PROJEKT REZOLUCJI
26.3.2009
zgodnie z art. 103 ust. 2 Regulaminu
złożyli José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Laima Liucija Andrikienė, John Bowis, Tunne Kelam i Eija-Riitta Korhola
w imieniu grupy politycznej PPE-DE
w sprawie międzynarodowego traktatu na rzecz ochrony Arktyki
Patrz też projekt wspólnej rezolucji RC-B6-0163/2009
B6‑0172/2009
Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie międzynarodowego traktatu na rzecz ochrony Arktyki
Parlament Europejski,
– uwzględniając Międzynarodowy Rok Polarny – wspólną inicjatywę Światowej Organizacji Meteorologicznej i Międzynarodowej Rady Nauki mającą na celu umożliwienie lepszej obserwacji i zrozumienia polarnych obszarów Ziemi,
– uwzględniając komunikat Komisji (COM(2008)763) w sprawie Unii Europejskiej i regionu arktycznego,
– uwzględniając konferencję na temat zmian Arktyki, która odbyła się w dniu 5 marca 2009 r. w Brukseli,
– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 9 października 2008 r. w sprawie zarządzania regionem arktycznym,
– uwzględniając art. 103 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że obecnie region arktyczny nie jest chroniony na mocy żadnych wielostronnych norm ani regulacji, głównie dlatego, iż nigdy nie zakładano, by miał on się stać żeglowną drogą morską, a w jeszcze mniejszym stopniu obszarem wykorzystywanym handlowo,
B. mając na uwadze, że żegluga morska na wodach arktycznych gwałtownie wzrosła w ostatnich latach z uwagi na wzmożone zainteresowanie morskimi odwiertami oraz coraz większy ruch statków wycieczkowych, a także perspektywy, jakie oferuje Przejście Północno-Zachodnie,
C. mając na uwadze, że w regionie arktycznym może znajdować się około 20% nieodkrytych światowych rezerw ropy naftowej i gazu oraz uwzględniając wszystkie wiążące się z tym problemy dla jedynego w swoim rodzaju środowiska naturalnego Arktyki, gdyby zasoby te były wykorzystywane handlowo,
D. mając na uwadze, że warunki klimatyczne w Arktyce zmieniły się już do tego stopnia, że Eskimosi nie mogą już np. polować w tradycyjny sposób, ponieważ lód jest zbyt cienki, by utrzymać sanie, zaś dzikim zwierzętom, takim jak niedźwiedzie polarne, morsy i lisy, grozi utrata znacznej części siedlisk,
E. mając na uwadze, że występowanie różnych jurysdykcji w regionie arktycznym grozi wywołaniem poważnych konfliktów między krajami pragnącymi chronić (również przy użyciu środków wojskowych) to, co uważają za swoje interesy narodowe,
F. mając na uwadze, że neutralność geopolityczna regionu pozwoliłaby na rozwój współpracy między narodami okołobiegunowymi,
G. mając na uwadze, że państwa członkowskie UE i kraje stowarzyszone w ramach EOG stanowią ponad połowę członków Rady Arktycznej,
1. wzywa Radę i Komisję do zainicjowania międzynarodowych negocjacji w sprawie przyjęcia międzynarodowego traktatu na rzecz ochrony Arktyki, wzorowanego na już obowiązującym Traktacie Antarktycznym, w celu stworzenia z Arktyki strefy pokoju i współpracy, zarezerwowanej wyłącznie dla działalności pokojowej i wolnej od sporów o władzę;
2. podkreśla, że należy podejmować starania zapobiegające zwiększonej obecności wojskowej w Arktyce oraz służące rozwojowi współpracy w dziedzinie bezpieczeństwa w regionie w celu utrzymania statusu Arktyki jako rejonu bez większych napięć politycznych i umożliwienia jej ochrony jako obszaru dostarczającego w przyszłości energię w pełnej zgodności z zasadami zrównoważonego rozwoju środowiska naturalnego;
3. nawołuje Komisję, aby zadbała o zaostrzenie międzynarodowych przepisów w zakresie bezpieczeństwa żeglugi morskiej w szczególnie zagrożonych częściach regionu poprzez wprowadzenie odpowiednich zmian do regulacji Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) oraz dążenie do ustanowienia polarnego kodeksu żeglugi w regionie arktycznym,
4. wzywa Komisję do podjęcia negocjacji z władzami Rosji w sprawie zagwarantowania swobody żeglugi i prawa ruchu statków oraz wyeliminowania praktyk dyskryminacyjnych, zwłaszcza w zakresie opłat, przymusowych usług oraz zasad i regulacji, aby zapewnić rentowność nowych dróg morskich;
5. wzywa Komisję do włączenia kwestii Arktyki do programu zbliżającego się szczytu UE-Rosja;
6. wyraża głębokie zaniepokojenie skutkami zmian klimatu dla równowagi życia rdzennej ludności regionu, zarówno pod względem ogólnych aspektów środowiskowych (topnienie pokrywy lodowej i wiecznej zmarzliny, podnoszenie się poziomu mórz, powodzie), jak i naturalnych siedlisk (cofająca się pokrywa lodowa stwarza problemy w zakresie zwyczajów pokarmowych niedźwiedzi polarnych), oraz podkreśla, że wszelkie międzynarodowe decyzje w tych kwestiach muszą w pełni angażować i uwzględniać wszystkie ludy i państwa Arktyki;
7. uważa, że interdyscyplinarne badania naukowe poświęcone różnym aspektom zjawisk atmosferycznych (dziura ozonowa, ubożenie warstwy ozonowej, sztormy i warunki wiatrowe na Oceanie Atlantyckim, itp.) muszą być prowadzone w celu znalezienia lepszych dróg globalnego przeciwdziałania zagrożeniom dla różnorodności biologicznej Arktyki oraz dla stylu życia rdzennej ludności;
8. zwraca uwagę na fakt, że zmiany pokrywy lodowej Arktyki będą miały wpływ na światowy poziom mórz, co dotknie miasta przybrzeżne i obszary nisko położone, a zanikanie pod wpływem ciepła wiecznej zmarzliny uwolni ogromne rezerwy zamrożonych związków węgla, w tym na przykład metanu, który przyczyni się do nasilenia globalnego efektu cieplarnianego; wzywa w związku z tym Komisję i Radę, aby zadbały o to, by Arktyce z uwagi na jej wpływ na klimat światowy i niepowtarzalne środowisko naturalne poświęcono szczególną uwagę, gdy UE formułować będzie swoje stanowisko na konferencję ONZ w sprawie zmian klimatu COP 15, która odbędzie się w grudniu 2009 r. w Kopenhadze;
9. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom państw członkowskich, Norwegii, Islandii, Rosji, Kanady i Stanów Zjednoczonych, a także partnerom współpracy regionalnej.