PROJEKT REZOLUCJI
10.12.2007
zgodnie z art. 103 ust. 2 Regulaminu
złożyli Angelika Beer, Raül Romeva i Rueda and Frithjof Schmidt,
w imieniu grupy politycznej Verts/ALE
w sprawie 10. rocznicy konwencji ottawskiej z 1997 r. w sprawie zakazu użycia, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych oraz w sprawie ich zniszczenia
B6‑0518/2007
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie 10. rocznicy konwencji ottawskiej z 1997 r. w sprawie zakazu użycia, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych oraz w sprawie ich zniszczenia
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie min lądowych, a zwłaszcza rezolucję z dnia 7 lipca 2005 r. w sprawie świata wolnego od min,
– uwzględniając konwencję ottawską z 1997 r. w sprawie zakazu stosowania, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych oraz w sprawie ich zniszczenia,
– uwzględniając plan działania przyjęty w Nairobi w grudniu 2004 r.,
– uwzględniając ósme posiedzenie państw-stron konwencji ottawskiej, które odbyło się w Jordanii w listopadzie 2007 r., dziewiąte posiedzenie państw-stron, które odbędzie się w 2008 r., oraz pierwszą konferencję przeglądową, która odbędzie się w 2009 r.,
– uwzględniając międzynarodową kampanię na rzecz zakazu min lądowych, realizowaną w ponad 70 krajach na całym świecie,
– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1724/2001 oraz rozporządzenie Rady (WE) nr 1725/2001,
– uwzględniając art. 103 ust. 2 regulaminu,
A. mając na uwadze, że w listopadzie 2007 r. liczba państw-stron konwencji ottawskiej wynosiła 156,
B. mając na uwadze, że szereg parlamentów krajowych oraz Parlament Europejski wystąpiły z inicjatywą wspierania dalszych działań mających na celu kontrolę i zakaz stosowania min lądowych,
C. mając na uwadze, że tylko nieliczne kraje nadal produkują miny przeciwpiechotne, a handel nimi praktycznie ustał, a także mając na uwadze, że od 1999 r. zniszczono około 41,8 miliona min przeciwpiechotnych,
D. mając na uwadze, że w latach 1999-2004 rozbrojono 4 miliony min przeciwpiechotnych, a z obszaru obejmującego ponad 2 000 km² (równego powierzchni państwa Luksemburg) usunięto miny lądowe,
E. mając jednak na uwadze, że według szacunków miny i niewybuchy nadal występują na obszarze ponad 200 000 km², co odpowiada powierzchni Senegalu,
F. mając na uwadze, że oznacza to, iż nadal ponad 90 państw boryka się z problemem min i niewybuchów, w 56 z nich występuje problem min przeciwpancernych, a w co najmniej 25 – problem niewybuchów amunicji kasetowej,
G. mając na uwadze, że liczba odnotowanych ofiar spadła z 11 700 w 2002 r. do 5 751 w 2006 r.,
H. mając jednak na uwadze, że szacunkowa liczba nieodnotowanych ofiar min lądowych i niewybuchów nadal wynosi 15 000 do 20 000 rocznie,
I. mając na uwadze, że po raz pierwszy zniszczono i usunięto więcej min, niż rozmieszczono,
J. mając na uwadze, że stosowanie min przeciwpiechotnych przez rządy nadal spada i jedynie Związek Myanmar/Birma oraz Rosja nadal rozmieszczają nowe miny, oraz mając na uwadze, że zbrojne podmioty niepaństwowe zmniejszyły wykorzystanie min przeciwpiechotnych lub improwizowanych środków wybuchowych, chociaż nadal używają ich w co najmniej ośmiu państwach,
K. mając na uwadze, że od grudnia 2007 r. 35 zbrojnych podmiotów niepaństwowych zobowiązało się do wprowadzenia całkowitego zakazu stosowania min przeciwpiechotnych na mocy „Aktu zobowiązania do przestrzegania całkowitego zakazu stosowania min przeciwpiechotnych oraz do współpracy w działaniach przeciwminowych”, będącego inicjatywą organizacji Geneva Call,
L. mając na uwadze, że według szacunków 78 państw wciąż składuje około 250 milionów min lądowych, oraz mając na uwadze, że istnieją dowody na to, że miny przeciwpancerne składowane są w ponad 15 państwach, a 13 państw niebędących stronami konwencji ottawskiej wciąż produkuje miny przeciwpiechotne lub zachowuje prawo do ich produkcji,
