PROJEKT REZOLUCJI
23.1.2008
zgodnie z art. 103 ust. 2 Regulaminu
złożyli Romano Maria La Russa, Konrad Szymański, Adam Bielan
w imieniu grupy politycznej UEN
w sprawie Iranu
B6‑0057/2008
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie Iranu
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie Iranu dotyczące kwestii potencjału nuklearnego oraz praw człowieka, a w szczególności rezolucje przyjęte w dniach: 25 października 2007 r., 16 listopada 2006 r., 15 lutego 2006 r., 17 listopada 2005 r., 13 października 2005 r., 13 stycznia 2005 r., oraz 28 października 2004 r.;
– uwzględniając wnioski z posiedzenia Rady Europejskiej w dniu 14 grudnia 2007;
– uwzględniając przyjęte przez Radę Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych rezolucje nr 1747 z dnia 24 marca 2007 r., nr 1737 z dnia 27 grudnia 2006 r. oraz nr 1696 z dnia 31 lipca 2006 r., w sprawie irańskiego programu nuklearnego;
– uwzględniając wnioski uzgodnionego planu pracy MAEA (Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej);
– uwzględniając raport Rady MAEA, w szczególności raport z dnia 15 listopada 2007 r.;
– uwzględniając wnioski raportu agencji wywiadowczych Stanów Zjednoczonych (National Intelligence Estimate) dotyczącego zamiarów i możliwości nuklearnych Iranu;
– uwzględniając wnioski drugiego spotkania międzyparlamentarnej delegacji PE-IRAN, które odbyło się w Teheranie w dniach 7-9 grudnia 2007 r.;
A. mając na uwadze, że Iran nie zaprzestał prac związanych ze wzbogacaniem uranu, jak uzgodniono w porozumieniu w sprawie Protokołu ochronnego NPT (układ o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej) i zgodnie z wezwaniem Rady bezpieczeństwa ONZ zawartym w rezolucjach 1747/2007, 1737/2006 oraz 1696/2006,
B. mając na uwadze oświadczenie szefa delegacji MAEA Mohameda ElBaradeia z dnia 12 stycznia 2008 r., w którym władze Iranu przychyliły się do wniosku o udzielenie w ciągu 4 tygodni odpowiedzi na temat nadal nierozwiązanych zagadnień związanych z działalnością nuklearną Iranu,
C. mając na uwadze, że niezależnie od dostarczonych podstawowych informacji, konieczna i pilna jest rzeczywista współpraca ze strony władz Iranu w celu umożliwienia inspektorom IAEA zweryfikowania stanu zaawansowania elektrowni i całościowego ogarnięcia poziomu ich działalności, w tym dowodów wysokiego wzbogacania uranu już zebranych w niektórych elektrowniach atomowych,
D. mając na uwadze, że raport agencji wywiadowczych Stanów Zjednoczonych (NIE), opublikowany dnia 3 grudnia 2007 r. wykazał, że wojskowy program nuklearny w Iranie został wstrzymany w 2003 r., i że nie był wznawiany aż do polowy 2007 r., oraz potwierdził, że faktycznie istnieje projekt mający na celu produkcję broni nuklearnej, nie wykluczając, że wysokie wzbogacenie uranu mogłoby w przyszłości posłużyć do potencjalnego użycia do produkcji broni nuklearnej,
E. mając na uwadze, że sytuacja związana z prawami człowieka oraz podstawowymi wolnościami pogarszała się w Iranie stopniowo w ciągu ostatnich dwóch i pół lat, czyli od ostatnich wyborów prezydenckich w 2005 r., pomimo że Iran podpisał międzynarodowe umowy gwarantujące przestrzeganie praw człowieka i podstawowych wolności,
F. mając na uwadze, że w 2007 r. znacznie wzrosła liczba egzekucji (ponad 320) – także wykonywanych na osobach niepełnoletnich – takich jak wieszania w miejscach publicznych i kamienowanie, w imię prawa zagwarantowanego przez prawo szariatu,
G. mając na uwadze, że w Iranie łamie się regularnie nawet najbardziej podstawowe prawa, poniżając człowieka i naruszając jego ludzką godność;
H. mając na uwadze, że ostre akty represji dotyczą każdej grupy społecznej: przeciwników politycznych, studentów, dziennikarzy, nauczycieli, kobiet, członków związków zawodowych, osób należących do mniejszości etnicznych i religijnych, pod ogólnym zarzutem działania na szkodę systemu,
I. mając na uwadze, że prześladowano, poddano złemu traktowaniu, i do tej pory przetrzymuje się w specjalnych więzieniach licznych studentów uniwersyteckich należących do ruchu „Konsolidacja jedności” i działaczki ruchu zajmującego się prawami kobiet,
