PROJEKT REZOLUCJI
14.4.2008
zgodnie z art. 108 ust. 5 Regulaminu
złożył Helmuth Markov
w imieniu Komisji Handlu Międzynarodowego
w sprawie umowy o wolnym handlu między WE a Radą Współpracy Państw Zatoki Perskiej
B6‑0142/2008
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie umowy o wolnym handlu między WE a Radą Współpracy Państw Zatoki Perskiej
Parlament Europejski,
- uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 lipca 1990 r. w sprawie znaczenia umowy o wolnym handlu, która ma zostać zawarta między EWG a Radą Współpracy Państw Zatoki Perskiej (GCC)[1],
- uwzględniając swoją rezolucję z dnia 22 maja 2007 r. w sprawie globalnego wymiaru Europy i zewnętrznych aspektów konkurencyjności[2],
- uwzględniając swoją rezolucję z dnia 23 maja 2007 r. w sprawie upowszechniania godnej pracy dla wszystkich[3],
- uwzględniając komunikat Komisji do Rady, Parlamentu Europejskiego, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów zatytułowany„Globalny wymiar Europy: konkurowanie na światowym rynku. Wkład w strategię wzrostu gospodarczego i zatrudnienia UE” (COM(2006)0567),
- uwzględniając porozumienie gospodarcze między państwami należącymi do GCC przyjęte w dniu 31 grudnia 2001 r. w Maskacie, sułtanacie Omanu, oraz deklarację GCC z Ad-Dauhy z dnia 21 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia unii celnej dla Rady Współpracy Państw Zatoki Perskiej,
- uwzględniając art.188 lit. c) i n) ust. 6(a)(v) traktatu z Lizbony zmieniającego Traktat o Unii Europejskiej i Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, zgodnie z którymi Rada musi zwrócić się o zgodę Parlamentu przed zawarciem jakiejkolwiek umowy międzynarodowej obejmującej obszary objęte zwykłą procedurą ustawodawczą,
– uwzględniając roczne sprawozdania Parlamentu Europejskiego na temat praw człowieka,
– uwzględniając art. 108 ust. 5 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że poszanowanie i propagowanie praw człowieka ma kluczowe znaczenie dla każdego porozumienia zawieranego przez UE z jakimkolwiek krajem,
B. mając na uwadze, że GCC stanowi szósty co do wielkości rynek eksportowy UE, a UE jest największym partnerem handlowym GCC; mając na uwadze, że wywóz z UE do GCC jest zróżnicowany, przy czym jego główną część (56% w 2006 r.) stanowią maszyny i materiały transportowe, podczas gdy przywóz do UE z GCC obejmuje głównie paliwa i ich pochodne,
C. mając na uwadze, że państwa GCC korzystają obecnie z preferencyjnego dostępu do rynku UE w ramach ogólnego systemu preferencji (GSP) Unii Europejskiej,
D. mając na uwadze, że europejskie przedsiębiorstwa nadal napotykają poważne bariery handlowe w państwach należących do GCC oraz mając w szczególności na uwadze, że 50% pułapy dotyczące pakietów akcji w lokalnych przedsiębiorstwach zniechęcają wiele firm europejskich do inwestowania w nie,
1. jest zdania, że porozumienie handlowe z GCC stanowi praktyczne uzupełnienie wielostronnego systemu WTO, o ile wykroczy ono zdecydowanie poza obniżanie taryf;
2. wobec konieczności opracowania bardziej zrównoważonych modeli handlowych w celu zwalczania zmian klimatycznych uważa, że dostęp do zasobów energii jest kwestią wprowadzenia wielostronnej zasady, której nie mogą podważać dwustronne porozumienia handlowe konkurujące o najlepsze warunki dostępu;
3. jest zaniepokojony opóźnieniem procesu negocjacyjnego, zauważa jednak z zainteresowaniem istotny postęp poczyniony w 2007 r.; wzywa obie strony do znacznego zwiększenia tempa negocjacji w kwestiach pozostających do rozstrzygnięcia przed szczytem ministerialnym UE-GCC, który odbędzie się dnia 26 maja 2008 r.;
4. zwraca się do UE i GCC, aby rozwijając i rozszerzając harmonijne stosunki gospodarcze wzmocniły dialog polityczny i społeczny;
Wzajemny dostęp do rynku
5. podkreśla zasadnicze znaczenie dostępu do rynku obok obniżki lub zniesienia kontyngentów i taryf oraz liberalizacji barier pozataryfowych;
6. zwraca się do Komisji o dokładne określenie środków w zakresie standardów produktów (wspierania budowania potencjału i wymiany zasobów ludzkich); przypomina, że ostatecznym celem uzgodnionych standardów jest ich egzekwowanie, wymagające włączenia mechanizmu rozstrzygania sporów;
przyznaje pierwszeństwo skutecznemu egzekwowaniu praw własności intelektualnej (PWI); wzywa do zawarcia takiej umowy o wolnym handlu (UWH), której zasadniczym elementem będzie współpraca naukowa i techniczna oraz własność intelektualna;
