Projekt rezolucji - B6-0551/2008Projekt rezolucji
B6-0551/2008

PROJEKT REZOLUCJI

20.10.2008

zamykającej debatę nad sprawozdaniem Rady i oświadczeniem Komisji
zgodnie z art. 103 ust. 2 Regulaminu
złożyły Annemie Neyts-Uyttebroeck, Margarita Starkevičiūtė
w imieniu grupy politycznej ALDE
w sprawie szczytu Rady Europejskiej w dniach 15-16 października 2008 r.

Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B6-0543/2008

Procedura : 2008/2523(RSP)
Przebieg prac nad dokumentem podczas sesji
Dokument w ramach procedury :  
B6-0551/2008
Teksty złożone :
B6-0551/2008
Teksty przyjęte :

B6‑0551/2008

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie szczytu Rady Europejskiej w dniach 15-16 października 2008 r.

Parlament Europejski,

–  uwzględniając posiedzenie Rady Europejskiej w Brukseli w dniach 15 i 16 października 2008 r.,

–  uwzględniając posiedzenie Rady Europejskiej w Brukseli w dniach 19 i 20 czerwca 2008 r.,

–  uwzględniając nadzwyczajne posiedzenie Rady Europejskiej z dnia 1 września 2008 r.,

–  uwzględniając art. 103 ust. 2 Regulaminu,

A.  mając na uwadze fakt, że UE znajduje się w trudnej sytuacji w związku z kryzysem finansowym, a także wyzwaniem, jakim są zmiany klimatu oraz koniecznością opracowania jasnego rozwiązania instytucjonalnego,

B.  mając na uwadze, że 24 państwa członkowskie dopełniły swoich procedur parlamentarnych związanych z przyjęciem traktatu lizbońskiego, i mając na uwadze, że w ciągu nadchodzącego roku będą miały miejsce ważne wydarzenia wyborcze i polityczne,

C.  mając na uwadze, że UE odgrywa istotną rolę na scenie międzynarodowej w dziedzinie walki ze zmianami klimatu poprzez zarówno przewodnictwo w negocjacjach międzynarodowych, jak i poprzez znaczne ograniczenia, do jakich zobowiązaliśmy się w 27 państwach członkowskich; mając na uwadze w tym kontekście, że Rada Europejska w marcu 2007 r. zobowiązała się do osiągnięcia redukcji emisji gazów cieplarnianych o co najmniej 20% do 2020 r., który to cel zostanie zwiększony do 30% w przypadku osiągnięcia kompleksowego porozumienia międzynarodowego,

D.  mając na uwadze, że obecny kryzys finansowy stwarza poważne trudności na rynkach globalnych oraz że konieczne jest dokonanie rozróżnienia między zarządzaniem kryzysowym a długoterminowym zarządzaniem rynkami finansowymi; mając na uwadze, że pierwszą grupę działań należałoby kontynuować w sposób szybki i ukierunkowany, w jaki czynią to obecnie państwa członkowskie w ramach Unii Europejskiej; długoterminowe zarządzanie rynkami finansowymi wymaga ostrożnego podejścia, tak aby nie zakłócić funkcjonowania rynków finansowych wskutek przyjęcia nowej regulacji lub ustanowienia nowych struktur, których oddziaływanie nie zostało jeszcze poddane wystarczającej ocenie,

E.  mając na uwadze, że istniejący w UE system nadzoru wykazał swoje ograniczenia oraz że istnieje potrzeba zapewnienia na szczeblu UE spójnego nadzoru coraz bardziej zintegrowanych europejskich rynków finansowych; mając na uwadze, że stabilność finansowa oraz zarządzanie kryzysowe wymagają zaangażowania nie tylko organów nadzorujących, lecz również innego rodzaju podmiotów;

