PROJEKT REZOLUCJI
12.11.2008
zgodnie z art. 103 ust. 2 Regulaminu
złożył Georgs Andrejevs
w imieniu grupy politycznej ALDE
w sprawie wczesnego wykrywania i leczenia HIV/AIDS
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B6-0581/2008
B6‑0583/2008
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie wczesnego wykrywania i leczenia HIV/AIDS
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 24 kwietnia 2007 r. w sprawie zwalczania HIV/AIDS w Unii Europejskiej i w państwach z nią sąsiadujących w latach 2006–2009,
– uwzględniając deklarację z Bremy z dnia 13 marca 2007 r. zatytułowaną „Odpowiedzialność i partnerstwo – razem przeciw HIV/AIDS”,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 6 lipca 2006 r. w sprawie HIV/AIDS: czas na działania,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 30 listopada 2006 r. w sprawie AIDS,
– uwzględniając konkluzje Rady w sprawie zwalczania HIV/AIDS z dnia 6 czerwca 2005 r.,
– uwzględniając komunikat Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego w sprawie zwalczania HIV/AIDS w Unii Europejskiej i w państwach z nią sąsiadujących w latach 2006–2009,
– uwzględniając Deklarację dublińską w sprawie partnerstwa na rzecz walki z HIV/AIDS w Europie i Azji Środkowej, przyjętą na konferencji ministerialnej zatytułowanej „Przełamywanie barier: partnerstwo na rzecz walki z HIV/AIDS w Europie i Azji Środkowej”, która odbyła się w ramach irlandzkiej prezydencji UE w dniach 23–24 lutego 2004 r.,
– uwzględniając raport UNAIDS/WHO Europa z 2008 r. na temat postępów we wdrażaniu Deklaracji dublińskiej w sprawie partnerstwa na rzecz walki z HIV/AIDS w Europie i Azji Środkowej,
– uwzględniając Deklarację wileńską w sprawie działań na rzecz bardziej zdecydowanej reakcji na zagrożenie HIV/AIDS w Unii Europejskiej i w państwach z nią sąsiadujących, przyjętą przez ministrów i przedstawicieli rządów państw członkowskich Unii Europejskiej i państw sąsiadujących w czasie konferencji zatytułowanej „Europa i HIV/AIDS: nowe wyzwania, nowe możliwości”, która odbyła się w Wilnie, na Litwie, w dniach 16–17 września 2004 r.,
– uwzględniając program Światowej Organizacji Zdrowia z 2006 r. w sprawie HIV/AIDS zatytułowany „W kierunku powszechnego dostępu do leczenia HIV/AIDS do roku 2010”,
– uwzględniając badanie Eurobarometru na temat zapobiegania AIDS z lutego 2006 r.,
– uwzględniając Konwencję Organizacji Narodów Zjednoczonych o prawach osób niepełnosprawnych,
– uwzględniając art. 103 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że śródroczne sprawozdanie EuroHIV za rok 2005 r. wskazuje, że w latach 1998–2005 odnotowano 215 510 nowych przypadków zakażenia wirusem HIV w Unii Europejskiej i 646 142 w Regionie Europejskim Światowej Organizacji Zdrowia (WHO),
B. mając na uwadze, że zgodnie z doniesieniami EuroHIV blisko jedna czwarta wszystkich nowych zakażeń HIV dotyczy ludzi młodych poniżej 25-go roku życia,
C. mając na uwadze, że sprawozdania EuroHIV i UNAIDS potwierdzają, że liczba nowych przypadków zakażenia wirusem HIV w Unii Europejskiej i w państwach z nią sąsiadujących ciągle rośnie w alarmującym tempie oraz że w niektórych krajach szacunkowa liczba osób zakażonych wirusem jest prawie trzy razy większa niż wskazują na to oficjalne liczby,
D. mając na uwadze, że w ostatnich latach, w tym w roku 2005, odnotowano stały spadek liczby zgłoszonych przypadków zachorowań na AIDS pomimo zwiększonej liczby zakażeń wirusem HIV, przy czym w 2005 r. zdiagnozowano ponad połowę mniej przypadków zachorowań niż w roku 1998,
