PROJEKT REZOLUCJI
13.6.2008
zgodnie z art. 103 ust. 2 Regulaminu
złożył Dimitrios Papadimoulis
w imieniu Komisji Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności
w sprawie zwiększenia zdolności Unii do reagowania w przypadku katastrof
B6‑0303/2008
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie zwiększenia zdolności Unii do reagowania w przypadku katastrof
Parlament Europejski,
– uwzględniając art. 174 traktatu UE,
– uwzględniając komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wzmocnienia zdolności Unii do reagowania w przypadku katastrof (COM(2008)0130 wersja ostateczna),
– uwzględniając sprawozdanie Michela Barnier zatytułowane „Europejskie siły ochrony ludności: pomoc Europy”,
– uwzględniając punkt 12. konkluzji prezydencji z posiedzenia Rady Europejskiej w dniu 15 i 16 czerwca 2006 r., dotyczący zdolności Unii do reagowania w sytuacjach nagłych i kryzysowych oraz w przypadku katastrof,
– uwzględniając konkluzje Rady z grudnia 2007 r., dotyczące opracowania i utworzenia systemów wczesnego ostrzegania w ogólności, a w szczególności systemu wczesnego ostrzegania przed tsunami w rejonie północno-wschodniego Atlantyku i Morza Śródziemnego,
– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie klęsk żywiołowych i katastrof spowodowanych przez człowieka zarówno w Unii Europejskiej, jak i poza jej terytorium, w których wzywał Komisję i państwa członkowskie do wysiłków na rzecz zacieśnienia współpracy w zakresie środków ochrony ludności w przypadku klęsk żywiołowych, z myślą o zapobieganiu ich niszczącym skutkom i ich minimalizowaniu, szczególnie poprzez udostępnienie dodatkowych zasobów w dziedzinie ochrony ludności,
– uwzględniając art. 103 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że rośnie skala klęsk żywiołowych i katastrof spowodowanych przez człowieka, wyrządzających poważne szkody ludziom, gospodarce i środowisku, co wymaga zwiększenia nie tylko zdolności reagowania na szczeblu UE, ale również wzmocnienia środków zmierzających do zapobiegania im i do usuwania ich skutków,
B. mając na uwadze, że problemy związane z pożarami lasów i suszami będą coraz dotkliwsze ze względu na coraz częściej występujące wyjątkowo suche okresy letnie, a także mając na uwadze, że doświadczenia z ostatnich lat i z odleglejszej przeszłości wskazują na potrzebę nasilenia wspólnotowych działań zapobiegawczych w zakresie ochrony ludności, gotowości i zdolności do reagowania w przypadku pożarów lasów i innych gwałtownych pożarów,
C. mając na uwadze, że w zielonej księdze w sprawie adaptacji do zmian klimatycznych w Europie podkreślono, iż zmiany klimatyczne doprowadzą do nasilenia ekstremalnych zjawisk pogodowych w Europie, co spowoduje większe ryzyko powstawania szkód dla ludzi, infrastruktury i środowiska,
D. mając na uwadze, że zwiększenie zdolności Unii do reagowania w przypadku katastrof wymaga podejścia obejmującego zapobieganie katastrofom, gotowość, reagowanie i usuwanie skutków na szczeblu krajowym, europejskim i międzynarodowym,
E. mając na uwadze, że istnieje potrzeba lepszej koordynacji działań Rady, Komisji i państw członkowskich, obejmującej cały cykl przygotowania na wypadek katastrof, od zapobiegania im do usuwania ich skutków, przy czym Parlament Europejski powinien być angażowany we wszystkie te działania,
F. mając na uwadze, że dzisiejsze katastrofy mają często charakter transgraniczny i wymagają wielostronnych i skoordynowanych reakcji,
G. mając na uwadze, że ze względu na wzrost mobilności obywateli w Europie i w krajach trzecich niepokojem napawa również brak jednolitych sygnałów i protokołów ostrzegania,
1. z zadowoleniem przyjmuje komunikat Komisji w sprawie wzmocnienia zdolności Unii do reagowania w przypadku katastrof, jak również ogólny cel, jakim jest osiągnięcie większej spójności, skuteczności i widoczności reakcji UE w przypadku katastrof;
2. uważa, że zwiększenie zdolności Unii do reagowania w przypadku katastrof to dla Unii Europejskiej cel polityczny o wysokim priorytecie oraz że należy zmobilizować wszelkie środki, aby ten cel osiągnąć,