Konsekwencje makroekonomiczne globalnego kryzysu finansowego

1.  podkreśla wyraźnie znaczenie szybkich i dobrze skoordynowanych reakcji w zakresie europejskich strategii makroekonomicznych w celu ograniczania obciążeń podatkowych systemów pomocy finansowej i przywrócenia globalnego wzrostu gospodarczego; zauważa jednak, że nie należy kwestionować zasad paktu na rzecz stabilności i wzrostu oraz że państwa członkowskie powinny dążyć do konsolidacji fiskalnej;

2.  z zadowoleniem przyjmuje działania podjęte przez EBC i inne banki centralne spoza strefy euro w zakresie zagwarantowania płynności, zwłaszcza działania skoordynowane; jest zdania, że koordynację działań podejmowanych przez banki centralne w ramach polityki należy wesprzeć globalnie w celu zapewnienia stabilności finansowej i uniknięcia coraz większego braku równowagi na poziomie makroekonomicznym;

3.  apeluje do państw członkowskich o przedstawienie kompleksowego planu strategicznego w odniesieniu do realiów krajowych, który będzie koordynowany na szczeblu UE, w celu zapobiegnięcia negatywnemu wpływowi kryzysu finansowego na realną gospodarkę UE;

Strategia wyjścia z kryzysu finansowego

4.  z zadowoleniem przyjmuje konkluzje Rady Europejskiej dotyczące ratyfikacji środków podjętych przez Eurogrupę dnia 12 października; uznaje tę wspólną odpowiedź na kryzys finansowy za pierwszy istotny krok w stronę przywrócenia zaufania do rynków, ożywienia pożyczek międzybankowych i wsparcia funduszy własnych banków, tak aby mogły nadal udzielać pożyczek przedsiębiorstwom i gospodarstwom domowym;

5.  przypomina o podstawowym znaczeniu stałego dostępu do kredytów dla obywateli i małych i średnich przedsiębiorstw oraz inwestycji w infrastrukturę w celu uniknięcia radykalnego spadku wzrostu gospodarczego i zatrudnienia; podkreśla rolę, jaką w tym zakresie może potencjalnie odegrać EBI;

6.  podkreśla, że obecny kryzys finansowy wskazuje na podstawowe znaczenie edukacji finansowej i znajomości finansów dla konsumentów; podkreśla, że edukowanie i ochrona konsumentów sprzyjają rozwojowi konkurencji, jakości i innowacyjności w sektorze usług finansowych oraz przyczyniają się do skutecznego nadzoru;

7.  jest zaniepokojony niebezpieczeństwem natury moralnej występującym na rynkach finansowych wynikającym z wielkości pakietów pomocy państwowej oraz wskazuje, że podatnicy muszą dostrzec zmiany w sposobie zarządzania i wynagrodzeń, a także restrukturyzację niewykonalnych modeli biznesowych i strategii inwestycyjnych w zamian za zainwestowanie środków publicznych w plany ratowania systemu finansowego; zauważa, że cele te są łatwiejsze do osiągnięcia w związku z obecnymi nastrojami na szczeblu globalnym dotyczącymi podobnych działań;

8.  przestrzega przed faktycznym zawieszeniem reguł konkurencji; przychylnie odnosi się do propozycji Komisji dotyczącej nadzorowania operacji ratunkowych i zadbania o ich zgodność z postanowieniami traktatu;

9.  rozumie i zgadza się, że konieczne było szybkie działanie w odniesieniu do zasady rachunkowości według wartości godziwej (MSR 39 oraz MSSF 7) w celu umożliwienia pewnej elastyczności w standardach rachunkowości w obecnych czasach kryzysu bez wpływu na regulacje jako takie;

10.  podkreśla, że inicjatywy regulacyjne muszą być skoordynowane przynajmniej na szczeblu UE i być przeciwcykliczne w odniesieniu do opłat kapitałowych; zauważa, że kompleksowe i prawnie obowiązujące ustalenia dotyczące likwidacji instytucji finansowych w przypadkach transgranicznych są konieczne w ramach UE i, w miarę możliwości, w przypadku państw trzecich;