E. mając na uwadze, że duża liczba zakażeń wirusem HIV pozostaje dotychczas niezdiagnozowana, a także mając na uwadze, że wiele osób nie wie, czy uległo zakażeniu i najprawdopodobniej dowie się o nim dopiero, gdy wystąpią u nich choroby związane z HIV/AIDS,
F. mając na uwadze, że zakaźność HIV znacznie wzrasta w obecności innych chorób przenoszonych drogą płciową (takich jak rzeżączka, chlamydia, opryszczka i syfilis),
G. mając na uwadze, że epidemia wśród osób przyjmujących narkotyki drogą dożylną stanowi jedną z przyczyn szybkiego rozprzestrzeniania się HIV w wielu krajach Europy Wschodniej,
H. mając na uwadze, że HIV/AIDS jest chorobą zakaźną, w związku z czym występuje ryzyko zakażenia od nosicieli wirusa, u których nie został on wykryty,
I. mając na uwadze, że według ustaleń zawartych w sprawozdaniach UNAIDS i WHO Europa badających postępy we wdrażaniu Deklaracji dublińskiej w sprawie partnerstwa na rzecz walki z HIV/AIDS w Europie i Azji Środkowej tylko nieliczne z 53 krajów w regionie europejskim przyjęły podejście do piętnowania, dyskryminacji i poszanowania praw człowieka zgodne z ich zobowiązaniami podjętymi w deklaracji dublińskiej,
J. mając na uwadze, że pełna ochrona praw ma zasadnicze znaczenie w każdym aspekcie podejścia do HIV,
K. mając na uwadze istnienie niezwykle pilnej potrzeby transgranicznej współpracy w zwalczaniu epidemii,
L. mając na uwadze, że w Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych stwierdza się wyraźnie, iż przeszkody utrudniające uczestnictwo osób z dysfunkcjami w życiu społecznym na jednakowych warunkach mogą wynikać z postaw ludzkich lub względów środowiskowych,
1. wzywa Radę i Komisję do sformułowania szczegółowej strategii w sprawie HIV w celu:
- -wspierania wczesnego wykrywania i ograniczenia odnotowanych utrudnień w przeprowadzaniu badań,
- -zagwarantowania wczesnego leczenia i informowania o korzyściach wynikających z podjęcia leczenia we wczesnym stadium choroby;
2. wzywa Komisję do zagwarantowania właściwego monitorowania i nadzoru ze strony Europejskiego Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób (ECDC), w tym dokładniejszych danych szacunkowych (wielkość, cechy charakterystyczne itd.) dotyczących ludności niezdiagnozowanej;
3. wzywa Komisję, aby przeznaczyła znaczące środki polityczne i finansowe oraz zasoby ludzkie na ułatwienie wdrożenia tej strategii;
4. zachęca państwa członkowskie do sformułowania zaleceń Rady w sprawie przeprowadzenia popartych dowodami badań testowych oraz w sprawie wytycznych dotyczących leczenia w każdym państwie członkowskim;
5. wzywa Komisję i państwa członkowskie do zadbania o to, aby przyszłe programy monitorowania postępów w walce z HIV/AIDS w Europie obejmowały stosowne wskaźniki, odnoszące się również do norm w zakresie praw człowieka w kontekście problematyki HIV/AIDS oraz analizujące te kwestie;
6. wzywa państwa członkowskie do wprowadzenia do ich prawodawstwa przepisów, które doprowadziłyby skutecznie do zakazu dyskryminacji osób zakażonych HIV/AIDS, w tym zniesienia ograniczeń swobody przemieszczania się;
7. usilnie zachęca państwa członkowskie do nasilenia kampanii informacyjnych i edukacyjnych dotyczących zapobiegania, badania i leczenia HIV/AIDS;
8. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, państwom członkowskim, Sekretarzowi Generalnemu ONZ, UNAIDS, Światowej Organizacji Zdrowia oraz rządom państw członkowskich.