PROJEKT REZOLUCJI
15.10.2008
zgodnie z art. 103 ust. 2 Regulaminu
złożył Hartmut Nassauer
w imieniu grupy politycznej PPE-DE
w sprawie wyników szczytu Rady Europejskiej w dniach 15-16 października 2008 r. w Brukseli
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B6-0543/2008
B6‑0543/2008
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie wyników szczytu Rady Europejskiej w dniach 15-16 października 2008 r. w Brukseli
Parlament Europejski,
– uwzględniając konkluzje Prezydencji ze szczytu Rady Europejskiej w dniach 15-16 października 2008 r.,
– uwzględniając sprawozdanie Rady Europejskiej i oświadczenie Komisji w sprawie szczytu Rady Europejskiej w dniach 15-16 października 2008 r.,
– uwzględniając art. 103 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że 24 państwa członkowskie zakończyły procedurę zatwierdzenia traktatu lizbońskiego,
B. mając na uwadze, że dla zapewnienia sprawnego i wyważonego funkcjonowania Unii Europejskiej przy zachowaniu pełnej kontroli demokratycznej pilnie potrzebne są reformy instytucjonalne przewidziane przez traktat lizboński,
C. mając na uwadze, że w świetle istotnych wydarzeń politycznych zaplanowanych na rok 2009, a mianowicie wyborów do PE i mianowania nowego składu Komisji, wymagana jest jasność odnośnie do postanowień instytucjonalnych, które będą obowiązywać,
I. Sytuacja gospodarcza i finansowa
1. jest poważnie zaniepokojony sytuacją na rynkach finansowych i wzywa do dalszej intensyfikacji skoordynowanych działań mających na celu przywrócenie zaufania do rynków,
2. nalega, by zwrócono należytą uwagę na przyczyny kryzysu na rynkach finansowych oraz na wszelkie możliwe długoterminowe środki zaradcze w celu opracowania odpowiednich systemów regulacji prawnych i nadzoru na przyszłość; uważa, że na Komisji spoczywa obowiązek przygotowania we właściwym czasie wstępnej oceny dla potrzeb debaty w UE, instytucjach państw członkowskich oraz debaty powszechnej;
3. z zadowoleniem przyjmuje wnioski szczytu Eurogrupy, który odbył się w dniu 12 października 2008 r., będące pierwszym istotnym i skoordynowanym działaniem na rzecz ustabilizowania rynków finansowych oraz jest przekonany, że przewidziane środki, zwłaszcza powszechne międzybankowe gwarancje pożyczek pieniężnych, jak również gwarancje depozytów i odnowienie kapitału banków, są koniecznymi doraźnymi środkami dla odbudowy zaufania do systemu finansowego; z zadowoleniem przyjmuje wnioski Rady Europejskiej w zakresie ratyfikacji środków zaproponowanych przez Eurogrupę;
4. zauważa, że konsekwencje obecnego kryzysu wykraczają poza rynki finansowe, w szczególności w odniesieniu do rentowności przedsiębiorstw, zatrudnienia, finansów osobistych i MŚP, oraz że konsekwencje te byłyby nie do przewidzenia, gdyby organy krajowe, EBC i inne banki centralne nie wprowadziły mechanizmów mających na celu przywrócenie zaufania do systemu finansowego;
5. jest zdecydowany wspierać wszelkie działania mające na celu przywrócenie płynności na rynkach, co umożliwi dostęp do kredytów dla przedsiębiorstw i osób fizycznych; zdaje sobie sprawę z potrzeby zagwarantowania podatnikom, że wszelkie podjęte środki będą odpowiedzią na ich obawy, oraz zauważa, że przywrócenie stabilności finansowej ma kluczowe znaczenie dla przyszłego wzrostu gospodarczego;