M. mając na uwadze konieczność jak najszybszego zniszczenia zapasów min przeciwpiechotnych, najpóźniej z upływem czteroletniego terminu określonego w konwencji ottawskiej,
N. mając na uwadze, że dziewięć państw-stron konwencji ottawskiej nadal jeszcze musi zniszczyć składowane miny w ciągu czterech lat od przystąpienia do konwencji,
O. mając na uwadze konieczność udzielenia dodatkowego wsparcia państwom stronom konwencji ottawskiej w celu zachęcenia maksymalnej liczby państw stron do wywiązania się ze zobowiązania do usunięcia wszystkich min w ciągu 10 lat od przystąpienia do konwencji,
P. mając na uwadze, że od początku lat 90. społeczność międzynarodowa przeznaczyła ponad 3,4 miliarda USD na programy działań przeciwminowych (usuwanie min i pomoc ofiarom), a Unia Europejska wydała na ten cel niemal 335 milionów euro,
Q. mając jednak na uwadze, że wydatki na realizację tych programów na całym świecie spadły w 2005 r. do 250 milionów euro i choć w 2006 r. wzrosły do 316 milionów euro, to proces ten przebiega zdecydowanie zbyt wolno,
R. mając na uwadze, że Unia Europejska zobowiązała się do długoterminowego przywództwa nad działaniami przeciwminowymi oraz do finansowania ich, chcąc doprowadzić do pełnego upowszechnienia i wdrożenia konwencji,
S. mając na uwadze, że w 2007 r. Komisja przeznaczyła łączną kwotę 33 milionów euro na działania przeciwminowe w dziesięciu krajach (Białoruś, Bośnia i Hercegowina, Kambodża, Cypr, Etiopia, Gwinea Bissau, Jordania, Liban, Senegal i Sudan),
T. mając na uwadze, że w dokumencie strategicznym na lata 2005-2007 podkreślono korzyści wynikające z ujęcia w budżecie specjalnej pozycji na działania związane z minami przeciwpiechotnymi w celu stworzenia możliwości „reagowania na pilne i niezaplanowane potrzeby”, wzmocnienia i zwiększenia skuteczności i sprawności działań przeciwminowych podejmowanych w ramach długoterminowych humanitarnych i społeczno-ekonomicznych programów rozwoju, w przypadku gdy krajowe dokumenty strategiczne, krajowe programy indykatywne lub podobne instrumenty nie mogą w sposób zgodny z prawem wspomóc działań związanych z minami przeciwpiechotnymi lub w przypadku delikatnej sytuacji politycznej lub z uwagi na interesy WE, a także w celu wsparcia organizacji pozarządowych,
U. mając jednak na uwadze, że linia budżetowa przeznaczona na działania związane z minami przeciwpiechotnymi została uchylona w końcu 2006 r. przez instrument stabilności oraz że strategia i program WE w sprawie działań przeciwminowych kończy się z upływem bieżącego roku, a także że programowanie będzie prawie całkowicie dokonywane przez delegacje WE na podstawie wytycznych, które opracuje Komisja, i poprzez włączenie działań przeciwminowych do krajowych i regionalnych dokumentów strategicznych; mając ponadto na uwadze, że od partnerów WE, których dotyczy problem min, zależeć będzie decyzja o randze nadanej działaniom przeciwminowym w ich ogólnych wykazach priorytetów dotyczących pomocy, zawartych w kierowanych do Komisji wnioskach o udzielenie pomocy finansowej,
V. mając na uwadze, że choć Komisja potwierdza zdecydowane zobowiązanie do wspierania konwencji ottawskiej, to jednak można wyrażać obawy (które zresztą zostały już wyrażone) co do poziomu przyszłego wsparcia finansowego WE dla działań przeciwminowych,
W. mając na uwadze, że należy usprawnić pomoc ofiarom i integrację społeczno-ekonomiczną ofiar min, o co apeluje art. 6 konwencji ottawskiej; mając na uwadze, że szacunkowo 450 000 do 500 000 osób na świecie przeżyło wypadek związany z wybuchem miny lub niewybuchu, a liczba osób ocalałych, które wymagają pomocy i rehabilitacji, wciąż rośnie, mając na uwadze, że trzy czwarte odnotowanych ofiar to osoby cywilne, a 34% spośród nich to dzieci,
