PROJEKT REZOLUCJI
1.10.2008
zgodnie z art. 108 ust. 5 Regulaminu
złożyli Michel Rocard, Véronique De Kayser i Libor Rouček
w imieniu grupy politycznej PSE
w sprawie zarządzania Arktyką
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B6-0523/2008
B6‑0526/2008
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie zarządzania Arktyką
Parlament Europejski,
– uwzględniając Międzynarodowy Rok Polarny (marzec 2007 – marzec 2009),
– uwzględniając zapowiedziany na jesień komunikat Komisji w sprawie polityki dla regionu arktycznego,
– uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany „Zintegrowana polityka morska Unii Europejskiej” (zwany powszechnie „Blue Book”), opublikowany 10 października 2007 r.,
– uwzględniając przedstawione Radzie Europejskiej sprawozdanie Wysokiego Przedstawiciela i Komisji zatytułowane „Zmiany klimatyczne i bezpieczeństwo międzynarodowe” z dnia 14 marca 2008 r.,
– uwzględniając swoje rezolucje z 2003, 2005 i 2006 r. w sprawie wymiaru północnego,
– uwzględniając Konwencję ONZ w sprawie prawa morza (UNCLOS), która nie została jeszcze ratyfikowana przez senat Stanów Zjednoczonych,
– uwzględniając wnioski sprawozdania w sprawie oceny skutków dla klimatu regionu arktycznego,
– uwzględniając prace ósmej Konferencji Parlamentarzystów Regionu Arktycznego, która miała miejsce w Fairbanks na Alasce w dniach 12, 13 i 14 sierpnia 2008 r.,
– uwzględniając Deklarację z Ilulissat, przyjętą przez „kraje A5” (Danię, Kanadę, Norwegię, Rosję i Stany Zjednoczone) w maju 2008 r.,
– uwzględniając deklarację końcową przewodniczącego konferencji na temat „Arktyka naszą wspólną troską”, zorganizowanej przez Nordycką Radę Ministrów w dniach 9-10 września 2008 r. w Ilulissat (Grenlandia), w której pełny udział wzięła Komisja,
– uwzględniając art. 108 ust. 5 Regulaminu,
A. mając na uwadze fakt rosnącego geopolitycznego i strategicznego znaczenia regionu arktycznego, o czym świadczy umieszczenie rosyjskiej flagi na dnie morskim pod biegunem północnym w sierpniu 2007 r.,
B. mając na uwadze, że wybrani przedstawiciele do Parlamentu Europejskiego, parlamentu Kanady, Danii, Grenlandii, Islandii, Finlandii, Norwegii, Szwecji, Rosji i Stanów Zjednoczonych zebrali się na ostatniej Konferencja Parlamentarzystów Regionu Arktycznego w celu rozważenia kwestii związanych z bezpieczeństwem na morzu, zdrowiem, ochroną środowiska i trwałym rozwojem,
C. mając na uwadze, że region arktyczny nie podlega nadal jakimkolwiek normom lub zasadom wielostronnym, ponieważ nie spodziewano się, że mógłby tu powstać morski szlak żeglugowy lub strefa wykorzystywana do celów komercyjnych,
D. mając na uwadze, że transport morski na wodach arktycznych zwiększył się znacząco w ostatnich latach z jednej strony z powodu rosnącego zainteresowania przybrzeżnymi platformami wiertniczymi i z drugiej strony z powodu coraz czyściejszego wykorzystywania Przejścia Północno-Zachodniego przez statki handlowe lub wycieczkowe,
E. mając na uwadze, że region arktyczny może posiadać około 20 % niewykorzystanych światowych rezerw gazu i ropy naftowej,
F. mając na uwadze, że do Unii Europejskiej należą trzy państwa regionu arktycznego i że dwa kolejne państwa tego regionu są jej najbliższymi sąsiadami uczestniczącymi we wspólnym rynku na mocy porozumienia o EOG, w wyniku czego ponad połowę członków Rady Arktycznej stanowią państwa członkowskie UE lub państwa z nią stowarzyszone,
G. mając na uwadze, że Rada Arktyczna na swojej konferencji zajmowała się już zmianami klimatycznymi w tym regionie, ich skutkami dla rdzennej ludności i ewentualnymi dostosowaniami do zmian,
H. mając na uwadze, że globalne ocieplenie w regionie arktycznym przebiega o wiele szybciej niż w pozostałych częściach świata, a mianowicie o + 2 ° w ciągu ostatnich stu lat w porównaniu do średnio 0,6 ° na całym świecie,
I. mając na uwadze, że zmiany warunków klimatycznych w regionie arktycznym posunęły się już tak daleko, że Eskimosi nie będą mogli wkrótce np. polować w tradycyjny sposób, ponieważ lód jest zbyt kruchy dla ich sań, a dzikim zwierzętom, takim jak niedźwiedzie polarne, morsy, lisy grozi utrata siedlisk,