Poprawa uregulowania oraz nadzoru rynków finansowych

11.  ponownie podkreśla konieczność wzmocnienia procesu Lamfalussy’ego zgodnie z wymogiem postawionym w ostatnim sprawozdaniu Parlamantu dotyczącym przyszłej struktury nadzoru (A6-0359/2008), w tym nadzoru największych transgranicznych grup finansowych przez kolegia oraz zapewnienie jasnego statusu prawnego i większych uprawnień komitetom poziomu trzeciego jako środka służącego poprawie nadzoru w UE i ułatwieniu dialogu międzynarodowego oraz koordynacji polityki w tej dziedzinie; konieczne w związku z tym jest wzmocnienie roli EBC; uważa, że należy rozwinąć procedury współpracy i wymiany informacji między komitetami trzeciego poziomu funkcjonującymi w ramach procedury Lamfalussy'ego a ESBC/BSC (§ 16 oraz część druga § 18);

12.  docenia decyzję Komisji dotyczącą utworzenia grupy wysokiego szczebla w celu opracowania stabilnej i trwałej struktury nadzoru, która sprzyja lepszej międzysektorowej i transgranicznej integracji i koordynacji; kładzie akcent na znaczenie przyznania jej w krótkim czasie jasno określonego mandatu oraz przedkładania przez nią sprawozdań dla Rady, Komisji i PE; popiera utworzenie „jednostki ds. kryzysu finansowego” oraz zwraca się do Rady o uzgodnienie w krótszym terminie sposobu jej funkcjonowania oraz współpracy z ustanowioną grupą wysokiego szczebla;

13.  podkreśla konieczność dokładnej analizy przyczyn obecnego kryzysu finansowego, w szczególności stosowności nadzoru i zgodności z obowiązującymi przepisami; ponawia apel o przyjęcie zrównoważonych środków legislacyjnych, dotyczących w szczególności: uregulowania banków i nadzoru nad nimi, roli agencji ratingowych, sekurytyzacji i nadzoru nad sekurytyzacją, funduszy hedgingowych i innych rodzajów nowych instytucji, roli dźwigni finansowej, wymogów przejrzystości, zasad likwidacji, rynków pozagiełdowych (OTC) oraz mechanizmów zapobiegania kryzysom; przychylnie odnosi się do propozycji Komisji dotyczącej zwiększenia minimalnej ochrony depozytów bankowych i ponownie podkreśla swoje zaangażowanie w szybką analizę tej propozycji; zwraca się do państw członkowskich do podobnego zaangażowania;

14.  zwraca się do Komisji o ustalenie terminu dotyczącego zmienionej wersji planu działania UE w zakresie usług finansowych, tak aby odzwierciedlał on ostatnie zmiany na rynkach finansowych w celu zapewnienia ciągłości inicjatyw na rzecz integracji i wzmocnienia rynku finansowego UE;

15.  przychylnie odnosi się do inicjatywy na rzecz przeprowadzenia reformy międzynarodowego systemu finansowego opartego na zasadach przejrzystości, odpowiedzialności, stabilności sektora bankowego, globalnego zarządzania i integralności; apeluje o szybkie i spójne działanie Unii Europejskiej polegające na podjęciu inicjatyw wraz z partnerami międzynarodowymi i międzynarodowymi instytucjami finansowymi na rzecz przywrócenia zaufania do globalnego systemu finansowego;

Traktat lizboński

16.  zauważa, że Rada Europejska nie była w stanie poczynić znaczących postępów w zakresie rozwiązywania problemów dotyczących ratyfikacji traktatu lizbońskiego; odnotowuje oświadczenie wygłoszone przez irlandzkiego premiera; jest gotowy udzielić rządowi i parlamentowi irlandzkiemu wszelkiej pomocy, jakiej mogą potrzebować w celu przedłożenia zestawu propozycji, które doprowadzą do większego, bardziej świadomego konsensusu w społeczeństwie irlandzkim co do przyszłości Irlandii w zreformowanej i umocnionej Unii Europejskiej, które będą do zaakceptowania przez partnerów unijnych Irlandii; nalega, aby na podstawie tych propozycji grudniowa Rada Europejska podjęła ostateczną decyzję o sposobie i terminie wprowadzenia w życie traktatu przez państwa członkowskie;