X. ponownie zwracając uwagę na konieczność wzmocnienia międzynarodowego prawa humanitarnego mającego zastosowanie do min przeciwpancernych, które ustanowi grupa ekspertów rządowych w ramach konwencji o niektórych rodzajach broni konwencjonalnej (CCW), z uwzględnieniem faktu, że miny przeciwpancerne wyposażone w czujniki i urządzenia przeciwmanipulacyjne, które można nieumyślnie uruchomić, są już zakazane na mocy konwencji ottawskiej, gdyż stanowią śmiertelne zagrożenie dla szczególnie narażonych społeczności i pracowników pomocy humanitarnej, a także saperów,
Y. wyrażając zaniepokojenie faktem, że 29 krajom, dla których traktat przewiduje termin zakończenia usuwania min na rok 2009 lub 2010, nie zostało już na to wiele czasu, oraz podkreślając w szczególności, że jedno z państw członkowskich UE nawet nie rozpoczęło jeszcze operacji rozminowywania, mimo traktatowego obowiązku zakończenia wszelkich operacji usuwania min do 2009 r., a inne państwo członkowskie rozpoczęło takie działania dopiero w październiku bieżącego roku,
Z. odnotowując z niepokojem, że na finansowanie pomocy dla osób ocalałych przeznacza się jedynie 1% łącznych środków na działania przeciwminowe oraz że postępy w kierunku zaspokojenia potrzeb i przestrzegania praw osób ocalałych należy uznać za niewystarczające; mając na uwadze, że co najmniej 13 krajów odczuwa pilną potrzebę nowych lub dodatkowych programów edukacyjnych w zakresie zagrożenia minami,
1. wzywa wszystkie państwa do ratyfikowania konwencji ottawskiej i przystąpienia do niej, aby upowszechnić traktat w celu osiągnięcia wspólnego celu, jakim jest świat wolny od min;
2. podkreśla w szczególności znaczenie podpisania i ratyfikacji konwencji ottawskiej przez Stany Zjednoczone, Rosję, Chiny, Pakistan i Indie;
3. zachęca dwa państwa członkowskie UE, które jeszcze nie przystąpiły do konwencji ottawskiej lub nie zakończyły procesu ratyfikacji, aby uczyniły to przed najbliższą konferencją przeglądową konwencji ottawskiej w 2009 r.;
4. wzywa wszystkie zbrojne podmioty niepaństwowe, by wykazały poszanowanie dla norm humanitarnych ustanowionych w konwencji ottawskiej poprzez zaprzestanie produkcji i stosowania min przeciwpiechotnych, a także do podpisania „aktu zobowiązania” organizacji Geneva Call;
5. wzywa Radę oraz państwa członkowskie UE do natychmiastowego rozpoczęcia przygotowań do konferencji przeglądowej konwencji ottawskiej, która odbędzie się w 2009 r., oraz do przedstawienia wniosku w sprawie planowanych wspólnych działań w tym zakresie;
6. wzywa wszystkie państwa-strony do pełnej i szybkiej realizacji wszelkich zobowiązań wynikających z konwencji ottawskiej;
7. wzywa wszystkie państwa członkowskie oraz strony konwencji ottawskiej do podkreślania z naciskiem, że każda mina, którą może zdetonować obecność człowieka, jego bliskość lub kontakt z nim, jest miną przeciwpiechotną zakazaną przez konwencję; zwraca uwagę, że oznacza to, iż państwa strony konwencji nie mogą stosować wyzwalaczy naciągowych i drutowych, zapalników niskociśnieniowych, urządzeń przeciwmanipulacyjnych oraz podobnych urządzeń;
8. zwraca się do państw członkowskich o podjęcie natychmiastowych działań w celu zagwarantowania zniszczenia, zgodnie z postanowieniami konwencji ottawskiej, min przeciwpancernych, które może zdetonować obecność człowieka, jego bliskość lub kontakt z nim;
9. nalega, by oddziały UE w żadnym przypadku i pod żadnym pozorem nie wykorzystywały żadnego rodzaju min lądowych ani nie brały udziału, w ramach NATO lub poza nim, w operacjach, w których kraje sojusznicy spoza UE wykorzystują taką broń;
10. wzywa Komisję, aby w pełni utrzymała swoją determinację i ciągłość wysiłków na rzecz wsparcia finansowego dla społeczności i osób dotkniętych skutkami min lądowych za pośrednictwem wszelkich dostępnych instrumentów, w tym na terytoriach pozostających pod kontrolą lub wpływem zbrojnych podmiotów niepaństwowych, a także wzywa Komisję o wystąpienie przed Parlamentem na początku 2008 r. w celu wyjaśnienia swoich działań w tym zakresie;