8. wyraża obawy co do ewentualnych zakłóceń konkurencji spowodowanych w szeregu państw GCC przez subsydia publiczne lub wszelkie inne korzyści związane z dostępem do surowców naturalnych po niższych kosztach niż ceny światowe płacone przez operatorów UE, a także uważa, że umowa o wolnym handlu powinna potwierdzać obowiązujące zasady WTO dotyczące subsydiów i środków wyrównawczych;
9. wyraża zaniepokojenie niesymetrycznym rozwojem inwestycji transgranicznych, jako że inwestycje UE w regionie GCC zmniejszyły się przy jednoczesnym wzroście inwestycji GCC w UE; proponuje zatem lepszą współpracę w zakresie polityki konkurencji;
10. podkreśla, że wszelkie subsydia wywozowe należy znieść w krótkim czasie; uważa, że priorytet należy także nadać ograniczeniom ilościowym;
Kwestie sektorowe
11. podkreśla znaczenie większej liberalizacji usług i inwestycji w umowie, łącznie z zamówieniami publicznymi, przy przestrzeganiu prawa do regulacji usług publicznych odnoszących się do podstawowych potrzeb;
12. uważa, że w umowie należy starać się promować większą przejrzystość i odpowiedzialność w odniesieniu do inwestycji poczynionych przez niezależne fundusze inwestycyjne;
13. jest zaniepokojony istnieniem barier pozataryfowych, takich jak ograniczenia usług dla przedsiębiorstw, gdzie zmniejszenie nieuzasadnionych ograniczeń mogłoby umożliwić firmom z GCC dostęp do tańszej i bardziej wydajnej bankowości, ubezpieczeń i usług prawniczych;
14. z zadowoleniem przyjmuje komunikat Komisji dla Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego oraz Komitetu Regionów w sprawie wspólnego europejskiego podejścia do niezależnych funduszy inwestycyjnych (COM(2008)115), w szczególności propozycję opracowania kodeksu postępowania dotyczącego ich działalności inwestycyjnej; podkreśla znaczenie oceny uczestnictwa tego typu funduszy w newralgicznych sektorach europejskich;
15. wzywa do zawarcia w umowie mechanizmu, zgodnie z którym producenci produktów petrochemicznych z GCC muszą objąć swoje surowce cenami światowymi; uważa, że dostęp do surowców po niskich cenach należy traktować jako subsydia zakłócające uczciwą konkurencję, a przez to jako dumping w kontekście GATT;
16. zwraca się do Komisji o wspieranie wykorzystania euro w przyszłym handlu pomiędzy państwami członkowskimi UE i GCC;
Zrównoważony rozwój
17. podkreśla, że wykonalne klauzule dotyczące praw człowieka stanowią zasadniczy element umowy o wolnym handlu z każdym krajem lub regionem i należy je zawrzeć w umowie jako klauzulę zawieszającą;
18. podkreśla, że poszanowanie demokratycznych zasad i praw podstawowych zawartych w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka powinno przyświecać polityce krajowej i międzynarodowej stron;
19. oczekuje, że umowa zobowiąże strony do ratyfikowania głównych konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) i zagwarantowania ich skutecznego wykonania; wzywa Komisję do rozważenia sposobów stworzenia zachęt dla krajów, które podniosłyby standardy pracy, szczególnie w odniesieniu do pracowników migrujących stanowiących przeważającą część siły roboczej w większości państw GCC;
20. zwraca się do Komisji o przedstawienie zaktualizowanej oceny wpływu na zrównoważony rozwój (SIA), zwłaszcza pod względem środków, które mogą być wymagane w celu złagodzenia negatywnego oddziaływania na niektóre grupy lub sektory;
21. zwraca się do Komisji o rozważenie zmiany w modelu handlowym z powodu wzajemnej liberalizacji, a zwłaszcza wpływu na spadek zysków wynikających z ogólnego systemu preferencji taryfowych w celu określenia optymalnej obniżki taryf;
22. podkreśla, że w następstwie umowy o wolnym handlu należy promować współpracę między UE a GCC, zwłaszcza w obszarach takich jak trwały rozwój, zmiana klimatu i wydajność energetyczna, w tym przepisy dotyczące energii odnawialnej i programu Galileo;
23. zachęca obie strony do zweryfikowania obszarów wzmożonej współpracy w ramach obecnego partnerstwa śródziemnomorskiego, a szczególnie w zakresie bezpośrednich inwestycji zagranicznych;
Rola PE
24. oczekuje, że traktat z Lizbony wejdzie w życie przed zakończeniem negocjacji, co pociągnie za sobą wymóg uzyskania zgody Parlamentu w przypadku tego rodzaju umowy; wzywa Komisję do udzielenia Parlamentowi mandatu negocjacyjnego z 2001 r.;
o o
25. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, a także rządom i parlamentom państw członkowskich oraz krajów należących do GCC i Sekretarzowi Generalnemu GCC.
- [1] Dz.U. C 231 z 17.9.1990, s. 216-218.
- [2] P6_TA(2007)0196.
- [3] P6_TA(2007)0206.