadania tych działań i podtrzymuje swe obawy związane z wnioskiem w sprawie systemu PNR UE, w szczególności dotyczące niezbędności i proporcjonalności proponowanego systemu tworzenia profili, na którym wydaje się on opierać;

25.  wzywa Komisję i Radę do zapewnienia bardziej skutecznego wykorzystania istniejących mechanizmów współpracy transgranicznej państw członkowskich, takich jak europejski nakaz aresztowania;

26.  przypomina Komisji o znaczeniu podejmowania działań w oparciu o dowody; dlatego wzywa Komisję do dołączania do wszelkich przyszłych wniosków dotyczących zwalczania terroryzmu rzetelnej oceny wpływu lub oceny uzasadniającej konieczność i pożyteczność kroków, które mają być podjęte;

27.  podkreśla znaczenie współpracy z państwami trzecimi w walce z terroryzmem i zapobieganiu mu i zwraca uwagę, że Stany Zjednoczone są ważnym partnerem w tej dziedzinie; jest zdania, że UE i USA powinny zawrzeć porozumienie międzynarodowe określające wspólne ramy prawne współpracy policyjnej i współpracy wymiarów sprawiedliwości, szczególnie podkreślające zagadnienie ochrony praw podstawowych, w szczególności danych osobowych, które zapewniałoby właściwą kontrolę demokratyczną i parlamentarną na poziomie krajowym i na poziomie UE;

28.  wyraża zaniepokojenie impulsywnym działaniem państw członkowskich w zakresie ustaw antyterrorystycznych, w ramach którego częstokroć chęć wysyłania sygnałów politycznych bierze górę nad poważnym i rzetelnym rozważeniem granic wykonalności i celowości, przy czym działanie takie obejmuje przestrzeganie w coraz mniejszym stopniu zasad państwa prawa, między innymi zasady proporcjonalności i domniemania niewinności;

Co do „reagowania”:

29.  uważa, że jest sprawą pierwszorzędnej wagi, aby w wypadku ataku terrorystycznego państwa członkowskie wykazały się faktyczną solidarną postawą, opanowując i minimalizując skutki ataku terrorystycznego, w szczególności wobec tych krajów UE, które nie dysponują zasobami ludzkimi, finansowymi lub technologicznymi pozwalającymi na zaradzenie następstwom, skoordynowanie reakcji i udzielenie pomocy ofiarom;

30.  przypomina znaczenie jedności wszystkich sił demokratycznych w walce z terroryzmem;

31.  za kluczowy element odpowiedzi na ataki terrorystyczne uważa wprowadzenie niezbędnych, skutecznych i proporcjonalnych środków wspierających ogólną walkę z terroryzmem i za równie ważną uważa ochronę wszelkich aspektów państwa prawa, praw obywatelskich, sądowych i prawnych gwarancji dla osób podejrzanych oraz demokratycznego nadzoru i kontroli wszelkiego wprowadzanego prawodawstwa, zarówno na płaszczyźnie europejskiej, jak i w stosunkach z krajami trzecimi;

32.  zwraca się do Komisji, by przedłożyła wniosek dotyczący zapewnienia kontroli parlamentarnej na poziomie unijnym nad wspólnymi i koordynowanymi działaniami służb wywiadowczych;

Rozważając „korzenie” terroryzmu:

33.  wzywa Radę i Komisję do opracowania planu działań propagujących demokrację na świecie i wzmocnienia gospodarczych i politycznych więzi z krajami islamskimi poprzez:

  • a)wspieranie ruchów demokratycznych poprzez wymianę studentów i inne formy edukacji,
  • b)promowanie wymiany studentów i innych form edukacji;
  • c)finansowanie stacji nadawczych, które propagują idee demokratyczne i demaskują akty terroru i ludzi, którzy je popierają;

34.  zwraca się do Komisji o określenie środków zapewniających ochronę i pomoc ofiarom terroryzmu, również poprzez wspieranie wymiany najlepszych wzorców i stworzenie na płaszczyźnie unijnej jednolitego zestawu gwarancji;

Potrzeba ściślejszej i skuteczniejszej współpracy międzyparlamentarnej w zakresie nowej strategii walki z terroryzmem:

35.  jest zdania, że już po podpisaniu traktatów zmieniających Parlament Europejski i parlamenty krajowe powinny wspólnie rozpocząć ocenę europejskiej strategii w dziedzinie walki z terroryzmem, aby przygotować nowe formy „dialogu wysokiego szczebla” w tej sferze z udziałem przedstawicieli obywateli na poziomie Unii Europejskiej i państw członkowskich;

Współpraca z Komisją i Radą

36.  mając na uwadze, że wejście w życie traktatu lizbońskiego przewiduje się na rok 2009 oraz że instytucje UE już w 2008 r. powinny stworzyć warunki dla tego wejścia w życie, jest zdania, że wszelkie wnioski objęte procedurą współdecyzji, które nie zostały przyjęte przed wejściem w życie nowego traktatu, powinny zostać potraktowane w 2008 r. jak objęte quasi-współdecyzją;

37.  zauważa pakiet nowych wniosków dotyczących prawodawstwa antyterrorystycznego, obejmujący decyzją ramową Rady dotyczącą wykorzystania rejestru nazwisk pasażerów (PNR) do celów policyjnych, dyrektywy o materiałach wybuchowych oraz sprawozdania oceniającego wdrożenie decyzji ramowej w sprawie walki z terroryzmem; jest zdecydowany dokonywać opartej na dowodach oceny wniosków;

38.  wyraża przekonanie, że unijny koordynator ds. walki z terroryzmem powinien odgrywać znaczną rolę w kształtowaniu postępowania Wspólnoty, a jego obecne kompetencje nie dają mu niezbędnej do tego swobody działania;

39.  oczekuje opracowania we współpracy z Parlamentem unijnej strategii politycznej dotyczącej walki z terroryzmem – strategii całościowej o jasnych celach, a przede wszystkim dzielącej działania na krótkoterminowe, średnioterminowe i długoterminowe;

***

40.  zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Radzie Europy oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.

Informacja prawna - Polityka ochrony prywatności