PROJEKT REZOLUCJI
7.1.2009
zgodnie z art. 103 ust. 2 Regulaminu
złożyła Doris Pack
w imieniu grupy politycznej PPE-DE
w sprawie ogłoszenia dnia 11 lipca europejskim dniem upamiętniającym ofiary ludobójstwa w Srebrenicy w dniu 11 lipca 1995 r.
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B6-0022/2009
B6‑0022/2009
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie ogłoszenia dnia 11 lipca europejskim dniem upamiętniającym ofiary ludobójstwa w Srebrenicy w dniu 11 lipca 1995 r.
Parlament Europejski,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 7 lipca 2005 r. w sprawie Bałkanów: 10 lat po Srebrenicy,
– uwzględniając układ o stabilizacji i stowarzyszeniu między Unią Europejską a Bośnią i Hercegowiną podpisany w dniu 16 czerwca 2008 r. oraz perspektywę członkowstwa w UE przedstawioną wszystkim krajom Bałkanów Zachodnich na szczycie UE w Salonikach w 2003 r.,
– uwzględniając art. 103 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że w dniu 11 lipca 1995 r. miasto we wschodniej Bośni, Srebrenica, ogłoszone strefą bezpieczeństwa przez Radę Bezpieczeństwa ONZ w dniu 16 kwietnia 1993 r., padło ofiarą sił Serbów bośniackich pod dowództwem generała Ratko Mladicia oraz pod przywództwem ówczesnego prezydenta Republiki Serbskiej Radovana Karadzicia,
B. mając na uwadze, że w ciągu kilku dni rzezi po upadku Srebrenicy ponad 8 tys. muzułmańskich mężczyzn i chłopców, którzy szukali bezpieczeństwa na tym terenie chronionym przez Siły Ochronne ONZ (UNPROFOR), zostało bezwzględnie zamordowanych przez siły Serbów bośniackich dowodzone przez generała Mladicia i paramilitarne jednostki, w tym serbskie nieregularne oddziały policji, które wkroczyły na terytorium Bośni z Serbii,
C. uznając mord w Srebrenicy za najpoważniejszy przykład masowego mordu od czasów II wojny światowej oraz za symbol brutalności wojny w Bośni w latach 1992-1995,
D. mając na uwadze, że tragedia ta, uznana przez Międzynarodowy Trybunał Karny dla byłej Jugosławii (MTKJ) za akt ludobójstwa, miała miejsce w ogłoszonej przez ONZ strefie bezpieczeństwa, przez co stała się symbolem niezdolności wspólnoty międzynarodowej do interweniowania w zakresie konfliktu i ochrony ludności cywilnej,
E. uwzględniając liczne przypadki pogwałcenia konwencji genewskiej przez oddziały Serbów bośniackich wobec cywilnej ludności Srebrenicy, w tym deportacje tysięcy kobiet, dzieci i osób starszych oraz gwałty na wielu kobietach,
F. mając na uwadze, że pomimo ogromnych wysiłków czynionych po dzień dzisiejszy w celu odnalezienia i przeprowadzenia ekshumacji grobów zbiorowych i indywidualnych oraz zidentyfikowania ciał ofiar, przeprowadzone do tej pory poszukiwania nie umożliwiają pełnej rekonstrukcji wydarzeń zaszłych w Srebrenicy i jej okolicach,
G. mając na uwadze, że nie może być prawdziwego pokoju bez sprawiedliwości oraz że pełna i nieograniczona współpraca z MTKJ pozostaje podstawowym warunkiem kontynuacji procesu integracji krajów Bałkanów Zachodnich z UE,
H. mając na uwadze, że generał Radislav Krstić z armii Serbów bośniackich jest pierwszą osobą uznaną przez MTKJ za winną sprzyjaniu i podżeganiu do ludobójstwa w Srebrenicy, chociaż najbardziej prominentna obciążona osoba – Ratko Mladić – pozostaje nadal na wolności, 12 lat po tych tragicznych wydarzeniach,
I. mając na uwadze odkrycie zbiorowych grobów oraz, że w związku z nim i tak już wysoka liczba ofiar tego aktu ludobójstwa nie może być już uznawana za ostateczną (zgodnie z art. 2 Konwencji w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa),
1. czci pamięć ofiar zbrodni oraz składa im hołd; składa wyrazy współczucia i solidarności z rodzinami ofiar, z których wiele nie ma ostatecznej pewności co do losu swoich ojców, synów, mężów czy braci; uznaje, że nieudane próby pociągnięcia do odpowiedzialności winnych tych czynów jeszcze bardziej potęgują nieustający ból rodzin ofiar;
2. wzywa Radę i Komisję do należytego uczczenia rocznicy aktu ludobójstwa w Srebrenicy-Potocari, poprzez poparcie uznania dnia 11 lipca przez Parlament Europejski za dzień upamiętniający ludobójstwo w Srebrenicy;
3. apeluje o prowadzenie dalszych starań na rzecz postawienia przed wymiarem sprawiedliwości pozostałych osób ukrywających się i wyraża swoje poparcie dla prac MTKJ;
4. podkreśla znaczenie polityki pojednania jako części procesu integracji europejskiej; podkreśla ważną rolę władz religijnych, mediów i systemu edukacji w tym procesie, tak aby ludność cywilna wszystkich grup etnicznych mogła przezwyciężyć napięcia przeszłości i rozpocząć wspólnie spokojne i uczciwe życie dla dobra trwałego pokoju, stabilności i wzrostu gospodarczego; wzywa wszystkie kraje do podejmowania dalszych wysiłków na rzecz pogodzenia się z trudną i burzliwą przeszłością;
5. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom państw członkowskich, rządowi i parlamentowi Bośni i Hercegowiny i jej jednostkom oraz rządom i parlamentom krajów Bałkanów Zachodnich.