1. jest głęboko zaniepokojony wpływem zmian klimatycznych na warunki życia ludności autochtonicznej w tym regionie zarówno w odniesieniu do ogólnej sytuacji środowiska naturalnego (zanikanie pokrywy lodowej, topnienie wiecznej zmarzliny, wzrost poziomu morza, powodzie), jak i w odniesieniu do różnorodności biologicznej (cofanie się pokrywy lodowej zagraża bazie pokarmowej niedźwiedzi polarnych) i podkreśla, że wszystkie międzynarodowe decyzje dotyczące tych kwestii powinny być podejmowane z uwzględnieniem wszystkich osób i wszystkich narodów regionu arktycznego;
2. z zadowoleniem przyjmuje sprawozdanie końcowe przyjęte przez Konferencję Parlamentarzystów Regionu Arktycznego w Fairbanks w dniu 14 sierpnia 2008 r.;
3. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Daleka Północ została włączona do polityki „wymiaru północnego” Unii Europejskiej, jest jednak przekonany, iż należy podejmować dodatkowe działania na rzecz podnoszenia świadomości co do znaczenia regionu arktycznego w kontekście globalnym i apeluje o zróżnicowaną europejską politykę dla regionu arktycznego;
4. podkreśla znaczenie regionu arktycznego dla światowego klimatu i wyraża nadzieję, że wsparcie udzielane obecnie na rzecz działalności badawczej w tym regionie będzie kontynuowane po zakończeniu Międzynarodowego Roku Polarnego;
5. z wielkim zainteresowaniem oczekuje następnego komunikatu Komisji w sprawie polityki dla regionu arktycznego i ma nadzieję, że stworzy on podstawy dla znaczącej polityki arktycznej w Unii Europejskiej; zwraca się do Komisji o poruszenie w komunikacie przynajmniej następujących kwestii:
- a.bieżący stan zmian klimatycznych w regionie i środki, które należy wprowadzić w odpowiedzi na te zmiany,
- b.opcje polityczne uwzględniające rdzenną ludność i sposób życia,
- c.potrzeba współpracy z naszymi sąsiadami w regionie arktycznym w kwestiach transgranicznych i w szczególności w kwestii bezpieczeństwa na morzu,
- d.poszukiwanie opcji dla przyszłej transgranicznej struktury politycznej, nieformalnej lub prawnej, która mogłaby służyć do celów ochrony środowiska naturalnego i trwałego uregulowanego rozwoju regionu, bądź pośredniczyć w konfrontacji politycznej w sprawie zasobów i szlaków morskich na Dalekiej Północy,
- e.zagrożenia związane z ewentualnym wykorzystaniem Arktyki w celach strategicznych lub wojskowych oraz konieczność utworzenia na Oceanie Arktycznym strefy zdemilitaryzowanej i wolnej od broni nuklearnej;
6. zwraca się do Komisji o włączenie do porządku dziennego polityki energetycznej i bezpieczeństwa regionu arktycznego oraz do zaproponowania tematów i niezbędnych wspólnych procedur współpracy między Unią Europejską a państwami arktycznymi zwłaszcza w zakresie zmian klimatycznych, trwałego rozwoju i bezpieczeństwa na morzu;
7. stwierdza, że żegluga morska w regionie (handlowa, turystyczna i związana z przybrzeżnymi platformami wiertniczymi) musi podlegać minimalnym zasadom międzynarodowym – na wzór tych, które obowiązują na innych wodach międzynarodowych – i wzywa Komisję do w miarę możliwości szybkiego opracowania i poparcia poprawek do przepisów Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO);
8. zwraca uwagę na zewnętrzne aspekty polityki energetycznej i rolę regionu arktycznego w kształtowaniu polityki energetycznej dla Europy (PEE), zgodnie z propozycją Rady Europejskiej z marca 2007 r.;
9. popiera Radę Arktyczną w działaniach na rzecz utrzymania statusu bezkonfliktowości regionu arktycznego i rozpoczęcia międzynarodowej współpracy w zakresie badań;
10. zdecydowanie zaleca Komisji pełnienie aktywnej roli w regionie arktycznym w szczególności poprzez przyjęcie statusu „obserwatora” w Radzie Arktycznej i utworzenie biura ds. regionu arktycznego;
11. sugeruje wreszcie Komisji przygotowanie rozpoczęcia międzynarodowych negocjacji mających na celu zredagowanie i przyjęcie międzynarodowego układu w sprawie Arktyki z uwagi na to, że istnieje już taki dla Antarktyki (układ z Madrytu z 1993 r.);
12. zwraca się do swojego Przewodniczącego o przekazanie niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom państw członkowskich, Norwegii, Islandii, Rosji, Kanadzie i Stanom Zjednoczonym oraz partnerom współpracy regionalnej.