17.  wzywa Szwecję do ratyfikacji traktatu w najbliższej przyszłości; oczekuje na publikację orzeczenia niemieckiego Federalnego Trybunału Konstytucyjnego; nalega, aby prezydent Polski spełnił swój obowiązek konstytucyjny i złożył podpis pod instrumentem ratyfikacji przyjętym przez polski parlament; zauważa, że czeska prezydencja Unii Europejskiej nie będzie w pełni wiarygodna, jeśli Republika Czeska nie spełni zobowiązań dotyczących ratyfikacji traktatu;

18.  ubolewałby natomiast nad koniecznością organizacji wyborów do Parlamentu Europejskiego i mianowania nowej Komisji zgodnie z postanowieniami traktatu nicejskiego;

Energia i zmiany klimatyczne

19.  w pełni popiera determinację prezydencji Rady i Komisji dotyczącą utrzymania ambitnych celów, jakie postawiła sobie Unia w zakresie zmian klimatycznych i pakietu energetycznego, mimo obecnego kryzysu finansowego; przypomina jednak, że Parlament Europejski jest nieodłączną stroną wszelkich porozumień;

20.  z zadowoleniem przyjmuje pakiet dotyczący zmian klimatu przedstawiony przez Komisję w styczniu 2008 r. oraz prace wykonane przez Radę i Parlament w celu zagwarantowania osiągnięcia porozumienia w sprawie tych pakietów przed końcem roku;

21.  przypomina głębokie zaangażowanie Rady Europejskiej z marca 2007 r. na rzecz zmniejszenia o 20% emisji gazów cieplarnianych do 2020 r., bez względu na losy międzynarodowego porozumienia; odnotowuje poparcie wyrażone również przez Radę Europejską na rzecz przejścia do celu zmniejszenia emisji o 30% w przypadku osiągnięcia porozumienia międzynarodowego pod warunkiem, że kraje rozwinięte zaangażują się w dążenie do porównywalnego zmniejszenia emisji, a kraje rozwijające się bardziej zaawansowane pod względem ekonomicznym wniosą odpowiedni wkład do tych wysiłków, adekwatnie do ich odpowiedzialności i odpowiednich zdolności;

22.  podkreśla, że efektywność energetyczna jest nie tylko najbardziej rentownym sposobem zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych, ale również ma ona bezpośredni pozytywny wpływ na gospodarkę, poprzez niższe rachunki za paliwo i większą siłę nabywczą konsumentów pożytkowaną na towary i usługi; wzywa państwa członkowskie do pełnego wdrożenia strategii politycznych w dziedzinie efektywności energetycznej;

23.  ponownie podkreśla swoje wsparcie dla komisji ITRE w zakresie dyrektywy w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych, a zwłaszcza dla wiążącego 20-procentowego celu w zakresie efektywności energetycznej ustalonego dla sektora transportu; odnotowuje, że zmniejszenie popytu na energię w sektorze transportu ułatwi osiągnięcie celu, jakim jest 10-procentowy udział energii ze źródeł odnawialnych w ogólnej strukturze energetycznej sektora transportu i w związku z tym wzywa Radę do rozważenia tego wniosku i do jego wsparcia;

24.  niemniej jednak jest zaniepokojony faktem, że stosowne reakcje na specyficzną sytuację w niektórych państwach członkowskich i branżach wymagane do podjęcia decyzji w grudniu 2008 r. mogą doprowadzić do osłabienia zaangażowania na rzecz osiągnięcia wspomnianych celów do 2020 r.;