11. wzywa Komisję do przywrócenia specjalnej linii budżetowej dotyczącej min przeciwpiechotnych w celu finansowania działań przeciwminowych, pomocy ofiarom oraz wypełnienia obowiązków państw-stron w zakresie zniszczenia zapasów, które nie mogą być finansowane poprzez nowe instrumenty; wzywa Komisję do zagwarantowania, że po 2007 r. zostaną udostępnione wystarczające zasoby;
12. wzywa Komisję do utrzymania wystarczającej liczby stanowisk dla zapewnienia skutecznej realizacji polityki w zakresie zakazu min przeciwpiechotnych, w tym zagwarantowania, że działania przeciwminowe zostaną wyraźnie włączone do krajowych dokumentów strategicznych oraz do krajowych programów orientacyjnych państw-stron dotkniętych problemem min, a także bieżącej kontroli całkowitego finansowania działań przeciwminowych za pośrednictwem różnych instrumentów finansowania;
13. wzywa państwa-strony konwencji, a szczególnie państwa członkowskie UE, do zapewnienia, że ich środki finansowe przeznaczone na usuwanie min przyczyniają się do rozwoju krajowych możliwości rozminowywania, aby zagwarantować, że działania polegające na usuwaniu min będą kontynuowane do momentu oczyszczenia wszystkich znanych obszarów zaminowanych lub obszarów, co do których istnieje podejrzenie zaminowania;
14. wzywa Radę i Komisję, by nadal wspierały działania prowadzące do przestrzegania zakazu stosowania min lądowych przez zbrojne podmioty niepaństwowe, co nie oznacza poparcia dla tych podmiotów lub ich działań ani też uznania ich legalności;
15. wzywa kraje dotknięte problemem min, a także darczyńców międzynarodowych do bardziej priorytetowego traktowania rehabilitacji fizycznej i ekonomicznej osób ocalałych, jako że ich potrzeby nie są w wystarczający sposób brane pod uwagę;
16. wzywa odpowiednie komisje do ścisłego monitorowania posiedzeń w sprawie Konwencji o niektórych rodzajach broni konwencjonalnej i do uczestnictwa w nich, do składania sprawozdań na temat inicjatyw państw członkowskich dotyczących min lądowych oraz sprawozdań o innych środkach międzynarodowych dotyczących takiej broni;
17. przypomina, że każde państwo-strona konwencji ottawskiej zobowiązuje się, że nigdy w żadnych okolicznościach nie będzie w żaden sposób wspierać działań zabronionych państwom-stronom na mocy tej konwencji, a także nie będzie nikogo zachęcać ani skłaniać do uczestnictwa w takich działaniach;
18. wzywa państwa-strony do zagwarantowania, że nie będą zezwalać instytucjom finansowym działającym na ich terytorium i/lub podlegającym ich prawodawstwu na inwestycje w przedsiębiorstwa powiązane z produkcją, składowaniem i przekazywaniem min lądowych;
19. wzywa UE i państwa członkowskie do zakazania wszelkiego rodzaju bezpośredniego lub pośredniego wsparcia finansowego ze strony prywatnych lub publicznych instytucji finansowych działających na ich terytorium i/lub podlegających ich prawodawstwu dla przedsiębiorstw zajmujących się produkcją, składowaniem i przekazywaniem min lądowych; uważa, że zakaz ten należy włączyć do europejskiego i krajowego prawodawstwa;
20. zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Komisji, Radzie, rządom państw członkowskich, sekretarzowi generalnemu ONZ, sekretarzowi generalnemu OBWE, Międzynarodowemu Komitetowi Czerwonego Krzyża, grupie zadaniowej ds. zwalczania min lądowych (Aktionsbündnis Landmine.de), Międzynarodowej Kampanii na Rzecz Zakazu Min Lądowych (ICBL), organizacji Geneva Call, Wspólnemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu AKP-UE, rządom Stanów Zjednoczonych Ameryki, Federacji Rosyjskiej, Chińskiej Republiki Ludowej, Izraela, Pakistanu i Indii oraz desygnowanemu przewodniczącemu dziewiątego posiedzenia państw-stron konwencji oraz pierwszej konferencji przeglądowej.