1. uważa, że irański program nuklearny i działalność związana ze wzbogacaniem uranu stanowi poważne zagrożenie dla wspólnoty międzynarodowej, jak zostało to ujęte w rezolucjach 1747, 1737, 1696 Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych;
2. wyraża głębokie zaniepokojenie postawą władz Iranu, które nie przestrzegają międzynarodowych umów ani protokołu dodatkowego, które przewidują zawieszenie działań związanych ze wzbogacaniem uranu nieprzeznaczonego do użytku cywilnego;
3. wzywa Iran do przestrzegania zaleceń MAEA, i zwraca się o zezwolenie na kontrole elektrowni atomowych, niezbędne do weryfikacji potencjału i celu działań nuklearnych;
4. podkreśla swoje pełne poparcie dla decyzji pięciu ministrów spraw zagranicznych państw członkowskich Rady Bezpieczeństwa ONZ, którzy spotkali się 22 stycznia 2008 r. w Berlinie;
5. wzywa państwa Unii Europejskiej, aby w stosunkach z Iranem nie odstępowały od prowadzenia twardej polityki, przyjęły wspólne stanowisko i kontynuowały wywieranie dużej presji, a jednocześnie stymulowały dialog;
6. wyraża głębokie zaniepokojenie pogorszeniem sytuacji praw człowieka w Iranie w ostatnich latach, wzywa władze Iranu do przestrzegania swych zobowiązań wynikających z międzynarodowych norm i ratyfikowanych przez Iran przepisów ochrony praw człowieka, do szerzenia uniwersalnych wartości oraz do uznania prawa wszystkich jednostek do korzystania z praw obywatelskich i swobód politycznych;
7. przypomina rządowi Iranu, jako sygnatariuszowi międzynarodowych umów w sprawie praw obywatelskich i politycznych oraz praw ekonomicznych, społecznych i kulturowych, aby zagwarantował podstawowe prawa człowieka, w szczególności wolności opinii, i zwraca się o natychmiastowe uwolnienie wszystkich więźniów politycznych;
8. ostro potępia wyroki śmierci i egzekucje w Iranie, w szczególności te, które wykonuje się na osobach niepełnoletnich, oraz sprawcach, którzy popełnili przestępstwo będąc niepełnoletnimi i zwraca się do władz Iranu o przestrzeganie gwarancji prawnych uznanych przez wspólnotę międzynarodową i dotyczących osób niepełnoletnich, takich jak Konwencja Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz Konwencja praw dziecka;
9. wyraża głębokie zaniepokojenie dramatycznym wzrostem w ostatnim roku represji wobec ruchów społeczeństwa obywatelskiego w Iranie oraz wzywa władze Iranu do położenia kresu ostrym represjom wobec ruchów studenckich, obrońców praw kobiet, uczestników kampanii „Milion podpisów”, obrońców praw mniejszości, intelektualistów, nauczycieli, dziennikarzy, oraz członków związków zawodowych;
10. zwraca się stanowczo do władz Iranu o usunięcie z kodeksu prawnego przepisów dotyczących wszelkich form tortur oraz wszelkich innych form okrucieństwa, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania, oraz o zagwarantowanie prawa do obrony w procesach;
11. wyraża ogromne rozczarowanie odmową Rady wykonania orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości z dnia 12 grudnia 2006 r. w sprawie Organizacji Mudżahedinów Ludowych (PMOI) oraz odmową uznania ostatniego orzeczenia brytyjskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 30 listopada 2007 r., które przestaje zaliczać PMOI do organizacji terrorystycznych; zwraca się do Rady o skreślenie tego ruchu z listy terrorystów;
12. podkreśla, w jakim stopniu przyszłość umów o współpracy i handlu pomiędzy UE a Iranem zależy od rozwoju sytuacji praw człowieka w Iranie, jak również od pełnej współpracy z MAEA, w celu zagwarantowania, aby cele programów nuklearnych miały pokojowy charakter;
13. zwraca się do Komisji o przedstawienie sprawozdania na temat perspektyw w stosunkach pomiędzy UE i Iranem, i rozważenie, w jaki sposób wznowić dialog na temat praw człowieka, aby obwarować warunkami negocjacje na temat współpracy i handlu, których finalizacja zależy wyłącznie od postępów w dziedzinie praw człowieka i broni nuklearnej;
14. zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wysokiemu przedstawicielowi ds. WPZiB, rządom, parlamentom państw członkowskich, sekretarzowi generalnemu ONZ, Radzie Bezpieczeństwa ONZ, Radzie Praw Człowieka ONZ, prezesowi Sądu Najwyższego Iranu oraz parlamentowi i rządowi Islamskiej Republiki Iranu.