6. wzywa Radę i Komisję do współdziałania z Parlamentem i podkreśla, że wszelkie inicjatywy regulacyjne i nadzorcze muszą być koordynowane przez Komisję, jeśli nie na poziomie światowym, to przynajmniej na szczeblu UE;
7. wzywa wszystkie zainteresowane strony do podjęcia wysiłków zmierzających do zagwarantowania, że wszelkie przyjęte środki (z wyjątkiem środków ściśle ograniczonych czasowo) nie będą zakłócać konkurencji oraz że będą one uwzględniać potrzebę utrzymania równości szans;
8. wspiera starania EBC na rzecz znalezienia globalnego rozwiązania kryzysu; wzywa EBC do współpracy z innymi bankami centralnymi na świecie, w tym bankami w państwach o rozwijających się rynkach, oraz apeluje do instytucji UE o współpracę z międzynarodowymi podmiotami finansowymi, takimi jak MFW, Bank Światowy, Bank Rozrachunków Międzynarodowych (BIS) i Rada ds. Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (IASB), aby zagwarantować, że zostaną podjęte działania zmierzające do przywrócenia zaufania do światowego systemu finansowego;
9. zwraca uwagę, że w interesie podatników i dla dobra budżetów państw członkowskich każdemu przypadkowi wydawania pieniędzy publicznych na ratowanie instytucji finansowej powinna towarzyszyć poprawa w zakresie zarządzania i odpowiedzialności;
10. wzywa do określenia minimalnych zasad nadzoru ostrożnościowego stosowanych do funduszy hedgingowych, w szczególności przepisów regulujących dźwignię finansową i sprzedaż bez pokrycia;
11. oczekuje na wnioski Komisji w sprawie agencji oceny zdolności kredytowej i wzywa ją do przedłożenia ich najpóźniej w dniu 12 listopada 2008 r.;
12. zwraca uwagę, że kryzys wykraczający poza jurysdykcję krajową nie może być rozwiązywany indywidualnie przez organy krajowe oraz że kluczowe znaczenie ma transgraniczna współpraca i wzajemne zaufanie między organami nadzoru w sytuacji kryzysowej; wzywa Komisję oraz właściwe organy krajowe do wspólnego opracowania odpowiednich propozycji dotyczących skutecznego zarządzania kryzysowego, które zostaną następnie rozpatrzone przez Parlament; zwraca uwagę na znaczenie dobrej koordynacji na szczeblu UE na szczytach G8 oraz zdecydowanie wierzy w znalezienie globalnej odpowiedzi na kryzys;
II. Traktat lizboński
13. powtarza i potwierdza swoje poparcie dla traktatu lizbońskiego oraz podkreśla potrzebę jego ratyfikacji przez państwa członkowskie UE przed wyborami europejskimi w 2009 r.;
14. wzywa Radę Europejską do określenia na następnym szczycie metody i harmonogramu pozwalających na osiągnięcie tego celu;
III. Energia i zmiany klimatu
15. uważa, że cele UE w zakresie zmian klimatu na okres po 2012 r. nie powinny być podawane w wątpliwość na skutek obecnego międzynarodowego kryzysu finansowego; zobowiązuje się do ścisłej współpracy z Radą i Komisją w celu jak najszybszego osiągnięcia skutecznego i możliwego do zrealizowania porozumienia w sprawie zmian klimatycznych i pakietu energetycznego; zaznacza jednak, że kluczowe znaczenie dla przemysłu UE, jego pracowników i konsumentów ma szczegółowa ocena środków na rzecz realizacji tych celów pod kątem ich wpływu na sektorową i ogólną konkurencyjność przedsiębiorstw UE; w tym kontekście uważa, że należy wziąć pod uwagę prawo, zgodnie z którym Parlament powinien otrzymać czas potrzebny na przedyskutowanie tej kwestii;