3. podkreśla, że zaplanowane przez Komisję prace mające na celu zebranie wiedzy o scenariuszach działania w przypadku katastrof, potrzebnych i dostępnych zasobach oraz skutkach różnych podejmowanych działań, co pozwoli na zlikwidowanie zidentyfikowanych luk, nie powinny być wykorzystywane do opóźniania składania ważnych wniosków w sprawie ochrony ludzi, mienia i środowiska przed katastrofami;
4. podkreśla, że podejście Komisji powinno obejmować cały cykl przygotowania na wypadek katastrof, od zapobiegania im do usuwania ich skutków, zarówno w odniesieniu do klęsk żywiołowych, jak i do katastrof spowodowanych przez człowieka, w UE i w krajach trzecich, oraz że potrzebne są dalsze prace w obszarach objętych komunikatem Komisji;
5. wzywa Komisję i państwa członkowskie do zajęcia się nie tylko opartymi na ocenie ryzyka podejściami do przygotowania się na sytuacje ekstremalne, ale również sposobami zmniejszenia podatności na katastrofy na szczeblu polityki UE poprzez podejmowanie we właściwym czasie odpowiednich działań w zakresie planowania i zmniejszania zagrożeń;
6. wzywa Komisję, by przedstawiła w trybie pilnym, nie później niż do końca 2008 r., wnioski dotyczące zapobiegania katastrofom w UE oraz strategię UE na rzecz zmniejszania ryzyka wystąpienia katastrof w krajach rozwijających się;
7. ubolewa, że wniosek byłego komisarza UE Michela Barnier dotyczący utworzenia europejskich sił ochrony ludności pozostaje martwą literą, podkreśla w tym kontekście potrzebę dalszego rozwijania zdolności do szybkiego reagowania w oparciu o systemy ochrony ludności państw członkowskich, zgodnie z mandatem udzielonym przez Radę Europejską w dniach 15 i 16 czerwca 2006 r., a także wzywa Komisję do opracowania w tym celu konkretnego wniosku;
8. wzywa Komisję do przedłożenia pakietu prawnie wiążących instrumentów (np. dyrektywy ramowej) mających na celu wypełnienie luk w obowiązującym prawodawstwie, strategiach politycznych i programach UE w zakresie zapobiegania katastrofom i reagowania na nie;
9. zaleca, by tego typu kompleksowe ramy obejmowały trzy filary dotyczące zapobiegania, z myślą o dążeniu do poprawy zapobiegania w ramach istniejących mechanizmów UE i podejść państw członkowskich, o opracowaniu nowego podejścia ramowego do zapobiegania katastrofom oraz o wspieraniu dalszego rozwoju wiedzy i technologii w dziedzinie zapobiegania katastrofom poprzez programy badawczo-rozwojowe UE;
10. zaleca, by wnioski dotyczące zwiększenia ogólnej zdolności UE do reagowania w przypadku katastrof obejmowały wyodrębnienie głównych zasobów o gwarantowanej dostępności w celu wykorzystania ich w każdym momencie w europejskich operacjach ochrony ludności; stwierdza, że powinno się to opierać głównie na zasobach krajowych, a w razie potrzeby obejmować ustalenia z innymi stronami;
11. wzywa Komisję do jak najlepszego wykorzystania realizowanego w 2008 r. projektu pilotażowego w zakresie pożarów lasów i działań przygotowawczych dotyczących zdolności do szybkiego reagowania w celu przetestowania ustaleń operacyjnych z państwami członkowskimi i innymi stronami dotyczących udostępniania w każdym momencie sił szybkiego reagowania do europejskich operacji ochrony ludności, a także uważa, że będzie to ważne doświadczenie, do wykorzystania w przyszłych wnioskach legislacyjnych;
12. uważa, że aby zagwarantować niezbędne włączenie kwestii zapobiegania katastrofom i obniżania zagrożenia nimi do programów realizowanych w ramach funduszy strukturalnych i funduszu spójności, należy poprawić istniejące wytyczne i opracować nowe;
13. podkreśla pilną potrzebę wzmocnienia Ośrodka Monitorowania i Informacji niezbędnymi zasobami ludzkimi i materialnymi w celu umożliwienia mu aktywnego wspierania operacji prowadzonych w ramach mechanizmu przez państwa członkowskie;
14. wzywa Komisję, by poddała ocenie szeroki zakres możliwości utworzenia trwałej europejskiej sieci szkoleń dotyczących reagowania w przypadku katastrof, a także by jak najszybciej przedstawiła wniosek w sprawie takiej struktury;
15. wzywa Komisję do zagwarantowania skuteczności wspólnego europejskiego numeru alarmowego 112;
16. zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Komisji, Radzie i parlamentom państw członkowskich.