25.  podkreśla wagę przełożenia zobowiązań, które przyjęliśmy, na wiążące przepisy na poziomie UE w celu zapewnienia bezpiecznego i trwałego środowiska dla przyszłych pokoleń;

26.  odnotowuje wagę sfinalizowania bez zwłoki pakietu dotyczącego zmian klimatu w celu zapewnienia naszemu przemysłowi większej pewności i przejrzystości oraz uspokojenia obywateli, iż UE odgrywa aktywną i przewodnią rolę w tym zakresie poprzez wykorzystywanie swojej władzy i uprawnień w celu zapewnienia na przyszłość czystszego i bardziej trwałego środowiska;

27.  przypomina, że system UE handlu uprawnieniami do emisji jest największym na świecie systemem pułapów emisji i handlu ich przydziałami i jako taki stał się jednym z kluczowych czynników w długoterminowym planowaniu inwestycji, ponieważ przemysł dąży do rozwoju innowacyjnych technologii i do zmniejszenia wytwarzanych przez siebie ogólnych emisji dwutlenku węgla;

28.  zwraca uwagę na fakt, że potencjał wychwytywania i magazynowania dwutlenku węgla w zakresie przyczynienia się do obniżenia emisji CO2 w sektorze energetycznym i emisji wytwarzanych przez obiekty przemysłowe został uznany, między innymi, przez Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu; wzywa w związku z tym Radę do zagwarantowania udostępnienia odpowiednich środków finansowych, tak aby 12 projektów pokazowych, o które zaapelowała, mogło zacząć funkcjonować od 2015 r.;

29.  uznaje, że konieczne są dużo większe inwestycje w infrastrukturę, wraz z wykorzystaniem nowych niskoemisyjnych technologii, jeżeli mamy w odpowiedni sposób dostosować się do efektów zmian klimatu i złagodzić je;

30.  z zadowoleniem przyjmuje nowy wniosek Komisji w sprawie podjęcia wyzwań związanych z wylesianiem i degradacją lasów w celu przeciwdziałania zmianom klimatycznym i utracie różnorodności biologicznej (COM(2008)645), jednakże uważa, że jego słabą stroną są środki mające na celu rozwiązanie problemu wylesiania i utraty różnorodności biologicznej, zarówno na obszarze UE, jak i w ramach walki z wprowadzaniem do obrotu w UE drewna pochodzącego z nielegalnego wyrębu w państwach trzecich;

Bezpieczeństwo energetyczne

31.  wzywa państwa członkowskie do silnego zaangażowania politycznego na rzecz rozwoju europejskiej polityki energetycznej gwarantującej energię po przystępnych cenach, o ile to możliwe ze źródeł o niskiej emisji związków węgla w perspektywie krótkoterminowej oraz ze źródeł nieemisyjnych w perspektywie średnioterminowej oraz pochodzącej głownie ze źródeł odnawialnych, z zastosowaniem mechanizmów rynkowych, a jednocześnie chroniąc środowisko, zwalczając zmiany klimatyczne i promując wydajność energetyczną;

32.  wyraża przekonanie, że opracowanie wspólnego stanowiska UE dla dialogu z krajami trzecimi zwiększy zdolność UE do negocjowania z krajami produkującymi i zużywającymi energię oraz że komisarz odpowiedzialny za energię powinien otrzymać ściśle określone uprawnienia, wyznaczające długoterminową wizję planowania energii europejskiej;

33.  zaleca wzmocnienie europejskiej polityki sąsiedztwa i położenie szczególnego nacisku na współpracę z państwami sąsiednimi w zakresie energii, w tym w dziedzinie infrastruktury transportu, na rzecz której należy zapewnić specjalną pomoc finansową;

34.  odnotowuje wagę i pilną potrzebę sfinalizowania przez Komisję do końca bieżącego roku odnośnych wniosków i programu pracy w celu przyspieszenia tworzenia wzajemnych połączeń pomiędzy najbardziej oddalonymi państwami europejskimi; z zadowoleniem przyjmuje w szczególności inicjatywę Komisji w zakresie sporządzenia planu działania do grudnia 2008 r. w celu przyspieszenia wdrażania wzajemnych połączeń w regionie Bałtyku;