16. sprzeciwia się wszelkim próbom ponownego podjęcia debaty oraz kwestionowania decyzji w sprawie pułapu emisji CO2 poprzez przedstawienie nowego wniosku w ramach procedury współdecyzji w przypadku zwarcia międzynarodowego porozumienia, ponieważ dowodziłoby to, że Unia Europejska nie potrafi znaleźć trwałych rozwiązań oraz odsuwa ważne decyzje i kwestionuje zobowiązania Rady Europejskiej z marca 2007 r.;
17. podkreśla zatem znaczenie utrzymania zasady automatycznego zwiększenia unijnego celu w zakresie ograniczenia emisji do 30% w przypadku zawarcia porozumienia międzynarodowego na jednej z kolejnych konferencji stron;
18. wzywa Radę do utrzymania proponowanego ambitnego celu obowiązkowego osiągnięcia 20% udziału zrównoważonej energii odnawialnej w skali całościowego końcowego zużycia energii we Wspólnocie oraz obowiązkowego 10% udziału energii z trwałych źródeł odnawialnych w każdym państwie członkowskim do 2020 r.;
19. z zadowoleniem przyjmuje porozumienie polityczne osiągnięte przez Radę w sprawie wewnętrznego rynku energii; w tym kontekście ponawia swoje zdecydowane poparcie dla dalszej liberalizacji rynku energii w UE oraz wzywa do zawarcia porozumienia w trakcie trwania obecnej kadencji Parlamentu;
20. przyznaje, że technologie CCS mogą przyczynić się do osiągnięcia unijnych celów po 2020 r. oraz zwiększyć bezpieczeństwo dostaw w UE; wzywa w związku z tym do przeznaczenia odpowiedniego wsparcia finansowego dla 12 instalacji pokazowych w ramach systemu ETS;
IV. Bezpieczeństwo energetyczne
21. wzywa do silnego zaangażowania politycznego na rzecz przejścia w kierunku niskoemisyjnej gospodarki UE, promowania odnawialnych źródeł energii, efektywności energetycznej oraz innych niskoemisyjnych źródeł energii, a także do dążenia do zróżnicowania dostaw energii oraz zmniejszenia zależności od przywożonych paliw kopalnych, ponieważ przejście to jest najbardziej logiczną reakcją na wyższe ceny ropy naftowej; popiera priorytetowe znaczenie poparcia tych strategicznych środków poprzez silne zobowiązania finansowe w dziedzinie badań i rozwoju;
22. wzywa Radę do konsekwentnego wypełniania zaleceń PE dotyczących stosowania wspólnej europejskiej zewnętrznej polityki energetycznej, w szczególności poprzez promowanie jednomyślności UE w negocjacjach z dostawcami energii i krajami przesyłu oraz ochronę globalnych interesów UE, rozwój skutecznej dyplomacji energetycznej, przyjęcie skuteczniejszych mechanizmów reagowania na sytuacje kryzysowe oraz zagwarantowanie zróżnicowania dostawców energii; przypomina o potrzebie przyjęcia w tym celu strategii, której towarzyszyć będą instrumenty konieczne do jej realizacji; apeluje o zwrócenie szczególnej uwagi na budowę brakujących połączeń międzysieciowych, zwłaszcza we wschodniej części Europy;
V. Europejski pakt w sprawie imigracji i azylu
23. z zadowoleniem przyjmuje inicjatywę francuskiej prezydencji dotyczącą Europejskiego paktu w sprawie imigracji i azylu; uważa jednak, że muszą jej towarzyszyć konkretne wnioski legislacyjne, które powinny zapewnić równowagę między koniecznym podejściem europejskim, łącznie z dalszą integracją europejską w tej dziedzinie polityki z jednej strony, a przestrzeganiem zasady pomocniczości i suwerenności państw członkowskich z drugiej; w tym kontekście ze szczególnym zadowoleniem przyjmuje zobowiązanie do nieprzyjmowania w przyszłości masowych środków regulacyjnych;
24. zgadza się z Radą, że pakt w sprawie imigracji powinien dostarczyć ram dla działania w trakcie przyszłych prezydencji;