Europejski pakt w sprawie imigracji i azylu

35.  z zadowoleniem przyjmuje przyjęcie europejskiego paktu w sprawie imigracji i azylu, jako narzędzie promujące spójne i zrównoważone podejście do migracji za pośrednictwem dwojakiego celu: zagwarantowanie legalnych kanałów migracji przy jednoczesnym rozwiązaniu problemu nielegalnej migracji; nalega na przekształcenie podjętych w tym zakresie zobowiązań w środki podejmowane przez państwa członkowskie; odnotowuje, że istnieje stała potrzeba rozwoju wspólnej polityki imigracyjnej oraz uruchomienia europejskiej polityki azylowej w oparciu o wnioski, które zostaną przedstawione przez Komisję przed końcem bieżącego roku;

36.  w tym kontekście wzywa Radę do wykazania odwagi politycznej i do przekształcenia swoich ambitnych oświadczeń w konkretne działania polityczne poprzez udzielenie wsparcia Komisji w promowaniu pragmatycznej strategii UE w zakresie:

–  migracji legalnej: zapowiadany pakiet w sprawie legalnej migracji (błękitna karta, procedura jednego wniosku, pracownicy sezonowi, a także wnioski w sprawie przenoszenia pracowników wewnątrz przedsiębiorstw, w sprawie płatnych staży i inne),

–  migracji nielegalnej: wnioski obejmujące sankcje wobec pracodawców i system przesiedleń UE,

–  azyl: wdrożenie drugiego etapu, w tym przegląd dyrektywy w sprawie minimalnych standardów dotyczących obowiązujących w państwach członkowskich procedur przyznawania i wycofywania statusu uchodźcy oraz dyrektywy w sprawie minimalnych norm uznawania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców za uchodźców lub osoby, które z innych względów wymagają ochrony międzynarodowej, statusu tych osób oraz zakresu przyznawanej pomocy, a także ustanowienie europejskiego biura ds. azylu,

–  opracowania polityki Wspólnoty w sprawie migracji i azylu w oparciu o otwarcie dróg legalnej migracji i o określenie wspólnych norm ochrony w UE praw podstawowych migrantów i osób ubiegających się o azyl;

Stosunki zewnętrzne

37.  podkreśla, że Unia Europejska musi położyć nacisk na pełne dostosowanie się Rosji do umów z dnia 12 sierpnia i 8 września, a także musi podejmować dalsze wysiłki celem skłonienia stron do pełnego i konstruktywnego uczestnictwa w rozmowach w Genewie; ponownie stwierdza, że negocjacje w sprawie nowej umowy o partnerstwie i współpracy będą mogły zostać wznowione dopiero po spełnieniu przez Rosję tych zobowiązań;

38.  wzywa Radę i państwa członkowskie do wykazania jedności i rozwagi w stosunkach z Rosją oraz w przeprowadzanej obecnie ocenie stosunków UE-Rosja;

39.  z zadowoleniem przyjmuje wsparcie udzielone przez Radę Europejską „partnerstwu wschodniemu”, które obecnie opracowywane jest przez Komisję w celu wzmocnienia stosunków pomiędzy Unią Europejską a jej wschodnimi sąsiadami; podkreśla, że partnerstwo to musi mieć konkretną i wyraźną treść, zwłaszcza w zakresie swobodnego przepływu i wolnego handlu, ale również musi być wyposażone w wystarczające środki finansowe w ramach budżetu UE;

Grupa analityczna

40.  przyjmuje do wiadomości skład grupy analitycznej; nalega, by grupa ta ściśle trzymała się zakresu uprawnień przyjętego przez Radę Europejską w grudniu 2007 r.;

41.  zobowiązuje przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz parlamentom państw członkowskich.