VI. Dalsze działania podejmowane w następstwie szczytu Rady Europejskiej w dniu 1 września 2008 r.
25. jest zdania, że konfliktów na Kaukazie nie można rozwiązać za pomocą wojska, i zdecydowanie potępia wszystkich, którzy uciekli się do użycia siły i przemocy, aby zmienić sytuację w separatystycznych regionach Gruzji — Osetii Południowej i Abchazji;
26. przypomina o nieproporcjonalnych działaniach wojskowych przeprowadzonych przez Rosję w Gruzji na początku sierpnia i jej agresji w głąb kraju, jak również o jej jednostronnej decyzji uznania niezależności Abchazji i Południowej Osetii;
27. wzywa Rosję do poszanowania suwerenności i integralności terytorialnej Republiki Gruzji, a także nienaruszalności uznanych przez państwa członkowskie UE granic tego państwa;
28. popiera ideę przeprowadzenia niezależnego dochodzenia w sprawie konfliktu w Gruzji oraz wzywa Radę i Komisję do przyspieszenia prac nad tą kwestią;
29. podkreśla, że UE musi dokonać przeglądu swojej polityki wobec Rosji, jeśli ta ostatnia nie wywiąże się w pełni ze swoich zobowiązań podjętych w ramach porozumień z 12 sierpnia i 8 września;
30. z satysfakcją odnotowuje, że po rozmieszczeniu Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej (EUMM) rosyjskie siły zbrojne całkowicie wycofały się z obszarów przylegających do Osetii Południowej i Abchazji, co było niezbędnym dodatkowym działaniem w ramach realizacji porozumień z 12 sierpnia i 8 września;
31. wyraża nadzieję, że fakt wycofania się wojsk rosyjskich umożliwi wewnętrznym przesiedleńcom powrót do domów oraz przyczyni się do stabilizacji warunków życiowych w tych rejonach; wyraża również nadzieję, że obecność Misji Obserwacyjnej Unii Europejskiej na tych obszarach zmniejszy napięcia, przyczyni się do powstania poczucia bezpieczeństwa oraz zwiększy poszanowanie praworządności;
32. wyraża ubolewanie z powodu niewpuszczenia UEMM do dwóch regionów separatystycznych, w których Rosja planuje rozmieścić 7600 regularnych oddziałów wojska zastępując nimi niewielki kontyngent rosyjskich sił pokojowych rozmieszczonych na obu terytoriach po wojnie w latach 1992-1993 r.;
33. zwraca uwagę na konieczność rozwiązania wszelkich nierozwiązanych kwestii na międzynarodowej konferencji pokojowej w Genewie, w szczególności jeśli chodzi o status Południowej Osetii i Abchazji oraz panującą w nich sytuację, jak również utrzymującą się obecność wojskową Rosji w Achalgori i Perevi w Południowej Osetii oraz w wąwozie Kodori w Abchazji; zwraca uwagę, że do czasu rozwiązania tych kwestii niemożliwa jest pełna normalizacja stosunków UE z Rosją;;
34. przypomina władzom Rosji, że w obecnej sytuacji jeszcze istotniejszą kwestią jest zagwarantowanie, że osoby i organizacje pozarządowe zaangażowane w obronę praw człowieka i praw obywatelskich będą mogły współpracować zgodnie ze zobowiązaniem Rosji wobec Rady Europy oraz że nie będą one prześladowane; wyraża zaniepokojenie utrzymującymi się przypadkami nękania, zabójstw oraz targania się na życie działaczy na rzecz praw człowieka;
35. zwraca uwagę, że konstruktywne stosunki między UE a Rosją mają duże znaczenie, ponieważ wiele międzynarodowych wyzwań dotyczy zarówno UE, jak i Rosji oraz że Rosja musi wypełnić międzynarodowo wiążące zobowiązania, które w przyszłości zostaną dodatkowo rozszerzone;
36. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz parlamentom krajowym państw członkowskich.